Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 2 czerwca 2025 00:05
Data zakończenia: 2 czerwca 2025 00:28

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Tynki szlachetne obejmują tynki

A. ciepłochronne

B. zmywane

C. pocienione

D. wodoszczelne

W kwestii tynków szlachetnych, odpowiedzi, które nie są zmywane, nie spełniają wymagań co do estetyki i funkcjonalności, które dziś są ważne. Tynki wodoszczelne, mimo że chronią przed wilgocią, nie pasują do kategorii tynków szlachetnych, bo ich główną rolą jest ochrona przed wodą, a nie ładny wygląd. Zazwyczaj używa się ich w miejscach, gdzie woda jest problemem, ale nie dają one efektownego wykończenia, które byśmy oczekiwali po tynkach szlachetnych. Z tynkami pocienionymi jest trochę zamieszania, bo można je pomylić z tynkami dekoracyjnymi, ale ich cienka warstwa ma swoje minusy, bo często nie wytrzymuje jakichś uszkodzeń. Ciepłochronne tynki, mimo że dobrze izolują, też nie wpasowują się w kategorię estetyki. Zwykle są stosowane w ociepleniu budynków, przez co nie są uważane za tynki szlachetne. Tak naprawdę, w tynkach szlachetnych ważne jest, żeby zrozumieć, że niektóre materiały, mimo że mają swoje plusy, nie spełniają estetycznych i użytkowych standardów, co może prowadzić do błędnych wniosków na ich temat.

Pytanie 2

Aby przygotować betonową mieszankę o objętościowej proporcji składników 1:2:4, jakie składniki należy zgromadzić?

A. 1 część cementu, 2 części wody i 4 części żwiru

B. 1 część cementu, 2 części piasku i 4 części żwiru

C. 1 część piasku, 2 części żwiru i 4 części cementu

D. 1 część żwiru, 2 części cementu i 4 części wody

Wszystkie podane odpowiedzi nieprawidłowo interpretują proporcje składników niezbędnych do wykonania mieszanki betonowej o stosunku 1:2:4. W szczególności, pierwsza odpowiedź myli kolejność i rodzaj materiałów, sugerując użycie zbyt dużej ilości wody w porównaniu do innych składników. W betonowaniu stosuje się zasadę, że cement jest kluczowym spoiwem, a jego ilość powinna być zawsze odpowiednia do ilości piasku i żwiru. Ponadto, odpowiedzi, które zmieniają proporcje piasku i żwiru lub sugerują użycie cementu jako drugiego składnika, nie uwzględniają podstawowych zasad budowy mieszanki. Typowym błędem w analizie proporcji jest założenie, że każdy materiał może być dowolnie modyfikowany bez wpływu na końcowy efekt. Skutkuje to nie tylko obniżeniem wytrzymałości betonu, ale również jego podatnością na pęknięcia i degradację. Warto zwrócić uwagę na normy, takie jak PN-EN 206, które precyzyjnie określają wymagania dotyczące składu i właściwości betonu, w tym proporcje składników, co jest kluczowe dla uzyskania materiału o odpowiednich parametrach wytrzymałościowych. Dlatego, nieprzestrzeganie tych zasad i dobrych praktyk budowlanych prowadzi do poważnych problemów konstrukcyjnych oraz wytrzymałościowych w finalnej budowli.

Pytanie 3

Jakie z podanych cegieł powinny być użyte do budowy lekkiej ścianki działowej o grubości 12 cm?

A. Dziurawki

B. Ceramiczne pełne

C. Silikatowe pełne

D. Klinkierowe

Dziurawki, czyli cegły ceramiczne z otworami, są idealnym materiałem do budowy lekkich ścianek działowych o grubości 12 cm. Dzięki swojej strukturze, dziurawki charakteryzują się niską masą oraz dobrą izolacyjnością akustyczną i termiczną. Otwory w cegle zmniejszają jej ciężar, co ma kluczowe znaczenie przy budowie ścianek działowych, gdzie nie ma potrzeby stosowania ciężkich materiałów. Zastosowanie takich cegieł pozwala na szybszy i łatwiejszy montaż ścianek, co przyspiesza cały proces budowy. Dodatkowo, dziurawki są często wykorzystywane w budownictwie ze względu na swoje dobre właściwości mechaniczne oraz łatwość w obróbce. W praktyce, wykorzystanie dziurek w konstrukcji ścianek działowych jest zgodne z normami budowlanymi, które zalecają stosowanie lekkich materiałów w takich zastosowaniach. Warto również zauważyć, że dziurawki są bardziej przyjazne dla środowiska, ponieważ często są produkowane z naturalnych surowców i mają niską emisję CO2 podczas produkcji.

Pytanie 4

Cena jednego 25-kilogramowego worka suchej zaprawy tynkarskiej wynosi 9 zł. Jaka będzie suma wydatków na zaprawę potrzebną do otynkowania 52 m²ściany, jeśli jeden worek wystarcza na wykonanie tynku na powierzchni 1,3 m²ściany?

A. 625 zł

B. 360 zł

C. 225 zł

D. 468 zł

Koszt zaprawy tynkarskiej obliczamy na podstawie powierzchni ściany, którą chcemy otynkować, oraz wydajności jednego worka. W tym przypadku mamy 52 m² do otynkowania, a jeden worek wystarcza na 1,3 m². Aby obliczyć liczbę worków potrzebnych do pokrycia całej powierzchni, dzielimy 52 m² przez 1,3 m²: 52 / 1,3 ≈ 40 worków. Koszt jednego worka wynosi 9 zł, więc całkowity koszt uzyskujemy mnożąc liczbę worków przez cenę jednego worka: 40 * 9 zł = 360 zł. W praktyce, przy zakupach materiałów budowlanych, zazwyczaj warto uwzględnić dodatkową ilość materiału na ewentualne straty, co również potwierdza, że dobrze jest mieć zapas. Warto także zwrócić uwagę na to, że ceny materiałów budowlanych mogą się różnić w zależności od dostawcy i lokalizacji, dlatego zawsze warto porównać oferty przed zakupem. Standardy budowlane wskazują na konieczność przemyślanej kalkulacji kosztów, co jest kluczowym elementem zarządzania projektem budowlanym.

Pytanie 5

Powierzchnia gipsowa, która ma być poddana tynkowaniu, musi być

A. gładka i nawilżona

B. gładka i sucha

C. porysowana i sucha

D. porysowana i nawilżona

Prawidłowe przygotowanie podłoża gipsowego do tynkowania jest kluczowym aspektem, który może zostać zignorowany przy błędnej interpretacji wymagań. Odpowiedzi, które sugerują gładkie i suche podłoże, opierają się na mylnym założeniu, że idealnie gładka powierzchnia zapewnia najlepszą adhezję. W rzeczywistości, brak jakiejkolwiek faktury na podłożu gipsowym skutkuje mniejszą powierzchnią styku, co może prowadzić do łatwego odrywania się tynku. Gdy podłoże jest suche, tynk może wchłonąć wilgoć z gipsu zbyt szybko, co może prowadzić do pęknięć i niestabilności. Porysowanie powierzchni gipsowej jest zatem fundamentalne, ponieważ zwiększa ona powierzchnię styku i poprawia właściwości klejące. Z kolei odpowiedzi sugerujące, że podłoże powinno być porysowane i zwilżone, lecz przy jednoczesnym wskazaniu na jego porysowanie bez nawilżenia, również są błędne. Wysoka wilgotność jest kluczowa w procesie wiązania tynku. Zbyt duże wysuszenie podłoża przez porysowanie bez odpowiedniego nawilżenia może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń tynku. Dlatego, aby zapewnić estetyczne i trwałe wykończenie, należy przestrzegać standardów budowlanych dotyczących przygotowania podłoża, które zalecają stosowanie nawilżania przed aplikacją tynku, co jest praktyką zgodną z normami branżowymi.

Pytanie 6

Jeśli wydano 1 000 zł na materiały, a wydatki na robociznę stanowią 80 % kosztów materiałów, to całkowite koszty robocizny i materiałów wynoszą

A. 1 200 zł

B. 1 080 zł

C. 1 800 zł

D. 1 020 zł

Aby obliczyć łączne koszty robocizny i materiałów, należy najpierw określić wysokość kosztów robocizny, które wynoszą 80% od wartości zakupionych materiałów. Koszty materiałów wynoszą 1 000 zł, więc 80% z tej kwoty obliczamy jako 0,8 * 1 000 zł, co daje 800 zł. Następnie dodajemy te koszty do kosztów materiałów, co daje 1 000 zł + 800 zł = 1 800 zł. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania kosztami, które zalecają dokładne wyliczanie wszystkich wydatków związanych z projektem. W kontekście budżetowania, istotne jest uwzględnianie nie tylko bezpośrednich kosztów materiałów, ale także kosztów robocizny, co pozwala na uzyskanie pełnego obrazu finansowego projektu. Przykładem zastosowania tego typu obliczeń jest planowanie budowy, gdzie można oszacować całkowite wydatki przed rozpoczęciem prac, co wpływa na lepsze zarządzanie budżetem.

Pytanie 7

Reperacja pojedynczych uszkodzeń oraz niewielkich pęknięć na powierzchni tynku ściany nośnej polega na klinowym usunięciu tynku oraz

A. wprowadzeniu zaczynu cementowego pod ciśnieniem

B. nasączeniu pękniętych miejsc wodą i uzupełnieniu ubytków zaprawą taką jak tynk

C. uzupełnieniu ubytków zaprawą cementową

D. wzmocnieniu konstrukcji klamrowo i ponownym otynkowaniu

Odpowiedź dotycząca nasączenia miejsc spękań wodą i wypełnienia ubytków zaprawą tynkarską jest poprawna, ponieważ taka procedura pozwala na skuteczne zminimalizowanie ryzyka dalszych uszkodzeń oraz zapewnienie właściwej przyczepności materiału naprawczego. Przed przystąpieniem do naprawy, ważne jest, aby dokładnie oczyścić uszkodzoną powierzchnię z luźnych fragmentów tynku oraz zanieczyszczeń, co pozwoli na lepsze wnikanie wody do spękań. Następnie, nasączenie wodą umożliwia aktywację drobnych cząsteczek cementu w zaprawie, co w połączeniu z odpowiednim wypełnieniem ubytków zaprawą tynkarską przyczynia się do uzyskania trwałej i estetycznej naprawy. Zgodnie z normą PN-EN 998-1, właściwe przygotowanie powierzchni oraz użycie odpowiednich materiałów budowlanych jest kluczowe dla zapewnienia długotrwałej jakości wykończenia. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie budownictwa i renowacji, co potwierdza jego skuteczność w zakresie zachowania estetyki oraz integralności konstrukcyjnej ścian. Przykładowo, w budynkach zabytkowych, gdzie estetyka ma kluczowe znaczenie, podejście to jest szczególnie istotne, aby zachować autentyczność i charakter oryginalnych materiałów.

Pytanie 8

Strzępia zazębione tworzy się, pozostawiając w każdej drugiej warstwie muru puste miejsce o głębokości

A. 1/2 cegły

B. 1 cegła

C. 2 cegły

D. 1/4 cegły

Strzępia zazębione to technika stosowana w murarstwie, która polega na wprowadzeniu do muru pustek w regularnych odstępach. Pozostawienie pustki o głębokości 1/4 cegły w co drugiej warstwie muru pozwala na uzyskanie odpowiednich właściwości strukturalnych oraz estetycznych. Głębokość 1/4 cegły jest standardowym rozwiązaniem, które umożliwia efektywne łączenie różnych warstw muru, co zwiększa jego stabilność. Pustki te mają kluczowe znaczenie dla przewietrzania muru oraz jego zabezpieczenia przed wilgocią. W praktyce, murarz wykonujący strzępia zazębione musi dokładnie przestrzegać określonych wymiarów, aby zapewnić trwałość konstrukcji. Zgodnie z zasadami sztuki budowlanej, odpowiednia głębokość pustek jest niezbędna do uzyskania właściwej cyrkulacji powietrza, co z kolei wpływa na długowieczność muru. Dodatkowo, w budownictwie wykorzystuje się różne rodzaje zapraw, które również powinny być dostosowane do wykonywanych strzępów, aby zapewnić odpowiednią przyczepność i wytrzymałość.

Pytanie 9

Jakie wskazanie sygnalizuje odrywanie się tynku od podstawy?

A. Dostrzegalne pęknięcie na powierzchni tynku

B. Widoczne zgrubienie na powierzchni tynku

C. Głuchy dźwięk podczas stukania w tynk młotkiem

D. Łatwość w zarysowaniu powierzchni tynku za pomocą ostrza

Widoczne na powierzchni tynku pęknięcie, zgrubienie lub łatwość zarysowania powierzchni tynku ostrzem mogą być mylące jako wskaźniki problemów z tynkiem, jednak nie są one bezpośrednimi oznakami odwarstwienia. Pęknięcia w tynku mogą wskazywać na różne czynniki, takie jak skurcz materiału, zmiany temperatury lub ruchy konstrukcyjne, ale niekoniecznie sugerują, że tynk oddzielił się od podłoża. Zgrubienia mogą być wynikiem nadmiernej aplikacji materiału lub nierówności podłoża, co również nie jest bezpośrednio związane z odwarstwieniem. W przypadku łatwego zarysowania tynku, może to sugerować miękkość materiału lub jego niewłaściwe utwardzenie, ale nie dowodzi odwarstwienia. Te błędne podejścia prowadzą do mylnych wniosków, przez co nieprawidłowa ocena stanu tynku może prowadzić do kosztownych napraw w przyszłości. Kluczowe jest, aby oceniać stan tynku na podstawie rzetelnych metod diagnostycznych, takich jak wspomniane ostukiwanie, które daje jednoznaczne sygnały o rzeczywistym stanie przyczepności tynku do podłoża.

Pytanie 10

Wszystkie techniczne wymagania związane z realizacją i odbiorem prac tynkarskich znajdują się w

A. projekcie architektonicznym

B. dzienniku budowy

C. specyfikacji technicznej

D. kosztorysie ofertowym

Dziennik budowy jest dokumentem administracyjnym, który służy do rejestrowania postępu prac budowlanych oraz wszelkich istotnych wydarzeń na budowie. Nie zawiera on jednak szczegółowych wymagań dotyczących wykonania robót, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących jego roli w procesie budowlanym. W projekcie architektonicznym znajdują się głównie rysunki i opisy dotyczące ogólnego wyglądu budynku oraz jego funkcji, ale nie precyzuje on technologii wykonania poszczególnych robót budowlanych. Kosztorys ofertowy koncentruje się na aspektach finansowych inwestycji, takich jak wycena robót, ale również nie zawiera informacji technicznych dotyczących wykonania prac. Zrozumienie roli każdego z tych dokumentów jest kluczowe w procesie budowlanym. W praktyce, błędne przekonanie, że może się je stosować jako alternatywę dla specyfikacji technicznej, często prowadzi do problemów budowlanych, takich jak niezgodność materiałów z wymaganiami czy niedostateczna jakość wykonania. Dlatego ważne jest, aby w każdym projekcie budowlanym klarownie określić, jakie dokumenty są odpowiedzialne za konkretne aspekty techniczne, aby uniknąć nieporozumień i zapewnić wysoką jakość końcowego produktu.

Pytanie 11

Na podstawie przedstawionej receptury roboczej oblicz ilość piasku potrzebną do wykonania 1,5 mieszanki betonowej.

Receptura robocza wykonania 1 m³ mieszanki betonowej
cement 42,5	430 kg
piasek	320 kg
żwir	578 kg
woda	267 l

A. 320 kg

B. 645 kg

C. 480 kg

D. 867 kg

Twoja odpowiedź jest poprawna! Ilość piasku potrzebna do wykonania 1,5 m³ mieszanki betonowej oblicza się przez pomnożenie ilości piasku wymaganej do 1 m³ przez współczynnik 1,5. Zazwyczaj na 1 m³ mieszanki betonowej potrzebujemy około 320 kg piasku, w związku z czym 1,5 m³ wymaga 480 kg piasku (320 kg * 1,5 = 480 kg). W praktyce stosowanie odpowiednich proporcji składników jest kluczowe dla uzyskania pożądanych właściwości betonu, takich jak wytrzymałość i trwałość. W branży budowlanej standardy, takie jak PN-EN 206, zalecają precyzyjne obliczenia i użycie odpowiednich materiałów zgodnie z recepturą, aby zapewnić jakość wykonania. Zrozumienie, jak obliczać proporcje składników, jest niezbędne dla każdego inżyniera budownictwa oraz technika, co przekłada się na efektywność pracy oraz bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 12

Na podstawie informacji podanych w instrukcji producenta oblicz, ile 25 kilogramowych worków zaprawy murarskiej należy przygotować do wymurowania 40 m² ściany o grubości 25 cm.

Instrukcja producenta
Grubość ściany (z cegły pełnej)	Zużycie zaprawy przy grubości spoiny ok. 1 cm
1/2 c	40 kg/m²
1 c	100 kg/m²

A. 64 worki.

B. 160 worków.

C. 128 worków.

D. 40 worków.

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ prawidłowo oblicza ilość zaprawy murarskiej potrzebnej do wymurowania ściany o powierzchni 40 m² i grubości 25 cm. Zgodnie z instrukcją producenta, zużycie zaprawy dla ściany o takiej grubości wynosi 100 kg/m². Wykonując obliczenia, mnożymy powierzchnię ściany przez zużycie zaprawy: 40 m² * 100 kg/m² = 4000 kg. Następnie dzielimy całkowitą masę zaprawy przez wagę jednego worka, co daje 4000 kg / 25 kg/worek = 160 worków. W praktyce, dokładne obliczenia ilości materiałów budowlanych są kluczowe dla uniknięcia niedoborów i opóźnień w projektach budowlanych. W branży budowlanej stosuje się standardy, które uwzględniają różne czynniki, takie jak rodzaj materiałów, grubość ścian i warunki klimatyczne, co sprawia, że precyzyjne obliczenia są niezbędne dla efektywności i bezpieczeństwa konstrukcji. Dobrą praktyką jest również uwzględnienie pewnego marginesu na straty materiałowe oraz ewentualne poprawki podczas pracy.

Pytanie 13

Tynk klasy IVf wykonuje się

A. trójwarstwowo, wygładzając packą pokrytą filcem

B. trójwarstwowo, wygładzając packą na gładko

C. dwuwarstwowo, wygładzając packą styropianową

D. dwuwarstwowo, wygładzając packą na ostro

Poprawna odpowiedź wskazuje, że tynk kategorii IVf wykonuje się trójwarstwowo, zacierając packą obłożoną filcem. Proces ten jest zgodny z aktualnymi normami budowlanymi i najlepszymi praktykami w branży tynkarskiej. Tynki IVf charakteryzują się wysoką odpornością na warunki atmosferyczne oraz wymagają szczególnego podejścia podczas aplikacji. Trójwarstwowy system tynkowy pozwala na uzyskanie optymalnej trwałości i estetyki powłok. Pierwsza warstwa, zwana podkładową, ma na celu zapewnienie odpowiedniej przyczepności do podłoża, podczas gdy druga warstwa odpowiada za wyrównanie powierzchni. Ostatnia, zewnętrzna warstwa, zacierana packą obłożoną filcem, tworzy gładką i estetyczną powłokę, która jest jednocześnie odporniejsza na uszkodzenia mechaniczne oraz działanie czynników zewnętrznych. Prawidłowe wykonanie tynków IVf ma kluczowe znaczenie dla ich funkcjonalności oraz przedłużenia żywotności budynku, dlatego należy przestrzegać wszystkich wskazówek producentów oraz norm budowlanych.

Pytanie 14

Która z poniższych zapraw jest odporna na wysokie temperatury?

A. Silikatowa

B. Wapienna

C. Cementowa

D. Krzemionkowa

Zaprawy silikatowe, wapienne i cementowe różnią się znacznie pod względem właściwości ogniotrwałych. Zaprawy silikatowe, mimo że są często wykorzystywane w budownictwie, nie są uważane za ogniotrwałe, ponieważ ich skład chemiczny zawiera znaczną ilość składników, które mogą się topnieć lub deformować w wysokich temperaturach. Stosowanie ich w miejscach narażonych na intensywne ciepło może prowadzić do ich uszkodzenia, co jest szczególnie istotne w kontekście konstrukcji przemysłowych oraz pieców. W przypadku zapraw wapiennych, chociaż mogą one być używane w różnych zastosowaniach budowlanych, ich odporność na wysoką temperaturę jest ograniczona. Wysoka zawartość węglanu wapnia sprawia, że w warunkach podwyższonej temperatury następuje ich rozkład, co prowadzi do utraty struktury i wytrzymałości. Z kolei zaprawy cementowe, mimo że są powszechnie stosowane ze względu na swoją wytrzymałość, również nie są odpowiednie do zastosowań ogniotrwałych, ponieważ w warunkach ekstremalnych mogą doświadczać pęknięć i deformacji spowodowanych skurczem termicznym. Wiele osób popełnia błąd myślowy, zakładając, że każdy rodzaj zaprawy, który wydaje się być wytrzymały, będzie również odporny na ciepło. Kluczowe jest zrozumienie różnic pomiędzy materiałami budowlanymi oraz ich specyfiką zastosowania, aby uniknąć problemów konstrukcyjnych w przyszłości.

Pytanie 15

W trakcie realizacji tynków wewnętrznych wykorzystuje się rusztowania

A. drabinowe

B. stojakowe

C. na wysuwnicach

D. na kozłach

Odpowiedzi, które nie uwzględniają zastosowania kozłów tynkarskich, często prowadzą do mylnych wniosków na temat efektywności oraz bezpieczeństwa pracy przy tynkowaniu. Drabiny, mimo że mogą być stosowane w niektórych przypadkach, ograniczają mobilność i zwiększają ryzyko upadków. Użytkownik pracujący na drabinie nie ma stabilnej platformy roboczej, co utrudnia precyzyjne nakładanie tynku oraz może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Z kolei rusztowania na wysuwnicach, chociaż oferują pewną elastyczność, mogą być nieodpowiednie do tynków wewnętrznych z uwagi na ich konstrukcję, która nie zawsze zapewnia odpowiednią stabilność przy niestabilnych lub nierównych powierzchniach. Stojakowe rusztowania, choć czasami stosowane, nie są optymalne do prac wewnętrznych, gdzie z reguły wymagane jest dostosowanie wysokości oraz stabilność. Kluczowym błędem myślowym jest nieuznawanie, że odpowiedni dobór narzędzi i sprzętu ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa oraz efektywności pracy. Prawidłowe wykorzystanie kozłów tynkarskich zgodnie z normami BHP zwiększa wydajność i zmniejsza ryzyko urazów, co czyni je najbardziej odpowiednim rozwiązaniem dla tego typu prac.

Pytanie 16

Krążyna stanowi element wspierający, który umożliwia realizację

A. sklepień i łuków

B. stropów gęstożebrowych

C. stropów Kleina

D. gzymsów oraz cokołów

Krążyna, jako pomocnicza konstrukcja podporowa, jest kluczowym elementem w procesie budowy sklepień i łuków. Działa jako zewnętrzny element wspierający, który pozwala na właściwe przenoszenie obciążeń konstrukcyjnych oraz stabilizację formy architektonicznej. W przypadku łuków, krążyna umożliwia równomierne rozłożenie sił działających na łuk, co jest istotne dla zachowania jego integralności strukturalnej. Przykładowo, w architekturze romańskiej i gotyckiej, sklepy krzyżowo-żebrowe wykorzystują krążyny jako istotne wsparcie dla skomplikowanych form. Użycie krążyn w projektach budowlanych zgodnych z normami Eurokodów zapewnia optymalizację rozkładu obciążeń, co przekłada się na długowieczność i bezpieczeństwo budowli. Należy także pamiętać o estetyce, ponieważ krążyny mogą być również elementem dekoracyjnym, co widoczne jest w wielu zabytkowych obiektach architektonicznych, gdzie harmonijnie łączą funkcję strukturalną z walorami wizualnymi.

Pytanie 17

Betonową mieszankę tuż po umieszczeniu w formach należy

A. zagęścić

B. zwilżyć wodą

C. nawilżyć mleczkiem cementowym

D. przykryć matami lub folią

Zagęszczanie mieszanki betonowej zaraz po jej ułożeniu to mega ważny krok w budowlance. Dlaczego? Bo czyni beton gęstszym i lepszym pod względem mechanicznym, co z kolei sprawia, że konstrukcja staje się bardziej wytrzymała. Jak to działa? W sumie to proste – podczas zagęszczania usuwamy puste miejsce powietrzne, które mogą osłabiać beton i powodować, że nie będzie on jednorodny. W praktyce najczęściej korzysta się z wibratorów, zarówno ręcznych, jak i tych zmechanizowanych. Dzięki ich drganiom masa betonowa lepiej się układa w formie. No i to wszystko jest zgodne z normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 206, które mówią o tym, jak ważne jest porządne zagęszczenie. Dodatkowo, wibracja pomaga lepiej wypełnić formy, co jest szczególnie ważne, gdy robimy coś skomplikowanego. W końcu, odpowiednie zagęszczenie ma ogromny wpływ na to, jak długo beton będzie trwały i odporny na różne czynniki zewnętrzne. To w budownictwie i inżynierii lądowej jest po prostu kluczowe.

Pytanie 18

Przed przystąpieniem do naprawy tynku, który jest odparzony i silnie zawilgocony, co należy zrobić?

A. osuszyć miejsca zawilgocone oraz odparzone i zagruntować je emulsją gruntującą

B. skuć tynk w miejscach zawilgoconych oraz odparzonych i osuszyć mur

C. pokryć całą powierzchnię tynku preparatem hydrofobowym

D. pokryć całą powierzchnię tynku mleczkiem cementowym

Reperacja tynku odparzonego i mocno zawilgoconego wymaga przede wszystkim dokładnej oceny stanu podłoża. Skucie tynku w miejscach zawilgoconych oraz odparzonych jest kluczowym krokiem, ponieważ pozwala na usunięcie warstwy, która nie tylko straciła swoje właściwości użytkowe, ale także może prowadzić do dalszych uszkodzeń strukturalnych. Po skuciu tynku istotne jest osuszenie muru, co można osiągnąć poprzez zastosowanie metod takich jak wentylacja, osuszacze powietrza czy naturalne suszenie. Tylko suche podłoże jest w stanie przyjąć nowe materiały budowlane, co jest zgodne z ogólnymi zasadami sztuki budowlanej. W przypadku dalszego przystąpienia do prac, zaleca się gruntowanie osuszonego muru emulsją gruntującą, co poprawia przyczepność nowego tynku. Te działania są zgodne z normami budowlanymi oraz dobrymi praktykami, które mają na celu zapewnienie długotrwałości i efektywności przeprowadzanych prac.

Pytanie 19

Czym jest spoiwo mineralne hydrauliczne?

A. gips hydrauliczny

B. wapno hydratyzowane

C. wapno dolomitowe

D. cement hutniczy

Wybór wapna dolomitowego jako spoiwa mineralnego hydraulicznego jest błędny, ponieważ jest to materiał, który twardnieje jedynie w obecności dwutlenku węgla, a nie pod wpływem wody. Wapno dolomitowe jest stosunkowo mało odporne na działanie wody, co ogranicza jego zastosowanie w konstrukcjach narażonych na wilgoć. Gips hydrauliczny, choć ma zdolność do twardnienia w wodzie, nie jest klasyfikowany jako spoiwo mineralne hydrauliczne w znaczeniu używanym w budownictwie, gdyż jego zastosowanie jest raczej ograniczone do tynków i wykończeń. Wapno hydratyzowane, podobnie jak wapno dolomitowe, również wymaga obecności CO2 do twardnienia, co czyni je nieodpowiednim w kontekście hydraulicznych spoiw mineralnych. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru tych materiałów, często wynikają z niepełnego zrozumienia różnic między spoiwami hydraulicznymi a tymi, które wymagają reakcji z atmosferycznym dwutlenkiem węgla. Kluczowe jest zrozumienie, że wytrzymałość i odporność na wodę są kluczowymi cechami spoiw hydraulicznych, a wybór niewłaściwego materiału może prowadzić do poważnych problemów konstrukcyjnych.

Pytanie 20

Rozbiórkę budynku z murowanymi ścianami i dachowym stropem drewnianym należy rozpocząć od

A. rozbiórki konstrukcji więźby dachowej

B. demontażu stolarki okiennej i drzwiowej

C. demontażu urządzeń i instalacji sanitarnych

D. rozbiórki ścianek działowych

Demontaż urządzeń sanitarnych, zanim zaczniemy rozbiórkę budynku murowanego z drewnianym dachem, to naprawdę ważna sprawa. Dzięki temu dbamy o bezpieczeństwo i ułatwiamy sobie całą robotę. Te instalacje, jak rury wodociągowe czy systemy grzewcze, mogą sprawić kłopoty, jeżeli będą przypadkowo uszkodzone. Na przykład, jeśli najpierw pozbędziemy się tych instalacji, to zmniejszamy ryzyko wycieków wody, które mogłyby zniszczyć strukturę budynku, a to z kolei wiązałoby się z dodatkowymi kosztami napraw. W zgodzie z normami budowlanymi, jak chociażby PN-EN 16272, powinniśmy dokładnie sprawdzić, co mamy w budynku przed rozpoczęciem rozbiórki. Z mojego doświadczenia, dobre przygotowanie i wcześniejsze usunięcie urządzeń sanitarnych to nie tylko wymóg prawny, ale też mądra praktyka w budowlance. Dzięki temu rozbiórka idzie sprawnie i bez problemów.

Pytanie 21

Tynk klasy IV wykonuje się

A. dwuwarstwowo, wygładzając packą na ostro

B. trójwarstwowo, wygładzając packą obłożoną filcem

C. trójwarstwowo, wygładzając packą na gładko

D. dwuwarstwowo, wygładzając packą styropianową

Tynk kategorii IV, który jest zacierany packą na gładko, charakteryzuje się wysoką jakością wykończenia, co jest istotne w przypadku powierzchni, które mają być estetyczne oraz funkcjonalne. Trójwarstwowe wykonanie tynku zapewnia odpowiednią grubość oraz stabilność, co jest kluczowe w kontekście izolacyjności termicznej i akustycznej budynku. Proces ten obejmuje nałożenie pierwszej warstwy, zwanej podkładem, która ma za zadanie stworzyć odpowiednią bazę dla kolejnych warstw. Następnie nakładana jest druga warstwa, która z kolei wygładza powierzchnię i przygotowuje ją do ostatecznego zacierania. Zastosowanie packi na gładko pozwala uzyskać jednorodną, estetyczną powierzchnię, która jest łatwa do malowania i ma wysoką odporność na uszkodzenia mechaniczne. Przykładem zastosowania tynku kategorii IV mogą być elewacje budynków mieszkalnych lub użyteczności publicznej, gdzie estetyka odgrywa kluczową rolę oraz na takich powierzchniach, jak klatki schodowe, gdzie trwałość i łatwość w utrzymaniu czystości są priorytetowe.

Pytanie 22

Jeśli koszty robocizny na demontaż lm2 ceglanej ścianki działowej wynoszą 0,61 r-g, to ile czasu zajmie rozebranie 5 takich ścianek, z których każda ma powierzchnię 10 m2?

A. 30,0 r-g

B. 61,0 r-g

C. 81,9 r-g

D. 30,5 r-g

Odpowiedź 30,5 r-g jest poprawna, ponieważ aby obliczyć czas potrzebny do rozebrania pięciu ścianek o powierzchni 10 m2 każda, należy najpierw określić całkowitą powierzchnię do rozebrania. Całkowita powierzchnia wynosi 5 ścianek x 10 m2 = 50 m2. Następnie, mając dane, że nakłady robocizny na rozebranie 1 m2 ceglanej ścianki wynoszą 0,61 r-g, obliczamy całkowity czas pracy: 50 m2 x 0,61 r-g/m2 = 30,5 r-g. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe w branży budowlanej, gdzie precyzyjne planowanie robocizny pozwala na optymalizację kosztów i czasu realizacji projektów. Warto także zauważyć, że tego typu obliczenia są zgodne z dobrymi praktykami zarządzania projektami, które zalecają szczegółowe rozplanowanie działań na podstawie rzetelnych danych o wydajności pracy. Oprócz tego, umiejętność precyzyjnego oszacowania czasu robocizny w projektach budowlanych jest kluczowa dla efektywnego zarządzania zasobami i terminami realizacji, co ma znaczenie dla zadowolenia klientów oraz rentowności przedsięwzięć budowlanych.

Pytanie 23

Na podstawie informacji podanych w instrukcji producenta oblicz, ile kg suchej zaprawy należy wsypać do 25 dm³ wody, aby zachować właściwe proporcje składników mieszanki.

Instrukcja producenta
Proporcje mieszania woda/sucha mieszanka	0,2 dm³/kg
Wydajność	1,5 kg/m²/mm
Czas zużycia zaprawy	ok. 2 godzin

A. 112,5 kg

B. 125 kg

C. 37,5 kg

D. 50 kg

Poprawna odpowiedź to 125 kg, ponieważ zgodnie z instrukcją producenta, na każdy kilogram suchej zaprawy potrzeba 0,2 dm³ wody. Obliczając ilość potrzebnej suchej zaprawy, dzielimy objętość wody (25 dm³) przez proporcję wody do suchej zaprawy (0,2 dm³/kg). W ten sposób uzyskujemy 25 dm³ / 0,2 dm³/kg = 125 kg. Przykładowo, w praktycznym zastosowaniu, w branży budowlanej kluczowe jest przestrzeganie tych proporcji, aby uzyskać odpowiednią wytrzymałość i trwałość mieszanki. Niedopasowanie składników może prowadzić do osłabienia struktury, co w konsekwencji wpływa na bezpieczeństwo oraz jakość wykonanej pracy. Dobre praktyki zakładają zawsze dokładne przeliczenie ilości składników przed przystąpieniem do mieszania, aby uniknąć strat materiałowych oraz czasowych. Przestrzeganie tych zasad jest istotne nie tylko w budownictwie, ale także w innych dziedzinach przemysłu, gdzie precyzyjne proporcje składników mają kluczowe znaczenie dla uzyskania pożądanych właściwości finalnego produktu.

Pytanie 24

Jeżeli do wymurowania ścian zaplanowano 6 m3 zaprawy cementowo-wapiennej M 7 i 17 m³ zaprawy cementowej M 12, to łączny koszt zakupu zapraw, zgodnie z cennikiem, wyniesie

Cennik zakupu zapraw
zaprawa cementowo-wapienna M 7	– 175,00 zł/m³
zaprawa cementowa M 12	– 200,00 zł/m³

A. 4 600,00 zł

B. 4 450,00 zł

C. 2 975,00 zł

D. 3 400,00 zł

Aby obliczyć łączny koszt zakupu zapraw, niezbędne jest przemnożenie ilości zaprawy przez ich cenę jednostkową, co stanowi standardową praktykę w zarządzaniu kosztami budowy. W opisywanym przypadku mamy 6 m3 zaprawy cementowo-wapiennej M 7 i 17 m3 zaprawy cementowej M 12. Każdy z tych typów zapraw ma różne ceny, które powinny być znane z cennika. Pomnożenie objętości zaprawy przez jednostkową cenę daje koszt dla każdej z zapraw. Następnie, poprzez zsumowanie tych dwóch wartości, uzyskujemy łączny koszt zakupu. Przykładowo, jeżeli cena jednostkowa zaprawy M 7 wynosi 300 zł/m3, a zaprawy M 12 550 zł/m3, to koszt wynosi odpowiednio 1800 zł dla M 7 oraz 9350 zł dla M 12, co daje łączny koszt 11150 zł. Poprawne podejście do obliczeń kosztów materiałowych jest kluczowe w procesie budowlanym, ponieważ wpływa na ostateczny budżet projektu oraz jego rentowność. Dobrą praktyką jest również uwzględnienie ewentualnych zniżek lub kosztów dodatkowych, co może pomóc w dokładniejszym szacowaniu.

Pytanie 25

Tynk należący do kategorii IV jest tynkiem

A. 4-warstwowym

B. 3-warstwowym

C. 2-warstwowym

D. 1-warstwowym

Tynk kategorii IV, znany jak tynk trzywarstwowy, to sprawdzony sposób na solidne i estetyczne wykończenie budynku. Składa się z trzech warstw: podkładowej, właściwej i końcowej. Ta pierwsza, zazwyczaj z zaprawy cementowo-wapiennej, daje mocny fundament, co jest ważne, żeby następne warstwy dobrze się trzymały. Warstwa właściwa, często z dodatkami, jak włókna szklane czy polipropylenowe, dodaje tynkowi wytrzymałości i sprawia, że jest odporny na pęknięcia. Na końcu mamy warstwę końcową, która odpowiada za wygląd tynku i może mieć różne faktury i kolory. W praktyce tynki trzywarstwowe używa się często w budynkach, które muszą stawić czoła trudnym warunkom atmosferycznym, co jest zgodne z normami PN-EN 998-1. To rozwiązanie jest polecane zarówno w budynkach publicznych, jak i mieszkalnych, bo znacznie zwiększa trwałość budynku i obniża koszty konserwacji.

Pytanie 26

W specyfikacji technicznej planowanego remontu w obiekcie budowlanym zawarto informację, że do wszystkich prac murarskich należy wykorzystać materiał ceramiczny o korzystnych właściwościach cieplnych. Który z typów cegieł spełnia wymagania zawarte w dokumentacji?

A. Silikatowa

B. Szamotowa

C. Kratówka

D. Klinkierowa

Cegły silikatowe, choć często stosowane w budownictwie, nie spełniają wymagań projektowych dotyczących dobrych właściwości termicznych. Silikat jest materiałem o dużej gęstości, co wpływa na jego zdolności izolacyjne, a w rezultacie na efektywność energetyczną budynku. W kontekście nowoczesnego budownictwa, coraz większą wagę przykłada się do materiałów, które nie tylko są trwałe, ale również zapewniają odpowiednią izolację termiczną. Użycie cegły silikatowej może prowadzić do wyższych kosztów ogrzewania i klimatyzacji, ponieważ taka cegła nie minimalizuje strat ciepła tak skutecznie jak inne materiały. Cegła szamotowa, z drugiej strony, jest przeznaczona głównie do budowy pieców i kominków, gdzie wymagana jest odporność na wysokie temperatury, ale nie jest ona odpowiednia do ogólnego murowania budynków mieszkalnych z uwagi na jej właściwości termiczne, które nie są optymalne. Z kolei cegła klinkierowa, choć estetyczna i trwała, nie oferuje takiej samej izolacji termicznej jak cegła kratówkowa. Jej właściwości są bardziej ukierunkowane na odporność na wodę i mrozy, co czyni ją lepszym wyborem dla elewacji czy podłóg. Dlatego wybór materiałów murowych powinien być dokładnie przemyślany, w oparciu o analizy ich właściwości, a także zgodność z wymaganiami projektowymi oraz normami budowlanymi.

Pytanie 27

Jakie działania powinny być podjęte jako pierwsze przed nałożeniem suchego tynku na nierównomierne podłoże ściany z cegły kratówki?

A. Uformować pasy kierunkowe z zaprawy cementowo-wapiennej

B. Wykonać na ścianie placki "marki"

C. Zastosować na ścianie warstwę gładzi gipsowej

D. Nałożyć zaprawę gipsową na płyty suchego tynku i mocno je przycisnąć do podłoża

Naniesienie zaprawy gipsowej na płyty suchego tynku i mocne dociskanie ich do podłoża to podejście, które może wydawać się praktyczne, jednak w rzeczywistości jest niewłaściwe, zwłaszcza w kontekście nierównych ścian. Zaprawa gipsowa nie jest odpowiednia do stosowania na nierównych powierzchniach, ponieważ jej właściwości nie zapewniają odpowiedniego wyrównania i przyczepności. Właściwe przygotowanie podłoża powinno obejmować najpierw zidentyfikowanie i skorygowanie nierówności ściany, a nie jedynie nakładanie warstwy gipsu. Ponadto, wykonanie gładzi gipsowej na nierównym podłożu nie przynosi oczekiwanych efektów, ponieważ gładź nie jest w stanie wypełnić dużych ubytków czy nierówności, co może prowadzić do pęknięć i odspojenia w przyszłości. Wykonanie pasów kierunkowych z zaprawy cementowo-wapiennej to kolejna koncepcja, która ma swoje miejsce w praktyce budowlanej, ale nie jest pierwszym krokiem w przypadku nierównych ścian. Te koncepcje często wynikają z błędnego zrozumienia procesu przygotowania podłoża oraz znaczenia dokładności w budownictwie. W praktyce, kluczowe jest przestrzeganie zasad i dobrych praktyk, co w tym przypadku oznacza najpierw ustalenie punktów odniesienia za pomocą placków 'marki', a następnie wyrównanie powierzchni przed dalszymi pracami. Ignorowanie tych zasad prowadzi do problemów w końcowym etapie wykończenia, co może być kosztowne i czasochłonne w poprawie.

Pytanie 28

Masa używana do tynków cienkowarstwowych powinna być wolna od

A. pigmentów

B. drobnego kruszywa

C. wody i spoiwa

D. zbryleń

Niestety, inne odpowiedzi mają sporo nieporozumień, jeśli chodzi o skład i właściwości zapraw do tynków cienkowarstwowych. Twierdzić, że zaprawa powinna być bez pigmentów, to błąd, bo pigmenty mogą nadać tynkom kolor i zwiększyć ich odporność na słońce. Warto korzystać z pigmentów zgodnych z normami, jak PN-EN 12878, bo dzięki nim tynk ładnie wygląda i kolory są trwalsze. Tak samo jest ze stwierdzeniem, że zaprawa nie powinna mieć drobnego kruszywa. Drobne kruszywo jest potrzebne, żeby tynk miał dobrą strukturę i był wytrzymały. Ułatwia też nakładanie, co wpływa na jakość. A jak ktoś mówi, że zaprawa nie powinna mieć wody i spoiwa, to całkowicie mija się z prawdą. Woda jest niezbędna do utwardzenia, a spoiwa dają stabilność. Krótko mówiąc, ważne jest, by wiedzieć, co wchodzi w skład zaprawy, bo inaczej można narobić problemów z jakością tynków.

Pytanie 29

Przed użyciem tynków akrylowych produkowanych w fabryce w pojemnikach, należy je

A. wymieszać bez dodatków

B. dodać utwardzacz

C. dodać pigment

D. wymieszać z wodą

Tynki akrylowe przygotowane fabrycznie w pojemnikach nie wymagają dodatkowych modyfikacji przed użyciem, co czyni je wygodnym rozwiązaniem w pracach budowlanych i remontowych. Wymieszanie ich bez dodatków zapewnia optymalne właściwości aplikacyjne, takie jak odpowiednia konsystencja, przyczepność i elastyczność. W praktyce, tynki akrylowe charakteryzują się dużą odpornością na warunki atmosferyczne oraz wydłużoną trwałością, a ich właściwości ochronne są zachowane, gdy są stosowane zgodnie z zaleceniami producenta. Tego typu tynki są często wykorzystywane zarówno w budownictwie jednorodzinnym, jak i wielorodzinnym, stanowiąc estetyczną i funkcjonalną elewację. Przygotowywanie tynków akrylowych w taki sposób, aby nie dodawać do nich żadnych substancji, jest zgodne z praktykami branżowymi, które podkreślają znaczenie zachowania integralności materiału. Należy pamiętać, że zgodność z instrukcjami producenta oraz odpowiednia aplikacja są kluczowe dla osiągnięcia najlepszych rezultatów w renowacji oraz budowie.

Pytanie 30

Rozbiórkę ręczną stropu ceglanego wspieranego na belkach stalowych należy zacząć od

A. usunąć wypełnienie stropu

B. przycięcia belek wzdłuż ścian

C. usunięcia tynku z powierzchni stropu, czyli sufitu

D. demontażu wierzchniej warstwy stropu, czyli podłogi

Rozpoczęcie ręcznej rozbiórki stropu ceglanego od wycięcia belek przy ścianach jest podejściem niebezpiecznym i niezgodnym z zasadami dobrej praktyki budowlanej. Tego rodzaju działanie może prowadzić do destabilizacji konstrukcji, co stwarza poważne ryzyko zawalenia się stropu. Belek nie powinno się wycinać przed dokładnym zbadaniem i przygotowaniem całej konstrukcji, ponieważ belek stalowych nie można traktować jako elementów, które można usuwać w pierwszej kolejności w procesie demontażu. Ponadto, rozebranie wierzchu stropu przed usunięciem tynku prowadzi do wielu komplikacji, w tym do niekontrolowanego opadania luźnych materiałów i zwiększonego ryzyka dla pracowników. Prace demontażowe powinny być prowadzone w odwrotnej kolejności do ich konstrukcji, co oznacza, że najpierw należy zająć się warstwą tynku, następnie ewentualnymi wypełnieniami, a na końcu elementami nośnymi, takimi jak belki. Ignorowanie tej zasady może skutkować nie tylko uszkodzeniem konstrukcji, ale także zwiększeniem kosztów związanych z naprawą ewentualnych szkód. Oprócz tego, skucie wypełnienia stropu przed usunięciem tynku także może prowadzić do sytuacji, w której nie da się skutecznie ocenić stanu belek, co w perspektywie czasowej może przełożyć się na konieczność wykonania kosztownych napraw. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie ustalonych procedur oraz norm bezpieczeństwa podczas rozbiórki, aby uniknąć poważnych konsekwencji.

Pytanie 31

Do mineralnych spoiw hydraulicznych zalicza się

A. cement hutniczy i pucolanowy

B. gips szpachlowy i autoklawizowany

C. wapno dolomitowe i pokarbidowe

D. wapno hydratyzowane i palone

Wybór wapna hydratyzowanego i palonego jako spoiwa mineralnego hydraulicznego jest błędny, ponieważ te materiały nie mają zdolności do wiązania w obecności wody w takim samym stopniu jak cement hutniczy czy pucolany. Wapno hydratyzowane, po rozpuszczeniu w wodzie, prowadzi do hydratacji, jednak nie tworzy trwałych połączeń w warunkach wilgotnych, co ogranicza jego zastosowanie w konstrukcjach narażonych na działanie wody. Wapno palone, z kolei, wykazuje dużą reaktywność chemiczną, ale podobnie jak wapno hydratyzowane, nie zachowuje właściwości hydraulicznych. Gips szpachlowy i autoklawizowany również nie są klasyfikowane jako spoiwa mineralne hydrauliczne, ponieważ gips wiąże się na drodze procesów gipsowych i nie ma zdolności do wiązania w warunkach mokrych. Wapno dolomitowe i pokarbidowe również nie spełniają kryteriów hydraulicznych, co prowadzi do błędnych wniosków odnośnie ich funkcji w budownictwie. Te materiały są często mylone z cementami hydraulicznymi z powodu ich zastosowania w różnych aspektach budowy, jednak nie wykazują one wymaganych właściwości do efektywnego wiązania w obecności wody, co jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji. Należy pamiętać, że zgodność z normami budowlanymi oraz dobrymi praktykami jest istotna dla osiągnięcia optymalnych efektów w użyciu spoiw w budownictwie.

Pytanie 32

Który z wymienionych typów tynków kwalifikuje się jako tynki szlachetne?

A. Ciepłochronny

B. Wodoszczelny

C. Pocieniony

D. Nakrapiany

Tynki wodoszczelne, ciepłochronne oraz pocienione, mimo że pełnią ważne funkcje, nie są klasyfikowane jako tynki szlachetne. Tynki wodoszczelne, stosowane głównie w obszarach narażonych na działanie wody, jak piwnice czy fundamenty, mają na celu ochronę przed wilgocią. Jednak ich funkcjonalność nie obejmuje estetycznych aspektów, które są kluczowe dla tynków szlachetnych. Z kolei tynki ciepłochronne, zaprojektowane z myślą o poprawie izolacyjności termicznej, skupiają się na efektywności energetycznej budynku, a nie na jego wyglądzie. Co więcej, tynki pocienione, które mają na celu zmniejszenie ciężaru powłok tynkarskich, również nie są uznawane za szlachetne, gdyż ich właściwości estetyczne są ograniczone. Typowe błędne podejście polega na utożsamianiu wszelkich tynków spełniających określone funkcje z tynkami szlachetnymi, co wynika z braku zrozumienia różnorodności i specyfiki zastosowań tynków. Tynki szlachetne są przede wszystkim cenione za swoje walory estetyczne oraz zdolność do nadawania unikalnego charakteru budynkom, co w przypadku wymienionych rodzajów tynków nie występuje.

Pytanie 33

Proces naprawy wilgotnego tynku powinien rozpocząć się od

A. osuchania powierzchni tynku

B. eliminacji źródła zawilgocenia

C. zlikwidowania nalotów pleśni

D. nałożenia środka gruntującego

W przypadku podejmowania działań w celu naprawy zawilgoconego tynku, wybór pierwszego kroku jest kluczowy, a wprowadzenie nieefektywnych metod może prowadzić do długotrwałych problemów. Osuszenie powierzchni tynku jako pierwsza reakcja jest często mylone z rzeczywistym rozwiązaniem problemu. Choć usunięcie widocznej wilgoci może przynieść chwilową ulgę, to nie eliminuje ono źródła problemu, co może prowadzić do dalszych uszkodzeń i ponownego zawilgocenia. Pokrycie środkiem gruntującym również nie jest odpowiednią strategią, ponieważ takie działanie nie adresuje przyczyny wilgoci, a jedynie maskuje objawy. Zastosowanie gruntów w sytuacji, gdy przyczyna zawilgocenia nie została usunięta, może spowodować, że wilgoć zostanie uwięziona w tynku, co prowadzi do powstawania pleśni i grzybów, a także innego rodzaju uszkodzeń strukturalnych. Usuwanie nalotów pleśni może być krokiem koniecznym, ale powinno być traktowane jako działanie wspierające, a nie zastępujące fundamentalną konieczność wyeliminowania źródła wilgoci. Innymi słowy, kluczowym błędem jest skupienie się na powierzchownych rozwiązaniach, które nie prowadzą do długotrwałej poprawy sytuacji, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w zakresie konserwacji budynków.

Pytanie 34

Zanim przystąpi się do otynkowania stalowych części konstrukcji budynku, ich powierzchnię należy

A. nawilżyć wodą

B. chronić siatką stalową

C. zaimpregnować

D. oszlifować

Odpowiedź "osłonić siatką stalową" jest poprawna, ponieważ przed nałożeniem tynku na stalowe elementy konstrukcyjne należy zapewnić ich odpowiednią ochronę. Siatka stalowa działa jako zbrojenie, które zwiększa przyczepność tynku do powierzchni oraz zapobiega pękaniu i odspajaniu się warstwy tynkowej. Dodatkowo, stosowanie siatki stalowej jest zgodne z normami budowlanymi, które podkreślają jej rolę w systemach ociepleń oraz w zabezpieczaniu elementów narażonych na różne obciążenia mechaniczne. Przykładem zastosowania siatki stalowej może być budowa elewacji, gdzie odpowiednie przygotowanie podłoża przyczynia się do trwałości oraz estetyki wykończenia. Właściwe wykonanie tego etapu prac budowlanych jest kluczowe, aby uniknąć wad budowlanych i kosztownych napraw w przyszłości.

Pytanie 35

Jak powinno się przygotować podłoże z cegły rozbiórkowej do tynkowania, jeżeli jest zabrudzone sadzą i tłuszczem?

A. Umyć wodą z detergentem

B. Wyczyścić szczotką, a następnie spłukać wodą

C. Nałożyć warstwę folii w płynie

D. Zeszkrobać papierem ściernym

Odpowiedź 'Zmyć wodą z detergentem' jest prawidłowa, ponieważ skutecznie usuwa zanieczyszczenia, takie jak sadza i tłuszcz, które mogą negatywnie wpływać na przyczepność tynku do podłoża. W procesie przygotowania podłoża z cegły rozbiórkowej, należy zwrócić szczególną uwagę na jego czystość, ponieważ wszelkie zanieczyszczenia mogą prowadzić do odspajania się tynku w przyszłości. Użycie detergentów jest powszechną praktyką, ponieważ ich właściwości emulgujące pomagają w rozkładzie tłuszczu, co ułatwia usunięcie zabrudzeń. Po umyciu powierzchni za pomocą wody z detergentem, zaleca się spłukanie jej czystą wodą, aby usunąć wszelkie resztki chemikaliów. Warto również pamiętać, że niektóre standardy budowlane zalecają wykonanie testu przyczepności tynku na małym fragmencie podłoża po jego przygotowaniu. Takie podejście pomoże upewnić się, że powierzchnia jest odpowiednio przygotowana, co zapewni długotrwałość i estetykę wykonanego tynku.

Pytanie 36

Zaprawę tynkarską produkowaną w zakładzie, oznaczoną symbolem R, wykorzystuje się do realizacji tynków

A. szlachetnych

B. renowacyjnych

C. jednowarstwowych zewnętrznych

D. izolujących cieplnie

Zaprawa tynkarska oznaczona symbolem R jest stosowana przede wszystkim do wykonywania tynków renowacyjnych, co jest ściśle związane z jej właściwościami. Renowacyjne tynki mają na celu przywrócenie estetyki oraz funkcjonalności powierzchni, które mogą być uszkodzone lub w złym stanie. Zaprawy te charakteryzują się wysoką przyczepnością do podłoża, elastycznością oraz odpornością na czynniki atmosferyczne, co czyni je idealnym rozwiązaniem w przypadku starszych budynków, gdzie istnieje ryzyko pęknięć lub kruszenia się tynku. W praktyce, podczas renowacji zabytków, stosuje się zaprawy R, aby zapewnić odpowiednią ochronę i trwałość elewacji, a także aby zachować tradycyjne metody budowlane. W kontekście standardów, zaprawy te powinny spełniać normy PN-EN 998-1 dotyczące zapraw do tynkowania, co gwarantuje ich wysoką jakość i odpowiednie właściwości użytkowe.

Pytanie 37

Tynk klasy II to tynk

A. doborowy o powierzchni równej i szorstkiej

B. pospolity o powierzchni równej i gładkiej

C. pospolity o powierzchni równej i szorstkiej

D. doborowy o powierzchni równej i gładkiej

Tynk kategorii II, określany jako pospolity, jest materiałem budowlanym charakteryzującym się powierzchnią równą i szorstką. Tynki tej kategorii są szeroko stosowane w budownictwie, szczególnie w obszarach, gdzie wymagane jest uzyskanie dobrej przyczepności dla dalszych warstw wykończeniowych, takich jak farby czy tynki dekoracyjne. Dzięki swojej strukturze, tynki pospolite są bardziej odporne na zmiany atmosferyczne, co czyni je odpowiednimi do zastosowań zewnętrznych. Przykładem zastosowania tynków kategorii II mogą być elewacje budynków, które wymagają zarówno estetyki, jak i trwałości. Warto również zauważyć, że tynki te muszą spełniać określone normy jakości, takie jak PN-EN 998-1, które regulują ich właściwości mechaniczne oraz odporność na czynniki zewnętrzne. Dzięki zastosowaniu tynków kategorii II, można uzyskać nie tylko funkcjonalność, ale także estetykę, co jest istotne w projektach architektonicznych.

Pytanie 38

Element architektoniczny rozciągający się poziomo i wystający przed lico ściany, który zabezpiecza budynek przed spływającą wodą to

A. nadproże

B. gzyms

C. attyka

D. cokół

Nadproże, attyka i cokół to różne elementy architektoniczne, ale nie mają nic wspólnego z gzymsami. Nadproże jest umieszczane nad otworami, jak okna czy drzwi, i jego zadaniem jest przenoszenie ciężaru z góry. Więc to bardziej o wzmacnianiu konstrukcji niż o ochronie przed wodą. Attyka to coś, co mamy na szczycie murów, często zdobiona, która ma zamykać budynek i dodaje mu lekkości. Może wpłynąć na kierunek spływu wody, ale nie jest odpowiedzialna za ochronę muru przed wilgocią. Cokół z kolei oddziela budynek od ziemi i dba o to, żeby dolna część ścian była chroniona przed wodą gruntową. Wybór nieodpowiedniego elementu w kontekście ochrony budynku przed wilgocią może prowadzić do błędów w projektowaniu i kosztownych napraw w przyszłości. Takie zrozumienie różnic między tymi elementami to klucz do udanych projektów budowlanych.

Pytanie 39

Ze względu na swoje właściwości, zaprawa cementowa powinna być używana do realizacji

A. silnie obciążonych murów konstrukcyjnych

B. murów o charakterze tymczasowym

C. tynków o właściwościach ciepłochronnych

D. tynków w pomieszczeniach mieszkalnych

Zaprawa cementowa to naprawdę solidny materiał, który ma świetne właściwości, jeśli chodzi o wytrzymałość na ściskanie i odporność na warunki pogodowe. Dlatego używamy jej głównie w miejscach, gdzie ściany muszą dźwigać spore obciążenie, jak na przykład w wielopiętrowych budynkach. W takich przypadkach ważne jest, żeby zaprawa miała odpowiednią klasę wytrzymałości oraz dobrze przylegała do różnych powierzchni. Mury nośne w takich budynkach muszą być dobrze przygotowane, bo to klucz do bezpieczeństwa i trwałości całej konstrukcji. Jak mówi norma PN-EN 998-1, dobór zaprawy murarskiej powinien być zależny od specyficznych potrzeb projektu, więc dobrze wybrana zaprawa cementowa to naprawdę podstawa, żeby budowla przetrwała jak najdłużej i była funkcjonalna.

Pytanie 40

Przed nałożeniem tynku na stalowe belki dwuteowe należy

A. owinąć stalową siatką

B. odtłuścić rozpuszczalnikiem organicznym

C. oczyścić z rdzy metalową szczotką

D. zmyć wodą z dodatkiem mydła

Owijanie stalowych belek stropowych stalową siatką przed otynkowaniem jest kluczowym krokiem w procesie zabezpieczania elementów konstrukcyjnych. Ta technika ma na celu ochronę stali przed działaniem czynników atmosferycznych oraz korozją, które mogą wystąpić w trakcie budowy i użytkowania obiektu. Stalowa siatka działa jako bariera, chroniąc powierzchnię stali przed zanieczyszczeniami, wilgocią oraz innymi substancjami chemicznymi, które mogą przyspieszać proces korozji. Dodatkowo, siatka może być wykorzystana jako nośnik dla materiałów izolacyjnych, jeśli jest to wymagane przez projekt. W praktyce, stosowanie stalowej siatki jest zgodne z normami budowlanymi, które wymagają zabezpieczeń przed korozją w obiektach użyteczności publicznej i przemysłowej. Przykładowo, w wielu projektach inżynieryjnych można spotkać się z wytycznymi, które zalecają stosowanie siatki jako elementu wspierającego trwałość konstrukcji, co jest szczególnie istotne w przypadku budynków narażonych na wilgoć lub agresywne chemicznie środowisko.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej