Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 9 maja 2025 11:44
Data zakończenia: 9 maja 2025 12:11

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wątróbka wieprzowa w stylu saute powinna być zaklasyfikowana jako potrawa

A. duszona

B. smażona

C. pieczona

D. gotowana

Wątróbka wieprzowa saute to potrawa, która jest przygotowywana w technice smażenia. Smażenie polega na obróbce termicznej, gdzie składniki są gotowane w małej ilości tłuszczu na dużym ogniu przez krótki czas. W przypadku wątróbki wieprzowej, zastosowanie tej metody pozwala na uzyskanie chrupiącej skórki z zewnątrz, zachowując jednocześnie soczystość i delikatność wnętrza. W praktycznym użyciu, wątróbka smażona w ten sposób może być podawana z różnymi dodatkami, takimi jak cebula, jabłka, czy sosy, co podkreśla jej smak. Ważne jest, aby nie przesmażyć wątróbki, ponieważ może to prowadzić do utraty jej wartości odżywczych oraz nieprzyjemnego smaku. W branży kulinarnej przyjęto standard, że mięso smażone powinno być gotowane na średnim ogniu, co zapewnia odpowiednią teksturę i smak, co czyni tę technikę odpowiednią dla wątróbki wieprzowej.

Pytanie 2

Kucharz, który ma sporządzić z 9,00 kg ziemniaków pyzy ziemniaczane, postępując zgodnie z zamieszczonym sposobem ich wykonania, powinien ugotować

Sposób wykonania pyż ziemniaczanych
1.	1/3 ziemniaków zagotować, ostudzić i zmielić.
2.	2/3 ziemniaków zetrzeć na tarce, odcisnąć i połączyć ze zmielonymi ziemniakami ugotowanymi.
3.	Ziemniaki wymieszać na jednolitą masę, podzielić na porcje, uformować i ugotować.

A. 3,00 kg ziemniaków.

B. 5,00 kg ziemniaków.

C. 2,50 kg ziemniaków.

D. 6,50 kg ziemniaków.

Odpowiedź 3,00 kg ziemniaków jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami przygotowywania pyz ziemniaczanych, surowe ziemniaki należy w odpowiedniej proporcji ugotować przed dalszym przetwarzaniem. W tym przypadku, przy łącznej masie 9,00 kg ziemniaków, kucharz powinien ugotować 1/3 tej masy, co daje 3,00 kg. Taka proporcja zapewnia, że pyzy będą miały odpowiednią konsystencję i smak, co jest kluczowe w profesjonalnej kuchni. Dodatkowo, praktyka ta jest zgodna z zasadami zarządzania jakością w gastronomii, gdzie stosowanie precyzyjnych miar jest fundamentalne dla osiągnięcia powtarzalności i wysokich standardów w przygotowywaniu potraw. Używając 3,00 kg ziemniaków, kucharz może także skuteczniej kontrolować proces gotowania, co wpływa na ostateczny rezultat dań. Znajomość właściwych proporcji składników stanowi podstawę w każdej kuchni, co potwierdza przydatność tego typu wiedzy w praktycznym gotowaniu.

Pytanie 3

Jaką wartość ma cena gastronomiczna netto jednej porcji klusek śląskich, jeśli koszt zakupu składników potrzebnych do przygotowania pięciu porcji wynosi 8 zł, a marża gastronomiczna to 100%?

A. 3,60 zł

B. 4,20 zł

C. 3,20 zł

D. 1,60 zł

Analizując inne możliwe odpowiedzi, można zauważyć kilka typowych błędów w obliczeniach. Odpowiedzi, które wskazują na wyższą cenę jednostkową, mogą wynikać z niepoprawnego zrozumienia definicji marży gastronomicznej. Marża 100% oznacza, że cena sprzedaży jest dwukrotnością kosztu, a nie dodaniem 100% do wartości kosztów. Błędne odpowiedzi mogą także sugerować pominięcie kluczowego kroku w obliczeniach, jakim jest najpierw ustalenie kosztu jednostkowego, co prowadzi do zawyżenia wartości. Na przykład, obliczenie ceny na poziomie 4,20 zł może sugerować, że ktoś przyjął niewłaściwe założenie, dotyczące całkowitych kosztów produkcji, nie uwzględniając, że marża jest stosunkowo znaczna w stosunku do rzeczywistych wydatków. Często pojawiającym się błędem jest także niezrozumienie koncepcji marży i jej wpływu na cenę, co może wprowadzać w błąd w kontekście zarządzania finansami w branży gastronomicznej. Istotne jest, aby pamiętać, że kalkulacja cen powinna być oparta na dokładnych danych dotyczących kosztów oraz przemyślanej strategii cenowej, co jest kluczowe dla długoterminowego sukcesu w branży gastronomicznej."]

Pytanie 4

Które z warzyw jest głównym źródłem chlorofilu?

A. Marchew

B. Bakłażan

C. Brokuł

D. Dynia

Brokuł to warzywo, które zawiera dużą ilość chlorofilu, co nadaje mu charakterystyczny zielony kolor. Chlorofil jest kluczowym pigmentem w procesie fotosyntezy, który umożliwia roślinom przekształcanie energii słonecznej w energię chemiczną. Oprócz jego funkcji w procesie fotosyntezy, chlorofil ma również właściwości zdrowotne, takie jak działanie przeciwutleniające, detoksykujące i wspomagające układ pokarmowy. W praktyce, włączenie brokułów do diety może pomóc w zwiększeniu spożycia błonnika oraz witamin, takich jak witamina C i K. Standardy zdrowego odżywiania zalecają regularne spożywanie zielonych warzyw liściastych i krzyżowych, takich jak brokuł, z uwagi na ich korzystny wpływ na zdrowie. Warto również zauważyć, że gotowanie brokułów na parze zachowuje większość składników odżywczych, co czyni go doskonałym wyborem w zdrowym stylu życia.

Pytanie 5

Jaką cenę gastronomiczną ma jedna porcja pierogów, jeśli koszt surowców do przygotowania 10 porcji wynosi 30 zł, a marża to 50%?

A. 3,50 zł

B. 3,00 zł

C. 4,50 zł

D. 2,50 zł

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, istotne jest zrozumienie, gdzie wystąpiły błędy w myśleniu. Wiele osób może błędnie oszacować koszt jednostkowy, pomijając istotny krok, jakim jest podział całkowitego kosztu surowców przez liczbę porcji. Na przykład, niepoprawne odpowiedzi, takie jak 3,50 zł czy 2,50 zł, mogą wynikać z obliczeń, które nie uwzględniają całkowitego kosztu surowców lub błędnie przeliczają marżę. Często w takich przypadkach występuje pomylenie wartości kosztu z ceną sprzedaży, co prowadzi do niepełnej analizy. Ważne jest, aby pamiętać, że marża to nie tylko dodanie stałego procentu do kosztu, ale również uwzględnienie całkowitych wydatków, które restauracja ponosi. Zrozumienie struktury kosztów i marży jest kluczowe dla podejmowania świadomych decyzji w zakresie ustalania cen. Zawodowcy w branży gastronomicznej powinni być dobrze zaznajomieni z tymi zasadami, aby uniknąć nieefektywności finansowych oraz zapewnić rentowność swoich przedsięwzięć. Analiza kosztów i regularne monitoring cen surowców oraz marż są podstawą efektywnego zarządzania i powinny być integralną częścią strategii operacyjnej każdej restauracji.

Pytanie 6

Z wykorzystaniem mąki pszennej, masła, mleka, żółtek oraz przypraw należy przygotować sos

A. beszamelowy

B. holenderski

C. remoulade

D. winegret

Sos beszamelowy, znany również jako sos biały, jest jednym z podstawowych sosów w kuchni francuskiej i stanowi bazę dla wielu innych sosów oraz potraw. Przygotowuje się go z mąki pszennej, masła, mleka oraz żółtek, co tworzy gładką, kremową konsystencję. Mąka pszenna stanowi środek zagęszczający, podczas gdy masło dodaje bogatego smaku. Mleko natomiast wpływa na aksamitność i jakość sosu. Kluczowym etapem w przygotowaniu sosu beszamelowego jest zrobienie zasmażki – połączenia mąki z masłem, którą należy smażyć, aby pozbyć się surowego smaku mąki. Następnie, stopniowo dodaje się mleko, ciągle mieszając, aby uniknąć powstawania grudek. Sos beszamelowy jest szeroko stosowany w takich potrawach jak lasagne, musaki, oraz jako baza do różnych zapiekanek. Dobrą praktyką gastronomiczną jest dodawanie przypraw, takich jak gałka muszkatołowa, co wzbogaca smak sosu. W kontekście gastronomicznym, sos beszamelowy jest nie tylko fundamentalny, ale również symbolizuje technikę emulsji, która jest kluczowa w całej sztuce kulinarnej.

Pytanie 7

Jakie produkty znajdują się w grupie zakwaszającej organizm?

A. Rodzynki, mleko, kefir

B. Szynka, jogurt, maślanka

C. Śledź, chleb, szynka

D. Jogurt, chleb, mleko

Odpowiedź "Śledź, chleb, szynka" jest prawidłowa, ponieważ produkty te mają działanie zakwaszające na organizm. Śledzie są bogate w białko oraz tłuszcze nasycone, co sprzyja zakwaszeniu, zwłaszcza w kontekście diety wysokobiałkowej. Chleb, szczególnie pszenny, jest źródłem węglowodanów prostych, które metabolizowane w organizmie mogą prowadzić do produkcji kwasów. Szynka, będąca przetworzonym mięsem, zawiera sól oraz związki azotowe, które także przyczyniają się do zakwaszenia. W kontekście dietetycznym, zrozumienie wpływu tych produktów na równowagę kwasowo-zasadową organizmu jest kluczowe dla zdrowego odżywiania. Zaleca się zatem umiarkowane spożycie produktów zakwaszających i łączenie ich z żywnością alkalizującą, taką jak warzywa liściaste czy owoce, aby utrzymać optymalne pH organizmu. Dobrą praktyką jest monitorowanie diety w celu zapewnienia odpowiedniego bilansu składników odżywczych.

Pytanie 8

Który z wymienionych sosów nie jest związany z kuchnią francuską?

A. Ravigote

B. Holenderski

C. Pesto

D. Beszamelowy

Pesto to sos, który pochodzi z regionu Liguria we Włoszech, a jego głównymi składnikami są bazyliowe liście, czosnek, orzeszki piniowe, oliwa z oliwek oraz parmezan. To tradycyjny sos, który ma szerokie zastosowanie w kuchni włoskiej, szczególnie jako dodatek do makaronów, sałatek czy jako smarowidło do chleba. Dzięki unikalnej kompozycji smakowej i aromatycznej, pesto stało się popularne na całym świecie, a jego różnorodne warianty zaczęły pojawiać się w wielu kuchniach. Prawidłowe rozpoznanie pochodzenia sosów jest kluczowe dla zrozumienia ich kontekstu kulturowego i kulinarnego. Przykładem praktycznego zastosowania pesto w kuchni jest wykorzystanie go jako bazy do pizzy lub jako sos do grillowanych warzyw, co podkreśla jego wszechstronność. Warto również zaznaczyć, że w ramach kuchni włoskiej, pesto jest często wprowadzane do dań na zasadzie współpracy z innymi składnikami, co świadczy o jego adaptacyjności i różnorodności w zastosowaniach kulinarnych.

Pytanie 9

Jakie dodatki skrobiowe powinno się wybrać do kurczaka w potrawce?

A. Fasola z wody

B. Frytki

C. Kluski kładzione

D. Bliny

Kluski kładzione to doskonały dodatek do potrawki z kurczaka, ponieważ ich tekstura i smak doskonale komponują się z delikatnym sosem, w którym przygotowuje się mięso. W tradycyjnej kuchni polskiej kluski kładzione, wykonane z mąki, jajek i soli, są często serwowane jako uzupełnienie dla dań mięsnych, co podkreśla ich rolę w harmonizowaniu smaków. Kluski te mają zdolność do absorbowania sosu, co sprawia, że każdy kęs jest bogaty w smak. Dodatkowo, z perspektywy gastronomicznej, kluski kładzione są prostym, ale efektywnym sposobem na wzbogacenie posiłku o węglowodany, które dostarczają energii. Zgodnie z zasadami symfonii smaków, dobrze zbilansowane danie powinno łączyć różnorodne tekstury i smaki, a kluski kładzione stanowią idealny element tej układanki, podnosząc walory kulinarne potrawy.

Pytanie 10

Jakie kluski wymagają do przygotowania użycia drożdży?

A. Zacierek

B. Pampuchów

C. Francuskich

D. Leniwych

Pampuchy, znane również jako bułki na parze, są tradycyjnym daniem w kuchni polskiej, które do swojego przygotowania wymaga użycia drożdży. Drożdże są mikroorganizmami, które fermentują, co prowadzi do produkcji dwutlenku węgla. Ten proces sprawia, że ciasto staje się lekkie i puszyste, co jest kluczowe w przypadku pampuchów, które powinny być miękkie i delikatne. W praktyce, do przygotowania pampuchów należy użyć mąki pszennej, drożdży, ciepłego mleka lub wody, a także odrobiny cukru i soli. Po wyrobieniu ciasta, należy je odstawić do wyrośnięcia w ciepłym miejscu, co pozwala drożdżom na aktywację. Kluczowym aspektem jest również odpowiednia temperatura parowania, która wpływa na ostateczny smak i teksturę dania. Warto również zauważyć, że pampuchy mogą być podawane z różnymi nadzieniami, np. owocowymi, mięsnymi lub serem, co czyni je wszechstronnym daniem na różne okazje.

Pytanie 11

Ostatni etap przygotowywania dania w restauracyjnej sali przy stole klienta, który polega na skropieniu gotowego jedzenia alkoholem i jego podpaleniu to

A. tranżerowanie

B. serwowanie

C. flambirowanie

D. garnirowanie

Garnirowanie to proces dekorowania potrawy, który ma na celu nie tylko poprawienie jej wyglądu, ale także wzbogacenie smaku. Choć garnirowanie ma swoje miejsce w sztuce kulinarnej, nie obejmuje ono zapalania alkoholu ani tworzenia efektów wizualnych związanych z ogniem. Serwowanie z kolei to etap, w którym potrawy są prezentowane gościom, co również nie ma nic wspólnego z techniką flambirowania. Tranżerowanie to natomiast proces krojenia potrawy w odpowiednie porcje oraz ich właściwego podania, co również nie wiąże się z użyciem alkoholu czy ognia. Wprowadzenie do restauracji flambirowania jako techniki podnoszącej walory potraw jest często mylone z innymi etapami przygotowania, co prowadzi do błędnych wniosków na temat tego, czym naprawdę jest flambirowanie. W celu zrozumienia różnicy pomiędzy tymi technikami, warto zwrócić uwagę na ich cel i efekt końcowy. Właściwym podejściem w gastronomii jest umiejętne łączenie różnych technik kulinarnych, aby uzyskać potrawy o wyjątkowym smaku i estetyce. Kluczowe jest zrozumienie, że każda technika ma swoje unikalne miejsce i zastosowanie w procesie kulinarnym, a ich mylne zestawienie może prowadzić do nieporozumień oraz niewłaściwego przygotowania potraw.

Pytanie 12

Paszteciki z ciasta naleśnikowego tworzy się

A. w rulon o bokach otwartych

B. w chusteczkę

C. w sakiewkę

D. w rulon o bokach zamkniętych

Formowanie pasztecików w sakiewkę, chusteczkę czy z otwartymi bokami to nie jest najlepszy pomysł. Sakiewka może wyglądać ładnie, ale nie daje gwarancji, że nadzienie się nie wyleje podczas pieczenia. Chusteczka, choć może być fajna wizualnie, zwykle nie jest wystarczająco szczelna, więc smak nadzienia może nie być taki, jak powinien. A jeśli chodzi o rulon z otwartymi bokami, to brak zamknięcia sprawia, że wszystko może się wysuszyć i stracić aromat. Często takie formy mogą działać w innych potrawach, ale w przypadku pasztecików to nie zda egzaminu. Kluczowe jest, żeby wszystkie składniki były ze sobą dobrze połączone. Jeśli nie będziesz stosować sprawdzonych technik formowania, to możesz trafić na problemy z teksturą i smakiem potrawy. Lepiej trzymać się tradycji kulinarnych, które rzeczywiście działają.

Pytanie 13

Jeżeli koszt surowców (pomijając przyprawy) do przygotowania 100 zestawów obiadowych wynosi 500 zł, a ryczałt na przyprawy to 3%, to koszt jednego zestawu obiadowego z przyprawami wynosi

A. 5,15 zł

B. 15,15 zł

C. 5,00 zł

D. 15,00 zł

Analizując błędne odpowiedzi, można zauważyć, że niektórzy mogą pomylić całkowity koszt surowców z kosztem jednego zestawu. Warto pamiętać, że koszt surowców na 100 zestawów wynosi 500 zł, co przekłada się na 5 zł na zestaw. Jednakże, bez dodania kosztu przypraw, uzyskuje się błędny wynik. Istotnym jest, aby zrozumieć, że przyprawy, choć mogą wydawać się nieznaczącym elementem, w rzeczywistości mają wpływ na ostateczną cenę produktu. Możliwe pomyłki mogą też wynikać z nieprawidłowego obliczania procentu. Na przykład, przyjęcie, że koszt przypraw to 15% całkowitego kosztu surowców zamiast 3% prowadzi do zawyżenia kosztu jednego zestawu, co skutkuje odpowiedzią 15,00 zł. Tego typu błędy myślowe są typowe w sytuacjach, gdy osoba wykonująca obliczenia nie zwraca uwagi na jednostki i proporcje. Zrozumienie, jak obliczać procenty i jak przekładają się one na rzeczywiste koszty, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami w branży gastronomicznej. Każdy, kto planuje menu lub zarządza budżetem restauracji, powinien być w stanie precyzyjnie ustalić wszystkie składniki kosztów, co pozwala na uniknięcie niepotrzebnych strat finansowych.

Pytanie 14

Wskaż brakujący etap w przedstawionej procedurze postępowania z jajami dostarczonymi do zakładu gastronomicznego.

Procedura postępowania z jajami używanymi do produkcji
Dostawa jaj	Magazynowanie chłodnicze jaj	?	Włożenie jaj do czystych pojemników	Obróbka wstępna jaj

A. Wykonanie próby wodnej jaj.

B. Określenie masy jaj w kilogramach.

C. Dezynfekowanie jaj.

D. Prześwietlanie jaj w owoskopie.

Każda z odpowiedzi, których nie wybrałeś, ma swoje problemy w kontekście tego, jak powinno się postępować z jajkami. Na przykład, prześwietlanie jaj w owoskopie jest ważne, ale to służy głównie do sprawdzenia ich jakości, a nie do usuwania bakterii. Dzięki temu możesz zobaczyć, czy jaja są wadliwe, ale nie zabezpiecza to przed ewentualnym zanieczyszczeniem. Próba wodna, chociaż przydatna do sprawdzenia świeżości, nie zastąpi dezynfekcji przed użyciem. Nie zapominajmy, że ważenie jaj w kilogramach ma sens głównie dla logistyki, a nie dla bezpieczeństwa zdrowia konsumentów. W gastronomii trzeba mieć na uwadze, że każdy krok powinien być pod kątem ryzyka związanym z przygotowaniem dań. Ignorując dezynfekcję, można narazić się na poważne problemy zdrowotne przez obecność bakterii. Warto przestrzegać standardów i najlepszych praktyk przy obróbce jaj, bo to nie tylko poprawia jakość dań, ale też chroni zdrowie gości i reputację lokalu.

Pytanie 15

Gzik to specyficzna potrawa z regionu Wielkopolski, serwowana z ziemniakami i przyrządzana

A. z sera twarogowego i śmietanki

B. z ciasta drożdżowego i kapusty

C. z warzyw strączkowych i jajek

D. z mięsa oraz ciasta francuskiego

Każda z pozostałych odpowiedzi opiera się na składnikach, które nie mają związku z gzik, co prowadzi do fundamentalnych nieporozumień na temat tej potrawy. Zastosowanie warzyw strączkowych i jajek sugeruje danie o zupełnie innym profilu smakowym i konsystencji, co jest nieadekwatne w kontekście tradycyjnego gzik. Potrawy oparte na warzywach strączkowych często mają charakter zup lub sałatek, natomiast gzik jest kremowym dipem. Kolejna błędna koncepcja opiera się na wykorzystaniu ciasta drożdżowego i kapusty, co również nie jest typowe dla gzik. Ciasto drożdżowe zazwyczaj kojarzy się z wypiekami, a kapusta, mimo że jest popularnym składnikiem w polskiej kuchni, nie znajduje zastosowania w tej specyficznej potrawie. Ostatnia odpowiedź dotycząca mięsa i ciasta francuskiego wskazuje na dania mięsne, które są zupełnie różne od lekkiej, wegetariańskiej natury gzik. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków to generalizacja oraz mylenie tradycyjnych potraw z nowoczesnymi interpretacjami. Zrozumienie kontekstu kulturowego i regionalnego dania jest kluczowe dla jego prawidłowego rozpoznania i przygotowania.

Pytanie 16

Jeśli wartość surowców niezbędnych do przygotowania 150 obiadów wynosi 1500 zł, a narzut to 50 %, to jaka jest cena gastronomiczna netto jednego obiadu?

A. 100 zł

B. 10 zł

C. 150 zł

D. 15 zł

Wiele osób myli pojęcie kosztu surowców z ceną gastronomiczną netto, co prowadzi do błędnych wniosków. Na przykład, jeśli ktoś oblicza cenę pojedynczego zestawu, dzieląc całkowity koszt surowców (1500 zł) przez 150, co daje 10 zł, może dość do wniosku, że ta kwota powinna być ceną końcową. Takie podejście ignoruje jednak kluczowy element, jakim jest marża, która stanowi dochód dla restauracji. Z kolei niektórzy mogą mylnie uznać, że marża powinna być dodawana w całości do kosztu surowców, co jest błędem. Marża powinna być obliczana na podstawie ceny netto, a nie samego kosztu. Dlatego, gdyby ktoś obliczył cenę gastronomiczną, dodając 50% do 10 zł, uzyskałby 15 zł, co jest poprawne, ale wielu może zredukować tę marżę do wartości nieadekwatnych. Innym typowym błędem jest oszacowywanie ceny na poziomie 100 zł lub 150 zł, co jest całkowicie nieproporcjonalne do rzeczywistych kosztów surowców, prowadząc do zawyżania cen, które mogą odstraszyć potencjalnych klientów. Właściwe zrozumienie kalkulacji cen jest kluczowe, aby zapewnić równowagę między atrakcyjnością oferty a rentownością działalności gastronomicznej.

Pytanie 17

W przypadku udzielania pierwszej pomocy osobie, która oparzyła dłoń, jak należy postąpić z oparzoną skórą ręki?

A. natrzeć jodyną

B. natrzeć spirytusem

C. polewać zimną wodą

D. polewać letnią wodą

Odpowiedź polewająca oparzoną skórę dłoni zimną wodą jest zgodna z zaleceniami dotyczącymi pierwszej pomocy w przypadku oparzeń. Chłodzenie oparzonego miejsca zimną wodą (najlepiej w temperaturze pokojowej lub lekko chłodnej) powinno trwać co najmniej 10-20 minut. Taki zabieg ma na celu zmniejszenie temperatury skóry, co może zminimalizować rozległość i głębokość oparzenia. Zimna woda działa także jako środek przeciwbólowy, łagodząc dolegliwości związane z bólem. Należy unikać lodu lub bardzo zimnej wody, ponieważ może to prowadzić do dodatkowych uszkodzeń tkanki. Pamiętajmy, że oparzenia pierwszego stopnia, które obejmują jedynie naskórek, można leczyć samodzielnie, jednak w przypadku bardziej zaawansowanych oparzeń zawsze należy skontaktować się z lekarzem. Istotne jest również, by unikać stosowania substancji drażniących, jak spirytus czy jodyna, które mogą pogorszyć stan rany.

Pytanie 18

Temperatura wewnętrzna pieczonego kurczaka mierzona przez 2 minuty powinna wynosić co najmniej

A. 60°C

B. 50°C

C. 85°C

D. 75°C

Wybór temperatur poniżej 75°C, takich jak 85°C, 60°C czy 50°C, wykazuje szereg nieporozumień dotyczących bezpieczeństwa żywności i zapewnienia jej odpowiedniego przygotowania. Temperatura 85°C, choć wyższa od wymaganej, jest zbędna w kontekście eliminacji patogenów, co mogłoby prowadzić do przesuszenia mięsa i utraty jego walorów smakowych. Z kolei temperatura 60°C nie wystarcza do zabicia niektórych bakterii, takich jak salmonella, która może przetrwać w niższych temperaturach. Co więcej, temperatura 50°C jest zdecydowanie zbyt niska, co może prowadzić do poważnego ryzyka zdrowotnego, w tym do powstania chorób przenoszonych przez żywność. Typowym błędem w myśleniu o temperaturze gotowania jest bagatelizowanie wpływu czasu na bezpieczeństwo żywności. Nawet jeśli temperatura wzrośnie, wymaga się utrzymania jej przez określony czas, aby zapewnić skuteczne zabicie bakterii. Nieznajomość tych norm i zasad prowadzi do niewłaściwego przygotowania potraw, które mogą stwarzać zagrożenie dla zdrowia. Kluczowe jest więc stosowanie się do zaleceń dotyczących temperatury i czasu gotowania, aby zapewnić bezpieczeństwo i jakość serwowanej żywności.

Pytanie 19

Siekaną polędwicę wołową, która ma być użyta do befsztyku tatarskiego, powinno się przechowywać w warunkach chłodniczych maksymalnie

A. 1 dzień

B. 2 godziny

C. 8 godzin

D. 2 dni

Odpowiedź o przechowywaniu siekanej polędwicy wołowej przeznaczonej na befsztyk tatarski przez maksymalnie 2 godziny jest zgodna z wytycznymi dotyczącymi bezpieczeństwa żywności. Surowe mięso, w tym polędwica wołowa, powinno być przechowywane w odpowiednich warunkach chłodniczych, aby zminimalizować ryzyko rozwoju drobnoustrojów, które mogą prowadzić do zatrucia pokarmowego. Według standardów takich jak HACCP (Analiza Zagrożeń i Krytyczne Punkty Kontroli), surowe mięso należy spożyć w przeciągu 2 godzin od momentu, gdy zostało ono wystawione na działanie temperatury pokojowej. Przykładem zastosowania tej zasady w praktyce jest przygotowanie tatara, który powinien być serwowany świeżo po przygotowaniu, aby zachować nie tylko walory smakowe, ale przede wszystkim zapewnić bezpieczeństwo konsumenta. W kontekście gastronomicznym, przestrzeganie tej zasady jest kluczowe dla utrzymania wysokich standardów jakości i bezpieczeństwa żywności, co jest podstawą reputacji każdego lokalu serwującego dania z surowego mięsa.

Pytanie 20

Mięso powinno być badane pod kątem obecności włośni

A. z wieprzowiny

B. z drobiu

C. z baraniny

D. z wołowiny

Analizując inne dostępne opcje, warto zauważyć, że odpowiedzi dotyczące mięsa drobiowego, wołowego czy baraniego nie są związane z włośniami. Mięso drobiowe, mimo że również wymaga odpowiednich badań sanitarno-epidemiologicznych, nie stanowi źródła zakażeń włośniami. Również mięso wołowe nie jest typowym nośnikiem tego pasożyta, a w przypadku mięsa baraniego ryzyko występowania włośni jest znacznie mniejsze. Właściwe zrozumienie źródeł infekcji i ich powiązań z różnymi rodzajami mięsa jest kluczowe w kontekście ochrony zdrowia publicznego. Często pojawiającym się błędem jest założenie, że wszystkie rodzaje mięsa mogą mieć identyczne zagrożenia zdrowotne. W rzeczywistości jednak różne gatunki zwierząt mogą być nosicielami różnych pasożytów, co wymaga od producentów i konsumentów świadomego podejścia do wyboru produktów mięsnych. Właściwe przygotowanie, obróbka termiczna oraz badania sanitarno-epidemiologiczne są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności i ochrony zdrowia konsumentów.

Pytanie 21

Prawidłowo przygotowany kotlet de volaille powinien charakteryzować się kształtem

A. prostokątny

B. wrzecionowaty

C. okrągły

D. ovalny

Prawidłowo uformowany kotlet de volaille powinien mieć kształt wrzecionowaty, co jest kluczowe dla zachowania równomiernego smażenia i estetyki potrawy. Kształt ten umożliwia skuteczne zgrzewanie brzegów, co z kolei pozwala na lepsze utrzymanie nadzienia, zazwyczaj składającego się z masła, ziół oraz przypraw, wewnątrz kotleta. W praktyce, formowanie kotleta w ten sposób ułatwia także jego obrót na patelni, co jest istotne w kontekście uzyskania chrupiącej skórki na całej powierzchni. W branży gastronomicznej, przestrzeganie tego standardu nie tylko wpływa na jakość potrawy, ale również na jej prezentację. Kotlet de volaille jest często serwowany w restauracjach jako danie główne, dlatego właściwa forma ma także znaczenie estetyczne. Dobrze uformowane kotlety wrzecionowate są więc bardziej atrakcyjne wizualnie i mogą skutkować lepszymi recenzjami ze strony gości. Dodatkowo, ten specyficzny kształt wspiera równomierne gotowanie, co przekłada się na lepszą teksturę i smak gotowego dania.

Pytanie 22

Warzywa powinno się kroić na desce

A. żółtej

B. brązowej

C. czerwonej

D. zielonej

Rozdrabnianie warzyw na desce w kolorze zielonym jest praktyką zgodną z zaleceniami dotyczącymi bezpieczeństwa żywności. Deski w kolorze zielonym są przeznaczone do przygotowywania warzyw i owoców, co minimalizuje ryzyko kontaminacji krzyżowej. Rozdrabniając warzywa na dedykowanej desce, można oddzielić je od surowego mięsa czy ryb, co jest istotne dla zachowania higieny w kuchni. Przykładem może być krojenie sałaty, pomidorów czy papryki na desce zielonej, co pozwala na zachowanie świeżości i smaku składników. Przy wyborze deski warto zwrócić uwagę na materiały, z których są wykonane, preferowane są deski drewniane lub plastikowe, które łatwo można dezynfekować bez uszkadzania powierzchni. Stosowanie deski w odpowiednim kolorze nie tylko wspiera praktyki kulinarne, ale także wpisuje się w normy HACCP, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 23

Ile kcal dostarczy ser topiony?

Skład II śniadania: bułka pszenna 40 g, masło 10 g, ser topiony 20 g, pomidory 50 g
Produkt	Zawartość w 100 g produktu
Produkt	białko (g)	tłuszcz (g)	węglowodany (g)
bułka pszenna	7,3	1,5	58
masło	0,7	82,5	0,7
ser topiony	13,5	27,0	1,2
pomidor	0,9	0,2	3,6

A. 50,3 kcal

B. 48,6 kcal

C. 10,8 kcal

D. 60,3 kcal

Wybór niewłaściwych wartości kalorycznych dla sera topionego może wynikać z nieprecyzyjnych założeń dotyczących jego składu. Na przykład, odpowiedzi wskazujące na 48,6 kcal, 50,3 kcal czy 10,8 kcal nie uwzględniają rzeczywistego profilu makroskładników. Przykładowo, 10,8 kcal to zbyt niska wartość, która mogłaby sugerować jedynie minimalny kawałek sera, podczas gdy przeciętny ser topiony jest znacznie bardziej kaloryczny. Odpowiedzi 48,6 kcal i 50,3 kcal również nie oddają rzeczywistego wkładu energetycznego, ponieważ w przypadku standardowej porcji sera, kaloryczność jest zazwyczaj wyższa. Często, przy obliczaniu kalorii, mogą pojawiać się nieporozumienia związane z pomijaniem lub błędnym interpretowaniem wartości odżywczych. Kluczowe jest więc, aby zrozumieć, że ser topiony, będący produktem przetworzonym, może zawierać różne dodatki, które wpływają na jego kaloryczność. Dlatego ważne jest, aby uwzględniać pełny zakres składników i ich wartości kaloryczne w diecie, aby uniknąć nieporozumień i błędnych wniosków dotyczących ilości spożywanych kalorii. Zrozumienie wartości energetycznej produktów spożywczych jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania dietą i zbilansowanego odżywiania.

Pytanie 24

Jaką ilość groszku ptysiowego należy przygotować, aby wystarczyło na 150 porcji zupy, jeśli do jednej porcji wykorzystuje się 15 g?

A. 1500 g

B. 750 g

C. 225 g

D. 2250 g

Aby obliczyć ilość groszku ptysiowego potrzebnego do przygotowania 150 porcji zupy, należy pomnożyć liczbę porcji przez masę groszku przypadającą na jedną porcję. W tym przypadku 150 porcji mnożymy przez 15 g, co daje 2250 g. Takie podejście jest zgodne z praktykami kulinarnymi, które wymagają precyzyjnego dozowania składników, aby zapewnić spójność potrawy. W gastronomii, szczególnie w dużych lokalach, kluczowe jest dokładne obliczenie składników, aby uniknąć marnotrawstwa oraz zapewnić odpowiednią jakość serwowanych dań. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być planowanie menu w restauracji na dużą imprezę, gdzie każda porcja musi być starannie odmierzone, by zaspokoić oczekiwania klientów oraz zachować standardy wydania. Warto również podkreślić, że znajomość właściwego dozowania składników wspiera efektywność operacyjną lokalu oraz wpływa na kontrolę kosztów.

Pytanie 25

Na podstawie danych zawartych w tabeli wskaż maksymalny czas przechowywania pasternaka w chłodni.

	Grupa warzyw	Czas przechowywania w chłodni
A.	Liściowe	2 tygodnie
B.	Owocowe	5 tygodni
C.	Cebulowe	6 miesięcy
D.	Korzeniowe	8 miesięcy

A. A.

B. D.

C. B.

D. C.

Prawidłowa odpowiedź to D, ponieważ pasternak, będący warzywem korzeniowym, ma określony maksymalny czas przechowywania w chłodni. Z danych zawartych w tabeli wynika, że warzywa korzeniowe, do których należy pasternak, mogą być przechowywane do 8 miesięcy w odpowiednich warunkach. W praktyce, skuteczne przechowywanie pasternaka wymaga przestrzegania standardów dotyczących temperatury i wilgotności. Optymalna temperatura dla przechowywania warzyw korzeniowych wynosi od 0 do 4°C, co minimalizuje straty jakości i wydłuża czas przydatności do spożycia. Regularne monitorowanie warunków przechowywania oraz odpowiednie pakowanie, na przykład w siatkach lub skrzynkach, sprzyja utrzymaniu jakości pasternaka przez dłuższy czas. Wiedza o maksymalnym czasie przechowywania warzyw korzeniowych jest kluczowa dla producentów i dystrybutorów w celu optymalizacji procesów logistycznych oraz minimalizacji strat.

Pytanie 26

Podczas procesów cieplnych mięso zmienia kolor z różowego na szary, ponieważ

A. mioglobina ulega degradacji.

B. kolagen przekształca się w żelatynę.

C. glikogen podlega karmelizacji.

D. białka zmieniają swoją strukturę.

Wiele osób może błędnie sądzić, że zmiana barwy mięsa podczas obróbki cieplnej jest spowodowana procesami związanymi z białkami strukturalnymi, takimi jak kolagen, czy też reakcjami związanymi z węglowodanami, jak karmelizacja glikogenu. Chociaż kolagen rzeczywiście ulega przekształceniu w żelatynę pod wpływem wysokiej temperatury, to nie jest to główny czynnik odpowiedzialny za zmianę koloru mięsa. Kolagen odpowiada za teksturę i soczystość, ale nie ma bezpośredniego wpływu na jego barwę. Karmelizacja glikogenu, z drugiej strony, dotyczy procesów związanych z cukrami, a nie białkami, co czyni tę koncepcję mylną, ponieważ glikogen jest głównie obecny w wątrobie i mięśniach w formie glikogenu, a nie jako substancja, która bezpośrednio wpływa na kolor mięsa. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków często wynikają z mylenia roli różnych składników w mięsie oraz niedostatecznego zrozumienia biochemicznych procesów zachodzących podczas gotowania. Zrozumienie tych procesów jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnych wyników kulinarnych oraz bezpieczeństwa żywności, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w gastronomii i przemyśle spożywczym.

Pytanie 27

Jakie danie przygotowane z mielonego mięsa zalicza się do potraw duszonych?

A. Kotlety pożarskie.

B. Klopsiki

C. Kotlety mielone.

D. Sznycle ministerialne.

Klopsiki to potrawa, która zdecydowanie należy do grupy potraw duszonych. Proces duszenia polega na gotowaniu potrawy w niskiej temperaturze, często w zamkniętym naczyniu, co pozwala na zachowanie wilgoci oraz intensyfikację smaków. Klopsiki są przygotowywane z mielonego mięsa, często z dodatkiem przypraw i związków wiążących, takich jak jajka czy bułka tarta, a następnie formowane w małe kuleczki. Po uformowaniu, klopsiki najczęściej duszone są w sosie, takim jak pomidorowy lub śmietanowy. Taka metoda przygotowania sprawia, że mięso staje się niezwykle delikatne i soczyste, co czyni klopsiki idealnym daniem zarówno na rodzinny obiad, jak i na bardziej formalne okazje. Warto zaznaczyć, że duszenie to jedna z tradycyjnych technik kulinarnych, która znajduje zastosowanie w wielu kuchniach świata, a klopsiki, jako potrawa mięsna, cieszą się dużą popularnością w różnych kulturach.

Pytanie 28

Jaką metodę konserwacji żywności należy wybrać, aby papryka zachowała maksymalną ilość witaminy C?

A. Marynowanie

B. Osuszanie

C. Wędzenie

D. Zamrażanie

Suszenie, wędzenie i marynowanie papryki to metody, które niestety mogą mocno obniżyć zawartość witaminy C. Ta witamina jest dość wrażliwa na ciepło i powietrze. Suszenie niby popularne, ale naprawdę prowadzi do sporej straty składników odżywczych, bo często robi się to w wysokiej temperaturze, a to niszczy witaminy. Wędzenie z kolei używa dymu i ciepła, co też nie sprzyja zachowaniu witamin, a dodatkowo zmienia smak papryki. Marynowanie, gdzie używa się octu, też ma swoje minusy, bo kwasy mogą destabilizować witaminę C i obniżać jej zawartość. Myślenie, że wszystkie metody utrwalania są równe, to spory błąd, więc lepiej wiedzieć, co wybieramy. W końcu, żeby dobrze zachować witaminy, trzeba mieć pojęcie o tym, jak różne metody wpływają na jedzenie.

Pytanie 29

Wpływ światła na przechowywaną żywność

A. prowadzi do zakażeń mikrobiologicznych

B. opóźnia rozwój mikroorganizmów

C. przyspiesza proces wysychania

D. zwiększa tempo procesów utleniania

Światło ma istotny wpływ na jakość przechowywanej żywności, a jego obecność może przyspieszać procesy utleniania. Utlenianie to reakcja chemiczna, w której substancje w żywności, takie jak lipidy czy witaminy, reagują z tlenem, co prowadzi do ich degradacji, a w efekcie do pogorszenia jakości smakowej, zapachowej oraz wartości odżywczej produktu. W praktyce oznacza to, że żywność narażona na działanie światła, szczególnie promieni UV, jest bardziej podatna na psucie się i utratę cennych składników. Dlatego w branży spożywczej stosuje się różne metody ograniczające dostęp światła do produktów, takie jak użycie opakowań nieprzezroczystych, folii aluminiowej czy butelek z ciemnego szkła. Dobre praktyki w zakresie przechowywania żywności nakładają obowiązek zabezpieczania produktów przed światłem, co ma na celu przedłużenie ich trwałości oraz zachowanie wszystkich właściwości organoleptycznych. Przykładem zastosowania tej zasady jest przechowywanie olejów roślinnych w ciemnych butelkach, co znacząco ogranicza ich kontakt z promieniowaniem UV i minimalizuje ryzyko utleniania.

Pytanie 30

Mleko poddane obróbce UHT cechuje się

A. znacznym wzrostem zawartości bakterii kwasu mlekowego

B. utrzymywaniem właściwości mleka surowego

C. możliwością spożycia bez wcześniejszego gotowania

D. wyższą ilością witaminy C

Analiza pozostałych odpowiedzi ujawnia pewne powszechne błędne przekonania. Zwiększona zawartość witaminy C w mleku UHT jest nieprawdziwa, ponieważ proces UHT ma na celu przede wszystkim eliminację mikroorganizmów, a nie wzbogacenie mleka w witaminy. Mleko nie zawiera naturalnie dużych ilości witaminy C, a jego ilość nie zwiększa się w wyniku obróbki cieplnej. Kolejnym nieporozumieniem jest twierdzenie, że mleko UHT zachowuje cechy mleka surowego. W rzeczywistości, proces UHT zmienia strukturę niektórych białek oraz obniża zawartość niektórych enzymów i mikroelementów, co powoduje, że mleko UHT różni się od mleka surowego pod względem wartości odżywczej i sensorialnej. Ostatnia odpowiedź, sugerująca, że mleko UHT ma znacznie zwiększoną zawartość bakterii kwasu mlekowego, jest również błędna. Proces UHT, działając na zasadzie pasteryzacji w ekstremalnych warunkach, skutecznie redukuje liczbę wszelkich mikroorganizmów, w tym bakterii kwasu mlekowego. Dlatego mleko UHT jest znacznie czystsze mikrobiologicznie w porównaniu do mleka surowego, co czyni je bezpieczniejszym wyborem dla konsumentów. Te nieprawidłowe podejścia wynikają często z mylnego zapoznania się z procesami technologicznymi oraz ich skutkami na jakość produktów mleczarskich.

Pytanie 31

Stoły, regały, wagi oraz haki stanowią wyposażenie magazynów

A. nabiału

B. warzyw

C. mięsa

D. kiszonek

Odpowiedź 'mięsa' jest prawidłowa, ponieważ stoły, regały, wagi i haki są kluczowymi elementami wyposażenia magazynów przeznaczonych do przechowywania i obróbki mięsa. W kontekście magazynów mięsnych, stoły są używane do przygotowywania oraz porcjowania produktów, co jest istotne dla zapewnienia odpowiednich standardów higieny i bezpieczeństwa żywności. Regały natomiast służą do przechowywania produktów w sposób, który umożliwia łatwy dostęp do różnych rodzajów mięs, a także do ich prawidłowego oznakowania i segregacji. Wagi są niezbędne do dokładnego pomiaru masy mięsa, co bezpośrednio wpływa na kontrolę kosztów oraz efektywność procesu sprzedaży. Haki z kolei są wykorzystywane do wieszania mięsa, co pozwala na optymalne wykorzystanie przestrzeni oraz minimalizuje ryzyko zanieczyszczenia produktów. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z normą ISO 22000, która dotyczy systemów zarządzania bezpieczeństwem żywności, właściwe wyposażenie magazynów spożywczych jest kluczowe dla zapewnienia jakości i bezpieczeństwa produktów. Dlatego znajomość tych elementów wyposażenia jest istotna w branży mięsnej.

Pytanie 32

Jakie są maksymalne parametry czasowe oraz zakres temperatury do przechowywania panierowanych produktów mięsnych?

A. 12 godzin, temperatura od 0 do 4 stopni C

B. 6 godzin, temperatura od 0 do 4 stopni C

C. 6 godzin, temperatura od 8 do 12 stopni C

D. 12 godzin, temperatura od 8 do 12 stopni C

Odpowiedź 6 godzin w temperaturze od 0 do 4 stopni C jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z normami przechowywania żywności, mięso i jego przetwory powinny być przechowywane w odpowiednich warunkach, aby zminimalizować ryzyko rozwoju bakterii patogennych. W temperaturze 0-4 stopni C, procesy psucia się żywności są znacząco spowolnione, co jest szczególnie istotne w przypadku panierowanych półproduktów mięsnych, które są bardziej podatne na działanie mikroorganizmów. Na przykład, przestrzeganie tych warunków w restauracjach i zakładach gastronomicznych pozwala na zapewnienie wysokiej jakości produktów i bezpieczeństwa żywności. Zaleca się również, aby czas przechowywania nie przekraczał 6 godzin w tych warunkach, aby zminimalizować ryzyko kontaminacji. W praktyce, ciągłe monitorowanie temperatury w chłodziarkach oraz stosowanie odpowiednich termometrów do kontrolowania temperatury są kluczowe w zapewnieniu zgodności z tymi wymaganiami.

Pytanie 33

Aby uzyskać lekką konsystencję naleśników, do ciasta należy dodać

A. gazowaną wodę mineralną

B. przesianą mąkę ziemniaczaną

C. suszone drożdże

D. roztopione masło

Roztopione masło, mimo że często używane w przepisach na ciasto, nie jest składnikiem, który przyczynia się do uzyskania puszystości naleśników. Masło dodaje smaku i może wpływać na wilgotność placków, ale nie ma zdolności do wytwarzania pęcherzyków powietrza, jak ma to miejsce w przypadku wody gazowanej. Przy dodawaniu masła, konsystencja naleśników może stać się cięższa, co prowadzi do mniej pożądanych efektów końcowych. Mąka ziemniaczana, choć jest doskonałym środkiem zagęszczającym, również nie jest odpowiednia do uzyskania puszystości. Zamiast tego, nadmiar mąki ziemniaczanej może sprawić, że ciasto stanie się zbyt gęste, co negatywnie wpłynie na teksturę potrawy. Użycie suszonych drożdży to kolejny nietrafiony wybór. Drożdże są stosowane w pieczeniu chleba i innych wypieków, gdzie wymagana jest fermentacja i wytwarzanie CO2, ale w przepisie na naleśniki nie są one standardem. Naleśniki nie potrzebują fermentacji, a ich struktura opiera się na szybkości przygotowania ciasta. Stosowanie drożdży w tym kontekście może prowadzić do nieprzyjemnego smaku i nieprawidłowej konsystencji. Ostatecznie, kluczem do uzyskania idealnych naleśników jest zrozumienie roli składników, a ich niewłaściwe zastosowanie może skutkować niezadowalającym rezultatem.

Pytanie 34

Który z poniższych skrótów dotyczy kluczowego systemu gwarantującego bezpieczeństwo zdrowotne żywności?

A. WHO

B. HACCP

C. San-Epid

D. PZH

San-Epid to instytucja odpowiedzialna za zdrowie publiczne w Polsce, w tym nadzór nad bezpieczeństwem żywności, ale nie jest to system ani standard zapewniający bezpieczeństwo żywności. Z kolei PZH (Państwowy Zakład Higieny) pełni rolę instytutu badawczego i monitoruje stan zdrowia publicznego, jednak również nie jest to specyficzny system zarządzania bezpieczeństwem żywności. WHO, czyli Światowa Organizacja Zdrowia, działa na poziomie międzynarodowym, dostarczając wytyczne i zalecenia dotyczące zdrowia publicznego, w tym bezpieczeństwa żywności, ale nie jest bezpośrednim systemem nadzoru nad bezpieczeństwem żywności. Często spotykanym błędem jest mylenie instytucji z konkretnymi systemami operacyjnymi. Użytkownicy mogą sądzić, że każda z wymienionych odpowiedzi odnosi się do bezpieczeństwa żywności, jednak tylko HACCP stanowi ramy systemowe, które są wykorzystywane w praktyce przemysłowej do zapewnienia bezpieczeństwa produktów spożywczych. Ważne jest zrozumienie, że odpowiednie instytucje, choć istotne, nie zastępują stosowania konkretnych narzędzi i standardów, takich jak HACCP, które są kluczowe dla skutecznego zarządzania ryzykiem w obszarze żywności.

Pytanie 35

Reakcje Maillarda mają miejsce w trakcie wytwarzania

A. ziemniaków gotowanych

B. kotletów

C. pulpetów z drobiu

D. sałatek

Reakcje Maillarda są kluczowe w przetwarzaniu żywności, ale nie są one związane z przygotowaniem surówek ani ziemniaków gotowanych w wodzie. Surówki, które składają się głównie z surowych warzyw, nie przechodzą przez proces obróbki cieplnej, a tym samym nie mogą wytworzyć związków Maillarda. W przypadku ziemniaków gotowanych w wodzie, również brak jest zaawansowanego procesu chemicznego, który zachodzi w wyższych temperaturach, jak to ma miejsce podczas smażenia lub pieczenia. Pulpety drobiowe, choć poddawane są obróbce cieplnej, zazwyczaj są gotowane na parze lub duszone, co również nie sprzyja powstawaniu związków Maillarda. Istotnym błędem myślowym jest zakładanie, że każda forma obróbki cieplnej automatycznie prowadzi do reakcji Maillarda. W rzeczywistości, aby ta reakcja mogła zajść, muszą zostać spełnione konkretne warunki, takie jak odpowiednia temperatura (zwykle powyżej 140°C) oraz obecność cukrów. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnicy między różnymi metodami gotowania oraz ich wpływem na smak i teksturę potraw, co jest fundamentalne w gastronomii i kulinariach profesjonalnych.

Pytanie 36

Wybierz rodzaje kasz, które nadają się do przygotowania w sypkiej formie, z zachowaniem odpowiednich zasad obróbki cieplnej oraz proporcji wody.

A. Kasza manna, pęczak

B. Ryż, kasza manna

C. Ryż, kasza perłowa

D. Kasza kukurydziana, ryż

W wyborze kasz do gotowania na sypko, ważne jest zrozumienie, że nie wszystkie kasze nadają się do tego celu z powodu różnicy w ich strukturze oraz sposobie obróbki cieplnej. Kasza manna, na przykład, jest bardzo drobno mielona i po ugotowaniu ma tendencję do tworzenia kleistej masy, co czyni ją nieodpowiednią do uzyskania sypkiej konsystencji. Typowe błędy związane z wyborem kaszy polegają na myleniu typów kasz i ich właściwości. Kasza kukurydziana ma specyficzną strukturę i wymaga więcej wody oraz dłuższego czasu gotowania, co również może prowadzić do kleistej konsystencji. Pęczak, z kolei, jest często przygotowywany na bardziej miękko, co sprawia, że także nie nadaje się do gotowania na sypko. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, ponieważ błędny wybór kaszy może prowadzić do nieudanych potraw i frustracji w kuchni. Aby uniknąć takich sytuacji, warto zapoznać się z właściwymi proporcjami i technikami gotowania dla każdej z kasz, co pozwoli na uzyskanie pożądanych efektów kulinarnych. Dobre praktyki kulinarne sugerują również testowanie różnych kasz przed ich zastosowaniem w przepisach, co pozwala na lepsze dopasowanie do oczekiwanej konsystencji i smaku potrawy.

Pytanie 37

Ile węglowodanów dostarczy drugie śniadanie?

Skład II śniadania: bułka pszenna 40 g, masło 10 g, ser topiony 20 g, pomidory 50 g
Produkt	Zawartość w 100 g produktu
Produkt	białko (g)	tłuszcz (g)	węglowodany (g)
bułka pszenna	7,3	1,5	58
masło	0,7	82,5	0,7
ser topiony	13,5	27,0	1,2
pomidor	0,9	0,2	3,6

A. 40,8 g

B. 33,9 g

C. 25,3 g

D. 20,3 g

Widzę, że wybrałeś odpowiedź, która nie wynosi 25,3 g. To często zdarza się z powodu błędnych założeń w obliczeniach. Wiele osób myli się i dodaje węglowodany, nie zwracając uwagi na wagę składników. Może być tak, że ktoś nie uwzględnia wagi jednego ze składników, przez co wyniki mogą być zawyżone. Czasami mylimy też zawartość węglowodanów w 100 g produktu z tym, jak to wygląda w standardowych porcjach, a to też prowadzi do błędnych wyników. Ważne jest, by pamiętać, że każdy produkt ma inną ilość węglowodanów, a to, ile ich spożywamy, zależy od tego, ile danego składnika weźmiemy. Żeby uniknąć takich pomyłek, warto korzystać z tabel kalorycznych i dokładnie ważyć składniki. Przydatne mogą być też aplikacje do śledzenia wartości odżywczych, które za nas robią te obliczenia. I pamiętajmy, że niektóre produkty mają dużo błonnika, który nie wlicza się do pełnych węglowodanów przyswajalnych, co jeszcze bardziej komplikuje sprawę. Zrozumienie tych zasad to podstawa, żeby lepiej zarządzać swoją dietą.

Pytanie 38

Jaja serwowane w szklance są częścią śniadania

A. kontynentalnego

B. myśliwskiego

C. angielskiego

D. wiedeńskiego

Odpowiedź wskazująca na jaja w szklance jako element kuchni wiedeńskiej jest poprawna z kilku powodów. Jaja w szklance to popularna forma podania jajek w regionie Austrii, a szczególnie w Wiedniu. Tradycyjnie serwuje się je w szklankach, co pozwala na ich estetyczne zaprezentowanie oraz ułatwia spożycie. Wiedeńskie śniadanie często obejmuje różnorodne dania, w tym jaja na miękko, które są podawane w szklankach, co czyni je nieodłącznym elementem tego posiłku. Warto również zauważyć, że kuchnia wiedeńska jest znana z dbałości o prezentację potraw oraz ich smak, co sprawia, że jaja w szklance stanowią doskonały przykład połączenia prostoty i elegancji. Dodatkowo, w kuchni wiedeńskiej jaja są często zestawiane z lokalnymi produktami, takimi jak chleb czy masło, co podkreśla ich unikalność. Jaja w szklance stanowią także doskonałe źródło białka, co czyni je zdrową alternatywą na śniadanie.

Pytanie 39

Co to jest nerkówka?

A. część lędźwiowo-brzuszna cielęcej półtuszy

B. potrawka z nerek wieprzowych duszonych w czerwonym winie

C. gatunek handlowy białej fasoli

D. zupa z cielęcych nerek o kwaśnym smaku z dodatkiem śmietany

Fasola biała, zupa z nerek cielęcych i potrawka z nerek wieprzowych to elementy zupełnie odrębne od pojęcia nerkówki, co może prowadzić do mylnych skojarzeń. Fasola biała, jako gatunek handlowy, jest rośliną strączkową, która nie ma żadnego związku z mięsem cielęcym ani jego przetworami. Pomimo jej wszechstronności w kuchni, nie może być mylona z mięsem, które pochodzi z narządów wewnętrznych zwierząt. Zupa z nerek cielęcych, znana z kwaśnego smaku i dodatku śmietany, to danie, które wykorzystuje nerki, ale nie ma żadnego związku z lędźwiowo-brzuszną częścią cielęciny. Wreszcie, potrawka z nerek wieprzowych duszonych w czerwonym winie, choć smakowita, odnosi się do zupełnie innego typu przetworów mięsnych. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, obejmują zbytnie upraszczanie pojęć kulinarnych oraz brak zrozumienia różnic pomiędzy różnymi częściami tuszy zwierzęcej. To pokazuje, jak istotne jest, aby w pełni zrozumieć terminologię kulinarną oraz różnorodność przetworów mięsnych w kontekście ich zastosowania w kuchni.

Pytanie 40

Po oparzeniu gorącym olejem, na skórze utworzyły się pęcherze wypełnione płynem surowiczym. Jak należy postąpić z miejscem oparzenia?

A. opatrzyć jałowym opatrunkiem

B. zalać zimną wodą

C. nasmarować maścią i owinąć

D. przepłukać spirytusem

Odpowiedź "opatrzyć jałowym opatrunkiem" jest jak najbardziej trafna. Przy oparzeniach, zwłaszcza tych od gorącego tłuszczu, ważne jest, żeby dobrze zabezpieczyć ranę. Jałowy opatrunek to taka bariera, która chroni przed zanieczyszczeniem i infekcją. Wiesz, dobrze jest też unikać dotykania pęcherzy, bo ich przebicie może prowadzić do zakażeń. Najpierw trzeba schłodzić to miejsce zimną wodą przez przynajmniej 20 minut, żeby złagodzić ból i zmniejszyć uszkodzenia skóry. Dopiero potem nakładamy jałowy opatrunek, który trzeba zmieniać, kiedy zajdzie taka potrzeba. Z moich doświadczeń wynika, że stosowanie się do tych zasad jest naprawdę ważne, bo pomaga uniknąć powikłań.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej