Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rachunkowości
Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
Data rozpoczęcia: 1 czerwca 2025 15:04
Data zakończenia: 1 czerwca 2025 16:01

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Do wydatków finansowych przedsiębiorstwa zalicza się

A. koszty postępowania sądowego

B. ujemne różnice kursowe

C. odsetki od lokat bankowych

D. dodatnie różnice kursowe

Dodatnie różnice kursowe odnoszą się do sytuacji, w której wartość zobowiązań w obcej walucie maleje w wyniku zmian kursu, co prowadzi do zysków dla jednostki gospodarczej. W związku z tym, nie mogą być klasyfikowane jako koszty finansowe, ponieważ generują korzyści finansowe, a nie wydatki. Koszty postępowania sądowego są związane z wydatkami na usługi prawne oraz inne opłaty związane z procesami sądowymi, które są klasyfikowane jako koszty operacyjne, a nie finansowe. Wreszcie, odsetki od lokat bankowych to przychody finansowe, a nie koszty. Często błędne podejście polega na myleniu różnych kategorii finansowych. Na przykład, niektórzy mogą błędnie klasyfikować różnice kursowe jedynie jako koszty bez uwzględnienia ich potencjalnych skutków w postaci zysków. Zrozumienie klasyfikacji kosztów finansowych i operacyjnych jest kluczowe dla prawidłowego prowadzenia księgowości oraz sporządzania rzetelnych sprawozdań finansowych. Dlatego ważne jest, aby zwrócić uwagę na definicje i kategorie kosztów, co pomoże unikać nieporozumień i błędnych wniosków w przyszłości.

Pytanie 2

Zakładając, że początkowa wartość środka trwałego wynosi 120 000 zł, a roczna stawka amortyzacji to 10%, jaki będzie miesięczny, liniowy odpis amortyzacyjny?

A. 14 760,00 zł

B. 12 000,00 zł

C. 1 000,00 zł

D. 1 230,00 zł

Obliczenia dotyczące miesięcznego, liniowego odpisu amortyzacyjnego na podstawie wartości początkowej środka trwałego oraz stawki amortyzacyjnej są kluczowe w zarządzaniu aktywami w każdej organizacji. W przypadku podanego środka trwałego o wartości 120 000 zł oraz rocznej stawki amortyzacyjnej wynoszącej 10%, roczny odpis amortyzacyjny wyniesie 12 000 zł (120 000 zł x 10%). Aby uzyskać miesięczny odpis amortyzacyjny, należy podzielić roczny odpis przez 12 miesięcy, co daje 1 000 zł (12 000 zł / 12). Taki sposób amortyzacji jest zgodny z metodą liniową, która jest jedną z najczęściej stosowanych w praktyce. Warto pamiętać, że odpowiednie ustalanie odpisów amortyzacyjnych wpływa na wynik finansowy firmy oraz na obliczenia podatkowe, co czyni tę wiedzę niezbędną dla menedżerów i księgowych. Dobrym przykładem może być sytuacja, w której firma inwestuje w sprzęt, którego wartość amortyzowana przez kilka lat pozwala na rozłożenie kosztów na dłuższy okres, co z kolei może wpływać na lepsze zarządzanie płynnością finansową.

Pytanie 3

Analizą finansową nie obejmuje się analizy

A. zyskowności majątku

B. płynności finansowej

C. zaopatrzenia materiałowego

D. wyniku finansowego

Koncentracja na odpowiedziach dotyczących zyskowności majątku, wyniku finansowego i płynności finansowej wskazuje na istotne aspekty analizy finansowej. Analiza zyskowności majątku jest kluczowym narzędziem do oceny efektywności wykorzystania aktywów przez przedsiębiorstwo. Wskaźnik zwrotu z aktywów (ROA) pozwala na identyfikację, czy przedsiębiorstwo generuje wystarczające zyski w stosunku do posiadanych zasobów. Z kolei analiza wyniku finansowego dostarcza informacji o rentowności operacyjnej i ogólnej kondycji finansowej firmy. Uwzględniając wszystkie przychody i wydatki, przedsiębiorstwa mogą lepiej zrozumieć, które obszary działalności są zyskowne, a które wymagają poprawy. Płynność finansowa to z kolei zdolność firmy do regulowania bieżących zobowiązań, co jest kluczowe dla utrzymania stabilności finansowej i zapobiegania problemom z płynnością. Często niepoprawne wnioski dotyczące analizy finansowej wynikają z pomylenia różnych rodzajów analizy – na przykład mylenie analizy operacyjnej z finansową. Zrozumienie różnicy między tymi podejściami jest niezbędne dla właściwego zarządzania finansami przedsiębiorstwa.

Pytanie 4

Konto, które działa na zasadzie, że po stronie Ct rejestrujemy początkowy stan oraz wszystkie jego wzrosty, a po stronie Dt wszelkie zmiany obniżające stan składników bilansu, to konto

A. aktywnych.

B. pasywnych.

C. syntetycznych.

D. analitycznych.

Odpowiedź 'pasywne' jest poprawna, ponieważ konta pasywne służą do ewidencji źródeł finansowania oraz zobowiązań przedsiębiorstwa. Na kontach tych zapisujemy stan początkowy oraz wszelkie zwiększenia po stronie Ct, co odzwierciedla wzrost zobowiązań lub kapitałów własnych, natomiast po stronie Dt dokonujemy zapisów zmniejszeń, co odpowiada spłacie zobowiązań. Przykładem konta pasywnego może być konto 'Kapitał podstawowy', które zwiększa się w momencie dokapitalizowania firmy przez właścicieli. W praktyce, konta pasywne są kluczowe w bilansie, gdyż umożliwiają analizę struktury finansowania przedsiębiorstwa, co jest istotne dla inwestorów oraz analityków finansowych. W standardach rachunkowości, takich jak Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), klasyfikacja kont jako aktywnych lub pasywnych jest podstawą do prawidłowego sporządzania sprawozdań finansowych, co wpływa na przejrzystość i rzetelność informacji finansowych dostarczanych interesariuszom.

Pytanie 5

Ujemne różnice kursowe, które powstały podczas wyceny środków pieniężnych w kasie na dzień bilansowy, są klasyfikowane jako

A. rozliczenia kosztów z różnych okresów

B. straty związane z finansami

C. inne koszty operacyjne

D. koszty finansowe

Różnice kursowe powstałe na dzień bilansowy mogą być mylnie klasyfikowane, co prowadzi do nieporozumień w zakresie sprawozdawczości finansowej. Klasyfikacja ujemnych różnic kursowych jako pozostałych kosztów operacyjnych jest błędna, gdyż wskazuje na związek z działalnością operacyjną przedsiębiorstwa, a w rzeczywistości różnice te dotyczą kosztów związanych z finansowaniem i zarządzaniem aktywami. Wybierając odpowiedź sugerującą, że ujemne różnice kursowe są stratami finansowymi, można błędnie zinterpretować, że są one związane z transakcjami inwestycyjnymi lub operacjami finansowymi, co nie odzwierciedla rzeczywistego wpływu tych różnic na bilans. Również klasyfikacja ich jako rozliczeń międzyokresowych kosztów jest niewłaściwa, ponieważ nie dotyczą one przyszłych okresów rozliczeniowych, ale są efektem bieżących kursów walutowych. Ujemne różnice kursowe są bezpośrednią konsekwencją wahań wartości walut w czasie, co najlepiej odzwierciedla kategoria kosztów finansowych. Do typowych błędów w analizie różnic kursowych należy podejście, które nie uwzględnia specyfiki operacyjnej firmy oraz związku między działalnością a ryzykiem walutowym. Właściwe zrozumienie klasyfikacji kosztów finansowych jest kluczowe dla prawidłowego sporządzania sprawozdań finansowych oraz efektywnego zarządzania ryzykiem walutowym w przedsiębiorstwie.

Pytanie 6

Niedobór materiałów w magazynie, stwierdzony w operacji gospodarczej o treści PK, powinien być zaksięgowany na kontach

A. Wn Materiały oraz Ma Zużycie materiałów i energii

B. Wn Rozlicznie niedoborów i szkód oraz Ma Materiały

C. Wn Zużycie materiałów i energii oraz Ma Materiały

D. Wn Materiały oraz Ma Rozlicznie niedoborów i szkód

Odpowiedź wskazująca na zaksięgowanie operacji w sposób: Wn Rozlicznie niedoborów i szkód oraz Ma Materiały jest prawidłowa, ponieważ w przypadku stwierdzenia niedoboru materiałów w magazynie, konieczne jest ujęcie tej sytuacji na kontach księgowych. Kiedy wykrywamy niedobór, to w księgowości rejestrujemy go poprzez zwiększenie konta związane z rozliczeniami niedoborów, co jest technicznie poprawnym zapisem obciążającym konto Wn. Z drugiej strony, konto Materiały, które reprezentuje posiadane zapasy, musi zostać zmniejszone, co odzwierciedla zapis Ma. W praktyce, takie podejście jest zgodne z zasadami rachunkowości, które wymagają, aby każde zdarzenie gospodarcze było ujmowane w sposób, który odzwierciedla realny stan zapasów. Przykładem może być firma, która regularnie przeprowadza inwentaryzację i w przypadku wykrycia różnic, dokonuje odpowiednich zapisów w księgach, aby utrzymać ich dokładność i zgodność z rzeczywistością.

Pytanie 7

Zatrudnienie kobiety w ciąży w nocy według przepisów Kodeksu pracy jest

A. zakazane

B. możliwe, jeśli lekarz nie ma zastrzeżeń

C. dozwolone, jeśli wyrazi na to zgodę

D. dopuszczalne przez maksymalnie 2 godziny

Odpowiedzi sugerujące możliwość zatrudnienia kobiety ciężarnej w porze nocnej za jej zgodą lub w sytuacji braku przeciwwskazań lekarza są mylne. Kodeks pracy jednoznacznie stwierdza, że zatrudnianie kobiet w ciąży w nocy jest zabronione, niezależnie od okoliczności. Często pojawia się błędne przekonanie, że zgoda pracownicy na pracę w nocy lub pozytywna opinia lekarza mogą znieść przepisy chroniące kobiety ciężarne. Kluczowym błędem w takim rozumowaniu jest pomijanie długofalowych skutków zdrowotnych i ryzyka, jakie mogą wiązać się z pracą w nocy w okresie ciąży. Pracodawcy nie mogą decydować o bezpieczeństwie swoich pracownic na podstawie ich indywidualnej zgody, gdyż mają obowiązek przestrzegania przepisów prawa, które są ustanowione w celu ochrony zdrowia i życia. Dopuszczenie do pracy w nocy wiąże się z większym ryzykiem dla matki oraz rozwijającego się płodu, co jest nie do przyjęcia w ramach odpowiedzialnego zarządzania zatrudnieniem. Ponadto, odpowiedzi zakładające dopuszczalność pracy w nocy mogą prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych dla pracodawców, którzy świadomie łamią te przepisy, narażając się na kary finansowe oraz negatywne skutki dla reputacji ich firm. Warto, aby pracodawcy regularnie szkolili się w zakresie przepisów prawa pracy, aby unikać takich nieporozumień.

Pytanie 8

Lokaty bankowe, które zostały założone na czas nieprzekraczający 12 miesięcy, powinny być przedstawione w bilansie jednostki w kategorii

A. inwestycje krótkoterminowe

B. zobowiązania krótkoterminowe

C. inwestycje długoterminowe

D. należności długoterminowe

Lokaty bankowe, które są na czas nie dłuższy niż rok, traktujemy jako inwestycje krótkoterminowe w bilansie. Wynika to z tego, że inwestycje krótkoterminowe to po prostu aktywa, które planujemy sprzedać lub wykorzystać w ciągu roku. Przykładem mogą być lokaty oszczędnościowe czy inne instrumenty, które mają na celu przynieść nam zysk w niedługim czasie. Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej mówią, że kluczowe jest, aby móc poprawnie klasyfikować aktywa, bo to wpływa na to, jak czytelne są nasze sprawozdania finansowe. Dzięki odpowiedniej lokalizacji lokat krótkoterminowych w bilansie, firmy mogą lepiej ocenić swoją płynność i zarządzać ryzykiem finansowym. Warto też regularnie przeglądać, jak klasyfikujemy aktywa, bo warunki na rynku i polityka finansowa mogą się zmieniać. Taka praktyka pozwala na lepsze zarządzanie portfelem inwestycyjnym.

Pytanie 9

Spółka z o.o. nabyła ciężarówkę o początkowej wartości 120 000 zł i wpisała ją do ewidencji środków trwałych w grudniu 2015 roku. Zgodnie z zestawieniem rocznych stawek amortyzacyjnych, obowiązująca stawka dla ciężarówek wynosi 20%. Spółka przyjęła metodę amortyzacji degresywnej, korzystając ze współczynnika podwyższającego 2 oraz stosując przepisy podatkowe. Jaka będzie wartość bilansowa ciężarówki na 31.12.2016 r.?

A. 72 000,00 zł

B. 48 000,00 zł

C. 96 000,00 zł

D. 24 000,00 zł

Wybór błędnej odpowiedzi, takiej jak 48 000,00 zł, 96 000,00 zł czy 24 000,00 zł, może wynikać z kilku nieporozumień dotyczących zasad amortyzacji. Odpowiedź 48 000,00 zł to kwota amortyzacji, a nie wartość bilansowa po jej odliczeniu. Osoby, które pomyliły te dwie wartości, mogą nie mieć jasności co do definicji wartości bilansowej, która jest wartością początkową pomniejszoną o skumulowaną amortyzację. Wybór 96 000,00 zł mógłby wynikać z mylnego założenia, że amortyzacja nie została uwzględniona w obliczeniach, co jest błędne. Natomiast wybór 24 000,00 zł może być skutkiem pomylenia metod amortyzacji lub zastosowania niewłaściwej stawki. Ważne jest zrozumienie, że amortyzacja degresywna przyspiesza koszty uzyskania przychodów w pierwszych latach użytkowania, co jest korzystne z punktu widzenia zarządzania finansami firmy. Prawidłowe obliczenie wartości bilansowej jest kluczowe dla rzetelnego prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz raportowania finansowego, zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości (MSSF) oraz krajowymi przepisami podatkowymi.

Pytanie 10

Niewłaściwa organizacja pracy w biurze prowadzi w szczególności do zwiększenia obciążenia

A. czynnikami fizycznymi

B. narządu wzroku

C. układu kostno-szkieletowego

D. psychiczne pracowników

Zła organizacja pracy w biurze ma bezpośredni wpływ na dobrostan psychiczny pracowników. Przykłady takich negatywnych skutków to zwiększone stres, wypalenie zawodowe oraz obniżona motywacja. Pracownicy, którzy są zbyt obciążeni zadaniami, często doświadczają frustracji i niezadowolenia z pracy, co prowadzi do obniżenia ich produktywności. Właściwa organizacja pracy, w tym jasne określenie ról, odpowiednie zarządzanie czasem oraz wsparcie ze strony zespołu, są kluczowe dla zapobiegania problemom psychicznym. Zgodnie z normami ISO 45001 dotyczących systemów zarządzania bezpieczeństwem i zdrowiem w pracy, organizacje powinny dążyć do stworzenia środowiska, które minimalizuje stres i promuje zdrowie psychiczne. Ważne jest, aby pracodawcy inwestowali w programy wsparcia dla pracowników oraz szkolenia z zakresu zarządzania stresem, co pomoże w długoterminowym utrzymaniu wysokiego poziomu satysfakcji z pracy.

Pytanie 11

Wzrost wskaźnika bieżącej płynności finansowej z 1,0 do 1,7 sugeruje, że jednostka

A. zwiększyła swoją zdolność do terminowego regulowania bieżących zobowiązań

B. obniżyła swoją zdolność do terminowego regulowania zobowiązań bieżących

C. może natychmiast uregulować swoje zobowiązania w 70%

D. zbyt mocno angażuje swoje finanse w zapasy magazynowe

Ocena sytuacji finansowej firmy tylko na podstawie wskaźnika bieżącej płynności może prowadzić do mylnych wniosków. Przykład pierwszej odpowiedzi sugeruje, że wzrost wskaźnika do 1,7 oznacza, iż firma spłaca swoje zobowiązania w 70%. Taki wywód jest błędny, ponieważ wskaźnik bieżącej płynności nie odnosi się bezpośrednio do procentowego pokrycia zobowiązań, lecz do stosunku aktywów obrotowych do zobowiązań. Odpowiedź wskazująca na nadmierne angażowanie środków w zapasy również jest myląca. Chociaż zbyt duża ilość zapasów może być problematyczna, wzrost wskaźnika nie implikuje automatycznie złego zarządzania zapasami. Firmy często zwiększają zapasy w okresach wzrostu popytu, a dobrze zaplanowane zapasy mogą być korzystne. Ostatnia błędna koncepcja związana z pogorszeniem zdolności finansowej jest całkowicie sprzeczna z faktami. Wzrost wskaźnika bieżącej płynności wskazuje na lepsze zabezpieczenie płynności, a nie jej pogorszenie. Błędy te wynikają często z braku zrozumienia, jak działają wskaźniki finansowe i jakie faktory wpływają na ich zmiany, co podkreśla znaczenie analizy finansowej opartej na kilku wskaźnikach oraz kontekście praktycznym działania firmy.

Pytanie 12

Czym jest wskaźnik płynności finansowej?

A. wydajnością, z jaką firma wykorzystuje swoje aktywa

B. poziomem finansowania firmy z wykorzystaniem kapitałów obcych

C. sposobem zabezpieczenia kapitałów obcych oraz odsetek od pożyczonych funduszy

D. zdolnością firmy do terminowego spłacania bieżących zobowiązań

Wskaźnik płynności finansowej, często mierzony za pomocą wskaźników takich jak wskaźnik płynności bieżącej czy szybki wskaźnik płynności, rzeczywiście określa zdolność przedsiębiorstwa do terminowego pokrywania bieżących zobowiązań. Wysoki wskaźnik płynności wskazuje na to, że przedsiębiorstwo dysponuje wystarczającymi aktywami bieżącymi, aby sprostać zobowiązaniom krótko- i średnioterminowym, co jest kluczowe dla jego stabilności finansowej. W praktyce, analiza płynności finansowej jest niezbędna dla inwestorów, kredytodawców oraz menedżerów, którzy muszą podejmować strategiczne decyzje dotyczące zarządzania kapitałem obrotowym. Przykładem praktycznego zastosowania wskaźnika płynności jest monitorowanie płynności w okresach zwiększonego ryzyka, na przykład podczas kryzysu ekonomicznego, gdzie przedsiębiorstwa muszą szczególnie dbać o swoje zobowiązania. Warto również zauważyć, że zgodnie z dobrymi praktykami finansowymi, wskaźnik płynności powinien być analizowany w kontekście branży oraz historycznych wyników przedsiębiorstwa, co pozwala na pełniejsze zrozumienie jego kondycji finansowej.

Pytanie 13

Wskaźniki dotyczące zadłużenia

A. informują o udziale kapitału obcego w finansowaniu aktywów przedsiębiorstwa

B. analizują zdolność jednostki do spłaty bieżących zobowiązań

C. ukazują efektywność funkcjonowania jednostki

D. przedstawiają obraz dynamiki obiegu zasobów majątkowych

Wskaźniki zadłużenia są często mylone z innymi miarami wydajności finansowej, co prowadzi do nieporozumień w analizie finansowej. Pierwsza z błędnych odpowiedzi sugeruje, że wskaźniki te przedstawiają efektywność działania jednostki. W rzeczywistości efektywność działania firmy może być mierzona za pomocą wskaźników rentowności, takich jak ROE (Return on Equity) czy ROA (Return on Assets), które koncentrują się na zyskach generowanych przez jednostkę w stosunku do jej aktywów lub kapitału własnego. Kolejna odpowiedź mówi o badaniu zdolności jednostki do regulowania bieżących zobowiązań, co jest obszarem analizy płynności finansowej. Wskaźniki płynności, takie jak wskaźnik bieżący czy szybki, mierzą zdolność firmy do spłaty krótkoterminowych zobowiązań, co nie pokrywa się z zadłużeniem. Przykładem błędnego podejścia jest również myślenie, że szybkość krążenia zasobów majątkowych odnosi się do zadłużenia. W rzeczywistości to zagadnienie dotyczy wskaźników obrotu, które oceniają efektywność wykorzystania aktywów. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi wskaźnikami jest kluczowe dla analityków oraz menedżerów, aby podejmować odpowiednie decyzje finansowe oraz strategiczne. Właściwe odczytanie i interpretacja wskaźników zadłużenia w kontekście ogólnej struktury kapitałowej firmy jest istotne dla jej długoterminowej stabilności finansowej.

Pytanie 14

Negatywne różnice kursowe, które występują przy wycenie gotówki na koniec roku, klasyfikowane są jako

A. inne koszty operacyjne

B. dochody finansowe

C. inne przychody operacyjne

D. koszty finansowe

Wybór odpowiedzi mówiącej o przychodach finansowych to pomyłka, bo ujemne różnice kursowe to nie przychody, a straty. Przychody finansowe to zyski, które firma dostaje na przykład z inwestycji czy sprzedaży aktywów. A w przypadku ujemnych różnic kursowych mamy do czynienia z czymś, co wpływa negatywnie na wynik finansowy, a nie z przychodami. Inna zła odpowiedź, związana z kosztami operacyjnymi, nie bierze pod uwagę tego, że różnice kursowe są inną sprawą. Koszty operacyjne to wydatki związane z podstawową działalnością firmy, a różnice kursowe dotyczą aspektów finansowych, więc to wyklucza je z tej grupy. Na koniec, odpowiedź o pozostałych przychodach operacyjnych także jest nieprawidłowa, bo ta kategoria odnosi się do zysków, które nie są związane bezpośrednio z działalnością firmy. Typowe błędy w myśleniu, które prowadzą do takich nietrafnych odpowiedzi, to mylenie przychodów z kosztami finansowymi i nieodróżnianie różnic kursowych od typowych operacji firmy. Zrozumienie tych kategorii to klucz do dobrego prowadzenia księgowości i raportowania finansowego.

Pytanie 15

Jakie rodzaje dokumentów w przedsiębiorstwie powinny być trwale archiwizowane?

A. Dokumenty związane z rękojmią i reklamacjami

B. Zatwierdzone roczne raporty finansowe

C. Wykazy wynagrodzeń pracowników

D. Księgi rachunkowe

Jak się mówi o archiwizacji dokumentów w firmach, to wiadomo, że nie wszystkie trzeba trzymać wiecznie. Rękojmie i reklamacje zazwyczaj mają określony czas przechowywania, związany z przedawnieniem, więc nie muszą być w długim archiwum. Podobnie sprawa wygląda z kartami wynagrodzeń, które dotyczą raczej bieżących spraw i są przechowywane zgodnie z Kodeksem pracy, więc też nie muszą być archiwizowane na zawsze. Księgi rachunkowe są ważne, ale ich archiwizacja opiera się na przepisach prawnych i nie zawsze musi to być długoterminowe. Ważne jest, żeby wiedzieć, które dokumenty trzymać dłużej, żeby nie wprowadzać bałaganu w dokumentacji i przestrzegać zasad ochrony danych. Firmy powinny mieć jakieś zasady zarządzania dokumentami, żeby uniknąć zbędnego gromadzenia, bo to może prowadzić do problemów z dostępem do ważnych informacji.

Pytanie 16

Księgi rachunkowe powinny być przechowywane w jednostce gospodarczej

A. 25 lat

B. 1 rok

C. trwale

D. 5 lat

Odpowiedź "5 lat" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z polskim prawodawstwem, a w szczególności ustawą o rachunkowości, księgi rachunkowe oraz dokumenty źródłowe powinny być przechowywane przez okres pięciu lat od zakończenia roku obrotowego, którego dotyczą. Przechowywanie tych dokumentów jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniej kontroli finansowej oraz umożliwienia przyszłych audytów. Przykładowo, w przypadku przeprowadzania kontroli skarbowej czy audytów wewnętrznych, przedsiębiorstwa muszą mieć możliwość przedstawienia nie tylko aktualnych, ale także archiwalnych informacji finansowych. Przez pięć lat jednostki gospodarcze są zobowiązane do przechowywania dokumentacji w formie papierowej lub elektronicznej, dbając o to, aby były one dostępne i zabezpieczone przed zniszczeniem. Przestrzeganie tych zasad nie tylko wspiera transparentność finansową, ale także wpływa na wiarygodność firmy w oczach inwestorów i partnerów biznesowych.

Pytanie 17

Operację gospodarczą o treści "PZ - przyjęto zakupione materiały do magazynu w cenie zakupu" należy zaksięgować w jaki sposób?

A. Dt konta Rozliczenie zakupu materiałów, Ct konta Rozrachunki z dostawcami

B. Ct konta Rozliczenie zakupu materiałów, Dt konta Rozrachunki z dostawcami

C. Ct konta Rozliczenie zakupu materiałów, Dt konta Materiały

D. Dt konta Rozliczenie zakupu materiałów, Ct konta Materiały

Odpowiedź 'Ct konta Rozliczenie zakupu materiałów, Dt konta Materiały' jest prawidłowa, ponieważ odzwierciedla podstawowe zasady księgowe dotyczące przyjęcia towarów do magazynu. W momencie przyjęcia materiałów do magazynu, zwiększamy stan zasobów (materiały), co jest rejestrowane jako debet na koncie 'Materiały' (Dt). Z kolei konto 'Rozliczenie zakupu materiałów' (Ct) służy do neutralizacji kosztów związanych z zakupem, co oznacza, że również zwiększamy zobowiązania, co jest odpowiednio rejestrowane w stronie kredytowej. Takie podejście jest zgodne z zasadą podwójnego zapisu, która stanowi fundament rachunkowości, gdzie każda operacja wpływa na co najmniej dwa konta. Na przykład, w praktyce, gdy firma przyjmuje dostawę surowców, powinno to być odzwierciedlone w księgach rachunkowych, aby zapewnić dokładność w sprawozdawczości finansowej oraz kontrolę nad stanem zapasów. Warto też zauważyć, że poprawne księgowanie przyjęcia materiałów do magazynu jest kluczowe dla późniejszej analizy kosztów produkcji oraz zarządzania zapasami.

Pytanie 18

Wykonanie zapisu korygującego przy użyciu storna czarnego skutkuje

A. podwyższeniem stanu początkowego konta

B. zmniejszeniem obrotów na koncie

C. obniżeniem stanu początkowego konta

D. zawyżeniem obrotów na koncie

Odpowiedź "zawyżenie obrotów na koncie" jest poprawna, ponieważ dokonanie zapisu korygującego za pomocą storna czarnego wprowadza dodatkowe obciążenie na konto, co skutkuje zwiększeniem wartości obrotów. W praktyce, storno czarne jest używane w celu skorygowania błędów księgowych, gdzie pierwotny zapis był błędny lub wymagał zmiany. Na przykład, jeżeli dokonano błędnego zakupu, aby poprawić błąd, wprowadza się storno czarne, co skutkuje zwiększeniem obrotów na koncie związanym z danym wydatkiem. Warto pamiętać, że zgodnie z ogólnymi zasadami rachunkowości, storno czarne powinno być stosowane w sposób przemyślany i zgodny z przyjętymi procedurami, aby uniknąć nieporozumień w bilansie finansowym. Właściwe zrozumienie mechanizmów związanych z obrotami konta jest kluczowe dla utrzymania dokładności i przejrzystości w dokumentacji finansowej.

Pytanie 19

Do kosztów zaliczanych do kategorii rodzajowych nie wlicza się

A. pozostałych wydatków operacyjnych

B. innych kosztów rodzajowych

C. kosztów zakupu materiałów i energii, a także podatków i opłat

D. kosztów wynagrodzeń oraz usług obcych

Pozostałe koszty operacyjne to jakby wydatki, które nie wchodzą w bezpośrednie koszty związane z produkcją lub świadczeniem usług. Zazwyczaj koszty rodzajowe to te, które obejmują materiały, wynagrodzenia czy usługi zewnętrzne. Na przykład, wydatki na marketing, różne sprawy administracyjne czy inne pośrednie koszty to wszystko zaliczamy do pozostałych kosztów operacyjnych. Moim zdaniem, dobrze jest zrozumieć, jaka jest różnica między tymi jego kategoriami, bo to może pomóc w lepszym zarządzaniu finansami firmy i robieniu dokładnych raportów. Jak się trzyma standardów rachunkowości, to łatwiej jest wszystko poukładać w sprawozdaniach finansowych i samemu podejmować lepsze decyzje, zwłaszcza przy planowaniu budżetu.

Pytanie 20

W jednostce handlowej obroty wybranych kont na dzień 31.12.2015 r. przedstawiały się następująco. Oblicz wynik na sprzedaży.

– Przychody ze sprzedaży towarów	280 000,00 zł
– Wartość sprzedanych towarów w cenach zakupu	110 000,00 zł
– Koszty handlowe	100 000,00 zł
– Pozostałe koszty operacyjne	25 000,00 zł
– Przychody finansowe	13 000,00 zł

A. 170 000,00 zł

B. 158 000,00 zł

C. 58 000,00 zł

D. 70 000,00 zł

Analizując odpowiedzi, które nie prowadzą do prawidłowego wyniku na sprzedaży, można zauważyć, że błędy często wynikają z nieprawidłowego zrozumienia podstawowych zasad księgowości oraz analizy finansowej. Na przykład, jedna z nieprawidłowych koncepcji może opierać się na założeniu, że przychody ze sprzedaży towarów są równoważne z wynikiem na sprzedaży, co jest dalekie od rzeczywistości. W rzeczywistości wynik na sprzedaży to różnica pomiędzy przychodami a kosztami bezpośrednio związanymi z tymi przychodami. Niezrozumienie tej zasady prowadzi do błędnych kalkulacji, które mogą zafałszować obraz sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. Często mylnie przyjmowane są także założenia dotyczące metodologii kalkulacji kosztów, które mogą nie uwzględniać wszystkich istotnych wydatków. Z kolei, niewłaściwe oszacowanie wartości sprzedanych towarów w cenach zakupu i kosztów handlowych prowadzi do zawyżenia lub zaniżenia wyniku na sprzedaży. W praktyce, aby uniknąć takich błędów, zaleca się korzystanie z systemów księgowych, które automatyzują te procesy oraz regularne audyty finansowe, aby zapewnić dokładność danych. Zrozumienie i stosowanie tych zasad jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami w każdej jednostce handlowej.

Pytanie 21

Schronisko dla młodzieży otrzymało fakturę VAT do opłacenia przelewem za zużytą energię elektryczną. Jakie numery kont bankowych powinny być wpisane przy przygotowywaniu polecenia przelewu?

A. Numer konta odbiorcy oraz zleceniodawcy przelewu

B. Jedynie konto odbiorcy przelewu

C. Wyłącznie konto zleceniodawcy przelewu

D. Konto zleceniodawcy przelewu oraz banku

Wybór numerów rachunków bankowych zleceniodawcy lub odbiorcy przelewu jako jedynych opcji jest nieprawidłowy, ponieważ nie uwzględnia kluczowego aspektu przeprowadzania transakcji finansowych. Przede wszystkim, zrozumienie, że każda płatność musi mieć określonego nadawcę oraz odbiorcę, jest fundamentem dobrych praktyk księgowych. Odpowiedzialność za zainicjowanie przelewu przypada zleceniodawcy, który musi posiadać swój numer rachunku, aby zlecić bankowi realizację płatności. Natomiast odbiorca, w tym przypadku dostawca energii, musi być dokładnie wskazany, co zapobiega przekierowywaniu środków na niewłaściwe konto, co mogłoby prowadzić do poważnych komplikacji prawnych oraz finansowych. Odpowiedzi, które wskazują na wpisywanie tylko jednego z rachunków, mogą prowadzić do błędów w transakcjach, a także do niezgodności z przepisami regulującymi obrót pieniężny. W rzeczywistości każda operacja bankowa powinna być realizowana z zachowaniem pełnej przejrzystości i poprawności, co jest zapisane w standardach bankowych oraz regulacjach dotyczących obrotu pieniędzmi. Takie podejście dla transakcji płatniczych znacząco zwiększa bezpieczeństwo finansowe oraz zaufanie do systemu bankowego.

Pytanie 22

Koszty produkcji podstawowej dwóch wyrobów X i Y wyniosły w okresie rozliczeniowym 24 000,00 zł. Na podstawie fragmentu tabeli kalkulacyjnej ustal koszt jednostki współczynnikowej.

Wyrób	Ilość w szt.	Współczynnik
X	20	2
Y	10	1

A. 480,00 zł

B. 800,00 zł

C. 400,00 zł

D. 960,00 zł

W przypadku nieprawidłowych odpowiedzi, jak 800,00 zł, 400,00 zł lub 960,00 zł, ważne jest zrozumienie, dlaczego takie podejście prowadzi do błędnych wniosków. Często pomyłki te wynikają z nieprawidłowego zrozumienia, jak oblicza się koszty jednostki współczynnikowej. Na przykład, odpowiedź 800,00 zł może wydawać się logiczna, jeśli ktoś nie uwzględni całkowitych kosztów w kontekście ilości wyrobów i ich współczynników. Jest to podejście, które ignoruje fakt, że koszty produkcji należy dzielić przez sumę iloczynów ilości wyrobów i ich współczynników, co skutkuje niewłaściwym przypisaniem kosztów do jednostek. Odpowiedź 400,00 zł, podobnie jak inne niepoprawne opcje, może wynikać z błędów w kalkulacjach matematycznych lub z pominięcia istotnych informacji, które są kluczowe w kontekście oceny kosztów w produkcji. Niezrozumienie sposobu, w jaki współczynniki wpływają na obliczenia, prowadzi do pomyłek, które mogą poważnie zakłócić proces budżetowania i monitorowania wydatków. Dlatego tak ważne jest, aby dokładnie analizować wszystkie elementy kalkulacyjne i stosować się do standardów i dobrych praktyk branżowych, aby uzyskać wiarygodne dane finansowe dla przedsiębiorstw.

Pytanie 23

Którą zasadę rachunkowości opisuje zacytowany fragment ustawy o rachunkowości?

Art. 6.
1. W księgach rachunkowych jednostki należy ująć wszystkie osiągnięte, przypadające na jej rzecz przychody i obciążające ją koszty związane z tymi przychodami dotyczące danego roku obrotowego, niezależnie od terminu ich zapłaty. (...)

A. Zasadę podmiotowości.

B. Zasadę ostrożnej wyceny.

C. Zasadę periodyzacji.

D. Zasadę memoriałową.

Zasada memoriałowa, będąca kluczowym elementem rachunkowości, nakazuje, aby wszystkie przychody i koszty były ujęte w księgach rachunkowych w momencie ich wystąpienia, niezależnie od tego, kiedy następuje rzeczywista płatność lub wpływ środków. Oznacza to, że jednostka musi rejestrować transakcje w okresie, w którym miały one miejsce, co pozwala na uzyskanie realistycznego obrazu jej sytuacji finansowej. Przykładem zastosowania zasady memoriałowej jest sytuacja, w której firma sprzedaje produkty w grudniu, ale płatność otrzymuje w styczniu następnego roku. Zgodnie z zasadą memoriałową, przychód z tej transakcji powinien być ujęty w roku, w którym dokonano sprzedaży. Takie podejście jest zgodne z art. 6 ust. 1 ustawy o rachunkowości, który wskazuje na konieczność uwzględniania w księgach rachunkowych wszystkich zdarzeń mających wpływ na wynik finansowy jednostki. Zastosowanie zasady memoriałowej jest kluczowe dla analizy wyników finansowych oraz podejmowania decyzji zarządczych, ponieważ pozwala na lepsze zrozumienie rzeczywistych osiągnięć jednostki w danym okresie.

Pytanie 24

Weryfikacja dowodu księgowego pod kątem formalnym obejmuje między innymi określenie, czy dokument zawiera

A. podpis osoby weryfikującej.

B. informacje zgodne z rzeczywistą transakcją gospodarczą.

C. prawidłowe zestawienia.

D. wszystkie wymogi oraz elementy określone przez przepisy prawa.

Formalne sprawdzenie dowodu księgowego jest kluczowym elementem zapewniającym zgodność z przepisami prawa oraz standardami rachunkowości. Dowód księgowy powinien zawierać wszystkie cechy i elementy wymagane przez przepisy prawa, co oznacza, że musi być sporządzony zgodnie z obowiązującymi regulacjami prawnymi oraz zasadami rachunkowości. Przykładem takich elementów są: data wystawienia, numer dowodu, dane stron transakcji, a także podpisy osób odpowiedzialnych za jego sporządzenie. Praktyka pokazuje, że nieprzestrzeganie tych wymogów może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak nałożenie kar finansowych przez organy kontrolne. Ponadto, posiadanie dokładnych i zgodnych formalnie dowodów księgowych jest niezbędne podczas audytów oraz w przypadku ewentualnych sporów prawnych. Dlatego kluczowe jest, aby osoba odpowiedzialna za księgowość potrafiła ocenić, czy dowód księgowy spełnia wszystkie normy prawne i rachunkowe, co ma na celu nie tylko unikanie sankcji, ale również zapewnienie transparentności i rzetelności informacji finansowych.

Pytanie 25

Należności od odbiorcy towarów powinny być zapisane na koncie Rachunek bieżący na podstawie

A. wyciągu bankowego

B. polecenia przelewu

C. czeku rozrachunkowego

D. polecenia zapłaty

Wyciąg bankowy jest dokumentem, który zawiera szczegółowe informacje na temat transakcji dokonanych na rachunku bankowym w określonym okresie. Gdy mówimy o wpływie należności od odbiorcy towarów, to wyciąg bankowy stanowi kluczowe źródło danych do księgowania tych transakcji. Na podstawie wyciągu bankowego można zidentyfikować wpływy, które oznaczają spłatę należności przez odbiorcę, a tym samym zaznaczyć wzrost środków na rachunku bieżącym firmy. W praktyce, każda transakcja płatności, która jest realizowana przez bank, jest rejestrowana w wyciągu, co ułatwia kontrolę przepływów finansowych. Dobrą praktyką w zarządzaniu finansami jest regularne porównywanie zapisów w wyciągu z księgami rachunkowymi, co pozwala na szybką identyfikację błędów i niezgodności. Takie działanie jest zgodne z obowiązującymi standardami rachunkowości oraz zasadami dobrego zarządzania finansowego, co przyczynia się do transparentności i efektywności w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Pytanie 26

Konto księgowe określane jako środki trwale dzierżawione to

A. analityczne

B. pozabilansowe

C. bilansowe

D. wynikowe

Wybór konta wynikowego jako klasyfikacji dla środków trwałych dzierżawionych jest błędny. Konta wynikowe służą do rejestrowania przychodów i kosztów operacyjnych w danym okresie, co oznacza, że koncentrują się na wynikach finansowych firmy, a nie na posiadanych aktywach. Środki trwałe, niezależnie od sposobu ich finansowania, mają kluczowe znaczenie w kontekście bilansu, a zatem nie mogą być właściwie sklasyfikowane w ramach kont wynikowych, które nie odzwierciedlają stanu aktywów. Kolejnym nieprawidłowym podejściem jest klasyfikacja środków trwałych jako kont bilansowych. Konta bilansowe reprezentują aktywa, zobowiązania i kapitał własny, jednak dzierżawione środki trwałe nie są pełnoprawnymi aktywami przedsiębiorstwa, co powoduje, że ich miejsce nie jest w bilansie. W kontekście kont analitycznych, choć mogą one mieć zastosowanie do rejestrowania szczegółowych informacji o aktywach, to nie są one odpowiednie dla środków trwałych dzierżawionych, które powinny być ujmowane w kontekście kont pozabilansowych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prowadzenia rzetelnej księgowości oraz zgodności z obowiązującymi regulacjami.

Pytanie 27

Czym jest dokument wtórny?

A. dowód Zw - Zwrot wewnętrzny

B. dowód RK - Raport kasowy

C. dowód KP - Kasa przyjmie

D. dowód Wz - Wydanie zewnętrzne

Wybór odpowiedzi dotyczącej dowodu WZ, KP czy Zw nie jest trafny, ponieważ dokumenty te nie wpisują się w definicję dokumentu wtórnego. W przypadku dowodu WZ (wydanie zewnętrzne), mamy do czynienia z dokumentem, który potwierdza wydanie towarów lub usług na zewnątrz firmy, co czyni go dokumentem pierwotnym, a nie wtórnym. Z kolei dowód KP (kasa przyjmie) to dokument, który udokumentowuje wpływ gotówki do kasy firmy, również kwalifikujący się jako dokument pierwotny, ponieważ stanowi potwierdzenie transakcji. Dowód Zw (zwrot wewnętrzny) również nie jest dokumentem wtórnym; potwierdza on informacje związane z operacjami wewnętrznymi firmy, co nie wystarcza, aby zakwalifikować go jako dokument wtórny. Dokumenty wtórne są z definicji związane z podsumowaniem lub przetwarzaniem danych z dokumentów pierwotnych, stąd dowód RK (raport kasowy) jest jedynym odpowiednim wyborem. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych nieprawidłowych wniosków obejmują nieodróżnianie dokumentów pierwotnych od wtórnych, co może prowadzić do nieprawidłowej klasyfikacji i archiwizacji dokumentów finansowych, a tym samym do problemów w zakresie zgodności z przepisami prawa. Ważne jest, aby dokonać właściwej analizy funkcji i zastosowania poszczególnych dokumentów w kontekście obiegu informacji finansowych w organizacji.

Pytanie 28

Analiza obrotów i sald umożliwia identyfikację błędów polegających na

A. zaksięgowaniu transakcji gospodarczej na błędnych kontach lub po niewłaściwych stronach kont, z zachowaniem zasady podwójnego zapisu

B. pominięciu zaksięgowania transakcji gospodarczej

C. zaksięgowaniu transakcji gospodarczej jedynie na jednym koncie, bez odpowiedniego zapisu przeciwnego

D. wielokrotnym ujęciu tej samej transakcji gospodarczej

Przeanalizowane odpowiedzi zawierają błędne rozumienie zasadności zestawienia obrotów i sald oraz istoty księgowości. Pominięcie księgowania operacji gospodarczej oznacza, że dana transakcja w ogóle nie została zarejestrowana w księgach rachunkowych. Choć jest to poważny błąd, zestawienie obrotów i sald raczej nie pozwala na jego wykrycie, ponieważ brak zapisu uczyniłby dane dotyczące tej transakcji niewidocznymi w analizie. Kolejną mylną koncepcją jest zaksięgowanie operacji na niewłaściwych kontach lub po niewłaściwych stronach kont, co rzeczywiście może prowadzić do błędów, ale nie zostanie w pełni uchwycone przez zestawienie, które przede wszystkim koncentruje się na weryfikacji poprawności zapisów z uwzględnieniem zasady podwójnego zapisu. Wielokrotne zaksięgowanie tej samej operacji jest zjawiskiem, które także może zostać zauważone w zestawieniu, ale wymaga ono złożonych mechanizmów kontrolnych, które wykraczają poza podstawowe funkcje zestawienia. Również odpowiedź wskazująca na pominięcie zapisu przeciwstawnego akcentuje kluczowy błąd w myśleniu o procesie księgowania. Ważne jest, aby zrozumieć, że każda operacja powinna być rejestrowana z uwzględnieniem jej wpływu na różne konta, co jest fundamentalnym założeniem rachunkowości, a nie tylko wskazaniem na jedno konto. Niezrozumienie tych zasad prowadzi do dezinformacji i niemożności prawidłowego oceniania sytuacji finansowej organizacji.

Pytanie 29

Do długoterminowych inwestycji można zaliczyć

A. obligacje emitowane przez siebie na okres 2 lat

B. własne weksle z terminem wykupu 14 miesięcy

C. obce weksle z terminem wykupu 11 miesięcy

D. nabyte 3-letnie obligacje skarbowe

Zakupione 3-letnie obligacje skarbowe są klasyfikowane jako inwestycje długoterminowe, ponieważ ich termin wykupu wynosi ponad rok. Inwestycje długoterminowe obejmują aktywa, które przedsiębiorstwo zamierza utrzymać przez dłuższy okres, co pozwala na osiągnięcie stabilnych zysków oraz lepsze zarządzanie ryzykiem finansowym. Obligacje skarbowe są uważane za jedne z najbezpieczniejszych form inwestycji, co czyni je atrakcyjnymi dla przedsiębiorstw poszukujących stabilności. Przykładowo, przedsiębiorstwo mogące zainwestować w takie obligacje, zyskuje nie tylko na odsetkach, ale również na potencjalnym wzroście wartości tych papierów wartościowych. Zgodnie z zasadami rachunkowości i inwestycji, takie aktywa powinny być klasyfikowane na bilansie jako aktywa długoterminowe, co jest zgodne z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) oraz Krajowymi Standardami Rachunkowości (KSR). Takie podejście sprzyja długoterminowemu planowaniu finansowemu, co jest kluczowe dla stabilności finansowej przedsiębiorstwa.

Pytanie 30

Do rodzajów rozliczeń bezgotówkowych zalicza się

A. weksel oraz bankowy dowód wpłaty gotówkowej

B. czek gotówkowy oraz polecenie zapłaty

C. polecenie przelewu oraz rozliczenie saldami

D. czek rozrachunkowy oraz wpłatę gotówki przekazem pocztowym na rachunek wierzyciela

Polecenie przelewu oraz rozliczenie saldami stanowią istotne elementy bezgotówkowych form rozliczeń, które są powszechnie stosowane w obrocie gospodarczym. Polecenie przelewu to instrument umożliwiający zlecenie bankowi dokonania płatności z rachunku jednego klienta na rachunek odbiorcy, co znacząco redukuje potrzebę wymiany gotówki. Rozliczenie saldami polega na zestawieniu wzajemnych zobowiązań i należności pomiędzy stronami, co ułatwia proces windykacji oraz zarządzania płynnością finansową w firmach. Przykładem zastosowania tych form jest codzienna praktyka przedsiębiorstw, które regularnie dokonują płatności za faktury za pomocą poleceń przelewu, a także ustalają między sobą saldo w celu uproszczenia transakcji. Rekomendowane przez standardy branżowe takie jak SEPA (Single Euro Payments Area) ułatwiają międzynarodowe transakcje. Zrozumienie tych mechanizmów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami oraz ograniczenia ryzyka związanego z transakcjami bezgotówkowymi.

Pytanie 31

Firma produkująca zbliżone wyroby gotowe z tego samego materiału, korzystająca z identycznego procesu produkcyjnego oraz tych samych maszyn, ale różniąca się właściwościami fizycznymi, ustali koszt jednostkowy artykułu poprzez kalkulację

A. doliczeniowo-zleceniowej

B. podziałowej procesowej

C. podziałowej prostej

D. podziałowej ze współczynnikami

Metody kalkulacji kosztów, które nie są oparte na współczynnikach, mogą prowadzić do nieprecyzyjnych oszacowań kosztów jednostkowych. Na przykład, podejście podziałowe procesowe, które jest często stosowane w przedsiębiorstwach produkcyjnych, bazuje na szacowaniu kosztów na poziomie całych procesów, co może być niewystarczające w sytuacji, gdy różne produkty mają różne właściwości fizyczne. Użytkownicy mogą błędnie myśleć, że procesowe podejście wystarczy do dokładnego oszacowania kosztów, jednak nie uwzględnia ono szczegółowych różnic, które mogą znacząco wpływać na koszty produkcji. Podobnie, podziałowa prosta, która dzieli koszty na ogół, nie pozwala na zrozumienie, jak poszczególne cechy produktów wpływają na całkowity koszt produkcji. Doliczeniowo-zleceniowa metoda kalkulacji kosztów, z kolei, koncentruje się na projektach i zleceniach, co może być użyteczne w kontekście produkcji jednorazowej, ale nie odbiega od standardowych praktyk przy obliczaniu kosztów seryjnych produktów. Właściwe podejście, które uwzględnia różnice w cechach fizycznych produktów oraz różne metody kalkulacji, jest kluczowe dla precyzyjnego zarządzania kosztami w przedsiębiorstwie.

Pytanie 32

Firma nabyła 5 maja 2021 roku komputerowy zestaw sprzętowy o wartości początkowej 12 000,00 zł. Stawka amortyzacji dla tego zestawu wynosi 30%. Przedsiębiorstwo stosuje liniową metodę amortyzacji podatkowej. Oblicz aktualną wartość zestawu komputerowego na dzień 31 grudnia 2021 roku.

A. 9 900,00 zł

B. 2 100,00 zł

C. 3 600,00 zł

D. 12 000,00 zł

Wartości przedstawione w pozostałych odpowiedziach są wynikiem nieprawidłowego zrozumienia zasad amortyzacji oraz błędnych obliczeń. W przypadku 3 600,00 zł, odpowiedź ta sugeruje, że jest to pełna kwota amortyzacji za rok 2021. Warto jednak zauważyć, że amortyzacja jest naliczana proporcjonalnie do czasu użytkowania aktywów, a zestaw komputerowy był używany jedynie przez 7 miesięcy, co oznacza, że rzeczywista amortyzacja za ten okres wyniosła 2 100,00 zł. Wartość 12 000,00 zł nie uwzględnia wpływu amortyzacji na wartość zestawu, gdyż jest to jego wartość początkowa, a nie wartość bieżąca po upływie czasu. Kolejna wartość 2 100,00 zł również jest niepoprawna, ponieważ jest to kwota amortyzacji za 7 miesięcy, a nie wartość bieżąca zestawu. Typowym błędem, który można zauważyć w tych obliczeniach, jest zapominanie o tym, że amortyzacja zmniejsza wartość aktywa w czasie jego użytkowania. Osoby nieznające zasad amortyzacji mogą mylnie przyjmować, że wartości nie ulegają zmianie przez okres ich użytkowania, co prowadzi do błędnych wniosków o wartości rynkowej posiadanych środków trwałych.

Pytanie 33

W związku z przejściem na emeryturę pracownika magazynu oraz przekazaniem odpowiedzialności materialnej nowemu zatrudnionemu, konieczne jest wykonanie inwentaryzacji

A. ciągłą

B. okresową

C. nadzwyczajną

D. zdawczo-odbiorczą

Inwentaryzacja zdawczo-odbiorcza jest kluczowym procesem w sytuacji, gdy odpowiedzialność materialna za towar jest przekazywana z jednego pracownika na drugiego, jak ma to miejsce w przypadku przejścia magazyniera na emeryturę. Tego typu inwentaryzacja ma na celu szczegółowe zweryfikowanie stanu towarów i ich wartości, co pozwala na ustalenie, czy nowy pracownik magazynu przejmuje odpowiedzialność za dokładnie określony stan magazynowy. W praktyce, inwentaryzacja zdawczo-odbiorcza powinna być przeprowadzana w obecności obu pracowników, aby zapewnić pełną transparentność i zgodność danych. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, zaleca się spisanie protokołu zdawczo-odbiorczego, który będzie dokumentował ilość i rodzaj towarów przekazywanych nowemu pracownikowi. Taki protokół ma na celu zabezpieczenie interesów firmy oraz wyeliminowanie potencjalnych niejasności w przyszłości. Zastosowanie inwentaryzacji zdawczo-odbiorczej pozwala na zachowanie ciągłości w zarządzaniu zapasami oraz minimalizację ryzyka błędów w dokumentacji towarów, co jest szczególnie istotne w kontekście systemów gospodarki magazynowej.

Pytanie 34

Jak rozlicza się różnice inwentaryzacyjne?

A. w księgach roku obrotowego, którego dotyczą

B. po zatwierdzeniu wyniku finansowego

C. po weryfikacji bilansu przez biegłego rewidenta

D. w następnym roku obrotowym, który następuje po roku, w którym powstały

Różnice inwentaryzacyjne, czyli różnice pomiędzy stanem rzeczywistym a stanem ewidencyjnym zapasów, powinny być rozliczane w księgach roku obrotowego, którego dotyczą. Oznacza to, że wszelkie odchylenia od normy muszą być ujęte w księgach rachunkowych w okresie, w którym wystąpiły, co jest zgodne z zasadą memoriału. Przykładowo, jeśli podczas inwentaryzacji stwierdzono brak zapasów, powinno to być odnotowane w księgach tego samego roku obrotowego. Takie podejście pozwala na bieżącą kontrolę i korektę związaną z rzeczywistym stanem aktywów, a także zapobiega zniekształceniu wyników finansowych. W sytuacjach, gdy różnice są istotne, powinny być również ujawnione w sprawozdaniu finansowym, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami rachunkowości (MSSF) oraz krajowymi regulacjami. Dzięki temu użytkownicy sprawozdań finansowych mają pełny obraz sytuacji ekonomicznej jednostki, co jest kluczowe dla podejmowania decyzji gospodarczych.

Pytanie 35

Gdy sprzedawca zauważy błąd w fakturze VAT, polegający na użyciu 8% stawki zamiast 23%, powinien wystawić

A. notę księgową

B. fakturę VAT korygującą- zwiększającą

C. notę korygującą

D. fakturę VAT korygującą- zmniejszającą

Faktura VAT korygująca zwiększająca jest dokumentem, który sprzedawca musi wystawić w sytuacji, gdy na pierwotnej fakturze zastosowano zbyt niską stawkę podatku VAT. W przypadku podanego pytania, zastosowanie stawki 8% zamiast 23% oznacza, że sprzedawca musi skorygować wysokość podatku, co skutkuje jego zwiększeniem. W praktyce, wystawienie faktury VAT korygującej zwiększającej pozwala na uregulowanie różnicy w podatku VAT oraz odpowiednie dostosowanie rejestru sprzedaży i rejestru VAT. Zgodnie z ustawą o VAT, taka korekta jest nie tylko prawnie wymagana, ale również korzystna dla obu stron transakcji, gdyż pozwala na uniknięcie potencjalnych problemów z urzędami skarbowymi. Warto również pamiętać, że każda faktura korygująca musi zawierać odpowiednie dane dotyczące pierwotnej faktury, aby zapewnić jasność i przejrzystość transakcji.

Pytanie 36

W trakcie przeprowadzania spisu z natury dokonuje się inwentaryzacji

A. funduszy specjalnych

B. kapitałów własnych

C. należności wątpliwych

D. wyrobów gotowych

Fundusze specjalne oraz kapitały własne, mimo że są istotnymi elementami sprawozdań finansowych, nie są przedmiotem inwentaryzacji w rozumieniu fizycznego stanu zasobów. Fundusze specjalne odnoszą się do określonych funduszy przeznaczonych na konkretne cele, które są zarządzane na poziomie finansowym, a nie jako fizyczne aktywa. Podobnie, kapitały własne odzwierciedlają wartość, jaką właściciele posiadają w firmie, ale nie są to aktywa, które można zliczyć w trakcie spisu z natury. Należności wątpliwe to kategoria, która dotyczy zobowiązań finansowych, które mogą być trudne do ściągnięcia, jednak także nie podlegają inwentaryzacji w formie fizycznej. Często występuje błąd myślowy, polegający na utożsamianiu inwentaryzacji z wszelkimi aspektami księgowości, podczas gdy jej celem jest głównie weryfikacja fizycznego stanu materiałów oraz towarów. Kluczowe jest zrozumienie, że inwentaryzacja koncentruje się na rzeczywistych ilościach i wartościach aktywów, które mogą być liczone i sprawdzane bezpośrednio, co odnosi się przede wszystkim do wyrobów gotowych. Z tego względu pomyłki w identyfikacji przedmiotów inwentaryzacji mogą prowadzić do błędów w raportowaniu finansowym oraz naruszenia standardów rachunkowości.

Pytanie 37

Odszkodowanie uzyskane w wyniku zdarzeń wykraczających poza standardowe ryzyko działalności powinno być zapisane

A. na konto zysków nadzwyczajnych

B. w ciężar strat nadzwyczajnych

C. uznając straty nadzwyczajne

D. obciążając zyski nadzwyczajne

Odszkodowanie uzyskane z tytułu zdarzeń wykraczających poza ogólne ryzyko prowadzenia działalności należy zapisać na dobro zysków nadzwyczajnych, ponieważ jest to zgodne z zasadami rachunkowości, które klasyfikują tego typu przychody jako nieprzewidywalne oraz nienormowane. Przykładem może być sytuacja, w której firma otrzymuje odszkodowanie za straty spowodowane klęską żywiołową, która nie jest związana z jej codzienną działalnością. W takim przypadku odszkodowanie nie wpływa na standardową działalność operacyjną, więc powinno być ujmowane w księgach rachunkowych jako przychód nadzwyczajny. Dobrą praktyką jest również zapewnienie, aby takie odszkodowania były odpowiednio dokumentowane oraz ujawniane w sprawozdaniach finansowych, co pozwala na lepszą przejrzystość i zrozumienie sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. Warto również pamiętać, że klasyfikacja przychodów nadzwyczajnych pozwala na ich oddzielenie od regularnych wyników operacyjnych, co jest istotne dla analizy rentowności i stabilności finansowej firmy.

Pytanie 38

Wskaż dokument księgowy, w którym według przepisów ustawy o rachunkowości można skorygować pomyłkę poprzez przekreślenie błędnych treści lub wartości, z zachowaniem czytelności skreślonych słów lub cyfr, wpisanie poprawnej treści oraz daty korekty i złożenie podpisu osoby uprawnionej do tego.

A. Faktura zakupu

B. WB – Wyciąg bankowy

C. Faktura sprzedaży

D. Pw – Przyjęcie wewnętrzne

Odpowiedź Pw – Przyjęcie wewnętrzne jest poprawna, ponieważ zgodnie z ustawą o rachunkowości, w przypadku błędów w dowodach księgowych, możliwe jest ich poprawienie w sposób, który zachowuje czytelność. Przyjęcie wewnętrzne, jako dowód księgowy używany do ewidencji przyjęcia towarów i materiałów, pozwala na skorygowanie błędów poprzez skreślenie błędnych treści oraz wprowadzenie poprawnych danych. Tego typu procedura jest stosowana w praktyce, aby utrzymać integralność dokumentacji oraz przejrzystość zapisów księgowych. Na przykład, jeśli wprowadzono błędną kwotę związana z przyjęciem towaru, pracownik może skreślić tę kwotę, wpisać poprawną oraz datę tej poprawki, co jest zgodne z zasadami dobrej praktyki rachunkowości. Umożliwia to nie tylko korekcję w księgach, ale również łatwe śledzenie historii zmian w dokumentacji, co jest ważne dla audytów i kontroli wewnętrznych.

Pytanie 39

Lokata dwuletnia założona w banku powinna być sklasyfikowana jako

A. aktywa obrotowe

B. aktywa trwałe

C. kapitały obce

D. kapitały własne

Aktywa obrotowe to zasoby, które przedsiębiorstwo wykorzystuje w krótkim okresie, zazwyczaj do jednego roku. Wśród nich znajdują się zapasy, należności oraz gotówka. Klasyfikacja dwuletniej lokaty jako aktywa obrotowe byłaby błędna, ponieważ zakładałaby, że przedsiębiorstwo zamierza zrealizować te środki w krótkim czasie, co nie ma miejsca w przypadku długoterminowych inwestycji. Kapitały obce odnoszą się do zobowiązań przedsiębiorstwa wobec osób trzecich, takich jak kredyty czy obligacje. Lokata bankowa nie jest zobowiązaniem, lecz jest to forma inwestycji, dlatego jej klasyfikacja jako kapitałów obcych jest niewłaściwa. Kapitały własne to zasoby finansowe, które przedsiębiorstwo posiada na własność, zainwestowane przez właścicieli lub akcjonariuszy, a lokaty nie są uznawane za kapitał własny, gdyż są to środki zainwestowane w banku, a nie w aktywa przedsiębiorstwa. W praktyce, pomyłki w klasyfikacji aktywów mogą prowadzić do nieprawidłowej analizy finansowej oraz błędnych decyzji inwestycyjnych, co może negatywnie wpłynąć na stabilność i płynność firmy. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic między aktywami trwałymi a obrotowymi oraz ich wpływu na finanse przedsiębiorstwa.

Pytanie 40

Czym są konta analityczne?

A. wynikiem poziomego podziału kont, przez co konto dzielone przestaje istnieć

B. skutkiem poziomego podziału kont, podczas którego konto dzielone oraz nowe konta powstałe w wyniku podziału mogą działać równocześnie

C. rezultatem pionowego podziału kont

D. wynikiem łączenia kont

Podział poziomy kont to proces, w którym jedno konto analityczne zostaje podzielone na kilka kont, które równocześnie funkcjonują obok siebie. Taki podział jest często stosowany w analizie finansowej i rachunkowości, ponieważ umożliwia lepsze śledzenie i zarządzanie różnymi aspektami działalności. Na przykład, w ramach podziału poziomego konta "Przychody" można utworzyć osobne konta dla różnych linii produktowych, co pozwala na dokładniejsze raportowanie i analizę wyników finansowych każdej z linii. Dzięki takiemu podejściu, zarządzający mogą szybko identyfikować obszary wymagające poprawy oraz podejmować bardziej świadome decyzje oparte na szczegółowych danych. Zgodnie z dobrymi praktykami rachunkowości, konta analityczne powinny być na tyle szczegółowe, aby umożliwiały monitoring wyników na różnych poziomach, co jest kluczowe w strategiach zarządzania i podejmowania decyzji. Właściwe stosowanie podziału poziomego przyczynia się również do zgodności z regulacjami finansowymi, ponieważ umożliwia lepsze przedstawienie sytuacji finansowej przedsiębiorstwa.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej