Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 5 czerwca 2025 15:38
Data zakończenia: 5 czerwca 2025 15:54

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który z protokołów NIE jest używany do ustawiania wirtualnej sieci prywatnej?

A. PPTP

B. L2TP

C. SNMP

D. SSTP

SNMP, czyli Simple Network Management Protocol, jest protokołem używanym do zarządzania i monitorowania urządzeń w sieciach komputerowych, takich jak routery, przełączniki, serwery oraz urządzenia końcowe. Protokół ten umożliwia zbieranie danych o wydajności, stanie oraz błędach w sieci. SNMP nie jest jednak protokołem stosowanym do konfiguracji wirtualnych sieci prywatnych (VPN), ponieważ jego głównym celem jest zarządzanie i monitorowanie, a nie tworzenie bezpiecznych tuneli komunikacyjnych. Protokóły VPN, takie jak PPTP, L2TP czy SSTP, są zaprojektowane z myślą o szyfrowaniu i bezpiecznym przesyłaniu danych przez publiczne sieci. Przykładem praktycznego zastosowania SNMP może być monitorowanie stanu urządzeń w dużych sieciach korporacyjnych, gdzie administratorzy mogą zdalnie śledzić wydajność i reagować na problemy bez konieczności fizycznej interwencji. Dobre praktyki w zarządzaniu siecią zalecają korzystanie ze SNMP w połączeniu z odpowiednimi narzędziami do analizy, co pozwala na zwiększenie efektywności zarządzania i proaktywne rozwiązywanie problemów.

Pytanie 2

Która z wymienionych technologii pamięci RAM wykorzystuje oba zbocza sygnału zegarowego do przesyłania danych?

A. SIPP

B. DDR

C. SDR

D. SIMM

Pamięć DDR (Double Data Rate) to nowoczesny standard pamięci RAM, który wykorzystuje zarówno wznoszące, jak i opadające zbocza sygnału zegarowego do przesyłania danych. To oznacza, że w każdej cyklu zegarowym przesyłane są dane dwukrotnie, co znacząco zwiększa przepustowość. DDR jest powszechnie stosowana w komputerach, laptopach oraz urządzeniach mobilnych. Dzięki tej technologii, urządzenia mogą pracować bardziej wydajnie, co jest szczególnie istotne w kontekście intensywnego przetwarzania danych, takiego jak gry komputerowe czy obróbka wideo. W praktyce, wyższa przepustowość pamięci DDR przekłada się na lepsze osiągi systemu, co potwierdzają wyniki benchmarków i testów wydajnościowych. Standardy DDR ewoluowały w czasie, prowadząc do rozwoju kolejnych generacji, takich jak DDR2, DDR3, DDR4 i najnowsza DDR5, które oferują jeszcze wyższe prędkości oraz efektywność energetyczną. W związku z tym, wybór pamięci DDR jest zalecany w kontekście nowoczesnych zastosowań komputerowych.

Pytanie 3

Na diagramie zaprezentowano strukturę

A. Gwiazdy

B. Magistrali

C. Siatki

D. Podwójnego pierścienia

Topologia siatki, znana też jako pełna siatka, to takie rozwiązanie, gdzie każdy węzeł w sieci jest podłączony do reszty. Dzięki temu, nawet jak jedno połączenie padnie, zawsze są inne drogi, żeby przesłać dane. To naprawdę zmniejsza ryzyko przerwy w komunikacji, co jest mega ważne w krytycznych sytuacjach. W praktyce, ta topologia sprawdza się w dużych sieciach, jak te wojskowe czy w dużych centrach danych, gdzie liczy się niezawodność i szybkość przesyłu. Standardy jak IEEE 802.1 są często używane w takich sieciach, bo oferują mechanizmy redundancji i zarządzania ruchem. Oczywiście, to wszystko wiąże się z wyższymi kosztami na start i w utrzymaniu, ale moim zdaniem, korzyści, jakie daje siatka, są tego warte. Niezawodność i elastyczność to ogromne atuty, które sprawiają, że topologia siatki jest wybierana w wielu przypadkach.

Pytanie 4

Sygnatura (ciąg bitów) 55AA (w systemie szesnastkowym) kończy tablicę partycji. Jaka jest odpowiadająca jej wartość w systemie binarnym?

A. 1,0101010010101E+015

B. 1,0100101101001E+015

C. 101010110101010

D. 101101001011010

Odpowiedź 101010110101010 jest jak najbardziej trafna, bo odpowiada szesnastkowej wartości 55AA w binarnym zapisie. Wiesz, każda cyfra szesnastkowa to cztery bity w systemie binarnym. Jak to przeliczyć? Po prostu zamieniamy każdą z cyfr szesnastkowych: 5 to w systemie binarnym 0101, a A, czyli 10, to 1010. Z tego wynika, że 55AA to 0101 0101 1010 1010, a po pozbyciu się tych początkowych zer zostaje 101010110101010. Wiedza o tym, jak działają te systemy, jest bardzo ważna w informatyce, szczególnie jak się zajmujesz programowaniem na niskim poziomie czy analizą systemów operacyjnych, gdzie często trzeba pracować z danymi w formacie szesnastkowym. Dobrze umieć te konwersje, bo naprawdę przyspiesza to analizę pamięci i struktur danych.

Pytanie 5

Wskaż nieprawidłowy sposób podziału dysków MBR na partycje?

A. 3 partycje podstawowe oraz 1 rozszerzona

B. 1 partycja podstawowa oraz 2 rozszerzone

C. 1 partycja podstawowa oraz 1 rozszerzona

D. 2 partycje podstawowe oraz 1 rozszerzona

Podział dysków MBR na partycje jest tematem złożonym, a wiele osób ma tendencję do nieprawidłowego rozumienia zasadniczych zasad tego systemu. Odpowiedź sugerująca utworzenie 1 partycji podstawowej i 1 rozszerzonej nie ma sensu, ponieważ w takim przypadku nie ma możliwości utworzenia dodatkowych partycji logicznych, które są kluczowe w rozwiązywaniu problemów z ograniczeniami podziału. Ponadto, koncepcja posiadania dwóch partycji rozszerzonych jest błędna, ponieważ standard MBR zezwala tylko na jedną partycję rozszerzoną, która sama w sobie może zawierać do 128 partycji logicznych. Użytkownicy często mylą terminologię i nie rozumieją, że partycje rozszerzone służą do przechowywania większej liczby partycji logicznych, co jest niezbędne w przypadku, gdy potrzebne są dodatkowe systemy operacyjne lub aplikacje. Podobnie, stwierdzenie o trzech partycjach podstawowych i jednej rozszerzonej jest mylone, ponieważ przy takim podziale istnieje jeszcze możliwość utworzenia jedynie jednej rozszerzonej, co ogranicza elastyczność. Zrozumienie tych podziałów jest kluczowe, aby uniknąć problemów z zarządzaniem danymi i systemami operacyjnymi, co często prowadzi do frustracji i błędów w konfiguracji. Edukacja na temat standardów MBR pomaga w zrozumieniu ograniczeń oraz optymalizacji struktury dysków, co jest niezbędne w każdym środowisku informatycznym.

Pytanie 6

Ustalenie adresów fizycznych MAC na podstawie adresów logicznych IP jest efektem działania protokołu

A. DNS

B. DHCP

C. ARP

D. HTTP

Protokół DNS (Domain Name System) odpowiada za tłumaczenie nazw domen na adresy IP, co jest kluczowe dla lokalizowania zasobów w Internecie. W przeciwieństwie do ARP, DNS nie zajmuje się mapowaniem adresów IP na adresy MAC; jego głównym celem jest ułatwienie użytkownikom internetu dostępu do stron za pomocą nazw przyjaznych dla człowieka, zamiast skomplikowanych adresów numerycznych. Użycie DNS w kontekście pytania prowadzi do mylnego przekonania, że funkcje mapowania adresów są ze sobą powiązane, co jest błędne. Protokół HTTP (Hypertext Transfer Protocol) to protokół aplikacji, który umożliwia przesyłanie danych w sieci, szczególnie tekstów, obrazów i innych zasobów. HTTP nie ma związku z mapowaniem adresów i odpowiedzialne jest za komunikację na poziomie aplikacji, a nie na poziomie sieciowym, jak to ma miejsce w przypadku ARP. Protokół DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) służy do automatycznego przydzielania adresów IP urządzeniom w sieci, nie zajmuje się on jednak identyfikowaniem adresów MAC. Błędne wybranie którejkolwiek z tych opcji może wynikać z niepełnego zrozumienia ról poszczególnych protokołów w architekturze sieciowej. W praktyce każdy z tych protokołów pełni kluczową, ale odmienną rolę, a ich funkcje nie są zamienne. Zrozumienie właściwych zastosowań protokołów i ich różnic jest istotne dla skutecznego zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 7

Która z grup w systemie Windows Server ma najniższe uprawnienia?

A. Wszyscy

B. Administratorzy

C. Operatorzy kont

D. Użytkownicy

Odpowiedź 'Wszyscy' jest poprawna, ponieważ ta grupa użytkowników w systemie Windows Server ma najmniejsze uprawnienia w porównaniu do innych wymienionych grup. Użytkownicy z tej grupy mają dostęp jedynie do podstawowych funkcji i zasobów, co jest zgodne z zasadą najmniejszych uprawnień (least privilege principle). Dzięki temu, nawet w przypadku wykrycia luk bezpieczeństwa, potencjalne zagrożenia są ograniczone, co jest kluczowe w zarządzaniu bezpieczeństwem w infrastrukturze IT. W praktyce oznacza to, że użytkownicy mogą korzystać z systemu, ale nie mają możliwości wprowadzania istotnych zmian w konfiguracji systemu ani dostępu do danych, które mogłyby narazić organizację na ryzyko. Dobrą praktyką jest regularne przeglądanie i aktualizowanie uprawnień użytkowników, aby zapewnić, że nie mają oni więcej dostępów, niż jest to konieczne do wykonywania ich zadań.

Pytanie 8

Druk z drukarki igłowej realizowany jest z wykorzystaniem zestawu stalowych igieł w liczbie

A. 6,9 lub 15

B. 10,20 lub 30

C. 9,24 lub 48

D. 9,15 lub 45

Wybór odpowiedzi z zestawów igieł 6, 9 lub 15 oraz 10, 20 lub 30 jest błędny, ponieważ te konfiguracje igieł są rzadko spotykane w kontekście drukarek igłowych. W przypadku 6 igieł nie jest to standardowa liczba, co może skutkować ograniczeniami w jakości druku, szczególnie przy wymagających zadaniach. Liczba 10, 20 lub 30 igieł również nie odpowiada powszechnie stosowanym praktykom, ponieważ większość drukarek igłowych operuje na liczbach, które pozwalają na lepsze przeniesienie obrazu na papier. Typowym błędem podczas wyboru drukarki jest mylenie igieł z innymi technologiami, takimi jak drukarki atramentowe czy laserowe, które nie opierają się na mechanizmach igłowych. Poprzez zrozumienie, że to liczby 9, 24 lub 48 są standardem w branży, można uniknąć zakupu nieodpowiednich urządzeń. Wiedza na temat tego, jak liczba igieł wpływa na jakość druku, również jest istotna. Zbyt mała liczba igieł może prowadzić do problemów z odwzorowaniem szczegółów, a także do wydłużenia czasu druku. Dlatego ważne jest, aby przy wyborze drukarki igłowej kierować się informacjami branżowymi oraz analizować, jakie wymagania będzie miało dane środowisko pracy.

Pytanie 9

Jaka usługa, opracowana przez firmę Microsoft, pozwala na konwersję nazw komputerów na adresy URL?

A. WINS

B. IMAP

C. ARP

D. DHCP

Wybór IMAP jako odpowiedzi na pytanie o usługi tłumaczące nazwy komputerów na adresy IP jest niepoprawny, ponieważ IMAP (Internet Message Access Protocol) to protokół używany do odbierania wiadomości e-mail z serwera pocztowego. Jego funkcjonalność nie obejmuje zarządzania adresami IP ani tłumaczenia nazw komputerów. Z kolei DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) to usługa, która dynamicznie przydziela adresy IP urządzeniom w sieci, ale nie zajmuje się tłumaczeniem nazw na adresy; jest odpowiedzialny jedynie za konfigurację sieci. ARP (Address Resolution Protocol) również nie jest odpowiednią odpowiedzią, ponieważ jego głównym zadaniem jest mapowanie adresów IP na adresy MAC, co dotyczy warstwy łącza danych w modelu OSI. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych protokołów i usług w kontekście ich funkcji. Wiele osób może przypisać funkcję tłumaczenia nazw komputerów do DHCP lub ARP z powodu ich związku z zarządzaniem adresami w sieci, jednak ich role są całkowicie różne. Aby uniknąć takich nieporozumień, ważne jest zrozumienie specyfiki każdej usługi sieciowej oraz ich zastosowań w infrastrukturze IT. Rekomendowane jest również zapoznanie się z dokumentacją i podręcznikami technicznymi, które szczegółowo opisują funkcje i zastosowanie protokołów oraz usług w sieciach komputerowych.

Pytanie 10

Jakie polecenie używa się do tworzenia kopii danych na pamięci USB w systemie Linux?

A. mv

B. su

C. cp

D. rm

Polecenie 'cp' (copy) jest standardowym narzędziem w systemach Linux, służącym do kopiowania plików i katalogów. Umożliwia ono przenoszenie danych z jednego miejsca do drugiego, co czyni je idealnym wyborem do tworzenia kopii zapasowych na zewnętrznych nośnikach, takich jak dysk USB. Aby skopiować plik na dysk USB, wystarczy użyć składni: 'cp /ścieżka/do/plik /media/usb/'. Ważne jest, aby przed wykonaniem polecenia upewnić się, że dysk USB jest zamontowany, co można zweryfikować za pomocą komendy 'lsblk'. Dodatkowo, 'cp' oferuje różne opcje, takie jak '-r' do rekursywnego kopiowania katalogów, czy '-i' do interaktywnego potwierdzania nadpisywania istniejących plików. Warto również pamiętać o dobrych praktykach, takich jak sprawdzanie integralności skopiowanych danych za pomocą polecenia 'md5sum', aby mieć pewność, że kopie są zgodne z oryginałem. W związku z tym, 'cp' jest niezastąpionym narzędziem w codziennym zarządzaniu danymi w systemie Linux.

Pytanie 11

Konwencja zapisu ścieżki do udziału sieciowego zgodna z UNC (Universal Naming Convention) ma postać

A. \\ nazwa_komputera\ nazwa_zasobu

B. \\ nazwa_zasobu\ nazwa_komputera

C. //nazwa_komputera/nazwa_zasobu

D. //nazwa_zasobu/nazwa_komputera

Niepoprawne odpowiedzi bazują na niepełnym zrozumieniu konwencji zapisu ścieżek UNC. Użycie //nazwa_komputera/nazwa_zasobu jest nieprawidłowe, ponieważ dwa ukośniki są stosowane w protokole URL (np. HTTP), a nie w UNC. Protokół UNC wymaga, aby ścieżka zaczynała się od podwójnego znaku \\ i nie powinna być mylona z innymi formatami adresacji. Z kolei odpowiedź \\nazwa_zasobu\nazwa_komputera myli kolejność, ponieważ pierwsza część ścieżki powinna zawsze odnosić się do nazwy komputera, a nie zasobu. Ostatecznie, //nazwa_zasobu/nazwa_komputera to całkowicie błędny zapis, ponieważ nie ma zastosowania w kontekście UNC. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych koncepcji, to mylenie różnych protokołów i sposobów adresacji w sieciach komputerowych. Niezrozumienie, że UNC jest specyficzne dla systemów operacyjnych Windows, może prowadzić do dezinformacji w środowiskach mieszanych, gdzie używane są różne systemy operacyjne. Kluczowe jest, aby zachować ostrożność i stosować się do uznanych norm oraz najlepszych praktyk dotyczących nazewnictwa i formatowania ścieżek, co zapewni prawidłowe funkcjonowanie aplikacji i dostępu do zasobów.

Pytanie 12

Jakie polecenie w systemie Linux jest używane do sprawdzania wielkości katalogu?

A. ps

B. cp

C. rm

D. du

Polecenie 'du' (disk usage) w systemie Linux jest narzędziem służącym do oceny rozmiaru katalogów i plików. Umożliwia użytkownikom monitorowanie wykorzystania przestrzeni dyskowej, co jest kluczowe w kontekście zarządzania zasobami systemowymi. Dzięki 'du' można szybko zidentyfikować, które katalogi zajmują najwięcej miejsca, co może być szczególnie przydatne przy optymalizacji przestrzeni na serwerach. Na przykład, używając polecenia 'du -sh /ścieżka/do/katalogu', otrzymujemy zwięzłe podsumowanie rozmiaru wskazanego katalogu. Dodając opcję '-h', zyskujemy wynik wyrażony w bardziej przystępnych jednostkach, takich jak KB, MB czy GB. Ważne jest, aby regularnie monitorować wykorzystanie dysku, aby unikać sytuacji, w których przestrzeń dyskowa staje się krytyczna, co mogłoby prowadzić do problemów z wydajnością systemu lub jego funkcjonalnością.

Pytanie 13

Który z trybów nie jest dostępny dla narzędzia powiększenia w systemie Windows?

A. Pełnoekranowy

B. Lupy

C. Płynny

D. Zadokowany

Tryb płynny nie jest dostępny w narzędziu lupa w systemie Windows, co oznacza, że użytkownicy nie mogą korzystać z opcji, która automatycznie dostosowuje powiększenie do ruchu kursora. Zamiast tego, dostępne są tryby takie jak pełnoekranowy i zadokowany, które pozwalają na różne metody powiększania obrazu na ekranie. Tryb pełnoekranowy umożliwia maksymalne wykorzystanie przestrzeni roboczej, co jest szczególnie przydatne w przypadku pracy z dokumentami lub obrazami, podczas gdy tryb zadokowany pozwala na umieszczenie okna narzędzia lupa w dowolnym miejscu na ekranie. Użytkownicy mogą korzystać z tych dwóch opcji, aby dostosować sposób wyświetlania treści, co pozytywnie wpływa na komfort pracy oraz dostępność informacji. Warto zaznaczyć, że zrozumienie dostępnych trybów w narzędziu lupa jest istotne z perspektywy dostępności cyfrowej, co jest zgodne z wytycznymi WCAG (Web Content Accessibility Guidelines).

Pytanie 14

Jakie cechy posiadają procesory CISC?

A. małą liczbę metod adresowania

B. prostą oraz szybką jednostkę zarządzającą

C. wielką liczbę instrukcji

D. ograniczoną wymianę danych między pamięcią a procesorem

Jednostki sterujące w procesorach CISC nie są proste ani szybkie, ponieważ ich architektura wymaga obsługi złożonych rozkazów, co prowadzi do większego skomplikowania jednostek sterujących i dłuższego czasu wykonania instrukcji. Takie złożoności mogą wprowadzać opóźnienia, co jest sprzeczne z ideą szybkiego przetwarzania. W kontekście rozkazów, procesory CISC nie cechują się niewielką ich liczbą, ale wręcz przeciwnie: charakteryzują się dużą ich ilością, co sprawia, że programiści mają do dyspozycji wiele narzędzi do realizacji złożonych zadań. Ścisły związek pomiędzy pamięcią a procesorem w architekturze CISC jest również kluczowy – nie można mówić o ograniczonej komunikacji, gdyż złożony zestaw instrukcji wymaga rozbudowanej interakcji z pamięcią. Typowym błędem myślowym jest przyjęcie, że kompleksowość architektury oznacza prostotę i szybkość; w rzeczywistości złożoność architektury wpływa na wydajność i szybkość działania jednostek obliczeniowych. Wiedza na temat różnic między CISC a RISC (Reduced Instruction Set Computing) jest istotna dla zrozumienia, jak różne podejścia do projektowania procesorów wpływają na wydajność i złożoność kodu aplikacji.

Pytanie 15

Gdzie w systemie Linux umieszczane są pliki specjalne urządzeń, które są tworzone podczas instalacji sterowników?

A. /proc

B. /var

C. /sbin

D. /dev

Katalog /var służy do przechowywania różnych zmiennych danych, jak logi systemowe, bazy danych czy pliki tymczasowe. Ludzie często mylą go z katalogiem /dev i nie zawsze wiedzą, że tamte pliki specjalne nie znajdują się w /var. Jak ktoś pomyli te dwie lokalizacje, to łatwo o nieporozumienia w pracy z systemem. Katalog /sbin to miejsce na programy, które raczej używają administratorzy, a nie ma tam żadnych plików urządzeń. Często też się myli z /dev. Katalog /proc to z kolei pliki systemowe i info o procesach, które są generowane przez jądro na bieżąco. To nie są pliki specjalne, które się odnoszą do urządzeń. Jak ktoś pomiesza te katalogi, to może mieć później problemy z diagnozowaniem urządzeń i ogólnie z konfiguracją systemu, a to wprowadza chaos w zarządzaniu Linuxem.

Pytanie 16

Jakie funkcje posiada program tar?

A. pokazywanie listy aktywnych procesów

B. obsługa pakietów

C. archiwizowanie plików

D. ustawianie parametrów karty sieciowej

Istnieje wiele narzędzi i programów w systemach operacyjnych, które mogą mylnie sugerować użytkownikom inne funkcje, co prowadzi do nieporozumień dotyczących możliwości programu tar. Konfiguracja karty sieciowej, to zadanie, które zazwyczaj wiąże się z narzędziami takim jak ifconfig lub ip, które pozwalają na zarządzanie interfejsami sieciowymi, a nie archiwizowaniem plików. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że tar może być używany do zarządzania połączeniami sieciowymi, co jest dalekie od prawdy. Z kolei wyświetlanie listy aktywnych procesów jest domeną narzędzi takich jak ps lub top, które pokazują, co aktualnie jest uruchomione w systemie, a tar nie ma związku z monitorowaniem procesów. Ostatnia odpowiedź odnosi się do zarządzania pakietami, co jest funkcjonalnością zarezerwowaną dla narzędzi takich jak apt, yum lub pacman, które obsługują instalację, aktualizację i usuwanie pakietów oprogramowania. Użytkownicy często mylą te funkcje z możliwościami tar, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania systemem i błędów w używaniu narzędzi. Warto zrozumieć specyfikę każdego narzędzia i jego przeznaczenie, aby skutecznie korzystać z systemu operacyjnego oraz jego zasobów.

Pytanie 17

Złącze SC powinno być zainstalowane na przewodzie

A. koncentrycznym

B. typu skrętka

C. telefonicznym

D. światłowodowym

Złącze SC (Subscriber Connector) to rodzaj złącza stosowanego w technologii światłowodowej. Jest to złącze typu push-pull, co oznacza, że jego instalacja i demontaż są bardzo proste, a także zapewniają dobre parametry optyczne. Montaż złącza SC na kablu światłowodowym jest kluczowy dla uzyskania optymalnej wydajności systemów telekomunikacyjnych oraz transmisji danych. Złącza SC charakteryzują się niskim tłumieniem sygnału, co sprawia, że są szeroko stosowane w sieciach lokalnych (LAN), sieciach rozległych (WAN) oraz w aplikacjach telekomunikacyjnych. Przykładem praktycznego zastosowania mogą być instalacje sieciowe w biurach, gdzie wymagana jest wysoka przepustowość i niskie opóźnienia. Zgodność z międzynarodowymi standardami (np. IEC 61754-4) zapewnia, że złącza te są wykorzystywane w różnych systemach, co czyni je uniwersalnym rozwiązaniem w infrastrukturze światłowodowej.

Pytanie 18

Aby wymusić na użytkownikach lokalnych systemów z rodziny Windows Server regularną zmianę hasła oraz stosowanie haseł o odpowiedniej długości i spełniających wymagania dotyczące złożoności, należy ustawić

A. zasady haseł w lokalnych zasadach zabezpieczeń

B. zasady blokady kont w politykach grup

C. właściwości konta użytkownika w zarządzaniu systemem

D. konta użytkowników w Ustawieniach

Zarządzanie polityką haseł w Windows Server to temat z jednej strony ciekawy, a z drugiej dość skomplikowany. Można pomyśleć, że zasady blokady konta są kluczowe, ale w rzeczywistości nie do końca to wystarcza. Te zasady mają na celu raczej ochronę użytkowników po zbyt wielu nieudanych logowaniach, a nie wymuszanie, by hasła były bardziej skomplikowane. Co do zarządzania użytkownikami w Panelu Sterowania, to raczej podstawowa sprawa, która nie daje możliwości wprowadzenia bardziej zaawansowanych zasad. W związku z tym, właściwości konta w zarządzaniu komputerem dają tylko ograniczone opcje, co nie jest idealne, jeśli myślimy o większym bezpieczeństwie. W praktyce, złe podejście do polityki haseł może naprawdę narazić system na różne problemy, dlatego ważne jest, by administratorzy zdawali sobie sprawę, że muszą korzystać z odpowiednich narzędzi i metod, żeby skutecznie chronić dostęp do systemów.

Pytanie 19

Aby skopiować folder c:\test wraz ze wszystkimi podfolderami na przenośny dysk f:\ w systemie Windows 7, jakie polecenie należy zastosować?

A. xcopy f:\test c:\test /E

B. copy c:\test f:\test /E

C. xcopy c:\test f:\test /E

D. copy f:\test c:\test /E

Polecenie 'xcopy c:\test f:\test /E' jest poprawne, ponieważ 'xcopy' to narzędzie systemowe w systemie Windows, które służy do kopiowania plików oraz katalogów, w tym ich podkatalogów. Opcja '/E' pozwala na skopiowanie wszystkich katalogów i podkatalogów, nawet jeśli są one puste. W praktyce, gdy kopiujemy katalogi zawierające wiele podkatalogów, 'xcopy' jest bardziej użyteczne niż 'copy', który nie obsługuje kopiowania podkatalogów. Przykładowo, jeśli mamy strukturę katalogów w 'c:\test', a chcemy ją zduplikować na dysku przenośnym w 'f:\test', użycie tego polecenia zapewni, że wszystkie pliki i struktura folderów zostaną przeniesione w identyczny sposób. Zgodnie z dobrą praktyką, przed wykonaniem operacji kopiowania warto upewnić się, że mamy odpowiednie uprawnienia do folderów oraz wolne miejsce na docelowym nośniku. W przypadku dużych transferów danych, dobrym pomysłem jest także przetestowanie kopiowania na mniejszych zestawach danych, aby upewnić się, że proces przebiega zgodnie z oczekiwaniami.

Pytanie 20

Aby podłączyć kartę sieciową przedstawioną na rysunku do laptopa, urządzenie musi być wyposażone w odpowiednie gniazdo

A. Slot 3

B. BNC

C. PCMCIA

D. Mini DIN

BNC to złącze stosowane w sieciach komputerowych, szczególnie w kontekście kabli koncentrycznych. Jest ono używane w starszych technologiach jak Ethernet 10Base2, ale nie ma zastosowania w kontekście kart rozszerzeń typu PCMCIA. Współczesne sieci oparte są na kablach skrętkowych i połączeniach bezprzewodowych, co sprawia, że złącza BNC są coraz rzadziej spotykane w typowych zastosowaniach komputerowych. Slot 3 nie jest standardem złącz w kontekście laptopów i kart sieciowych. Może to być mylone ze standardami rozszerzeń w systemach przemysłowych lub zupełnie innym kontekstem technicznym, ale nie odnosi się to do typowych gniazd laptopowych. Mini DIN to złącze używane do połączeń urządzeń peryferyjnych jak klawiatury czy myszy, zwłaszcza w standardzie PS/2. Nie jest ono stosowane do podłączania kart rozszerzeń w laptopach, ponieważ wymagałoby to zupełnie innej infrastruktury. Częsty błąd myślowy polega na myleniu kompatybilności fizycznej ze standardami interfejsów. Ważne jest, aby rozumieć, że różne złącza i interfejsy mają specyficzne zastosowania i nie są wymienne bezpośrednio. Wybór odpowiedniego interfejsu jak PCMCIA jest kluczowy w kontekście starszych rozwiązań mobilnych, podczas gdy nowe technologie korzystają z bardziej zaawansowanych standardów. Edukacja w zakresie tych standardów jest kluczowa dla poprawnego zrozumienia i stosowania technologii sieciowych w praktyce zawodowej.

Pytanie 21

Użycie skrętki kategorii 6 (CAT 6) o długości 20 metrów w sieci LAN wskazuje na jej maksymalną przepustowość wynoszącą

A. 10 Mb/s

B. 10 Gb/s

C. 100 Mb/s

D. 100 Gb/s

Skrętka kategorii 6 (CAT 6) jest powszechnie stosowana w sieciach lokalnych (LAN) i wspiera transmisję danych z maksymalną przepustowością do 10 Gb/s na dystansie do 55 metrów. W przypadku długości 20 metrów, zastosowanie takiego kabla w sieci LAN gwarantuje, że parametry transmisji będą na poziomie umożliwiającym wykorzystanie pełnych możliwości tej technologii. Skrętki CAT 6 charakteryzują się lepszą izolacją oraz większą odpornością na zakłócenia elektromagnetyczne w porównaniu do wcześniejszych standardów, takich jak CAT 5e. Praktyczne zastosowanie takiego kabla obejmuje budowy sieci w biurach, gdzie wymagana jest wysoka przepustowość do przesyłania dużych plików, streamingu wideo w wysokiej rozdzielczości oraz do łączenia serwerów w centrach danych. Zgodnie z normami TIA/EIA-568, użycie kabli CAT 6 jest zalecane w nowoczesnych instalacjach sieciowych, co zapewnia ich przyszłościowość i możliwość rozbudowy systemu bez potrzeby wymiany infrastruktury.

Pytanie 22

ACPI to akronim, który oznacza

A. test weryfikacji funkcjonowania podstawowych komponentów

B. zaawansowany interfejs zarządzania konfiguracją i energią

C. zestaw połączeń łączących równocześnie kilka elementów z możliwością komunikacji

D. program, który umożliwia znalezienie rekordu rozruchowego systemu

Wybór innych odpowiedzi wynika z tego, że źle rozumiesz funkcję ACPI i jego zastosowania. Na przykład, pierwsza opcja, która mówi o testowaniu działania podzespołów, dotyczy procesów diagnostycznych. To zajmują się inne narzędzia, jak POST (Power-On Self-Test). ACPI nie testeruje sprzętu, ale zajmuje się zarządzaniem energią i konfiguracją. Kolejna odpowiedź, która odnosi się do szukania rekordu rozruchowego systemu, bardziej dotyczy bootowania i rozruchu systemu, co też nie jest zadaniem ACPI. Tak naprawdę, ACPI działa na wyższym poziomie, integrując różne aspekty zarządzania energią, ale nie zajmuje się bezpośrednio bootowaniem. Ostatnia odpowiedź, mówiąca o ścieżkach łączących komponenty, też wprowadza w błąd, bo to nie ma związku z zarządzaniem energią ani konfiguracją, tylko dotyczy architektury systemów komputerowych. Generalnie, te błędne odpowiedzi pokazują, jak typowo myślimy o sprzęcie i oprogramowaniu, nie zwracając uwagi na to, jak ważne są standardy zarządzania energią, co prowadzi do nieporozumień w tym, jak różne komponenty działają i współpracują w systemie.

Pytanie 23

Kto jest odpowiedzialny za alokację czasu procesora dla konkretnych zadań?

A. System operacyjny

B. Chipset

C. Cache procesora

D. Pamięć RAM

Cache procesora, pamięć RAM oraz chipset pełnią różne funkcje w architekturze systemu komputerowego, ale żaden z tych elementów nie odpowiada za przydzielanie czasu procesora do zadań. Cache procesora to ulokowana blisko rdzenia pamięci, która przechowuje najczęściej używane dane i instrukcje, co przyspiesza procesy obliczeniowe, ale nie angażuje się w zarządzanie czasem procesora. Pamięć RAM natomiast jest używana do przechowywania danych i programów w trakcie ich wykonywania, a jej rola w obiegu danych jest kluczowa dla wydajności systemu, ale sama z siebie nie decyduje o tym, które zadanie powinno korzystać z CPU w danym momencie. Chipset jest zbiorem układów scalonych, które zarządzają komunikacją pomiędzy różnymi komponentami komputera, ale również nie ma on wpływu na przydzielanie czasu procesora. Często mylone z funkcjami systemu operacyjnego, te komponenty mogą prowadzić do nieporozumień w zrozumieniu ich ról. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie fizycznych komponentów sprzętowych z ich funkcjami zarządzania, co prowadzi do mylnych wniosków na temat tego, jak działa system komputerowy. Właściwe zrozumienie roli każdego z tych elementów jest kluczowe dla efektywnego korzystania z technologii komputerowej.

Pytanie 24

Pamięć, która działa jako pośrednik pomiędzy pamięcią operacyjną a procesorem o dużej prędkości, to

A. FDD

B. ROM

C. SSD

D. CACHE

Pamięć CACHE jest kluczowym elementem architektury komputerowej, służącym jako bufor pomiędzy procesorem a wolną pamięcią operacyjną (RAM). Działa na zasadzie przechowywania najczęściej używanych danych i instrukcji, co pozwala na znaczne przyspieszenie operacji obliczeniowych. Procesor, mając dostęp do pamięci CACHE, może znacznie szybciej wykonać operacje niż w przypadku konieczności odwoływania się do pamięci RAM. Przykładowo, w przypadku gier komputerowych, które wymagają szybkiego przetwarzania dużych ilości danych, pamięć CACHE umożliwia płynniejsze działanie i szybsze ładowanie zasobów. Dobrą praktyką w projektowaniu systemów komputerowych jest optymalizacja wykorzystania pamięci CACHE, co może obejmować techniki takie jak lokalność odniesień, gdzie dane są grupowane w sposób, który zwiększa prawdopodobieństwo ich ponownego wykorzystania. Warto również dodać, że pamięć CACHE występuje w różnych poziomach (L1, L2, L3), z których L1 jest najszybsza i najbliższa procesorowi, co dodatkowo podkreśla znaczenie tego komponentu w architekturze komputerowej.

Pytanie 25

System Windows 8, w którym wcześniej został utworzony punkt przywracania, doświadczył awarii. Jakie polecenie należy wydać, aby przywrócić ustawienia i pliki systemowe?

A. rootkey

B. rstrui

C. reload

D. replace

Wybór odpowiedzi innych niż 'rstrui' świadczy o niepełnym zrozumieniu funkcji przywracania systemu w Windows. Polecenie 'reload' nie jest znane w kontekście systemu Windows i nie odnosi się do żadnej czynności związanej z przywracaniem systemu. W systemach operacyjnych termin 'reload' często używany jest w kontekście przeładowania aplikacji lub modułów, ale nie ma zastosowania przy zarządzaniu punktami przywracania. Kolejną nieprawidłową odpowiedzią jest 'replace', co sugeruje, że użytkownik myli proces przywracania z procesem zastępowania plików, co nie ma miejsca w standardowej procedurze przywracania systemu. Przywracanie nie polega na zastępowaniu pojedynczych plików, lecz na przywracaniu całego stanu systemu, co jest znacznie bardziej złożonym procesem. Z kolei 'rootkey' to termin, który odnosi się do rejestru systemu Windows, a nie do przywracania systemu. Użytkownicy mogą mieć tendencję do mylenia pojęć związanych z rejestrem i punktami przywracania, co prowadzi do nieporozumień w kontekście zarządzania systemem. Ważne jest, aby zrozumieć odmienność tych terminów i ich zastosowanie w praktyce, aby skutecznie zarządzać systemem operacyjnym i unikać problemów w przyszłości.

Pytanie 26

Jaki standard szyfrowania powinien być wybrany przy konfiguracji karty sieciowej, aby zabezpieczyć transmisję w sieci bezprzewodowej?

A. PPP

B. EAP

C. WPA

D. MAC

WPA (Wi-Fi Protected Access) to standard szyfrowania, który został opracowany w celu poprawy bezpieczeństwa sieci bezprzewodowych. Jest on następcą wcześniejszych protokołów, takich jak WEP, które okazały się nieefektywne w ochronie przed nieautoryzowanym dostępem. WPA wykorzystuje silniejsze algorytmy szyfrowania, w tym TKIP (Temporal Key Integrity Protocol), co znacząco zwiększa poziom bezpieczeństwa. W praktyce, zastosowanie WPA w konfiguracji karty sieciowej pozwala na szyfrowanie danych przesyłanych w sieci bezprzewodowej, co zminimalizuje ryzyko podsłuchiwania i ataków typu „man-in-the-middle”. Oprócz WPA, istnieje również WPA2 i WPA3, które oferują jeszcze większe bezpieczeństwo dzięki zastosowaniu AES (Advanced Encryption Standard) oraz bardziej zaawansowanym mechanizmom uwierzytelniania. Wybierając WPA, Administratorzy powinni również pamiętać o stosowaniu silnych haseł oraz regularnych aktualizacjach oprogramowania, aby zapewnić maksymalne bezpieczeństwo systemu.

Pytanie 27

Karta rozszerzeń przedstawiona na ilustracji może być zainstalowana w komputerze, jeśli na płycie głównej znajduje się przynajmniej jeden dostępny slot

A. ISA

B. AGP

C. PCI

D. PCIe

Karta rozszerzeń, którą widzisz na rysunku, to karta zgodna ze standardem PCI, czyli Peripheral Component Interconnect. To dość popularny standard, który był używany, żeby podłączać różne karty rozszerzeń do płyty głównej komputera. Wprowadzony w latach 90-tych, szybko zyskał uznanie, bo był uniwersalny i wspierał różne urządzenia, takie jak karty dźwiękowe, sieciowe czy graficzne. PCI działa na zasadzie magistrali równoległej, co znaczy, że dane mogą być przesyłane jednocześnie przez kilka linii sygnałowych. Dzięki temu transfer danych jest szybszy niż w starszych technologiach, jak ISA. Dodatkowo, PCI ma funkcję Plug and Play, więc instalacja i ustawianie urządzeń jest dużo prostsze, bo nie trzeba bawić się w ręczne ustawianie zworków. W praktyce, z wykorzystaniem PCI można rozbudować komputer o nowe funkcje, dodając różne karty, co znacznie zwiększa jego możliwości. W przypadku wielu starszych komputerów, PCI był kluczowy do rozszerzania systemu o nowe funkcjonalności, dlatego do dziś jest istotnym elementem rozwoju technologii komputerowej.

Pytanie 28

Jakie typy połączeń z Internetem mogą być współdzielone w sieci lokalnej?

A. Wszystkie połączenia oprócz analogowych modemów

B. Wszystkie rodzaje połączeń

C. Tylko tzw. szybkie połączenia, czyli te powyżej 64 kb/s

D. Połączenie o prędkości przesyłu co najmniej 56 kb/s

Odpowiedzi dotyczące ograniczeń związanych z szybkością transmisji połączeń internetowych są nieprecyzyjne i zbyt wąskie w kontekście technicznym. Po pierwsze, wiele osób myśli, że tylko połączenia o określonej minimalnej prędkości, na przykład 56 kb/s czy 64 kb/s, są wystarczające do udostępnienia w sieci lokalnej. W rzeczywistości, to nie prędkość sama w sobie decyduje o możliwości udostępniania, lecz możliwości technologiczne sprzętu oraz odpowiednia konfiguracja sieci. Niektóre starsze połączenia, takie jak modem analogowy, mogą być trudne do udostępnienia, ale nie dlatego, że nie mają minimalnej prędkości, lecz ze względu na ograniczenia technologiczne, takie jak niska wydajność czy brak wsparcia dla współczesnych protokołów. Ponadto, powyższe stwierdzenia ignorują fakt, że także połączenia o niskiej prędkości mogą działać w sieci lokalnej, zwłaszcza w przypadku mniej wymagających zastosowań, takich jak przesyłanie niewielkich plików czy korzystanie z aplikacji tekstowych. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że technologia sieciowa jest złożona i elastyczna, a wiele połączeń, które mogłyby być uważane za przestarzałe lub niewystarczające, wciąż ma swoje zastosowanie w odpowiednich warunkach. W związku z tym, stosowanie zbyt rygorystycznych kryteriów przy ocenie połączeń internetowych może prowadzić do nieprawidłowych wniosków i ograniczać potencjał wykorzystania dostępnych technologii.

Pytanie 29

Aby przeprowadzić instalację bez nadzoru w systemie Windows, konieczne jest przygotowanie pliku odpowiedzi o nazwie

A. pagefile.sys

B. unattend.txt

C. modprobe.conf

D. boot.ini

Pliki 'modprobe.conf', 'pagefile.sys' i 'boot.ini' nie pasują do nienadzorowanej instalacji Windows, bo każdy z nich pełni inną funkcję w systemie. 'modprobe.conf' jest typowy dla Linuksa i zajmuje się modułami jądra, więc to nie to samo. 'pagefile.sys' to plik stronicowania, który pomaga RAMowi, ale nie ma nic wspólnego z instalacją. A 'boot.ini' to stary plik do zarządzania opcjami rozruchowymi w Windows XP, więc też nie działa w kontekście nienadzorowanej instalacji. Takie pomyłki biorą się często z mylenia ról plików w różnych systemach. Ważne, żeby wiedzieć, że każdy ma swoje zastosowanie i nie da się ich zamieniać. Jak się tego nie rozumie, to można narobić bałaganu w administracji i mieć niezłe problemy z instalacjami.

Pytanie 30

Miarą wyrażaną w decybelach, która określa różnicę pomiędzy mocą sygnału wysyłanego w parze zakłócającej a mocą sygnału generowanego w parze zakłócanej, jest

A. rezystancja pętli

B. przesłuch zbliżny

C. poziomu mocy wyjściowej

D. przesłuch zdalny

Odpowiedź 'przesłuch zbliżny' jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do miary, która opisuje wpływ sygnału przesyłanego w parze zakłócającej na sygnał wytworzony w parze zakłócanej. Mierzymy go w decybelach, co jest standardowym sposobem wyrażania stosunków mocy w telekomunikacji. Przesłuch zbliżny najczęściej występuje w kontekście systemów transmisyjnych, takich jak linie telefoniczne czy kable miedziane, gdzie niepożądane sygnały mogą wpływać na jakość transmisji. W praktyce oznacza to, że przy projektowaniu układów elektronicznych oraz systemów komunikacyjnych, inżynierowie muszą brać pod uwagę przesłuch zbliżny, aby minimalizować zakłócenia i zapewnić odpowiednią jakość sygnału. Użycie odpowiednich technik, takich jak ekranowanie kabli czy zastosowanie odpowiednich filtrów, jest kluczowe w ograniczeniu wpływu przesłuchu na sygnał. Właściwe zarządzanie tymi parametrami jest niezbędne dla uzyskania wysokiej jakości transmisji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży telekomunikacyjnej.

Pytanie 31

W przypadku, gdy w tej samej przestrzeni będą funkcjonować jednocześnie dwie sieci WLAN zgodne ze standardem 802.11g, w celu zminimalizowania ryzyka wzajemnych zakłóceń, powinny one otrzymać kanały o numerach różniących się o

A. 3

B. 4

C. 5

D. 2

Przydzielenie kanałów różniących się o 2, 3 lub 4 nie jest właściwym podejściem do eliminacji zakłóceń w przypadku równocześnie działających sieci WLAN standardu 802.11g. Zakłócenia w sieciach bezprzewodowych wynikają z interferencji, które mogą mieć miejsce, gdy sieci korzystają z zbyt bliskich kanałów. Przydzielając kanały różniące się o 2, na przykład kanał 1 i 3, nie zyskujemy wystarczającej separacji, co prowadzi do nakładania się sygnałów i wzajemnych zakłóceń. Podobnie, różnice o 3 lub 4 kanały, na przykład kanał 1 i 4, również nie są wystarczające, aby zapewnić stabilną i wyraźną komunikację. Tego typu podejście może prowadzić do spadku wydajności sieci, zwiększonego opóźnienia w transferze danych oraz wyższej liczby błędów w transmisji. Często administratorzy sieci popełniają błąd, zakładając, że im większa liczba kanałów przypisanych do dwoma sieciom, tym lepsza ich wydajność. W rzeczywistości, aby zminimalizować interferencje, konieczne jest skupienie się na odpowiednich, dobrze zdefiniowanych kanałach, które są od siebie wystarczająco oddalone. Standardy WLAN, takie jak 802.11g, zalecają użycie kanałów 1, 6 i 11 w celu zminimalizowania zakłóceń, a zatem przydzielanie kanałów różniących się o mniej niż 5 nie jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie projektowania i zarządzania sieciami bezprzewodowymi.

Pytanie 32

Wskaż zdanie, które jest nieprawdziwe:

A. Stroną aktywną w architekturze klient-serwer jest strona klienta

B. Zaletą topologii pierścienia jest niewielkie zużycie kabla

C. IEEE 802.11 to określenie standardu Wireless LAN

D. Awaria węzła w topologii gwiazdy spowoduje zablokowanie sieci

Architektura klient-serwer opiera się na podziale zadań pomiędzy klientami, którzy wysyłają żądania, a serwerami, które te żądania obsługują. W rzeczywistości to serwer jest stroną aktywną, ponieważ to on zarządza zasobami, które są udostępniane klientom. Klient, działając jako strona pasywna, jest odpowiedzialny za inicjowanie komunikacji, a jego funkcjonalność jest ograniczona do przetwarzania danych przesyłanych z serwera. W kontekście topologii sieci, topologia pierścienia rzeczywiście charakteryzuje się mniejszym zużyciem kabla w porównaniu do topologii magistrali, jednak to nie oznacza, że jest to jej jedyna zaleta. Topologia pierścienia wymaga, aby każdy węzeł był w stanie komunikować się z sąsiednimi urządzeniami, co czyni ją bardziej podatną na awarie niż topologia gwiazdy, gdzie uszkodzenie jednego węzła nie wpływa na działanie całej sieci. W odniesieniu do standardów, IEEE 802.11 w rzeczy samej dotyczy bezprzewodowych sieci lokalnych (Wireless LAN), co jest poprawne, ale nie jest ono związane z pytaniem o węzeł w topologii gwiazdy. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla projektowania i administracji sieci, ponieważ błędne założenia mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów oraz zwiększenia kosztów operacyjnych.

Pytanie 33

Adres MAC (Medium Access Control Address) stanowi fizyczny identyfikator interfejsu sieciowego Ethernet w obrębie modelu OSI

A. trzeciej o długości 48 bitów

B. drugiej o długości 32 bitów

C. trzeciej o długości 32 bitów

D. drugiej o długości 48 bitów

Adres MAC (Medium Access Control Address) jest unikalnym identyfikatorem przydzielanym każdemu interfejsowi sieciowemu, który korzysta z technologii Ethernet. Jego długość wynosi 48 bitów, co odpowiada 6 bajtom. Adres MAC jest używany w warstwie drugiej modelu OSI, czyli warstwie łącza danych, do identyfikacji urządzeń w sieci lokalnej. Dzięki standardowi IEEE 802.3, każda karta sieciowa produkowana przez różnych producentów otrzymuje unikalny adres MAC, co jest kluczowe dla prawidłowego działania sieci Ethernet. Przykładowo, w zastosowaniach takich jak DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol), adres MAC jest niezbędny do przypisania odpowiednich adresów IP urządzeniom w sieci. Ponadto, w praktyce adresy MAC mogą być używane w różnych technologiach zabezpieczeń, takich jak filtracja adresów MAC, co pozwala na kontrolowanie dostępu do sieci. Zrozumienie roli adresu MAC w architekturze sieciowej jest fundamentalne dla każdego specjalisty w dziedzinie IT, a jego poprawne wykorzystanie jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania siecią.

Pytanie 34

Który algorytm służy do weryfikacji, czy ramka Ethernet jest wolna od błędów?

A. CRC (Cyclic Redundancy Check)

B. CSMA (Carrier Sense Multiple Access)

C. LLC (Logical Link Control)

D. MAC (Media Access Control)

Logical Link Control (LLC) i Media Access Control (MAC) to dwa różne podwarstwy w modelu OSI, które służą do zarządzania dostępem do medium i kontrolą ramki, ale nie są one odpowiedzialne za wykrywanie błędów. LLC zajmuje się zapewnieniem komunikacji między różnymi protokołami sieciowymi, umożliwiając współpracę z różnymi typami sieci, natomiast MAC jest odpowiedzialne za adresowanie i kontrolę dostępu do medium w warstwie łącza danych. Jednak ani LLC, ani MAC nie mają mechanizmów wykrywania błędów; ich główną rolą jest zarządzanie dostępem do medium oraz identyfikacja ramki danych. Carrier Sense Multiple Access (CSMA) to mechanizm kontroli dostępu, który zapobiega kolizjom w sieci, pozwalając urządzeniom na 'nasłuchiwanie' medium przed rozpoczęciem transmisji. CSMA nie ma jednak funkcji wykrywania błędów. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych warstw modelu OSI i przypisywanie im niewłaściwych funkcji. Aby poprawnie zrozumieć rolę każdej z tych technologii, należy dobrze znać architekturę sieci oraz standardy, takie jak IEEE 802, które regulują, jak urządzenia komunikują się w sieci. Wiedza ta jest istotna dla inżynierów sieciowych i programistów, aby mogli skutecznie projektować i wdrażać systemy komunikacyjne.

Pytanie 35

Który z poniższych zapisów reprezentuje adres strony internetowej oraz przypisany do niego port?

A. 100.168.0.1-AH1

B. 100.168.0.1:8080

C. 100.168.0.1:AH1

D. 100.168.0.1-8080

Odpowiedź 100.168.0.1:8080 jest poprawna, ponieważ jest to standardowy format zapisu adresu IP z przypisanym portem. W tym przypadku '100.168.0.1' jest adresem IP, który identyfikuje unikalne urządzenie w sieci, a ':8080' to zapis portu, na którym nasłuchuje server. Port 8080 jest często wykorzystywany do działań związanych z aplikacjami webowymi, zwłaszcza gdy standardowy port 80 jest już zajęty. Dzięki zastosowaniu odpowiedniego portu, możliwe jest jednoczesne uruchamianie wielu usług na tym samym adresie IP. W praktyce, zrozumienie tego zapisu jest kluczowe w kontekście administracji sieciami, gdzie często musimy łączyć się z różnymi serwisami działającymi na różnych portach. Poprawny zapis portu umożliwia nie tylko dostęp do danych, ale również pozwala na prawidłowe skonfigurowanie zapory sieciowej, co jest istotne w kontekście bezpieczeństwa. Używając standardów takich jak RFC 793, możemy lepiej zrozumieć funkcjonowanie protokołów komunikacyjnych, co przyczynia się do efektywnego zarządzania siecią.

Pytanie 36

Jak określa się niechciane oprogramowanie komputerowe, które zwykle instaluje się bez wiedzy użytkownika?

A. Malware

B. Slackware

C. Shareware

D. Freeware

Odpowiedź "Malware" jest właściwa, ponieważ termin ten odnosi się do wszelkiego rodzaju szkodliwego oprogramowania, które jest instalowane na komputerach bez zgody użytkownika, a często nawet w jego nieświadomości. Malware obejmuje wirusy, robaki, trojany, ransomware i spyware, które mogą znacząco zagrażać bezpieczeństwu danych. Przykład praktyczny to sytuacja, w której użytkownik klika w podejrzany link w wiadomości e-mail, co prowadzi do pobrania i instalacji wirusa, który następnie może kradzież danych osobowych lub zasobów systemowych. Warto zwrócić uwagę na zalecenia branżowe dotyczące ochrony przed malwarem, takie jak regularne aktualizacje systemu operacyjnego i oprogramowania, korzystanie z renomowanych programów antywirusowych oraz ostrożność przy otwieraniu linków i załączników. Wiedza o typach malware i sposobach ich rozprzestrzeniania się jest kluczowa w dzisiejszym środowisku technologicznym, gdzie zagrożenia mogą pojawić się z różnych źródeł.

Pytanie 37

Jakie środowisko graficzne zaprojektowane dla systemu Linux ma najniższe wymagania dotyczące pamięci RAM?

A. XFCE

B. UNITY

C. GNOME

D. AERO

Wybór AERO, UNITY lub GNOME jako środowiska graficznego dla systemu Linux w kontekście ograniczonych zasobów pamięci RAM jest nieadekwatny. AERO, będące częścią systemu Windows, nie ma zastosowania w systemach Linux i jego wymagania dotyczące pamięci są znacznie wyższe niż te, które oferują lekkie środowiska. UNITY, choć był popularny w przeszłości, ze względu na swoje graficzne efekty oraz integrację z platformą Ubuntu, wymaga znacznych zasobów, co może prowadzić do wolniejszej pracy na starszych sprzętach. Z kolei GNOME, mimo że oferuje nowoczesny interfejs użytkownika, także zawiera wiele funkcji i efektów wizualnych, które znacząco obciążają pamięć RAM. Użytkownicy często popełniają błąd myślowy, myśląc, że bardziej zaawansowane wizualnie środowiska będą lepsze w każdym przypadku. To podejście jest mylne, ponieważ rzeczywiste wymagania sprzętowe oraz wydajność systemu są kluczowe, szczególnie w przypadku starszych komputerów lub systemów, które operują w ograniczonych środowiskach. Dlatego zamiast korzystać z bardziej zasobożernych środowisk graficznych, warto rozważyć zastosowanie XFCE, które łączy w sobie funkcjonalność z niskimi wymaganiami sprzętowymi.

Pytanie 38

Usługi na serwerze są konfigurowane za pomocą

A. role i funkcje

B. panel sterowania

C. kontroler domeny

D. Active Directory

W kontekście konfiguracji usług na serwerze, istnieją pewne powszechne nieporozumienia dotyczące roli Active Directory, panelu sterowania oraz kontrolera domeny. Active Directory to usługa katalogowa, która zarządza informacjami o zasobach w sieci, takich jak użytkownicy, komputery i grupy. Choć jest kluczowa dla operacji w sieciach opartych na systemach Windows, nie jest bezpośrednio odpowiedzialna za konfigurację usług samego serwera. Z kolei, panel sterowania, to interfejs graficzny używany w różnych systemach operacyjnych do zarządzania ustawieniami i aplikacjami, ale nie jest narzędziem przeznaczonym wyłącznie do konfiguracji serwera ani do przypisywania ról, co sprawia, że jego rola w tym kontekście jest ograniczona. Kontroler domeny to z kolei specyficzny serwer, który zarządza dostępem i bezpieczeństwem w domenie Active Directory, ale również nie jest bezpośrednio odpowiedzialny za konfigurację usług na serwerze. Kluczowe jest zrozumienie, że konfiguracja usług poprzez przypisanie ról i funkcji jest podstawowym zadaniem administratora systemów, które powinno być realizowane w zgodzie z najlepszymi praktykami branżowymi, takimi jak zasada najmniejszych uprawnień i odpowiednie monitorowanie i dokumentacja każdej konfiguracji.

Pytanie 39

W układzie SI jednostką, która mierzy napięcie, jest

A. wat

B. amper

C. wolt

D. herc

Wolt (symbol: V) jest jednostką miary napięcia elektrycznego w układzie SI. Napięcie, często nazywane różnicą potencjałów, jest miarą energii elektrycznej potrzebnej do przesunięcia ładunku elektrycznego między dwoma punktami. W praktyce, wolt jest kluczowy w wielu zastosowaniach, takich jak obwody elektryczne, systemy zasilania i elektronika. Na przykład, standardowe baterie AA mają napięcie rzędu 1,5 V, co oznacza, że mogą zasilać urządzenia wymagające napięcia w tym zakresie. Zrozumienie pojęcia napięcia jest fundamentalne w inżynierii elektrycznej, a także w codziennych zastosowaniach, takich jak ładowanie urządzeń mobilnych czy zasilanie sprzętu elektronicznego. Przy projektowaniu układów elektronicznych inżynierowie muszą brać pod uwagę napięcia, aby zapewnić, że elementy układu będą działać w bezpiecznych i efektywnych warunkach, zgodnych z normami europejskimi i międzynarodowymi, takimi jak IEC.

Pytanie 40

Jakie polecenie należy wykorzystać, aby w terminalu pokazać przedstawione informacje o systemie Linux?

A. hostname

B. uptime

C. factor 22

D. uname -a

Przy wyborze właściwego polecenia do wyświetlania informacji o systemie Linux, zrozumienie każdego z dostępnych poleceń jest kluczowe. Polecenie 'hostname' zwraca nazwę hosta systemu, co jest przydatne w kontekście sieci, ale nie dostarcza szczegółowych informacji o systemie operacyjnym, takich jak wersja jądra. Nie jest to więc odpowiednie narzędzie do uzyskania pełnego obrazu systemu. Z kolei 'factor 22' to polecenie służące do faktoryzacji liczby, które obliczy czynniki pierwsze liczby 22, ale nie ma nic wspólnego z uzyskiwaniem informacji o systemie operacyjnym. Jest to typowy błąd myślowy oparty na niezrozumieniu zastosowania danego polecenia. Polecenie 'uptime' pokazuje czas działania systemu, co jest przydatne dla monitorowania wydajności i stabilności, ale również nie dotyczy szczegółowej charakterystyki systemu. Wybór polecenia 'uname -a' bazuje na jego zdolności do dostarczania kompleksowych informacji o systemie operacyjnym, co jest standardową praktyką w administracji systemami Linux. Właściwy wybór narzędzia do zadania jest kluczowy, a zrozumienie różnicy w działaniu poszczególnych poleceń pomaga uniknąć błędów w praktyce zawodowej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej