Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 19:37
Data zakończenia: 8 czerwca 2025 19:57

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jak nazywa się komunikacja w obie strony w sieci Ethernet?

A. Halfduplex

B. Duosimplex

C. Fuli duplex

D. Simplex

Odpowiedź "Fuli duplex" odnosi się do trybu transmisji, w którym dane mogą być przesyłane w obu kierunkach jednocześnie, co znacząco zwiększa efektywność komunikacji w sieci Ethernet. W przeciwieństwie do trybu half-duplex, gdzie dane mogą być przesyłane tylko w jednym kierunku w danym czasie, fuli duplex umożliwia pełne wykorzystanie dostępnej przepustowości łącza. Jest to szczególnie istotne w nowoczesnych sieciach komputerowych, gdzie szybkość i płynność przesyłania danych mają kluczowe znaczenie dla usług wymagających dużej ilości transferu, takich jak strumieniowe przesyłanie wideo czy telekonferencje. W praktyce, urządzenia sieciowe wspierające fuli duplex, takie jak przełączniki i routery, zapewniają lepszą wydajność i mniejsze opóźnienia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi w zakresie projektowania sieci. Uznanie tego trybu jako standardowego w sieciach Ethernet przyczyniło się do rozwoju technologii, takich jak Ethernet 10G i wyższe, które wymagają efektywnej i szybkiej komunikacji.

Pytanie 2

Standard Transport Layer Security (TLS) stanowi rozwinięcie protokołu

A. Session Initiation Protocol (SIP)

B. Security Shell (SSH)

C. Secure Socket Layer (SSL)

D. Network Terminal Protocol (telnet)

Standard Transport Layer Security (TLS) jest protokołem kryptograficznym, który zapewnia bezpieczeństwo komunikacji w sieci. TLS jest rozwinięciem protokołu Secure Socket Layer (SSL) i został zaprojektowany, aby zwiększyć wydajność oraz bezpieczeństwo transmisji danych. Podstawowym celem TLS jest zapewnienie poufności, integralności oraz autoryzacji danych przesyłanych pomiędzy klientem a serwerem. Praktyczne zastosowanie TLS znajduje się w wielu aspektach codziennego korzystania z internetu, w tym w zabezpieczaniu połączeń HTTPS, co chroni wrażliwe dane, takie jak hasła, numery kart kredytowych czy inne informacje osobiste. Standardy branżowe, takie jak RFC 5246, określają zasady i protokoły stosowane w TLS, co czyni go kluczowym elementem nowoczesnej architektury internetowej. Warto również zauważyć, że TLS stale ewoluuje, a jego najnowsze wersje, takie jak TLS 1.3, oferują jeszcze lepsze zabezpieczenia oraz wydajność w porównaniu do poprzednich wersji. Z tego powodu, znajomość i stosowanie protokołu TLS jest niezbędne dla każdego, kto zajmuje się bezpieczeństwem danych w sieci.

Pytanie 3

Aby uzyskać spis wszystkich dostępnych urządzeń w sieci lokalnej, należy użyć aplikacji typu

A. spoofer

B. IP scanner

C. port scanner

D. sniffer

Port scanner to narzędzie służące do skanowania otwartych portów na danym hoście, a nie do identyfikacji urządzeń w sieci. Choć skanowanie portów jest ważnym elementem analizy bezpieczeństwa, nie dostarcza informacji o wszystkich dostępnych urządzeniach w lokalnej sieci. Z kolei sniffer to program do przechwytywania i analizy ruchu sieciowego, który umożliwia monitorowanie pakietów przesyłanych w sieci, ale również nie identyfikuje urządzeń. Użycie sniffera wymaga zaawansowanej wiedzy z zakresu analizy ruchu sieciowego, a także może wiązać się z kwestiami prawnymi, jeśli jest używany bez zgody. Spoofer natomiast jest narzędziem do fałszowania adresów IP, co może być wykorzystywane w atakach na sieci, lecz nie ma zastosowania w kontekście identyfikacji urządzeń w sieci lokalnej. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, obejmują mylenie funkcji poszczególnych narzędzi oraz niewłaściwe zrozumienie ich zastosowań w kontekście zarządzania siecią. Użycie niewłaściwego narzędzia może prowadzić do nieefektywnego zarządzania oraz potencjalnych problemów z bezpieczeństwem.

Pytanie 4

Internet Relay Chat (IRC) to protokół wykorzystywany do

A. przesyłania wiadomości na forum dyskusyjnym

B. transmisji dźwięku przez sieć

C. wysyłania wiadomości e-mail

D. realizacji czatów za pomocą interfejsu tekstowego

Internet Relay Chat (IRC) jest protokołem komunikacyjnym, który umożliwia prowadzenie rozmów za pomocą konsoli tekstowej w czasie rzeczywistym. Użytkownicy mogą łączyć się w kanałach, które działają jak wirtualne pokoje rozmowy, gdzie mogą wymieniać wiadomości tekstowe z innymi uczestnikami. IRC został zaprojektowany w latach 80. XX wieku i jest jednym z najstarszych protokołów komunikacyjnych w sieci. W praktyce, IRC jest często wykorzystywany do organizacji i koordynacji pracy zespołów, w społecznościach gier online oraz w różnych projektach open source, gdzie komunikacja w czasie rzeczywistym jest kluczowa. Standardowe klienty IRC, takie jak mIRC czy HexChat, oferują różne funkcje, takie jak możliwość tworzenia skryptów, co umożliwia automatyzację pewnych procesów. Warto również zauważyć, że IRC opiera się na architekturze klient-serwer, co oznacza, że klienci łączą się z serwerem IRC, który zarządza rozmowami i kanałami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budowie systemów komunikacyjnych.

Pytanie 5

Parametr NEXT wskazuje na zakłócenie wywołane oddziaływaniem pola elektromagnetycznego

A. jednej pary kabla oddziałującej na inne pary kabla

B. wszystkich par kabla nawzajem na siebie oddziałujących

C. pozostałych trzech par kabla wpływających na badaną parę

D. jednej pary kabla wpływającej na drugą parę kabla

Nieprawidłowe odpowiedzi często wynikają z niepełnego zrozumienia zagadnienia crosstalk, który jest kluczowym tematem w inżynierii telekomunikacyjnej. Wiele osób może mylnie utożsamiać zakłócenia między różnymi parami kabli z wpływem pozostałych par w instalacji, co prowadzi do błędnych wniosków. Odpowiedzi, które sugerują, że NEXT dotyczy wpływu wszystkich par kabli wzajemnie na siebie, ignorują specyfikę tego zjawiska. Zakłócenia typu NEXT koncentrują się na interakcji sygnałów między dwiema konkretnymi parami, podczas gdy inne rodzaje zakłóceń, takie jak FEXT (Far-End Crosstalk), dotyczą wpływu sygnału na końcu kabla. Prawidłowe zrozumienie tych terminów jest niezbędne dla zapewnienia efektywności instalacji kablowych. W praktyce, aby zmniejszyć NEXT, inżynierowie często wykorzystują pary skręcone, które są projektowane tak, aby ich pole elektromagnetyczne wzajemnie się znosiło. Innymi słowy, pary kabli powinny być odpowiednio rozmieszczone i ekranowane, aby zmniejszyć zakłócenia. Ostatecznie, każda pomyłka w zrozumieniu NEXT może prowadzić do spadku jakości sygnału, co jest nieakceptowalne w nowoczesnych instalacjach komunikacyjnych, zwłaszcza w kontekście rosnących wymagań dotyczących przepustowości i niezawodności sieci.

Pytanie 6

Wskaż protokół, którego wiadomości są używane przez polecenie ping?

A. ARP

B. ICMP

C. DNS

D. TCP

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) jest używany do mapowania adresów IP na adresy MAC w lokalnej sieci. Jego rola jest ograniczona do warstwy łącza danych, co oznacza, że nie ma on bezpośredniego związku z testowaniem łączności na poziomie sieci. Użycie ARP w kontekście polecenia ping jest błędne, ponieważ ping wymaga komunikacji na wyższym poziomie - protokole IP, gdzie ICMP pełni kluczową rolę. Przechodząc do protokołu TCP (Transmission Control Protocol), warto zaznaczyć, że jest to protokół połączeniowy, który zapewnia niezawodną transmisję danych. Mimo że TCP jest fundamentalnym protokołem w komunikacji internetowej, to nie jest wykorzystywany przez ping, który działa w oparciu o protokół bezpołączeniowy - ICMP. Odpowiedzią, która odnosi się do DNS (Domain Name System), jest również myląca, ponieważ DNS odpowiada za tłumaczenie nazw domen na adresy IP, a nie za komunikację kontrolną w sieci. Typowym błędem przy interpretacji działania polecenia ping jest mylenie różnych protokołów i ich funkcji, co prowadzi do niewłaściwego zrozumienia ich zastosowań w diagnostyce sieci. Aby skutecznie zarządzać sieciami, kluczowe jest zrozumienie, jak te protokoły współdziałają i w jakich sytuacjach są stosowane.

Pytanie 7

Jakie oprogramowanie odpowiada za funkcję serwera DNS w systemie Linux?

A. samba

B. apache

C. bind

D. vsftpd

Poprawna odpowiedź to bind, który jest popularnym serwerem DNS w systemach Linux. Bind, czyli Berkeley Internet Name Domain, to oprogramowanie, które implementuje protokół DNS (Domain Name System). Umożliwia to rozwiązywanie nazw domenowych na adresy IP, co jest kluczowe dla funkcjonowania internetu. Bind jest skonfigurowany do pracy zarówno jako serwer nazw autoritarny, jak i serwer rekurencyjny, co oznacza, że może odpowiadać na zapytania o nazwę domeny i jednocześnie przekazywać zapytania do innych serwerów DNS w celu uzyskania odpowiedzi. Przykładowo, gdy użytkownik wpisuje adres www.example.com w przeglądarce, serwer DNS wykorzystujący bind przekształca tę nazwę w odpowiedni adres IP, co pozwala na nawiązanie połączenia z właściwym serwerem. Bind jest zgodny z różnymi standardami, w tym RFC 1035, co czyni go niezawodnym narzędziem w zarządzaniu nazwami domenowymi. Dobrą praktyką jest regularne aktualizowanie konfiguracji serwera DNS oraz monitorowanie jego działania, aby zapewnić bezpieczeństwo i optymalną wydajność.

Pytanie 8

Poniżej przedstawiono wynik działania polecenia

Interface Statistics

                         Received              Sent
Bytes                  3828957336        3249252169
Unicast packets          35839063         146809272
Non-unicast packets          5406             25642
Discards                       50                 0
Errors                          0                 0
Unknown protocols               0

A. dnslookup -e

B. ipconfig -e

C. tracert -e

D. netstat -e

Odpowiedź 'netstat -e' jest poprawna, ponieważ to polecenie w systemach operacyjnych Windows służy do wyświetlania szczegółowych informacji na temat statystyk interfejsu sieciowego. W szczególności, 'netstat -e' prezentuje dane dotyczące przesyłania pakietów i bajtów, co jest szczególnie przydatne w troubleshootingu i monitorowaniu wydajności sieci. Umożliwia administratorom systemów i sieci analizę błędów, odrzuconych pakietów oraz identyfikację nieznanych protokołów, co może wskazywać na potencjalne problemy z konfiguracją bądź bezpieczeństwem. W praktyce, korzystając z 'netstat -e', można szybko ocenić, czy interfejs sieciowy działa zgodnie z oczekiwaniami, co jest kluczowe w zarządzaniu infrastrukturą sieciową. Dobrym przykładem zastosowania jest sytuacja, gdy administrator zauważa spowolnienie działania aplikacji sieciowych i za pomocą tego polecenia może stwierdzić, czy interfejs jest w stanie przetwarzać odpowiednią ilość danych.

Pytanie 9

Ruter otrzymał pakiet, który jest adresowany do komputera w innej sieci. Adres IP, który jest celem pakietu, nie znajduje się w sieci bezpośrednio podłączonej do rutera, a tablica routingu nie zawiera informacji na jego temat. Brama ostateczna nie została skonfigurowana. Jaką decyzję podejmie ruter?

A. Zwróci pakiet do nadawcy

B. Odrzuci pakiet

C. Wyśle na interfejs wyjściowy do kolejnego skoku

D. Przekaże do hosta w lokalnej sieci

Ruter nie prześle pakietu, bo brakuje mu info, żeby go wysłać. W sieciach każdy pakiet powinien trafiać do konkretnego adresu IP. Jak ruter dostaje pakiet z adresem, którego nie ma w swojej tablicy routingu, a brama ostatniej szansy nie jest ustawiona, to ruter nie wie, gdzie go wysłać. Odrzucenie pakietu to normalna sprawa, zgodnie z zasadami, które rządzą sieciami. Weźmy na przykład zamknięte sieci w firmach – tam administracja ma obowiązek pilnować, żeby tablice routingu były aktualne. Jeśli nie ma odpowiednich tras, pakiety po prostu znikają, co jest przydatne, by nikt nieproszony się nie włamał. Takie sytuacje są też opisane w standardach IETF, które mówią, jak ważne jest zarządzanie trasami w sieciach IP.

Pytanie 10

Która norma określa standardy dla instalacji systemów okablowania strukturalnego?

A. PN-EN50173

B. PN-EN 50310

C. PN-EN 50174

D. PN-EN 55022

Norma PN-EN 50174 opisuje zasady projektowania i instalacji okablowania strukturalnego, które są kluczowe dla zapewnienia efektywności i niezawodności systemów telekomunikacyjnych. Ta norma obejmuje zarówno aspekty techniczne, jak i praktyczne wytyczne dotyczące instalacji kabli, ich rozmieszczenia oraz ochrony przed zakłóceniami. W kontekście budynków biurowych, zastosowanie PN-EN 50174 pozwala na zminimalizowanie strat sygnału oraz zwiększenie żywotności instalacji poprzez zastosowanie odpowiednich metod układania kabli. Na przykład, w przypadku instalacji w dużych biurowcach, stosowanie zgodnych z normą metod zarządzania kablami i ich trasowaniem pozwala na łatwiejsze późniejsze modyfikacje oraz serwisowanie. Dodatkowo, norma ta zwraca uwagę na aspekty bezpieczeństwa, co jest kluczowe w kontekście przepisów budowlanych oraz ochrony środowiska. Warto również wspomnieć, że PN-EN 50174 jest często stosowana w połączeniu z innymi normami, takimi jak PN-EN 50173, która dotyczy systemów okablowania strukturalnego w budynkach, co zapewnia kompleksowe podejście do tematu.

Pytanie 11

Jaką rolę należy zainstalować na serwerze, aby umożliwić centralne zarządzanie stacjami roboczymi w sieci obsługiwanej przez Windows Serwer?

A. Serwer Aplikacji

B. Dostęp zdalny

C. Usługi polityki sieciowej oraz dostępu do sieci

D. Usługi domenowe Active Directory

Usługi domenowe Active Directory (AD DS) odgrywają kluczową rolę w centralnym zarządzaniu stacjami roboczymi w sieci opartej na systemach Windows. Active Directory umożliwia administratorom zarządzanie użytkownikami, komputerami oraz zasobami w sieci w sposób scentralizowany. Dzięki AD DS można tworzyć i zarządzać kontami użytkowników, grupami, a także implementować zasady bezpieczeństwa. Przykładowo, przy użyciu GPO (Group Policy Objects) można definiować zasady dotyczące bezpieczeństwa, które będą automatycznie stosowane do wszystkich stacji roboczych w domenie, co znacznie upraszcza zarządzanie i zwiększa bezpieczeństwo. Dodatkowo, zastosowanie Active Directory wspiera proces autoryzacji i uwierzytelniania użytkowników, co jest niezbędne w środowiskach korporacyjnych. W kontekście standardów branżowych, wykorzystanie AD DS jest zalecane przez Microsoft jako najlepsza praktyka w zakresie zarządzania infrastrukturą IT, co potwierdza jego powszechne przyjęcie w organizacjach na całym świecie.

Pytanie 12

Najbardziej popularny kodek audio używany przy ustawianiu bramki VoIP to

A. G.711

B. GSM

C. AC3

D. A.512

Wybór innych kodeków mowy, takich jak GSM, A.512 czy AC3, nie jest optymalny w kontekście bramek VoIP. Kodek GSM, chociaż powszechnie stosowany w telekomunikacji komórkowej, oferuje niższą jakość dźwięku w porównaniu do G.711, ponieważ jest kompresowany, co prowadzi do utraty niektórych szczegółów w dźwięku. Użytkownicy mogą zauważyć, że jakość rozmowy jest mniej wyraźna, co może być nieakceptowalne w profesjonalnych zastosowaniach. Kodek A.512 nie jest standardowym kodekiem mowy i nie jest powszechnie stosowany w systemach VoIP, co powoduje, że jego zastosowanie wiąże się z ryzykiem braku kompatybilności z innymi systemami. Z kolei AC3, znany głównie z zastosowania w systemach audio i filmowych, nie jest zoptymalizowany do transmisji mowy i charakteryzuje się złożonymi algorytmami kompresji, co może wprowadzać opóźnienia i obniżać jakość audio w real-time communication. Ważne jest, aby unikać podejść, które mogą prowadzić do obniżenia jakości połączeń głosowych, dlatego wybór odpowiedniego kodeka, takiego jak G.711, jest kluczowy dla zapewnienia wysokiej jakości usług VoIP.

Pytanie 13

W strukturze hierarchicznej sieci komputery należące do użytkowników znajdują się w warstwie

A. dystrybucji

B. rdzenia

C. szkieletowej

D. dostępu

Warstwa dostępu w modelu hierarchicznym sieci komputerowych jest kluczowym elementem, który odpowiedzialny jest za bezpośrednie łączenie użytkowników i urządzeń końcowych z siecią. To w tej warstwie odbywa się fizyczne podłączenie do sieci oraz zarządzanie dostępem do zasobów, co czyni ją istotnym komponentem w architekturze sieci. W praktyce, urządzenia takie jak switche, punkty dostępowe oraz routery operują w tej warstwie, umożliwiając użytkownikom dostęp do zasobów sieciowych oraz internetowych. Przykładem zastosowania tej warstwy może być biuro, w którym pracownicy korzystają z laptopów i smartfonów, które łączą się z siecią lokalną za pomocą switchy i punktów dostępowych. Właściwe zaprojektowanie warstwy dostępu, zgodnie z zasadami best practices, ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia wydajności oraz bezpieczeństwa sieci. Ważne jest również, aby uwzględnić kwestie takie jak VLAN-y do segregacji ruchu i bezpieczeństwa, co jest standardową praktyką w nowoczesnych sieciach lokalnych.

Pytanie 14

Oblicz koszt brutto materiałów niezbędnych do połączenia w sieć, w topologii gwiazdy, 3 komputerów wyposażonych w karty sieciowe, wykorzystując przewody o długości 2 m. Ceny materiałów podano w tabeli.

Nazwa elementu	Cena jednostkowa brutto
przełącznik	80 zł
wtyk RJ-45	1 zł
przewód typu „skrętka"	1 zł za 1 metr

A. 252 zł

B. 89 zł

C. 92 zł

D. 249 zł

W przypadku błędnego obliczenia kosztu materiałów do budowy sieci w topologii gwiazdy, mogą wystąpić różne nieporozumienia związane z podstawowymi zasadami projektowania sieci. Na przykład, odpowiedzi takie jak 89 zł, 249 zł, czy 252 zł mogą wynikać z nieprawidłowych kalkulacji lub pominięcia niektórych elementów. Często pojawia się błąd w oszacowaniu liczby potrzebnych przewodów. W tym przypadku, każdy komputer wymaga odrębnego przewodu, a przy trzech komputerach potrzebne są trzy przewody, co daje łączną długość 6 m. Ponadto, nie można zapominać o koszcie przełącznika oraz wtyków RJ-45. Jeśli uczestnicy nie uwzględnią wszystkich tych komponentów, mogą dojść do błędnych wniosków. Innym częstym błędem jest ignorowanie kosztów związanych z dodatkowymi elementami, takimi jak zasilanie przełącznika czy ewentualne akcesoria montażowe. Prawidłowe podejście do budowy sieci wymaga znajomości nie tylko kosztów, ale też funkcjonalności i właściwego doboru sprzętu. Ostatecznie, analiza kosztów powinna być przeprowadzona w kontekście całościowego projektu sieci, w oparciu o aktualne wytyczne branżowe i standardy, co pozwoli uniknąć niedoszacowania wydatków oraz stworzyć efektywną i niezawodną infrastrukturę sieciową.

Pytanie 15

Który komponent serwera w formacie rack można wymienić bez potrzeby demontażu górnej pokrywy?

A. Dysk twardy

B. Moduł RAM

C. Chip procesora

D. Karta sieciowa

Wybór procesora jako elementu do wymiany bez demontażu obudowy to nie najlepszy pomysł. Procesor to serce serwera i jego wymiana wymaga dostęp do płyty głównej, a to często wiąże się z koniecznością ściągnięcia obudowy. Dodatkowo, wymiana procesora to nie tylko fizyczna robota, ale też trzeba pamiętać o różnych sprawach, jak zworki, pasty termoprzewodzącej oraz dopasowaniu do płyty głównej. Jest to dużo bardziej skomplikowane niż przy wydaniu dysku twardego. Co do pamięci RAM, choć czasem wymienia się ją łatwiej, to też często wymaga dostępu do wnętrza serwera. A karta sieciowa, nawet jeśli teoretycznie da się ją wymienić bez wyłączania serwera, w praktyce w wielu przypadkach też wymaga częściowego dostępu do środka. Warto zrozumieć, które komponenty można wymieniać na gorąco, a które wymagają pełnej interwencji, bo w środowisku produkcyjnym, gdzie każdy przestój kosztuje, to naprawdę istotne.

Pytanie 16

Podstawową rolą monitora, który jest częścią oprogramowania antywirusowego, jest

A. zapewnienie bezpieczeństwa systemu operacyjnego przed atakami z sieci komputerowej

B. nadzór nad aktualnymi działaniami komputera w trakcie uruchamiania oraz pracy programów

C. cykliczne skanowanie plików przechowywanych na dysku twardym komputera

D. ochrona poczty elektronicznej przed niechcianymi wiadomościami

Wybór odpowiedzi o skanowaniu plików na dysku mija się z tym, co naprawdę robi monitor w oprogramowaniu antywirusowym. Jasne, skanowanie też jest ważne, ale to tylko sprawdzanie danych co jakiś czas. Takie podejście może spowodować, że złośliwe oprogramowanie zdąży zaatakować system zanim odbywa się kolejna analiza. To grozi utratą danych, a to już nie jest fajne. Z kolei odpowiedź o zabezpieczaniu poczty internetowej to za wąski temat, bo monitor powinien obejmować cały system, a nie tylko skrzynkę mailową. No i odpowiedź mówiąca o zabezpieczaniu systemu przed włamaniami nie oddaje w pełni tego, czym jest monitor — on bardziej zajmuje się tym, co się aktualnie dzieje, a nie analizą ruchu w sieci. W tym przypadku często zapomina się, że monitorowanie to coś więcej niż tylko inne, wąsko zakrojone zadania. Żeby dobrze chronić system, trzeba rozumieć, że monitorowanie w czasie rzeczywistym to klucz do szybkiego wykrywania problemów i ich neutralizacji w dzisiejszym świecie, gdzie technologia zmienia się jak w kalejdoskopie.

Pytanie 17

Atak mający na celu zablokowanie dostępu do usług dla uprawnionych użytkowników, co skutkuje zakłóceniem normalnego działania komputerów oraz komunikacji w sieci, to

A. Denial of Service

B. Ping sweeps

C. Brute force

D. Man-in-the-Middle

Atak typu Denial of Service (DoS) polega na uniemożliwieniu dostępu do usług i zasobów sieciowych dla legalnych użytkowników poprzez przeciążenie systemu, co prowadzi do jego awarii lub spowolnienia. Tego rodzaju atak może być realizowany na różne sposoby, na przykład poprzez wysyłanie ogromnej liczby żądań do serwera, co skutkuje jego zablokowaniem. W praktyce, ataki DoS są szczególnie niebezpieczne dla organizacji, które polegają na ciągłej dostępności swoich usług, takich jak bankowość internetowa, e-commerce czy usługi chmurowe. Aby chronić się przed takimi atakami, organizacje powinny stosować różnorodne strategie, takie jak filtry ruchu, mechanizmy wykrywania intruzów oraz odpowiednie konfiguracje zapór sieciowych. Dobrą praktyką jest także implementacja systemów przeciwdziałania atakom DDoS (Distributed Denial of Service), które są bardziej skomplikowane i wymagają współpracy wielu urządzeń. Standardy branżowe, takie jak ISO/IEC 27001, podkreślają znaczenie zarządzania ryzykiem i wdrażania polityk bezpieczeństwa, aby zminimalizować skutki ataków DoS.

Pytanie 18

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) pozwala na konwersję logicznych adresów z poziomu sieci na rzeczywiste adresy z poziomu

A. aplikacji

B. transportowej

C. fizycznej

D. łącza danych

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) jest kluczowym elementem w sieciach komputerowych, który umożliwia mapowanie adresów IP (warstwa sieciowa) na adresy MAC (Media Access Control) w warstwie łącza danych. Protokół ten działa w lokalnych sieciach Ethernet, gdzie urządzenia muszą poznać fizyczny adres MAC, aby móc nawiązać połączenie z innym urządzeniem, którego adres IP znają. Przykładem praktycznym zastosowania ARP jest sytuacja, gdy komputer A chce wysłać dane do komputera B. Komputer A, znając adres IP komputera B, wysyła zapytanie ARP w sieci, aby uzyskać odpowiadający adres MAC. Odpowiedź w formie adresu MAC pozwala na zbudowanie ramki Ethernet, którą komputer A może wysłać do komputera B. Zrozumienie działania ARP jest istotne dla administratorów sieci, ponieważ nieprawidłowe konfiguracje lub ataki ARP spoofing mogą prowadzić do problemów z bezpieczeństwem i wydajnością sieci. ARP jest częścią zestawu protokołów TCP/IP, co czyni go fundamentalnym w kontekście komunikacji w sieciach nowoczesnych.

Pytanie 19

Usługi na serwerze konfiguruje się za pomocą

A. serwer kontrolujący domenę

B. Active Directory

C. panel administracyjny

D. role i funkcje

Zrozumienie, że konfiguracja usług na serwerze nie może być ograniczona do samych narzędzi, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania infrastrukturą IT. Active Directory, na przykład, jest systemem zarządzania tożsamościami i dostępem, który umożliwia centralne zarządzanie użytkownikami i zasobami w sieci. Choć ważne, to jednak nie jest narzędziem do samej konfiguracji usług, lecz bardziej do autoryzacji i uwierzytelniania, co jest tylko jednym z aspektów zarządzania serwerem. Podobnie, panel sterowania to interfejs użytkownika, który pozwala na wygodne zarządzanie różnymi ustawieniami, jednak nie odnosi się bezpośrednio do definiowania czy przypisywania ról i funkcji. Kontroler domeny, z drugiej strony, jest serwerem odpowiedzialnym za uwierzytelnianie użytkowników i komputery w sieci, lecz także nie pełni roli w konfiguracji usług w sensie przypisywania ich do serwera. Wiele osób myli rolę narzędzi administracyjnych z samą konfiguracją serwera, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami czy problemów z bezpieczeństwem. Kluczowym błędem jest mylenie tych pojęć i niezrozumienie, że każda usługa wymaga przypisania odpowiedniej roli, aby mogła funkcjonować prawidłowo, a sama konfiguracja jest bardziej złożona niż wybór jednego narzędzia czy funkcji.

Pytanie 20

Maksymalny promień zgięcia przy montażu kabla U/UTP kategorii 5E powinien wynosić

A. sześć średnic kabla

B. dwie średnice kabla

C. cztery średnice kabla

D. osiem średnic kabla

Wybór odpowiedzi osiem średnic kabla jako minimalnego promienia zgięcia opiera się na kluczowych zasadach dotyczących instalacji kabli. Odpowiedzi takie jak cztery, dwie czy sześć średnic są błędne, ponieważ ignorują fundamentalne zasady dotyczące ochrony kabli przed uszkodzeniami mechanicznymi. Zgięcie kabla w mniejszych promieniach prowadzi do ryzyka naruszenia struktury przewodów, co może skutkować degradacją jakości sygnału i zwiększonymi stratami. Często spotykanym błędem w myśleniu jest przekonanie, że oszczędzanie miejsca lub przyspieszanie instalacji można osiągnąć poprzez zginanie kabli w mniejszych promieniach. Tego rodzaju praktyki mogą być nie tylko niezgodne z zaleceniami producentów kabli, ale również prowadzić do długofalowych problemów z wydajnością sieci. Standardy takie jak TIA/EIA-568-B oraz ISO/IEC 11801 jasno określają minimalne wymagania dotyczące promieni zgięcia, które są niezbędne do zapewnienia niezawodności i długowieczności systemów kablowych. Dlatego kluczowe jest, aby zawsze przestrzegać tych norm, aby uniknąć problemów z instalacją i utrzymaniem kabli, które mogą prowadzić do kosztownych napraw lub wymiany sprzętu.

Pytanie 21

Który z dostępnych standardów szyfrowania najlepiej ochroni sieć bezprzewodową?

A. WPA-PSK(TKIP)

B. WPA2-PSK(AES)

C. WEP 128

D. WEP 64

WPA2-PSK(AES) to obecnie jeden z najbezpieczniejszych standardów szyfrowania dla sieci bezprzewodowych. Używa on algorytmu AES (Advanced Encryption Standard), który jest bardziej zaawansowany niż starsze metody, takie jak TKIP, używane w WPA-PSK. AES oferuje znacznie wyższy poziom bezpieczeństwa dzięki zastosowaniu silniejszego klucza szyfrowania oraz bardziej skomplikowanej architektury, co czyni go odpornym na wiele znanych ataków. Przykładem zastosowania WPA2-PSK(AES) może być konfiguracja domowej sieci Wi-Fi, gdzie użytkownicy mogą łatwo ustawić silne hasło, a także korzystać z bezpiecznego dostępu do internetu. Warto podkreślić, że zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, zaleca się regularną aktualizację haseł oraz monitorowanie urządzeń podłączonych do sieci, aby zminimalizować ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Co więcej, wiele nowoczesnych urządzeń sieciowych wspiera WPA3, kolejny krok w ewolucji bezpieczeństwa sieci bezprzewodowych, oferujący jeszcze wyższy poziom ochrony.

Pytanie 22

W którym rejestrze systemu Windows znajdziemy informacje o błędzie spowodowanym brakiem synchronizacji czasu systemowego z serwerem NTP?

A. Ustawienia.

B. Aplikacja.

C. System.

D. Zabezpieczenia.

Wybór dziennika systemowego jako źródła informacji o błędach synchronizacji czasu z serwerem NTP jest prawidłowy, ponieważ dziennik systemowy w systemie Windows rejestruje wszystkie zdarzenia związane z działaniem systemu operacyjnego, w tym problemy z synchronizacją czasu. Synchronizacja czasu jest kluczowym procesem, który zapewnia, że system operacyjny działa w zgodzie z czasem serwera NTP, co jest istotne dla wielu aplikacji i operacji sieciowych. Problemy z synchronizacją mogą prowadzić do błędów w logowaniu, problemów z certyfikatami SSL oraz niestabilności w aplikacjach zależnych od dokładnego czasu. Aby zdiagnozować problem, administratorzy mogą uruchomić Podgląd zdarzeń (Event Viewer) i przeszukać dziennik systemowy pod kątem wpisów związanych z NTP, takich jak błędy „Time-Service” lub „Sync”. Dobrą praktyką jest również regularne monitorowanie dzienników systemowych, co pozwala na wczesne wykrywanie i rozwiązywanie potencjalnych problemów związanych z synchronizacją czasu.

Pytanie 23

Jakie polecenie diagnostyczne powinno się wykorzystać do sprawdzenia, czy miejsce docelowe odpowiada oraz w jakim czasie otrzymano odpowiedź?

A. ping

B. nbtstat

C. ipconfig

D. route

Polecenie 'ping' jest jednym z najważniejszych narzędzi diagnostycznych w sieciach komputerowych, umożliwiającym sprawdzenie dostępności hosta w sieci. Działa na zasadzie wysyłania pakietów ICMP (Internet Control Message Protocol) Echo Request do wskazanego adresu IP, a następnie oczekiwania na odpowiedź w postaci pakietów Echo Reply. Dzięki temu użytkownik uzyskuje informację o tym, czy miejsce docelowe odpowiada oraz czas, który upłynął od wysłania zapytania do odebrania odpowiedzi. Praktycznym zastosowaniem polecenia 'ping' jest diagnozowanie problemów z łącznością sieciową, zarówno w lokalnych sieciach LAN, jak i w Internecie. W kontekście dobrych praktyk, regularne monitorowanie stanu dostępności kluczowych serwerów za pomocą 'ping' może pomóc w szybkim identyfikowaniu problemów z łącznością i wydajnością sieci. Dodatkowo, polecenie to może być używane w skryptach automatyzujących testy dostępności zasobów sieciowych, co przyczynia się do utrzymania wysokiej jakości usług sieciowych.

Pytanie 24

Przynależność komputera do danej sieci wirtualnej nie może być ustalana na podstawie

A. adresu MAC karty sieciowej komputera

B. znacznika ramki Ethernet 802.1Q

C. numeru portu przełącznika

D. nazwa komputera w sieci lokalnej

Nazwa komputera w sieci lokalnej, znana również jako hostname, jest używana głównie do identyfikacji urządzenia w bardziej przyjazny sposób dla użytkowników. Jednakże, nie ma wpływu na przypisanie komputera do konkretnej sieci wirtualnej, ponieważ przynależność ta opiera się na technicznych aspektach działania sieci, takich jak adresacja i mechanizmy VLAN. Wirtualne sieci lokalne (VLAN) są definiowane na poziomie przełączników sieciowych, które wykorzystują znaczniki ramki Ethernet 802.1Q do identyfikacji i segregacji ruchu. Dlatego, aby przypisać komputer do konkretnej VLAN, kluczowe jest wykorzystanie adresów MAC i numerów portów przełącznika, które są bezpośrednio związane z fizycznym połączeniem urządzenia w sieci. Zastosowanie VLAN-ów pozwala na efektywne zarządzanie ruchem sieciowym oraz zwiększenie bezpieczeństwa i organizacji w dużych środowiskach sieciowych. Zrozumienie tej kwestii jest niezbędne dla skutecznego projektowania i zarządzania infrastrukturą sieciową.

Pytanie 25

Jaką maksymalną liczbę komputerów można zaadresować adresami IP w klasie C?

A. 254 komputery

B. 256 komputerów

C. 252 komputery

D. 255 komputerów

Adresy IP klasy C mają strukturę, która pozwala na podział sieci na mniejsze segmenty, co jest idealne w przypadku małych sieci lokalnych. Klasa C posiada 24 bity dla identyfikacji sieci i 8 bitów dla identyfikacji hostów. Wartość 2^8 daje nam 256 możliwych adresów dla hostów. Jednak z tych adresów należy odjąć dwa: jeden jest zarezerwowany dla adresu sieci, a drugi dla adresu rozgłoszeniowego (broadcast). Dlatego maksymalna liczba komputerów, które można zaadresować w sieci klasy C wynosi 254. W praktyce takie sieci są często stosowane w biurach oraz małych organizacjach, gdzie liczy się efektywne wykorzystanie dostępnych adresów IP. Umożliwia to łatwe zarządzanie urządzeniami, a także zwiększa bezpieczeństwo poprzez ograniczenie dostępu do pozostałych segmentów sieci. W branży IT, zgodnie z normami IETF, zaleca się staranne planowanie adresacji IP, aby uniknąć konfliktów i zapewnić płynność działania sieci.

Pytanie 26

Urządzenie warstwy dystrybucji, które odpowiada za połączenie odrębnych sieci oraz zarządzanie przepływem danych między nimi, nazywane jest

A. koncentratorem

B. przełącznikiem

C. routerem

D. serwerem

Serwer, jako urządzenie, pełni zupełnie inną rolę niż router. Jest to system komputerowy, który dostarcza różnorodne usługi i zasoby innym komputerom w sieci, nie zajmując się bezpośrednim zarządzaniem przepływem informacji między sieciami. Serwery mogą obsługiwać aplikacje, przechowywać dane czy oferować usługi takie jak hosting stron internetowych, ale nie mają zdolności do trasowania pakietów danych jak routery. Przełącznik natomiast działa na warstwie drugiej modelu OSI, czyli zajmuje się przekazywaniem ramek między urządzeniami w tej samej sieci lokalnej. Jego główną funkcją jest przełączanie ramek w oparciu o adresy MAC, co sprawia, że nie jest on w stanie łączyć różnych sieci. Koncentratory, które są urządzeniami starszej generacji, również nie mają zdolności do zarządzania ruchem między sieciami; działają na poziomie fizycznym, po prostu przekazując sygnały do wszystkich podłączonych urządzeń bez inteligentnego kierowania nimi. Te mylne pojęcia mogą prowadzić do nieefektywnego projektowania sieci, ponieważ zrozumienie specyfiki każdego z tych urządzeń jest kluczowe dla ich prawidłowego zastosowania. Warto zwrócić uwagę, że wybór odpowiedniego urządzenia sieciowego powinien być oparty na konkretnej funkcjonalności i wymaganiach sieci.

Pytanie 27

Jakie są właściwe przewody w wtyku RJ-45 według standardu TIA/EIA-568 dla konfiguracji typu T568B?

A. Biało-niebieski, niebieski, biało-brązowy, brązowy, biało-zielony, zielony, biało-pomarańczowy, pomarańczowy

B. Biało-brązowy, brązowy, biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony

C. Biało-zielony, zielony, biało-pomarańczowy, pomarańczowy, niebieski, biało-niebieski, biało-brązowy, brązowy

D. Biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony, biało-brązowy, brązowy

Odpowiedź wskazująca na prawidłową kolejność przewodów we wtyku RJ-45 zgodnie z normą TIA/EIA-568 dla zakończenia typu T568B jest kluczowa w kontekście budowy i konfiguracji sieci lokalnych. Zgodnie z tym standardem, przewody powinny być ułożone w następującej kolejności: biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony, biało-brązowy oraz brązowy. Ta specyfikacja zapewnia prawidłowe połączenia i minimalizuje interferencje elektromagnetyczne, co jest istotne dla stabilności i wydajności transmisji danych. Przykład zastosowania tej normy można zobaczyć w instalacjach sieciowych w biurach, gdzie formowanie kabli zgodnie z T568B jest standardem, umożliwiającym łatwe podłączanie urządzeń. Dodatkowo, w przypadku stosowania technologii PoE (Power over Ethernet), prawidłowa kolejność przewodów jest kluczowa dla efektywnego zasilania urządzeń sieciowych, takich jak kamery IP czy punkty dostępu. Znajomość tych standardów jest niezbędna dla każdego technika zajmującego się sieciami, aby zapewnić maksymalną wydajność oraz bezpieczeństwo w infrastrukturze sieciowej.

Pytanie 28

Który z poniższych dokumentów nie wchodzi w skład dokumentacji powykonawczej lokalnej sieci komputerowej?

A. Dokumentacja techniczna kluczowych elementów systemu

B. Plan rozmieszczenia sieci LAN

C. Lista użytych nazw użytkowników oraz haseł

D. Dokumentacja materiałowa

Dokumentacja powykonawcza lokalnej sieci komputerowej powinna obejmować wszystkie istotne aspekty zrealizowanej instalacji, a jej kluczowym celem jest zapewnienie przyszłych referencji oraz ułatwienie zarządzania infrastrukturą. Niektóre elementy, które mogą wydawać się istotne, jednak nie pasują do tej klasyfikacji, to specyfikacja techniczna głównych elementów systemu oraz specyfikacja materiałowa. Specyfikacja techniczna dostarcza szczegółowego opisu urządzeń, takich jak routery, przełączniki, serwery, a także ich parametrów technicznych oraz interakcji w sieci. Tego typu dokumenty są zgodne z dobrą praktyką projektowania systemów i są kluczowe dla administratorów sieci, którzy mogą potrzebować zrozumieć, jak poszczególne elementy współpracują w celu zapewnienia efektywności i wydajności całego systemu. Z kolei specyfikacja materiałowa określa szczegółowo, jakie komponenty zostały wykorzystane w budowie sieci, co jest niezwykle ważne w kontekście przyszłych aktualizacji czy konserwacji. Użytkownicy często mylą te pojęcia z wykazem nazw użytkowników i haseł, sądząc, że są one równie istotne dla dokumentacji powykonawczej, co dokumenty techniczne. Jednakże, nazwy użytkowników i hasła to dane wrażliwe, które powinny być zarządzane zgodnie z politykami bezpieczeństwa, a ich uwzględnienie w dokumentacji powykonawczej mogłoby prowadzić do nieautoryzowanego dostępu do sieci. Z tego powodu nie są one uwzględniane w dokumentacji powykonawczej, a ich przechowywanie powinno odbywać się w bezpiecznych lokalizacjach, aby zminimalizować ryzyko wycieku informacji.

Pytanie 29

Jaką metodę należy zastosować, aby chronić dane przesyłane w sieci przed działaniem sniffera?

A. Zmiana hasła konta użytkownika

B. Szyfrowanie danych w sieci

C. Skanowanie za pomocą programu antywirusowego

D. Wykorzystanie antydialera

Szyfrowanie danych w sieci to kluczowy proces, który znacząco zwiększa bezpieczeństwo przesyłanych informacji. Sniffer to narzędzie służące do podsłuchiwania ruchu w sieci, co oznacza, że atakujący może przechwytywać dane takie jak hasła, numery kart kredytowych czy inne wrażliwe informacje. Szyfrowanie danych sprawia, że nawet jeśli te dane zostaną przechwycone, będą nieczytelne dla osób trzecich. Przykładem szyfrowania jest protokół HTTPS, który jest szeroko stosowany w Internecie do zabezpieczania komunikacji między przeglądarką a serwerem. Dzięki zastosowaniu szyfrowania, dane są kodowane za pomocą algorytmów takich jak AES czy RSA, co sprawia, że tylko uprawnione osoby z odpowiednim kluczem mogą je odczytać. Wdrożenie szyfrowania w transmitowanych danych jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają zabezpieczanie wszystkich wrażliwych informacji w celu ochrony prywatności i integralności danych.

Pytanie 30

Aby podłączyć drukarkę, która nie posiada karty sieciowej, do przewodowej sieci komputerowej, konieczne jest zainstalowanie serwera wydruku z odpowiednimi interfejsami

A. USB i RS232

B. USB i RJ45

C. Centronics i RJ11

D. Centronics i USB

Odpowiedź 'USB i RJ45' jest prawidłowa, ponieważ obydwa interfejsy są powszechnie stosowane do podłączenia drukarek do sieci komputerowych. Interfejs USB umożliwia szybkie przesyłanie danych między urządzeniem a komputerem, co jest kluczowe w przypadku drukarek, które wymagają efektywnej komunikacji. Z kolei interfejs RJ45 jest standardem w sieciach Ethernet, co pozwala na podłączenie drukarki do lokalnej sieci komputerowej bez potrzeby posiadania wbudowanej karty sieciowej. W przypadku serwera wydruku, urządzenie takie działa jako mostek pomiędzy drukarką a komputerami w sieci, co umożliwia wielu użytkownikom dostęp do tej samej drukarki. Przykłady zastosowania obejmują podłączenie drukarki biurowej do serwera, co pozwala na zdalne drukowanie dokumentów przez pracowników z różnych stanowisk. Zgodność z tymi standardami w znaczący sposób zwiększa elastyczność i użyteczność urządzeń w środowisku pracy, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży IT.

Pytanie 31

W systemie Windows narzędzie do zarządzania skryptami wiersza poleceń, które pozwala na przeglądanie lub zmianę konfiguracji sieciowej komputera, który jest włączony, to

A. netsh

B. ipconfig

C. netstat

D. nslookup

No, więc 'netsh' to naprawdę super narzędzie do ogarniania konfiguracji sieci w Windowsie. Dzięki niemu możesz nie tylko zobaczyć, jak wyglądają twoje parametry sieciowe, ale też je zmienić. W praktyce można tam ogarnąć ustawienia IP, DNS czy zaporę systemową. Na przykład, jak chcesz ustawić statyczny adres IP albo zmienić coś w DHCP, to właśnie netsh będzie najlepszym wyborem. Ciekawostka – administratorzy mogą nawet pisać skrypty, żeby zautomatyzować te procesy. To jest mega przydatne w zarządzaniu infrastrukturą IT. A jak coś nie działa w sieci, to często korzysta się z netsh do resetowania TCP/IP, co czasami naprawdę potrafi załatwić sprawę. W skrócie, znajomość netsh to must-have dla każdego, kto boryka się z administracją Windowsa.

Pytanie 32

Kabel skrętkowy, w którym każda para przewodów ma oddzielne ekranowanie folią, a wszystkie przewody są umieszczone w ekranie z folii, jest oznaczany symbolem

A. S/FTP

B. F/UTP

C. F/FTP

D. S/UTP

Odpowiedź F/FTP odnosi się do kabla, który składa się z pojedynczych par przewodów, gdzie każda para jest chroniona przez osobny ekran foliowy, a cały kabel jest dodatkowo osłonięty ekranem foliowym. Tego typu konstrukcja pozwala na znaczne zmniejszenie zakłóceń elektromagnetycznych, co jest kluczowe w aplikacjach wymagających wysokiej wydajności oraz niezawodności przesyłu sygnałów, takich jak sieci komputerowe czy systemy telekomunikacyjne. W praktyce, kable F/FTP są często stosowane w środowiskach biurowych oraz w instalacjach, gdzie istnieje ryzyko występowania zakłóceń od innych urządzeń elektronicznych. Zgodnie ze standardem ISO/IEC 11801, który definiuje wymagania dotyczące kabli dla różnych aplikacji sieciowych, użycie ekranowanych kabli jest zalecane w przypadku instalacji w trudnych warunkach elektromagnetycznych. Przykładami zastosowania kabli F/FTP mogą być podłączenia w sieciach lokalnych (LAN), gdzie stabilność i jakość przesyłu danych jest priorytetem.

Pytanie 33

Które z poniższych zdań charakteryzuje protokół SSH (Secure Shell)?

A. Sesje SSH nie umożliwiają weryfikacji autentyczności punktów końcowych

B. Bezpieczny protokół terminalowy, który oferuje szyfrowanie połączeń

C. Sesje SSH przesyłają dane w formie niezaszyfrowanego tekstu

D. Protokół umożliwiający zdalne operacje na odległym komputerze bez kodowania transmisji

Wszystkie pozostałe odpowiedzi zawierają nieprawidłowe stwierdzenia dotyczące funkcji i bezpieczeństwa protokołu SSH. Stwierdzenie, że SSH jest protokołem do zdalnej pracy, który nie zapewnia kodowania transmisji, jest zasadniczo błędne i pomija kluczowy aspekt jego działania, którym jest szyfrowanie. Na poziomie technicznym, brak szyfrowania w jakimkolwiek protokole zdalnego dostępu sprawia, że dane są narażone na przechwycenie i odczytanie przez nieautoryzowane osoby. Kolejna koncepcja, wskazująca na to, że sesje SSH nie pozwalają na określenie autentyczności punktów końcowych, jest mylna, ponieważ SSH implementuje różne mechanizmy, takie jak weryfikacja kluczy hosta, które mają na celu zapewnienie integralności i autentyczności połączenia. Ostatnie stwierdzenie, że sesje SSH wysyłają dane w postaci zwykłego tekstu, jest całkowicie sprzeczne z podstawami działania tego protokołu, gdyż SSH używa algorytmów szyfrowania, takich jak AES, do ochrony danych w tranzycie. Te niepoprawne założenia mogą prowadzić do poważnych błędów w ocenie bezpieczeństwa systemów informatycznych oraz ich zarządzania. Właściwe zrozumienie działania protokołów bezpieczeństwa jest kluczowe dla skutecznego zarządzania infrastrukturą IT oraz ochrony przed zagrożeniami w sieci.

Pytanie 34

Jakie dane należy wpisać w adresie przeglądarki internetowej, aby uzyskać dostęp do zawartości witryny ftp o nazwie domenowej ftp.biuro.com?

A. ftp.ftp.biuro.com

B. http://ftp.biuro.com

C. http.ftp.biuro.com

D. ftp://ftp.biuro.com

Jak się przyjrzymy błędnym odpowiedziom, to widać, że często wynikają z nieporozumienia z tymi wszystkim protokołami. Na przykład 'http.ftp.biuro.com' to dość dziwny pomysł, bo nie ma czegoś takiego jak 'http.ftp'. HTTP i FTP to inne bajki - HTTP jest do stron internetowych, a FTP do przesyłania plików. Z kolei 'ftp.ftp.biuro.com' to znowu nie to, bo nie ma potrzeby powtarzać 'ftp'. Takie błędy mogą się zdarzać, szczególnie gdy myślimy, że coś powinno być zrobione inaczej, niż jest. Jeszcze 'http://ftp.biuro.com' nie zadziała, bo przeglądarka będzie próbowała użyć HTTP zamiast troszkę bardziej odpowiedniego FTP. Takie nieporozumienia mogą frustrować, gdy nie do końca rozumie się różnice między tymi protokołami. Ważne jest, żeby wiedzieć, że każdy protokół ma swoje zadania i używanie ich w niewłaściwy sposób może prowadzić do problemów z dostępem do zasobów w internecie.

Pytanie 35

W której części edytora lokalnych zasad grupy w systemie Windows można ustawić politykę haseł?

A. Konfiguracja użytkownika / Szablony administracyjne

B. Konfiguracja użytkownika / Ustawienia systemu Windows

C. Konfiguracja komputera / Ustawienia systemu Windows

D. Konfiguracja komputera / Szablony administracyjne

Odpowiedź "Konfiguracja komputera / Ustawienia systemu Windows" jest poprawna, ponieważ w tej sekcji edytora lokalnych zasad grupy można skonfigurować politykę haseł, która jest kluczowym elementem zabezpieczeń systemu Windows. Polityka haseł pozwala administratorom na definiowanie wymagań dotyczących złożoności haseł, minimalnej długości, maksymalnego czasu użytkowania oraz wymuszania zmiany hasła. Przykładem zastosowania tej polityki jest wymóg stosowania haseł składających się z co najmniej ośmiu znaków, zawierających wielkie i małe litery oraz cyfry, co znacznie podnosi poziom bezpieczeństwa. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, silne polityki haseł są niezbędne do ochrony przed atakami typu brute force oraz innymi formami nieautoryzowanego dostępu. Dodatkowo, polityki te powinny być regularnie przeglądane i aktualizowane, aby dostosować się do zmieniających się zagrożeń w cyberprzestrzeni.

Pytanie 36

Firma Dyn, której serwery DNS zostały zaatakowane, potwierdziła, że część ataku … miała miejsce dzięki różnym urządzeniom podłączonym do sieci. Ekosystem kamer, czujników oraz kontrolerów, określany ogólnie jako "Internet rzeczy", został wykorzystany przez przestępców jako botnet − sieć zainfekowanych maszyn. Do tej pory tę funkcję pełniły głównie komputery. Jakiego rodzaju atak jest opisany w tym cytacie?

A. mail bombing

B. DDOS

C. DOS

D. flooding

Odpowiedź 'DDOS' jest prawidłowa, ponieważ atak, jak opisano w pytaniu, polegał na wykorzystaniu sieci urządzeń podłączonych do Internetu, takich jak kamery i czujniki, do przeprowadzenia skoordynowanego ataku na serwery DNS firmy Dyn. Termin DDOS, czyli Distributed Denial of Service, odnosi się do ataku, w którym wiele zainfekowanych urządzeń (zwanych botami) prowadzi wspólne działanie mające na celu zablokowanie dostępu do określonego serwisu. W przeciwieństwie do klasycznego ataku DOS, który wykorzystuje pojedyncze źródło, DDOS polega na współpracy wielu urządzeń, co powoduje znacząco wyższy wolumen ruchu, który może przeciążyć serwery. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest monitorowanie i zabezpieczanie sieci przed atakami DDOS, co często obejmuje wdrażanie systemów ochrony, takich jak zapory sieciowe, systemy detekcji i zapobiegania włamaniom oraz usługi CDN, które mogą rozpraszać ruch, co minimalizuje ryzyko przeciążenia. Standardy branżowe, takie jak NIST SP 800-61, dostarczają wytycznych dotyczących odpowiedzi na incydenty związane z bezpieczeństwem, wskazując na znaczenie przygotowania na ataki DDOS poprzez implementację strategii zarządzania ryzykiem oraz regularne aktualizowanie procedur obronnych.

Pytanie 37

W wyniku wykonania przedstawionych poleceń systemu Linux interfejs sieciowy eth0 otrzyma

ifconfig eth0 10.0.0.100 netmask 255.255.255.0 broadcast 10.0.0.255 up
route add default gw 10.0.0.10

A. adres IP 10.0.0.100, maskę /22, bramę 10.0.0.10

B. adres IP 10.0.0.100, maskę /24, bramę 10.0.0.10

C. adres IP 10.0.0.10, maskę /16, bramę 10.0.0.100

D. adres IP 10.0.0.10, maskę /24, bramę 10.0.0.255

Poprawna odpowiedź dotyczy konfiguracji interfejsu sieciowego w systemie Linux, gdzie użyto polecenia ifconfig do przypisania adresu IP, maski podsieci oraz adresu broadcast. W tym przypadku interfejs eth0 otrzymuje adres IP 10.0.0.100 oraz maskę /24, co odpowiada masce 255.255.255.0. Maska ta oznacza, że pierwsze 24 bity adresu IP są używane do identyfikacji sieci, co pozwala na 256 adresów w danej podsieci. Ponadto, dodanie domyślnej bramy poprzez polecenie route add default gw 10.0.0.10 umożliwia komunikację z innymi sieciami oraz dostęp do Internetu. W praktyce, prawidłowa konfiguracja interfejsu sieciowego jest kluczowa dla funkcjonowania aplikacji sieciowych, a także dla bezpieczeństwa, gdyż nieprawidłowe ustawienia mogą prowadzić do problemów z dostępem czy ataków. Warto również zwrócić uwagę na dokumentację techniczną, która wskazuje na najlepsze praktyki w zakresie zarządzania interfejsami sieciowymi i ich konfiguracji.

Pytanie 38

Które z poniższych poleceń systemu Linux wyświetla aktualną konfigurację interfejsów sieciowych?

A. netstat -r

B. ping

C. ifconfig

D. traceroute

Polecenia netstat -r, ping oraz traceroute mają całkiem inne zastosowania niż bezpośrednie wyświetlanie konfiguracji interfejsów sieciowych. netstat -r służy do prezentowania tablicy routingu, czyli pokazuje, w jaki sposób system kieruje pakiety do różnych sieci docelowych. To przydatne narzędzie przy analizie tras pakietów, ale nie daje szczegółowych informacji o samych interfejsach, takich jak adresy IP czy maski podsieci. Z kolei ping jest narzędziem diagnostycznym, pozwalającym sprawdzić, czy inny host w sieci jest osiągalny – wysyła pakiety ICMP Echo Request i czeka na odpowiedź. To bardzo pomocne przy wykrywaniu problemów z łącznością, jednak nie daje żadnych danych o konfiguracji lokalnych interfejsów. traceroute natomiast służy do ustalania kolejnych przystanków (hopów) na trasie pakietów do wskazanego hosta – pozwala na analizę drogi, jaką pokonuje pakiet przez różne routery w internecie czy sieci lokalnej. To polecenie jest nieocenione przy szukaniu miejsc, gdzie występują opóźnienia lub utraty pakietów, ale nie pokazuje konfiguracji interfejsów lokalnych. Częstym błędem jest mylenie narzędzi diagnostycznych z narzędziami konfiguracyjnymi lub informacyjnymi. W praktyce administrator powinien znać różnicę pomiędzy narzędziami służącymi do testowania połączeń a tymi, które dostarczają informacji o stanie i parametrach interfejsów. W środowisku systemów Linux każdy z tych programów pełni inną, dobrze zdefiniowaną rolę i wybór odpowiedniego zależy od konkretnego problemu, jaki chcemy rozwiązać.

Pytanie 39

Jaki jest skrócony zapis maski sieci, której adres w zapisie dziesiętnym to 255.255.254.0?

A. /22

B. /23

C. /24

D. /25

Zapis skrócony maski sieci 255.255.254.0 to /23, co oznacza, że w pierwszych 23 bitach znajduje się informacja o sieci, a pozostałe 9 bitów jest przeznaczone na identyfikację hostów. W zapisie dziesiętnym maska 255.255.254.0 ma postać binarną 11111111.11111111.11111110.00000000, co potwierdza, że pierwsze 23 bity są jedynkami, a pozostałe bity zerami. Ta maska pozwala na adresowanie 512 adresów IP w danej podsieci, co jest przydatne w większych środowiskach sieciowych, gdzie liczba hostów może być znacząca, na przykład w biurach czy na uczelniach. Dzięki zapisie skróconemu łatwiej jest administracyjnie zarządzać adresami IP, co jest zgodne z dobrymi praktykami w dziedzinie inżynierii sieciowej. Zrozumienie, jak funkcjonują maski sieciowe, pozwala na efektywne projektowanie sieci oraz optymalizację wykorzystania dostępnych zasobów adresowych.

Pytanie 40

Planowana sieć przypisana jest do klasy C. Sieć została podzielona na 4 podsieci, w których każda z nich obsługuje 62 urządzenia. Która z wymienionych masek będzie odpowiednia do realizacji tego zadania?

A. 255.255.255.192

B. 255.255.255.240

C. 255.255.255.128

D. 255.255.255.224

Wybór maski 255.255.255.240, która odpowiada /28, nie jest odpowiedni, ponieważ zapewnia tylko 14 dostępnych adresów hostów (2^(32-28)-2). Taki podział nie spełnia wymagań dotyczących 62 urządzeń w każdej podsieci. Kolejna maska, 255.255.255.128 (/25), oferuje jedynie 126 adresów hostów, co jest również zbyt małe w kontekście podziału na cztery podsieci. Wartości te są typowymi pułapkami logicznymi, w które mogą wpaść osoby przystępujące do projektowania sieci, myśląc, że większa liczba adresów hostów jest zawsze lepsza. Maski 255.255.255.224 (/27) również nie spełniają wymagań, ponieważ oferują jedynie 30 adresów hostów, co jest niewystarczające. W odpowiednim projektowaniu sieci ważne jest, aby zrozumieć potrzebne wymagania dotyczące liczby adresów oraz ich efektywnego podziału. Użytkownicy często mylą liczby związane z maską podsieci, nie uwzględniając konieczności pozostawienia adresów dla samej sieci i rozgłoszenia, co prowadzi do błędnych decyzji. Dobrym podejściem jest przed przystąpieniem do wyboru maski, obliczenie potrzebnej liczby hostów oraz zaplanowanie struktury adresacji w taki sposób, aby uniknąć przyszłych problemów z przydzieleniem adresów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej