Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ekonomista
Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
Data rozpoczęcia: 5 czerwca 2025 14:39
Data zakończenia: 5 czerwca 2025 14:57

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na podstawie informacji zawartych w tabeli ustal, jaka będzie wartość rozrachunków z urzędem skarbowym z tytułu podatku VAT?

Wyszczególnienie	Wartość w zł
Wartość netto zakupionych towarów	1 000,00
Kwota podatku VAT ujętych w fakturach zakupu	230,00
Wartość brutto zakupionych towarów	1 230,00
Wartość netto sprzedanych towarów	1 500,00
Kwota podatku VAT ujętych w fakturach sprzedaży	345,00
Wartość brutto sprzedanych towarów	1 845,00

A. 345 zł do zwrotu.

B. 230 zł do zapłaty.

C. 330 zł do zwrotu.

D. 115 zł do zapłaty.

Aby pomyślnie ustalić wartość rozrachunków z urzędem skarbowym z tytułu podatku VAT, kluczowe jest zrozumienie różnicy między podatkiem VAT należnym a naliczonym. W sytuacji, gdy podatek VAT należny przewyższa podatek VAT naliczony, należy zapłacić różnicę, co w tym przypadku wynosi 115 zł. Praktycznie oznacza to, że firma generuje więcej przychodów, które podlegają opodatkowaniu, niż wydatków, z których może odliczyć podatek. To podejście jest zgodne z zasadami rachunkowości i dobrą praktyką w zarządzaniu finansami przedsiębiorstwa. Zrozumienie tej różnicy jest kluczowe dla prawidłowego prowadzenia księgowości, co pozwala na uniknięcie problemów z urzędami skarbowymi. Na przykład, każda firma powinna regularnie analizować swoje rozrachunki VAT, aby na bieżąco monitorować swoje zobowiązania podatkowe oraz uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek podczas kontroli skarbowej. Warto również zaznaczyć, że poprawne ustalanie rozrachunków VAT jest nie tylko obowiązkiem prawnym, ale także wpływa na płynność finansową przedsiębiorstwa.

Pytanie 2

Lider, który ustala zadania i kieruje pracą zespołu, wykorzystując głównie przymus oraz ścisły podział na przewodzących i podporządkowanych, wykazuje cechy typowe dla dyrektora

A. biernego.

B. autokraty.

C. liberała.

D. demokraty.

Odpowiedź 'autokrata' jest poprawna, ponieważ przywódcy autokratyczni wyznaczają cele i kierują aktywnościami grupy, korzystając z przymusu i kontrolując wszystkie aspekty pracy zespołu. W takim modelu zarządzania dominujący jest podział na kierujących i kierowanych, co skutkuje małą autonomią pracowników i ograniczeniem ich udziału w podejmowaniu decyzji. Przykładem może być sytuacja, w której manager w firmie stawia konkretne cele, które zespół musi osiągnąć, nie pozwalając na dyskusję czy sugestie ze strony członków zespołu. Takie podejście często prowadzi do szybkich wyników w krótkim czasie, ale może również przyczynić się do niskiej motywacji i zaangażowania pracowników na dłuższą metę. W kontekście dobrych praktyk, podejście autokratyczne może być uzasadnione w sytuacjach kryzysowych, gdzie wymagana jest szybka reakcja i jednoznaczne kierowanie zespołem, jednak w dłuższej perspektywie zaleca się wprowadzenie bardziej demokratycznych form zarządzania, które sprzyjają kreatywności i innowacyjności.

Pytanie 3

Ilość towaru, która powinna być stale utrzymywana w magazynie na wypadek opóźnień w dostawach lub innych nieoczekiwanych sytuacji, jest określana mianem zapasu

A. bieżącym

B. racjonalnym

C. maksymalnym

D. minimalnym

Odpowiedź 'minimalnym' jest prawidłowa, ponieważ zapas minimalny to ilość materiału, którą przedsiębiorstwo powinno utrzymywać w magazynie, aby zabezpieczyć się przed ewentualnymi opóźnieniami w dostawach lub innymi nieprzewidzianymi okolicznościami, które mogą wpłynąć na jego zdolność do realizacji zamówień. Utrzymanie zapasu minimalnego jest kluczowe w zarządzaniu łańcuchem dostaw, ponieważ pozwala na ciągłość produkcji i zaspokojenie potrzeb klientów. Przykładem może być sytuacja w branży produkcyjnej, gdzie opóźnienia w dostawach komponentów mogą spowodować przestoje w produkcji. Dlatego przedsiębiorstwa często analizują historyczne dane dotyczące dostaw, aby określić odpowiedni poziom zapasu minimalnego, który zminimalizuje ryzyko niedoboru. W praktyce, wiele firm korzysta z metod takich jak Just-In-Time (JIT) oraz analizy ABC, aby optymalizować poziomy zapasów i zapewnić, że zapas minimalny jest ściśle dostosowany do rzeczywistych potrzeb. Rekomendowane standardy, takie jak ISO 9001, podkreślają znaczenie efektywnego zarządzania zapasami w celu zwiększenia efektywności operacyjnej.

Pytanie 4

W ramce zamieszczono fragment umowy

(...)

§ 1.

Przedmiotem niniejszej umowy jest sprzedaż łóżek wyprodukowanych przez Producenta, zwanych dalej „produktami" oraz sprzedaż innych towarów dostępnych w asortymencie lub ofercie firmy, a niebędących wyrobami Producenta.

§ 2.

1. W okresie trwania niniejszej umowy Partner Handlowy zobowiązuje się do zakupu i odbioru produktów będących przedmiotem niniejszej umowy oraz innych towarów oferowanych przez Producenta. Tym samym Partner Handlowy zobowiązuje się do nienabywania przedmiotowych produktów i towarów od innych podmiotów zarówno na rynku krajowym, jak i na rynkach zagranicznych.
2. Określone w niniejszej umowie prawo wyłączności obowiązuje od dnia zawarcia umowy i jest nieodwołalne.

(...)

A. o zakazie konkurencji po zakończeniu współpracy.

B. przedwstępnej na sprzedaż towarów.

C. partnerskiej na wyłączność.

D. o zachowaniu poufności między kontrahentami.

No, odpowiedź "partnerskiej na wyłączność" jest jak najbardziej trafna. W umowie wyraźnie widać, że Partner Handlowy ma obowiązek kupować tylko od Producenta. Takie umowy są dość popularne, bo dają stabilność w biznesie i ułatwiają planowanie. Dla Producenta oznacza to, że wie, iż jego Partner płynie na tej samej łódce i nie sprzedaje produktów rywali. Przykład? Wyobraź sobie, że producent telefonów podpisuje umowę z jakimś sklepem, który sprzedaje tylko ich telefony. Dzięki temu mogą lepiej prowadzić kampanie reklamowe i sprzedawać więcej. Ważne jest, żeby w takich umowach wszystko było jasno zapisane, żeby potem nie było nieporozumień.

Pytanie 5

Zakład produkuje odlewy żeliwne różniące się wagą, stosując ten sam proces produkcji i materiały. Księgowy powinien wykonać kalkulację kosztu wytworzenia stosując metodę kalkulacji

A. zleceniowej.

B. współczynnikowej podziałowej.

C. prostej podziałowej.

D. doliczającej.

Odpowiedzi jak "metoda doliczeniowa", "podziałowa prosta" czy "zleceniowa" nie pasują do tematu kalkulacji kosztów odlewów żeliwnych. Metoda doliczeniowa polega na dodawaniu kosztów bezpośrednich do pośrednich na poziomie poszczególnych zleceń, co nie wystarcza, gdy mamy do czynienia z różnorodnymi odlewami o różnych wagach. Bez szczegółowego rozróżnienia, przypisywanie kosztów może prowadzić do błędnych obliczeń. Z kolei podziałowa prosta to po prostu podzielenie kosztów produkcji na jednostki produkcyjne, co w wypadku różnorodnych odlewów też nie oddaje rzeczywistego obrazu kosztów. A metoda zleceniowa sprawdzi się przy produkcji jednostkowej lub małoseryjnej, gdzie każdy produkt ma własne zlecenie. Natomiast przy odlewach żeliwnych, które są produkowane na większą skalę i w różnych wagach, ta metoda raczej nie jest efektywna. Często ludzie myślą, że każda metoda kalkulacji może być uniwersalna, co prowadzi do nieprecyzyjnych danych finansowych i utrudnia podejmowanie decyzji w zarządzie. Dobór odpowiedniej metody kalkulacji kosztów to kluczowa sprawa dla efektywności finansowej firmy.

Pytanie 6

Kiedy sekretarka otworzyła paczkę nożyczkami, skaleczyła swój palec. Jakie działanie w zakresie pierwszej pomocy przedmedycznej powinno zostać podjęte?

A. polega na przemyciu rany wodą i założeniu jałowego opatrunku

B. polega na ułożeniu poszkodowanej w pozycji bocznej ustalonej i uniesieniu ręki do góry

C. obejmuje przemycie rany bieżącą wodą i czekanie na przybycie karetki

D. składa się na odkażenie rany spirytusem, aby zapobiec zakażeniu

Odpowiedź polegająca na przemyciu rany wodą i założeniu jałowego opatrunku jest prawidłowa, ponieważ zapewnia właściwą pierwszą pomoc w przypadku skaleczenia. Przemywanie rany czystą, bieżącą wodą usuwają z niej zanieczyszczenia oraz bakterie, co jest kluczowe w zapobieganiu zakażeniom. Następnie nałożenie jałowego opatrunku chroni ranę przed dalszymi uszkodzeniami oraz minimalizuje ryzyko infekcji. Ważne jest, aby używać czystych materiałów, które nie zawierają patogenów. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, nie należy stosować spirytusu ani alkoholu do dezynfekcji otwartych ran, ponieważ mogą one powodować dodatkowy ból oraz podrażnienie tkanek. Ponadto, odpowiedni opatrunek powinien być dobrze przylegający, ale nie za mocno, aby nie zakłócać krążenia krwi. W przypadku większych ran lub kiedy krwawienie nie ustaje, konieczne jest zasięgnięcie pomocy medycznej. Prawidłowe postępowanie w takich sytuacjach jest kluczowe dla zdrowia poszkodowanego.

Pytanie 7

Osoba pracująca w firmie, dzwoniąc do kontrahenta, powinna po uprzednim przywitaniu przedstawić

A. nazwę firmy, w której pracuje, oraz cel rozmowy telefonicznej.

B. swoje imię i nazwisko, tytuł zawodowy oraz nazwę firmy.

C. imię i nazwisko swojego przełożonego oraz zagadnienie, w sprawie którego dzwoni.

D. swoje imię i nazwisko oraz kwestię, której dotyczy rozmowa.

Podczas rozmowy telefonicznej z kontrahentem, jeśli ktoś niepoprawnie się przedstawia, może to prowadzić do nieporozumień i psuć wrażenie o firmie. Mówienie o swoim szefie i problemie, z którym dzwoni pracownik, nie jest najlepszym pomysłem. Taka praktyka może wprowadzać zamieszanie, bo kontrahent raczej nie zna dzwoniącego szefa i nie rozumie, dlaczego ta informacja jest ważna. Z drugiej strony, wspomnienie tylko nazwy firmy i powodu rozmowy może być za mało konkretne i nie dawać wystarczających informacji, żeby zbudować zaufanie i skutecznie prowadzić rozmowę. Ograniczając się tylko do imienia i nazwiska oraz tematu rozmowy, nie dajemy słuchaczowi pełnego obrazu naszej roli, a to jest ważne w kontekście rozmowy biznesowej. W komunikacji telefonicznej ważne jest, żeby szybko zbudować kontekst i zaufanie przez pełne przedstawienie się - to standard w wielu branżach. Jak się tego nie przestrzega, to można sprawiać wrażenie nieprofesjonalnego, a rozmowa może być mniej efektywna.

Pytanie 8

Jakie są źródła bezrobocia strukturalnego?

A. dostosowania podaży do popytu na daną pracę

B. wpływu sezonowości produkcji

C. zmian technologicznych i ewolucji struktury produktu

D. fluktuacji koniunkturalnych w gospodarce

Wybór odpowiedzi związanych z sezonowością produkcji, dostosowywaniem podaży i popytu czy wahaniem koniunkturalnym w gospodarce wskazuje na niedostateczne zrozumienie różnic pomiędzy różnymi typami bezrobocia. Sezonowość produkcji odnosi się do naturalnych cykli wytwarzania dóbr i usług, które wpływają na czasowe zmiany w zatrudnieniu. Przykładowo, w branży turystycznej lub rolniczej, gdzie zapotrzebowanie na pracowników zmienia się w zależności od pory roku, nie mówimy o bezrobociu strukturalnym, lecz o bezrobociu sezonowym. Z kolei dostosowywanie podaży i popytu na określoną pracę dotyczy fluktuacji w zatrudnieniu, które mogą wystąpić w wyniku cykli koniunkturalnych, ale niekoniecznie związanych z trwałymi zmianami w strukturze gospodarki. Wahania koniunkturalne, takie jak recesje, mogą prowadzić do tymczasowego wzrostu stopy bezrobocia, jednak są one klasyfikowane jako bezrobocie cykliczne, a nie strukturalne. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznego zarządzania polityką rynku pracy oraz dla strategii zatrudnienia, co pozwala na lepsze dostosowanie zasobów ludzkich do potrzeb gospodarki i minimalizowanie negatywnego wpływu na pracowników.

Pytanie 9

Jaka jest prawidłowa sekwencja etapów procesu planowania?

A. Określenie celów, realizacja planu, kontrola wykonania planu, dokonanie decyzji, identyfikacja problemu, poszukiwanie alternatywnych rozwiązań

B. Określenie celów, identyfikacja problemu, poszukiwanie alternatywnych rozwiązań, dokonanie decyzji, realizacja planu, kontrola wykonania planu

C. Określenie celów, identyfikacja problemu, poszukiwanie alternatywnych rozwiązań, dokonanie decyzji, kontrola wykonania planu, realizacja planu

D. Określenie celów, realizacja planu, poszukiwanie alternatywnych rozwiązań, kontrola wykonania planu, identyfikacja problemu, dokonanie decyzji

Prawidłowa kolejność etapów procesu planowania zaczyna się od ustalenia celów, które stanowią podstawę dla całego procesu. Cele powinny być SMART (Specific, Measurable, Achievable, Relevant, Time-bound), co pozwala na jasne zdefiniowanie oczekiwań i kierunku działania. Następnie identyfikacja problemu jest kluczowym krokiem, pozwalającym zrozumieć, jakie przeszkody mogą wystąpić na drodze do realizacji celów. Kolejnym etapem jest poszukiwanie alternatywnych rozwiązań, które pozwala na rozwinięcie kreatywności i znalezienie najbardziej efektywnych strategii. Po zebraniu różnych opcji, dokonanie wyboru najlepszego rozwiązania jest niezbędne do skoncentrowania działań na konkretnej drodze do osiągnięcia celów. Wdrożenie planu to moment, w którym teoretyczne założenia są wprowadzane w życie, a kontrola realizacji planu pozwala na monitorowanie postępów oraz dostosowywanie działań w razie potrzeby. Taka struktura jest zgodna z najlepszymi praktykami zarządzania projektami, jak na przykład metodologia PRINCE2, która kładzie duży nacisk na cykl życia projektu i jego etapowe zarządzanie.

Pytanie 10

Walne zgromadzenie członków spółdzielni zdecydowało, że zysk osiągnięty w wysokości 150 000 zł zostanie podzielony w następujący sposób:
- 15% na fundusz zasobowy
- 45% na dywidendy dla członków spółdzielni
- 8% na nagrody dla członków zarządu
- 20% na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych
- na nagrody dla pracowników................
Jaką część zysku przydzielono na nagrody dla pracowników?

A. 30 000 zł

B. 22 500 zł

C. 18 000 zł

D. 67 500 zł

Odpowiedź 18 000 zł jest poprawna, ponieważ kwota ta wynika z analizy podziału zysku spółdzielni. Zysk w wysokości 150 000 zł został podzielony na różne fundusze i nagrody, co wymaga precyzyjnego obliczenia poszczególnych kwot. Fundusz zasobowy, dywidendy, nagrody dla zarządu oraz zakładowy fundusz świadczeń socjalnych stanowią łącznie 88% całkowitego zysku. Obliczmy te wartości: 15% z 150 000 zł to 22 500 zł na fundusz zasobowy, 45% to 67 500 zł na dywidendy, 8% to 12 000 zł na nagrody dla zarządu, a 20% to 30 000 zł na fundusz świadczeń socjalnych. Suma tych wartości wynosi 132 000 zł. Pozostałe 18 000 zł to kwota przeznaczona na nagrody dla pracowników, co stanowi 12% całkowitego zysku. W praktyce, efektywne zarządzanie takimi podziałami zysku jest kluczowe dla utrzymania zadowolenia członków spółdzielni oraz motywacji pracowników. Ustalanie zasad podziału zysku zgodnie z obowiązującymi regulacjami i statutem spółdzielni jest niezbędne dla transparentności działania oraz budowania zaufania wśród interesariuszy.

Pytanie 11

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ, w którym roku sprzedaż była najbardziej opłacalna.

Wyszczególnienie	2009 rok	2010 rok	2011 rok	2012 rok
Przychody ze sprzedaży	90 000,00	95 000,00	60 000,00	105 000,00
Zysk netto	15 000,00	10 000,00	12 000,00	15 000,00

A. 2012

B. 2011

C. 2009

D. 2010

Odpowiedź 2011 jest poprawna, ponieważ w tym roku osiągnięto najwyższy wskaźnik opłacalności, który obliczamy jako zysk netto podzielony przez przychody ze sprzedaży. Wartość ta wyniosła 0,2, co wskazuje na to, że dla każdego zainwestowanego 1 zł w sprzedaży uzyskano 0,20 zł zysku netto. Tego typu analiza jest kluczowa w zarządzaniu przedsiębiorstwem, gdyż pozwala na monitorowanie efektywności działań sprzedażowych oraz na podejmowanie świadomych decyzji strategicznych. W praktyce, takie obliczenia umożliwiają firmom identyfikację lat, w których ich strategie przyniosły najlepsze efekty, co jest niezwykle pomocne przy planowaniu przyszłych kampanii marketingowych oraz przy alokacji zasobów. W standardzie zarządzania projektami i finansami, takim jak Agile czy Lean, analizy tego typu są niezwykle ważne do optymalizacji procesów i zwiększenia efektywności operacyjnej. Warto również zrozumieć, że opłacalność jest jednym z kluczowych wskaźników efektywności (KPI), który jest monitorowany przez analityków finansowych w celu oceny wyników organizacji.

Pytanie 12

Najwyższa Izba Kontroli to instytucja, która została utworzona w celu

A. sprawdzania przestrzegania przepisów prawa pracy przez zakłady pracy, w tym norm dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy

B. oceny legalności uchwał podejmowanych przez organy samorządu lokalnego

C. nadzoru nad działalnością gospodarczą, finansową oraz organizacyjno-administracyjną instytucji państwowej administracji centralnej i lokalnych organów administracji rządowej

D. pełnienia roli oskarżyciela publicznego w sprawach dotyczących przestępstw skarbowych i wykroczeń skarbowych

Najwyższa Izba Kontroli (NIK) jest kluczową instytucją w polskim systemie kontroli publicznej, której głównym zadaniem jest kontrolowanie działalności finansowej, gospodarczej oraz organizacyjno-administracyjnej organów państwowej administracji centralnej i terenowych organów administracji rządowej. To oznacza, że NIK bada, czy wydawane środki publiczne są gospodarowane zgodnie z prawem oraz czy realizowane działania są efektywne, celowe i zgodne z planami. Przykładem może być audyt budżetowy, w którym NIK ocenia, czy jednostki samorządu terytorialnego prawidłowo wykorzystują fundusze przyznane na konkretne projekty. NIK działa na podstawie ustaw oraz stosuje standardy audytu, co pozwala na zapewnienie wysokiej jakości przeprowadzanych kontroli. Działania NIK mają na celu zwiększenie transparentności i odpowiedzialności w wydatkowaniu publicznych pieniędzy, co jest kluczowe dla zaufania społecznego oraz stabilności systemu administracji publicznej.

Pytanie 13

Osoba fizyczna, która prowadzi działalność gospodarczą rozliczaną na zasadach ogólnych przy wykorzystaniu stawki podatku liniowego wynoszącej 19%, przygotowuje roczne zeznanie podatkowe na formularzu

A. PIT-16A

B. PIT-36L

C. PIT-36

D. PIT-37

Formularz PIT-36L jest przeznaczony dla osób fizycznych, które prowadzą działalność gospodarczą i wybierają opodatkowanie na zasadach ogólnych przy zastosowaniu stawki podatku liniowego wynoszącej 19%. Warto zauważyć, że PIT-36L jest dedykowany dla tych przedsiębiorców, którzy nie korzystają z ryczałtu ewidencjonowanego ani z karty podatkowej. Wypełniając ten formularz, podatnik ma możliwość uwzględnienia kosztów uzyskania przychodu w sposób, który najlepiej odzwierciedla jego sytuację finansową. Na przykład, jeżeli przedsiębiorca ponosi wysokie wydatki na działalność, to rozliczenie na PIT-36L pozwala na pomniejszenie podstawy opodatkowania, co przekłada się na niższy podatek. Dobrą praktyką jest także regularne monitorowanie zmian w przepisach podatkowych oraz konsultacje z księgowym, aby sprawdzić, czy stosowane metody są zgodne z aktualnymi regulacjami.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

Amortyzację można wyznaczyć przy użyciu metody

A. progresywnej

B. statystycznej

C. łańcuchowej

D. chronologicznej

Amortyzacja metodą progresywną, znana również jako metoda przyspieszonej amortyzacji, polega na tym, że większa część kosztów środka trwałego jest rozliczana w pierwszych latach jego użytkowania. To podejście jest szczególnie użyteczne w przypadku aktywów, które szybko tracą na wartości lub są intensywnie eksploatowane na początku ich życia. Przyjęcie tej metody pozwala na lepsze dopasowanie kosztów do przychodów generowanych przez dany środek trwały, co jest istotne dla dokładnego odzwierciedlenia rzeczywistej sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. W praktyce, amortyzacja progresywna znajduje zastosowanie w branżach, gdzie nowoczesne maszyny i technologie szybko stają się przestarzałe. Przykładem może być przemysł IT czy produkcja, gdzie nowoczesny sprzęt jest kluczowy dla efektywności operacyjnej. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), przedsiębiorstwa powinny stosować metody amortyzacji, które najlepiej odzwierciedlają zużycie aktywów, a amortyzacja progresywna jest jednym z zalecanych podejść.

Pytanie 16

Zdefiniowany proces konstruowania długofalowej strategii, mający na celu identyfikację oraz realizację celów organizacji, którego rezultaty działań mają charakter trwały i są trudne do cofnięcia, zazwyczaj przygotowywany na okres przekraczający 5 lat, to plan

A. taktyczny

B. bieżący

C. operacyjny

D. strategiczny

Plan strategiczny to kluczowy dokument w zarządzaniu organizacją, który definiuje długofalowe cele i kierunki rozwoju. Jego główną cechą jest to, że obejmuje okres dłuższy niż pięć lat, co pozwala na analizowanie i przewidywanie zmieniających się warunków rynkowych oraz adaptowanie strategii do tych zmian. Przykładem zastosowania planu strategicznego może być wprowadzenie nowego produktu na rynek, co wymaga przemyślanej analizy konkurencji, klientów i trendów rynkowych. Dzięki strategicznemu podejściu organizacje mogą zbudować przewagę konkurencyjną, skoncentrować zasoby na kluczowych obszarach oraz zminimalizować ryzyko błędnych decyzji. Planowanie strategiczne jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania, takimi jak analiza SWOT, która umożliwia identyfikację mocnych i słabych stron organizacji oraz szans i zagrożeń płynących z otoczenia. Właściwie opracowany plan strategiczny staje się fundamentem dla podejmowania decyzji operacyjnych i taktycznych, co czyni go niezbędnym narzędziem dla każdej organizacji dążącej do długofalowego sukcesu.

Pytanie 17

Rejestrację spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Krajowym Rejestrze Sądowym przeprowadza

A. izba gospodarcza

B. starostwo powiatowe

C. urząd miasta

D. sąd rejonowy

Rejestracja spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Krajowym Rejestrze Sądowym nie jest zadaniem przypisanym do urzędów miasta, starostw powiatowych ani izb gospodarczych. Często pojawia się błędne przekonanie, że te instytucje mają prawo do rejestracji spółek, co jest niezgodne z obowiązującym prawem. Urząd miasta zajmuje się sprawami administracyjnymi lokalnego szczebla, natomiast starostwa powiatowe odpowiadają za różne aspekty administracyjne związane z powiatami, ale nie mają kompetencji do rejestracji spółek w KRS. Izby gospodarcze, mimo że pełnią ważną rolę w wspieraniu przedsiębiorczości i dostarczaniu informacji o rynku, nie są organami odpowiedzialnymi za proces rejestracji. Każda z tych instytucji ma swoje szczegółowe kompetencje, ale rejestracja spółek w Polsce jest ściśle regulowana przez prawo i leży w gestii sądów rejonowych. Niezrozumienie tej struktury może prowadzić do nieprawidłowości w procesie zakupu i rejestracji firmy, co z kolei może skutkować opóźnieniami oraz problemami prawno-administracyjnymi. Właściwe zrozumienie roli sądów rejonowych w procesie rejestracji jest kluczowe dla każdego, kto planuje założyć własną działalność gospodarczą.

Pytanie 18

U pracownika biura wystąpiło intensywne krwawienie z nosa spowodowane przepracowaniem. W tej sytuacji najwłaściwszym działaniem będzie

A. pochylenie głowy do przodu oraz umieszczenie zimnego okładu na szyi

B. położenie krwawiącej osoby na podłodze z odchyloną do tyłu głową

C. odchylenie głowy do tyłu i położenie zimnego okładu na czole

D. umieszczenie krwawiącej osoby w pozycji bocznej ustalonej i wezwanie pomocy

Pochylenie głowy do przodu w przypadku krwawienia z nosa jest kluczowym działaniem, ponieważ pozwala na ograniczenie przepływu krwi do nosa, co w efekcie zmniejsza krwawienie. Zimny okład na szyi może wspierać proces zatrzymywania krwi poprzez zwężenie naczyń krwionośnych, co jest zgodne z zasadami pierwszej pomocy w urazach. Zastosowanie tej metody jest potwierdzone w literaturze medycznej i jest zalecane przez organizacje zajmujące się pierwszą pomocą. Ważne jest, aby osoba, która krwawi, nie leżała na plecach z odchyloną głową, ponieważ może to prowadzić do zadławienia się krwią. Dodatkowo, w przypadku krwawienia z nosa wywołanego przemęczeniem, istotne jest monitorowanie stanu pacjenta oraz zapewnienie mu komfortu i spokojnego otoczenia, co może przyczynić się do szybszego ustąpienia objawów. Warto również pamiętać, że w przypadku nawracających epizodów krwawienia z nosa, wskazana jest konsultacja z lekarzem w celu diagnozy ewentualnych przyczyn tego stanu.

Pytanie 19

Wprowadzenie nowych produktów na świeże rynki zbytu odnosi się do strategii

A. dywersyfikacji

B. rozwoju produktu

C. penetracji rynku

D. rozwoju rynku

Rozwój produktu koncentruje się na wprowadzaniu nowych lub ulepszonych produktów na już istniejące rynki. Chociaż może wydawać się, że jest to podobne do dywersyfikacji, to jednak nie obejmuje on wprowadzania produktów na nowe rynki, co czyni tę odpowiedź niepoprawną. W kontekście rozwoju rynku, strategia ta skupia się na poszerzaniu zasięgu istniejących produktów do nowych grup klientów lub regionów bez wprowadzania nowych produktów. W związku z tym, rozwój rynku nie odnosi się do wprowadzenia całkowicie nowych ofert. Penetracja rynku natomiast dotyczy strategii zwiększania udziału w istniejących rynkach poprzez agresywne działania marketingowe, obniżanie cen lub poprawę jakości usług. Tego rodzaju podejście nie koncentruje się na wprowadzaniu nowości. Typowym błędem myślowym, który może prowadzić do wyboru rozwoju produktu, jesteśmy przekonani, że tworzenie nowych produktów automatycznie wiąże się z eksploracją nowych rynków. Jednak rozwój produktu w obrębie znanego rynku nie spełnia wymagania w zakresie dywersyfikacji, która wymaga zarówno innowacji, jak i poszerzenia geograficznego oraz kategorii produktowej. Dobrym przykładem jest firma, która produkuje napoje, decydując się na wprowadzenie nowej linii napojów energetycznych zarówno w kraju, jak i na rynkach zagranicznych, co idealnie obrazuje dywersyfikację.

Pytanie 20

Korzystając z zamieszczonego fragmentu Ustawy Kodeks Pracy, można stwierdzić, że łączny tygodniowy czas pracy z uwzględnieniem godzin nadliczbowych nie może przeciętnie przekroczyć

Art. 129.
§ 1. Czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy, z zastrzeżeniem art. 135–138, 143 i 144.
(…)
Art. 131.
§ 1. Tygodniowy czas pracy łącznie z godzinami nadliczbowymi nie może przekraczać przeciętnie 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym.

A. 40 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym.

B. 40 godzin w 4-miesięcznym okresie rozliczeniowym.

C. 38 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym.

D. 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym.

Odpowiedź 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym jest poprawna, ponieważ zgodnie z Kodeksem Pracy, łączny tygodniowy czas pracy, uwzględniający godziny nadliczbowe, nie może przeciętnie przekraczać 48 godzin. Art. 131 § 1 Kodeksu Pracy ustanawia ten limit, aby zapewnić pracownikom odpowiednie warunki pracy i odpoczynku. Należy pamiętać, że normy te mają bezpośrednie zastosowanie w organizacji czasu pracy w firmach. Pracodawcy zobowiązani są do monitorowania czasu pracy swoich pracowników, by przestrzegać powyższych przepisów. Przykładem może być wdrożenie systemu ewidencji czasu pracy, który pozwala na bieżąco kontrolować godziny pracy oraz nadgodziny, co jest kluczowe dla zachowania zgodności z prawem. W praktyce warto również stosować elastyczne formy zatrudnienia, które nie tylko pomagają w zarządzaniu czasem pracy, ale także w podnoszeniu efektywności zespołów. Poprzez wdrażanie standardów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy oraz poszanowania przepisów prawa pracy, organizacje mogą tworzyć zdrowsze i bardziej zrównoważone środowisko pracy.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

Kiedy hurtownia sprzedaje 2 400 sztuk towarów w ciągu miesiąca (30 dni), a dostawy są realizowane co 6 dni zgodnie z umową, jaką wartość powinien mieć minimalny zapas?

A. 13 sztuk

B. 80 sztuk

C. 480 sztuk

D. 400 sztuk

Aby obliczyć minimalny zapas towaru, należy najpierw ustalić, ile towaru hurtownia sprzedaje w ciągu jednego dnia. Z danych wynika, że w ciągu miesiąca sprzedaje 2400 sztuk, co daje średnią sprzedaż wynoszącą 80 sztuk dziennie (2400 sztuk / 30 dni). Następnie, mając informację, że dostawy realizowane są co 6 dni, można obliczyć, ile towaru zostanie sprzedane w tym okresie. W ciągu 6 dni sprzedaż wynosi 480 sztuk (80 sztuk dziennie * 6 dni). Dlatego minimalny zapas towaru musi wynosić przynajmniej 480 sztuk, aby zaspokoić popyt na czas oczekiwania na nową dostawę. W praktyce, odpowiedni poziom zapasu jest kluczowy dla płynności operacyjnej hurtowni i uniknięcia braków towarowych. Utrzymywanie minimalnego zapasu zgodnego z obliczeniami pozwala na zabezpieczenie sprzedaży, co jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania zapasami w logistyce, które wskazują na konieczność analizy rotacji towarów oraz cyklu dostaw.

Pytanie 24

Pracownik otrzymuje wynagrodzenie podstawowe w wysokości 2 500,00 zł oraz prowizję wynoszącą 3% od wartości każdej sprzedanej umowy. W grudniu pracownik zawarł cztery umowy na łączną kwotę 6 000,00 zł. Jaka jest wysokość jego wynagrodzenia brutto za grudzień?

A. 4 300,00 zł

B. 2 518,00 zł

C. 3 100,00 zł

D. 2 680,00 zł

Wynagrodzenie brutto pracownika składa się z wynagrodzenia zasadniczego oraz prowizji. W przedstawionym przypadku wynagrodzenie zasadnicze wynosi 2 500,00 zł. Pracownik uzyskał prowizję w wysokości 3% od wartości sprzedaży czterech umów, które łącznie wyniosły 6 000,00 zł. Aby obliczyć wysokość prowizji, należy pomnożyć wartość sprzedaży przez procent prowizji: 6 000,00 zł * 0,03 = 180,00 zł. Następnie, aby obliczyć całkowite wynagrodzenie brutto, dodajemy wynagrodzenie zasadnicze do wysokości prowizji: 2 500,00 zł + 180,00 zł = 2 680,00 zł. Takie podejście jest zgodne z zasadami wynagradzania w wielu branżach, gdzie mechanizmy prowizyjne są powszechnie stosowane, aby motywować pracowników do osiągania lepszych wyników sprzedażowych. Umiejętność obliczania wynagrodzenia w oparciu o prowizje jest kluczowa dla menedżerów HR oraz działów finansowych w firmach, co pozwala na skuteczniejsze zarządzanie kosztami pracy oraz zwiększenie efektywności zespołów sprzedażowych.

Pytanie 25

Aby określić koszt wydobycia jednej tony węgla, kopalnia powinna wykorzystać kalkulację

A. podziałową prostą

B. podziałową współczynnikową

C. procesową

D. doliczeniową

Kalkulacja podziałowa prosta jest odpowiednią metodą do ustalenia kosztu wydobycia jednej tony węgla, ponieważ pozwala na bezpośrednie przypisanie kosztów do jednostek produkcji. Metoda ta dzieli całkowite koszty produkcji przez liczbę wyprodukowanych jednostek, co pozwala na uzyskanie jednostkowego kosztu w sposób jasny i przejrzysty. W praktyce, w przypadku kopalni węgla, do kosztów tych zalicza się wydatki na prace górnicze, eksploatację maszyn, wynagrodzenia pracowników oraz koszty związane z utrzymaniem infrastruktury. Przykładowo, jeśli całkowite koszty wydobycia wynoszą 1 000 000 zł, a wydobyto 10 000 ton węgla, to koszt jednostkowy wyniesie 100 zł za tonę. Taka kalkulacja jest zgodna z zaleceniami standardów rachunkowości, które podkreślają znaczenie przejrzystości i efektywności w procesach kalkulacyjnych.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

Pracodawca zawarł z pracownikiem umowę o pracę na czas próbny 1 kwietnia 2015 roku. Kiedy umowa ta może zostać zakończona najpóźniej?

A. 30 kwietnia 2015 roku

B. 30 czerwca 2015 roku

C. 31 lipca 2015 roku

D. 30 maja 2015 roku

Odpowiedź 30 czerwca 2015 roku jest poprawna w kontekście obowiązujących przepisów prawa pracy. W przypadku umowy o pracę na okres próbny, zgodnie z Kodeksem pracy, maksymalny czas trwania takiej umowy nie może przekroczyć trzech miesięcy. Umowa została zawarta 1 kwietnia 2015 roku, co oznacza, że okres próbny trwa do 30 czerwca 2015 roku. Warto wziąć pod uwagę, że umowa próbna ma na celu ocenę umiejętności pracownika oraz dopasowanie go do warunków pracy. Zakończenie umowy może nastąpić w każdym momencie w trakcie trwania okresu próbnego, ale nie później niż na koniec trzymiesięcznego terminu. Przykładem praktycznym może być sytuacja, w której pracodawca decyduje się na przedłużenie współpracy z pracownikiem po zakończeniu okresu próbnego, co może skutkować zawarciem umowy na czas określony lub nieokreślony, w zależności od potrzeb obu stron. Warto zaznaczyć, że takie praktyki są zgodne z dobrymi praktykami HR, które promują zrozumienie i przejrzystość w relacji pracodawca-pracownik.

Pytanie 28

Na podstawie zamieszczonego fragmentu biznesplanu wskaż, jakiego rodzaju działalność gospodarczą prowadzi przedsiębiorstwo.

Fragment biznesplanu
Przedsiębiorstwo oferuje przygotowywanie i dostarczanie gotowych potraw na zamówienie, w oparciu o zawartą z klientem umowę, na określone uroczystości i do miejsc przez niego wyznaczonych. Przedsiębiorstwo specjalizuje się w: – organizacji i obsłudze imprez plenerowych np.: przyjęć weselnych i komunijnych imienin i urodzin wieczorów panieńskich i kawalerskich – przyrządzaniu i dostarczaniu gotowych potraw dla każdej liczby osób, – obsłudze konferencji, pikników, wystaw i targów.

A. Restauracja.

B. Usługi hotelowe.

C. Usługi cateringowe.

D. Kawiarnia.

Odpowiedź "Usługi cateringowe" jest poprawna, ponieważ fragment biznesplanu opisuje działalność przedsiębiorstwa, która koncentruje się na przygotowywaniu i dostarczaniu potraw na zamówienie. W ramach usług cateringowych, przedsiębiorstwa często oferują organizację i obsługę wydarzeń, takich jak bankiety, przyjęcia czy imprezy plenerowe. Kluczowymi aspektami tej działalności są elastyczność oferty, dostosowywanie menu do potrzeb klientów oraz właściwe zarządzanie logistyką dostaw. Na przykład, renomowane firmy cateringowe mogą mieć doświadczenie w obsłudze zarówno małych, intymnych spotkań, jak i dużych wydarzeń z setkami uczestników. Ponadto, usługi cateringowe powinny spełniać określone standardy jakości, higieny i bezpieczeństwa żywności, zgodne z przepisami prawa. Firmy cateringowe często uzyskują certyfikaty związane z jakością, co jest istotnym elementem budowania zaufania wśród klientów.

Pytanie 29

Gdy wszystkie decyzje są podejmowane przez lidera i przekazywane pracownikom do realizacji bez możliwości dyskusji czy sprzeciwu, mówimy o sposobie kierowania nazywanym

A. autokratycznym

B. patronalnym

C. demokratycznym

D. liberalnym

Styl kierowania autokratycznego charakteryzuje się tym, że wszystkie decyzje są podejmowane przez przełożonego, a podwładni są zobowiązani do ich wykonania bez jakiejkolwiek dyskusji czy sprzeciwu. Taki model zarządzania może być skuteczny w sytuacjach kryzysowych, gdy konieczne jest szybkie podejmowanie decyzji. Na przykład, w warunkach nagłej awarii w zakładzie produkcyjnym, kierownik może podjąć natychmiastowe decyzje, by zminimalizować straty. W praktyce, styl autokratyczny sprawdza się również w strukturach, gdzie obowiązują ściśle określone procedury, a skuteczność działań jest kluczowa. Mimo że może prowadzić do niskiej motywacji pracowników w dłuższym okresie, w sytuacjach wymagających szybkiej reakcji i autorytatywnego podejścia, jego zalety mogą przeważać nad wadami. Warto jednak pamiętać, że długotrwałe stosowanie tego stylu może prowadzić do problemów z zaangażowaniem zespołu oraz niskiej jakości decyzji ze względu na brak współpracy i różnorodności perspektyw.

Pytanie 30

W minionym kwartale sklep spożywczy uzyskał obroty wynoszące 200 000 zł, a średni stan magazynowy towarów wyniósł 25 000 zł. Sklep ten odnowił w kwartale średni stan magazynowy

A. 4 razy

B. 6 razy

C. 2 razy

D. 8 razy

Dobra robota, odpowiedź jest trafna! Obliczając wskaźnik rotacji zapasów, dzielimy całkowite obroty przez średni zapas. W tym przypadku to wygląda tak: obroty wyniosły 200 000 zł, a średni zapas to 25 000 zł. Używając wzoru: Rotacja = Obroty / Średni zapas, mamy 200 000 zł podzielone przez 25 000 zł, co daje 8. To znaczy, że sklep uzupełniał swoje zapasy średnio 8 razy w kwartale. To świetny wynik, bo wskazuje na dobrą sprzedaż i zarządzanie zapasami. W praktyce, szybka rotacja towarów zmniejsza ryzyko, że coś się przeterminuje lub zostanie na półkach za długo. Pamiętaj też, że to, jaka rotacja jest odpowiednia, zależy od produktów i sezonu. W branży spożywczej, gdzie wszystko ma krótki termin ważności, wysoka rotacja zapasów jest szczególnie istotna.

Pytanie 31

Przyjmując za podstawę porównań rok poprzedni ustal, w którym roku dynamika wzrostu minimalnego wynagrodzenia za pracę była największa?

Wysokość minimalnego wynagrodzenia (w zł)
2011 r.	2012 r.	2013 r.	2014 r.	2015 r.
1 386,00	1 500,00	1 600,00	1 680,00	1 750,00

A. W 2012 roku.

B. W 2015 roku.

C. W 2013 roku.

D. W 2014 roku.

W 2012 roku dynamika wzrostu minimalnego wynagrodzenia za pracę była najwyższa, osiągając wartość około 8,22%. Ta informacja jest kluczowa dla analizy polityki zatrudnienia i kondycji rynku pracy w danym okresie. Wzrost wynagrodzenia minimalnego wpływa na szereg aspektów ekonomicznych, takich jak siła nabywcza obywateli, poziom ubóstwa oraz konkurencyjność krajowej gospodarki. Dobre praktyki wskazują, że zrozumienie dynamiki wzrostu wynagrodzeń jest istotne dla podejmowania decyzji przez przedsiębiorstwa, a także dla formułowania polityki socjalnej przez rząd. Przykładowo, przedsiębiorstwa mogą dostosowywać swoje strategie wynagrodzeń w celu przyciągnięcia lepszych pracowników lub zapewnienia zachowań retencyjnych. Dodatkowo, wzrost wynagrodzenia minimalnego może prowadzić do większego wzrostu konsumpcji, co ma pozytywny wpływ na całą gospodarkę.

Pytanie 32

Osoba pracująca w systemie akordowym w grudniu zrealizowała wymagane normy czasu pracy oraz wykonała 360 sztuk produktów. Ustalona norma czasu wynosi 0,5 godz./szt., a wynagrodzenie godzinowe to 24,00 zł/godz. Jakie było wynagrodzenie pracownika za grudzień, biorąc pod uwagę, że tylko 340 sztuk produktów wykonanych przez niego spełniało normy jakościowe?

A. 4 320,00 zł

B. 4 032,00 zł

C. 8 160,00 zł

D. 4 080,00 zł

Aby obliczyć wynagrodzenie pracownika, który pracował w systemie akordowym, należy najpierw ustalić ilość wykonanych elementów, które spełniały normę jakościową. W tym przypadku pracownik wykonał 360 sztuk, z czego 340 sztuk spełniało normę jakościową. Przy ustalonej normie czasu wynoszącej 0,5 godz./szt. możemy obliczyć czas przepracowany na elementy spełniające normę. Czas ten wynosi 340 sztuk x 0,5 godz./szt. = 170 godzin. Stawka godzinowa wynosi 24,00 zł, więc wynagrodzenie za grudzień wyniesie 170 godzin x 24,00 zł/godz. = 4 080,00 zł. Praca akordowa jest powszechnie stosowana w branżach produkcyjnych, ponieważ motywuje pracowników do zwiększenia efektywności i jakości wytwarzanych produktów. Warto zwrócić uwagę, że wynagrodzenie w systemie akordowym może być korzystniejsze dla pracowników, którzy mają umiejętności i doświadczenie w zakresie danej produkcji, co pozwala im na efektywne zarządzanie czasem i jakością wykonania.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

W skład obligatoryjnych ubezpieczeń społecznych opłacanych przez pracodawcę wchodzą:

A. emerytalne – 9,76%, chorobowe – 2,45% i zdrowotne

B. emerytalne – 9,76%, rentowe – 1,5% i zdrowotne

C. emerytalne – 9,76%, rentowe – 6,5% i wypadkowe

D. emerytalne – 9,76%, rentowe – 8% i chorobowe

Odpowiedź emerytalne – 9,76%, rentowe – 6,5% i wypadkowe jest poprawna, ponieważ dokładnie odzwierciedla składki na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne, które pracodawca jest zobowiązany opłacać za swoich pracowników. Składka emerytalna wynosząca 9,76% jest kluczowym elementem systemu zabezpieczenia społecznego, zapewniającym przyszłe emerytury pracowników. Składka rentowa w wysokości 6,5% chroni pracowników w przypadku niezdolności do pracy. Ubezpieczenie wypadkowe, którego wysokość uzależniona jest od stopnia ryzyka zawodowego, jest istotne dla zapewnienia ochrony w razie zdarzeń losowych w miejscu pracy. Warto zauważyć, że w Polsce obowiązkowe ubezpieczenia społeczne są regulowane przez przepisy prawa, a ich wysokość oraz zasady ustalania mogą być cyklicznie aktualizowane. Dzięki tym ubezpieczeniom pracownicy mają zapewnioną podstawową ochronę w razie problemów zdrowotnych czy utraty zdolności do pracy, co jest zgodne z dobrą praktyką socjalną i normami europejskimi.

Pytanie 35

Skarb Państwa podejmuje emisję oraz sprzedaż obligacji skarbowych w przypadku, gdy występuje

A. hiperinflacja

B. deficyt budżetowy

C. nadwyżka budżetowa

D. inflacja pełzająca

Obligacje skarbowe to po prostu dług, który państwo ogłasza, żeby zdobyć kasę, zwłaszcza kiedy budżet nie daje rady. Jak jest deficyt, to znaczy, że wydajemy więcej niż zarabiamy, więc trzeba szukać nowych źródeł finansowania. Emisja obligacji to sposób, żeby zachęcić inwestorów do kupna długu publicznego, co pozwala rządowi na realizację różnych projektów. W praktyce, deficyt może być spowodowany różnymi rzeczami, jak mniejsze wpływy z podatków, wyższe wydatki na usługi publiczne czy różne inwestycje w rozwój. W takich sytuacjach, na przykład w obliczu kryzysów, jak pandemia czy inne klęski, rząd może zacząć masowo emitować te obligacje, żeby jakoś ogarnąć sytuację finansową. Ważne jest, żeby monitorować dług publiczny i koszty jego obsługi, bo to pomaga utrzymać stabilność finansową kraju, co jest kluczowe, żeby nam się żyło lepiej.

Pytanie 36

Jakie dane koniecznie powinny znaleźć się w umowie o pracę?

A. Zakres urlopu wypoczynkowego.

B. Miejsce pracy.

C. Wymagane kwalifikacje do zatrudnienia.

D. Wyposażenie biura.

Miejsce wykonywania pracy to kluczowy element umowy o pracę, który określa, gdzie pracownik będzie wykonywał swoje obowiązki. Zgodnie z Kodeksem pracy, umowa o pracę powinna zawierać informacje dotyczące miejsca pracy, co pozwala na jasne sformułowanie oczekiwań zarówno pracodawcy, jak i pracownika. Praktyczne zastosowanie tego zapisu jest istotne, ponieważ lokalizacja ma wpływ na organizację pracy, czas dojazdu oraz potencjalne wydatki związane z transportem. Na przykład, w sytuacji, gdy praca odbywa się w różnych lokalizacjach, pracodawca może wskazać miejsce główne oraz zasady dotyczące ewentualnych dojazdów. Ponadto, wskazanie miejsca pracy jest ważne w kontekście przepisów o BHP, które mogą różnić się w zależności od lokalizacji. Z perspektywy dobrych praktyk, precyzyjne określenie miejsca pracy przyczynia się do lepszej organizacji oraz zmniejsza ryzyko nieporozumień i sporów prawnych.

Pytanie 37

Wśród obowiązkowych ubezpieczeń społecznych, które są opłacane przez pracodawcę, znajdują się następujące składki:

A. emerytalne – 9,76%, rentowe – 1,5% oraz zdrowotne

B. emerytalne – 9,76%, rentowe – 8% oraz chorobowe

C. emerytalne – 9,76%, rentowe – 6,5% oraz wypadkowe

D. emerytalne – 9,76%, chorobowe – 2,45% oraz zdrowotne

Poprawna odpowiedź dotycząca obowiązkowych składek na ubezpieczenia społeczne finansowanych przez pracodawcę to składki emerytalne, rentowe oraz wypadkowe. Składka emerytalna wynosi 9,76%, natomiast składka rentowa to 6,5%. Dodatkowo pracodawcy zobowiązani są do opłacania składki wypadkowej, której wysokość zależy od liczby zatrudnionych pracowników oraz rodzaju wykonywanej działalności gospodarczej. Ubezpieczenia te są kluczowe z perspektywy zabezpieczenia społeczeństwa i zapewnienia pracownikom ochrony w razie zdarzeń losowych. W praktyce, składki te są potrącane z wynagrodzenia pracowników i opłacane do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS). Pracodawcy mają obowiązek terminowego regulowania tych zobowiązań, co jest regulowane przez ustawodawstwo dotyczące systemu ubezpieczeń społecznych. Dobre praktyki w zakresie zarządzania wynagrodzeniami wymagają stałej kontroli oraz monitorowania zmian w przepisach, aby zapewnić zgodność z obowiązującymi normami i uniknąć kar finansowych.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

Spółka z o.o. wypracowała zysk netto, którego część przeznaczono na nagrody i premie dla pracowników. Obowiązkowe obciążenie pracownika i pracodawcy od nagród i premii ujęte są w zestawieniu. Jaką kwotę wypłaci pracodawca temu pracownikowi z tytułu nagród i premii?

Nagrody i premie z zysku w kwocie brutto	Składki na ubezpieczenia społeczne pracowników	Zaliczka na podatek dochodowy pracowników	Składki na ubezpieczenie zdrowotne pracowników	Kwota netto nagród i premii z zysku	Składki na ubezpieczenia społeczne pracodawcy
1 000,00	187,00	154,00	71,00	588,00	206,00

A. 1 000 zł

B. 206 zł

C. 1 206 zł

D. 588 zł

Wybrana odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ wskazuje na poprawne obliczenie kwoty netto nagród i premii, które pracownik otrzyma. W przypadku wynagrodzeń i bonusów pracowniczych, kwota brutto, czyli pełna suma wynagrodzenia przed potrąceniami, jest podstawą do obliczeń. W omawianym przypadku, kwota brutto wynosi 1 000,00 zł. Jednak, aby ustalić rzeczywistą kwotę, która trafi do pracownika, należy uwzględnić obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne oraz zaliczki na podatek dochodowy. Po potrąceniu wszystkich wymaganych składek i zaliczek, pracownik otrzymuje kwotę netto wynoszącą 588,00 zł. Jest to przykład standardowego procesu wypłaty wynagrodzeń w wielu firmach, gdzie odpowiednie obliczenia są kluczowe dla prawidłowego zarządzania finansami. Pracodawcy powinni stosować się do przepisów prawa pracy oraz zasad księgowości, aby zapewnić zgodność z obowiązującymi normami.

Pytanie 40

Fragment listy płac zawiera następujące dane. Podstawa wymiaru miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy wynosi

Ogółem przychód	Składki ubezpieczenia społecznego			Razem składki Ubezpieczenia społecznego	Koszty uzyskania przychodu	Ulga w podatku dochodowym
	emerytalna	rentowa	chorobowa
2 500,00 zł	244,00 zł	162,50 zł	61,25 zł	467,75 zł	102,25 zł	44,17 zł

A. 2032,25 zł

B. 1930,00 zł

C. 2266 zł

D. 2500,00 zł

Podstawa wymiaru miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy wynosi 1930,00 zł, ponieważ jest to kwota uzyskana po odjęciu składek na ubezpieczenia społeczne oraz kosztów uzyskania przychodu od przychodu brutto. W niniejszym przypadku, przychód brutto wynosi 2500,00 zł, z tego należy odjąć składki na ubezpieczenia społeczne, które wynoszą 467,75 zł oraz koszty uzyskania przychodu w wysokości 102,25 zł. Obliczenia przedstawiają się następująco: 2500,00 zł - 467,75 zł - 102,25 zł = 1930,00 zł. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla prawidłowego obliczania zaliczek na podatek dochodowy, co jest istotnym aspektem w zarządzaniu finansami przedsiębiorstwa. W praktyce, poprawne obliczenie podstawy wymiaru zaliczki na podatek dochodowy pozwala na uniknięcie nadpłaty lub niedopłaty, co jest zgodne z zasadami rzetelności finansowej oraz zgodności z przepisami prawa podatkowego.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej