Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Higienistka stomatologiczna
Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia
Data rozpoczęcia: 23 maja 2025 21:33
Data zakończenia: 23 maja 2025 22:06

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Numeracja zębów w amerykańskim systemie zaczyna się od ostatniego trzonowca po stronie

A. lewej żuchwy

B. lewej szczęki

C. prawej żuchwy

D. prawej szczęki

Numeracja zębów w systemie amerykańskim, znanym także jako system FDI, zaczyna się od prawej szczęki, gdzie ostatni trzonowiec (ząb 1.8) jest oznaczony numerem 1. Następnie zęby są numerowane w kierunku lewym, a następnie po przejściu do żuchwy kontynuowane są od prawej do lewej. Takie podejście jest zgodne z powszechnie przyjętymi standardami w stomatologii, co umożliwia łatwe i jednoznaczne identyfikowanie poszczególnych zębów. W praktyce, taka numeracja jest kluczowa podczas dokumentacji medycznej, planowania leczenia oraz w komunikacji między specjalistami. Dzięki temu systemowi, każdy stomatolog jest w stanie szybko zidentyfikować, na którym etapie leczenia znajduje się pacjent oraz jakie zęby wymagają szczególnej uwagi. Warto również zauważyć, że system ten jest szeroko stosowany w edukacji stomatologicznej, co pozwala na ujednolicenie terminologii i praktyk w różnych instytucjach stomatologicznych, zarówno w USA, jak i w innych krajach stosujących ten system.

Pytanie 2

W trakcie zabiegu przeprowadzanego przy użyciu lasera stomatologicznego w celu zapewnienia bezpieczeństwa należy zastosować

A. fartuch foliowy

B. okulary ochronne

C. czepki ochronne

D. ochraniacze na obuwie

Okulary ochronne są kluczowym elementem wyposażenia podczas zabiegów z użyciem lasera dentystycznego. Ich głównym celem jest ochrona oczu pacjenta oraz personelu przed szkodliwym działaniem promieniowania laserowego. Lasery dentystyczne emitują światło o dużej energii, które może spowodować poważne uszkodzenie wzroku, w tym poparzenia siatkówki. Używanie okularów ochronnych, które są specjalnie zaprojektowane do filtracji określonych długości fal, jest standardem w gabinetach dentystycznych na całym świecie. Przykładem zastosowania okularów ochronnych jest sytuacja, gdy dentysta wykonuje zabieg fototerapii, gdzie promieniowanie laserowe jest używane do leczenia schorzeń jamy ustnej. Oprócz ochrony oczu, okulary te również zwiększają komfort związany z jaskrawym światłem emitowanym przez urządzenia laserowe. W kontekście norm bezpieczeństwa, stosowanie okularów ochronnych wpisuje się w zalecenia takie jak te określone przez OSHA (Occupational Safety and Health Administration) oraz ANSI (American National Standards Institute), które podkreślają konieczność zabezpieczenia oczu przed działaniem niebezpiecznych źródeł światła.

Pytanie 3

Przy wykonywaniu lakowania zęba mlecznego u pacjenta, po oczyszczeniu, wypłukaniu oraz osuszeniu bruzd tego zęba, co należy następnie zrobić?

A. wytrawić 37% kwasem ortofosforowym

B. pogłębić wiertłem

C. naświetlić lampą polimeryzacyjną

D. pokryć lakiem szczelinowym

Wytrawienie bruzd zęba mlecznego 37% kwasem ortofosforowym jest kluczowym krokiem przed aplikacją laki szczelinowego. Proces ten ma na celu usunięcie zanieczyszczeń oraz zwiększenie retencji laków. Kwas ortofosforowy działa na zasadzie chemicznego wytrawienia, co powoduje, że powierzchnia zęba staje się bardziej chropowata, co sprzyja lepszemu przyleganiu materiału wypełniającego. W praktyce, po wytrawieniu i spłukaniu kwasu, na zębie tworzy się mikroskalista struktura, która pozwala na optymalne połączenie z lakierem. Stosowanie tego rozwiązania jest zgodne z wytycznymi towarzystw stomatologicznych, które zalecają wytrawianie jako standardową procedurę preparacji zębów przed aplikacją materiałów restauracyjnych. Dzięki temu zęby mleczne, które są bardziej podatne na demineralizację, zyskują dodatkową ochronę przed próchnicą, co jest szczególnie istotne w przypadku młodszych pacjentów, u których ryzyko wystąpienia problemów stomatologicznych jest wyższe.

Pytanie 4

Obecność białych, mlecznych plam w jamie ustnej u dziecka oznacza

A. o pleśniawkach

B. o leukoplakii

C. o opryszczce

D. o aftach Suttona

Obecność biało-mlecznych wykwitów w jamie ustnej dziecka najczęściej wskazuje na pleśniawki, które są spowodowane nadmiernym rozmnażaniem się grzybów z rodzaju Candida, najczęściej Candida albicans. Ta infekcja grzybicza może objawiać się obecnością białych plam na błonie śluzowej jamy ustnej, które są często bolesne i mogą prowadzić do trudności w jedzeniu oraz piciu. Pleśniawki są szczególnie częste u niemowląt i małych dzieci, których układ odpornościowy może być jeszcze niedojrzały. W leczeniu pleśniawek stosuje się leki przeciwgrzybicze, a także może być pomocne utrzymanie dobrej higieny jamy ustnej. W sytuacjach, gdy pleśniawki są przewlekłe lub nawracające, warto zasięgnąć porady specjalisty w celu oceny ewentualnych czynników predisponujących, takich jak dieta, choroby podstawowe czy stosowane leki. Wiedza na temat pleśniawek oraz ich rozpoznawania jest kluczowa, aby móc skutecznie reagować na ich wystąpienie.

Pytanie 5

Wszystkie narzędzia, zarówno zapakowane, jak i nieopakowane, o różnych konstrukcjach, w tym o konstrukcji kapilarnej, powinny być sterylizowane w autoklawie klasy

A. N

B. A

C. B

D. S

Odpowiedź B jest poprawna, ponieważ wszystkie opakowane i nieopakowane narzędzia, w tym te o budowie kapilarnej, powinny być sterylizowane w autoklawie klasy B, który zapewnia skuteczną sterylizację dzięki zastosowaniu podwyższonego ciśnienia oraz temperatury. Autoklawy klasy B są w stanie sterylizować materiały zawierające powietrze, a także różne formy narzędzi medycznych, w tym te z trudnodostępnymi szczelinami, co jest kluczowe w przypadku narzędzi o budowie kapilarnej, gdzie resztki organiczne mogą gromadzić się w trudno dostępnych miejscach. Zastosowanie autoklawu klasy B jest zgodne z wytycznymi Europejskiej Normy EN 13060, co potwierdza jego skuteczność w procedurach sterylizacji. W praktyce, w placówkach medycznych, takich jak szpitale czy przychodnie, autoklawy klasy B są standardem, ponieważ zapewniają wysoki poziom bezpieczeństwa pacjentów oraz personelu medycznego, eliminując ryzyko zakażeń szpitalnych. Dodatkowo, sterylizacja narzędzi zgodnie z tymi normami jest wymagana przez regulacje sanitarno-epidemiologiczne oraz standardy ISO 13485 dotyczące systemów zarządzania jakością w branży medycznej.

Pytanie 6

Jakie narzędzie wykorzystuje się do zatykania światła naczynia krwionośnego?

A. Kleszczyki hemostatyczne

B. Kleszczyki Beina.

C. Raspator.

D. Szczęki.

Kleszczyki hemostatyczne są specjalistycznym narzędziem chirurgicznym służącym do kontrolowania krwawienia poprzez zamknięcie światła naczynia krwionośnego. Ich konstrukcja umożliwia pewne i skuteczne zaciskanie tkanek, co jest kluczowe w wielu procedurach chirurgicznych. Przykładowo, podczas operacji, w której występuje ryzyko krwawienia, chirurg może użyć kleszczyków hemostatycznych do tymczasowego zaciśnięcia naczynia, co pozwala na dalszą manipulację w obrębie pola operacyjnego bez obaw o utratę krwi. Kleszczyki te są dostępne w różnych rozmiarach i kształtach, co umożliwia ich zastosowanie w różnych lokalizacjach anatomicznych. Zgodnie z dobrymi praktykami w chirurgii, ich użycie powinno być zawsze zgodne z procedurami najlepiej dowiedzionymi w literaturze medycznej, aby zminimalizować ryzyko powikłań oraz zapewnić maksymalne bezpieczeństwo pacjenta.

Pytanie 7

Jaki preparat stomatologiczny powinien być użyty w procesie leczenia początkowej próchnicy?

A. Wodorotlenek wapnia

B. Tlenek cynku

C. Chlorheksydynę

D. Aminofluorek

Wodorotlenek wapnia jest stosowany w stomatologii, przede wszystkim w leczeniu kanałowym oraz jako materiał wypełniający w ubytkach, jednak nie jest odpowiedni do leczenia próchnicy początkowej. Jego główną rolą jest działanie antybakteryjne oraz wspieranie procesu gojenia, ale nie wspomaga remineralizacji szkliwa w taki sposób, jak aminofluorek. Tlenek cynku, z kolei, również znajduje zastosowanie w stomatologii, ale głównie jako materiał wypełniający i nie ma właściwości remineralizujących. Użycie tlenku cynku w leczeniu próchnicy może być niewłaściwe, ponieważ nie redukuje demineralizacji szkliwa ani nie wspiera procesów jego odbudowy. Chlorheksydyna jest znanym środkiem antyseptycznym, który ma na celu zwalczanie bakterii w jamie ustnej, jednak nie jest substancją remineralizującą i nie jest stosowana w leczeniu próchnicy początkowej. Jej działanie polega na redukcji biofilmu bakteryjnego, co może być pomocne w profilaktyce, ale nie w leczeniu już istniejących zmian próchnicowych. Wybór niewłaściwej substancji do leczenia próchnicy początkowej może prowadzić do pogorszenia stanu zęba i zwiększenia potrzeby na bardziej inwazyjne zabiegi stomatologiczne w przyszłości. Dlatego kluczowe jest zrozumienie właściwości każdego z tych preparatów oraz ich zastosowania w kontekście aktualnych potrzeb pacjenta.

Pytanie 8

Patologiczną zmianą w twardych tkankach zęba, która powstaje w wyniku zginania korony pod wpływem obciążeń zgryzowych działających ekscentrycznie w stosunku do długiej osi zęba, jest ubytek

A. abrazyjny

B. abfrakcyjny

C. erozyjny

D. atrycyjny

Wybór odpowiedzi atrycyjny, abrazyjny czy erozyjny jest niepoprawny, ponieważ każda z tych kategorii ubytków zębowych ma swoje charakterystyczne cechy i mechanizmy powstawania, które nie są związane z opisanym w pytaniu procesem mechanicznym. Ubytek atrycyjny odnosi się do uszkodzenia twardych tkanek zęba w wyniku kontaktu z innymi zębami, co zazwyczaj obserwuje się w przypadku zgrzytania zębami lub intensywnego zaciskania szczęk. Z kolei abrazyjne ubytki powstają na skutek działania czynników zewnętrznych, takich jak ścierne substancje w diecie, które mechanicznie usuwają szkliwo. Natomiast erozyjny ubytek jest efektem działania kwasów, które prowadzą do chemicznego rozpuszczenia szkliwa i zębiny, co także nie ma nic wspólnego z siłami działającymi ekscentrycznie. Typowe błędy myślowe prowadzące do pomyłek w tym zakresie często wynikają z nieprawidłowego zrozumienia mechanizmów uszkodzeń zębów oraz ignorowania ich przyczyn. Znajomość różnic pomiędzy tymi rodzajami ubytków jest kluczowa w diagnostyce stomatologicznej oraz w planowaniu skutecznego leczenia, co powinno być zgodne z aktualnymi wytycznymi i standardami na polu stomatologii.

Pytanie 9

Zaleca się, aby ćwiczenie z płytką przedsionkową Schóenherra u 7-letniego dziecka wykonywać w ilości od 10 do 15 powtórzeń

A. 10 razy dziennie

B. raz dziennie

C. 2-3 razy dziennie

D. 5 razy dziennie

Odpowiedzi, które sugerują wykonywanie ćwiczeń 10 razy dziennie, 5 razy dziennie lub raz dziennie, nie są zgodne z zasadami rehabilitacji dziecięcej i mogą prowadzić do niepożądanych skutków. W przypadku wykonywania ćwiczeń 10 razy dziennie, istnieje ryzyko przetrenowania, co może skutkować zmęczeniem, a nawet kontuzjami, co jest szczególnie niebezpieczne w przypadku dzieci. Organizm dziecka potrzebuje czasu na regenerację, a nadmierna intensywność ćwiczeń może zniechęcić je do dalszej aktywności. Z kolei sugestia, aby ćwiczyć raz dziennie, może być niewystarczająca, ponieważ nie zapewnia optymalnego rozwoju mięśni stabilizujących, co jest kluczowe w tym wieku. Proponowane 5 razy dziennie również jest nadmierne, a zbyt częste wykonywanie ćwiczeń w krótkim czasie może prowadzić do obniżenia ich efektywności, ponieważ dziecko nie zdąży się odpowiednio zregenerować. Kluczowe jest, aby ćwiczenia były dobrze rozplanowane, co oznacza, że powinny być wykonywane w odpowiednich odstępach czasowych, aby maksymalizować ich korzyści. Ważne jest, aby rodzice i opiekunowie pamiętali o zasadach rehabilitacji dziecięcej, które akcentują konieczność dostosowania intensywności i częstotliwości ćwiczeń do indywidualnych potrzeb dziecka oraz jego zdolności adaptacyjnych.

Pytanie 10

Do usunięcia więzadła okrężnego ozębnej wykorzystuje się

A. dźwignię prostą

B. hak ostry

C. kleszcze Meissnera

D. zgłębnik chirurgiczny

Dźwignia prosta to super narzędzie w chirurgii, idealne do zerwania więzadła okrężnego ozębnej. Jej konstrukcja i mechanika naprawdę ułatwiają pracę, bo pozwala na dokładne i precyzyjne działanie przy minimalnym wysiłku. W stomatologii często się z niej korzysta, co jest całkiem sensowne. Dzięki niej można usunąć tkanki i jednocześnie ograniczyć ryzyko uszkodzenia innych struktur w okolicy. W przypadku zerwania więzadła okrężnego dźwignia prosta działa perfekcyjnie, pozwala na delikatne oddzielanie tkanki, co sprawia, że cały zabieg przebiega szybciej i bezpieczniej. Warto pamiętać, że w chirurgii ważne jest, aby unikać niepotrzebnych urazów i dźwignia prosta świetnie wpisuje się w te zasady.

Pytanie 11

Ulotka zawiera zalecenia pozabiegowe po zabiegu

Zalecenia dla pacjenta
1. Nie spożywać kwaśnych pokarmów, napojów gazowanych, soków owocowych.
2. Nie palić papierosów.
3. Stosować białą dietę.

A. lakierowania.

B. piaskowania,

C. lapisowania,

D. kiretażu.

Piaskowanie zębów to procedura stomatologiczna, która ma na celu usunięcie osadów i przebarwień z powierzchni zębów. Po zabiegu pacjenci powinni przestrzegać zaleceń dotyczących diety, takich jak unikanie kwaśnych pokarmów oraz napojów gazowanych, które mogą nasilać nadwrażliwość zębów. Dodatkowo, odradza się palenie papierosów, ponieważ nikotyna i inne substancje chemiczne mogą wpływać negatywnie na proces gojenia. Stosowanie białej diety, która polega na spożywaniu jasnych produktów, jest również zalecane, aby zminimalizować ryzyko przebarwień. Te praktyki są zgodne z zasadami dobrych praktyk w stomatologii, które podkreślają znaczenie ochrony zdrowia jamy ustnej po różnorodnych zabiegach. Stosując się do tych zaleceń, pacjenci mogą uniknąć nieprzyjemnych dolegliwości i zachować zdrowy uśmiech przez dłuższy czas.

Pytanie 12

Aby wykonać odlewy modeli orientacyjnych, należy użyć

A. gips protetyczny

B. wosku protetycznego

C. masy silikonowej

D. masy alginatowej

Masa silikonowa, wosk protetyczny oraz masa alginatowa są materiałami, które znajdują zastosowanie w różnych etapach pracy protetycznej, jednak ich właściwości nie są wystarczające do odlania modeli orientacyjnych. Masa silikonowa, na przykład, używana jest głównie do wycisków i odwzorowywania struktur anatomicznych ze względu na swoją elastyczność oraz dokładność, ale nie nadaje się do tworzenia stabilnych modeli. Silikony charakteryzują się dużą odpornością na odkształcenia, ale ich struktura nie zapewnia wystarczającej twardości i odporności na uszkodzenia, które są krytyczne w dalszym procesie protetycznym. Wosk protetyczny z kolei jest wykorzystywany do formowania kształtów i jako tymczasowy materiał do wycisków, ale nie jest odpowiedni do trwałych modeli, gdyż pod wpływem temperatury może ulegać deformacjom. Masa alginatowa, chociaż jest popularna do tworzenia wycisków, charakteryzuje się dużym skurczem oraz ograniczoną trwałością, co czyni ją niewłaściwą do odlewania modeli, które muszą być precyzyjnie odwzorowane i trwale. Wnioskując, stosowanie tych materiałów do odlewania modeli orientacyjnych może prowadzić do nieprawidłowych wyników, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie protetyki stomatologicznej, gdzie kluczowa jest precyzja i stabilność wykonanych prac.

Pytanie 13

Do finalnego wypełnienia kanału korzeniowego stosuje się

A. sztyfty celuloidowe

B. ćwieki gutaperkowe

C. ćwieki okołomiazgowe

D. sztyfty wodorotlenkowe

Ćwieki gutaperkowe są standardowym materiałem stosowanym do ostatecznego wypełnienia kanału korzeniowego. Ich główną zaletą jest biokompatybilność oraz zdolność do tworzenia szczelnej izolacji, co jest kluczowe w zapobieganiu nawrotom infekcji. Gutaperka, jako materiał, ma odpowiednią elastyczność i plastyczność, co ułatwia jej aplikację w często krętych kanałach korzeniowych. W praktyce stomatologicznej, po dokładnym oczyszczeniu i opracowaniu kanału, ćwieki gutaperkowe są umieszczane w kanale, a następnie mogą być cementowane specjalnymi cementami endodontycznymi, co zapewnia dodatkową szczelność. Stosowanie gutaperki jest zgodne z wytycznymi Polskiej Akademii Stomatologii Zachowawczej, która rekomenduje wykorzystanie tego materiału w endodoncji dla zapewnienia trwałości i skuteczności leczenia. Warto także zauważyć, że gutaperka jest materiałem, który można łatwo usunąć w razie konieczności rewizji leczenia, co czyni ją praktycznym rozwiązaniem w długoterminowej opiece nad pacjentem.

Pytanie 14

Podczas opracowywania kanału korzeniowego zęba, lekarz prosi o przygotowanie pilników K na długość roboczą 22 mm (ISO 8-30). Jakiego zestawu narzędzi należy użyć od koloru?

A. szarego do niebieskiego z nałożonymi endostopami

B. różowego do niebieskiego z nałożonymi endogripami

C. szarego do niebieskiego z nałożonymi endogripami

D. różowego do niebieskiego z nałożonymi endostopami

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "szarego do niebieskiego z nałożonymi endostopami" jest prawidłowa, ponieważ przygotowanie narzędzi do opracowywania kanału korzeniowego wymaga odpowiedniego doboru pilników na podstawie ich rozmiaru oraz długości roboczej. Pilniki K są dostępne w różnych rozmiarach, oznaczonych kolorami według systemu ISO, gdzie szary odpowiada rozmiarowi 08, a niebieski - 30. Endostopy, które powinny być użyte w tym przypadku, są kluczowe, ponieważ pozwalają precyzyjnie ustalić głębokość pracy narzędzia, co jest szczególnie istotne w kontekście ochrony tkanek periapikalnych oraz zapewnienia skutecznego oczyszczenia i kształtowania kanału. Używanie endostopów zamiast endogripów jest zalecane w tym kontekście, ponieważ endostopy są dostosowane do precyzyjnego ograniczenia głębokości wprowadzenia narzędzia, co minimalizuje ryzyko perforacji lub niekontrolowanego usunięcia tkanek. Dobre praktyki w endodoncji wskazują na konieczność stosowania narzędzi, które pozwalają na pełne wykorzystanie ich właściwości mechanicznych oraz optymalizację procesu leczenia. W praktyce, odpowiednie przygotowanie zestawu narzędzi ma kluczowe znaczenie dla sukcesu terapii kanałowej, a odpowiednie dobranie narzędzi do konkretnego przypadku jest fundamentem skutecznego leczenia.

Pytanie 15

Zmiana przypominająca siniak, zlokalizowana w miękkich tkankach dziąsła pokrywających koronę wyrastającego zęba, to torbiel

A. korzeniową

B. resztkową

C. erupcyjną

D. krwotoczną

Odpowiedź "erupcyjna" jest prawidłowa, ponieważ torbiele erupcyjne pojawiają się w tkankach miękkich dziąseł w momencie wyrzynania się zębów, szczególnie u dzieci i młodzieży. Zmiany te często przyjmują postać siniaków, co jest wynikiem lokalnego podrażnienia lub krwiaka spowodowanego erupcją zęba. Takie torbiele mogą powodować dyskomfort, ale zazwyczaj ustępują samoistnie, gdy ząb wyrośnie. Ważne jest, aby dentysta monitorował takie zmiany, aby wykluczyć inne potencjalnie poważne problemy, takie jak infekcje czy nowotwory. W praktyce dentystycznej, lekarze powinni być świadomi tego typu torbieli i umieć je rozróżnić od innych rodzajów zmian w obrębie jamy ustnej, co pozwala na skuteczną diagnozę i leczenie. Warto również zauważyć, że w przypadkach bardziej skomplikowanych, takich jak długotrwały ból lub nieprawidłowe wyrzynanie się zębów, może być konieczne wykonanie dodatkowych badań diagnostycznych, np. zdjęć rentgenowskich, które pomogą w ocenie sytuacji.

Pytanie 16

Próchnica, która występuje w zębach pozbawionych żywej miazgi, nosi nazwę

A. początkowa

B. podminowująca

C. kwitnąca

D. nietypowa

Odpowiedź 'nietypową' jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do próchnicy, która występuje w zębach pozbawionych żywej miazgi. Ta forma próchnicy jest specyficzna dla zębów, w których miazga została usunięta, co zmienia mechanizmy powstawania i ewolucji procesu chorobowego. W zębach martwych brak ukrwienia i unerwienia, co wpływa na ich reakcję na bodźce zewnętrzne. W praktyce klinicznej stwierdzenie próchnicy nietypowej wymaga dokładnej analizy stanu zęba, często przy użyciu diagnostyki radiologicznej oraz oceny wizualnej. W przypadku próchnicy nietypowej kluczowe jest monitorowanie stanu zęba oraz podejmowanie decyzji o dalszym leczeniu, które może obejmować leczenie kanałowe, odbudowę zęba lub w ostateczności ekstrakcję. Dobrą praktyką jest regularne kontrolowanie zębów pozbawionych miazgi, aby zapobiec poważnym komplikacjom związanym z postępującą próchnicą.

Pytanie 17

Który narzędzie jest stosowane do manualnego usuwania zębiny dotkniętej próchnicą?

A. Wyciągacz

B. Wydobywacz

C. Ekskawator

D. Rozszerzacz

Ekskawator to narzędzie stomatologiczne zaprojektowane do ręcznego usuwania próchniczo zmienionej zębiny. Jego konstrukcja, która zazwyczaj obejmuje wąski, składający się z ostrza uchwyt, umożliwia precyzyjne i efektywne usuwanie zainfekowanej tkanki z zęba. W praktyce stomatologicznej ekskawator jest niezwykle istotny, ponieważ pozwala na zachowanie zdrowej struktury zęba, co jest kluczowe dla dalszego leczenia, na przykład przy wypełnianiu ubytków. Stosowanie ekskawatora zgodnie z najlepszymi praktykami, takimi jak delikatne ruchy w kierunku usuwanej tkanki i regularne kontrole postępu, pozwala minimalizować ryzyko uszkodzenia zdrowej zębiny. Ekskawator jest również preferowany w sytuacjach, gdy precyzyjna praca jest niezbędna, na przykład w drobnych ubytkach, gdzie inne narzędzia, takie jak wiertła, mogą być zbyt inwazyjne. Właściwe użycie ekskawatora jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia dotyczącymi leczenia próchnicy oraz zasadami związanymi z ochroną tkanki zębowej.

Pytanie 18

Jakie substancje chemiczne stosuje się do przygotowania kanału przed jego obróbką mechaniczną?

A. Eugenol

B. Etanol

C. Evicrol

D. Endosal

Endosal jest preparatem stosowanym w stomatologii, który zawiera substancje czynne wykorzystywane do chemicznego opracowania kanałów korzeniowych przed ich mechaniczną obróbką. Działa jako środek dezynfekujący i wspomagający usuwanie zainfekowanego oraz martwego tkanki miazgi. Właściwości Endosal wynikają z jego składników, które mają za zadanie eliminację bakterii i ich metabolitów, co jest kluczowe dla sukcesu leczenia kanałowego. Stosowanie Endosal zgodnie z wytycznymi, jak np. metoda protokołu leczenia kanałowego, zapewnia dokładne opracowanie i dezynfekcję kanałów. W praktyce zaleca się stosowanie tego preparatu w połączeniu z mechaniczna obróbką narzędziami rotacyjnymi, co zwiększa efektywność leczenia. Dobre praktyki stomatologiczne obejmują również monitorowanie skuteczności działania stosowanych środków, co może obejmować badania kontrolne oraz ocenę wyników leczenia. Zastosowanie Endosal w codziennej praktyce dentystycznej przyczynia się do sukcesu endodontycznego oraz minimalizacji ryzyka powikłań.

Pytanie 19

Cementy glassjonomerowe stosowane w procesie cementowania zaliczają się do kategorii

A. III

B. IV

C. I

D. II

Typy cementów glassjonomerowych są określane na podstawie ich właściwości chemicznych oraz przeznaczenia. Wybór niewłaściwego typu cementu może prowadzić do niepożądanych skutków w leczeniu stomatologicznym. Cementy oznaczone jako typ II, na przykład, są bardziej odpowiednie do wypełnień, które wymagają większej odporności na działanie sił żucia, ale nie są przeznaczone do cementowania. Podobnie cementy typu III, które są stosowane w sytuacjach wymagających podwyższonej płynności i łatwości aplikacji, nie są idealne do trwałego cementowania. Z kolei cementy typu IV, które mają zastosowanie w materiałach do odbudowy tkanek, również nie odpowiadają właściwościom, jakimi charakteryzują się cementy przeznaczone do cementowania. Często błędne odpowiedzi wynikają z niepełnego zrozumienia różnic między tymi typami cementów, co może prowadzić do nieprawidłowych wyborów materiałowych w praktyce stomatologicznej. Kluczowe jest, aby stomatolodzy byli dobrze zaznajomieni z właściwościami i zastosowaniami różnych cementów glassjonomerowych, aby podejmować świadome decyzje kliniczne, które zapewnią pacjentom najlepsze rezultaty. Zrozumienie klasyfikacji i specyfiki tych materiałów jest fundamentem skutecznego leczenia oraz dbałości o zdrowie zębów pacjentów.

Pytanie 20

Do przeprowadzenia badania głębokości kieszonek dziąsłowych wykorzystywana jest sonda WHO, która posiada oznaczenia na poziomach:

A. 2,5; 4,5; 7,5; 11,5 mm

B. 2,5; 5,5; 8,5; 11,5 mm

C. 3,5; 4,5; 7,5; 11,5 mm

D. 3,5; 5,5; 8,5; 11,5 mm

Sonda WHO do badania głębokości kieszonek dziąsłowych jest standardowym narzędziem wykorzystywanym w periodontologii. Prawidłowe oznaczenie głębokości kieszonek dziąsłowych ma kluczowe znaczenie dla oceny stanu zdrowia przyzębia oraz planowania leczenia. Odpowiedź wskazuje na prawidłowe wartości: 3,5; 5,5; 8,5; 11,5 mm, co odpowiada standardom zalecanym przez Światową Organizację Zdrowia. Te pomiary pozwalają na ocenę stopnia zaawansowania choroby przyzębia oraz monitorowanie jej postępu w czasie. Na przykład, wartości głębokości kieszonek powyżej 5 mm mogą wskazywać na potrzebę bardziej intensywnego leczenia, w tym zabiegów chirurgicznych. Praktyczne zastosowanie sondy WHO polega również na systematycznej kontroli podczas wizyt kontrolnych, co pozwala na wczesne wykrywanie problemów stomatologicznych. Użycie tych wartości jest zgodne z najlepszymi praktykami w stomatologii, co gwarantuje, że diagnozy są oparte na solidnych podstawach naukowych oraz zgodne z aktualnymi wytycznymi branżowymi.

Pytanie 21

W systemie FDI, sektor jamy ustnej III obejmuje zęby

A. 64 oraz 65

B. 55 oraz 54

C. 75 oraz 74

D. 84 oraz 85

Odpowiedzi 64 i 65 są jak najbardziej trafione! W systemie FDI te numery przypisane są do zębów mlecznych w prawej ćwiartce. Ząb 64 to pierwszy trzonowiec, a 65 to drugi trzonowiec, więc super, że to wiesz. FDI jest mega ważne w stomatologii, bo pozwala lekarzom łatwo rozmawiać o zębach i mieć jasność w dokumentacji. Przykładowo, kiedy planuje się leczenie, znajomość tych mleczaków jest kluczowa, zwłaszcza dla ortodontów i przy profilaktyce. I pamiętaj, zęby mleczne są istotne, bo wpływają na to, jak rozwija się szczęka i żuchwa, a to przekłada się na stałe zęby. Tak więc, dobra znajomość klasyfikacji zębów jest niezbędna, żeby dobrze leczyć pacjentów, zwłaszcza te młodsze dzieciaki.

Pytanie 22

Urządzenie wykorzystujące system chłodzenia solą fizjologiczną, stosowane w implantologii oraz chirurgii, które służy m.in. do przygotowania podłoża kostnego dla implantu, to

A. skaler

B. kompresor

C. fizjodyspenser

D. endometr

Fizjodyspenser to naprawdę fajne urządzenie, które używa się przy implantach i w chirurgii. Jego głównym zadaniem jest przygotowanie dobrze nawodnionego podłoża kostnego pod implanty. Działa to tak, że podaje się roztwór soli fizjologicznej, co sprawia, że można precyzyjnie nawilżyć i oczyścić miejsce operacji. W praktyce można go też używać do płukania i chłodzenia narzędzi chirurgicznych, co zmniejsza ryzyko uszkodzenia tkanek i wspiera gojenie. Wiem, że to ważne, bo w zabiegach wymagających dużej precyzji, jak wszczepienie implantu, spełnianie standardów sterylności i efektywności jest kluczowe. Przy implantacji zęba odpowiednie przygotowanie podłoża kostnego to podstawa sukcesu całego zabiegu i późniejszej integracji implantu z kością.

Pytanie 23

Obszar umiejscowiony pomiędzy płaszczyzną oczodołową Simona a płaszczyzną Kantorowicza-Izarda, wykorzystywany do analizy profilu twarzy po osiągnięciu 7. roku życia, określa się mianem pola

A. morfologicznego

B. cefalometrycznego

C. anatomicznego

D. biometrycznego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'biometrycznym' jest poprawna, ponieważ termin ten odnosi się do analizy danych dotyczących wymiarów ciała oraz proporcji twarzy, co jest kluczowe w kontekście oceny rozwoju anatomicznego u dzieci po ukończeniu 7-go roku życia. W tym kontekście, pole biometryczne wykorzystuje różne techniki pomiarowe do określenia proporcji, takich jak długość, szerokość, a także kształt różnych struktur twarzy. W praktyce, biometryczne analizy twarzy mogą być stosowane w ortodoncji, chirurgii plastycznej oraz w diagnostyce medycznej, gdzie precyzyjne pomiary są niezbędne do oceny stanu zdrowia pacjenta. Ponadto, w badaniach naukowych biometryczne podejście pozwala na porównywanie wyników z normami populacyjnymi, co jest niezbędne dla prawidłowej interpretacji wyników klinicznych. Zastosowanie biometrii twarzy w praktyce medycznej wymaga znajomości standardów oraz metodologii, takich jak pomiary cefalometryczne, które są powszechnie akceptowane w dziedzinie ortodoncji i chirurgii szczękowo-twarzowej.

Pytanie 24

Podaj metodę pracy, w której pacjent znajduje się w pozycji centralnej, a operator oraz asysta siedzą niemal naprzeciwko siebie?

A. Schwarza

B. Simona

C. Schönherra

D. Schöna

Wybór metod Schönherra, Simona oraz Schwarza wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące położenia pacjenta oraz interakcji zespołu medycznego. Metoda Schönherra opiera się na innym układzie rąk i ciała, co nie sprzyja centralnemu położeniu pacjenta. Ta technika jest często stosowana do zadań wymagających innego rodzaju dostępu i nie umożliwia efektywnej komunikacji między operatorem a asystą, co może prowadzić do nieefektywności podczas zabiegu. Z kolei metoda Simona koncentruje się na pracy zespołowej, ale w pozycji, która nie sprzyja centralności pacjenta, co również wpływa negatywnie na bezpieczeństwo i komfort. W przypadku metody Schwarza, zespół pracuje w układzie, który nie wykorzystuje pełnych możliwości wzajemnej współpracy, co może prowadzić do błędów oraz opóźnień w działaniach chirurgicznych. Kluczowe dla efektywności zabiegów jest odpowiednie przygotowanie stanowiska pracy oraz położenie pacjenta, a wybór nieodpowiedniej metody może skutkować nie tylko dyskomfortem, ale również zwiększonym ryzykiem komplikacji. Prawidłowe zrozumienie tych metod oraz ich zastosowania w praktyce jest niezbędne do zapewnienia najwyższych standardów opieki medycznej.

Pytanie 25

Aby aktywować standardową płytkę przedsionkową, należy

A. podgrzać płytkę nad palnikiem

B. umieścić płytkę w nadtlenku wodoru

C. nasączyć płytkę zimną wodą

D. zanurzyć płytkę w gorącej wodzie

Wrzucone płytki do wody utlenionej to zły pomysł. Ta substancja działa zupełnie inaczej, niż byśmy chcieli, i może wprowadzić dziwne reakcje chemiczne. Można przez to uszkodzić płytkę i zafałszować wyniki. Poza tym, grzanie płytki nad palnikiem to też nie jest dobry pomysł. Może przy tym dojść do nierównomiernego nagrzania, co znowu psuje materiał płytki i robi ryzyko pożaru. A z kolei, moczenie płytki w zimnej wodzie to kompletnie sprzeczne z zasadami aktywacji, bo zimno po prostu nie daje szans na aktywację chemii w płytce. Takie błędy wynikają z braku rozumienia podstawowych zasad chemii, co może prowadzić do dużych pomyłek w wynikach. Używanie złych metod aktywacji to strata czasu i potrafi naprawdę namieszać w danych, co później może mieć poważne skutki w dalszych badaniach.

Pytanie 26

Która technika szczotkowania zębów efektywnie eliminuje płytkę bakteryjną z dziąsłowych kieszonek?

A. Roll

B. Bella

C. Hirschfelda

D. Bassa

Metoda szczotkowania Bassa, znana również jako technika wibracyjna, jest szczególnie skuteczna w usuwaniu płytki bakteryjnej z kieszonek dziąsłowych. Jej kluczową cechą jest zastosowanie ruchów wibracyjnych w połączeniu ze szczotkowaniem zębów w kierunku od dziąseł ku zębom. Dzięki temu, włosie szczoteczki penetruje głęboko w przestrzenie międzyzębowe oraz kieszonki dziąsłowe, co pozwala na efektywne usunięcie biofilmu bakteryjnego. W praktyce, użytkownicy powinni kierować głowicę szczoteczki pod kątem 45 stopni względem linii dziąseł, co maksymalizuje skuteczność czyszczenia. Istotne jest, aby ta technika była stosowana regularnie, aby zapobiegać chorobom przyzębia. Zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego, metoda ta jest rekomendowana w profilaktyce oraz leczeniu chorób przyzębia, co podkreśla jej znaczenie w codziennej higienie jamy ustnej. Warto również uzupełnić tę metodę o stosowanie nici dentystycznych oraz płukanek antybakteryjnych, aby zapewnić kompleksową ochronę przed próchnicą i innymi schorzeniami.

Pytanie 27

W jakiej strefie zespołu dentystycznego powinien być zainstalowany fotel lekarza stosującego metodę trio?

A. Transferowej

B. Operacyjnej

C. Statycznej

D. Demarkacyjnej

Wybór strefy operacyjnej do ustawienia fotelika dla lekarza pracującego metodą trio jest jak najbardziej ok. Wiesz, ta metoda opiera się na ścisłej współpracy lekarza, asystentki i higienistki, co sprawia, że praca w gabinecie jest bardziej zorganizowana i komfortowa dla pacjenta. Jak fotelik jest w strefie operacyjnej, to lekarz ma łatwy dostęp do wszystkich narzędzi, a to z kolei przyspiesza wykonanie różnych zabiegów. Można powiedzieć, że to sprawia, że wszystko idzie sprawniej. Z doświadczenia wiem, że to duża zaleta, bo lekarz może mieć wszystko pod ręką i lepiej obserwować pacjenta. A strefa, w której wszystko się dzieje, to miejsce, gdzie można dostosować sprzęt do specyfiki zabiegów, co zdecydowanie zwiększa efektywność pracy całego zespołu. Dobra organizacja w tej przestrzeni jest kluczowa, żeby pacjenci czuli się dobrze, a personel mógł pracować w bezpiecznych warunkach.

Pytanie 28

Do zadań I asysty w metodzie duonie wchodzi

A. przekazywanie narzędzi

B. nałożenie wytrawiacza

C. przygotowanie oraz podawanie materiałów

D. korekta wypełnienia w zgryzie po wykonaniu wypełnienia

Wszystkie pozostałe odpowiedzi są związane z zadałami, które leżą w zakresie obowiązków asysty stomatologicznej. Aplikowanie wytrawiacza jest kluczowym krokiem w przygotowaniu zęba do nałożenia wypełnienia. Wytrawiacz, czyli kwas fosforowy, jest stosowany do modyfikacji powierzchni zęba, co znacznie poprawia adhezję materiału kompozytowego. Ten proces jest istotny dla zapewnienia trwałości wypełnienia, a jego prawidłowa aplikacja wymaga precyzyjnych umiejętności, które powinny być w gestii asysty. Przekazywanie narzędzi to kolejna kluczowa rola asysty, która jest niezbędna w dynamicznym środowisku gabinetu stomatologicznego. Asystent musi być w stanie przewidzieć potrzeby lekarza i dostarczyć mu odpowiednie instrumenty w odpowiednim momencie, co zwiększa efektywność zabiegu. Przygotowanie i podawanie materiałów, takich jak kompozyty czy inne materiały stomatologiczne, również leży w zakresie asysty. To zadanie wymaga znajomości różnych materiałów oraz ich właściwości, aby zapewnić pacjentowi najlepszą możliwą opiekę. Osoby, które mylą rolę asysty i lekarza stomatologa w kontekście tych obowiązków, mogą nie doceniać znaczenia precyzyjnej współpracy w zespole oraz fachowego przygotowania do zabiegów. Każda z tych ról jest ważna i ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa oraz skuteczności przeprowadzanych procedur stomatologicznych.

Pytanie 29

Aby oczyścić wnętrze kanałów piaskarki z pozostałości materiału ściernego, po opróżnieniu zbiornika i upewnieniu się, że jest on pusty, powinno się

A. przetrzeć piaskarkę chusteczką dezynfekującą

B. zanurzyć piaskarkę w płynie do dezynfekcji

C. wlać do zbiornika wodę destylowaną

D. podłączyć ją do unitu i wielokrotnie uruchomić

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Prawidłowa odpowiedź polegająca na podłączeniu piaskarki do unitu i kilkakrotnym jej uruchomieniu jest kluczowa dla skutecznego oczyszczenia wewnętrznych kanałów urządzenia. Proces ten pozwala na usunięcie resztek materiału ściernego, które mogłyby pozostać w systemie po wcześniejszej pracy. Podczas uruchamiania piaskarki, powietrze przepływa przez wszystkie kanały, co skutkuje wypłukiwaniem wszelkich pozostałości. Tego rodzaju praktyka jest zgodna z zasadami utrzymania sprzętu w dobrym stanie technicznym oraz zgodnie z zaleceniami producentów urządzeń. Warto również zaznaczyć, że regularne oczyszczanie piaskarki nie tylko zwiększa jej żywotność, ale również zapewnia optymalną wydajność i bezpieczeństwo podczas pracy z materiałami ściernymi. Przykładowo, w przypadku użycia piaskarki do obróbki metalu, wszelkie resztki mogą wpływać na jakość końcowego produktu, co czyni tę procedurę niezwykle ważną. Zastosowanie odpowiednich standardów czyszczenia, takich jak systematyczne uruchamianie urządzenia po każdym użyciu, przynosi długofalowe korzyści zarówno w aspekcie technicznym, jak i ekonomicznym.

Pytanie 30

Jakie urządzenie mechaniczne wykorzystuje się do wprowadzania materiału wypełniającego ruchem obrotowym w głąb kanału korzeniowego?

A. spreader

B. T-Flex

C. plugger

D. igła Lentulo

Igła Lentulo jest specjalistycznym narzędziem wykorzystywanym w endodoncji do wprowadzania materiałów wypełniających w głąb kanałów korzeniowych. Charakteryzuje się spiralnym kształtem, co pozwala na skuteczne wprowadzenie pastek lub innych materiałów wypełniających. Podczas procedury endodontycznej igła ta jest używana po odpowiednim przygotowaniu kanału korzeniowego, co jest kluczowym krokiem w zapewnieniu prawidłowego wypełnienia. Dzięki ruchom obrotowym igła Lentulo umożliwia równomierne rozprowadzenie materiału, co zwiększa szczelność wypełnienia i minimalizuje ryzyko infekcji. W praktyce, igła ta jest niezwykle cenna w przypadku trudnych kanałów, gdzie precyzja i kontrola są niezbędne. Jej zastosowanie w połączeniu z odpowiednim materiałem wypełniającym, takim jak gutaperka, wpisuje się w standardy najlepszych praktyk endodontycznych, co przyczynia się do długoterminowego sukcesu leczenia. Ważne jest, aby lekarze dentyści regularnie aktualizowali swoją wiedzę na temat nowych technologii i materiałów, aby zapewnić najwyższą jakość usług.

Pytanie 31

W ocenie stanu higieny jamy ustnej wskaźnik Pl.I kryterium 1 oznacza co?

A. umiarkowane nagromadzenie miękkich depozytów, widoczne gołym okiem

B. pokrycie nalotem poniżej 1/3 korony zęba

C. cienką warstwę płytki, niewidoczną gołym okiem, a stwierdzoną zgłębnikiem

D. pokrycie nalotem przekraczające 1/3 korony zęba

Nieprawidłowe odpowiedzi opierają się na błędnych założeniach dotyczących klasyfikacji stanu higieny jamy ustnej za pomocą wskaźnika Pl.I. Odpowiedzi sugerujące pokrycie nalotem powyżej 1/3 korony zęba lub mniej niż 1/3 korony zęba ignorują fakt, że wskaźnik ten ma na celu ocenę bardzo wczesnych stadiów gromadzenia się płytki nazębnej, co jest niezbędne do skutecznej profilaktyki. Takie podejście zakłada, że obecność płytki nazębnej jest już na zaawansowanym etapie, co nie odpowiada założeniom diagnostycznym wskaźnika Pl.I. Ponadto, umiarkowane nagromadzenie miękkich złogów, widoczne gołym okiem, jest także niezgodne z definicją, ponieważ kryterium to koncentruje się na subklinicznych, wczesnych formach płytki, które nie są zauważalne bez użycia narzędzi diagnostycznych. Niezrozumienie tych kryteriów może prowadzić do błędnej oceny stanu zdrowia jamy ustnej pacjenta oraz niewłaściwego zalecenia działań higienicznych. Dlatego kluczowe jest stosowanie precyzyjnych definicji oraz regularne aktualizowanie wiedzy na temat wytycznych dotyczących oceny higieny jamy ustnej, co pomaga unikać typowych błędów w diagnostyce.

Pytanie 32

Po usunięciu osadów kamienia nazębnego u pacjenta z zapaleniem dziąseł należy zastosować

A. lakier chlorheksydynowy

B. żywicę

C. preparat dewitalizujący

D. wytrawiacz

Lakier chlorheksydynowy jest skutecznym środkiem stosowanym w leczeniu chorób przyzębia, zwłaszcza po usunięciu kamienia nazębnego. Jego działanie opiera się na właściwościach antybakteryjnych i antyseptycznych, co pozwala na redukcję flory bakteryjnej w jamie ustnej oraz wspomaga proces gojenia tkanek. W praktyce stomatologicznej stosuje się lakier chlorheksydynowy jako jedną z form profilaktyki oraz leczenia stanów zapalnych przyzębia. Po zabiegu skalingu, kiedy tkanki są już poddane interwencji, nałożenie lakieru chlorheksydynowego może pomóc w minimalizacji ryzyka nawrotu infekcji. Dawkowanie i czas działania tego preparatu są dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta, co czyni go bardzo elastycznym wyborem w terapii. Dobre praktyki stomatologiczne zalecają stosowanie lakierów fluorowych w połączeniu z chlorheksydyną w celu wzmocnienia efektów ochronnych na zęby, co może dodatkowo wesprzeć proces regeneracji tkanek przyzębia.

Pytanie 33

Jaką wodę należy używać do płukania narzędzi, aby uniknąć korozji i pojawiania się plam?

A. Zdemineralizowaną

B. Wysokozmineralizowaną

C. Utlenioną

D. Wodociągową zimną

Woda zdemineralizowana jest idealnym wyborem do płukania narzędzi, ponieważ nie zawiera soli mineralnych, które mogą prowadzić do korozji i powstawania osadów. W przeciwieństwie do wody wodociągowej, która może zawierać różne zanieczyszczenia, takie jak wapń, magnez i inne minerały, woda zdemineralizowana jest pozbawiona tych składników. Korzystanie z wody zdemineralizowanej jest standardową praktyką w wielu branżach, w tym w laboratoriach oraz w przemyśle elektroniki, gdzie czystość narzędzi ma kluczowe znaczenie. Przykładowo, w procesie produkcji elektroniki, jak montaż układów scalonych, wszelkie zanieczyszczenia mogą prowadzić do uszkodzeń komponentów. Regularne płukanie narzędzi wodą zdemineralizowaną może znacznie wydłużyć ich żywotność oraz poprawić jakość końcowego produktu. Dodatkowo, woda zdemineralizowana nie powoduje powstawania plam, co jest istotne w kontekście estetyki i funkcjonalności narzędzi.

Pytanie 34

Ząb przeznaczony do lakowania powinien być

A. oszlifowany.

B. czysty od próchnicy.

C. wypełniony.

D. replantowany.

Odpowiedź 'wolny od próchnicy' jest właściwa, ponieważ ząb, który ma być lakowany, musi być w dobrym stanie zdrowotnym. Lakowanie zębów jest procedurą profilaktyczną, której celem jest ochrona zębów przed próchnicą poprzez wypełnienie bruzd i szczelin na powierzchni zębów specjalnym materiałem. Przeprowadzenie lakowania na zębie, który jest już dotknięty próchnicą, nie tylko nie przyniesie zamierzonych korzyści, ale również może prowadzić do pogorszenia stanu zęba. W sytuacji, gdy ząb ma ubytki, należy najpierw przeprowadzić leczenie dentystyczne i dopiero po uzyskaniu zdrowego stanu zęba, można przystąpić do lakowania. W praktyce stomatologicznej, lekarze często zalecają lakowanie zębów stałych u dzieci, które jeszcze nie są dotknięte próchnicą, co jest zgodne z wytycznymi towarzystw stomatologicznych. Dobrą praktyką jest także regularne kontrolowanie stanu zębów przez stomatologa, co pozwala na wczesne wykrycie ewentualnych problemów i zminimalizowanie ryzyka wystąpienia ubytków.

Pytanie 35

Ćwiczenie polegające na artykulacji sylab "ga", "ka" jest wykorzystywane w rehabilitacji funkcji

A. ssania

B. połykania

C. żucia

D. oddychania

Wybór odpowiedzi dotyczący żucia, ssania czy oddychania jest niepoprawny, ponieważ te czynności nie są bezpośrednio związane z wymawianiem sylab 'ga' i 'ka'. Żucie to proces mechaniczny, który polega na rozdrabnianiu pokarmu przez zęby. Choć mięśnie zaangażowane w żucie mogą współpracować z mięśniami połykania, nie są one bezpośrednio stymulowane poprzez ćwiczenia logopedyczne skoncentrowane na sylabach. W przypadku ssania, które jest również odrębną czynnością, wykorzystuje się inne grupy mięśniowe, głównie związane z językiem i wargami, a nie wyłącznie z gardłem i przełykiem. Oddychanie jest podstawową funkcją fizjologiczną, która nie wymaga aktywacji konkretnych mięśni do połykania ani mowy. Każda z tych czynności ma swoją specyfikę i wymaga różnych podejść terapeutycznych. Często występuje mylne przekonanie, że jedne ćwiczenia mogą być stosowane zamiennie dla różnych problemów, co prowadzi do nieefektywnych metod rehabilitacji. Kluczowe jest zrozumienie, że każda z tych funkcji wymaga indywidualnie dobranych ćwiczeń, aby skutecznie wspierać rehabilitację pacjentów, co jest zgodne z aktualnymi standardami praktyki w logopedii oraz rehabilitacji medycznej.

Pytanie 36

Zabieg stomatologiczny polegający na eliminacji nalotów i niepożądanych przebarwień to

A. kiretaż

B. resekcja

C. lapisowanie

D. piaskowanie

Piaskowanie to zabieg dentystyczny, który polega na usuwaniu osadów nazębnych oraz nieestetycznych przebarwień z powierzchni zębów przy użyciu strumienia piasku dentystycznego. Jest to metoda, która znacznie poprawia estetykę uśmiechu oraz zdrowie jamy ustnej. W trakcie zabiegu wykorzystuje się specjalistyczne urządzenia, które rozpylają drobne cząsteczki wodorowęglanu sodu lub innego materiału ściernego, co pozwala na skuteczne pozbycie się kamienia nazębnego, plam po kawie, herbacie czy papierosach. Piaskowanie jest nieinwazyjnym i bezpiecznym zabiegiem, który jest często stosowany jako część regularnej higieny jamy ustnej, a także przed zabiegami wybielania zębów. Warto podkreślić, że piaskowanie powinno być przeprowadzane przez wykwalifikowanych specjalistów, zgodnie z odpowiednimi zasadami higieny i standardami branżowymi, co zapewnia skuteczność oraz minimalizuje ryzyko powikłań. Ponadto, zaleca się, aby pacjenci po zabiegu unikali pokarmów i napojów barwiących, aby maksymalizować efekty.

Pytanie 37

Jakie ćwiczenie demonstruje higienistka stomatologiczna, napełniając powietrzem przedsionek jamy ustnej w rejonie wargi górnej, a następnie przenosząc je na zmianę z prawej na lewą stronę?

A. Friela

B. Schönherra

C. Rogersa

D. Skalouda

Odpowiedź "Skalouda" jest jak najbardziej trafna. To ćwiczenie polega na tym, by wypełnić przedsionek jamy ustnej powietrzem i rytmicznie przesuwać je z jednej strony na drugą. Tak naprawdę, ta technika jest mega ważna w rehabilitacji mięśni w jamie ustnej. Pomaga w lepszej kontroli mięśni warg i sprawia, że pacjent bardziej angażuje się w to, co się dzieje w jego jamie ustnej. Na przykład, można to wykorzystać u pacjentów po operacjach twarzy, gdzie trzeba przywrócić pełną funkcję mięśni. Przeprowadzanie takich ćwiczeń nie tylko wspiera rehabilitację, ale także poprawia wygląd twarzy i samopoczucie pacjenta. W praktyce stomatologicznej takie techniki są polecane przez specjalistów, którzy chcą poprawić zdrowie jamy ustnej.

Pytanie 38

Jakiego materiału używa się do tworzenia połączenia kompozytu z glassjonomerem?

A. cermet

B. amalgamat

C. kompomer

D. ormocer

Kompomer to materiał dentystyczny, który łączy cechy kompozytów i szkło-jonomerów, co sprawia, że jest idealnym rozwiązaniem w praktyce stomatologicznej. Jego właściwości wynikają z obecności zarówno organicznej matrycy (podobnej do kompozytów), jak i mineralnych cząstek szkła, co zapewnia doskonałą estetykę oraz dobre właściwości fizyczne. Kompomery charakteryzują się także zdolnością do uwalniania fluoru, co przyczynia się do remineralizacji zębów i zapobiegania próchnicy, co jest szczególnie cenione podczas leczenia zębów u dzieci. W praktyce stomatologicznej kompomery są często wykorzystywane do wypełnień w zębach mlecznych oraz w miejscach o niskim obciążeniu mechanicznym. Warto również zauważyć, że ich łatwość w aplikacji i relatywnie krótki czas wiązania czynią je wygodnym rozwiązaniem dla stomatologów.

Pytanie 39

Jakie narzędzie wykorzystywane jest do mechanicznego i skutecznego powiększania ujść kanałów korzeniowych?

A. S-finder

B. pilnik S

C. wiertło Gates

D. poszerzacz Kerra

No cóż, wybór złego narzędzia do poszerzania ujść kanałów korzeniowych często bierze się z tego, że nie rozumie się dobrze, jak to działa. S-finder to narzędzie, które służy do lokowania i identyfikacji kanałów, a nie do ich poszerzania. Jakby ktoś używał go w tym celu, to może to źle wpłynąć na przygotowanie kanałów i skuteczność leczenia endodontycznego. Poszerzacz Kerra to narzędzie, które można wykorzystać do poszerzania, ale ma inne cechy niż wiertło Gates. Kluczowe w poszerzaczach jest, żeby mogły pracować w różnych średnicach, ale to nie zawsze daje precyzję. Pilnik S, mimo że też używa się w endodoncji, to w sumie bardziej służy do kształtowania kanału niż jego poszerzania. Żle dobrane narzędzie może uszkodzić ząb czy źle wypełnić kanał, co może prowadzić do powikłań. Dlatego ważne, by stomatolodzy znali specyfikę każdego narzędzia i używali ich zgodnie ze standardami, żeby zapewnić jakość leczenia i bezpieczeństwo pacjentów.

Pytanie 40

Proces polegający na usunięciu szkliwa z powierzchni kontaktowych zębów w celach leczniczych nazywa się

A. polishing

B. stripping

C. root planing

D. rebonding

Polishing to zabieg mający na celu wygładzenie powierzchni zębów, zazwyczaj po ich leczeniu lub w ramach zabiegów estetycznych. Choć może wpływać na poprawę wyglądu zębów, nie ma związku z usuwaniem szkliwa w kontekście terapeutycznym, jak ma to miejsce w strippingu. Root planing z kolei odnosi się do szlifowania korzeni zębów w celu usunięcia zanieczyszczeń oraz osadów, co ma na celu poprawę zdrowia tkanki przyzębia, a nie warstwy szkliwa. Rebonding to proces ponownego przyczepiania materiałów plombarskich lub ortodontycznych, który również nie jest związany z usuwaniem szkliwa. Te nieporozumienia mogą wynikać z mylnego skojarzenia tych terminów z zabiegami stomatologicznymi. Kluczowym błędem jest nieodróżnianie między różnymi rodzajami zabiegów, co prowadzi do dezorientacji w zakresie ich indywidualnych celów i zastosowań. Warto zatem poświęcić czas na zrozumienie specyfiki każdego z tych zabiegów, aby skutecznie stosować odpowiednie metody w praktyce stomatologicznej. Wiedza ta jest niezbędna nie tylko dla praktykujących dentystów, ale także dla ich pacjentów, którzy powinni być świadomi proponowanych im rozwiązań i ich celowości.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej