Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik teleinformatyk
  • Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
  • Data rozpoczęcia: 10 czerwca 2025 10:49
  • Data zakończenia: 10 czerwca 2025 11:16

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Która norma określa standardy dla instalacji systemów okablowania strukturalnego?

A. PN-EN 55022
B. PN-EN50173
C. PN-EN 50174
D. PN-EN 50310
Norma PN-EN 50174 opisuje zasady projektowania i instalacji okablowania strukturalnego, które są kluczowe dla zapewnienia efektywności i niezawodności systemów telekomunikacyjnych. Ta norma obejmuje zarówno aspekty techniczne, jak i praktyczne wytyczne dotyczące instalacji kabli, ich rozmieszczenia oraz ochrony przed zakłóceniami. W kontekście budynków biurowych, zastosowanie PN-EN 50174 pozwala na zminimalizowanie strat sygnału oraz zwiększenie żywotności instalacji poprzez zastosowanie odpowiednich metod układania kabli. Na przykład, w przypadku instalacji w dużych biurowcach, stosowanie zgodnych z normą metod zarządzania kablami i ich trasowaniem pozwala na łatwiejsze późniejsze modyfikacje oraz serwisowanie. Dodatkowo, norma ta zwraca uwagę na aspekty bezpieczeństwa, co jest kluczowe w kontekście przepisów budowlanych oraz ochrony środowiska. Warto również wspomnieć, że PN-EN 50174 jest często stosowana w połączeniu z innymi normami, takimi jak PN-EN 50173, która dotyczy systemów okablowania strukturalnego w budynkach, co zapewnia kompleksowe podejście do tematu.
Pytanie 2

Jakie medium transmisyjne w sieciach LAN wskazane jest do używania w obiektach historycznych?

A. Fale radiowe
B. Kabel koncentryczny
C. Kabel typu "skrętka"
D. Światłowód
Wybór medium transmisyjnego w zabytkowych budynkach wymaga szczególnej uwagi, ponieważ wiele opcji może przynieść więcej problemów niż korzyści. Światłowód, mimo swojej wysokiej wydajności i dużej prędkości transmisji, wiąże się z koniecznością wykonywania skomplikowanych prac instalacyjnych, które mogą zagrażać integralności budynku. Instalacja światłowodu często wymaga prowadzenia kabli przez ściany i podłogi, co może naruszyć strukturalne i estetyczne aspekty zabytkowego obiektu, a także pociągać za sobą kosztowne prace renowacyjne. Także, kabel koncentryczny, mimo iż zapewnia przyzwoitą transmisję danych, jest przestarzałą technologią, która nie oferuje wystarczających prędkości w porównaniu do nowszych rozwiązań i może być trudna do zainstalowania w zabytkowych wnętrzach. Kabel typu „skrętka” jest popularnym rozwiązaniem w sieciach lokalnych, jednak również wymaga czasami kładzenia kabli, co w przypadku zabytków może nie być wykonalne. Wybór niewłaściwego medium transmisyjnego, które wymaga ingerencji w konstrukcję budynku, może prowadzić do zniszczeń i problemów z utrzymaniem jakości zabytków, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami konserwatorskimi. Dlatego w takich warunkach zastosowanie fal radiowych staje się najlepszym rozwiązaniem, unikającym wszelkich negatywnych skutków związanych z tradycyjnymi kablami.
Pytanie 3

Ransomware to rodzaj szkodliwego oprogramowania, które

A. ukrywa pliki lub procesy, aby wspierać kontrolę nad zainfekowanym komputerem.
B. używa zainfekowanego komputera do rozsyłania wiadomości spam.
C. rejestruje naciskane przez użytkownika klawisze.
D. szyfruje lub blokuje dane w celu wyłudzenia okupu.
Ransomware to jedna z najgroźniejszych form złośliwego oprogramowania, która szyfruje lub blokuje dostęp do danych na komputerze ofiary w celu wyłudzenia okupu. Gdy system zostanie zainfekowany, użytkownik często otrzymuje wiadomość, w której informuje się go o tym, że dostęp do jego plików został zablokowany, a ich odzyskanie jest możliwe tylko po zapłaceniu określonej sumy pieniędzy. Przykładem ransomware jest złośliwe oprogramowanie WannaCry, które w 2017 roku sparaliżowało wiele organizacji na całym świecie. Ważne jest, aby stosować dobre praktyki w zakresie zabezpieczeń, takie jak regularne tworzenie kopii zapasowych, aktualizowanie oprogramowania oraz korzystanie z zaawansowanych rozwiązań antywirusowych i zapór sieciowych. Ponadto, edukacja pracowników w zakresie rozpoznawania podejrzanych wiadomości e-mail i linków jest kluczowym elementem obrony przed tego typu zagrożeniami. Zrozumienie mechanizmów działania ransomware pozwala na skuteczniejsze przygotowanie się na potencjalne ataki i minimalizowanie ryzyka ich wystąpienia.
Pytanie 4

Które z komputerów o adresach IPv4 przedstawionych w tabeli należą do tej samej sieci?

KomputerAdres IPv4
1172.50.12.1/16
2172.70.12.1/16
3172.70.50.1/16
4172.80.50.1/16

A. 1 i 2
B. 3 i 4
C. 2 i 3
D. 2 i 4
Odpowiedź 2 i 3 jest poprawna, ponieważ oba adresy IP, 172.70.0.0 i 172.70.1.0, mają tę samą część sieciową zgodnie z maską /16, co oznacza, że ich pierwsze 16 bitów jest identyczne. W praktyce, adresy IP w tej samej sieci mogą komunikować się bezpośrednio, co jest kluczowe w projektowaniu i zarządzaniu infrastrukturą sieciową. Użycie maski /16 pozwala na utworzenie dużej liczby adresów hostów w tej samej podsieci, co jest ważne dla organizacji z wieloma urządzeniami. Rozumienie, jak adresowanie IP działa w kontekście różnych masek, jest niezbędne do skutecznego konfigurowania sieci i zapewnienia ich wydajności. W przypadku adresów 1 i 2 lub 3 i 4, różnice w pierwszych 16 bitach adresów IP wskazują, że znajdują się one w różnych sieciach, co uniemożliwia im komunikację bez pomocy routera. Takie podstawowe zasady adresowania IP są fundamentalne dla architektury sieci i powinny być znane każdemu profesjonalistowi w tej dziedzinie.
Pytanie 5

Do ilu sieci należą komputery o adresach IPv4 przedstawionych w tabeli?

NazwaAdres IPMaska
Komputer 110.11.161.10255.248.0.0
Komputer 210.12.161.11255.248.0.0
Komputer 310.13.163.10255.248.0.0
Komputer 410.14.163.11255.248.0.0

A. Trzech.
B. Dwóch.
C. Jednej.
D. Czterech.
Wybór odpowiedzi wskazującej na więcej niż jedną sieć opiera się na nieporozumieniu związanym z pojęciem podsieci i zastosowaniem masek sieciowych. Wiele osób może błędnie zakładać, że różne adresy IP automatycznie sugerują obecność różnych sieci. W rzeczywistości to właśnie maska sieciowa określa, które bity adresu IP są używane do identyfikacji sieci, a które do identyfikacji poszczególnych hostów. Jeśli adresy IP mają tę samą maskę, oznacza to, że mogą należeć do tej samej sieci. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że różne adresy IP muszą oznaczać różne sieci, co jest niezgodne z zasadami działania protokołu IP. Zrozumienie działania maski sieciowej oraz sposobu, w jaki różne bity adresu IP są przypisywane do sieci i hostów, jest kluczowe dla właściwego zarządzania i projektowania sieci. W praktyce, projektanci sieci muszą uwzględniać te zasady, aby unikać większych problemów z komunikacją i zarządzaniem ruchem w przyszłości. Wybierając właściwe wartości masek, można efektywniej zarządzać adresowaniem IP i optymalizować działanie sieci, co jest zgodne ze standardami branżowymi.
Pytanie 6

Jakie miejsce nie powinno być używane do przechowywania kopii zapasowych danych z dysku twardego komputera?

A. Zewnętrzny dysk
B. Inna partycja dysku tego komputera
C. Pamięć USB
D. Płyta CD/DVD
Inna partycja dysku tego komputera nie powinna być miejscem przechowywania kopii bezpieczeństwa danych, ponieważ w przypadku awarii systemu operacyjnego lub problemów z dyskiem twardym, zarówno oryginalne dane, jak i kopie zapasowe mogą zostać utracone. Zgodnie z zasadą 3-2-1, która jest powszechnie stosowana w zarządzaniu danymi, zaleca się posiadanie trzech kopii danych na dwóch różnych nośnikach, z jedną kopią przechowywaną w innym miejscu. Przykładowo, jeśli wszystkie kopie zapasowe znajdują się na tej samej partycji, usunięcie systemu operacyjnego lub uszkodzenie sektora dysku prowadzi do utraty zarówno danych, jak i ich kopii. W praktyce, właściwym podejściem jest przechowywanie kopii na zewnętrznym dysku twardym lub w chmurze, co zapewnia większe bezpieczeństwo. Takie działanie zabezpiecza przed jednoczesnym usunięciem danych i kopii zapasowych, co jest kluczowe w kontekście zachowania integralności danych.
Pytanie 7

W systemach operacyjnych Windows konto użytkownika z najwyższymi uprawnieniami domyślnymi przypisane jest do grupy

A. użytkownicy zaawansowani
B. goście
C. administratorzy
D. operatorzy kopii zapasowych
Konto użytkownika z grupy administratorzy w systemach operacyjnych Windows ma najwyższe uprawnienia domyślne, co oznacza, że może wprowadzać zmiany w systemie, instalować oprogramowanie oraz modyfikować ustawienia zabezpieczeń. Administratorzy mogą również zarządzać innymi kontami użytkowników, co czyni ich kluczowymi w kontekście zarządzania systemem. Przykładowo, administratorzy mogą tworzyć nowe konta, nadawać i odbierać uprawnienia, a także uzyskiwać dostęp do plików i folderów systemowych, które są niedostępne dla standardowych użytkowników. Z perspektywy praktycznej, rola administratora jest niezbędna w organizacjach, gdzie wymagane jest utrzymanie bezpieczeństwa i integralności danych. W kontekście standardów branżowych, dobrym przykładem jest wdrożenie zasady minimalnych uprawnień, co oznacza, że użytkownicy powinni mieć tylko te uprawnienia, które są niezbędne do wykonywania ich zadań, a uprawnienia administratorów powinny być przydzielane z rozwagą i tylko w razie potrzeby.
Pytanie 8

Jak brzmi pełny adres do logowania na serwer FTP o nazwie http://ftp.nazwa.pl?

A. http://ftp.nazwa.pl/
B. ftp://ftp.nazwa.pl/
C. http:\ftp.nazwa.pl/
D. ftp:\ftp.nazwa.pl/
Poprawny adres logowania do serwera FTP to ftp://ftp.nazwa.pl/. Protokół FTP (File Transfer Protocol) jest standardem używanym do przesyłania plików między klientem a serwerem. W tym przypadku, prefiks 'ftp://' informuje, że będziemy korzystać z tego konkretnego protokołu, co pozwala na prawidłowe zainicjowanie połączenia. Adres 'ftp.nazwa.pl' to subdomena, która wskazuje na serwer przeznaczony do obsługi połączeń FTP. Używanie poprawnych adresów jest kluczowe, ponieważ nieprawidłowo skonstruowane adresy mogą prowadzić do błędów w nawiązywaniu połączenia, co jest powszechnym problemem w praktyce, szczególnie w środowiskach, gdzie przesył danych jest krytyczny, na przykład w pracy z plikami konfiguracyjnymi czy aktualizacjami oprogramowania. Warto również pamiętać, że dobrym zwyczajem jest stosowanie odpowiednich narzędzi, takich jak klient FTP, który umożliwia graficzne zarządzanie plikami oraz automatyzuje wiele procesów, co zwiększa komfort pracy.
Pytanie 9

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) pozwala na konwersję logicznych adresów z poziomu sieci na rzeczywiste adresy z poziomu

A. fizycznej
B. aplikacji
C. transportowej
D. łącza danych
Wybór niewłaściwych odpowiedzi opiera się na kilku kluczowych nieporozumieniach dotyczących warstw modelu OSI oraz funkcji poszczególnych protokołów. Protokół ARP jest ściśle związany z warstwą łącza danych, a nie z warstwą transportową. Warstwa transportowa (TCP/UDP) odpowiada za dostarczanie danych pomiędzy aplikacjami, a nie za mapowanie adresów. Wybór związany z warstwą aplikacji również wprowadza w błąd, ponieważ ARP nie działa na poziomie aplikacji, lecz na poziomie sieciowym i łącza danych, co oznacza, że nie ma bezpośredniego związku z funkcjami aplikacyjnymi czy interfejsami użytkownika. Wreszcie, twierdzenie, że ARP jest związany z warstwą fizyczną, jest również mylące. Warstwa fizyczna dotyczy aspektów takich jak sygnały, media transmisyjne, a nie zarządzania adresami logicznymi i fizycznymi. Takie błędne zrozumienie prowadzi do problemów w projektowaniu i zarządzaniu sieciami, ponieważ kluczowe funkcje protokołów mogą być mylone lub niewłaściwie stosowane. Aby lepiej zrozumieć rolę ARP, warto zwrócić uwagę na standardy i dobre praktyki związane z zarządzaniem adresacją w sieciach komputerowych, takie jak DHCP dla dynamicznego przypisywania adresów IP, które są często używane w połączeniu z ARP w celu efektywnego zarządzania zasobami sieciowymi.
Pytanie 10

W sieci o adresie 192.168.0.64/26 drukarka sieciowa powinna uzyskać ostatni adres z dostępnej puli. Który to adres?

A. 192.168.0.126
B. 192.168.0.190
C. 192.168.0.254
D. 192.168.0.94
Adres IP 192.168.0.126 jest poprawny jako ostatni dostępny adres w podsieci 192.168.0.64/26. W tym przypadku maska /26 oznacza, że pierwsze 26 bitów adresu jest używane do identyfikacji sieci, co pozostawia 6 bitów na identyfikację hostów. To oznacza, że w tej podsieci mamy 2^6 = 64 adresy, z czego 62 mogą być przypisane hostom (adresy 192.168.0.64 i 192.168.0.127 są zarezerwowane jako adres sieciowy i adres rozgłoszeniowy). Ostatni adres hosta to 192.168.0.126, który może być przypisany do drukarki. W praktyce poprawne przydzielanie adresów IP jest kluczowe dla prawidłowego działania sieci, szczególnie w środowiskach biurowych, gdzie wiele urządzeń musi komunikować się ze sobą. Zapewnienie, że urządzenia otrzymują odpowiednie adresy IP, jest istotne w kontekście zarządzania siecią oraz unikania konfliktów adresów IP. W związku z tym, planowanie adresacji IP zgodnie z zasadami subnettingu jest praktyczną umiejętnością, którą powinien opanować każdy administrator sieci.
Pytanie 11

Licencja typu TRIAL pozwala na korzystanie z oprogramowania

A. w ograniczonym zakresie, np. z pominięciem niektórych funkcji
B. przez określony okres (np. 3 miesiące)
C. wyłącznie do zastosowań niekomercyjnych
D. przez nieograniczony czas, z możliwością wprowadzenia zmian
Licencje TRIAL są często mylone z innymi rodzajami licencji, co prowadzi do nieporozumień. Na przykład licencja, która pozwala na użytkowanie oprogramowania przez dowolny czas z możliwością modyfikacji, jest typowym przypadkiem licencji open source, a nie trial. W przypadku licencji typu TRIAL użytkownicy mają ograniczony czas na testowanie oprogramowania, co jest kluczowym elementem tej formy licencjonowania. Licencje TRIAL nie są również przeznaczone tylko do celów niekomercyjnych, co jest błędnym założeniem. Użytkownicy mogą wykorzystać oprogramowanie trial zarówno w celach osobistych, jak i zawodowych, jednak z zastrzeżeniem, że po zakończeniu okresu próbnego muszą nabyć pełną wersję lub usunąć oprogramowanie. Kolejnym błędnym podejściem jest mylenie ograniczeń funkcjonalnych z całkowitym brakiem dostępu do oprogramowania. Oprogramowanie trial często oferuje pełny zestaw funkcji, ale na ograniczony czas, co pozwala użytkownikom na pełne zapoznanie się z możliwościami przed podjęciem decyzji o zakupie. W związku z tym kluczowe jest zrozumienie, że licencja TRIAL ma na celu umożliwienie użytkownikom oceny oprogramowania w określonym czasie, a nie w formie nieograniczonej lub ograniczonej do funkcji.
Pytanie 12

Oblicz koszt brutto materiałów niezbędnych do połączenia w sieć, w topologii gwiazdy, 3 komputerów wyposażonych w karty sieciowe, wykorzystując przewody o długości 2 m. Ceny materiałów podano w tabeli.

Nazwa elementuCena jednostkowa brutto
przełącznik80 zł
wtyk RJ-451 zł
przewód typu „skrętka"1 zł za 1 metr

A. 252 zł
B. 249 zł
C. 92 zł
D. 89 zł
Aby obliczyć koszt brutto materiałów do stworzenia sieci w topologii gwiazdy dla trzech komputerów, kluczowe jest zrozumienie, jakie elementy są potrzebne do prawidłowego połączenia. W tym przypadku, do połączenia komputerów niezbędne są: przełącznik, przewody o długości 2 m oraz wtyki RJ-45. Koszt przełącznika jest stały, a koszt przewodów i wtyków można obliczyć na podstawie ich liczby. Każdy komputer wymaga jednego przewodu, co w przypadku trzech komputerów oznacza 3 przewody, czyli 6 m w sumie. Do tego dodajemy koszt przełącznika i wtyków. Po zsumowaniu wszystkich kosztów dochodzimy do kwoty 92 zł, która jest poprawna. Warto pamiętać, że w praktyce, przy projektowaniu sieci, właściwy dobór sprzętu i materiałów ma ogromne znaczenie dla wydajności i stabilności sieci. Wytyczne branżowe zalecają, aby przy budowie sieci lokalnych zwracać uwagę na jakość komponentów oraz ich zgodność z obowiązującymi standardami, co może zapobiec problemom z komunikacją i stabilnością w przyszłości.
Pytanie 13

Jaki argument komendy ipconfig w systemie Windows przywraca konfigurację adresów IP?

A. /renew
B. /displaydns
C. /release
D. /flushdns
/renew jest parametrem polecenia ipconfig, który służy do odnawiania konfiguracji adresu IP na komputerze z systemem Windows. Gdy połączenie z siecią jest aktywne, a komputer uzyskał adres IP z serwera DHCP, można użyć tego polecenia, aby poprosić serwer o nowy adres IP. Jest to szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy adres IP został utracony, na przykład wskutek zmiany sieci, lub gdy chcemy uzyskać nową konfigurację w celu rozwiązania problemu z połączeniem. Przykładowo, w przypadku problemów z dostępem do internetu, użycie polecenia ipconfig /renew może pomóc w szybkim przywróceniu łączności, gdyż wymusza ponowne przydzielenie adresu IP. Standardy sieciowe, takie jak DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol), zakładają, że urządzenia mogą dynamicznie uzyskiwać i odświeżać swoje adresy IP, co jest kluczowe w zarządzaniu siecią. Warto też wspomnieć, że po użyciu polecenia /renew, warto sprawdzić aktualny adres IP poleceniem ipconfig, aby upewnić się, że zmiany zostały wprowadzone.
Pytanie 14

Przy projektowaniu sieci przewodowej, która ma maksymalną prędkość transmisji wynoszącą 1 Gb/s, a maksymalna długość między punktami sieci nie przekracza 100 m, jakie medium transmisyjne powinno być zastosowane?

A. kabel UTP kategorii 5e
B. fale radiowe o częstotliwości 5 GHz
C. kabel koncentryczny o średnicy ¼ cala
D. fale radiowe o częstotliwości 2,4 GHz
Kabel UTP kategorii 5e jest idealnym medium transmisyjnym do budowy sieci przewodowej o maksymalnej szybkości transmisji 1 Gb/s i odległości do 100 m. UTP (Unshielded Twisted Pair) to rodzaj kabla, który składa się z par skręconych przewodów, co znacząco zmniejsza zakłócenia elektromagnetyczne i pozwala na osiąganie wysokich prędkości transmisji. Standard ten zapewnia przepustowość do 100 MHz, co umożliwia przesyłanie danych z prędkościami sięgającymi 1 Gb/s w odległości do 100 m, zgodnie z normą IEEE 802.3ab dla Ethernetu. Przykładem zastosowania mogą być biura, gdzie sieci komputerowe muszą być niezawodne i wydajne, co czyni kabel UTP 5e odpowiednim wyborem. Warto również zwrócić uwagę, że kabel ten jest powszechnie stosowany w standardzie Ethernet, co czyni go dobrze udokumentowanym i łatwo dostępnym rozwiązaniem w branży IT.
Pytanie 15

Zarządzanie uprawnieniami oraz zdolnościami użytkowników i komputerów w sieci z systemem Windows serwerowym zapewniają

A. zasady grupy
B. zasady zabezpieczeń
C. listy dostępu
D. ustawienia przydziałów
Listy dostępu to mechanizm kontroli dostępu, który określa, który użytkownik lub grupa użytkowników ma prawo do korzystania z określonych zasobów w systemie. Choć są one istotne dla zarządzania uprawnieniami, nie oferują one centralnej kontroli, jaką zapewniają zasady grupy. Listy dostępu działają na poziomie obiektów, takich jak pliki czy foldery, i wymagają manualnej konfiguracji dla każdego zasobu. Ustawienia przydziałów, z drugiej strony, są używane do określania limitów zasobów, takich jak pamięć lub procesor, które mogą być przypisane użytkownikom lub grupom, ale nie dotyczą one bezpośrednio kontroli dostępu do zasobów. Natomiast zasady zabezpieczeń obejmują szeroki zakres polityk dotyczących bezpieczeństwa, ale również nie koncentrują się one na centralnym zarządzaniu uprawnieniami, co jest kluczowym elementem zasad grupy. W praktyce, częstym błędem jest mylenie tych mechanizmów, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania uprawnieniami oraz potencjalnych luk w bezpieczeństwie. Zrozumienie różnic między tymi pojęciami jest kluczowe dla efektywnego administrowania systemami w sieci, szczególnie w kontekście ochrony danych i zapewnienia zgodności z regulacjami prawnymi oraz standardami branżowymi.
Pytanie 16

Urządzenie sieciowe typu most (ang. Bridge) działa w:

A. nie ocenia ramki pod względem adresu MAC
B. jest urządzeniem klasy store and forward
C. osiemnej warstwie modelu OSI
D. pierwszej warstwie modelu OSI
Most (ang. Bridge) jest urządzeniem sieciowym, które działa w drugiej warstwie modelu OSI, znanej jako warstwa łącza danych. Jego głównym zadaniem jest segmentacja ruchu sieciowego oraz poprawa wydajności i bezpieczeństwa komunikacji. Pracując w trybie 'store and forward', most odbiera ramki danych, buforuje je, a następnie analizuje ich nagłówki, aby określić, czy wysłać je do danego segmentu sieci. To podejście pozwala na eliminację ewentualnych błędów w danych, ponieważ most może zignorować ramki, które są uszkodzone. Mosty są często wykorzystywane w architekturach LAN (Local Area Network), gdzie pozwalają na łączenie różnych segmentów sieci, co z kolei umożliwia lepsze zarządzanie ruchem i zwiększa dostępność sieci. W kontekście standardów, mosty są zgodne z protokołem IEEE 802.1D, który definiuje standardy dla mostowania oraz zarządzania ruchami w sieciach Ethernet. Dobre praktyki w projektowaniu sieci zalecają stosowanie mostów w sytuacjach, gdzie istnieje potrzeba podziału ruchu lub zwiększenia przepustowości bez konieczności inwestowania w droższe przełączniki.
Pytanie 17

Fragment pliku httpd.conf serwera Apache wygląda następująco:

Listen 8012
Server Name localhost:8012

Aby zweryfikować prawidłowe funkcjonowanie strony WWW na serwerze, należy wprowadzić w przeglądarkę

A. http://localhost:apache
B. http://localhost:8080
C. http://localhost
D. http://localhost:8012
Odpowiedzi http://localhost:8080, http://localhost:apache oraz http://localhost są błędne, bo żaden z tych adresów nie wskazuje na odpowiedni port, na którym działa Apache. Port 8080 niby jest popularny jako alternatywa dla HTTP, ale w tym przypadku nie jest on zdefiniowany w pliku konfiguracyjnym, co może wprowadzać w błąd. Niektórzy mogą myśleć, że porty 80 czy 443 to jedyne, które istnieją, a to nieprawda, bo wiele aplikacji działa na innych portach. W http://localhost:apache jest błąd, bo 'apache' to nie port ani adres, więc przeglądarka się nie połączy. A http://localhost w ogóle nie zawiera numeru portu, więc łączy się domyślnie z portem 80, co też nie jest zgodne z konfiguracją serwera. Ważne jest, żeby pamiętać, że musimy wpisywać zarówno nazwę hosta, jak i port, jeśli serwer działa na niestandardowym porcie. W przeciwnym razie fala frustracji może być nieunikniona, bo użytkownicy nie będą mogli znaleźć serwera.
Pytanie 18

Jakie jest IP sieci, w której funkcjonuje host o adresie 192.168.176.125/26?

A. 192.168.176.128
B. 192.168.176.192
C. 192.168.176.64
D. 192.168.176.0
Adres 192.168.176.125/26 wskazuje, że mamy do czynienia z adresem IP w sieci klasy C, w której maska podsieci wynosi 26 bitów. Oznacza to, że 6 bitów jest przeznaczonych na adresowanie hostów, co daje nam 2^6 = 64 adresy w tej podsieci. Adres sieci definiowany jest przez pierwsze 26 bitów, co w tym przypadku oznacza, że adresy IP od 192.168.176.0 do 192.168.176.63 należą do tej samej podsieci. Adres 192.168.176.0 to adres sieci, a ostatni adres w tej podsieci to 192.168.176.63. Dlatego poprawnym adresem sieci dla hosta 192.168.176.125/26 jest 192.168.176.64, co oznacza, że adres ten może być użyty jako adres podsieci w kolejnej puli, która zaczyna się od 192.168.176.64 do 192.168.176.127. Użycie adresowania CIDR (Classless Inter-Domain Routing) pozwala na efektywne zarządzanie adresami IP w sieciach, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie projektowania sieci.
Pytanie 19

Podczas analizy ruchu sieciowego z użyciem sniffera zaobserwowano, że urządzenia komunikują się za pośrednictwem portów
20 oraz 21. Można stwierdzić, przy założeniu standardowej konfiguracji, że monitorowanym protokołem jest protokół

A. FTP
B. SMTP
C. SSH
D. DHCP
Odpowiedź FTP (File Transfer Protocol) jest prawidłowa, ponieważ porty 20 i 21 są standardowo przypisane do tego protokołu. Port 21 jest używany do inicjowania połączeń, podczas gdy port 20 jest wykorzystywany do przesyłania danych w trybie aktywnym. FTP jest szeroko stosowany do transferu plików między komputerami w sieci, co czyni go kluczowym narzędziem w administracji systemami oraz na serwerach. Z perspektywy praktycznej, FTP znajduje zastosowanie w zarządzaniu plikami na serwerach, takich jak przesyłanie aktualizacji stron internetowych, pobieranie plików z serwerów FTP oraz synchronizacja plików między różnymi urządzeniami. Warto również zwrócić uwagę, że istnieją różne warianty FTP, takie jak FTPS (FTP Secure) oraz SFTP (SSH File Transfer Protocol), które oferują dodatkowe funkcje zabezpieczeń, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa informacji.
Pytanie 20

The Dude, Cacti oraz PRTG to przykłady aplikacji wykorzystujących protokół SNMP (ang. Simple Network Management Protocol), używanego do

A. monitorowania oraz zarządzania urządzeniami sieciowymi
B. sprawdzania wydajności sieci
C. udostępniania zasobów w sieci
D. przechwytywania i analizy danych pakietowych
Odpowiedzi związane z przechwytywaniem i analizą pakietów, testowaniem przepustowości sieci oraz udostępnianiem zasobów sieciowych są nieprawidłowe, ponieważ każda z tych funkcji odnosi się do różnych aspektów zarządzania siecią, które nie są bezpośrednio związane z protokołem SNMP. Przechwytywanie i analiza pakietów to proces zapisywania i badania ruchu w sieci, co osiąga się poprzez narzędzia takie jak Wireshark. Te narzędzia działają na innej warstwie modelu OSI i koncentrują się na szczegółowej analizie danych przesyłanych przez sieć, a nie na zarządzaniu samymi urządzeniami. W przypadku testowania przepustowości, wykorzystuje się narzędzia takie jak iPerf, które mierzą zdolność łącza do przesyłania danych, ale również nie dotyczą zarządzania urządzeniami. Co więcej, udostępnianie zasobów sieciowych dotyczy protokołów takich jak SMB czy NFS, które pozwalają na wymianę plików czy zasobów pomiędzy komputerami w sieci. Typowym błędem myślowym jest mylenie protokołów warstwy aplikacji z protokołami zarządzania siecią. Właściwe zrozumienie różnych funkcji i protokołów w sieci jest kluczowe dla efektywnego zarządzania oraz diagnostyki problemów.
Pytanie 21

Aplikacja systemowa Linux, której celem jest kontrolowanie ruchu sieciowego zarówno przychodzącego, jak i wychodzącego z określonego urządzenia, to

A. mtr
B. ifconfig
C. chkconfig
D. iptables
Iptables to narzędzie w systemach Linux, które służy do zarządzania regułami filtrowania ruchu sieciowego. Umożliwia administratorom definiowanie, które pakiety danych mają być akceptowane, a które odrzucane, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i kontroli nad ruchem sieciowym. Iptables działa na poziomie jądra systemu, co pozwala na efektywne przetwarzanie pakietów przed dotarciem do aplikacji. Przykładowo, można użyć iptables do zablokowania dostępu do określonych portów, co uniemożliwi nieautoryzowanym użytkownikom komunikację z serwerem. W praktyce, dobra konfiguracja iptables jest podstawą zabezpieczeń systemów Linux i zgodności z normami bezpieczeństwa, takimi jak ISO 27001. Należy pamiętać, że iptables obsługuje różne tabele i łańcuchy, co pozwala na zaawansowane manipulacje ruchem, takie jak NAT (Network Address Translation) czy filtracja w zależności od stanu połączenia.
Pytanie 22

Interfejs graficzny Menedżera usług IIS (Internet Information Services) w systemie Windows służy do ustawiania konfiguracji serwera

A. terminali
B. WWW
C. DNS
D. wydruku
Menedżer usług IIS (Internet Information Services) to kluczowe narzędzie do zarządzania serwerami WWW w systemie Windows. Umożliwia nie tylko konfigurację, ale także monitorowanie i optymalizację wydajności aplikacji webowych. Dzięki interfejsowi graficznemu, użytkownicy mogą łatwo tworzyć i zarządzać witrynami internetowymi, a także ustawiać różne protokoły, takie jak HTTP czy HTTPS. IIS wspiera wiele technologii, w tym ASP.NET, co pozwala na rozwijanie dynamicznych aplikacji internetowych. Przykładem praktycznego zastosowania IIS jest uruchamianie serwisów e-commerce, które wymagają stabilnego i bezpiecznego serwera do obsługi transakcji online. Dobrze skonfigurowany IIS według najlepszych praktyk zapewnia szybkie ładowanie stron, co jest niezbędne w kontekście SEO oraz doświadczenia użytkowników. Umożliwia także zarządzanie certyfikatami SSL, co jest kluczowe dla zabezpieczenia danych przesyłanych przez użytkowników.
Pytanie 23

Którego z elementów dokumentacji lokalnej sieci komputerowej nie uwzględnia dokumentacja powykonawcza?

A. Norm i wytycznych technicznych
B. Wyników pomiarów oraz testów
C. Kosztorysu wstępnego
D. Opisu systemu okablowania
Dokumentacja powykonawcza lokalnej sieci komputerowej ma na celu przedstawienie rzeczywistych parametrów oraz stanu zrealizowanej instalacji, które mogą różnić się od planowanych. Kosztorys wstępny nie jest częścią tej dokumentacji, ponieważ dotyczy on fazy projektowej i szacowania kosztów, a nie rzeczywistego stanu inwestycji. W dokumentacji powykonawczej znajdują się wyniki pomiarów i testów, które potwierdzają zgodność z normami oraz wymaganiami technicznymi. Opis okablowania również jest ważnym elementem, gdyż dostarcza szczegółowych informacji o użytych komponentach i ich rozmieszczeniu. Normy i zalecenia techniczne są istotne, aby zapewnić, że instalacja została wykonana zgodnie z obowiązującymi standardami, co gwarantuje jej efektywność i bezpieczeństwo. Przykładem zastosowania dokumentacji powykonawczej może być przygotowanie raportu dla klienta, wskazującego na zgodność instalacji z projektem, co jest istotne przy odbiorze technicznym.
Pytanie 24

Zgodnie z normą EN-50173, klasa D skrętki komputerowej obejmuje zastosowania wykorzystujące zakres częstotliwości

A. do 1 MHz
B. do 100 MHZ
C. do 16 MHz
D. do 100 kHz
Wybierając odpowiedzi wskazujące na niższe pasma częstotliwości, można wpaść w pułapkę błędnych założeń dotyczących standardów skrętek komputerowych. Odpowiedzi do 100 kHz, 1 MHz czy 16 MHz dotyczą przestarzałych technologii, które nie są odpowiednie dla nowoczesnych aplikacji sieciowych. Na przykład, kategoria 5e, która jest standardem dla pasma do 100 MHz, już nie spełnia wymogów wydajnościowych dla standardów Ethernet powyżej 1 Gbps, które są powszechnie używane w nowoczesnych środowiskach biurowych i technologicznych. Wybór parametrów dotyczących pasma częstotliwości jest kluczowy, ponieważ wpływa na przepustowość i jakość transmisji danych. Współczesne zastosowania, takie jak strumieniowanie wideo w wysokiej rozdzielczości, wymagają niezawodnych połączeń, które są możliwe tylko dzięki odpowiedniemu doborowi kabli i ich klas. Używanie przestarzałych standardów może prowadzić do problemów z wydajnością sieci, zakłóceń oraz obniżonej jakości usług, co w dłuższej perspektywie rodzi dodatkowe koszty i frustrację użytkowników.
Pytanie 25

Jaką rolę pełni serwer Windows Server, która pozwala na centralne zarządzanie i ustawianie tymczasowych adresów IP oraz związanych z nimi danych dla komputerów klienckich?

A. Serwer telnet
B. Serwer DHCP
C. Usługi pulpitu zdalnego
D. Usługi udostępniania plików
Wybór odpowiedzi związanej z serwerem telnet, usługami udostępniania plików czy usługami pulpitu zdalnego świadczy o nieporozumieniu dotyczącym roli i funkcji poszczególnych komponentów systemu Windows Server. Serwer telnet to narzędzie wykorzystywane do zdalnego logowania do systemów, co pozwala na zdalne wykonywanie poleceń, ale nie ma związku z przydzielaniem adresów IP czy konfiguracją sieci. Usługi udostępniania plików koncentrują się na przechowywaniu i udostępnianiu plików w sieci, co również nie obejmuje zarządzania adresami IP. Z kolei usługi pulpitu zdalnego umożliwiają zdalny dostęp do interfejsu użytkownika systemu, co również nie jest związane z zarządzaniem konfiguracją sieci. Często błędem jest mylenie funkcji związanych z dostępem do systemów i ich konfigurowaniem z rolą zarządzania adresami IP. Takie nieporozumienie może prowadzić do niewłaściwego podejścia do zarządzania siecią, co w praktyce skutkuje mniejszą efektywnością i większymi trudnościami w administracji. Wiedza na temat specyficznych ról serwerów pozwoli unikać takich pomyłek i przyczyni się do lepszego zarządzania infrastrukturą IT oraz optymalizacji procesów w organizacji.
Pytanie 26

Gdy użytkownik wprowadza w wierszu poleceń komendę ping www.onet.pl, wyświetla się następujący komunikat: Żądanie polecenia ping nie może odnaleźć hosta www.onet.pl. Proszę sprawdzić nazwę i spróbować ponownie. Natomiast wpisując w wierszu poleceń komendę ping 213.180.141.140 (adres IP dla serwera www.onet.pl), użytkownik otrzymuje odpowiedź z serwera. Jakie mogą być przyczyny takiego zjawiska?

A. Niewłaściwy adres IP hosta
B. Niewłaściwie skonfigurowana brama domyślna
C. Błędnie skonfigurowana maska podsieci
D. Błędny adres IP serwera DNS
Niepoprawny adres IP serwera DNS jest główną przyczyną problemu, który zaobserwował użytkownik. Kiedy użytkownik próbuje wykonać polecenie ping dla adresu URL, system operacyjny musi najpierw przetłumaczyć tę nazwę na odpowiedni adres IP przy użyciu serwera DNS. Jeśli adres IP serwera DNS jest błędny lub serwer DNS nie jest dostępny, system nie będzie w stanie zlokalizować hosta, co skutkuje komunikatem o błędzie. W praktyce, w przypadku problemów z DNS, zaleca się sprawdzenie konfiguracji DNS w ustawieniach sieciowych, a także przetestowanie innych serwerów DNS, takich jak Google DNS (8.8.8.8) lub Cloudflare DNS (1.1.1.1). Warto również pamiętać, że poprawna konfiguracja serwera DNS jest kluczowa dla prawidłowego funkcjonowania wszelkich aplikacji internetowych i usług. Standardy sieciowe, takie jak RFC 1035, określają zasady dotyczące systemu DNS, a ich przestrzeganie jest niezbędne dla zapewnienia funkcjonalności i wydajności internetowych usług.
Pytanie 27

Jakie polecenie w systemie operacyjnym Linux pozwala na przypisanie istniejącego konta użytkownika nowak do grupy technikum?

A. usergroup -g technikum nowak
B. usermod -g technikum nowak
C. groups -g technikum nowak
D. useradd -g technikum nowak
Wszystkie inne odpowiedzi zawierają błędne podejścia do kwestii modyfikacji grup użytkowników w systemie Linux. Na przykład, polecenie 'groups -g technikum nowak' nie jest poprawne, ponieważ komenda 'groups' służy jedynie do wyświetlania grup, do których należy użytkownik, a nie do ich modyfikacji. Takie nieporozumienie może wynikać z mylnego przeświadczenia, że istnieje możliwość dodawania użytkowników do grup przy użyciu polecenia, które jest zaprojektowane do przeglądania informacji. Z kolei komenda 'useradd -g technikum nowak' jest nieodpowiednia, ponieważ 'useradd' służy do tworzenia nowych kont użytkowników, a nie do modyfikacji istniejących. Przypisanie grupy powinno być częścią procesu tworzenia nowego użytkownika, co różni się od aktualizacji istniejącego konta. Zastosowanie 'usergroup -g technikum nowak' również jest błędne, gdyż nie istnieje taka komenda w standardowym zestawie narzędzi Linux. Użytkownicy mogą nie być świadomi, że błędne polecenia mogą prowadzić do niezamierzonych efektów, takich jak niepoprawne zarządzanie uprawnieniami, co w dłuższej perspektywie może wpłynąć na bezpieczeństwo systemu. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, jakie polecenia są odpowiednie do konkretnego zadania, oraz aby korzystać z dokumentacji systemowej, aby uniknąć typowych pułapek w zarządzaniu użytkownikami.
Pytanie 28

Atak DDoS (ang. Distributed Denial of Service) na serwer spowoduje

A. zatrzymywanie pakietów danych w sieci.
B. zbieranie danych o atakowanej infrastrukturze sieciowej.
C. zmianę pakietów transmisyjnych w sieci.
D. przeciążenie aplikacji dostarczającej określone informacje.
Wiele osób może mylnie sądzić, że atak DDoS polega na podmianie pakietów przesyłanych przez sieć. Jednakże podmiana pakietów odnosi się do technik, takich jak ataki typu Man-in-the-Middle, gdzie atakujący przechwytuje i modyfikuje komunikację między dwoma stronami, co jest zupełnie innym zjawiskiem. Podczas ataku DDoS celem jest przeciążenie zasobów, a nie ich modyfikacja. Również odpowiedź sugerująca zbieranie informacji na temat atakowanej sieci myli cel i techniki ataku; atak DDoS nie koncentruje się na zbieraniu danych, lecz na wywoływaniu frustracji użytkowników przez niedostępność usługi. Natomiast przechwytywanie pakietów sieciowych również jest techniką używaną w atakach, ale nie jest to charakterystyczne dla ataków DDoS. Atak DDoS cechuje się masowym wysyłaniem żądań do serwera, co prowadzi do jego zablokowania. Kluczowe jest zrozumienie różnicy między różnymi rodzajami ataków, gdyż błędne interpretacje mogą prowadzić do nieefektywnych strategii obronnych. Właściwe zabezpieczenie przed atakami DDoS wymaga zastosowania odpowiednich narzędzi oraz procedur, takich jak wdrażanie limitów przepustowości oraz korzystanie z usług ochrony DDoS, które mogą analizować ruch w czasie rzeczywistym i filtrujący podejrzane zapytania.
Pytanie 29

Którego z poniższych zadań nie wykonują serwery plików?

A. Wymiana danych między użytkownikami sieci
B. Odczyt i zapis danych na dyskach twardych
C. Zarządzanie bazami danych
D. Udostępnianie plików w Internecie
Odpowiedzi, które sugerują, że serwery plików realizują zarządzanie bazami danych, wymianę danych pomiędzy użytkownikami sieci, czy odczyt i zapis danych na dyskach twardych, wynikają z niepełnego zrozumienia roli i funkcji serwerów plików. Serwery plików mają na celu przede wszystkim udostępnianie plików, co oznacza, że ich kluczowe funkcje koncentrują się na przechowywaniu danych oraz ich udostępnianiu w sieci. Jednakże, w kontekście zarządzania bazami danych, serwery plików po prostu nie oferują wymaganego poziomu funkcjonalności, jakiego potrzebują aplikacje korzystające z danych. Bazy danych wymagają skomplikowanych operacji, takich jak transakcje, wsparcie dla języka zapytań SQL oraz mechanizmy zapewniające integralność danych, co jest poza zakresem możliwości serwerów plików. Koncepcje dotyczące wymiany danych pomiędzy użytkownikami sieci oraz odczytu i zapisu na dyskach twardych również mogą być mylące. Serwery plików mogą rzeczywiście wspierać wymianę danych poprzez udostępnianie plików, ale nie są one odpowiedzialne za transakcje ani skomplikowane operacje, które zachodzą w bazach danych. Dobrze jest zrozumieć, że każda technologia ma swoje zastosowanie i ograniczenia, a odpowiednie podejście do wyboru technologii jest kluczowe dla efektywnego zarządzania danymi w organizacji.
Pytanie 30

Jakie medium transmisyjne powinno być użyte do połączenia dwóch punktów dystrybucyjnych oddalonych o 600 m?

A. Skrętkę UTP
B. Skrętkę STP
C. Przewód koncentryczny
D. Światłowód
Podczas analizy dostępnych opcji dotyczących połączenia dwóch punktów dystrybucyjnych oddalonych o 600 m, warto omówić, dlaczego wybór niektórych z nich może prowadzić do nieefektywności. Skrętka STP, czyli skrętka ekranowana, jest używana w lokalnych sieciach komputerowych, gdzie jej główną zaletą jest ochrona przed zakłóceniami elektromagnetycznymi. Jednakże, jej maksymalny zasięg wynosi około 100 m zgodnie z normami TIA/EIA-568, co czyni ją niewłaściwym rozwiązaniem w przypadku odległości 600 m. Podobnie, przewód koncentryczny, chociaż używany w niektórych systemach telekomunikacyjnych, nie jest zoptymalizowany do przesyłu danych na dużych dystansach i nie oferuje odpowiednich parametrów dla nowoczesnych aplikacji, co prowadzi do problemów z jakością sygnału. Skrętka UTP, będąca najpopularniejszym medium w biurowych sieciach LAN, również ma ograniczenia związane z maksymalną długością kabla, która wynosi 100 m. W przypadku dłuższych połączeń, jak w omawianym przypadku, konieczne byłoby stosowanie dodatkowych urządzeń, takich jak switche, co zwiększa złożoność i koszty instalacji. Ostatecznie, wybór nieodpowiedniego medium transmisyjnego często wynika z braku zrozumienia właściwych parametrów technicznych oraz standardów, co może prowadzić do błędnych decyzji w projektowaniu infrastruktury sieciowej.
Pytanie 31

Zastosowanie połączenia typu trunk między dwoma przełącznikami umożliwia

A. konfigurację agregacji portów, co zwiększa przepustowość między przełącznikami
B. przesyłanie ramek z różnych wirtualnych sieci lokalnych w jednym łączu
C. zablokowanie wszystkich nadmiarowych połączeń na danym porcie
D. zwiększenie przepustowości dzięki wykorzystaniu dodatkowego portu
Połączenie typu trunk między dwoma przełącznikami rzeczywiście umożliwia przesyłanie ramek z różnych wirtualnych sieci lokalnych (VLAN) przez jedno łącze. Dzięki temu, cały ruch sieciowy, pochodzący z wielu VLAN-ów, może być efektywnie transportowany przez jedno fizyczne połączenie, co prowadzi do oszczędności w infrastrukturze kablowej oraz zwiększenia elastyczności sieci. Praktycznym zastosowaniem trunków jest konfiguracja w środowiskach wirtualnych, gdzie wiele maszyn wirtualnych korzysta z różnych VLAN-ów. Standard IEEE 802.1Q definiuje sposób tagowania ramek Ethernet, co pozwala na identyfikację, z którego VLAN-u pochodzi dana ramka. Dobrą praktyką jest przypisywanie trunków do portów, które łączą przełączniki, aby zapewnić segregację ruchu oraz umożliwić wydajne zarządzanie siecią. Implementując trunkowanie, administratorzy sieci mogą również wprowadzać polityki bezpieczeństwa i zarządzać ruchem w sposób, który optymalizuje wydajność sieci oraz minimalizuje ryzyko kolizji. Przykładowo, w dużych sieciach korporacyjnych, trunking pozwala na segregację ruchu biura i działów, co jest kluczowe dla wydajności i bezpieczeństwa.
Pytanie 32

Jaka jest maksymalna liczba adresów sieciowych dostępnych w adresacji IP klasy A?

A. 32 adresy
B. 254 adresy
C. 64 adresy
D. 128 adresów
Wybór odpowiedzi sugerującej, że dostępnych jest 32, 64 lub 254 adresy sieciowe w klasie A opiera się na mylnym zrozumieniu zasad podziału i przydziału adresów IP. Odpowiedzi te mogą wynikać z nieprawidłowej interpretacji struktury adresów IP, gdzie użytkownicy mylą liczbę adresów sieciowych z liczbą dostępnych adresów hostów. Odpowiedź 32 adresy mogłaby odnosić się do małych podsieci, ale w kontekście klasy A, jest to nieprawidłowe. Liczba 64 adresów mogłaby sugerować błąd w obliczeniach, uwzględniając niepełne zrozumienie maski podsieci. Podobnie, 254 adresy jest wartością typową dla podsieci klasy C, gdzie dostępne adresy hostów są ograniczone do 256 minus dwa (adres sieci i adres rozgłoszeniowy). Te błędy pokazują, jak ważne jest zrozumienie, że klasa A oferuje 128 sieci, co jest wynikiem obliczenia 2^7, a każda z tych sieci może pomieścić ogromną liczbę hostów. W praktyce, niewłaściwe przydzielenie adresów może prowadzić do problemów z routingiem i zarządzaniem siecią, co wpływa na jakość i efektywność komunikacji w sieci. Zrozumienie klasyfikacji adresów IP oraz ich zastosowań jest kluczowe dla każdego, kto pracuje w dziedzinie IT i telekomunikacji.
Pytanie 33

Który standard protokołu IEEE 802.3 powinien być użyty w środowisku z zakłóceniami elektromagnetycznymi, gdy dystans między punktem dystrybucji a punktem abonenckim wynosi 200 m?

A. 100Base–FX
B. 100Base–T
C. 1000Base–TX
D. 10Base2
Wybór 1000Base-TX, 100Base-T oraz 10Base2 jako standardów do zastosowania w środowisku z silnymi zakłóceniami elektromagnetycznymi jest niewłaściwy z kilku kluczowych powodów. 1000Base-TX, mimo że obsługuje prędkości do 1 Gb/s, korzysta z miedzi, co czyni go podatnym na zakłócenia elektromagnetyczne, szczególnie na dłuższych dystansach. W przypadku instalacji na 200 m w otoczeniu o dużych zakłóceniach, jakość sygnału może ulec pogorszeniu, co prowadzi do problemów z niezawodnością połączenia. 100Base-T również oparty jest na skrętce miedzianej i oferuje jedynie prędkość do 100 Mb/s, co w obliczu zakłóceń nie jest wystarczające do efektywnego przesyłania danych. 10Base2, z kolei, jest technologią opartą na koncentrycznej, cienkiej miedzi, która ma ograniczony zasięg do 200 m i nie jest w stanie wykrywać i eliminować zakłóceń, co czyni ją nieodpowiednią dla nowoczesnych aplikacji sieciowych. Warto zauważyć, że wybierając standardy sieciowe, należy kierować się nie tylko prędkością, ale także odpornością na zakłócenia oraz możliwościami transmisyjnymi, co pojawia się w przypadku światłowodów. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do wyboru niewłaściwych technologii, a tym samym do nieefektywnego funkcjonowania sieci.
Pytanie 34

Która para: protokół – warstwa, w której dany protokół funkcjonuje, jest prawidłowo zestawiona według modelu TCP/IP?

A. RARP – warstwa transportowa
B. TCP – warstwa Internetu
C. DHCP – warstwa dostępu do sieci
D. DNS – warstwa aplikacyjna
Wybór odpowiedzi, która łączy RARP z warstwą transportową, jest błędny, ponieważ RARP (Reverse Address Resolution Protocol) działa na warstwie dostępu do sieci, a nie transportowej. RARP jest używany do mapowania adresów MAC na adresy IP, co jest kluczowe dla urządzeń w sieci lokalnej, które potrzebują informacji o swoim adresie IP w oparciu o adres sprzętowy. Poza tym, DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) również nie działa na warstwie dostępu do sieci, lecz na warstwie aplikacji, ponieważ służy do dynamicznego przydzielania adresów IP i innych parametrów konfiguracyjnych urządzeniom w sieci. Przypisanie TCP do warstwy Internetu jest także błędne, ponieważ TCP (Transmission Control Protocol) działa na warstwie transportowej. Warstwa transportowa jest odpowiedzialna za zapewnienie komunikacji między hostami, oferując usługi takie jak kontrola błędów oraz zapewnienie dostarczania. Dobrym przykładem zastosowania tych protokołów jest to, jak aplikacje korzystające z TCP zapewniają niezawodne przesyłanie danych, co jest kluczowe w przypadku transmisji plików czy transmisji wideo. Dlatego zrozumienie, w której warstwie działają konkretne protokoły, jest istotne dla prawidłowego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.
Pytanie 35

Który standard sieci LAN reguluje dostęp do medium na podstawie przesyłania tokenu (żetonu)?

A. IEEE 802.1
B. IEEE 802.3
C. IEEE 802.5
D. IEEE 802.2
Standard IEEE 802.5, znany jako Token Ring, to taki protokół sieciowy, który korzysta z tokenu, żeby zarządzać dostępem do sieci. W dużym skrócie, token to jakby specjalny pakiet, który krąży po sieci, a urządzenie, które go ma, może wysyłać dane. Dzięki temu unikamy problemów z kolizjami, które są dość powszechne w standardzie Ethernet (czyli IEEE 802.3), gdzie wiele urządzeń może nadawać jednocześnie i wtedy się wszystko zatyka. A w Token Ring, dzięki zastosowaniu tokenu, mamy fajniejszą sytuację – mamy bardziej stabilny czas odpowiedzi na żądania. W sumie, to w latach 80. i 90. był on popularny w firmach, szczególnie tam, gdzie wymagana była niezawodność w transmisji, na przykład w bazach danych czy systemach zarządzania. Choć teraz Ethernet jest bardziej popularny, to pomysły związane z tokenem wciąż są ważne w niektórych nowoczesnych protokołach. Warto to zrozumieć, jeśli myślisz o pracy w IT, szczególnie w projektowaniu i zarządzaniu sieciami.
Pytanie 36

Jak nazywa się komunikacja w obie strony w sieci Ethernet?

A. Fuli duplex
B. Simplex
C. Duosimplex
D. Halfduplex
Half-duplex to tryb transmisji, w którym dane mogą być przesyłane w obie strony, ale nie jednocześnie. Użytkownicy często mylą ten tryb z fuli duplex, sądząc, że obie metody są równoważne. W rzeczywistości half-duplex ogranicza wydajność sieci, ponieważ w danym momencie tylko jedna strona może nadawać, co prowadzi do potencjalnych opóźnień i kolizji. Z kolei termin 'duosimplex' nie istnieje w kontekście standardów sieciowych i jest błędnym sformułowaniem, które może powstać z mylenia pojęć. Natomiast simplex odnosi się do jednorazowej transmisji danych w jednym kierunku, co znacząco różni się od koncepcji wysyłania i odbierania danych jednocześnie. W praktyce, zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla projektowania efektywnych sieci komputerowych, a także do unikania nieporozumień w zarządzaniu infrastrukturą sieciową. Posiadanie odpowiedniej wiedzy na temat trybów transmisji jest niezbędne dla inżynierów i administratorów sieci, którzy muszą podejmować świadome decyzje oparte na specyfikacjach technicznych i oczekiwaniach odnośnie wydajności sieci. Właściwe zrozumienie i wdrożenie fuli duplex jako normy w sieciach Ethernet jest kluczowe dla zapewnienia maksymalnej efektywności i szybkości komunikacji.
Pytanie 37

Ustanawianie zaszyfrowanych połączeń pomiędzy hostami w publicznej sieci Internet, wykorzystywane w sieciach VPN (Virtual Private Network), to

A. mapowanie
B. mostkowanie
C. trasowanie
D. tunelowanie
Trasowanie odnosi się do procesu określania optymalnej trasy dla danych przesyłanych przez sieć, jednak nie ma związku z tworzeniem zaszyfrowanych połączeń. Trasowanie koncentruje się na kierowaniu pakietów danych do ich docelowych lokalizacji, co nie zapewnia bezpieczeństwa przesyłanych informacji. Mapowanie, z drugiej strony, polega na przypisywaniu zasobów w systemach komputerowych lub sieciach, co również nie ma wpływu na zabezpieczenie komunikacji. Mostkowanie natomiast łączy różne segmenty sieci lokalnej, ale nie szyfruje danych, co nie spełnia wymogów związanych z bezpieczeństwem w publicznych sieciach. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest mylenie terminów związanych z funkcjonalnością sieci, co może prowadzić do fałszywego przekonania, że metody te oferują podobne korzyści w zakresie ochrony danych. Kluczowe w rozwiązaniach zabezpieczających, takich jak VPN, jest zrozumienie, że tunelowanie bezpośrednio odpowiada za zapewnienie bezpiecznego, szyfrowanego połączenia, co jest podstawą dla bezpieczeństwa w sieciach publicznych.
Pytanie 38

Aby użytkownicy sieci lokalnej mogli przeglądać strony WWW przez protokoły HTTP i HTTPS, zapora sieciowa powinna pozwalać na ruch na portach

A. 80 i 443
B. 90 i 434
C. 90 i 443
D. 80 i 434
Wybór portów 434, 90 oraz podobnych do 80 i 443 może wynikać z nieporozumień dotyczących standardowych portów przypisanych do protokołów internetowych. Port 434 nie jest standardowym portem do przesyłania danych przez HTTP ani HTTPS, co oznacza, że zapora sieciowa blokując ruch na tym porcie uniemożliwiłaby użytkownikom dostęp do stron internetowych. Z kolei port 90, mimo że może być używany w niektórych aplikacjach, nie jest powszechnie akceptowany jako standardowy port dla protokołu HTTP. Takie podejście może prowadzić do sytuacji, w której użytkownicy doświadczają problemów z łącznością, co może wpływać na efektywność pracy i komunikacji w firmie. Typowym błędem jest mylenie portów specyficznych dla danej aplikacji z portami standardowymi; każdy protokół TCP/IP ma przypisane domyślne porty, które są ustalone przez IANA (Internet Assigned Numbers Authority). Dlatego ważne jest, aby przy konfigurowaniu zapór sieciowych stosować się do tych standardów i upewnić się, że ruch na portach 80 i 443 jest dozwolony, aby umożliwić prace w środowisku internetowym.
Pytanie 39

Które z poniższych urządzeń pozwala na bezprzewodowe łączenie się z siecią lokalną opartą na kablu?

A. Media konwerter
B. Punkt dostępowy
C. Przełącznik
D. Modem
Przełącznik, modem i media konwerter to urządzenia, które pełnią różne funkcje w infrastrukturze sieciowej, ale żadna z tych ról nie obejmuje bezprzewodowego dostępu do sieci lokalnej. Przełącznik, zwany również switchem, jest urządzeniem służącym do łączenia różnych urządzeń w sieci lokalnej (LAN) poprzez porty Ethernet. Jego zadaniem jest kierowanie pakietów danych między urządzeniami w oparciu o adresy MAC, ale nie ma zdolności do transmitowania sygnału bezprzewodowego. Modem, natomiast, jest urządzeniem, które łączy sieć lokalną z internetem poprzez dostawcę usług internetowych. Konwertuje sygnał cyfrowy na analogowy i vice versa, ale również nie zapewnia funkcji bezprzewodowego dostępu. Media konwerter działa na zasadzie konwersji sygnału z jednej technologii na inną, na przykład z światłowodowego na Ethernet, i nie ma zdolności do rozsyłania sygnału bezprzewodowego. Często występującym błędem jest mylenie funkcji różnych urządzeń w sieci, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie projektowania i wdrażania sieci. Właściwe zrozumienie ról tych urządzeń jest kluczowe dla efektywnego zarządzania infrastrukturą sieciową oraz optymalizacji działania systemów informatycznych.
Pytanie 40

Ile równych podsieci można utworzyć z sieci o adresie 192.168.100.0/24 z wykorzystaniem maski 255.255.255.192?

A. 4 podsieci
B. 2 podsieci
C. 16 podsieci
D. 8 podsieci
Wszystkie inne odpowiedzi są błędne z kilku powodów, które wynikają z niepełnego zrozumienia pojęć związanych z adresowaniem IP i maskowaniem sieci. Odpowiedzi sugerujące 2 podsieci lub 8 podsieci wynikają z błędnych obliczeń dotyczących liczby dostępnych adresów w danej masce. Na przykład, w przypadku wskazania 2 podsieci myśli się o masce /25, co z kolei daje 128 adresów na każdą z podsieci, co jest niewłaściwe w kontekście tego pytania. Podobnie, wybór 8 podsieci sugerowałby zastosowanie maski /27, co nie jest zgodne z podanymi wartościami. Każdy błąd w myśleniu o podziale na podsieci często wynika z nieścisłości w zrozumieniu, jak działa binarne liczenie oraz jak maski wpływają na liczbę dostępnych adresów. Ważne jest, aby dobrze zrozumieć podstawowe zasady, takie jak to, że każdy bit w masce sieciowej może wpływać na podział sieci, a także, że każdy przydzielony adres w podsieci musi być traktowany z uwagą, aby zachować poprawną strukturę. Stosowanie kreacji podsieci jest kluczowym elementem zarządzania zasobami sieciowymi, a nieprawidłowe podejście może prowadzić do problemów z wydajnością sieci oraz rozproszeniem ruchu. Zrozumienie, jak prawidłowo dzielić sieci, jest niezbędne dla każdego specjalisty w dziedzinie IT.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej