Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Asystent osoby niepełnosprawnej
Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Data rozpoczęcia: 29 maja 2025 06:27
Data zakończenia: 29 maja 2025 06:42

Egzamin zdany!

Wynik: 37/40 punktów (92,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaka jest prawidłowa procedura podczas ubierania koszuli osobie z niedowładem połowiczym po lewej stronie?

A. Przy zdejmowaniu koszuli najpierw zsuń rękaw z lewej ręki, a przy ubieraniu najpierw włóż prawą rękę do rękawa

B. Przy zdejmowaniu koszuli najpierw zsuń rękaw z lewej ręki, a przy ubieraniu najpierw włóż lewą rękę do rękawa

C. Przy zdejmowaniu koszuli najpierw zsuń rękaw z prawej ręki, a przy ubieraniu najpierw włóż lewą rękę do rękawa

D. Przy zdejmowaniu koszuli najpierw zsuń rękaw z prawej ręki, a przy ubieraniu najpierw włóż prawą rękę do rękawa

Zmiana odzieży u podopiecznego z niedowładem połowiczym lewostronnym wymaga uwzględnienia specyfiki jego ograniczeń ruchowych. Poprawna odpowiedź, polegająca na rozpoczęciu zdjęcia koszuli od prawej ręki, a następnie zakładaniu jej zaczynając od lewej, jest zgodna z zasadami ergonomii oraz metodologii pomocy osobom z ograniczoną sprawnością. Zasada ta opiera się na założeniu, że osoba z niedowładem powinna być jak najmniej obciążona w trakcie zmiany odzieży. Dzięki takiemu podejściu ograniczamy ryzyko urazów oraz poprawiamy komfort podopiecznego. Przykładem zastosowania tej zasady może być sytuacja, w której podopieczny samodzielnie stara się pomóc w zakładaniu lub zdejmowaniu ubrania. Dobre praktyki w opiece nad osobami z niepełnosprawnościami sugerują także, aby używać odzieży, która jest łatwa do założenia i zdjęcia, co może obejmować elementy zapinane na rzepy lub z elastycznych materiałów. Warto również zwrócić uwagę na odpowiednie wsparcie psychiczne, by podopieczny czuł się komfortowo i pewnie podczas tak intymnej czynności jak przebieranie.

Pytanie 2

Jaką kategorię niepełnosprawności przypisujemy uszkodzeniom narządów zmysłów?

A. zmysłową

B. ruchową

C. umysłową

D. emocjonalną

Uszkodzenia narządów zmysłu, takie jak utrata wzroku, słuchu czy węchu, klasyfikowane są jako niepełnosprawność sensoryczna. Ta kategoria obejmuje różnorodne ograniczenia w zakresie percepcji bodźców zewnętrznych, co ma istotny wpływ na codzienne funkcjonowanie jednostki. Osoby z uszkodzeniami zmysłów mogą napotykać trudności w komunikacji, orientacji w przestrzeni, a także w wykonywaniu różnych czynności życiowych. W kontekście rehabilitacji i wsparcia społecznego ważne jest, aby stosować odpowiednie metody, takie jak terapie zajęciowe czy techniki wspomagające, które mogą pomóc w adaptacji do nowej sytuacji. Zgodnie z definicjami Międzynarodowej Organizacji Zdrowia, niepełnosprawność sensoryczna wymaga uwzględnienia w systemach wsparcia oraz dostosowania środowiska, by umożliwić osobom z takimi trudnościami aktywne uczestnictwo w życiu społecznym. Przykładem może być zastosowanie technologii asystujących, takich jak urządzenia do audioprzewodnictwa, które wspierają osoby z uszkodzeniem słuchu.

Pytanie 3

Gdzie należy złożyć dokumentację i wniosek o refundację specjalistycznego leczenia ambulatoryjnego podopiecznego?

A. Zakład Ubezpieczeń Społecznych

B. Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie

C. Narodowy Fundusz Zdrowia

D. Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych

Odpowiedź 'Narodowy Fundusz Zdrowia' jest prawidłowa, ponieważ to właśnie ten fundusz odpowiada za finansowanie świadczeń zdrowotnych, w tym refundację specjalistycznego leczenia ambulatoryjnego. Procedura składania wniosku o refundację wymaga dostarczenia odpowiedniej dokumentacji medycznej oraz formularza wniosku, który powinien zawierać szczegółowe informacje dotyczące pacjenta, rodzaju leczenia oraz uzasadnienia potrzeby takiej refundacji. Przykładem może być sytuacja, w której pacjent wymaga terapii specjalistycznej, a lekarz prowadzący wystawia rekomendację na piśmie. Ważne jest, aby dokumentacja była kompletna, ponieważ to znacząco wpływa na szybkość rozpatrzenia wniosku. Narodowy Fundusz Zdrowia ma określone procedury oraz normy, które należy przestrzegać, aby zapewnić efektywne i terminowe finansowanie leczenia, co z kolei wpisuje się w ramy dobrych praktyk w systemie ochrony zdrowia w Polsce.

Pytanie 4

Osoba, która spełnia kryterium dochodowe, nie ma wystarczająco pieniędzy na zakup przepisanych przez lekarza leków. Co w tej sytuacji powinien zrobić asystent?

A. wyrównawczych

B. chorobowych

C. celowych

D. opiekuńczych

Odpowiedź "celowego" jest prawidłowa, ponieważ zasiłek celowy jest formą wsparcia finansowego przyznawanym osobom, które znajdują się w trudnej sytuacji materialnej i potrzebują dodatkowych funduszy na konkretne cele, takie jak zakup leków. W kontekście systemu pomocy społecznej, zasiłek celowy może być przyznawany na pokrycie kosztów leczenia, rehabilitacji czy zakupu niezbędnych leków, co idealnie wpisuje się w sytuację opisaną w pytaniu. Warto dodać, że aby uzyskać zasiłek celowy, należy złożyć odpowiedni wniosek w ośrodku pomocy społecznej, przygotowując dokumentację potwierdzającą potrzebę wsparcia. Przykładem może być sytuacja, w której osoba starsza, żyjąca na minimalnej emeryturze, potrzebuje leków na przewlekłą chorobę, ale nie jest w stanie pokryć kosztów ich zakupu. Asystent, informując ją o możliwości ubiegania się o zasiłek celowy, nie tylko spełnia swoje obowiązki, ale także wspiera podopiecznego w trudnej sytuacji życiowej, wskazując na dostępne dla niego formy pomocy.

Pytanie 5

Od jakiego miejsca asystent powinien zacząć oklepywanie pleców pacjentki?

A. od podstawy klatki piersiowej, kontynuując wzdłuż przebiegu żeber aż do szczytu płuc

B. od szczytu płuc, kontynuując wzdłuż przebiegu żeber aż do nerek

C. od nerek, kontynuując wzdłuż przebiegu żeber aż do szczytu płuc

D. od szczytu płuc, kontynuując wzdłuż przebiegu żeber aż do podstawy klatki piersiowej

Zabieg oklepywania pleców, zwany również drenażem oskrzelowym, jest kluczowym elementem w opiece nad pacjentami z problemami układu oddechowego. Poprawna technika wykonywania tego zabiegu zaczyna się od podstawy klatki piersiowej, skąd można efektywnie przemieszczać się wzdłuż żeber aż do szczytu płuc. Ta metoda ma na celu optymalne pobudzenie drenażu wydzieliny z oskrzeli i płuc, co jest szczególnie ważne u osób z przewlekłymi schorzeniami płuc, takimi jak mukowiscydoza czy przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP). Zaczynając od podstawy klatki piersiowej, asystent może wykorzystać grawitację, aby pomóc w naturalnym przemieszczaniu się wydzieliny w górę, co ułatwia jej usunięcie podczas kaszlu. Rekomendacje dotyczące techniki obejmują także stosowanie odpowiedniej siły uderzenia oraz rytmu, aby nie wywołać dyskomfortu u pacjenta, a jednocześnie zapewnić efektywność zabiegu. W praktyce, takie podejście jest zgodne z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Pneumonologicznego, które podkreśla znaczenie prawidłowej techniki w drenażu oskrzelowym.

Pytanie 6

Która z grup informacji zawartych w dokumentacji opisuje sytuację rodzinną podopiecznego?

A. Podopieczny mieszka z siostrą, która pracuje i zajmuje się nim przed oraz po pracy. Dwa razy w tygodniu odwiedza go brat, który asystuje przy czynnościach higienicznych

B. Mieszka w bloku bez windy, na parterze. Mieszkanie nie jest przystosowane dla osoby na wózku inwalidzkim

C. Od wypadku podopieczny korzysta z zasiłku chorobowego

D. Przed trzema miesiącami miał wypadek samochodowy. Ze względu na paraplegię korzysta z wózka inwalidzkiego, na który nie jest w stanie samodzielnie przesiąść się. Używa pieluchomajtek

Odpowiedź wskazująca, że podopieczny mieszka z pracującą siostrą, która opiekuje się nim przed i po pracy, a także że jego brat odwiedza go dwa razy w tygodniu, jest poprawna, ponieważ dokładnie opisuje sytuację rodzinną podopiecznego. W kontekście pracy z osobami z niepełnosprawnościami, istotne jest zrozumienie ich środowiska rodzinnego, ponieważ to wpływa na jakość opieki i wsparcia, jakie otrzymują. Rodzina odgrywa kluczową rolę w rehabilitacji oraz codziennym życiu osób z ograniczeniami funkcjonalnymi, a ich wsparcie może znacząco poprawić stan psychiczny i fizyczny podopiecznego. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być opracowanie planu wsparcia, który uwzględnia zaangażowanie członków rodziny w codzienną opiekę, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie opieki społecznej i rehabilitacji. Współpraca z rodziną oraz angażowanie jej w proces terapeutyczny to kluczowe elementy, które mogą prowadzić do lepszych efektów rehabilitacyjnych i większego komfortu życia podopiecznego.

Pytanie 7

Które urządzenie asystent powinien zidentyfikować jako narzędzie wspierające komunikację z osobą?

A. niesłyszącą

B. z apraksją

C. niewidomą

D. cierpiącą na demencję

Odpowiedzi wskazujące na osoby z demencją, apraksją czy niesłyszące, choć dotyczą różnych form niepełnosprawności, nie odpowiadają na pytanie o syntezator mowy jako narzędzie likwidujące bariery komunikacyjne dla osób niewidomych. Demencja prowadzi do osłabienia zdolności poznawczych, co może wpływać na proces komunikacji, ale syntezatory mowy nie są skierowane na pomoc w tym przypadku. Osoby z demencją mogą potrzebować bardziej kompleksowych rozwiązań, które obejmują wsparcie kognitywne oraz emocjonalne. Apraksja, będąca zaburzeniem motorycznym, wpływa na zdolność wykonywania ruchów potrzebnych do mówienia, a niekoniecznie na rozumienie mowy czy dostęp do informacji. W takim kontekście syntezator mowy nie działa jako rozwiązanie, ponieważ nie eliminuje źródła problemu, jakim są trudności w koordynacji ruchowej. W przypadku osób niesłyszących, inne technologie, takie jak napisy czy tłumaczenie na język migowy, są bardziej adekwatne do ułatwienia komunikacji. Użycie syntezatora mowy dla osób niesłyszących nie ma sensu, gdyż nie są one w stanie odbierać informacji w formie dźwiękowej. Warto zauważyć, że myślenie o syntezatorze mowy jako wsparciu dla wszystkich typów niepełnosprawności prowadzi do nieporozumień i błędnych wniosków, gdyż każda z grup wymaga innego podejścia, dostosowanego do specyficznych potrzeb ich funkcjonowania.

Pytanie 8

Co asystent powinien przygotować, planując zabieg pielęgnacyjny dłoni dla podopiecznej, poza miską z ciepłą wodą?

A. szczoteczkę, ręcznik i tarkę

B. szczoteczkę, nożyczki, krem do rąk oraz ręcznik

C. pumeks, nożyczki oraz krem do rąk

D. ręcznik, tarkę, krem do rąk i cążki

Odpowiedź dotycząca szczoteczki, nożyczek, kremu do rąk i ręcznika jest poprawna, ponieważ zestaw ten zapewnia kompleksową pielęgnację rąk. Szczoteczka jest niezbędna do dokładnego oczyszczenia paznokci oraz skóry z martwych komórek i zanieczyszczeń, co jest kluczowe dla utrzymania zdrowia dłoni. Nożyczki pozwalają na precyzyjne przycięcie paznokci, co jest istotne dla estetyki oraz zapobiegania ewentualnym urazom. Krem do rąk nawilża i regeneruje skórę, co jest szczególnie ważne po zabiegach pielęgnacyjnych. Ręcznik natomiast służy do osuchania rąk po zabiegu, co jest istotne dla zachowania higieny. W praktyce, stosowanie tych narzędzi zgodnie z protokołami pielęgnacyjnymi oraz standardami sanitarno-epidemiologicznymi zapewnia bezpieczeństwo i komfort podczas zabiegu. Na przykład, regularne stosowanie tych technik w profesjonalnych salonach kosmetycznych przyczynia się do podniesienia jakości usług oraz zadowolenia klientów, co jest niezmiernie ważne w branży kosmetycznej.

Pytanie 9

Jaki rodzaj wsparcia jest kluczowy dla osób z niepełnosprawnością intelektualną w codziennych czynnościach?

A. Wsparcie w obsłudze sprzętu komputerowego

B. Wsparcie w nauce języków obcych

C. Wsparcie w komunikacji i rozwiązywaniu problemów

D. Wsparcie w zarządzaniu finansami

Osoby z niepełnosprawnością intelektualną często napotykają trudności w codziennej komunikacji oraz w rozwiązywaniu problemów. Wsparcie w tym zakresie jest kluczowe, ponieważ umożliwia im lepsze funkcjonowanie w społeczeństwie. Komunikacja to nie tylko wymiana informacji, ale również zdolność do wyrażania potrzeb, emocji i uczuć. Dobre wsparcie w komunikacji pomaga w budowaniu relacji interpersonalnych, co jest istotne dla jakości życia. Ponadto, umiejętność rozwiązywania problemów jest niezbędna do samodzielnego radzenia sobie z codziennymi wyzwaniami. Przykładowo, osoba z niepełnosprawnością intelektualną może potrzebować pomocy w zrozumieniu instrukcji lub w znalezieniu alternatywnych rozwiązań w sytuacjach konfliktowych. Ważne jest, aby wsparcie było dostosowane do indywidualnych potrzeb i możliwości osoby, uwzględniając jej stopień niepełnosprawności oraz specyficzne trudności. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują zastosowanie prostego języka, wizualne wsparcie oraz użycie technologii wspomagających komunikację.

Pytanie 10

Jakie cechy ma choroba przewlekła?

A. poprawa kondycji fizycznej i psychicznej chorego

B. osłabienie fizyczne i psychiczne chorego

C. zależność chorego od wsparcia innych

D. krótkotrwałe, ale silne objawy

Choroby przewlekłe są schorzeniami, które trwają przez długi czas, często przez całe życie, i charakteryzują się stopniowym pogarszaniem się stanu zdrowia pacjenta. W przypadku przewlekłych schorzeń, takich jak cukrzyca, choroby serca czy astma, pacjenci doświadczają nie tylko fizycznych objawów, ale także psychicznych, co znacząco wpływa na ich jakość życia. Pogorszenie sprawności fizycznej i psychicznej pacjenta jest kluczowe, ponieważ oznacza, że choroba wpływa negatywnie na codzienne funkcjonowanie. Przykładem może być pacjent z chorobą serca, który doświadcza ograniczeń w aktywności fizycznej, co z kolei może prowadzić do depresji i lęku, pogarszając jego stan psychiczny. Zgodnie z wytycznymi WHO, zarządzanie chorobami przewlekłymi powinno obejmować zarówno aspekty medyczne, jak i wsparcie psychologiczne oraz rehabilitację, co podkreśla znaczenie holistycznego podejścia do pacjenta. Warto również zauważyć, że w przypadku przewlekłych schorzeń, istotne jest wczesne wykrywanie oraz odpowiednie leczenie, co może pomóc w opóźnieniu progresji choroby i poprawie jakości życia pacjentów.

Pytanie 11

Jaką wodę należy podać osobie, żeby rozpuściła tabletki musujące?

A. wodę z dużą zawartością minerałów

B. chłodną wprost ze źródła

C. ciepłą przegotowaną

D. bardzo gazowaną

Podawanie letniej przegotowanej wody do rozpuszczania tabletek musujących jest najlepszym rozwiązaniem z kilku powodów. Po pierwsze, letnia woda sprzyja szybszemu i pełniejszemu rozpuszczeniu składników aktywnych zawartych w tabletce. Ciepło przyspiesza proces rozpuszczania, co jest szczególnie istotne w przypadku substancji, które wymagają określonej temperatury do efektywnego działania. Ponadto, letnia woda jest łatwiejsza do przyjęcia dla osób starszych oraz pacjentów z problemami zdrowotnymi, dla których zimna woda może być nieprzyjemna lub wywoływać dyskomfort. W praktyce, letnia woda przygotowana z przegotowanej wody destylowanej lub mineralnej, pozbawionej dodatków smakowych i gazu, zapewnia optymalne warunki dla wchłaniania substancji czynnych. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi podawania leków w opiece zdrowotnej, ważne jest, aby zapewnić pacjentom komfort oraz skuteczność terapii, co jest osiągane poprzez odpowiednie przygotowanie roztworów.

Pytanie 12

Podczas tworzenia planu pracy dla osoby niepełnosprawnej w określonym otoczeniu, asystent powinien kierować się zasadą podmiotowości. Co to oznacza dla asystenta?

A. współpracuje z osobą, którą wspiera, i uwzględnia jej potrzeby w planowaniu działań

B. akceptuje wszystkie sugestie osoby, którą wspiera

C. samodzielnie ustala plan działania

D. ustala działania w konsultacji z rodziną osoby, którą wspiera

Odpowiedź, która wskazuje na wspólne planowanie działań z podopiecznym, uwzględniając jego potrzeby, jest zgodna z zasadą podmiotowości, która jest kluczowa w pracy asystenta osoby niepełnosprawnej. Zasada ta opiera się na poszanowaniu autonomii i indywidualności podopiecznego, co oznacza, że jego zdanie, potrzeby oraz preferencje powinny mieć fundamentalne znaczenie w procesie planowania. Przykładem praktycznym może być sytuacja, w której asystent pomaga osobie z niepełnosprawnością w ustaleniu codziennych aktywności, takich jak wybór zajęć rekreacyjnych czy planowanie wizyt u specjalistów medycznych. Asystent, działając w porozumieniu z podopiecznym, może dostosować harmonogram do jego możliwości oraz zainteresowań, co zwiększa satysfakcję z życia i wspiera rozwój samodzielności. Współpraca z podopiecznym zgodnie z jego potrzebami nie tylko promuje lepsze efekty w pracy asystenta, ale również przyczynia się do budowania zaufania i relacji opartych na szacunku. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie wsparcia osób z niepełnosprawnościami, które kładą nacisk na ich aktywne uczestnictwo w podejmowaniu decyzji dotyczących własnego życia.

Pytanie 13

Jak nazywają się ćwiczenia, które polegają na napinaniu różnych mięśni bez poruszania stawami, zalecane dla pacjenta leżącego w łóżku w celu zapobiegania zanikom mięśni?

A. izometryczne

B. pasywne

C. rozciągające

D. z własną pomocą

Ćwiczenia izometryczne polegają na napinaniu mięśni bez wykonywania ruchu w stawach, co jest szczególnie skuteczne w przypadku pacjentów leżących, aby zapobiec zanikom mięśniowym. W trakcie tych ćwiczeń mięśnie są aktywowane i utrzymywane w napięciu, co pozwala na ich wzmocnienie oraz poprawę przepływu krwi bez konieczności angażowania grup stawowych. Przykłady ćwiczeń izometrycznych obejmują napinanie mięśni brzucha, ud czy pośladków w pozycji leżącej. Tego rodzaju aktywność jest zgodna z zaleceniami rehabilitacyjnymi, które nakładają nacisk na zachowanie funkcji mięśniowych, zwłaszcza u osób z ograniczoną mobilnością. Izometryczne ćwiczenia są również stosowane w rehabilitacji, aby poprawić stabilność stawów oraz zmniejszyć ryzyko kontuzji. Warto zauważyć, że regularne wykonywanie takich ćwiczeń przyczynia się do zwiększenia masy mięśniowej i siły, co jest kluczowe dla powrotu do aktywności fizycznej.

Pytanie 14

Osoba z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną ma problemy z przygotowaniem śniadania. Jakie metody edukacyjne powinien zastosować asystent, aby nauczyć ją samodzielności w tej czynności?

A. Demonstracja, praktyczne ćwiczenia

B. Wykład, rozmowa

C. Narracja, burza mózgów

D. Dyskusja, korzystanie z podręcznika

Odpowiedź "Pokaz, ćwiczenia" jest prawidłowa, ponieważ wykorzystanie metod praktycznych jest kluczowe w edukacji osób z niepełnosprawnością intelektualną. Pokaz pozwala na bezpośrednie zaprezentowanie czynności, co ułatwia zrozumienie i zapamiętanie poszczególnych etapów przygotowania śniadania. Na przykład, asystent może krok po kroku pokazać, jak przygotować kanapki, wskazując na konkretne składniki oraz narzędzia, które będą używane. Po pokazie, ćwiczenia umożliwiają podopiecznej praktyczne zastosowanie nabytych umiejętności w rzeczywistych warunkach, co zwiększa jej pewność siebie oraz samodzielność w codziennych zadaniach. W metodzie tej kluczowe jest także dostosowanie tempa oraz powtarzanie czynności, co jest istotne dla osób z trudnościami w nauce. Wsparcie w samodzielnych działaniach, zgodnie z zasadami uczenia się przez działanie, sprzyja również rozwijaniu umiejętności życiowych, które są niezbędne w kontekście niezależności.

Pytanie 15

Pacjent z rozpoznaną schizofrenią od kilku dni jest nadmiernie aktywny, przejawia agresję oraz używa wulgaryzmów. Niszczone są przez niego przedmioty w najbliższym otoczeniu. Jest zaniedbany, nie chce spożywać posiłków ani przyjmować leków, a także odmawia wizyty u lekarza. Co należy zrobić w tej sytuacji?

A. być przewieziony do szpitala po uzyskaniu zgody od najbliższej rodziny

B. być przewieziony bez jego zgody przez pogotowie ratunkowe do szpitala

C. otrzymać natychmiastowe leki uspokajające i skierowanie do psychologa

D. otrzymać natychmiastowe leki psychotropowe i skierowanie na psychoterapię

Nieprawidłowe odpowiedzi sugerują podejścia, które nie uwzględniają kluczowych aspektów etyki i prawa w kontekście interwencji w zdrowiu psychicznym. Propozycja przewiezienia podopiecznego do szpitala za zgodą rodziny, choć może wydawać się rozsądna, w sytuacjach kryzysowych, gdzie bezpieczeństwo pacjenta jest zagrożone, może prowadzić do niebezpiecznych opóźnień. Takie podejście nie respektuje prawa pacjenta do przymusowego leczenia w sytuacjach, gdy nie jest zdolny do podejmowania decyzji. Z kolei zalecenie doraźnego podania leków psychotropowych lub uspakajających bez hospitalizacji w przypadku zaawansowanej agresji i zaniedbania jest niewłaściwe, ponieważ leki te powinny być stosowane w kontekście pełnej oceny klinicznej i pod odpowiednim nadzorem. W praktyce nie można wydawać skierowań na psychoterapię w sytuacji, gdy pacjent jest w stanie braku współpracy i nie przyjmuje podstawowych leków, co podważa skuteczność takiego leczenia. Z perspektywy porady zdrowia psychicznego, kluczowe jest bezzwłoczne zajęcie się kryzysem i zapewnienie pacjentowi bezpieczeństwa, a nie czekanie na zgodę rodziny lub stosowanie doraźnych środków w warunkach braku współpracy. W praktyce oznacza to, że w sytuacjach kryzysowych, gdy pacjent zagraża sobie lub otoczeniu, profesjonalna interwencja powinna być priorytetem, aby zapobiec eskalacji problemu.

Pytanie 16

Osoba starsza zamieszkuje w starym budynku bez dostępu do łazienki. Z uwagi na podeszły wiek i osłabienie ma poważne trudności z samodzielnym poruszaniem się. Jakiego rodzaju wózek powinien być zaproponowany, aby zaspokoić jej potrzeby fizjologiczne?

A. sanitarny

B. dla osób niepełnosprawnych

C. rekreacyjny

D. z funkcją interaktywną

Odpowiedź 'toaletowego' jest prawidłowa, ponieważ wózek toaletowy jest specjalistycznym urządzeniem zaprojektowanym z myślą o osobach mających trudności w poruszaniu się i potrzebujących wsparcia w zakresie higieny osobistej. Wózki toaletowe umożliwiają bezpieczne i wygodne wykonywanie czynności wydalania w sytuacjach, gdzie dostęp do tradycyjnej łazienki jest ograniczony lub niemożliwy. W praktyce, takie urządzenia są często wyposażone w stabilne siedzisko, poręcze oraz mechanizmy, które pozwalają na ich przemieszczenie w obrębie mieszkania lub budynku. W kontekście opieki nad osobami starszymi czy niepełnosprawnymi, stosowanie wózków toaletowych jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zapewnienia komfortu i intymności pacjentów. Umożliwiają one zachowanie większej niezależności i poprawiają jakość życia, co jest kluczowym elementem w podejściu do opieki geriatrycznej. Warto także zaznaczyć, że wybór odpowiedniego wózka powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb podopiecznego oraz warunków jego otoczenia, co stanowi standard w profesjonalnej opiece zdrowotnej.

Pytanie 17

Pacjentka cierpi na reumatoidalne zapalenie stawów, które objawia się zmianami w kończynach górnych. W jakich czynnościach możemy przewidywać największe trudności w samodzielnym wykonaniu przez pacjentkę?

A. Siadanie, wydalanie, czesanie włosów

B. Wstawanie z krzesła, przemieszczanie się, prasowanie ubrań

C. Jedzenie posiłków, ubieranie się, wykonywanie makijażu

D. Czytanie, poruszanie się, branie prysznica

Odpowiedź dotycząca ograniczeń w zakresie spożywania posiłków, ubierania się i malowania jest prawidłowa, ponieważ reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) wpływa na stawy, szczególnie w kończynach górnych. Osoby z RZS często doświadczają bólu, obrzęku i sztywności, co znacznie utrudnia wykonywanie precyzyjnych ruchów wymaganych przy codziennych czynnościach. Na przykład, podczas jedzenia, chwytanie sztućców czy podnoszenie naczyń staje się trudne z powodu bólu i ograniczonego zakresu ruchu w dłoniach. Podobnie, ubieranie się wymaga złożonych ruchów, takich jak zakładanie odzieży przez głowę czy zapięcie guzików, co może być niewykonalne dla osoby z ograniczoną sprawnością stawów. Malowanie, które wymaga precyzyjnych ruchów ręką, również staje się wyzwaniem. Dobre praktyki w opiece nad osobami z RZS obejmują dostosowanie otoczenia, aby ułatwić im wykonywanie tych czynności, na przykład stosując przyrządy do chwytania lub odzież zapinaną na rzepy.

Pytanie 18

Jak najlepiej postąpić z osobą mającą problemy z przełykaniem, by zmniejszyć ryzyko refluksu zaraz po posiłku?

A. położyć ją płasko na lewym boku

B. ustawić ją w pozycji półleżącej na lewym boku

C. zostawić ją w pozycji siedzącej

D. położyć ją całkiem płasko na plecach

Pozostawienie podopiecznego w pozycji siedzącej po spożyciu posiłku jest kluczowe dla ograniczenia ryzyka refluksu, zwłaszcza u osób z problemami z przełykaniem. Ta pozycja sprzyja prawidłowemu trawieniu, ponieważ grawitacja wspomaga przemieszczanie się treści pokarmowej w dół przełyku do żołądka. Dodatkowo, siedząca pozycja zmniejsza nacisk na dolny zwieracz przełyku, co może zapobiegać cofaniu się treści żołądkowej. W praktyce, zaleca się utrzymywanie podopiecznego w tej pozycji przez co najmniej 30 minut po jedzeniu, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia refluksu. Ponadto, według wytycznych takich jak te opracowane przez American Speech-Language-Hearing Association, monitoring pozycji ciała pacjenta jest istotnym elementem w terapii zaburzeń połykania. Wprowadzenie tej zasady w codziennej opiece nad pacjentami z trudnościami w przełykaniu może znacznie poprawić komfort i bezpieczeństwo żywienia.

Pytanie 19

Na jakiej podstawie osoba w wieku 18 lat z porażeniem mózgowym może starać się o wsparcie finansowe z PFRON na zakup wózka inwalidzkiego manualnego?

A. Jedynie na podstawie dokumentu informacyjnego o chorobie

B. Na podstawie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności

C. Na podstawie posiadanego orzeczenia o niepełnosprawności

D. Wyłącznie na podstawie lekarza zlecenia na sprzęt

Niestety, Twoje odpowiedzi o karcie informacyjnej i zleceniu lekarskim są błędne. To nie są dokumenty, które pomogą uzyskać dofinansowanie z PFRON. Karta informacyjna to dokument, który może być przydatny w diagnostyce, ale nie ma żadnej mocy prawnej, żeby dostawać wsparcie finansowe. Zlecenie lekarskie na sprzęt, niby ważne przy refundacji przez NFZ, to za mało, żeby ubiegać się o pieniądze z PFRON. Żeby dostać taką pomoc, trzeba mieć orzeczenie o stopniu niepełnosprawności i to jest kluczowe, żeby pokazać, jakie są rzeczywiste potrzeby. Wiele osób myli te dokumenty i to może prowadzić do nieporozumień. Na przykład, ktoś, kto ma tylko zlecenie lekarskie, może myśleć, że ma prawo do dofinansowania, a to może być frustrujące, kiedy się okazuje, że nie spełnia wymagań. Dlatego ważne jest, żeby każdy, kto chce się ubiegać o pomoc finansową, był świadomy, jakie dokumenty są potrzebne.

Pytanie 20

Osoba z niepełnosprawnością intelektualną ma trudności z organizowaniem i robieniem zakupów. Co powinien z nią przećwiczyć asystent, aby zwiększyć jej umiejętność w tym zakresie?

A. gotowania

B. związany z higieną

C. umiejętności komunikacyjne

D. zarządzania finansami

Odpowiedź 'budżetowy' jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do umiejętności zarządzania finansami, co jest kluczowe w kontekście planowania zakupów. Osoby z niepełnosprawnością intelektualną często mają trudności z podejmowaniem decyzji finansowych, co może prowadzić do problemów z zakupami, jak nadmierne wydawanie pieniędzy czy niewłaściwy wybór produktów. Trening budżetowy powinien obejmować naukę planowania wydatków, tworzenia list zakupów oraz zrozumienia wartości produktów. Przykładowo, asystent może wspierać podopiecznego w przygotowywaniu listy zakupów na podstawie jego potrzeb oraz porównywaniu cen różnych produktów w sklepach. Ważne jest także nauczanie podopiecznego oszczędzania i rozumienia, jak różne decyzje zakupowe wpływają na jego budżet. W kontekście dobrych praktyk, warto podkreślić, że trening taki powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb i możliwości podopiecznego, a także powinien uwzględniać kontekst społeczny i kulturowy, w którym żyje, aby efektywnie rozwijać jego umiejętności. Takie podejście wspiera nie tylko samodzielność, ale również poczucie odpowiedzialności za własne finanse.

Pytanie 21

Jakie znaczenie ma dla asystenta wywiad jako sposób gromadzenia informacji o podopiecznym?

A. socjalizacyjne

B. diagnostyczne

C. terapeutyczne

D. społecznościowe

Wywiad jako metoda zbierania danych o podopiecznym ma istotne znaczenie diagnostyczne, ponieważ pozwala na uzyskanie szczegółowych informacji na temat stanu zdrowia, potrzeb oraz problemów, z którymi boryka się osoba. Dzięki odpowiednio przeprowadzonemu wywiadowi, asystent może zidentyfikować kluczowe czynniki wpływające na funkcjonowanie podopiecznego, a także ocenić jego zasoby oraz ograniczenia. Na przykład, w pracy z osobami z niepełnosprawnościami intelektualnymi, wywiad może ujawnić ich preferencje, co umożliwia lepsze dostosowanie wsparcia. Standardy branżowe, takie jak te określone przez Międzynarodową Klasyfikację Funkcjonowania, Niepełnosprawności i Zdrowia (ICF), podkreślają znaczenie holistycznego podejścia do diagnozy, które obejmuje zarówno aspekty fizyczne, jak i psychiczne. W rezultacie, umiejętność przeprowadzania skutecznych wywiadów staje się kluczowym narzędziem w pracy asystenta, umożliwiającym opracowanie spersonalizowanych strategii wsparcia.

Pytanie 22

Jaką metodę spośród podanych powinien użyć asystent, aby zbadać warunki życia osoby z niepełnosprawnością?

A. Kwestionariusz

B. Obserwację

C. Metody socjometryczne

D. Przegląd dokumentów

Obserwacja to naprawdę fajna technika, bo pozwala na zebranie informacji o tym, jak żyje osoba z niepełnosprawnością w naturalny sposób. Widząc, jak osoba funkcjonuje w swoim otoczeniu, można dostrzec nie tylko fizyczne aspekty, ale też to, jak się porozumiewa z innymi i jak radzi sobie na co dzień. Na przykład, asystent może zauważyć, co przeszkadza osobie w poruszaniu się w domu, czy przestrzenie są dobrze zorganizowane i czy mieszkanie jest przystosowane do jej potrzeb. Ważne, żeby robić to z poszanowaniem prywatności i komfortu danej osoby. Fajnie też łączyć obserwację z innymi metodami, jak wywiady czy ankiety, żeby uzyskać pełniejszy obraz sytuacji. Te podejście, które stawia na indywidualne potrzeby osób z niepełnosprawnościami, jest coraz bardziej popularne i zgodne z dzisiejszymi standardami wsparcia społecznego i zdrowotnego.

Pytanie 23

Aby zachęcić 26-letniego niewidomego podopiecznego do aktywnego spędzania wolnego czasu, asystent zaplanował dla niego wycieczkę po okolicy. Jakie materiały powinien przygotować asystent, aby podopieczny mógł lepiej zapoznać się z trasą wycieczki?

A. barwny przewodnik z listą zabytków

B. turystyczny atlas z tyflografiką

C. zabawy i gry terenowe

D. turystyczny plecak i obuwie

Atlas turystyczny z tyflografiką jest nieocenionym narzędziem, które umożliwia osobom niewidomym wcześniejsze zapoznanie się z trasą wycieczki. Tyflografika, czyli forma graficzna dostosowana do osób z dysfunkcją wzroku, zawiera wypukłe znaki i elementy dotykowe, które pozwalają na zrozumienie układu przestrzennego oraz charakterystyki terenu. Umożliwia to aktywne uczestnictwo w wycieczce, gdyż podopieczny może samodzielnie eksplorować mapę, a także planować, na co zwrócić szczególną uwagę w trakcie wyprawy. Warto również podkreślić, że przygotowywanie materiałów edukacyjnych w formie tyflograficznej jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie edukacji i integracji osób z niepełnosprawnościami. Włączenie takich narzędzi do planowania aktywności sprzyja nie tylko samodzielności, ale także zwiększa poczucie bezpieczeństwa i komfortu psychicznego podopiecznego, co jest kluczowe w procesie rehabilitacji i aktywizacji społecznej. Przykładem może być stworzenie mapy z zaznaczonymi punktami widokowymi, które osoba niewidoma może dotykiem zidentyfikować i przedyskutować z asystentem, co czyni wycieczkę bardziej angażującą i dostosowaną do jego potrzeb.

Pytanie 24

Gdzie powinien być umieszczony worek na mocz u osoby leżącej w łóżku z założonym cewnikiem do pęcherza?

A. położony na materacu poniżej poziomu pęcherza moczowego

B. przymocowany do ramy łóżka na wysokości pęcherza moczowego

C. umieszczony na materacu na poziomie pęcherza moczowego

D. przymocowany do ramy łóżka, poniżej poziomu pęcherza moczowego

Worek na mocz powinien być zamocowany na ramie łóżka, poniżej pęcherza moczowego, ponieważ takie umiejscowienie zapobiega cofaniu się moczu do cewnika, co mogłoby prowadzić do zakażeń dróg moczowych. Utrzymywanie worka poniżej poziomu pęcherza moczowego jest kluczowe w kontekście grawitacyjnego odpływu moczu, co zgodne jest z wytycznymi dotyczącymi pielęgnacji pacjentów z cewnikiem. Praktyczne zastosowanie tej zasady można zaobserwować w szpitalach, gdzie personel medyczny regularnie sprawdza położenie worków na mocz i dostosowuje je w zależności od pozycji pacjenta. Ponadto, umiejscowienie worka w odpowiedniej wysokości minimalizuje ryzyko zastoju moczu, co jest istotne w kontekście profilaktyki powikłań, takich jak kamica nerkowa czy infekcje. Warto również zwrócić uwagę na to, że zgodnie z zaleceniami instytucji medycznych, worki na mocz powinny być regularnie opróżniane, aby uniknąć ich przepełnienia oraz związanych z tym problemów zdrowotnych.

Pytanie 25

Janek, osoba z niepełnosprawnością, ma konflikt z bratem o podział kosztów utrzymania wspólnego mieszkania po śmierci rodziców. Jak asystent powinien pomóc w rozwiązaniu tego problemu?

A. przekazać sprawę do rozpatrzenia przez sąd

B. zorganizować mediacje w rodzinie

C. samodzielnie określić wysokość opłat mieszkaniowych dla każdego z braci

D. przekonać brata Janka, aby pokrywał wszystkie koszty mieszkania

Przeprowadzenie mediacji rodzinnych jest najskuteczniejszym sposobem na rozwiązanie konfliktów, szczególnie w sytuacjach, gdy zaangażowane są bliskie osoby, takie jak rodzeństwo. Mediacja to proces, w którym neutralna osoba, mediator, pomaga stronom konfliktu w osiągnięciu porozumienia. W przypadku Janka i jego brata mediacja pozwoliłaby im zrozumieć wzajemne potrzeby i oczekiwania, co jest kluczowe w sytuacjach konfliktowych. Mediator może pomóc w zdefiniowaniu problemu, a także w wypracowaniu wspólnych rozwiązań, które będą satysfakcjonujące dla obu stron. Przykładem może być ustalenie, jakie koszty są niezbędne do pokrycia oraz w jaki sposób można je podzielić. Standardy mediacji oparte są na zasadach poszanowania, aktywnego słuchania i współpracy, co sprzyja budowaniu lepszych relacji między uczestnikami. Ponadto, mediacja jest mniej konfrontacyjna niż inne metody, takie jak postępowanie sądowe, co może prowadzić do bardziej trwałych rozwiązań i minimalizowania dalszych napięć rodzinnych.

Pytanie 26

Asystent wspiera osobę z niepełnosprawnością zamieszkującą w domu opieki, która jest na wczesnym etapie choroby Alzheimera. Z jakimi ekspertami powinien się skonsultować, tworząc plan wszechstronnej pomocy?

A. Ratownikiem medycznym, specjalistą geriatrą, laryngologiem, opiekunką środowiskową

B. Lekarzem ogólnym, onkologiem, specjalistą ds. rehabilitacji, logopedą

C. Lekarzem ogólnym, specjalistą geriatrą, rehabilitantem, pracownikiem socjalnym

D. Urologiem, lekarzem rodzinnym, specjalistą od terapii zajęciowej, kardiologiem

Odpowiedź zawierająca lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, geriatrę, rehabilitanta oraz pracownika socjalnego jest prawidłowa, ponieważ każdy z tych specjalistów odgrywa kluczową rolę w kompleksowej opiece nad osobami z chorobą Alzheimera. Lekarz podstawowej opieki zdrowotnej jest odpowiedzialny za ogólną opiekę medyczną oraz monitorowanie stanu zdrowia pacjenta. Geriatra specjalizuje się w diagnostyce i leczeniu schorzeń u osób starszych, co czyni go nieocenionym źródłem wiedzy w kontekście choroby Alzheimera. Rehabilitant ma za zadanie wspierać pacjenta w utrzymaniu sprawności fizycznej oraz funkcji poznawczych poprzez terapię ruchową i zajęciową. Pracownik socjalny z kolei odgrywa istotną rolę w zapewnieniu wsparcia ze strony rodziny oraz włączaniu pacjenta w życie społeczne. Przykładem dobrych praktyk jest model współpracy między tymi specjalistami, który zakłada regularne spotkania w celu wymiany informacji o postępach pacjenta oraz dostosowywania planu terapeutycznego do jego potrzeb. Współpraca ta przyczynia się do poprawy jakości życia osób z demencją oraz ich rodzin, co jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia dotyczących integracji różnych form wsparcia w opiece nad osobami starszymi.

Pytanie 27

Które z poniższych należą do środków ochrony osobistej używanych przez asystenta osoby niepełnosprawnej?

A. jednorazowe rękawiczki

B. pieluchy dla dorosłych

C. urządzenia ortopedyczne

D. preparaty na odleżyny

Rękawiczki jednorazowe są kluczowym elementem środków ochrony indywidualnej (ŚOI) w pracy asystenta osoby niepełnosprawnej, ponieważ zapewniają ochronę zarówno asystenta, jak i osoby podopiecznej. Ich stosowanie jest niezbędne w sytuacjach, gdy istnieje ryzyko kontaktu z płynami ustrojowymi, co może prowadzić do zakażeń. Rękawiczki jednorazowe minimalizują ryzyko przenoszenia patogenów oraz chronią skórę przed szkodliwymi substancjami. W kontekście pracy z osobami niepełnosprawnymi, które mogą wymagać pomocy w codziennych czynnościach, takich jak higiena osobista, ich zastosowanie staje się jeszcze bardziej istotne. W wielu placówkach medycznych oraz domach opieki stosowanie rękawiczek jednorazowych jest standardem, co potwierdzają wytyczne dotyczące zapobiegania zakażeniom. Dodatkowo, zwracanie uwagi na odpowiedni dobór rękawiczek, zarówno pod względem materiału, jak i rozmiaru, ma kluczowe znaczenie dla skuteczności ochrony. Praktyczne przykłady zastosowania obejmują pomoc w zmianie pieluch, codziennej toalecie pacjentów, a także w sytuacjach, które mogą wiązać się z ryzykiem kontaktu z potencjalnie niebezpiecznymi substancjami, co potwierdza znaczenie tych środków w zapewnieniu bezpieczeństwa zarówno asystentów, jak i osób, którym pomagają.

Pytanie 28

Gdzie asystent powinien złożyć wniosek o dotację na remont mieszkania dla osoby z niepełnosprawnością?

A. Działu Inwestycji i Remontów w lokalnym Urzędzie Gminy

B. Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych

C. Administracji Spółdzielni Mieszkaniowej

D. Narodowego Funduszu Zdrowia

Odpowiedź wskazująca na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) jest prawidłowa, ponieważ to właśnie ten fundusz odpowiada za finansowanie działań mających na celu wsparcie osób z niepełnosprawnościami, w tym dofinansowanie remontów mieszkań dostosowujących je do ich potrzeb. PFRON oferuje różne programy i dotacje, które mają na celu ułatwienie osobom z niepełnosprawnościami życia codziennego poprzez eliminację barier architektonicznych. Złożenie wniosku o dofinansowanie do PFRON powinno być poprzedzone dokładnym zapoznaniem się z wymaganiami i dokumentacją niezbędną do uzyskania wsparcia. Przykładowo, osoba ubiegająca się o dofinansowanie powinna przedstawić projekt dostosowania mieszkania oraz uzasadnienie potrzeby takiej zmiany. W praktyce, asystenci osób z niepełnosprawnościami muszą być dobrze zorientowani w możliwościach, jakie oferuje PFRON, aby skutecznie wspierać swoich podopiecznych.

Pytanie 29

Z której skali asystent powinien skorzystać, aby ocenić ryzyko wystąpienia odleżyn?

A. Becka

B. Glasgow

C. Tannera

D. Norton

Skala Norton jest narzędziem stworzonym do oceny ryzyka wystąpienia odleżyn, które jest szeroko stosowane w opiece zdrowotnej. Opracowana w 1962 roku przez specjalistów w dziedzinie pielęgniarstwa, skala ta ocenia pięć kluczowych czynników: stan fizyczny pacjenta, stan psychiczny, aktywność, mobilność oraz odżywianie. Każdy z tych czynników jest oceniany w skali od 1 do 4, a suma punktów przyznawanych w tych obszarach daje ogólną wartość wskazującą na stopień narażenia pacjenta na powstawanie odleżyn. W praktyce, osoby z wynikiem poniżej 14 punktów uznawane są za osoby z wysokim ryzykiem wystąpienia odleżyn, co wymaga wdrożenia szczególnych strategii zapobiegawczych, takich jak zmiana pozycji, stosowanie materacy przeciwodleżynowych oraz odpowiednia pielęgnacja skóry. Dzięki zastosowaniu skali Norton, zespoły opieki zdrowotnej mogą skutecznie identyfikować pacjentów z wyższym ryzykiem oraz podejmować odpowiednie działania, co jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji zajmujących się standardami opieki zdrowotnej.

Pytanie 30

Co można zaproponować pacjentce z porażeniem kończyn dolnych, która ma problemy z zaparciami, aby poprawić regularność wypróżnień?

A. wypicie szklanki gazowanej wody mineralnej przed pójściem spać

B. długie spacery na zewnątrz

C. szklankę ciepłej wody rano, na czczo

D. poranną gimnastykę w pozycji siedzącej na wózku

Picie rano, przed posiłkiem szklanki ciepłej wody jest skuteczną metodą wspierania regulacji wypróżnień, szczególnie u pacjentów z porażeniem kończyn dolnych. Ciepła woda pobudza perystaltykę jelit, co ułatwia proces trawienia i wypróżniania. W praktyce, ciepła woda działa również rozluźniająco na mięśnie gładkie jelit, co dodatkowo sprzyja ich aktywności. Warto także zauważyć, że picie wody na czczo może pomóc w nawadnianiu organizmu, co jest kluczowe w prewencji zaparć. W zaleceniach dietetycznych i leczeniu zaparć, zwraca się uwagę na znaczenie regularnego nawadniania, a poranna rutyna z ciepłą wodą może stać się korzystnym nawykiem dla pacjentów. Dodatkowo, w połączeniu z odpowiednią dietą bogatą w błonnik oraz umiarkowaną aktywnością fizyczną, można uzyskać jeszcze lepsze wyniki w regulacji funkcji jelit.

Pytanie 31

Co pomoże mężczyźnie na wózku inwalidzkim, który zamieszkuje wysoki parter domu jednorodzinnego, w opuszczaniu lokalu?

A. poręczy przy stopniach

B. podnośnika transportowego

C. podnośnika do noszenia

D. pochylni dla wózków

Rampa podjazdowa jest najodpowiedniejszym rozwiązaniem dla mężczyzny poruszającego się na wózku inwalidzkim, który mieszka na wysokim parterze. Rampy podjazdowe zapewniają bezpieczny i wygodny dostęp do budynków dla osób z ograniczeniami mobilności. Zgodnie z normami, takimi jak PN-EN 12183, rampy powinny mieć odpowiedni kąt nachylenia, zazwyczaj nieprzekraczający 8-10%, aby umożliwić swobodne poruszanie się. Dodatkowo, ich powierzchnia powinna być antypoślizgowa, co minimalizuje ryzyko upadków. Przykłady zastosowania rampy to instalacje w budynkach użyteczności publicznej oraz jako elementy infrastruktury w domach prywatnych, co znacznie zwiększa komfort życia osób z niepełnosprawnościami. Rampa podjazdowa jest także rozwiązaniem bardziej estetycznym w porównaniu do innych opcji, takich jak podnośniki, które mogą wpłynąć na architekturę budynku.

Pytanie 32

Asystent proponujący pacjentowi z trudnościami w zaakceptowaniu stomii jelitowej udział w spotkaniach grupy wsparcia w klubie dla osób ze stomią kieruje się zasadą?

A. wspólnoty

B. niestronniczości

C. dyskrecji

D. bezstronności

Odpowiedź "solidarności" jest prawidłowa, ponieważ działania asystenta są zgodne z zasadą wspierania pacjentów, którzy przeżywają podobne sytuacje. Udział w grupach wsparcia dla osób ze stomią jelitową sprzyja integracji społecznej i umożliwia wymianę doświadczeń, co jest kluczowe w procesie akceptacji nowej rzeczywistości życiowej. Solidarity, jako zasada, odnosi się do tworzenia sieci wsparcia, która pomaga jednostkom w radzeniu sobie z trudnościami, a także wzmocnia ich poczucie przynależności. Takie podejście jest szczególnie istotne w kontekście terapeutów i asystentów, którzy powinni być wrażliwi na emocje podopiecznych oraz ich potrzeby. W praktyce, asystenci mogą organizować spotkania informacyjne, a także zapraszać ekspertów, co dodatkowo wzbogaca ofertę wsparcia. Zgodność z zasadą solidarności sprzyja także tworzeniu bezpiecznego środowiska, w którym pacjenci czują się akceptowani i zrozumiani, co w znaczący sposób może wpłynąć na ich proces rehabilitacji i akceptacji własnego ciała.

Pytanie 33

Co powinien zrobić asystent, gdy podopieczny zakrztusi się tabletką, jego twarz stanie się czerwona i nie będzie mógł oddychać?

A. Spróbować uspokoić podopiecznego i odchylić jego głowę w tył

B. Podawać podopiecznemu wodę i wezwać pomoc

C. Nachylić podopiecznego do przodu i uderzyć go dłonią w plecy między łopatkami

D. Przeprowadzić sztuczne oddychanie na podopiecznym i wezwać pomoc

Prawidłowa odpowiedź polega na pochyleniu podopiecznego do przodu i uderzeniu go dłonią między łopatkami, co jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi udzielania pierwszej pomocy w przypadku zadławienia. W takiej sytuacji kluczowym celem jest usunięcie przeszkody z dróg oddechowych, a uderzenia w plecy mają na celu wywołanie odruchu kaszlowego, który może pomóc w wydobyciu zatoru. Kluczowe jest również, aby podopieczny był pochylony, co zwiększa efektywność tego działania poprzez wykorzystanie siły grawitacji. Standardy organizacji takich jak American Heart Association sugerują, że w przypadku osób dorosłych i dzieci powyżej 1. roku życia, należy stosować tę metodę aż do skutku lub do utraty przytomności. Ważne jest, aby być przy tym spokojnym i zachować kontrolę nad sytuacją, co może zredukować stres u podopiecznego. Dodatkowo, w przypadkach poważnych zadławień, po zastosowaniu tej czynności, należy niezwłocznie wezwać pomoc medyczną, aby zapewnić dalsze wsparcie medyczne.

Pytanie 34

Po tym, jak pacjentka leżąca w łóżku samodzielnie wykona mycie okolic intymnych, co powinien zrobić asystent w pierwszej kolejności?

A. upewnić się, że spodnia część pościeli jest poprawnie ułożona

B. zanieść basen do łazienki

C. pomóc pacjentce założyć czystą bieliznę

D. przynieść pacjentce wodę do umycia rąk

Podanie podopiecznej wody do umycia rąk jest naprawdę ważnym krokiem po tym, jak sama umyje swoje intymne miejsca. Dzięki temu możemy zadbać o jej higienę osobistą. W opiece nad osobami leżącymi to niezwykle istotne, bo czyste ręce pomagają uniknąć rozprzestrzeniania się różnych zarazków. Kiedy podopieczna korzysta z rąk do mycia, koniecznie trzeba je umyć. W ten sposób zmniejszamy ryzyko infekcji, zarówno dla niej, jak i dla nas, opiekunów. Organizacje zdrowotne, jak WHO, mocno podkreślają, jak ważna jest higiena rąk w zapobieganiu zakażeniom. Fajnie jest też mieć pod ręką środki do dezynfekcji, szczególnie kiedy nie ma dostępu do wody i mydła. Przed i po każdym kontakcie z pacjentem warto pamiętać o dokładnym myciu rąk, żeby nie przenosić drobnoustrojów. Takie działanie zapewnia bezpieczeństwo i komfort podopiecznej, a do tego zmniejsza ryzyko infekcji w szpitalu.

Pytanie 35

Dlaczego asystent osób z niepełnosprawnościami, współdziałający z Uniwersytetem Trzeciego Wieku, zachęca swoich podopiecznych do uczestnictwa w zajęciach?

A. poprawienie ich pozycji w społeczeństwie

B. zwiększenie ich kondycji fizycznej

C. zdobycie przez nich doświadczenia zawodowego

D. zapewnienie im zaangażowania umysłowego i społecznego

Odpowiedź, która wskazuje na umożliwienie aktywności intelektualnej i społecznej jako główny cel współpracy asystenta osoby niepełnosprawnej z Uniwersytetem Trzeciego Wieku, jest prawidłowa, ponieważ promuje integrację społeczną oraz rozwój umiejętności poznawczych uczestników. Działania te są zgodne z ideą aktywnego starzenia się, która podkreśla znaczenie angażowania osób starszych w życie społeczne i intelektualne. Uczestnictwo w zajęciach sprzyja nie tylko poszerzaniu wiedzy, ale również budowaniu relacji międzyludzkich, co jest kluczowe dla zdrowia psychicznego. Przykładowo, zajęcia takie jak warsztaty artystyczne, grupy dyskusyjne czy kursy językowe, pozwalają na wymianę doświadczeń oraz integrację z innymi uczestnikami, co istotnie wpływa na poprawę jakości życia. Ponadto, takie podejście jest wspierane przez wiele organizacji zajmujących się osobami starszymi, które promują aktywne uczestnictwo w społeczeństwie jako fundamentalny element dobrostanu psychicznego i fizycznego.

Pytanie 36

Jakie działania należy podjąć, gdy widzi się osobę doświadczającą napadu drgawek?

A. użyć przedmiotu, takiego jak długopis, by otworzyć usta poszkodowanego

B. zabezpieczyć głowę przed urazami oraz utrzymać drożność dróg oddechowych

C. nie interweniować, ponieważ napad sam ustąpi

D. natychmiast zadzwonić po pogotowie ratunkowe

Odpowiedź, która wskazuje na konieczność ochrony głowy podopiecznego oraz podtrzymania drożności dróg oddechowych w trakcie napadu drgawek, jest kluczowa w kontekście udzielania pierwszej pomocy. Napady drgawek, takie jak epilepsja, mogą prowadzić do urazów głowy, dlatego istotne jest, aby nie dopuścić do uderzeń w twarde powierzchnie. Ochrona głowy może być realizowana poprzez umieszczenie pod nią miękkiego przedmiotu, jak np. kurtka lub koc. Równocześnie, drożność dróg oddechowych jest niezbędna, aby zapobiec asfiksji, co jest szczególnie ważne, gdy osoba ma trudności z oddychaniem z powodu skurczów mięśni. Warto również pamiętać, aby unikać wkładania czegokolwiek do ust poszkodowanego, co jest powszechnym mitem. Zgodnie z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji, kluczowe jest monitorowanie stanu pacjenta po ustąpieniu napadu i, w razie potrzeby, wezwanie służb medycznych. W praktyce, znajomość tych zasad może zadecydować o bezpieczeństwie i dalszym zdrowiu osoby przeżywającej napad drgawek.

Pytanie 37

Pani Maria odczuwa ciągłe zmęczenie, senność, wzmożone pragnienie i częste oddawanie moczu. Do jakiego specjalisty powinna się udać?

A. specjalisty diabetologii

B. specjalisty reumatologii

C. specjalisty kardiologii

D. specjalisty onkologii

Prawidłowa odpowiedź to diabetolog, ponieważ objawy opisane w pytaniu - ciągłe zmęczenie, senność, zwiększone pragnienie oraz wielomocz - są typowe dla cukrzycy. Cukrzyca jest przewlekłą chorobą metaboliczną, której charakterystycznym objawem są zaburzenia w gospodarce węglowodanowej, prowadzące do podwyższonego poziomu glukozy we krwi. Diabetolog jest specjalistą, który zajmuje się diagnozowaniem i leczeniem cukrzycy oraz jej powikłań. W praktyce, w przypadku wystąpienia takich objawów, zaleca się wykonanie testów na poziom glukozy we krwi oraz ocena hemoglobiny glikowanej (HbA1c), co jest standardem w diagnostyce cukrzycy. Ponadto, odpowiednia edukacja pacjenta na temat stylu życia, diety oraz regularnego monitorowania glikemii jest kluczowa w zarządzaniu chorobą. Wczesna diagnoza i interwencja mogą znacząco poprawić jakość życia pacjentów oraz zredukować ryzyko powikłań, takich jak neuropatia, retinopatia czy choroby układu sercowo-naczyniowego.

Pytanie 38

Asystent opiekuje się osobą z założonym gipsem na złamanym przedramieniu. Pacjent cierpi na dnę moczanową i cukrzycę typu II. Jakich specjalistów należy uwzględnić w konsultacjach dotyczących jego stanu zdrowia?

A. Ortopeda, endokrynolog, neurolog

B. Chirurg, reumatolog, endokrynolog

C. Ortopeda, diabetolog, reumatolog

D. Neurolog, diabetolog, internista

Odpowiedź wskazująca na ortopedę, diabetologa i reumatologa jest prawidłowa, ponieważ każdy z tych specjalistów odgrywa kluczową rolę w monitorowaniu i leczeniu zdrowia podopiecznego, który ma złamane przedramię, dnę moczanową oraz cukrzycę typu II. Ortopeda zajmuje się bezpośrednio leczeniem złamań oraz problemów z układem kostno-stawowym, co jest niezbędne w przypadku, gdy pacjent ma założony opatrunek gipsowy. Diabetolog jest niezbędny do zarządzania cukrzycą, monitorowania poziomu glukozy oraz dostosowywania terapii insulinowej, co jest szczególnie ważne w kontekście gojenia ran. Reumatolog z kolei specjalizuje się w chorobach stawów, takich jak dna moczanowa, i pomoże w zarządzaniu objawami oraz zapobieganiu ich powikłaniom, co jest kluczowe, aby nie pogorszyć stanu zdrowia pacjenta w wyniku leczenia urazu. Współpraca tych trzech specjalistów zapewnia holistyczne podejście do zdrowia pacjenta, zgodne z aktualnymi standardami opieki medycznej, które podkreślają znaczenie zintegrowanego leczenia w przypadkach złożonych schorzeń."

Pytanie 39

Jakie mogą być objawy u pacjenta, który odczuwa ogólne złe samopoczucie, ma nasilające się trudności w oddychaniu, siniczne wargi oraz obrzęki kończyn dolnych?

A. niewydolności serca

B. pneumonii

C. astmy oskrzelowej

D. dolegliwości wieńcowej

Niewydolność krążenia to stan, w którym serce nie jest w stanie skutecznie pompować krwi, co prowadzi do niedostatecznego zaopatrzenia tkanek w tlen i substancje odżywcze. Objawy, takie jak ogólne złe samopoczucie, trudności w oddychaniu, sinica warg oraz obrzęki kończyn dolnych, są charakterystyczne dla tego schorzenia. Sinica warg wskazuje na niedotlenienie krwi, co może być wynikiem zastoju krwi w krążeniu płucnym, a obrzęki kończyn dolnych to typowy objaw niewydolności serca, spowodowany zatrzymywaniem płynów. W praktyce, rozpoznanie niewydolności krążenia wymaga zastosowania kryteriów diagnostycznych, takich jak ocena objawów klinicznych, badania obrazowe oraz laboratoryjne. Leczenie może obejmować leki moczopędne, które zmniejszają obrzęki, a także leki poprawiające funkcję skurczową serca. Zgodnie z wytycznymi European Society of Cardiology, istotne jest także monitorowanie pacjentów z ryzykiem niewydolności serca oraz wczesna interwencja w przypadku wystąpienia objawów. Dzięki takiemu podejściu można znacznie poprawić jakość życia pacjentów oraz zredukować ryzyko powikłań.

Pytanie 40

Podopieczny mimo wielu prób przekonania nie zgadza się na mycie zębów i nie troszczy się o swoją częściową protezę dentystyczną. W celu zapobiegania infekcjom w jamie ustnej, co powinien zaproponować asystent do płukania jamy ustnej?

A. gliceryną z dodatkiem witaminy C

B. napar z ziela dziurawca

C. gliceryną z boraksem

D. wywar z szałwii

Prawidłową odpowiedzią jest napar z szałwii, ponieważ szałwia jest znana z właściwości przeciwzapalnych i antyseptycznych, co czyni ją skutecznym środkiem do płukania jamy ustnej. Regularne stosowanie naparu z szałwii może pomóc w redukcji stanów zapalnych oraz łagodzeniu podrażnień błony śluzowej jamy ustnej. Dodatkowo, szałwia zawiera flawonoidy oraz olejki eteryczne, które wspierają zdrowie jamy ustnej i mogą zmniejszać ryzyko infekcji. W praktyce, zaleca się przygotowanie naparu poprzez zalanie suszonej szałwii wrzątkiem, a następnie odczekanie, aż napar ostygnie do temperatury pokojowej. Płukanie jamy ustnej takim naparem powinno być częścią codziennej higieny, zwłaszcza w przypadkach pacjentów z protezami dentystycznymi, gdzie ryzyko stanów zapalnych jest wyższe. Rekomendacje te są zgodne z zaleceniami towarzystw stomatologicznych, które podkreślają znaczenie naturalnych środków w poprawie stanu zdrowia jamy ustnej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej