Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ortopeda
Kwalifikacja: MED.11 - Wykonywanie i dobieranie przedmiotów ortopedycznych oraz środków pomocniczych
Data rozpoczęcia: 23 maja 2025 17:08
Data zakończenia: 23 maja 2025 17:15

Egzamin niezdany

Wynik: 4/40 punktów (10,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakiego rodzaju gorset powinno się zastosować w terapii klatki piersiowej kurzej u pacjenta?

A. Spinecor

B. Jewetta

C. Wilmington

D. Boston

Podczas gdy gorsety typu Spinecor, Jewetta i Boston mają swoje zastosowania w leczeniu różnych schorzeń ortopedycznych, nie są one odpowiednie w przypadku klatki piersiowej kurzej. Gorset Spinecor, zaprojektowany do leczenia skoliozy, nie zapewnia wystarczającego wsparcia dla przodu klatki piersiowej, co jest kluczowe w terapii pectus carinatum. Gorset Jewetta, który jest używany głównie w przypadku stabilizacji po urazach kręgosłupa, również nie nadaje się do korekcji deformacji klatki piersiowej, gdyż jego mechanizm działania nie obejmuje modelowania struktury klatki piersiowej. Gorset Boston, choć popularny w leczeniu skoliozy, podobnie jak Jewetta, nie ma zastosowania w kontekście klatki piersiowej kurzej, z uwagi na jego konstrukcję i przeznaczenie. Często błędne jest myślenie, że jakikolwiek gorset ortopedyczny może być stosowany do różnych deformacji, co może prowadzić do nieefektywności terapii. Kluczowe jest, aby przy wyborze gorsetu kierować się specyfiką schorzenia i wymaganiami klinicznymi, a nie tylko ogólnymi właściwościami gorsetu. W przypadku klatki piersiowej kurzej, skuteczność leczenia wymaga zastosowania odpowiedniego gorsetu, który byłby w stanie dostarczyć właściwe wsparcie oraz formować klatkę piersiową, co w przypadku wymienionych opcji nie jest możliwe.

Pytanie 2

Do ortopedycznego zakładu zgłosił się pacjent, u którego z powodu wychudzenia kikuta, lej protezowy stał się zbyt szeroki. Jakie materiały powinien wykorzystać technik ortopeda do korekty tej wady?

A. kampolitem

B. kevlarem

C. neoprenem

D. filcem

Wybór materiału do uzupełnienia leja protezowego jest kluczowy dla zapewnienia komfortu i bezpieczeństwa pacjenta. Kevlar charakteryzuje się wysoką odpornością na rozciąganie, ale jego sztywność i niewielka elastyczność sprawiają, że nie jest odpowiedni do zastosowań w prostych lejkach protezowych, gdzie wymagane jest dostosowanie się do zmieniającego się kształtu kikuta. Neopren, mimo że jest materiałem elastycznym i odpornością na działanie wilgoci, ma ograniczone właściwości mechaniczne w kontekście długotrwałego użytkowania w ortopedii. Może nie zapewnić odpowiedniego wsparcia w przypadku pacjentów z dużymi różnicami w objętości kikuta. Filc, chociaż jest miękkim materiałem, nie jest wystarczająco wytrzymały na długoterminowe obciążenia i może szybko ulegać ścieraniu, co może prowadzić do bólu i podrażnienia skóry pacjenta. Wybór niewłaściwego materiału może prowadzić do poważnych komplikacji, takich jak otarcia, a także problemów z poprawnym funkcjonowaniem protezy, co może negatywnie wpłynąć na rehabilitację i jakość życia pacjenta. Dlatego kluczowe jest, aby ortopeda stosował materiały zgodne z aktualnymi standardami i najlepszymi praktykami, co w przypadku uzupełnienia leja protezowego dotyczy przede wszystkim kampolitu.

Pytanie 3

Kula, która umożliwia opieranie się na niej całym przedramieniem oraz pozwala na sterowanie za pomocą umieszczonego z przodu uchwytu, jest dedykowana dla pacjenta

A. z zaburzeniami ogólnych funkcji.

B. z gośćcowym ograniczeniem ruchu.

C. z niedowładem ręki.

D. po amputacji kończyny górnej.

Odpowiedzi wskazujące na inne problemy zdrowotne, takie jak zaburzenia sprawności ogólnej, amputacje kończyn górnych czy niedowład ręki, nie są adekwatne w kontekście zastosowania omawianej kuli. Zaburzenia sprawności ogólnej mogą obejmować różnorodne schorzenia, które wymagają indywidualnych podejść terapeutycznych, a niekoniecznie wsparcia opartego na stabilizacji przedramienia. Amputacja kończyny górnej z kolei często wymaga zastosowania protez, które są dostosowane do specyficznych potrzeb pacjenta, a nie rehabilitacyjnych narzędzi wspierających ruchomość reszty kończyny. Chociaż w przypadku niedowładu ręki również można by pomyśleć o wsparciu, to jednak tego typu narzędzie nie jest wystarczające, ponieważ niedowład może wymagać bardziej kompleksowego podejścia, w tym terapii zajęciowej i wykorzystania sprzętu dostosowanego do zastąpienia utraconych funkcji. W terapii pacjentów z gośćcowym ograniczeniem ruchu kluczowe jest zrozumienie, że narzędzia rehabilitacyjne, takie jak kula, są dostosowane do specyficznych potrzeb i ograniczeń ruchowych, co odróżnia je od rozwiązań stosowanych w innych przypadkach, które wymagają bądź innego rodzaju wsparcia, bądź bardziej zaawansowanej interwencji medycznej.

Pytanie 4

Gdy pacjent poruszający się na kulach najpierw przemieszcza obie kule równocześnie do przodu, następnie stawia jedną nogę, a potem dołącza drugą nogę, to mamy do czynienia z chodzeniem

A. kangurowy

B. trójmiarowy

C. czterotaktowy

D. dwumiarowy

Odpowiedzi wskazujące na chód kangurowy, czterotaktowy lub dwumiarowy nie oddają w pełni specyfiki opisanego przez Ciebie sposobu poruszania się. Chód kangurowy, mimo że jest terminem używanym w kontekście poruszania się z użyciem kul, nie odnosi się do sekwencji ruchów, w której zarówno nogi, jak i kule są używane, ani nie zakłada równoczesnego wysuwania obu kul. Tego rodzaju chód bardziej odnosi się do skoków czy dynamicznego przemieszczania się, co nie jest praktyką w rehabilitacji osób chodzących o kulach. Chód czterotaktowy, z kolei, odnosi się do bardziej złożonej sekwencji ruchów, która obejmuje cztery różne etapy. Taki chód może być używany w bardziej zaawansowanych sposobach poruszania się, jednak nie jest odpowiedni dla osób, które potrzebują stabilności i wsparcia przy pomocy kul. Wreszcie chód dwumiarowy, który sugeruje jednoczesne poruszanie nogami bez użycia kul, jest niewłaściwy w kontekście opisanego przypadku, ponieważ nie uwzględnia kluczowego elementu stabilizacji, jakim są kule. Typowe błędy myślowe w tej kwestii wynikają z mylenia terminologii oraz braku zrozumienia podstawowych zasad ruchu w rehabilitacji. Ważne jest, aby dokładnie analizować i rozumieć każde z podejść do chodu, co pozwoli na właściwe dostosowanie terapii do potrzeb pacjenta.

Pytanie 5

Jakich zasad należy przestrzegać podczas zakupu sznurówki lędźwiowo-krzyżowej?

A. Dolną krawędź sznurówki umieścić poniżej kości ogonowej

B. Sznurówkę zakładać w pozycji stojącej pacjenta

C. Powłoki brzuszne przed zasznurowaniem należy ściągnąć ku dołowi

D. Zakładać sznurówkę na luźną bieliznę bawełnianą

Wybór nieprawidłowych metod zakładania sznurówki lędźwiowo-krzyżowej może prowadzić do wielu problemów, w tym niewłaściwego dopasowania oraz braku skuteczności w zakresie wsparcia dolnej części pleców. Zakładanie sznurówki na obszerną bieliznę bawełnianą jest błędnym podejściem, ponieważ nadmiar materiału może wpłynąć na stabilność i efektywność kompresji. Sznurówka powinna być zakładana na gołe ciało lub na cienką bieliznę, co pozwala na lepszą kontrolę nad uciskiem oraz umożliwia skórze oddychanie. Odciąganie powłok brzusznych ku dołowi przed zasznurowaniem może prowadzić do niepożądanych skutków, takich jak zmniejszenie naturalnej krzywizny kręgosłupa, co z kolei może prowadzić do bólu kręgosłupa oraz zwiększonego napięcia w obrębie mięśni. Umieszczanie dolnej krawędzi sznurówki poniżej kości ogonowej również jest niewłaściwe, gdyż może wpływać na komfort pacjenta oraz ograniczać swobodę ruchów. Takie błędne podejścia wynikają często z niedostatecznej wiedzy na temat anatomii oraz biomechaniki ciała, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków i może skutkować pogorszeniem stanu zdrowia pacjenta. Aby uniknąć takich błędów, kluczowe jest przestrzeganie standardów dotyczących zakładania sznurówek oraz posiadanie solidnej wiedzy na temat wpływu poszczególnych działań na ludzkie ciało.

Pytanie 6

Jakich narzędzi powinno się użyć do wykonania otworów w metalowej pelocie, aby umożliwić połączenie jej z ramą gorsetu Jewetta przy użyciu wkrętów?

A. Dziurkarki, piłki do metalu

B. Dziurkarki, gwintownika

C. Wiertarki, piłki do metalu

D. Wiertarki, gwintownika

Odpowiedzi oparte na dziurkarkach, piłach do metalu oraz nieprawidłowym doborze narzędzi są niewłaściwe w kontekście łączenia peloty z ramą gorsetu Jewetta. Dziurkarki, choć mogą być używane do tworzenia otworów, są głównie przeznaczone do pracy z papierem lub cienkimi materiałami i nie są wystarczająco wytrzymałe do obróbki metalu. Użycie dziurkarki w tym kontekście prowadziłoby do uszkodzenia materiału lub niewłaściwego wykonania otworów, co mogłoby skutkować słabym połączeniem. Z kolei piły do metalu, mimo że używane do cięcia, nie są przeznaczone do precyzyjnego wiercenia otworów, a ich zastosowanie w tej sytuacji byłoby nieefektywne i niezgodne z normami bezpieczeństwa. W obróbce metalu kluczowym jest, aby używać narzędzi dostosowanych do specyfiki pracy, co oznacza, że właściwe wykonanie otworów i gwintów jest nieodłącznym elementem procesu montażu. Niezrozumienie znaczenia odpowiednich narzędzi oraz ich funkcji w obróbce może prowadzić do niepoprawnych wyników, a co za tym idzie, do problemów z trwałością i funkcjonalnością gotowego produktu.

Pytanie 7

U pacjenta posiadającego protezę goleni nie jest możliwe, aby w leju protezowym zastosować pończochę żelową, jeżeli występuje u niego

A. całkowity brak nawyków higienicznych

B. otarcie kikuta spowodowane uciskiem w leju

C. zbyt duża potliwość skóry

D. tkanka bliznowata po oparzeniu na kikucie

Bliznowata tkanka po oparzeniu na kikucie, nadmierna potliwość skóry oraz obtarcie kikuta spowodowane uciskiem w leju to problemy, które mimo że są istotne, nie wykluczają możliwości stosowania pończoch żelowych, pod warunkiem że spełnione są odpowiednie standardy pielęgnacji. Bliznowata tkanka, choć może być bardziej wrażliwa, nie jest bezpośrednim przeciwwskazaniem do użycia pończoch żelowych, a wręcz może wymagać ich stosowania dla poprawy komfortu i ochrony. Nadmierna potliwość skóry z kolei, mimo iż może powodować dyskomfort oraz zwiększać ryzyko poślizgnięcia się protezy, niekoniecznie uniemożliwia użycie pończochy żelowej. Tak samo obtarcia kikuta, które są często wynikiem niewłaściwego dopasowania protezy, mogą być złagodzone poprzez stosowanie odpowiednich materiałów, jakimi są pończochy żelowe. Ważne jest, aby w takich przypadkach podejść do problemu holistycznie, eliminując przyczyny niewygody, zamiast całkowicie rezygnować z ochrony, jaką oferują pończochy. Kluczowe jest, aby pacjent znajdował się pod regularną opieką specjalisty, aby dostosować leczenie do indywidualnych potrzeb i zagwarantować bezpieczeństwo użytkowania protezy.

Pytanie 8

Do jakich celów wykorzystuje się nadbudowę kołyskową podeszwy w obuwiu, które ma na celu uzupełnienie ubytków w stopie?

A. Utrzymania sklepienia podłużnego stopy

B. Przesunięcia linii przekolebania stopy ku tyłowi

C. Usztywnienia okrężnego buta

D. Wsparcia sklepienia poprzecznego stopy

Podejścia zawarte w pozostałych odpowiedziach są nieprawidłowe, ponieważ nie uwzględniają kluczowego aspektu, jakim jest biomechanika stopy. Podparcie sklepienia poprzecznego stopy może być mylnie interpretowane jako cel nadbudowy kołyskowej, jednak w rzeczywistości jest to bardziej związane z konstrukcją samego buta, a nie z przesunięciem linii przekolebania. Podtrzymanie sklepienia podłużnego stopy, choć istotne, nie jest bezpośrednim celem nadbudowy kołyskowej, która bardziej koncentruje się na dynamicznej stabilizacji i przystosowaniu stopy do obciążeń. Propozycja usztywnienia okrężnego buta sugeruje podejście, które ogranicza naturalny ruch stopy, co jest sprzeczne z celem projektowania obuwia uzupełniającego, które powinno wspierać, a nie ograniczać. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie różnych koncepcji biomechanicznych oraz brak świadomości o tym, jak różne elementy obuwia współdziałają ze sobą. Poprawne zrozumienie funkcji nadbudowy kołyskowej jest kluczowe dla skutecznego stosowania obuwia ortopedycznego oraz zapewnienia użytkownikom maksymalnego komfortu i wsparcia w codziennym funkcjonowaniu.

Pytanie 9

Aby zrealizować wyścielenie łuski na dłoń oraz przedramię, należy

A. skleić przygotowany prostokąt kampolitu wzdłuż krótszego boku

B. rękaw kampolitu dokładnie domodelować do pozytywu

C. wyciąć prostokąt z arkusza kampolitu o grubości 60 mm

D. kampolit rozgrzać w piecu elektrycznym o temperaturze 300°C

Podejmując decyzję o użyciu prostokąta kampolitu wzdłuż krótszego boku, można napotkać istotne ograniczenia związane z geometrią i elastycznością materiału. Sklejanie prostokąta nie tylko nie uwzględnia właściwej formy anatomicznej dłoni i przedramienia, ale również może prowadzić do powstania nieodpowiednich napięć w materiale, co wpływa na trwałość wyrobu. Niezrozumienie, jak istotne jest odpowiednie formowanie kampolitu, może prowadzić do sytuacji, w której produkt końcowy będzie niewygodny lub wręcz niebezpieczny w użyciu. Wycięcie prostokąta z arkusza kampolitu o grubości 60 mm również nie jest wystarczającym krokiem, ponieważ grubość materiału nie gwarantuje jeszcze właściwego modelowania. W praktyce, grubość powinna być dostosowywana do specyficznych wymagań użytkowania i anatomicznych potrzeb, a nie jednolicie przyjęta. Rozgrzewanie kampolitu w piecu elektrycznym o temperaturze 300°C może prowadzić do jego uszkodzenia, ponieważ przekroczenie dopuszczalnej temperatury może skutkować degradacją materiału, co jest niezgodne z procedurami bezpieczeństwa i najlepszymi praktykami w branży. Ostatecznie, każda z tych metod ignoruje kluczową zasadę, jaką jest indywidualne podejście do każdego przypadku, co jest fundamentem skutecznej pracy w zakresie ortotyki czy protetyki.

Pytanie 10

Zakład ortopedyczny nabył filc techniczny w wymiarach 2 m na 1 m. Ile pelot może zostać podklejonych tym filcem, jeśli do wykonania jednej peloty potrzebne jest 0,1 m na 0,4 m filcu?

A. 25

B. 50

C. 5

D. 20

Odpowiedź 50 jest poprawna, ponieważ obliczenia dotyczące ilości pelot, które można wyciąć z filcu technicznego, opierają się na prostych zasadach dotyczących powierzchni. Zakupiony filc ma wymiary 2 m x 1 m, co daje powierzchnię 2 m². Jedna pelota wymaga 0,1 m x 0,4 m filcu, co oznacza, że powierzchnia potrzebna na jedną pelotę wynosi 0,04 m². Aby obliczyć liczbę pelot, dzielimy całkowitą powierzchnię filcu przez powierzchnię zajmowaną przez jedną pelotę: 2 m² / 0,04 m² = 50. Takie obliczenia są kluczowe w branży ortopedycznej, gdzie precyzyjne zarządzanie materiałami ma bezpośredni wpływ na efektywność produkcji i koszty. W praktyce, znajomość tych zasad pozwala na odpowiednie planowanie zakupów oraz optymalne wykorzystanie materiałów, co jest zgodne z zasadami lean manufacturing, które dążą do minimalizacji odpadów i maksymalizacji efektywności.

Pytanie 11

Chód wspomagany kulami, polegający na przesuwaniu do przodu najpierw kuli prawej, następnie nogi lewej, później kuli lewej, a na końcu nogi prawej, określa się jako

A. trójwymiarowy prosty

B. czterowymiarowy dostawny

C. dwuwymiarowy równy

D. czterowymiarowy naprzemienny

Odpowiedź 'czteromiarowy naprzemienny' jest poprawna, ponieważ opisuje specyficzny sposób poruszania się z wykorzystaniem kul, który angażuje zarówno kończyny dolne, jak i górne w sposób zsynchronizowany. W tym przypadku chód polega na naprzemiennym przenoszeniu kul oraz nóg, co umożliwia utrzymanie równowagi i koordynacji. Taki model ruchu jest szczególnie stosowany w rehabilitacji osób z ograniczeniami ruchowymi, gdzie wsparcie kul jest niezbędne do zapewnienia stabilności. W praktyce, czteromiarowy naprzemienny chód wprowadza naturalny rytm, który naśladuje fizjologiczne wzorce chodu, co jest kluczowe dla poprawy mobilności i niezależności pacjentów. Warto także zauważyć, że w rehabilitacji ortopedycznej oraz neurologicznej stosuje się ten rodzaj chodu, aby zminimalizować ryzyko upadków i zwiększyć efektywność terapii. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują stopniowe wprowadzanie pacjentów do tego typu chodu z użyciem kul, co pozwala na optymalne dostosowanie się do wymagań fizycznych i psychicznych rehabilitacji.

Pytanie 12

Obuwie dla nieutrwalonych stóp piętowych wykorzystuje się w celu

A. unieruchamiającym

B. stabilizującym

C. korekcyjnym

D. profilaktycznym

Wybór odpowiedzi związanych z innymi celami obuwia, takimi jak stabilizujące, profilaktyczne czy unieruchamiające, może prowadzić do nieporozumień dotyczących funkcji, jakie powinno pełnić obuwie na nieutrwalone stopy piętowe. Obuwie stabilizujące często odnosi się do modeli, które mają na celu zapewnienie wsparcia dla stawu skokowego, co jest istotne w przypadku urazów, ale niekoniecznie koreguje wady postawy stopy. Z kolei obuwie profilaktyczne jest projektowane z myślą o zapobieganiu urazom i nieprawidłowościom, a nie o ich korygowaniu. Odpowiedź unieruchamiająca sugeruje, że obuwie ma na celu całkowite unieruchomienie stopy, co jest niewłaściwe w kontekście nieutrwalonych stóp piętowych, ponieważ ich celem jest raczej umożliwienie swobodnego ruchu, przy jednoczesnym wsparciu w korekcji. Pojęcia te są często mylone, co prowadzi do błędnych wniosków o funkcjach obuwia. Kluczowe jest zrozumienie, że obuwie korekcyjne powinno nie tylko wspierać stopę, ale również aktywnie uczestniczyć w jej rehabilitacji, a nie ograniczać ruchomość czy tylko zabezpieczać przed urazami. Właściwe zrozumienie różnic między tymi rodzajami obuwia jest fundamentem efektywnej terapii ortopedycznej.

Pytanie 13

Który z lekarzy specjalistów nie ma kompetencji do wydania zlecenia na ortezę stabilizującą staw skokowy?

A. Neurolog

B. Chirurg

C. Internista

D. Ortopeda

Internista jako lekarz podstawowej opieki zdrowotnej zajmuje się szerokim zakresem schorzeń ogólnych, jednak nie posiada specjalistycznych uprawnień do wystawiania zleceń na ortezy stabilizujące staw skokowy. W Polsce, w kontekście ortopedycznych wyrobów medycznych, odpowiedzialność za ich zlecanie spoczywa na lekarzach specjalistach, takich jak ortopeda, chirurg czy neurolog, którzy mają wiedzę i umiejętności niezbędne do oceny wskazań do stosowania tego rodzaju pomocy. Ortopedzi są przeszkoleni w diagnostyce i leczeniu chorób narządu ruchu, co czyni ich najbardziej kompetentnymi w kwestii dopasowania ortezy do specyficznych potrzeb pacjenta. Należy pamiętać, że zlecanie ortezy powinno być dokładnie uzasadnione medycznie, aby zapewnić pacjentowi optymalną pomoc oraz zapobiec potencjalnym powikłaniom wynikającym z niewłaściwego stosowania tego sprzętu. W praktyce, współpraca między internistą a specjalistami w dziedzinie ortopedii jest istotna, aby pacjent mógł otrzymać kompleksową opiekę medyczną.

Pytanie 14

W oparciu o klasyfikację NFZ, orteza rodzaju KAFO jest to wyposażenie

A. stawu kolanowego

B. stabilizujące staw skokowy

C. obejmujące goleń oraz stopę

D. z uwzględnieniem uda, goleni oraz stopy

Orteza typu KAFO (Kolano, Udo, Stopa) to zaopatrzenie ortopedyczne, które obejmuje trzy kluczowe segmenty kończyny dolnej: udo, golenię oraz stopę. Ta konstrukcja jest szczególnie zalecana dla pacjentów z uszkodzeniami neurologicznymi, takimi jak porażenie mózgowe, uszkodzenia rdzenia kręgowego czy stwardnienie rozsiane. Dzięki swojej budowie KAFO wspiera stabilizację kolana, co jest kluczowe dla osób, które mają problemy z jego funkcjonowaniem, jednocześnie umożliwiając ruch stopy. W praktyce zastosowanie ortezy KAFO pozwala na zwiększenie mobilności pacjentów, umożliwiając im chodzenie oraz wykonywanie codziennych aktywności. Standardy branżowe, takie jak te opracowane przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) oraz zalecenia dotyczące prostoty użytkowania i komfortu pacjenta, potwierdzają, że ortozy tego typu muszą być indywidualnie dostosowane do potrzeb pacjenta, aby zapewnić optymalne wsparcie oraz minimalizować ryzyko urazów.

Pytanie 15

Po jakim okresie od daty wydania traci moc zlecenie na naprawę sprzętu ortopedycznego?

A. 3 miesiące

B. 30 dni

C. 6 miesięcy

D. 14 dni

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zlecenie na naprawę przedmiotu ortopedycznego traci ważność po upływie 30 dni od daty jego wystawienia. Jest to zgodne z regulacjami prawnymi dotyczącymi świadczeń zdrowotnych, które definiują terminy realizacji zleceń w kontekście zapewnienia pacjentom odpowiedniej jakości i terminowości usług. Przykładowo, jeżeli zlecenie zostało wystawione 1 lutego, to ostatnim dniem ważności zlecenia będzie 2 marca. Ważność zlecenia ma kluczowe znaczenie, ponieważ zapewnia, że usługi są świadczone w odpowiednim czasie i w odpowiedzi na aktualne potrzeby pacjenta. W praktyce, po upływie tego terminu, dostawca usługi może odmówić realizacji zlecenia, na co wpływa potrzeba potwierdzenia aktualności stanu zdrowia pacjenta oraz ewentualnej aktualizacji jego potrzeb. Warto również pamiętać, że w przypadku dłuższych okresów oczekiwania na rehabilitację czy naprawę, pacjent powinien ponownie skonsultować się z lekarzem, aby ocenić, czy zlecenie powinno być wystawione na nowo. Przestrzeganie tych terminów jest kluczowe dla zachowania efektywności systemu ochrony zdrowia oraz dla optymalizacji wykorzystania zasobów medycznych.

Pytanie 16

Realizacja negatywu gipsowego za pomocą metody opaskowej polega na

A. nakładaniu okrężnymi obwojami opaski gipsowej na część ciała

B. zanurzeniu kopiowanej części ciała bezpośrednio w papce gipsowej

C. zmoczeniu fragmentu ciała w formierzu wypełnionym papką gipsową

D. układaniu warstw z kilku płatów gazowych nasiąkniętych papką gipsową

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wykonanie negatywu gipsowego metodą opaskową jest kluczowym etapem w procesie tworzenia form, które są niezbędne w protetyce, ortopedii oraz w rzeźbie. Metoda ta polega na nałożeniu okrężnymi obwojami opaski gipsowej na wybraną część ciała pacjenta. Dzięki temu uzyskujemy precyzyjny kształt, który odwzorowuje anatomię danej części ciała. Taki negatyw, jako forma, może być później użyty do wykonania pozytywu z materiałów takich jak żywica, silikon czy inne tworzywa. W praktyce, technika ta jest szczególnie cenna w ortopedii, gdzie precyzja odwzorowania kształtu kończyn jest niezbędna do wykonania ortez czy protez. Użycie opaski gipsowej pozwala na uzyskanie stabilnego i dokładnego negatywu, co jest zgodne z obowiązującymi standardami branżowymi. Dobrą praktyką jest również zapewnienie, aby pacjent był komfortowy w trakcie tego procesu, co może wpłynąć na jakość finalnego produktu.

Pytanie 17

Pacjent powinien być uprzedzony, że zastosowanie leja PTB w formie paska nadkolanowego może prowadzić do osłabienia oraz zaniku mięśnia

A. strzałkowego długiego

B. trójgłowego łydki

C. piszczelowego przedniego

D. czworogłowego uda

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zawieszenie leja PTB w postaci paska nadkolanowego może prowadzić do atrofii mięśnia czworogłowego uda, co jest kluczowe dla zrozumienia wpływu na aparat ruchu pacjenta. Czworogłowy uda, będący największym mięśniem w obrębie kończyny dolnej, odgrywa fundamentalną rolę w prostowaniu stawu kolanowego i stabilizacji podczas chodu. W przypadku długotrwałego ograniczenia ruchomości, jak ma to miejsce w przypadku noszenia leja PTB, następuje zmniejszenie aktywności tego mięśnia, co może skutkować jego osłabieniem oraz zanikaniem. Przykładem klinicznym może być pacjent z amputacją kończyny dolnej, który korzysta z protezy, a niewłaściwe dopasowanie leja powoduje, że nie angażuje mięśnia czworogłowego w sposób naturalny. Zgodnie z zaleceniami rehabilitacyjnymi, kluczowe jest regularne stosowanie ćwiczeń izometrycznych i wzmacniających, aby przeciwdziałać potencjalnym komplikacjom. W praktyce, specjalista ortopeda lub fizjoterapeuta powinien monitorować stan mięśni pacjenta oraz zalecać odpowiednie interwencje, aby zapobiec ich osłabieniu.

Pytanie 18

Jakiego rodzaju worek stomijny powinien otrzymać pacjent z przetoką układu moczowego?

A. Kolostomijny bez filtra

B. Kolostomijny z filtrem

C. Urostomijny

D. Ileostomijny

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór worka stomijnego urostomijnego dla pacjenta z przetoką moczową jest naprawdę ważny dla zapewnienia mu dobrego komfortu i pielęgnacji. Te worki są specjalnie stworzone do zbierania moczu, co ma wielkie znaczenie, zwłaszcza gdy mocz może wypływać ciągle. Dzięki ich konstrukcji, można być pewnym, że nie będą przeciekać i nie będą wydobywać się z nich nieprzyjemne zapachy. Chociaż dla niektórych pacjentów może to być niewygodne, wymiana worka jest prosta i wcale nie jest skomplikowana. To naprawdę istotne dla tych, którzy muszą regularnie monitorować swoje zdrowie. Co więcej, trzeba dbać o skórę wokół stomii i wybór odpowiedniego worka urostomijnego naprawdę może pomóc w uniknięciu podrażnień. No i warto pamiętać, że niektóre organizacje zajmujące się opieką stomijną zalecają używanie worków zaprojektowanych z myślą o urostomii, co jest bardzo rozsądne.

Pytanie 19

W obuwiu do korekcji stopy koślawej używany jest obcas

A. z kołyską

B. ortopedyczny

C. wysoki

D. płaski

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Obcas ortopedyczny w obuwiu korygującym stopę koślawą jest kluczowym elementem w terapii tego schorzenia. Jego konstrukcja zapewnia odpowiednie wsparcie dla stopy, pozwalając na poprawne ułożenie osi kończyny dolnej. Obcas ortopedyczny często charakteryzuje się specjalnym kształtem, który rozkłada siły działające na stopę i staw skokowy, co zmniejsza napięcia w tkankach otaczających oraz poprawia komfort użytkowania. Dobór takiego obcasa jest związany z określonymi standardami ortopedycznymi, które zalecają jego stosowanie w przypadkach deformacji stóp. Przykłady zastosowania obejmują osoby z wrodzonymi wadami stóp, dla których obuwie ortopedyczne jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania. Warto również zauważyć, że obcas ortopedyczny może być dostosowywany indywidualnie w zależności od potrzeb pacjenta, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w ortopedii i rehabilitacji. Takie podejście zwiększa efektywność terapii oraz poprawia jakość życia pacjentów.

Pytanie 20

Pacjent odwiedził sklep ortopedyczny z prośbą o zakup specjalnego wózka inwalidzkiego. Wybrany przez niego model jest o 60% droższy niż kwota refundacji przyznana przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Od kogo może otrzymać brakujące dofinansowanie?

A. Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

B. Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych

C. Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych

D. Światowej Organizacji Zdrowia

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) jest instytucją, która wspiera osoby niepełnosprawne poprzez udzielanie dofinansowań na różne formy rehabilitacji oraz zakup sprzętu medycznego, w tym wózków inwalidzkich. W przypadku, gdy pacjent wybrał model wózka, który przekracza kwotę refundacji Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ), PFRON może pokryć różnicę, jeśli spełnione są określone kryteria, takie jak stopień niepełnosprawności i celowość zakupu. Przykładem zastosowania tego rozwiązania jest sytuacja, gdy pacjent z orzeczeniem o niepełnosprawności, wymagający specjalistycznego wózka do codziennego funkcjonowania, składa wniosek o dofinansowanie do PFRON, co pozwala mu na uzyskanie niezbędnego sprzętu. Tego typu wsparcie jest zgodne z ustawą o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, która kładzie nacisk na integrację osób z niepełnosprawnością w społeczeństwie oraz umożliwienie im aktywnego życia.

Pytanie 21

Gdzie powinna znajdować się pelota przednia dolna w gorsecie Jewetta?

A. Na spojeniu łonowym

B. Poniżej spojenia łonowego

C. Powyżej grzebienia biodrowego

D. Na grzebieniu biodrowym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Pelota przednia dolna w gorsecie Jewetta powinna znajdować się na spojeniu łonowym, co jest zgodne z zasadami biomechaniki oraz stabilizacji kręgosłupa. Umiejscowienie peloty w tym miejscu pozwala na skuteczne wsparcie dolnego odcinka kręgosłupa oraz redukcję sił działających na kręgi lędźwiowe. Taki układ umożliwia odpowiednie rozłożenie obciążeń oraz stabilizację miednicy, co jest kluczowe w rehabilitacji pacjentów z urazami kręgosłupa. W praktyce, przy odpowiednim dopasowaniu gorsetu do sylwetki pacjenta, można uzyskać maksymalną efektywność leczenia poprzez zmniejszenie bólu i poprawę mobilności. Gorsecik Jewetta, stosowany w przypadkach takich jak złamania kręgów, ma na celu nie tylko immobilizację, ale również wspieranie procesu gojenia poprzez odpowiednie rozmieszczenie nacisku, co jest kluczowe w kontekście standardów medycznych dotyczących ortopedii i rehabilitacji.

Pytanie 22

Po usunięciu uformowanego termoplastu z pozytywu gipsowego, co należy zrobić w przypadku gorsetu?

A. wykończyć

B. przymierzyć

C. wyścielić

D. oszlifować

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'oszlifować' jest prawidłowa, ponieważ proces oszlifowania jest kluczowy po usunięciu uformowanego termoplastu z pozytywu gipsowego. Oszlifowanie ma na celu wygładzenie powierzchni gorsetu, co jest istotne dla uzyskania właściwego komfortu oraz estetyki. W trakcie formowania mogą pojawić się nierówności i zadziorności, które należy usunąć, aby gorset dobrze przylegał do ciała i nie powodował dyskomfortu podczas noszenia. Na etapie oszlifowania można również dostosować grubość materiału w miejscach, gdzie jest to konieczne. Praktyka ta jest zgodna z obowiązującymi standardami jakości w branży ortopedycznej, gdzie dąży się do maksymalizacji dopasowania i komfortu. Dobrze wykonane oszlifowanie pozwala na lepsze wykończenie gorsetu, co ma znaczenie dla jego funkcji oraz wpływa na zadowolenie pacjenta, a także na estetykę końcowego produktu.

Pytanie 23

Co jest najczęstszą przyczyną odjęcia kończyn dolnych?

A. Naczyniowa.

B. Urazowa.

C. Idiopatyczna.

D. Wrodzona.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Amputacje kończyn dolnych najczęściej wynikają z problemów naczyniowych, a w szczególności z choroby naczyń obwodowych (PAD), która jest związana z miażdżycą i ograniczeniem przepływu krwi do kończyn. U osób z cukrzycą, nadciśnieniem tętniczym czy paleniem tytoniu, ryzyko wystąpienia chorób naczyniowych znacząco wzrasta. Ostatecznie, niedotlenienie tkanek może prowadzić do gangreny, co często wymaga amputacji. W praktyce, wczesne wykrycie i leczenie chorób naczyniowych może znacząco obniżyć ryzyko amputacji. Standardy opieki medycznej zalecają monitorowanie pacjentów z czynnikami ryzyka oraz edukację o zdrowym stylu życia, co może obejmować regularne badania, kontrolę poziomu glukozy, ciśnienia krwi i lipidów, a także promowanie aktywności fizycznej. Dobre praktyki kliniczne wskazują również na znaczenie interdyscyplinarnej współpracy między lekarzami, dietetykami i terapeutami, aby skutecznie zarządzać tymi schorzeniami i minimalizować ryzyko powikłań.

Pytanie 24

W sytuacji uszkodzenia kół w wózku dla osób niepełnosprawnych, ortopeda technolog powinien zająć się naprawą układu

A. kierowniczego

B. jezdnego

C. sterującego

D. hamulcowego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wózek inwalidzki jest skomplikowanym urządzeniem mobilnym, w którym sprawność kół ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa i komfortu użytkownika. Układ jezdny to zespół elementów odpowiedzialnych za poruszanie się wózka, w tym koła, osie i zawieszenie. Naprawa uszkodzonego układu jezdnego jest priorytetem, gdyż uszkodzenia kół mogą prowadzić do niestabilności, co zagraża bezpieczeństwu osoby korzystającej z wózka. Dobrym przykładem jest sytuacja, w której jedno z kół ulega zniszczeniu; wówczas technik ortopeda musi ocenić, czy konieczna jest wymiana całego koła, czy może wystarczy wymienić jedynie oponę lub łożysko. Wymiana części układu jezdnego powinna być przeprowadzona zgodnie z normami jakościowymi, takimi jak ISO 7176, które dotyczą wózków inwalidzkich, aby zapewnić ich bezpieczeństwo oraz trwałość. Odpowiednio przeprowadzona naprawa układu jezdnego nie tylko przywraca funkcjonalność wózka, ale także wpływa na jego długowieczność oraz komfort użytkownika.

Pytanie 25

Jakie są etapy prac w technologii produkcji obuwia ortopedycznego?

A. Wykonanie podeszew, wklejenie wkładek, szycie cholewek

B. Modelowanie kopyt, stworzenie szablonów cholewek, szycie cholewek

C. Montaż obuwia, przymiarka, wykonanie oraz wklejenie wkładek

D. Przygotowanie podeszew, wykonanie podeszew, modelowanie kopyt

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Modelowanie kopyt, wykonanie szablonów cholewek oraz uszycie cholewek to kluczowe etapy w procesie technologicznym produkcji obuwia ortopedycznego. Modelowanie kopyt jest pierwszym krokiem, który wymaga precyzyjnego dopasowania do indywidualnych wymagań pacjenta, co jest niezbędne dla zapewnienia komfortu i wsparcia biomechanicznego. Po stworzeniu kopyt, wykonuje się szablony cholewek, które stanowią bazę dla dalszego etapu produkcji, czyli szycia cholewek. Proces ten opiera się na wykorzystaniu materiałów wysokiej jakości, dostosowanych do specyficznych potrzeb pacjenta, w tym właściwości ortopedycznych. Przykładem może być zastosowanie materiałów elastycznych i oddychających, które zapewniają odpowiednie wsparcie oraz komfort. Dobre praktyki branżowe zalecają dokładne mierzenie stóp oraz analizę chodu, co pozwala na optymalne zaprojektowanie obuwia. Prawidłowy przebieg tych etapów wpływa bezpośrednio na końcowy efekt, a więc jakość i funkcjonalność obuwia ortopedycznego, co jest niezwykle istotne dla zdrowia i komfortu użytkowników.

Pytanie 26

Wózek inwalidzki aktywny jest zalecany dla dziecka

A. z porażeniem czterokończynowym

B. z przepukliną oponowo-rdzeniową na poziomie L2-L3

C. z uszkodzeniem rdzenia kręgowego w odcinku szyjnym

D. z obniżonym napięciem mięśniowym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wózek inwalidzki aktywny jest zalecany dla dzieci z przepukliną oponowo-rdzeniową na poziomie L2-L3, ponieważ tego typu wózki są projektowane z myślą o osobach, które mają pewną zdolność do samodzielnego poruszania się i aktywności fizycznej. Przepuklina oponowo-rdzeniowa na tym poziomie może skutkować częściową lub pełną sprawnością kończyn dolnych, co sprawia, że wózek aktywny, lżejszy i bardziej zwrotny, będzie idealnym rozwiązaniem. Takie wózki umożliwiają dzieciom rozwijanie umiejętności motorycznych, niezależności oraz uczestnictwa w aktywnościach grupowych, co jest kluczowe dla ich rozwoju społecznego i psychicznego. Dodatkowo, aktywne wózki inwalidzkie są często dostosowywane do indywidualnych potrzeb użytkownika, co pozwala na poprawę komfortu i ergonomii. W praktyce, dzieci korzystające z takich wózków mogą łatwiej przechodzić do aktywności fizycznej, co wpływa na ich kondycję i samopoczucie. W kontekście standardów branżowych, wózki aktywne spełniają normy dotyczące bezpieczeństwa i jakości, co czyni je preferowanym wyborem w rehabilitacji dzieci.

Pytanie 27

Ile ortez AFO można wytworzyć z arkusza polipropylenu o rozmiarze 100 cm x 100 cm, gdy do produkcji jednej ortezy AFO wykorzystano arkusz o wymiarach 20 cm x 35 cm?

A. 12 sztuk

B. 5 sztuk

C. 10 sztuk

D. 15 sztuk

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź to 5 sztuk ortez AFO, co wynika z obliczeń dotyczących powierzchni arkuszy polipropylenu. Arkusz o wymiarach 20 cm x 35 cm ma powierzchnię 700 cm². Arkusz o wymiarach 100 cm x 100 cm ma powierzchnię 10 000 cm². Dzieląc całkowitą powierzchnię większego arkusza przez powierzchnię mniejszego arkusza, uzyskujemy 10 000 cm² / 700 cm² = 14,2857, co oznacza, że teoretycznie można by zmieścić 14,2857 sztuk. Jednak w praktyce, ze względu na ułożenie i straty materiałowe w wyniku cięcia, maksymalna liczba sztuk, które można wykonać, wynosi 5. W praktyce, projektanci muszą uwzględniać takie czynniki jak efektywność cięcia i układ komponentów na arkuszu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w produkcji ortopedycznej. To ważne dla ekonomiki produkcji oraz jakości wyrobu końcowego, dlatego warto stosować takie analizy przy planowaniu produkcji.

Pytanie 28

Jakie narzędzia są niezbędne do stworzenia negatywu gipsowego?

A. Nóż, tarniki, imadło, szpachelka

B. Nożyce, stalowy drucik, folia spożywcza

C. Nożyce do blachy, papier ścierny, siateczka stalowa

D. Maszyna krojcza, młotek, szlifierka

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wykonanie negatywu gipsowego wymaga precyzyjnych narzędzi, a zestaw składający się z nożyc, stalowego drucika i folii spożywczej jest idealny dla tego zadania. Nożyce służą do precyzyjnego przycinania materiałów, co jest niezbędne, aby uzyskać odpowiednie kształty i rozmiary formy. Stalowy drucik jest używany do wzmocnienia struktury negatywu, co zwiększa jego trwałość podczas dalszego użytkowania. Folia spożywcza natomiast, pozwala na łatwe oddzielenie gipsu od formy, co jest kluczowe w procesie demontażu. W praktyce, takie podejście pozwala na uzyskanie gładkich i precyzyjnych negatywów, co jest fundamentem profesjonalnej pracy w obszarze modelarstwa i rzeźby. Warto również podkreślić, że stosowanie folii spożywczej jako środka oddzielającego jest zgodne z powszechnie przyjętymi praktykami w branży, ponieważ minimalizuje ryzyko uszkodzenia formy oraz umożliwia jej wielokrotne użycie.

Pytanie 29

Jaką funkcję pełni pelota metatarsalna?

A. fundament piątej kości śródstopia

B. sklepienia poprzecznego

C. palców II-V

D. sklepienia podłużnego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Pelota metatarsalna jest kluczowym elementem w ortopedycznych wkładkach do obuwia, które mają na celu wsparcie sklepienia poprzecznego stopy. Sklepienie to, znajdujące się w przedniej części stopy, odgrywa istotną rolę w rozkładaniu obciążeń podczas chodzenia, biegania i innych aktywności fizycznych. Pelota metatarsalna, umieszczona w odpowiednim miejscu, podnosi śródstopie, co pozwala na prawidłowe ułożenie kości oraz minimalizuje ryzyko powstawania urazów i dolegliwości, takich jak metatarsalgia. W praktyce, zastosowanie peloty metatarsalnej w obuwiu ortopedycznym może znacznie poprawić komfort użytkownika, zwłaszcza u osób z osłabionymi mięśniami stóp lub deformacjami, takimi jak halluksy. Dobre praktyki wskazują, że dobór odpowiednich wkładek z pelotą metatarsalną powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb pacjenta, co może wymagać konsultacji z specjalistą w dziedzinie podologii.

Pytanie 30

Osoba, która używa gorsetu mającego na celu redukcję lordozy lędźwiowej, powinna wzmacniać mięśnie

A. prostownika grzbietu

B. biodrowo-lędźwiowe

C. brzucha

D. szyi

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wzmocnienie mięśni brzucha jest kluczowym elementem w terapii pacjentów noszących gorsety zmniejszające lordozę lędźwiową. Mięśnie brzucha odgrywają istotną rolę w stabilizacji miednicy oraz kręgosłupa, a ich wzmocnienie może przyczynić się do poprawy postawy i redukcji bólu pleców. Gorset ma na celu ograniczenie nadmiernej lordozy, jednak bez odpowiedniego wsparcia mięśniowego, pacjent może doświadczyć osłabienia mięśni brzucha, co prowadzi do dalszych problemów w obrębie dolnej części pleców. W ćwiczeniach wzmacniających mięśnie brzucha można zastosować takie techniki jak plank, unoszenie nóg w leżeniu czy ćwiczenia z piłką szwajcarską. Te działania nie tylko poprawią stabilność, ale także wspierają prawidłowe funkcjonowanie całego układu mięśniowego. Zgodnie z wytycznymi wielu organizacji rehabilitacyjnych, wzmocnienie mięśni centralnych ciała powinno być integralną częścią każdego programu terapeutycznego dla osób z problemami kręgosłupa.

Pytanie 31

Najdokładniejsze odwzorowanie detali anatomicznych na pozytywie pozwala uzyskać

A. wycisk z pianki poliuretanowej

B. wycisk z masy modelarskiej

C. odlew gipsowy

D. skan bezpośredni

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Skan bezpośredni jest techniką, która zapewnia najwyższą jakość odwzorowania szczegółów anatomicznych dzięki zastosowaniu zaawansowanej technologii skanowania 3D. Ta metoda umożliwia precyzyjne uchwycenie kształtów, tekstur oraz detali strukturalnych, co jest kluczowe w dziedzinach takich jak medycyna, protetyka czy ortodoncja. Skanowanie bezpośrednie eliminuje błędy, które mogą wystąpić podczas tradycyjnych metod, takich jak wycisk z masy modelarskiej czy odlew gipsowy, gdzie mogą pojawić się zniekształcenia czy pęknięcia. Przykładowo, w protetyce stomatologicznej, skanowanie bezpośrednie pozwala na szybkie i precyzyjne tworzenie modeli, które są wykorzystywane do produkcji indywidualnych uzupełnień protetycznych, takich jak korony czy mosty. Dodatkowo, technologia ta jest zgodna z aktualnymi standardami branżowymi, które promują cyfryzację procesów w celu zwiększenia efektywności i jakości usług. Poprawne odwzorowanie detali anatomicznych jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości finalnych produktów, co ma bezpośredni wpływ na komfort i satysfakcję pacjentów.

Pytanie 32

Jakiego materiału pomocniczego używa się do produkcji obuwia ortopedycznego?

A. folia PVA w rękawie

B. polichlorek winylu PCW

C. klej montażowy

D. karton obuwniczy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Klej montażowy jest kluczowym materiałem w produkcji obuwia ortopedycznego, ponieważ pełni istotną rolę w łączeniu różnych elementów obuwia w sposób zapewniający ich trwałość i funkcjonalność. Obuwie ortopedyczne ma na celu nie tylko poprawę komfortu noszenia, ale także wsparcie ortopedyczne dla stóp, co jest szczególnie ważne dla osób z różnymi schorzeniami stóp i kończyn dolnych. Dobre praktyki branżowe sugerują stosowanie klejów o wysokiej odporności na działanie sił mechanicznych oraz na warunki atmosferyczne, co zwiększa żywotność wyrobu. W przypadku ortopedycznych wkładek, klej montażowy łączy materiały takie jak pianka poliuretanowa czy materiały oddychające, gwarantując ich stabilność i funkcjonalność. Użycie odpowiednich klejów, zgodnych z normami jakości, jak ISO 9001, zapewnia nie tylko bezpieczeństwo użytkowników, ale również długotrwałe właściwości użytkowe wyrobu. Warto zaznaczyć, że kleje montażowe stosowane w obuwiu ortopedycznym powinny być również hipoalergiczne, aby zminimalizować ryzyko reakcji alergicznych u osób z wrażliwą skórą.

Pytanie 33

Którego zestawu materiałów należy użyć do wykonania leja protezowego goleni dla pacjenta z bardzo wrażliwym kikutem?

zestaw	lej wewnętrzny	lej zewnętrzny
1	kampolit	laminat z żywicy epoksydowej
2	silikon	poliform
3	kompozyt akrylowy	poliuretan
4	żywica epoksydowa	tworzywo termoplastyczne

A. 2

B. 4

C. 3

D. 1

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybrałeś materiał oznaczony jako numer 1, co jest świetnym wyborem do leja protezowego dla pacjenta z wrażliwym kikutem. Kampolit ma naprawdę dobre właściwości amortyzujące. To ważne, bo wrażliwe kikuty wymagają delikatniejszego traktowania. Dzięki elastyczności kampolitu, siły działające na kikut są lepiej rozpraszane, co pomaga zminimalizować ból i dyskomfort. Zewnętrzna część leja, zrobiona z laminatu epoksydowego, daje odpowiednią sztywność i trwałość, co jest kluczowe dla stabilności protezy. W praktyce, takie materiały w rehabilitacji pacjentów po amputacjach to właściwie standard w protetyce. Liczne badania pokazują, że to poprawia komfort życia pacjentów i ich swobodę ruchu. W sumie, wybór właściwych materiałów ma ogromne znaczenie dla jakości życia tych osób.

Pytanie 34

Jaki jest cel wykonywania blokady przedniej w przegubie skokowym aparatu szynowo-opaskowego dla kończyny dolnej?

A. Zapobieżenia opadaniu stopy

B. Korekcji koślawości stopy

C. Korekcji szpotawości stopy

D. Zniesienia ustawienia piętowego stopy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Blokada przednia w przegubie skokowym aparatu szynowo-opaskowego na kończynę dolną ma na celu zniesienie ustawienia piętowego stopy, co jest kluczowym elementem w rehabilitacji oraz korekcji patologii stopy. Umożliwia to przywrócenie prawidłowego funkcjonowania stopy, co jest niezbędne w codziennych aktywnościach oraz w aktywności fizycznej. Ustawienie piętowe, charakteryzujące się nadmiernym zgięciem grzbietowym stopy, może prowadzić do dysfunkcji, bólu oraz ograniczenia ruchomości, co znacząco utrudnia pacjentowi normalne poruszanie się. W praktyce, zastosowanie takiej blokady wspiera stabilizację stawu skokowego oraz umożliwia prawidłowe ułożenie stopy w czasie chodu czy biegu. Dobrze wykonana blokada przednia zapobiega także wtórnym deformacjom, które mogą wystąpić w wyniku niewłaściwego ustawienia stopy. W zgodzie z aktualnymi standardami ortopedycznymi, poprawne ustawienie i stabilizacja stawu skokowego są niezbędne dla procesu rehabilitacji oraz poprawy jakości życia pacjentów. Warto zaznaczyć, że takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami, które podkreślają znaczenie indywidualizacji terapii oraz precyzyjnego dobierania metod leczenia do specyficznych potrzeb pacjentów.

Pytanie 35

Jaki opis lepiej określa obuwie stabilizujące?

A. Działa jako bierne wsparcie w kontroli kierunku oraz zakresu ruchu stopy, umożliwiając jej rolę w stabilizacji i poruszaniu się

B. Dostarcza redukcji nacisków dynamicznych na konkretne obszary stopy, kosztem zwiększonego nacisku na elementy, które dobrze znoszą obciążenia

C. Leczy wyłącznie jedną, ściśle zdefiniowaną jednostkę chorobową

D. Eliminuje możliwość ruchów poszczególnych części stopy oraz stawu skokowego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Obuwie stabilizujące odgrywa kluczową rolę w terapii oraz prewencji urazów stopy i stawu skokowego. Jego fundamentalną cechą jest zapewnienie biernej kontroli ruchu stopy, co oznacza, że obuwie to wspiera stopę w zapewnianiu stabilności podczas chodzenia i biegania. Dzięki zastosowaniu odpowiednich materiałów oraz technologii, takich jak usztywnienia czy systemy amortyzacji, obuwie stabilizujące może znacznie poprawić mechanikę chodu. Przykładem zastosowania tego typu obuwia są osoby z problemami z pronacją lub supinacją, które wymagają wsparcia, aby zminimalizować ryzyko kontuzji. W standardach ortopedycznych i rehabilitacyjnych podkreśla się znaczenie odpowiedniego doboru obuwia w celu poprawy funkcji motorycznych stopy, co jest kluczowe dla zachowania zdrowia układu ruchu.

Pytanie 36

Podczas projektowania ortozy unieruchamiającej należy wziąć pod uwagę

A. przemieszczenie osi stawów

B. układ trzech sił przeciwnych

C. szynowanie jednostronne z dociskiem

D. podparcie zastępcze

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Szynowanie jednostronne z dociskiem jest kluczowym elementem projektowania ortozy unieruchamiającej, ponieważ pozwala na skuteczne stabilizowanie i unieruchamianie kończyn w odpowiedniej pozycji. Szynowanie polega na zastosowaniu odpowiednich szyn, które są umieszczane wzdłuż ciała pacjenta, aby zminimalizować ruchy w obrębie stawów i tkanek. Docisk dodatkowo zapewnia stabilność oraz zapobiega przesunięciom ortozy, co jest szczególnie istotne w rehabilitacji po urazach. Przykładem zastosowania może być ortoza na kończynę górną, gdzie szynowanie jednostronne z dociskiem pomaga w zapewnieniu prawidłowej stabilizacji stawu barkowego po kontuzji. Wprowadzenie tego rozwiązania opiera się na standardach i dobrych praktykach branżowych, takich jak wytyczne dotyczące projektowania ortoz, które podkreślają znaczenie odpowiedniego dopasowania i biomechaniki. Dodatkowo, szynowanie jednostronne jest często stosowane w przypadkach, gdy konieczne jest ograniczenie ruchu w określonym kierunku, co zwiększa efektywność rehabilitacji i komfort pacjenta.

Pytanie 37

Możliwość dostosowania funkcji wózka inwalidzkiego aktywnego wynika z

A. regulacji środka ciężkości

B. lekkiej budowy

C. osłon na szprychy

D. otwartej konstrukcji ramy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Regulacja środka ciężkości wózka inwalidzkiego aktywnego jest kluczowym elementem, który wpływa na jego stabilność, manewrowość oraz komfort użytkownika. Umożliwia ona dostosowanie położenia środka ciężkości w zależności od indywidualnych potrzeb osoby korzystającej z wózka. W praktyce oznacza to, że użytkownik może przesunąć środek ciężkości w kierunku przodu lub tyłu wózka, co wpływa na łatwość wykonywania manewrów, takich jak skręcanie czy jazda po nachylonych powierzchniach. Standardy dotyczące wózków inwalidzkich, takie jak ISO 7176, kładą duży nacisk na ergonomię i personalizację sprzętu, co jest niezbędne dla zapewnienia optymalnego komfortu i bezpieczeństwa. Przykładowo, wózki z regulowanym środkiem ciężkości pozwalają sportowcom na lepsze osiągi w dyscyplinach takich jak koszykówka na wózkach czy rugby na wózkach, gdzie szybkość i zwinność są kluczowe dla sukcesu.

Pytanie 38

Określ właściwą sekwencję działań realizowanych w procesie technologicznym produkcji obuwia ortopedycznego?

A. Przygotowanie spodów, produkcja spodów, modelowanie kopyt

B. Złożenie obuwia, przymiarka, produkcja wkładek

C. Produkcja spodów, wklejenie wkładek, szycie cholewek

D. Modelowanie kopyt, przygotowanie szablonów cholewek, szycie cholewek

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Prawidłowa odpowiedź wskazuje na kluczowe etapy w procesie produkcji obuwia ortopedycznego, które są ściśle powiązane z anatomią stopy oraz wymaganiami zdrowotnymi użytkowników. Modelowanie kopyt to pierwszy etap, który ma na celu dokładne odwzorowanie kształtu stopy pacjenta. To zadanie powinno być wykonane w oparciu o szczegółowe pomiary oraz analizy biomechaniczne, które pomagają w stworzeniu idealnego kopyta, wspierającego naturalną postawę stopy. Następnie, wykonanie szablonów cholewek jest kolejnym krokiem, który wymaga precyzyjnego odwzorowania kształtu kopyta oraz materiałów, które będą użyte do produkcji. To ważne, aby cholewki były odpowiednio dopasowane, co zapewnia komfort i wsparcie dla stóp. Ostatni etap, uszycie cholewek, polega na połączeniu przygotowanych elementów w gotowe obuwie, które następnie jest poddawane dalszym procesom, takim jak montaż i przymiarka. Zastosowanie tej kolejności czynności jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży ortopedycznej i ma na celu zapewnienie wysokiej jakości produktu, który spełnia specyficzne potrzeby pacjentów.

Pytanie 39

W terapii stopy końsko-szpotawej, która łatwo poddaje się korekcji, wykorzystuje się wkładkę

A. Steindlera

B. Shaffera

C. skrzydełkową

D. zapiętkową

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wkładka Steindlera jest szczególnie skuteczna w leczeniu stopy końsko-szpotawej, ponieważ jej konstrukcja jest dostosowana do korygowania deformacji. Wkładka ta ma za zadanie wspierać prawidłowe ustawienie stopy, co jest kluczowe w terapii ortopedycznej. Jej charakterystyczne cechy, takie jak podparcie łuku stopy i odpowiednia stabilizacja pięty, pomagają w redukcji patologicznych ułożenia i poprawieniu funkcji chodu. W praktyce ortopedycznej wkładki Steindlera są często stosowane w połączeniu z innymi metodami, takimi jak fizjoterapia, co pozwala na uzyskanie synergicznych efektów. Wkładki te są również dostosowywane indywidualnie, co zwiększa ich skuteczność i komfort noszenia. Wykorzystanie wkładek Steindlera zgodnie z zaleceniami specjalistów ortopedów przyczynia się do poprawy jakości życia pacjentów z tą deformacją, umożliwiając im normalne funkcjonowanie. Dobrze zaprojektowane wkładki są zgodne z uznawanymi standardami w ortopedii, co sprawia, że są one często zalecane w przypadkach stopy końsko-szpotawej.

Pytanie 40

Jaki etap w procesie realizacji negatywu gipsowego polega na przywróceniu ciągłości jego ściany w miejscach łączenia oraz zasypaniu gipsem ewentualnych dodatkowych otworów, pozostawiając jednocześnie jeden otwór wlewowy?

A. Uszczelnienie

B. Impregnacja

C. Zmiana

D. Wzmacnianie

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "Uszczelnienie" jest poprawna, ponieważ ten etap w wykonaniu negatywu gipsowego polega na przywróceniu ciągłości ściany formy, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej jakości odwzorowania detali. Proces ten obejmuje nie tylko zamknięcie ewentualnych otworów powstałych w czasie produkcji negatywu, ale także pozostawienie jednego otworu wlewowego, który umożliwia wprowadzenie materiału do formy. Uszczelnienie jest kluczowym krokiem, który pozwala uniknąć przecieków gipsu, co może prowadzić do niedoskonałości w finalnym wyrobie. W praktyce, stosuje się różne techniki uszczelniania, takie jak użycie specjalnych uszczelniaczy lub taśm, aby zapewnić szczelność formy. Przygotowanie negatywu w sposób zgodny z najlepszymi praktykami, takimi jak dokładne oczyszczenie krawędzi i użycie odpowiednich narzędzi, jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości gipsu. Warto również zaznaczyć, że przestrzeganie tych standardów pozwala na lepsze zarządzanie procesem odlewniczym i ogranicza straty materiałowe.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej