Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 17 lutego 2025 19:55
Data zakończenia: 17 lutego 2025 20:04

Egzamin niezdany

Wynik: 12/40 punktów (30,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

ARP (Adress Resolution Protocol) to protokół, który pozwala na przekształcenie adresu IP na

A. nazwa systemu

B. nazwa domeny

C. adres MAC

D. adres e-mail

Odpowiedzi dotyczące odwzorowania adresu IP na inne typy danych, takie jak adres poczty e-mail, nazwa domenowa czy nazwa komputera, wskazują na fundamentalne nieporozumienie dotyczące funkcji protokołu ARP. Adres poczty e-mail jest wykorzystywany do komunikacji w aplikacjach pocztowych i nie ma związku z sieciowym przesyłaniem danych na poziomie sprzętowym. Protokół ARP nie jest zaprojektowany do konwersji adresów IP na adresy e-mail, ponieważ te dwie technologie działają na różnych poziomach architektury sieci. Z kolei nazwa domenowa, używana w systemie DNS (Domain Name System), również nie jest obsługiwana przez ARP. DNS przekształca nazwy domenowe na adresy IP, ale nie zajmuje się adresami sprzętowymi. Podobnie, nazwa komputera odnosi się do identyfikacji hosta w sieci, ale nie może być bezpośrednio związana z fizycznym adresem MAC. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków mogą wynikać z nieznajomości zasad działania każdego z tych protokołów oraz ich roli w komunikacji sieciowej. Zrozumienie, że ARP jest ściśle związany z warstwą łącza danych modelu OSI, a nie z warstwą aplikacji, jest kluczowe dla prawidłowego stosowania i interpretacji tego protokołu w praktyce.

Pytanie 2

Jakie przyporządkowanie: urządzenie - funkcja, którą pełni, jest błędne?

A. Przełącznik - segmentacja sieci na VLAN-y

B. Access Point - bezprzewodowe połączenie komputerów z siecią lokalną

C. Ruter - łączenie komputerów w tej samej sieci

D. Modem - łączenie sieci lokalnej z Internetem

Zrozumienie roli i funkcji urządzeń sieciowych jest kluczowe dla efektywnego projektowania oraz zarządzania sieciami komputerowymi. Przełącznik, który w tej odpowiedzi został przypisany do podziału sieci na VLAN-y, jest urządzeniem, które działa na warstwie drugiej modelu OSI i służy do łączenia urządzeń w ramach lokalnej sieci komputerowej. Przełączniki umożliwiają segregowanie ruchu sieciowego oraz zwiększają wydajność poprzez tworzenie wirtualnych sieci lokalnych (VLAN), co pozwala na lepsze zarządzanie ruchem i zwiększa bezpieczeństwo. Modem, z kolei, jest urządzeniem, które konwertuje sygnały cyfrowe na analogowe i odwrotnie, umożliwiając połączenie między siecią lokalną a Internetem. To sprawia, że modem jest niezbędny w każdym systemie, który wymaga dostępu do globalnej sieci. Access Point to urządzenie, które rozszerza zasięg sieci bezprzewodowej, pozwalając na dostęp do sieci lokalnej dla komputerów i innych urządzeń mobilnych. Odpowiednie przypisanie funkcji do urządzeń jest kluczowe dla poprawnego działania całej infrastruktury sieciowej. Błędy w rozumieniu ról tych urządzeń mogą prowadzić do nieefektywnego projektowania sieci, co z kolei może wpłynąć na wydajność oraz bezpieczeństwo całego systemu. Właściwe przyporządkowanie funkcji do urządzeń w sieci jest nie tylko kwestią techniczną, ale także strategicznym aspektem, który wymaga zrozumienia interakcji pomiędzy różnymi technologiami i ich zastosowaniem w praktyce.

Pytanie 3

Jakie urządzenie umożliwia połączenie sieci lokalnej z siecią rozległą?

A. Most

B. Router

C. Koncentrator

D. Przełącznik

Router to urządzenie sieciowe, które pełni kluczową rolę w łączeniu różnych sieci, w tym sieci lokalnej (LAN) z siecią rozległą (WAN). Jego podstawową funkcją jest kierowanie ruchem danych między tymi sieciami, co osiąga poprzez analizę adresów IP i stosowanie odpowiednich protokołów routingu. Przykładem zastosowania routera jest konfiguracja domowej sieci, gdzie router łączy lokalne urządzenia, takie jak komputery, smartfony czy drukarki, z Internetem. W środowisku korporacyjnym routery są często wykorzystywane do łączenia oddziałów firmy z centralnym biurem za pośrednictwem sieci WAN, co umożliwia bezpieczną komunikację i wymianę danych. Standardy, takie jak RFC 791 dotyczący protokołu IP, definiują zasady działania routerów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie projektowania sieci. Warto również zwrócić uwagę na funkcje dodatkowe routerów, takie jak NAT (Network Address Translation) czy firewall, które zwiększają bezpieczeństwo sieci, co jest szczególnie istotne w kontekście ochrony danych w sieciach rozległych.

Pytanie 4

Port zgodny z standardem RS-232, działający w trybie asynchronicznym, to

A. COM

B. ECP

C. EPP

D. LPT

Wybierając odpowiedzi inne niż COM, można się pogubić, bo te interfejsy są zupełnie różne i mają inne przeznaczenie. LPT, czyli port równoległy, przesyła dane równolegle, co znaczy, że wiele bitów idzie w tym samym czasie. Jest to charakterystyczne dla starszych drukarek i nie spełnia wymagań asynchronicznego przesyłania, które polega na tym, że dane idą jedno po drugim, tak jak w RS-232. ECP i EPP to takie ulepszenia portu równoległego, które przyspieszają przesył danych, ale wciąż działają w trybie równoległym. Wybranie tych odpowiedzi może być efektem niepełnego zrozumienia, jak działają asynchroniczne interfejsy szeregowe w porównaniu do tych równoległych. W praktyce pomylenie ich może stworzyć niezgodności, gdy próbujesz podłączyć urządzenia wymagające konkretnego typu komunikacji. Fajnie jest poznać różnice między tymi interfejsami i umieć je stosować w nowoczesnych technologiach, bo to może zwiększyć efektywność i niezawodność systemów komunikacyjnych.

Pytanie 5

Jakie urządzenie powinno być użyte do podłączenia urządzenia peryferyjnego, które posiada bezprzewodowy interfejs do komunikacji wykorzystujący fale świetlne w podczerwieni, z laptopem, który nie jest w niego wyposażony, ale dysponuje interfejsem USB?

A. A

B. D

C. C

D. B

Pozostałe opcje nie są odpowiednie, bo to różne rodzaje adapterów, które nie działają z podczerwienią. Opcja A to adapter Bluetooth, który służy do łączenia się bezprzewodowo za pomocą fal radiowych, głównie do słuchawek czy klawiatur, ale podczerwieni tu nie ma. Więc to nie jest dobry wybór dla urządzeń IrDA. C w ogóle pokazuje adapter Wi-Fi, który łączy się z sieciami bezprzewodowymi przez standard IEEE 802.11 – jest super do Internetu, ale z podczerwienią się nie dogada. No i jeszcze D, czyli adapter USB OTG, który pozwala podłączać różne urządzenia do smartfonów czy tabletów. Ale to połączenie kablowe i nie ma tu żadnej bezprzewodowej komunikacji. Często ludzie myślą, że wszystkie adaptery USB są uniwersalne, ale to nie do końca prawda. Ważne, żeby umieć rozpoznać, jakie technologie i standardy komunikacyjne są potrzebne, żeby dobrze dobrać urządzenia do wymagań sprzętowych i systemowych, bo to kluczowe w IT.

Pytanie 6

Aby zorganizować pliki na dysku w celu poprawy wydajności systemu, należy:

A. wykonać defragmentację

B. usunąć pliki tymczasowe

C. odinstalować programy, które nie są używane

D. przeskanować dysk programem antywirusowym

Defragmentacja dysku to proces optymalizacji zapisu danych na nośniku magnetycznym. W systemach operacyjnych, które wykorzystują tradycyjne dyski twarde (HDD), pliki są często rozproszone po powierzchni dysku. Gdy plik jest zapisany, może zająć więcej niż jedną lokalizację, co prowadzi do fragmentacji. Defragmentacja reorganizuje te fragmenty, tak aby pliki były zapisane w pojedynczych, sąsiadujących ze sobą lokalizacjach. Dzięki temu głowica dysku twardego ma mniejszą odległość do przebycia, co przyspiesza ich odczyt i zapis. Przykładem zastosowania defragmentacji może być regularne jej przeprowadzanie co kilka miesięcy w przypadku intensywnego użytkowania komputera, co znacznie poprawia wydajność systemu. Warto również wspomnieć, że w przypadku dysków SSD (Solid State Drive) defragmentacja jest niezalecana, ponieważ nie działają one na zasadzie mechanicznego ruchu głowicy. W takich przypadkach zamiast defragmentacji stosuje się inne metody, takie jak TRIM, aby utrzymać wydajność dysku. Dobre praktyki branżowe sugerują, aby defragmentację przeprowadzać na systemach plików NTFS, które są bardziej podatne na fragmentację.

Pytanie 7

Jaką liczbę hostów można podłączyć w sieci o adresie 192.168.1.128/29?

A. 12 hostów

B. 6 hostów

C. 16 hostów

D. 8 hostów

Wybór odpowiedzi wskazującej na 8, 12 lub 16 hostów wynika z nieporozumienia w zakresie zasad adresacji IP i obsługi podziału na podsieci. Każda sieć ma określoną maskę podsieci, która definiuje, ile adresów IP jest dostępnych w danym zakresie. W przypadku maski /29, oznacza to, że trzy bity są przeznaczone dla hostów. W praktyce, z 8 adresów, jakie można wygenerować, dwa są zarezerwowane: jeden dla adresu sieci, a drugi dla adresu rozgłoszeniowego. W związku z tym, jedyną poprawną odpowiedzią jest 6 dostępnych adresów dla hostów. Wybór 8 hostów może wynikać z błędnego założenia, że wszystkie adresy mogą być używane, co jest niezgodne z zasadami inżynierii sieciowej. Odpowiedzi sugerujące 12 lub 16 hostów wynikają z ignorowania podstawowych zasad dotyczących liczby adresów IP, które można uzyskać z danej maski podsieci - w przypadku /29 liczba ta nie może przekraczać 6. Właściwe zrozumienie adresacji IP jest kluczowe w projektowaniu i zarządzaniu sieciami komputerowymi, a pomyłki w tym zakresie mogą prowadzić do niedoborów adresów IP lub problemów z komunikacją w sieci.

Pytanie 8

Ile wynosi pojemność jednowarstwowej płyty Blu-ray?

A. 50GB

B. 25GB

C. 100GB

D. 25MB

Wybór odpowiadający 25MB wykazuje poważne nieporozumienie dotyczące pojemności nowoczesnych nośników danych. 25MB to zaledwie ułamek pojemności jednowarstwowej płyty Blu-ray, co czyni tę odpowiedź całkowicie błędną. W rzeczywistości, standardowe nośniki DVD mają pojemność wynoszącą 4.7GB dla jednowarstwowych i 8.5GB dla dwuwarstwowych, co sprawia, że 25MB jest niespotykane w kontekście nośników optycznych. Odpowiedź 50GB może być myląca, ponieważ odnosi się do pojemności dwuwarstwowej płyty Blu-ray, a nie jednowarstwowej, co wskazuje na pomyłkę w zrozumieniu różnych typów płyt. Z kolei wybór 100GB dotyczy trójwarstwowych płyt Blu-ray, które są stosowane w specyficznych zastosowaniach profesjonalnych, takich jak przechowywanie dużych zbiorów danych w archiwach. Pojęcie pojemności nośników optycznych powinno być oparte na zrozumieniu technologii zapisu, takich jak długość fali lasera i sposób układania ścieżek, a także na umiejętności rozróżnienia różnych typów nośników dostępnych na rynku. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania nośników danych w różnych kontekstach, takich jak produkcja filmów, dystrybucja gier czy przechowywanie danych.

Pytanie 9

Jakie złącze na płycie głównej komputera jest przeznaczone do zamontowania karty graficznej widocznej na powyższym obrazie?

A. AGP

B. ISA

C. PCI-E

D. PCI

Złącze AGP czyli Accelerated Graphics Port było popularnym standardem do instalacji kart graficznych w końcówce lat 90. i na początku lat 2000. jednak jego przepustowość jest znacznie mniejsza w porównaniu do nowszych standardów takich jak PCI-E. AGP działało w trybach 2x 4x i 8x co z czasem okazało się niewystarczające dla coraz bardziej zaawansowanych technologii graficznych. Złącze PCI miało szerokie zastosowanie w różnych komponentach komputerowych ale w przypadku kart graficznych szybko stało się niewystarczające pod względem przepustowości i dlatego zostało zastąpione przez inne bardziej wydajne technologie. ISA to jeszcze starszy standard interfejsu który był powszechnie używany w latach 80. i 90. XX wieku i nie nadaje się do przesyłu danych wymaganych przez nowoczesne karty graficzne. Błędne wybory takie jak AGP PCI czy ISA mogą wynikać z braku aktualnej wiedzy o rozwijających się technologiach komputerowych. Współczesne karty graficzne wymagają złącza które jest w stanie obsłużyć bardzo szybki transfer danych co czyni złącze PCI-E najbardziej odpowiednim wyborem. Często osoby mylą się co do standardów z powodu podobieństwa nazw lub nieznajomości specyfikacji technicznych dlatego ważne jest ciągłe aktualizowanie wiedzy w zakresie rozwoju sprzętu komputerowego szczególnie w dziedzinie technologii graficznych gdzie postęp jest bardzo dynamiczny i szybki. W związku z tym zrozumienie jakie złącze jest odpowiednie dla nowoczesnych kart graficznych jest kluczowe dla skutecznej modernizacji i optymalizacji sprzętu komputerowego co ma bezpośredni wpływ na efektywność i wydajność systemu szczególnie w zastosowaniach wymagających dużej mocy obliczeniowej jak grafika czy gry komputerowe. Poprawne zidentyfikowanie złącza PCI-E jako właściwego dla kart graficznych to krok w stronę wydajnej i nowoczesnej konfiguracji sprzętowej.

Pytanie 10

Jak wygląda liczba 356 w systemie binarnym?

A. 100001100

B. 101100100

C. 110011000

D. 110011010

Przekształcanie liczb z systemu dziesiętnego na system binarny może być mylące, zwłaszcza gdy nie stosujemy właściwego podejścia do obliczeń. W przypadku liczby 356, istotne jest zrozumienie, że każda z podanych opcji to wyniki konwersji, które nie odpowiadają rzeczywistej liczbie. Na przykład, odpowiedź 110011000 sugeruje, że liczba byłaby w przedziale 384-511, co jest niewłaściwe w kontekście liczby 356. Podobnie, 110011010 odpowiadałoby liczbie 410, a 100001100 oznaczałoby 268. Te pomyłki często wynikają z błędów w dzieleniu bywa, że niektórzy nie zapisują reszt w odpowiedniej kolejności lub źle interpretują wyniki dzielenia. Aby uniknąć takich błędów, ważne jest, aby dokładnie przeglądać każdy krok procesu konwersji, a także praktykować z różnymi liczbami, aby zyskać pewność w tej umiejętności. Rekomendowane jest również korzystanie z kalkulatorów binarnych, które mogą szybko i efektywnie przekształcić liczby bez ryzyka błędu ludzkiego. Warto również zaznaczyć, że w systemie binarnym każda cyfra reprezentuje potęgę liczby 2, co jest kluczowym elementem w zrozumieniu konwersji między systemami.

Pytanie 11

Jaki program został wykorzystany w systemie Linux do szybkiego skanowania sieci?

A. webmin

B. iptraf

C. ttcp

D. nmap

ttcp jest używane głównie do testowania przepustowości sieci, ale nie jest narzędziem do skanowania. Działa głównie w kontekście diagnostyki wydajności połączeń TCP, ale na przykład nie wykrywa usług ani hostów. W sumie, to czasami ludzie mylą ttcp z narzędziami do skanowania, bo przydaje się w testach wydajnościowych, ale ogranicza się raczej do analizy przepustowości i opóźnień. z kolei iptraf to narzędzie do monitorowania ruchu na poziomie pakietów. Sprawdza ruch w czasie rzeczywistym, co jest przydatne, żeby wiedzieć, co się dzieje w sieci, ale raczej nie skanuje usług ani hostów. Ipatraf pokazuje statystyki dotyczące protokołów, ale nie skanuje jak nmap. Webmin to z kolei aplikacja do zarządzania systemami Linux przez przeglądarkę internetową. Fajnie, że jest web-based, bo można zarządzać systemem i jego usługami bezpośrednio z przeglądarki. Ale znowu, to nie ma nic wspólnego ze skanowaniem sieci. Zrozumienie, jak różnią się te narzędzia, jest spoko ważne dla efektywnego zarządzania infrastrukturą IT. Trzeba dobrze dobierać narzędzia do zadań, które chcemy wykonać, a nmap w kontekście skanowania to po prostu najlepszy wybór. Takie narzędzie powinno być w każdej skrzynce narzędziowej administratora czy specjalisty ds. bezpieczeństwa IT.

Pytanie 12

Wskaż program do składu publikacji

A. MS Word

B. MS Publisher

C. MS Visio

D. MS Excel

MS Publisher jest specjalistycznym programem do publikacji i projektowania materiałów graficznych, który jest powszechnie używany w branży DTP (Desktop Publishing). Jego główną funkcją jest umożliwienie użytkownikom łatwego tworzenia profesjonalnych publikacji, takich jak ulotki, broszury, plakaty czy newslettery. Dzięki intuicyjnemu interfejsowi i rozbudowanej bibliotece szablonów, MS Publisher pozwala na szybkie projektowanie graficzne, co czyni go idealnym narzędziem dla małych firm oraz osób zajmujących się marketingiem. Program obsługuje różnorodne formaty plików graficznych i tekstowych, co zwiększa jego wszechstronność. W praktyce, MS Publisher wspiera standardy branżowe, takie jak PDF/X, co zapewnia wysoką jakość druku. Użytkownicy mogą także łatwo integrować dane z innych aplikacji Microsoft Office, co pozwala na efektywne zarządzanie treściami. Dodatkowo, MS Publisher oferuje zaawansowane opcje typografii oraz układu, co pozwala na dostosowywanie projektów do indywidualnych potrzeb. Znajomość MS Publisher jest zatem nie tylko przydatna, ale wręcz niezbędna dla wszystkich, którzy pragną tworzyć profesjonalnie wyglądające materiały drukowane.

Pytanie 13

Aby zweryfikować mapę połączeń kabla UTP Cat 5e w sieci lokalnej, konieczne jest wykorzystanie

A. analizatora protokołów sieciowych

B. reflektometru optycznego OTDR

C. testera okablowania

D. reflektometru kablowego TDR

Wybór między reflektometrem kablowym TDR a reflektometrem optycznym OTDR, żeby badać kable UTP Cat 5e, to dość powszechny błąd. Reflektometr TDR działa na zasadzie fal elektromagnetycznych i pomaga znaleźć uszkodzenia, ale głównie w kablach coaxialnych i miedzianych, a nie w UTP. Ludzie często mylą TDR z testerem okablowania, ale to nie to samo. TDR nie testuje ciągłości połączeń jak tester okablowania. Z drugiej strony, OTDR służy do badania kabli światłowodowych, więc nie przyda się do miedzianych, jak UTP Cat 5e. Używanie OTDR do testowania miedzianych kabli to trochę bez sensu. A analizator protokołów sieciowych, choć mega przydatny w diagnostyce sieci, to nie służy do testowania fizycznych cech kabli. On bardziej monitoruje i analizuje dane w sieci, co nie zastąpi tego, co robi tester okablowania. Rozumienie tych narzędzi jest naprawdę ważne dla skutecznej diagnostyki i utrzymania sieci, bo ich złe użycie może prowadzić do pomyłek i zbędnych wydatków na naprawy.

Pytanie 14

Wyświetlony stan ekranu terminala został uzyskany podczas testu realizowanego w środowisku Windows. Techniczny pracownik zdobył w ten sposób informacje o:

C:\>tracert wp.pl
 
 Trasa śledzenia do wp.pl [212.77.100.101]
 przewyższa maksymalną liczbę przeskoków 30
 
  1     2 ms     3 ms     2 ms  192.168.0.1
  2     *        8 ms    10 ms  10.135.96.1
  3     *        *        *     Upłynął limit czasu żądania.
  4     9 ms     7 ms    10 ms  upc-task-gw.task.gda.pl [153.19.0.5]
  5    16 ms     9 ms     9 ms  ci-wp-rtr.wp.pl [153.19.102.1]
  6    91 ms     *       10 ms  zeu.ptr02.adm.wp-sa.pl [212.77.105.29]
  7    11 ms    10 ms    11 ms  www.wp.pl [212.77.100.101]
 
 Śledzenie zakończone.
 
 C:\>

A. możliwościach diagnozowania struktury systemu DNS

B. ścieżce do docelowej lokalizacji

C. sprawności łącza przy użyciu protokołu IPX/SPX

D. poprawności ustawień protokołu TCP/IP

Polecenie tracert nie jest odpowiednie do weryfikacji poprawności konfiguracji protokołu TCP/IP. Aby sprawdzić konfigurację TCP/IP, używa się polecenia ipconfig, które wyświetla konfigurację IP danego komputera, takie jak adres IP, maska podsieci czy brama domyślna. Tracert nie testuje połączeń IPX/SPX, ponieważ ten protokół jest już przestarzały i nie jest używany w nowoczesnych systemach operacyjnych. Tracert koncentruje się na śledzeniu tras pakietów IP. Także, tracert nie jest narzędziem do diagnozowania infrastruktury DNS. Do diagnozowania DNS używa się narzędzi takich jak nslookup lub dig, które pozwalają na sprawdzenie konfiguracji i odpowiedzi serwerów DNS. Typowym błędem jest mylenie funkcjonalności różnych narzędzi sieciowych. Tracert jest skoncentrowany na analizie trasy pakietów IP, co pozwala na identyfikację miejsc, gdzie mogą występować opóźnienia w sieci. Dla administratorów sieci zrozumienie funkcji każdego z narzędzi jest kluczowe do ich odpowiedniego stosowania i uniknięcia błędów w diagnozowaniu problemów sieciowych. Dlatego właściwe rozróżnienie funkcji każdego narzędzia jest kluczowe dla efektywnego zarządzania siecią i rozwiązywania jej problemów.

Pytanie 15

Nierówne wydruki lub bladości w druku podczas korzystania z drukarki laserowej mogą sugerować

A. zagięcie kartki papieru w urządzeniu

B. nieprawidłową instalację sterowników drukarki

C. niedobór tonera

D. uszkodzenia kabla łączącego drukarkę z komputerem

Wyczerpywanie się tonera jest jednym z najczęstszych powodów występowania problemów z jakością wydruków w drukarkach laserowych. Toner jest proszkiem, który podczas drukowania jest nanoszony na papier, a jego niewystarczająca ilość może prowadzić do bladego lub nierównomiernego wydruku. Kiedy toner jest na wyczerpaniu, jego cząsteczki mogą nie być w stanie równomiernie pokryć powierzchni kartki, co objawia się w postaci słabo widocznego tekstu lub braku wydruku w niektórych obszarach. Zgodnie z zaleceniami producentów, regularne monitorowanie poziomu tonera oraz jego wymiana po osiągnięciu określonego poziomu to podstawowe praktyki, które pomagają utrzymać jakość wydruków. Dodatkowo, stosowanie tonerów oryginalnych lub certyfikowanych jest zalecane, aby uniknąć problemów z jakością, a także zapewnić długotrwałą wydajność drukarki. Warto również zauważyć, że stan tonera może wpływać na inne aspekty drukowania, w tym na prędkość wydruku oraz żywotność sprzętu.

Pytanie 16

Regulacje dotyczące konstrukcji systemu okablowania strukturalnego, parametry kabli oraz procedury testowania obowiązujące w Polsce są opisane w normach

A. PN-EN 50310

B. EN 50169

C. EN 50167

D. PN-EN 50173

Norma PN-EN 50173 odnosi się do systemów okablowania strukturalnego w budynkach i przestrzeniach biurowych. Określa ona zasady projektowania, instalacji oraz testowania okablowania, co jest fundamentalne dla zapewnienia wysokiej jakości infrastruktury telekomunikacyjnej. W ramach tej normy opisano różne klasy okablowania, jak również wymagania dotyczące parametrów kabli, takich jak pasmo przenoszenia, tłumienie sygnału czy odporność na zakłócenia. Dzięki zastosowaniu tych norm, inżynierowie mogą projektować sieci, które będą zgodne z aktualnymi standardami technicznymi, co przekłada się na ich niezawodność i wydajność. Przykładem zastosowania tej normy może być projektowanie systemu LAN w nowo powstającym biurowcu, gdzie odpowiednie kable są dobrane na podstawie specyfikacji z PN-EN 50173, co zapewnia ich optymalne działanie w przyszłości.

Pytanie 17

Wykonując polecenie ipconfig /flushdns, można przeprowadzić konserwację urządzenia sieciowego, która polega na

A. zwolnieniu dzierżawy przydzielonej przez DHCP

B. aktualizacji konfiguracji nazw interfejsów sieciowych

C. wyczyszczeniu pamięci podręcznej systemu nazw domenowych

D. odnowieniu dzierżawy adresu IP

Wybór odpowiedzi dotyczących aktualizacji ustawień nazw interfejsów sieciowych, odnowienia dzierżawy adresu IP czy zwolnienia dzierżawy adresu uzyskanego z DHCP, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące funkcji polecenia 'ipconfig /flushdns'. Aktualizacja ustawień nazw interfejsów sieciowych dotyczy zarządzania konfiguracją interfejsów sieciowych, co nie ma związku z buforem DNS. Użytkownicy często mylą te terminy, co prowadzi do błędnych wniosków. Odnowienie dzierżawy adresu IP jest procesem związanym z protokołem DHCP, który ma na celu uzyskanie nowego adresu IP od serwera DHCP. Z kolei zwolnienie dzierżawy adresu uzyskanego z DHCP dotyczy procesu, w którym klient informuje serwer o zakończeniu używania danego adresu IP. Te operacje są związane z zarządzaniem adresami IP w sieci, a nie z buforem DNS. W praktyce, nieprawidłowe wybranie odpowiedzi na takie pytanie może prowadzić do problemów w diagnostyce i rozwiązywaniu problemów z siecią. Zrozumienie roli polecenia 'ipconfig /flushdns' w kontekście zarządzania DNS jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania sieci, dlatego warto poświęcić czas na zapoznanie się z jego działaniem oraz innymi poleceniami z rodziny 'ipconfig', które odnoszą się do konfiguracji sieci.

Pytanie 18

Granice domeny kolizyjnej nie są określane przez porty takich urządzeń jak

A. koncentrator (ang. hub)

B. przełącznik (ang. switch)

C. router

D. most (ang. bridge)

Routery, przełączniki i mosty to urządzenia, które mają zdolność do wydzielania domen kolizyjnych, co jest ich kluczową funkcjonalnością w zarządzaniu ruchem sieciowym. Routery operują na warstwie sieciowej modelu OSI i mają za zadanie kierowanie pakietów danych pomiędzy różnymi sieciami, co pozwala im tworzyć odrębne domeny kolizyjne dla każdej z nich. Przełączniki (ang. switches) działają na warstwie drugiej i są w stanie analizować adresy MAC, aby przesyłać dane tylko do konkretnego portu, co również pozwala na segregowanie ruchu i minimalizowanie kolizji. Mosty (ang. bridges) pełnią podobną funkcję, łącząc różne segmenty sieci i umożliwiając im komunikację, ale także ograniczają domeny kolizyjne, dbając o efektywność przesyłania danych. W kontekście projektowania sieci, błędem jest przyjmowanie, że wszystkie urządzenia mają te same właściwości. Niezrozumienie różnic między tymi technologiami prowadzi do nieefektywnych rozwiązań oraz problemów z wydajnością sieci. Aby unikać takich błędów, konieczne jest gruntowne zapoznanie się z zasadami działania poszczególnych urządzeń oraz ich odpowiednim zastosowaniem zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi.

Pytanie 19

Jaka jest maksymalna prędkość przesyłania danych w sieci lokalnej, w której wykorzystano przewód UTP kat.5e do budowy infrastruktury kablowej?

A. 10 Gb/s

B. 1 Gb/s

C. 10 Mb/s

D. 100 Mb/s

Wybór odpowiedzi, która podaje maksymalne prędkości transmisji danych dotyczące innych kategorii przewodów, może wprowadzać w błąd z uwagi na różnice w specyfikacji i zastosowaniach. Odpowiedź mówiąca o 100 Mb/s odnosi się do standardu 100BASE-T, który jest obsługiwany przez przewody kat. 5, ale nie wykorzystuje pełnych możliwości przewodu kat. 5e. W przypadku 10 Mb/s, to prędkość odpowiada standardowi 10BASE-T, który był popularny w przeszłości, ale nie jest już powszechnie stosowany w nowoczesnych instalacjach. Z kolei odpowiedź wskazująca na 10 Gb/s dotyczy standardu 10GBASE-T, który wymaga przewodów wyższej kategorii, takich jak UTP kat. 6a lub 7, aby zapewnić stabilną transmisję na dłuższych dystansach. Trzeba pamiętać, że wybór odpowiedniego okablowania i standardu transmisji jest kluczowy w projektowaniu sieci, a stosowanie przewodów, które nie spełniają wymagań dla określonej prędkości, może prowadzić do ograniczeń w zakresie wydajności i jakości sygnału. Ważne jest zrozumienie różnic między tymi standardami oraz ich odpowiednich zastosowań w praktyce, aby uniknąć problemów z wydajnością w złożonych środowiskach sieciowych.

Pytanie 20

W dwóch sąsiadujących pomieszczeniach w pewnej firmie występują bardzo silne zakłócenia elektromagnetyczne. Aby osiągnąć jak największą przepustowość podczas działania istniejącej sieci LAN, jakie medium transmisyjne powinno zostać użyte?

A. kabel telefoniczny

B. fale elektromagnetyczne w zakresie podczerwieni

C. skrętkę nieekranowaną

D. kabel światłowodowy

Kabel światłowodowy jest najlepszym rozwiązaniem w przypadku silnych zakłóceń elektromagnetycznych, jak te występujące w przyległych pomieszczeniach. Dzięki wykorzystaniu światła jako medium transmisyjnego, kable światłowodowe są całkowicie odporne na zakłócenia elektromagnetyczne, co zapewnia nieprzerwaną i wysoką przepustowość danych. W zastosowaniach biznesowych, gdzie stabilność i prędkość połączenia są kluczowe, światłowody stają się standardem. Przykłady ich zastosowania obejmują centra danych oraz infrastruktury telekomunikacyjne, gdzie duża ilość danych musi być przesyłana w krótkim czasie. Co więcej, światłowody mogą przesyłać sygnały na dużą odległość bez znacznej degradacji jakości, co jest istotne w dużych biurowcach czy kampusach. Według standardów IEEE, światłowody są zalecane do zastosowań w sieciach lokalnych, zwłaszcza tam, gdzie wymagane są wysokie prędkości oraz niezawodność, co czyni je najlepszym wyborem w warunkach dużych zakłóceń.

Pytanie 21

Jakie są nazwy licencji, które umożliwiają korzystanie z programu w pełnym zakresie, ale ograniczają liczbę uruchomień do określonej, niewielkiej ilości od momentu instalacji?

A. Box

B. Adware

C. Donationware

D. Trialware

Trialware to rodzaj licencji, która pozwala użytkownikom na korzystanie z oprogramowania przez określony czas lub do momentu osiągnięcia limitu uruchomień. Głównym celem trialware jest umożliwienie potencjalnym klientom przetestowania funkcji i możliwości programu przed podjęciem decyzji o zakupie. Zazwyczaj oferuje on pełną funkcjonalność, aby użytkownik mógł ocenić wartość oprogramowania. Przykładowo, wiele programów do edycji grafiki oraz aplikacji biurowych dostępnych jest w wersjach trialowych, które po upływie określonego czasu lub po wykorzystaniu limitu uruchomień przestają działać. W branży oprogramowania przyjęto standard, że trialware powinno być jasno oznaczone, aby użytkownik wiedział, że korzysta z wersji testowej, co jest zgodne z dobrą praktyką transparentności wobec klientów. Dobrze zaprojektowany trialware nie tylko przyciąga nowych użytkowników, ale również buduje zaufanie w marce, co może prowadzić do wyższej konwersji na płatne subskrypcje lub licencje.

Pytanie 22

Który z standardów korzysta z częstotliwości 5 GHz?

A. 802.11g

B. 802.11b

C. 802.11a

D. 802.11

Standard 802.11a, który został wprowadzony w 1999 roku, jest jednym z pierwszych standardów sieci bezprzewodowych, który operuje w paśmie 5 GHz. Ta częstotliwość pozwala na osiągnięcie wyższych prędkości transmisji danych oraz mniejszej interferencji w porównaniu do niższych pasm, takich jak 2.4 GHz. Standard 802.11a oferuje maksymalną przepustowość do 54 Mbps i może być wykorzystywany w różnych zastosowaniach, w tym w biurach oraz w miejscach o dużym zagęszczeniu urządzeń bezprzewodowych. Przykładem zastosowania 802.11a mogą być sieci korporacyjne, gdzie zminimalizowanie zakłóceń i zapewnienie szybkiego dostępu do danych jest kluczowe. Ponadto, technologia ta wykorzystuje modulację OFDM, co zwiększa efektywność przesyłu danych. W praktyce, wdrożenie standardu 802.11a może być korzystne w środowiskach o wysokim natężeniu sygnału, gdzie inne standardy, takie jak 802.11b lub 802.11g, mogą cierpieć z powodu zakłóceń i ograniczonej przepustowości.

Pytanie 23

W przypadku planowania wykorzystania przestrzeni dyskowej komputera do przechowywania oraz udostępniania danych, takich jak pliki oraz aplikacje dostępne w internecie, a także ich zarządzania, komputer powinien być skonfigurowany jako

A. serwer terminali

B. serwer plików

C. serwer aplikacji

D. serwer DHCP

Serwer plików to dedykowane urządzenie lub oprogramowanie, które umożliwia przechowywanie, zarządzanie i udostępnianie plików w sieci. Jego główną funkcją jest archiwizacja i udostępnianie danych, co czyni go kluczowym elementem w wielu organizacjach. Użytkownicy mogą z łatwością uzyskiwać dostęp do plików z różnych urządzeń. Typowym przykładem zastosowania serwera plików jest przechowywanie dokumentów, zdjęć czy multimediów w centralnej lokalizacji, z której mogą one być udostępniane wielu użytkownikom jednocześnie. W praktyce, konfigurując serwer plików, można korzystać z protokołów takich jak SMB (Server Message Block) lub NFS (Network File System), które są standardami w branży. Dobre praktyki obejmują regularne tworzenie kopii zapasowych danych, aby zapobiec ich utracie, oraz stosowanie systemów uprawnień, które kontrolują, kto ma dostęp do określonych plików. Serwery plików są również często implementowane w architekturze NAS (Network-Attached Storage), co zwiększa ich dostępność w sieci.

Pytanie 24

Aby utworzyć ukryty, udostępniony folder w systemie Windows Serwer, należy dodać na końcu jego nazwy odpowiedni znak

A. %

B. &

C. $

D. @

Użycie symbolu '$' na końcu nazwy katalogu w systemie Windows Server jest kluczowe dla tworzenia ukrytych, udostępnionych folderów. Gdy nadamy folderowi nazwę zakończoną tym symbolem, system traktuje go jako ukryty zasób sieciowy, co oznacza, że nie będzie on widoczny w standardowym przeglądaniu zasobów przez użytkowników. Przykładem zastosowania tej funkcji może być sytuacja, gdy administrator chce chronić dane wrażliwe, które są udostępniane tylko wybranym użytkownikom w sieci. Aby utworzyć taki folder, administrator może użyć polecenia 'net share', na przykład: 'net share UkrytyFolder$=C:\UkrytyFolder'. Dobre praktyki sugerują, aby zawsze dokumentować takie zasoby w celu zapobiegania nieporozumieniom wśród zespołu oraz stosować odpowiednie zasady zarządzania dostępem, aby zapewnić, że tylko autoryzowani użytkownicy mają możliwość dostępu do tych ukrytych folderów.

Pytanie 25

Podstawowy rekord uruchamiający na dysku twardym to

A. BOOT

B. MBR

C. NTLDR

D. FDISK

FDISK to narzędzie do partycjonowania dysków, ale to nie jest główny rekord rozruchowy. Jego zadaniem jest robienie partycji - tworzenie, usuwanie czy modyfikowanie ich, ale nie ma to bezpośrednio związku z rozruchem. NTLDR, czyli NT Loader, to program, który odpowiada za ładowanie systemu Windows NT i jego pochodnych. Chociaż jest ważny w procesie rozruchu Windows, to nie jest samym rekordem rozruchowym dysku. NTLDR jest uruchamiany przez MBR, więc w rzeczywistości to MBR uruchamia cały proces. Boot to ogólny termin dotyczący rozruchu, ale nie mówi ci o konkretnym elemencie jak MBR. Często ludzie mylą narzędzia i terminologię związaną z rozruchem systemu i zarządzaniem partycjami. Zrozumienie, co to jest MBR i jak działa z innymi elementami systemu rozruchowego, jest kluczowe dla każdej osoby, która ma do czynienia z komputerami. Umiejętność ogarniania tych wszystkich rzeczy jest podstawą administracji systemów i wsparcia technicznego, co pomaga w rozwiązywaniu problemów związanych z uruchamianiem systemu i zarządzaniem danymi.

Pytanie 26

W przedsiębiorstwie zastosowano adres klasy B do podziału na 100 podsieci, z maksymalnie 510 dostępnymi adresami IP w każdej z nich. Jaka maska została użyta do utworzenia tych podsieci?

A. 255.255.240.0

B. 255.255.254.0

C. 255.255.248.0

D. 255.255.224.0

Wybrane odpowiedzi, takie jak 255.255.224.0, 255.255.240.0 oraz 255.255.248.0, są nieodpowiednie z punktu widzenia wymagań podziału na 100 podsieci z maksymalnie 510 adresami IP dla każdej z nich. Maska 255.255.224.0 (czyli /19) pozwala na jedynie 8 podsieci, co jest niewystarczające w kontekście zadanych wymagań. Ta maska zapewnia 8192 adresy, ale jedynie 4094 z nich może być użyte dla hostów po odjęciu adresu sieciowego i rozgłoszeniowego, co nie spełnia wymogu 100 podsieci. Maska 255.255.240.0 (czyli /20) również nie jest adekwatna, ponieważ daje jedynie 16 podsieci z 4094 adresami hostów w każdej z nich. Maska 255.255.248.0 (czyli /21) oferuje 32 podsieci, ale także nie spełnia wymogu 100 podsieci, przy tym zapewniając 2046 adresów w każdej podsieci. Błędem jest zakładanie, że większa liczba adresów w danej podsieci może zrekompensować mniejszą ich liczbę w podsieciach. Istotne jest zrozumienie, że liczba wymaganych podsieci i liczba dostępnych adresów w każdej z nich są kluczowymi czynnikami przy wyborze odpowiedniej maski podsieci. Aby właściwie podejść do podziału sieci, należy stosować metodyki projektowania sieci, takie jak VLSM (Variable Length Subnet Masking), aby zaspokoić zarówno wymagania dotyczące podsieci, jak i hostów.

Pytanie 27

Wykonanie polecenia attrib +h +s +r przykład.txt w terminalu systemu Windows spowoduje

A. zapisanie tekstu hsr w pliku przykład.txt

B. przypisanie do pliku przykład.txt atrybutów: ukryty, systemowy, tylko do odczytu

C. przypisanie do pliku przykład.txt atrybutów: ukryty, skompresowany, tylko do odczytu

D. ochronę pliku przykład.txt hasłem hsr

Odpowiedzi, które nie odnoszą się do funkcji polecenia attrib, zawierają szereg nieporozumień dotyczących jego działania. Na przykład, stwierdzenie, że polecenie zapisuje ciąg znaków hsr w pliku, jest całkowicie błędne. Polecenie attrib nie wykonuje operacji zapisu, a jedynie zmienia właściwości pliku. Również koncepcja zabezpieczenia pliku hasłem hsr jest myląca, ponieważ atrybuty nadawane przez attrib nie mają nic wspólnego z zabezpieczeniami hasłowymi. Użytkownicy często mylą funkcje atrybutów z innymi metodami ochrony danych, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Ponadto, wskazywanie, że atrybuty to skompresowany zamiast systemowy, nie uwzględnia istotnych różnic między rodzajami atrybutów. Atrybut 'skompresowany' dotyczy mechanizmu redukcji rozmiaru pliku, co nie jest przedmiotem działania polecenia attrib w tym kontekście. Warto zaznaczyć, że zarządzanie atrybutami plików jest kluczowym aspektem administracji systemami, a zrozumienie ich funkcji pozwala na bardziej efektywne zarządzanie danymi oraz ich zabezpieczanie.

Pytanie 28

Wykonanie polecenia ipconfig /renew w trakcie ustawiania interfejsów sieciowych doprowadzi do

A. usunięcia zawartości bufora programu DNS

B. pokazania identyfikatora klasy DHCP dla adapterów sieciowych

C. zwolnienia wszystkich dzierżaw adresów IP z DHCP

D. odnowienia wszystkich dzierżaw adresów IP z DHCP

Polecenie 'ipconfig /renew' jest używane do odnowienia dzierżaw adresów IP przydzielonych przez serwer DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol). Gdy komputer lub urządzenie sieciowe łączy się z siecią, serwer DHCP może przydzielić mu tymczasowy adres IP na określony czas, zwany dzierżawą. Użycie 'ipconfig /renew' informuje klienta DHCP, aby ponownie skontaktował się z serwerem i zaktualizował swoje ustawienia sieciowe, co pozwala przydzielić nowy adres IP lub odnowić istniejący, zapewniając ciągłość połączenia. Jest to szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy adres IP wygasa lub gdy zmienia się konfiguracja sieci, na przykład przy przenoszeniu urządzenia do innej podsieci. W praktyce, administratorzy sieci często stosują to polecenie, aby szybko rozwiązać problemy z połączeniem sieciowym, a także w sytuacjach, gdy urządzenia muszą uzyskać nową konfigurację IP po dokonaniu zmian w infrastrukturze sieciowej. Warto również dodać, że polecenie to powinno być stosowane zgodnie z najlepszymi praktykami zarządzania siecią, aby minimalizować zakłócenia i zapewnić stabilność połączeń.

Pytanie 29

Jak nazywa się metoda dostępu do medium transmisyjnego z detekcją kolizji w sieciach LAN?

A. NetBEUI

B. IPX/SPX

C. WINS

D. CSMA/CD

NetBEUI, WINS i IPX/SPX to protokoły komunikacyjne, które są często mylone z metodami dostępu do medium transmisyjnego, ale nie pełnią one tej samej funkcji co CSMA/CD. NetBEUI to protokół stosowany głównie w małych sieciach lokalnych, który nie wymaga skomplikowanej konfiguracji, ale nie obsługuje wykrywania kolizji, co czyni go mniej efektywnym w bardziej rozbudowanych infrastrukturach. WINS, z kolei, to usługa, która mapuje nazwy komputerów na adresy IP w sieciach Windows, ale nie jest odpowiedzialna za zarządzanie dostępem do medium transmisyjnego. IPX/SPX to zestaw protokołów, który był popularny w sieciach Novell, jednak jego użycie spadło na rzecz TCP/IP i nie zajmuje się mechanizmami wykrywania kolizji. Typowe myślenie, które prowadzi do wyboru tych odpowiedzi, opiera się na skojarzeniu protokołów z funkcjami sieciowymi, a nie na zrozumieniu ich rzeczywistych ról. Użytkownicy mogą uważać, że wszystkie wymienione opcje mają podobne znaczenie, jednak kluczowe jest zrozumienie różnic między metodą dostępu do medium a protokołami komunikacyjnymi. Przy projektowaniu sieci ważne jest, aby wybrać odpowiednie narzędzia i metody zgodne z aktualnymi standardami branżowymi, co zapewnia niezawodność i wydajność transmisji danych.

Pytanie 30

Jakie polecenie w systemie Windows powinno zostać użyte, aby uzyskać wynik zbliżony do tego na załączonym obrazku?

TCP    192.168.0.14:57989    185.118.124.154:http   ESTABLISHED
TCP    192.168.0.14:57997    fra15s17-in-f8:http    ESTABLISHED
TCP    192.168.0.14:58010    fra15s11-in-f14:https  TIME_WAIT
TCP    192.168.0.14:58014    wk-in-f156:https       ESTABLISHED
TCP    192.168.0.14:58015    wk-in-f156:https       TIME_WAIT
TCP    192.168.0.14:58016    104.20.87.108:https    ESTABLISHED
TCP    192.168.0.14:58022    ip-2:http              TIME_WAIT

A. tracert

B. netstat

C. ipconfig

D. ping

Polecenie ping w systemie Windows jest używane do testowania dostępności hosta w sieci IP oraz mierzenia czasu odpowiedzi. Umożliwia ono diagnozowanie problemów z łącznością, ale nie dostarcza szczegółowych informacji o połączeniach sieciowych jak netstat. W przeciwieństwie do netstat, ping koncentruje się wyłącznie na podstawowym sprawdzeniu komunikacji między dwoma punktami w sieci, co czyni go narzędziem niewystarczającym do analizy szczegółowej stanu połączeń sieciowych. Tracert to kolejne polecenie, które ma inne zastosowanie – śledzi i wyświetla ścieżkę pakietu do docelowego hosta w sieci, pokazując przechodzenie przez różne routery. Używane jest głównie do diagnozowania problemów z trasowaniem i opóźnieniami w sieci, lecz nie dostarcza informacji o bieżących stanach połączeń TCP/UDP ani szczegółach wykorzystywanych portów. Natomiast ipconfig służy przede wszystkim do wyświetlania podstawowych informacji o konfiguracji sieciowej interfejsów IP w systemie i pozwala na ich szybkie odświeżenie lub reset. Jest bardzo przydatne do rozwiązywania problemów związanych z konfiguracją sieciową, ale nie oferuje funkcji monitorowania aktywnych połączeń lub analizy ruchu sieciowego. Wszystkie te polecenia mają swoje specyficzne zastosowania i ograniczenia, które czynią je nieodpowiednimi do uzyskania efektywnego przeglądu istniejących połączeń sieciowych jak w przypadku netstat. Wybór odpowiedniego narzędzia do analizy sieciowej zależy od konkretnego problemu, który należy rozwiązać, oraz rodzaju informacji, które są potrzebne do tej analizy. Rozumienie różnic między nimi jest kluczowe dla efektywnego zarządzania i diagnozowania problemów sieciowych w środowisku IT.

Pytanie 31

Jaką maksymalną długość kabla typu skrętka pomiędzy panelem krosowniczym a gniazdem abonenckim przewiduje norma PN-EN 50174-2?

A. 90 m

B. 10 m

C. 50 m

D. 100 m

Długości 10 m i 50 m są znacznie poniżej wymagań określonych w normach dla kabli skrętkowych, co może prowadzić do nieprawidłowych założeń dotyczących instalacji sieciowych. Krótsze kable mogą wydawać się bardziej efektywne, jednak w praktyce mogą ograniczać elastyczność układu sieci. Na przykład, w biurze zaprojektowanym na 10 m długości kabli, może być trudno dostosować rozmieszczenie stanowisk pracy, co prowadzi do zwiększenia kosztów związanych z rozbudową lub przelokowaniem instalacji. Z drugiej strony, długość 100 m przekracza dopuszczalne limity określone przez normę PN-EN 50174-2, co może skutkować degradacją sygnału i obniżeniem wydajności sieci. Długie kable mogą generować większe straty sygnału, co jest szczególnie zauważalne w sieciach działających na wyższych prędkościach, takich jak 1 Gbps czy nawet 10 Gbps. Przekroczenie dopuszczalnej długości może prowadzić do błędów w transmisji danych, co w wielu sytuacjach kończy się koniecznością przeprowadzenia kosztownych napraw lub modyfikacji instalacji. Właściwe zrozumienie długości segmentów kabli i ich wpływu na jakość sieci jest kluczowe dla efektywnego projektowania i wdrażania systemów okablowania strukturalnego.

Pytanie 32

Jaką konfigurację sieciową powinien mieć komputer, który jest częścią tej samej sieci LAN co komputer z adresem 10.8.1.10/24?

A. 10.8.0.101 i 255.255.255.0

B. 10.8.1.101 i 255.255.255.0

C. 10.8.1.101 i 255.255.0.0

D. 10.8.0.101 i 255.255.0.0

Podane odpowiedzi, które nie zawierają poprawnej konfiguracji dla zdefiniowanej sieci, wskazują na typowe nieporozumienia związane z zasadami adresacji IP i maskami podsieci. Na przykład, odpowiedź z adresem 10.8.0.101 i maską 255.255.0.0 jest niepoprawna, ponieważ maska ta pozwala na dużo szerszy zakres adresów, obejmując zarówno 10.8.0.0, jak i 10.8.1.0, co oznacza, że urządzenie z tym adresem IP może nie być w stanie bezpośrednio komunikować się z 10.8.1.10. Podobnie, adres 10.8.1.101 z maską 255.255.0.0 również wykracza poza granice definiowane przez maskę /24, co skutkuje trudnościami w komunikacji w tej samej sieci LAN. Kluczowa różnica między tymi maskami polega na tym, że maska 255.255.0.0 (czyli /16) rozdziela sieć na znacznie większe segmenty, co może prowadzić do problemów z kolizjami i wydajnością, a także do trudności w zarządzaniu. W sieciach, gdzie pożądane jest ograniczenie ruchu do określonych podgrup urządzeń, zaleca się stosowanie węższych masek, takich jak 255.255.255.0. Zrozumienie tych zasad jest fundamentem efektywnego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi, co wpływa na ich stabilność i wydajność.

Pytanie 33

Jakiego rodzaju plik należy stworzyć w systemie operacyjnym, aby zautomatyzować rutynowe działania, takie jak kopiowanie lub tworzenie plików oraz folderów?

A. Konfiguracyjny

B. Wsadowy

C. Początkowy

D. Systemowy

Inicjujący plik nie jest odpowiedni do automatyzacji czynności, ponieważ służy on zazwyczaj do uruchamiania programów lub skryptów w odpowiedzi na określone zdarzenia, a nie do wykonywania serii zadań. Może to prowadzić do pomyłek, gdyż jego zastosowanie nie obejmuje powtarzalnych operacji, które są kluczowe w automatyzacji. Z kolei pliki systemowe, choć mogą pełnić istotną rolę w konfiguracji i działaniu systemu operacyjnego, nie są dedykowane do automatyzacji codziennych zadań użytkownika. Systemowe pliki są bardziej związane z wewnętrznymi operacjami systemu, a ich modyfikacje mogą prowadzić do destabilizacji środowiska operacyjnego. Pliki konfiguracyjne natomiast zawierają ustawienia i preferencje programów, ale również nie są odpowiednie do automatyzacji działań, gdyż ich głównym celem jest definiowanie konfiguracji, a nie wykonywanie aktywnych operacji. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie różnych typów plików i ich zastosowań, co może skutkować nieefektywnym zarządzaniem zadaniami oraz niepotrzebnym zwiększaniem złożoności procesów. W każdym przypadku, kluczowe jest zrozumienie różnicy między typami plików i ich przeznaczeniem, aby skutecznie wykorzystać je w codziennej pracy.

Pytanie 34

Na rysunku zobrazowano schemat

A. karty graficznej

B. przełącznika kopułkowego

C. zasilacza impulsowego

D. przetwornika DAC

Karta graficzna to komponent komputerowy dedykowany do renderowania grafiki i generowania obrazów. Jej kluczowymi elementami są procesor graficzny (GPU) oraz pamięć RAM, które wspólnie odpowiadają za przetwarzanie danych graficznych. Schemat przedstawiony na rysunku nie zawiera elementów typowych dla układów graficznych, takich jak złącza wideo czy procesory przetwarzania grafiki. Przetwornik DAC, czyli cyfrowo-analogowy, służy do konwersji sygnałów cyfrowych na analogowe, co jest istotne w systemach dźwiękowych i telekomunikacyjnych. Tego typu układ zawiera zwykle drabinkę rezystorową i wzmacniacze operacyjne, które nie są obecne w analizowanym schemacie. Przełącznik kopułkowy natomiast to mechaniczny element stosowany w klawiaturach i innych urządzeniach wejściowych, który poprzez fizyczne naciśnięcie zamyka obwód elektryczny. Schemat zasilacza impulsowego zawiera elementy elektroniczne takie jak diody, tranzystory i kondensatory, które umożliwiają efektywną konwersję energii, nie mając zastosowania w kontekście mechanicznych przełączników. Błędy w rozpoznaniu schematu wynikają często z mylenia funkcji i zastosowań poszczególnych komponentów elektronicznych oraz ich charakterystycznych układów w różnych systemach technologicznych. Właściwe rozpoznanie takich rysunków wymaga zrozumienia ich funkcji i sposobu działania, co jest kluczowe przy projektowaniu i naprawie urządzeń elektronicznych.

Pytanie 35

Jaki standard szyfrowania powinien być wybrany przy konfiguracji karty sieciowej, aby zabezpieczyć transmisję w sieci bezprzewodowej?

A. EAP

B. WPA

C. PPP

D. MAC

Wybór standardów szyfrowania w sieciach bezprzewodowych wymaga szczegółowej analizy odpowiednich protokołów. MAC (Media Access Control) nie jest protokołem szyfrowania, lecz odnosi się do warstwy dostępu do medium w modelu OSI. MAC identyfikuje urządzenia w sieci, ale nie zapewnia żadnej formy ochrony danych przesyłanych przez sieć, co czyni go niewłaściwym narzędziem do zabezpieczania transmisji bezprzewodowej. Z kolei PPP (Point-to-Point Protocol) jest protokołem służącym do nawiązywania połączeń punkt-punkt, najczęściej wykorzystywanym w połączeniach dial-up i nie jest dostosowany do pracy w sieciach bezprzewodowych. Oferuje on pewne mechanizmy autoryzacji i szyfrowania, ale nie jest odpowiedni do ochrony sieci WLAN. EAP (Extensible Authentication Protocol) to protokół uwierzytelniania, który jest często używany w połączeniu z WPA lub WPA2, ale nie działa jako samodzielny standard szyfrowania. Błędem jest mylenie EAP z systemem szyfrowania, ponieważ jest to jedynie metoda uwierzytelniania, a nie ochrony danych. Wybierając niewłaściwy standard, narażasz sieć na ataki, dlatego kluczowe jest zrozumienie różnicy między protokołami i ich funkcjami w kontekście bezpieczeństwa sieci bezprzewodowych.

Pytanie 36

Zamieszczone atrybuty opisują rodzaj pamięci

Maksymalne taktowanie	1600 MHz
Przepustowość	PC12800 1600MHz
Opóźnienie	Cycle Latency CL 9,0
Korekcja	Nie
Dual/Quad	Dual Channel
Radiator	Tak

A. SD

B. RAM

C. SWAP

D. flash

Pomimo że różne typy pamięci mogą pełnić ważne funkcje w systemie komputerowym, charakterystyki wymienione w pytaniu zdecydowanie wskazują na pamięć RAM. Swap nie jest fizycznym typem pamięci, lecz założeniem, które polega na wykorzystaniu przestrzeni dyskowej jako rozszerzenia pamięci operacyjnej, co wpływa na wydajność systemu przy braku wystarczającej ilości RAM. Nie posiada on takich parametrów jak taktowanie czy przepustowość, ponieważ jest bardziej związany z organizacją systemu operacyjnego niż z fizycznymi komponentami sprzętowymi. SD (Secure Digital) to format kart pamięci używanych głównie w urządzeniach przenośnych, takich jak aparaty fotograficzne i telefony komórkowe. Chociaż ma swoje własne parametry wydajności, takie jak prędkość odczytu i zapisu, różni się od RAM pod względem zastosowania i technicznych specyfikacji. Pamięć flash, używana w USB i SSD, jest rodzajem trwałej pamięci, która przechowuje dane nawet po odłączeniu zasilania. Parametry takie jak opóźnienie CL czy tryb Dual Channel są specyficzne dla pamięci RAM, ponieważ dotyczą ich zastosowania w kontekście szybkiego, tymczasowego dostępu do danych, co nie jest związane z pamięciami typu flash. Błędne przypisanie tych parametrów do innych typów pamięci wynika z niezrozumienia ich specyficznych zastosowań i charakterystyk technicznych, które są unikalne dla RAM w kontekście wydajności operacyjnej komputerów

Pytanie 37

Jakie miejsce nie jest zalecane do przechowywania kopii zapasowej danych z dysku twardego komputera?

A. Dysk zewnętrzny

B. Inna partycja dysku tego komputera

C. Płyta CD/DVD

D. Pamięć USB

Przechowywanie kopii bezpieczeństwa na innej partycji dysku tego samego komputera może wydawać się na pierwszy rzut oka sensownym rozwiązaniem, jednak takie podejście jest obarczone poważnymi niedociągnięciami. Głównym problemem jest to, że w przypadku awarii sprzętowej, jak np. uszkodzenie dysku twardego, obie partycje mogą stać się niedostępne, co prowadzi do całkowitej utraty danych. Ponadto, wirusy i złośliwe oprogramowanie mogą z łatwością atakować wszystkie partycje znajdujące się na jednym dysku, co stawia pod znakiem zapytania bezpieczeństwo przechowywanych kopii zapasowych. Inne opcje, takie jak dyski zewnętrzne czy pamięci USB, oferują fizyczną separację, co jest kluczowe w kontekście ochrony przed nieprzewidywalnymi zdarzeniami. Często błędnie zakłada się, że jeżeli kopie zapasowe są zrobione na inną partycję, to są one bezpieczne. To myślenie jest mylne i niezgodne z najlepszymi praktykami. Zgodnie z rekomendacjami ekspertów w dziedzinie bezpieczeństwa IT, skuteczne strategie zarządzania danymi obejmują przechowywanie kopii zapasowych w różnych lokalizacjach oraz na różnych nośnikach, co znacząco zwiększa szanse na ich odzyskanie w przypadku awarii. W związku z tym, korzystanie z zewnętrznych nośników i rozdzielanie kopii zapasowych od głównych danych jest kluczową strategią ochrony informacji.

Pytanie 38

Na ilustracji przedstawiono sieć komputerową w danej topologii

A. pierścienia

B. mieszanej

C. gwiazdy

D. magistrali

Topologia pierścienia jest jednym z podstawowych rodzajów organizacji sieci komputerowych. Charakteryzuje się tym że każde urządzenie jest połączone z dwoma innymi tworząc zamknięty krąg. Dane przesyłane są w jednym kierunku co minimalizuje ryzyko kolizji pakietów. Ta topologia jest efektywna pod względem zarządzania ruchem sieciowym i pozwala na łatwe skalowanie. Dzięki temu można ją znaleźć w zastosowaniach wymagających wysokiej niezawodności takich jak przemysłowe sieci automatyki. W praktyce często stosuje się protokół Token Ring w którym dane przesyłane są za pomocą specjalnego tokena. Umożliwia to równomierne rozłożenie obciążenia sieciowego oraz zapobiega monopolizowaniu łącza przez jedno urządzenie. Choć topologia pierścienia może być bardziej skomplikowana w implementacji niż inne topologie jak gwiazda jej stabilność i przewidywalność działania czynią ją atrakcyjną w specyficznych zastosowaniach. Dodatkowo dzięki fizycznej strukturze pierścienia łatwo można identyfikować i izolować problemy w sieci co jest cenne w środowiskach wymagających ciągłości działania. Standardy ISO i IEEE opisują szczegółowe wytyczne dotyczące implementacji tego typu sieci co pozwala na zachowanie kompatybilności z innymi systemami oraz poprawę bezpieczeństwa i wydajności działania.

Pytanie 39

Wskaż porty płyty głównej przedstawione na ilustracji.

A. 1 x RJ45, 4 x USB 2.0, 1.1, 1 x eSATA, 1 x Line Out, 1 x Microfon In, 1 x DVI-A, 1 x HDMI

B. 1 x RJ45, 4 x USB 3.0, 1 x SATA, 1 x Line Out, 1 x Microfon In, 1 x DVI-I, 1 x DP

C. 1 x RJ45, 2 x USB 2.0, 2 x USB 3.0, 1 x eSATA, 1 x Line Out, 1 x Microfon In, 1 x DVI-D, 1 x HDMI

D. 1 x RJ45, 2 x USB 2.0, 2 x USB 3.0, 1 x eSATA, 1 x Line Out, 1 x Microfon In, 1 x DVI-I, 1 x HDMI

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z błędnego rozpoznania portów na płycie głównej. Często spotykanym problemem jest mylenie podobnych do siebie złącz takich jak różne wersje portów DVI. W przypadku odpowiedzi zawierających DVI-D lub DVI-A zamiast DVI-I jest to istotne rozróżnienie gdyż DVI-I obsługuje zarówno sygnały analogowe jak i cyfrowe co nie jest możliwe w przypadku DVI-D (tylko sygnał cyfrowy) ani DVI-A (tylko sygnał analogowy). Kolejnym elementem wprowadzającym w błąd jest zastosowanie różnych wersji USB. Podczas gdy odpowiedź poprawna zawiera jednocześnie USB 2.0 i 3.0 co odpowiada obrazowi błędne opcje mogą zawierać różne liczby portów USB lub mylnie identyfikować ich wersje co wpływa na możliwości transferu danych. Ważne jest tu zrozumienie że USB 3.0 oferuje znacznie wyższą przepustowość co jest kluczowe w nowoczesnych zastosowaniach technologicznych. Odpowiedzi zawierające inne porty takie jak SATA zamiast eSATA również są niepoprawne gdyż eSATA jest zewnętrznym interfejsem przeznaczonym do szybszej komunikacji z zewnętrznymi dyskami co odróżnia go funkcjonalnie od tradycyjnego SATA używanego wewnętrznie. Zrozumienie różnic między tymi standardami jest kluczowe dla poprawnej identyfikacji i zastosowania sprzętu komputerowego w praktyce. Poprawna identyfikacja portów jest fundamentalna nie tylko dla egzaminu ale także dla efektywnego projektowania i konfiguracji systemów komputerowych w rzeczywistych zastosowaniach zawodowych.

Pytanie 40

Do akumulatora w jednostce ALU wprowadzono liczbę dziesiętną 253. Jak wygląda jej reprezentacja binarna?

A. 11111001

B. 11111101

C. 11110111

D. 11111011

W przypadku prób konwersji liczby dziesiętnej 253 na system binarny, niektóre z wybranych odpowiedzi mogą prowadzić do nieporozumień. Aby prawidłowo zrozumieć, dlaczego 11111001, 11111011 oraz 11110111 są błędnymi reprezentacjami, warto przyjrzeć się procesowi konwersji. Liczba dziesiętna 253 w binarnym systemie liczbowym składa się z 8 bitów, gdzie każdy bit reprezentuje potęgę liczby 2, począwszy od 2^0 aż do 2^7. Liczba 253 jest równa 128 + 64 + 32 + 16 + 8 + 4 + 1, co odpowiada binarnej reprezentacji 11111101. Wybór odpowiedzi 11111001 i 11111011 może wynikać z błędów w obliczeniach, takich jak niepoprawne dodanie potęg liczby 2 lub pominięcie pewnych bitów. Na przykład, 11111001 reprezentuje liczbę 121, co jest zdecydowanie zbyt małe, podczas gdy 11111011 odpowiada liczbie 187. Z kolei 11110111 odpowiada liczbie 247. Te typowe błędy myślowe, takie jak dezinformacja dotycząca potęg liczby 2 i ich sumowanie, mogą prowadzić do wybierania niewłaściwych odpowiedzi. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć fundamenty konwersji liczby oraz znać zasady, jakie rządzą systemem binarnym, aby uniknąć podobnych nieporozumień w przyszłości.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej