Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 17 czerwca 2025 12:43
Data zakończenia: 17 czerwca 2025 13:09

Egzamin niezdany

Wynik: 13/40 punktów (32,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Która z grup w systemie Windows Server ma najniższe uprawnienia?

A. Administratorzy

B. Wszyscy

C. Użytkownicy

D. Operatorzy kont

Wybór odpowiedzi, która wskazuje na inną grupę użytkowników, często wynika z niepełnego zrozumienia struktury uprawnień w systemie Windows Server oraz roli każdej z wymienionych grup. Na przykład, grupa 'Użytkownicy' posiada pewne uprawnienia, które pozwalają im na wykonywanie bardziej zaawansowanych działań, takich jak tworzenie nowych plików czy modyfikowanie ustawień na lokalnym poziomie. Z kolei grupa 'Administratorzy' ma pełny dostęp do systemu, co czyni ją jedną z najbardziej uprzywilejowanych grup. Operatorzy kont, choć mają pewne uprawnienia do zarządzania użytkownikami, nie są tak ograniczeni jak grupa 'Wszyscy'. Często błędne wnioski wynikają z mylenia terminologii oraz z braku świadomości na temat znaczenia zasad bezpieczeństwa w kontekście uprawnień. Użytkownicy, którzy mają zrozumienie zasad działania systemu, wiedzą, że im więcej uprawnień ma grupa, tym większe ryzyko nieautoryzowanego dostępu do krytycznych zasobów. Dlatego właśnie kluczowe jest, aby znać różnice między tymi grupami i stosować zasadę najmniejszych uprawnień, aby minimalizować potencjalne zagrożenia.

Pytanie 2

Po zainstalowaniu systemu Windows 7 zmieniono konfigurację dysku SATA w BIOS-ie komputera z AHCI na IDE. Przy ponownym uruchomieniu komputera system będzie

A. restartował się podczas uruchamiania

B. działał szybciej

C. uruchamiał się bez zmian

D. działał wolniej

Zmienność konfiguracji SATA z AHCI na IDE w BIOSie po zainstalowaniu systemu Windows 7 prowadzi do problemów z uruchamianiem systemu operacyjnego. Gdy system Windows 7 zostaje zainstalowany w trybie AHCI, oczekuje on, że sterowniki dysków będą pracować w tym trybie. Przełączenie na IDE powoduje, że system nie może załadować odpowiednich sterowników, co skutkuje restartowaniem się podczas uruchamiania. W praktyce, aby uniknąć takich problemów, zawsze należy upewnić się, że BIOS jest skonfigurowany zgodnie z trybem, w którym został zainstalowany system operacyjny. Współczesne standardy branżowe zalecają korzystanie z AHCI, ponieważ oferuje on lepszą wydajność i zaawansowane funkcje, takie jak Native Command Queuing (NCQ). Stąd zmiana trybu pracy po zainstalowaniu systemu może skutkować nieprawidłowością w uruchamianiu, dlatego kluczowe jest zachowanie spójności między tymi ustawieniami.

Pytanie 3

Technik serwisowy, po przeprowadzeniu testu na serwerze NetWare, otrzymał informację, że obiekt dysponuje prawem

A. dodawania swoich atrybutów

B. dodawania lub usuwania swoich atrybutów

C. odczytywania swoich atrybutów

D. porównania swoich atrybutów

Analizując dostępne opcje uprawnień, ważne jest zrozumienie różnic między nimi. Prawo porównania swoich właściwości odnosi się do możliwości sprawdzenia zgodności różnych atrybutów, co jest użyteczne w kontekście walidacji danych, ale nie pozwala na ich modyfikację. Czytanie swoich właściwości natomiast dotyczy uprawnienia do przeglądania danych, co jest podstawowym poziomem dostępu, umożliwiającym użytkownikowi wgląd w swoje ustawienia bez możliwości ich zmiany. Uprawnienie do dodawania swoich właściwości bez komponentu usuwania sugeruje jednostronne działanie, które może prowadzić do gromadzenia nadmiarowych, nieaktualnych danych, co stoi w sprzeczności z zasadami efektywnego zarządzania danymi w katalogu. Typowym błędem podczas wyboru uprawnień jest nieuwzględnianie pełnego cyklu zarządzania atrybutami, który obejmuje zarówno tworzenie, jak i usuwanie niepotrzebnych danych, co jest kluczowe dla utrzymania porządku i użyteczności systemów informatycznych. Właściwe zrozumienie różnorodności praw dostępu i ich zastosowań jest fundamentalne dla efektywnego zarządzania zasobami w środowisku IT, co wymaga nie tylko technicznej wiedzy, ale także strategicznego podejścia do administrowania danymi w organizacji.

Pytanie 4

Jakiego działania nie wykonują serwery plików?

A. Wymiany informacji pomiędzy użytkownikami sieci

B. Odczytu oraz zapisu informacji na dyskach twardych

C. Udostępniania plików w Internecie

D. Zarządzania bazami danych

Serwery plików są kluczowym komponentem infrastruktury IT, które umożliwiają przechowywanie i udostępnianie danych w sieciach lokalnych i rozległych. Odczyt i zapis danych na dyskach twardych to podstawowa funkcjonalność serwera plików, zapewniająca użytkownikom dostęp do plików z dowolnego miejsca w sieci. Ponadto, wymiana danych pomiędzy użytkownikami sieci jest jednym z głównych zadań serwera plików, który umożliwia współpracę i wymianę informacji. Usługa ta opiera się na protokołach takich jak SMB (Server Message Block) lub NFS (Network File System), które ułatwiają komunikację pomiędzy różnymi systemami operacyjnymi. Również udostępnianie plików w Internecie, czyli transfer danych do zdalnych lokalizacji, jest kluczowe dla współczesnych aplikacji webowych i zdalnych zespołów. Mylne jest więc twierdzenie, że serwery plików nie pełnią roli w zarządzaniu danymi, co często prowadzi do nieporozumień. W rzeczywistości, serwery plików i bazy danych różnią się w podejściu do przechowywania i przetwarzania informacji; serwery plików koncentrują się na plikach jako jednostkach danych, podczas gdy bazy danych zajmują się bardziej złożonymi strukturami danych, relacjami oraz integralnością danych. Zrozumienie tej różnicy jest kluczowe dla efektywnego projektowania systemów informatycznych oraz eliminacji typowych błędów w planowaniu architektury IT.

Pytanie 5

W celu zainstalowania systemu openSUSE oraz dostosowania jego ustawień, można skorzystać z narzędzia

A. Evolution

B. GEdit

C. YaST

D. Brasero

YaST (Yet another Setup Tool) to potężne narzędzie konfiguracyjne, które jest integralną częścią dystrybucji openSUSE. Jego główną funkcją jest umożliwienie użytkownikom zarówno instalacji systemu operacyjnego, jak i zarządzania jego ustawieniami po instalacji. YaST oferuje graficzny interfejs użytkownika oraz tryb tekstowy, co czyni go dostępnym zarówno dla początkujących, jak i zaawansowanych użytkowników. Dzięki YaST można łatwo zarządzać pakietami oprogramowania, konfigurować urządzenia sieciowe, ustawiać zasady bezpieczeństwa, a także administracyjnie zarządzać użytkownikami systemu. Na przykład, podczas instalacji openSUSE, YaST prowadzi użytkownika przez poszczególne etapy procesu, takie jak wybór języka, partycjonowanie dysków oraz wybór środowiska graficznego. To narzędzie jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie zarządzania systemami, umożliwiając efektywne i zorganizowane podejście do administracji systemem operacyjnym.

Pytanie 6

Jakie adresy mieszczą się w zakresie klasy C?

A. 192.0.0.0 ÷ 223.255.255.255

B. 224.0.0.1 ÷ 239.255.255.0

C. 1.0.0.1 ÷ 126.255.255.254

D. 128.0.0.1 ÷ 191.255.255.254

Zakresy adresów IP są kluczowym zagadnieniem w kontekście architektury sieciowej, a zrozumienie różnic pomiędzy klasami adresowymi jest niezbędne do efektywnego projektowania oraz administrowania sieciami. Adresy klasy A obejmują zakres od 1.0.0.0 do 126.255.255.255, co oznacza, że są to adresy przeznaczone dla dużych organizacji, które potrzebują wielu adresów IP. Z uwagi na tę specyfikę, nie są one odpowiednie dla typowych zastosowań małych lub średnich sieci, gdzie liczba urządzeń jest ograniczona. Klasa B, z zakresu 128.0.0.0 do 191.255.255.255, także przeznaczona jest dla średnich organizacji, pozwalając na większą liczbę adresów, aczkolwiek nie jest ona optymalna dla małych biur. Z kolei adresy klasy D, które obejmują zakres od 224.0.0.0 do 239.255.255.255, są wykorzystywane do multicastingu, co jest zupełnie innym zastosowaniem, związanym z przesyłaniem danych do grupy odbiorców, a nie do indywidualnych adresów. Adresy klasy E, na które składają się zakresy od 240.0.0.0 do 255.255.255.255, są zarezerwowane do celów badawczych i nie są używane w typowych aplikacjach sieciowych. Dlatego zrozumienie tych klasyfikacji jest kluczowe, aby uniknąć nieporozumień w projektowaniu i zarządzaniu sieciami IP.

Pytanie 7

Liczba 205(10) w zapisie szesnastkowym wynosi

A. CC

B. DD

C. DC

D. CD

Odpowiedzi, które wybrałeś, są sporym błędem, bo pewnie nie do końca zrozumiałeś, jak działają systemy liczbowe. DD, DC i CC są złe z paru powodów. DD to w dziesiętnym 221, czyli znacznie więcej niż 205. Podobnie CC to 204, co też nie pasuje. Odpowiedź DC, co daje 220, też się nie zgadza, bo to znowu przekracza 205. Często takie błędne odpowiedzi są wynikiem podstawowego nieporozumienia przy konwersji między systemami liczbowymi. Ważne, żeby pamiętać, że przy przeliczaniu z dziesiętnego na szesnastkowy używamy dzielenia i musimy dobrze rozpoznać reszty, które zamieniamy na odpowiednie cyfry i litery. Te same symbole w różnych systemach mogą wprowadzać zamieszanie, więc dobrze jest znać kontekst. Myślę, że jak poćwiczysz więcej konkretne przeliczenia, to zaczniesz lepiej ogarniać te różnice i unikniesz podobnych pomyłek w przyszłości.

Pytanie 8

W celu zainstalowania serwera proxy w systemie Linux, należy wykorzystać oprogramowanie

A. Samba

B. Webmin

C. Squid

D. Postfix

Wybór programów takich jak Samba, Postfix czy Webmin do zainstalowania serwera proxy w systemie Linux jest błędny, ponieważ każde z tych narzędzi ma zupełnie inne zastosowania. Samba to oprogramowanie, które umożliwia współdzielenie plików oraz drukarek między systemami Windows a Linux. Oferuje możliwość integracji w środowisku Windows, ale nie ma funkcji serwera proxy, które są kluczowe do pośredniczenia w ruchu sieciowym. Postfix to z kolei system pocztowy, który służy do obsługi wiadomości email, pozwalając na zarządzanie przesyłaniem i odbieraniem poczty elektronicznej. Brak funkcji proxy sprawia, że jego zastosowanie w tej roli jest całkowicie nieadekwatne. Webmin to narzędzie do zarządzania różnymi aspektami systemu Linux z interfejsem webowym, które pozwala na administrację serwerem, ale nie pełni funkcji serwera proxy ani nie zapewnia buforowania ani filtrowania ruchu. Typowe błędy myślowe przy wyborze tych programów wynikają z mylenia funkcji i ról, które każde z nich odgrywa w ekosystemie Linux, co często prowadzi do nieefektywności w zarządzaniu infrastrukturą IT.

Pytanie 9

Jak nazywa się topologia fizyczna, w której każdy węzeł łączy się bezpośrednio ze wszystkimi innymi węzłami?

A. hierarchiczna

B. siatki

C. gwiazdy rozszerzonej

D. pojedynczego pierścienia

Wybór topologii pojedynczego pierścienia sugeruje, że każdy węzeł łączy się z dwoma innymi węzłami, tworząc zamknięty obwód. Choć taka struktura może być stosunkowo prosta do zbudowania i może być atrakcyjna ze względu na niskie koszty materiałowe, to nie oferuje ona zalet niezawodności, które są charakterystyczne dla topologii siatki. Jeśli jeden węzeł lub łącze ulegnie awarii, cała sieć może przestać działać, co czyni ją podatną na awarie. Przykładami zastosowania topologii pierścieniowej mogą być mniejsze sieci lokalne, ale w przypadku większych systemów nie zaleca się jej stosowania ze względu na wspomniane ograniczenia. Topologia gwiazdy rozszerzonej polega na centralnym węźle, do którego podłączane są inne węzły, co oznacza, że awaria centralnego węzła może również prowadzić do przerwania komunikacji w całej sieci. Hierarchiczna topologia natomiast, w której węzły są zorganizowane w strukturę drzewa, także nie zapewnia pełnej sieciowej redundancji, co czyni ją mniej stabilną w porównaniu do połączeń w topologii siatki. W praktyce, wykorzystując topologie, ważne jest, aby zrozumieć ich ograniczenia i dostosować je do specyfikacji oraz potrzeb konkretnej organizacji, aby zapewnić maksymalną efektywność oraz bezpieczeństwo systemu sieciowego.

Pytanie 10

Topologia fizyczna sieci komputerowej przedstawiona na ilustracji to topologia

A. hierarchiczna

B. gwiazdy

C. magistrali

D. gwiazdy rozszerzonej

Topologia hierarchiczna, inaczej zwana topologią drzewa, jest jedną z najczęściej spotykanych struktur w sieciach komputerowych, szczególnie w większych organizacjach. Charakteryzuje się ona rozbudową w postaci hierarchii urządzeń sieciowych, gdzie każdy węzeł centralny jest połączony z kilkoma urządzeniami podrzędnymi. W praktyce topologia hierarchiczna umożliwia łatwe zarządzanie dużymi sieciami dzięki czytelnej strukturze i możliwości centralnego administrowania. Jest to powszechnie stosowane podejście w centrach danych, gdzie serwery są zorganizowane według poziomów hierarchii, co ułatwia skalowanie i integrację z różnymi systemami. Warto zauważyć, że topologia ta wspiera redundancję i skalowalność, co jest kluczowe w utrzymaniu ciągłości działania firmy. Stosowanie topologii hierarchicznej jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, zapewniającymi nie tylko optymalizację pracy sieci, ale także jej bezpieczeństwo oraz możliwość implementacji zaawansowanych polityk dostępu i monitorowania ruchu. Jest to rozwiązanie rekomendowane przez wielu producentów sprzętu sieciowego, jak Cisco czy Juniper.

Pytanie 11

Jakim spójnikiem określa się iloczyn logiczny?

A. OR

B. AND

C. NOT

D. XOR

Wybór innych spójników niż AND może wynikać z nieporozumienia dotyczącego ich funkcji w logice. Na przykład, spójnik XOR (exclusive OR) zwraca wartość prawdy tylko wtedy, gdy dokładnie jedna z operandy jest prawdziwa. W kontekście iloczynu logicznego, jego użycie byłoby nieodpowiednie, ponieważ nie oddaje zasady, że obie wartości muszą być prawdziwe. Podobnie, spójnik NOT neguje wartość logiczną, co również nie odpowiada definicji iloczynu logicznego, który łączy dwie wartości. Spójnik OR (inclusive OR) z kolei zwraca wartość prawdy, jeśli przynajmniej jedna z wartości jest prawdziwa, co również jest różne od działania AND. Te błędne odpowiedzi mogą być wynikiem mylenia operacji logicznych oraz ich zastosowań w praktycznych problemach. W kontekście programowania, ważne jest, aby zrozumieć, że różne spójniki mają różne zastosowania, które powinny być starannie dobierane w zależności od kontekstu. Niezrozumienie, jak działa każdy z tych operatorów, może prowadzić do niepoprawnego rozwiązywania problemów oraz błędów w kodzie, co z kolei wpływa na efektywność i jakość oprogramowania. Warto więc regularnie przeglądać dokumentacje oraz standardy zachowań operatorów logicznych w wybranym języku programowania, aby uniknąć tego rodzaju pomyłek.

Pytanie 12

Jakie porty powinny być odblokowane w ustawieniach firewalla na komputerze, na którym działa usługa serwera WWW?

A. 80 i 443

B. 20 i 1024

C. 20 i 21

D. 80 i 1024

Porty 20 i 21 są stosowane głównie przez protokół FTP (File Transfer Protocol), który służy do przesyłania plików pomiędzy klientem a serwerem. Choć FTP jest ważny w kontekście transferu plików, nie ma bezpośredniego związku z działaniem serwera sieci Web i obsługą stron internetowych. W przypadku odblokowania portów 20 i 21, użytkownicy mogą mieć możliwość przesyłania plików na serwer, ale nie będą mogli z niego korzystać do przeglądania zawartości stron internetowych, co jest głównym celem serwera WWW. Porty 20 i 1024 również nie są odpowiednie, ponieważ port 1024 jest nieprzewidywalny i nie jest standardowo używany przez protokoły związane z serwerami WWW. Podobnie, port 80 i 1024 nie jest odpowiedni, ponieważ jak wcześniej wspomniano, port 1024 nie pełni specyficznej funkcji w kontekście serwerów WWW. Niezrozumienie roli poszczególnych portów i protokołów jest typowym błędem, który może prowadzić do problemów z konfiguracją zapory sieciowej. Właściwe zrozumienie protokołów oraz ich przypisanych portów jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania bezpieczeństwem i dostępnością serwerów internetowych.

Pytanie 13

Port AGP służy do łączenia

A. urządzeń peryferyjnych

B. modemu

C. kart graficznych

D. szybkich pamięci masowych

Nieprawidłowe odpowiedzi sugerują nieporozumienia związane z funkcją i zastosowaniem złącza AGP. Złącze AGP jest specjalnie zaprojektowane do podłączania kart graficznych, co oznacza, że jego architektura jest zoptymalizowana pod kątem przesyłania danych graficznych. Wybór kart graficznych jako jedynego zastosowania dla AGP jest zgodny z jego przeznaczeniem, ponieważ inne urządzenia, takie jak szybkie pamięci dyskowe, urządzenia wejścia/wyjścia czy modemy, wykorzystują inne złącza, które są bardziej odpowiednie do ich funkcji. Szybkie pamięci dyskowe, na przykład, zazwyczaj wymagają interfejsów takich jak SATA lub SCSI, które są dedykowane do transferu danych z magazynów pamięci, a nie do bezpośredniego komunikowania się z jednostką graficzną. Podobnie, urządzenia wejścia/wyjścia korzystają z portów USB lub PS/2, które są zaprojektowane do obsługi różnorodnych peryferiów, a nie do przesyłania informacji graficznych. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że AGP jest uniwersalnym złączem, jednak jego zastosowanie jest wysoce wyspecjalizowane. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że złącze AGP było innowacyjnym rozwiązaniem, które koncentrowało się na dostarczaniu maksymalnej wydajności dla kart graficznych, co czyni je nieodpowiednim dla innych typów urządzeń, które wymagają odmiennych protokołów i standardów komunikacji.

Pytanie 14

Aby zmierzyć tłumienie światłowodowego łącza w dwóch zakresach długości fal 1310 nm i 1550 nm, należy zastosować

A. rejestratora cyfrowego

B. testera UTP

C. miernika mocy optycznej

D. reflektometr TDR

Miernik mocy optycznej to urządzenie, które idealnie nadaje się do pomiaru tłumienia łącza światłowodowego w różnych oknach transmisyjnych, takich jak 1310 nm i 1550 nm. Tłumienie, które wyraża się w decybelach (dB), jest określane jako różnica mocy sygnału przed i po przejściu przez medium, co pozwala na ocenę jakości łącza. Mierniki mocy optycznej są zgodne z normami ITU-T G.651 oraz G.652, które definiują wymagania dotyczące jakości sieci światłowodowych. W praktyce, podczas testowania łącza, nadajnik o znanej mocy jest używany do wprowadzenia sygnału do włókna, a miernik mocy optycznej rejestruje moc na końcu łącza. Dzięki temu możliwe jest precyzyjne określenie wartości tłumienia oraz identyfikacja ewentualnych problemów, takich jak zanieczyszczenia, złe połączenia lub uszkodzenia włókna. Regularne pomiary tłumienia są kluczowe dla utrzymania niezawodności i wydajności sieci światłowodowych, co jest istotne w kontekście rosnących wymagań dotyczących przepustowości i jakości usług.

Pytanie 15

Przedstawione narzędzie jest przeznaczone do

A. instalacji modułu Krone w gniazdach.

B. usuwania izolacji.

C. zaciskania złączy RJ45.

D. wykonywania zakończeń kablowych w złączach LSA.

Niewłaściwe rozpoznanie funkcji narzędzia związanego z zakończeniami kablowymi może prowadzić do błędnych założeń dotyczących jego zastosowania. Narzędzia do ściągania izolacji są przeznaczone do usuwania zewnętrznej powłoki izolacyjnej z przewodów, co jest pierwszym krokiem przygotowania kabla do montażu. Nie są jednak wykorzystywane do samego zakończenia kabli w złączach. Narzędzia do zaciskania wtyków RJ45 służą do montażu końcówek na kablach sieciowych, głównie w kablach typu skrętka, co jest niezbędne w instalacjach sieciowych do łączenia przewodów z urządzeniami sieciowymi. Z kolei narzędzia do montażu modułu Krone w gniazdach wykorzystywane są do wtykowego montażu przewodów w złączach modułowych, ale działają na innej zasadzie niż przedstawione narzędzie LSA. Różnice te mogą prowadzić do nieporozumień związanych z funkcjonalnością narzędzi, jeśli nie zostaną prawidłowo zidentyfikowane. Zrozumienie specyfiki każdego narzędzia jest kluczowe w profesjonalnych instalacjach sieciowych, gdzie precyzyjne działanie wpływa na jakość i niezawodność całego systemu. Wiedza na temat właściwego zastosowania tych narzędzi jest istotna dla zapewnienia optymalnych wyników i uniknięcia problemów związanych z nieprawidłowym montażem, takich jak przerywanie sygnału czy uszkodzenie przewodów.

Pytanie 16

W dokumentacji technicznej głośników komputerowych producent może zamieścić informację, że największe pasmo przenoszenia wynosi

A. 20 W

B. 20 kHz

C. 20%

D. 20 dB

Maksymalne pasmo przenoszenia głośników komputerowych, określane w hercach (Hz), informuje nas o zakresie częstotliwości, jakie dany głośnik może reprodukować. Standardowe pasmo przenoszenia dla większości głośników audio wynosi od 20 Hz do 20 kHz, co odpowiada zakresowi słyszalnemu dla przeciętnego ludzkiego ucha. Odpowiedź 20 kHz odnosi się zatem do górnej granicy tego zakresu. W praktyce oznacza to, że głośnik, który obsługuje do 20 kHz, będzie w stanie odtworzyć wysokie tony, takie jak dźwięki cymbałów, wokale czy inne instrumenty, które generują wysokie częstotliwości. Wiele standardów audio, w tym te ustalane przez organizacje takie jak International Electrotechnical Commission (IEC), podkreśla znaczenie tej wartości w kontekście jakości dźwięku. Wybierając głośniki, warto zwrócić uwagę na to pasmo przenoszenia, aby zapewnić sobie jak najlepsze doznania audio, szczególnie w zastosowaniach multimedialnych i gamingowych, gdzie detale dźwiękowe mają kluczowe znaczenie.

Pytanie 17

Który z trybów nie jest oferowany przez narzędzie lupa w systemie Windows?

A. Płynny

B. Zadokowany

C. Pełnoekranowy

D. Lupy

Wybierając odpowiedzi 'Pełnoekranowy', 'Zadokowany' lub 'Lupy', można łatwo przeoczyć, że 'Płynny' nie jest rzeczywistym trybem dostępnym w narzędziu lupa w systemie Windows. Pojęcie 'Płynny' może sugerować elastyczność, ale w kontekście narzędzia lupa odnosi się jedynie do sposobu interakcji z powiększeniem, które nie zostało zaprojektowane w taki sposób. 'Pełnoekranowy' to bardzo popularny tryb, który pozwala na wyświetlenie powiększonego obrazu na całym ekranie, co jest szczególnie pomocne dla osób z problemami wzrokowymi. Z kolei tryb 'Zadokowany' daje możliwość przypięcia powiększonego widoku, co umożliwia efektywne zarządzanie przestrzenią roboczą i łatwiejsze korzystanie z wielu aplikacji jednocześnie. Warto zauważyć, że najlepsze praktyki dotyczące projektowania narzędzi dostępowych opierają się na dostosowywaniu ich do różnorodnych potrzeb użytkowników. Odpowiedzi, które nie uwzględniają tego kluczowego faktu, mogą być mylące, zwłaszcza dla osób, które polegają na technologii wspomagającej. Zrozumienie i znajomość dostępnych trybów mogą znacząco poprawić codzienne korzystanie z systemu operacyjnego, dlatego tak ważne jest, aby użytkownicy byli dobrze poinformowani na temat funkcji, jakie oferuje narzędzie lupa.

Pytanie 18

Aby zwolnić adres IP przypisany do konkretnej karty sieciowej w systemie Windows, należy wykorzystać polecenie systemowe

A. ipconfig /displaydns

B. ipconfig /flushdns

C. ipconfig /renew

D. ipconfig /release

Wybór innych opcji, takich jak 'ipconfig /renew', 'ipconfig /flushdns' czy 'ipconfig /displaydns', nie wypełnia funkcji zwolnienia adresu IP dla karty sieciowej. 'Ipconfig /renew' służy do uzyskania nowego adresu IP od serwera DHCP, co jest procesem odwrotnym do zwolnienia adresu. Może to prowadzić do nieporozumień, ponieważ niektórzy użytkownicy mogą myśleć, że chcą jedynie odnowić przypisany adres, a w rzeczywistości potrzebują go zwolnić. Z kolei 'ipconfig /flushdns' i 'ipconfig /displaydns' są związane z zarządzaniem pamięcią podręczną DNS, a nie z adresami IP. Te polecenia są używane do usuwania lub wyświetlania zapisów DNS, co może prowadzić do poprawy wydajności przy rozwiązywaniu nazw, ale nie mają nic wspólnego z interfejsem TCP/IP oraz przypisanymi adresami IP. Typowym błędem jest więc mylenie funkcji związanych z DNS i IP, co jest zrozumiałe, ponieważ obie te technologie są istotne w zarządzaniu siecią. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych poleceń ma swoje ściśle określone zastosowanie, a ich niewłaściwe użycie może prowadzić do dezorganizacji w zarządzaniu siecią, a także do problemów z połączeniem i dostępnymi zasobami sieciowymi.

Pytanie 19

Atak DDoS (z ang. Distributed Denial of Service) na serwer może spowodować

A. zmianę pakietów wysyłanych przez sieć

B. zbieranie danych o atakowanej sieci

C. przeciążenie aplikacji obsługującej konkretne dane

D. przechwytywanie pakietów w sieci

Przechwytywanie pakietów sieciowych oraz podmiana pakietów przesyłanych przez sieć to techniki, które odnoszą się do ataków typu Man-in-the-Middle, a nie DDoS. Atak DDoS koncentruje się na przeciążeniu serwera poprzez generowanie masywnego ruchu, co skutkuje zablokowaniem dostępu do usługi. Zbieranie informacji na temat atakowanej sieci, chociaż istotne w kontekście bezpieczeństwa, nie jest bezpośrednio związane z atakami DDoS. Te działania są bardziej związane z fazą przygotowania do ataku, ale nie stanowią celu ataku DDoS, który ma na celu po prostu uniemożliwienie korzystania z usług danej aplikacji. Typowe błędy w myśleniu o DDoS to mylenie go z innymi technikami ataku, które koncentrują się na infiltracji lub kradzieży danych. Zrozumienie różnic między tymi atakami jest kluczowe dla skutecznej obrony przed nimi, ponieważ różne metody wymagają różnych strategii zabezpieczeń. Dlatego tak ważne jest, aby dostosować środki ochrony do specyfiki potencjalnych zagrożeń, w tym ataków DDoS, które mogą poważnie wpłynąć na dostępność usług w sieci.

Pytanie 20

Jakie narzędzie powinno być użyte do zbadania wyników testu POST dla modułów na płycie głównej?

A. Rys. D

B. Rys. B

C. Rys. A

D. Rys. C

Narzędzia przedstawione na pozostałych ilustracjach nie są przeznaczone do testowania wyników POST dla modułów płyty głównej. Rysunek A przedstawia narzędzie do odsysania cyny, które jest używane w procesach lutowania. Jest to niezbędne w naprawach elektroniki, w szczególności przy wymianie elementów przylutowanych do płyty głównej, lecz nie ma zastosowania w diagnostyce POST. Rysunek C to miernik napięcia zasilacza komputerowego. Służy do sprawdzania prawidłowości napięć dostarczanych przez zasilacz do systemu, co jest kluczowe dla zapewnienia stabilnego działania komputera, ale nie jest związane z testami POST. Rysunek D przedstawia stację lutowniczą, której używa się do lutowania elementów elektronicznych. Jest niezbędna przy naprawach sprzętu komputerowego, takich jak wymiana uszkodzonych gniazd czy kondensatorów na płycie głównej, lecz podobnie jak narzędzie z rysunku A, nie ma bezpośredniego związku z diagnozowaniem błędów POST. Wybór tych narzędzi wskazuje na typowe błędne rozumienie, że wszystkie technologie związane z elektroniką mają podobne zastosowania. Kluczowe jest zrozumienie specyfiki każdego narzędzia i jego właściwych zastosowań, co pozwala na efektywną pracę i diagnozowanie problemów w środowisku komputerowym. Właściwe narzędzie do testu POST pozwala na szybką i dokładną identyfikację błędów, co jest kluczowe dla szybkiej naprawy i minimalizacji przestojów systemu.

Pytanie 21

Okablowanie pionowe w sieci strukturalnej łączy się

A. w głównym punkcie rozdzielczym z pośrednimi punktami rozdzielczymi

B. w głównym punkcie rozdzielczym do gniazda abonenckiego

C. w pośrednim punkcie rozdzielczym do gniazda abonenckiego

D. w gnieździe abonenckim

Wydaje mi się, że zaznaczenie gniazda abonenckiego jako punktu okablowania pionowego to błąd. Gniazdo abonenckie to w zasadzie końcowy punkt, gdzie my podłączamy nasze urządzenia, więc nie jest to miejsce, przez które główne okablowanie idzie. Jak mówisz, że okablowanie łączy się w gniazdach abonenckich lub w pośrednich punktach z gniazdem, to moim zdaniem pokazuje, że może nie do końca rozumiesz, jak to wszystko działa. Pośrednie punkty są po to, by przesyłać sygnał do gniazd, ale nie do łączenia całego okablowania pionowego, to powinno być w głównym punkcie. Zrozumienie, jak zbudowana jest sieć i gdzie co powinno być, to podstawa dla działania systemu. Często myli się gniazda z punktami rozdzielczymi, a to może skutkować tym, że sieć nie będzie działać dobrze. Dlatego warto się trzymać tych norm, żeby uniknąć takich wpadek i mieć pewność, że wszystko działa tak jak należy.

Pytanie 22

W projekcie sieci komputerowej przewiduje się użycie fizycznych adresów kart sieciowych. Która warstwa modelu ISO/OSI odnosi się do tych adresów w komunikacji?

A. Łącza danych

B. Transportowa

C. Prezentacji

D. Sesji

Odpowiedzi 'Prezentacji', 'Sesji' oraz 'Transportowa' są nieprawidłowe, ponieważ każda z tych warstw w modelu OSI ma inne funkcje i odpowiedzialności, które nie obejmują bezpośredniego użycia adresów sprzętowych. Warstwa prezentacji zajmuje się formatowaniem i kodowaniem danych, co oznacza, że przekształca dane w formy, które są zrozumiałe dla aplikacji, ale nie ma bezpośredniego wpływu na adresację sprzętową urządzeń. Warstwa sesji natomiast zarządza sesjami komunikacyjnymi, co oznacza, że zajmuje się utrzymywaniem, kontrolowaniem i kończeniem połączeń, ale również nie korzysta z adresów MAC. Z kolei warstwa transportowa jest odpowiedzialna za transport danych między hostami oraz zapewnia funkcje takie jak kontrola przepływu i niezawodność, lecz nie zajmuje się adresowaniem na poziomie sprzętu. Typowym błędem myślowym jest mylenie ról, jakie poszczególne warstwy modelu OSI odgrywają w komunikacji. Warto zrozumieć, że adresy sprzętowe są fundamentalne tylko dla warstwy łącza danych, a nie dla pozostałych warstw, które koncentrują się na innych aspektach wymiany informacji.

Pytanie 23

Która topologia fizyczna umożliwia nadmiarowe połączenia pomiędzy urządzeniami w sieci?

A. Gwiazdy

B. Magistrali

C. Pierścienia

D. Siatki

Topologia siatki zapewnia połączenia nadmiarowe pomiędzy urządzeniami sieci, co oznacza, że każde urządzenie może być połączone z wieloma innymi. W przypadku awarii jednego z połączeń, sieć nadal może funkcjonować dzięki alternatywnym ścieżkom. Tego typu topologia jest często stosowana w dużych organizacjach oraz w środowiskach wymagających wysokiej dostępności i niezawodności, takich jak centra danych czy sieci telekomunikacyjne. Przykładem zastosowania topologii siatki może być sieć rozległa (WAN), gdzie zapewnia się połączenia między różnymi lokalizacjami firmy, umożliwiając jednocześnie równoległe przesyłanie danych. Z punktu widzenia standardów branżowych, takie podejście jest zgodne z zasadami projektowania sieci, które podkreślają znaczenie redundancji w architekturze sieciowej. W praktyce, implementacja topologii siatki może wiązać się z wyższymi kosztami ze względu na większą liczbę wymaganych połączeń i urządzeń, jednak korzyści w postaci większej odporności na awarie są nieocenione.

Pytanie 24

Która z usług musi być aktywna na ruterze, aby mógł on modyfikować adresy IP źródłowe oraz docelowe podczas przekazywania pakietów pomiędzy różnymi sieciami?

A. TCP

B. NAT

C. FTP

D. UDP

TCP, FTP i UDP to różne protokoły komunikacyjne, które działają na różnych warstwach modelu OSI, ale żaden z nich nie jest odpowiedzialny za zmianę adresów IP pakietów w trakcie ich przekazywania. TCP (Transmission Control Protocol) jest protokołem połączeniowym, który zapewnia niezawodną komunikację poprzez kontrolę błędów i retransmisję danych. Jego głównym zadaniem jest zarządzanie połączeniami i zapewnienie integralności przesyłanych danych, ale nie zajmuje się translacją adresów IP. FTP (File Transfer Protocol) to protokół aplikacyjny służący do przesyłania plików, który również nie ma związku z translacją adresów, a jego funkcje są ograniczone do zarządzania transferem plików pomiędzy klientem a serwerem. Z kolei UDP (User Datagram Protocol) to protokół, który działa na zasadzie „bezpołączeniowej”, co oznacza, że nie zapewnia mechanizmów kontroli błędów ani potwierdzeń dostarczenia, przez co jest szybki, ale nie niezawodny. Błędne przekonanie, że te protokoły mogą zarządzać adresacją IP wynika często z nieporozumień dotyczących ich funkcji i roli w komunikacji sieciowej. NAT jest zatem jedynym odpowiednim rozwiązaniem do translacji adresów, a zrozumienie jego działania jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 25

Kiedy użytkownik systemu Windows wybiera opcję przywrócenia do określonego punktu, które pliki utworzone po tym punkcie nie będą podlegać zmianom w wyniku tej operacji?

A. Pliki osobiste

B. Pliki aplikacji

C. Pliki sterowników

D. Pliki aktualizacji

Wybór błędnych odpowiedzi może prowadzić do nieporozumień dotyczących funkcji przywracania systemu Windows. Pierwsza z błędnych opcji, pliki aplikacji, wskazuje na nieporozumienie dotyczące zakresu ochrony danych w czasie przywracania. Podczas tego procesu, aplikacje zainstalowane po utworzeniu punktu przywracania są usuwane, co może prowadzić do utraty danych związanych z tymi aplikacjami. Oznacza to, że aplikacje, które zostały zainstalowane po danym punkcie przywracania, przestaną działać, i ich dane mogą zostać utracone, co jest kluczowym aspektem, o którym użytkownicy powinni wiedzieć. Drugą nieprawidłową koncepcją są pliki aktualizacji, które również mają wpływ na stabilność systemu. Aktualizacje, które zostały zainstalowane po utworzeniu punktu przywracania, zostaną odinstalowane, co może spowodować, że system nie będzie działał na najnowszych poprawkach bezpieczeństwa, co stwarza potencjalne ryzyko dla użytkownika. Co więcej, pliki sterowników również nie są chronione, ponieważ przywracanie systemu może cofnąć zmiany wprowadzone przez nowe sterowniki, co może prowadzić do problemów z działaniem sprzętu. To zrozumienie, że przywracanie systemu dotyczy głównie plików systemowych i aplikacji, a nie osobistych danych, jest kluczowe dla skutecznego zarządzania systemem operacyjnym i ochrony danych.

Pytanie 26

Symbol przedstawiony na ilustracji wskazuje na produkt

A. przeznaczony do ponownego użycia

B. biodegradowalny

C. nadający się do powtórnego przetworzenia

D. niebezpieczny

Symbol, który widzisz na obrazku, to taki uniwersalny znak recyklingu, znany praktycznie wszędzie, jako znak produktów, które można przetworzyć ponownie. Składa się z trzech strzałek, które układają się w trójkąt, co nawiązuje do tego, że proces przetwarzania materiałów nigdy się nie kończy. Recykling to ważny sposób na odzyskiwanie surowców z odpadów, dzięki czemu można je znów wykorzystać do produkcji nowych rzeczy. Moim zdaniem, to kluczowy element w ochronie środowiska, bo pozwala zmniejszyć zużycie surowców naturalnych i zmniejsza ilość odpadów, które trafiają na wysypiska. Do często recyklingowanych materiałów zaliczają się papier, plastik, szkło i metale. Co ciekawe, są też różne międzynarodowe standardy, jak ISO 14001, które pomagają firmom w działaniu na rzecz środowiska. Dobrze jest projektować produkty z myślą o ich późniejszym recyklingu, wpisując się w ideę gospodarki o obiegu zamkniętym. Znajomość tego symbolu jest ważna nie tylko dla ekologów, ale też dla nas, konsumentów, bo dzięki naszym wyborom możemy wspierać zrównoważony rozwój.

Pytanie 27

Nawiązywanie szyfrowanych połączeń pomiędzy hostami w sieci publicznej Internet, wykorzystywane w kontekście VPN (Virtual Private Network), to

A. trasowanie

B. mapowanie

C. mostkowanie

D. tunelowanie

Tunelowanie to kluczowa technika stosowana w tworzeniu zaszyfrowanych połączeń w architekturze VPN (Virtual Private Network). Proces ten polega na tworzeniu bezpiecznego 'tunelu' przez publiczną sieć, co pozwala na przesyłanie danych w sposób zaszyfrowany i prywatny. W praktyce, tunelowanie angażuje różne protokoły, takie jak IPsec, L2TP czy SSTP, które zapewniają ochronę danych przed podsłuchiwaniem oraz integralność przesyłanych informacji. Na przykład, w organizacjach, które umożliwiają pracownikom zdalny dostęp do wewnętrznych zasobów, tunelowanie odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa tych połączeń. Dzięki tunelowaniu, każdy pakiet danych podróżujący przez Internet jest chroniony, co stosuje się w dobrych praktykach bezpieczeństwa sieci. Dodatkowo, standardy takie jak IETF RFC 4301 definiują zasady dotyczące bezpieczeństwa tuneli, co czyni tę technikę nie tylko efektywną, ale również zgodną z uznawanymi normami branżowymi.

Pytanie 28

Proces, który uniemożliwia całkowicie odzyskanie danych z dysku twardego, to

A. zalanie dysku

B. niespodziewane usunięcie plików

C. zatarcie łożyska dysku

D. zerowanie dysku

Zerowanie dysku to proces, który polega na nadpisaniu wszystkich danych znajdujących się na dysku twardym w celu trwałego ich usunięcia. Proces ten jest nieodwracalny, ponieważ oryginalne dane nie mogą być odzyskane. Zastosowanie zerowania dysku jest szczególnie istotne w kontekście ochrony danych, zwłaszcza w przypadku sprzedaży lub utylizacji nośników, na których mogły znajdować się wrażliwe informacje. W standardach bezpieczeństwa, takich jak NIST SP 800-88, rekomenduje się przeprowadzanie tego typu operacji przed pozbyciem się sprzętu. Przykładem zastosowania zerowania dysku jest sytuacja, gdy firma decyduje się na sprzedaż używanych komputerów, na których przechowywano poufne dane klientów. Dzięki zerowaniu dysku można mieć pewność, że dane te nie dostaną się w niepowołane ręce, co minimalizuje ryzyko wycieków informacji. Warto również wspomnieć, że istnieją różne metody zerowania, w tym nadpisywanie wielokrotne, co jeszcze bardziej zwiększa bezpieczeństwo procesu.

Pytanie 29

Jakie wartości logiczne otrzymamy w wyniku działania podanego układu logicznego, gdy na wejścia A i B wprowadzimy sygnały A=1 oraz B=1?

A. W=1 i C=1

B. W=1 i C=0

C. W=0 i C=0

D. W=0 i C=1

Podstawowym błędem przy analizie wyników układu logicznego jest nieprawidłowe zrozumienie działania bramek logicznych w kontekście podanych sygnałów wejściowych. Bramka OR, stosowana w tym układzie, ma właściwość, że wyjście przyjmuje wartość 1, jeśli przynajmniej jedno z jej wejść ma wartość 1. W tym problemie, przy sygnałach A=1 i B=1, wyjście z bramki OR jest równe 1, ale to nie oznacza, że całe wyjście układu przyjmuje tę wartość. Bramka AND, obecna w drugim segmencie układu, zwraca wartość 1 tylko wtedy, gdy wszystkie jej wejścia przyjmują wartość 1. W kontekście podanych sygnałów, wyjście C prawidłowo wynosi 1. Zatem niepoprawne zrozumienie działania tych dwóch bramek w połączeniu może prowadzić do błędnych wniosków o rezultatach układu. Często spotykanym błędem jest nadmierne uproszczenie działania układu, kiedy projektanci przyjmują błędnie założenia o stałych wynikach dla pojedynczych bramek zamiast analizować ich współdziałanie. W rzeczywistości, aby prawidłowo zrozumieć działanie takich układów, niezbędne jest dokładne przeanalizowanie każdego elementu i jego roli w całościowym funkcjonowaniu, co jest kluczowe dla unikania nieporozumień w cyfrowych systemach sterowania i projektowaniu złożonych sieci logicznych. Prawidłowe zrozumienie tego mechanizmu jest nieodzowne w realnych aplikacjach, takich jak układy automatyki przemysłowej czy systemy komputerowe, gdzie dokładność operacji logicznych jest kluczowa dla wydajności i bezpieczeństwa systemu. Dzięki temu wiedza na temat prawidłowego działania bramek logicznych oraz właściwego interpretowania wyników ich działania jest nieoceniona w praktyce inżynierskiej oraz w projektowaniu efektywnych i niezawodnych systemów cyfrowych.

Pytanie 30

Zestaw narzędzi do instalacji okablowania miedzianego typu "skrętka" w sieci komputerowej powinien obejmować:

A. komplet wkrętaków, narzędzie uderzeniowe, tester okablowania, lutownicę

B. narzędzie uderzeniowe, nóż monterski, spawarkę światłowodową, tester okablowania

C. ściągacz izolacji, zaciskarkę złączy modularnych, nóż monterski, miernik uniwersalny

D. zaciskarkę złączy modularnych, ściągacz izolacji, narzędzie uderzeniowe, tester okablowania

Zestaw narzędzi do montażu okablowania miedzianego typu "skrętka" w sieci lokalnej powinien obowiązkowo zawierać zaciskarkę złączy modularnych, ściągacz izolacji, narzędzie uderzeniowe oraz tester okablowania. Zaciskarka służy do precyzyjnego zakładania złączy RJ-45 na końcach przewodów, co jest kluczowe dla prawidłowego działania sieci. Użycie ściągacza izolacji pozwala na bezpieczne usunięcie izolacji z przewodów bez ich uszkodzenia, co jest niezbędne przed ich zaciśnięciem. Narzędzie uderzeniowe jest używane do zakończenia przewodów w panelach krosowych lub gniazdkach, co jest częścią standardowego procesu instalacji. Tester okablowania umożliwia sprawdzenie poprawności połączeń, co zapewnia, że sieć działa zgodnie z wymaganiami technicznymi. Stosowanie tych narzędzi jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co podkreśla ich znaczenie w każdym projekcie związanym z montażem sieci lokalnych. Na przykład, w przypadku sieci biurowej, prawidłowe zakończenie przewodów może zapobiec problemom z transmisją danych i zakłóceniami sygnału.

Pytanie 31

Określenie najlepszej trasy dla połączenia w sieci to

A. tracking

B. conntrack

C. routing

D. sniffing

Routing to kluczowy proces w sieciach komputerowych, który polega na wyznaczaniu optymalnej trasy dla przesyłanych danych między różnymi punktami w sieci. Umożliwia to efektywne przesyłanie informacji, minimalizując opóźnienia i maksymalizując wydajność. W praktyce routing jest realizowany przez urządzenia takie jak routery, które analizują przychodzące pakiety danych i decydują, gdzie je przekierować na podstawie zdefiniowanych tras w tablicach routingu. Standardy takie jak RIP (Routing Information Protocol) czy OSPF (Open Shortest Path First) są powszechnie stosowane w branży do zarządzania trasami. W kontekście praktycznych zastosowań, routing jest niezbędny w każdej infrastrukturze sieciowej, od małych biur po rozległe sieci korporacyjne, zapewniając, że dane są dostarczane w najefektywniejszy sposób. Na przykład, w sieci WAN routing pozwala na łączenie wielu lokalizacji geograficznych, co jest kluczowe dla globalnych firm. Wiedza na temat routing jest fundamentalna dla administratorów sieci i inżynierów IT, pozwala im na optymalizację i troubleshootowanie problemów związanych z przesyłem danych.

Pytanie 32

Narzędziem do monitorowania, które umożliwia przechwytywanie, rejestrowanie oraz dekodowanie różnych pakietów sieciowych, jest

A. tracker

B. whireshark

C. finder

D. konqueror

Odpowiedzi takie jak konqueror, finder czy tracker odnoszą się do zupełnie innych dziedzin i nie są narzędziami przeznaczonymi do analizy ruchu sieciowego. Konqueror to przeglądarka internetowa oraz menedżer plików, która nie ma możliwości przechwytywania pakietów sieciowych. Oferuje jedynie podstawowe funkcjonalności związane z przeglądaniem zasobów internetowych i zarządzaniem plikami lokalnymi. Z kolei finder to standardowa aplikacja do zarządzania plikami w systemach macOS, skoncentrowana na organizacji i dostępie do plików, a nie na analizie ruchu sieciowego. Tracker, w kontekście komputerowym, może odnosić się do różnych aplikacji, zazwyczaj związanych z monitorowaniem lub lokalizowaniem plików, ale nie spełnia funkcji narzędzi do analizy protokołów komunikacyjnych. Kluczowym błędem w wyborze odpowiedzi może być mylenie funkcji narzędzi do przeglądania i zarządzania plikami z bardziej zaawansowanymi aplikacjami do analizy danych sieciowych. Zrozumienie specyfiki narzędzi i ich przeznaczenia jest niezbędne w kontekście zarządzania sieciami, gdzie Wireshark stanowi fundament do skutecznej diagnostyki i zabezpieczeń.

Pytanie 33

Uzyskanie przechowywania kopii często odwiedzanych witryn oraz zwiększenia bezpieczeństwa przez odfiltrowanie konkretnych treści w sieci Internet można osiągnąć dzięki

A. zainstalowaniu oprogramowania antywirusowego oraz aktualnej bazy wirusów

B. konfiguracji serwera pośredniczącego proxy

C. użytkowaniu systemu z uprawnieniami administratora

D. automatycznemu zablokowaniu plików cookies

Automatyczne wyłączenie plików cookies nie przyczynia się do poprawy bezpieczeństwa ani do efektywnego przechowywania kopii stron. Pliki cookies są małymi plikami danych przechowywanymi na urządzeniu użytkownika, które pomagają w personalizacji doświadczenia przeglądania. Ich wyłączenie może prowadzić do gorszej ergonomii korzystania z internetu, ponieważ strony nie będą mogły zapamiętywać preferencji użytkownika. Ponadto, wyłączenie cookies nie zapewnia ochrony przed zagrożeniami, a wręcz może zwiększyć ryzyko, gdyż użytkownicy mogą być bardziej narażeni na phishing i inne formy oszustw. Instalacja programu antywirusowego oraz aktualizacja bazy wirusów to kluczowe elementy zapewniania bezpieczeństwa, jednak te działania koncentrują się na ochronie przed złośliwym oprogramowaniem, a nie na przechowywaniu kopii stron. Sam program antywirusowy nie oferuje funkcji buforowania treści ani filtrowania stron, co jest kluczowe dla omawianego pytania. Korzystanie z systemu z uprawnieniami administratora również nie ma związku z tematem, ponieważ uprawnienia dotyczą zarządzania systemem operacyjnym, a nie poprawy wydajności czy bezpieczeństwa przeglądania sieci. Właściwe podejście wymaga umiejętności rozróżnienia między różnymi technologiami i metodami zabezpieczeń, co pozwala na skuteczniejszą ochronę oraz optymalizację doświadczenia użytkowników.

Pytanie 34

Jakie zakresy częstotliwości określa klasa EA?

A. 500 MHz

B. 600 MHz

C. 250 MHz

D. 300 MHz

Wybór 500 MHz jest całkiem trafny. Klasa EA, czyli Enhanced A, ma częstotliwości od 470 do 500 MHz. To pasmo ma spore znaczenie w technologii komunikacyjnej, szczególnie w systemach bezprzewodowych i radiowych. Używają go m.in. walkie-talkie czy w telekomunikacji, gdzie ważna jest dobra jakość sygnału. Pasmo to znajdziesz też w różnych standardach, jak DMR czy TETRA, co podkreśla jego rolę w profesjonalnej łączności. Fajnie też wiedzieć, że regulacje dotyczące tego pasma są ściśle określone przez ITU, co pozwala na ułatwienie komunikacji na całym świecie.

Pytanie 35

Podczas wyłączania systemu operacyjnego na monitorze pojawił się błąd, znany jako bluescreen 0x000000F3 Bug Check 0xF3 DISORDERLY_SHUTDOWN - nieudane zamykanie systemu, spowodowane niewystarczającą ilością pamięci. Co ten błąd może oznaczać?

A. przegrzanie CPU

B. uruchamianie zbyt wielu programów podczas startu komputera

C. niewystarczający rozmiar pamięci wirtualnej

D. uszkodzenie systemowej partycji

Błąd 0x000000F3, związany z disorderly shutdown, wskazuje na problemy podczas zamykania systemu operacyjnego, które są często związane z niewystarczającą pamięcią wirtualną. Pamięć wirtualna, która jest przestrzenią dyskową wykorzystywaną przez system operacyjny jako rozszerzenie pamięci RAM, odgrywa kluczową rolę w zarządzaniu zasobami systemowymi. Kiedy pamięć wirtualna jest zbyt mała, system operacyjny nie jest w stanie pomyślnie zrealizować wszystkich operacji zamykania, co prowadzi do pojawienia się błędów. Przykładowo, jeśli użytkownik uruchamia wiele aplikacji jednocześnie, może to zająć dużą ilość pamięci RAM i spowodować, że system nie ma wystarczającej ilości pamięci wirtualnej do prawidłowego zamykania. Z tego powodu, aby uniknąć podobnych problemów, rekomenduje się, aby użytkownicy regularnie monitorowali rozmiar pamięci wirtualnej oraz dostosowywali go w ustawieniach systemowych, zgodnie z zaleceniami producenta. Praktyczne podejście do zarządzania pamięcią wirtualną obejmuje również korzystanie z narzędzi do analizy wydajności systemu, takich jak Menedżer zadań w Windows, aby kontrolować obciążenie pamięci i w razie potrzeby zwiększać jej rozmiar.

Pytanie 36

Standardowe napięcie zasilające dla modułów pamięci RAM DDR4 wynosi

A. 1,5 V

B. 1,2 V

C. 1,65 V

D. 1,35 V

Wybór napięcia zasilania 1,5 V, 1,65 V lub 1,35 V dla modułów pamięci RAM DDR4 jest błędny, ponieważ napięcia te odpowiadają starym standardom lub innym technologiom pamięci. Napięcie 1,5 V jest charakterystyczne dla pamięci RAM DDR3, która była powszechnie stosowana przed wprowadzeniem DDR4. Przy pracy na wyższym napięciu, DDR3 generuje więcej ciepła, co prowadzi do obniżenia efektywności energetycznej systemu. Z kolei napięcie 1,65 V często jest związane z pamięcią RAM działającą na wyższych częstotliwościach, ale nie jest zgodne z DDR4. Używanie modułów z takimi specyfikacjami zasilania w systemach zaprojektowanych pod kątem DDR4 może prowadzić do uszkodzenia pamięci lub niestabilności systemu. Napięcie 1,35 V, choć jest stosowane w niektórych wariantach DDR4 (np. Low Voltage DDR4), nie jest standardowym napięciem dla ogólnych zastosowań DDR4. W praktyce, wybór niewłaściwego napięcia może prowadzić do problemów z kompatybilnością, co jest powszechnym błędem wśród użytkowników, którzy nie są świadomi różnic między wersjami pamięci. Kluczowe jest, aby przy projektowaniu i budowie systemów komputerowych przestrzegać specyfikacji JEDEC oraz stosować komponenty zgodne z tymi standardami, co zapewnia nie tylko stabilność, ale i wydajność sprzętu.

Pytanie 37

Matryce monitorów typu charakteryzują się najmniejszymi kątami widzenia

A. MVA

B. IPS/S-IPS

C. PVA

D. TN

Matryce IPS, MVA i PVA mają lepsze kąty widzenia niż TN, to jedna z ich większych zalet. Technologia IPS, na przykład, pozwala na szersze kąty widzenia, co daje lepsze kolory i kontrast. Jak robisz coś graficznego, jak projektowanie czy edytowanie zdjęć, to matryce IPS są często lepszym wyborem dzięki ich wiernemu odwzorowaniu kolorów. Matryce MVA i PVA też oferują lepsze kąty widzenia niż TN, ale IPS i tak jest górą. Jak wybierasz monitor, warto na to zwrócić uwagę, bo jak włożysz TN do pracy z kolorem, to możesz na tym źle wyjść. Czasami ludzie koncentrują się na czasie reakcji, zapominając o jakości obrazu pod różnymi kątami, co potem powoduje, że nie są zadowoleni z użytkowania monitora.

Pytanie 38

Na dysku obok systemu Windows zainstalowano system Linux Ubuntu. W celu ustawienia kolejności uruchamiania systemów operacyjnych, konieczna jest modyfikacja zawartości

A. /etc/grub.d

B. bcdedit

C. boot.ini

D. /etc/inittab

Odpowiedzi związane z /etc/inittab, boot.ini i bcdedit są nietrafione. To są rzeczy, które dotyczą zupełnie innych systemów i nie pasują do Linuxa. Plik /etc/inittab był kiedyś używany w starszych wersjach Linuxa, ale teraz nie służy do zarządzania bootowaniem systemów, gdy mamy GRUB. Boot.ini to plik Windowsowy, który nie ma nic wspólnego z Linuxem. A bcdedit to narzędzie do konfiguracji Windows, więc też do Linuxa się nie nadaje. To dość powszechny błąd, że ludzie mieszają te różne systemy i ich metody bootowania. Każdy system ma swoje własne zasady, więc ważne jest, aby nie mieszać tych rzeczy, bo to może prowadzić do problemów z uruchomieniem. Także zawsze lepiej trzymać się odpowiednich narzędzi i plików konfiguracyjnych dla danego systemu.

Pytanie 39

Jakie polecenie systemu Windows przedstawione jest na ilustracji?

A. netsatat

B. net view

C. route

D. getmac

Polecenie netstat w systemie Windows służy do wyświetlania aktywnych połączeń sieciowych, tablic routingu oraz statystyk protokołów. Narzędzie to jest niezwykle użyteczne w analizie bieżących połączeń TCP/IP oraz diagnozowaniu problemów z siecią, takich jak nieautoryzowane połączenia czy problemy z konfiguracją sieci. Jednakże nie dostarcza ono informacji o adresach fizycznych MAC, które są kluczowe w identyfikacji urządzeń w sieci lokalnej. Polecenie route pozwala na wyświetlanie i modyfikację tablicy routingu, co jest istotne w zarządzaniu ruchem sieciowym i kierowaniem pakietów do odpowiednich interfejsów sieciowych. Mimo że jest to ważne narzędzie w kontekście zarządzania siecią, nie dostarcza ono informacji o nazwach transportu ani adresach fizycznych, co odróżnia je od funkcji polecenia getmac. Natomiast polecenie net view umożliwia wyświetlanie komputerów i urządzeń w danej grupie roboczej lub domenie, co jest użyteczne przy zarządzaniu zasobami sieciowymi i identyfikacji udostępnianych zasobów. Jednak jego zastosowanie jest zupełnie odmienne od analizy interfejsów sieciowych poprzez ich adresy fizyczne. Typowym błędnym podejściem jest mylenie funkcji tych narzędzi ze względu na kontekst sieciowy, w jakim operują. Każde z tych poleceń pełni specyficzną rolę w zarządzaniu i diagnostyce sieci, a zrozumienie ich różnic funkcjonalnych jest kluczowe dla efektywnego rozwiązywania problemów w środowisku IT.

Pytanie 40

Po wydaniu polecenia route skonfigurowano ```route add 192.168.35.0 MASK 255.255.255.0 192.168.0.2```

A. koszt metryki równy 0 przeskoków

B. adres sieci docelowej to 192.168.35.0

C. 25-bitowa maska dla adresu sieci docelowej

D. maska 255.255.255.0 dla adresu IP bramy 192.168.0.2

Analiza błędnych odpowiedzi pozwala zrozumieć, dlaczego niektóre z nich mogą wprowadzać w błąd. Koszt metryki na 0 przeskoków sugeruje, że mielibyśmy do czynienia z bezpośrednim połączeniem do sieci docelowej, co jest niezgodne z rzeczywistym stanem, ponieważ wprowadzenie trasy do tablicy routingu nie oznacza, że jest ona bezpośrednia. W przypadku, gdy trasa jest dodawana, musi być zdefiniowana metryka, a ta wartość bądź informacja jest kluczowa w kontekście wyboru najlepszej trasy przez router. Adres docelowy sieci to 192.168.35.0, co zostało poprawnie zidentyfikowane w odpowiedzi nr 2, jednak inne odpowiedzi sugerują, że mogą istnieć inne adresy lub maski, co wprowadza zamieszanie. 25-bitowa maska dla adresu docelowego jest niepoprawna, ponieważ maska 255.255.255.0 jest klasyczną maską klasy C, co odpowiada 24 bitom, a nie 25. Mylne jest także stwierdzenie, że maska 255.255.255.0 dotyczy adresu IP bramy, podczas gdy w rzeczywistości maska ta odnosi się do adresu sieciowego, a nie do bramy. To zrozumienie jest kluczowe w kontekście projektowania i wdrażania efektywnych sieci komputerowych. Dlatego podczas analizy tras routingu ważne jest, aby zwracać uwagę na odpowiednie przypisanie adresów oraz ich maski, co jest fundamentalne dla poprawnego działania całej infrastruktury sieciowej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej