Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik analityk
Kwalifikacja: CHM.03 - Przygotowywanie sprzętu, odczynników chemicznych i próbek do badań analitycznych
Data rozpoczęcia: 10 czerwca 2025 12:00
Data zakończenia: 10 czerwca 2025 12:13

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaki jest błąd względny pomiaru na wadze o precyzji 0,1 g dla próbki o wadze 1 g?

A. 0,1%

B. 10%

C. 1%

D. 100%

Błąd względny ważenia określa stosunek błędu pomiaru do wartości mierzonej, wyrażony w procentach. W przypadku wagi o dokładności 0,1 g, oznacza to, że maksymalny błąd pomiaru przy ważeniu próbki o masie 1 g wynosi 0,1 g. Aby obliczyć błąd względny, stosujemy wzór: (błąd pomiaru / wartość mierzona) * 100%. Wstawiając dane: (0,1 g / 1 g) * 100% = 10%. Taki błąd względny jest szczególnie istotny w laboratoriach, gdzie precyzyjność pomiarów jest kluczowa, na przykład w analizach chemicznych, gdzie nawet niewielkie odchylenia mogą prowadzić do błędnych wyników. W praktyce, znajomość błędu względnego pozwala ocenić jakość pomiaru oraz dostosować metodykę ważenia do wymogów analizy. Przy wyborze wagi, warto zwrócić uwagę na jej dokładność oraz na to, w jaki sposób błąd względny wpływa na wyniki końcowe, co jest kluczowe w kontekście standardów jakości, takich jak ISO 17025.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Jaką masę NaCl uzyskuje się poprzez odparowanie do sucha 250 g roztworu 10%?

A. 25 g

B. 0,25 g

C. 250 g

D. 2,5 g

Aby obliczyć ilość NaCl w 250 g 10% roztworu, należy zastosować wzór na stężenie procentowe. Stężenie 10% oznacza, że w 100 g roztworu znajduje się 10 g substancji rozpuszczonej. Dla 250 g roztworu, proporcja ta jest taka sama, co można obliczyć, stosując przeliczenie: (10 g / 100 g) * 250 g = 25 g NaCl. W praktyce, takie obliczenia są niezwykle istotne w laboratoriach chemicznych oraz w przemyśle farmaceutycznym, gdzie precyzyjne przygotowanie roztworów jest kluczowe dla uzyskania odpowiednich reakcji chemicznych. Zrozumienie stężenia roztworów pozwala na ich prawidłowe stosowanie w różnych procedurach, takich jak przygotowanie leków, analiza chemiczna czy też wytwarzanie materiałów. Warto również znać zasady dotyczące przechowywania oraz rozcieńczania roztworów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami laboratoryjnymi.

Pytanie 7

Nie należy używać gorącej wody do mycia

A. kolby stożkowej

B. szkiełka zegarkowego

C. zlewki

D. kolby miarowej

Kolba miarowa jest szklanym naczyniem laboratoryjnym, które służy do dokładnego pomiaru objętości cieczy. Z uwagi na jej konstrukcję, nagłe zmiany temperatury mogą prowadzić do uszkodzeń, takich jak pęknięcia czy odkształcenia. Gorąca woda może powodować, że szkło stanie się bardziej podatne na stres termiczny, co jest niebezpieczne, zwłaszcza w przypadku kolb miarowych, które są projektowane z myślą o precyzyjnych pomiarach. W standardach laboratoryjnych, takich jak normy ISO, zaleca się, aby naczynia wykonane ze szkła boro-krzemowego, wykorzystywane w laboratoriach, nie były narażane na nagłe zmiany temperatury. Dobrą praktyką jest mycie ich w letniej wodzie z detergentem, a następnie dokładne płukanie w wodzie destylowanej, aby zminimalizować ryzyko uszkodzenia i zapewnić dokładność pomiarów. Przy odpowiedniej konserwacji, kolby miarowe mogą służyć przez wiele lat, jednak ich właściwe użytkowanie jest kluczowe dla utrzymania ich funkcjonalności.

Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Które z poniższych równań ilustruje reakcję, w której powstają produkty gazowe?

A. AgNO3 + KBr —> AgBr↓ + KNO3

B. Fe(CN)2 + 4KCN —> K4[Fe(CN)6]

C. 2HgO —> 2Hg + O2

D. Fe + S —> FeS

Analizując pozostałe równania, można zauważyć, że żadna z nich nie ilustruje wydzielania produktów gazowych. Równanie Fe(CN)2 + 4KCN —> K4[Fe(CN)6 przedstawia reakcję kompleksacji, w której powstaje sól kompleksowa, a nie gaz. Tego typu reakcje często są stosowane w analizie chemicznej, na przykład w syntezach kompleksów metalowych, które nie generują gazów. Z kolei reakcja Fe + S —> FeS to reakcja syntezy, w której żelazo reaguje z siarką, tworząc stały związek siarczku żelaza, co również nie prowadzi do wydzielenia gazów. Ponadto, odpowiedź AgNO3 + KBr —> AgBr↓ + KNO3 opisuje reakcję wymiany, gdzie powstaje osad bromku srebra, co wskazuje na zmiany fazowe, ale nie na tworzenie gazu. Typowe błędy myślowe w tym kontekście mogą wynikać z nieprecyzyjnego rozumienia reakcji chemicznych oraz ich produktivności. Warto zwrócić uwagę na znaczenie analizowania produktów reakcji, co jest kluczowe w praktyce laboratoryjnej oraz przemysłowej. Zrozumienie, które reakcje prowadzą do wydzielenia gazów, jest istotne dla bezpiecznego prowadzenia eksperymentów, a także dla zastosowania w różnych branżach, takich jak przemysł chemiczny czy ochrony środowiska.

Pytanie 12

Którego z poniższych naczyń laboratoryjnych nie powinno się używać do podgrzania 100 cm³wody?

A. Kolby miarowej o pojemności 100 cm3

B. Zlewki o pojemności 200 cm3

C. Kolby stożkowej o pojemności 200 cm3

D. Zlewki o pojemności 150 cm3

Wybór naczyń laboratoryjnych do ogrzewania cieczy wymaga odpowiedniego zrozumienia ich właściwości oraz przeznaczenia. Zlewki o pojemności 200 cm³, kolby stożkowe o pojemności 200 cm³ oraz zlewki o pojemności 150 cm³ są odpowiednie do podgrzewania wody, ponieważ są zaprojektowane z myślą o tym, aby wytrzymywać wysokie temperatury. Zlewki mają szerokie dno, co sprzyja równomiernemu rozkładaniu ciepła, a kolby stożkowe, dzięki swojej konstrukcji, są stabilniejsze podczas podgrzewania. Często spotyka się sytuacje, w których laboranci mylą przeznaczenie naczyń, co prowadzi do wyboru niewłaściwego sprzętu do konkretnego zadania; w ten sposób mogą się narażać na niebezpieczeństwo, a także do uszkodzenia sprzętu. Typowe błędy myślowe obejmują założenie, że jakiekolwiek naczynie szklane nadaje się do ogrzewania, a nie branie pod uwagę szczegółowych właściwości materiału. W rzeczywistości wiele naczyń, takich jak kolby miarowe, nie jest odporna na to, co może być spowodowane przez intensywne podgrzewanie, co może prowadzić do ich zniszczenia. W praktyce laboratoryjnej kluczowe jest, aby zawsze kierować się zasadą doboru odpowiednich narzędzi do konkretnego zadania, co zapewnia bezpieczeństwo i skuteczność badań.

Pytanie 13

Jakie urządzenie wykorzystuje się do pomiaru lepkości cieczy?

A. wiskozymetr

B. piknometr

C. aparat Boetiusa

D. kriometr

Wiskozymetr to narzędzie, które służy do pomiaru lepkości cieczy, co jest naprawdę ważne w różnych branżach, jak chemia, inżynieria materiałowa czy nawet przemysł spożywczy. Lepkość to w sumie miara tego, jak bardzo ciecz opiera się zmianom. W praktyce ma to znaczenie podczas mieszania, transportu czy przerabiania cieczy. Wiskozymetry działają na różne sposoby. Na przykład, wiskozymetr kinematyczny mierzy czas, w którym ciecz przepływa przez określony przekrój, a wiskozymetr dynamiczny oblicza lepkość na podstawie siły potrzebnej do przepływu. Przykładowo, w przemyśle farmaceutycznym ważne, żeby lepkość była odpowiednia, bo to wpływa na działanie leków. W przemyśle spożywczym natomiast, lepkość ma spory wpływ na to, jak mają smakować i wyglądać produkty. Poza tym, wiskozymetry są często spotykane w laboratoriach, a metody pomiaru lepkości są nawet określone przez normy ISO.

Pytanie 14

W wypadku oblania skóry kwasem mrówkowym należy

Wyciąg z karty charakterystyki
Skład: kwas mrówkowy 80%, woda 11-20%
Pierwsza pomoc.
Po narażeniu przez drogi oddechowe. Natychmiast wezwać lekarza.
Po kontakcie ze skórą. Zanieczyszczoną skórę natychmiast przemyć dużą ilością wody.

A. podać do picia dużą ilość schłodzonej wody.

B. przemyć skórę dużą ilością wody.

C. zastosować na skórę mydło w płynie.

D. polać skórę środkiem zobojętniającym.

Przemycie skóry dużą ilością wody w przypadku kontaktu z kwasem mrówkowym jest kluczowym działaniem, które ma na celu minimalizację uszkodzeń. Woda działa jak rozcieńczalnik, co pozwala na szybsze usunięcie szkodliwej substancji z powierzchni skóry. Zgodnie z wytycznymi zawartymi w standardach pierwszej pomocy, każdy przypadek kontaktu skóry z substancjami żrącymi powinien być traktowany jako sytuacja wymagająca natychmiastowej reakcji. W praktyce, jeśli dojdzie do kontaktu z kwasem mrówkowym, należy jak najszybciej przemyć zanieczyszczoną skórę wodą o temperaturze pokojowej przez co najmniej 15 minut. Ważne jest, aby nie stosować innych substancji ani środków chemicznych, które mogłyby reagować z kwasem, co mogłoby prowadzić do powstania dodatkowych, szkodliwych związków chemicznych. Warto również pamiętać, że w przypadku poważniejszych oparzeń chemicznych należy zawsze skontaktować się z profesjonalną pomocą medyczną, aby ocenić stan pacjenta i podjąć dalsze działania. Przechowywanie odpowiednich materiałów pierwszej pomocy w miejscach, gdzie mogą wystąpić takie wypadki, jest również zalecane jako dobra praktyka. Przykładem zastosowania jest sytuacja w laboratoriach chemicznych, gdzie pracownicy są szkoleni w zakresie reagowania na wypadki z substancjami chemicznymi.

Pytanie 15

Laboratoryjny aparat szklany, który wykorzystuje kwasy do wytwarzania gazów w reakcji z metalem lub odpowiednią solą, to

A. aparat Soxhleta

B. aparat Hofmanna

C. aparat Orsata

D. aparat Kippa

Aparat Kippa jest specjalistycznym narzędziem laboratoryjnym, które służy do wytwarzania gazów poprzez reakcje chemiczne, najczęściej polegające na działaniu kwasów na metale lub odpowiednie sole. Jego konstrukcja pozwala na kontrolowane wydobywanie gazu, co jest niezbędne w wielu procesach chemicznych. Kluczowym elementem tego aparatu jest jego zdolność do gromadzenia gazów w komorze, a następnie ich wydawania w sposób zorganizowany. Przykładowo, w laboratoriach chemicznych aparat Kippa jest wykorzystywany do produkcji gazu wodoru poprzez reakcję kwasu solnego z cynkiem. Stosując ten aparat, laboranci mogą utrzymać bezpieczeństwo i kontrolować ilość wytwarzanego gazu, co jest szczególnie istotne przy pracy z substancjami łatwopalnymi lub toksycznymi. Warto również podkreślić, że aparat Kippa jest zgodny z normami bezpieczeństwa i praktykami laboratoryjnymi, co czyni go niezastąpionym narzędziem w chemii analitycznej i preparatywnej.

Pytanie 16

Urządzenie pokazane na ilustracji jest przeznaczone do

A. ługowania

B. sedymentacji

C. dekantacji

D. ekstrakcji ciecz-ciecz

Dekantacja, ekstrakcja ciecz-ciecz oraz sedymentacja to techniki, które mają swoje specyficzne zastosowania i różnią się zasadniczo od ługowania. Dekantacja polega na oddzielaniu cieczy od ciał stałych lub od innych cieczy, które się ze sobą nie mieszają, poprzez powolne wylewanie górnej warstwy cieczy po jej osadzeniu. Typowym zastosowaniem dekantacji jest separacja wody od osadów w procesach oczyszczania ścieków. Ekstrakcja ciecz-ciecz natomiast polega na wydobywaniu substancji rozpuszczonej w jednej cieczy, przenosząc ją do innej cieczy, w której rozpuszcza się lepiej. Jest to technika często wykorzystywana w chemii organicznej do separacji związków chemicznych. Sedymentacja jest procesem, w którym cząstki stałe osiadają na dnie cieczy pod wpływem siły grawitacji. Zjawisko to jest stosowane w wielu dziedzinach, od geologii po inżynierię środowiska. Typowe błędy w rozumieniu tych procesów polegają na ich myleniu z ługowaniem; brak jest zrozumienia, że ługowanie wymaga zastosowania odpowiednich reagentów i jest procesem chemicznym, a nie tylko fizycznym oddzielaniem substancji. Każda z tych metod ma swoje miejsce w różnych aplikacjach przemysłowych i laboratoryjnych, dlatego ważne jest, aby dobrze rozumieć różnice między nimi, aby móc skutecznie dobierać odpowiednie techniki w zależności od potrzeb.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

Aby przygotować zestaw do filtracji, należy zebrać

A. lejek szklany, statyw metalowy, kółko metalowe, zlewkę

B. biuretę, statyw metalowy, zlewkę

C. szkiełko zegarkowe, tryskawkę, kolbę stożkową

D. bagietkę, zlewkę, łapę metalową, statyw metalowy

Nieprawidłowe zestawy narzędzi do sączenia mogą prowadzić do wielu problemów w laboratorium, które mogą wpłynąć na jakość wyników eksperymentu. Odpowiedzi sugerujące użycie szkiełka zegarkowego, tryskawki oraz kolby stożkowej wskazują na fundamentalne nieporozumienie dotyczące zasad działania procesu sączenia. Szkiełko zegarkowe jest narzędziem stosowanym do przykrywania naczyń lub jako powierzchnia do ważenia, co nie ma zastosowania w kontekście sączenia. Tryskawka, chociaż przydatna do precyzyjnego dozowania cieczy, nie jest elementem niezbędnym do samego procesu sączenia, ponieważ nie służy do kierowania cieczy do innego naczynia. Kolba stożkowa jest natomiast przeznaczona do mieszania substancji, a nie do filtracji. Warto zauważyć, że biureta, będąca urządzeniem do dokładnego odmierzania cieczy, również nie znajduje zastosowania w procesie sączenia. Typowe błędy myślowe, prowadzące do takich wniosków, obejmują pomieszanie ról różnych instrumentów laboratoryjnych oraz brak zrozumienia całego procesu filtracji, który wymaga specyficznych narzędzi w celu osiągnięcia zamierzonego celu. Bez odpowiedniego zestawu narzędzi, eksperymenty mogą być nieefektywne lub wręcz niebezpieczne, co podkreśla znaczenie stosowania właściwych elementów w laboratoriach.

Pytanie 21

Przedstawiony piktogram powinien być zamieszczony na butelce zawierającej

A. siarczan(VI) sodu.

B. perhydrol.

C. azotan(V) rtęci.

D. chlorek baru.

Chociaż chlorek baru, azotan(V) rtęci oraz siarczan(VI) sodu są związkami chemicznymi, które również mogą być używane w różnych procesach przemysłowych i laboratoryjnych, nie są one klasyfikowane jako substancje żrące w standardowych warunkach. Chlorek baru, używany często w przemyśle chemicznym, ma swoje zastosowania, jednak jego oznakowanie nie wymaga piktogramu korozji, ponieważ nie wywołuje poważnych uszkodzeń tkanek. Z kolei azotan(V) rtęci, mimo że jest substancją niebezpieczną, nie należy do grupy substancji żrących, ale raczej toksycznych i mutagenicznych, co może prowadzić do mylnej interpretacji jego zagrożeń. Siarczan(VI) sodu jest uznawany za substancję stosunkowo bezpieczną, zazwyczaj oznaczaną jako niegroźną. Typowym błędem myślowym jest pomylenie różnych kategorii zagrożeń chemicznych oraz nieodpowiednie przypisanie piktogramów do substancji, które ich nie wymagają. Właściwe zrozumienie klasyfikacji substancji chemicznych jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa w laboratoriach oraz w przemyśle. Użytkownicy powinni być dobrze poinformowani o tym, jakie oznakowanie jest wymagane i zgodne z międzynarodowymi standardami, aby uniknąć niebezpiecznych sytuacji i wypadków.

Pytanie 22

Do metalowego sprzętu laboratoryjnego używanego w praktykach analitycznych zalicza się

A. statyw

B. zlewka

C. eksykator

D. bagietka

Statyw jest kluczowym elementem wyposażenia w laboratoriach analitycznych, używanym do stabilnego podtrzymywania różnych narzędzi i urządzeń, takich jak probówki czy kolby. Jego głównym celem jest zapewnienie bezpieczeństwa i precyzji podczas przeprowadzania doświadczeń, co jest niezbędne w pracy laboratoryjnej. Użycie statywu minimalizuje ryzyko przypadkowego przewrócenia się substancji chemicznych, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Dobre praktyki laboranckie wskazują, że stabilne mocowanie sprzętu zwiększa dokładność pomiarów i powtarzalność wyników. Ponadto, statyw może być wykorzystywany w połączeniu z innymi narzędziami, takimi jak palniki Bunsena, co pozwala na przeprowadzanie bardziej złożonych eksperymentów. Warto również zauważyć, że w zależności od zastosowania, statywy mogą mieć różne konstrukcje i materiały, co wpływa na ich funkcjonalność i odporność na działanie substancji chemicznych.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Wskaż prawidłowo dobrany sposób kalibracji i zastosowanie szkła miarowego.

	Nazwa naczynia	Sposób kalibracji	Zastosowanie
A.	kolba miarowa	Ex	do sporządzania roztworów mianowanych o określonej objętości
B.	cylinder miarowy	Ex	do sporządzania roztworów mianowanych o określonej objętości
C.	pipeta Mohra	Ex	do odmierzania określonej objętości cieczy
D.	biureta	In	do odmierzania określonej objętości cieczy

A. B.

B. D.

C. A.

D. C.

Wybór innych opcji niż C wskazuje na nieprawidłowe zrozumienie metod kalibracji i zastosowania narzędzi miarowych. Kolby miarowe, na przykład, są zaprojektowane do kalibracji metodą In, gdzie odczytywana jest objętość cieczy na wewnętrznej krawędzi menisku. Użycie kolby miarowej do precyzyjnych pomiarów wymaga znajomości jej zastosowania, co może prowadzić do błędów, jeśli zostanie użyta zamiast pipety Mohra. Cylindry miarowe oferują większą objętość, ale ich kalibracja również opiera się na odczycie wewnętrznej krawędzi menisku, co czyni je mniej idealnymi do precyzyjnych pomiarów objętości. Biurety są narzędziem do titracji, a ich kalibracja i zastosowanie są inne niż w przypadku pipety Mohra. Typowe błędy myślowe obejmują brak zrozumienia różnicy między metodami kalibracji oraz nieodpowiednie przypisanie narzędzi do ich zastosowania. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór odpowiedniego narzędzia pomiarowego w laboratorium ma zasadnicze znaczenie dla uzyskania dokładnych i wiarygodnych wyników, co jest zgodne z normami jakości i standardami branżowymi. Brak tej wiedzy może prowadzić do poważnych błędów w analizach chemicznych lub biotechnologicznych.

Pytanie 25

Jakie jest stężenie procentowe roztworu uzyskanego poprzez rozpuszczenie 25 g jodku potasu w 100 cm³ destylowanej wody (o gęstości 1 g/cm³)?

A. 25%

B. 2,5%

C. 20%

D. 75%

Wiele osób, analizując problem stężenia roztworu, może popełnić typowe błędy w obliczeniach, które prowadzą do niewłaściwych wyników. Na przykład, wybierając odpowiedź 75%, można pomylić się w interpretacji proporcji masy jodku potasu do masy wody, nie uwzględniając całkowitej masy roztworu. Często zdarza się również zignorowanie faktu, że masa rozpuszczalnika (wody) i masa substancji rozpuszczonej (jodku potasu) muszą być sumowane, aby obliczyć całkowitą masę roztworu. Osoby, które wskazują na 25% stężenie, mogą błędnie obliczać stężenie, przyjmując masę jodku potasu za masę roztworu, co jest oczywistym błędem logicznym. W przypadku opcji 2,5% może wystąpić nieporozumienie związane z myleniem jednostek miary, gdzie mogą być stosowane niewłaściwe wartości masy przy obliczeniach. Ważne jest, aby uwzględnić wszystkie składniki roztworu, aby uzyskać prawidłowe wyniki. Przy obliczaniu stężenia procentowego, kluczowe jest zrozumienie definicji oraz umiejętność prawidłowego sumowania mas, co jest fundamentem chemii i niezbędne w laboratoriach. Użycie odpowiednich jednostek oraz precyzyjnych obliczeń jest kluczowe w naukach chemicznych, zwłaszcza w kontekście norm jakościowych i standardów branżowych.

Pytanie 26

Roztwory, które wykorzystuje się do kalibracji pehametrów, to

A. kwasowe

B. buforowe

C. kalibracyjne

D. zasadowe

Wybór zasadowych lub kwasowych roztworów jako opcji kalibracyjnych jest błędny, ponieważ nie mają one zdolności do stabilizowania wartości pH. Roztwory zasadowe mogą podnieść pH w próbce, co prowadzi do fałszywych odczytów, a roztwory kwasowe mogą je obniżyć, co również zniekształca wyniki. Kalibracja pehametru polega na wprowadzeniu znanych wartości pH, co nie jest możliwe przy użyciu roztworów, które zmieniają pH w trakcie pomiaru. Używanie roztworów kalibracyjnych, choć brzmi sensownie, jest mylące, ponieważ kalibracyjne odnoszą się do roztworów buforowych, które są właściwymi substancjami do kalibracji pehametrów. Zrozumienie, dlaczego nie można stosować zasadowych lub kwasowych roztworów, wymaga znajomości mechanizmu działania buforów, które działają na zasadzie równowagi chemicznej, co nie jest typowe dla roztworów o skrajnych wartościach pH. Typowym błędem myślowym jest mylenie pojęć kalibracji, pomiaru i stabilizacji pH. Użycie niewłaściwych substancji w tym kontekście może prowadzić do poważnych konsekwencji w analizach chemicznych, gdzie precyzyjne wartości są kluczowe dla uzyskania wiarygodnych wyników. W kontekście standardów laboratoryjnych, przestrzeganie zasad dotyczących kalibracji pehametrów jest podstawą zapewnienia jakości w badaniach analitycznych.

Pytanie 27

Do wykrywania pierwiastków w niskich stężeniach w badaniach spektrograficznych należy używać reagentów

A. czystych

B. czystych do badań

C. chemicznie czystych

D. spektralnie czystych

Odpowiedzi 'chemicznie czyste', 'czyste do analizy' oraz 'czyste' nie są wystarczające dla procesu oznaczania pierwiastków śladowych metodami spektrograficznymi. Czystość chemiczna reagentów oznacza jedynie, że są one wolne od zanieczyszczeń chemicznych, ale nie gwarantuje, że nie zawierają innych pierwiastków, które mogą być detekowane podczas analizy spektrograficznej. Czystość do analizy sugeruje, że reagenty są odpowiednie do użytku w analizach chemicznych, jednak nie odnosi się bezpośrednio do aspektu ich spektralnej czystości. W praktyce chemicznej zanieczyszczenia mogą prowadzić do interferencji w pomiarach, co znacząco obniża jakość wyników. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do używania tych niewłaściwych terminów, obejmują mylenie pojęć czystości chemicznej z czystością spektralną. Z tego powodu ważne jest, aby w laboratoriach analitycznych stosować reagenty spektralnie czyste, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi oraz normami, takimi jak ISO, które podkreślają znaczenie wysokiej jakości reagentów dla uzyskiwania rzetelnych wyników analizy spektroskopowej.

Pytanie 28

Ekstrakcję w trybie ciągłym przeprowadza się

A. w rozdzielaczu z korkiem

B. w kolbie płaskodennej

C. w aparacie Soxhleta

D. w zestawie do ogrzewania

Wybór odpowiedzi związanych z rozdzielaczem z korkiem, kolbą płaskodenną czy zestawem do ogrzewania wskazuje na nieporozumienie dotyczące zasad ekstrakcji. Rozdzielacz z korkiem jest urządzeniem stosowanym do rozdzielania dwóch faz, a nie do ciągłej ekstrakcji. Takie podejście może prowadzić do błędnych wniosków, gdyż nie umożliwia efektywnego kontaktu między rozpuszczalnikiem a materiałem, co jest kluczowe dla procesu ekstrakcji. Kolba płaskodenna, chociaż może być używana do różnych reakcji chemicznych, nie jest odpowiednia dla ekstrakcji ciągłej, ponieważ nie zapewnia ciągłego przepływu rozpuszczalnika przez próbkę. Z kolei zestaw do ogrzewania służy jedynie do podgrzewania substancji, nie realizując jednocześnie procesu ekstrakcji. W przypadku ekstrakcji istotne jest, aby rozpuszczalnik mógł wielokrotnie przechodzić przez materiał, co jest niemożliwe w przypadku wymienionych urządzeń. Niezrozumienie różnicy między ciągłą a przerywaną ekstrakcją może prowadzić do wyboru niewłaściwej metody, co w konsekwencji wpływa na efektywność i jakość uzyskanego produktu.

Pytanie 29

Oblicz stężenie molowe 250 cm³ roztworu NaOH, w którym znajduje się 0,5 g substancji. Masa molowa NaOH wynosi 40 g/mol

A. 0,01 mol/dm3

B. 0,10 mol/dm3

C. 0,50 mol/dm3

D. 0,05 mol/dm3

Aby obliczyć stężenie molowe roztworu NaOH, należy najpierw obliczyć liczbę moli NaOH w 0,5 g substancji. Masa molowa NaOH wynosi 40 g/mol, co oznacza, że 1 mol NaOH waży 40 g. Liczba moli można obliczyć ze wzoru: liczba moli = masa (g) / masa molowa (g/mol). Dla 0,5 g NaOH obliczenia będą wyglądały następująco: 0,5 g / 40 g/mol = 0,0125 mol. Następnie przeliczamy objętość roztworu z cm³ na dm³, co daje 250 cm³ = 0,25 dm³. Stężenie molowe obliczamy, dzieląc liczbę moli przez objętość roztworu w dm³: 0,0125 mol / 0,25 dm³ = 0,05 mol/dm³. Zrozumienie tych obliczeń jest kluczowe w chemii analitycznej, gdzie precyzyjne przygotowywanie roztworów o określonym stężeniu jest niezbędne w eksperymentach i analizach. W praktyce, takie umiejętności są szczególnie ważne w laboratoriach chemicznych, gdzie dokładność i powtarzalność wyników mają kluczowe znaczenie.

Pytanie 30

Aby przygotować 500 g roztworu o stężeniu 10% (m/m), ile substancji należy odważyć?

A. 50 g substancji

B. 100 g substancji

C. 10 g substancji

D. 5 g substancji

Aby sporządzić roztwór o stężeniu 10% (m/m), należy zrozumieć, że stężenie to oznacza, że na każde 100 g roztworu przypada 10 g substancji rozpuszczonej. W przypadku przygotowywania 500 g roztworu, można obliczyć potrzebną ilość substancji, stosując proporcję. 10% z 500 g to 50 g substancji: 500 g * 0,10 = 50 g. Taki sposób obliczenia jest zgodny z zasadami chemii analitycznej, gdzie dokładność i precyzja są kluczowe. W praktyce, przygotowując roztwory, należy zawsze stosować odpowiednie wagi analityczne oraz zapewnić odpowiednie warunki do ich mieszania, aby uzyskać jednorodny roztwór. Ważne jest również, aby znać właściwości substancji, które są wykorzystywane do sporządzania roztworów, aby uniknąć niebezpieczeństw związanych z ich stosowaniem, co jest zgodne z dobrą praktyką laboratoryjną.

Pytanie 31

Z próbki zawierającej siarczany(VI) należy najpierw wydzielić metodą filtracji zanieczyszczenia, które są nierozpuszczalne w wodzie. Dokładność wypłukania tych zanieczyszczeń weryfikuje się za pomocą roztworu

A. BaCl2

B. AgNO3

C. fenoloftaleiny

D. oranżu metylowego

Fenoloftaleina to wskaźnik pH, ale niestety nie nadaje się do wykrywania siarczanów. Dlaczego? Bo zmienia kolor w zależności od kwasowości roztworu, ale nie reaguje z jonami siarczanowymi. Można się łatwo pomylić, jeśli się jej używa, bo ona tylko sygnalizuje zmianę pH, a to nie jest to, co potrzebujemy przy analizie siarczanów. Z drugiej strony, AgNO3, czyli azotan srebra, też nie jest właściwy do wykrywania siarczanów, bo tworzy osad z jonami chlorkowymi, a nie siarczanowymi. Używanie takich reagentów, jak AgNO3, może prowadzić do błędnych wniosków o obecności siarczanów, więc raczej tego unikaj. Oranż metylowy to kolejny wskaźnik pH, ale zmienia kolor w zakresie 3.1-4.4, co też się nie przyda do wykrywania siarczanów. Jak się robi analizę chemiczną, trzeba dokładnie rozumieć właściwości reagentów, bo różne błędy mogą się przytrafić w interpretacji wyników. W skrócie, lepiej używać odpowiednich reagentów, jak BaCl2, żeby mieć pewność, że wyniki będą wiarygodne.

Pytanie 32

Aby obliczyć gęstość cieczy przy użyciu metody hydrostatycznej, należy zastosować

A. wagosuszarkę

B. ebuliometr

C. piknometr

D. wagę Mohra

Wybór wagosuszarki, piknometru lub ebuliometru jako narzędzi do wyznaczania gęstości cieczy wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące ich funkcji i zastosowania. Wagosuszarka jest urządzeniem przeznaczonym do pomiaru masy oraz wilgotności substancji stałych, a jej głównym celem jest określenie zawartości wody w próbkach, co nie ma bezpośredniego związku z pomiarami gęstości cieczy. Piknometr, z drugiej strony, jest to naczynie służące do pomiaru gęstości, ale nie jest oparte na pomiarze siły wyporu, jak w przypadku wagi Mohra. Piknometry działają w oparciu o pomiar objętości cieczy oraz masy, co w praktyce może prowadzić do większej niepewności w przypadku cieczy o zmiennej gęstości, a więc nie są tak powszechnie stosowane do pomiarów hydrostatycznych. Ebuliometr to narzędzie do pomiaru temperatury wrzenia cieczy, a nie jej gęstości, co także czyni go niewłaściwym wyborem w kontekście tego pytania. Nieprawidłowe podejście do wyboru odpowiedniego sprzętu może prowadzić do błędnych wyników i nieefektywnego przeprowadzania eksperymentów, co jest szczególnie istotne w kontekście precyzyjnych badań laboratoryjnych. Zrozumienie funkcji i zastosowania różnych narzędzi pomiarowych jest kluczowe dla prawidłowego przeprowadzania analizy chemicznej oraz zgodności z obowiązującymi standardami laboratoryjnymi.

Pytanie 33

W karcie charakterystyki pewnej substancji znajduje się piktogram dotyczący transportu. Jest to substancja z grupy szkodliwych dla zdrowia

A. ciał stałych.

B. gazów.

C. cieczy.

D. płynów.

Poprawna odpowiedź to "ciał stałych". Piktogram przedstawiający substancję szkodliwą dla zdrowia odnosi się do materiałów klasyfikowanych jako 6.1 według Międzynarodowego Systemu Transportu Materiałów Niebezpiecznych. Substancje te mogą być trujące i stwarzać zagrożenie dla zdrowia ludzkiego, co wymaga szczególnej ostrożności podczas transportu i przechowywania. W praktyce, substancje stałe, takie jak pewne chemikalia, są klasyfikowane w tej kategorii, ponieważ ich forma fizyczna może powodować poważne konsekwencje zdrowotne w przypadku kontaktu. Do dobrych praktyk w transporcie materiałów niebezpiecznych należy stosowanie odpowiednich środków ochrony osobistej, jak rękawice czy maski, a także zapewnienie odpowiednich warunków przechowywania, aby zminimalizować ryzyko wycieków czy narażenia ludzi na szkodliwe substancje. Wiedza dotycząca klasyfikacji materiałów niebezpiecznych jest niezbędna dla każdego, kto pracuje w branżach związanych z transportem chemikaliów, aby zapewnić bezpieczeństwo zarówno pracowników, jak i środowiska.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

Oblicz, jaką ilość węglanu sodu w gramach należy przygotować, aby uzyskać 500 cm³ roztworu tej soli o stężeniu 0,1000 mol/dm³.
M_Na = 23 g/mol, M_C = 12 g/mol, M_O = 16 g/mol

A. 7,0000 g

B. 7,5000 g

C. 5,3000 g

D. 5,0000 g

Aby obliczyć masę węglanu sodu (Na2CO3) potrzebną do przygotowania 500 cm³ roztworu o stężeniu 0,1000 mol/dm³, należy najpierw obliczyć liczbę moli tej soli. Stężenie 0,1000 mol/dm³ oznacza, że w 1 dm³ (1000 cm³) roztworu znajduje się 0,1000 mola Na2CO3. Zatem, w 500 cm³ roztworu znajdować się będzie 0,0500 mola: 0,1000 mol/dm³ * 0,500 dm³ = 0,0500 mol. Następnie, należy obliczyć masę węglanu sodu, stosując wzór: masa = liczba moli * masa molowa. Masa molowa Na2CO3 wynosi: 23 g/mol (Na) * 2 + 12 g/mol (C) + 16 g/mol (O) * 3 = 106 g/mol. Zatem, masa Na2CO3 potrzebna do przygotowania roztworu wynosi: 0,0500 mol * 106 g/mol = 5,3000 g. Takie obliczenia są powszechnie wykorzystywane w laboratoriach chemicznych i są zgodne z zasadami przygotowywania roztworów. Zachowanie precyzji w obliczeniach jest kluczowe dla uzyskania pożądanych stężeń roztworów w praktyce.

Pytanie 37

Aby oddzielić galaretowaty osad typu Fe(OH)₃ od roztworu, jaki sączek należy zastosować?

A. średni

B. częściowy

C. twardy

D. miękki

Wybór złego sączka do filtracji osadu galaretowatego Fe(OH)₃ może naprawdę narobić bałaganu. Sączki średnie czy twarde, chociaż mogą działać, to nie są najlepsze w przypadku galaretowatych osadów. Te średnie mają większe pory, więc małe cząsteczki osadu mogą przez nie przechodzić, co mija się z celem oddzielania. A twarde sączki są za sztywne, żeby dobrze zatrzymać delikatny osad, co kończy się utratą prób. Sączki częściowe, które mają łapać tylko niektóre cząsteczki, mogą być nieadekwatne dla skomplikowanych osadów. W praktyce, niewłaściwy sączek nie tylko psuje jakość końcowego produktu, ale i może zafałszować wyniki, co jest niezgodne z dobrymi praktykami w laboratoriach. Dlatego przed wyborem sączka warto dokładnie sprawdzić właściwości osadu i wymogi filtracji.

Pytanie 38

Miesięczne zapotrzebowanie laboratorium analitycznego na 2-propanol wynosi 500 cm³. Na jak długo wystarczy ta substancja?

A. 5 miesięcy

B. 7 miesięcy

C. 3 miesiące

D. 1 miesiąc

Odpowiedzi wskazujące na krótszy czas trwania zaopatrzenia w 2-propanol są wynikiem błędnych obliczeń dotyczących zapotrzebowania na tę substancję. Prawidłowe obliczenie czasu, na który wystarczy zapas, wymaga znajomości obu wartości: całkowitej ilości substancji chemicznej oraz miesięcznego zapotrzebowania. Użytkownicy, którzy wskazali okresy takie jak 3, 1 czy 7 miesięcy, nieprawidłowo oszacowali stosunek tych dwóch wartości. Na przykład, założenie, że 2500 cm³ wystarczy na 3 miesiące, sugeruje, że miesięczne zapotrzebowanie wynosiłoby 833,33 cm³, co nie jest zgodne z założonymi wartościami. Innym typowym błędem jest zakładanie, że zapas może trwać dłużej, niż wynika to z rzeczywistego zapotrzebowania, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania stanami magazynowymi. W praktyce laboratoryjnej, wiedza o czasie wyczerpania się substancji chemicznej jest kluczowa dla planowania zakupów, aby uniknąć przestojów w pracy oraz zapewnić ciągłość procesów. Dlatego ważne jest, aby dokładnie zrozumieć obliczenia związane z zapotrzebowaniem na materiały i odpowiednio planować ich zakupy.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej