Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik teleinformatyk
  • Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
  • Data rozpoczęcia: 7 czerwca 2025 11:32
  • Data zakończenia: 7 czerwca 2025 11:45

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Administrator zauważył wzmożony ruch w sieci lokalnej i podejrzewa incydent bezpieczeństwa. Które narzędzie może pomóc w identyfikacji tego problemu?

A. Program Wireshark
B. Komenda ipconfig
C. Aplikacja McAfee
D. Komenda tracert
Program McAfee, jako oprogramowanie antywirusowe, koncentruje się głównie na wykrywaniu i eliminowaniu złośliwego oprogramowania. Choć może mieć funkcje monitorowania sieci, jego głównym celem jest ochrona końcowych punktów, a nie bezpośrednia analiza ruchu w sieci lokalnej. W przypadku nadmiernego ruchu, program ten może nie dostarczyć wystarczających informacji dotyczących źródła problemu. Polecenie ipconfig służy do wyświetlania konfiguracji interfejsów sieciowych w systemie Windows, ale nie dostarcza informacji o bieżącym ruchu w sieci. Użycie tego polecenia w kontekście analizy nadmiernego ruchu może prowadzić do mylnych wniosków, gdyż nie oferuje ono danych o pakietach czy protokołach. Z kolei polecenie tracert jest narzędziem do diagnostyki trasowania, które pokazuje ścieżkę, jaką pakiety danych pokonują w sieci, jednak nie dostarcza szczegółowych informacji o ruchu w czasie rzeczywistym. Użytkownicy mogą błędnie zakładać, że te narzędzia wystarczą do zdiagnozowania problemu, choć w rzeczywistości są one ograniczone w kontekście analizy ruchu sieciowego. W przypadku wykrycia nadmiernego ruchu, kluczowe jest stosowanie narzędzi umożliwiających głębszą analizę, takich jak Wireshark, które są zaprojektowane specjalnie w tym celu.
Pytanie 2

Jakie dane należy wpisać w adresie przeglądarki internetowej, aby uzyskać dostęp do zawartości witryny ftp o nazwie domenowej ftp.biuro.com?

A. http.ftp.biuro.com
B. ftp://ftp.biuro.com
C. ftp.ftp.biuro.com
D. http://ftp.biuro.com
Jak się przyjrzymy błędnym odpowiedziom, to widać, że często wynikają z nieporozumienia z tymi wszystkim protokołami. Na przykład 'http.ftp.biuro.com' to dość dziwny pomysł, bo nie ma czegoś takiego jak 'http.ftp'. HTTP i FTP to inne bajki - HTTP jest do stron internetowych, a FTP do przesyłania plików. Z kolei 'ftp.ftp.biuro.com' to znowu nie to, bo nie ma potrzeby powtarzać 'ftp'. Takie błędy mogą się zdarzać, szczególnie gdy myślimy, że coś powinno być zrobione inaczej, niż jest. Jeszcze 'http://ftp.biuro.com' nie zadziała, bo przeglądarka będzie próbowała użyć HTTP zamiast troszkę bardziej odpowiedniego FTP. Takie nieporozumienia mogą frustrować, gdy nie do końca rozumie się różnice między tymi protokołami. Ważne jest, żeby wiedzieć, że każdy protokół ma swoje zadania i używanie ich w niewłaściwy sposób może prowadzić do problemów z dostępem do zasobów w internecie.
Pytanie 3

Dwie stacje robocze w tej samej sieci nie mogą się nawzajem komunikować. Która z poniższych okoliczności może być prawdopodobną przyczyną tego problemu?

A. Różne bramy domyślne stacji roboczych
B. Tożsame nazwy użytkowników
C. Inne systemy operacyjne stacji roboczych
D. Identyczne adresy IP stacji roboczych
Odpowiedź, że takie same adresy IP stacji roboczych są przyczyną problemów w komunikacji, jest prawidłowa. Gdy dwa urządzenia w tej samej sieci lokalnej mają przypisane identyczne adresy IP, występuje konflikt adresów, co uniemożliwia poprawną wymianę danych. W standardzie IPv4, każdy adres IP musi być unikalny w danej sieci. W sytuacji konfliktu, urządzenia mogą odbierać wzajemne pakiety, ale nie będą w stanie wysyłać danych do siebie, co skutkuje brakiem komunikacji. Praktycznie, aby unikać takich sytuacji, organizacje powinny stosować system zarządzania adresami IP, jak DHCP, który automatycznie przydziela unikalne adresy IP do urządzeń w sieci. Istotne jest również regularne monitorowanie i weryfikacja konfiguracji sieci, aby upewnić się, że nie występują dublujące się adresy IP. W przypadku większych sieci, należy stosować subnetting, co również ułatwia zarządzanie adresami IP i minimalizuje ryzyko konfliktów.
Pytanie 4

Który z poniższych zapisów określa folder noszący nazwę dane, który jest udostępniony na dysku sieciowym urządzenia o nazwie serwer1?

A. C:\serwer1\dane
B. \dane
C. \serwer1\dane
D. C:\dane
Odpowiedzi \dane, C:\serwer1\dane oraz C:\dane są nietrafione z paru powodów. Po pierwsze, \dane nie ma informacji o serwerze, więc nie nadaje się do dostępu do folderu w sieci. W Windowsie zawsze trzeba powiedzieć, na jakim serwerze jest folder, żeby dobrze działało w sieciach lokalnych. Co do C:\serwer1\dane, to brzmi jak lokalna ścieżka, a to jest mylące. Żeby wejść na folder na serwerze, musimy użyć formatu sieciowego. I jeszcze C:\dane, która też wskazuje na lokalny dysk, co znów jest błędne, bo nie odwołuje się do zasobów sieciowych. Widać, że tu panuje zamieszanie między tym, co jest lokalne a co zdalne. Właściwe rozumienie, jakie są ścieżki dostępu, jest kluczowe, żeby efektywnie korzystać z zasobów w sieci. Trzymanie się tych zasad to ważny krok w stronę lepszej współpracy w zespole.
Pytanie 5

Którą maskę należy zastosować, aby komputery o adresach IPv4, przedstawionych w tabeli, były przydzielone do właściwych sieci?

Adresy IPv4 komputerówOznaczenie sieci
192.168.10.30Sieć 1
192.168.10.60Sieć 1
192.168.10.130Sieć 2
192.168.10.200Sieć 3

A. 255.255.255.192
B. 255.255.255.128
C. 255.255.255.240
D. 255.255.255.224
Wybór błędnej maski sieciowej może prowadzić do wielu problemów związanych z adresowaniem i komunikacją w sieciach komputerowych. Na przykład, maska 255.255.255.128 (/25) tworzy podsieć z 128 adresami, co jest nadmiarem w kontekście podziału na dwie sieci. Posiadanie 126 dostępnych adresów hostów w jednej sieci mogłoby prowadzić do nieefektywnego wykorzystania adresacji IP, a także do zatorów komunikacyjnych, jeśli wiele urządzeń próbuje jednocześnie korzystać z tej samej podsieci. Podobnie, maski 255.255.255.240 (/28) i 255.255.255.224 (/27) oferują zbyt małą lub zbyt dużą ilość dostępnych adresów, co również jest nieoptymalne w analizowanej sytuacji. Maska 255.255.255.240 daje jedynie 16 adresów, co jest niewystarczające dla większej liczby hostów, natomiast 255.255.255.224 oferuje 32 adresy, co może nie spełniać wymagań dotyczących oddzielania dwóch różnych sieci. W kontekście projektowania sieci, kluczowe jest zrozumienie jak właściwie dobierać maski, aby efektywnie wykorzystać przestrzeń adresową oraz zminimalizować ryzyko konfliktów i problemów związanych z routingiem. Prawidłowe przydzielanie maski sieciowej jest fundamentalne nie tylko dla zapewnienia komunikacji, ale również dla osiągnięcia wydajności i stabilności w infrastrukturze sieciowej.
Pytanie 6

W biurze rachunkowym potrzebne jest skonfigurowanie punktu dostępu oraz przygotowanie i podłączenie do sieci bezprzewodowej trzech komputerów oraz drukarki z WiFi. Koszt usługi konfiguracji poszczególnych elementów sieci wynosi 50 zł za każdy komputer, 50 zł za drukarkę i 100 zł za punkt dostępu. Jaki będzie całkowity wydatek związany z tymi pracami serwisowymi?

A. 300 zł
B. 250 zł
C. 200 zł
D. 100 zł
Cały koszt serwisu wynosi 300 zł. To wynik dodania kosztów za konfigurację trzech komputerów, drukarki i punktu dostępu. Koszt skonfigurowania jednego komputera to 50 zł, więc jeśli mamy trzy, to wychodzi 150 zł (50 zł razy 3). Do tego jeszcze 50 zł za drukarkę i 100 zł za punkt dostępu. Jak to zsumujesz, to dostaniesz 150 zł + 50 zł + 100 zł, co daje 300 zł. To jest ważne, bo pokazuje, jak kluczowe jest dobre planowanie budżetu w usługach IT. Z mojego doświadczenia, firmy często muszą uważnie oceniać koszty przy wprowadzaniu nowych technologii, bo inaczej mogą się zdziwić. Dlatego dobrze jest przeanalizować wszystko dokładnie przed startem projektu, żeby lepiej nią zarządzać i nie mieć niespodzianek z wydatkami w przyszłości.
Pytanie 7

Jakie urządzenie powinno być użyte do połączenia komputerów, aby mogły działać w różnych domenach rozgłoszeniowych?

A. Rutera
B. Regeneratora
C. Mostu
D. Koncentratora
Ruter jest urządzeniem, które odgrywa kluczową rolę w łączeniu różnych domen rozgłoszeniowych, co pozwala na efektywną komunikację między różnymi sieciami. W przeciwieństwie do mostu czy koncentratora, które operują na warstwie drugiej modelu OSI (warstwie łącza danych), ruter funkcjonuje na warstwie trzeciej (warstwa sieci). Jego zadaniem jest zarządzanie ruchem danych pomiędzy różnymi sieciami, co oznacza, że pakiety danych mogą być kierowane do odpowiednich adresów IP, co jest istotne w przypadku, gdy komputery są w różnych podsieciach. Dzięki temu, ruter potrafi zrozumieć, kiedy dane powinny zostać wysłane do innej sieci, a kiedy pozostają w obrębie tej samej. Przykładowo, w dużych organizacjach, które mają różne lokalizacje geograficzne, rutery umożliwiają komunikację między nimi poprzez sieci WAN. Praktyczne zastosowanie ruterów obejmuje nie tylko łączenie lokalnych sieci, ale także umożliwiają one stosowanie zaawansowanych funkcji, takich jak QoS (Quality of Service), które pomagają w zarządzaniu ruchem sieciowym, co jest kluczowe w przypadku aplikacji wymagających niskich opóźnień, jak np. wideokonferencje. W kontekście standardów, rutery muszą być zgodne z protokołami, takimi jak IP (Internet Protocol) oraz muszą wspierać różnorodne protokoły routingu, co czyni je nieodzownym elementem nowoczesnych infrastruktur sieciowych.
Pytanie 8

Administrator zamierza udostępnić folder C:\instrukcje w sieci trzem użytkownikom należącym do grupy Serwisanci. Jakie rozwiązanie powinien wybrać?

A. Udostępnić dysk C: grupie Serwisanci i nie ograniczać liczby równoczesnych połączeń
B. Udostępnić grupie Wszyscy dysk C: i ograniczyć liczbę równoczesnych połączeń do 3
C. Udostępnić folder C:\instrukcje grupie Serwisanci bez ograniczeń co do liczby równoczesnych połączeń
D. Udostępnić grupie Wszyscy folder C:\instrukcje i ustalić limit równoczesnych połączeń na 3
Udostępnienie folderu C:\instrukcje grupie Serwisanci jest najlepszym rozwiązaniem, ponieważ pozwala na skoncentrowanie kontroli dostępu na niewielkiej grupie użytkowników, co jest zgodne z zasadą minimalnych uprawnień. Taka praktyka zapewnia, że tylko upoważnieni użytkownicy mają dostęp do niezbędnych zasobów, co zmniejsza ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Ograniczenie dostępu do konkretnego folderu zamiast całego dysku C: minimalizuje potencjalne zagrożenia związane z bezpieczeństwem danych, umożliwiając jednocześnie łatwe zarządzanie uprawnieniami. W kontekście zarządzania systemem, unikanie ograniczeń w liczbie równoczesnych połączeń może przyspieszyć dostęp do folderu, co jest korzystne w przypadku, gdy trzech użytkowników jednocześnie potrzebuje dostępu do tych samych instrukcji. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania zasobami w sieci, gdzie kluczowe znaczenie ma efektywne zarządzanie dostępem i bezpieczeństwem.
Pytanie 9

W systemie Ubuntu Server, aby zainstalować serwer DHCP, należy zastosować komendę

A. sudo apt-get isc-dhcp-server start
B. sudo service isc-dhcp-server install
C. sudo service isc-dhcp-server start
D. sudo apt-get install isc-dhcp-server
Jak chcesz zainstalować serwer DHCP na Ubuntu Server, to użyj polecenia 'sudo apt-get install isc-dhcp-server'. To jest właśnie to, co trzeba, żeby skorzystać z menedżera pakietów APT, który jest standardem w systemach bazujących na Debianie, jak Ubuntu. Dzięki APT wszystko, co potrzebne do prawidłowego działania serwera, zostanie automatycznie ściągnięte i zainstalowane. W praktyce, taka instalacja jest super ważna dla administratorów, którzy chcą mieć kontrolę nad przydzielaniem adresów IP w sieci. Warto też przed tym sprawdzić, czy system jest na czasie, używając 'sudo apt-get update', bo wtedy masz pewność, że instalujesz najnowsze wersje. Po instalacji serwera DHCP, musisz jeszcze skonfigurować plik '/etc/dhcp/dhcpd.conf', w którym ustawiasz zakresy adresów IP i inne parametry związane z DHCP. To podejście do instalacji jest zgodne z najlepszymi standardami w branży, które zalecają korzystanie z menedżerów pakietów - po prostu to się sprawdza.
Pytanie 10

Protokół, który komputery wykorzystują do informowania ruterów w swojej sieci o zamiarze dołączenia do określonej grupy multicastowej lub jej opuszczenia, to

A. Interior Gateway Protocol (IGP)
B. Internet Group Management Protocol (IGMP)
C. Internet Message Access Protocol (IMAP)
D. Transmission Control Protocol (TCP)
Protokóły takie jak Internet Message Access Protocol (IMAP), Transmission Control Protocol (TCP) oraz Interior Gateway Protocol (IGP) mają odmienne cele i funkcje w kontekście komunikacji sieciowej. IMAP jest protokołem używanym głównie do zarządzania pocztą elektroniczną. Pozwala użytkownikom na dostęp do wiadomości e-mail przechowywanych na zdalnym serwerze, co jest zgoła innym zadaniem niż zarządzanie grupami multicastowymi. TCP to protokół transportowy, który zapewnia niezawodność przesyłania danych pomiędzy urządzeniami sieciowymi, ale nie ma zastosowania do zarządzania członkostwem w grupach multicastowych. Z kolei IGP odnosi się do protokołów rutowania używanych wewnątrz autonomicznych systemów, ale także nie dotyczy zarządzania grupami multicastowymi. Typowym błędem myślowym jest mylenie protokołów zarządzających różnymi aspektami komunikacji w sieciach komputerowych. Kluczowym różnicą jest to, że IGMP koncentruje się na kwestiach związanych z multicastem, natomiast inne wymienione protokoły operują w różnych domenach. Zrozumienie różnic między tymi protokołami oraz ich zastosowań jest niezbędne dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi, zwłaszcza w kontekście rosnących potrzeb dotyczących wydajności i zarządzania ruchem w sieciach.
Pytanie 11

Które z zestawień: urządzenie – realizowana funkcja jest niepoprawne?

A. Ruter – łączenie komputerów w tej samej sieci
B. Modem – łączenie sieci lokalnej z Internetem
C. Przełącznik – segmentacja sieci na VLAN-y
D. Access Point – bezprzewodowe łączenie komputerów z siecią lokalną
Wszystkie inne odpowiedzi sugerują niezgodne przyporządkowania dotyczące funkcji urządzeń sieciowych. Modem, który jest urządzeniem konwertującym sygnały z sieci lokalnej na sygnały, które mogą być przesyłane przez linię telefoniczną lub kablową, rzeczywiście odpowiada za nawiązywanie połączenia pomiędzy siecią lokalną a Internetem. Jest to kluczowy element w architekturze sieci, szczególnie w przypadku tradycyjnych połączeń DSL czy kablowych. Przełącznik, z kolei, jest urządzeniem operującym na warstwie drugiej modelu OSI, które umożliwia komunikację pomiędzy różnymi urządzeniami w obrębie tej samej sieci lokalnej, a także może implementować technologię VLAN (Virtual Local Area Network), divując ruch sieciowy w sposób logiczny i zwiększający bezpieczeństwo oraz wydajność. Access Point, będący punktem dostępowym, umożliwia bezprzewodowe podłączenie do sieci lokalnej i jest kluczowym elementem w sieciach bezprzewodowych, umożliwiającym komunikację między urządzeniami mobilnymi a lokalnym systemem sieciowym. Zrozumienie ról tych urządzeń w architekturze sieciowej jest fundamentalne, ponieważ błędne przyporządkowania mogą prowadzić do nieefektywnego projektowania i wdrażania sieci, co w praktyce skutkuje problemami z przepustowością, bezpieczeństwem oraz zarządzaniem siecią.
Pytanie 12

Którego z poniższych zadań nie wykonują serwery plików?

A. Udostępnianie plików w Internecie
B. Wymiana danych między użytkownikami sieci
C. Zarządzanie bazami danych
D. Odczyt i zapis danych na dyskach twardych
Odpowiedzi, które sugerują, że serwery plików realizują zarządzanie bazami danych, wymianę danych pomiędzy użytkownikami sieci, czy odczyt i zapis danych na dyskach twardych, wynikają z niepełnego zrozumienia roli i funkcji serwerów plików. Serwery plików mają na celu przede wszystkim udostępnianie plików, co oznacza, że ich kluczowe funkcje koncentrują się na przechowywaniu danych oraz ich udostępnianiu w sieci. Jednakże, w kontekście zarządzania bazami danych, serwery plików po prostu nie oferują wymaganego poziomu funkcjonalności, jakiego potrzebują aplikacje korzystające z danych. Bazy danych wymagają skomplikowanych operacji, takich jak transakcje, wsparcie dla języka zapytań SQL oraz mechanizmy zapewniające integralność danych, co jest poza zakresem możliwości serwerów plików. Koncepcje dotyczące wymiany danych pomiędzy użytkownikami sieci oraz odczytu i zapisu na dyskach twardych również mogą być mylące. Serwery plików mogą rzeczywiście wspierać wymianę danych poprzez udostępnianie plików, ale nie są one odpowiedzialne za transakcje ani skomplikowane operacje, które zachodzą w bazach danych. Dobrze jest zrozumieć, że każda technologia ma swoje zastosowanie i ograniczenia, a odpowiednie podejście do wyboru technologii jest kluczowe dla efektywnego zarządzania danymi w organizacji.
Pytanie 13

AES (ang. Advanced Encryption Standard) to co?

A. nie może być zrealizowany w formie sprzętowej
B. nie może być użyty do szyfrowania dokumentów
C. wykorzystuje algorytm szyfrujący symetryczny
D. jest wcześniejszą wersją DES (ang. Data Encryption Standard)
Wszystkie odpowiedzi, które nie odnoszą się do symetrycznej natury AES, zawierają błędne założenia. Twierdzenie, że AES nie może być zaimplementowany sprzętowo, jest nieprawdziwe, ponieważ AES jest często implementowany w sprzęcie, co pozwala na szybsze przetwarzanie i lepszą efektywność energetyczną. Zastosowanie sprzętowych rozwiązań, takich jak ASIC (Application-Specific Integrated Circuits) czy FPGA (Field-Programmable Gate Arrays), pokazuje, że AES może być zrealizowany w bardzo wydajny sposób, co jest kluczowe w wielu systemach, takich jak routery, urządzenia mobilne czy systemy wbudowane. Ponadto, stwierdzenie, że AES nie może być użyty do szyfrowania plików, jest mylne, gdyż jest powszechnie stosowany do ochrony plików przechowywanych na dyskach twardych, w systemach operacyjnych oraz w aplikacjach do archiwizacji danych. Wreszcie, przekonanie, że AES jest poprzednikiem DES, jest również błędne. AES jest niezależnym standardem, który powstał jako odpowiedź na słabości DES, który był powszechnie stosowany, ale ze względu na ograniczenia w długości klucza (zaledwie 56 bitów) stał się nieodpowiedni w obliczu rosnących możliwości obliczeniowych. Uznanie AES jako standardu szyfrowania wprowadziło nową jakość w obszarze bezpieczeństwa informacji, podkreślając znaczenie zastosowania odpowiednich standardów w projektowaniu systemów ochrony danych.
Pytanie 14

Zarządzanie uprawnieniami oraz zdolnościami użytkowników i komputerów w sieci z systemem Windows serwerowym zapewniają

A. zasady grupy
B. ustawienia przydziałów
C. zasady zabezpieczeń
D. listy dostępu
Zasady grupy to mechanizm stosowany w systemach operacyjnych Windows, który umożliwia centralne zarządzanie uprawnieniami i dostępem do zasobów sieciowych. Dzięki zasadom grupy administratorzy mogą definiować, które ustawienia dotyczące bezpieczeństwa, konfiguracji systemów i dostępów do aplikacji oraz zasobów mają być stosowane w obrębie całej organizacji. Przykładem zastosowania zasad grupy jest możliwość wymuszenia polityki haseł, która określa minimalną długość haseł oraz wymagania dotyczące ich złożoności. W praktyce, zasady grupy mogą być przypisywane do jednostek organizacyjnych, co pozwala na elastyczne i dostosowane do potrzeb zarządzanie uprawnieniami. Wspierają one również dobre praktyki branżowe, takie jak zasada najmniejszych uprawnień, co oznacza, że użytkownicy oraz komputery mają dostęp tylko do tych zasobów, które są niezbędne do wykonywania ich zadań. Efektywne wykorzystanie zasad grupy przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa sieci oraz uproszczenia zarządzania tymi ustawieniami.
Pytanie 15

Jak nazywa się protokół, który pozwala na ściąganie wiadomości e-mail z serwera?

A. DNS
B. FTP
C. SMTP
D. POP3
Pojęcie związane z pozostałymi odpowiedziami na to pytanie jest mylące, ponieważ każdy z wymienionych protokołów pełni inną funkcję niż pobieranie poczty e-mail. DNS, czyli Domain Name System, jest odpowiedzialny za tłumaczenie nazw domenowych na adresy IP, co jest kluczowe dla funkcjonowania Internetu, ale nie ma bezpośredniej relacji z pobieraniem wiadomości e-mail. FTP (File Transfer Protocol) jest protokołem stosowanym do przesyłania plików pomiędzy komputerami w sieci, co również nie ma związku z e-mailami. SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) z kolei jest protokołem używanym do wysyłania wiadomości e-mail do serwera pocztowego, a nie do ich pobierania; pełni on rolę w procesie dostarczania wiadomości, ale nie odbierania ich. Wybór niewłaściwego protokołu, jak np. SMTP lub FTP, często wynika z niezrozumienia ich specyficznych funkcji i zastosowań. Aby skutecznie zarządzać pocztą elektroniczną, ważne jest, aby znać różnicę między protokołami odpowiedzialnymi za wysyłanie a tymi, które służą do odbierania wiadomości. To zrozumienie jest kluczowe dla efektywnego korzystania z technologii e-mail oraz zapewnienia właściwego zarządzania danymi.
Pytanie 16

Jaki protokół umożliwia przeglądanie stron www w przeglądarkach internetowych poprzez szyfrowane połączenie?

A. Hypertext Transfer Protocol
B. Hypertext Transfer Protocol Secure
C. SSH File Transfer Protocol
D. FTP Secure
Hypertext Transfer Protocol Secure (HTTPS) to protokół, który zapewnia bezpieczne przesyłanie danych między przeglądarką internetową a serwerem. Działa on na bazie standardowego protokołu HTTP, ale dodaje warstwę szyfrowania przy użyciu protokołów TLS (Transport Layer Security) lub SSL (Secure Sockets Layer). Dzięki temu, przesyłane informacje, takie jak dane osobowe czy informacje płatnicze, są chronione przed przechwyceniem przez osoby trzecie. Przykłady zastosowania HTTPS to wszelkie strony internetowe, które wymagają bezpieczeństwa, takie jak banki online, sklepy internetowe oraz portale społecznościowe. Zastosowanie HTTPS jest obecnie standardem w Internecie, a wiele przeglądarek oznacza niezaszyfrowane strony jako mniej bezpieczne. Wdrożenie HTTPS jest zgodne z zaleceniami organizacji takich jak W3C oraz IETF, które promują bezpieczne praktyki w sieci. Warto również dodać, że korzystanie z HTTPS może wpływać na lepsze pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych, co czyni go korzystnym nie tylko z perspektywy bezpieczeństwa, ale także SEO.
Pytanie 17

Atak mający na celu zablokowanie dostępu do usług dla uprawnionych użytkowników, co skutkuje zakłóceniem normalnego działania komputerów oraz komunikacji w sieci, to

A. Denial of Service
B. Man-in-the-Middle
C. Brute force
D. Ping sweeps
Ataki Man-in-the-Middle polegają na podsłuchiwaniu i przechwytywaniu komunikacji pomiędzy dwiema stronami, co może prowadzić do kradzieży danych lub manipulacji przesyłanymi informacjami. Choć ten rodzaj ataku może wpływać na bezpieczeństwo komunikacji, nie ma on na celu zablokowania usług, lecz raczej ich przejęcia. Ping sweeps, natomiast, to technika używana do skanowania sieci w celu identyfikacji dostępnych hostów, co nie jest atakiem w klasycznym tego słowa znaczeniu. Z kolei ataki brute force polegają na systematycznym próbowaniu różnych kombinacji haseł w celu uzyskania dostępu do zabezpieczonych zasobów. W przeciwieństwie do ataków DoS, które mają na celu unieruchomienie danej usługi, techniki te koncentrują się na zdobywaniu dostępu. Warto zauważyć, że mylenie tych pojęć może prowadzić do niewłaściwego podejścia do zabezpieczeń i strategii obrony przed zagrożeniami. Rozpoznawanie i klasyfikowanie różnych typów ataków sieciowych jest kluczowe dla skutecznego zarządzania bezpieczeństwem informacji, co podkreślają standardy takie jak NIST SP 800-53, które zalecają identyfikację zagrożeń jako podstawowy krok w procesie zabezpieczeń.
Pytanie 18

Moduł SFP, który jest wymienny i zgodny z normami, odgrywa jaką rolę w urządzeniach sieciowych?

A. dodatkowej pamięci operacyjnej
B. interfejsu do diagnostyki
C. konwertera mediów
D. zasilania rezerwowego
Moduł SFP nie ma nic wspólnego z zasilaniem awaryjnym. Ta funkcja należy do systemów UPS (Uninterruptible Power Supply), które ratują sytuację, gdy prąd znika. Co do pamięci RAM, to też niedobrze myślisz. SFP nie służy do zwiększania pamięci w urządzeniach, jego zadanie to tylko konwersja sygnałów. Ludzie czasami mylą SFP z czymś, co ma podnieść wydajność pamięci, a to jest zupełnie inne zagadnienie. Interfejs diagnostyczny też nie wchodzi w grę dla modułu SFP. One nie są zaprojektowane jako narzędzia do analizy, tylko do fizycznego łączenia w sieci. Częstym błędem jest mylenie funkcji fizycznych komponentów z ich rolą w zarządzaniu i diagnostyce. Taki sposób myślenia może prowadzić do złego zarządzania siecią i wyboru złych komponentów, co później źle wpływa na wydajność i niezawodność całego systemu.
Pytanie 19

Która z kombinacji: protokół – warstwa, w której dany protokół działa, jest poprawnie zestawiona według modelu TCP/IP?

A. DHCP – warstwa dostępu do sieci
B. RARP – warstwa transportowa
C. IGMP - warstwa Internetu
D. ICMP - warstwa aplikacji
Wybór RARP (Reverse Address Resolution Protocol) jako protokołu warstwy transportowej jest błędny, ponieważ RARP działa na warstwie łącza danych. Służy do mapowania adresów IP na adresy MAC, co jest kluczowe w kontekście lokalnych sieci komputerowych, gdzie urządzenia muszą znać adresy fizyczne dla udanej komunikacji. Przemieszczając się do kolejnej opcji, DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) to protokół używany do automatycznej konfiguracji urządzeń w sieci, jednak działa on na warstwie aplikacji, a nie dostępu do sieci. Wiele osób myli DHCP z operacjami na niższych warstwach, ponieważ jego funkcjonalność wpływa na sposób, w jaki urządzenia związane są z siecią. ICMP (Internet Control Message Protocol) pełni rolę komunikacyjną między węzłami w sieci, jednak również działa na warstwie Internetu, a nie aplikacji. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych nieprawidłowych wniosków mogą obejmować zrozumienie protokołów jako jedynie narzędzi do komunikacji na poziomie użytkownika, podczas gdy wiele z nich operuje na znacznie niższych warstwach, pełniąc różne funkcje w zakresie zarządzania ruchem sieciowym oraz konfiguracji adresów.
Pytanie 20

Jakie oprogramowanie do wirtualizacji jest dostępne jako rola w systemie Windows Server 2019?

A. Virtual Box
B. Hyper-V
C. Virtual PC
D. VMware
Hyper-V to zaawansowane oprogramowanie do wirtualizacji, które jest dostępne jako rola w systemie Windows Server 2019. Umożliwia ono tworzenie i zarządzanie wirtualnymi maszynami (VM), co pozwala na efektywne wykorzystanie zasobów serwera fizycznego. Hyper-V obsługuje różne systemy operacyjne, co czyni go elastycznym narzędziem dla administratorów IT. Przykładowo, dzięki Hyper-V można uruchamiać wiele serwerów na jednym fizycznym urządzeniu, co znacząco obniża koszty sprzętowe oraz zmniejsza zużycie energii. Hyper-V wspiera również funkcje takie jak migracja maszyn wirtualnych, co pozwala na przenoszenie VM między hostami bez przerywania ich pracy. W kontekście standardów branżowych, Hyper-V spełnia wymogi wielu organizacji dotyczące efektywności i bezpieczeństwa, oferując mechanizmy izolacji i zarządzania zasobami. Dodatkowo, integracja z powiązanymi technologiami Microsoft, takimi jak System Center, umożliwia zaawansowane zarządzanie infrastrukturą wirtualną, co czyni Hyper-V preferowanym rozwiązaniem dla wielu przedsiębiorstw.
Pytanie 21

Jakie znaczenie ma zapis /26 w adresie IPv4 192.168.0.0/26?

A. Liczba bitów o wartości 1 w adresie
B. Liczba bitów o wartości 1 w masce
C. Liczba bitów o wartości 0 w masce
D. Liczba bitów o wartości 0 w adresie
Ta odpowiedź jest jak najbardziej trafna, bo zapis /26 oznacza, że w masce podsieci adresu IPv4 192.168.0.0 mamy 26 bitów o wartości 1. W skrócie, maska podsieci jest bardzo ważna, bo pozwala nam określić, która część adresu to sieć, a która to urządzenia. Kiedy mamy maskę /26, to pierwsze 26 bitów to właśnie bity maski, a zostałe 6 bitów (32 minus 26) możemy użyć do adresowania hostów. To w praktyce znaczy, że w takiej podsieci możemy mieć maks 64 adresy IP, z czego 62 będą dostępne dla urządzeń, bo musimy usunąć adres sieci i adres rozgłoszeniowy. Taka maska przydałaby się w małej sieci biurowej, gdzie nie ma więcej niż 62 urządzenia, więc zarządzanie adresami IP jest łatwiejsze. Dobrze jest pamiętać, że odpowiednie wykorzystanie maski podsieci może znacznie poprawić ruch w sieci oraz efektywność wykorzystania zasobów.
Pytanie 22

Administrator sieci planuje zapisać konfigurację urządzenia Cisco na serwerze TFTP. Jakie polecenie powinien wydać w trybie EXEC?

A. restore configuration tftp:
B. backup running-config tftp:
C. save config tftp:
D. copy running-config tftp:
Polecenie copy running-config tftp: jest standardowym sposobem zapisywania bieżącej konfiguracji urządzenia Cisco na zewnętrznym serwerze TFTP. Takie rozwiązanie pozwala na wykonanie kopii zapasowej konfiguracji – to jest absolutna podstawa dobrych praktyk administracyjnych. W praktyce wygląda to tak, że po wpisaniu tego polecenia urządzenie pyta o adres serwera TFTP oraz o nazwę pliku, pod którą ma zapisać konfigurację. Co ciekawe, to polecenie można wydać zarówno na routerach, jak i przełącznikach Cisco – jest to uniwersalny mechanizm. Z mojego doświadczenia, regularne archiwizowanie konfiguracji pozwala szybko odtworzyć ustawienia urządzenia po awarii lub błędzie w konfiguracji. Warto pamiętać, że TFTP jest protokołem prostym, niewymagającym logowania – często wykorzystywanym w środowiskach laboratoryjnych i mniejszych sieciach. Polecenie copy running-config tftp: jest zgodne z oficjalną dokumentacją Cisco i spotkasz je niemal w każdym podręczniku do sieci komputerowych. To taki klasyk, który każdy administrator sieci powinien znać na pamięć. Pozwala nie tylko zabezpieczyć się przed utratą konfiguracji, ale także ułatwia migracje ustawień między urządzeniami lub szybkie przywracanie systemu po problemach.
Pytanie 23

Standard Transport Layer Security (TLS) stanowi rozwinięcie protokołu

A. Network Terminal Protocol (telnet)
B. Session Initiation Protocol (SIP)
C. Secure Socket Layer (SSL)
D. Security Shell (SSH)
Protokół Security Shell (SSH) jest narzędziem używanym do zdalnego zarządzania systemami komputerowymi, zapewniającym bezpieczną komunikację poprzez szyfrowanie danych. Nie jest on jednak związany z protokołem TLS, który jest przeznaczony przede wszystkim do zabezpieczania komunikacji w sieci, szczególnie w kontekście aplikacji internetowych. Protokół SSH skupia się na zdalnym dostępie i weryfikacji użytkowników, co różni go od zastosowania TLS. Inna odpowiedź, Session Initiation Protocol (SIP), dotyczy zarządzania sesjami komunikacyjnymi, takimi jak połączenia VoIP. SIP nie jest związany z zabezpieczaniem danych ani z transmisją ich w sposób zaszyfrowany, co czyni go nieodpowiednim w kontekście pytania o TLS. Network Terminal Protocol (telnet), z kolei, to stary protokół, który nie oferuje żadnych mechanizmów szyfrowania, przez co jest uznawany za niebezpieczny w nowoczesnych zastosowaniach. Wybór błędnych odpowiedzi często wynika z mylenia różnych protokołów komunikacyjnych oraz ich zastosowań. Kluczowym błędem jest brak zrozumienia, że TLS, jako protokół bezpieczeństwa, koncentruje się na ochronie danych podczas ich transmisji, a nie na zarządzaniu sesjami czy zdalnym dostępie. Wiedza o właściwym zastosowaniu tych protokołów oraz ich funkcjach jest zasadnicza w kontekście bezpieczeństwa w sieci.
Pytanie 24

Administrator systemu Windows Server zamierza zorganizować użytkowników sieci w różnorodne grupy, które będą miały zróżnicowane uprawnienia do zasobów w sieci oraz na serwerze. Najlepiej osiągnie to poprzez zainstalowanie roli

A. usługi domenowe AD
B. serwera DHCP
C. serwera DNS
D. usługi wdrażania systemu Windows
Usługi domenowe Active Directory (AD) to kluczowy element infrastruktury zarządzania użytkownikami i zasobami w systemie Windows Server. Dzięki tej roli administratorzy mogą tworzyć i zarządzać różnymi grupami użytkowników, co pozwala na efektywne przydzielanie uprawnień do zasobów w sieci. Przykładowo, można skonfigurować grupy dla różnych działów w firmie, takich jak sprzedaż, marketing czy IT, co umożliwia wdrażanie polityk bezpieczeństwa oraz kontroli dostępu do plików i aplikacji. Standardy branżowe, takie jak model RBAC (Role-Based Access Control), opierają się na zasadzie, że użytkownicy powinni mieć dostęp tylko do zasobów, które są im niezbędne do wykonywania swoich zadań. Implementacja AD wspiera ten model, co jest zgodne z praktykami zarządzania bezpieczeństwem w organizacjach. Ponadto, AD pozwala na scentralizowane zarządzanie użytkownikami, co upraszcza procesy administracyjne i zwiększa bezpieczeństwo systemu.
Pytanie 25

W topologii fizycznej gwiazdy wszystkie urządzenia działające w sieci są

A. połączone pomiędzy sobą odcinkami kabla tworząc zamknięty pierścień
B. podłączone do jednej magistrali
C. podłączone do węzła sieci
D. połączone z dwoma sąsiadującymi komputerami
W przypadku połączeń w sieci, które są zorganizowane w inny sposób, jak np. w przypadku podłączenia do magistrali, mamy do czynienia z topologią magistrali. W tej konfiguracji wszystkie urządzenia dzielą wspólne medium transmisyjne, co może prowadzić do kolizji danych oraz zmniejszenia wydajności w miarę wzrostu liczby podłączonych komputerów. Podobnie połączenia w pierścień, gdzie każde urządzenie jest podłączone do dwóch innych, tworząc zamknięty cykl, mogą wiązać się z problemami, takimi jak trudności w diagnostyce oraz potencjalne punkty awarii, które mogą zakłócić funkcjonowanie całej sieci. W praktyce, takie topologie nie zapewniają takiej elastyczności i odporności na awarie jak topologia gwiazdy. Liczne organizacje i standardy branżowe, takie jak IEEE 802.3, promują stosowanie topologii gwiazdy ze względu na jej zalety w zakresie zarządzania ruchem i zwiększonej niezawodności. Warto zauważyć, że nieprawidłowe interpretacje dotyczące struktury sieci mogą prowadzić do błędnych decyzji w projektowaniu, co z kolei może generować dodatkowe koszty oraz problemy z utrzymaniem sieci. Dlatego kluczowe jest zrozumienie podstawowych różnic pomiędzy tymi topologiami oraz ich praktycznych implikacji.
Pytanie 26

Po zainstalowaniu roli usług domenowych Active Directory na serwerze Windows, możliwe jest

A. automatyczne przypisywanie adresów IP komputerom w sieci
B. centralne zarządzanie użytkownikami oraz komputerami
C. udostępnienie użytkownikom witryny internetowej
D. współdzielenie plików znajdujących się na serwerze
Centralne zarządzanie użytkownikami i komputerami jest kluczową funkcjonalnością roli usług domenowych Active Directory (AD DS) na serwerach Windows. Dzięki tej roli administratorzy mogą tworzyć, modyfikować i usuwać konta użytkowników oraz urządzeń w zorganizowany sposób, co znacząco ułatwia zarządzanie dużymi środowiskami IT. W praktyce, AD DS pozwala na wdrażanie polityk bezpieczeństwa i grupowych, co umożliwia określenie, jakie zasoby i aplikacje są dostępne dla poszczególnych użytkowników oraz grup. Na przykład, administrator może przydzielić dostęp do określonej aplikacji tylko pracownikom działu finansowego. Dodatkowo, dzięki integracji z innymi usługami Microsoft, takimi jak Exchange czy SharePoint, AD DS wspiera efektywne zarządzanie infrastrukturą IT w organizacji, umożliwiając centralizację procesów uwierzytelniania i autoryzacji. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania tożsamością i dostępem, co przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa i efektywności operacyjnej w środowiskach korporacyjnych.
Pytanie 27

W celu zagwarantowania jakości usług QoS, w przełącznikach warstwy dostępu wdraża się mechanizm

A. pozwalający na używanie wielu portów jako jednego łącza logicznego
B. decydujący o liczbie urządzeń, które mogą łączyć się z danym przełącznikiem
C. który zapobiega tworzeniu się pętli w sieci
D. przydzielania wyższego priorytetu wybranym typom danych
Odpowiedzi, które odnoszą się do zapobiegania powstawaniu pętli w sieci, liczby urządzeń mogących łączyć się z przełącznikiem oraz wykorzystywania kilku portów jako jednego łącza logicznego, nie dotyczą bezpośrednio mechanizmu QoS w przełącznikach warstwy dostępu. Zapobieganie powstawaniu pętli, realizowane na przykład przez protokoły STP (Spanning Tree Protocol), ma na celu utrzymanie stabilności i niezawodności sieci, jednak nie wpływa na jakość usług w kontekście priorytetyzacji ruchu. Podobnie, regulowanie liczby urządzeń łączących się z przełącznikiem nie jest metodą poprawy jakości usług, lecz ma bardziej związek z zarządzaniem zasobami sieciowymi i bezpieczeństwem. Przykładowe techniki zarządzania dostępem do sieci, takie jak MAC filtering, nie rozwiążą problemów związanych z ruchem o różnym poziomie krytyczności. Co więcej, łączenie kilku portów w jedno logiczne, zazwyczaj realizowane poprzez LACP (Link Aggregation Control Protocol), służy zwiększeniu przepustowości, lecz nie wpływa na różnicowanie jakości przesyłanych danych. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków mogą obejmować mylenie pojęć związanych z zarządzaniem ruchem oraz nieodróżnianie mechanizmów związanych z bezpieczeństwem i stabilnością sieci od tych, które mają na celu poprawę jakości usług.
Pytanie 28

Jakie urządzenie sieciowe pozwoli na przekształcenie sygnału przesyłanego przez analogową linię telefoniczną na sygnał cyfrowy w komputerowej sieci lokalnej?

A. Switch.
B. Media converter.
C. Access point.
D. Modem.
Przełącznik, punkt dostępu i konwerter mediów, mimo że są istotnymi elementami infrastruktury sieciowej, nie pełnią funkcji zamiany sygnału analogowego na cyfrowy. Przełącznik sieciowy działa na poziomie warstwy drugiej modelu OSI i odpowiada za przekazywanie pakietów danych między urządzeniami w sieci lokalnej (LAN), ale nie ma zdolności do przetwarzania sygnałów analogowych. Jego głównym zadaniem jest zarządzanie ruchem danych w sieci lokalnej, co czyni go kluczowym w kontekście tworzenia wydajnych i rozbudowanych struktur sieciowych. Punkt dostępu natomiast jest urządzeniem, które umożliwia urządzeniom bezprzewodowym łączenie się z siecią przewodową, ale również nie przetwarza sygnałów analogowych. Umożliwia on komunikację przez Wi-Fi i jest istotny w kontekście zapewnienia mobilności w sieciach, ale nie wprowadza ani nie przekształca sygnałów. Konwerter mediów, z drugiej strony, jest używany do konwersji różnych typów mediów transmisyjnych, takich jak światłowód na miedź, ale również nie zajmuje się konwersją sygnałów z analogowych na cyfrowe. Tego rodzaju nieporozumienia wynikają z braku zrozumienia roli każdego z tych urządzeń w infrastrukturze sieciowej oraz ich specyficznych funkcji. Dlatego istotne jest dokładne zrozumienie, jak każde z tych urządzeń przyczynia się do budowy sieci oraz jakie są ich kluczowe funkcje w procesach komunikacyjnych.
Pytanie 29

Aby uzyskać spis wszystkich dostępnych urządzeń w sieci lokalnej, należy użyć aplikacji typu

A. sniffer
B. port scanner
C. IP scanner
D. spoofer
Programy typu IP scanner są narzędziami, które skanują lokalną sieć w celu identyfikacji wszelkich dostępnych urządzeń. Używają protokołów takich jak ICMP (Internet Control Message Protocol) do wysyłania zapytań do adresów IP w określonym zakresie, a następnie odbierają odpowiedzi, które umożliwiają zidentyfikowanie aktywnych hostów. Przykłady takich programów to Advanced IP Scanner czy Angry IP Scanner, które nie tylko pokazują adresy IP, ale także dodatkowe informacje, takie jak nazwy hostów i adresy MAC. W praktyce, korzystanie z IP skanera jest kluczowe w procesach zarządzania siecią i diagnozowania problemów, ponieważ pozwala administratorom szybko zorientować się, jakie urządzenia są podłączone do sieci, co jest niezbędne w kontekście bezpieczeństwa i optymalizacji zasobów. Dobre praktyki w używaniu IP skanera obejmują regularne skanowanie sieci oraz monitorowanie nieautoryzowanych urządzeń, co może zapobiec potencjalnym zagrożeniom dla bezpieczeństwa sieci.
Pytanie 30

Narzędzie z grupy systemów Windows tracert służy do

A. nawiązywania połączenia zdalnego z serwerem na wyznaczonym porcie
B. wyświetlania oraz modyfikacji tablicy trasowania pakietów sieciowych
C. uzyskiwania szczegółowych informacji dotyczących serwerów DNS
D. śledzenia ścieżki przesyłania pakietów w sieci
Narzędzie tracert (traceroute) to naprawdę fajne i przydatne narzędzie, kiedy chodzi o diagnostykę w sieciach komputerowych. Pozwala nam śledzić, jak pakiety danych przemieszczają się przez różne routery. Działa to tak, że wysyła pakiety ICMP echo request, a potem monitoruje odpowiedzi z każdego przeskoku. Dzięki temu możemy zobaczyć, gdzie mogą być opóźnienia albo jakieś problemy na trasie do celu. Na przykład, administratorzy sieci mogą używać tracert do znajdowania problemów z łącznością, co jest super ważne w dużych sieciach (WAN) albo w sytuacjach, kiedy użytkownicy skarżą się na problemy z dostępem do stron. Warto regularnie sprawdzać trasy w sieci i analizować wyniki, żeby poprawić wydajność sieci, to naprawdę działa!
Pytanie 31

Na serwerze Windows udostępniono folder C:\dane w sieci, nadając wszystkim użytkownikom prawa do odczytu i modyfikacji. Użytkownik pracujący na stacji roboczej może przeglądać zawartość tego folderu, lecz nie jest w stanie zapisać w nim swoich plików. Co może być przyczyną tej sytuacji?

A. Brak uprawnień do zmiany w zabezpieczeniach folderu na serwerze
B. Zablokowane konto użytkownika na stacji roboczej
C. Zablokowane konto użytkownika na serwerze
D. Brak uprawnień do modyfikacji w ustawieniach udostępniania folderu na serwerze
Odpowiedź wskazująca na brak uprawnień do modyfikacji w zabezpieczeniach folderu na serwerze jest prawidłowa, ponieważ dostęp do folderu udostępnionego w sieci opiera się na dwóch poziomach uprawnień: udostępniania (share permissions) oraz zabezpieczeń NTFS. Nawet jeśli folder został udostępniony dla wszystkich użytkowników z prawami do zmiany i odczytu, konieczne jest, aby uprawnienia NTFS na poziomie folderu były również odpowiednio skonfigurowane. W tym przypadku, brak uprawnień do modyfikacji w zabezpieczeniach folderu oznacza, że użytkownik nie ma wystarczających uprawnień na poziomie systemu plików do zapisu danych w tym folderze. Aby to zmienić, administrator systemu musi zaktualizować uprawnienia NTFS na folderze C:\dane, przyznając użytkownikom odpowiednie prawa do modyfikacji. Przykład praktyczny: jeśli folder zawiera pliki, które mają być edytowane przez członków zespołu, administrator powinien upewnić się, że zarówno uprawnienia udostępniania, jak i NTFS są ustawione na "Pełna kontrola" lub przynajmniej "Modyfikacja" dla odpowiednich grup użytkowników, zapewniając płynny dostęp do zasobów. Dobre praktyki zalecają również regularne przeglądanie i aktualizowanie uprawnień, aby zapewnić bezpieczeństwo i kontrolę dostępu do wrażliwych danych.
Pytanie 32

Zastosowanie połączenia typu trunk między dwoma przełącznikami umożliwia

A. konfigurację agregacji portów, co zwiększa przepustowość między przełącznikami
B. zwiększenie przepustowości dzięki wykorzystaniu dodatkowego portu
C. zablokowanie wszystkich nadmiarowych połączeń na danym porcie
D. przesyłanie ramek z różnych wirtualnych sieci lokalnych w jednym łączu
Połączenie typu trunk między dwoma przełącznikami rzeczywiście umożliwia przesyłanie ramek z różnych wirtualnych sieci lokalnych (VLAN) przez jedno łącze. Dzięki temu, cały ruch sieciowy, pochodzący z wielu VLAN-ów, może być efektywnie transportowany przez jedno fizyczne połączenie, co prowadzi do oszczędności w infrastrukturze kablowej oraz zwiększenia elastyczności sieci. Praktycznym zastosowaniem trunków jest konfiguracja w środowiskach wirtualnych, gdzie wiele maszyn wirtualnych korzysta z różnych VLAN-ów. Standard IEEE 802.1Q definiuje sposób tagowania ramek Ethernet, co pozwala na identyfikację, z którego VLAN-u pochodzi dana ramka. Dobrą praktyką jest przypisywanie trunków do portów, które łączą przełączniki, aby zapewnić segregację ruchu oraz umożliwić wydajne zarządzanie siecią. Implementując trunkowanie, administratorzy sieci mogą również wprowadzać polityki bezpieczeństwa i zarządzać ruchem w sposób, który optymalizuje wydajność sieci oraz minimalizuje ryzyko kolizji. Przykładowo, w dużych sieciach korporacyjnych, trunking pozwala na segregację ruchu biura i działów, co jest kluczowe dla wydajności i bezpieczeństwa.
Pytanie 33

Aby użytkownicy sieci lokalnej mogli przeglądać strony WWW przez protokoły HTTP i HTTPS, zapora sieciowa powinna pozwalać na ruch na portach

A. 90 i 443
B. 90 i 434
C. 80 i 443
D. 80 i 434
Odpowiedź 80 i 443 jest prawidłowa, ponieważ port 80 jest standardowym portem używanym do komunikacji w protokole HTTP, natomiast port 443 jest przeznaczony dla protokołu HTTPS, który zapewnia szyfrowanie danych przesyłanych w sieci. Umożliwiając przepuszczanie ruchu na tych portach, zapora sieciowa pozwala użytkownikom sieci lokalnej na bezpieczne przeglądanie stron internetowych. Przykładem może być środowisko biurowe, w którym pracownicy korzystają z przeglądarek internetowych do dostępu do zasobów online, takich jak platformy chmurowe czy portale informacyjne. W kontekście najlepszych praktyk, wiele organizacji stosuje zasady bezpieczeństwa, które obejmują zezwolenie na ruch tylko na tych portach, aby zminimalizować ryzyko ataków oraz nieautoryzowanego dostępu do sieci. Dodatkowo, stosowanie HTTPS na portach 443 jest zalecane przez organizacje takie jak Internet Engineering Task Force (IETF), co przyczynia się do lepszego zabezpieczenia danych użytkowników.
Pytanie 34

Podczas analizy ruchu sieciowego z użyciem sniffera zaobserwowano, że urządzenia komunikują się za pośrednictwem portów
20 oraz 21. Można stwierdzić, przy założeniu standardowej konfiguracji, że monitorowanym protokołem jest protokół

A. SSH
B. SMTP
C. FTP
D. DHCP
Odpowiedź FTP (File Transfer Protocol) jest prawidłowa, ponieważ porty 20 i 21 są standardowo przypisane do tego protokołu. Port 21 jest używany do inicjowania połączeń, podczas gdy port 20 jest wykorzystywany do przesyłania danych w trybie aktywnym. FTP jest szeroko stosowany do transferu plików między komputerami w sieci, co czyni go kluczowym narzędziem w administracji systemami oraz na serwerach. Z perspektywy praktycznej, FTP znajduje zastosowanie w zarządzaniu plikami na serwerach, takich jak przesyłanie aktualizacji stron internetowych, pobieranie plików z serwerów FTP oraz synchronizacja plików między różnymi urządzeniami. Warto również zwrócić uwagę, że istnieją różne warianty FTP, takie jak FTPS (FTP Secure) oraz SFTP (SSH File Transfer Protocol), które oferują dodatkowe funkcje zabezpieczeń, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa informacji.
Pytanie 35

W protokole FTPS litera S odnosi się do ochrony danych przesyłanych przez

A. szyfrowanie
B. autoryzację
C. uwierzytelnianie
D. logowanie
Odpowiedź 'szyfrowanie' jest prawidłowa, ponieważ litera 'S' w protokole FTPS (FTP Secure) odnosi się do zabezpieczania danych przesyłanych przez protokół FTP za pomocą szyfrowania. FTPS rozszerza klasyczny protokół FTP o metody zapewniające bezpieczeństwo, w tym SSL (Secure Sockets Layer) i TLS (Transport Layer Security). Szyfrowanie danych to kluczowy element, który chroni przed przechwyceniem informacji przez nieautoryzowane osoby. Dzięki tym technologiom, dane są kodowane podczas transmisji, co sprawia, że nawet w przypadku ich przechwycenia, są one nieczytelne dla intruzów. W praktyce, FTPS jest często stosowany w scenariuszach wymagających przesyłania wrażliwych danych, takich jak dane osobowe, finansowe czy medyczne, zgodnie z regulacjami prawnymi, takimi jak RODO. Zastosowanie protokołu FTPS pozwala nie tylko na szyfrowanie, ale również na zachowanie integralności danych, co jest niezbędne w kontekście współczesnych standardów bezpieczeństwa informacyjnego.
Pytanie 36

Jakiego elementu pasywnego sieci należy użyć do połączenia okablowania ze wszystkich gniazd abonenckich z panelem krosowniczym umieszczonym w szafie rack?

A. Kabel połączeniowy
B. Adapter LAN
C. Organizer kabli
D. Przepust szczotkowy
Kabel połączeniowy jest kluczowym elementem pasywnym w infrastrukturze sieciowej, który umożliwia fizyczne połączenie różnych komponentów. W przypadku podłączenia okablowania ze wszystkich gniazd abonenckich do panelu krosowniczego w szafie rack, stosowanie kabla połączeniowego jest podstawową praktyką. Takie kable, najczęściej w standardzie Ethernet (np. Cat5e, Cat6), gwarantują odpowiednią przepustowość i jakość sygnału oraz spełniają wymagania norm dotyczących transmisji danych. Dzięki zastosowaniu kabli o odpowiednich parametrach, można zminimalizować straty sygnału oraz zakłócenia elektromagnetyczne. Istotne jest również przestrzeganie zasad organizacji okablowania, co zapewnia nie tylko estetykę, ale również ułatwia przyszłe serwisowanie i diagnostykę sieci. W kontekście organizacji sieci, ważne jest, aby odpowiednio planować układ kabli, co przyczyni się do zwiększenia efektywności i niezawodności całego systemu.
Pytanie 37

Polecenie dsadd służy do

A. usuwania użytkowników, grup, komputerów, kontaktów oraz jednostek organizacyjnych z usług Active Directory
B. dodawania użytkowników, grup, komputerów, kontaktów oraz jednostek organizacyjnych do usług Active Directory
C. przenoszenia obiektów w ramach jednej domeny
D. modyfikacji właściwości obiektów w katalogu
Polecenie dsadd jest kluczowym narzędziem w administracji usługi Active Directory, ponieważ umożliwia dodawanie nowych obiektów, takich jak użytkownicy, grupy, komputery, kontakty oraz jednostki organizacyjne. W praktyce, administratorzy sieci używają tego polecenia do efektywnego zarządzania zasobami w organizacji. Przykładowo, gdy nowy pracownik dołącza do firmy, administrator może szybko utworzyć nowe konto użytkownika przy pomocy dsadd, co pozwala mu na dostęp do zasobów sieci. Dodatkowo, dzięki możliwości tworzenia grup, administratorzy mogą przypisywać różne uprawnienia do grup, co ułatwia zarządzanie dostępem. W kontekście standardów branżowych, stosowanie Active Directory oraz narzędzi takich jak dsadd jest zalecane w celu zapewnienia spójności i bezpieczeństwa w zarządzaniu zasobami IT. Obiektowe podejście do zarządzania użytkownikami i zasobami w Active Directory jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania infrastrukturą IT.
Pytanie 38

Wskaź, które z poniższych stwierdzeń dotyczących zapory sieciowej jest nieprawdziwe?

A. Została zainstalowana na każdym przełączniku.
B. Jest elementem oprogramowania wielu ruterów.
C. Działa jako zabezpieczenie sieci przed atakami.
D. Stanowi część systemu operacyjnego Windows.
To, że zapora sieciowa jest zainstalowana na każdym przełączniku, to mit. Zapory działają na innym poziomie niż przełączniki. One mają swoje zadanie, czyli przekazywać ruch w sieci lokalnej. Natomiast zapory są po to, by monitorować i kontrolować, co wchodzi i wychodzi z sieci, chroniąc nas przed nieproszonymi gośćmi. W bezpieczeństwie sieci zapory są naprawdę ważne. Zazwyczaj spotkamy je na routerach, serwerach albo jako oddzielne urządzenia. Przykładem może być firewalla w routerze, który jest pierwszą linią obrony przed zagrożeniami z zewnątrz i pozwala na ustalanie reguł, kto ma dostęp do sieci. Czasem zapory stosują nawet skomplikowane mechanizmy, jak inspekcja głębokiego pakietu, co pozwala lepiej zarządzać bezpieczeństwem. Rozumienie, jak różnią się przełączniki od zapór, jest kluczowe, jeśli chcemy dobrze projektować strategie bezpieczeństwa w sieci.
Pytanie 39

Aby uzyskać sześć podsieci z sieci o adresie 192.168.0.0/24, co należy zrobić?

A. zwiększyć długość maski o 2 bity
B. zwiększyć długość maski o 3 bity
C. zmniejszyć długość maski o 2 bity
D. zmniejszyć długość maski o 3 bity
Aby wydzielić sześć podsieci z sieci o adresie 192.168.0.0/24, konieczne jest zwiększenie długości maski o 3 bity. Maska /24 oznacza, że pierwsze 24 bity adresu IP są wykorzystywane do identyfikacji sieci, a pozostałe 8 bitów do identyfikacji hostów. W celu uzyskania sześciu podsieci, musimy za pomocą dodatkowych bitów zarezerwować odpowiednią ilość adresów. W przypadku podziału sieci na podsieci, stosujemy formułę 2^n >= liczba wymaganych podsieci, gdzie n to liczba bitów, które dodajemy do maski. Zatem, 2^3 = 8, co zaspokaja potrzebę sześciu podsieci. Przy zwiększeniu długości maski o 3 bity, uzyskujemy maskę /27, co pozwala na otrzymanie 8 podsieci, z których każda ma 30 dostępnych adresów hostów. Przykładowe podsieci, które powstają w tym wypadku, to: 192.168.0.0/27, 192.168.0.32/27, 192.168.0.64/27, itd. Dobrą praktyką w projektowaniu sieci jest planowanie adresacji IP z wyprzedzeniem, aby dostosować ją do przyszłych potrzeb, co w tym przypadku zostało uwzględnione.
Pytanie 40

Wskaż błędne stwierdzenie dotyczące Active Directory?

A. Active Directory stanowi system katalogowy w sieciach operacyjnych firmy Microsoft
B. Active Directory to usługa, która monitoruje wykorzystanie limitów dyskowych aktywnych katalogów
C. W Active Directory informacje są organizowane w sposób hierarchiczny
D. Domeny uporządkowane w hierarchii mogą tworzyć strukturę drzewa
Wszystkie nieprawidłowe stwierdzenia dotyczące Active Directory wynikają z nieporozumienia jego podstawowych funkcji oraz architektury. Po pierwsze, Active Directory nie jest narzędziem do monitorowania użycia limitów dyskowych, ale raczej usługą katalogową zarządzającą informacjami o zasobach sieciowych, takich jak użytkownicy, komputery i inne zasoby. Stwierdzenie to myli podstawowe cele AD z funkcjonalnością systemów do monitorowania zasobów, które są odpowiedzialne za analizę wydajności i wykorzystania przestrzeni dyskowej. Ponadto, stwierdzenia mówiące o hierarchicznej organizacji domen oraz grupowaniu informacji w strukturach drzewa są zgodne z rzeczywistością, jednakże mogą prowadzić do błędnych wniosków, jeśli nie są właściwie rozumiane. Hierarchiczna struktura AD pozwala na efektywne zarządzanie, jednak nie oznacza to, że AD jest związane z monitorowaniem czy ograniczaniem zasobów dyskowych. Zrozumienie roli AD w kontekście zarządzania tożsamościami i dostępem jest kluczowe dla poprawnego wykorzystania tej technologii, a nieprawidłowe interpretacje mogą prowadzić do nieefektywnego zarządzania środowiskiem IT oraz problemów z bezpieczeństwem.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej