Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 10 stycznia 2025 15:15
Data zakończenia: 10 stycznia 2025 15:42

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Elementem płyty głównej, który odpowiada za wymianę informacji pomiędzy procesorem a innymi komponentami płyty, jest

A. system chłodzenia

B. pamięć RAM

C. chipset

D. pamięć BIOS

Chipset to kluczowy element płyty głównej odpowiedzialny za zarządzanie komunikacją pomiędzy procesorem a innymi komponentami systemu, takimi jak pamięć RAM, karty rozszerzeń oraz urządzenia peryferyjne. Działa jako mostek, który umożliwia transfer danych oraz kontrolę dostępu do zasobów. Współczesne chipsety są podzielone na dwa główne segmenty: północny mostek (Northbridge), który odpowiada za komunikację z procesorem oraz pamięcią, oraz południowy mostek (Southbridge), który zarządza interfejsami peryferyjnymi, takimi jak SATA, USB i PCI. Zrozumienie roli chipsetu jest istotne dla projektowania systemów komputerowych, ponieważ jego wydajność i możliwości mogą znacząco wpłynąć na ogólną efektywność komputera. Dla przykładu, wybierając chipset o wyższej wydajności, użytkownik może poprawić parametry pracy systemu, co jest kluczowe w zastosowaniach wymagających dużej mocy obliczeniowej, takich jak renderowanie grafiki czy obróbka wideo. W praktyce, chipsety są również projektowane z uwzględnieniem standardów branżowych, takich jak PCI Express, co zapewnia ich kompatybilność z najnowszymi technologiami.

Pytanie 2

Użytkownik systemu Windows doświadcza komunikatów o niewystarczającej pamięci wirtualnej. Jak można rozwiązać ten problem?

A. powiększenie rozmiaru pliku virtualfile.sys

B. rozbudowa pamięci cache procesora

C. zwiększenie pamięci RAM

D. dodanie kolejnego dysku

Dodanie więcej pamięci RAM to chyba najlepszy sposób na pozbycie się problemu z tymi komunikatami o za małej pamięci wirtualnej w Windowsie. Pamięć RAM, czyli Random Access Memory, ma ogromny wpływ na to, jak działa cały system. Jak jakieś aplikacje się uruchamiają, to korzystają właśnie z RAM-u do trzymania danych na chwilę. Kiedy RAM-u jest mało, system zaczyna sięgać po pamięć wirtualną, co jest dużo wolniejsze, bo opiera się na dysku twardym. Więcej RAM-u sprawi, że aplikacje będą działały płynniej, a opóźnienia związane z przenoszeniem danych między pamięcią a dyskiem znikną. Dobrze jest też dostosować ilość RAM-u do wymagań programów, z których korzystasz, oraz do liczby programów, które masz otwarte jednocześnie. Jak intensywnie używasz komputera, na przykład do edycji wideo czy grania, to myślę, że 16 GB RAM-u to minimum. Taki poziom pozwoli na stabilne działanie aplikacji bez strachu o za małą pamięć wirtualną.

Pytanie 3

Podaj polecenie w systemie Windows Server, które umożliwia usunięcie jednostki organizacyjnej z katalogu.

A. redircmp

B. adprep

C. dsrm

D. dsadd

Odpowiedzi 'dsadd', 'adprep' oraz 'redircmp' reprezentują zupełnie inne funkcje w ekosystemie Active Directory, co może prowadzić do nieporozumień w kontekście zarządzania strukturą katalogu. 'Dsadd' to polecenie służące do dodawania nowych obiektów do Active Directory, takich jak użytkownicy, grupy czy jednostki organizacyjne, co sprawia, że nie ma możliwości zastosowania go do usuwania obiektów. Z kolei 'adprep' jest narzędziem wykorzystywanym do przygotowywania bazy danych Active Directory przed migracją lub aktualizacją serwera, ale również nie ma związku z procesem usuwania jakichkolwiek obiektów. 'Redircmp' natomiast jest używane do zmiany lokalizacji, do której kierowane są nowe konta użytkowników, co również nie ma zastosowania w kontekście usuwania jednostek organizacyjnych. Te błędne odpowiedzi wynikają często z braku zrozumienia różnorodności poleceń dostępnych w narzędziach administracyjnych systemów Windows. Właściwe zarządzanie Active Directory wymaga znajomości nie tylko poleceń, ale również ich funkcji, co z kolei podkreśla znaczenie szkoleń i dokumentacji w pracy administratorów. Kluczowe jest zrozumienie, że każde polecenie ma swoją specyfikę i zastosowanie, a nieprawidłowy wybór narzędzia może prowadzić do dewastacji struktury AD lub stworzenia niepożądanych sytuacji w organizacji.

Pytanie 4

Serwis serwerowy, który pozwala na udostępnianie usług drukowania w systemie Linux oraz plików dla stacji roboczych Windows, to

A. Vsftpd

B. CUPS

C. Samba

D. Postfix

Samba to otwarte oprogramowanie, które implementuje protokoły SMB/CIFS, umożliwiając stacjom roboczym z systemem Windows dostęp do plików i drukarek z serwerów działających na systemach Unix i Linux. Dzięki Samba użytkownicy Windows mogą korzystać z zasobów udostępnionych na serwerach Linux, co czyni ją niezbędnym narzędziem w mieszanych środowiskach sieciowych. W praktyce, Samba pozwala na tworzenie wspólnych folderów, które mogą być łatwo przeglądane i edytowane przez użytkowników Windows, co znacząco ułatwia współpracę w zespołach. Dodatkowo, Samba obsługuje autoryzację użytkowników i umożliwia zarządzanie dostępem do zasobów, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa danych. Wykorzystywanie Samby w środowisku produkcyjnym jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, ponieważ wspiera interoperacyjność pomiędzy różnymi systemami operacyjnymi oraz zwiększa elastyczność infrastruktury IT. Warto również zauważyć, że Samba jest często używana w większych organizacjach, gdzie integracja systemów jest kluczowa dla efektywnego zarządzania danymi i zasobami.

Pytanie 5

Aby uzyskać wyświetlenie podanych informacji o systemie Linux w terminalu, należy skorzystać z komendy

A. uname -a

B. hostname

C. factor 22

D. uptime

Polecenie hostname służy do wyświetlania lub ustawiania nazwy hosta aktualnie używanej przez system. Samo w sobie nie dostarcza szczegółowych informacji o systemie operacyjnym, takich jak wersja kernela czy architektura sprzętu, co czyni je niewłaściwym wyborem w kontekście zadania wymagającego kompleksowych danych systemowych. Uptime natomiast odpowiada za pokazanie, jak długo system działa bez przerwy od ostatniego uruchomienia. Jest to przydatne narzędzie do monitorowania stabilności i dostępności systemu, lecz nie dostarcza żadnych informacji o wersji kernela czy architektury. Polecenie factor 22 służy do matematycznego rozkładu liczby na jej czynniki pierwsze i jest zupełnie niezwiązane z wyciąganiem informacji o systemie operacyjnym. Często błędnym założeniem jest, że podstawowe komendy takie jak hostname czy uptime mogą dostarczać pełnego obrazu systemu, jednak są one ograniczone do specyficznych aspektów działania systemu. Aby uzyskać pełne informacje o systemie, trzeba użyć dedykowanych narzędzi, takich jak uname, które są zaprojektowane do tego celu. Zrozumienie specyfiki każdej z tych komend pozwala na efektywne zarządzanie systemem i unikanie typowych błędów wynikających z nieznajomości ich funkcji i ograniczeń. Dzięki temu możliwe jest osiąganie bardziej precyzyjnych i użytecznych wyników w codziennym administrowaniu systemami.

Pytanie 6

Co to jest serwer baz danych?

A. VPN

B. OTDR

C. MSDN

D. MySQL

MSDN, czyli Microsoft Developer Network, to platforma stworzona przez Microsoft, która oferuje dokumentację, narzędzia oraz zasoby dla programistów. Nie jest to serwer bazodanowy, lecz źródło informacji i wsparcia dla różnych technologii Microsoftu, w tym SQL Server, co może prowadzić do mylnego wniosku. VPN (Virtual Private Network) to technologia, która pozwala na bezpieczne łączenie się z siecią poprzez szyfrowanie połączeń, ale również nie ma nic wspólnego z serwerami bazodanowymi. Z kolei OTDR (Optical Time-Domain Reflectometer) to urządzenie stosowane w telekomunikacji do analizy włókien optycznych, które również nie ma związku z zarządzaniem bazami danych. Typowym błędem jest mylenie różnych technologii i narzędzi, które są używane w kontekście IT. Niezrozumienie podstawowych różnic pomiędzy tymi zjawiskami może prowadzić do dezorientacji i błędnych wyborów w praktyce. Zamiast skupiać się na narzędziach związanych z programowaniem czy sieciami, kluczowe jest zrozumienie, że serwer bazodanowy to system dedykowany do przechowywania danych, jak MySQL. Prawidłowe podejście do nauki technologii bazodanowych powinno obejmować ich funkcjonalności oraz zastosowanie w praktyce.

Pytanie 7

Jaki pakiet powinien zostać zainstalowany na serwerze Linux, aby umożliwić stacjom roboczym z systemem Windows dostęp do plików i drukarek udostępnianych przez ten serwer?

A. Proftpd

B. Wine

C. Samba

D. Vsftpd

Samba jest otwartoźródłowym oprogramowaniem, które implementuje protokoły SMB/CIFS, umożliwiając stacjom roboczym z systemem Windows dostęp do plików i drukarek udostępnianych na serwerach Linux. Dzięki Samba, użytkownicy mogą łatwo integrować środowiska Linux i Windows, co jest szczególnie istotne w heterogenicznych sieciach. Przykładowo, poprzez odpowiednią konfigurację Samby, organizacje mogą stworzyć centralne repozytoria plików, które będą dostępne zarówno dla użytkowników Windows, jak i Linux, co znacznie ułatwia współpracę oraz zapewnia efektywność zarządzania danymi. Dodatkowo, Samba wspiera autoryzację użytkowników i grup, co pozwala na precyzyjne kontrolowanie dostępu do zasobów. W branży IT, powszechną praktyką jest używanie Samby jako standardowego rozwiązania do integracji systemów operacyjnych, co zapewnia nie tylko łatwość w konfiguracji, ale również wysoką wydajność transferu plików i zabezpieczeń. Inwestycja w zrozumienie i wdrożenie Samby w infrastruktury IT przynosi długofalowe korzyści.

Pytanie 8

Do zainstalowania serwera proxy w systemie Linux, konieczne jest zainstalowanie aplikacji

A. Postfix

B. Webmin

C. Squid

D. Samba

Squid to wydajny serwer proxy, który jest powszechnie stosowany w systemach Linux do zarządzania ruchem internetowym. Jest to oprogramowanie typu open source, co oznacza, że jest dostępne za darmo i cieszy się szerokim wsparciem społeczności. Squid umożliwia cache'owanie stron internetowych, co znacząco przyspiesza dostęp do najczęściej odwiedzanych zasobów. Dzięki temu nie tylko oszczędzamy pasmo, ale również zmniejszamy obciążenie serwerów zewnętrznych. Dodatkowo, Squid może pełnić rolę filtra treści, co jest przydatne w środowiskach korporacyjnych i edukacyjnych. Możliwość konfigurowania reguł dostępu i autoryzacji użytkowników sprawia, że Squid jest bardzo elastyczny i dostosowuje się do różnych scenariuszy użycia. Warto również zaznaczyć, że Squid obsługuje protokoły HTTP, HTTPS oraz FTP, co czyni go wszechstronnym narzędziem do zarządzania połączeniami sieciowymi.

Pytanie 9

W systemach Windows XP Pro/ Windows Vista Bizness/Windows 7 Pro/Windows 8 Pro, rozwiązaniem zapewniającym poufność danych dla użytkowników korzystających z jednego komputera, których informacje mogą być wykorzystywane wyłącznie przez nich, jest

A. korzystanie z prywatnych kont z ograniczeniami

B. ręczne przypisywanie plikom atrybutu: ukryty

C. ręczne przypisywanie plikom atrybutu: zaszyfrowany

D. korzystanie z prywatnych kont z uprawnieniami administratora

Odpowiedź "samodzielne przypisywanie plikom atrybutu: zaszyfrowany" jest prawidłowa, ponieważ szyfrowanie plików w systemach operacyjnych, takich jak Windows XP Pro, Windows Vista Bizness, Windows 7 Pro oraz Windows 8 Pro, zapewnia wysoki poziom poufności danych. Szyfrowanie pozwala na ochronę informacji w taki sposób, że tylko użytkownik posiadający odpowiedni klucz szyfrujący może uzyskać do nich dostęp. To jest szczególnie istotne w środowisku wieloużytkownikowym, gdzie wiele osób może mieć dostęp do tego samego komputera. Przykłady zastosowania tej funkcji obejmują przechowywanie osobistych dokumentów, finansów czy danych zdrowotnych, które powinny być dostępne tylko dla konkretnego użytkownika. W praktyce, przy użyciu wbudowanych w system Windows narzędzi, jak oprogramowanie EFS (Encrypting File System), użytkownicy mogą łatwo szyfrować ważne pliki, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie ochrony danych. Dobrą praktyką jest również regularne tworzenie kopii zapasowych zaszyfrowanych danych, aby w przypadku utraty dostępu do klucza szyfrującego możliwe było ich odtworzenie.

Pytanie 10

Jakiej klasy adresów IPv4 dotyczą adresy, które mają dwa najbardziej znaczące bity ustawione na 10?

A. Klasy B

B. Klasy A

C. Klasy C

D. Klasy D

Wybór niewłaściwej klasy adresów IPv4 może wynikać z niepełnego zrozumienia struktury adresacji w tym protokole. Klasa A, na przykład, zaczyna się od bitów 0 i obejmuje adresy od 0.0.0.0 do 127.255.255.255, co oznacza, że jest przeznaczona głównie dla bardzo dużych organizacji. Adresy klasa C rozpoczynają się od 110, co odpowiada zakresowi od 192.0.0.0 do 223.255.255.255 i są najczęściej używane w mniejszych sieciach. Klasa D, z kolei, nie jest używana do adresowania hostów, lecz do multicastingu, zaczynając się od bitów 1110. Te pomyłki mogą wynikać z zamieszania dotyczącego tego, jak klasy adresów są definiowane oraz jakie zastosowania mają poszczególne klasy. Typowym błędem jest mylenie klas adresów z ich przeznaczeniem; na przykład, klasa C jest powszechnie mylona z klasą B, mimo że każda z nich ma swoje specyficzne zastosowanie w zależności od liczby hostów, które muszą być zaadresowane. Warto zatem dokładnie zapoznać się z zasadami przydzielania adresów IP oraz ich klasyfikacją, aby uniknąć nieporozumień i problemów związanych z zarządzaniem siecią. Rozumienie tych różnic jest kluczowe dla każdego, kto pracuje z technologiami sieciowymi oraz projektuje architekturę sieci.

Pytanie 11

Komputer A, który potrzebuje przesłać dane do komputera B działającego w sieci z innym adresem IP, najpierw wysyła pakiety do adresu IP

A. serwera DNS

B. komputera docelowego

C. alternatywnego serwera DNS

D. bramy domyślnej

Wiesz, wskazanie serwera DNS jako sposobu na przesłanie pakietów, gdy chcemy wysłać coś do innego adresu IP, to nie do końca dobry pomysł. Serwery DNS zajmują się tłumaczeniem nazw domen na adresy IP, i to jest mega ważne, bo ułatwia nam poruszanie się po Internecie. Ale one nie przesyłają danych. Często ludzie mylą, czym tak naprawdę zajmuje się serwer DNS, a czym brama domyślna, co prowadzi do nieporozumień. Gdy komputer A chce się skomunikować z komputerem B, serwer DNS tylko pomaga ustalić, jaki adres IP ma dana domena. To nie on przesyła pakiety. Nawet inny serwer DNS nie zmieni faktu, że jego zadanie to raczej praca z nazwami, a nie z danymi. A jeśli myślisz o komputerze docelowym, pamiętaj, że nie możemy wysłać pakietów bezpośrednio do komputera w innej sieci; najpierw muszą one trafić do bramy. Takie myślenie może wynikać z tego, że nie do końca rozumiesz, jak działa komunikacja w sieciach, która opiera się na przekazywaniu danych przez odpowiednie urządzenia. To jest naprawdę kluczowe, żeby ogarnąć, jak działa Internet i lokalne sieci.

Pytanie 12

Który z protokołów jest używany w komunikacji głosowej przez internet?

A. NetBEUI

B. FTP

C. SIP

D. HTTP

Protokół SIP (Session Initiation Protocol) jest kluczowym elementem telefonii internetowej oraz komunikacji w czasie rzeczywistym. Jego głównym zadaniem jest nawiązywanie, modyfikowanie i kończenie sesji multimedialnych, które mogą obejmować połączenia głosowe, wideokonferencje, a także przesyłanie wiadomości. SIP działa na poziomie aplikacji w modelu OSI i jest powszechnie używany w systemach VoIP (Voice over Internet Protocol). Jednym z jego głównych atutów jest elastyczność oraz interoperacyjność z różnymi urządzeniami i platformami. Przykładowo, za pomocą SIP użytkownicy mogą łączyć się ze sobą niezależnie od używanego sprzętu, co jest kluczowe w środowiskach z wieloma dostawcami usług. Dodatkowo, SIP wspiera różne kodeki audio i wideo, co umożliwia optymalizację jakości połączeń w zależności od warunków sieciowych. Jego zastosowanie w praktyce możemy zobaczyć w popularnych aplikacjach komunikacyjnych, takich jak Skype czy Zoom, które wykorzystują SIP do zestawiania połączeń i zarządzania sesjami. Praktyka wdrażania protokołu SIP zgodnie z normami IETF (Internet Engineering Task Force) oraz standardami branżowymi zapewnia bezpieczeństwo i efektywność połączeń.

Pytanie 13

Jakie polecenie oprócz ls może być użyte przez użytkownika systemu Linux do wyświetlenia zawartości katalogu, w tym plików i podkatalogów?

A. man

B. dir

C. pwd

D. tree

'dir' to fajne polecenie, które pozwala na zobaczenie zawartości katalogu w systemie Linux, tak jak 'ls'. Choć 'ls' jest chyba bardziej popularne, to 'dir' też jest przydatne, zwłaszcza jak ktoś woli inny sposób wyświetlania. Wyświetla pliki i foldery w kolumnach, co czasami bywa bardziej czytelne. Jak wpiszesz 'dir' w terminalu, to dostajesz listę plików i katalogów w aktualnym katalogu. To polecenie jest też super w skryptach, bo można je wykorzystać do generowania listy plików do dalszego działania. Warto też wiedzieć, że w niektórych wersjach Linuxa 'dir' ma różne opcje i flagi, które pozwalają na dopasowanie wyników do swoich potrzeb. I to znaczy, że dobrze jest znać różne sposoby pracy z tym systemem.

Pytanie 14

Informacje ogólne na temat zdarzeń systemowych w systemie Linux są zapisywane w

A. programie perfmon

B. bibliotece RemoteApp

C. rejestrze systemowym

D. pliku messages

Zrozumienie, gdzie przechowywane są informacje o zdarzeniach systemowych w Linuxie, jest kluczowe dla każdej osoby zajmującej się administracją systemów. Odpowiedź, która sugeruje rejestr systemowy, odnosi się do koncepcji, która nie ma zastosowania w kontekście Linuxa. Rejestry systemowe to termin używany głównie w systemach operacyjnych Windows, gdzie istnieje centralna baza danych przechowująca ustawienia systemowe oraz informacje o zainstalowanych programach. Z kolei odpowiedź odnosząca się do programu perfmon jest błędna, ponieważ jest to narzędzie do monitorowania wydajności systemu Windows, a nie Linuxa. Użytkownicy mogą mylić funkcje monitorowania wydajności z rejestrowaniem zdarzeń, co może prowadzić do fałszywych wniosków. Ostatnia odpowiedź dotycząca biblioteki RemoteApp również jest myląca, ponieważ odnosi się do technologii zdalnego dostępu w systemie Windows, a nie do systemów Linux. Takie nieporozumienia wynikają często z mieszania terminologii między różnymi systemami operacyjnymi. Kluczowe jest zrozumienie, że Linux korzysta z plików logów, a nie centralnych rejestrów, co jest zgodne z jego architekturą i filozofią otwartego oprogramowania.

Pytanie 15

Ustanowienie połączenia pomiędzy dwoma oddalonymi hostami za pomocą publicznej sieci, takiej jak Internet, w sposób, że węzły tej sieci nie wpływają na przesyłane pakiety, to

A. VLAN (Virtual Lan Area Network)

B. VPN (Virtual Private Network)

C. VoIP (Voice over Internet Protocol)

D. VM (Virtual Machine)

Wybór innej opcji może być wynikiem nieporozumienia co do funkcji i zastosowania różnych technologii sieciowych. Maszyna wirtualna (VM) odnosi się do oprogramowania, które emuluje działanie komputera. Umożliwia ona uruchamianie wielu systemów operacyjnych na jednym fizycznym hoście, ale nie ma nic wspólnego z tworzeniem bezpiecznego połączenia w sieci. Bardzo różni się to od funkcji VPN, która koncentruje się na szyfrowaniu danych w ruchu sieciowym. VoIP, czyli technologia przesyłania głosu przez Internet, również nie jest związana z połączeniami sieciowymi, które zapewniają prywatność i bezpieczeństwo. Jej celem jest umożliwienie komunikacji głosowej, a nie zapewnienie tunelu dla danych. VLAN, czyli Wirtualna Sieć Lokalna, służy do segmentacji sieci lokalnych w celu zarządzania ruchem i zwiększenia bezpieczeństwa, ale nie jest projektowana do nawiązywania połączeń przez publiczną sieć. Problemy w zrozumieniu różnic między tymi technologiami mogą wynikać z braku wiedzy na temat ich specyficznych zastosowań oraz celów. Kluczowe jest zrozumienie, że każda z tych technologii ma inną funkcję i przeznaczenie, co może prowadzić do błędnych wniosków, gdy są mylone ze sobą w kontekście bezpieczeństwa sieci.

Pytanie 16

Jakie polecenie w systemie Linux przyzna pełne uprawnienia wszystkim użytkownikom do zasobów?

A. chmod 000

B. chmod 777

C. chmod 533

D. chmod 666

Polecenie 'chmod 777' w systemie Linux ustawia pełne uprawnienia do odczytu, zapisu i wykonania dla właściciela pliku, grupy oraz innych użytkowników. Liczba '7' w systemie ósemkowym odpowiada wartości binarnej '111', co oznacza, że każdy z trzech typów użytkowników ma pełny dostęp do pliku lub katalogu. Umożliwia to na przykład wspólne korzystanie z katalogów roboczych, gdzie wiele osób może edytować i modyfikować pliki. W praktyce takie ustawienie uprawnień powinno być stosowane ostrożnie, głównie w sytuacjach, gdy pliki lub katalogi są przeznaczone do współdzielenia w zaufanym środowisku. W kontekście dobrych praktyk bezpieczeństwa, ważne jest, aby unikać nadawania pełnych uprawnień tam, gdzie nie jest to absolutnie konieczne, aby zminimalizować ryzyko nieautoryzowanego dostępu czy przypadkowych modyfikacji. Warto również pamiętać, że w przypadku systemów produkcyjnych lepiej jest stosować bardziej restrykcyjne ustawienia, aby chronić integralność danych.

Pytanie 17

Które polecenie pozwala na mapowanie zasobów sieciowych w systemie Windows Serwer?

A. network

B. net map

C. net add

D. net use

Pojęcia przedstawione w niepoprawnych odpowiedziach są niewłaściwe w kontekście mapowania zasobów sieciowych w systemach Windows Server. 'net map' to fałszywe polecenie, które nie istnieje w standardowym zestawie narzędzi systemowych; może po prostu wynikać z nieporozumienia dotyczącego terminologii związanej z mapowaniem dysków. Następnie, odpowiedź 'network' jest zbyt ogólna i nie odnosi się do konkretnego polecenia konsolowego w systemie Windows, co czyni ją nieprzydatną w kontekście tego pytania. Ostatnia odpowiedź, 'net add', nie tylko jest błędna, ale także myli się z funkcjonalnością zarządzania kontami użytkowników w systemie Windows. W rzeczywistości, nie istnieje polecenie 'net add', które odpowiadałoby za mapowanie zasobów sieciowych. Niezrozumienie tych terminów może prowadzić do problemów w zarządzaniu siecią i dostępem do zasobów, co jest szczególnie istotne w środowiskach korporacyjnych, gdzie bezpieczeństwo i efektywność są kluczowe. Dlatego ważne jest, aby użytkownicy mieli podstawową wiedzę na temat poprawnych poleceń i ich zastosowań, co pomoże uniknąć błędów w administracji systemami.

Pytanie 18

Dwie stacje robocze w tej samej sieci nie mają możliwości komunikacji. Która z poniższych okoliczności może być przyczyną tego problemu?

A. Inne systemy operacyjne stacji roboczych

B. Identyczne nazwy użytkowników

C. Identyczne adresy IP stacji roboczych

D. Różne bramy domyślne dla stacji roboczych

Odpowiedź dotycząca takich samych adresów IP stacji roboczych jest poprawna, ponieważ w sieciach komputerowych każdy węzeł musi mieć unikalny adres IP, aby umożliwić poprawną komunikację. Gdy dwa urządzenia mają ten sam adres IP, wówczas występuje konflikt adresów, co prowadzi do problemów z routingiem i przesyłaniem danych. Przykładem może być sytuacja, w której dwa komputery w tej samej podsieci – na przykład 192.168.1.10 – próbują jednocześnie wysłać dane do routera. Router nie będzie w stanie zidentyfikować, które urządzenie jest źródłem danych, co skutkuje niemożnością nawiązania komunikacji. Zgodnie z zasadami TCP/IP, każdy interfejs sieciowy musi mieć unikalny adres, co jest kluczowe dla funkcjonowania sieci lokalnych i internetu. W praktyce, aby uniknąć takich konfliktów, powinno się stosować protokoły DHCP, które automatycznie przydzielają unikalne adresy IP urządzeniom w sieci, minimalizując tym samym ryzyko błędów związanych z powielającymi się adresami.

Pytanie 19

Obudowa oraz wyświetlacz drukarki fotograficznej są bardzo zabrudzone. W celu ich oczyszczenia, należy zastosować

A. wilgotną ściereczkę oraz pianki do czyszczenia plastiku

B. ściereczkę nasączoną IPA oraz smar

C. mokrą chusteczkę oraz sprężone powietrze z rurką przedłużającą zasięg

D. suchą chusteczkę oraz patyczki do czyszczenia

Wilgotna ściereczka oraz pianka do czyszczenia plastiku to najlepszy sposób na usunięcie zabrudzeń z obudowy i wyświetlacza drukarki fotograficznej, ponieważ te materiały są odpowiednio delikatne i skuteczne. Pianka do czyszczenia plastiku została zaprojektowana w taki sposób, aby nie tylko usuwać brud, ale również nie uszkadzać powierzchni plastikowych ani szklanych, co jest kluczowe w przypadku sprzętu elektronicznego. Wilgotna ściereczka, zwłaszcza wykonana z mikrofibry, skutecznie zbiera kurz i zanieczyszczenia, a zarazem nie pozostawia smug. Warto również zwrócić uwagę na standardy czyszczenia sprzętu elektronicznego, które zalecają unikanie substancji chemicznych, mogących uszkodzić powłokę wyświetlacza. Użycie odpowiednich produktów do czyszczenia nie tylko przedłuża żywotność sprzętu, ale także zapewnia jego prawidłowe funkcjonowanie. Przykładem może być regularne czyszczenie drukarki fotograficznej, co zapobiega osadzaniu się kurzu, a w efekcie poprawia jakość wydruków. Dobre praktyki zalecają także unikanie stosowania materiałów, które mogą zarysować powierzchnię, takich jak szorstkie ściereczki czy gąbki.

Pytanie 20

Jaki typ grupy jest automatycznie przypisany dla nowo tworzonej grupy w kontrolerze domeny systemu Windows Server?

A. Lokalny w domenie

B. Dystrybucyjny

C. Globalny

D. Uniwersalny

Wybór innego zakresu grupy może wydawać się logiczny, jednak przyjrzyjmy się bliżej każdej z opcji. Grupy dystrybucyjne są używane głównie do celów e-mailowych i nie mają możliwości przypisywania uprawnień do zasobów, co czyni je niewłaściwym wyborem w kontekście zarządzania dostępem w systemie Windows. Z kolei grupy lokalne w domenie są ograniczone do jednej konkretnej domeny, co oznacza, że ich zastosowanie jest bardzo wąskie i nie umożliwia efektywnego zarządzania użytkownikami w rozproszonej infrastrukturze. Ich użycie może prowadzić do rozproszenia uprawnień w różnych domenach, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami zarządzania. Ostatecznie grupa uniwersalna, choć ma szerszy zasięg niż lokalna, jest bardziej skomplikowana w administracji i nie jest domyślnym wyborem dla nowo tworzonych grup. W praktyce, podejmowanie decyzji o wyborze zakresu grupy powinno opierać się na rozważeniu wymagań dotyczących dostępności i zarządzania, a wybór grupy globalnej stanowi najefektywniejsze rozwiązanie w standardowych scenariuszach użytkowania.

Pytanie 21

Który z poniższych mechanizmów zapewni najwyższy stopień ochrony sieci bezprzewodowych w standardzie 802.11n?

A. WEP (Wired Equivalent Privacy)

B. WPA (Wi-Fi Protected Access)

C. WPA2 (Wi-Fi Protected Access II)

D. WPS (Wi-Fi Protected Setup)

WPA2 (Wi-Fi Protected Access II) jest najbardziej zaawansowanym mechanizmem zabezpieczeń dla sieci bezprzewodowych standardu 802.11n. Wprowadza on silne algorytmy szyfrowania oparty na AES (Advanced Encryption Standard), który jest znacznie bezpieczniejszy od starszych standardów, takich jak WEP czy WPA. Dzięki zastosowaniu protokołu 802.1X, WPA2 zapewnia także lepszą autoryzację użytkowników, co pozwala na bardziej kontrolowany dostęp do zasobów sieciowych. W praktyce, WPA2 jest standardem stosowanym w większości nowoczesnych routerów i punktów dostępowych, co czyni go de facto normą w zabezpieczaniu sieci bezprzewodowych. Przykładem zastosowania WPA2 jest jego użycie w sieciach domowych oraz biurowych, gdzie użytkownicy mogą korzystać z silnego szyfrowania, co minimalizuje ryzyko nieautoryzowanego dostępu czy podsłuchiwania przesyłanych danych. Warto również wspomnieć, że WPA2 obsługuje różne tryby pracy, w tym Personal i Enterprise, co pozwala na elastyczne dostosowanie zabezpieczeń do różnych środowisk i potrzeb organizacji.

Pytanie 22

Interfejs, którego magistrala kończy się elementem przedstawionym na ilustracji, jest typowy dla

A. SCSI

B. UDMA

C. ATAPI

D. SATA

SATA jest nowoczesnym interfejsem zaprojektowanym do podłączania dysków twardych i napędów optycznych wewnątrz komputerów głównie przeznaczonym do użytku osobistego w komputerach stacjonarnych i laptopach SATA korzysta z cienkich kabli charakteryzujących się mniejszymi złączami co ułatwia prowadzenie kabli wewnątrz obudowy i poprawia przepływ powietrza jednak nie korzysta z masywnych złączy widocznych na obrazku ATAPI to kolejny standard często mylony z SCSI ponieważ jest używany do podłączania napędów optycznych do magistrali IDE stanowi rozwinięcie standardu ATA do obsługi urządzeń takich jak napędy CD/DVD jednak nie korzysta z prezentowanego złącza UDMA to technologia przesyłu danych wykorzystywana w interfejsach ATA i ATAPI podnosząca ich wydajność pod względem prędkości przesyłania danych nie jest to jednak fizyczny interfejs ani typ złącza jak ukazano na obrazku Błędne interpretacje mogą wynikać z pomylenia fizycznych złączy z protokołami przesyłania danych oraz braku rozróżnienia między interfejsami wewnętrznymi i zewnętrznymi co podkreśla konieczność zrozumienia specyficznych zastosowań i budowy poszczególnych technologii interfejsów komputerowych

Pytanie 23

Użytkownicy należący do grupy Pracownicy nie mają możliwości drukowania dokumentów za pomocą serwera wydruku w systemie operacyjnym Windows Server. Dysponują jedynie uprawnieniami do „Zarządzania dokumentami”. Co należy uczynić, aby wyeliminować opisany problem?

A. Dla grupy Pracownicy należy przyznać uprawnienia „Drukuj”

B. Dla grupy Pracownicy należy odebrać uprawnienia „Zarządzanie dokumentami”

C. Dla grupy Administratorzy należy odebrać uprawnienia „Drukuj”

D. Dla grupy Administratorzy należy odebrać uprawnienia „Zarządzanie dokumentami”

Odpowiedź, że dla grupy Pracownicy należy nadać uprawnienia „Drukuj”, jest poprawna, ponieważ aby użytkownicy mogli korzystać z serwera wydruku, muszą mieć odpowiednie uprawnienia do wykonywania tej operacji. W systemie Windows Server, domyślnie uprawnienia 'Zarządzanie dokumentami' pozwalają jedynie na zarządzanie dokumentami, co nie obejmuje możliwości ich drukowania. Nadanie uprawnienia 'Drukuj' umożliwi członkom grupy Pracownicy korzystanie z drukarki dostępnej na serwerze, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu dostępem do zasobów sieciowych. Przykładowo, w przypadku organizacji, gdzie wielu użytkowników potrzebuje dostępu do wspólnych zasobów, kluczowe jest odpowiednie przypisanie uprawnień, aby zminimalizować ryzyko nieautoryzowanego dostępu, jednocześnie umożliwiając niezbędne operacje. Warto również pamiętać, że w przypadku współdzielenia drukarki, grupy użytkowników powinny mieć jasno określone uprawnienia, co sprzyja także efektywności pracy oraz ułatwia zarządzanie zasobami sieciowymi.

Pytanie 24

Aby utworzyć programową macierz RAID-1, potrzebne jest minimum

A. 4 dysków

B. 1 dysku podzielonego na dwie partycje

C. 3 dysków

D. 2 dysków

Wybór jednej partycji na pojedynczym dysku nie jest wystarczający do skonfigurowania RAID-1, ponieważ nie zapewnia redundancji ani bezpieczeństwa danych. RAID-1 wymaga co najmniej dwóch dysków, aby móc tworzyć kopie zapasowe danych w czasie rzeczywistym. Użycie czterech dysków w tym kontekście może prowadzić do błędnych wniosków, ponieważ nie tylko zwiększa to koszty, ale także nietrafnie zakłada, że większa liczba dysków jest wymagana do osiągnięcia podstawowej funkcji RAID-1, jaką jest mirroring. Podobnie, założenie, że trzy dyski są niezbędne, wskazuje na nieporozumienie dotyczące działania RAID, gdzie nadmiarowość nie jest podstawowym założeniem tego poziomu RAID. W praktyce, RAID-1 jest prostym i efektywnym rozwiązaniem, które skupia się na dwóch dyskach, eliminując potrzebę dodatkowych zasobów. Takie błędne rozumienie prowadzi do nieefektywnych inwestycji i skomplikowanej konfiguracji systemów, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami zarządzania danymi, które sugerują prostotę i efektywność w projektowaniu systemów pamięci masowej.

Pytanie 25

Aby utworzyć kontroler domeny w systemach z rodziny Windows Server na serwerze lokalnym, konieczne jest zainstalowanie roli

A. usług certyfikatów w Active Directory

B. usług domenowej w Active Directory

C. usług zarządzania prawami dostępu w Active Directory

D. usług LDS w Active Directory

Usługi domenowe w usłudze Active Directory (AD DS) są kluczowym elementem infrastruktury Windows Server, które umożliwiają tworzenie i zarządzanie domenami, a tym samym kontrolerami domeny. Kontroler domeny jest serwerem, który autoryzuje i uwierzytelnia użytkowników oraz komputery w sieci, a także zarządza politykami zabezpieczeń. Instalacja roli AD DS na serwerze Windows Server pozwala na stworzenie struktury katalogowej, która jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania usług takich jak logowanie do sieci, zarządzanie dostępem do zasobów oraz centralne zarządzanie politykami grupowymi (GPO). Przykładem zastosowania tej roli może być organizacja, która chce wprowadzić jednolite zarządzanie kontami użytkowników i komputerów w wielu lokalizacjach. Dodatkowo, zgodnie z najlepszymi praktykami IT, każda instytucja korzystająca z systemów Windows powinna mieć w swojej architekturze przynajmniej jeden kontroler domeny, aby zapewnić ciągłość działania i bezpieczeństwo operacji sieciowych.

Pytanie 26

Aby aktywować zaprezentowane narzędzie systemu Windows, konieczne jest użycie komendy

A. net users

B. control userpasswords2

C. net localgroup

D. show userpasswords

Polecenie show userpasswords nie istnieje w systemie Windows, co może wynikać z błędnego zrozumienia dostępnych narzędzi i poleceń. Możliwe, że próbujemy osiągnąć coś, co jest wykonywane innym poleceniem, co pokazuje, jak ważne jest dokładne zrozumienie narzędzi i ich przeznaczenia. Net localgroup jest poleceniem wiersza polecenia służącym do zarządzania grupami lokalnymi na komputerze, pozwalając na dodawanie i usuwanie grup lub użytkowników z grup. Chociaż jest to przydatne narzędzie w zarządzaniu komputerem, nie jest używane do bezpośredniego uruchamiania ustawień kont użytkowników. Net users to kolejne polecenie wiersza polecenia, które pozwala na zarządzanie kontami użytkowników, ale działa poprzez linię komend, umożliwiając dodawanie, usuwanie i modyfikowanie kont użytkowników. Pomimo że jest związane z zarządzaniem kontami, nie otwiera graficznego interfejsu, jakiego wymaga pytanie egzaminacyjne. Analizując te polecenia, widzimy, jak istotne jest rozróżnianie ich zastosowań i środowisk, w których są używane. W kontekście egzaminu zawodowego, umiejętność prawidłowego przypisania narzędzi do konkretnych zadań jest kluczowa, co pomaga w skutecznym zarządzaniu systemami IT i zapewnia zgodność z wymaganiami branżowymi oraz standardami zarządzania dostępem i bezpieczeństwem informacji.

Pytanie 27

Na schemacie przedstawiono konfigurację protokołu TCP/IP pomiędzy serwerem a stacją roboczą. Na serwerze zainstalowano rolę DNS. Wykonanie polecenia ping www.cke.edu.pl na serwerze zwraca pozytywny wynik, natomiast na stacji roboczej jest on negatywny. Jakie zmiany należy wprowadzić w konfiguracji, aby usługa DNS na stacji funkcjonowała poprawnie?

A. adres bramy na serwerze na 192.168.1.11

B. adres serwera DNS na stacji roboczej na 192.168.1.10

C. adres bramy na stacji roboczej na 192.168.1.10

D. adres serwera DNS na stacji roboczej na 192.168.1.11

Zamiana adresu bramy na stacji roboczej lub na serwerze nie rozwiązuje problemu związanego z negatywnym wynikiem polecenia ping na stacji roboczej, ponieważ problem dotyczy rozwiązywania nazw, a nie routingu. Brama domyślna w sieciach komputerowych jest używana do przesyłania pakietów IP poza lokalną sieć, jednak w tym przypadku komunikacja jest wewnątrz sieci lokalnej, a błędne ustawienia bramy nie byłyby przyczyną niepowodzenia w pingowaniu domeny. Zamiast tego, poprawna konfiguracja DNS jest kluczowa dla rozwiązywania nazw domenowych. Innym błędnym założeniem byłoby użycie adresu IP bramy jako serwera DNS. Adres bramy domyślnej jest przeznaczony do przesyłania ruchu do innych sieci, a nie do tłumaczenia nazw domen. Często spotykanym błędem jest również używanie adresu 127.0.0.1 jako DNS na komputerze, który nie jest serwerem DNS, ponieważ ten adres wskazuje na lokalną maszynę. W przypadku serwerów rzeczywiście pełniących rolę DNS, jak w tej sytuacji, należy skonfigurować stacje robocze, aby używały odpowiedniego adresu IP serwera DNS, co w tym przypadku jest 192.168.1.10. Takie podejście zapewnia, że stacja robocza ma dostęp do poprawnie skonfigurowanego serwera DNS, który może skutecznie tłumaczyć nazwy domenowe i umożliwiać komunikację sieciową. Warto również pamiętać, że w dużych sieciach czasem stosuje się redundancję serwerów DNS, aby zwiększyć dostępność, co jednak nie zmienia podstawowej potrzeby poprawnego skonfigurowania podstawowego serwera DNS w sieci lokalnej.

Pytanie 28

W systemie Linux prawa dostępu do katalogu są ustawione w formacie rwx--x--x. Jaką liczbę odpowiadają tę konfigurację praw?

A. 621

B. 543

C. 777

D. 711

Wartości numeryczne przyznawane prawom dostępu w systemie Linux są kluczowe dla zarządzania bezpieczeństwem i dostępem do zasobów. Wybór odpowiedzi 777 jest błędny, ponieważ oznacza, że zarówno właściciel, grupa, jak i inni użytkownicy mają pełne prawa dostępu (czytanie, pisanie i wykonywanie). Taki poziom dostępu jest niebezpieczny, ponieważ naraża system na potencjalne ataki oraz nieautoryzowany dostęp do danych. Odpowiedź 621 jest również niewłaściwa, ponieważ wartość 6 dla grupy wskazuje na prawo do czytania i pisania, co jest sprzeczne z brakiem praw dostępu w tym przypadku. Innym błędem jest odpowiedź 543, która zakłada, że grupa ma prawo do wykonywania, co nie jest zgodne z podanymi prawami dostępu. Często popełnianym błędem jest mylenie praw dostępu z ich wartością numeryczną, co prowadzi do niewłaściwego przyznawania uprawnień. Zrozumienie, jak prawidłowo przypisywać uprawnienia, jest kluczowe w kontekście dobrych praktyk w administracji systemami, gdzie zasady najmniejszych uprawnień powinny być zawsze stosowane, aby zminimalizować ryzyko nieautoryzowanego dostępu.

Pytanie 29

Jaką fizyczną topologię sieci komputerowej przedstawia ilustracja?

A. Pierścienia

B. Siatki

C. Hierarchiczna

D. Gwiazdy

Topologia gwiazdy jest jedną z najczęściej stosowanych fizycznych topologii sieci komputerowych, gdzie każde urządzenie sieciowe jest bezpośrednio połączone z centralnym urządzeniem, takim jak przełącznik lub serwer. Zaletą tej topologii jest łatwość zarządzania i rozbudowy sieci poprzez dodawanie nowych urządzeń bez wpływu na działanie już istniejących. Awaria jednego urządzenia nie wpływa bezpośrednio na pozostałe, co znacząco zwiększa niezawodność sieci. W praktyce taka topologia jest wykorzystywana w lokalnych sieciach komputerowych (LAN) w biurach i domach. Standardy takie jak Ethernet bardzo dobrze współpracują z tą topologią, umożliwiając efektywną komunikację danych. W przypadku większych sieci, topologia gwiazdy może być łączona z innymi topologiami w celu tworzenia bardziej złożonych struktur, co jest zgodne z zasadami dobrej praktyki projektowania sieci. Centralne urządzenie w topologii gwiazdy pełni kluczową rolę w zarządzaniu przepływem danych, co pozwala na optymalne wykorzystanie zasobów sieciowych.

Pytanie 30

Aby przywrócić zgubione dane w systemach z rodziny Windows, konieczne jest użycie polecenia

A. recover

B. renew

C. reboot

D. release

Polecenie 'recover' jest właściwym narzędziem do odzyskiwania utraconych danych w systemach operacyjnych rodziny Windows. Umożliwia ono przywrócenie plików z kopii zapasowej lub z systemu, co jest kluczowe w przypadku awarii systemu lub błędów użytkownika. W praktyce, aby użyć tego polecenia, można skorzystać z różnych metod, takich jak Windows Recovery Environment, w którym dostępne są opcje przywracania systemu lub przywracania plików. Dobrą praktyką jest regularne tworzenie kopii zapasowych danych, co znacząco ułatwia proces odzyskiwania. Warto również znać narzędzia takie jak 'File History' czy 'System Restore', które mogą wspierać proces odzyskiwania danych. W kontekście standardów branżowych, odzyskiwanie danych powinno być zawsze planowane i testowane, aby zapewnić minimalizację utraty danych oraz efektywność operacyjną.

Pytanie 31

W celu konserwacji elementów z łożyskami oraz ślizgami w urządzeniach peryferyjnych wykorzystuje się

A. sprężone powietrze

B. smar syntetyczny

C. powłokę grafitową

D. tetrową szmatkę

Sprężone powietrze, mimo że jest często stosowane w różnych aplikacjach przemysłowych, nie jest odpowiednim środkiem do konserwacji elementów łożyskowanych i ślizgowych. Może wprawdzie służyć do oczyszczania z zanieczyszczeń, jednak nie dostarcza ono żadnej substancji smarnej, co jest kluczowe dla zmniejszenia tarcia i zużycia. Użycie jedynie sprężonego powietrza może prowadzić do szybszego zużycia łożysk, ponieważ nie zabezpiecza ich przed korozją ani nie zmniejsza tarcia. Ponadto, stosowanie tetrowej szmatki do konserwacji jest równie niewłaściwe, ponieważ mimo że może być użyta do czyszczenia, nie ma właściwości smarnych, które są niezbędne do zapewnienia długotrwałej ochrony. Natomiast powłoka grafitowa, choć ma właściwości smarne, nie jest tak efektywna jak smar syntetyczny w długoterminowych aplikacjach, szczególnie tam, gdzie występują zmienne obciążenia i wysokie prędkości. W związku z tym, opieranie się na tych metodach może skutkować zwiększonym zużyciem urządzeń oraz wyższymi kosztami utrzymania. Należy pamiętać, że skuteczna konserwacja wymaga zastosowania odpowiednich substancji smarnych, co podkreśla znaczenie stosowania smaru syntetycznego w odpowiednich aplikacjach.

Pytanie 32

Jaki będzie rezultat odejmowania dwóch liczb zapisanych w systemie heksadecymalnym 60Ah - 3BFh?

A. 2AEh

B. 24Bh

C. 349h

D. 39Ah

Poprawna odpowiedź to 24Bh, co wynika z prawidłowego przeprowadzenia operacji odejmowania dwóch liczb w systemie heksadecymalnym. Aby wykonać operację 60Ah - 3BFh, należy najpierw skonwertować te liczby do systemu dziesiętnego. 60Ah w systemie dziesiętnym to 241, a 3BFh to 959. Odejmujemy zatem 241 - 959, co daje wynik -718. Następnie przekształcamy tę wartość z powrotem na system heksadecymalny, co daje 24Bh. W praktyce znajomość arytmetyki heksadecymalnej jest niezbędna w programowaniu niskopoziomowym, w pracy z adresami pamięci oraz w obliczeniach związanych z systemami komputerowymi, gdzie często stosuje się reprezentację heksadecymalną. Używanie systemu heksadecymalnego upraszcza zapis danych binarnych, co jest standardem w branży IT. Warto również dodać, że w wielu językach programowania operacje na liczbach heksadecymalnych są wbudowaną funkcjonalnością, co pozwala na ich łatwe przetwarzanie.

Pytanie 33

W systemie Linux wykonanie polecenia chmod 321 start spowoduje przyznanie następujących uprawnień plikowi start:

A. wykonanie i zapis dla właściciela pliku, zapis dla grupy, wykonanie dla pozostałych

B. zapis, odczyt i wykonanie dla użytkownika root, odczyt i wykonanie dla użytkownika standardowego, odczyt dla pozostałych

C. czytanie, zapis i wykonanie dla właściciela pliku, zapis i wykonanie dla grupy i czytanie dla pozostałych

D. pełna kontrola dla użytkownika root, zapis i odczyt dla użytkownika standardowego, odczyt dla pozostałych

W analizowanym pytaniu pojawiają się różne odpowiedzi, które nie oddają prawidłowego zrozumienia działania polecenia chmod oraz nadawania uprawnień w systemie Linux. Warto zauważyć, że wiele osób myli pojęcie uprawnień pliku z rolą użytkownika. Na przykład w pierwszej opcji stwierdzono, że użytkownik root ma pełną kontrolę, co w kontekście polecenia chmod 321 jest nieprawidłowe. Użytkownik root mógłby mieć te uprawnienia, ale chmod 321 odnosi się do konkretnego pliku i jego ustawień, a nie do użytkownika, który go modyfikuje. Druga odpowiedź sugeruje, że uprawnienia wykonania są nadawane grupie oraz właścicielowi pliku, co jest sprzeczne z rzeczywistym podziałem uprawnień w chmod 321. W rzeczywistości tylko właściciel pliku ma prawo do zapisu i wykonania, a grupa posiada jedynie prawo do zapisu. Trzecia odpowiedź myli pojęcia uprawnień, zakładając, że właściciel pliku ma pełne uprawnienia do czytania, zapisu i wykonania, co również jest błędne w kontekście podanych wartości oktalnych. W końcu ostatnia odpowiedź nie tylko nie oddaje rzeczywistego podziału uprawnień, ale też wprowadza nieporozumienie co do tego, jakie uprawnienia są przydzielane poszczególnym grupom użytkowników. Przykładowo, gdyby użytkownik standardowy miał jedynie prawo do odczytu i wykonania, nie mógłby edytować pliku, co jest kluczowym punktem w kontekście nadawania uprawnień. Właściwe zrozumienie działania polecenia chmod oraz logiki przydzielania uprawnień jest kluczowe dla efektywnego zarządzania bezpieczeństwem i dostępem do zasobów w systemie Linux.

Pytanie 34

Na zdjęciu przedstawiono

A. taśmę barwiącą

B. tusz

C. toner

D. kartridż

Taśma barwiąca jest kluczowym komponentem stosowanym w drukarkach igłowych oraz maszynach do pisania które wykorzystują technologię druku igłowego. Składa się z cienkiej taśmy nasączonej tuszem która jest montowana w specjalnym kartridżu. Podczas drukowania igły uderzają w taśmę przenosząc tusz na papier co pozwala na tworzenie czytelnych wydruków. Taśmy barwiące są niezwykle trwałe i wydajne co czyni je idealnym rozwiązaniem w środowiskach gdzie wymagana jest długa żywotność i niski koszt eksploatacji. Zastosowanie taśmy barwiącej jest powszechne w terminalach POS drukarkach liniowych oraz urządzeniach do druku paragonów. Standardy branżowe takie jak ISO 9001 wymagają aby taśmy barwiące były produkowane zgodnie z określonymi normami jakości co zapewnia ich niezawodność i zgodność z różnymi urządzeniami. Warto zaznaczyć że wybór odpowiedniej taśmy barwiącej ma istotne znaczenie dla jakości wydruków oraz trwałości urządzeń co jest szczególnie ważne w zastosowaniach przemysłowych i handlowych.

Pytanie 35

Który standard Ethernet określa Gigabit Ethernet dla okablowania UTP?

A. 100 GBase-TX

B. 10 GBase-TX

C. 1000 Base-TX

D. 10 Base-TX

Odpowiedzi 10 Base-TX, 10 GBase-TX oraz 100 GBase-TX są nieprawidłowe w kontekście pytania dotyczącego Gigabit Ethernet dla okablowania UTP. 10 Base-TX odnosi się do standardu Ethernet o prędkości 10 Mb/s, który jest znacznie wolniejszy od technologii Gigabit Ethernet, a jego zastosowanie jest ograniczone do starszych, mniej wymagających aplikacji. Ten standard był popularny w początkach rozwoju sieci Ethernet, ale dziś praktycznie nie jest już stosowany w nowoczesnych infrastrukturach sieciowych, które wymagają większej przepustowości. 10 GBase-TX z kolei to standard umożliwiający przesyłanie danych z prędkością 10 Gb/s, co jest znacznie szybsze niż Gigabit Ethernet, lecz wymaga bardziej zaawansowanego okablowania, jak np. kategoria 6a lub 7, a tym samym nie można go zaliczyć do standardu Ethernet, który działa na UTP. 100 GBase-TX to jeszcze wyższy standard, obsługujący prędkości do 100 Gb/s, przeznaczony głównie dla zastosowań w centrach danych oraz w zaawansowanych systemach telekomunikacyjnych, również niekompatybilny z UTP. Wybór niewłaściwego standardu Ethernet może prowadzić do nieefektywności w sieci, wysokich kosztów modernizacji oraz problemów z kompatybilnością, co pokazuje, jak istotne jest zrozumienie podstawowych różnic pomiędzy standardami Ethernet.

Pytanie 36

Termin gorącego podłączenia (hot-plug) wskazuje, że podłączane urządzenie działa

A. poprawnie od razu po podłączeniu, bez potrzeby wyłączania czy restartowania systemu

B. zgodne z komputerem

C. kontrolowane przez temperaturę

D. sprawne po zainstalowaniu odpowiednich sterowników

Gorące podłączenie (hot-plug) to technika, która pozwala na podłączanie i odłączanie urządzeń z systemem komputerowym bez potrzeby jego wyłączania. Oznacza to, że po podłączeniu urządzenie jest natychmiast dostępne do użycia, co znacząco poprawia efektywność pracy, zwłaszcza w środowiskach wymagających ciągłej dostępności. Przykłady zastosowania to dyski zewnętrzne USB, karty graficzne w systemach serwerowych oraz niektóre urządzenia peryferyjne, jak drukarki czy skanery. W przypadku systemów operacyjnych, takich jak Windows czy Linux, gorące podłączenie jest standardem, który wspiera użytkowników w elastycznym zarządzaniu sprzętem. Dobre praktyki związane z gorącym podłączaniem obejmują jednak upewnienie się, że urządzenia są zgodne z odpowiednimi standardami, takimi jak USB lub PCIe, które są projektowane z myślą o tej funkcji, zapewniając tym samym stabilność i bezpieczeństwo operacji.

Pytanie 37

Zidentyfikuj powód pojawienia się komunikatu, który widoczny jest na ilustracji.

A. Brak zainstalowanego oprogramowania antywirusowego

B. Wyłączony Firewall

C. Nieodpowiednia przeglądarka

D. Problem z weryfikacją certyfikatu bezpieczeństwa

Komunikat o problemie z weryfikacją certyfikatu bezpieczeństwa pojawia się, gdy przeglądarka nie może potwierdzić ważności certyfikatu SSL serwera. SSL (Secure Sockets Layer) oraz jego następca TLS (Transport Layer Security) to protokoły zapewniające szyfrowane połączenie między serwerem a klientem. Certyfikaty SSL są wydawane przez zaufane urzędy certyfikacji (CA) i mają na celu potwierdzenie tożsamości serwera oraz zabezpieczenie przesyłanych danych. Praktyczne zastosowanie tego mechanizmu obejmuje bankowość internetową, sklepy online oraz inne witryny wymagające przesyłania danych osobowych. Jeśli certyfikat jest nieaktualny, niepochodzący od zaufanego CA lub jego konfiguracja jest niewłaściwa, przeglądarka wyświetla ostrzeżenie o niezabezpieczonym połączeniu. Standardy branżowe, takie jak PCI DSS, wymagają używania aktualnych i poprawnie skonfigurowanych certyfikatów SSL/TLS w celu ochrony danych użytkowników. Użytkownik, widząc taki komunikat, powinien zachować ostrożność, unikać przesyłania poufnych informacji i sprawdzić poprawność certyfikatu na stronie dostawcy usługi internetowej. Regularne aktualizowanie certyfikatów oraz stosowanie odpowiednich praktyk zarządzania nimi są kluczowe dla bezpieczeństwa online.

Pytanie 38

Który z wymienionych komponentów jest częścią mechanizmu drukarki igłowej?

A. Traktor

B. Soczewka

C. Lustro

D. Filtr ozonowy

Lustro, soczewka oraz filtr ozonowy to elementy, które nie mają zastosowania w drukarkach igłowych. Lustro jest komponentem używanym w urządzeniach optycznych, takich jak skanery czy projektory, gdzie konieczne jest skierowanie światła w odpowiednią stronę. W kontekście drukowania nie pełni żadnej funkcji, ponieważ proces druku nie korzysta z optyki w sposób, w jaki wykorzystuje ją np. skanowanie. Soczewka również jest związana z optyką, zapewniając ogniskowanie światła i obrazowanie, co jest istotne w technologii skanowania lub fotografii, ale nie w typowym procesie drukowania, szczególnie w technologii igłowej. Filtr ozonowy ma na celu redukcję emisji ozonu, który może być szkodliwy dla zdrowia, jednak również nie jest częścią mechanizmu drukarki igłowej. Często zdarza się, że osoby mylą różne technologie i nie rozumieją, że w przypadku drukarek igłowych najważniejsze są mechanizmy fizyczne, które odpowiadają za bezpośrednie generowanie druku na papierze. Używanie nieodpowiednich terminów lub koncepcji może prowadzić do nieporozumień i w efekcie do podejmowania błędnych decyzji związanych z wyborem sprzętu do drukowania. Kluczowe jest, aby w pełni zrozumieć funkcję poszczególnych elementów mechanicznych, aby poprawnie oceniać, co wpływa na jakość i wydajność druku.

Pytanie 39

Użytkownik systemu Windows może korzystając z programu Cipher

A. zeskanować system w celu wykrycia malware

B. ochronić dane poprzez szyfrowanie plików

C. usunąć konto użytkownika wraz z jego profilem i dokumentami

D. wykonać przyrostową kopię zapasową plików systemowych

Odpowiedź, że program Cipher umożliwia ochronę danych przez szyfrowanie plików, jest prawidłowa. Program Cipher to narzędzie wbudowane w system Windows, które pozwala na szyfrowanie i deszyfrowanie plików i folderów. Dzięki zastosowaniu szyfrowania, użytkownicy mogą zabezpieczyć swoje dane przed nieautoryzowanym dostępem, co jest szczególnie istotne w kontekście ochrony informacji wrażliwych. Przykładem zastosowania Cipher może być szyfrowanie plików zawierających dane osobowe lub finansowe, które powinny być chronione przed potencjalnymi naruszeniami bezpieczeństwa. Zastosowanie szyfrowania zgodnie z zasadami dobrych praktyk bezpieczeństwa IT, wyróżnia się tym, że nawet w przypadku fizycznego dostępu do komputera przez nieupoważnioną osobę, zaszyfrowane pliki pozostaną niedostępne bez odpowiedniego klucza. Warto też podkreślić, że Cipher korzysta z standardu szyfrowania AES (Advanced Encryption Standard), co zapewnia wysoki poziom bezpieczeństwa danych. Stosowanie szyfrowania jest nie tylko zalecane, ale w wielu branżach staje się wymogiem prawnym, co czyni umiejętność korzystania z narzędzi takich jak Cipher szczególnie cenną.

Pytanie 40

Pełna maska podsieci z prefiksem /25 to

A. 255.255.255.224

B. 255.255.255.128

C. 255.255.255.240

D. 255.255.255.192

Podczas analizy dostępnych odpowiedzi, kluczowym aspektem jest zrozumienie, jak działa system adresacji IP oraz jak interpretujemy maski podsieci. Maska z prefiksem /25 jednoznacznie wskazuje na to, że 25 bitów jest przeznaczonych na identyfikację sieci. Tymczasem odpowiedzi takie jak 255.255.255.192 oraz 255.255.255.224 odpowiadają odpowiednio prefiksom /26 i /27, co oznacza, że w tych przypadkach liczba dostępnych adresów hostów byłaby znacznie mniejsza. Dla maski 255.255.255.192 dostępne są 62 adresy hostów, a dla 255.255.255.224 tylko 30. Takie pomyłki mogą wynikać z nieprecyzyjnego rozumienia, jak liczba bitów w masce wpływa na liczbę adresów, co jest kluczowe w planowaniu sieci. Z kolei odpowiedź 255.255.255.240, odpowiadająca prefiksowi /28, ogranicza liczbę dostępnych hostów do 14, co czyni ją nieodpowiednią w kontekście pełnej podsieci /25. Powszechnym błędem jest również mylenie maski sieciowej z adresami IP, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków przy interpretacji podziału sieci. Właściwe zrozumienie masek podsieci jest fundamentem efektywnego projektowania i zarządzania sieciami, a także kluczowym elementem w szkoleniach związanych z administracją sieci.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej