Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik weterynarii
- Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
- Data rozpoczęcia: 9 kwietnia 2025 15:30
- Data zakończenia: 9 kwietnia 2025 15:36
Egzamin zdany!
Wynik: 23/40 punktów (57,5%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Gdzie występuje żołądek wielokomorowy?
A. u owcy
B. u konia
C. u psa
D. u świni
Żołądek owcy ma ciekawą budowę, jest wielokomorowy i w sumie to musiało być sporo pracy, żeby tak się rozwinęło. Owce mają cztery komory: żwacz, czepiec, księgę i trawieniec. Dzięki temu mogą dobrze trawić celulozę, co jest super ważne, bo przecież jedzą głównie rośliny. Kiedy owca przeżuwa, to zmienia pokarm i przez to lepiej fermentuje w żwaczu. Tam bakterie rozkładają te trudne do strawienia włókna. To wszystko sprawia, że owce są w lepszej kondycji i zdrowieją, bo bardziej wykorzystują składniki odżywcze. Dla hodowców to też bardzo ważne, bo wiedząc, jak działa ten żołądek, mogą dobrać odpowiednie pasze i suplementy, co się przekłada na lepsze wyniki w hodowli.
Pytanie 3
Wysoka wilgotność powietrza w chlewniach, w połączeniu z zwiększoną ilością siarkowodoru i amoniaku, sprzyja występowaniu u świń schorzeń
A. genetycznych i układu rozrodczego
B. metabolicznych i układu wydalniczego
C. alergicznych i układu krążenia
D. reumatycznych i dróg oddechowych
Nadmierna wilgotność w chlewni, w połączeniu z wysoką koncentracją siarkowodoru i amoniaku, stwarza warunki sprzyjające rozwojowi chorób reumatycznych i dróg oddechowych u świń. Zwiększona wilgotność wpływa na osłabienie układu odpornościowego zwierząt, co z kolei ułatwia rozwój patogenów. Siarkowodór i amoniak są toksycznymi substancjami, które mogą podrażniać drogi oddechowe, prowadząc do stanów zapalnych oraz infekcji. Przykładem mogą być choroby takie jak zapalenie płuc, które mogą być wynikiem kontaktu z tymi substancjami. W praktyce, hodowcy powinni stosować systemy wentylacyjne oraz monitorować poziomy amoniaku i wilgotności, aby zapobiegać tym schorzeniom. Dobre praktyki sanitarno-epidemiologiczne oraz regularne kontrole jakości powietrza w chlewniach są kluczowe dla zapewnienia zdrowia stada. Właściwe zarządzanie środowiskiem hodowlanym, na przykład poprzez utrzymanie optymalnej wilgotności i czystości, jest kluczowe dla zdrowia zwierząt oraz efektywności produkcji.
Pytanie 4
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 5
Która z pasz zalicza się do tych o wysokiej zawartości białka?
A. Śruta jęczmienna
B. Kiszonka z kukurydzy
C. Śruta poekstrakcyjna rzepakowa
D. Wysłodki buraczane
Odpowiedzi na pytanie dotyczące składników pasz mogą prowadzić do pewnych nieporozumień, szczególnie w kontekście klasyfikacji ich wartości odżywczej. Wysłodki buraczane, często stosowane w paszach dla zwierząt, mają stosunkowo niską zawartość białka, wynoszącą zazwyczaj około 8-10%. Ich główną zaletą jest wysoka zawartość włókna, co czyni je bardziej odpowiednimi jako składnik pasz wspomagających trawienie, a nie jako źródło białka. Również śruta jęczmienna, mimo że jest stosunkowo bogata w składniki odżywcze, nie osiąga poziomu białka porównywalnego z wysokobiałkowymi śrutami, z przeciętną zawartością białka wynoszącą 12-14%. Kiszonka z kukurydzy, będąca głównie źródłem energii, również nie zalicza się do pasz wysokobiałkowych, a jej zawartość białka oscyluje wokół 7-8%. Typowe błędy w ocenie wartości odżywczej tych pasz wynikają z nieuwzględnienia ich zawartości białka oraz ich funkcji w diecie zwierząt. Dlatego ważne jest, aby przy wyborze składników pasz stosować się do zasad bilansowania diety, które uwzględniają nie tylko ilość białka, ale również inne składniki odżywcze oraz ich proporcje, co jest kluczowe dla zdrowia i wydajności zwierząt hodowlanych.
Pytanie 6
Jedną z metod redukcji emisji amoniaku w chlewni jest
A. zmniejszenie zawartości białka w paszy
B. utrzymywanie w chlewni temperatury o 2 °C wyższej niż norma
C. utrzymywanie zwierząt na głębokiej ściółce
D. zwiększenie zawartości włókna w paszy
Obniżenie poziomu białka w paszy jest skutecznym sposobem ograniczania emisji amoniaku w chlewni, ponieważ nadmiar białka w diecie świń prowadzi do jego niecałkowitego wykorzystania przez organizm zwierząt. Niewykorzystane białko ulega fermentacji w jelitach, co skutkuje produkcją amoniaku jako produktu ubocznego. Dlatego zmniejszenie zawartości białka w paszy, na przykład poprzez zastosowanie pasz o niższej zawartości białka lub zastąpienie ich alternatywnymi źródłami białka, może znacząco zredukować emisję amoniaku. Przykładem praktycznym może być wprowadzenie do diety świń pasz z dodatkiem białka roślinnego, które może być lepiej przyswajalne. Zgodnie z dobrymi praktykami w hodowli zwierząt, zaleca się regularne monitorowanie zawartości białka w paszy oraz dostosowywanie jej do rzeczywistych potrzeb zwierząt w różnych fazach ich rozwoju. Takie działania są zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska, przyczyniając się do zmniejszenia negatywnego wpływu hodowli zwierząt na otoczenie.
Pytanie 7
Zgłoszenie zakupu cielęcia do ARiMR powinno nastąpić w jakim terminie?
A. 14 dni od daty zakupu
B. 3 dni od daty zakupu
C. 7 dni od daty zakupu
D. 30 dni od daty zakupu
Zgłoszenie zakupu cielęcia do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (ARiMR) w terminie 7 dni od daty zakupu jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa. Zgodnie z regulacjami dotyczącymi wsparcia rolników, termin ten ma na celu zapewnienie odpowiedniej dokumentacji i monitorowania obrotu zwierzętami, co jest kluczowe dla zdrowia publicznego i bioasekuracji. W praktyce, rolnik, który dokonuje zakupu cielęcia, powinien jak najszybciej zgłosić tę transakcję, aby uniknąć ewentualnych konsekwencji prawnych i finansowych, takich jak kary administracyjne. Ponadto, szybkie zgłoszenie zakupu umożliwia ARiMR śledzenie populacji zwierząt i ich zdrowia, co jest niezbędne do realizacji programów wsparcia i monitorowania chorób zwierzęcych. Warto także pamiętać, że zgłoszenie to może być realizowane elektronicznie, co usprawnia cały proces oraz zapewnia większą dokładność danych.
Pytanie 8
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 9
Elementy mieszanek treściwych, które mają za zadanie łączenie toksycznych metabolitów oraz mykotoksyn produkowanych przez niepożądane mikroorganizmy, to
A. przeciwutleniacze
B. prebiotyki
C. detoksykanty
D. enzymy
Detoksykanty to składniki mieszanek treściwych, które odgrywają kluczową rolę w procesie wiązania toksycznych metabolitów oraz mykotoksyn produkowanych przez szkodliwe mikroorganizmy. Substancje te działają poprzez adsorpcję toksyn w przewodzie pokarmowym, co znacząco ogranicza ich wchłanianie do organizmu. Przykłady detoksykantów obejmują związki takie jak węgiel aktywowany, bentonit czy różne naturalne substancje roślinne. W praktyce wykorzystuje się je w suplementach diety, które mają na celu wsparcie detoksykacji organizmu oraz ochronę przed skutkami narażenia na szkodliwe substancje. Stosowanie detoksykantów jest zgodne z dobrymi praktykami w dziedzinie zdrowia publicznego oraz ochrony żywności, jako że efektywnie wspomagają one eliminację szkodliwych związków i poprawiają ogólny stan zdrowia. Warto zaznaczyć, że detoksykanty powinny być stosowane w sposób przemyślany, z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb organizmu oraz w konsultacji z specjalistą.
Pytanie 10
Zjawisko heterozji (wzrost wydajności mieszańców) jest wynikiem krzyżowania
A. w czystości rasy
B. uszlachetniającego
C. towarowego
D. wypierającego
Zjawisko heterozji nie jest efektem krzyżowania w czystości rasy, ponieważ takie podejście opiera się na reprodukcji osobników o identycznym materiale genetycznym, co prowadzi do utrzymania cech rodzicielskich, ale nie sprzyja wytwarzaniu nowych, korzystnych właściwości. Krzyżowanie w czystości rasy ma na celu stabilizację pożądanych cech, jednak nie sprzyja to powstawaniu heterozji, gdyż ogranicza różnorodność genetyczną. Uszlachetniające krzyżowanie może prowadzić do poprawy cech, ale w praktyce nie zawsze jest to tożsame z uzyskiwaniem heterozji, gdyż często dotyczy ono poprawy tylko jednego aspektu fenotypu, a nie synergii wszystkich pozytywnych cech. Z kolei krzyżowanie wypierające, które polega na zastępowaniu oryginalnych genotypów lepszymi, ma niewiele wspólnego z heterozją, ponieważ nie bazuje na tworzeniu nowych kombinacji genetycznych. Przyczyny błędnych koncepcji często tkwią w niezrozumieniu, że heterozja wymaga różnorodności genetycznej i łączenia cech różnych linii, co jest kluczowe dla uzyskania synergicznych efektów w hodowli.
Pytanie 11
Na jakie części dzieli się księga hodowlana?
A. rozdziały oraz rejestry
B. część wstępną oraz główną
C. rejestry oraz część wstępną
D. rejestry oraz główną część
Każda odpowiedź, która nie wskazuje na podział księgi hodowlanej na część wstępną i część główną, jest niepoprawna, ponieważ nie uwzględnia fundamentalnej struktury tego dokumentu. Część wstępna pełni rolę informacyjną, zbierając kluczowe dane o hodowli, co nie zostało uwzględnione w sugestiach dotyczących rejestrów. Przykładowe odpowiedzi, które wskazują na rejestry jako kluczowy element podziału, pomijają istotność kontekstu i ogólnego zarysu hodowli. W praktyce, rejestry są subelementami, które mogą występować w ramach części głównej, ale nie stanowią one głównych kategorii podziału. Odpowiedzi wskazujące na rozdziały również nie uwzględniają rzeczywistej struktury księgi hodowlanej, która wymaga szczegółowego rozróżnienia pomiędzy wprowadzeniem a danymi zwierząt. Typowym błędem myślowym jest założenie, że elementy takie jak rejestry mogą pełnić tę samą funkcję co główne części księgi. W rzeczywistości, ich rola jest znacznie bardziej złożona i związana z organizacją informacji, a nie z ich podstawowym podziałem. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że księga hodowlana jako dokument ma ściśle określoną strukturę, która jest zgodna ze standardami hodowlanymi i zasadami organizacji zabezpieczającymi integralność danych w hodowli.
Pytanie 12
Jaja do inkubacji powinny być
A. w kształcie kulistym
B. wyczyszczone
C. jak największe
D. świeże
Świeżość jaj wylęgowych jest kluczowym czynnikiem wpływającym na ich zdolność do wylęgu. Jaja, które są świeże, mają wyższe prawdopodobieństwo, że będą zawierały zdrowe zarodki oraz będą miały lepsze parametry wylęgowe. W praktyce, świeżość jaj oznacza, że powinny być one zebrane w ciągu ostatnich kilku dni, najlepiej nieprzekraczających tygodnia. Warto również zwrócić uwagę na warunki przechowywania, które powinny być kontrolowane pod kątem temperatury i wilgotności, aby zminimalizować ryzyko degradacji jakości. W przypadku wylęgu drobiu, standardy branżowe, takie jak te ustalane przez Międzynarodową Organizację Pracy (ILO) oraz inne agencje, rekomendują stosowanie jaj zbieranych w świeżym stanie, które są dokładnie klasyfikowane i monitorowane. Właściwe zarządzanie świeżością jaj ma bezpośredni wpływ na efektywność hodowli oraz zdrowie przyszłych ptaków. Dlatego też, utrzymanie wysokich standardów świeżości jest kluczowe dla sukcesu w produkcji drobiu i zapewnienia jakości mięsa oraz jaj.
Pytanie 13
System alkierzowy odnosi się do hodowli zwierząt
A. na uwięzi.
B. przez cały rok w obiekcie.
C. na ściółce.
D. latem na pastwisku, a zimą w obiekcie.
Odpowiedzi, które sugerują inne metody utrzymania zwierząt, nie do końca rozumieją, jak działa system alkierzowy. Utrzymywanie zwierząt na ściółce, mimo że czasami może być dobre, to nie pasuje do założeń tego systemu. Chodzi o to, żeby zwierzęta miały przez cały rok odpowiednią opiekę i stabilne środowisko, a to trudno osiągnąć, jak korzysta się z naturalnej ściółki. Dodatkowo, to może prowadzić do problemów z patogenami i większego ryzyka chorób. Utrzymywanie zwierząt latem na pastwisku, a zimą w budynku, też mija się z celem alkierzowym, bo zakłada sezonowe zmiany w ich miejscu pobytu. To może być stresujące dla zwierząt i wpłynąć na ich zdrowie oraz dietę. A trzymanie ich na uwięzi to już w ogóle nie wpisuje się w nowoczesne standardy hodowlane, które mówią, że zwierzęta powinny mieć odpowiednią przestrzeń do ruchu i interakcji. Taki sposób działania po prostu odbiera im swobodę i naturalne zachowawcze potrzeby.
Pytanie 14
Wskaż produkt uboczny, który powstaje podczas wytwarzania piwa i jest stosowany w karmieniu bydła.
A. Śruta poekstrakcyjna
B. Makuchy
C. Młóto
D. Ekspelery
Makuchy, śruta poekstrakcyjna oraz ekspelery są produktami ubocznymi, które również mają swoje zastosowanie w żywieniu zwierząt, ale nie są bezpośrednio związane z produkcją piwa. Makuchy to pozostałości po tłoczeniu nasion oleistych, które są bogate w tłuszcze i białko, a ich stosowanie w diecie krów może wpływać na zwiększenie wartości energetycznej paszy. Jednakże, ich skład chemiczny i wartość odżywcza są znacznie różne od młóta, co może prowadzić do nieoptymalnych efektów w kontekście zdrowia i wydajności bydła. Śruta poekstrakcyjna, powstała na skutek ekstrakcji oleju z nasion, również jest stosowana w żywieniu zwierząt i charakteryzuje się wysoką zawartością białka, lecz brakuje jej włókna, co jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego krów. Ekspelery, będące pozostałością po procesie wyciskania, mają zastosowanie w paszach, ale nie są produktem ubocznym warzenia piwa i dlatego nie spełniają warunków tego pytania. Wybór niewłaściwych produktów do żywienia może prowadzić do różnych problemów zdrowotnych u zwierząt, w tym zaburzeń metabolicznych. Kluczowe jest stosowanie właściwych składników i ich proporcji, aby zapewnić zrównoważoną dietę, co jest zgodne z aktualnymi standardami w hodowli bydła.
Pytanie 15
Wiosenne dokarmianie pszczół polega na dostarczaniu im
A. pyłku
B. nektaru
C. cukru
D. wosku
Dokarmianie pszczół wiosną polega na podawaniu im cukru, ponieważ w tym okresie, gdy temperatura zaczyna rosnąć, pszczoły budzą się z zimowego snu i potrzebują energii do wznowienia aktywności. Cukier, najczęściej w postaci syropu cukrowego, jest łatwo przyswajalny i szybko dostarcza pszczołom niezbędnych węglowodanów. W praktyce, zaleca się przygotowanie syropu w proporcji 1:1 (jedna część wody do jednej części cukru) lub 2:1, zależnie od temperatury otoczenia. Podawanie takiego syropu wspomaga rozwój rodzin pszczelich, co jest kluczowe dla produkcji miodu i zapylania. Warto również wspomnieć, że wczesne dokarmianie pszczół przyczynia się do wzmocnienia kolonii, co pozwala na lepsze przetrwanie sezonu i zwiększenie wydajności produkcji. Ważne jest, aby monitorować stan pszczół i dostosowywać ilość pokarmu w zależności od ich potrzeb oraz warunków atmosferycznych, co jest zgodne z dobrymi praktykami pszczelarskimi.
Pytanie 16
Obróbka ziemniaków w celu ich wykorzystania w żywieniu świń polega na ich
A. parowaniu
B. melasowaniu
C. amoniakowaniu
D. zaparzaniu
Parowanie ziemniaków przed ich podaniem dla świń to naprawdę ważny proces. Chodzi o to, że dzięki parowaniu, ziemniaki stają się łatwiejsze do strawienia i mają lepsze wartości odżywcze. Podczas parowania białka się denaturują, a skrobia rozkłada, co sprawia, że organizm świń może lepiej je przyswoić. W sumie, to w zgodzie z najlepszymi praktykami w żywieniu zwierząt. Po odpowiednim ugotowaniu na parze, ziemniaki można z łatwością łączyć z innymi składnikami diety, co daje zróżnicowaną i pożywną paszę. A co więcej, parowane ziemniaki są mniej narażone na rozwój mikroorganizmów, co jest ważne dla bezpieczeństwa żywienia. Z mojego doświadczenia, warto też dodać, że parowanie lepiej zachowuje witaminy i minerały niż tradycyjne gotowanie, co jest istotne dla zdrowia świń. Dlatego parowanie to naprawdę dobra metoda, polecana przez specjalistów od zwierząt.
Pytanie 17
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 18
W końcowej fazie hodowli gęsi często stosuje się ziarno
A. żyta
B. jęczmienia
C. owsa
D. pszenicy
Wybór zbóż w diecie gęsi jest kluczowy dla efektywności tuczu, a niewłaściwe zrozumienie ich wartości odżywczych może prowadzić do nieoptymalnych wyników oraz problemów ze zdrowiem ptaków. Żyto, chociaż jest źródłem energii, ma wyższą zawartość błonnika i niższą strawność w porównaniu do owsa, co może skutkować niższymi przyrostami masy ciała. Ponadto, żyto zawiera związki antyodżywcze, takie jak kwas fitynowy, które mogą ograniczać przyswajanie niektórych składników odżywczych. Z kolei jęczmień, mimo że jest popularnym zbożem w żywieniu zwierząt, często ma niedostateczną zawartość tłuszczu, co czyni go mniej efektywnym w końcowej fazie tuczu, kiedy istotny jest wyższy poziom energii. Pszenica, chociaż również używana w paszach, często ma wyższą zawartość glutenu, co może negatywnie wpływać na trawienie gęsi, powodując problemy gastryczne i ograniczając ich apetyt. Zrozumienie specyfiki i właściwości różnych zbóż jest niezbędne dla zapewnienia optymalnego żywienia gęsi w kontekście ich zdrowia i efektywności produkcji. Niewłaściwy dobór paszy może prowadzić do marnotrawstwa zasobów oraz obniżenia jakości mięsa, co stanowi istotny problem dla hodowców.
Pytanie 19
Ruja występuje najczęściej dwa razy w ciągu roku (na wiosnę i na jesień)?
A. u lochy
B. u suki
C. u maciorki
D. u królicy
U maciorki, lochy i królicy cykl reprodukcyjny oraz czas rui różnią się znacząco od tego, co obserwujemy u suk. Maciorki, czyli samice szczurów, nie mają wyraźnie zdefiniowanego cyklu rui, a ich reprodukcja jest regulowana przez bodźce środowiskowe. W przypadku loch, samice świń mają cykle rui z częstością około 21 dni, co nie odpowiada wzorcom obserwowanym u suk. Lochy mogą mieć kilka rui w ciągu roku, ale ich cykl jest bardziej regularny i nie ogranicza się do dwóch określonych pór roku, jak u suk. Z kolei króliczki mają cykl rui, który jest praktycznie ciągły przez cały rok, co oznacza, że samice mogą być gotowe do krycia przez większość czasu. Te różnice w cyklach rui mogą prowadzić do mylnych przekonań, jeśli nie są jasno zrozumiane. Zrozumienie specyfiki cykli reprodukcyjnych różnych gatunków jest niezbędne dla odpowiedniej hodowli i opieki weterynaryjnej. Zastosowanie tej wiedzy w praktyce pozwala na lepsze zarządzanie rozmnażaniem zwierząt i zwiększenie dobrostanu. Błędy w interpretacji cykli rui mogą prowadzić do nieodpowiedniego planowania krycia oraz potencjalnych problemów zdrowotnych, co podkreśla znaczenie dokładnej wiedzy w tym obszarze.
Pytanie 20
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 21
Podczas podawania drobnych buraków owcy doszło do zadławienia. Co należy zastosować w celu udzielenia pierwszej pomocy?
A. dekornizator
B. dutkę
C. sondę
D. emaskulator
Sonda jest odpowiednim narzędziem do udzielania pierwszej pomocy w przypadku zadławienia u owcy. Służy do usuwania przeszkód z dróg oddechowych, co jest kluczowe dla przywrócenia swobodnego oddychania zwierzęcia. W praktyce, sonda wprowadzana jest przez jamę ustną do przełyku, co umożliwia usunięcie zalegających resztek pokarmowych lub innych obiektów. W przypadku owiec, które mają tendencję do połykania dużych kawałków pokarmu, zastosowanie sondy jest uzasadnione, aby zapobiec poważnym komplikacjom, takim jak uduszenie. Dobrą praktyką jest również posiadanie kilku rozmiarów sond dostępnych w zestawie pierwszej pomocy dla zwierząt, co pozwala na dostosowanie narzędzia do konkretnego przypadku. Istotne jest, aby przed zastosowaniem sondy upewnić się, że zwierzę jest odpowiednio unieruchomione, aby zminimalizować ryzyko kontuzji zarówno dla owcy, jak i dla osoby udzielającej pomocy. Zgodnie z wytycznymi weterynaryjnymi, regularne szkolenie z zakresu pierwszej pomocy dla zwierząt, w tym umiejętność posługiwania się sondą w sytuacjach awaryjnych, jest zalecane dla każdego hodowcy.
Pytanie 22
Która z podanych ras występuje w wersji nagiej oraz owłosionej?
A. Maltańczyk
B. Grzywacz chiński
C. Yorkshire terrier
D. Pudel
Grzywacz chiński to rasa, która rzeczywiście występuje w dwóch odmiennych typach, nagim oraz owłosionym. Rasa ta charakteryzuje się wyjątkowym wyglądem oraz różnorodnością, co czyni ją interesującą dla miłośników psów. Typ nagi, znany jako 'Chinese Crested', nie posiada sierści na większości ciała, co może być korzystne dla osób z alergiami. Z drugiej strony, odmiana owłosiona, określana jako 'powderpuff', ma gęste, miękkie futro. Oba typy mają swoje unikalne cechy, a ich różnice mogą wpływać na wybór właściciela. W przypadku grzywacza chińskiego, pielęgnacja może być dostosowana do rodzaju sierści; nagie osobniki wymagają większej uwagi w zakresie ochrony skóry przed słońcem, a owłosione – regularnego czesania. Wiedza o tych różnicach jest istotna dla prawidłowej pielęgnacji i zdrowia psa, co jest zgodne z dobrymi praktykami w hodowli i opiece nad zwierzętami.
Pytanie 23
Zauważone u krowy opadnięcie więzadeł miednicy oraz powiększenie sromu wskazują na
A. proces starzenia się zwierzęcia.
B. stan zapalny układu rozrodczego.
C. kończący się rui.
D. nadchodzący poród.
Zapadnięcie się więzadeł miednicy oraz powiększenie sromu u krowy są typowymi objawami zbliżającego się porodu. W miarę jak zbliża się czas porodu, hormonalne zmiany w organizmie matki prowadzą do rozluźnienia więzadeł miednicy, co ułatwia przejście cielęcia przez kanał rodny. Powiększenie sromu wynika z obrzęku tkanek oraz przygotowania organizmu do porodu. Obserwacja tych objawów jest kluczowa dla hodowców bydła, ponieważ pozwala na odpowiednie przygotowanie się do procesu porodowego, w tym zapewnienia odpowiednich warunków oraz gotowości do pomocy, jeśli zajdzie taka potrzeba. W praktyce, znajomość tych objawów pozwala na lepsze zarządzanie stadem oraz na zminimalizowanie ryzyka powikłań porodowych. Dodatkowo, dobrze przeprowadzony proces porodowy jest zgodny z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt, co wpływa na zdrowie zarówno matki, jak i cielęcia.
Pytanie 24
Jak określa się zaburzenie behawioralne u koni, które charakteryzuje się ciągłym przestępowaniem i przenoszeniem ciężaru ciała z jednej przedniej nogi na drugą?
A. Lęk separacyjny
B. Naśladownictwo
C. Łykawość
D. Tkanie
Łykawość odnosi się do zaburzenia metabolicznego, które objawia się nadmiernym pobieraniem powietrza przez konia, co może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak kolka. To zjawisko nie ma bezpośredniego związku z przestępowaniem czy przenoszeniem ciężaru ciała. Z kolei lęk separacyjny to problem behawioralny, który występuje, gdy koń odczuwa silny niepokój w sytuacjach rozstania z innymi końmi lub ludźmi, co objawia się często histerycznym zachowaniem, ale również nie jest związane z opisaną w pytaniu zmianą pozycji nóg. Naśladownictwo, natomiast, to naturalna cecha koni, które uczą się poprzez obserwację innych, co również nie odnosi się do mechanizmu tkaniu. Właściwe zrozumienie każdej z tych koncepcji wymaga znajomości zarówno aspektów behawioralnych, jak i psychologicznych koni. Niezrozumienie tych pojęć może prowadzić do błędnych interpretacji zachowań koni i niewłaściwego podejścia do ich opieki. Przykładowo, mylenie tkaniu z łykawością może skutkować nieodpowiednim leczeniem, które nie rozwiąże rzeczywistego problemu. Kluczowym elementem w pracy z końmi jest umiejętność identyfikacji ich potrzeb oraz zrozumienie ich wyzwań behawioralnych, co jest niezbędne do zapewnienia im zdrowego i szczęśliwego życia.
Pytanie 25
Kości w obrębie nadgarstka to kości
A. krótkie
B. długie łukowate
C. płaskie
D. długie
Kości nadgarstka, znane również jako kości carpale, klasyfikowane są jako kości krótkie. Jest to grupa ośmiu kości, które są zorganizowane w dwie grupy po cztery kości. Ich krótka forma i bliskość do siebie umożliwiają dużą ruchomość w nadgarstku, co jest niezbędne do wykonywania precyzyjnych ruchów rąk, takich jak chwytanie czy pisanie. Kości te odgrywają kluczową rolę w stabilizacji oraz umożliwiają złożone ruchy, co jest istotne w kontekście biomechaniki ręki. W praktycznych zastosowaniach, zrozumienie struktury i funkcji kości nadgarstka jest kluczowe dla specjalistów z zakresu rehabilitacji oraz ortopedii, ponieważ kontuzje w tej okolicy są powszechne. W kontekście medycznym, identyfikacja urazów związanych z kośćmi krótkimi nadgarstka, takimi jak złamania czy zwichnięcia, ma istotne znaczenie w procesie diagnozy oraz leczenia, co podkreśla znaczenie ich właściwej klasyfikacji.
Pytanie 26
Ile maksymalnie samic, każda z dwoma jagniętami ssącymi, może być wspólnie utrzymywanych w zagrodzie o powierzchni 30 m2?
"W myśl normy, minimalna powierzchnia dla owiec utrzymywanych grupowo, przypadająca na jedną sztukę, powinna wynosić dla samic z jagniętami – przynajmniej 1,5 m2, a ponadto co najmniej 0,5 m2 dla każdego jagnięcia ssącego."
A. 12 sztuk
B. 14 sztuk
C. 16 sztuk
D. 10 sztuk
Odpowiedzi, które wskazują na 14, 10 lub 16 sztuk, są niepoprawne z kilku powodów. Przede wszystkim, nie uwzględniają one właściwego przeliczenia wymaganej powierzchni. Powierzchnia 30 m², mając na uwadze normy, nie pozwala na pominięcie odpowiednich wymiarów dla matek i jagnięt w obliczeniach. Na przykład, odpowiedź 14 sztuk zakładałaby, że każda matka i dwa jagnięta zajmują tylko 2,14 m², co jest niezgodne z normą wynoszącą 2,5 m². Z kolei 10 sztuk sugeruje, że część powierzchni nie jest w ogóle wykorzystywana przez zwierzęta, co prowadzi do nieefektywności. W odpowiedzi 16 sztuk zignorowano całkowicie wymagania dotyczące minimalnej przestrzeni, co mogłoby skutkować niezdrowymi warunkami dla zwierząt. Takie błędne oszacowania mogą prowadzić do nadmiernego zagęszczenia, co jest nie tylko niezgodne z przepisami, ale również negatywnie wpływa na dobrostan zwierząt oraz efektywność produkcji. Kluczowe jest zrozumienie, że przestrzeń dla zwierząt w hodowli nie jest jedynie kwestią wygody, ale ma bezpośredni wpływ na ich zdrowie, wydajność oraz jakość produktów pochodzenia zwierzęcego.
Pytanie 27
Jaką średnią liczba owiec przebywa w ciągu roku w różnych grupach technologicznych?
A. przelotowość
B. bilans zwierząt
C. obrót stada
D. stan średnioroczny
Stan średnioroczny to taki ważny wskaźnik, który pokazuje średnią ilość owiec w określonym czasie, najczęściej w ciągu roku. Dzięki temu łatwiej jest zarządzać stadem, bo można lepiej planować, ile paszy i miejsca potrzeba, a także zorganizować opiekę weterynaryjną. Na przykład w dużych hodowlach owiec, dokładne ścisłe obliczenia średniorocznego stanu owiec pomagają w planowaniu cykli produkcyjnych, co ma duży wpływ na zyski gospodarstwa. Warto pamiętać, że hodowcy powinni na bieżąco śledzić stan owiec, by dostosować swoje działania do zmieniających się warunków i potrzeb stada. Z mojego doświadczenia, można obliczyć stan średnioroczny na podstawie różnych danych z różnych okresów, co pozwala na lepszą analizę trendów w hodowli.
Pytanie 28
W ekologicznej hodowli świń nie ma zakazu
A. obcinania kiełków i ogonków
B. profilaktycznego używania leków
C. kastracji knurków
D. użycia hormonów przyspieszających wzrost
Stosowanie hormonów stymulujących wzrost w ekologicznych hodowlach świń jest niezgodne z zasadami tego rodzaju chowu. Ekologiczne systemy produkcji zwierzęcej opierają się na naturalnych metodach chowu, które mają na celu zapewnienie zdrowia zwierząt oraz minimalizowanie wpływu na środowisko. Hormony wzrostu mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych u zwierząt, w tym do zaburzeń metabolicznych oraz zwiększonego ryzyka wystąpienia chorób. W związku z tym, ich stosowanie jest zabronione w wielu krajach, w tym w Unii Europejskiej, gdzie obowiązują surowe regulacje dotyczące produkcji ekologicznej. Przycinanie kiełków i ogonków to kolejna kontrowersyjna praktyka, która w ekologicznych systemach chowu również jest zabroniona, ponieważ może prowadzić do bólu oraz stresu u zwierząt. Z kolei profilaktyczne stosowanie leków, w tym antybiotyków, jest stanowczo odradzane, gdyż może prowadzić do rozwoju oporności na leki i negatywnie wpływać na zdrowie publiczne. Prawidłowe zarządzanie stadem w ekologicznych systemach powinno opierać się na odpowiedniej diecie, warunkach bytowych i regularnym monitorowaniu zdrowia zwierząt, a nie na interwencjach chemicznych czy chirurgicznych, które mogą wprowadzać dodatkowe ryzyko.
Pytanie 29
Aby uzyskać witaminę Bi2, konieczny jest
A. magnez
B. kobalt
C. jod
D. sód
Wybór magnezu, jodu czy sodu jako odpowiedzi na pytanie o produkcję witaminy B12 odzwierciedla powszechne nieporozumienia dotyczące roli różnych mikroelementów w organizmie. Magnez jest kluczowym minerałem, który wspiera wiele procesów enzymatycznych, ale nie ma bezpośredniego związku z syntezą witaminy B12. Jod, z kolei, jest niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania tarczycy, jednak nie bierze udziału w metabolizmie witaminy B12. Sód, chociaż istotny dla utrzymania równowagi elektrolitowej organizmu, również nie ma związku z produkcją tej witaminy. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia funkcji witamin i minerałów. W praktyce, witaminy z grupy B, a szczególnie witamina B12, są syntetyzowane w organizmach żywych, w tym w niektórych mikroorganizmach, a ich obecność w diecie musi być zapewniona poprzez odpowiednie źródła. W kontekście diety wegetariańskiej i wegańskiej, istotne jest, aby zwrócić uwagę na suplementację witaminy B12, ponieważ jej naturalne źródła są głównie pochodzenia zwierzęcego. Właściwe zrozumienie roli każdego z tych składników odżywczych w organizmie jest kluczowe dla zachowania zdrowia i zapobiegania niedoborom.
Pytanie 30
Podmiot zajmujący się przeprowadzaniem zabiegów w zakresie sztucznego unasieniania, który dokonał takiego zabiegu na krowie lub jałówce, musi zachować kopię świadectwa przez czas
A. 1 rok od daty przeprowadzenia zabiegu
B. 5 lat od daty przeprowadzenia zabiegu
C. 2 lata od daty przeprowadzenia zabiegu
D. 3 lata od daty przeprowadzenia zabiegu
Przechowywanie świadectwa sztucznego unasiennienia przez okres krótszy niż pięć lat może prowadzić do poważnych konsekwencji w kontekście zarządzania zdrowiem zwierząt oraz przestrzegania regulacji prawnych. Odpowiedzi sugerujące okresy jednego, dwóch lub trzech lat pomijają kluczowe aspekty związane z monitorowaniem i kontrolą procesów hodowlanych. Przykładowo, przechowywanie dokumentacji przez zbyt krótki czas utrudnia identyfikację oraz analizę ewentualnych problemów zdrowotnych w stadzie, co jest niezbędne do zachowania odpowiednich standardów bioasekuracji. Krótsze okresy archiwizacji mogą również prowadzić do sytuacji, w których nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych związanych z wirusami czy innymi chorobami nie będą mogły być powiązane z konkretnym zabiegiem, co w dłuższej perspektywie zagraża zdrowiu całego stada. Ponadto, z perspektywy prawnej, nieprzestrzeganie wymogu pięcioletniego okresu przechowywania dokumentacji może skutkować nałożeniem kar lub sankcji na hodowców oraz podmioty zajmujące się sztucznym unasiennianiem. Warto zaznaczyć, że wiele krajów oraz organizacji weterynaryjnych zaleca długoterminowe przechowywanie dokumentacji nie tylko w celu spełnienia wymogów prawnych, ale także dla zachowania wysokich standardów etycznych w hodowli i ochrony dobrostanu zwierząt.
Pytanie 31
Jakie rasy bydła należą do typu mlecznego?
A. polska czerwona oraz limousine
B. holsztyńsko-fryzyjska i hereford
C. charolaise oraz angler
D. jersey i ayrshire
Odpowiedź 'jersey i ayrshire' jest właściwa, ponieważ obie rasy bydła są typowymi przedstawicielami użytkowego typu mlecznego. Bydło rasy jersey charakteryzuje się wysoką wydajnością mleczną oraz dużą zawartością tłuszczu i białka w mleku, co czyni je idealnym wyborem dla producentów mleka nastawionych na jakość. Z kolei bydło ayrshire jest znane z dobrej adaptacji do różnych warunków środowiskowych oraz wysokiej odporności na choroby. Obie rasy są wykorzystywane w intensywnych systemach produkcji mleka, co potwierdza ich znaczenie w branży. W praktyce hodowcy często decydują się na krzyżowanie tych ras z innymi, aby uzyskać potomstwo o pożądanych cechach, takich jak zwiększona wydajność mleczna czy lepsza jakość surowca. W kontekście branżowych norm, rasy mleczne są klasyfikowane na podstawie wydajności mlecznej, co potwierdza znaczenie jersey i ayrshire jako kluczowych graczy w produkcji mleka na rynku.
Pytanie 32
W ekologicznej hodowli bydła mięsnego nie rekomenduje się rasy
A. limousine
B. aberdeen angus
C. belgijska błękitno-biała
D. hereford
Jak się wybiera rasy bydła, to ważne jest, żeby rozumieć, że każda rasa ma swoje specyficzne cechy i to wpływa na metody chowu. Na przykład, Aberdeen Angus jest znany z fajnego mięsa i łagodnego temperamentu, więc często się go używa w ekologii. Limousine też ma niezłe właściwości mięsne, jest łatwy w hodowli i dość odporny na choroby. A Hereford to już kompletny hit, bo super nadaje się do naturalnego chowu, zwłaszcza na pastwiska. Wybierając te rasy w ekologii, bierze się pod uwagę, że są dobrze przystosowane do lokalnych warunków i mają naturalne predyspozycje do dobrostanu. Czasami jednak można nie zrozumieć, czemu niektóre rasy, jak belgijska błękitno-biała, nie nadają się do ekologii i można przez to wyciągać złe wnioski. Często hodowcy myślą tylko o wydajności, zapominając o zdrowiu i dobrostanie zwierząt. Dlatego warto pamiętać, że wybór rasy powinien chodzić nie tylko o wydajność, ale także o potrzeby zwierząt i wymogi ekologiczne, bo to ważne dla zrównoważonego rozwoju hodowli.
Pytanie 33
Prącie o cienkiej budowie, długości około 50 cm, z esowatym zgięciem przed moszną oraz charakterystycznym spiralnie skręconym końcem występuje
A. u psa
B. u ogiera
C. u knura
D. u buhaja
Prącie knura, charakteryzujące się cienką budową, długością około 50 cm oraz typowym zgięciem esowatym przed moszną, jest unikalne w świecie zwierząt hodowlanych. Wierzchołek prącia knura ma spiralny kształt, co ułatwia skuteczne zapłodnienie lochy. Wiedza na temat anatomii i fizjologii knura jest istotna dla hodowców świń, ponieważ właściwe zrozumienie budowy anatomicznej tych zwierząt wpływa na efektywność rozrodu. Knury są często używane w programach hodowlanych, a ich zdrowie i kondycja mają kluczowe znaczenie dla uzyskania silnych i zdrowych potomków. W praktyce, hodowcy powinni również zwracać uwagę na techniki inseminacji oraz prowadzenie odpowiedniej selekcji genetycznej, co pozwoli na poprawę cech użytkowych stada. Dobre praktyki hodowlane obejmują także monitorowanie stanu zdrowia knurów, co ma znaczący wpływ na ich zdolności reprodukcyjne oraz ogólną wydajność produkcji świń.
Pytanie 34
Koza wykazuje oznaki niepokoju, wydaje dźwięki, porusza ogonem, unosi włosy na grzbiecie, często oddaje mocz w niewielkich ilościach, a po dotyku w okolicy lędźwiowej może reagować za pomocą wygięcia grzbietu lub przykucnięcia. W oparciu o te symptomy można ocenić, że koza jest
A. w rui
B. nerwowa
C. chora
D. złośliwa
Prawidłowa odpowiedź to 'w rui', ponieważ opisane objawy kozy są typowe dla zwierząt w okresie rui. Ruja to faza cyklu reprodukcyjnego, w której zwierzęta wykazują zwiększoną aktywność hormonalną, co prowadzi do zachowań takich jak pobekiwanie, merdanie ogonem oraz nadmierne oddawanie moczu. W tym czasie kozy mogą być bardziej wrażliwe na dotyk, co objawia się wygięciem grzbietu lub chęcią przykucnięcia. Przykładowo, podczas rutynowych obserwacji stada, hodowcy mogą zauważyć, że kozy w rui często przebywają w pobliżu innych zwierząt, co jest efektem ich instynktownej potrzeby łączenia się z partnerami do rozrodu. Znajomość objawów rui jest kluczowa dla hodowców, ponieważ pozwala na planowanie krycia oraz optymalne zarządzanie populacją. Standardy branżowe rekomendują regularne monitorowanie zachowań zwierząt, co umożliwia szybsze identyfikowanie okresów rui i odpowiednie działania, takie jak wprowadzenie do stada samców.
Pytanie 35
Konserwanty są niezbędne w procesie zakiszania
A. lucerny
B. liści buraczanych
C. kukurydzy
D. słonecznika
Dodatki konserwujące, choć ogólnie mają zastosowanie w wielu procesach przetwórczych, nie są niezbędne przy zakiszaniu słonecznika, kukurydzy czy liści buraczanych. W przypadku słonecznika, proces zakiszania polega głównie na wykorzystaniu naturalnych właściwości rośliny, a wysoką zawartość oleju w nasionach sprawia, że fermentacja może przebiegać w sposób naturalny, bez potrzeby dodatkowych dodatków. Kukurydza z kolei, dzięki swojej naturalnej słodkości i wysokości w skrobi, potrafi dobrze fermentować samodzielnie, a jej wysoka zawartość cukrów stwarza korzystne warunki dla rozwoju pożądanych bakterii fermentacyjnych. Liście buraczane również nie wymagają dodatków konserwujących, ponieważ ich naturalna struktura i wilgotność sprzyjają rychłemu zakiszaniu. Typowym błędem jest zakładanie, że każda roślina wymaga dodatków konserwujących w procesie zakiszania. Takie podejście prowadzi do niepotrzebnych kosztów oraz może wprowadzać niepożądane zmiany w końcowym produkcie, co wpływa na jakość paszy. Właściwe zrozumienie specyfiki każdej rośliny oraz umiejętność dostosowywania metod zakiszania do ich właściwości jest kluczowe dla sukcesu w tym procesie. Warto także zwrócić uwagę, że nadmiar dodatków konserwujących może prowadzić do obniżenia jakości fermentacji, co negatywnie wpłynie na wartość odżywczą paszy.
Pytanie 36
Aby zapewnić bezpieczne dojenie krów i uniknąć kopnięć, stosuje się
A. kantar
B. poskrom laskowy
C. klucz Harmsa
D. dutkę
Dutka jest narzędziem, które może być używane w hodowli bydła, ale jej zastosowanie w kontekście bezpiecznej obsługi krów podczas doju nie jest wystarczająco efektywne. Dutka, będąca rodzajem elastycznego łańcucha, może ograniczać ruchy zwierzęcia, lecz nie zapewnia takiego poziomu stabilności i kontroli, jak poskrom laskowy. Zastosowanie dutki może prowadzić do sytuacji, w których zwierzę może zyskać niekontrolowaną mobilność, co zwiększa ryzyko wypadków i potencjalnych obrażeń zarówno dla krów, jak i dla osób dojących. Kantar, z kolei, jest narzędziem służącym głównie do prowadzenia zwierząt, a nie do ich stabilizacji podczas doju. Stosowanie kantara w przypadku krów może nie zapewniać odpowiedniego bezpieczeństwa w sytuacjach, gdy zwierzęta są pobudzone lub niespokojne, co może zwiększać ryzyko kopnięć. Klucz Harmsa, mimo że jest użyteczny w kontekście wydobywania mleka, nie jest narzędziem do zabezpieczania krów przed kopnięciami. Istnieje zatem błędne przekonanie, że te inne narzędzia mogą być równoważne poskromowi laskowemu w kontekście bezpieczeństwa i komfortu zwierząt podczas doju. Tego rodzaju myślenie prowadzi do zaniedbania istotnych aspektów dobrostanu zwierząt oraz bezpieczeństwa pracy, co jest kluczowe w profesjonalnej hodowli bydła.
Pytanie 37
Rasa owiec, z której uzyskuje się wełnę o mieszanym składzie frakcji włosów, charakteryzującą się typowym kożuchowym układem, to
A. wrzosówka
B. suffolk
C. merynos polski
D. texel
Merynos polski, Suffolk oraz Texel to rasy owiec, które, pomimo iż są cenione w hodowli, nie są odpowiednie do pozyskiwania wełny o kożuchowym układzie frakcji włosów. Merynos polski, znany ze swojej wyjątkowo finezyjnej wełny, jest głównie wykorzystywany w przemyśle odzieżowym, ale jego wełna ma tendencję do bycia zbyt cienką i delikatną, co sprawia, że nie nadaje się do produkcji odzieży wierzchniej wymagającej większej odporności. Z kolei Suffolk to rasa owiec mięsnych, której wełna jest rzadko wykorzystywana w przemyśle tekstylnym, ponieważ jej właściwości nie odpowiadają potrzebom produkcji wełny kożuchowej. Texel, chociaż ceniony za wysoką jakość mięsa, również nie ma pożądanych właściwości włókien wełnianych, które charakteryzują się grubszymi frakcjami. Właściwe zrozumienie różnic między tymi rasami jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania ich w odpowiednich segmentach przemysłu. Typowe błędy polegają na nieodróżnianiu funkcji wełny od innych cech hodowlanych, co prowadzi do mylnych wniosków o praktycznym zastosowaniu tych ras. Zrozumienie, które rasy są idealne do pozyskiwania wełny kożuchowej, jest kluczowe dla każdej osoby pracującej w branży tekstylnej i hodowlanej.
Pytanie 38
Podczas sprzedaży rocznego psa do państwa Unii Europejskiej nie ma konieczności
A. wszczepiania mu mikroczipu
B. przekazywania rodowodu psa
C. szczepienia go przeciwko wściekliźnie
D. zaopatrywania go w paszport
Przekazanie rodowodu psa przy sprzedaży zwierzęcia do kraju Unii Europejskiej nie jest wymagane, co oznacza, że formalności związane z rodowodem nie są niezbędne do przewozu psa. Rodowód jest dokumentem potwierdzającym pochodzenie oraz rasę zwierzęcia, a jego brak nie wpływa na legalność przewozu psa w ramach Unii Europejskiej. W przypadku psów wykorzystywanych w hodowli, rodowód może być istotny dla hodowców, jednak dla osobistych właścicieli, którzy sprzedają psa, jego posiadanie nie jest obligatoryjne. W praktyce, jeśli sprzedaż dotyczy zwierzęcia, które nie jest przeznaczone do dalszej hodowli, rodowód nie odgrywa kluczowej roli. Należy jednak pamiętać, że w przypadku psów rasowych, posiadanie rodowodu może być istotne dla przyszłych właścicieli, dlatego warto go dostarczyć, aby zwiększyć wartość rynkową psa. Warto również zaznaczyć, że dla psów przewożonych do UE istnieją obowiązki dotyczące szczepień oraz mikroczipów, dlatego należy ich przestrzegać, aby zapewnić bezpieczeństwo i zdrowie zwierzęcia.
Pytanie 39
Wymogi Wzajemnej Zgodności w zakresie C obejmują wymagania dotyczące rolnictwa w obszarze
A. identyfikacji oraz rejestracji zwierząt
B. zdrowia roślin
C. dobrostanu zwierząt
D. bezpieczeństwa pasz oraz żywności
Zasady Wzajemnej Zgodności w obszarze C skupiają się na dobrostanie zwierząt, co jest kluczowym elementem zapewnienia wysokiej jakości produkcji rolnej. Dobrostan zwierząt obejmuje szereg aspektów, w tym odpowiednie warunki hodowli, żywienie, zdrowie oraz zachowania zwierząt. Przykłady dobrych praktyk w tym zakresie to zapewnienie odpowiedniej przestrzeni dla zwierząt, dostęp do świeżej wody oraz możliwość wyrażania naturalnych zachowań. Zgodność z tymi zasadami nie tylko wpływa na zdrowie i kondycję zwierząt, ale także jest niezbędna do spełniania wymogów rynku, gdzie konsumenci coraz częściej zwracają uwagę na etyczne aspekty hodowli. Właściwe zarządzanie dobrostanem zwierząt jest także kluczowe dla uzyskania pozytywnego wizerunku producentów oraz ich produktów, co może przekładać się na lepsze wyniki finansowe. W ramach regulacji unijnych, takie jak dyrektywy dotyczące ochrony zwierząt, producenci muszą przestrzegać określonych norm, co podkreśla znaczenie tego obszaru w praktyce rolniczej.
Pytanie 40
Gdy bilans zapasów jest dodatni, decyzja może być podjęta, aby
A. dokupić pasze i sprzedać zwierzęta
B. sprzedać pasze
C. sprzedać zwierzęta
D. dokupić pasze
Sprzedaż pasz w przypadku dodatniego bilansu pasz jest zgodna z zasadą efektywności zarządzania zasobami w hodowli zwierząt. Dodatni bilans oznacza, że posiadamy więcej pasz, niż jest to niezbędne do zaspokojenia potrzeb żywieniowych zwierząt. Sprzedaż nadwyżki pasz pozwala na optymalizację kosztów, generowanie dodatkowego przychodu oraz minimalizowanie strat związanych z przechowywaniem nadmiernych ilości pasz. Na przykład, jeżeli mamy do dyspozycji ekstra ilość paszy białkowej, która nie będzie wykorzystana w najbliższym czasie, jej sprzedaż innym hodowcom może przynieść korzyści ekonomiczne, a także przyczynić się do lepszego zarządzania lokalnym rynkiem pasz. W praktyce, taka decyzja powinna być podejmowana z uwzględnieniem bieżących i prognozowanych potrzeb stada, co jest kluczowe dla zachowania zdrowia zwierząt i efektywności produkcji. Warto również zwrócić uwagę na zmieniające się ceny pasz na rynku, co może wpływać na rentowność sprzedaży. Zgodność z dobrymi praktykami gospodarczymi oraz zachowanie płynności finansowej stanowi fundament efektywnego zarządzania produkcją zwierzęcą.