Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 3 czerwca 2025 11:55
Data zakończenia: 3 czerwca 2025 12:05

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wskaź, który symbol towarowy może wykorzystywać producent finansujący działalność systemu zbierania oraz recyklingu odpadów?

A. Znak 3

B. Znak 1

C. Znak 2

D. Znak 4

Znak 1 przedstawia symbol Zielonego Punktu który jest szeroko uznawany w Europie jako znak towarowy symbolizujący finansowe wsparcie przez producenta systemu odzysku i recyklingu odpadów. Jest to znak używany przez przedsiębiorstwa które uczestniczą w systemie zarządzania odpadami opakowaniowymi zgodnie z wymaganiami dyrektywy Unii Europejskiej w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych 94/62/EC. Producent wykupując licencję na używanie tego znaku wspiera finansowo zbiórkę sortowanie i recykling odpadów co jest zgodne z zasadą rozszerzonej odpowiedzialności producenta. Znak Zielonego Punktu nie oznacza że opakowanie jest przyjazne dla środowiska ani że można je recyklingować w każdym systemie ale informuje że producent lub importer dołożył starań aby zapewnić odpowiednie zagospodarowanie opakowań po ich zużyciu. W praktyce oznacza to współpracę z organizacjami zajmującymi się recyklingiem i odpadami co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska.

Pytanie 2

Aplikacją systemu Windows, która umożliwia analizę wpływu różnych procesów i usług na wydajność CPU oraz oceny stopnia obciążenia pamięci i dysku, jest

A. cleanmgr

B. dcomcnfg

C. resmon

D. credwiz

Jeśli wybrałeś coś innego niż 'resmon', to może być trochę mylące. Na przykład 'credwiz' to narzędzie do zarządzania poświadczeniami, a nie do monitorowania wydajności. Można się w tym pogubić i pomyśleć, że jego funkcje są podobne do innych narzędzi. 'Cleanmgr', czyli Oczyszczanie dysku, pomaga zwolnić miejsce na dysku, ale nie pokaże ci, jak wykorzystuje się pamięć czy procesor. Ludzie czasami myślą, że sprzątanie na dysku od razu poprawia wydajność, a to nie zawsze tak działa. A 'dcomcnfg'? To narzędzie do zarządzania DCOM i też nie nadaje się do monitorowania obciążenia systemu. Fajnie jest zrozumieć, że każde z tych narzędzi ma inny cel. Wiedza o różnicach pomoże lepiej zarządzać systemem i zwiększyć jego wydajność.

Pytanie 3

Zewnętrzny dysk 3,5 cala o pojemności 5 TB, przeznaczony do archiwizacji lub tworzenia kopii zapasowych, dysponuje obudową z czterema różnymi interfejsami komunikacyjnymi. Który z tych interfejsów powinno się użyć do podłączenia do komputera, aby uzyskać najwyższą prędkość transferu?

A. eSATA 6G

B. USB 3.1 gen 2

C. WiFi 802.11n

D. FireWire80

Wybór eSATA 6G, WiFi 802.11n lub FireWire80 jako interfejsu do podłączenia dysku zewnętrznego nie jest optymalnym rozwiązaniem, gdyż żaden z tych interfejsów nie oferuje tak wysokich prędkości przesyłu danych jak USB 3.1 gen 2. eSATA 6G może osiągnąć prędkości do 6 Gbps, co jest zbliżone, ale nadal niższe niż maksymalne możliwości USB 3.1 gen 2. Dodatkowo, eSATA nie obsługuje zasilania, co może wymagać dodatkowego zasilania dla dysku zewnętrznego, co jest niepraktyczne w wielu sytuacjach. WiFi 802.11n oferuje prędkości do 600 Mbps, ale z racji na zmienne warunki sygnału, opóźnienia i zakłócenia, rzeczywista wydajność przesyłu danych jest znacznie niższa. WiFi nie jest więc odpowiednie do transferu dużych plików, gdzie stabilność i szybkość są kluczowe. FireWire 80, mimo że był szybszy od wcześniejszych standardów FireWire, nie osiąga prędkości USB 3.1 gen 2, co czyni go przestarzałym wyborem w kontekście nowoczesnych zastosowań. Często pojawiającym się błędem w myśleniu jest przekonanie, że starsze standardy mogą wciąż konkurować z nowymi technologiami; rzeczywistość technologiczna zmienia się z dnia na dzień, a zatem korzystanie z przestarzałych interfejsów może prowadzić do znaczących opóźnień i utraty danych.

Pytanie 4

Bęben działający na zasadzie reakcji fotochemicznych jest wykorzystywany w drukarkach

A. laserowych

B. termosublimacyjnych

C. igłowych

D. atramentowych

Wybór innych typów drukarek, takich jak termosublimacyjne, igłowe czy atramentowe, wskazuje na nieporozumienie dotyczące ich zasad działania. Drukarki termosublimacyjne wykorzystują proces sublimacji, w którym barwnik jest podgrzewany i przekształcany w gaz, a następnie osadzany na papierze. Nie używają one bębna światłoczułego, lecz specjalnych taśm barwiących. Drukarki igłowe opierają się na mechanizmie, w którym igły uderzają w taśmę barwiącą, co również nie ma związku z bębnem. Z kolei w drukarkach atramentowych stosowane są głowice drukujące, które nanoszą krople atramentu na papier, co znowu nie wymaga bębna światłoczułego. Często mylnie sądzimy, że wszystkie drukarki funkcjonują na podobnych zasadach, co prowadzi do błędnych wniosków. To ważne, aby zrozumieć, że różne technologie drukarskie mają zróżnicowane mechanizmy i komponenty, które wpływają na jakość, wydajność oraz zastosowanie w praktyce. Kluczowe jest zrozumienie, że bęben światłoczuły jest tylko jednym z wielu elementów stosowanych w technologii laserowej, a nie jest powszechnie używany w innych typach drukarek.

Pytanie 5

Dezaktywacja automatycznych aktualizacji systemu Windows skutkuje

A. zablokowaniem samodzielnego ściągania uaktualnień przez system

B. zablokowaniem wszelkich metod pobierania aktualizacji systemu

C. automatycznym ściąganiem aktualizacji bez ich instalacji

D. automatycznym sprawdzeniem dostępności aktualizacji i informowaniem o tym użytkownika

Wyłączenie automatycznej aktualizacji systemu Windows rzeczywiście skutkuje zablokowaniem samodzielnego pobierania uaktualnień przez system. W praktyce oznacza to, że użytkownik musi ręcznie sprawdzać dostępność aktualizacji oraz decydować, kiedy i jakie aktualizacje zainstalować. Jest to szczególnie istotne w kontekście zarządzania systemem operacyjnym, gdzie niektóre aktualizacje mogą wprowadzać zmiany w funkcjonalności systemu lub wpływać na jego stabilność. W sytuacjach, gdy organizacje preferują mieć pełną kontrolę nad aktualizacjami, wyłączenie automatycznych aktualizacji może być uzasadnione. Przykładem może być środowisko produkcyjne, gdzie nagłe zmiany mogą prowadzić do nieprzewidzianych problemów. Zgodnie z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania IT, zaleca się regularne wykonywanie ręcznych aktualizacji, aby zapewnić, że system jest zabezpieczony przed najnowszymi zagrożeniami. Ponadto, administratorzy powinni monitorować dostępność aktualizacji, co może być realizowane za pomocą narzędzi zarządzania systemami, takich jak SCCM czy WSUS, co pozwala na efektywniejsze zarządzanie cyklem życia oprogramowania.

Pytanie 6

Atak na system komputerowy przeprowadzany jednocześnie z wielu maszyn w sieci, który polega na zablokowaniu działania tego systemu przez zajęcie wszystkich dostępnych zasobów, określany jest mianem

A. Atak słownikowy

B. Spoofing

C. Brute force

D. DDoS

Atak DDoS, czyli Distributed Denial of Service, to forma ataku, w której wiele komputerów, często zainfekowanych złośliwym oprogramowaniem (botnet), współpracuje w celu zablokowania dostępu do zasobów systemu komputerowego. Głównym celem takiego ataku jest przeciążenie serwera, aby uniemożliwić normalne funkcjonowanie usług, co może prowadzić do poważnych strat finansowych oraz problemów z reputacją. W praktyce ataki DDoS mogą być przeprowadzane na różne sposoby, w tym poprzez nadmierne wysyłanie zapytań HTTP, UDP flood, czy też SYN flood. W kontekście bezpieczeństwa IT, organizacje powinny wdrażać rozwiązania ochronne, takie jak firewalle, systemy detekcji intruzów (IDS) oraz korzystać z usług ochrony DDoS oferowanych przez dostawców zewnętrznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu bezpieczeństwem informacji. Ponadto, podnoszenie świadomości pracowników na temat zagrożeń związanych z cyberatakami jest kluczowe dla zapobiegania takim incydentom.

Pytanie 7

Jak wygląda maska dla adresu IP 92.168.1.10/8?

A. 255.255.0.0

B. 255.0.255.0

C. 255.0.0.0

D. 255.255.255.0

Maska sieciowa 255.0.0.0 jest właściwym odpowiednikiem dla adresu IP 92.168.1.10/8, ponieważ zapis /8 oznacza, że pierwsze 8 bitów adresu jest używane do identyfikacji sieci, co daje nam 1 bajt na identyfikację sieci. W tym przypadku, adres 92.168.1.10 znajduje się w klasie A, gdzie maska sieciowa wynosi 255.0.0.0. Przykładowe zastosowania takiej maski obejmują sieci o dużej liczbie hostów, gdzie zazwyczaj wymaga się więcej niż 65 tysięcy adresów IP. W praktyce maska /8 jest stosowana w dużych organizacjach, które potrzebują obsługiwać wiele urządzeń w jednej sieci. Przykładem może być operator telekomunikacyjny lub duża korporacja. Ponadto, zgodnie z zasadami CIDR (Classless Inter-Domain Routing), maskowanie w sposób elastyczny pozwala na bardziej efektywne zarządzanie adresacją IP, co jest szczególnie ważne w dobie rosnącej liczby urządzeń sieciowych. Warto także pamiętać, że w praktyce stosowanie maski /8 wiąże się z odpowiedzialnością za efektywne wykorzystanie zasobów adresowych, zwłaszcza w kontekście ich ograniczonej dostępności.

Pytanie 8

Jakie urządzenie powinno być wykorzystane do pomiaru struktury połączeń w sieci lokalnej?

A. Analizator protokołów

B. Monitor sieciowy

C. Reflektometr OTDR

D. Analizator sieci LAN

Analizator sieci LAN to takie urządzenie, które pomaga monitorować i naprawiać sieci lokalne. Najważniejsze jest to, że potrafi analizować ruch w sieci. Dzięki temu można znaleźć różne problemy z połączeniami, co jest mega przydatne. Na przykład, jak masz wolne połączenie, to ten analizator pokaże, które urządzenie może szaleć z ruchem albo gdzie są opóźnienia. Jak się regularnie korzysta z takiego narzędzia, to można lepiej zarządzać siecią i zapewnić jej solidność i sprawność. Dodatkowo, przy projektowaniu okablowania, stosowanie analizatora sieci LAN może pomóc w ulepszaniu struktury sieci, zgodnie z normami, które mówią, jak powinno wyglądać okablowanie i komunikacja.

Pytanie 9

Który z zapisów adresu IPv4 z maską jest niepoprawny?

A. 18.4.0.0, maska 255.0.0.0

B. 100.0.0.0/8

C. 192.168.0.1, maska 255.250.255.0

D. 16.1.1.1/5

Zapis adresu IPv4 192.168.0.1 z maską 255.250.255.0 jest nieprawidłowy ze względu na to, że maska podsieci nie jest zgodna z konwencjami adresowania. Maska 255.250.255.0 nie tworzy poprawnego podziału sieci, ponieważ jej reprezentacja binarna zawiera '0' w środkowej części, co wskazuje na nieciągłość w maskowaniu. W praktyce oznacza to, że nie można efektywnie wydzielić podsieci i przypisać adresów IP bez ryzyka konfliktów. Zgodnie z zasadami CIDR (Classless Inter-Domain Routing), maski muszą być w postaci ciągłej serii '1' w części sieciowej, a następnie '0' w części hosta. Przykładem poprawnej maski dla danego adresu IP może być 255.255.255.0, co pozwala na utworzenie 256 adresów w sieci lokalnej. W kontekście praktycznym, prawidłowe maskowanie jest kluczowe dla efektywnego zarządzania adresami IP oraz zapewnienia odpowiedniej komunikacji w sieci.

Pytanie 10

Jaką usługę serwerową wykorzystuje się do automatycznej konfiguracji interfejsów sieciowych urządzeń klienckich?

A. RIP (Routing Information Protocol)

B. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)

C. ICMP (Internet Control Message Protocol)

D. SIP (Session Initiation Protocol)

DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) to protokół, który automatyzuje proces przypisywania adresów IP i innych ustawień sieciowych stacjom klienckim w sieci. Dzięki DHCP, administratorzy sieci mogą zdalnie zarządzać konfiguracją interfejsów sieciowych, co znacznie upraszcza proces wprowadzania nowych urządzeń do sieci oraz minimalizuje ryzyko błędów, jakie mogą wystąpić przy ręcznym przypisywaniu adresów IP. Protokół ten pozwala na dynamiczne przydzielanie adresów IP z puli dostępnych adresów, co jest szczególnie przydatne w środowiskach z wieloma urządzeniami mobilnymi lub w sytuacji, gdy liczba urządzeń w sieci zmienia się często. Przykładem zastosowania DHCP może być biuro, gdzie pracownicy przynoszą swoje laptopy i smartfony, a serwer DHCP automatycznie przydziela im odpowiednie adresy IP oraz inne ustawienia, takie jak brama domyślna czy serwery DNS. Stosowanie DHCP jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania siecią, co pozwala na efektywne i bezpieczne zarządzanie infrastrukturą sieciową.

Pytanie 11

Jaką maksymalną ilość GB pamięci RAM może obsłużyć 32-bitowa edycja systemu Windows?

A. 12 GB

B. 2 GB

C. 4 GB

D. 8 GB

Nie wszystkie dostępne odpowiedzi są poprawne, ponieważ wynikają z niedokładnego zrozumienia konstrukcji systemów operacyjnych i architektur komputerowych. Na przykład, odpowiedzi wskazujące na 2 GB lub 8 GB pamięci RAM są mylne, ponieważ ignorują kluczowe ograniczenia związane z architekturą 32-bitową. 32-bitowe procesory mogą adresować maksymalnie 4 GB pamięci, i chociaż w przypadku niektórych systemów operacyjnych ilość dostępnej pamięci może być ograniczona przez różne czynniki, fizycznie nie można przekroczyć 4 GB. Ponadto, niektóre systemy operacyjne mogą mieć swoje własne ograniczenia, ale nie zmienia to fundamentalnego ograniczenia architektury 32-bitowej. Użytkownicy często mylą te liczby z rzeczywistym wykorzystaniem pamięci dzięki różnym technologiom, takim jak PAE (Physical Address Extension), które pozwala na wykorzystanie większej ilości pamięci, ale tylko w specyficznych warunkach i nie w standardowy sposób. Z tego powodu, aby uniknąć błędów w przyszłości, ważne jest zrozumienie, jak różne architektury wpływają na dostęp do pamięci oraz jakie są realne ograniczenia w kontekście konkretnego systemu operacyjnego.

Pytanie 12

Jakie jest standardowe połączenie między skanerem a aplikacją graficzną?

A. USB

B. SCAN

C. TWAIN

D. OPC

Odpowiedź 'TWAIN' jest jak najbardziej trafna. To taki standard, który pozwala skanerom i programom graficznym bezproblemowo wymieniać dane. TWAIN, czyli 'Technologia Bez Interesującej Nazwy', jest otwartym standardem, co w praktyce ułatwia skanowanie, bo nie trzeba pisać na nowo sterowników dla każdego urządzenia. Dzięki niemu, programy graficzne mogą łatwo korzystać z funkcji skanera, jak ustawienia rozdzielczości czy format pliku. To naprawdę przyspiesza pracę. W praktyce oznacza to, że możesz skanować bezpośrednio z programu graficznego, co sprawia, że wszystko jest dużo prostsze, bo nie musisz przełączać się między różnymi aplikacjami. Ten standard jest szeroko stosowany i w sumie każdy, kto pracuje z grafiką, powinien go znać. Używanie TWAIN w sytuacjach, gdzie potrzebna jest łatwa integracja skanerów z oprogramowaniem, to naprawdę dobry pomysł.

Pytanie 13

Analizując ruch w sieci, zauważono, że na adres serwera kierowano tysiące zapytań DNS na sekundę z różnych adresów IP, co doprowadziło do zawieszenia systemu operacyjnego. Przyczyną tego zjawiska był atak typu

A. DDoS (Distributed Denial of Service)

B. Mail Bombing

C. DNS snooping

D. Flooding

Atak typu DDoS (Distributed Denial of Service) polega na zasypywaniu serwera dużą ilością zapytań, co prowadzi do jego przeciążenia i w konsekwencji do unieruchomienia usługi. W opisywanym przypadku, tysiące zapytań DNS na sekundę z różnych adresów IP sugerują, że atakujący wykorzystali sieć zainfekowanych urządzeń, znaną jako botnet, by zwiększyć skuteczność ataku. DDoS jest jedną z najczęstszych form cyberataków, używaną przeciwko różnym rodzajom usług online, od stron internetowych po serwery gier. Aby zabezpieczyć się przed takim zagrożeniem, zaleca się wdrożenie systemów ochrony, takich jak zapory sieciowe, systemy wykrywania intruzów oraz usługi mitigacyjne oferowane przez zewnętrznych dostawców. Ponadto, regularne monitorowanie ruchu sieciowego oraz stosowanie technik analizy danych mogą pomóc w wczesnym wykryciu anomalii i potencjalnych ataków.

Pytanie 14

Jakie oznaczenie odnosi się do normy dotyczącej okablowania strukturalnego?

A. PN-EN 50173-1:2004

B. ISO 11801

C. EN 50173

D. EIA/TIA 568A

Rozumienie standardów okablowania to bardzo ważna sprawa, jeśli chodzi o instalację i użytkowanie sieci. Choć inne odpowiedzi mogą dotyczyć różnych norm związanych z okablowaniem, to żadna z nich nie jest tą właściwą w tym kontekście. EN 50173 to europejski standard, który też dotyczy okablowania, ale nie jest tak dedykowany amerykańskiemu kontekstowi jak EIA/TIA 568A. ISO 11801 to międzynarodowy standard i dotyczy szerszych kwestii technologicznych, co czasem wprowadza w błąd, zwłaszcza w kontekście amerykańskich praktyk. PN-EN 50173-1:2004 to polska norma zgodna z EN 50173, ale też nie skupia się tylko na sieciach lokalnych i nie odnosi się prosto do specyfikacji amerykańskiej. Czasem ludzie mylą lokalne i międzynarodowe normy, co prowadzi do wyboru niewłaściwych odpowiedzi. Ważne, żeby przy wyborze standardu brać pod uwagę kontekst instalacji i lokalne regulacje – to pomaga w projektowaniu i wdrażaniu systemów okablowania.

Pytanie 15

Jakie są poszczególne elementy adresu globalnego IPv6 typu unicast pokazane na ilustracji?

IPv6
1	2	3
48 bitów	16 bitów	64 bity

A. 1 - globalny prefiks 2 - identyfikator podsieci 3 - identyfikator interfejsu

B. 1 - identyfikator interfejsu 2 - globalny prefiks 3 - identyfikator podsieci

C. 1 - globalny prefiks 2 - identyfikator interfejsu 3 - identyfikator podsieci

D. 1 - identyfikator podsieci 2 - globalny prefiks 3 - identyfikator interfejsu

Nieprawidłowe odpowiedzi wynikają często z błędnego rozumienia struktury adresu IPv6. Wariant zakładający pierwszeństwo identyfikatora interfejsu przed globalnym prefiksem ignoruje fakt że adresacja IPv6 ma zapewniać unikalność w skali globalnej co wymaga odpowiedniego prefiksu na początku adresu. Błąd polegający na zamianie miejscami identyfikatora interfejsu i podsieci wynika z nieprawidłowego pojmowania segmentacji sieciowej. Identyfikator podsieci jest kluczowy dla organizacji wewnętrznej sieci co pozwala na logiczne podzielenie przestrzeni adresowej na mniejsze części. Traktowanie globalnego prefiksu jako końcowego elementu struktury adresu uniemożliwia prawidłowe routowanie w sieci globalnej co jest podstawową funkcją globalnego prefiksu. Typowym błędem w analizie adresacji IPv6 jest skupienie się jedynie na aspektach lokalnej organizacji sieci bez uwzględnienia globalnych potrzeb związanych z unikalnością i routowaniem. W kontekście dynamicznie rozwijających się standardów sieciowych umiejętność rozpoznania prawidłowej struktury adresu jest niezbędna dla efektywnego zarządzania zasobami sieciowymi i utrzymania wysokiej jakości usług sieciowych. Zrozumienie tych elementów jest kluczowe dla projektantów i administratorów sieci w kontekście wdrożenia nowoczesnych architektur sieciowych.

Pytanie 16

Port AGP służy do łączenia

A. urządzeń peryferyjnych

B. kart graficznych

C. szybkich pamięci masowych

D. modemu

Nieprawidłowe odpowiedzi sugerują nieporozumienia związane z funkcją i zastosowaniem złącza AGP. Złącze AGP jest specjalnie zaprojektowane do podłączania kart graficznych, co oznacza, że jego architektura jest zoptymalizowana pod kątem przesyłania danych graficznych. Wybór kart graficznych jako jedynego zastosowania dla AGP jest zgodny z jego przeznaczeniem, ponieważ inne urządzenia, takie jak szybkie pamięci dyskowe, urządzenia wejścia/wyjścia czy modemy, wykorzystują inne złącza, które są bardziej odpowiednie do ich funkcji. Szybkie pamięci dyskowe, na przykład, zazwyczaj wymagają interfejsów takich jak SATA lub SCSI, które są dedykowane do transferu danych z magazynów pamięci, a nie do bezpośredniego komunikowania się z jednostką graficzną. Podobnie, urządzenia wejścia/wyjścia korzystają z portów USB lub PS/2, które są zaprojektowane do obsługi różnorodnych peryferiów, a nie do przesyłania informacji graficznych. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że AGP jest uniwersalnym złączem, jednak jego zastosowanie jest wysoce wyspecjalizowane. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że złącze AGP było innowacyjnym rozwiązaniem, które koncentrowało się na dostarczaniu maksymalnej wydajności dla kart graficznych, co czyni je nieodpowiednim dla innych typów urządzeń, które wymagają odmiennych protokołów i standardów komunikacji.

Pytanie 17

Komputery K1, K2, K3, K4 są podłączone do interfejsów przełącznika, które są przypisane do VLAN-ów wymienionych w tabeli. Które z tych komputerów mają możliwość komunikacji ze sobą?

Nazwa komputera	Adres IP	Nazwa interfejsu	VLAN
K1	10.10.10.1/24	F1	VLAN 10
K2	10.10.10.2/24	F2	VLAN 11
K3	10.10.10.3/24	F3	VLAN 10
K4	10.10.11.4/24	F4	VLAN 11

A. K1 i K4

B. K1 i K2

C. K2 i K4

D. K1 z K3

Komputery K1 i K3 mogą się ze sobą komunikować, ponieważ są przypisane do tego samego VLAN-u, czyli VLAN 10. W sieciach komputerowych VLAN (Virtual Local Area Network) to logiczna sieć, która pozwala na oddzielenie ruchu sieciowego w ramach wspólnej infrastruktury fizycznej. Przypisanie urządzeń do tego samego VLAN-u umożliwia im komunikację tak, jakby znajdowały się w tej samej sieci fizycznej, mimo że mogą być podłączone do różnych portów przełącznika. Jest to podstawowa praktyka w zarządzaniu sieciami, szczególnie w dużych infrastrukturach, gdzie organizacja sieci w różne VLAN-y poprawia wydajność i bezpieczeństwo. Komputery w różnych VLAN-ach domyślnie nie mogą się komunikować, chyba że zostaną skonfigurowane odpowiednie reguły routingu lub zastosowane mechanizmy takie jak routery między VLAN-ami. Praktyczne zastosowanie VLAN-ów obejmuje segmentację sieci dla różnych działów w firmie lub rozgraniczenie ruchu danych i głosu w sieciach VoIP. Zrozumienie działania VLAN-ów jest kluczowe dla zarządzania nowoczesnymi sieciami, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie zasobami oraz minimalizowanie ryzyka związanego z bezpieczeństwem danych.

Pytanie 18

Element trwale zamontowany, w którym znajduje się zakończenie okablowania strukturalnego poziomego dla abonenta, to

A. gniazdo energetyczne

B. punkt rozdzielczy

C. punkt konsolidacyjny

D. gniazdo teleinformatyczne

Wybór punktu konsolidacyjnego jako odpowiedzi jest mylny, ponieważ termin ten odnosi się do elementu, który służy do łączenia różnych segmentów okablowania w sieci, a nie jako końcowy punkt dostępu dla użytkowników. Punkty konsolidacyjne są zazwyczaj instalowane w bardziej centralnych lokalizacjach systemu okablowania, co pozwala na organizację i zarządzanie kablami w obrębie budynku. Służą one do konsolidacji różnych połączeń i zapewniają elastyczność w przyszłych zmianach w infrastrukturze sieciowej. W kontekście gniazd energetycznych, ich funkcja jest zupełnie inna – służą one do zasilania urządzeń elektrycznych, a nie do przesyłania danych. Błędne założenie, że gniazdo energetyczne może pełnić rolę końcowego punktu okablowania strukturalnego, prowadzi do nieporozumień w zakresie projektowania i wdrażania infrastruktury IT. Z kolei punkt rozdzielczy, jako element systemu dystrybucji sygnałów, również nie pełni funkcji bezpośredniego zakończenia okablowania, lecz działa jako pośrednik w transmisji sygnałów między różnymi segmentami sieci. Właściwe zrozumienie ról i funkcji tych elementów jest kluczowe dla efektywnego projektowania oraz zarządzania sieciami teleinformatycznymi.

Pytanie 19

Jakie urządzenie sieciowe zostało zilustrowane na podanym rysunku?

A. rutera

B. koncentratora

C. przełącznika

D. punktu dostępowego

Rutery to naprawdę ważne urządzenia, które zajmują się przesyłaniem danych pomiędzy różnymi sieciami komputerowymi. Działają na trzeciej warstwie modelu OSI, co znaczy, że operują na poziomie adresów IP. Te urządzenia analizują nagłówki pakietów, żeby znaleźć najlepszą trasę, przez co zarządzanie ruchem sieciowym staje się dużo bardziej efektywne. W praktyce rutery łączą sieci lokalne z rozległymi, co pozwala na komunikację między różnymi segmentami sieci oraz na dostęp do Internetu. Dzisiaj rutery mają też różne funkcje zabezpieczeń, jak firewalle czy możliwość tworzenia VPN-ów, co jest super ważne w firmach, żeby chronić się przed nieautoryzowanym dostępem. Warto też wspomnieć, że rutery pomagają w zapewnieniu niezawodności sieci z wykorzystaniem protokołów takich jak OSPF czy BGP, co pozwala na dynamiczne dostosowywanie tras w razie awarii. Generalnie rutery to fundament każdej nowoczesnej sieci komputerowej, nie tylko do przesyłania danych, ale też do zarządzania i monitorowania ruchu w bezpieczny sposób. Poznanie symbolu rutera jest naprawdę istotne, żeby zrozumieć jego funkcję i zastosowanie w sieciach komputerowych.

Pytanie 20

Która z licencji pozwala na darmowe korzystanie z programu, pod warunkiem, że użytkownik zadba o ekologię?

A. Greenware

B. Donationware

C. OEM

D. Adware

Greenware to rodzaj licencji oprogramowania, która pozwala na bezpłatne wykorzystanie programu, pod warunkiem, że użytkownik podejmuje działania na rzecz ochrony środowiska naturalnego. Ta forma licencji kładzie nacisk na odpowiedzialność ekologiczną, co oznacza, że użytkownicy mogą korzystać z oprogramowania bez ponoszenia kosztów, jeśli angażują się w działania na rzecz zrównoważonego rozwoju, takie jak recykling, oszczędzanie energii czy wsparcie dla inicjatyw ekologicznych. Przykładem może być program, który wymaga, aby użytkownik przesłał dowód na podjęcie działań ekologicznych, zanim uzyska pełen dostęp do funkcji. W praktyce, greenware motywuje użytkowników do świadomości ekologicznej, co jest zgodne z globalnymi trendami w zakresie zrównoważonego rozwoju i odpowiedzialności korporacyjnej. Warto także zauważyć, że takiego typu licencje wpisują się w ramy filozofii open source, gdzie dostępność i odpowiedzialność społeczna są kluczowe dla promowania innowacji oraz ochrony zasobów naturalnych.

Pytanie 21

Klient dostarczył wadliwy sprzęt komputerowy do serwisu. W trakcie procedury przyjmowania sprzętu, ale przed rozpoczęciem jego naprawy, serwisant powinien

A. przygotować rewers serwisowy i opieczętowany przedłożyć do podpisu

B. przeprowadzić testy powykonawcze sprzętu

C. sporządzić rachunek z naprawy w dwóch kopiach

D. wykonać ogólny przegląd sprzętu oraz przeprowadzić rozmowę z klientem

Wykonanie przeglądu ogólnego sprzętu oraz przeprowadzenie wywiadu z klientem to kluczowe kroki w procesie serwisowym. Przegląd ogólny pozwala na wstępne zidentyfikowanie widocznych uszkodzeń czy nieprawidłowości, które mogą wpływać na funkcjonowanie urządzenia. Dodatkowo, przeprowadzenie wywiadu z klientem umożliwia uzyskanie informacji o objawach usterki, okolicznościach jej wystąpienia oraz ewentualnych wcześniejszych naprawach. Te informacje są niezwykle cenne, ponieważ mogą naprowadzić serwisanta na konkretne problemy, które mogą być trudne do zdiagnozowania w trakcie samego przeglądu. Przykładowo, klient może zauważyć, że sprzęt wydaje nietypowe dźwięki w określonych warunkach, co może sugerować problem z wentylacją lub zasilaczem. W branży serwisowej kierowanie się najlepszymi praktykami, takimi jak podejście oparte na badaniach oraz komunikacja z klientem, zwiększa efektywność napraw i zadowolenie klientów. Standardy ISO 9001 sugerują, że proces przyjmowania reklamacji powinien być systematyczny i oparty na szczegółowej dokumentacji, co obejmuje m.in. sporządzenie notatek z wywiadu i przeglądu.

Pytanie 22

W systemie Linux komenda usermod -s umożliwia dla danego użytkownika

A. zmianę jego katalogu domowego

B. zablokowanie jego konta

C. zmianę jego powłoki systemowej

D. przypisanie go do innej grupy

Zablokowanie konta użytkownika w systemie Linux realizuje się za pomocą polecenia usermod -L lub passwd -l, które uniemożliwiają logowanie się danemu użytkownikowi. Wybierając te komendy, administrator skutecznie zastrzega konto, co jest przydatne w sytuacjach, gdy użytkownik nie powinien mieć dostępu do systemu, na przykład w przypadku zwolnienia pracownika. Przypisanie użytkownika do nowej grupy odbywa się przez użycie opcji -G w poleceniu usermod, co pozwala na zarządzanie uprawnieniami i dostępem w systemie. Warto również zauważyć, że zmiana katalogu domowego użytkownika jest realizowana za pomocą opcji -d w tym samym poleceniu, co pozwala na przeniesienie użytkownika w inne miejsce w strukturze systemu plików, co może być użyteczne w różnych scenariuszach administracyjnych, takich jak reorganizacja zasobów. Błędne podejście do interpretacji opcji -s prowadzi do nieporozumień o funkcjonalności tego polecenia, co jest powszechnym błędem wśród osób mniej doświadczonych w administracji systemami Linux. Dlatego kluczowe jest zrozumienie kontekstu, w jakim używamy różnych poleceń oraz ich opcji, aby skutecznie i bezpiecznie zarządzać systemem operacyjnym.

Pytanie 23

Elementem eksploatacyjnym drukarki laserowej jest wszystko oprócz

A. wałka grzewczego

B. głowicy

C. lampy czyszczącej

D. bębna

Poprawne zrozumienie struktury i funkcji drukarki laserowej jest kluczowe dla efektywnego jej użytkowania. Bęben, lampa czyszcząca i wałek grzewczy to fundamentalne elementy eksploatacyjne, które odpowiadają za prawidłowy proces drukowania. Bęben, zazwyczaj pokryty warstwą fotoczułą, naświetla obraz przy użyciu lasera, a następnie przenosi na papier toner, który jest utrwalany przez wałek grzewczy. Lampa czyszcząca usuwająca resztki tonera z bębna, zapewnia czystość i poprawność działania, co jest istotne dla jakości wydruku. Dla wielu użytkowników istnieje powszechne przekonanie, że wszystkie elementy w drukarce muszą być traktowane jako eksploatacyjne, co prowadzi do mylenia głowicy drukującej w drukarkach atramentowych z bębnem w laserowych. Głowica w technologii atramentowej to urządzenie, które aplikacyjnie nanosi atrament na papier, co jest całkowicie inną metodą, niż w przypadku drukowania laserowego. Dlatego ważne jest, by dostrzegać te różnice i unikać uogólnień, które mogą prowadzić do niewłaściwego użytkowania sprzętu lub niepotrzebnych wydatków na wymiany komponentów, które nie są konieczne w technologii laserowej. Znajomość właściwych terminów i komponentów pomoże lepiej zarządzać eksploatacją urządzenia oraz zrozumieć jego zasady działania.

Pytanie 24

Co oznacza oznaczenie kabla skrętkowego S/FTP?

A. Każda para osłonięta folią

B. Ekran wykonany z folii i siatki dla 4 par

C. Każda para osłonięta folią i 4 pary razem w ekranie z siatki

D. Skrętka bez ekranu

Odpowiedź 'Każda para ekranowana folią i 4 pary razem w ekranie z siatki' jest poprawna, ponieważ oznaczenie S/FTP (Shielded Foiled Twisted Pair) wskazuje na zastosowanie podwójnego ekranu. Każda para przewodów w kablu jest ekranowana folią, co minimalizuje zakłócenia elektromagnetyczne i zwiększa jakość sygnału. Dodatkowo, wszystkie cztery pary przewodów są otoczone wspólnym ekranem, który jest wykonany z siatki, co dodatkowo poprawia ochronę przed zakłóceniami zewnętrznymi. Tego typu kable są szczególnie zalecane w środowiskach o wysokim poziomie zakłóceń, takich jak biura, gdzie wiele urządzeń elektronicznych pracuje jednocześnie. Przykładem zastosowania S/FTP mogą być sieci lokalne (LAN) w dużych korporacjach, gdzie stabilność i jakość połączenia są kluczowe dla wydajności pracy oraz komunikacji. Warto także pamiętać, że zgodność z normami takimi jak ISO/IEC 11801 zapewnia wysoką jakość kabli, co jest istotne w kontekście nowoczesnych instalacji sieciowych.

Pytanie 25

Po podłączeniu działającej klawiatury do któregokolwiek z portów USB nie ma możliwości wyboru awaryjnego trybu uruchamiania systemu Windows. Jednakże, klawiatura funkcjonuje prawidłowo po uruchomieniu systemu w standardowym trybie. Co to sugeruje?

A. uszkodzony zasilacz

B. uszkodzony kontroler klawiatury

C. uszkodzone porty USB

D. niepoprawne ustawienia BIOS-u

Niepoprawne ustawienia BIOS-u mogą być przyczyną problemów z rozpoznawaniem urządzeń peryferyjnych, takich jak klawiatura, w trybie awaryjnym systemu Windows. Ustawienia BIOS-u odpowiadają za inicjalizację sprzętu przed załadowaniem systemu operacyjnego. Jeśli opcje dotyczące USB lub klawiatury są nieprawidłowo skonfigurowane, to system nie będzie w stanie zidentyfikować klawiatury w trybie awaryjnym. Przykładowo, opcja związana z włączeniem wsparcia dla USB może być wyłączona, co skutkuje brakiem możliwości używania klawiatury w trakcie uruchamiania. W praktyce, aby rozwiązać ten problem, użytkownik powinien wejść do BIOS-u (zazwyczaj przy pomocy klawisza DEL, F2 lub F10 tuż po włączeniu komputera) i sprawdzić, czy ustawienia dotyczące USB są aktywne. W zależności od płyty głównej, może być również konieczne włączenie opcji „Legacy USB Support”, która umożliwia wykrycie starszych urządzeń USB. Dbanie o poprawne ustawienia BIOS-u jest kluczowe, aby zapewnić prawidłowe działanie systemu operacyjnego w różnych trybach.

Pytanie 26

Jaka usługa musi być aktywna na serwerze, aby stacja robocza mogła automatycznie uzyskać adres IP?

A. WINS

B. DHCP

C. PROXY

D. DNS

Usługa DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest kluczowym elementem w zarządzaniu adresami IP w sieciach komputerowych. Jej głównym zadaniem jest automatyczne przydzielanie dynamicznych adresów IP stacjom roboczym oraz innym urządzeniom podłączonym do sieci. Gdy stacja robocza łączy się z siecią, wysyła zapytanie DHCPDISCOVER w celu identyfikacji dostępnych serwerów DHCP. Serwer odpowiada, wysyłając ofertę DHCPOFFER, która zawiera adres IP oraz inne istotne informacje konfiguracyjne, takie jak maska podsieci, brama domyślna i serwery DNS. Po otrzymaniu oferty stacja robocza wysyła żądanie DHCPREQUEST, co finalizuje proces poprzez potwierdzenie przyznania adresu IP. Praktyczne zastosowanie DHCP znacznie upraszcza zarządzanie dużymi sieciami, eliminując potrzebę ręcznego przypisywania adresów IP oraz minimalizując ryzyko konfliktów adresów. Standardy związane z DHCP są określone w dokumentach IETF RFC 2131 i RFC 2132, które definiują sposób działania tego protokołu oraz jego parametry.

Pytanie 27

Jak wygląda sekwencja w złączu RJ-45 według normy TIA/EIA-568 dla zakończenia typu T568B?

A. Biało-brązowy, brązowy, biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony

B. Biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony, biało-brązowy, brązowy

C. Biało-zielony, zielony, biało-pomarańczowy, pomarańczowy, niebieski, biało-niebieski, biało-brązowy, brązowy

D. Biało-niebieski, niebieski, biało-brązowy, brązowy, biało-zielony, zielony, biało-pomarańczowy, pomarańczowy

Odpowiedź jest zgodna z normą TIA/EIA-568, która definiuje standardy okablowania sieciowego, w tym kolejność przewodów dla zakończenia typu T568B. W tej konfiguracji sekwencja przewodów zaczyna się od biało-pomarańczowego, następnie pomarańczowy, a potem biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony, biało-brązowy i na końcu brązowy. Zastosowanie właściwej kolejności przewodów jest kluczowe dla zapewnienia poprawnej komunikacji w sieciach Ethernet. Każdy przewód odpowiada za przesyłanie sygnałów w określony sposób, a ich niewłaściwe ułożenie może prowadzić do problemów z transmisją danych, takich jak zakłócenia, utrata pakietów czy zmniejszenie prędkości połączenia. W praktyce, prawidłowe zakończenie kabli RJ-45 według T568B jest standardem w wielu instalacjach sieciowych, co zapewnia interoperacyjność urządzeń oraz ułatwia przyszłe modyfikacje i konserwację sieci. Dodatkowo, znajomość tej normy jest istotna dla specjalistów zajmujących się projektowaniem i wdrażaniem infrastruktury sieciowej, co czyni ją niezbędnym elementem ich kompetencji zawodowych.

Pytanie 28

Które z kont nie jest wbudowanym kontem w systemie Windows XP?

A. gość

B. administrator

C. admin

D. pomocnik

Odpowiedź 'admin' jest poprawna, ponieważ to konto nie jest standardowo wbudowane w system Windows XP. W rzeczywistości, Windows XP oferuje kilka predefiniowanych kont użytkowników, takich jak 'Administrator', 'Gość' oraz 'Pomocnik'. Konto 'Administrator' ma najwyższe uprawnienia i jest używane do zarządzania systemem, a 'Gość' jest bardzo ograniczone i służy do tymczasowego dostępu. Konto 'Pomocnik' jest również specyficzne dla zdalnej pomocy. W przeciwieństwie do nich, 'admin' jest często używane w innych systemach operacyjnych, takich jak Linux, jako skrót do konta administratora, ale nie funkcjonuje jako wbudowane konto w Windows XP. Znajomość tego zagadnienia jest istotna z perspektywy bezpieczeństwa systemów operacyjnych, ponieważ zrozumienie ról kont użytkowników pozwala lepiej zabezpieczyć system przed nieautoryzowanym dostępem. Użytkownicy powinni znać różnice pomiędzy kontami i ich uprawnieniami w celu skuteczniejszego zarządzania dostępem i ochrony danych.

Pytanie 29

Aby zwiększyć wydajność komputera, można zainstalować procesor obsługujący technologię Hyper-Threading, która pozwala na

A. podniesienie częstotliwości pracy zegara

B. przesył danych pomiędzy procesorem a dyskiem twardym z szybkością działania procesora

C. wykonywanie przez jeden rdzeń procesora dwóch niezależnych zadań równocześnie

D. automatyczne dostosowanie częstotliwości rdzeni procesora w zależności od jego obciążenia

Wiele z niepoprawnych odpowiedzi może wprowadzać w błąd, gdyż opierają się na nieporozumieniach dotyczących podstawowych funkcji procesorów. Na przykład, wymiana danych pomiędzy procesorem a dyskiem twardym z prędkością pracy procesora nie jest bezpośrednio związana z Hyper-Threading. Ta koncepcja odnosi się bardziej do interfejsów komunikacyjnych, takich jak SATA czy NVMe, które mają za zadanie maksymalizować przepustowość danych, a nie do wielowątkowości w procesorze. Z kolei zwiększenie szybkości pracy zegara odnosi się do taktowania procesora, które jest inną cechą wydajności. Zmiana częstotliwości pracy nie jest tożsama z obsługą wielu wątków; w rzeczywistości, podwyższanie taktowania może prowadzić do zwiększonego zużycia energii i generacji ciepła, co wymaga zaawansowanych systemów chłodzenia. Automatyczna regulacja częstotliwości rdzeni procesora, często nazywana technologią Turbo Boost, również nie ma związku z Hyper-Threading. Ta technologia pozwala na dynamiczne zwiększenie wydajności jednego lub więcej rdzeni w odpowiedzi na zapotrzebowanie, ale nie pozwala na równoległe przetwarzanie zadań na jednym rdzeniu. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami komputerowymi oraz dla podejmowania świadomych decyzji przy wyborze komponentów komputerowych.

Pytanie 30

Jakie urządzenie sieciowe zostało przedstawione na diagramie sieciowym?

A. modem

B. przełącznik

C. koncentrator

D. ruter

Ruter jest urządzeniem sieciowym kluczowym dla łączenia różnych sieci komputerowych. Jego główną funkcją jest przekazywanie pakietów danych pomiędzy sieciami, na przykład pomiędzy siecią lokalną (LAN) a rozległą siecią (WAN). Dzięki zastosowaniu protokołów routingu, takich jak OSPF czy BGP, ruter optymalnie wybiera ścieżki, którymi dane powinny podróżować, co ma ogromne znaczenie dla efektywności i szybkości działania sieci. Ruter również zarządza tablicami routingu, które zawierają informacje o możliwych trasach w sieci, co pozwala na dynamiczne reagowanie na zmiany w topologii sieci. Praktyczne zastosowanie ruterów obejmuje zarówno sieci domowe, gdzie umożliwiają dostęp do Internetu, jak i skomplikowane sieci korporacyjne, gdzie optymalizują ruch danych pomiędzy wieloma oddziałami firmy. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, ruter często współpracuje z innymi urządzeniami sieciowymi, takimi jak przełączniki czy firewalle, by zapewnić kompleksową ochronę i zarządzanie ruchem w sieci. Dzięki zaawansowanym funkcjom, takim jak NAT czy QoS, ruter umożliwia również zarządzanie przepustowością i bezpieczeństwem danych, co jest kluczowe w nowoczesnych środowiskach IT.

Pytanie 31

Zjawisko przekazywania tokena (ang. token) występuje w sieci o fizycznej strukturze

A. siatki

B. gwiazdy

C. magistrali

D. pierścienia

Przekazywanie żetonu w sieci o strukturze fizycznej pierścienia jest kluczowym mechanizmem działania tej topologii. W topologii pierścienia każdy węzeł (urządzenie) jest połączony z dwoma innymi, tworząc zamknięty cykl. W takim układzie dane są przesyłane w formie żetonu, który krąży w sieci. Gdy węzeł otrzymuje żeton, może go wykorzystać do przesłania swoich danych, a następnie przekazuje go dalej. Przykładami zastosowania tej topologii są starsze sieci Token Ring, które były powszechnie używane w biurach. Taki system ogranicza kolizje, ponieważ tylko jeden węzeł ma prawo do nadawania w danym momencie, co zwiększa efektywność transmisji. W praktyce, aby tak zbudowana sieć działała sprawnie, kluczowe jest przestrzeganie zasad dotyczących synchronizacji czasowej oraz zarządzania pasmem, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu sieci komputerowych. Również standardy takie jak ISO/IEC 8802-3 określają zasady działania w takiej strukturze, co potwierdza jej zastosowanie w profesjonalnych środowiskach.

Pytanie 32

Które z poniższych stwierdzeń odnosi się do sieci P2P - peer to peer?

A. Ma charakter sieci hierarchicznej

B. Udostępnia jedynie zasoby dyskowe

C. Komputer w tej sieci może jednocześnie działać jako serwer i klient

D. Wymaga centrali z dedykowanym oprogramowaniem

Odpowiedź, że komputer w sieci może równocześnie pełnić rolę serwera i klienta, jest prawidłowa, ponieważ w architekturze P2P (peer-to-peer) każdy uczestnik sieci pełni równocześnie obie te funkcje. W przeciwieństwie do tradycyjnych modeli klient-serwer, w których istnieje wyraźny podział ról oraz centralny serwer, w sieciach P2P każdy węzeł może zarówno udostępniać zasoby (np. pliki, moc obliczeniową), jak i korzystać z tych zasobów oferowanych przez inne węzły. Przykłady zastosowań technologii P2P obejmują systemy wymiany plików, takie jak BitTorrent, gdzie każdy użytkownik pobiera i udostępnia dane, co zwiększa efektywność i szybkość transferu. P2P jest również stosowane w kryptowalutach, takich jak Bitcoin, gdzie każdy uczestnik sieci, zwany węzłem, ma pełne prawo do walidacji transakcji i uczestniczenia w procesie konsensusu. Z punktu widzenia bezpieczeństwa i decentralizacji, P2P eliminuje ryzyko pojedynczego punktu awarii, co jest kluczowe w nowoczesnych aplikacjach.

Pytanie 33

Przed rozpoczęciem instalacji sterownika dla urządzenia peryferyjnego system Windows powinien weryfikować, czy dany sterownik ma podpis

A. elektroniczny

B. kryptograficzny

C. cyfrowy

D. zaufany

Odpowiedź 'cyfrowy' jest poprawna, ponieważ system operacyjny Windows wykorzystuje cyfrowe podpisy do weryfikacji integralności i autentyczności sterowników. Cyfrowy podpis jest formą kryptografii, która zapewnia, że dany plik pochodzi od zaufanego producenta i nie został zmodyfikowany po jego podpisaniu. Przykładem zastosowania cyfrowych podpisów jest proces instalacji sterowników: gdy użytkownik próbuje zainstalować nowy sterownik, Windows sprawdza jego podpis cyfrowy. Jeśli podpis jest ważny, system zezwala na instalację, a jeżeli nie, może zablokować instalację lub wyświetlić ostrzeżenie. Dobre praktyki w branży IT sugerują, aby zawsze korzystać z oficjalnych źródeł oprogramowania, gdzie podpisy cyfrowe są stosowane jako standard. Użycie podpisów cyfrowych zabezpiecza przed złośliwym oprogramowaniem i gwarantuje, że sterownik działa zgodnie z zamierzeniami producenta. W kontekście bezpieczeństwa, cyfrowe podpisy są kluczowym elementem ochrony systemów operacyjnych przed nieautoryzowanym dostępem oraz zapewnienia integralności komputera.

Pytanie 34

Koprocesor (Floating Point Unit) w systemie komputerowym jest odpowiedzialny za realizację

A. operacji zmiennoprzecinkowych

B. operacji na liczbach całkowitych

C. podprogramów

D. operacji na liczbach naturalnych

Wybierając odpowiedzi, które nie odnoszą się do operacji zmiennoprzecinkowych, można napotkać kilka nieporozumień dotyczących roli koprocesora. Przykład pierwszej z błędnych odpowiedzi obejmuje podprogramy, które są fragmentami kodu wykonywanymi w ramach programów głównych. W rzeczywistości, koprocesor nie zajmuje się zarządzaniem podprogramami; jego głównym zadaniem jest przyspieszanie obliczeń matematycznych, zwłaszcza związanych z operacjami na liczbach zmiennoprzecinkowych. Kolejna odpowiedź dotycząca operacji na liczbach naturalnych jest również myląca. Liczby naturalne są zwykle reprezentowane jako liczby całkowite i nie wymagają skomplikowanej obliczeniowej logiki, jak ma to miejsce w przypadku operacji zmiennoprzecinkowych. W związku z tym, funkcjonalności koprocesora nie wykorzystuje się do efektywnego przetwarzania tych prostych obliczeń. Ostatni błąd dotyczy operacji na liczbach całkowitych. Choć niektóre procesory również obsługują te operacje, są one realizowane głównie przez jednostkę arytmetyczno-logiczną (ALU), a nie przez FPU. To prowadzi do mylnego przekonania, że koprocesor powinien być wykorzystywany do wszystkich form obliczeń matematycznych, podczas gdy jego właściwe zastosowanie ogranicza się do skomplikowanych operacji wymagających precyzyjnych obliczeń zmiennoprzecinkowych.

Pytanie 35

Jaki adres IP w systemie dziesiętnym odpowiada adresowi IP 10101010.00001111.10100000.11111100 zapisanemu w systemie binarnym?

A. 170.15.160.252

B. 170.14.160.252

C. 171.14.159.252

D. 171.15.159.252

Adres IP zapisany w systemie binarnym 10101010.00001111.10100000.11111100 składa się z czterech oktetów. Aby przekształcić go na system dziesiętny, należy zinterpretować każdy z oktetów oddzielnie. Pierwszy oktet 10101010 to 128 + 32 + 8 = 170, drugi 00001111 to 0 + 0 + 8 + 4 + 2 + 1 = 15, trzeci 10100000 to 128 + 32 = 160, a czwarty 11111100 to 128 + 64 + 32 + 16 + 8 + 4 = 252. Łącząc te wartości, otrzymujemy adres IP w systemie dziesiętnym: 170.15.160.252. Zrozumienie konwersji między systemami liczbowymi jest kluczowe w pracy z sieciami komputerowymi, gdzie adresy IP mają fundamentalne znaczenie dla komunikacji. Przykładowo, w praktycznych zastosowaniach inżynierowie sieciowi często muszą konwertować adresy IP do różnych formatów podczas konfigurowania routerów czy serwerów. Warto również podkreślić, że poprawne zrozumienie adresacji IP jest zgodne z normami TCP/IP, co jest istotne w projektowaniu i wdrażaniu sieci komputerowych.

Pytanie 36

W systemie Windows konto użytkownika można założyć za pomocą polecenia

A. adduser

B. useradd

C. users

D. net user

Wybór innych poleceń, takich jak 'adduser' czy 'useradd', jest błędny, ponieważ są to komendy charakterystyczne dla systemów Unix/Linux, a nie Windows. 'adduser' i 'useradd' mają na celu dodawanie użytkowników w środowiskach opartych na Linuxie, gdzie ich składnia oraz opcje różnią się znacznie od tych w systemie Windows. Często dochodzi do zamieszania między tymi systemami operacyjnymi, co prowadzi do niepoprawnych wniosków. Istnieje także błędne przekonanie, że polecenie 'users' jest używane do tworzenia kont, podczas gdy w rzeczywistości służy ono jedynie do wyświetlania aktualnie zalogowanych użytkowników. Takie nieporozumienia mogą wynikać z braku zrozumienia architektury systemów operacyjnych oraz różnic w ich implementacji. Dobre praktyki zarządzania kontami użytkowników w systemie Windows koncentrują się na używaniu właściwych narzędzi i komend, co zapewnia nie tylko efektywność operacyjną, ale również bezpieczeństwo danych. Aby uniknąć takich pułapek, kluczowe jest zrozumienie podstawowych różnic między systemami operacyjnymi oraz właściwe dobieranie narzędzi do zadań, które chcemy wykonać.

Pytanie 37

Komputer zainstalowany w domenie Active Directory nie jest w stanie nawiązać połączenia z kontrolerem domeny, na którym znajduje się profil użytkownika. Jaki rodzaj profilu użytkownika zostanie stworzony na tym urządzeniu?

A. Obowiązkowy

B. Tymczasowy

C. Mobilny

D. Lokalny

Lokalne profile użytkownika są przechowywane na komputerze i są tworzone w momencie, gdy użytkownik się loguje. W sytuacji braku połączenia z kontrolerem domeny, lokalny profil nie zostanie utworzony, ponieważ wymaga dostępu do danych na serwerze. Mobilne profile są synchronizowane między różnymi komputerami, co również wymaga dostępu do kontrolera domeny, aby użytkownik mógł z nich korzystać. Użytkownicy nie mogą zyskać mobilnych profili w sytuacji, gdy nie są w stanie połączyć się z serwerem. Obowiązkowe profile są to specjalnie skonfigurowane profile, które nie pozwalają na zapis osobistych zmian po wylogowaniu się z systemu. Jednak ich tworzenie również wymaga wcześniejszego połączenia z kontrolerem domeny oraz odpowiedniej konfiguracji. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych odpowiedzi dotyczą często niezrozumienia różnic między rodzajami profili oraz ich zależności od dostępności zasobów sieciowych. Prawidłowe zarządzanie profilami użytkowników w Active Directory wymaga zrozumienia architektury i mechanizmów działania systemów operacyjnych, a także starszego podejścia do synchronizacji i przechowywania danych.

Pytanie 38

Jakie polecenie w systemie Windows służy do analizowania ścieżki, jaką pokonują pakiety w sieci?

A. ipconfig

B. tracert

C. route

D. netstat

Odpowiedź 'tracert' jest poprawna, ponieważ jest to polecenie systemu Windows służące do śledzenia trasy pakietów danych w sieci IP. Działa ono na zasadzie wysyłania pakietów ICMP Echo Request do docelowego adresu IP, a następnie monitorowania odpowiedzi od każdego z pośrednich routerów. Dzięki temu użytkownicy mogą zobaczyć, przez które węzły (routery) przechodzą ich dane, co jest niezwykle przydatne w diagnostyce problemów z połączeniem. Przykładowo, jeżeli użytkownik doświadcza opóźnień w sieci, polecenie 'tracert' może pomóc zidentyfikować, na którym etapie trasy występują spowolnienia. Jest to zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania sieciami, gdzie analiza trasy przesyłania danych pozwala na szybkie lokalizowanie i rozwiązywanie problemów. Dodatkowo, narzędzie 'tracert' wykorzystuje protokół ICMP, który jest standardem w komunikacji sieciowej, co sprawia, że jest to kluczowe narzędzie w arsenale każdego administratora sieci.

Pytanie 39

Transmisja danych typu półduplex to transmisja

A. jednokierunkowa z trybem bezpołączeniowym

B. dwukierunkowa równoczesna

C. dwukierunkowa naprzemienna

D. jednokierunkowa z kontrolą parzystości

Wybór odpowiedzi, która wskazuje na transmisję dwukierunkową jednoczesną, jest błędny, ponieważ taki typ komunikacji określany jest jako full-duplex. W systemach full-duplex oba urządzenia mogą jednocześnie wysyłać i odbierać dane, co prowadzi do efektywniejszej komunikacji, ale nie odpowiada to charakterystyce półduplexu. W przypadku półduplexu jedno z urządzeń zawsze musi czekać na zakończenie transmisji drugiego. Z kolei odpowiedź wskazująca na jednokierunkową transmisję z kontrolą parzystości również jest myląca. Kontrola parzystości to technika wykrywania błędów w danych, ale nie ma związku z kierunkiem transmisji, który w przypadku półduplexu jest dwukierunkowy. Kolejnym błędem jest wskazanie na jednokierunkową transmisję z trybem bezpołączeniowym, która sugeruje, że dane mogą być przesyłane w jednym kierunku bez ustalania połączenia, co również nie odnosi się do półduplexu. Półduplex wymaga pewnej formy synchronizacji między urządzeniami, co oznacza, że nie jest to ani jednokierunkowy, ani bezpołączeniowy tryb komunikacji. W praktyce, aby poprawnie zrozumieć pojęcie półduplexu, ważne jest, by rozróżniać go od innych form transmisji, takich jak full-duplex i simplex, co jest kluczowe w projektowaniu i implementacji systemów komunikacyjnych.

Pytanie 40

Jakie urządzenie w sieci lokalnej NIE ROZDZIELA obszaru sieci komputerowej na domeny kolizyjne?

A. Most

B. Router

C. Przełącznik

D. Koncentrator

Router, most i przełącznik to urządzenia, które mają na celu efektywniejsze zarządzanie ruchem w sieci lokalnej. Router działa na warstwie trzeciej modelu OSI, co pozwala mu na trasowanie pakietów między różnymi sieciami i segmentami. W przeciwieństwie do koncentratora, router nie tylko przekazuje dane, ale również dokonuje analizy adresów IP, co skutkuje podziałem sieci na różne domeny kolizyjne. Mosty, działające na warstwie drugiej, również segmentują ruch, filtrując dane w oparciu o adresy MAC, co zmniejsza liczbę kolizji w sieci. Z kolei przełączniki, mające również warstwę drugą, operują na zasadzie przekazywania danych tylko do określonego portu, co znacznie minimalizuje ryzyko kolizji. Wiele osób może mylić te urządzenia z koncentratorami, myśląc, że wszystkie działają w ten sam sposób. Kluczowym błędem jest przekonanie, że każde urządzenie w sieci lokalnej funkcjonuje na tym samym poziomie i nie wprowadza różnic w zarządzaniu ruchem. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi urządzeniami jest istotne, aby projektować i zarządzać efektywnymi sieciami komputerowymi, zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej