Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik fotografii i multimediów
  • Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
  • Data rozpoczęcia: 6 czerwca 2025 17:43
  • Data zakończenia: 6 czerwca 2025 17:58

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

W jakiej najmniejszej odległości przedmiotowej (oznaczonej x) od obiektu, który jest fotografowany, powinien znajdować się aparat z obiektywem o ogniskowej f, aby uzyskany obraz był rzeczywisty, odwrócony i zmniejszony dwukrotnie?

A. x < f
B. x = f
C. x > 2f
D. x = 2f
Aby uzyskać rzeczywisty, odwrócony i dwukrotnie pomniejszony obraz fotografowanego obiektu, aparat z obiektywem o ogniskowej f musi być umieszczony w odległości większej niż 2f od obiektu. W przypadku soczewek skupiających, obraz rzeczywisty powstaje, gdy przedmiot znajduje się poza ogniskiem soczewki, a jego odległość od obiektywu musi być odpowiednio dostosowana do wymagań dotyczących skalowania obrazu. Na przykład, jeśli ogniskowa obiektywu wynosi 50 mm, aparat powinien być umiejscowiony w odległości przekraczającej 100 mm od obiektu, aby uzyskać pożądany efekt. W praktyce, w fotografii portretowej lub produktowej, takie ustawienie pozwala na uzyskanie ostrego i odpowiednio skadrowanego obrazu, co jest kluczowe w pracy zawodowych fotografów. Standardy takie jak wybór odpowiednich obiektywów i ich zastosowanie w zależności od odległości od obiektu są niezbędne w fotografii, aby zapewnić wysoką jakość obrazów oraz ich użyteczność w różnych kontekstach. Dlatego znajomość zasad optyki i ich praktyczne zastosowanie ma fundamentalne znaczenie w procesie tworzenia obrazów.
Pytanie 2

Określ minimalną ilość ujęć tego samego obiektu, koniecznych do wykonania fotografii w technice High Dynamic Range.

A. 2÷3 ujęć
B. 5÷6 ujęć
C. 4÷5 ujęć
D. 0÷2 ujęć
Odpowiedź 2÷3 ujęć jest poprawna, ponieważ technika High Dynamic Range (HDR) polega na połączeniu kilku zdjęć tego samego obiektu, wykonanych przy różnych ustawieniach ekspozycji. W praktyce oznacza to, że potrzeba minimum dwóch do trzech ujęć, aby uzyskać pełen zakres tonalny od najciemniejszych do najjaśniejszych partii obrazu. Przyjmuje się, że jedno zdjęcie wykonane z prawidłowym naświetleniem uchwyci jedynie szczegóły w średnich tonach, podczas gdy inne zdjęcia o różnych czasach naświetlania pozwalają na uchwycenie detali w cieniach i światłach. Na przykład, jedno zdjęcie może być poprawnie naświetlone dla jasnych fragmentów sceny, drugie dla ciemnych, a trzecie może być prześwietlone, aby zarejestrować detale w najjaśniejszych partiach. W praktyce wykorzystanie HDR ma na celu stworzenie zdjęcia o znacznie szerszym zakresie dynamiki, co jest szczególnie przydatne w fotografii krajobrazowej, architektonicznej oraz w sytuacjach z trudnym oświetleniem. Dobre praktyki w HDR obejmują użycie statywu dla zapewnienia stabilności oraz użycie programów graficznych do łączenia zdjęć, co pozwala na uzyskanie najlepszego możliwego efektu końcowego.
Pytanie 3

Jakiego filtru fotograficznego należy użyć do uzyskania właściwej reprodukcji kolorów na zdjęciu, wykonanym w plenerze przy naturalnym oświetleniu, wykorzystując film stworzony do światła żarowego?

A. Konwersyjny niebieski
B. Konwersyjny łososiowy
C. Korekcyjny łososiowy
D. Korekcyjny niebieski
Odpowiedź z filtrami konwersyjnymi łososiowymi jest jak najbardziej na miejscu, bo działa to tak, że filtr ten kompensuje zafarb, który może się pojawić przy fotografowaniu w świetle żarowym. Światło żarowe ma tendencję do nadawania pomarańczowych tonów, co powoduje, że kolory wyglądają nienaturalnie. Filtr łososiowy dodaje trochę chłodniejszych odcieni, co pomaga zrównoważyć te ciepłe kolory i sprawia, że zdjęcia są bardziej realistyczne. Bardzo przydaje się to zwłaszcza w pomieszczeniach, gdzie źródło światła to tradycyjne żarówki. W branży fotograficznej standardowo korzysta się z filtrów, aby dostosować kolorystykę do źródła światła, co jest ważne, żeby kolory były wiernie oddane. Dodatkowo, filtry konwersyjne pomagają uzyskać jednorodną kolorystykę, gdy robimy zdjęcia w różnych warunkach oświetleniowych, co jest kluczowe dla profesjonalistów. Nie zapominaj też o kwestiach technicznych, takich jak kontrast i jasność obrazu, które też mogą być zmieniane przez odpowiednie filtry.
Pytanie 4

Który z wymienionych algorytmów kompresji obrazu jest bezstratny?

A. MP3
B. JPEG
C. LZW
D. GIF
JPEG jest jednym z najpopularniejszych formatów kompresji stratnej dla obrazów fotograficznych. Jego algorytm opiera się na redukcji danych wizualnych, które ludzkie oko mniej zauważa, co prowadzi do utraty pewnych szczegółów w celu uzyskania mniejszego rozmiaru pliku. Jest to świetne rozwiązanie dla zdjęć o dużej rozdzielczości, gdzie pewna strata jakości jest akceptowalna w zamian za znaczne zmniejszenie rozmiaru pliku. GIF, choć wspiera kompresję bezstratną przez LZW, jest ograniczony do palety 256 kolorów, co w praktyce powoduje stratę jakości przy bardziej skomplikowanych obrazach z większą ilością odcieni. W rzeczywistości, GIF jest używany głównie do prostych grafik i animacji. MP3, choć nie jest algorytmem kompresji obrazu, ale dźwięku, także jest stratny. Opiera się na psychoakustycznym modelu ludzkiego słuchu, by odrzucić częstotliwości, które są mniej słyszalne dla przeciętnego człowieka. Błędne jest myślenie, że każdy format kompresji, który zmniejsza rozmiar pliku, robi to bez strat jakości — w wielu przypadkach, takich jak JPEG czy MP3, rozmiar pliku jest zmniejszany kosztem jakości, co nie jest akceptowalne w kontekście niektórych zastosowań profesjonalnych. Zrozumienie różnic między algorytmami stratnymi i bezstratnymi jest kluczowe w wyborze odpowiednich narzędzi do konkretnego zadania w obróbce obrazów.
Pytanie 5

Obrazy przeznaczone do druku w poligrafii zapisuje się w przestrzeni kolorystycznej

A. HSV
B. RGB
C. CMYK
D. sRGB
Tryb koloru CMYK (Cyan, Magenta, Yellow, Key/Black) jest standardowym modelem stosowanym w druku poligraficznym. W przeciwieństwie do modeli RGB (Red, Green, Blue), które są używane głównie w wyświetlaczach, CMYK jest zaprojektowany tak, aby najlepiej odwzorować kolory na papierze. Podczas druku, kolory są tworzone przez nakładanie warstw atramentu, co sprawia, że model CMYK jest bardziej odpowiedni do tego celu. Przykładowo, gdy projektujemy materiały reklamowe, jak ulotki czy plakaty, pliki muszą być zapisane w tym trybie, aby zapewnić dokładność kolorów po wydruku. W wielu programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop czy Illustrator, możemy ustawić tryb koloru na CMYK, co pozwala na precyzyjne zarządzanie kolorami i ich odwzorowaniem w finalnym produkcie. Zastosowanie tego modelu w druku gwarantuje, że efekty wizualne będą zgodne z oczekiwaniami, co jest kluczowe w procesie poligraficznym.
Pytanie 6

Aby poprawnie uchwycić detale w cieniach i światłach na zdjęciu, należy skorzystać z techniki łączenia kilku ekspozycji, znanej jako

A. ISO Bracketing
B. Timelapse
C. HDR
D. Cross-processing
ISO Bracketing polega na robieniu serii zdjęć z różnymi ustawieniami czułości ISO, co może wpływać na szum w zdjęciu, ale nie bezpośrednio na uchwycenie szczegółów w cieniach i światłach. Jest to technika, która bardziej nadaje się do testowania tego, jak różne wartości ISO wpływają na jakość zdjęcia, a nie do poprawy zakresu dynamicznego samego obrazu. Cross-processing to technika stosowana w fotografii analogowej, polegająca na wywoływaniu filmu w chemikaliach przeznaczonych dla innego rodzaju filmu. Daje to zazwyczaj nietypowe kolory i kontrasty, ale nie poprawia detali w cieniach i światłach w sposób, w jaki robi to HDR. W kontekście cyfrowym, jest to raczej kwestia postprodukcji, a nie balansowania ekspozycji. Timelapse to technika polegająca na robieniu serii zdjęć w regularnych odstępach czasu, które następnie są odtwarzane w szybszym tempie, by pokazać procesy zachodzące powoli, jak np. ruch chmur czy kwitnienie roślin. Nie ma ona związku z poprawą zakresu dynamicznego ani szczegółowością cieni i świateł na pojedynczym obrazie. Wykorzystanie Timelapse służy do innych celów kreatywnych i dokumentacyjnych niż poprawa jakości samego zdjęcia w zakresie dynamicznym.
Pytanie 7

Dedykowane narzędzie do zarządzania biblioteką zdjęć i ich wstępnej obróbki to

A. Adobe InDesign
B. Adobe Illustrator
C. Adobe Lightroom
D. CorelDRAW
Adobe Lightroom to specjalistyczne oprogramowanie zaprojektowane z myślą o fotografach, które umożliwia zarządzanie dużą ilością zdjęć oraz ich wstępną obróbkę. Program ten oferuje zaawansowane narzędzia do kategoryzacji, tagowania oraz przeszukiwania zdjęć, co jest niezwykle istotne w pracy z dużymi zbiorami fotograficznymi. Dzięki Lightroomowi można łatwo organizować zdjęcia w kolekcje, co znacząco ułatwia pracę nad projektami fotograficznymi. Oferuje również wiele funkcji edycyjnych, takich jak korekta kolorów, dostosowanie jasności, czy retusz, co pozwala na przygotowanie zdjęć do publikacji. To oprogramowanie wspiera również standardy pracy w branży, na przykład poprzez obsługę profili kolorów, co jest kluczowe dla uzyskania spójnych rezultatów w różnych mediach. Użytkownicy doceniają również możliwość synchronizacji z urządzeniami mobilnymi, co pozwala na edycję zdjęć w dowolnym miejscu. Lightroom stał się niezbędnym narzędziem w warsztacie wielu profesjonalnych fotografów.
Pytanie 8

Aby uzyskać nocne zdjęcie z efektem rozmytych smug światła bez zakłóceń, trzeba zastosować długi czas ekspozycji, statyw, wężyk spustowy oraz ustawić czułość matrycy na wartość

A. ISO 400
B. ISO 100
C. ISO 200
D. ISO 800
Wybór wyższych wartości ISO, takich jak 400, 200, czy 800, prowadzi do nadmiernego ziarna w zdjęciach, co jest szczególnie niepożądane podczas nocnej fotografii z długim czasem naświetlania. Wyższe ustawienia ISO zwiększają czułość matrycy na światło, co może wydawać się korzystne w ciemnych warunkach, jednak w przypadku długiego naświetlania, efektem tego jest znaczny wzrost szumów. Szumy te powstają na skutek podwyższonego poziomu czułości matrycy, co prowadzi do nieestetycznego wyglądu zdjęć, szczególnie w jednolitych obszarach, takich jak niebo. Użytkownicy często popełniają błąd sądząc, że wyższe ISO w każdej sytuacji poprawi jakość zdjęcia, co jest mylące. W rzeczywistości, kluczowe w nocnej fotografii jest osiągnięcie równowagi między czasem naświetlania, przysłoną a wartością ISO. Dobrą praktyką jest zawsze zaczynać od najniższego możliwego ISO, aby zminimalizować szumy i umożliwić dłuższe naświetlanie. Warto zauważyć, że przy korzystaniu z wyższych wartości ISO, czas naświetlania powinien być odpowiednio krótszy, co nie zawsze pozwoli na uzyskanie pożądanego efektu smug świetlnych. Rozumienie tej balansu jest kluczowe w fotografii, a ignorowanie tego aspektu może prowadzić do niezadowalających rezultatów.
Pytanie 9

Który z poniższych formatów plików pozwala na osiągnięcie najwyższego poziomu kompresji?

A. JPEG
B. PSD
C. TIFF
D. PNG
Inne formaty, jak TIFF, PSD czy PNG, nie są zbyt dobrze przystosowane do kompresji stratnej, dlatego nie potrafią tak skutecznie zmniejszyć rozmiaru pliku jak JPEG. Na przykład, TIFF (Tagged Image File Format) daje świetną jakość obrazu i obsługuje różne profile kolorów, ale pliki są często znacznie większe, bo można je zapisywać bezstratnie. TIFF działa głównie w profesjonalnej grafice i druku, gdzie jakość i detale są ważniejsze niż oszczędność miejsca. Jeżeli chodzi o PSD (Photoshop Document), to jest to format związany z Adobe Photoshop i też nie korzysta z kompresji stratnej, przez co pliki mogą być naprawdę spore, zwłaszcza jak zawierają dużo warstw. Z kolei PNG (Portable Network Graphics) to format bezstratny, który zachowuje pełną jakość, ale nie robi tak dużego spadku rozmiaru jak JPEG. PNG jest super do grafik z przezroczystościami i ostrych obrazów, jak logotypy. Wybierając format, warto mieć na uwadze, że różne metody kompresji mają swoje unikalne zastosowania i w zależności od tego, co chcemy osiągnąć, mogą być potrzebne różne formaty, biorąc pod uwagę jakość, rozmiar pliku i cel zastosowania.
Pytanie 10

Materiał, który nie wywołuje reakcji alergicznych na światło, reaguje na promieniowanie o kolorze

A. zielonym
B. niebieskim
C. żółtym
D. czerwonym
Odpowiedzi wskazujące na czułość materiału na światło o barwie czerwonej, zielonej czy żółtej opierają się na nieporozumieniu co do zasad działania materiałów optycznych oraz ich interakcji z różnymi długościami fal świetlnych. Barwa czerwona, będąca na końcu widma, często wiąże się z przesunięciem ku dłuższym falom, co może prowadzić do sytuacji, w której materiały nieuczulone optycznie mogą absorbować część tego zakresu, zniekształcając obraz. W przypadku barwy zielonej, choć niektóre materiały mogą być na nią czułe, nie jest to standardowa właściwość materiałów optycznie neutralnych. Materiały te powinny charakteryzować się równomiernym rozkładem transmisji w całym zakresie widma widzialnego, co oznacza, że ich czułość na konkretne kolory jest zredukowana. Z kolei barwa żółta, będąca połączeniem czerwonego i zielonego światła, również nie jest związana z optycznym neutralnością materiału. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich wniosków, wynikają z pomieszania pojęć dotyczących filtracji barwnej i materiałów, które mają zachować optyczną neutralność. Warto pamiętać, że w branży optycznej materiały optycznie neutralne są kluczowe dla zachowania integralności wizualnej, co podkreśla znaczenie ich właściwej selekcji w projektach technologicznych.
Pytanie 11

Aby uzyskać najwyższą jakość zdjęć w zakładzie fotograficznym, najlepiej zapisać je w rozdzielczości

A. 300 ppi
B. 0 ppi
C. 72 ppi
D. 150 ppi
Wybór rozdzielczości 150 ppi może wydawać się kuszący, szczególnie w kontekście szybszego ładowania plików i mniejszych rozmiarów, jednak nie jest to optymalna opcja dla zdjęć przeznaczonych do druku. Taka rozdzielczość zazwyczaj skutkuje utratą szczegółów, co może być nieakceptowalne w kontekście profesjonalnej fotografii. Wydrukowane obrazy mogą wyglądać rozmyte, a detale mogą być niewyraźne, co negatywnie wpływa na odbiór wizualny. Rozdzielczość 72 ppi, z kolei, została stworzona z myślą o wyświetlaniu obrazów w internecie, gdzie nie jest wymagana tak wysoka jakość jak w druku. Przy takich wartościach, szczególnie dla dużych zdjęć, uzyskuje się efekt rozmycia. Z kolei zapisanie obrazu w 0 ppi jest technicznie niemożliwe i w praktyce nie ma sensu, ponieważ nie odwzorowuje żadnej jakości. Powszechnym błędem jest przekonanie, że im niższa rozdzielczość, tym szybciej i łatwiej można pracować z plikami. W rzeczywistości, dla profesjonalnych zastosowań, jak fotografia artystyczna czy dokumentacyjna, zaleca się dążenie do wartości minimalnych 300 ppi, co zapewnia odpowiednią jakość i szczegółowość niezbędną na etapie produkcji. Ważne jest, aby zrozumieć, że jakość obrazu w druku jest ściśle związana z jego rozdzielczością i każda decyzja dotycząca parametrów pliku powinna być podejmowana w kontekście końcowego zastosowania.
Pytanie 12

Aby uzyskać portret z szeroką paletą tonów, należy użyć filmu negatywowego w formacie małoobrazkowym

A. format 120 o niskiej kontrastowości
B. format 135 o wysokiej kontrastowości
C. format 120 o wysokiej kontrastowości
D. format 135 o niskiej kontrastowości
Odpowiedź, że 'typ 135 o małej kontrastowości' jest dobra, bo taki film świetnie sprawdza się w portretach z szerokim zakresem tonalnym. Z mojego doświadczenia, daje on fajne, naturalne przejścia między cieniami a światłami, co jest mega ważne w tej dziedzinie. Używając takiego filmu, fotografowie mogą lepiej uchwycić różnice w tonach skóry, co przy portretach jest kluczowe. Często wybiera się go, gdy oświetlenie jest równomierne, na przykład w studiu lub przy rozproszonym świetle. Takie filmy są też lepsze do obróbki, więc można zrobić więcej w postprodukcji. Dużo profesjonalnych fotografów korzysta z tych negatywów, bo dobrze się na nich pracuje.
Pytanie 13

Tryb działania aparatu fotograficznego, w którym rejestracja obrazu odbywa się z priorytetem migawki, jest oznaczony symbolem literowym

A. P
B. A/AV
C. T/TV
D. M
Tryb pracy aparatu oznaczony symbolem T/TV (Time Value) jest trybem, który pozwala fotografowi ustawić czas otwarcia migawki, podczas gdy aparat automatycznie dobiera odpowiednią wartość przysłony, aby uzyskać poprawną ekspozycję. To podejście daje fotografowi kontrolę nad dynamiką uchwyconego obrazu, co jest niezwykle przydatne w sytuacjach, gdy ruch odgrywa kluczową rolę, na przykład podczas fotografowania sportów czy innych dynamicznych scen. Dobrze dobrany czas otwarcia migawki może pomóc w zamrożeniu ruchu lub w uzyskaniu efektu rozmycia, co dodaje głębi i dramatyzmu zdjęciom. Użycie trybu T/TV jest zgodne z zasadami fotografii, które podkreślają znaczenie balansu między czasem migawki a wartością przysłony, co jest kluczowe dla uzyskania estetycznych i technicznie poprawnych obrazów. Dlatego ten tryb jest w szczególności polecany dla fotografów, którzy chcą mieć większą kontrolę nad efektem wizualnym swoich zdjęć, korzystając z doświadczeń i technik uznawanych w branży fotograficznej.
Pytanie 14

W fotografowaniu obiektów transparentnych i półprzezroczystych technika cross polarization polega na

A. umieszczeniu filtrów polaryzacyjnych zarówno na źródle światła, jak i na obiektywie
B. fotografowaniu obiektu w dwóch różnych płaszczyznach polaryzacji
C. użyciu techniki HDR z filtrem polaryzacyjnym na obiektywie
D. zastosowaniu dwóch źródeł światła o przeciwnych temperaturach barwowych
Technika cross polarization w fotografii obiektów transparentnych i półprzezroczystych polega na umieszczeniu filtrów polaryzacyjnych zarówno na źródle światła, jak i na obiektywie aparatu. Dzięki temu można skutecznie zredukować odbicia światła, które utrudniają uzyskanie wyraźnych i szczegółowych zdjęć takich obiektów. Filtr polaryzacyjny działa na zasadzie przepuszczania tylko światła o określonej polaryzacji, co jest kluczowe w przypadku fotografowania szkła, wody czy innych przezroczystych materiałów. Na przykład, w przypadku fotografowania szkła, użycie filtrów polaryzacyjnych może znacząco poprawić kontrast, a także zredukować odblaski, co pozwala na uchwycenie detali, które normalnie byłyby niewidoczne. W praktyce, taka technika jest szeroko stosowana w fotografii produktowej, jak i w naukowym dokumentowaniu materiałów, gdzie precyzyjne odwzorowanie faktury i struktury materiału jest kluczowe. W standardach fotografii, techniki polaryzacyjne są uważane za jedne z najlepszych praktyk w pracy z obiektami o specyficznych właściwościach optycznych.
Pytanie 15

Podczas ręcznej obróbki filmu czarno-białego temperatura wywoływacza powinna wynosić 20°C. Jeśli temperatura jest wyższa, należy

A. skrócić czas wywoływania o 10% na każdy stopień Celsjusza powyżej 20°C
B. wydłużyć czas wywoływania o 10% za każdy stopień Celsjusza powyżej 20°C
C. dodać niewielką ilość utrwalacza do wywoływacza, kierując się zasadą: 1 łyżeczka utrwalacza na każdy stopień powyżej 20°C
D. zaniechać mieszania, aby spowolnić proces wywoływania
Odpowiedź, która mówi o skróceniu czasu wywoływania o 10% na każdy stopień Celsjusza powyżej 20°C, jest zgodna z podstawowymi zasadami chemii stosowanej w fotografii analogowej. Wysoka temperatura przyspiesza reakcje chemiczne, co oznacza, że wywoływacz działa intensywniej, gdy jego temperatura jest wyższa od zalecanej. Każdy stopień Celsjusza powyżej 20°C zwiększa tempo reakcji, co skutkuje nadmiernym wywołaniem filmu. Dlatego, aby uzyskać optymalne rezultaty, czas wywoływania powinien być odpowiednio skracany. W praktyce, jeśli wywołujesz film w temperaturze 22°C, to powinieneś skrócić czas wywoływania o 20% (2 stopnie Celsjusza powyżej 20°C). Dzięki temu unikniesz prześwietlenia negatywu, co jest kluczowe dla zachowania jakości obrazu. Warto również zaznaczyć, że standardowe wytyczne, takie jak te zawarte w instrukcjach producentów chemikaliów fotograficznych, potwierdzają tę zasadę, co czyni ją fundamentalną w procesie ręcznej obróbki filmów czarno-białych.
Pytanie 16

Biometryczne zdjęcie o wymiarach 3,5 x 4,5 cm powinno

A. przedstawiać profil głowy, wzrok przymknięty, uśmiech na twarzy
B. przedstawiać profil głowy, wzrok na wprost aparatu, uśmiech na twarzy
C. obejmować całą głowę, wzrok zwrócony w bok
D. obejmować całą głowę, wzrok skierowany do aparatu
Zdjęcie biometryczne o wymiarach 3,5 x 4,5 cm powinno obejmować całą głowę, a wzrok powinien być skierowany bezpośrednio do obiektywu aparatu. Taki układ zapewnia, że zdjęcie jest zgodne z wymaganiami wielu instytucji, takich jak urzędy paszportowe czy inne organy administracyjne. Wzrok skierowany na wprost pozwala na jednoznaczne rozpoznanie rysów twarzy, co jest kluczowe w kontekście identyfikacji biometrycznej. Przykładowo, wiele krajów wymaga, aby zdjęcia do dokumentów tożsamości były wykonane w taki sposób, aby twarz była idealnie widoczna, bez zasłaniania przez włosy lub inne elementy. Ponadto, istotne jest, aby zdjęcie było wykonane w odpowiednich warunkach oświetleniowych, co wpływa na ostrość i jakość obrazu. Takie podejście do wykonania zdjęcia biometrycznego jest zgodne ze standardami ISO/IEC 19794-5, które regulują kwestie związane z obrazowaniem biometrycznym, w tym zdjęciami paszportowymi.
Pytanie 17

Najnowsza technologia druku zdjęć digigraphy to

A. metoda tworzenia wydruków holograficznych na papierze fotograficznym
B. technika bezpośredniego druku na materiałach metalicznych
C. proces druku pigmentowego certyfikowany pod względem trwałości i wierności kolorów
D. cyfrowa imitacja procesu dageotypii z użyciem nowoczesnych materiałów
Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego technologii druku i jej zastosowań. Na przykład, cyfrowa imitacja procesu dageotypii z użyciem nowoczesnych materiałów nie odzwierciedla istoty digigraphy. Dageotypia to jedna z najstarszych technik fotograficznych, która opiera się na chemicznym procesie wytwarzania obrazu, a nie na druku pigmentowym. Próba porównania tych dwóch metod przynosi mylne wnioski, ponieważ każda z nich ma swoje unikalne właściwości i zastosowania. Kolejna odpowiedź dotycząca tworzenia wydruków holograficznych na papierze fotograficznym również jest nieadekwatna, gdyż holografia jest zupełnie inną dziedziną, koncentrującą się na trójwymiarowym obrazie. Technika ta wymaga specjalistycznych narzędzi i nie odnosi się do standardów trwania i wierności kolorów, jak w przypadku digigraphy. Z kolei bezpośredni druk na materiałach metalicznych jest technologią, która może być używana w różnych branżach, ale nie ma związku z certyfikowanym procesem druku pigmentowego, który jest kluczowy dla digigraphy. Rozumienie tych różnic jest kluczowe, aby unikać błędnych interpretacji technologii druku oraz ich właściwości. Warto także podkreślić, że zrozumienie i zastosowanie odpowiednich standardów w druku jest niezbędne dla zapewnienia jakości oraz długowieczności wydruków, co jest priorytetem w branży fotograficznej i artystycznej.
Pytanie 18

Drukując album fotograficzny najlepiej wybrać

A. papier kredowy o gramaturze 80-100 g/m²
B. papier offsetowy o gramaturze 120-170 g/m²
C. papier ryżowy o gramaturze 180-220 g/m²
D. papier bezkwasowy o gramaturze 250-300 g/m²
Wybór papieru do druku albumów fotograficznych jest istotny, a błędne odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia właściwości materiałów. Papier kredowy o gramaturze 80-100 g/m², mimo że jest popularny w druku ulotek czy katalogów, nie nadaje się do albumów fotograficznych. Jest zbyt cienki, co sprawia, że zdjęcia mogą się łatwo uszkodzić, a ich jakość będzie gorsza. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że niższa gramatura to oszczędność, ale w rzeczywistości grozi to szybkim zniszczeniem albumu. Podobnie papier offsetowy o gramaturze 120-170 g/m², choć lepszy od kredowego, nie zapewnia wystarczającej wytrzymałości, a jego struktura nie sprzyja reprodukcji intensywnych kolorów. Użytkownicy mogą mylnie przyjąć, że papier ryżowy o gramaturze 180-220 g/m², znany ze swojej elastyczności i lekkości, sprawdzi się w albumach, jednakże może nie być wystarczająco odporny na działanie światła i wilgoci, co prowadzi do szybszego blaknięcia zdjęć. Kluczowe w wyborze materiału jest zrozumienie, że albumy fotograficzne powinny być solidne, trwałe i estetyczne, co osiąga się jedynie poprzez zastosowanie odpowiednich standardów jakościowych. Właściwy dobór papieru ma kluczowe znaczenie dla zachowania wspomnień na długie lata, dlatego warto kierować się nie tylko ceną, ale przede wszystkim jakością i trwałością materiałów.
Pytanie 19

Jaki rodzaj planu zdjęciowego przedstawia postać ludzką od wysokości nieco powyżej kolan do tuż nad głową?

A. Cały.
B. Amerykański
C. Zbliżony.
D. Ogromny.
Odpowiedź 'Amerykański' jest poprawna, ponieważ ten rodzaj planu zdjęciowego, znany również jako plan amerykański, obejmuje postać ludzką od wysokości nieco powyżej kolan do miejsca tuż nad głową. Jest to popularny format w filmie oraz telewizji, ponieważ umożliwia uchwycenie zarówno gestów oraz mimiki postaci, jak i ich otoczenia. W praktyce plan amerykański jest często stosowany w scenach dialogowych, gdzie ważne jest, aby widzowie mogli zobaczyć zarówno wyraz twarzy aktora, jak i reakcje innych postaci. Dobrą praktyką jest umieszczenie kamery na wysokości wzroku, co pozwala na naturalne przedstawienie interakcji między postaciami. Użycie tego planu jest zgodne z zasadami kompozycji i kadrowania w sztuce filmowej, co wspiera narrację wizualną. Pozwala również na uzyskanie dynamiki w scenach akcji, co jest istotne w kontekście produkcji filmowych i telewizyjnych.
Pytanie 20

Konturowe oświetlenie fotografowanego obiektu można uzyskać przez ustawienie światła głównego

A. za obiektem w kierunku tła
B. przed obiektem w kierunku tła
C. za obiektem w stronę obiektywu
D. przed obiektem w stronę obiektywu
Oświetlenie konturowe fotografowanego obiektu uzyskuje się poprzez strategiczne umiejscowienie światła głównego za obiektem w kierunku obiektywu. Taka konfiguracja pozwala na uwydatnienie krawędzi obiektu, co tworzy efekt trójwymiarowości i głębi. Gdy światło pada z tyłu, częściowo oświetla kontury obiektu, jednocześnie odcinając go od tła, co skutkuje wyraźniejszym zarysowaniem formy. Zastosowanie tej techniki jest szczególnie cenione w portrecie oraz fotografii produktowej, gdzie kluczowe jest podkreślenie charakterystycznych detali. Przykładem może być sytuacja, w której fotografujemy osobę na tle zachodzącego słońca, co pozwala na stworzenie dramatycznego efektu świetlnego. Standardy branżowe zalecają korzystanie z tej metody w celu uzyskania atrakcyjnych wizualnie zdjęć, w których obiekt wyróżnia się na tle, a jednocześnie prezentuje się w sposób estetyczny i harmonijny.
Pytanie 21

Subtelne ocieplenie kolorów rejestrowanej sceny uzyskuje się dzięki filtrowi

A. połówkowy
B. skylight
C. polaryzacyjny
D. IR
Filtr skylight, znany również jako filtr UV, jest powszechnie stosowany w fotografii do łagodzenia efektów niepożądanych, które mogą wystąpić podczas fotografowania w warunkach silnego światła. Działa on poprzez redukcję promieniowania UV, co nie tylko poprawia ogólną jakość zdjęć, ale także przyczynia się do bardziej naturalnych i cieplejszych tonów kolorystycznych. W praktyce, stosowanie filtru skylight jest szczególnie korzystne w warunkach takich jak zdjęcia krajobrazów czy dzikiej przyrody, gdzie naturalne światło może powodować zbyt dużą dominację chłodnych barw. Oprócz tego filtr ten zabezpiecza obiektyw przed zarysowaniami i zanieczyszczeniami. Warto pamiętać, że stosowanie filtrów powinno być zgodne z technikami fotografii, które promują naturalność obrazu, a dobór odpowiedniego filtru jest kluczowy dla osiągnięcia zamierzonego efektu. W związku z tym filtr skylight to nie tylko narzędzie poprawiające estetykę zdjęć, ale także istotny element ochronny sprzętu fotograficznego.
Pytanie 22

W analogowej fotografii na materiale światłoczułym typu 135 obiektyw uznawany za portretowy charakteryzuje się ogniskową

A. 18 mm
B. 135 mm
C. 24 mm
D. 50 mm
Wybór innych ogniskowych, takich jak 24 mm, 50 mm czy 18 mm, nie oddaje charakterystyki portretowego obiektywu w kontekście fotografii analogowej. Ogniskowa 24 mm jest obiektywem szerokokątnym, który zazwyczaj stosuje się do fotografowania krajobrazów lub architektury. Przy wykorzystaniu takiego obiektywu do portretów dochodzi do zniekształcenia rysów twarzy, co może prowadzić do niepożądanych efektów wizualnych. Używanie 50 mm może być bardziej akceptowalne w niektórych sytuacjach, jednak ogniskowa ta nie zapewnia tak silnego efektu kompresji obrazu jak 135 mm, co sprawia, że tło nie zostanie tak pięknie rozmyte. Z kolei 18 mm to jeszcze szerszy obiektyw, który w przypadku portretów wprowadza znaczną deformację proporcji, co jest niewskazane, gdy celem jest uzyskanie estetycznego efektu. W praktyce, stosowanie nieodpowiednich ogniskowych w portretowaniu może prowadzić do niezadowalających wyników, które nie oddają prawdziwego charakteru ani detali postaci. Dlatego tak ważne jest, aby dobierać odpowiednie ogniskowe do rodzaju fotografii, a w przypadku portretów zaleca się korzystanie z obiektywów o dłuższych ogniskowych, takich jak 135 mm.
Pytanie 23

Który z modyfikatorów światła pozwoli na podkreślenie szczegółów fotografowanego obiektu za pomocą wąskiego, punktowego strumienia światła?

A. Dyfuzor
B. Czasza
C. Stożkowy tubus
D. Parasol transparentny
Stożkowy tubus to modyfikator oświetleniowy, który skupia światło w wąskim, punktowym strumieniu, co pozwala na uwypuklenie detali fotografowanego obiektu. Jego konstrukcja umożliwia skierowanie światła w określonym kierunku, co jest niezwykle przydatne w fotografii produktowej, portretowej oraz w innych dziedzinach, gdzie ważne jest podkreślenie szczegółów. Używając stożkowego tubusa, fotograf może precyzyjnie kontrolować kąt padania światła, co pozwala na stworzenie efektów cieni i iluminacji, które dodają głębi i wymiarowości. Tego rodzaju modyfikator jest szczególnie efektywny w sytuacjach, gdy potrzebne jest oświetlenie małego obszaru, jak np. podczas fotografii biżuterii, gdzie detale są kluczowe. Stosowanie stożkowego tubusa jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które rekomendują użycie precyzyjnych narzędzi do kształtowania światła, aby uzyskać profesjonalne rezultaty.
Pytanie 24

Aby zapobiec wnikaniu ziarenek piasku do mechanizmu aparatu, należy użyć

A. osłony na korpus aparatu
B. osłony przeciwsłonecznej na obiektyw
C. pędzelka elektrostatycznego
D. filtru neutralnego
Osłona na korpus aparatu to jedna z kluczowych osłon, która chroni wrażliwe elementy wewnętrzne aparatu przed przedostawaniem się zanieczyszczeń, takich jak pył czy piasek. W szczególności, w warunkach terenowych lub podczas fotografowania w trudnych warunkach atmosferycznych, ziarenka piasku mogą łatwo przedostać się do mechanizmu, co może prowadzić do uszkodzeń. Osłona na korpus to dodatkowy element ochronny, który powinien być stosowany, aby zmniejszyć ryzyko uszkodzeń. Przykładem skuteczności takiej osłony jest jej użycie w fotografii krajobrazowej na plażach lub w okolicach pustynnych, gdzie kurz i piasek są na porządku dziennym. Zastosowanie osłony nie tylko poprawia bezpieczeństwo aparatu, ale również wpływa na jego trwałość, co jest zgodne z dobrą praktyką w ochronie sprzętu fotograficznego. Regularne stosowanie osłony na korpus stanowi istotny element dbania o sprzęt, zwłaszcza w kontekście kosztownej naprawy uszkodzeń mechanicznych.
Pytanie 25

W cyfrowych aparatach fotograficznych, pomiar natężenia światła obejmujący 2÷5% powierzchni w centralnej części kadru określa się jako pomiar

A. wielopunktowy
B. punktowy
C. matrycowy
D. centralnie ważony
Pomiar wielopunktowy, matrycowy oraz centralnie ważony to różne techniki pomiaru natężenia światła, które różnią się pod względem obszaru, który obejmują oraz metodologii, w jakiej analizują scenę. Pomiar wielopunktowy analizuje kilka punktów w kadrze, co umożliwia aparatowi ocenę ekspozycji na podstawie całego obrazu. Jest to technika, która dobrze sprawdza się w złożonych scenach, ale może nie być wystarczająco precyzyjna, jeśli chodzi o szczegółowe obiekty, które są tylko częścią kadru. Z kolei pomiar matrycowy to zaawansowana forma pomiaru, która przydziela różne wagi do różnych obszarów w kadrze, co pozwala na bardziej złożoną analizę. W praktyce, przy złożonych scenach może prowadzić to do nadmiernego skompensowania jasnych lub ciemnych obszarów, co w rezultacie może skutkować błędnymi ustawieniami ekspozycji. Centralnie ważony pomiar natężenia światła również różni się od pomiaru punktowego, ponieważ skupia się na centralnej części kadru, ale bierze pod uwagę szerszy kontekst otoczenia, co może prowadzić do nieoptymalnych wyników, szczególnie w przypadku obiektów umiejscowionych na tle o dużym kontraście. Dlatego, nieprzemyślane wybory w zakresie techniki pomiaru mogą skutkować nieprawidłowym odwzorowaniem sceny i jej elementów, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii.
Pytanie 26

Który z wymienionych elementów sprzętu w studio fotograficznym najlepiej zlikwiduje niepożądane odbicia podczas robienia zdjęć katalogowych błyszczącego, metalowego przedmiotu?

A. Stół reprodukcyjny
B. Strurnienica
C. Beauty dish
D. Namiot bezcieniowy
Namiot bezcieniowy to jeden z najskuteczniejszych narzędzi wykorzystywanych w fotografii produktowej, szczególnie w przypadku błyszczących przedmiotów, takich jak metalowe akcesoria. Jego konstrukcja pozwala na równomierne rozproszenie światła, eliminując niepożądane bliki, które mogą zniekształcić obraz produktu. W praktyce, namiot bezcieniowy działa jak kontrolowane środowisko, w którym można ustawić źródła światła z różnych kątów, co pomaga uzyskać naturalny i estetyczny efekt. Zastosowanie namiotu bezcieniowego w fotografii katalogowej pozwala również na uzyskanie jednolitego tła, co zwiększa atrakcyjność wizualną zdjęcia i ułatwia późniejsze edytowanie. Standardy branżowe w fotografii produktowej zalecają użycie namiotów bezcieniowych jako podstawowego narzędzia, ponieważ znacząco poprawiają jakość zdjęć i pozwalają na skuteczniejsze prezentowanie błyszczących materiałów. Dodatkowo, dzięki możliwości użycia różnych źródeł światła, takich jak lampy LED czy błyski, można kontrolować intensywność i kierunek światła, co pozwala na swobodne eksperymentowanie z oświetleniem.
Pytanie 27

Zaletą obiektywu zmiennoogniskowego jest zdolność

A. stopnia pochylenia osi optycznej
B. regulacji długości ogniskowej
C. przesunięcia osi optycznej
D. wymiany układu optycznego
Obiektyw zmiennoogniskowy charakteryzuje się możliwością regulacji długości ogniskowej, co oznacza, że użytkownik może dostosować kąt widzenia za pomocą prostego mechanizmu powiększania lub pomniejszania obrazu. Dzięki tej funkcji obiektywy te są niezwykle wszechstronne i są szeroko stosowane w fotografii oraz filmowaniu, umożliwiając uchwycenie różnych kadrów bez konieczności zmiany obiektywu. Na przykład, w sytuacjach, gdy chcemy uchwycić zarówno szerokie ujęcie krajobrazu, jak i szczegóły architektoniczne, obiektyw zmiennoogniskowy pozwala na płynne przechodzenie pomiędzy różnymi wartościami ogniskowych. W praktyce obiektywy te są preferowane w reportażu, gdzie elastyczność i szybkość reakcji są kluczowe. Warto zaznaczyć, że obiektywy zmiennoogniskowe są również projektowane z myślą o minimalizacji zniekształceń optycznych i aberracji, co przekłada się na wysoką jakość obrazu. Dobre praktyki w fotografii sugerują, aby użytkownicy regularnie sprawdzali ustawienia swojego obiektywu, aby maksymalizować jego potencjał w różnych warunkach oświetleniowych.
Pytanie 28

Z jakiej odległości powinien fotograf oświetlić obiekt, jeśli wykorzystuje lampę błyskową o LP=42, przy ISO 100 oraz przysłonie f/8?

A. Około 15 m
B. Około 30 m
C. Około 5 m
D. Około 1 m
Aby obliczyć optymalną odległość fotografowania obiektu przy użyciu lampy błyskowej o liczbie przewodniej (LP) 42, przy wartości ISO 100 i przysłonie f/8, należy zastosować odpowiednią formułę. Liczba przewodnia odnosi się do maksymalnej odległości, z jakiej lampa jest w stanie oświetlić obiekt w danych warunkach. Przy przysłonie f/8, można wykorzystać wzór: Odległość (m) = LP / (ISO / 100) / f-stop. W tym przypadku obliczenia będą wyglądały następująco: Odległość = 42 / (100 / 100) / 8 = 42 / 8 = 5.25 m. Dlatego optymalna odległość to około 5 m. Taka praktyka jest zgodna z dobrymi standardami w fotografii, ponieważ pozwala na uzyskanie odpowiedniej ekspozycji i jakości zdjęcia. Warto pamiętać, że zbyt bliskie podejście do obiektu może prowadzić do prześwietlenia oraz efektu 'przeźroczy', natomiast zbyt daleka odległość skutkuje niedoświetleniem. W praktyce, znajomość liczby przewodniej lampy błyskowej oraz ustawień aparatu jest kluczowa dla uzyskania profesjonalnych rezultatów.
Pytanie 29

Jaką wartość czułości matrycy warto ustawić w aparacie fotograficznym, aby wykonać zdjęcie studyjne z użyciem oświetlenia błyskowego?

A. ISO 1400
B. ISO 200
C. ISO 1600
D. ISO 800
Ustawienie ISO na 200 w aparacie przy robieniu zdjęć studyjnych z błyskiem jest naprawdę dobre z kilku powodów. Przede wszystkim, przy tak mocnym świetle, jakim jest błysk, niższe ISO pomaga uzyskać lepszą jakość zdjęcia, bo jest mniej szumów i więcej detali. ISO 200 to taki standard w studyjnej fotografii, bo daje fajną równowagę między jakością a ekspozycją. Dzięki temu zdjęcia mają wyraźniejsze kolory i szczegóły. Kiedy ustawisz ISO na 200, aparat będzie też mniej wrażliwy na szumy, co jest mega istotne, kiedy chcemy mieć wysoką jakość. Poza tym, przy tym ISO możesz korzystać z dłuższych czasów naświetlania, co się przydaje przy lampach błyskowych, które różnie błyskają. Dobrze jest też pamiętać, żeby dostosować przysłonę i czas otwarcia migawki, żeby wszystko ładnie się zgrało. W studyjnej fotografii, gdzie kontrolujesz światło, niższe ISO daje więcej możliwości, kiedy obrabiasz zdjęcia później.
Pytanie 30

Fotografując w studiu portret pięcioosobowej rodziny, najlepszym rozwiązaniem jest zastosowanie światła rozproszonego, używając

A. stożkowego tubusu
B. lampy z wrotami
C. transparentnych parasolek
D. srebrnej blendy
Wybór innych źródeł światła, takich jak tubus stożkowy, lampa z wrotami lub srebrna blenda, nie jest optymalny do uzyskania pożądanego efektu w przypadku portretów rodzinnych. Tubus stożkowy, chociaż umożliwia kierowanie światła na konkretny obszar, generuje ostre cienie i kontrasty, które mogą być niekorzystne w portretach, gdzie naturalność i delikatność są kluczowe. Użycie lampy z wrotami może prowadzić do nadmiernego skupienia światła, co również może skutkować przesadnym oświetleniem poszczególnych osób, a w efekcie zniekształcić ich rysy. Z kolei srebrna blenda, chociaż może rozjaśniać cienie, odbija światło w bardziej intensywny sposób, co może powodować niepożądane błyski i niewłaściwe oświetlenie skóry. W kontekście fotografii rodzinnej, liczy się nie tylko jakość obrazu, ale także komfort osób fotografowanych. Zastosowanie niewłaściwych narzędzi oświetleniowych może wprowadzić dyskomfort, a także zniweczyć efekt w postaci naturalnych, pełnych emocji ujęć. Kluczowe w tej sytuacji jest zrozumienie, że oświetlenie powinno być jak najbardziej zharmonizowane, co można osiągnąć jedynie dzięki rozproszonemu światłu, jakie oferują parasolki transparentne.
Pytanie 31

Aby przypisać archiwizowanym zdjęciom atrybuty ułatwiające ich szybkie odnajdywanie, należy użyć aplikacji programu Adobe

A. Acrobat
B. InDesign
C. Bridge
D. Flash
Chociaż InDesign, Flash i Acrobat to aplikacje Adobe, nie są one zoptymalizowane do zarządzania i organizacji fotografii w sposób, który ułatwia ich archiwizację i wyszukiwanie. InDesign to przede wszystkim narzędzie do składu i projektowania publikacji, które skupia się na typografii oraz układzie stron. Nie posiada funkcji dedykowanych do zarządzania metadanymi zdjęć czy ich kategoryzacji, co czyni go nieodpowiednim wyborem dla archiwizacji fotografii. Flash, z drugiej strony, był używany do tworzenia animacji i interaktywnych treści internetowych, ale jego znaczenie spadło z powodu zmian w standardach internetowych oraz bezpieczeństwa. W kontekście fotografii, Flash nie oferuje żadnych funkcji dotyczących organizacji czy wyszukiwania obrazów. Acrobat, który służy do tworzenia i edytowania plików PDF, również nie posiada narzędzi do zarządzania fotografiami w sposób umożliwiający efektywne przypisywanie atrybutów. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji tych programów z zadaniami, do których nie są one przeznaczone. Właściwe zrozumienie ról narzędzi, ich przeznaczenia i funkcjonalności jest kluczowe dla efektywnej pracy w środowisku kreatywnym, a wybór niewłaściwego oprogramowania może prowadzić do znacznych trudności w zarządzaniu danymi i zasobami.
Pytanie 32

Obiektyw powiększalnika z zanieczyszczoną soczewką, pokrytą drobnymi cząstkami kurzu, powinien być czyszczony przy użyciu

A. wody z mikrofibry
B. pędzelka z gruszką
C. wody destylowanej z detergentem
D. bibułki do tuszu oraz pędzelka
Odpowiedzi, które sugerują stosowanie wody i mikrofibry, wody destylowanej z detergentem lub bibułki do tuszu, mogą wydawać się na pierwszy rzut oka sensowne, jednak w rzeczywistości niosą ze sobą ryzyko uszkodzenia soczewki. Woda, nawet destylowana, nie jest odpowiednia do czyszczenia soczewek, ponieważ może prowadzić do powstawania plam, a także osadzania się minerałów, co z czasem pogarsza jakość optyki. Mikrofibra, choć jest skuteczna w usuwaniu zanieczyszczeń, może zarysować delikatne powłoki szklane, jeśli zanieczyszczenia nie zostaną wcześniej usunięte. Użycie detergentów również wymaga szczególnej ostrożności, ponieważ niektóre z nich mogą reagować z powłokami na soczewkach, co skutkuje nieodwracalnymi uszkodzeniami. Bibułka do tuszu, z kolei, jest przeznaczona do inne zastosowania i jej użycie na soczewkach może zakończyć się pozostawieniem włókien lub zarysowań. Aby uniknąć takich błędów, ważne jest stosowanie się do zalecanych procedur czyszczenia, które koncentrują się na metodach nieinwazyjnych i dedykowanych dla sprzętu optycznego. Warto pamiętać, że właściwe podejście do czyszczenia sprzętu optycznego nie tylko zapewnia dłuższą żywotność urządzeń, ale także znacząco wpływa na jakość uzyskiwanych zdjęć.
Pytanie 33

Jaka technika pozwala na uzyskanie jak najbardziej zbliżonych do rzeczywistości kolorów w fotografii produktowej?

A. użycie filtrów polaryzacyjnych i światła ciągłego
B. wykonanie zdjęć w trybie monochromatycznym i późniejsze kolorowanie
C. fotografowanie z kartą wzorcową kolorów i kalibracja w postprodukcji
D. zastosowanie techniki HDR i zwiększonego nasycenia kolorów
Fotografowanie z kartą wzorcową kolorów oraz kalibracja w postprodukcji to kluczowy proces w osiąganiu realistycznych i dokładnych kolorów w fotografii produktowej. Karta wzorcowa, zazwyczaj zawierająca różne odcienie kolorów, pozwala na uchwycenie i późniejszą korekcję kolorów w programach graficznych. Dzięki temu, można precyzyjnie zidentyfikować różnice między rzeczywistymi barwami a tymi, które zostały uchwycone przez aparat. Postprodukcja, w której wykorzystuje się oprogramowanie do edycji zdjęć, jest niezbędna do dostosowania kolorów, aby były zgodne z rzeczywistością, co jest szczególnie istotne w marketingu produktów. W praktyce, odpowiednie ustawienie balansu bieli oraz zastosowanie profili kolorów w programach jak Adobe Lightroom czy Photoshop, umożliwia uzyskanie efektów, które są bardziej przyjazne dla oka i bardziej wiarygodne dla potencjalnych klientów. Dlatego technika ta jest niezwykle cenna w branży fotografii komercyjnej, gdzie dokładność kolorów ma kluczowe znaczenie dla sprzedaży.
Pytanie 34

W trakcie robienia portretowych zdjęć w plenerze w słoneczne południe, aby zmiękczyć światło, należy zastosować

A. ekran odbijający
B. ekran dyfuzyjny
C. blendę złotą
D. blendę srebrną
Stosowanie blend złotych i srebrnych oraz ekranów odbijających, choć popularne, nie jest optymalnym rozwiązaniem w sytuacji, gdy celem jest zmiękczenie ostrego światła słonecznego. Blenda złota wprowadza ciepły ton do zdjęcia, co może być korzystne w niektórych kontekstach, ale nie rozwiązuje problemu ostrego światła i cieni, które są szczególnie problematyczne w przypadku portretów. Z kolei blenda srebrna, choć efektywnie odbija światło, może wprowadzać zimne odcienie, co może być niepożądane w przypadku naturalnych portretów, które wymagają subtelnych tonów. Zastosowanie ekranu odbijającego również nie jest wystarczające, ponieważ w sytuacjach, gdy słońce świeci intensywnie, odbite światło może jedynie powiększyć problem cieni, zamiast go zniwelować. Często w praktyce można spotkać się z błędnym przekonaniem, że odbicie światła jest wystarczającym sposobem na uzyskanie pożądanego efektu, co jest mylne w kontekście fotografii plenerowej. Z tych powodów, w dobrze przygotowanej sesji zdjęciowej, zmiękczające właściwości ekranu dyfuzyjnego powinny być uznane za kluczowe, a nie metody oparte na odbiciu światła, które mogą wprowadzać dodatkowe problemy estetyczne i techniczne w uzyskanych zdjęciach.
Pytanie 35

Którą metodę uzyskiwania obrazu pozytywowego stosowano w dagerotypii?

A. Obraz utajony jest poddawany działaniu pary jodu
B. Obraz utajony jest poddawany działaniu pary rtęci
C. Miedziana płytka poddawana jest trawieniu w kwasie siarkowym
D. Posrebrzaną płytkę miedzianą poddaje się działaniu pary jodu
W niepoprawnych odpowiedziach pojawia się kilka koncepcji, które nie są zgodne z rzeczywistością procesu dagerotypowego. W pierwszej z nich sugeruje się, że obraz utajony poddawany jest działaniu pary jodu. Jod był używany w początkowych etapach przygotowania płytki, aby stworzyć warstwę światłoczułą, lecz nie był to proces wywołania. Działanie pary jodu miało na celu jedynie wytworzenie warstwy srebra halogenków, co jest tylko jednym z etapów produkcji dagerotypu, a nie jego wywołania. Kolejną omówioną koncepcją jest trawienie miedzianej płytki kwasem siarkowym, co również jest nieprawidłowe. Trawienie nie wchodzi w grę w kontekście dagerotypii, ponieważ proces ten dotyczy technik chemicznych wykorzystywanych w druku, a nie w wywołaniu obrazów. Typowym błędem w rozumieniu tego procesu jest mylenie przygotowania płytki z jej późniejszym wywołaniem. W rzeczywistości każde z tych podejść nie odnosi się do kluczowego etapu wywołania negatywu na pozytyw, czyli oddziaływania z parą rtęci, co stanowi nieodłączny element dagerotypii. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że proces tworzenia obrazu w dagerotypii jest złożony i składa się z wielu etapów, a każdy z nich ma swoją specyfikę i zastosowanie.
Pytanie 36

Przy takich samych warunkach oświetlenia zastosowanie filtru fotograficznego o współczynniku 2 wymusi zmianę wartości przesłony z 8 na

A. 5,6
B. 16
C. 4
D. 11
Odpowiedzi takie jak 11, 4 oraz 16 wynikają z błędnego rozumienia zasady działania przysłon oraz wpływu filtrów na ekspozycję. W przypadku wartości 11, przyjęto, że konieczne jest zwiększenie przysłony do wartości wyższej, co w rzeczywistości prowadziłoby do znacznego zmniejszenia ilości światła wpadającego do aparatu, co jest sprzeczne z naszym celem, jakim jest utrzymanie identycznej ekspozycji. Z kolei przysłona 4 to znaczne otwarcie obiektywu, co nie tylko zwiększa ilość światła, ale i może spowodować prześwietlenie zdjęcia, co jest również błędne. 16 natomiast oznacza, że przysłona jest zbyt mocno zamknięta, co ponownie prowadzi do zmniejszenia ilości światła napływającego do matrycy, a w konsekwencji do niedoświetlenia. Te błędne odpowiedzi wskazują na typowe błędy myślowe, takie jak niepełne zrozumienie stosunków między przysłonami oraz ich wpływu na ilość światła, co jest kluczowe w fotografii. Właściwe zrozumienie działania przysłon oraz ich wpływu na ekspozycję jest fundamentalne dla każdych działań fotograficznych. Aby uniknąć takich błędów, warto zapoznać się z podstawowymi zasadami ekspozycji, a także praktykować, aby we właściwy sposób interpretować wpływ filtrów i przysłon na ostateczny efekt fotografii.
Pytanie 37

Jakiego środka należy użyć do oczyszczania przedniej soczewki obiektywu, aby zapobiec zarysowaniom powłoki przeciwodblaskowej?

A. Pędzelka
B. Sprężonego powietrza
C. Irchy
D. Wilgotnej ściereczki
Czyszczenie obiektywu przy użyciu pędzelka może wydawać się odpowiednie, jednak może prowadzić do poważnych uszkodzeń. Pędzelki, zwłaszcza te tanie lub niewłaściwie zaprojektowane, mogą mieć twarde włosie, które w kontakcie z powierzchnią soczewki może zarysować powłokę. Ponadto, użycie pędzelka nie zawsze jest skuteczne w usuwaniu drobnych cząstek kurzu, a niekiedy może jedynie przemieszczać je po powierzchni soczewki, co zwiększa ryzyko zarysowań. Wilgotna ściereczka właściwie dobrana do czyszczenia szkła optycznego, może być stosowana, ale przy nieodpowiednim zastosowaniu również może prowadzić do zarysowań. Wiele ściereczek jest wykonanych z materiałów, które mogą być zbyt szorstkie lub nieodpowiednie, co stwarza ryzyko uszkodzenia powłoki. Ircha, z kolei, choć często używana w przemyśle, nie jest idealna do czyszczenia obiektywów, ponieważ może pozostawiać drobne włókna, które przyciągają kurz i brud. Właściwe czyszczenie obiektywu wymaga zrozumienia delikatności jego powierzchni oraz zastosowania odpowiednich technik, które nie tylko oczyści, ale również zabezpieczą soczewkę przed uszkodzeniami. Warto zainwestować w dedykowane akcesoria czyszczące, które są zaprojektowane z myślą o ochronie delikatnych powłok optycznych.
Pytanie 38

Kalibrację monitora, którą przeprowadza się przed obróbką zdjęć do druku, wykonuje się z wykorzystaniem programu

A. Corel Draw
B. Corel Photo-Paint
C. Adobe InDesign
D. Adobe Gamma
Adobe Gamma to narzędzie, które umożliwia kalibrację monitora, co jest kluczowym krokiem przed przystąpieniem do obróbki zdjęć do wydruku. Kalibracja monitora pozwala na uzyskanie dokładnych i spójnych kolorów, co jest istotne, gdy zamierzamy przenieść nasze projekty na papier. Użycie Adobe Gamma pozwala na dostosowanie ustawień jasności, kontrastu oraz balansu kolorów, co wpływa na wierność odwzorowania barw. Dzięki temu, kolory widoczne na monitorze będą zbliżone do tych, które zostaną wydrukowane. W praktyce, przed rozpoczęciem obróbki zdjęć, warto przeprowadzić kalibrację, aby uniknąć niespodzianek w jakości wydruku. W branży graficznej uznaje się, że systematyczna kalibracja monitorów powinna być częścią rutynowych działań, zwłaszcza w kontekście projektów wymagających precyzyjnego odwzorowania kolorów, takich jak fotografie, ilustracje czy projekty graficzne. Współczesne standardy, takie jak sRGB czy Adobe RGB, wskazują na konieczność zapewnienia odpowiedniego odwzorowania kolorów w całym procesie produkcji, co czyni kalibrację kluczowym elementem pracy profesjonalistów.
Pytanie 39

Podczas robienia zdjęcia do paszportu, twarz osoby powinna być ustawiona

A. lewym półprofilem z odsłoniętym lewym uchem
B. na wprost obiektywu z odsłoniętym lewym uchem
C. na wprost obiektywu z odsłoniętym czołem i obydwoma uszami
D. prawym półprofilem z odsłoniętym prawym uchem
Odpowiedzi sugerujące ustawienie twarzy w lewym lub prawym półprofilu są niezgodne z aktualnymi standardami dokumentacyjnymi. Ustawienie w półprofilu ogranicza widoczność cech twarzy, co jest niewłaściwe w kontekście identyfikacji. W takich sytuacjach, szczególnie w kontekście zdjęć paszportowych, istotne jest, aby twarz była całkowicie widoczna, co pozwala na dokładne rozpoznanie osoby. Przyjęcie półprofilu może prowadzić do zniekształcenia rysów, co w praktyce może stwarzać problemy przy korzystaniu z systemów biometrycznych, takich jak skanery twarzy stosowane na lotniskach. Prawidłowe zdjęcie powinno dostarczać klarowne informacje o wyglądzie osoby oraz umożliwiać identyfikację w różnych warunkach oświetleniowych i z różnych kątów. Ponadto, błędne podejście do użycia lewego lub prawego ucha jako punktu odniesienia może wynikać z nieporozumienia co do tego, jak zdjęcia paszportowe powinny być wykonane. Wiele osób mylnie uważa, że można używać takiego ustawienia, sądząc, że jest to wystarczające dla celów identyfikacyjnych. Jednakże, standardy międzynarodowe jasno określają wymagania, które muszą być spełnione, aby zdjęcie było akceptowalne w procesie aplikacyjnym.
Pytanie 40

Aby uwidocznić fakturę materiału na fotografii, należy oświetlić tkaninę

A. z jednej strony pod kątem 30°
B. z dwóch stron pod kątem 45°
C. lampą umieszczoną nad tkaniną
D. lampą ustawioną z boku pod kątem 45°
Oświetlenie tkaniny lampą umieszczoną z boku pod kątem 45° jest kluczowe dla uzyskania dobrze widocznej faktury materiału. To podejście pozwala na stworzenie naturalnego cienia, który eksponuje teksturę i detale tkaniny, co jest niezwykle istotne w fotografii produktowej. Dzięki takiemu kątu padania światła, różne niuanse kolorystyczne oraz strukturalne tkaniny będą lepiej odzwierciedlone w zdjęciu. Przykładem mogą być fotografie odzieży, gdzie faktura materiału jest istotnym elementem przyciągającym uwagę klienta. W praktyce zawsze warto przetestować różne źródła i kąty oświetlenia, ale 45° jest uznawane za złoty standard. Dobre praktyki branżowe zalecają również użycie miękkiego światła, co można osiągnąć poprzez zastosowanie filtrów dyfuzyjnych lub softboxów, by uniknąć ostrych cieni, które mogą zniekształcać odbiór koloru i faktury.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej