Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik przemysłu mody
Kwalifikacja: MOD.11 - Organizacja procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 15 kwietnia 2025 09:05
Data zakończenia: 15 kwietnia 2025 09:07

Egzamin niezdany

Wynik: 8/40 punktów (20,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką zasadę należy zastosować, aby poprawnie przygotować nakład materiału?

A. Materiał w nakładzie należy układać, wyrównując warstwy względem jednej krawędzi, unikając ich rozcinania

B. Materiał w nakładzie powinien być układany bez napinania i rozcinania warstw

C. Materiał w nakładzie należy układać równo i luźno

D. Materiał w nakładzie powinien być układany równomiernie i swobodnie

Tak, ułożenie materiału w nakładzie równo i swobodnie to trafny wybór. To naprawdę ważne, by materiał był równomiernie rozłożony, bo dzięki temu cały proces produkcji, jak cięcie czy szycie, idzie znacznie lepiej. Jeśli materiał jest za mocno napięty, to może się odkształcić, a to już z kolei jest problem przy finalnym produkcie. Na przykład w przemyśle tekstylnym, dobre ułożenie materiału zapobiega marszczeniom i sprawia, że wszystko idzie gładko do maszyn szyjących. Warto dodać, że w zgodzie z najlepszymi praktykami, taki styl pracy zmniejsza odpady i sprawia, że wszystko działa sprawniej. W branży odzieżowej często sprawdzają jakość materiału przed obróbką, aby mieć pewność, że wszystko jest dobrze ułożone, co przekłada się na lepszą jakość końcowego produktu.

Pytanie 2

Jakie są wspólne cechy grupy docelowej klientów znanej marki odzieżowej według segmentacji behawioralnej?

A. zachowanie podczas zakupów

B. styl spędzania czasu wolnego

C. typ wykonywanego zawodu

D. przynależność do danego pokolenia

Przynależność pokoleniowa, sposób spędzania czasu wolnego oraz rodzaj wykonywanej pracy zawodowej to cechy, które mogą być użyteczne w segmentacji demograficznej lub psychograficznej, lecz nie mają one kluczowego znaczenia w kontekście segmentacji behawioralnej. Przynależność pokoleniowa odnosi się do wpływu, jaki wiek i doświadczenia historyczne mają na zachowania konsumenckie, ale nie wyjaśnia, jak konkretni klienci zachowują się w procesie zakupowym. Sposób spędzania czasu wolnego może wpływać na zainteresowania klientów, ale nie ujawnia ich działań oraz decyzji zakupowych w sposób bezpośredni. Ponadto rodzaj wykonywanej pracy zawodowej może mieć wpływ na zdolność nabywczą, lecz nie jest to aspekt, który jednoznacznie określa, jak klienci podejmują decyzje przy zakupach. Błędem jest myślenie, że te czynniki mogą zastąpić analizę zachowań zakupowych. Skupienie się na tym, jak klienci rzeczywiście zachowują się podczas zakupów, pozwala firmom na lepsze dostosowywanie ofert i strategii marketingowych. Zrozumienie zachowań klientów, takich jak preferencje związane z kanałami zakupowymi, reakcje na promocje oraz ich lojalność wobec marki, ma kluczowe znaczenie dla skutecznego marketingu oraz budowania relacji z klientami. Ignorowanie tych elementów prowadzi do nieefektywnych kampanii i strat finansowych.

Pytanie 3

Jakie działania związane z przygotowaniem tkanin do produkcji są realizowane przed ich krojeniem?

A. Analiza układalności tkaniny

B. Określenie odporności tkaniny na pilling

C. Ustalenie wytrzymałości tkaniny na rozciąganie

D. Weryfikacja tkaniny pod kątem ilości i jakości

Sprawdzenie materiału pod względem ilości i jakości jest kluczowym etapem przed rozkrojem odzieży, ponieważ zapewnia, że wszystkie komponenty spełniają wymagania produkcyjne. Praktyka ta polega na weryfikacji, czy dostarczona ilość materiału jest zgodna z zamówieniem i czy jego jakość odpowiada normom branżowym. Na przykład, w przypadku produkcji odzieży sportowej istotne jest, aby materiał był odporny na działanie wilgoci oraz posiadał odpowiednią elastyczność, co ma bezpośredni wpływ na komfort użytkowania. Przeprowadzając takie kontrole, można uniknąć sytuacji, w której wadliwy materiał wpływa na jakość finalnego produktu. W branży modowej standardy, takie jak ISO 9001, rekomendują systematyczne podejście do kontroli jakości, co przekłada się na zminimalizowanie ryzyka reklamacji oraz zwiększenie satysfakcji klientów. Dbanie o jakość materiałów przed ich dalszym przetwarzaniem jest zgodne z najlepszymi praktykami w produkcji odzieży, co wpływa na efektywność procesu wytwórczego.

Pytanie 4

Element odzieżowy, który chroni krawędzie przed uszkodzeniem oraz pełni rolę ozdobną, to

A. wkład nośny

B. kieszeń

C. aplikacja

D. lamówka

Aplikacja to element odzieży, który ma na celu dekorację, ale nie zabezpiecza on krawędzi materiału. Aplikacje są często wykorzystywane w modzie, aby nadać odzieży unikalny charakter, ale ich funkcja jest czysto estetyczna, a nie ochronna. Z kolei kieszeń jest praktycznym dodatkiem, który ma służyć do przechowywania drobnych przedmiotów, ale nie spełnia funkcji zabezpieczającej krawędzie odzieży. W kontekście wykończenia krawędzi odzieży, kieszeń nie ma zastosowania, co może prowadzić do błędnych interpretacji. Wkład nośny również nie odnosi się do zabezpieczania krawędzi; jego rolą jest wsparcie struktury odzieży, często w kontekście wzmacniania kształtu. Tego rodzaju elementy są kluczowe w konstrukcji odzieży, ale ich znaczenie nie jest związane z ochroną oraz dekoracją krawędzi. Wiele osób może mylić funkcje poszczególnych elementów, co wynika z braku wiedzy na temat ich przeznaczenia. Kluczowym błędem jest zrozumienie, że każdy z wymienionych elementów ma swoje specyficzne zastosowanie i nie można ich mylić z lamówką, która łączy funkcje ochronne i dekoracyjne w jednym, co jest niezwykle istotne w procesie projektowania i produkcji odzieży.

Pytanie 5

W jakiej temperaturze należy prasować spodnie lniane?

A. 150°C, na mokro

B. 200°C, na mokro

C. 150°C, na sucho

D. 200°C, na sucho

Prasowanie lnianych spodni w temperaturze 200°C na sucho nie jest zalecane, ponieważ brak wilgoci w tym procesie może prowadzić do przypalenia włókien lnu. Len jest materiałem, który wymaga odpowiedniego nawilżenia, aby skutecznie usunąć wszelkie zagniecenia. Prasowanie na sucho w wysokiej temperaturze może skutkować nie tylko trwałymi uszkodzeniami, ale również osłabieniem struktury włókien, co negatywnie wpływa na trwałość odzieży. Odpowiednia metoda prasowania, która polega na wykorzystaniu pary lub wilgoci, jest kluczowa dla zachowania jakości materiału. Z kolei prasowanie w temperaturze 150°C, niezależnie od tego, czy na sucho, czy na mokro, nie jest optymalne dla lnu, ponieważ nie zapewnia wystarczającego ciepła do skutecznego wygładzenia tkaniny. W przypadku 150°C na mokro, wilgoć może pomóc, ale temperatura nie jest wystarczająco wysoka, aby poradzić sobie z głębszymi zmarszczkami. Wiele osób popełnia błąd, sądząc, że niższa temperatura jest zawsze lepsza, co jest mylnym przekonaniem. Przy pracy z naturalnymi materiałami, jak len, kluczowe jest zrozumienie ich właściwości, aby stosować odpowiednie metody konserwacji, a tym samym unikać uszkodzeń, które mogą stawać się widoczne z czasem.

Pytanie 6

Podczas cięcia nakładu przy użyciu krajarki taśmowej można jednocześnie oznaczyć na wszystkich wykrojach

A. punkty montażowe

B. miejsca przyszycia guzików

C. punkty wewnętrzne elementu

D. miejsca naszycia elementu

Punkty montażowe są kluczowym elementem w procesie rozkroju nakładu, ponieważ wyznaczają miejsca, w których poszczególne elementy odzieży będą łączone ze sobą. W kontekście korzystania z krajarki taśmowej, oznaczenie punktów montażowych na wszystkich wykrojach jednocześnie pozwala na zwiększenie efektywności produkcji oraz minimalizację błędów. Dzięki zastosowaniu odpowiednich narzędzi i technologii, takich jak wykrojniki czy szablony, możliwe jest precyzyjne oznaczenie tych punktów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w przemyśle odzieżowym. Zastosowanie standardów jak ISO 3635, który definiuje zasady oznaczania punktów montażowych, jest niezbędne dla zapewnienia wysokiej jakości końcowego produktu. Na przykład, w produkcji odzieży na miarę, dokładne oznaczenie punktów montażowych gwarantuje, że elementy będą idealnie do siebie pasować, co jest kluczowe dla estetyki i funkcjonalności odzieży.

Pytanie 7

W jakim systemie organizacji produkcji odzieży przewidziano wytwarzanie produktu, jeśli wydajność zespołu jest uzależniona od najsłabszego pracownika?

A. Taśmy klasycznej

B. Potokowym

C. Taśmy sekcyjnej

D. Synchro

Odpowiedzi, które nie wskazują na taśmy klasyczne, opierają się na mylnych założeniach dotyczących organizacji produkcji. W przypadku systemu potokowego, cechuje go zorganizowany przepływ materiałów, ale niekoniecznie uwzględnia wydajność najwolniejszego pracownika, co jest kluczowe w kontekście pytania. System ten może być skuteczny w produkcji o dużej różnorodności wyrobów, jednak nie jest on tak elastyczny w synchronizacji pracy jak taśmy klasyczne. Z kolei taśmy sekcyjne zapewniają podział pracy na różne sekcje, co może prowadzić do większej efektywności, ale również nie eliminuje problemu z najsłabszym ogniwem w procesie, które wpływa na całościową wydajność. Wreszcie, system synchro, oparty na synchronizacji między różnymi zadaniami, nie uwzględnia w pełni specyfiki pracy na taśmie klasycznej, gdzie spowolnienie jednego stanowiska może wpływać na cały proces produkcji. Podejścia te mogą wydawać się funkcjonalne, jednak w kontekście specyfiki produkcji odzieżowej i jej ciągłości, kluczowe jest zrozumienie, że wydajność zespołu w tym przypadku jest silnie uzależniona od indywidualnej szybkości pracy najwolniejszego pracownika, co najlepiej opisuje właśnie system taśmy klasycznej.

Pytanie 8

Urządzenie pokazane na rysunku znajduje zastosowanie

A. do wycinania wykrojów z pojedynczych warstw

B. do nacinania zewnętrznych punktów montażowych na wykrojach

C. do numeracji wykrojów

D. do oznaczania punktów wewnętrznych na wykrojach

Urządzenie przedstawione na ilustracji to etykieciarka ręczna, która jest używana do numerowania wykrojów. Etykieciarki tego typu są szeroko stosowane w przemyśle odzieżowym i tekstylnym, gdzie precyzyjne oznakowanie elementów jest kluczowe dla zachowania porządku i efektywności procesu produkcji. Numery na wykrojach pomagają w identyfikacji i śledzeniu poszczególnych części w czasie montażu co jest niezbędne szczególnie w przypadku produkcji masowej gdzie różne elementy mogą być wykonane z podobnych materiałów. Etykieciarki zapewniają szybkie i trwałe oznakowanie co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu produkcją. W praktyce stosowanie takiego urządzenia minimalizuje ryzyko pomyłek podczas montażu oraz ułatwia kontrolę jakościową produktów. Numery na etykietkach mogą również zawierać dodatkowe informacje takie jak kod partii czy specyfikację rozmiaru co dodatkowo wspomaga proces logistyczny i magazynowy. Efektywne wykorzystanie etykieciarek przyczynia się do zwiększenia produktywności i dokładności w cyklu produkcyjnym co jest kluczowe dla konkurencyjności w branży odzieżowej.

Pytanie 9

Fragment dokumentacji technicznej odzieży, w którym graficznie ukazane są, między innymi, wymiary poszczególnych elementów konstrukcyjnych, to rysunek

A. żurnalowy

B. modelowy

C. techniczny

D. instruktażowy

Rysunek techniczny odzieżowy jest kluczowym dokumentem w procesie projektowania i produkcji wyrobów odzieżowych. Jego główną funkcją jest graficzne przedstawienie wszystkich istotnych wymiarów oraz detali konstrukcyjnych poszczególnych elementów odzieży. Współczesne standardy, takie jak ISO 3098, określają zasady tworzenia rysunków technicznych, co zapewnia ich czytelność oraz jednoznaczność. Rysunek techniczny zawiera nie tylko wymiary, ale również oznaczenia materiałów oraz inne istotne informacje, które są niezbędne dla wykonawców. Przykładem zastosowania rysunku technicznego może być projektowanie odzieży sportowej, gdzie precyzyjne wymiary są kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego komfortu i funkcjonalności. Dlatego umiejętność interpretacji rysunku technicznego stanowi podstawę w pracy projektanta czy technologa odzieżowego, umożliwiając skuteczną produkcję zgodną z wymaganiami klientów oraz normami branżowymi.

Pytanie 10

Jakiego rodzaju oznaczenia należy użyć dla punktów montażowych wszycia rękawa do podkroju pachy?

A. Nacięcie punktów montażowych

B. Nawiercenie otworów igłą wiertniczą w punktach montażowych

C. Wprowadzenie nici do punktów montażowych

D. Wprowadzenie cieczy fluoryzującej do punktów montażowych

Zastosowanie nici do oznaczania punktów montażowych może być trudne. To może wprowadzać zamieszanie, bo te nici nie zawsze są czytelne. Choć w niektórych przypadkach dają radę, to przy wszywaniu rękawa do podkroju pachy mogą się przesuwać i powodować błędy w szyciu. Zdarza się, że oznaczenia nici są słabo widoczne, zwłaszcza przy elastycznych materiałach. Użycie cieczy fluoryzującej to też nie najlepszy pomysł, bo mogłaby zostawić trwałe ślady na tkaninie, co szczególnie w delikatnych materiałach na pewno nie jest wskazane. Można też pomyśleć, że nawiertka to dobry sposób, ale w krawiectwie to w ogóle się nie robi, bo może uszkodzić materiał. Te otwory wyglądają nieestetycznie i mogą osłabić materiał, co znacznie utrudnia szycie. Po prostu nikt nie chce, żeby jakość wyrobu końcowego była gorsza przez takie błędne oznaczenia.

Pytanie 11

Jakie elementy dekoracyjne zastosowano w spódnicy przedstawionej na zdjęciu?

A. Godety

B. Kliny

C. Karczki

D. Kontrafałdy

Kontrafałdy to naprawdę ciekawe elementy, które często widać w projektowaniu ubrań, zwłaszcza w spódnicach. To takie fałdy materiału, które są ułożone w przeciwnych kierunkach i schodzą się w jednym miejscu. Dzięki temu efektownie wyglądają i dodają objętości. Z doświadczenia mogę powiedzieć, że te kontrafałdy naprawdę nadają elegancji i struktury klasycznym fasonom. Projektanci chętnie je stosują, bo dodają sylwetce dynamiki i ruchu. Co więcej, kontrafałdy potrafią też ukryć jakieś drobne niedoskonałości, co jest sporym plusem. Widzimy je często w spódnicach wizytowych lub mundurach, gdzie ważna jest swoboda ruchu i ładny wygląd. Dodatkowo, są łatwe do wykonania, co sprawia, że zarówno amatorzy, jak i profesjonaliści je wykorzystują. Pamiętaj tylko, przy projektowaniu trzeba mieć na uwadze odpowiednią ilość materiału, bo kontrafałdy wymagają go trochę więcej. Generalnie ich użycie to dobra zasada w projektowaniu, bo łączy funkcjonalność z estetyką w ubraniach.

Pytanie 12

Który sposób promocji wykorzystuje producent odzieży, wysyłając newsletter do e-maila swoich stałych klientów?

A. Public relations

B. Promocja sprzedaży

C. Marketing bezpośredni

D. Sprzedaż osobista

Wybór odpowiedzi, która wskazuje inne formy promocji, wskazuje na niepełne zrozumienie różnic między nimi a marketingiem bezpośrednim. Sprzedaż osobista odnosi się do interakcji, która zachodzi zazwyczaj w bezpośrednim kontakcie z klientem, gdzie sprzedawca prezentuje produkt osobiście, co nie ma miejsca w przypadku newsletterów. Użytkowanie tego typu komunikacji nie wymaga interakcji twarzą w twarz, ani też nie prowadzi do natychmiastowej transakcji sprzedażowej, co czyni ją niezgodną z definicją sprzedaży osobistej. Z kolei promocja sprzedaży, choć również formą marketingową, koncentruje się na krótkoterminowych strategiach i ofertach mających na celu zwiększenie sprzedaży w danym momencie, takich jak rabaty czy kupony. Newsletter stanowi formę długofalowej komunikacji, a nie jednorazowej promocji. Public relations, natomiast, obejmuje działania mające na celu budowanie wizerunku firmy i zarządzanie relacjami z różnymi interesariuszami, ale również nie obejmuje bezpośredniego kontaktu i zindywidualizowanej komunikacji z klientami, jak ma to miejsce w przypadku newsletterów. Błędne jest zatem myślenie, że te formy promocji mogą być stosowane zamiennie, gdyż każda z nich ma swoją specyfikę i cel.

Pytanie 13

Przed cięciem materiału odzieżowego przeznaczonego do wytwarzania odzieży, zwykle dokonuje się oceny jego jakości oraz ilości, najczęściej przy użyciu

A. warstwowarki

B. przeglądarki

C. mikroskopu

D. lupy tkackiej

Kiedy myślimy o narzędziach do kontroli jakości materiałów odzieżowych, często pojawiają się różnorodne metody, które niekoniecznie są odpowiednie do wstępnej oceny. Warstwowarka, mimo że jest przydatna w procesie krawieckim, nie jest narzędziem do kontroli jakości. Jej główną funkcją jest równoczesne cięcie wielu warstw materiału, co nie dotyczy oceny ich jakości. Użycie mikroskopu do kontroli materiałów odzieżowych jest również niewłaściwe; choć może pomóc w identyfikacji mikroskopijnych defektów tkaniny, jest to zbyt czasochłonne i niepraktyczne w kontekście dużych partii materiału. Lupa tkacka, pomimo że jest używana w niektórych sytuacjach do oceny struktury tkaniny, nie jest idealna do oceny ogólnej jakości i ilości materiałów. W rzeczywistości, korzystanie z tych narzędzi może prowadzić do niepełnej analizy stanu materiału, co może skutkować poważnymi problemami w późniejszych fazach produkcji. Zamiast tego, kluczowe jest, aby skupić się na metodach, które pozwalają na szybką i efektywną kontrolę, jak to ma miejsce w przypadku przeglądarki. Stąd wynika, że błędne podejście do wyboru narzędzi do kontroli jakości może prowadzić do zwiększenia kosztów produkcji i obniżenia standardów jakości finalnych produktów.

Pytanie 14

Jakie cechy materiału można ocenić przed jego rozkrojem przy użyciu metody organoleptycznej?

A. Rodzaje błędów tkackich oraz prawą i lewą stronę materiału

B. Odporność na ścieranie i trwałość wybarwienia materiału

C. Masa powierzchniowa i wytrzymałość materiału na tarcie

D. Sztywność zginania oraz odporność materiału na zgniecenie

Wszystkie inne odpowiedzi dotyczą oceny parametrów materiału, które wymagają bardziej zaawansowanych technik analitycznych, a ich określenie na podstawie metody organoleptycznej jest niewłaściwe. Sztywność zginania i odporność materiału na mięcie to właściwości mechaniczne, które wymagają precyzyjnych pomiarów, często przy użyciu specjalistycznych urządzeń, takich jak maszyny do testowania materiałów. Stąd nie można ich ocenić jedynie poprzez dotyk czy obserwację. Podobnie, odporność na ścieranie i trwałość wybarwienia materiału są parametrami, które powinny być badane w warunkach laboratoryjnych, gdzie można kontrolować zmienne i uzyskać dokładne wyniki. Masa powierzchniowa i wytrzymałość materiału na tarcie również wymagają wykorzystania odpowiednich narzędzi pomiarowych, a nie subiektywnej oceny zmysłowej. Zastosowanie tych nieodpowiednich metod prowadzi do błędnych wniosków i decyzji, które mogą skutkować wadliwym produktami, co w dłuższej perspektywie wpływa na satysfakcję klienta oraz reputację producenta. W branży tekstylnej kluczowe jest, aby każdy aspekt oceny materiałów był traktowany z należytą starannością, stosując odpowiednie metody badawcze zgodne z obowiązującymi standardami jakości.

Pytanie 15

Jaką metodę obsługi klienta powinno się stosować w tradycyjnym handlu detalicznym przy sprzedaży odzieży?

A. Preselekcyjną.

B. Własną obsługę.

C. Standardową.

D. Kombinowaną.

W sklepach odzieżowych różne style obsługi mogą wydawać się pomocne, ale nie zawsze są najlepsze. Na przykład, w modelu samoobsługowym klienci mogą czuć się niepewnie, bo nie mają pomocy ze strony pracowników, zwłaszcza gdy chodzi o dobór rozmiaru. Czasami klienci mogą być przytłoczeni ilością ubrań i mogą nie wiedzieć, co wybrać. Tradycyjna obsługa, gdzie pracownicy po prostu wskazują produkty, może być za mało interaktywna, przez co klienci mogą nie czuć się swobodnie, przeglądając asortyment. A mieszana forma, choć wydaje się być lepszym rozwiązaniem, często nie działa tak, jak powinna i klienci mogą czuć, że brakuje im personalizacji. Dziś klienci chcą aktywnie uczestniczyć w zakupach, a to najlepiej wychodzi przez preselekcję, gdzie mają i wolność, i pomoc, gdy tego potrzebują. Zmiany w zachowaniach konsumentów pokazują, że elastyczność i różnorodność interakcji są teraz na wagę złota.

Pytanie 16

Czynnikiem do oznaczania punktów montażowych zewnętrznych na krawędziach wykrojów może być

A. numerator.

B. lagowarka.

C. przyrząd z igłą wiertniczą.

D. maszyna krojcza.

Wybór numeratora jako narzędzia do zaznaczania punktów montażowych na krawędzi wykrojów jest nieodpowiedni, ponieważ narzędzia te służą głównie do oznaczania numerów lub kodów na różnych komponentach, a nie do precyzyjnego oznaczania punktów montażowych. Użycie numeratora w kontekście obróbki tkanin prowadzi do nieczytelności i braku precyzji, co jest kluczowe w dalszym procesie szycia. Ponadto, maszyna krojcza, jako specjalistyczne urządzenie, jest stworzona do precyzyjnych cięć i oznaczeń, co czyni ją bardziej odpowiednim narzędziem w tej sytuacji. Lagowarka, z kolei, jest narzędziem wspomagającym w procesie układania materiału, ale nie służy bezpośrednio do oznaczania punktów montażowych. Przykładem błędnego myślenia jest założenie, że każde narzędzie do oznaczania jest wystarczające do dokładnej obróbki tkanin; w rzeczywistości, każda maszyna ma swoje specyficzne zastosowania, a ich niewłaściwe użycie prowadzi do błędów produkcyjnych. Przyrząd z igłą wiertniczą również nie jest odpowiedni, ponieważ jego zastosowanie dotyczy głównie wiercenia otworów, co nie jest zgodne z celem zaznaczania punktów montażowych. Kluczowe jest zrozumienie, że w procesie produkcji tekstyliów, wybór narzędzi ma bezpośredni wpływ na jakość i efektywność pracy, dlatego należy stosować odpowiednie urządzenia do specyficznych zadań.

Pytanie 17

Jaki układ wzorów powinien być użyty dla gładkiego materiału wełnopodobnego, który ma być wykorzystany do szycia podstawowych spódnic w różnych rozmiarach?

A. Sekcyjny, wielokierunkowy

B. Asymetryczny, pojedynczy

C. Łączony, symetryczny

D. Pojedynczy, symetryczny

Wybór układu łaczonego, symetrycznego dla gładkiego materiału wełnopodobnego przeznaczonego na spódnice podstawowe w różnych rozmiarach jest zgodny z przyjętymi standardami w krawiectwie. Układ ten umożliwia efektywne połączenie różnych elementów spódnicy, co wpływa na jej estetykę i funkcjonalność. W praktyce, zastosowanie układu łaczonego pozwala na uzyskanie gładkiego i jednolitego wyglądu, co jest szczególnie istotne w przypadku materiałów wełnopodobnych, które często mają naturalne właściwości odprowadzające wilgoć i regulujące temperaturę. Układ symetryczny z kolei zapewnia równomierne rozmieszczenie szwów oraz optymalizację użycia materiału, co jest kluczowe dla zmniejszenia odpadów. Przykładem praktycznym może być projektowanie spódnicy o linii A z zastosowaniem paneli, które są zszywane w taki sposób, aby zachować symetrię oraz proporcje w różnych rozmiarach. Dobre praktyki krawieckie podkreślają istotność dostosowywania układu szablonów do specyfiki materiału oraz modelu odzieży, co przekłada się na końcową jakość produktu.

Pytanie 18

Osoby nabywające ubrania oznaczone nazwiskami popularnych projektantów należą do grupy klientów, którzy cenią

A. klasykę i prostotę pielęgnacji

B. modę i oryginalność kroju

C. wygodę oraz przystępną cenę

D. komfort noszenia oraz dostępność artykułu

Błędne odpowiedzi na to pytanie odzwierciedlają mylne przekonania dotyczące grupy klientów poszukujących odzieży projektowanej przez znane marki. Odpowiedzi wskazujące na wygodę i niską cenę jako główne czynniki są nieuzasadnione w kontekście tego segmentu rynku. Klienci, którzy decydują się na zakup odzieży od renomowanych projektantów, często priorytetowo traktują jakość, unikalność i modę, a nie tylko niską cenę czy wygodę. Odzież projektantów jest zazwyczaj droższa, co oznacza, że konsumenci szukają wartości, która wykracza poza podstawowe potrzeby związane z wygodą czy ceną. Klienci tych marek często cenią sobie również klasykę i łatwość konserwacji, jednak w przypadku odzieży sygnowanej przez znanych projektantów, klasyczne kroje są uzupełnione o nowoczesne akcenty, które mogą wymagać bardziej złożonego utrzymania. Komfort noszenia i dostępność produktu mogą być istotne dla szerokiej grupy konsumentów, jednak klienci inwestujący w markową odzież często koncentrują się na aspektach stylu i indywidualności. Takie myślenie prowadzi do błędnych wniosków, które nie oddają rzeczywistej motywacji i wartości poszukiwanej przez tę grupę klientów.

Pytanie 19

Jaki rodzaj promocji wykorzystuje sprzedawca odzieży, gdy do każdego nabytego przez klienta garnituru dodaje gratis krawat?

A. Promocję sprzedaży

B. Sprzedaż osobista

C. Public relations

D. Marketing bezpośredni

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia różnic między różnymi instrumentami promocji. Marketing bezpośredni, na przykład, odnosi się do bezpośredniej komunikacji z konsumentami, jak kampanie e-mailowe, telemarketing czy reklama w mediach społecznościowych, gdzie kluczowym celem jest dotarcie do konkretnej grupy docelowej. Choć może on wspierać sprzedaż, nie jest to bezpośrednia promocja produktu, lecz raczej narzędzie do budowania relacji. Z kolei sprzedaż osobista polega na bezpośrednim kontakcie sprzedawcy z klientem, gdzie komunikacja twarzą w twarz i umiejętności sprzedażowe odgrywają kluczową rolę. Jest to proces bardziej złożony, który nie polega na dodawaniu gratisów. Public relations koncentruje się na budowaniu wizerunku marki oraz zarządzaniu jej reputacją w społeczeństwie. Działania te mają na celu kreowanie pozytywnego postrzegania marki, ale nie są bezpośrednio związane z promocjami sprzedażowymi. Dlatego mylenie tych pojęć prowadzi do błędnych wniosków i niewłaściwego zrozumienia mechanizmów marketingowych. Kluczowe jest zrozumienie, że każda z tych strategii ma swoje miejsce i czas, ale w przypadku oferowania gratisów bezpośrednio związanych z zakupem, promocja sprzedaży jest odpowiednim i efektywnym narzędziem.

Pytanie 20

Na podstawie załączonych grafik wskaź trendy panujące w modzie.

A. Dyplomatka jako wiodący fason, materiały wełniane, oversizowe szale oraz przezroczyste dodatki

B. Trencz jako dominujący fason, intensywne kolory, oversizowy krój, duże printy

C. Prochowiec jako główny fason, motywy zwierzęce, skórzane paski oraz torebki

D. Redingot jako przeważający fason, duże kieszenie naszywane, intensywne kolory oraz abstrakcyjne wzory

Prochowiec jako fason dominujący jest mniej popularny w obecnych trendach modowych, które skupiają się na bardziej wyrazistych i złożonych stylizacjach. Wzory zwierzęce, choć wciąż obecne w modzie, są traktowane jako bardziej niszowe i często wykorzystywane w akcentach, a nie jako główny motyw. Skórzane paski i torebki, choć stylowe, nie definiują współczesnych trendów w sposób kompleksowy. Dyplomatka i tkaniny wełniane odnajdują swoje miejsce w klasycznych i eleganckich stylizacjach, jednak nie są one dominującym trendem we współczesnej modzie, która stawia na większą różnorodność i eksperymentowanie z formą. Oversizowe szale i transparentne dodatki to elementy bardziej charakterystyczne dla sezonowych kolekcji, ale nie są one kluczowe dla definiowania ogólnych kierunków w modzie. Redingot z dużymi nakładanymi kieszeniami i abstrakcyjnymi wzorami może być interesującym wyborem dla indywidualistów, lecz nasycone kolory są bardziej powszechnie kojarzone z trenczem, który lepiej wpisuje się w aktualne trendy. Skupienie się na funkcjonalności oraz estetyce w modzie odzwierciedla dążenie do tworzenia ubrań, które są zarówno praktyczne, jak i modne, co sprawia, że odpowiedzi bazujące na innych fasonach mogą nie dostarczać pełnego obrazu współczesnych trendów.

Pytanie 21

Kurczliwość, odporność na ścieranie, pilling oraz odbarwienie to cechy użytkowe tkanin, które określane są metodą

A. organoleptyczną przez brakarza

B. laboratoryjną przez brakarza

C. laboratoryjną przez metrologa

D. organoleptyczną przez metrologa

Wybór odpowiedzi, która odnosi się do metod organoleptycznych, jest błędny, ponieważ metody te polegają na subiektywnej ocenie właściwości tkanin przy użyciu zmysłów, takich jak dotyk, wzrok czy zapach. Chociaż organoleptyczne badania są istotne w kontekście ogólnej oceny jakości, nie pozwalają na uzyskanie precyzyjnych i powtarzalnych wyników, które są kluczowe w przypadku właściwości takich jak kurczliwość czy wytrzymałość na tarcie. Organoleptyka może prowadzić do niejednoznacznych wniosków, które zależą od indywidualnych odczuć badacza, co jest niepożądane w kontekście naukowych badań tkanin. Z kolei przypisanie tych badań brakarzowi, który zajmuje się oceną jakości materiałów tekstylnych, w kontekście badań laboratoryjnych jest niewłaściwe. Brakarz może oceniać jakość tkanin na podstawie wizualnych i fizycznych cech, ale nie ma kompetencji w zakresie metrologii. Proszę pamiętać, że badania laboratoryjne prowadzone przez metrologów są zgodne z międzynarodowymi standardami, co zapewnia obiektywność i wiarygodność wyników. W praktyce, nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do produkcji materiałów o słabej jakości, co ma negatywny wpływ na rynki oraz reputację producentów.

Pytanie 22

Wybierając tkaninę do stworzenia damskiego żakietu, kluczowe jest, aby skupić się na jej estetycznych cechach takich jak

A. śliskość, podatność na rozciąganie i strukturę powierzchni

B. układalność, gniotliwość i odporność na pilling

C. ścieralność, elastyczność i skurczliwość

D. przewiewność, higroskopijność i izolacyjność cieplną

Niektóre z wymienionych właściwości tkanin, takie jak ścieralność, rozciągliwość i kurczliwość, mogą być istotne w kontekście użyteczności materiału, jednak nie są one kluczowe dla estetyki żakietu. Ścieralność odnosi się do odporności tkaniny na zużycie w wyniku kontaktu z innymi powierzchniami, co jest ważne w kontekście odzieży roboczej lub sportowej, ale nie w przypadku eleganckich żakietów. Rozciągliwość, czyli zdolność materiału do rozciągania się pod wpływem siły, ma znaczenie, ale w kontekście żakietów zakłada się raczej stabilność kształtu, a nie elastyczność. Kurczliwość, czyli tendencja tkaniny do skurczenia się po praniu, jest problemem, który należy rozwiązać na etapie produkcji, ale nie wpływa bezpośrednio na estetykę. Wybór tkanin powinien być zatem oparty na ich właściwościach estetycznych, a nie na wytrzymałości materiału. Z kolei przewiewność, higroskopijność i izolacyjność cieplna, chociaż są ważnymi właściwościami użytkowymi, nie mają bezpośredniego wpływu na wygląd tkaniny w kontekście formalnego ubioru. Śliskość i struktura powierzchni również mogą mieć znaczenie, ale nie w kontekście estetyki, a bardziej w użytkowaniu i odczuciach noszenia.

Pytanie 23

Podstawowym celem promocji produktów odzieżowych jest

A. wsparcie działań sprzedażowych

B. wyznaczenie kluczowych segmentów rynku

C. wprowadzenie specjalizacji wśród sprzedawców w działach handlowych

D. budowanie wizerunku marki

Kształtowanie wizerunku firmy jest ważnym, ale nie głównym celem promocji wyrobów odzieżowych. Wizerunek marki wpływa na postrzeganie produktów, jednak jego znaczenie różni się od bezpośredniego wspierania sprzedaży. Kształtowanie wizerunku może obejmować działania takie jak budowanie pozytywnej reputacji, co w dłuższej perspektywie może wpływać na sprzedaż, ale nie jest to cel bezpośredni. Określenie priorytetowych segmentów rynku jest również kluczowe, ponieważ pozwala na dopasowanie strategii marketingowej do konkretnych grup docelowych, lecz jest to bardziej element badań rynku niż działania promocyjnego. Wprowadzenie specjalizacji handlowców w działach sprzedaży ma na celu zwiększenie efektywności obsługi klienta, a niekoniecznie promocję produktów. Tego rodzaju podejście, choć istotne, nie prowadzi bezpośrednio do zwiększenia sprzedaży. Prawidłowe zrozumienie różnicy między tymi elementami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania promocją. Nie można zaniedbać znaczenia integracji działań promocyjnych z celami sprzedażowymi, ponieważ brak takiej synergii może prowadzić do nieskutecznych kampanii. Dlatego, z perspektywy strategii marketingowej, należy przyjąć, że wspieranie procesu sprzedaży jest kluczowym celem, a inne aspekty pełnią jedynie rolę wspierającą.

Pytanie 24

Jakie urządzenie tnące powinno być użyte do rozkroju materiału metodą bezkontaktową?

A. Wycinarkę z wiązką światła spójnego emitowaną przez laser

B. Przenośną krajarkę ręczną z nożem tarczowym

C. Stacjonarną maszynę krojczą z nożem taśmowym

D. Automat krojczy - tzw. cutter, z nożem bagnetowym

Zastosowanie stacjonarnej maszyny krojczej z nożem taśmowym do cięcia materiałów jest niewłaściwe w kontekście metod bezkontaktowych. Taśmowe noże wymagają mechanicznego kontaktu z ciętym materiałem, co może prowadzić do jego uszkodzenia oraz zmniejszenia precyzji cięcia. Metody te są odpowiednie dla materiałów, które mogą być poddane mechanicznemu działaniu, ale nie zapewniają takiej dokładności jak technologia laserowa. Przenośna krajarka ręczna z nożem tarczowym także jest przykładem narzędzia, które polega na mechanicznym działaniu, co wprowadza ryzyko nierówności cięcia oraz zmniejsza efektywność, szczególnie przy większych projektach. Z kolei automat krojczy z nożem bagnetowym, choć bardziej zaawansowany, również wymaga fizycznego kontaktu z materiałem, co nie spełnia wymogów metody bezkontaktowej. Częstym błędem w myśleniu jest założenie, że jakiekolwiek urządzenie tnące może być użyte do cięcia bezkontaktowego. W rzeczywistości, efektywność i jakość cięcia są ściśle związane z technologią i metodą, jaką wybieramy, a kontakt mechaniczny często prowadzi do niepożądanych skutków, takich jak zgrzewanie krawędzi czy ich rozrywanie. W nowoczesnym przemyśle kluczowe jest wykorzystywanie metod, które minimalizują uszkodzenia materiału oraz zapewniają wysoką jakość wykonania, dlatego też technologie laserowe stają się standardem w wielu branżach.

Pytanie 25

Które niedociągnięcie zauważone podczas końcowej inspekcji spódnicy podstawowej klasyfikuje się jako błąd konfekcyjny?

A. Zły kolor nici

B. Odklejona taśma wzmacniająca pasek

C. Miejscowe przerzedzenie nitek w podszewce

D. Uszkodzona taśma od zamka

Niewłaściwy kolor nici nie jest błędem konfekcyjnym, lecz błędem materiałowym, który może wpływać na estetykę, ale nie na funkcjonalność spódnicy. Właściwy dobór kolorystyczny nici powinien być zgodny z zaleceniami producenta tkaniny, jednak niewłaściwy kolor nie wpływa na użytkowanie. Uszkodzona taśma zamka to problem techniczny dotyczący mechanizmu, a nie konfekcji odzieży jako takiej. Taki błąd może wynikać z niskiej jakości materiałów lub niewłaściwego montażu, ale nie odnosi się bezpośrednio do konfekcji. Miejscowe rozrzedzenie nitek w podszewce to inny problem dotyczący jakości materiałów, które mogą wpływać na komfort noszenia, ale nie jest bezpośrednio związane z konfekcją. Błędy konfekcyjne dotyczące wykonania, jak niestaranny szew czy źle umiejscowiony element, mają bezpośredni wpływ na funkcjonalność odzieży. W praktyce, aby zminimalizować błędy konfekcyjne, ważne jest przestrzeganie standardów jakości w każdym etapie produkcji, od wyboru materiałów po końcowe wykończenia. Należy również regularnie szkolić personel na temat dobrych praktyk, aby zapewnić wysoką jakość produktów końcowych.

Pytanie 26

Jakie są przykłady nośników statycznej reklamy zewnętrznej?

A. bilbordy i słupy reklamowe

B. nadruki na autobusach oraz długopisach reklamowych

C. wywiady w mediach oraz blogi modowe

D. broszury i katalogi

Proszekty i katalogi, wywiady w mediach oraz nadruki na autobusach i długopisach reklamowych reprezentują inne formy promocji, które nie są klasyfikowane jako nieruchoma reklama zewnętrzna. Proszekty i katalogi to materiały drukowane, które głównie służą do dystrybucji wewnętrznej lub podczas wydarzeń, co sprawia, że ich zasięg jest ograniczony i nie dociera do szerokiej grupy odbiorców w przestrzeni publicznej. Wywiady w mediach i blogi modowe mogą być skutecznymi narzędziami marketingowymi, lecz są one formą reklamy w mediach i promocji za pośrednictwem treści, a nie fizycznych nośników. Nadruki na autobusach oraz długopisach są formą reklamy mobilnej lub reklamowej, ale również nie są klasyfikowane jako nieruchoma reklama zewnętrzna. Te podejścia mogą wprowadzać w błąd, ponieważ zachęcają do myślenia o reklamie w kontekście materiałów fizycznych bez uwzględnienia ich umiejscowienia oraz struktury. W rezultacie, niepoprawne wnioski mogą prowadzić do niewłaściwego planowania kampanii reklamowych, które nie osiągają zamierzonych celów. Kluczowe jest rozróżnienie pomiędzy różnymi formami reklamy, aby skutecznie dopasować strategię do oczekiwań i potrzeb rynku.

Pytanie 27

Materiał tkany o osnowie z bawełny oraz wątku z włosia końskiego, utworzony splotem prostym, wykorzystywany w krawiectwie męskim jako wzmocnienie to

A. kamel

B. sztywnik

C. fiszbin

D. włosianka

W odpowiedziach na to pytanie pojawiają się różne tkaniny, które jednak nie pasują do opisanego profilu włosianki. Kamel to rodzaj tkaniny zazwyczaj wytwarzanej z wełny wielbłądziej, która ma inne zastosowania, głównie w odzieży zimowej ze względu na swoje właściwości izolacyjne. Fiszbin to materiał używany w konstrukcjach odzieżowych, przede wszystkim w stanikach, jednak nie jest on tkaniną w klasycznym ujęciu, a raczej elementem utwardzającym, co sprawia, że nie można go zakwalifikować jako materiał wzmacniający w kontekście omawianzym w pytaniu. Sztywnik natomiast to tkanina, która również ma na celu usztywnienie elementów odzieży, ale nie jest wytwarzana z włosia końskiego, co jest kluczowym czynnikiem w określeniu włosianki. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi wynikać mogą z niepełnego zrozumienia właściwości materiałów oraz ich zastosowania w krawiectwie. Osoby mogą mylić różne tkaniny i ich funkcje, co podkreśla konieczność dokładnej znajomości zarówno tekstyliów, jak i technik krawieckich. Zrozumienie, jak materiały wpływają na końcowy produkt, jest kluczowe dla każdego, kto pracuje w branży odzieżowej.

Pytanie 28

Jakie błędy określa się mianem "krzywych stębnówek" w bluzie?

A. Surowcowych

B. Konstrukcyjnych

C. Tkaninowych

D. Konfekcyjnych

Błędy konstrukcyjne dotyczą głównie złego projektowania odzieży, jak na przykład nieodpowiednie szwy czy źle dobrane proporcje. Choć to też wpływa na wygląd końcowego produktu, te błędy różnią się od konfekcyjnych, które są bardziej związane z samym wykonaniem. Błędy surowcowe natomiast dotyczą problemów z materiałem, na przykład z defektami tkanin. Więc te błędy też nie mają nic wspólnego z tym, jak jest szyty worek. Także jak mamy do czynienia z 'krzywymi stębnówkami', musimy patrzeć na jakość szycia, a nie tyle na surowiec. Właściwe rozumienie tych różnic jest ważne dla utrzymania jakości odzieży, bo to kluczowe na każdym etapie produkcji.

Pytanie 29

Który układ szablonów będzie ekonomicznie uzasadniony przy szyciu 200 egzemplarzy sukienek dla dziewczynek w trzech rozmiarach z tkaniny pokazanej na ilustracji?

A. Łączonego dwukierunkowego

B. Pojedynczego jednokierunkowego

C. Pojedynczego dwukierunkowego

D. Łączonego jednokierunkowego

W przypadku tkanin z wzorem który nie wymaga idealnego dopasowania jak w przypadku wzoru w kropki zastosowanie układów jednokierunkowych może prowadzić do nieoptymalnego wykorzystania materiału. Jednokierunkowy układ wymusza układanie wszystkich elementów w jednym kierunku co niepotrzebnie zwiększa ilość odpadu. Jest to podejście często przydatne w przypadku wzorów kierunkowych takich jak paski czy motywy graficzne które muszą być zorientowane w określony sposób aby wyglądały estetycznie. Jednak w przypadku wzorów uniwersalnych takich jak kropki zastosowanie łączonego dwukierunkowego układu jest zdecydowanie bardziej ekonomiczne. Z kolei układ pojedynczy zarówno dwukierunkowy jak i jednokierunkowy nie wykorzystuje w pełni zalet wynikających z łączenia rozmiarów co może prowadzić do zwiększenia kosztów produkcji przy większej liczbie sztuk. Tkaniny o wzorach uniwersalnych pozwalają na większą elastyczność w układaniu szablonów co jest kluczowe przy dążeniu do optymalizacji procesów produkcyjnych. Dlatego zrozumienie właściwości tkaniny i wybór odpowiedniego układu szablonów stanowi fundament efektywnej produkcji odzieżowej w kontekście zarówno ekonomicznym jak i ekologicznym.

Pytanie 30

Jakie elementy fasonu powinny być brane pod uwagę przy tworzeniu sukienki dla krągłych i niskich kobiet, biorąc pod uwagę obecne trendy w modzie?

A. Kloszowy dół sukienki oraz rękaw z bufką

B. Poziome cięcie w talii i szeroki kołnierz

C. Cięcia pionowe i wydłużony dekolt

D. Rękaw raglanowy oraz marszczony dół sukienki

Gdy myślimy o projektowaniu sukienek dla kobiet, które są niskie i mają większe kształty, cięcia poziome w talii oraz duże kołnierze to coś, co może nie zadziałać za dobrze. Cięcia poziome, zwłaszcza te w rejonie talii, mogą prowadzić do poszerzenia sylwetki, co wcale nie jest korzystne dla osób noszących większe rozmiary. To może sprawić, że figura wydaje się bardziej masywna. A duży kołnierz, który niby jest modny, przyciąga uwagę do góry i to wcale nie jest to, co chcemy, kiedy próbujemy zbalansować proporcje. Lepiej postawić na detale, które kierują wzrok w pionie. Jeśli chodzi o marszczony dół sukienki, to też może być problem, bo dodatkowa objętość może sprawić, że wygląd będzie cięższy. Rękaw raglanowy, mimo że jest wygodny, czasami też może nie pomagać, bo jego kształt nie zawsze sprzyja zrównoważeniu proporcji. W modzie nie chodzi tylko o to, by ładnie wyglądać, ale też o to, by było wygodnie. Dlatego warto unikać detali, które mogą zniekształcać naturalne proporcje ciała, a zamiast tego stosować rozwiązania, które poprawiają ogólny wygląd i samopoczucie.

Pytanie 31

Producent luksusowej odzieży dla dojrzałych mężczyzn, który planuje oferować swoje wyroby klientom w ograniczonej liczbie sklepów na danym rynku, powinien przyjąć strategię sprzedaży

A. selektywną

B. intensywną

C. ekskluzywną

D. wyłączną

Strategia intensywna sprzedaży polega na maksymalizacji dostępności produktów poprzez ich umieszczanie w jak największej liczbie punktów sprzedaży, co jest sprzeczne z koncepcją luksusowych marek. Tego rodzaju podejście może prowadzić do deprecjacji wizerunku marki, ponieważ luksusowe produkty zyskują na wartości dzięki ich ograniczonej dostępności. Klienci segmentu premium często poszukują unikalności i ekskluzywności, a strategia intensywna nie spełnia tych wymagań. Podobnie, strategia wyłączna, która koncentruje się na sprzedaży produktów tylko w jednym kanale dystrybucji, może ograniczać możliwość dotarcia do szerszej grupy klientów, co jest niekorzystne dla marki, która chce utrzymywać luksusowy status bez nadmiernej komercjalizacji. Wreszcie, strategia ekskluzywna, choć z pozoru może wydawać się zbliżona do selektywnej, zazwyczaj odnosi się do umowy z jednym lub kilkoma dystrybutorami, co może również prowadzić do ograniczenia w dostępie do rynku. Zrozumienie tych różnych strategii oraz ich konsekwencji jest kluczowe dla właścicieli marek luksusowych, aby uniknąć pułapek związanych z nieodpowiednim pozycjonowaniem i utratą wartości marki.

Pytanie 32

Jaki wzór na tkaninach jest typowy dla stylu dziewczęcego oraz damskiego w okresie wiosna-lato?

A. Krata

B. Pasy

C. Kwadraty

D. Kwiaty

Wybór innych wzorów, takich jak kwadraty, krata czy pasy, nie oddaje w pełni charakterystyki mody wiosennej i letniej dla dziewcząt i kobiet. Kwadraty oraz krata, mimo że są popularnymi wzorami, kojarzą się bardziej z odzieżą casualową i typowo jesienno-zimową. Te motywy mogą budować wrażenie ciężkości i sztywności, co jest sprzeczne z lekkością i świeżością, jaką przynosi wiosna. Dodatkowo, kwadraty i krata są często stosowane w odzieży roboczej lub sportowej, co może ograniczać ich zastosowanie w modzie codziennej. Pasy, z drugiej strony, są uniwersalne i stosowane w różnych stylach, ale w kontekście sezonu wiosenno-letniego ich dominacja nie jest tak wyraźna jak w przypadku wzorów kwiatowych. Pasy mogą być postrzegane jako bardziej formalne, co może wprowadzać zbytnią surowość do letnich stylizacji. Warto zwrócić uwagę, że biorąc pod uwagę aktualne trendy, kluczowe jest zrozumienie, że sezon wiosenny i letni sprzyja eksplorowaniu motywów, które odzwierciedlają radość, lekkość i świeżość, a wzory kwiatowe najlepiej wpisują się w tę estetykę. Właściwy wybór wzorów w modzie nie tylko odzwierciedla aktualne tendencje, ale także wpływa na samopoczucie noszących je osób.

Pytanie 33

Która z metod organizacji produkcji wyróżnia się brakiem podziału pracy oraz brakiem specjalizacji wśród pracowników?

A. Indywidualna

B. Masowa

C. Grupowa

D. Potokowa

Metody masowej, grupowej oraz potokowej organizacji produkcji opierają się na zasadach, które diametralnie różnią się od podejścia indywidualnego. W przypadku produkcji masowej, mamy do czynienia z wyraźnym podziałem pracy i specjalizacją, co nie tylko zwiększa efektywność produkcji, ale również pozwala na znaczące obniżenie kosztów jednostkowych. Pracownicy są odpowiedzialni za wąski zakres działań, co umożliwia im osiąganie wysokiej wydajności, ale kosztem elastyczności i różnorodności umiejętności. W produkcji grupowej, organizacja pracy opiera się na współpracy między zespołem pracowników, którzy realizują zadania razem, co wprowadza elementy koordynacji i komunikacji, a także może prowadzić do większej innowacyjności. Z kolei metoda potokowa, znana również jako linia produkcyjna, jeszcze bardziej uszczegóławia procesy, w których każdy pracownik wykonuje ściśle określone kroki, co maksymalizuje efektywność, ale ogranicza indywidualne podejście do produkcji. Stosowanie tych metod może prowadzić do typowych błędów myślowych, takich jak przekonanie, że większy podział zadań automatycznie wiąże się z wyższą jakością czy wydajnością produkcji. Należy również zauważyć, że w dynamicznie zmieniającym się środowisku rynkowym, organizacje coraz częściej poszukują elastycznych modeli pracy, które kładą nacisk na adaptacyjność, co czyni metodę indywidualną atrakcyjną alternatywą w niektórych kontekstach produkcyjnych.

Pytanie 34

Jakiego typu klejenia warto użyć do podklejenia przodów damskiego płaszcza?

A. Małych wklejek

B. Klejenia wielkopowierzchniowego

C. Wkładów sztywnikowych

D. Tymczasowych połączeń

Wybór tymczasowych złączy jako metody podklejenia przodów płaszcza damskiego jest nieodpowiedni, ponieważ takie połączenia nie zapewniają trwałości oraz pełnej stabilności, co jest kluczowe w odzieży wierzchniej. Tymczasowe złącza mogą być stosowane w procesie szycia lub dopasowywania, ale nie nadają się do ostatecznego montażu elementów, które muszą wytrzymać codzienne użytkowanie. Małe wklejki, chociaż mogą być użyteczne w niektórych specyficznych zastosowaniach, nie gwarantują odpowiedniej siły połączenia na dużych powierzchniach, co jest kluczowe w miejscach narażonych na większe obciążenia. W przypadku wkładów sztywnikowych, ich zastosowanie polega na wzmocnieniu struktury odzieży, ale nie mają one na celu klejenia elementów odzieży w sposób, który zapewnia ich trwałość. Działania oparte na niewłaściwych założeniach mogą prowadzić do uszkodzeń odzieży, co w efekcie obniża jakość produktu oraz jego estetykę. Wybór odpowiedniej metody obróbki klejowej powinien być oparty na analizie właściwości materiałów oraz przewidywanej eksploatacji odzieży.

Pytanie 35

Za pomocą techniki klejowych wkładów konstrukcyjnych należy połączyć wkład uzupełniający z

A. górną oraz dolną częścią rękawów

B. całą powierzchnią przodu z materiału zasadniczego

C. tyłem na poziomie pach, barków i rozporka

D. wkładem nośnym oraz w obszarze wyłogu z przodu i obłożeniu

Odpowiedzi, które nie uwzględniają wkładu nośnego oraz wyłogu w przodzie i obłożeniu, zdradzają błędne zrozumienie fundamentalnych zasad konstrukcji odzieży. Połączenia w rejonie tyłu, jak sugeruje jedna z odpowiedzi, nie mogą zapewnić odpowiedniej stabilności całości, ponieważ to właśnie przednia część odzieży, w tym wyłóg, odgrywa kluczową rolę w zachowaniu formy oraz właściwego dopasowania. Dodatkowo, łączenie z całą powierzchnią przodu z tkaniny zasadniczej pomija istotny element, jakim jest wkład nośny, który powinien działać jako wsparcie dla wszystkich innych części. Takie podejście nie uwzględnia również różnic w napięciu tkanin oraz ich zachowania w różnych warunkach użytkowania. Analityczne podejście do konstrukcji odzieży powinno opierać się na zrozumieniu, jak różne materiały i techniki mogą współpracować, aby stworzyć produkt końcowy, który jest nie tylko funkcjonalny, ale również estetyczny. Stąd kluczowe jest, aby nie pomijać wkładów nośnych, które zapewniają integralność i wytrzymałość odzieży, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży modowej. W przypadku zastosowania niewłaściwych metod, może dojść do deformacji odzieży, co znacznie obniża jej jakość oraz wartość rynkową.

Pytanie 36

Maksymalna temperatura prasowania letniej sukienki z lnu powinna wynosić nie więcej niż

A. 110°C

B. 180°C

C. 200°C

D. 150°C

Jak wybierasz za niską temperaturę, na przykład 110°C, to może być niezła klapa. Len nie zareaguje dobrze na takie ciepło, bo nie wygładzi się jak trzeba. Efekt jest taki, że tkanina wygląda jakby nie była w ogóle prasowana, a to nie jest fajne, szczególnie latem, kiedy chcemy się ładnie prezentować. Nawet 150°C to niby nie jest zła temperatura, ale może być za niska, żeby dobrze poradzić sobie z zagnieceniami. A 180°C to już krok w stronę ryzyka, bo może te wysokie temperatury zaszkodzić materiałowi, a wtedy całkiem mogą się pojawić przypalenia. Każdy materiał ma swoje wymagania, więc warto je znać. Jak się tego nie przestrzega, to można narobić sobie większych problemów i nawet stracić na ubraniach. W branży odzieżowej dobrze jest trzymać się zasad, żeby wszystko wyglądało tak, jak powinno.

Pytanie 37

Wszywka, która jest używana w odzieży, powinna być

A. umiejscowiona na przedniej stronie wyrobu

B. zamocowana ściegiem zygzakowym

C. trwale połączona z wyrobem

D. w intensywnym kolorze

Nieprawidłowe podejście do mocowania wszywki w odzieży może prowadzić do wielu problemów praktycznych oraz technicznych. Wybór jaskrawego koloru wszywki, choć może wzbudzać zainteresowanie estetyczne, nie ma żadnego znaczenia dla jej funkcjonalności i trwałości. Kolor wszywki nie wpływa na jej zdolność do przetrwania w trudnych warunkach użytkowania ani na przekazywanie istotnych informacji. Z kolei zastosowanie ściegu zygzak do mocowania wszywki może wydawać się atrakcyjne, jednak w praktyce jest to rozwiązanie, które może nie zapewnić wystarczającej wytrzymałości. Ścieg zygzak, jeśli nie jest odpowiednio użyty, może prowadzić do osłabienia struktury materiału i ryzyka oderwania się wszywki w trakcie użytkowania. Wreszcie umieszczanie wszywki na prawej stronie wyrobu również jest złym podejściem, ponieważ wszywki są często umieszczane w miejscach, gdzie nie będą narażone na bezpośrednie działanie, aby nie wpłynęły na komfort noszenia. W branży odzieżowej kluczowe jest, aby mocowanie wszywek było zgodne z obowiązującymi standardami, co zapewnia ich trwałość oraz funkcjonalność. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do nieestetycznego wyglądu odzieży oraz obniżenia jej jakości użytkowej.

Pytanie 38

Funkcja dystrybucji, która obejmuje zbieranie oraz dostarczanie producentom informacji na temat popytu, a także realizowanie transakcji kupna i sprzedaży, to funkcja

A. organizacyjna

B. menedżerska

C. koordynacyjna

D. motywująca

Funkcja koordynacyjna w przedsiębiorstwie jest kluczowym elementem systemu zarządzania, który obejmuje zarówno gromadzenie informacji o popycie, jak i transakcje kupna-sprzedaży. Koordynacja jest procesem, który integruje różne działania i zasoby w organizacji, aby osiągnąć wspólne cele. Przykładem takiej funkcji może być dział logistyki, który nie tylko śledzi zapotrzebowanie rynku, ale także organizuje dostawy produktów do punktów sprzedaży. W praktyce oznacza to, że zespół koordynacyjny musi współpracować z działami sprzedaży, marketingu i produkcji, aby dostarczyć odpowiednie informacje i podjąć decyzje o zamówieniach. Tego typu współpraca jest zgodna z najlepszymi praktykami zarządzania, które zalecają transparentność i komunikację między działami w celu zminimalizowania błędów i optymalizacji procesów. Współczesne przedsiębiorstwa korzystają z narzędzi informatycznych, takich jak systemy ERP, które wspierają procesy koordynacyjne, umożliwiając bieżące śledzenie danych o popycie oraz efektywne zarządzanie łańcuchem dostaw, co jest kluczowe w dynamicznie zmieniającym się otoczeniu rynkowym.

Pytanie 39

Jakie właściwości wyróżniają transport ręczny w kontekście potokowej organizacji produkcji?

A. Rytm pracy zespołu jest uzależniony od czasu przesunięcia taśmy

B. Swobodny rytm pracy w zespole

C. Rytm pracy zespołu zależy od najwolniejszego pracownika

D. Przymusowy rytm pracy w zespole

Wszystkie pozostałe odpowiedzi odzwierciedlają koncepcje, które są sprzeczne z zasadami efektywnej organizacji pracy w kontekście transportu ręcznego w potokowej metodzie organizacji produkcji. Rytm pracy zespołu, uzależniony od czasu przesuwu taśmy, sugeruje mechaniczne podejście do produkcji, które nie uwzględnia indywidualnych możliwości i ograniczeń pracowników. Taki model pracy może prowadzić do frustracji i spadku jakości wydajności, ponieważ nie każdy pracownik jest w stanie dostosować się do narzuconego tempa. Wymuszony rytm pracy w zespole stawia również na sztywność, co negatywnie wpływa na morale i zaangażowanie pracowników. Z kolei stwierdzenie, że rytm pracy zależy od najwolniej pracującego pracownika, prowadzi do błędnego założenia, że cały zespół powinien dostosować się do najsłabszego ogniwa. Taki sposób myślenia nie tylko demotywuje bardziej wydajnych pracowników, ale także nie sprzyja ogólnemu rozwojowi umiejętności w zespole. W praktyce, efektywne grupy robocze powinny być w stanie współpracować i dzielić się wiedzą, co prowadzi do wzrostu ogólnej wydajności, a nie do stagnacji wynikającej z minimalnych starań najsłabszych członków zespołu. Kluczowe w zarządzaniu pracą zespołową jest zatem zwrócenie uwagi na dynamikę i elastyczność, które sprzyjają nie tylko wydajności, ale również zdrowemu środowisku pracy.

Pytanie 40

Technika stosowania wkładów sztywnikowych znajduje zastosowanie w konfekcjonowaniu

A. koszul

B. spódnic

C. kamizelek

D. spodni

Wybór wkładów sztywnikowych w konfekcjonowaniu odzieży jest istotny, a ich niewłaściwe zastosowanie w odniesieniu do kamizelek, spodni czy spódnic prowadzi do niepożądanych efektów. Kamizelki, ze względu na swoją konstrukcję, nie wymagają wkładów sztywnikowych, ponieważ ich forma opiera się na kroju i detalu, który często jest miękki i mniej strukturalny. Użycie wkładów w tym kontekście mogłoby wprowadzić nieodpowiednią sztywność, co negatywnie wpłynęłoby na estetykę oraz wygodę noszenia. Podobnie, w przypadku spodni, które wymagają elastyczności i swobody ruchów, wkłady sztywnikowe mogłyby ograniczać komfort użytkowania. Wkłady te mogą być stosowane w niektórych elementach spodni, takich jak pasy czy kieszenie, ale nie w samym konfekcjonowaniu. Spódnice z kolei, w szczególności te długie i zwiewne, wymagają lekkości i ruchomości materiału; ich konstrukcja opiera się na fałdach i tkaninach, które nie współpracują z sztywnymi wkładami. Typowe błędy myślowe prowadzące do niepoprawnych wniosków często wynikają z błędnego utożsamienia sztywności z jakością, co może wprowadzać w błąd podczas wyboru technik konfekcjonowania. Właściwe podejście do każdego rodzaju odzieży oraz zrozumienie jej specyfiki jest kluczowe dla zapewnienia optymalnych efektów w procesie produkcji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej