Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 14 maja 2025 11:29
Data zakończenia: 14 maja 2025 11:45

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakość skanowania można poprawić poprzez zmianę

A. wielkości skanowanego dokumentu

B. rozdzielczości

C. rozmiaru wydruku

D. typ formatu pliku wejściowego

Poprawa jakości skanowania poprzez zmianę rozdzielczości jest kluczowym aspektem, który bezpośrednio wpływa na detale i klarowność skanowanych dokumentów. Rozdzielczość skanowania, mierzona w punktach na cal (dpi), określa liczbę szczegółów, które skanowane urządzenie jest w stanie zarejestrować. Wyższa rozdzielczość pozwala na uchwycenie mniejszych detali, co jest szczególnie ważne w skanowaniu dokumentów tekstowych, zdjęć czy rysunków. Przykładowo, skanowanie dokumentu w rozdzielczości 300 dpi zapewnia odpowiednią jakość dla większości zastosowań biurowych, podczas gdy skanowanie archiwalnych fotografii lub szczegółowych rysunków technicznych może wymagać wartości powyżej 600 dpi. Warto również pamiętać, że wyższa rozdzielczość skutkuje większym rozmiarem pliku, co może wymagać efektywnych metod zarządzania i przechowywania danych. Standardy branżowe wskazują na dobór rozdzielczości w zależności od celu skanowania, co podkreśla znaczenie świadomego wyboru tej wartości.

Pytanie 2

Z jakiej puli adresowej usługa APIPA przypisuje adres IP dla komputera z systemem Windows, jeśli w sieci nie funkcjonuje serwer DHCP?

A. 169.254.0.1 ÷ 169.254.255.254

B. 172.16.0.0 ÷ 172.31.255.255

C. 10.10.0.0 ÷ 10.10.255.255

D. 240.0.0.0 ÷ 255.255.255.255

Wybór adresów IP z zakresów 240.0.0.0 do 255.255.255.255, 172.16.0.0 do 172.31.255.255 oraz 10.10.0.0 do 10.10.255.255 wskazuje na niezrozumienie zasad przydzielania adresów IP w kontekście lokalnych sieci. Pierwszy z wymienionych zakresów (240.0.0.0 do 255.255.255.255) jest przeznaczony do wykorzystania w sieciach eksperymentalnych i nie jest stosowany w standardowych implementacjach. Z kolei drugi zakres, 172.16.0.0 do 172.31.255.255, jest klasyfikowany jako prywatny adres IP. Adresy w tym zakresie są typowo używane w większych sieciach, w których konieczne jest zarządzanie adresacją przy użyciu NAT (Network Address Translation). Trzeci zakres, 10.10.0.0 do 10.10.255.255, również należy do prywatnej puli adresów, co oznacza, że są one używane w sieciach lokalnych i nie mogą być routowane w Internecie. Typowym błędem myślowym, który prowadzi do wyboru tych opcji, jest przekonanie, że wszystkie adresy z klasy prywatnej mogą być używane w sytuacji braku DHCP. W rzeczywistości, APIPA jest zaprojektowana, aby wypełniać konkretną rolę w automatycznym przydzielaniu adresów, a jej zakres jest ściśle określony w standardach sieciowych, co czyni go unikalnym i niepowtarzalnym dla tej funkcji.

Pytanie 3

Który protokół zamienia adresy IP na adresy MAC, używane w sieciach Ethernet?

A. IRC

B. ARP

C. IP

D. SNMP

Wybór opcji IP, IRC, czy SNMP jako protokołów odpowiedzialnych za przekształcanie adresów IP na adresy MAC jest nieprawidłowy, ponieważ każdy z tych protokołów pełni inną funkcję w ekosystemie sieciowym. Protokół IP (Internet Protocol) jest odpowiedzialny za trasowanie danych w sieci, ale nie zajmuje się ich fizycznym przesyłaniem ani tłumaczeniem adresów. IP identyfikuje urządzenia w sieci za pomocą unikalnych adresów IP, jednak nie dostarcza mechanizmu rozwiązywania adresów MAC, co jest kluczowe w kontekście lokalnej komunikacji sieciowej. IRC (Internet Relay Chat) to protokół komunikacji, który pozwala na czatowanie w czasie rzeczywistym, ale nie ma związku z adresowaniem i komunikacją w sieciach opartych na IP. Z kolei SNMP (Simple Network Management Protocol) jest używany do zarządzania urządzeniami w sieciach komputerowych, a jego zadania obejmują monitorowanie i zarządzanie infrastrukturą sieciową, co również nie obejmuje konwersji adresów IP na MAC. Typowym błędem myślowym jest zatem pomylenie funkcji protokołów. Zrozumienie, że każdy protokół ma swoją specyfikę i rolę w architekturze sieciowej, jest kluczowe dla każdego, kto chce skutecznie zarządzać i projektować sieci komputerowe.

Pytanie 4

Który z zapisów stanowi pełną formę maski z prefiksem 25?

A. 255.255.255.192

B. 255.255.0.0

C. 255.255.255.128

D. 255.255.255.0

Odpowiedź 255.255.255.128 jest prawidłowa, ponieważ w systemie CIDR (Classless Inter-Domain Routing) prefiks 25 oznacza, że 25 bitów jest przeznaczonych na identyfikację sieci, a pozostałe 7 bitów na identyfikację hostów w tej sieci. Zapis 255.255.255.128 wskazuje, że pierwsze 25 bitów maski jest ustawionych na 1, co w postaci dziesiętnej odpowiada 255.255.255.128. Dzięki temu można utworzyć maksymalnie 128 adresów IP w tej podsieci, z czego 126 adresów jest dostępnych dla urządzeń, ponieważ jeden adres jest zarezerwowany dla adresu sieci, a drugi dla rozgłoszenia. W praktyce, stosowanie takiej maski jest korzystne w małych sieciach lokalnych, gdzie nie jest potrzebna duża liczba hostów. Dobrą praktyką jest dobieranie maski podsieci w taki sposób, aby nie marnować adresów IP, co jest szczególnie istotne w kontekście globalnego wyczerpywania się adresów IPv4.

Pytanie 5

Na przedstawionym obrazku zaznaczone są strzałkami funkcje przycisków umieszczonych na obudowie projektora multimedialnego. Dzięki tym przyciskom można

A. modyfikować poziom jasności obrazu.

B. przystosować odwzorowanie przestrzeni kolorów.

C. zmieniać źródła sygnału.

D. regulować zniekształcony obraz.

Projektory multimedialne wyposażone są w przyciski pozwalające na regulację geometrii obrazu co jest kluczowe do uzyskania odpowiedniej jakości wyświetlania w różnych warunkach. Jednym z najczęstszych problemów jest zniekształcenie obrazu wynikające z projekcji pod kątem co jest korygowane za pomocą funkcji korekcji trapezowej. Korekcja trapezowa pozwala na dostosowanie kształtu obrazu aby był prostokątny nawet gdy projektor nie jest ustawiony idealnie na wprost ekranu. To rozwiązanie umożliwia elastyczność w ustawieniu projektora w salach o ograniczonej przestrzeni czy niestandardowych układach co jest często spotykane w środowiskach biznesowych i edukacyjnych. Dobre praktyki branżowe zalecają korzystanie z tej funkcji w celu zapewnienia optymalnej czytelności prezentacji oraz komfortu oglądania dla odbiorców. Przyciski regulacji tej funkcji są zwykle intuicyjnie oznaczone na obudowie projektora co ułatwia szybkie i precyzyjne dostosowanie ustawień bez potrzeby użycia dodatkowego sprzętu czy oprogramowania. Dzięki temu użytkownicy mogą szybko dostosować wyświetlany obraz do wymagań specyficznej lokalizacji i układu pomieszczenia co jest nieocenione w dynamicznych środowiskach pracy i prezentacji.

Pytanie 6

Jakiego protokołu używa polecenie ping?

A. LDAP

B. FTP

C. ICMP

D. RDP

Wybór odpowiedzi związanych z protokołami FTP, RDP i LDAP wskazuje na brak znajomości podstawowych protokołów używanych w komunikacji sieciowej. Protokół FTP (File Transfer Protocol) jest używany do przesyłania plików pomiędzy komputerami w sieci, jednak nie ma on związku z diagnozowaniem dostępności hostów. RDP (Remote Desktop Protocol) to protokół stworzony przez Microsoft, który umożliwia zdalny dostęp do komputerów i nie ma zastosowania w kontekście testowania łączności. Z kolei LDAP (Lightweight Directory Access Protocol) jest protokołem używanym do dostępu do usług katalogowych, takich jak Active Directory, i również nie jest związany z monitorowaniem dostępności sieci. Wybierając te odpowiedzi, można zauważyć typowy błąd myślowy polegający na myleniu protokołów transportowych lub aplikacyjnych z protokołami diagnostycznymi. Kluczowe jest zrozumienie, że ICMP odgrywa unikalną rolę w komunikacji sieciowej, umożliwiając diagnostykę, podczas gdy inne protokoły mają odmienny cel. Niezrozumienie tego podziału może prowadzić do poważnych problemów w zarządzaniu sieciami, w tym do błędnej konfiguracji oraz trudności w identyfikacji problemów z łącznością.

Pytanie 7

W celu zbudowania sieci komputerowej w danym pomieszczeniu wykorzystano 25 metrów kabli UTP, 5 gniazd RJ45 oraz odpowiednią liczbę wtyków RJ45 potrzebnych do stworzenia 5 kabli połączeniowych typu patchcord. Jaki jest całkowity koszt zastosowanych materiałów do budowy sieci? Ceny jednostkowe materiałów są przedstawione w tabeli.

Material	Jednostka miary	Cena
Skrętka UTP	m	1 zł
Gniazdo RJ45	szt.	10 zł
Wtyk RJ45	szt.	50 gr

A. 90 zł

B. 80 zł

C. 50 zł

D. 75 zł

Odpowiedź 80 zł jest poprawna ponieważ przy obliczaniu kosztów sieci komputerowej musimy uwzględnić wszystkie elementy i ich koszty jednostkowe Zgodnie z tabelą skrętka UTP kosztuje 1 zł za metr a potrzebujemy 25 metrów co daje 25 zł Koszt 5 gniazd RJ45 to 5 x 10 zł czyli 50 zł Wtyki RJ45 kosztują 50 groszy za sztukę a potrzebujemy ich 10 więc łączny koszt to 5 zł Dodając wszystkie koszty 25 zł za skrętkę 50 zł za gniazda i 5 zł za wtyki otrzymujemy 80 zł Budowa sieci komputerowej wymaga znajomości standardów takich jak ANSI TIA EIA 568 w zakresie projektowania i instalacji okablowania Ważne jest dobranie odpowiednich materiałów co wpływa na jakość sygnału i trwałość instalacji Skrętka UTP i złącza RJ45 są standardowymi komponentami używanymi w sieciach komputerowych Dzięki temu prawidłowo wykonana instalacja zapewnia stabilne i szybkie połączenia co jest kluczowe w nowoczesnych środowiskach IT

Pytanie 8

Program CHKDSK jest wykorzystywany do

A. zmiany rodzaju systemu plików

B. defragmentacji nośnika danych

C. naprawy logicznej struktury dysku

D. naprawy fizycznej struktury dysku

CHKDSK, czyli Check Disk, to narzędzie w systemach operacyjnych Windows, które służy do analizy i naprawy logicznej struktury dysku. Jego głównym zadaniem jest identyfikacja i eliminacja błędów w systemie plików, takich jak uszkodzone sektory, błędne wpisy w tabeli alokacji plików oraz inne problemy, które mogą prowadzić do utraty danych. Przykładowo, jeśli system operacyjny zgłasza problemy z uruchomieniem lub ostrzega o błędach w plikach, przeprowadzenie skanowania przy użyciu CHKDSK może pomóc w rozwiązaniu tych problemów, przywracając integralność danych. Warto dodać, że narzędzie to można uruchomić w trybie graficznym lub z linii poleceń, co sprawia, że jest dostępne dla szerokiego kręgu użytkowników. Dobre praktyki branżowe zalecają regularne korzystanie z CHKDSK jako części konserwacji systemu, szczególnie po nieprawidłowym zamknięciu systemu czy awariach zasilania, aby zapewnić stabilność pracy systemu oraz zabezpieczyć przechowywane dane.

Pytanie 9

Jakie urządzenie jest kluczowe do połączenia pięciu komputerów w sieci o topologii gwiazdy?

A. przełącznik.

B. ruter.

C. most.

D. modem.

Wybór błędnych urządzeń do połączenia komputerów w sieci gwiazdowej może być wynikiem niepełnego zrozumienia ich funkcji. Most, choć użyteczny w łączeniu różnych segmentów sieci, nie jest odpowiedni do centralnego zarządzania komunikacją między wieloma urządzeniami w sieci lokalnej. Jego głównym zadaniem jest łączenie dwóch segmentów sieci, co może prowadzić do nieefektywności w sytuacji, gdy jest wiele urządzeń do obsługi. Z kolei ruter, który łączy różne sieci i kieruje ruch między nimi, nie jest przeznaczony do pracy w obrębie jednej, lokalnej sieci. Jego funkcja polega na przesyłaniu danych między różnymi sieciami, a nie na bezpośrednim zarządzaniu lokalnym ruchem w obrębie jednego segmentu, co czyni go niewłaściwym wyborem w przypadku połączenia pięciu komputerów w topologii gwiazdy. Modem, z drugiej strony, jest urządzeniem, które służy do łączenia sieci lokalnej z Internetem poprzez konwersję sygnałów cyfrowych na analogowe i vice versa. Jego rola nie obejmuje zarządzania połączeniami wewnętrznymi w sieci, co dodatkowo wyklucza go z tej sytuacji. Wybierając niewłaściwe urządzenia, można napotkać na problemy z wydajnością, bezpieczeństwem oraz niezawodnością sieci, co podkreśla znaczenie zrozumienia funkcji każdego elementu w infrastrukturze sieciowej.

Pytanie 10

Ilustracja przedstawia rodzaj pamięci

A. DDR DIMM

B. SDRAM DIMM

C. SIMM

D. Compact Flash

DDR DIMM czyli Double Data Rate Synchronous Dynamic RAM różni się od SDRAM tym że może przesyłać dane na obu zboczach sygnału zegarowego co podwaja wydajność przesyłu danych w porównaniu do standardowej SDRAM. DDR DIMM wprowadza inne napięcie i zmienioną konstrukcję co powoduje że nie jest kompatybilna ze slotami SDRAM. SDRAM DIMM ma 168 pinów podczas gdy DDR zazwyczaj posiada 184 piny co również wpływa na fizyczną niekompatybilność. SIMM czyli Single Inline Memory Module jest starszym typem pamięci RAM o mniejszej liczbie pinów zwykle 30 lub 72 i wykorzystuje się go głównie w starszych komputerach. SIMM nie synchronizuje się z zegarem systemu tak jak SDRAM co powoduje mniejszą wydajność i większe opóźnienia w dostępie do danych. Compact Flash to zupełnie inny typ pamięci używany głównie jako zewnętrzne nośniki danych w urządzeniach przenośnych takich jak aparaty cyfrowe i nie ma związku z pamięcią operacyjną komputera. Błędne zrozumienie różnic pomiędzy tymi standardami często wynika z nieznajomości specyfikacji technicznych oraz różnic funkcjonalnych w ich zastosowaniach. Prawidłowa odpowiedź wymaga znajomości nie tylko fizycznych różnic ale również zasad działania i zastosowań w kontekście historycznym i praktycznym.

Pytanie 11

Na załączonym rysunku przedstawiono

A. ściągacz do izolacji

B. złączak konektorów

C. lokalizator kabli

D. nóż do terminacji

Zaciskacz konektorów to narzędzie, które możemy używać do zaciskania złączy na przewodach. Służy to głównie do zapewnienia trwałego połączenia mechanicznego i elektrycznego, ale powiem szczerze, że to coś zupełnie innego niż lokalizator przewodów, który ma zupełnie inne zadanie. Nóż terminujący używa się do przycinania i łączenia przewodów w terminalach blokowych, co jest ważne, gdy pracujemy przy połączeniach telefonicznych czy komputerowych. Tylko, że jego rola to bardziej obróbka końcówek przewodów, a nie ich lokalizacja. Ściągacz izolacji z kolei służy do usuwania warstwy izolacyjnej z przewodów, co musimy zrobić przed montowaniem złączy lub lutowaniem. To podstawowe narzędzie, ale jego funkcja też różni się od lokalizacji. Często mylimy te narzędzia, co potem prowadzi do błędnych odpowiedzi – trzeba zrozumieć, jakie są konkretne zastosowania każdego z nich, bo to klucz do efektywnej pracy z sieciami elektrycznymi i telekomunikacyjnymi.

Pytanie 12

Protokół używany do zarządzania urządzeniami w sieci to

A. Simple Mail Transfer Protocol (SMTP)

B. Internet Group Management Protocol (IGMP)

C. Intenet Control Message Protocol (ICMP)

D. Simple Network Management Protocol (SNMP)

Wybór odpowiedzi, która nie jest zgodna z definicją protokołu do zarządzania urządzeniami sieciowymi, wskazuje na niepełne zrozumienie funkcji i zastosowań protokołów sieciowych. Protokół Internet Control Message Protocol (ICMP) służy przede wszystkim do przesyłania komunikatów kontrolnych oraz diagnostycznych w sieci, takich jak ping, który sprawdza dostępność urządzeń. Nie ma on jednak mechanizmów zarządzania urządzeniami, co jest kluczowe dla SNMP. Z kolei Internet Group Management Protocol (IGMP) jest używany do zarządzania grupami multicastowymi w sieciach IP, co również nie dotyczy zarządzania urządzeniami. Z kolei Simple Mail Transfer Protocol (SMTP) to protokół do przesyłania wiadomości e-mail, a nie do zarządzania urządzeniami sieciowymi. Poprzez wybór tych odpowiedzi, można zauważyć typowy błąd polegający na myleniu protokołów związanych z różnymi aspektami funkcjonowania sieci. Ważne jest, aby zrozumieć, że każde z tych protokołów ma swoje unikalne zastosowanie i nie można ich stosować zamiennie. Właściwe zrozumienie, jakie protokoły są przeznaczone do zarządzania urządzeniami, a jakie do innych funkcji, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami i ich bezpieczeństwem.

Pytanie 13

Licencja CAL (Client Access License) uprawnia użytkownika do

A. przenoszenia programu na zewnętrzne nośniki

B. modyfikacji kodu oprogramowania

C. korzystania z usług dostępnych na serwerze

D. użytkowania programu bez ograniczeń czasowych

Licencja CAL (Client Access License) to kluczowy element w modelu licencjonowania oprogramowania, który umożliwia użytkownikom dostęp do usług oferowanych przez serwery. Użytkownik posiadający licencję CAL ma prawo korzystać z funkcji, takich jak dostęp do plików, aplikacji oraz usług bazodanowych, które są udostępniane przez serwery. Przykładem może być środowisko Microsoft Windows Server, gdzie użytkownicy muszą posiadać odpowiednie licencje CAL do korzystania z różnych funkcji, takich jak Remote Desktop Services czy usługi plikowe. Dobrą praktyką w branży jest upewnienie się, że liczba zakupionych licencji CAL odpowiada liczbie użytkowników lub urządzeń, które będą korzystać z tych usług, aby uniknąć naruszeń warunków licencji. Warto także wspomnieć, że licencje CAL mogą mieć różne formy, w tym licencje oparte na użytkownikach lub urządzeniach, co pozwala firmom na dostosowanie modelu licencjonowania do ich specyficznych potrzeb operacyjnych.

Pytanie 14

Jak określa się atak w sieci lokalnej, który polega na usiłowaniu podszycia się pod inną osobę?

A. Spoofing

B. Flood ping

C. DDoS

D. Phishing

Phishing to taki sposób oszustwa w internecie, gdzie ktoś podszywa się pod zaufaną instytucję, żeby wyciągnąć od ludzi ważne dane, jak hasła czy dane osobowe. Choć w pytaniu mówimy o ataku w sieci lokalnej, to warto pamiętać, że phishing może też występować w takich okolicznościach. Przykładem może być e-mail, który wygląda, jakby przyszedł od banku, i zachęca do kliknięcia w link do fikcyjnej strony logowania. Żeby bronić się przed phishingiem, najlepiej jest edukować ludzi na temat rozpoznawania podejrzanych wiadomości oraz stosować filtry antyspamowe. Fajnie też mieć wieloskładnikowe uwierzytelnianie. Jeśli mówimy o branżowych standardach, firmy powinny trzymać się norm, jak NIST Cybersecurity Framework, co pomaga lepiej zarządzać ryzykiem związanym z cyberbezpieczeństwem.

Pytanie 15

Bęben działający na zasadzie reakcji fotochemicznych jest wykorzystywany w drukarkach

A. termosublimacyjnych

B. laserowych

C. atramentowych

D. igłowych

Bęben światłoczuły jest kluczowym elementem w drukarkach laserowych, gdyż odgrywa fundamentalną rolę w procesie obrazowania. Jego powierzchnia jest pokryta materiałem światłoczułym, który reaguje na światło laserowe. Gdy laser skanuje bęben, naświetla go w określonych miejscach, tworząc na jego powierzchni obraz do wydruku. Następnie na bębnie osadza się toner, który jest przyciągany do naświetlonych obszarów. W procesie drukowania, bęben obraca się i przenosi toner na papier, gdzie jest następnie utrwalany przez działanie wysokiej temperatury. To podejście zapewnia wysoką jakość wydruków, doskonałą ostrość detali oraz dużą prędkość drukowania. W praktyce, drukarki laserowe są szeroko stosowane w biurach i środowiskach, gdzie wymagana jest wydajność przy dużych nakładach, co czyni je popularnym wyborem w branży drukarskiej. Dodatkowo, stosowanie bębna w technologii laserowej przyczynia się do mniejszej liczby problemów związanych z zatykanie się papieru, co jest częstym problemem w drukarkach atramentowych.

Pytanie 16

Cena wydruku jednej strony tekstu wynosi 95 gr, a koszt wykonania jednej płyty CD to 1,54 zł. Jakie wydatki poniesie firma, tworząc płytę z prezentacjami oraz poradnik liczący 120 stron?

A. 145,54 zł

B. 120,95 zł

C. 154,95 zł

D. 115,54 zł

Koszt przygotowania płyty CD oraz wydrukowania poradnika można łatwo obliczyć. Koszt przygotowania jednej płyty to 1,54 zł. Wydruk 120 stron przy kosztach 95 gr za stronę to 120 * 0,95 zł, co daje 114 zł. Sumując te dwie wartości, otrzymujemy 1,54 zł + 114 zł = 115,54 zł. Taki sposób kalkulacji kosztów jest typowy w branży wydawniczej i audiowizualnej, gdzie dokładne określenie wydatków jest kluczowe dla planowania budżetu. Przykładowo, firmy zajmujące się produkcją materiałów edukacyjnych muszą brać pod uwagę koszty druku oraz dystrybucji, co pozwala na lepsze zarządzanie zasobami i optymalizację kosztów. Warto również zauważyć, że umiejętność precyzyjnego obliczania kosztów jest niezbędna w każdym projekcie, aby uniknąć nieprzewidzianych wydatków i zwiększyć efektywność operacyjną.

Pytanie 17

W wyniku realizacji podanego polecenia ping parametr TTL wskazuje na

A. czas trwania testu łączności w sieci

B. liczbę pakietów wysłanych w celu weryfikacji komunikacji w sieci

C. czas reakcji z urządzenia docelowego

D. liczbę ruterów, które uczestniczą w przesyłaniu pakietu od nadawcy do odbiorcy

Powszechnym błędem przy interpretacji parametru TTL w kontekście polecenia ping jest mylenie go z czasem odpowiedzi z urządzenia docelowego lub czasem trwania całej operacji ping. Czas odpowiedzi to zupełnie inna wartość mierzona w milisekundach która wskazuje jak szybko urządzenie docelowe odpowiedziało na zapytanie ping i jest to odrębny parametr od TTL. Wyjaśniając różnice warto zauważyć że czas odpowiedzi zależy od różnych czynników takich jak odległość sieciowa obciążenie sieci czy wydajność urządzenia docelowego. Natomiast TTL dotyczy liczby ruterów które pakiet musi przejść. Kolejną pomyłką jest utożsamianie TTL z liczbą pakietów wysłanych w celu sprawdzenia komunikacji co jest często wynikiem błędnego rozumienia jak działa polecenie ping. Ping standardowo wysyła określoną liczbę pakietów która nie zależy od TTL i jest konfigurowalna przez użytkownika. Ostatnim błędnym założeniem jest przekonanie że TTL oznacza czas trwania całego sprawdzenia komunikacji. Choć podobieństwo terminologiczne może być mylące TTL jest niezależnym mechanizmem mającym na celu zapobieganie nieskończonym pętlom w sieci i nie odnosi się do czasu trwania operacji. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe do poprawnej analizy i interpretacji wyników ping co jest istotne w diagnostyce i utrzymaniu infrastruktury sieciowej.

Pytanie 18

Impulsator pozwala na testowanie uszkodzonych systemów logicznych w komputerze, między innymi poprzez

A. analizę stanów logicznych obwodów cyfrowych

B. odczytanie stanu wyjściowego układu

C. podanie na wejście układu sygnału wysokiego

D. kalibrację mierzonych wartości elektrycznych

Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że kalibracja mierzonych wielkości elektrycznych nie jest typowym zadaniem impulsatora. Kalibracja to proces zapewnienia, że instrumenty pomiarowe działają zgodnie z określonymi standardami, a impulsatory nie są narzędziami do tego celu. Podobnie, choć badanie stanów logicznych obwodów cyfrowych może wydawać się związane z testowaniem układów, impulsatory skupiają się na wprowadzaniu stanów, a nie na ich analizie. Istotne jest zrozumienie, że badanie stanów wymaga bardziej złożonych narzędzi, takich jak analizatory stanów logicznych. Ostatnia odpowiedź dotycząca odczytu stanu wyjściowego układu również nie jest poprawna, ponieważ impulsatory nie mają funkcji do monitorowania lub analizowania wyników wyjściowych; ich rolą jest wyłącznie wprowadzanie sygnałów na wejścia. Typowym błędem w takich analizach jest mylenie funkcji urządzeń. Kluczowe jest, aby zrozumieć różnice między różnymi narzędziami diagnostycznymi i ich specyficznymi zastosowaniami, co pozwala na efektywną diagnostykę oraz naprawę uszkodzeń w układach elektronicznych.

Pytanie 19

Który standard w połączeniu z odpowiednią kategorią kabla skrętki jest skonfigurowany w taki sposób, aby umożliwiać maksymalny transfer danych?

A. 10GBASE-T oraz Cat 5

B. 1000BASE-T oraz Cat 5

C. 10GBASE-T oraz Cat 7

D. 1000BASE-T oraz Cat 3

Odpowiedzi, które łączą standardy 10GBASE-T i 1000BASE-T z kablami kategorii 5 czy 3 są po prostu błędne. Wiąże się to z dużymi różnicami w wymaganiach co do wydajności i jakości sygnału. Standard 1000BASE-T radzi sobie z transferami do 1 Gb/s i jest zgodny z kablami kategorii 5, ale na pewno nie wystarczy do 10 Gb/s, co dzisiaj jest kluczowe. Kategoria 5 ma sporo ograniczeń, przez co sygnał się pogarsza, szczególnie przy wyższych prędkościach. Dlatego nie nadaje się do środowisk, gdzie ważny jest 10GBASE-T, który wymaga przynajmniej kabla kategorii 6a. Co do kategorii 3, to była fajna kiedyś, ale dzisiaj to totalna porażka dla 1000BASE-T i 10GBASE-T, bo tam maksymalna przepustowość to tylko 10 Mb/s. Często ludzie mylą te standardy i nie znają specyfikacji kabli. Wybierając odpowiednie medium transmisyjne, trzeba myśleć o niezawodności i wydajności sieci, bo to podstawa każdej dobrej infrastruktury.

Pytanie 20

Jaką długość ma maska sieci dla adresów z klasy B?

A. 16 bitów

B. 12 bitów

C. 24 bity

D. 8 bitów

Wybór 8 bitów jest błędny, ponieważ sugeruje, że sieć klasy B wykorzystuje zbyt małą liczbę bitów do identyfikacji swojej sieci. Adresy klasy B, z maską 255.255.0.0, wymagają 16 bitów dla identyfikacji sieci, a 8 bitów jest właściwe dla klasy A, gdzie przeznaczone są na bardzo dużą liczbę hostów. Odpowiedź 12 bitów również jest niepoprawna, gdyż nie istnieje w standardowym podziale adresów IP. Teoretycznie, 12 bitów mogłoby sugerować podział w niektórych niestandardowych implementacjach, ale nie jest to zgodne z szeroko przyjętymi normami. Odpowiedź 24 bity jest również niewłaściwa, wiąże się z klasą C, która z kolei oferuje bardzo ograniczoną liczbę hostów, dostosowaną do małych sieci. Kluczowym błędem myślowym jest pomylenie różnych klas adresowych i ich zastosowań. Warto zrozumieć, że każda klasa adresowa ma swoje specyfikacje oraz przeznaczenie, co jest istotne przy projektowaniu i administracji sieci. W praktyce, niepoprawna długość maski może prowadzić do nieefektywnego zarządzania adresami i problemów z komunikacją w sieci.

Pytanie 21

Graficzny symbol pokazany na ilustracji oznacza

A. bramę

B. przełącznik

C. most

D. koncentrator

Koncentrator, znany także jako hub, jest prostym urządzeniem sieciowym, które przesyła pakiety danych do wszystkich podłączonych urządzeń, niezależnie od ich adresu docelowego. Takie działanie prowadzi do większego ruchu sieciowego i potencjalnych kolizji danych, co czyni go mniej efektywnym w porównaniu do przełącznika. Most, czyli bridge, działa na podobnej zasadzie jak przełącznik, ale jest wykorzystywany głównie do łączenia dwóch sieci w jedną. Mosty operują na drugiej warstwie modelu OSI i mogą zmniejszać segmenty sieci, ale ich funkcjonalność jest ograniczona w porównaniu do nowoczesnych przełączników. Brama, czyli gateway, to urządzenie działające na warstwie aplikacji modelu OSI, które umożliwia komunikację między różnymi protokołami i architekturami sieciowymi. Bramki są kluczowe w translacji danych między różnymi systemami, ale nie zarządzają ruchem w sieciach lokalnych jak przełączniki. Częstym błędem jest mylenie tych urządzeń z przełącznikami ze względu na podobne zastosowanie w infrastrukturze sieciowej. Jednakże każde z tych urządzeń pełni odrębną rolę i jest projektowane do specyficznych zadań. Zrozumienie ich różnic i zastosowań jest niezbędne dla efektywnego projektowania i zarządzania nowoczesnymi sieciami komputerowymi.

Pytanie 22

Urządzenie sieciowe działające w drugiej warstwie modelu OSI, które przesyła sygnał do portu połączonego z urządzeniem odbierającym dane na podstawie analizy adresów MAC nadawcy i odbiorcy, to

A. wzmacniak

B. modem

C. terminator

D. przełącznik

Modem to urządzenie, które nawiązuje połączenie z Internetem przez konwersję sygnałów cyfrowych na analogowe i vice versa. Jego funkcjonalność skupia się na dostosowywaniu sygnału do wymagań danego medium transmisyjnego, a nie na zarządzaniu ruchem w sieci lokalnej. Użycie modemu w kontekście zadania jest błędne, ponieważ modem nie operuje na adresach MAC, a jego głównym zadaniem jest łączenie z siecią zewnętrzną. Terminator jest komponentem stosowanym w sieciach szeregowych, którego zadaniem jest eliminacja odbić sygnału, a nie routing danych. Stosowanie terminatorów w kontekście przesyłania danych w warstwie łącza danych jest mylące, ponieważ ich funkcjonalność nie obejmuje analizy adresów ani przesyłania danych do odpowiednich portów. Wzmacniak, z drugiej strony, służy do zwiększania mocy sygnału w różnych mediach transmisyjnych, ale nie jest urządzeniem, które analizuje adresy MAC ani podejmuje decyzji o kierunkowaniu danych. Powszechnym błędem jest mylenie tych urządzeń z przełącznikami, które są zaprojektowane do pracy na poziomie warstwy łącza danych. Kluczowe jest zrozumienie różnicy między urządzeniami, które operują na różnych warstwach modelu OSI oraz ich specyficznych funkcji w sieciach komputerowych.

Pytanie 23

Dane dotyczące kont użytkowników w systemie Linux są przechowywane w pliku

A. /etc/passwd

B. /etc/shells

C. /etc/shadows

D. /etc/group

Wybierając odpowiedzi takie jak /etc/shells, /etc/group czy /etc/shadow, można dojść do mylnych wniosków na temat struktury przechowywania informacji o kontach użytkowników w systemie Linux. Plik /etc/shells zawiera listę dozwolonych powłok systemowych, co może być użyteczne w kontekście ograniczenia dostępu do określonych powłok dla użytkowników. W przeciwieństwie do /etc/passwd, nie przechowuje on informacji o użytkownikach, co czyni go nieodpowiednim do zarządzania kontami. Podobnie plik /etc/group jest używany do definiowania grup użytkowników, zawierając informacje o grupach i ich członkach, ale nie zawiera on szczegółów dotyczących pojedynczych kont użytkowników. Z kolei plik /etc/shadow przechowuje hasła w postaci zaszyfrowanej i jest dostępny tylko dla użytkownika root, co czyni go niewłaściwym miejscem na przechowywanie podstawowych informacji o kontach. Typowym błędem jest mylenie funkcji tych plików, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania systemem oraz potencjalnych luk w bezpieczeństwie. Zrozumienie różnic między tymi plikami jest kluczowe dla skutecznego administrowania systemem i zapewnienia, że informacje o użytkownikach są chronione i zarządzane w odpowiedni sposób.

Pytanie 24

Użycie skrętki kategorii 6 (CAT 6) o długości 20 metrów w sieci LAN wskazuje na jej maksymalną przepustowość wynoszącą

A. 100 Gb/s

B. 10 Gb/s

C. 100 Mb/s

D. 10 Mb/s

Wybór niepoprawnych odpowiedzi jest często wynikiem nieporozumień dotyczących parametrów technicznych skrętek sieciowych. Odpowiedź wskazująca na przepustowość 10 Mb/s jest znacząco zaniżona i nie odpowiada rzeczywistym możliwościom skrętek kategorii 6, które w obecnej chwili są uznawane za standard w nowoczesnych instalacjach LAN. Skrętka CAT 6 jest przeznaczona do pracy w szybkościach znacznie wyższych, co czyni 10 Mb/s przestarzałym standardem, stosowanym głównie w bardzo starych infrastrukturach. Również wybór 100 Mb/s to zaledwie część możliwości CAT 6. Choć taka prędkość jest osiągalna, nie wykorzystuje ona potencjału, który oferuje ten typ kabla. Odpowiedzi wskazujące na 100 Gb/s odnoszą się do bardziej zaawansowanych kategorii kabli, takich jak CAT 6A czy CAT 7, które są przeznaczone do zastosowań w środowiskach wymagających ekstremalnych prędkości oraz większych dystansów. Warto zauważyć, że skrętki CAT 6, przy poprawnej instalacji i odpowiednich warunkach, mogą osiągnąć maksymalną prędkość 10 Gb/s, jednak do długości 55 metrów. Wiedza o specyfikacjach kabli i ich odpowiednim zastosowaniu jest kluczowa w kontekście planowania każdej nowoczesnej sieci, aby uniknąć takich nieporozumień, które mogą prowadzić do obniżenia wydajności systemu sieciowego.

Pytanie 25

Podaj adres rozgłoszeniowy sieci, do której przynależy host o adresie 88.89.90.91/6?

A. 91.89.255.255

B. 88.255.255.255

C. 91.255.255.255

D. 88.89.255.255

Wybranie złego adresu rozgłoszeniowego to często wynik kilku błędów w rozumieniu IP i maskowania. Na przykład, jeśli wybrałeś adres 88.255.255.255, to może sugerować, że myślisz, że adres rozgłoszeniowy zawsze kończy się maksymalną wartością w podsieci. Ale to nieprawda! Adres rozgłoszeniowy wyznaczany jest przez maskę podsieci i jest najwyższym adresem w danej sieci. Kolejny zamęt mógł powstać przez pomylenie zakresów. Dla sieci 88.0.0.0/6 adres rozgłoszeniowy to 91.255.255.255, a nie inne. Adresy 88.89.255.255 czy 91.89.255.255 też się nie nadają, bo nie pasują do maski. Adresy rozgłoszeniowe są kluczowe w sieciach, bo błędne ich określenie prowadzi do problemów z komunikacją, jak złe dostarczanie pakietów czy ich utrata. Dlatego dobrze jest znać zasady obliczania tych adresów, zwłaszcza dla administratorów, którzy dbają o stabilność sieci.

Pytanie 26

Aby stworzyć las w strukturze katalogów AD DS (Active Directory Domain Services), konieczne jest utworzenie przynajmniej

A. dwóch drzew domeny

B. trzech drzew domeny

C. czterech drzew domeny

D. jednego drzewa domeny

Aby utworzyć las w strukturze katalogowej Active Directory Domain Services (AD DS), wystarczy stworzyć jedno drzewo domeny. Las składa się z jednego lub więcej drzew, które mogą dzielić wspólną schematykę i konfigurację. Przykładowo, w organizacji z różnymi działami, każdy dział może mieć swoje drzewo domeny, ale wszystkie one będą częścią jednego lasu. Dzięki temu możliwe jest efektywne zarządzanie zasobami oraz dostępem użytkowników w całej organizacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania środowiskami IT. W praktyce, organizacje często tworzą jedną główną domenę, a następnie rozwijają ją o kolejne jednostki organizacyjne lub drzewa, gdy zajdzie taka potrzeba. To podejście pozwala na elastyczne zarządzanie strukturą katalogową w miarę rozwoju firmy i zmieniających się warunków biznesowych.

Pytanie 27

Proces aktualizacji systemów operacyjnych ma na celu przede wszystkim

A. redukcję fragmentacji danych.

B. usunięcie luk w systemie, które obniżają poziom bezpieczeństwa.

C. dodawanie nowych aplikacji dla użytkowników.

D. zaniżenie ochrony danych użytkownika.

Aktualizacja systemów operacyjnych jest kluczowym procesem zapewniającym bezpieczeństwo oraz stabilność działania systemu. Głównym celem tego procesu jest naprawa luk systemowych, które mogą być wykorzystywane przez złośliwe oprogramowanie, co z kolei zmniejsza ogólny poziom bezpieczeństwa. W miarę odkrywania nowych podatności przez badaczy bezpieczeństwa, producenci systemów operacyjnych, tacy jak Microsoft, Apple czy Linux, regularnie udostępniają aktualizacje, które eliminują te zagrożenia. Przykładowo, aktualizacje mogą zawierać poprawki dla błędów, które umożliwiają atakującym dostęp do poufnych danych użytkowników. Praktycznym zastosowaniem tej wiedzy jest regularne sprawdzanie dostępności aktualizacji i ich instalacja, co jest zalecane przez standardy branżowe, takie jak NIST SP 800-53, które podkreślają znaczenie zarządzania lukami bezpieczeństwa w systemach informatycznych. W ten sposób użytkownicy mogą zabezpieczyć swoje dane i systemy przed nieautoryzowanym dostępem oraz innymi zagrożeniami.

Pytanie 28

W systemie Linux uprawnienia pliku wynoszą 541. Właściciel ma możliwość:

A. zmiany

B. wyłącznie wykonania

C. odczytu i wykonania

D. odczytu, zapisu i wykonania

W ustawieniach uprawnień systemu Linux, liczba 541 oznacza konkretne przydzielenie dostępu dla właściciela, grupy i innych użytkowników. Właściciel ma prawo do odczytu (4) oraz wykonania (1) pliku, co razem daje 5. Wskazanie, że właściciel może odczytać i wykonać plik jest zgodne z zasadami przydzielania uprawnień. W praktyce, uprawnienia te są niezwykle istotne w kontekście bezpieczeństwa systemu, ponieważ umożliwiają kontrolowanie, kto ma dostęp do danych i w jaki sposób mogą być one wykorzystywane. Dla programisty lub administratora systemu znajomość uprawnień jest kluczowa przy zarządzaniu dostępem do plików oraz przy konfigurowaniu środowiska pracy. Przykładowo, przy tworzeniu skryptów, które mają być wykonywane przez różnych użytkowników, ważne jest, aby odpowiednio ustawić te uprawnienia, aby zapewnić ich bezpieczeństwo oraz prawidłowe działanie. Zrozumienie tego mechanizmu stanowi fundament dobrej praktyki w administracji systemów operacyjnych typu Unix.

Pytanie 29

Administrator systemu Windows zauważył znaczne spowolnienie działania komputera spowodowane niską ilością dostępnej pamięci RAM. W celu zidentyfikowania programu, który zużywa jej najwięcej, powinien skorzystać z narzędzia

A. schtsk

B. tasklist

C. rem

D. top

Odpowiedź "tasklist" jest poprawna, ponieważ jest to narzędzie dostępne w systemie Windows, które pozwala administratorom na przeglądanie listy aktywnych procesów oraz ich zużycia pamięci. Używając polecenia "tasklist" w wierszu poleceń, administrator może uzyskać szczegółowe informacje o każdym uruchomionym procesie, w tym jego identyfikatorze (PID), zużyciu pamięci oraz statusie. Przykładowo, aby wyświetlić listę procesów, wystarczy wpisać "tasklist" w wierszu poleceń. W przypadku gdy administrator zauważy, że któryś z procesów zużywa nadmierną ilość pamięci, może podjąć odpowiednie kroki, takie jak zakończenie procesu poprzez polecenie "taskkill". To narzędzie jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania systemami operacyjnymi, umożliwiając efektywne monitorowanie i optymalizację wykorzystania zasobów systemowych.

Pytanie 30

Urządzenia wykorzystujące port USB 2.0 są zasilane napięciem, którego wartość znajduje się w przedziale

A. 4,15 V - 4,75 V

B. 4,75 V - 5,35 V

C. 3,55 V - 4,15 V

D. 5,35 V - 5,95 V

Rozważając wartości napięcia zasilania urządzeń USB 2.0, warto zwrócić uwagę na to, że odpowiedzi niezgodne z poprawnym zakresem 4,75 V - 5,35 V mogą wynikać z kilku powszechnych nieporozumień. Napięcie zasilania dla standardu USB 2.0 zostało precyzyjnie zdefiniowane w normach USB, aby zapewnić stabilność i bezpieczeństwo urządzeń. Podawanie wartości niższych, jak 4,15 V - 4,75 V, może prowadzić do twierdzeń, że urządzenia będą funkcjonować w obszarze, który nie spełnia wymogów technicznych, co z kolei może skutkować niestabilnością pracy urządzeń. Przy zasilaniu napięciem poniżej 4,75 V, wiele urządzeń może napotkać na trudności w operacjach wymagających większej mocy, co może prowadzić do ich nieprawidłowego działania. Z kolei wartości powyżej 5,35 V, jak 5,35 V - 5,95 V, mogą prowadzić do ryzyka uszkodzenia podłączonych komponentów z powodu przekroczenia dopuszczalnego napięcia. Należy również pamiętać, że urządzenia USB muszą być projektowane z myślą o pracy w określonym zakresie napięcia, aby zapewnić zgodność z normami. Niewłaściwe napięcia mogą nie tylko wpłynąć na wydajność, ale mogą również prowadzić do uszkodzenia komponentów, co jest istotnym czynnikiem w projektowaniu elektroniki. Dlatego zrozumienie zakresu 4,75 V - 5,35 V jest kluczowe dla zarówno inżynierów projektujących nowe urządzenia, jak i użytkowników, którzy muszą być świadomi potencjalnych zagrożeń związanych z nieodpowiednim zasilaniem.

Pytanie 31

Aby zatuszować identyfikator sieci bezprzewodowej, należy zmodyfikować jego ustawienia w ruterze w polu oznaczonym numerem

A. 3

B. 1

C. 2

D. 4

Podstawowym błędem przy konfigurowaniu sieci bezprzewodowej jest mylne postrzeganie funkcji poszczególnych ustawień routera. Częstym nieporozumieniem jest przekonanie że opcja zmieniająca pasmo kanału numer 3 lub metoda szyfrowania WEP numer 4 wpływa na widoczność SSID sieci. Kanały oraz pasma odnoszą się do zakresu częstotliwości na jakich operuje sieć i mają na celu optymalizację połączenia poprzez minimalizację zakłóceń co nie jest związane z ukrywaniem sieci. Szyfrowanie z kolei dotyczy ochrony danych przesyłanych przez sieć a nie samej widoczności identyfikatora sieci. Skupienie się na szyfrowaniu WEP może być błędne ponieważ jest ono uznawane za przestarzałe i mało bezpieczne. Współczesne standardy zalecają stosowanie WPA2 lub WPA3 dla lepszej ochrony. Popularnym błędem jest również założenie że zmiana nazwy SSID w polu oznaczonym numerem 1 prowadzi do jego ukrycia. W rzeczywistości nazwa SSID jest nadal widoczna chyba że w ustawieniach routera zaznaczymy opcję ukrycia SSID co jak pokazuje obraz jest dostępne w polu numer 2. W przypadku ukrycia SSID urządzenia nadal mogą się łączyć z siecią jednak jej nazwa nie będzie widoczna w standardowej liście dostępnych sieci co może stanowić dodatkową barierę dla nieuprawnionych użytkowników choć nie zastąpi solidnych zabezpieczeń sieciowych.

Pytanie 32

W sieciach bezprzewodowych Ad-Hoc (Independent Basic Service Set) wykorzystywana jest fizyczna struktura

A. magistrali

B. siatki

C. pierścienia

D. gwiazdy

W analizie sieci bezprzewodowych Ad-Hoc, ważne jest zrozumienie, jak różne topologie wpływają na działanie sieci. Topologia pierścienia, choć interesująca w kontekście tradycyjnych sieci przewodowych, nie jest efektywna w przypadku sieci bezprzewodowych Ad-Hoc. W topologii pierścienia każde urządzenie jest połączone z dwoma sąsiadami, co w sytuacjach zaników sygnału lub awarii jednego z węzłów, prowadzi do problemów z komunikacją w całej sieci. Podobnie, topologia magistrali, gdzie wszystkie urządzenia są podłączone do jednego kabla, nie jest odpowiednia dla sieci Ad-Hoc. Tego rodzaju architektura nie wspiera elastyczności i mobilności, które są kluczowe dla takich rozwiązań. Topologia gwiazdy, z kolei, wymaga centralnego punktu dostępowego, co stoi w sprzeczności z ideą Ad-Hoc, która opiera się na bezpośredniej komunikacji między urządzeniami. Użytkownicy mogą mylić dostępność w takich sieciach z ich strukturą, co prowadzi do błędnych wniosków. Kluczowym błędem jest założenie, że tradycyjne modele topologii mogą być bezpośrednio stosowane w dynamicznych sieciach bezprzewodowych, co prowadzi do nieefektywności w projektowaniu i implementacji systemów sieciowych.

Pytanie 33

Jakie urządzenie w warstwie łącza danych modelu OSI analizuje adresy MAC zawarte w ramkach Ethernet i na tej podstawie decyduje o przesyłaniu sygnału między segmentami sieci lub jego blokowaniu?

A. Koncentrator.

B. Most.

C. Punkt dostępowy.

D. Wzmacniak.

Most (ang. bridge) to urządzenie sieciowe warstwy łącza danych modelu OSI, które analizuje adresy MAC zawarte w ramkach Ethernet. Jego głównym zadaniem jest przesyłanie danych pomiędzy różnymi segmentami sieci lokalnej, co pozwala na efektywne zarządzanie ruchem. Most wykorzystuje tablicę adresów MAC do podejmowania decyzji, czy przesłać ramkę do docelowego segmentu, czy zablokować jej wysyłkę, gdy adres MAC nie jest znany. Dzięki temu mosty wspierają redukcję kolizji na sieci, co jest kluczowe w środowiskach z dużą liczbą urządzeń. Przykładem praktycznego zastosowania mostów jest ich użycie w sieciach o dużym natężeniu ruchu, gdzie pozwalają na segmentację sieci i efektywne zarządzanie pasmem. Mosty są zgodne z normami IEEE 802.1D, co czyni je standardowym rozwiązaniem w branży sieciowej, zapewniającym wysoką wydajność oraz niezawodność.

Pytanie 34

Który z komponentów komputera można wymienić bez konieczności wyłączania zasilania?

A. płyty głównej

B. zasilacza

C. pamięci RAM

D. urządzenia typu hot-swap

Twoja odpowiedź dotycząca hot-swap jest całkiem trafna. Te urządzenia są faktycznie stworzone tak, żeby można je było wymieniać bez wyłączania całego systemu. To dość przydatna technologia, zwłaszcza w miejscach, gdzie ciągłość działania jest bardzo ważna, jak na przykład serwerownie. Przykłady takich komponentów to dyski w macierzach RAID, zasilacze czy niektóre karty rozszerzeń. Dzięki temu administratorzy mogą szybko reagować w razie awarii albo w razie potrzeby rozbudowy, nie przerywając przy tym działania systemu. Wiele nowoczesnych serwerów, takich jak te od Della czy HP, dość często korzysta z tej technologii i staje się to standardem w projektowaniu systemów. Dobrze jest też pamiętać, żeby każdy komponent hot-swap był wyraźnie oznaczony, a w systemie miały miejsce odpowiednie zabezpieczenia, żeby przypadkiem nie wyciągnąć czegoś ważnego.

Pytanie 35

Które z kart sieciowych o podanych adresach MAC zostały wytworzone przez tego samego producenta?

A. 00:17:B9:00:1F:FE oraz 00:16:B9:00:1F:FE

B. 00:16:B9:00:1F:FE oraz 00:16:B9:00:2F:FE

C. 00:17:B9:00:1F:FE oraz 00:16:B9:00:2F:FE

D. 00:16:B9:00:1F:FE oraz 00:16:B8:00:2F:FE

Właściwa odpowiedź to para adresów MAC 00:16:B9:00:1F:FE oraz 00:16:B9:00:2F:FE, ponieważ oba adresy zaczynają się od identyfikatora OUI (Organizationally Unique Identifier) 00:16:B9. OUI jest pierwszymi trzema oktetami adresu MAC i jest przypisany do konkretnego producenta urządzeń sieciowych przez IEEE. W praktyce oznacza to, że urządzenia z tym samym OUI są produkowane przez tego samego dostawcę, co może mieć wpływ na ich kompatybilność oraz wsparcie techniczne. Na przykład, w przypadku problemów z siecią, łatwiej jest rozwiązać konflikty, gdy wszystkie urządzenia pochodzą od tego samego producenta. Dodatkowo, znajomość OUI jest przydatna w zarządzaniu siecią i umożliwia identyfikację sprzętu w sieci, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa i audytów. Warto również zaznaczyć, że analizując adresy MAC, można dostrzec różnice w modelach i wersjach sprzętu, co pomaga w aktualizacji oraz utrzymaniu infrastruktury sieciowej.

Pytanie 36

Który z protokołów umożliwia bezpieczne połączenie klienta z zachowaniem anonimowości z witryną internetową banku?

A. HTTP (Hypertext Transfer Protocol)

B. HTTPS (Hypertext Transfer Protocol Secure)

C. FTPS (File Transfer Protocol Secure)

D. SFTP (SSH File Transfer Protocol)

HTTPS (Hypertext Transfer Protocol Secure) jest protokołem stosowanym do bezpiecznej komunikacji w Internecie, który wykorzystuje szyfrowanie za pomocą TLS (Transport Layer Security). Dzięki temu, kiedy użytkownik łączy się z witryną bankową, jego dane, takie jak hasła i informacje finansowe, są chronione przed przechwyceniem przez osoby trzecie. HTTPS zapewnia integralność danych, co oznacza, że przesyłane informacje nie mogą być zmieniane w trakcie transferu. Przykładowo, podczas logowania do banku, wszystkie dane są zaszyfrowane, co minimalizuje ryzyko ataków typu „man-in-the-middle”. Standardy branżowe, takie jak PCI DSS (Payment Card Industry Data Security Standard), wymagają stosowania HTTPS w wszelkich transakcjach finansowych online. Implementacja HTTPS jest obecnie uważana za najlepszą praktykę w budowaniu zaufania wśród użytkowników, zwiększając tym samym bezpieczeństwo serwisów internetowych. Warto również zauważyć, że wiele przeglądarek internetowych sygnalizuje użytkownikom, gdy strona nie używa HTTPS, co może wpłynąć na decyzje odwiedzających.

Pytanie 37

Która z usług na serwerze Windows umożliwi użytkownikom końcowym sieci zaprezentowanej na ilustracji dostęp do Internetu?

A. Usługa LDS

B. Usługa rutingu

C. Usługa udostępniania

D. Usługa drukowania

Usługa rutingu jest kluczowym elementem umożliwiającym urządzeniom w sieci lokalnej dostęp do Internetu poprzez przekierowywanie pakietów sieciowych pomiędzy różnymi segmentami sieci. Na serwerach Windows funkcja rutingu jest realizowana poprzez rolę Routing and Remote Access Services (RRAS). Umożliwia ona nie tylko tradycyjny routing, ale także implementację funkcji takich jak NAT (Network Address Translation), co jest niezbędne w przypadku, gdy sieć lokalna korzysta z adresów IP prywatnych. Dzięki NAT, adresy IP prywatne mogą być translokowane na publiczne, co umożliwia komunikację z Internetem. W praktyce, aby skonfigurować serwer do pełnienia roli routera, należy zainstalować usługę RRAS i odpowiednio skonfigurować tablice routingu oraz reguły NAT. Dobrym przykładem zastosowania jest mała firma, gdzie serwer z zainstalowanym RRAS pozwala wszystkim komputerom w sieci lokalnej na dostęp do Internetu, jednocześnie zabezpieczając sieć poprzez kontrolowanie przepływu pakietów i filtrowanie ruchu, zgodnie z najlepszymi praktykami bezpieczeństwa sieciowego.

Pytanie 38

Według normy PN-EN 50174 maksymalna całkowita długość kabla połączeniowego między punktem abonenckim a komputerem oraz kabla krosowniczego A+C) wynosi

A. 3 m

B. 10 m

C. 6 m

D. 5 m

Warto zrozumieć, dlaczego inne wartości długości kabli nie są odpowiednie zgodnie z normą PN-EN 50174. Krótsze długości, takie jak 3 m i 5 m, mogą być wystarczające w niektórych małych instalacjach, ale nie oferują one elastyczności wymaganą w bardziej złożonych systemach sieciowych. Taka krótka długość kabla może ograniczać możliwości adaptacji infrastruktury w przyszłości. Z kolei długość 6 m może być myląca, ponieważ nie jest zgodna z wymaganiami normy, która przewiduje 10 m jako maksymalną długość. Często spotykanym błędem jest niedocenianie znaczenia tłumienia sygnału i jego wpływu na jakość połączenia. Nieodpowiednia długość kabli może prowadzić do zwiększonego opóźnienia i utraty pakietów, co bezpośrednio wpływa na wydajność sieci. Ponadto, nieprzestrzeganie norm może prowadzić do problemów przy certyfikacji i audytach jakości sieci. W praktyce inżynierowie muszą brać pod uwagę zarówno wymagania techniczne, jak i przyszłe potrzeby rozwijającej się infrastruktury IT, co czyni przestrzeganie ustalonych standardów kluczowym elementem w projektowaniu i wdrażaniu sieci komputerowych. Normy takie jak PN-EN 50174 są tworzone, aby unikać problemów związanych z kompatybilnością i stabilnością systemów połączonych w sieci. Dlatego ważne jest, aby stosować się do tych standardów, zapewniając jednocześnie możliwość skalowania i adaptacji sieci do przyszłych potrzeb technologicznych.

Pytanie 39

Jaka jest równoważna forma 232 bajtów?

A. 1GiB

B. 8GB

C. 2GB

D. 4GiB

Odpowiedź 4GiB (gigabity) jest prawidłowa, ponieważ 232 bajty można przeliczyć na kilobajty, megabajty lub gigabajty, stosując odpowiednie konwersje. W świecie technologii komputerowej, bajty są podstawową jednostką informacji. 1 GiB to 1024^3 bajtów, czyli 1 073 741 824 bajtów. Z perspektywy konwersji, 232 bajty to tylko niewielka część jednego gigabajta. Mimo że może wydawać się, że 232 bajty to niewiele, ważne jest, aby zrozumieć, jak różne jednostki wpływają na sposób przechowywania i przesyłania danych. Na przykład, w kontekście sieci, przesyłanie danych w mniejszych jednostkach, takich jak bajty, jest powszechną praktyką, podczas gdy większe jednostki, jak GiB czy GB, używane są w kontekście pamięci masowej, gdzie ilość przechowywanych danych ma kluczowe znaczenie. Dobrą praktyką jest zawsze przeliczać jednostki, aby mieć pełną świadomość skali danych, co jest niezbędne w inżynierii oprogramowania i zarządzaniu zasobami systemowymi.

Pytanie 40

Na nowym urządzeniu komputerowym program antywirusowy powinien zostać zainstalowany

A. zaraz po zainstalowaniu systemu operacyjnego

B. po zainstalowaniu aplikacji pobranych z Internetu

C. przed instalacją systemu operacyjnego

D. w trakcie instalacji systemu operacyjnego

Zainstalowanie programu antywirusowego zaraz po zainstalowaniu systemu operacyjnego jest kluczowym krokiem w procesie zabezpieczania nowego komputera. Program antywirusowy pełni fundamentalną rolę w ochronie przed złośliwym oprogramowaniem, wirusami oraz innymi zagrożeniami, które mogą pojawić się w trakcie korzystania z Internetu. Przykładowo, popularne programy antywirusowe, takie jak Norton, Kaspersky czy Bitdefender, oferują zaawansowane funkcje skanowania w czasie rzeczywistym oraz ochrony przed phishingiem. W momencie, gdy system operacyjny jest zainstalowany, komputer jest już gotowy do połączenia z siecią, co naraża go na potencjalne ataki. Dlatego zgodnie z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa IT, zaleca się natychmiastowe zainstalowanie i zaktualizowanie oprogramowania antywirusowego, aby zapewnić maksymalną ochronę. Dodatkowo, podczas instalacji warto skonfigurować zaporę sieciową, co stanowi kolejny krok w tworzeniu bezpiecznego środowiska pracy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej