Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik stylista
- Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
- Data rozpoczęcia: 26 marca 2025 07:36
- Data zakończenia: 26 marca 2025 07:56
Egzamin niezdany
Wynik: 9/40 punktów (22,5%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 3
Kołnierz leżący płasko na ramionach, okrągły i odsłaniający szyję, najczęściej stosowany w ubraniach dla dzieci, to jaki kołnierz?
A. napoleoński
B. be-be
C. marynarkowy
D. koszulowy
Kołnierz be-be jest specyficznym rodzajem kołnierza, który charakteryzuje się delikatnym, zaokrąglonym kształtem, idealnie leżącym na ramionach oraz odsłaniającym szyję. Jest to typowy element odzieży dziecięcej, często stosowany w sukienkach, bluzkach czy kombinezonach. Jego forma, która nie posiada ostro zakończonych krawędzi, sprawia, że jest on wygodny i bezpieczny dla dzieci. Kołnierz be-be jest często wybierany ze względu na estetykę i komfort noszenia, a także łatwość w zakładaniu i zdejmowaniu odzieży. W praktyce, stosuje się go nie tylko w modzie dziecięcej, ale także w odzieży niemowlęcej, gdzie miękkość i brak podrażnień są szczególnie istotne. Ponadto, w kontekście projektowania odzieży, kołnierz be-be może być łączony z różnymi wzorami tkanin, co pozwala na tworzenie zarówno klasycznych, jak i nowoczesnych stylizacji. W standardach projektowania odzieży dziecięcej uwzględnia się również bezpieczeństwo materiałów, co czyni kołnierz be-be odpowiednim wyborem ze względu na jego delikatną formę i komfort noszenia.
Pytanie 4
Redukując spódnicę z rozmiaru 164/68/94 do 164/66/92, należy w sumie boki
A. poszerzyć o 1 cm
B. zwęzić o 1 cm
C. zwęzić o 2 cm
D. poszerzyć o 2 cm
Analizując inne odpowiedzi, możemy zauważyć typowe nieporozumienia związane z interpretacją rozmiarów odzieży. Odpowiedzi sugerujące poszerzenie spódnicy, zarówno o 1 cm, jak i o 2 cm, są błędne, ponieważ nie uwzględniają faktu, że zmiana z 68 cm na 66 cm w talii musi prowadzić do zwężenia. Wiele osób mogących się pomylić w tym przypadku często myśli, że zmniejszanie rozmiaru wiąże się z dodawaniem materiału, co jest sprzeczne z zasadami konstrukcji odzieży. Słabe zrozumienie różnicy między wymiarami a ich modyfikacjami prowadzi do takich błędnych wniosków. Dodatkowo, przy modyfikacji rozmiarów, należy pamiętać o tym, że każde cięcie materiału na bokach spódnicy bez odpowiedniej analizy może prowadzić do zaburzenia proporcji, co z kolei wpłynie na ogólne wrażenie wizualne i komfort noszenia. Podobnie, zwężenie o 1 cm mogłoby nie wystarczyć, by osiągnąć zamierzony efekt zmiany rozmiaru, zwłaszcza gdy różnica wynosi 2 cm. Dlatego, przy pracy z różnymi rozmiarami, kluczowe jest posiadanie solidnego zrozumienia technik krawieckich oraz umiejętności analizy wymagań dotyczących rozmiaru i fasonu, aby uniknąć błędów w dopasowaniu odzieży.
Pytanie 5
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 6
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 7
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 8
Aby połączyć boki spódnicy uszytej z szyfonu, należy użyć szwu
A. wpuszczanego
B. stykowego
C. nakładanego
D. francuskiego
Stosowanie szwu stykowego do zszycia boków spódnicy z szyfonu może wydawać się na pierwszy rzut oka użyteczne, jednak nie jest to podejście zalecane ze względu na specyfikę materiału. Szew stykowy polega na zszywaniu dwóch krawędzi materiału bez ich podwijania, co w przypadku delikatnego szyfonu prowadzi do występowania ostrych krawędzi i nieestetycznych wykończeń. Takie szwy mogą łatwo strzępić się, a ich trwałość jest znacznie niższa niż w przypadku szwów schowanych. W kontekście szywu francuskiego, chociaż jest on bardziej odpowiedni dla grubych materiałów, jego zastosowanie w przypadku szyfonu również nie jest optymalne. Szew francuski wymaga podwójnego zszywania krawędzi, co w efekcie może obciążać materiał i powodować marszczenie. Z kolei szew nakładany, który polega na nakładaniu jednego kawałka tkaniny na drugi i ich zszywaniu, nie zapewnia odpowiednio estetycznego wykończenia, co jest kluczowe w przypadku odzieży eleganckiej, takiej jak spódnice z szyfonu. Wszystkie te techniki mogą prowadzić do nieprzyjemnych konsekwencji, takich jak uszkodzenie delikatnego materiału, co jest równoznaczne z obniżeniem jakości gotowego wyrobu. Stąd kluczowe znaczenie ma wybór odpowiedniej techniki szycia, która zapewni nie tylko estetyczny, ale i trwały efekt końcowy.
Pytanie 9
W przedsiębiorstwie odzieżowym podczas końcowej inspekcji gotowych produktów sprawdza się zgodność ich wykonania z dokumentacją
A. techniczną i zatwierdzonym modelem
B. konstrukcyjną i zamówieniem
C. planistyczną i wzorem wyrobu
D. techniczną i rysunkami technicznymi
Odpowiedzi zawierające pojęcia takie jak "konstrukcyjna i zamówieniem", "planistyczna i wzorem wyrobu" oraz "technologiczna i rysunkami technicznymi" nie uwzględniają kluczowego aspektu, jakim jest zgodność z modelem zatwierdzonym, co jest istotne w kontekście ostatecznej kontroli wyrobów odzieżowych. Pierwsza z omówionych koncepcji, odnosząca się do dokumentacji konstrukcyjnej, zasugerować może, że kontrola opiera się jedynie na ogólnych założeniach dotyczących struktury produktu, co nie jest wystarczające. Zamówienia mogą dotyczyć specyfikacji, ale niekoniecznie odpowiadają szczegółowym wymaganiom technicznym wyrobu, które są kluczowe na etapie kontroli. Z kolei planistyczne podejście, które kładzie nacisk na procesy planowania, nie uwzględnia, że ostateczna kontrola powinna opierać się na rzeczywistych wymogach technicznych i modelach, które określają dokładne parametry wyrobu. Ostatnia z odpowiedzi, dotycząca rysunków technicznych, również nie jest właściwa, gdyż rysunki te są jedynie narzędziem, które wspiera proces produkcji, ale nie dostarczają informacji o zgodności produktu z rzeczywistym modelem. Takie podejścia mogą prowadzić do mylnych założeń, że kontrola jakości może być ograniczona do tych dokumentów, co w rezultacie może prowadzić do wypuszczania na rynek wyrobów, które nie spełniają wymaganych standardów jakościowych, co jest niebezpieczne w kontekście ochrony marki oraz odpowiedzialności regulatorów.
Pytanie 10
W bluzce, która ma być poprawiona, zaszewki piersiowe są zszyte zbyt nisko. Który wymiar powinno się zmierzyć na sylwetce klientki, aby naprawić ten błąd?
A. XlXl
B. SySvXp
C. opx
D. ot
Wybór takich pomiarów jak ot, opx i XlXl to nie najlepszy pomysł. Każdy z tych pomiarów odnosi się do czegoś innego i nie dotyczy bezpośrednio umiejscowienia zaszewek piersiowych. Na przykład, ot, czyli obwód talii, nie ma nic wspólnego z wysokością zaszewek, bo dotyczy dolnej części sylwetki. OpX, czyli obwód piersi, jest fajnym pomiarem, ale jego rola to określenie szerokości bluzki w najszerszym miejscu, a nie pomoc w ustawieniu zaszewek. A XlXl, czyli długość rękawa, to już w ogóle nie ma związku z dopasowaniem w okolicy piersi. Wybierając złe pomiary, można łatwo nabrać się na błąd w szyciu, co kończy się niezadowoleniem klientów i marnowaniem materiałów. Każdy z tych pomiarów ma swoją specyfikę, i ich złe zastosowanie w kontekście zaszewek może prowadzić do odzieży, która nie spełnia oczekiwań dotyczących dopasowania i wyglądu.
Pytanie 11
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 12
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 13
Jak wysoka jest dopuszczalna temperatura prasowania bluzki uszytej z elanobawełny?
A. 200°C
B. 220°C
C. 110°C
D. 180°C
Wybierając wyższe temperatury prasowania, takie jak 180°C, 200°C czy 220°C, można łatwo uszkodzić delikatne włókna elanobawełny. Wiele osób myśli, że im wyższa temperatura, tym skuteczniejsze prasowanie, co jest fałszywym założeniem. Wysokie temperatury mogą prowadzić do stopienia elastanu, co skutkuje nieodwracalnymi uszkodzeniami tkaniny. Użytkownicy często nie zdają sobie sprawy, że różne materiały mają swoje specyficzne wymagania dotyczące obróbki cieplnej. Elanobawełna, będąca kombinacją bawełny i elastanu, wymaga ostrożności, aby zachować zarówno estetykę, jak i funkcjonalność odzieży. Kolejnym powszechnym błędem jest zignorowanie etykiety z instrukcjami prania i prasowania, co może prowadzić do nieodpowiednich praktyk. Standardy branżowe jasno określają maksymalne temperatury prasowania dla różnych materiałów, a ich ignorowanie może przyczynić się do szybszego zużycia odzieży. Właściwe metody prasowania, takie jak użycie pary czy prasowanie przez tkaninę ochronną, są kluczowe w ochronie delikatnych włókien. Warto zainwestować czas w poznanie właściwości materiałów, co pozwoli uniknąć problemów związanych z ich konserwacją.
Pytanie 14
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 15
Jakie materiały tekstylne i izolacyjne powinny być wykorzystane do szycia damskiego płaszcza typu dyplomatka?
A. Popelina, włóknina puszysta
B. Madera, futro syntetyczne
C. Flausz, watolina
D. < Kresz, laminat
Wybór materiałów do szycia płaszcza damskiego to niełatwy temat, bo trzeba rozumieć, jak każdy z nich działa i do czego się nadaje. Madera i sztuczne futro, mimo że czasami mogą wyglądać fajnie, to w tym wypadku niezbyt się sprawdzą. Madera jest ciężka i mało elastyczna, co ogranicza ruchy, a futro sztuczne, choć modne, nie daje dobrej izolacji, co ważne w zimie. Kresz i laminat też nie są najlepszymi wyborem. Kresz to materiał bardziej sportowy, a do eleganckich płaszczy się nie nadaje. Laminat natomiast jest raczej do odzieży wodoodpornej, co do elegancji płaszcze nie pasuje. Popelina i włóknina puszysta też nie są odpowiednie. Popelina jest za cienka i bardziej do bluzek, a włóknina puszysta, choć może służyć jako podszewka, to nie zapewnia odpowiedniej izolacji w zimie. Ważne, żeby dobrze znać materiały, które się nadają do płaszczy, bo niewłaściwy wybór może skutkować kiepskim efektem i użytkownik może być niezadowolony.
Pytanie 16
Jaką ilość materiału bawełnianego o szerokości 150 cm będzie potrzebował krawiec do uszycia damskich spodni rybaczek o długości 80,0 cm, dla osoby o obwodzie bioder 96,0 cm?
A. 80 cm
B. 160 cm
C. 88 cm
D. 176 cm
Odpowiedzi 80 cm, 160 cm i 176 cm są błędne z paru powodów. Jak wybierzesz 80 cm, to może wyglądać na to, że to wystarczająca długość dla spodni o długości 80 cm. Ale nie bierzesz pod uwagę zapasów materiału na szwy i podłożenie, co jest kluczowe. Typowy zapas na szwy to jakieś 1-1,5 cm na stronę, więc w przypadku nóg spodni to może być dodatkowe 4-6 cm. Z kolei 160 cm to za dużo, bo powoduje marnowanie materiału i wyższe koszty. No i nadmiar tkaniny bywa niewygodny, więc nie ma sensu. Odpowiedź 176 cm jest jeszcze gorsza z tej samej przyczyny - robi jeszcze większe straty w materiale. Problem w tym, że nie rozumiesz zasad doboru tkaniny i źle liczysz, co powinno opierać się na dokładnych pomiarach i specyfice kroju. Jak szyjesz spodenki rybaczki, trzeba wszystko przemyśleć i zastosować zasady optymalizacji, co jest ważne w produkcji.
Pytanie 17
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 18
Zbyt głęboki dekolt z przodu sukni to pomyłka wynikająca z niewłaściwego
A. układania form sukni na materiale
B. przeprowadzenia pomiarów krawieckich
C. doboru metod szycia
D. wyboru fasonu do sylwetki
Głęboki dekolt w przodzie sukni to jeden z typowych błędów, które mogą się zdarzyć przez źle przeprowadzone pomiary krawieckie. Każda sylwetka jest inna, więc mega ważne jest, żeby robić pomiary naprawdę dokładnie. Jak pomiary są zrobione nie tak, to można się łatwo pomylić z wymiarami, co później prowadzi do złego dopasowania. Przykład? Może być tak, że przy pomiarze obwodu szyi wynik jest za mały. Efekt – dekolt wyjdzie za głęboki, co nie wygląda za dobrze i może być niewygodne. W praktyce najlepiej korzystać z metod jak 'body mapping', gdzie odwzorowujemy kształty ciała na podstawie różnych punktów pomiarowych. Używanie miękkich miar krawieckich i spisywanie wyników w formie wykresów też jest polecane przez krawców. Jak będziesz przestrzegać tych podstawowych zasad, to uzyskasz lepsze wymiary, a tym samym lepsze dopasowanie sukni.
Pytanie 19
Wyznacz miesięczne wynagrodzenie netto szwaczki, która pracowała 24 dni po 8 godzin dziennie, jeśli cena normo-minuty w zakładzie wynosi netto 0,20 zł.
A. 2420,00 zł
B. 2304,00 zł
C. 1152,00 zł
D. 1920,00 zł
Przy analizie niepoprawnych odpowiedzi warto zwrócić uwagę na typowe błędy w rozumieniu obliczeń wynagrodzenia. Jednym z powszechnych nieporozumień jest niewłaściwe ustalanie godzin pracy. Na przykład, błędne odpowiedzi mogą wynikać z pomnożenia liczby dni pracy przez stawkę netto bez uwzględnienia liczby przepracowanych godzin. Niektórzy mogą mylić normo-minuty z wynagrodzeniem godzinnym, co prowadzi do nieprawidłowych obliczeń. Zrozumienie, że wynagrodzenie powinno być przeliczone z normo-minut na godziny, jest kluczowe. Inna powszechna pomyłka polega na przeoczeniu faktu, że stawka netto odnosi się do wartości za minutę, a nie godzinę, co może znacznie zaniżyć wynik końcowy. Dodatkowo, pomijanie przeliczenia jednostek (minuty na godziny) jest istotnym błędem, który może prowadzić do zawyżonych lub zaniżonych wartości wynagrodzenia. Ważne jest, aby pracownicy i pracodawcy mieli jasność co do sposobu obliczania wynagrodzenia, a także, aby stosowali sprawdzone metody obliczeniowe, które są zgodne z normami branżowymi. Zrozumienie tych zasad jest fundamentalne dla prawidłowego określenia wynagrodzenia oraz zapobiegania nieporozumieniom w przyszłości.
Pytanie 20
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 21
Która z podanych przyczyn nie prowadzi do złamania igły podczas szycia?
A. Zbyt wysokie napięcie nitki górnej
B. Zbyt cienka igła
C. Nieprawidłowe umiejscowienie bębenka w mechanizmie chwytacza
D. Niewłaściwe nawinięcie nitki dolnej na szpuleczkę bębenka
Zbyt mocne napięcie nitki górnej oraz źle założony bębenek to jedne z najczęstszych powodów, dla których igły łamią się podczas szycia. Gdy napięcie jest za wysokie, igła może być nadmiernie obciążona i to prowadzi do jej złamania, gdy przechodzi przez tkaninę. Lepiej regularnie sprawdzać napięcie, żeby dopasować je do materiału. Złe założenie bębenka też może powodować problemy z podawaniem nitki, co skutkuje zacięciami i jeszcze większym obciążeniem igły. Ważne jest, żeby trzymać się instrukcji producenta przy montażu bębenka i przeprowadzać przeglądy maszyny. Zbyt cienka igła przy grubych materiałach może nie wytrzymać i złamać się. Zrozumienie zasad działania maszyn oraz ich konserwacji to klucz do uniknięcia problemów z łamaniem igieł i zapewnienia długiej pracy sprzętu.
Pytanie 22
Jaką najwyższą temperaturę można ustawić podczas prasowania lnianej spódnicy damskiej, jeśli na metce producent umieścił symbol żelazka z trzema kropkami wewnątrz?
A. 150°C
B. 120°C
C. 100°C
D. 200°C
Wybór innych temperatur prasowania dla lnianej spódnicy damskiej wskazuje na niepełne zrozumienie symboliki używanej na metkach odzieżowych. Na przykład, temperatura 150°C jest zbyt niska, by skutecznie prasować len, ponieważ materiał ten wymaga wyższej temperatury, aby zmięknąć i pozbyć się zagnieceń. Zastosowanie takiej temperatury mogłoby prowadzić do nieefektywnego prasowania, a w rezultacie do konieczności wielokrotnego wykonywania tego procesu, co jest nie tylko czasochłonne, ale i może wpłynąć na trwałość tkaniny. Z kolei opcja 120°C również nie spełnia wymogów lnu, który wymaga wyższej temperatury. Prasowanie w temperaturze 100°C jest niewłaściwe, ponieważ wystawienie lnu na tak niską temperaturę może skutkować jego sztywnieniem lub nieodpowiednim wygładzeniem, co prowadzi do niezadowolenia z efektu końcowego. Kluczowe jest zrozumienie, że materiały naturalne, takie jak len, mają swoje specyficzne wymagania, a ich niewłaściwe traktowanie może prowadzić do uszkodzeń. Dlatego ważne jest, aby zawsze kierować się zaleceniami producenta, które są oparte na standardach branżowych dotyczących pielęgnacji tkanin. Warto również zaznaczyć, że wiedza na temat odpowiednich temperatur prasowania ma kluczowe znaczenie dla utrzymania jakości i estetyki ubrań przez dłuższy czas.
Pytanie 23
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 24
Aby stworzyć formę spódnicy z klinów, konieczne jest zmierzenie długości spódnicy oraz wzięcie pod uwagę wymiary oznaczone symbolami:
A. ZWo, ot, obt
B. ZKo, ot, obt
C. ZWo, opx, ot
D. ZUo, ot, obt
Odpowiedź ZWo, ot, obt. jest prawidłowa, ponieważ te wymiary są kluczowe w konstrukcji formy spódnicy z klinów. ZWo oznacza szerokość w pasie, ot to obwód talii, a obt to obwód bioder. Te trzy parametry są fundamentalne dla zapewnienia odpowiedniego dopasowania spódnicy, co jest niezwykle istotne dla komfortu użytkowania oraz estetyki odzieży. Na przykład, podczas projektowania spódnicy z klinów, należy dokładnie zmierzyć obwód talii i bioder, aby uniknąć nieprzyjemnych sytuacji, takich jak zbyt ciasna spódnica, która może ograniczać ruch. Dobrą praktyką jest również stosowanie dodatkowych zapasów, aby umożliwić ewentualne poprawki. Standardy branżowe, takie jak te określone przez ISO dla odzieży, podkreślają znaczenie dokładnych wymiarów w procesie projektowania i produkcji odzieży. Posiadanie odpowiednich miar jest także kluczowe w kontekście personalizacji odzieży, co staje się coraz bardziej popularne wśród konsumentów.
Pytanie 25
Kołnierz wykładany, wykorzystywany w żakietach oraz marynarkach, jest modelowany na podstawie
A. formy przodu i tyłu
B. formy przodu
C. formy tyłu
D. wykreślonego kąta prostego
Wybór formy tyłu jako podstawy dla modelowania kołnierza wykładanego w żakietach i marynarkach jest nietrafiony, ponieważ forma ta jest zazwyczaj odpowiedzialna za inne aspekty konstrukcji odzieży, takie jak dopasowanie do pleców czy ułożenie materiału w okolicy ramion. Kołnierz, będąc elementem frontowym, powinien być projektowany z uwzględnieniem kształtu przodu, który definiuje jego styl i funkcję. Ponadto, wykreślony kąt prosty nie odnosi się ani do procesu modelowania kołnierza, ani do jego późniejszego umiejscowienia na odzieży. Użycie kąta prostego w konstrukcji odzieży może być przydatne w kontekście innych elementów, ale nie jest to kluczowy aspekt przy projektowaniu kołnierza. Z kolei wzięcie pod uwagę zarówno formy przodu, jak i tyłu w kontekście modelowania kołnierza jest mylące, ponieważ nie uwzględnia głównej zasady, że front odzieży ma decydujące znaczenie dla kształtu kołnierza. W praktyce błędy te mogą prowadzić do niedopasowania lub niewłaściwego ułożenia kołnierza, co wpływa na ogólny wygląd i komfort noszenia odzieży.
Pytanie 26
Która z poniższych przyczyn nie przyczynia się do łamania igły podczas szycia?
A. Zbyt wysokie napięcie górnej nitki
B. Zbyt cienka igła
C. Niewłaściwe umiejscowienie bębenka w mechanizmie chwytacza
D. Niewłaściwe nawinięcie dolnej nitki na szpuleczkę bębenka
Zbyt duże napięcie nitki górnej, niewłaściwe założenie bębenka w mechanizmie chwytacza oraz zbyt cienka igła to powszechne przyczyny, które mogą prowadzić do łamania się igły. Napięcie nitki górnej jest kluczowym czynnikiem w procesie szycia, ponieważ zbyt mocne napięcie powoduje, że igła jest narażona na nadmierne obciążenie podczas wbijania się w materiał. Może to skutkować nie tylko złamaniem igły, ale również uszkodzeniem materiału. Właściwe ustawienie bębenka jest równie istotne, ponieważ niewłaściwe umiejscowienie bębenka prowadzi do nierównomiernego przesuwania się nitki, co powoduje, że igła nie porusza się płynnie, co zwiększa ryzyko jej złamania. Zbyt cienka igła również nie jest przystosowana do dużego obciążenia, jakie może wystąpić podczas szycia grubych materiałów, co również może przyczynić się do jej pęknięcia. W praktyce, aby minimalizować ryzyko łamania igieł, niezbędne jest regularne sprawdzanie napięcia oraz dobieranie odpowiednich rodzajów igieł do materiałów, co jest zalecane w standardach branżowych.
Pytanie 27
Podczas szycia na maszynie do stębnowania dochodzi do złamania igły. Jakie mogą być przyczyny tego zjawiska?
A. niewystarczająca siła docisku stopki
B. niepoprawnie nawleczona nić górna
C. uszkodzone ostrze igły
D. przestawiony chwytacz
Uszkodzone ostrze igły jest często mylnie uznawane za przyczynę jej łamania. W rzeczywistości, jeśli igła ma uszkodzone ostrze, może to prowadzić do problemów z szyciem, takich jak przerywanie nici lub nieprawidłowe ściegi, ale niekoniecznie do złamania igły. Uszkodzenie ostrza może wynikać z niewłaściwego doboru igły do materiału lub z niewłaściwej techniki szycia, jednak sama igła, nawet jeśli jest uszkodzona, raczej złamie się dopiero w wyniku innych czynników, takich jak niewłaściwe ustawienia maszyny. Z drugiej strony, zbyt mała siła docisku stopki również nie jest bezpośrednią przyczyną łamania się igły, choć może wpływać na jakość szycia. Zbyt luźno dociskana stopka może powodować przesuwanie się materiału, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do uszkodzenia igły, ale nie jest to najczęstsza przyczyna. Niewłaściwie nawleczona nić górna również nie jest bezpośrednim czynnikiem wpływającym na łamanie igły, chociaż może prowadzić do zacięcia się nici lub problemów z równomiernym szyciem. Ważne jest, aby zrozumieć, że wiele z tych błędnych wniosków wynika z braku wiedzy na temat działania maszyny do szycia oraz jej poszczególnych elementów, dlatego kluczowe jest dokładne zapoznanie się z instrukcją obsługi oraz technikami szycia, aby uniknąć takich sytuacji.
Pytanie 28
Podczas szycia wystąpiły problemy z przesuwaniem materiału. Aby wyeliminować tę usterkę, należy
A. zwiększyć napięcie dolnej nici
B. oczyścić chwytacz z zanieczyszczeń
C. zmniejszyć napięcie górnej nici
D. zwiększyć siłę docisku stopki
Zwiększenie naprężenia nici dolnej może wydawać się logicznym działaniem w przypadku trudności z przesuwaniem tkaniny, jednak nie jest to właściwe podejście. Wysokie naprężenie nici dolnej może prowadzić do powstawania problemów z jakością ściegów, takich jak nitki, które są zbyt luźne lub zbyt mocne, co może przełożyć się na zrywanie materiału. Właściwe napięcie nici powinno być dostosowane do rodzaju tkaniny oraz używanej techniki szycia, a nie zwiększane w momencie wystąpienia problemów z przesuwaniem. Zmniejszenie naprężenia nici górnej również nie jest odpowiednie, ponieważ może prowadzić do pojawiania się plątaniny nici lub nierównych szwów, co w efekcie będzie miało negatywny wpływ na jakość wyrobu. Dodatkowo, usunięcie zanieczyszczeń z chwytacza jest ważnym krokiem w konserwacji maszyny, ale nie rozwiązuje problemu z przesuwaniem tkaniny. Zanieczyszczenia w chwytaczu mogą wpłynąć na prawidłowe działanie maszyny, ale kluczowym aspektem w poprawnym przesuwaniu materiału jest właśnie odpowiedni nacisk stopki. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich nieprawidłowych wniosków, to mylenie objawów z przyczynami, co jest częstym problemem w praktyce szycia.
Pytanie 29
Aby chronić odzież wykonaną z wełny przed skurczeniem oraz eliminować nadmierny połysk, należy zastosować
A. odprasowanie
B. dekatyzowanie
C. prasowanie
D. przeprasowanie
Sprasowanie, odprasowanie oraz przeprasowanie to techniki, które mogą wydawać się zbliżone do dekatyzowania, ale mają różne cele i efekty. Sprasowanie odnosi się do procesu, w którym przy użyciu wysokiej temperatury i ciśnienia wygładza się tkaniny, jednak nie ma wpływu na ich strukturę ani właściwości. Użycie tej metody na wełnie może nawet prowadzić do jej uszkodzenia, co jest sprzeczne z zasadami pielęgnacji delikatnych materiałów. Odprasowanie natomiast polega na usunięciu zagnieceń z tkaniny przy użyciu pary lub żelazka, co również nie rozwiązuje problemu kurczenia się wełny. Przeprasowanie, z drugiej strony, jest terminem stosowanym w kontekście wygładzania odzieży po praniu, ale i w tym przypadku nie wpływa na stabilizację włókien. Kolejnym typowym błędem myślowym jest przekonanie, że wszystkie te procesy mają na celu osiągnięcie tego samego rezultatu, co prowadzi do mylnego wyboru metody w odniesieniu do wełny. W rzeczywistości, dla zachowania jakości i trwałości odzieży wełnianej, kluczowe jest zastosowanie odpowiedniego procesu dekatyzowania przed dalszym użytkowaniem lub obróbką materiału.
Pytanie 30
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 31
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 32
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 33
Jaką tkaninę powinno się wykorzystać do uszycia sukni kobiecej, której dekolt jest stworzony w formie delikatnie opadającej draperii tzw. "wody"?
A. Taftę
B. Brokat
C. Organzę
D. Żorżetę
Brokat, choć atrakcyjny pod względem wizualnym, nie jest odpowiednim materiałem na suknię z dekoltem w formie draperii. Tkanina ta charakteryzuje się sztywną strukturą oraz grubością, co utrudnia uzyskanie miękkich i płynnych zagięć. Efekt, jaki daje brokat, może być zbyt sztywny i przez to pozbawiony pożądanej elegancji, która jest kluczowa w przypadku draperii. Organza, z kolei, jest tkaniną o dużej przejrzystości i sztywności, co również nie sprzyja naturalnemu układaniu się materiału w formie fal. Choć organza może być używana do podszewki, jej właściwości sprawiają, że nie nadaje się do głównych warstw odzieży, w której wymagane są delikatniejsze formy. Tafta, mimo że ma swoje zalety, takie jak blask i sztywność, również nie jest odpowiednia do tworzenia draperii. Jej struktura sprawia, że nie układa się ona w sposób naturalny, a efekt końcowy może być zbyt sztywny i mało estetyczny. Wybór niewłaściwej tkaniny do draperii często wynika z błędnego założenia, że materiały o efektownym wyglądzie zawsze będą odpowiednie do każdej kreacji. Kluczowe jest zrozumienie właściwości tkanin oraz ich zastosowania w kontekście designu odzieży, co pozwala na osiągnięcie zamierzonego efektu wizualnego i komfortu noszenia.
Pytanie 34
Jaką tkaninę warto zaproponować klientce na elegancką bluzkę?
A. Tenis
B. Pepitę
C. Satynę
D. Flanelę
Satyna jest materiałem charakteryzującym się wysokim połyskiem i jedwabistą powierzchnią, co czyni ją idealnym wyborem na bluzki wizytowe. Tkanina ta doskonale drapuje, co sprawia, że ubrania z niej wykonane prezentują się niezwykle elegancko. Ponadto satyna świetnie oddaje kolory, co umożliwia uzyskanie intensywnych i głębokich odcieni, co jest szczególnie pożądane w odzieży formalnej. Warto również zwrócić uwagę na to, że satyna jest tkaniną, która dobrze współpracuje z różnymi krojami, zarówno dopasowanymi, jak i luźniejszymi, co pozwala na dużą kreatywność w projektowaniu bluzek. Gdy klientka poszukuje materiału na odzież wizytową, satyna spełnia również wymagania dotyczące komfortu noszenia, ponieważ jest przyjemna w dotyku i dobrze układa się na sylwetce. Przykładem zastosowania satyny w modzie są wieczorowe stylizacje, a także eleganckie bluzki noszone do pracy czy na specjalne okazje, co potwierdza jej uniwersalność i zastosowanie w różnych sytuacjach.
Pytanie 35
Nieprawidłowy transport zszywanej warstwy materiałów może być spowodowany niewłaściwym
A. ustawieniem mechanizmów igielnicy i chwytacza
B. prowadzeniem nici górnej ze szpulki do uszka igły
C. nawleczeniem bębenka mechanizmu chwytacza
D. dociskaniem stopką zszywanych warstw materiałów
Wybór nieodpowiednich mechanizmów w procesie szycia może prowadzić do nieprawidłowego transportu materiałów, jednak nie jest to głównym czynnikiem wpływającym na jakość szwów. Położenie mechanizmów igielnicy i chwytacza jest istotne, ale ich właściwa konfiguracja zazwyczaj nie ma bezpośredniego wpływu na jakość docisku materiałów. W rzeczywistości te elementy powinny działać zgodnie z założeniami producenta, co zazwyczaj nie prowadzi do problemów z transportem. Prowadzenie nici górnej z szpulki do uszka igły także ma swoje znaczenie, ale jest to bardziej kwestia prawidłowego nawlekania, które nie ma wpływu na jakość docisku materiałów w trakcie szycia. Nawleczenie bębenka mechanizmu chwytacza również nie powinno być źródłem problemów transportowych, o ile bębenek jest prawidłowo zamocowany i nawleczony. Te elementy, mimo że są ważne dla ogólnego funkcjonowania maszyny, nie są bezpośrednimi przyczynami nieprawidłowego transportu zszywanej warstwy materiałów. Często mylone są przyczyny i skutki, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących jakości szycia. Zrozumienie roli docisku w procesie szycia jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości produktów, a ignorowanie tego aspektu może prowadzić do frustracji i niskiej jakości wykonania.
Pytanie 36
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 37
Użycie oprzyrządowania w maszynach do szycia ma m.in. na celu
A. naoliwienie elementów maszyny
B. zapobieganie łamliwości nici
C. usprawnienie operacji szycia
D. regulację gęstości ściegu
Wybór odpowiedzi dotyczącej smarowania części maszynowych jest nieprawidłowy, ponieważ chociaż smarowanie jest istotnym aspektem konserwacji maszyn, nie jest to główny cel oprzyrządowania w kontekście szycia. Oprzyrządowanie ma na celu usprawnienie operacji szycia poprzez umożliwienie precyzyjnego dopasowania narzędzi do specyfikacji materiałów i rodzajów ściegów. Podobnie, zapobieganie zrywności nici oraz ustawienie gęstości ściegu są ważnymi zagadnieniami, ale są one bezpośrednio powiązane z ustawieniami maszyny oraz jakością używanych materiałów, a nie z oprzyrządowaniem jako takim. Typowe błędy myślowe obejmują utożsamianie oprzyrządowania z ogólnymi funkcjami konserwacyjnymi maszyn. Użytkownicy mogą mylnie zakładać, że każde akcesorium w maszynie ma na celu poprawę jej funkcji, podczas gdy kluczowe jest zrozumienie, że oprzyrządowanie powinno być dobierane w zależności od zadania szycia. W praktyce, skuteczne szycie wymaga synergii między odpowiednim oprzyrządowaniem, właściwym doborem nici oraz staranności w ustawieniu parametrów maszyny. W związku z tym, ignorowanie roli oprzyrządowania w kontekście optymalizacji operacji szycia prowadzi do obniżonej wydajności i jakości produkcji.
Pytanie 38
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 39
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 40
Jaką maszynę należy wykorzystać do szycia elastycznych i rozciągliwych szwów montażowych?
A. Łańcuszkową
B. Ryglówkę
C. Stębnową
D. Podszywarkę
Maszyna łańcuszkowa jest idealnym wyborem do szycia elastycznych, rozciągliwych szwów montażowych, ponieważ wykorzystuje specjalny rodzaj szwu, który zapewnia elastyczność i trwałość. Szway łańcuszkowy składa się z dwóch lub więcej nici, co pozwala na uzyskanie mocnych, a jednocześnie rozciągliwych połączeń. W praktyce, maszyny te są często stosowane w produkcji odzieży sportowej, bielizny oraz innych wyrobów, gdzie ruch i elastyczność materiału są kluczowe. Dzięki użyciu łańcucha nici, szwy nie łamią się łatwo pod wpływem napięcia, co jest niezwykle ważne w przypadku odzieży noszonej w aktywnych sytuacjach. Dobre praktyki w branży zalecają stosowanie maszyn łańcuszkowych w miejscach, gdzie występuje duże rozciąganie materiału, aby zapewnić odpowiednią jakość i trwałość wyrobów końcowych. Warto również zauważyć, że maszyny te mogą być konfigurowane do różnych zastosowań, co czyni je wszechstronnym narzędziem w szyciu.