Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik teleinformatyk
  • Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
  • Data rozpoczęcia: 13 maja 2025 11:59
  • Data zakończenia: 13 maja 2025 12:00

Egzamin niezdany

Wynik: 9/40 punktów (22,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakie jednostki są używane do opisu zysku energetycznego anten?

A. GHz/s
B. Mb/s
C. dBi
D. MB/s
Jednostki takie jak Mb/s (megabity na sekundę) oraz MB/s (megabajty na sekundę) odnoszą się do prędkości przesyłania danych, co jest zupełnie inną miarą niż zysk energetyczny anten. Mb/s to jednostka używana do mierzenia przepustowości, informująca o ilości danych przesyłanych w jednostce czasu, co jest kluczowe w analizie wydajności sieci. Z kolei MB/s, będące jednostką pojemności danych, wskazuje ilość danych, które można przesłać lub przechować, ale nie ma związku z efektywnością anteny. Na przykład, gdybyśmy uznali, że zysk anteny można mierzyć w megabitach, mogłoby to prowadzić do błędnych wniosków w projektowaniu systemów komunikacyjnych, ponieważ nie uwzględniałoby to kierunkowości sygnału. GHz/s to z kolei jednostka, która nie ma sensu w kontekście zysku anten, gdyż oznaczałaby tempo zmian częstotliwości, co jest zupełnie inną miarą. Prawidłowe zrozumienie zysku energetycznego anteny jest kluczowe w projektowaniu skutecznych systemów komunikacyjnych oraz unikania błędów w inżynierii radiowej, dlatego istotne jest, aby precyzyjnie rozróżniać te pojęcia i ich odpowiednie zastosowanie w praktyce.
Pytanie 2

Definicja linii abonenckiej bez strat wskazuje, że rezystancja jednostkowa tej linii

A. R = 0 i konduktancja jednostkowa linii G = 0
B. R = +∞ i konduktancja jednostkowa linii G = +∞
C. R = 0 i konduktancja jednostkowa linii G =+∞
D. R = +∞ i konduktancja jednostkowa linii G = 0
Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że wiele z nich opiera się na błędnych założeniach dotyczących właściwości linii abonenckiej. Na przykład, przyjęcie, że rezystancja R = 0 i konduktancja G = +∞ sugeruje, że linia jest idealnym przewodnikiem, co jest niemożliwe w praktycznych zastosowaniach. W rzeczywistości, nawet najlepsze materiały przewodzące wykazują pewne straty, co oznacza, że nie mogą mieć zerowej rezystancji. Dalsze błędne rozumowanie występuje w odpowiedzi, w której stwierdzono R = +∞, co oznaczałoby, że linia w ogóle nie przewodzi prądu, a więc jest bezużyteczna. Podobnie, konduktancja G = +∞ w innym wariancie oznaczałaby, że linia idealnie przewodzi prąd, co w rzeczywistości jest również niemożliwe. Kluczowym pojęciem jest tutaj zrozumienie, że w telekomunikacji zawsze będziemy mieć do czynienia z pewnymi stratami, zarówno rezystancyjnymi, jak i dielektrycznymi. Typowym błędem myślowym jest zatem przeświadczenie, że można osiągnąć całkowitą eliminację strat. W praktyce dąży się do minimalizacji strat, ale nigdy do ich całkowitego wyeliminowania. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla właściwego projektowania oraz analizy systemów telekomunikacyjnych.
Pytanie 3

Standard DDR (ang. Double Data Rate) dla komputerów typu PC jest normą dla

A. napędów twardych
B. gniazd na płycie głównej
C. pamięci RAM
D. zewnętrznych interfejsów
Wybór odpowiedzi dotyczącej złączy płyty głównej czy dysków twardych może świadczyć o tym, że nie do końca zrozumiałeś, jak działa technologia DDR. Złącza płyty głównej, takie jak PCIe czy SATA, są potrzebne do komunikacji między komponentami, ale nie mają nic wspólnego z pamięcią operacyjną, a DDR to właśnie pamięć operacyjna. Interfejsy zewnętrzne, takie jak USB czy Thunderbolt, też nie są związane z RAM. A dyski twarde? One używają zupełnie innych technologii, jak SATA czy NVMe, więc też nie mają związku z DDR. Czasami można pomylić pamięć RAM z pamięcią masową, ale to dwie różne sprawy. Żeby dobrze zrozumieć działanie komputera, warto wiedzieć, jakie są różnice i jakie jest zastosowanie tych technologii.
Pytanie 4

Która klasa kabla UTP pozwala na przesył danych z prędkością 1000 Mbit/s?

A. 6
B. 2
C. 3
D. 4
Wybierając kable UTP, warto wiedzieć, że różne kategorie mają różne właściwości, co wpływa na to, jak dobrze mogą przesyłać dane. Kategoria 4 to już historia, bo obsługuje tylko do 10 Mbit/s, a to zdecydowanie za mało na dzisiejsze czasy. Kategoria 3, choć lepsza, bo do 100 Mbit/s, była używana w starych telefonach i sieciach Ethernet 10Base-T. Kategoria 2, z prędkością do 4 Mbit/s, też nie ma sensu w nowoczesnych instalacjach. Wybierając złe kable, można napotkać ograniczenia w przepustowości, co wpływa na wydajność aplikacji i jakość usług. Czasem ludzie myślą, że starsze kategorie wystarczą dla nowych technologii, ale to prowadzi do problemów z wydajnością i niezawodnością. Warto znać różnice między kategoriami i standardami, żeby mieć pewność, że infrastruktura sieciowa sprosta rosnącym wymaganiom.
Pytanie 5

Klient zażądał zwiększenia pamięci RAM w komputerze o 2 GB w dwóch modułach po 1 GB oraz zainstalowania nagrywarki DVD. Koszt jednego modułu pamięci o pojemności 1 GB wynosi 98 zł, a nagrywarki 85 zł. Całkowita opłata za usługę serwisową związana z rozszerzeniem pamięci wynosi 30 zł, natomiast za zamontowanie nagrywarki DVD 50 zł. Oblicz łączny koszt modernizacji komputera. Wszystkie podane ceny są cenami brutto.

A. 446 zł
B. 361 zł
C. 391 zł
D. 263 zł
Żeby policzyć całkowity koszt modernizacji komputera, trzeba zsumować wydatki na pamięć RAM, nagrywarkę DVD i usługi serwisowe. W twoim przypadku pamięć RAM kosztuje 2 x 98 zł, czyli 196 zł, bo klient kupił dwa moduły po 1 GB. Nagrywarka DVD to dodatkowe 85 zł. Jeśli chodzi o usługi serwisowe, to mamy 30 zł za rozszerzenie pamięci RAM i 50 zł za zainstalowanie nagrywarki, co razem daje 80 zł. Więc całkowity koszt to 196 zł (pamięć RAM) + 85 zł (nagrywarka) + 80 zł (usługi) = 361 zł. To jest właśnie to podejście, które warto mieć na uwadze w IT, bo precyzyjne obliczenia kosztów są bardzo istotne dla przejrzystości finansów i zadowolenia klientów. No i zawsze warto pamiętać, że dokładna kalkulacja przy modernizacji sprzętu pomoże uniknąć nieporozumień i podnosi jakość usług.
Pytanie 6

Jak definiuje się dokładność przetwornika C/A?

A. różnica między zmierzoną a przewidywaną wartością napięcia wejściowego
B. iloraz wartości napięcia wejściowego zmierzonej do przewidywanej
C. iloczyn wartości napięcia wyjściowego zmierzonej oraz przewidywanej
D. różnica pomiędzy zmierzoną a zakładaną wartością napięcia wyjściowego
Zrozumienie dokładności przetwornika C/A wymaga znajomości podstawowych zasad jego działania oraz funkcji, jakie pełni w systemach elektronicznych. Propozycje dotyczące iloczynu lub ilorazu napięć wyjściowych są mylące i nie odzwierciedlają rzeczywistego pomiaru, który koncentruje się na różnicy między wartościami. Gdy mówimy o iloczynie zmierzonych i przewidywanych wartości, wprowadzamy pojęcia, które są nieadekwatne do analizy dokładności, a zamiast tego dotyczą innych aspektów takich jak moc czy przesunięcia fazowe. Z kolei iloraz zmierzonych wartości napięcia nie jest miarą dokładności, a jego obliczanie może prowadzić do błędnych wniosków o wydajności systemu. Błędne założenia dotyczące tego, co oznacza „dokładność”, mogą prowadzić do pomyłek w projektowaniu oraz kalibracji urządzeń. W praktyce, niewłaściwe zrozumienie tych koncepcji może skutkować poważnymi problemami w systemach pomiarowych, gdzie kluczowe jest precyzyjne odwzorowanie sygnałów. Dlatego istotne jest, aby podchodzić do definicji dokładności w kontekście różnic pomiarowych, co jest zgodne z normami branżowymi oraz zaleceniami technicznymi w dziedzinie inżynierii elektrycznej i elektronicznej.
Pytanie 7

Funkcja MSN (Multiple Subscriber Number) w systemie ISDN pozwala na

A. przypisanie abonentowi sieci ISDN wielu różnych numerów publicznych.
B. odrzucanie połączeń przychodzących z przekierowania.
C. przenoszenie terminala w trakcie rozmowy przez zarówno dzwoniącego, jak i odbierającego.
D. rejestrowanie informacji o połączeniach.
Usługa MSN (Multiple Subscriber Number) w technologii ISDN jest kluczowym rozwiązaniem umożliwiającym przypisanie abonentowi sieci ISDN wielu różnych numerów publicznych. To oznacza, że jeden abonent może być dostępny pod różnymi numerami telefonicznymi, co zwiększa elastyczność komunikacji. Przykładem zastosowania tej funkcjonalności jest sytuacja, gdy firma posiada wiele działów, a każdy z nich ma przypisany inny numer. Dzięki temu klienci mogą łatwo kontaktować się z odpowiednim działem, co prowadzi do efektywniejszej obsługi. W kontekście standardów branżowych, MSN jest zgodne z wymaganiami ITU-T, które określają zasady funkcjonowania usług telekomunikacyjnych. Umożliwiając przydzielanie różnych numerów do jednego abonenta, MSN poprawia zarządzanie ruchem telefonicznym, a także pozwala na lepsze dopasowanie do potrzeb użytkowników. W ten sposób, firmy mogą oferować bardziej zróżnicowane i dostosowane do potrzeb klientów usługi telekomunikacyjne, co jest niezbędne w dzisiejszym, dynamicznie zmieniającym się środowisku biznesowym.
Pytanie 8

Podczas konwersji sygnału cyfrowego na analogowy stosuje się modulację QAM, co oznacza

A. kluczowanie częstotliwościowe
B. kluczowanie amplitudowe
C. kluczowanie fazowe
D. kwadraturową modulację amplitudy
Kluczowanie amplitudowe to technika, w której sygnał jest modulowany na podstawie jego amplitudy, co różni się od kwadraturowej modulacji amplitudy. Kluczowanie amplitudowe nie wykorzystuje dwóch niezależnych komponentów sygnału, co czyni je mniej efektywnym w przesyłaniu danych w porównaniu do QAM. Kluczowanie częstotliwościowe to inna metoda modulacji, która zmienia częstotliwość nośnej sygnału. Pomimo że jest to popularna technika, szczególnie w systemach radiowych, nie jest ona stosowana w kontekście QAM. Kluczowanie fazowe, z kolei, polega na manipulacji fazą sygnału nośnego, co również jest odmiennym podejściem w porównaniu do QAM. Typowe błędy myślowe prowadzące do mylenia tych technik to brak zrozumienia różnicy między różnymi formami modulacji oraz ich specyficznymi zastosowaniami. W rzeczywistości QAM łączy cechy modulacji amplitudy i fazy, co pozwala na bardziej efektywne kodowanie informacji. Wiedza o tych różnicach jest kluczowa dla prawidłowego zrozumienia, jak działają nowoczesne systemy komunikacji i jakie techniki stosuje się w praktyce. Zrozumienie tego zagadnienia jest niezbędne, aby skutecznie projektować oraz analizować systemy telekomunikacyjne.
Pytanie 9

Streamer rejestruje dane

A. na warstwie barwnika nałożonego na krążek z poliwęglanu
B. na krążku polietylenowym z ferromagnetycznym pokryciem
C. na aluminiowym krążku z cienką powłoką magnetyczną
D. na taśmie z powłoką ferromagnetyczną
Odpowiedzi, które sugerują użycie warstwy barwnika na poliwęglanowym krążku, nie są zgodne z rzeczywistością zastosowania technologii zapisu informacji. Poliwęglan jest materiałem stosowanym w niektórych nośnikach danych, takich jak płyty CD, ale zapis na nich odbywa się poprzez zmiany w strukturze optycznej, a nie magnetycznej, co odróżnia je od technologii taśm magnetycznych. Użycie krążka z polietylenu pokrytego ferromagnetyczną warstwą również nie ma uzasadnienia, ponieważ polietylen, jako materiał, nie jest odpowiedni do przechowywania danych używających technologii magnetycznej. Ponadto, krążki aluminiowe pokryte cienką warstwą magnetyczną, chociaż mogą wydawać się sensownym rozwiązaniem, są w rzeczywistości rzadziej stosowane w nowoczesnych systemach przechowywania danych. Kluczowym błędem myślowym w tych odpowiedziach jest mylenie technologii optycznych z magnetycznymi oraz niewłaściwe przypisanie materiałów do konkretnych metod zapisu. W przemyśle audio-wideo oraz archiwizacji danych standardy technologiczne jasno określają, że taśmy magnetyczne pozostają jednymi z najbardziej niezawodnych rozwiązań do długoterminowego przechowywania, dlatego odpowiedzi te nie spełniają wymogów branżowych.
Pytanie 10

Pole komutacyjne, w którym liczba wyjść jest mniejsza niż liczba wejść, określane jest jako pole komutacyjne

A. z rozdziałem czasowym
B. z ekspansją
C. z rozdziałem przestrzennym
D. z kompresją
Pole komutacyjne z ekspansją, z rozdziałem czasowym oraz z rozdziałem przestrzennym to koncepcje, które nie odpowiadają opisanej sytuacji. W przypadku ekspansji mamy do czynienia z sytuacją, w której liczba wyjść przewyższa liczbę wejść, co prowadzi do tworzenia dodatkowych sygnałów wyjściowych na podstawie dostępnych sygnałów wejściowych. Takie podejście stosuje się w sytuacjach, gdy potrzeba zwiększenia liczby kanałów komunikacyjnych lub gdy zachodzi konieczność rozdzielenia sygnałów w celu ich dalszej obróbki. Z kolei rozdział czasowy dotyczy przydzielania zasobów komunikacyjnych różnym sygnałom w czasie, co skutkuje tym, że różne sygnały mogą korzystać z tego samego łącza, ale w różnych przedziałach czasowych. Jest to popularna metoda w systemach, takich jak TDMA (Time Division Multiple Access). Rozdział przestrzenny, natomiast, polega na przydzielaniu różnych zasobów komunikacyjnych w przestrzeni, co jest charakterystyczne dla systemów MIMO (Multiple Input Multiple Output), gdzie wiele anten nadajników i odbiorników współdziała w celu zwiększenia wydajności transmisji. Te podejścia mogą być mylone z kompresją, jednak w rzeczywistości różnią się zasadniczo od niej, co prowadzi do nieporozumień w zakresie projektowania systemów komunikacyjnych i ich efektywności.
Pytanie 11

Użytkownik poinformował, że komputer z BIOS-em od AWARD, po uruchomieniu generuje ciągłe sygnały dźwiękowe i nie włącza się. Możliwą przyczyną tej sytuacji jest

A. uszkodzony kontroler klawiatury
B. problem z płytą główną
C. problem z pamięcią RAM
D. problem z procesorem
Problem z pamięcią RAM jest jedną z najczęstszych przyczyn, które mogą powodować powtarzające się sygnały dźwiękowe podczas uruchamiania komputera. BIOS AWARD, jak wiele innych systemów BIOS, wykorzystuje kody dźwiękowe jako sposób sygnalizacji problemów sprzętowych. W przypadku, gdy pamięć RAM jest uszkodzona, źle osadzona lub niekompatybilna, system nie jest w stanie przeprowadzić procesu POST (Power-On Self Test), co skutkuje powtarzającymi się sygnałami dźwiękowymi. Aby rozwiązać ten problem, można spróbować wyciągnąć pamięć RAM i ponownie ją zainstalować, upewniając się, że jest poprawnie osadzona w gniazdach. W sytuacji, w której problem nie ustępuje, warto przetestować pamięć RAM za pomocą narzędzi diagnostycznych, takich jak Memtest86, aby zidentyfikować ewentualne uszkodzenia. Dobre praktyki w zakresie konserwacji sprzętu komputerowego obejmują regularne czyszczenie styków pamięci RAM oraz upewnienie się, że w systemie są zainstalowane tylko komponenty o odpowiednich specyfikacjach i kompatybilności. Właściwe zarządzanie pamięcią i regularne kontrole mogą znacznie zredukować ryzyko wystąpienia takich problemów.
Pytanie 12

Rekonstrukcja sygnału analogowego na podstawie próbek, realizująca w określonym interwale stały poziom sygnału odpowiadający aktualnej wartości próbki oraz utrzymująca go do momentu nadejścia następnej próbki, określana jest mianem metody

A. bezpośredniego porównania
B. całkowej
C. kolejnych przybliżeń
D. schodkowej
Wybór innych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego metod przetwarzania sygnałów analogowych. Odpowiedź dotycząca kolejnych przybliżeń sugeruje, że odtwarzanie sygnału polega na stopniowym dopasowywaniu wartości próbki do sygnału, co nie oddaje istoty metody schodkowej. Z kolei całkowa metoda odtwarzania sygnału obejmuje bardziej skomplikowane podejścia matematyczne, gdzie sygnał jest rekonstruowany przez zastosowanie całka. To podejście zazwyczaj nie jest stosowane w kontekście prostych systemów odtwarzania sygnałów, ale bardziej w zaawansowanych algorytmach analizy sygnałów. Metoda bezpośredniego porównania odnosi się do technik, które porównują bieżący sygnał z próbką referencyjną, co również nie odpowiada opisanej metodzie schodkowej. W praktyce, mylące może być pomylenie tych podejść przez brak zrozumienia ich zastosowania i podstaw teoretycznych. Aby poprawnie ocenić, która metoda jest właściwa, kluczowe jest rozpoznanie, w jaki sposób sygnał jest odtwarzany oraz jakie są jego właściwości w kontekście próbkowania i rekonstrukcji. W inżynierii dźwięku, zrozumienie tych metod jest niezbędne do tworzenia efektywnych i wysokiej jakości systemów odtwarzania dźwięku.
Pytanie 13

Jak definiuje się efektywność widmową BF (Bandwidth Efficiency)?

A. ilość bitów, która może być przesyłana w ciągu 1 sekundy, korzystając z pasma o szerokości 1 herca w dostępnych pasmach częstotliwości
B. przestrzeń między najwyższą a najniższą częstotliwością pasma, które kanał może przenieść z tolerancją nie gorszą niż 3 dB
C. szansę na wystąpienie błędów bitowych w przesyłanym strumieniu informacji
D. możliwość kanału do przesyłania informacji binarnych, czyli określenia liczby bitów danych, które można transmitować w ciągu sekundy przez dane medium transmisyjne
Efektywność widmowa, znana również jako Bandwidth Efficiency, odnosi się do liczby bitów, które można przesłać w ciągu jednej sekundy, przy wykorzystaniu pasma o szerokości jednego herca. Jest to kluczowy wskaźnik w telekomunikacji, ponieważ określa, jak efektywnie wykorzystywane jest dostępne pasmo częstotliwości. W praktyce, wysoka efektywność widmowa oznacza, że więcej danych może być przesyłanych w tym samym czasie, co przyczynia się do lepszego wykorzystania infrastruktury sieciowej. Na przykład w systemach komunikacji bezprzewodowej, takich jak LTE czy 5G, inżynierowie starają się maksymalizować efektywność widmową, aby obsłużyć rosnący ruch danych. Standardy takie jak Shannon-Hartley theorem definiują maksymalny limit efektywności widmowej, co pozwala inżynierom na projektowanie systemów, które mogą maksymalizować przepustowość przy minimalizacji zakłóceń. Dobre praktyki obejmują także stosowanie modulacji, która zwiększa liczbę bitów przesyłanych na jednostkę pasma, co jest kluczowe w kontekście nowoczesnych technologii komunikacyjnych.
Pytanie 14

Funkcję ekranu absorbującego niekorzystne promieniowanie elektromagnetyczne wypełnia materiał wykorzystany w odzieży ochronnej

A. siateczka metalowa (miedziana lub srebrna)
B. elastyczna tkanina odporna na wysoką temperaturę
C. kopolimer na bazie polichlorku winylu
D. membrana poliuretanowa
Metalowa siateczka, zrobiona z miedzi albo srebra, to naprawdę niezły materiał ochronny. Działa jak ekran, który pochłania niezdrowe promieniowanie elektromagnetyczne. To wszystko dlatego, że te siateczki potrafią odbijać różne fale elektromagnetyczne, więc są często wykorzystywane w odzieży ochronnej, zwłaszcza w zawodach, gdzie ma się do czynienia z urządzeniami emitującymi promieniowanie, jak w telekomunikacji czy medycynie. Oprócz tego, używanie takich materiałów jest zgodne z normami ochrony osobistej, a zwłaszcza z EN 50130-4, które mówią, jak ważna jest ochrona przed promieniowaniem dla zdrowia pracowników. Co ciekawe, odzież z taką metalową siateczką nie jest tylko w przemyśle, ale też w życiu codziennym, zwłaszcza dla osób, które pracują w pobliżu nadajników bezprzewodowych. No i siateczka nie tylko chroni przed promieniowaniem, ale też świetnie wentyluje, co jest mega ważne, żeby było wygodnie w takim ubraniu.
Pytanie 15

Który z parametrów jednostkowych długiej linii ma jednostki µS/km?

A. Przenikalność elektryczna
B. Indukcja magnetyczna
C. Konduktancja jednostkowa
D. Upływność jednostkowa
Przenikalność elektryczna, definiowana jako zdolność materiału do przewodzenia elektryczności, jest wyrażana w jednostkach faradów na metr (F/m) i nie ma związku z upływnością jednostkową. Wartości przenikalności są istotne w kontekście projektowania kondensatorów oraz analizie dielektryków, lecz nie dotyczą bezpośrednio strat prądowych w liniach długich. Indukcja magnetyczna, mierzona w teslach (T), odnosi się do pole magnetycznego wytwarzanego przez prąd i jest kluczowa w kontekście transformatorów oraz urządzeń elektromagnetycznych. Konduktancja jednostkowa, wyrażona w siemensach na metr (S/m), odnosi się do przewodnictwa materiału, ale także nie jest odpowiednia w kontekście linii długich, gdzie stosujemy upływność jednostkową. Wiele osób myli te pojęcia, co prowadzi do nieporozumień dotyczących analizy układów elektrycznych. Kluczowym błędem w rozumieniu tych parametrów jest ich mylenie z innymi, podobnymi wielkościami, co może prowadzić do poważnych konsekwencji w projektowaniu i eksploatacji systemów energetycznych. Właściwe zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe dla zapewnienia efektywności oraz bezpieczeństwa w branży elektroenergetycznej.
Pytanie 16

W celu określenia całkowitego tłumienia toru światłowodowego najczęściej stosuje się

A. źródło światła optycznego oraz miernik mocy optycznej
B. reflektometr TDR
C. analizatory widma optycznego
D. miernik PMD
Wykorzystanie analizatorów widma optycznego w kontekście pomiaru tłumienności toru światłowodowego jest często mylnie postrzegane jako alternatywa dla właściwych metod. Analizatory te są narzędziami do oceny widma optycznego sygnału, co pozwala na identyfikację różnych długości fal oraz analizę jakości sygnału. Nie są jednak bezpośrednio odpowiednie do pomiaru tłumienności, ponieważ nie mierzą one strat mocy w sposób, który jest wymagany do określenia tłumienności toru. Miernik PMD (Polarization Mode Dispersion) jest użyteczny w ocenie zjawiska rozpraszania modów polaryzacyjnych, ale nie dostarcza informacji dotyczących całkowitej tłumienności toru. Reflektometr TDR (Time Domain Reflectometer) służy do lokalizacji uszkodzeń w torze światłowodowym i również nie jest narzędziem do bezpośredniego pomiaru tłumienności. Zastosowanie tych narzędzi w niewłaściwy sposób może prowadzić do błędnych interpretacji stanu toru, co może mieć poważne konsekwencje w kontekście optymalizacji i utrzymania infrastruktury światłowodowej. Przy pomiarach tłumienności ważne jest, aby stosować odpowiednie metody i urządzenia zgodne z normami branżowymi, aby uzyskać wiarygodne rezultaty oraz uniknąć problemów związanych z jakością sygnału.
Pytanie 17

Jakie urządzenie pozwala na wykonywanie pomiarów tłumienia, częstotliwości oraz intensywności sygnału w linii abonenckiej?

A. tester telekomunikacyjny
B. selektywny miernik sygnału
C. multimetr cyfrowy
D. megaomomierz
Wybór innych urządzeń pomiarowych, takich jak megaomomierz, selektywny miernik poziomu sygnału czy multimetr cyfrowy, nie zapewnia pełnej funkcjonalności wymaganej do pomiarów w linii abonenckiej. Megaomomierz jest narzędziem używanym do pomiaru oporu izolacji, co jest istotne w kontekście bezpieczeństwa elektrycznego, jednak nie dostarcza informacji o tłumienności czy poziomie sygnału. Selektywny miernik poziomu sygnału, chociaż przydatny w niektórych zastosowaniach, nie jest wystarczający do kompleksowej analizy parametrów telekomunikacyjnych, ponieważ jego funkcjonalność jest ograniczona do pomiaru poziomu sygnału w określonym zakresie częstotliwości, bez analizy innych kluczowych parametrów. Multimetr cyfrowy, z kolei, to ogólne narzędzie pomiarowe, które służy do pomiaru napięcia, prądu i oporu, jednak nie jest przystosowane do testowania linii telekomunikacyjnych, zwłaszcza z uwagi na brak możliwości analizy sygnałów modulowanych oraz parametrów specyficznych dla transmisji danych. W rezultacie, korzystanie z tych urządzeń może prowadzić do niepełnych lub błędnych wyników, co z kolei może skutkować niewłaściwą diagnozą problemów z siecią i obniżeniem jakości świadczonych usług. Dlatego kluczowe jest stosowanie testera telekomunikacyjnego, który jest zaprojektowany z myślą o specyficznych potrzebach branży telekomunikacyjnej.
Pytanie 18

Jaką modulację charakteryzuje zmiana amplitudy fali nośnej związana z różnicową modulacją fazy?

A. DPSK
B. DPCM
C. FSK
D. QAM
FSK, czyli Frequency Shift Keying, to technika modulacji, która polega na zmianie częstotliwości fali nośnej w odpowiedzi na zmieniające się dane, co sprawia, że często mylona jest z bardziej złożonymi metodami modulacji. FSK nie korzysta z modulacji amplitudy ani fazy, co wyklucza możliwość połączenia tych dwóch aspektów, jak ma to miejsce w QAM. W kontekście DPCM, czyli Differential Pulse Code Modulation, jest to metodologia kodowania sygnału, która polega na przesyłaniu różnic pomiędzy kolejnymi próbkami, co również nie wiąże się bezpośrednio z modulacją amplitudy czy fazy. DPSK, Differential Phase Shift Keying, jest kolejną techniką, która zmienia fazę sygnału, ale nie uwzględnia zmian amplitudy, co sprawia, że odpowiedzi z zakresu FSK, DPCM i DPSK są nieprawidłowe w kontekście pytania. Powszechnym błędem jest przyjęcie, że wszystkie techniki modulacji są ze sobą powiązane, podczas gdy każda z nich ma swoje unikalne cechy i zastosowania. W praktyce, zrozumienie różnic między tymi metodami jest kluczowe do efektywnego projektowania systemów komunikacyjnych, zwłaszcza w kontekście nowoczesnych standardów transmisji danych.
Pytanie 19

Ocena jakości izolacji pomiędzy żyłami w kablu miedzianym może być przeprowadzona przez dokonanie pomiaru

A. miliwoltomierzem
B. amperomierzem
C. megaomomierzem
D. oscyloskopem
Pomiar jakości izolacji w kablu miedzianym nie może być skutecznie wykonany za pomocą amperomierza, oscyloskopu ani miliwoltomierza, ponieważ każde z tych urządzeń ma inne zastosowanie i nie jest przeznaczone do oceny stanu izolacji. Amperomierz służy do pomiaru prądu elektrycznego w obwodzie, co pozwala na ocenę obciążenia i efektywności działania urządzeń elektrycznych, ale nie dostarcza informacji na temat właściwości izolacyjnych kabli. Użycie amperomierza do oceny jakości izolacji byłoby mylące, ponieważ nie wskazuje na poziom izolacji, a jedynie na przepływ prądu, co może prowadzić do błędnych wniosków o stanie instalacji. Oscyloskop z kolei jest narzędziem wykorzystywanym do analizy sygnałów elektrycznych, umożliwiającym obserwację kształtu fal i zmian napięcia w czasie. Chociaż oscyloskop jest niezwykle przydatny w diagnostyce w zastosowaniach cyfrowych i analogowych, nie dostarcza danych o rezystancji izolacji. Miliwoltomierz, jako urządzenie do pomiaru niskich napięć, również nie ma zastosowania w ocenie jakości izolacji, ponieważ jego zakres pomiarowy nie obejmuje wymaganych wartości rezystancji. W praktyce, takie nieprawidłowe podejścia mogą prowadzić do poważnych błędów w diagnostyce i ocenie stanu instalacji elektrycznych. Zastosowanie nieodpowiednich narzędzi może skutkować zarówno niewłaściwą oceną, jak i narażeniem na ryzyko bezpieczeństwa użytkowników oraz niezgodności z normami branżowymi.
Pytanie 20

Keyloggery to aplikacje, które

A. szyfrują i chronią bieżące loginy oraz hasła zapisane w systemie
B. rejestrują sekwencję naciśnięć klawiszy przez użytkownika komputera, co może być wykorzystane do przechwytywania na przykład haseł
C. służą do generowania silnych haseł w celu zabezpieczenia systemu komputerowego
D. umożliwiają interakcję klawiatury z komputerem
Keyloggery to narzędzia stosowane w cyberbezpieczeństwie, które rejestrują wszystkie naciśnięcia klawiszy na klawiaturze użytkownika. Dzięki temu mogą przechwytywać poufne informacje, takie jak hasła czy dane osobowe. Kluczowym zastosowaniem keyloggerów jest monitorowanie aktywności użytkowników w celach bezpieczeństwa, na przykład w firmach, które chcą zabezpieczyć swoje systemy przed nieautoryzowanym dostępem. W praktyce, administratorzy systemów mogą wykorzystać keyloggery do analizy zachowań użytkowników oraz wykrywania potencjalnych zagrożeń. Zgodnie z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa IT, wykorzystanie keyloggerów powinno być zgodne z obowiązującymi przepisami prawa oraz regulacjami dotyczącymi ochrony prywatności. Ważne jest również, aby użytkownicy byli świadomi monitorowania ich aktywności oraz mieli możliwość zrozumienia, w jaki sposób ich dane są przetwarzane, co jest kluczowe dla budowania zaufania w środowisku biznesowym.
Pytanie 21

W systemie Windows 7, aby odinstalować aplikację lub zmienić jej ustawienia przez dodanie lub usunięcie wybranych opcji, należy otworzyć okno

A. Centrum ustawień dostępu
B. Programy i funkcje
C. Rozwiązywanie problemów
D. Domyślne programy
Odpowiedzi "Programy domyślne", "Centrum ustawień dostępu" oraz "Rozwiązywanie problemów" są niepoprawne, ponieważ każda z tych opcji pełni inne funkcje w systemie Windows 7. "Programy domyślne" umożliwia użytkownikowi ustawienie domyślnych aplikacji dla różnych typów plików i protokołów, co ma na celu uproszczenie otwierania plików oraz korzystania z aplikacji. To okno nie jest przeznaczone do zarządzania zainstalowanymi programami, a jedynie do ich konfiguracji w zakresie otwierania. Z kolei "Centrum ustawień dostępu" jest narzędziem przeznaczonym dla osób z ograniczeniami, które ułatwia nawigację w systemie oraz dostosowuje jego ustawienia do indywidualnych potrzeb użytkowników. Oferuje różnorodne opcje, takie jak zwiększenie kontrastu, tekstu czy zmiana sposobu interakcji z systemem, ale nie ma związku z instalowaniem lub usuwaniem oprogramowania. "Rozwiązywanie problemów" to opcja, która ma na celu diagnozowanie i rozwiązywanie problemów związanych z systemem operacyjnym lub jego komponentami, ale również nie odnosi się do zarządzania programami. Typowym błędem w tym kontekście jest mylenie funkcji, które służą różnym celom, co prowadzi do błędnych założeń o możliwościach oferowanych przez system operacyjny. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego korzystania z Windows 7 oraz dla optymalizacji pracy z oprogramowaniem.
Pytanie 22

Baterie i akumulatory zużyte o masie nieprzekraczającej 5 kg

A. nie muszą być oddzielane.
B. można je wrzucać do zwykłych koszy na śmieci.
C. muszą być utylizowane wyłącznie przez wyspecjalizowane przedsiębiorstwa.
D. stanowią zwykłe odpady komunalne.
Twierdzenie, że zużyte baterie i akumulatory o masie do 5 kg nie muszą być segregowane, jest nieprawidłowe, ponieważ niewłaściwe postępowanie z tego rodzaju odpadami prowadzi do poważnych zagrożeń dla zdrowia ludzi i środowiska. Niezrozumienie, że odpady te są klasyfikowane jako niebezpieczne, może prowadzić do ich wyrzucania do zwykłych śmietników, co jest absolutnie niewłaściwe. W rzeczywistości, wyrzucanie baterii i akumulatorów razem z innymi odpadami komunalnymi stwarza ryzyko skażenia środowiska. Dodatkowo, wykluczanie tych odpadów z systemu segregacji jest sprzeczne z obowiązującymi regulacjami prawnymi, które nakładają na obywateli odpowiedzialność za właściwe postępowanie z takimi odpadami. Uważa się także, że odpady te stanowią zwykłe odpady komunalne, co jest mylące, ponieważ ich skład chemiczny wymaga specjalnego traktowania. Dlatego ważne jest, aby każdy z nas zdawał sobie sprawę z konsekwencji niewłaściwego zarządzania tymi odpadami oraz przestrzegał obowiązujących norm i przepisów, by chronić środowisko i zdrowie publiczne.
Pytanie 23

DCE (Data Communication Equipment) to urządzenie

A. realizujące rolę źródła danych
B. dostępowym, który znajduje się poza infrastrukturą sieci, pełniącym funkcje terminala do przesyłania danych
C. komunikacyjne, które kończy obwód danych, umożliwiające urządzeniom końcowym dostęp do łączy telekomunikacyjnych
D. końcowym elementem transmisji danych
Wydaje mi się, że Twoja odpowiedź może wynikać z pomylenia roli DCE w systemie komunikacyjnym. Na przykład, pisząc, że DCE jest źródłem danych, wprowadzasz w błąd, bo to urządzenie nie generuje danych, a jedynie zarządza ich przesyłaniem. To komputery czy serwery zazwyczaj są tymi, które produkują informacje, które potem muszą być przesyłane. Również nazywanie DCE końcowym punktem transmisji danych jest mylące, bo DCE działa pomiędzy źródłem a odbiornikiem, pełniąc rolę pośrednika. W kontekście dostępu do sieci, DCE funkcjonuje w obrębie sieci, a nie poza nią. Dlatego ważne jest, żeby zrozumieć, że DCE ma za zadanie ułatwiać komunikację danych, a nie być źródłem czy zakończeniem transmisji.
Pytanie 24

Jakie jest zastosowanie programu traceroute w systemach Unix?

A. ustalania czasu dostarczenia pakietu do adresata oraz potwierdzania jego odbioru przez nadawcę
B. wymiany informacji na temat tras między sieciami komputerowymi oraz dynamicznego tworzenia tablic routingu
C. analizowania ścieżki pakietu od źródła do celu z szacowaniem czasów opóźnień
D. analizowania zawartości pakietów w celu wykrywania złośliwego oprogramowania
Podczas analizy odpowiedzi, które nie są poprawne, warto zwrócić uwagę na kilka kluczowych koncepcji, które są mylnie zrozumiane w kontekście działania programu traceroute. Pierwsza z tych koncepcji dotyczy określania czasu dostarczenia pakietów oraz potwierdzania ich otrzymania. Traceroute nie jest narzędziem do potwierdzania dostarczenia pakietów; jego funkcją jest jedynie monitorowanie trasy oraz pomiar opóźnień na poszczególnych przeskokach. Potwierdzenie dostarczenia pakietów realizowane jest przez inne protokoły, takie jak TCP z mechanizmem potwierdzeń. Kolejna mylna koncepcja dotyczy wymiany informacji o trasach między sieciami komputerowymi. Traceroute nie zajmuje się dynamiczną budową tablic routingu; w rzeczywistości jest to zadanie dla protokołów routingu takich jak OSPF czy BGP, które działają na poziomie całej sieci. Ostatnim błędnym podejściem jest analiza zawartości pakietów w kontekście złośliwego oprogramowania. Traceroute nie wykonuje inspekcji zawartości pakietów; jego zadaniem jest jedynie śledzenie ich drogi. Tego typu inspekcję przeprowadzają inne narzędzia, takie jak firewalle czy systemy IDS/IPS, które analizują ruch w celu wykrywania i blokowania zagrożeń. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego korzystania z narzędzi sieciowych oraz dla prawidłowej diagnostyki problemów sieciowych.
Pytanie 25

W celu zabezpieczenia komputerów w sieci lokalnej przed nieautoryzowanym dostępem oraz atakami DoS, konieczne jest zainstalowanie i odpowiednie skonfigurowanie

A. bloku okienek pop-up
B. zapory ogniowej
C. programu antywirusowego
D. filtru antyspamowego
Zainstalowanie i skonfigurowanie zapory ogniowej (firewall) jest kluczowym krokiem w zabezpieczaniu sieci lokalnej przed nieautoryzowanym dostępem oraz atakami typu DoS (Denial of Service). Zapora ogniowa działa jako bariera pomiędzy zaufaną siecią a nieznanym lub potencjalnie niebezpiecznym ruchem, analizując pakiety danych i decydując, które z nich powinny być dopuszczone do dalszego przetwarzania. Praktyczne zastosowanie zapory ogniowej obejmuje zarówno kontrolowanie ruchu przychodzącego, jak i wychodzącego, co pozwala na blokowanie nieautoryzowanych prób dostępu oraz identyfikację potencjalnych zagrożeń. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, wykorzystanie zapór ogniowych w połączeniu z innymi technologiami bezpieczeństwa, takimi jak systemy IDS/IPS (Intrusion Detection/Prevention Systems), pozwala na stworzenie wielowarstwowej architektury zabezpieczeń. Ponadto, zapory ogniowe mogą być konfigurowane do filtrowania ruchu na podstawie adresów IP, portów, a także protokołów, co jeszcze bardziej zwiększa poziom bezpieczeństwa sieci lokalnej. Wspierają one także implementację polityk bezpieczeństwa, które są zgodne z różnymi standardami branżowymi, takimi jak ISO 27001 czy NIST SP 800-53.
Pytanie 26

Rodzajem sygnalizacji stosowanej w naturalnych łączach akustycznych, polegającej na przerywaniu obiegu lub w niektórych sytuacjach modyfikowaniu kierunku płynącego w nim prądu, jest sygnalizacja

A. prądem przemiennym w paśmie
B. prądem stałym
C. cyfrowa poza szczeliną
D. prądem przemiennym poza pasmem
W kontekście sygnalizacji w naturalnych łączach akustycznych, błędnie wybrane odpowiedzi mogą prowadzić do nieporozumień dotyczących zasad działania różnych typów sygnalizacji. Sygnalizacja prądem przemiennym poza pasmem, chociaż użyteczna w niektórych zastosowaniach, nie jest odpowiednia dla naturalnych łącz akustycznych, ponieważ jej zmieniający się charakter nie pozwala na stabilne i jednoznaczne sygnalizowanie. Podobnie, sygnalizacja cyfrowa poza szczeliną, mimo że może być efektywna w systemach cyfrowych, nie odnosi się do wymogów sygnalizacji prądem stałym, który jest bardziej niezawodny i przewidywalny w kontekście przesyłania sygnałów akustycznych. Wreszcie, prąd przemienny w paśmie, choć może być używany w niektórych aplikacjach audio, generuje dodatkowe zakłócenia i może prowadzić do utraty informacji. Wybór niewłaściwego typu sygnalizacji wynika często z niedostatecznego zrozumienia podstawowych zasad działania prądów stałych i przemiennych oraz ich zastosowania w kontekście naturalnych łącz akustycznych. Kluczowe jest zrozumienie, że sygnalizacja prądem stałym oferuje prostotę, stabilność i niezawodność, co czyni ją odpowiednią dla tego typu połączeń.
Pytanie 27

W systemie Windows 7 operacje związane z partycjonowaniem oraz formatowaniem dysków twardych można wykonać za pomocą narzędzia

A. zarządzanie dyskami
B. aktualizacja systemu Windows
C. menedżer sprzętu
D. zarządzanie systemem plików
Wybór odpowiedzi związany z menedżerem urządzeń jest błędny, ponieważ menedżer urządzeń jest narzędziem służącym do zarządzania sprzętem komputerowym, a nie do zarządzania dyskami. Jego głównym zadaniem jest umożliwienie użytkownikom przeglądania i zarządzania zainstalowanymi na komputerze urządzeniami, takimi jak karty graficzne, urządzenia peryferyjne czy nośniki pamięci. Nie ma on jednak funkcji związanych z partycjonowaniem czy formatowaniem dysków, co jest kluczowe w procesie zarządzania danymi. Przechodząc do odpowiedzi związanej z „windows update”, warto zauważyć, że to narzędzie służy do aktualizacji systemu operacyjnego, a nie do zarządzania dyskami. Takie nieporozumienie może wynikać z błędnego zrozumienia roli różnych komponentów systemu Windows. W kontekście zarządzania systemem plików również pojawia się błąd, ponieważ odnosi się on do sposobu, w jaki system operacyjny przetwarza i przechowuje dane na dysku, a nie do konkretnych operacji, jakimi są partycjonowanie czy formatowanie. Właściwe zrozumienie funkcji poszczególnych narzędzi w systemie Windows jest kluczowe dla skutecznego zarządzania komputerem i unikania frustracji związanej z niewłaściwym użyciem dostępnych opcji.
Pytanie 28

Wskaż typ modulacji, w której przy stałej amplitudzie sygnału nośnego o charakterze harmonicznym każdemu poziomowi logicznemu przyporządkowana jest inna częstotliwość nośna.

A. QAM
B. ASK
C. FSK
D. PSK
Modulacja PSK (Phase Shift Keying) polega na zmianie fazy sygnału nośnego w zależności od przesyłanych bitów. W odróżnieniu od FSK, PSK nie zmienia częstotliwości, lecz zmienia kąt fazowy, co powoduje, że dla różnych stanów logicznych sygnał ma tę samą częstotliwość, ale różne fazy. Takie podejście jest efektywne w niektórych zastosowaniach, szczególnie tam, gdzie wymagana jest wysoka efektywność pasma, ale nie odpowiada na pytanie o przyporządkowanie częstotliwości nośnych. Z kolei ASK (Amplitude Shift Keying) to modulacja, w której zmienia się amplituda sygnału nośnego, co również nie odpowiada opisanemu w pytaniu mechanizmowi przyporządkowywania różnych częstotliwości. Amplituda sygnału odpowiada za różne stany logiczne, ale nie dotyka kwestii częstotliwości. QAM (Quadrature Amplitude Modulation) łączy zmiany amplitudy i fazy, co czyni ją bardziej zaawansowaną techniką modulacji, ale również nie odnosi się do specyficznego przyporządkowania częstotliwości nośnych do poziomów logicznych. Zrozumienie tych technik modulacji jest kluczowe w kontekście transmisji danych, gdzie różne metody mają swoje zastosowania w zależności od warunków i wymagań. Błędne wnioski często wynikają z pomylenia charakterystyk każdej z metod, co prowadzi do nieporozumień w ich zastosowaniach i ograniczeń.
Pytanie 29

Aby zweryfikować zdarzenia zarejestrowane w pamięci komputera działającego na systemie Windows, należy skorzystać z opcji przeglądania

A. aktualnej, działającej konfiguracji
B. logów systemu
C. ustawień w pliku tekstowym
D. wpisów w tablicy routingu
Wybór odpowiedzi dotyczącej wpisów w tablicy routingu, konfiguracji w pliku tekstowym czy bieżącej uruchomionej konfiguracji wskazuje na niepełne zrozumienie mechanizmów monitorowania i diagnostyki systemu Windows. Tablica routingu jest narzędziem używanym do kierowania ruchu sieciowego, a nie do rejestrowania zdarzeń systemowych. Z kolei, konfiguracja w pliku tekstowym odnosi się do statycznych ustawień, które nie są bezpośrednio związane z dynamicznymi zdarzeniami systemowymi i ich rejestrowaniem. Bieżąca uruchomiona konfiguracja dotyczy aktualnych ustawień systemu, ale nie dostarcza historii zdarzeń, co jest kluczowe dla analizy problemów. Te podejścia mogą prowadzić do błędnych wniosków, ponieważ nie uwzględniają one istotnej roli, jaką odgrywają logi w monitorowaniu systemu. Monitorowanie zdarzeń jest fundamentalnym aspektem zarządzania systemami informatycznymi, a logi są niezbędne do analizy operacji i wykrywania anomalii. Zrozumienie, jak i dlaczego logi systemowe są używane, jest kluczowe dla skutecznego zarządzania infrastrukturą IT oraz zapewnienia bezpieczeństwa i stabilności systemów.
Pytanie 30

Jakie polecenie systemu operacyjnego z rodziny Windows powinno zostać umieszczone w pliku wsadowym, aby podczas jego uruchamiania na monitorze pojawił się tekst Witaj?

A. xcopy Witaj
B. print Witaj
C. echo Witaj
D. type Witaj
Wybrane odpowiedzi, takie jak type Witaj, print Witaj i xcopy Witaj, nie są poprawne z kilku powodów. Rozpocznijmy od polecenia type. Jest ono używane do wyświetlania zawartości pliku tekstowego na ekranie, a jego składnia wymaga podania nazwy pliku, a nie tekstu bezpośrednio. Dlatego nie można użyć go do wyświetlenia komunikatu "Witaj" bez wcześniejszego umieszczenia tego tekstu w pliku. W kontekście print, mimo że można by przypuszczać, że to polecenie działa w podobny sposób, w rzeczywistości print jest używane w Windows do drukowania plików, a nie do wyświetlania tekstu na ekranie. Użytkownicy mogą czasami mylić to polecenie z echo, co prowadzi do nieporozumień. Na koniec, xcopy to zaawansowane polecenie do kopiowania plików i katalogów, które również nie ma zastosowania w kontekście wyświetlania tekstu. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie poleceń z ich funkcjami; każde z wymienionych poleceń ma zupełnie inne zastosowania. W związku z tym, aby skutecznie korzystać z systemu, niezbędne jest zrozumienie, jakie polecenia pełnią jakie role, co pozwala na bardziej efektywne pisanie skryptów i automatyzację procesów.
Pytanie 31

Jakie adresy IPv6 mają wyłącznie lokalny zasięg i nie są routowalne?

A. FF00::/8
B. 2000::/3
C. ::/128
D. FC00::/7
Adresy IPv6 w zakresie FC00::/7 to adresy lokalne, które są przeznaczone do użytku w sieciach prywatnych. Zasięg lokalny oznacza, że te adresy nie są routowalne w Internecie, co sprawia, że idealnie nadają się do zastosowań wewnętrznych w organizacjach, takich jak połączenia między urządzeniami w sieciach lokalnych. Przykładem ich zastosowania może być konfiguracja sieci domowej, gdzie urządzenia, takie jak drukarki, komputery czy smartfony, komunikują się ze sobą bez potrzeby dostępu do globalnej sieci. Dzięki stosowaniu adresów z tego zakresu, administratorzy mogą uniknąć konfliktów adresowych i zwiększyć bezpieczeństwo, ponieważ te adresy nie są widoczne w internecie, a więc nie są narażone na ataki z zewnątrz. Warto podkreślić, że przy projektowaniu sieci zgodnie z najlepszymi praktykami, zaleca się korzystanie z adresów lokalnych do komunikacji wewnętrznej, co zwiększa elastyczność i skalowalność sieci.
Pytanie 32

Proces uwierzytelniania użytkownika polega na

A. ustaleniu nowej tożsamości użytkownika.
B. przyznaniu użytkownikowi dostępu do danych.
C. szyfrowaniu loginu oraz hasła użytkownika.
D. potwierdzeniu zadeklarowanej tożsamości użytkownika.
Wybór odpowiedzi odnoszących się do nadawania uprawnień użytkownikowi do danych, definiowania nowej tożsamości użytkownika czy szyfrowania loginu i hasła, wskazuje na nieporozumienie dotyczące podstawowych różnic między różnymi procesami związanymi z bezpieczeństwem informatycznym. Uwierzytelnianie i autoryzacja to dwa różne, choć powiązane, procesy. Uwierzytelnianie koncentruje się na potwierdzeniu tożsamości użytkownika, natomiast autoryzacja dotyczy nadawania uprawnień po zweryfikowaniu tożsamości. Zdefiniowanie nowej tożsamości użytkownika nie jest elementem uwierzytelniania; jest to proces rejestracji, który może być wymagany przed weryfikacją tożsamości. Stosowanie szyfrowania loginu i hasła jest ważne z perspektywy ochrony danych, ale samo w sobie nie stanowi procesu uwierzytelniania. Powszechnym błędem jest mylenie uwierzytelniania z innymi procesami związanymi z bezpieczeństwem, co może prowadzić do niewłaściwego wdrażania systemów zabezpieczeń oraz podatności na ataki, takie jak phishing czy ataki typu man-in-the-middle. Właściwe zrozumienie i zastosowanie koncepcji uwierzytelniania jest kluczowe dla budowy bezpiecznych systemów informatycznych i ochrony danych użytkowników.
Pytanie 33

Z dysku twardego usunięto istotny plik systemowy, a następnie Kosz systemu Windows został opróżniony. Od tego momentu nie realizowano żadnych działań w systemie operacyjnym. Aby przywrócić cały plik, należy uruchomić

A. funkcję Przywracanie Systemu, aby przywrócić system i w ten sposób odzyskać swoje utracone pliki
B. przystawkę Microsoft Management Console o nazwie Defragmentator dysków
C. przystawkę Management Console o nazwie Zarządzanie dyskami
D. płytę instalacyjną Windows oraz opcję Undelete Console
Zastosowanie przystawki Microsoft Management Console o nazwie Defragmentator dysków w kontekście odzyskiwania usuniętych plików systemowych jest błędne. Defragmentator dysków służy do optymalizacji wydajności dysku twardego poprzez reorganizację danych, co może poprawić szybkość dostępu do plików. Nie ma on zdolności do przywracania danych, które zostały już usunięte, co czyni go nieodpowiednim narzędziem w opisanej sytuacji. Ponadto, korzystanie z przystawki Zarządzanie dyskami również nie jest skutecznym rozwiązaniem w tym przypadku. Ta funkcjonalność pozwala na zarządzanie partycjami dysku, ale nie ma wpływu na odzyskiwanie plików. Warto zaznaczyć, że wiele osób myli te narzędzia, sądząc, że ich zastosowanie może zrekompensować utratę danych, co jest błędem. Z kolei użycie płyty instalacyjnej Windows oraz opcji Undelete Console sugeruje, że użytkownik próbuje zastosować metody, które są bardziej skomplikowane i nie zawsze przynoszą pożądane rezultaty. Undelete Console to narzędzie, które może się okazać przydatne w niektórych scenariuszach, ale jego skuteczność jest ograniczona, szczególnie jeśli nie zostały wykonane żadne operacje, a dane nie zostały nadpisane. W wyniku tego, wybór odpowiedniej metody odzyskiwania danych wymaga zrozumienia funkcji i ograniczeń każdego z narzędzi, co jest kluczowe w praktycznym zarządzaniu danymi.
Pytanie 34

Który z poniższych zapisów nie reprezentuje adresu IPv6?

A. ab01:0cde:0000:0000:00af:0000:0000:0004
B. ab01:0cde::af::4
C. ab01:0cde:0:0:af::4
D. ab01:cde:0:0:0af:0:0:4
Zapis ab01:cde:0:0:0af:0:0:4 to przykład poprawnego adresu IPv6, który składa się z ośmiu grup heksadecymalnych. Każda grupa może mieć od zera do czterech znaków heksadecymalnych, a zredukowane zera mogą być pominięte dla uproszczenia zapisu. W przypadku ab01:0cde:0000:0000:00af:0000:0000:0004, wszystkie grupy są wypełnione, co czyni ten zapis technicznie poprawnym, aczkolwiek nieco mniej czytelnym. Użytkownicy często pomijają zera w grupach, co może prowadzić do nieporozumień w interpretacji adresów. Paradoksalnie, wybierając adresy do użycia w projektach, ważne jest, aby były one nie tylko poprawne, ale również łatwe do zapamiętania i analizy. Istotnym aspektem adresów IPv6 jest również to, że każda grupa oznacza 16-bitową sekcję adresu, co oznacza, że całkowita długość adresu IPv6 wynosi 128 bitów. Oznacza to, że istnieje ogromna liczba możliwych adresów, co jest kluczowe w dobie rosnącej liczby urządzeń w Internecie. W praktyce stosowanie poprawnych zapisów adresów IPv6 ma znaczenie nie tylko dla technicznych aspektów ich działania, ale także dla bezpieczeństwa sieci, wydajności i zarządzania adresacją IP, na co zwracają uwagę standardy IETF w dokumentach RFC.
Pytanie 35

Przy jakiej długości fali świetlnej włókno światłowodowe charakteryzuje się najmniejszą tłumiennością?

A. 1550 mm
B. 850 mm
C. 1550 nm
D. 850 nm
Włókna światłowodowe charakteryzują się różnymi długościami fal, przy których osiągają minimalną tłumienność. Długość fali 1550 nm jest uznawana za optymalną dla systemów telekomunikacyjnych, ponieważ w tym zakresie tłumienność jest najmniejsza, co pozwala na dłuższe przesyłanie sygnału bez konieczności stosowania repeaterów. W praktyce, zastosowanie światłowodów o długości 1550 nm jest standardem w długodystansowych transmisjach, takich jak te stosowane w sieciach telekomunikacyjnych i dostępie do internetu. Warto również zauważyć, że przy tej długości fali wykorzystuje się technologie takie jak DWDM (Dense Wavelength Division Multiplexing), które pozwalają na jednoczesne przesyłanie wielu sygnałów w różnych pasmach, co zwiększa efektywność sieci. Zastosowanie tego standardu przyczynia się do lepszej wydajności i większej przepustowości, co jest kluczowe w obecnych systemach komunikacyjnych.
Pytanie 36

Jaki komunikat w protokole SNMP (Simple Network Management Protocol) jest przesyłany z zarządcy do agenta w celu uzyskania wartości obiektu z bazy MIB (Management Information Base)?

A. GetRequest
B. Trap
C. InformRequest
D. GetResponse
W przypadku odpowiedzi Trap, jest to komunikat wysyłany przez agenta do zarządcy, gdy odnotowane zostaną określone zdarzenia, takie jak awarie czy zmiany w systemie, a nie do odczytu wartości obiektów. Użytkownicy często mylą ten komunikat z GetRequest, nie rozumiejąc, że Trap jest jednostronny – to agent informuje o zdarzeniach, a nie nawiązuje interakcji z zarządcą, co jest kluczowe w protokole SNMP. Z kolei odpowiedź InformRequest również jest nieprawidłowa, ponieważ jest używana do komunikacji między zarządcą a agentem, ale w kontekście potwierdzenia odbioru wiadomości, a nie do odczytu danych. Na koniec, GetResponse to komunikat, który agent wysyła w odpowiedzi na GetRequest, co również nie odpowiada na zadane pytanie. Błędem myślowym jest zatem utożsamianie różnych ról, jakie pełnią poszczególne komunikaty w protokole SNMP. Kluczowe jest zrozumienie, że SNMP operuje na specyficznych komunikatach, które mają jasno określone funkcje, co jest fundamentalne w efektywnym zarządzaniu sieciami i urządzeniami. Znajomość tych różnic jest niezbędna dla prawidłowego wykorzystania możliwości, jakie oferuje protokół SNMP w praktyce.
Pytanie 37

Głównym zadaniem pola komutacyjnego w systemie telekomunikacyjnym jest

A. umożliwienie podłączenia łączy sygnalizacyjnych dla sygnalizacji wspólnokanałowej
B. organizacja zasobów systemu telekomunikacyjnego
C. zapewnienie ciągłości działania węzła komutacyjnego
D. umożliwienie nawiązywania połączeń pomiędzy łączami prowadzącymi do węzła komutacyjnego
Zarządzanie zasobami systemu telekomunikacyjnego oraz zapewnienie ciągłości pracy węzła komutacyjnego to istotne elementy funkcjonowania systemów telekomunikacyjnych, ale nie są one podstawowymi funkcjami pola komutacyjnego. Zarządzanie zasobami odnosi się do sposobu, w jaki systemy telekomunikacyjne alokują swoje zasoby, takie jak pasmo, moc sygnału czy procesory, co jest kluczowe dla zapewnienia efektywności operacyjnej. Niewłaściwe rozumienie tej koncepcji może prowadzić do błędnych wniosków, sugerujących, że pole komutacyjne pełni rolę zarządzającą, podczas gdy jego rola ogranicza się do łączenia połączeń. Podobnie, zapewnienie ciągłości pracy węzła komutacyjnego dotyczy aspektów niezawodności i dostępności systemów telekomunikacyjnych, co jest istotne, ale to nie jest główna funkcja pola komutacyjnego. Wreszcie, umożliwienie dołączenia łączy sygnalizacyjnych dla sygnalizacji wspólnokanałowej dotyczy bardziej szczegółowych aspektów komunikacji, które są istotne na poziomie sygnalizacji, a nie na poziomie podstawowym, jakim jest zestawienie połączeń. Błędne podejście do zrozumienia roli pola komutacyjnego może prowadzić do dezorientacji w zakresie jego funkcji oraz ogólnych zasad działania systemów telekomunikacyjnych.
Pytanie 38

Jak nazywa się zależność współczynnika załamania medium od częstotliwości fali świetlnej?

A. dyfrakcją
B. interferencją
C. tłumieniem
D. dyspersją
Chociaż dyfrakcja, tłumienie i interferencja są istotnymi zjawiskami optycznymi, nie dotyczą one zależności współczynnika załamania od częstotliwości fali świetlnej. Dyfrakcja to zjawisko, które polega na ugięciu fal świetlnych na przeszkodach lub szczelinach, co prowadzi do charakterystycznych wzorów światła i cienia. Nie jest to związane z załamaniem światła, lecz z jego propagacją. Z kolei tłumienie odnosi się do osłabienia fali świetlnej w wyniku absorpcji lub rozpraszania, co wpływa na intensywność, a nie na załamanie. Interferencja to zjawisko, które występuje, gdy dwie fale świetlne nakładają się na siebie, prowadząc do wzmacniania lub osłabiania sygnału, co również jest różne od załamania. Zrozumienie tych zjawisk jest kluczowe w optyce, ale mylenie ich z dyspersją może prowadzić do nieporozumień w dziedzinie nauki i inżynierii optycznej. Kluczowe jest, aby rozróżniać te pojęcia, ponieważ każde z nich ma swoje unikalne zastosowania i implikacje w projektowaniu układów optycznych oraz w badaniach naukowych.
Pytanie 39

Jaką częstotliwość ma sygnał zgłoszenia centrali abonenckiej?

A. 425 Hz
B. 25 Hz
C. 3 400 Hz
D. 50 Hz
Analizując inne częstotliwości, które zostały podane jako odpowiedzi, można zauważyć, że 50 Hz jest typową częstotliwością stosowaną w systemach zasilania przemysłowego i nie ma zastosowania w kontekście sygnałów telefonicznych. Wykorzystywana jest do przesyłania energii elektrycznej, a nie do sygnalizacji w systemach telekomunikacyjnych. Z kolei częstotliwość 3400 Hz odnosi się do pasma częstotliwości stosowanego w transmisji dźwięku w systemach cyfrowych, ale nie jest bezpośrednio związana z sygnałem zgłoszenia. Używanie tej częstotliwości w kontekście zgłoszeń centrali byłoby mylące i może prowadzić do nieprawidłowego zrozumienia funkcji urządzeń telekomunikacyjnych. Warto również zauważyć, że 25 Hz jest częstotliwością stosowaną w niektórych aplikacjach audio, ale podobnie jak w przypadku 50 Hz, nie ma praktycznego zastosowania w kontekście sygnałów zgłoszeń centrali. Takie błędne interpretacje mogą prowadzić do nieefektywnego projektowania systemów telekomunikacyjnych, co w konsekwencji wpływa na jakość świadczonych usług. Kluczowe w tym kontekście jest zrozumienie, że każda częstotliwość ma swoje konkretne zastosowanie i nie można ich dowolnie stosować zamiennie.
Pytanie 40

Zespół działań związanych z analizą nowego zgłoszenia, przyjęciem żądań abonenta, który się zgłasza (wywołuje) oraz oceną możliwości ich realizacji, to

A. zawieszenie połączenia
B. zestawianie połączenia
C. preselekcja
D. rozmowa
Rozmowa, zawieszenie połączenia oraz zestawianie połączenia są terminami, które w kontekście obsługi zgłoszeń nie odnoszą się właściwie do opisanego procesu preselekcji. Rozmowa to interakcja między abonentem a operatorem, która może być przeprowadzona po zakończeniu etapu preselekcji. W praktyce, rozpoczęcie rozmowy bez wcześniejszej selekcji zgłoszeń prowadzi do chaosu w zarządzaniu czasem i zasobami, co obniża jakość obsługi. Zawieszenie połączenia to technika stosowana w celu tymczasowego przerwania rozmowy, co nie ma związku z procesem wstępnej oceny zgłoszeń. Tego typu działania mogą prowadzić do frustracji abonenta, gdyż nie oferują mu natychmiastowego rozwiązania jego problemu. Zestawianie połączenia to proces łączenia dwóch lub więcej uczestników rozmowy, który również nie ma miejsca w fazie preselekcji. Niezrozumienie tych różnic może prowadzić do nieefektywnej obsługi klienta oraz wydłużenia czasu reakcji na zgłoszenia, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w branży. Kluczowe jest, aby procesy obsługi klienta były dobrze zorganizowane i oparte na efektywnej preselekcji, co z kolei wpływa na satysfakcję klienta oraz efektywność operacyjną organizacji.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej