Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 3 czerwca 2025 11:13
Data zakończenia: 3 czerwca 2025 11:43

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakim preparatem powinno się pokryć powierzchnię tynku, który się osypuje i pyli, aby go wzmocnić?

A. Gruntującym

B. Antyadhezyjnym

C. Barwiącym

D. Penetrującym

Wybór niewłaściwego preparatu do wzmocnienia osypującego się tynku może prowadzić do poważnych problemów z trwałością i estetyką wykonanego wykończenia. Preparaty barwiące, mimo że mogą poprawić wygląd powierzchni, nie mają właściwości, które mogłyby wzmocnić tynk. Ich podstawowa funkcja polega na nadawaniu koloru, a nie na poprawie przyczepności czy stabilności strukturalnej. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że barwa poprawi kondycję tynku, jednak to podejście nie rozwiązuje problemu osypywania się materiału. Preparaty antyadhezyjne, z kolei, są stosowane w celu zapobiegania przyleganiu materiałów, co jest całkowicie nieadekwatne w kontekście wzmocnienia tynku. Tego rodzaju produkty mogą prowadzić do dalszego osypywania się, ponieważ nie wspierają integracji nowych warstw z już istniejącym podłożem. Na koniec, preparaty penetrujące, choć mogą być przydatne w niektórych zastosowaniach, w przypadku kruszącego się tynku nie zastąpią zalet gruntów. Mogą one jedynie wniknąć w strukturę tynku, ale nie zapewnią wymaganej przyczepności dla nowych warstw. Użytkownicy często mylą funkcje tych preparatów, co skutkuje nieodpowiednim doborem środków, a tym samym pogorszeniem jakości wykonanych prac budowlanych. Dlatego tak ważne jest zrozumienie, jakie właściwości posiadają poszczególne preparaty i jakie są ich właściwe zastosowania.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Wydajność betoniarki mierzy się na podstawie ilości m³mieszanki betonowej wytwarzanej w ciągu

A. jednego dnia

B. jednej godziny

C. jednej zmiany

D. jednego tygodnia

Wydajność betoniarki określa się na podstawie ilości mieszanki betonowej produkowanej w jednostce czasu, a w tym przypadku jest to jedna godzina. W praktyce oznacza to, że betoniarka powinna być w stanie wyprodukować określoną ilość betonu w ciągu godziny, co pozwala na efektywne planowanie prac budowlanych. Na przykład, jeżeli betoniarka ma wydajność 10 m³ na godzinę, oznacza to, że w ciągu ośmiogodzinnej zmiany roboczej może wyprodukować 80 m³ betonu. Jest to kluczowe dla harmonogramów budowy, ponieważ pozwala na precyzyjne obliczenie potrzebnych ilości betonu dla różnych etapów projektu. W branży budowlanej standardowo przyjmuje się, że wydajność betoniarki jest jednym z podstawowych parametrów, który wpływa na czas realizacji zadania oraz jego koszty. Optymalizacja wydajności betoniarki jest zatem niezwykle istotna, ponieważ pozwala na zwiększenie efektywności pracy oraz minimalizację strat materiałowych.

Pytanie 5

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ maksymalną odległość, w której należy wykonać szczeliny dylatacyjne w ścianie jednowarstwowej wymurowanej z pustaków ceramicznych, o spoinach pionowych niewypełnionych.

Rodzaj muru	Odległości L_d między szczelinami dylatacyjnymi (w metrach) w ścianach
	szczelinowych		jedno- lub dwuwarstwowych o spoinach pionowych
	warstwa zewnętrzna	warstwa wewnętrzna	wypełnionych	niewypełnionych
Z elementów ceramicznych	12	40	30	25
Z innych elementów murowych	8	30	25	20

A. 30 metrów.

B. 20 metrów.

C. 25 metrów.

D. 12 metrów.

Wybór innej odległości, jak 20, 12, czy 30 metrów, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zasad projektowania konstrukcji z pustaków ceramicznych. Odległość 20 metrów, mimo że może wydawać się odpowiednia, nie uwzględnia faktu, że dylatacje mają na celu nie tylko kompensację rozszerzalności cieplnej, ale także kontrolę naprężeń, które mogą prowadzić do uszkodzeń. Z kolei odległość 12 metrów nie jest zalecana, ponieważ prowadziłaby do nadmiaru dylatacji, co może osłabić integralność strukturalną i zwiększyć koszty budowy. Zastosowanie odległości 30 metrów z kolei przekracza normy branżowe, co może skutkować poważnymi problemami konstrukcyjnymi, takimi jak pęknięcia i osiadanie. Ważne jest, aby w każdym projekcie uwzględnić specyfikę materiałów oraz warunki lokalne, zwracając uwagę na standardy takie jak PN-EN 1996-1-1, które jasno określają optymalne odległości dylatacyjne. Typowym błędem myślowym jest błędne zakładanie, że większa odległość zwiększa stabilność, podczas gdy w rzeczywistości może to prowadzić do przeciążenia konstrukcji i poważnych konsekwencji. Dlatego kluczowe jest oparcie się na danych zawartych w tabelach i normach, które są wynikiem badań i praktyki inżynierskiej.

Pytanie 6

Jak można ustalić, czy tynk oddzielił się od podłoża?

A. wykonanie kilku prób tynku

B. przetarcie tynku dłonią

C. opukiwanie tynku lekkim młotkiem

D. inspekcja zewnętrzna

Opukiwanie tynku lekkim młotkiem jest skuteczną metodą oceny stanu przyczepności tynku do podłoża. Ta technika polega na delikatnym uderzaniu w tynk, co pozwala na uzyskanie charakterystycznego dźwięku, który może wskazywać na obecność pustek pod tynkiem. W przypadku, gdy tynk jest dobrze przylegający, dźwięk będzie niski i stłumiony, natomiast w obszarach odspojonych dźwięk będzie wyższy i bardziej rezonansowy. Praktyczne zastosowanie tej metody jest szczególnie ważne w budownictwie, gdzie stabilność elementów wykończeniowych ma kluczowe znaczenie dla trwałości konstrukcji. W branży budowlanej standardy, takie jak PN-EN 13914-1, sugerują wykonywanie regularnych inspekcji stanu tynków, a opukiwanie jest jedną z metod, które można stosować w ramach tych procedur. Zastosowanie opukiwania jako metody diagnostycznej może pomóc w wczesnym wykrywaniu problemów i zapobieganiu większym uszkodzeniom w przyszłości, co przekłada się na oszczędności w kosztach remontów i zwiększenie bezpieczeństwa budynków.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Oblicz wydatki na materiał do tynkowania ściany o powierzchni 40 m², gdy koszt jednego 25-kilogramowego worka suchej mieszanki tynku mineralnego wynosi 35,00 zł, a zużycie tej mieszanki to 2,5 kg/m²?

A. 140,00 zł

B. 100,00 zł

C. 1 000,00 zł

D. 1 400,00 zł

Aby obliczyć koszt materiału do tynkowania ściany o powierzchni 40 m², należy najpierw określić całkowite zużycie suchej mieszanki tynku mineralnego. Skoro zużycie wynosi 2,5 kg/m², to dla powierzchni 40 m² potrzebujemy 40 m² * 2,5 kg/m² = 100 kg tynku. Następnie musimy obliczyć, ile worków tynku potrzebujemy. Ponieważ jeden worek ma 25 kg, dzielimy 100 kg przez 25 kg/worek, co daje nam 4 worki. Koszt jednego worka wynosi 35,00 zł, więc całkowity koszt to 4 worki * 35,00 zł/worek = 140,00 zł. Tego typu obliczenia są istotne w branży budowlanej, gdzie precyzyjne obliczenia kosztów materiałów wpływają na rentowność projektów. Dobrze zrozumiane zasady zużycia materiałów i ich kosztów są kluczowe dla efektywnego planowania budowy i utrzymania budżetu.

Pytanie 9

Zalecana ilość domieszki napowietrzającej wynosi 0,5 kg na 1 m³ mieszanki betonowej. Jaką ilość domieszki trzeba dodać do 750 dm³ mieszanki betonowej?

A. 0,250 kg

B. 0,375 kg

C. 0,550 kg

D. 0,750 kg

Odpowiedź 0,375 kg jest w porządku, bo zużycie tej domieszki napowietrzającej to 0,5 kg na każdy metr sześcienny mieszanki betonu. Jak przeliczymy jednostki, to 750 dm³ wychodzi nam 0,75 m³ (bo 1 m³ to 1000 dm³). Żeby obliczyć potrzebną ilość domieszki, mnożymy objętość mieszanki przez to, co jest zalecane: 0,75 m³ razy 0,5 kg/m³ daje nam 0,375 kg. To podejście jest zgodne z tym, co stosuje się w budownictwie, gdzie dokładne dozowanie materiałów jest super ważne dla jakości betonu. Warto pamiętać, że te domieszki poprawiają też cechy betonu, takie jak odporność na mróz czy wodoszczelność, co jest istotne, szczególnie w naszym zmiennym klimacie. Dlatego ważne jest, żeby stosować odpowiednie dawki, bo to zapewnia lepszą wydajność i trwałość mieszanki. Ostatecznie wpływa to nie tylko na właściwości mechaniczne betonu, ale też na jego długowieczność i odporność na różne warunki atmosferyczne.

Pytanie 10

Rozbiórkę ręczną stropu trzeba zacząć od

A. skucia tynku z sufitu

B. podstemplowania stropu

C. skucia wypełnienia stropu

D. wycięcia belek wzdłuż ścian

Ręczna rozbiórka stropu wymaga staranności i właściwego podejścia, aby zapewnić bezpieczeństwo i minimalizować ryzyko uszkodzeń. Rozpoczęcie prac od skucia tynku z sufitu jest kluczowe, ponieważ tynk nie tylko pełni funkcję estetyczną, ale również może wpływać na stabilność całej konstrukcji. Usunięcie tynku pozwala na dokładną ocenę stanu stropu oraz na identyfikację ewentualnych uszkodzeń. Dobrą praktyką jest również zabezpieczenie przestrzeni roboczej przed opadami tynku, co zwiększa bezpieczeństwo pracy. Podczas wykonywania tego etapu warto stosować odpowiednie środki ochrony osobistej, takie jak kaski, okulary ochronne oraz maski przeciwpyłowe, aby zminimalizować ryzyko obrażeń. Warto również korzystać z narzędzi dostosowanych do danego materiału, co ułatwi pracę oraz poprawi jej efektywność.

Pytanie 11

Jaki sprzęt powinien być użyty do przygotowania zaprawy, niezbędnej do postawienia ścian w budynku jednorodzinnym z bloczków gazobetonowych, murowanych na standardowe spoiny?

A. Mieszarkę wirową.

B. Agregat tynkarski.

C. Betoniarkę wolnospadową.

D. Pompę do zapraw.

Wybór innych urządzeń, takich jak pompa do zapraw, mieszarka wirowa czy agregat tynkarski, może wynikać z niedostatecznego zrozumienia specyfiki procesu murarskiego. Pompa do zapraw jest dedykowana do transportu już przygotowanej zaprawy na plac budowy, a nie do jej mieszania. Jest to sprzęt używany w sytuacjach, gdy zaprawa została wytworzona w większych ilościach w innym miejscu, co nie ma zastosowania w tym przypadku, gdzie zaprawa musi być przygotowywana bezpośrednio na budowie. Mieszarka wirowa, choć skuteczna w mieszaniu, jest zazwyczaj przeznaczona do mniejszych ilości materiałów, co może być ograniczeniem w kontekście dużych projektów budowlanych, gdzie wymagana jest większa ilość zaprawy. Agregat tynkarski z kolei, pomimo iż jest użyteczny w aplikacji tynków, nie jest odpowiedni do przygotowania zaprawy murarskiej, ponieważ jego konstrukcja nie jest dostosowana do mieszania cięższych składników, jak cement czy piasek w odpowiednich proporcjach. W budownictwie kluczowe jest stosowanie właściwych narzędzi zgodnie z ich przeznaczeniem, co wpływa na jakość wykonania i trwałość konstrukcji. Niewłaściwe dobranie sprzętu może prowadzić do osłabienia zaprawy, co z kolei może skutkować problemami strukturalnymi w przyszłości.

Pytanie 12

Aby zapewnić odpowiednią przyczepność tynku do ceglanego muru, konieczne jest

A. nanosić na mur preparat poprawiający przyczepność

B. wykonać mur z niepełnymi spoinami

C. nanosić na mur rzadką zaprawę z wapna

D. wykonać mur z pełnymi spoinami

Wykonanie muru na pełne spoiny nie jest zalecaną praktyką w kontekście tynkowania murów z cegieł, ponieważ może prowadzić do problemów z przyczepnością tynku. W przypadku pełnych spoin, zaprawa tynkarska ma ograniczone możliwości wnikania w szczeliny między cegłami, co skutkuje słabszym połączeniem. Pełne spoiny mogą również powodować, że tynk nie przylega do muru w równomierny sposób, co zwiększa ryzyko odspajania się tynku w przyszłości. Ponadto, naniesienie preparatu adhezyjnego na powierzchnię muru, mimo że może poprawić przyczepność, nie zastępuje właściwej konstrukcji muru. Preparaty te są stosowane w specyficznych sytuacjach, a ich nadużywanie może prowadzić do dodatkowych kosztów i nieefektywności. Z kolei rzadkie zaprawy wapienne, choć mogą działać jako łącznik, nie są odpowiednie dla większości zastosowań tynkarskich, gdyż ich niska gęstość i konsystencja mogą utrudniać uzyskanie trwałego wykończenia. W praktyce budowlanej kluczowe jest zrozumienie, że odpowiednia struktura muru oraz zastosowanie właściwej metody tynkowania mają kluczowe znaczenie dla trwałości i estetyki wykończeń budowlanych.

Pytanie 13

Aby naprawić głębokie pęknięcia w ścianie murowanej, należy zastosować

A. stalowe pręty oraz zaprawę gipsową

B. cegły kominowe i zaprawę cementową

C. klamry stalowe oraz zaczyn cementowy

D. cegły dziurawe wraz z zaczynem gipsowym

Użycie klamer stalowych i zaczynu cementowego do naprawy głębokich pęknięć w ścianach murowanych jest zgodne z najlepszymi praktykami budowlanymi. Klamry stalowe służą do stabilizacji strukturalnej i wzmocnienia połączeń między elementami budowlanymi, co jest kluczowe w przypadku uszkodzeń o dużej głębokości. Zastosowanie zaczynu cementowego jako materiału wypełniającego pęknięcia jest również podstawą dobrych praktyk. Zaczyn cementowy charakteryzuje się wysoką wytrzymałością na ściskanie oraz odpornością na czynniki atmosferyczne, co czyni go idealnym do zastosowań zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych. Przykładowo, w przypadku renowacji starych budynków, które mają pęknięcia wynikające z osiadania lub ruchów fundamentów, klamry stalowe mogą zostać użyte do złączenia i wzmocnienia uszkodzonych elementów, a zaczyn cementowy do ich wypełnienia. Warto również zwrócić uwagę na normy budowlane, które zalecają stosowanie tego typu materiałów w celu zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa budynków.

Pytanie 14

Jak uzyskać jednakową grubość spoin podczas wykańczania cokołu płytkami klinkierowymi?

A. suwmiarki

B. krzyżyków dystansowych

C. miarki centymetrowej

D. spoinówki

Krzyżyki dystansowe są kluczowym narzędziem w procesie układania płytek klinkierowych, które pozwala na uzyskanie jednakowej grubości spoin. Ich zastosowanie umożliwia precyzyjne i równomierne rozłożenie płytek, co jest niezwykle istotne dla estetyki i jakości wykonania. Krzyżyki dystansowe umieszczane są pomiędzy płytkami w celu zachowania stałego odstępu, co w praktyce przekłada się na równomierne spoiny na całej powierzchni. W przypadku płytek klinkierowych, które są często używane na cokołach, odpowiednia grubość spoin ma znaczenie nie tylko estetyczne, ale także funkcjonalne, wpływając na odprowadzanie wody oraz redukcję pęknięć w materiałach. Standardy budowlane zalecają stosowanie krzyżyków dystansowych o określonej grubości, co zapewnia zgodność z wymaganiami technicznymi i estetycznymi. Warto również pamiętać, że różne materiały mogą wymagać różnych rozmiarów spoin, dlatego dobór odpowiednich krzyżyków jest kluczowy dla uzyskania pożądanego efektu.

Pytanie 15

Sposób spoinowania zewnętrznej powierzchni muru, który nie będzie pokrywany tynkiem, powinien być przeprowadzony za pomocą

A. listwy tynkarskiej

B. odbijaka dłutowego

C. żelazka do spoinowania

D. gwoździa tynkarskiego

Wykorzystanie gwoździa tynkarskiego do spoinowania zewnętrznych powierzchni muru jest całkowicie nieodpowiednie, ponieważ gwoździe tynkarskie służą głównie do mocowania tynku do podłoża, a nie do formowania spoin. Mogą one jedynie przynieść niepożądane efekty, jak uszkodzenie struktury muru, czy też nierównomierne rozłożenie obciążenia. Z kolei odbijak dłutowy, narzędzie używane do obróbki materiałów budowlanych, jest bardziej odpowiednie do kucia lub formowania powierzchni, a nie do precyzyjnego formowania spoin, co jest kluczowe dla estetyki i trwałości. Listwa tynkarska, chociaż wykorzystywana w niektórych procesach tynkarskich, nie jest narzędziem przeznaczonym do spoinowania. Jej zastosowanie w tym kontekście prowadziłoby do błędnych technik i mniejszej efektywności pracy. W praktyce, brak odpowiedniego narzędzia do spoinowania może prowadzić do licznych problemów, takich jak nierówności, pęknięcia w spoinach czy też problemy z przyczepnością materiałów, co w dłuższej perspektywie wpływa na trwałość i estetykę całej konstrukcji. Dlatego ważne jest, aby przy wyborze narzędzi do spoinowania kierować się ich przeznaczeniem i standardami branżowymi, co pozwoli na uniknięcie tych typowych błędów.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

Aby połączyć mury, które były wznoszone w różnych okresach, należy użyć na długości muru

A. spoinę zbrojoną

B. zaprawę plastyfikowaną

C. szczelinę dylatacyjną

D. strzępia schodkowe

Szczelina dylatacyjna jest stosowana do kompensacji ruchów termicznych i osiadania budynków, ale nie jest odpowiednia do łączenia murów, które zostały wzniesione w różnym czasie. Jej głównym celem jest zapobieganie pękaniu materiałów budowlanych, a nie ich wzmocnienie. Użycie dylatacji w miejscach połączeń różnych etapów budowy może prowadzić do powstawania słabych punktów w konstrukcji. Podobnie, spoina zbrojona, która ma na celu wzmocnienie połączeń w elementach betonowych, nie jest najlepszym rozwiązaniem w przypadku murów, ponieważ nie zapewnia odpowiedniej elastyczności i może prowadzić do niepożądanych naprężeń. Z kolei zaprawa plastyfikowana, choć przydatna w wielu zastosowaniach, nie rozwiązuje problemu estetyki i stabilności połączenia murów. Często błędne przekonania wynikają z mylenia funkcji różnych materiałów i technik budowlanych, co prowadzi do stosowania niewłaściwych rozwiązań. W przypadku połączeń murów, które muszą wytrzymać różne obciążenia i ruchy, kluczowe jest zrozumienie, że zastosowanie odpowiednich technik, takich jak strzępia schodkowe, jest niezbędne dla zachowania integralności całej konstrukcji.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Tynk należący do kategorii IV jest tynkiem

A. 1-warstwowym

B. 3-warstwowym

C. 2-warstwowym

D. 4-warstwowym

Wybór tynku jako 4-warstwowego, 2-warstwowego czy 1-warstwowego to czasem nieporozumienie, bo można nie wiedzieć, jak to wszystko działa. Tynki 1-warstwowe są prostą wersją, ale często nie są wystarczająco mocne, szczególnie w trudnych warunkach. Zwykle używa się ich tam, gdzie nie ma dużych wymagań co do estetyki i techniki, co może prowadzić do szybkiego uszkodzenia. Tynk 2-warstwowy także nie spełnia standardów tynków kategorii IV, bo nie ma tych trzech kluczowych warstw, które są potrzebne, żeby tynk był naprawdę trwały. Z kolei tynki 4-warstwowe to rzadkość i wynikają z mylenia cech tynków z ich warstwowością. Tynk trójwarstwowy łączy technologie i materiały zgodne z aktualnymi standardami budowlanymi, przez co jest najlepszym wyborem dla większości nowoczesnych projektów. Zrozumienie różnic między typami tynków to klucz do sukcesu w każdym projekcie, a przestrzeganie norm jest niezbędne, żeby nie mieć problemów z trwałością i wyglądem.

Pytanie 20

Jaką ilość zaprawy murarskiej należy przygotować do wzniesienia ściany z bloczków z betonu komórkowego o grubości 37 cm oraz wymiarach 3,5 × 8 m, jeśli do budowy 1 m² takiej ściany potrzeba 0,043 m³ zaprawy?

A. 12,728 m3

B. 5,569 m3

C. 1,204 m3

D. 1,591 m3

Aby obliczyć ilość zaprawy murarskiej potrzebnej do wymurowania ściany o grubości 37 cm i wymiarach 3,5 × 8 m, najpierw należy obliczyć powierzchnię tej ściany. Powierzchnia wynosi 3,5 m × 8 m = 28 m². Następnie, znając zapotrzebowanie na zaprawę, które wynosi 0,043 m³ na 1 m², należy pomnożyć tę wartość przez całkowitą powierzchnię ściany: 28 m² × 0,043 m³/m² = 1,204 m³. Takie obliczenia są zgodne z praktykami budowlanymi, w których precyzyjne obliczenia materiałów są kluczowe dla efektywności kosztowej i zapewnienia jakości wykonania. Warto również pamiętać, że przy zamawianiu materiałów budowlanych zaleca się dodawanie pewnego marginesu (zwykle 5-10%) na straty, które mogą wystąpić podczas transportu i pracy budowlanej. Zrozumienie tych zasad jest istotne nie tylko dla wykonawców, ale także dla inwestorów, aby zminimalizować ryzyko budżetowe i czasowe.

Pytanie 21

Jeśli na rysunku w skali 1:50 długość ściany, która ma być otynkowana, wynosi 15 cm, to rzeczywista długość tej ściany to

A. 7,50 m

B. 1,50 m

C. 15,00 m

D. 0,75 m

Rozważając niepoprawne odpowiedzi, wiele osób może zrobić błędne założenie, że długość ściany w rzeczywistości odpowiada długości na rysunku. Odpowiedź 1,50 m sugeruje, że uczestnik mógł pomylić jednostki miary lub nie zastosować zasady przeliczenia skali. Rysunek w skali 1:50 oznacza, że każdemu centymetrowi na rysunku przypisuje się 50 centymetrów w rzeczywistości. Dlatego długość 15 cm na rysunku nie może być bezpośrednio przeliczona na metry bez uwzględnienia skali. Odpowiedzi 0,75 m oraz 15,00 m również wynikają z niepoprawnych obliczeń. Odpowiedź 0,75 m sugeruje, że respondent mógł przyjąć błędny współczynnik przeliczeniowy, a odpowiedź 15,00 m całkowicie ignoruje zasadę przeliczenia skali. Często przyczyną takich pomyłek jest nieuwaga lub brak zrozumienia, jak ważne jest przeliczenie wymiarów w kontekście skali. Umiejętność poprawnej interpretacji rysunków technicznych oraz znajomość reguł przeliczania skali są kluczowe w procesie projektowania, budowy oraz renowacji budynków i innych obiektów. W praktyce, błędne rozumienie tych zasad może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak niewłaściwe oszacowanie potrzebnych materiałów, co z kolei może wpłynąć na budżet oraz harmonogram prac budowlanych. Wiedza na temat przeliczania skali jest zatem podstawą każdego projektu budowlanego i architektonicznego.

Pytanie 22

Jaką technikę powinno się zastosować do murowania na puste spoiny?

A. Z nakładaniem zaprawy na całą powierzchnię cegły

B. Na wycisk zaprawy cegłą

C. Na wycisk z podcięciem zaprawy kielnią

D. Na docisk zaprawy kielnią

Nieprawidłowe metody murowania, takie jak murowanie na docisk zaprawy kielnią, nie są zalecane, ponieważ mogą prowadzić do problemów związanych z jakością muru. Technika ta nie zapewnia odpowiedniego wypełnienia spoin, co skutkuje powstawaniem szczelin, które mogą negatywnie wpływać na trwałość i stabilność konstrukcji. Murowanie z użyciem kielni może prowadzić do nadmiaru zaprawy w spoinach, co z kolei przyczynia się do deformacji cegieł oraz może prowadzić do ich pęknięcia w dłuższym okresie użytkowania. Nakładanie zaprawy na całą powierzchnię cegły, choć może wydawać się wygodne, również nie jest zalecane, ponieważ może spowodować, że zaprawa będzie się wydobywać na zewnątrz, co wpływa na estetykę muru. W przypadku zastosowania wycisku z podcięciem zaprawy kielnią, może dochodzić do nieprzewidywalnych efektów związanych z przyczepnością, co jest niezgodne z aktualnymi standardami budowlanymi. Wszystkie te błędne podejścia często wynikają z niewłaściwego zrozumienia zasad murowania oraz zaniedbania w zakresie techniki, które są kluczowe dla stworzenia solidnej i estetycznej konstrukcji. Dlatego warto kłaść nacisk na odpowiednie metody, które są zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie.

Pytanie 23

Która z poniższych zapraw jest odporna na wysokie temperatury?

A. Krzemionkowa

B. Wapienna

C. Silikatowa

D. Cementowa

Zaprawa krzemionkowa jest klasyfikowana jako zaprawa ogniotrwała ze względu na wysoką odporność na ekstremalne temperatury oraz zdolność do wytrzymywania obciążeń termicznych. Skład chemiczny zaprawy krzemionkowej, który opiera się na krzemionce (SiO2), sprawia, że materiał ten ma doskonałe właściwości w kontekście izolacji termicznej oraz odporności na działanie wysokotemperaturowych czynników, co jest kluczowe w aplikacjach przemysłowych, takich jak piece hutnicze, kominy, czy piekarnie. W praktyce, zaprawy krzemionkowe są stosowane do murowania elementów narażonych na wysoką temperaturę, a także do wypełniania szwów w strukturach, które muszą wytrzymać znaczące zmiany temperaturowe. W zgodności z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 1402, zaprawy te powinny wykazywać minimalne skurcze i pęknięcia w warunkach eksploatacyjnych, co dodatkowo potwierdza ich parametry użytkowe. Dodatkowo, ich niska przewodność cieplna pozwala na efektywne gospodarowanie energią w instalacjach przemysłowych, co czyni je niezwykle efektywnym rozwiązaniem w kontekście zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 24

Jakiej zaprawy nie wykorzystuje się w miejscach, gdzie styka się z elementami stalowymi, z powodu ryzyka pojawienia się korozji stali?

A. Gipsowo-wapiennej

B. Cementowej

C. Cementowo-wapiennej

D. Szamotowej

Wybór zaprawy cementowej, szamotowej lub cementowo-wapiennej w miejscach styku z elementami stalowymi może wydawać się odpowiedni, jednakże każda z tych zapraw ma swoje specyficzne właściwości, które niekoniecznie są optymalne w kontekście ochrony stali przed korozją. Zaprawa cementowa, będąca jedną z najczęściej stosowanych, zapewnia solidne wiązanie i odpowiednią wytrzymałość mechaniczną, ale w obecności wilgoci również może przyczyniać się do korozji, chociaż w mniejszym stopniu niż gipsowo-wapienna. W warunkach wysokiej wilgotności, zaprawy cementowe mogą wchodzić w reakcje z tlenem i wodą, co prowadzi do powstawania rdzy na powierzchni stali. Dodatkowo, zaprawy szamotowe, które są stosowane głównie w piecach opalanych drewnem czy kotłach, są projektowane tak, aby wytrzymywać wysokie temperatury, ale także nie są zalecane w miejscach o dużej wilgotności. Właściwy dobór zaprawy powinien uwzględniać nie tylko jej wytrzymałość, ale również odporność chemiczną oraz funkcję, jaką ma spełniać w kontekście ochrony stalowych elementów konstrukcyjnych. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru niewłaściwej zaprawy, często wynikają z braku zrozumienia różnic w składzie chemicznym i właściwościach materiałowych, co podkreśla znaczenie edukacji i znajomości standardów budowlanych.

Pytanie 25

Jeżeli w trakcie remontu czas pracy na wykonanie 100 m² tynku wynosi 35 r-g, to ile czasu będzie potrzebne na otynkowanie ścian pomieszczenia o wymiarach 5×6 m i wysokości 3 m?

A. 23,1 r-g

B. 10,5 r-g

C. 35,0 r-g

D. 31,5 r-g

Odpowiedź 23,1 r-g jest poprawna, ponieważ aby obliczyć czas potrzebny na otynkowanie ścian pokoju, należy najpierw określić powierzchnię tynku, którą trzeba pokryć. Pokój o wymiarach 5 m na 6 m i wysokości 3 m ma powierzchnię ścian równą: 2 * (5 m + 6 m) * 3 m = 66 m². Następnie, mając informację, że nakład robocizny na 100 m² tynku wynosi 35 r-g, możemy obliczyć czas potrzebny na pokrycie 66 m² tynku. Proporcjonalnie, czas na 1 m² wynosi 35 r-g / 100 m² = 0,35 r-g. Dlatego czas na 66 m² tynku to: 66 m² * 0,35 r-g/m² = 23,1 r-g. Tego typu obliczenia są kluczowe w praktyce budowlanej, ponieważ pozwalają na precyzyjne planowanie kosztów i czasu pracy, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej.

Pytanie 26

Po zakończeniu nakładania tynków gipsowych, ich odbiór może nastąpić najwcześniej po upływie

A. 2 dni

B. 7 dni

C. 5 dni

D. 4 dni

Odpowiedzi wskazujące na 5 dni, 4 dni czy 2 dni, są błędne z kilku powodów, które mają swoje korzenie w zrozumieniu procesów technologicznych związanych z tynkowaniem. Pierwszym z nich jest zbyt krótki czas potrzebny na wyschnięcie tynku gipsowego, który w praktyce wymaga minimum 5 dni, ale zalecane jest dłuższe oczekiwanie, by osiągnąć pełne utwardzenie. Krótszy czas schnięcia może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń, takich jak pęknięcia czy zmniejszona przyczepność do podłoża. Ponadto, wilgotność otoczenia oraz temperatura mają kluczowe znaczenie dla procesu schnięcia. W zimnych i wilgotnych warunkach, czas schnięcia może się wydłużyć, co dodatkowo wymaga zachowania ostrożności w czasie odbioru. Przyspieszone odbiory mogą prowadzić do nieprawidłowości, które będą widoczne dopiero po pewnym czasie, co generuje dodatkowe koszty w zakresie naprawy i ponownego wykończenia tynku. Dlatego, ważne jest, by nie ignorować standardów branżowych, które jasno określają optymalny czas na odbiór tynków, co w dłuższej perspektywie zapewnia jakość i trwałość robót budowlanych.

Pytanie 27

Izolację poziomą w budynku bez piwnicy powinno się wykonać

A. na górnej powierzchni fundamentu i na poziomie terenu

B. na górnej powierzchni fundamentu i na górnej powierzchni ściany fundamentowej

C. pod fundamentem i na poziomie podłogi na gruncie

D. pod fundamentem i na górnej powierzchni ściany fundamentowej

Realizacja izolacji na poziomie ławy fundamentowej jest kluczowym elementem zapewnienia właściwej ochrony budynku przed skutkami działania wód gruntowych. Wybór niewłaściwego miejsca dla wykonania izolacji, tak jak sugeruje pierwsza odpowiedź, może prowadzić do nieefektywnej ochrony. Izolacja pod ławą fundamentową nie jest wystarczająca, aby zablokować przenikanie wilgoci, ponieważ woda może gromadzić się w innych obszarach fundamentu, co prowadzi do zjawisk takich jak podsiąkanie wody. Z kolei umiejscowienie izolacji na wysokości poziomu terenu, jak w przypadku trzeciej odpowiedzi, stwarza ryzyko, że woda opadowa lub gruntowa z łatwością przedostanie się do wnętrza budynku, powodując uszkodzenia konstrukcji i problemy z wilgocią. Odpowiedź dotycząca izolacji na wysokości podłogi na gruncie jest również błędna, ponieważ nie uwzględnia praktyczne aspekty zarządzania wodami gruntowymi w danym miejscu. Właściwe podejście powinno opierać się na zasadach hydroizolacji fundamentów, które wskazują na konieczność zabezpieczenia zarówno ławy, jak i ścian fundamentowych w celu stworzenia skutecznej bariery przed wodą. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla zachowania trwałości budynku oraz bezpieczeństwa jego użytkowników.

Pytanie 28

Z jakiego surowca wykonane są komponenty systemu YTONG?

A. Z gipsobetonowej masy

B. Z żelbetonu

C. Z betonu komórkowego

D. Z polistyrenu

Elementy systemu YTONG są wykonane z betonu komórkowego, znanego również jako beton porowaty. Ten materiał charakteryzuje się niską gęstością oraz dobrą izolacyjnością termiczną, co czyni go idealnym do zastosowań budowlanych, zwłaszcza w konstrukcjach ścian zewnętrznych i wewnętrznych. Beton komórkowy wykazuje również wysoką odporność na ogień oraz dobra akustykę, co przyczynia się do komfortu mieszkańców. Dzięki swojej strukturze, materiały YTONG są łatwe w obróbce, co umożliwia szybką i efektywną budowę. W praktyce, elementy YTONG są szeroko stosowane w budownictwie jednorodzinnym oraz wielorodzinnym, co potwierdzają liczne projekty budowlane, które spełniają normy europejskie dotyczące efektywności energetycznej. Dodatkowo, system YTONG wspiera ekologiczne podejście do budownictwa, dzięki możliwości recyklingu oraz niskiej emisji CO2 podczas produkcji.

Pytanie 29

Na podstawie przedstawionej instrukcji przygotowania gotowej zaprawy murarskiej podaj, ile wody należy przygotować do sporządzenia zaprawy z 4 opakowań?

Instrukcja przygotowania zaprawy

Suchą mieszankę należy zarobić z 3,5 litrami czystej i zimnej wody, mieszając mechanicznie przy użyciu wiertarki wolnoobrotowej.
Zawartość opakowania: 25 kg

A. 3,5 litra

B. 14,0 litrów

C. 7,0 litrów

D. 10,5 litra

Odpowiedź 14,0 litrów jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z instrukcją na zdjęciu, do przygotowania zaprawy murarskiej z jednego opakowania potrzeba 3,5 litra wody. Aby obliczyć ilość wody potrzebną do sporządzenia zaprawy z czterech opakowań, należy pomnożyć tę wartość przez 4. Wykonując obliczenie: 4 x 3,5 litra = 14 litrów, otrzymujemy właściwą ilość wody. Przygotowanie odpowiedniej ilości wody jest kluczowe dla uzyskania właściwej konsystencji zaprawy, co wpływa na jej wytrzymałość i trwałość. Zbyt mała ilość wody może skutkować zbyt gęstą zaprawą, co utrudnia jej aplikację i obniża przyczepność do materiałów budowlanych. Z drugiej strony, nadmiar wody może osłabić zaprawę, prowadząc do pęknięć i degradacji w dłuższym czasie. Zastosowanie odpowiednich proporcji wody i zaprawy jest standardem w branży budowlanej, co potwierdzają zalecenia producentów materiałów budowlanych. Dbanie o precyzyjne przygotowanie mieszanki wpływa na jakość wykonywanych prac budowlanych oraz ich trwałość.

Pytanie 30

Zgodnie z Zasadami obmiaru robót tynkarskich podczas obmiaru tynku wewnętrznego ściany z jednym otworem okiennym o tynkowanych ościeżach należy odjąć powierzchnię tego otworu, jeżeli wynosi ona ponad

Zasady obmiaru robót tynkarskich (fragment)
(...) Z powierzchni tynków nie odlicza się powierzchni nieotynkowanych lub ciągnionych mających więcej niż 1 m² i powierzchni otworów do 3 m², jeżeli ościeża ich są tynkowane. (...)

A. 2,0 m2

B. 3,0 m2

C. 1,0 m2

D. 0,5 m2

Odpowiedź "3,0 m2" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z Zasadami obmiaru robót tynkarskich, powierzchnię otworów, których powierzchnia nie przekracza 3 m2, należy odjąć od powierzchni tynków, o ile tynkowane są również ościeża. W przypadku otworów o powierzchni powyżej 1 m2, ale nieprzekraczającej 3 m2, nie ma konieczności odliczania ich powierzchni, co jest zgodne z przyjętymi normami. Praktycznie oznacza to, że w przypadku typowych budynków mieszkalnych, gdzie często spotykamy się z oknami o standardowych wymiarach, odpowiednie uwzględnienie takich otworów podczas obmiaru tynku pozwala na dokładniejsze ustalenie ilości materiałów potrzebnych do wykonania robót tynkarskich. Przykładowo, jeżeli mamy do czynienia z pomieszczeniem z dużymi oknami, warto wiedzieć, że ich powierzchnia nie wpłynie na całkowity koszt robót, co jest istotne w kontekście zarządzania budżetem projektu budowlanego. Zastosowanie tych zasad nie tylko wpływa na poprawność obliczeń, ale również na efektywność procesu budowlanego, co jest kluczowe w branży budowlanej.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Betonową mieszankę tuż po umieszczeniu w formach należy

A. nawilżyć mleczkiem cementowym

B. zwilżyć wodą

C. zagęścić

D. przykryć matami lub folią

Zastosowanie mleczka cementowego, zwilżanie wodą czy przykrywanie matami lub folią to takie rzeczy, które nie przynoszą oczekiwanych efektów, jeśli chodzi o przygotowanie betonu po jego ułożeniu. Mleczko cementowe, choć może poprawić wygląd powierzchni, nie ma wpływu na to, żeby beton był gęstszy czy miał lepsze właściwości mechaniczne. W rzeczywistości, to może wręcz zaszkodzić przyczepności kolejnych warstw, co prowadzi do osłabienia całej konstrukcji. Zwilżanie wodą to ważna rzecz, ale ono nie zastępuje zagęszczania. Kiedy jest za dużo wody, może dość do segregacji składników mieszanki, a to naprawdę negatywnie odbija się na wytrzymałości betonu. Osłanianie betonu matami czy folią jest ważne, żeby chronić przed warunkami atmosferycznymi, ale to wciąż nie rozwiązuje problemu zagęszczenia, które jest kluczowe, żeby beton miał jednorodną strukturę. W budowlance często można usłyszeć błędne przekonania, że te metody mogą jakoś naprawić brak zagęszczenia, a to nieprawda i może prowadzić do poważnych defektów potem.

Pytanie 34

Do jakich zastosowań należy używać zapraw szamotowych?

A. do łączenia ceramicznych elementów palenisk

B. do realizacji tynków w pomieszczeniach sanitarnych

C. do mocowania izolacji termicznych w ścianach

D. do wykonywania posadzek na gruncie

Zaprawy szamotowe są specjalistycznymi materiałami stosowanymi przede wszystkim w budowie pieców i kominków. Ich głównym zastosowaniem jest łączenie ceramicznych elementów palenisk, co jest kluczowe ze względu na wysokie temperatury, którym są one poddawane. Zaprawy te charakteryzują się doskonałą odpornością na działanie wysokich temperatur oraz na zmiany termiczne, co sprawia, że idealnie nadają się do stosowania w miejscach, gdzie występuje intensywne ciepło. W praktyce, zaprawy szamotowe często stosuje się w piecach kaflowych, gdzie łączą one elementy ceramiczne, zapewniając szczelność oraz trwałość konstrukcji. Dodatkowo, zgodnie z normami budowlanymi, zaprawy te muszą spełniać określone wymogi dotyczące odporności na ogień i trwałości, co czyni je niezastąpionymi w budownictwie kominkowym i piecowym. Warto również pamiętać, że stosując zaprawy szamotowe, należy przestrzegać zasad ich aplikacji, takich jak odpowiednie proporcje składników oraz techniki nakładania, co wpływa na ich efektywność i żywotność.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

Jakie narzędzie jest używane do aplikacji tynków cienkowarstwowych na ścianie?

A. kaelnia trapezowa

B. kaelnia trójkątna

C. paca ze stali nierdzewnej

D. paca stalowa z ząbkami

Paca ze stali nierdzewnej jest narzędziem specjalistycznym, które znajduje zastosowanie w nakładaniu tynków cienkowarstwowych na ściany. Wykonana ze stali nierdzewnej, charakteryzuje się odpornością na korozję oraz trwałością, co sprawia, że jest idealna do pracy z materiałami tynkarskimi, które mogą zawierać substancje chemiczne. Jej gładka powierzchnia pozwala na równomierne rozprowadzanie tynku, co jest kluczowe dla uzyskania estetycznego i funkcjonalnego wykończenia. W praktyce, użycie pacy ze stali nierdzewnej umożliwia precyzyjne wygładzanie i formowanie tynku, co ma bezpośredni wpływ na jakość powierzchni ściany oraz jej trwałość. Zgodnie z najlepszymi praktykami w branży budowlanej, należy także pamiętać o regularnym czyszczeniu narzędzi, aby uniknąć zanieczyszczeń, które mogą wpłynąć na końcowy efekt pracy. Dodatkowa wiedza na temat różnorodnych rodzajów tynków oraz technik ich aplikacji może jeszcze bardziej usprawnić proces tynkowania, a odpowiedni dobór narzędzi jest kluczowy dla osiągnięcia pożądanych rezultatów.

Pytanie 37

Z jakiego materiału można budować przewody dymowe i wentylacyjne?

A. cegły wapienno-piaskowej

B. pustaków żużlobetonowych

C. cegły pełnej

D. cegły dziurawki

Cegła pełna jest materiałem budowlanym o wysokiej odporności na działanie wysokich temperatur oraz agresywnych substancji chemicznych, co czyni ją idealnym wyborem do budowy przewodów dymowych i wentylacyjnych. Dzięki swojej gęstości i jednorodnej strukturze, cegła ta skutecznie izoluje oraz chroni przed rozprzestrzenianiem się ognia. W praktyce, przewody dymowe wykonane z cegły pełnej zapewniają nie tylko bezpieczeństwo, ale także długotrwałość, co jest kluczowe w kontekście przepisów budowlanych i norm bezpieczeństwa. Cegła pełna może być również stosowana w miejscach narażonych na intensywne działanie spalin, zapewniając ich prawidłowe odprowadzanie. W wielu krajach, zastosowanie cegły pełnej w takich konstrukcjach jest zgodne z obowiązującymi normami budowlanymi oraz zaleceniami, co dodatkowo podkreśla jej przydatność w budownictwie.

Pytanie 38

Który z rodzajów tynków dekoracyjnych charakteryzuje się twardą, gładką i lśniącą strukturą, przypominającą polerowany kamień?

A. Sztukateria

B. Stiuk

C. Sgraffito

D. Sztablatura

Stiuk to tynk szlachetny, który charakteryzuje się twardą, gładką i lśniącą powierzchnią, co sprawia, że imituje polerowany kamień. Jest stosowany w architekturze zarówno wewnętrznej, jak i zewnętrznej, często w eleganckich wnętrzach lub jako element dekoracyjny fasad budynków. Proces jego aplikacji wymaga dużej precyzji i doświadczenia, ponieważ polega na nakładaniu wielu warstw specjalnie przygotowanej masy tynkarskiej, która po wyschnięciu jest szlifowana i polerowana. Przykładowo, stiuk często spotyka się w klasycznych pałacach oraz kościołach, gdzie elewacje lub wnętrza mają naśladować drogie materiały kamienne, co podnosi prestiż budowli. Dobrze wykonany stiuk nie tylko nadaje estetyczny wygląd, ale również zapewnia trwałość i odporność na różne czynniki atmosferyczne, co czyni go popularnym wyborem wśród architektów i projektantów.

Pytanie 39

Aby połączyć kształtki ceramiczne narażone na wysokie temperatury, należy użyć zaprawy

A. cementowej

B. krzemionkowej

C. żywiczej

D. polimerowej

Krzemionkowa zaprawa jest najodpowiedniejszym wyborem do łączenia kształtek kamionkowych narażonych na działanie wysokiej temperatury ze względu na swoje właściwości termiczne i chemiczne. Krzemionka, jako główny składnik, wykazuje doskonałą odporność na wysokie temperatury, co czyni ją idealnym materiałem do stosowania w piecach, kominkach oraz innych instalacjach, gdzie wymagana jest trwałość w ekstremalnych warunkach. W praktyce, zaprawa krzemionkowa nie tylko łączy elementy, ale także zapewnia ich stabilność oraz odporność na szoki termiczne. W budownictwie ceramicznym i piekarskim, stosowanie zaprawy krzemionkowej zgodnie z normami PN-EN 998-2 pozwala na uzyskanie trwałych i odpornych na działanie wysokich temperatur połączeń. Dlatego w kontekście zastosowania w warunkach wysokotemperaturowych, krzemionkowa zaprawa jest najlepszym wyborem, co potwierdzają standardy branżowe oraz praktyki inżynieryjne.

Pytanie 40

W przypadku, gdy nierównomierna praca podłoża prowadzi do rozłączenia ścian konstrukcyjnych, jakie działania można podjąć, aby je ponownie połączyć?

A. wypełnienie środkami bitumicznymi

B. iniekcję środka wiążącego

C. wypełnienie pęknięć zaczynem cementowym

D. zastosowanie ściągów metalowych

Wypełnianie pęknięć zaczynem cementowym, iniekcją wiążącym czy bitumem to metody, które czasem mogą się przydać, ale w przypadku połączenia rozłączonych ścian konstrukcyjnych, to nie za bardzo. Jakoś tak, zaczyn cementowy nie za bardzo przywraca integralność strukturalną, bo jego działanie się ogranicza do wypełniania miejsc, a nie daje odpowiedniego wsparcia mechanicznego dla ścian. Iniekcja środków wiążących może być fajna do uszczelnienia, ale nie ma sensu stosować jej, gdy są poważniejsze przemieszczenia. Bitum to głównie ochrona przed wilgocią, a nie wzmocnienie konstrukcji. Często mylimy funkcje materiałów budowlanych i nie zdajemy sobie sprawy z różnic w wymaganiach konstrukcyjnych w różnych sytuacjach. W praktyce lepiej używać metod, które rzeczywiście wzmacniają, jak te metalowe ściągi, bo one dają kompleksowe wsparcie dla połączeń konstrukcyjnych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej