Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik weterynarii
  • Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
  • Data rozpoczęcia: 6 czerwca 2025 19:22
  • Data zakończenia: 6 czerwca 2025 19:34

Egzamin niezdany

Wynik: 12/40 punktów (30,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Które zwierzę jest wszystkożerne?

A. pies
B. świnia
C. królik
D. koń
Królik jest zwierzęciem roślinożernym, co oznacza, że jego dieta składa się głównie z pokarmów roślinnych, takich jak trawy, zioła i warzywa. Ze względu na budowę układu pokarmowego, króliki nie są w stanie właściwie strawić białka zwierzęcego, co czyni je przypadkiem całkowicie nieodpowiednim do kategorii zwierząt wszystkożernych. Pies, mimo że jest zwierzęciem bardziej uniwersalnym w swoim żywieniu, zasadniczo jest klasyfikowany jako wszystkożerny, ale jego naturalna dieta może być bardziej mięsna od diety świń, co ogranicza jego zdolności przystosowawcze w kontekście żywienia. Koń, podobnie jak królik, jest typowym roślinożercą. Jego dieta opiera się głównie na paszy roślinnej, a brak odpowiednich enzymów trawiennych uniemożliwia mu rozkładanie białek zwierzęcych. Istotnym błędem myślowym jest mylenie pojęcia wszystkożerności z dużą elastycznością dietetyczną, co może prowadzić do nieporozumień w kontekście hodowli i żywienia. Warto zauważyć, że chociaż niektóre z wymienionych zwierząt mogą czasami spożywać pokarm pochodzenia zwierzęcego, nie oznacza to, że są one wszystkożerne w sensie biologicznym. Kluczowe jest zrozumienie, że klasyfikacja zwierząt w oparciu o ich dietę ma fundamentalne znaczenie dla nauki o żywieniu zwierząt oraz ich dobrostanie.
Pytanie 2

Gdzie uchodzi przewód żółciowy?

A. do dwunastnicy
B. do jelita ślepego
C. do jelita biodrowego
D. do odbytnicy
Przewód żółciowy uchodzi do dwunastnicy, co jest kluczowym elementem w procesie trawienia. Żółć, produkowana w wątrobie i magazynowana w pęcherzyku żółciowym, odgrywa istotną rolę w emulgacji tłuszczów, co ułatwia ich trawienie przez enzymy trawienne. Uchodzi ona do dwunastnicy przez bańkę wątrobowo-trzustkową (Vater), gdzie mieszana jest z sokiem trzustkowym, co tworzy optymalne warunki dla działania enzymów. Zrozumienie tej drogi transportu żółci jest kluczowe dla specjalistów zajmujących się gastroenterologią i hepatologią, ponieważ nieprawidłowości w tym procesie mogą prowadzić do poważnych zaburzeń trawienia, takich jak problemy z wchłanianiem tłuszczów i witamin rozpuszczalnych w tłuszczach. Wiedza na temat funkcji układu żółciowego jest również istotna w kontekście diagnostyki i leczenia chorób, takich jak kamica żółciowa, która może blokować przewód żółciowy, prowadząc do zapalenia dróg żółciowych lub zapalenia trzustki. Zapewnienie prawidłowego przepływu żółci do dwunastnicy jest niezbędne dla zachowania zdrowia układu pokarmowego.
Pytanie 3

Niedobór beta karotenu, który jest prowitaminą witaminy A w diecie, ogranicza

A. syntezę białek
B. łamliwość kości
C. krzepliwość krwi
D. widzenie o zmierzchu
Wybór odpowiedzi dotyczącej syntezy białka jest błędny, ponieważ beta karoten nie ma bezpośredniego wpływu na ten proces. Synteza białka jest regulowana przez różne czynniki, takie jak dostępność aminokwasów, hormony i energia metaboliczna, a nie przez ilość beta karotenu w organizmie. Zatem twierdzenie, że niedobór beta karotenu ogranicza syntezę białka, jest mylące i niepoparte dowodami naukowymi. Kolejny błąd dotyczy łamliwości kości; jest to proces, którego głównymi czynnikami ryzyka są niedobory wapnia, witaminy D oraz aktywność fizyczna, a nie beta karoten. Witamina A ma znaczenie dla zdrowia kości, ale jej niedobór nie jest bezpośrednio związany z łamliwością. Krzepliwość krwi również nie jest bezpośrednio związana z poziomem beta karotenu. Proces krzepnięcia jest regulowany przez różne witaminy, głównie K, oraz czynniki krzepnięcia, a nie przez obecność beta karotenu. Zrozumienie tych zależności jest kluczowe w kontekście żywienia i zdrowia, a skupienie się na właściwej diecie jest fundamentem w zapobieganiu niedoborom i ich konsekwencjom dla organizmu.
Pytanie 4

W żywieniu klaczy w trakcie laktacji używana jest mieszanka mineralna w ilości 200 g/szt./dzień. Ile dni wystarczy 15 kg opakowanie tej mieszanki mineralnej dla 5 klaczy przy tej samej dziennej dawce?

A. Na 20 dni
B. Na 15 dni
C. Na 25 dni
D. Na 30 dni
Odpowiedź "Na 15 dni" jest prawidłowa, ponieważ obliczenia związane z dawkowaniem mieszanki mineralnej dla klaczy w laktacji opierają się na prostych zasadach matematycznych. Klacze wymagają 200 g mieszanki mineralnej dziennie. Dla 5 klaczy dzienna dawka wynosi więc 5 klaczy x 200 g = 1000 g, co odpowiada 1 kg. Posiadając 15 kg mieszanki mineralnej, możemy obliczyć, na ile dni wystarczy ta ilość, dzieląc całkowitą ilość mieszanki przez dzienną dawkę: 15 kg / 1 kg/dzień = 15 dni. Warto pamiętać, że odpowiednie żywienie klaczy w okresie laktacji jest kluczowe dla zdrowia zarówno matki, jak i źrebaka, dlatego regularne monitorowanie spożycia suplementów mineralnych jest niezbędne. Utrzymanie zdrowej diety, bogatej w minerały, wspiera produkcję mleka oraz ogólny stan zdrowia klaczy. Standardy żywienia zwierząt gospodarskich, takie jak te opracowane przez amerykański Narodowy Komitet ds. Żywienia Zwierząt Gospodarskich, podkreślają znaczenie odpowiedniego bilansu składników odżywczych w diecie, co ma istotny wpływ na wydajność hodowli.
Pytanie 5

Część przełyku, która jest poszerzona i służy do zbierania, rozmiękczania oraz transportu pokarmu, znajduje się

A. u świń
B. u gęsi
C. u królików
D. u owiec
Odpowiedź 'u gęsi' jest poprawna, ponieważ gęsi posiadają rozwiniętą część przełyku znaną jako żołądek przedżołądkowy, której zadaniem jest gromadzenie pokarmu. Ta struktura nie tylko umożliwia rozmiękczanie pokarmu, ale także przechowuje go przed dalszym trawieniem, co jest szczególnie istotne w przypadku pokarmów o większej twardości, takich jak ziarna czy trawa. Dzięki tej adaptacji, gęsi mogą efektywnie korzystać z zasobów pokarmowych dostępnych w ich naturalnym środowisku. Przykład praktyczny można zaobserwować podczas sezonu wegetacyjnego, kiedy gęsi zbierają się w miejscach bogatych w zioła i nasiona, skąd przechowują pokarm w swojej przełyku, co pozwala im na długotrwałe trawienie i lepsze wykorzystanie składników odżywczych. Taka budowa anatomiczna jest zgodna z zasadami etologii oraz biochemii żywienia zwierząt, które potwierdzają, że różne gatunki mają różnorodne adaptacje do sposobu odżywiania, co jest kluczowe dla ich przetrwania i rozwoju.
Pytanie 6

Oblicz zapotrzebowanie na sianokiszonkę dla gospodarstwa, które posiada 65 krów. Dzienna ilość sianokiszonki wynosi 15 kg na sztukę. Czas karmienia paszą trwa 200 dni. Rezerwa na pasze objętościowe stanowi 20%

A. 975 kg
B. 234 t
C. 195 t
D. 3 t
Aby obliczyć zapotrzebowanie na sianokiszonkę dla gospodarstwa hodującego 65 krów, należy uwzględnić dzienną dawkę sianokiszonki wynoszącą 15 kg na sztukę oraz okres żywienia paszą trwały przez 200 dni. Zatem dzienne zapotrzebowanie na sianokiszonkę dla całego stada wynosi: 65 krów * 15 kg = 975 kg dziennie. Następnie, aby obliczyć całkowite zapotrzebowanie na paszę na 200 dni, należy pomnożyć dzienne zapotrzebowanie przez liczbę dni: 975 kg * 200 dni = 195000 kg, co przekłada się na 195 ton. Jednakże, biorąc pod uwagę 20% rezerwę na pasze objętościowe, musimy zwiększyć tę wartość. Rezerwa 20% oznacza, że musimy dodać do całkowitego zapotrzebowania 20% tej wartości: 195000 kg * 0.2 = 39000 kg. Zatem całkowite zapotrzebowanie z rezerwą wynosi 195000 kg + 39000 kg = 234000 kg, co odpowiada 234 ton. Stosowanie rezerw w paszach objętościowych jest niezwykle istotne w hodowli bydła, ponieważ zapewnia bezpieczeństwo i ciągłość żywienia zwierząt, szczególnie w przypadku nieprzewidzianych okoliczności, takich jak zmiany w dostępności paszy czy jej jakość.
Pytanie 7

Wyrostki kolczyste nie są wyczuwalne, kościec kręgosłupa a także guzy biodrowe i kulszowe nie są widoczne, nasada ogona jest dobrze otłuszczona, sylwetka krowy jest mocno zaokrąglona. Jaką wartość w skali BCS powinno się przypisać krowie mlecznej na podstawie powyższego opisu?

A. 2
B. 5
C. 3
D. 4
Wybór ocen niższych niż 5 wynika z nieprawidłowej interpretacji opisu dotyczącego kondycji ciała krowy. Oceny 2, 3 i 4 wskazują na stany głodzenia lub niedoboru tkanki tłuszczowej, co jest sprzeczne z podanymi informacjami. Ocena 4 może sugerować, że krowa jest w dobrej kondycji, ale nie osiągnęła jeszcze pełnej optymalności, co również nie pasuje do opisu, który wyraźnie wskazuje na nadmiar tkanki tłuszczowej. Przy ocenie kondycji ciała, kluczowe jest zrozumienie, że miskowate kształty oraz brak wyczuwalności wyrostków kolczystych są charakterystyczne dla zwierząt z nadmiarem tkanki tłuszczowej. Typowym błędem jest na przykład pomijanie kontekstu dotyczącego laktacji, co może prowadzić do nieprawidłowych ocen. Właściwe zarządzanie żywieniem i stanem zdrowia zwierząt powinno opierać się na dokładnej ocenie kondycji ciała oraz dostosowywaniu strategii żywieniowych do aktualnych potrzeb fizjologicznych zwierząt, co podkreśla znaczenie poprawnej interpretacji danych dotyczących stanu ciała. Zrozumienie tych aspektów pozwala na zapobieganie problemom zdrowotnym oraz zwiększenie wydajności produkcji mleka.
Pytanie 8

Przed porodem krowy ograniczają kontakty społeczne i poszukują samotności. W jakim okresie przed wycieleniem krowy częściej ryczą, spoglądają za siebie oraz często kładą się i wstają?

A. 7–8 tygodni
B. 5–6 tygodni
C. 1–2 tygodnie
D. 3–4 tygodnie
Analizując odpowiedzi 5–6 tygodni, 3–4 tygodnie oraz 7–8 tygodni, można zauważyć, że nie odzwierciedlają one rzeczywistych zachowań krowy w okresie przed porodem. Odpowiedzi te sugerują, że krowy wykazują oznaki niepokoju i zmian w zachowaniu znacznie wcześniej niż to ma miejsce w rzeczywistości. W rzeczywistości zmiany w zachowaniu, takie jak ryczenie i częste wstawanie, są najbardziej wyraźne na krótko przed samym wycieleniem, czyli w ostatnich 1–2 tygodniach ciąży. Wybór wcześniejszych okresów może wynikać z błędnych przekonań, że krowy zaczynają przygotowywać się do porodu znacznie wcześniej, co jest mylne. W praktyce, w okresie 5–6 tygodni przed porodem, krowy mogą być mniej aktywne i nie wykazywać wyraźnych oznak zbliżającego się porodu. Zrozumienie cyklu reprodukcyjnego bydła oraz jego wpływu na zachowanie jest kluczowe dla efektywnego zarządzania stadem. Właściwe rozpoznawanie symptomów zbliżającego się wycielenia pozwala na lepsze przygotowanie się do procesu porodu oraz na podjęcie stosownych działań, które mogą przyczynić się do jego prawidłowego przebiegu. Kształcenie się w tym zakresie oraz obserwacja zwierząt w codziennym życiu staje się niezbędne dla każdego hodowcy, który pragnie poprawić dobrostan swoich zwierząt oraz efektywność produkcji.
Pytanie 9

Jelito czcze stanowi fragment jelita

A. cienkiego
B. krętego
C. grubego
D. ślepego
Jelito czcze, znane również jako jejunum, jest drugą częścią jelita cienkiego, które odgrywa kluczową rolę w procesie trawienia i wchłaniania substancji odżywczych. W przeciwieństwie do jelita grubego, które odpowiada głównie za wchłanianie wody oraz formowanie stolca, jelito cienkie, a w szczególności jelito czcze, jest miejscem intensywnej absorpcji składników odżywczych, takich jak białka, tłuszcze, węglowodany oraz witaminy. Przykładowo, błony śluzowe jelita czczego są wyspecjalizowane w wchłanianiu aminokwasów i glukozy. Ponadto, jelito czcze ma charakterystyczne fałdy, które zwiększają jego powierzchnię oraz umożliwiają skuteczniejsze wchłanianie. Dobrą praktyką w medycynie jest zrozumienie funkcji i struktury jelita cienkiego, co ma zastosowanie w diagnostyce i leczeniu schorzeń układu pokarmowego, takich jak celiakia czy zespół jelita drażliwego, gdzie zaburzenia wchłaniania mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych.
Pytanie 10

System alkierzowy odnosi się do hodowli zwierząt

A. przez cały rok w obiekcie.
B. na ściółce.
C. na uwięzi.
D. latem na pastwisku, a zimą w obiekcie.
Odpowiedzi, które sugerują inne metody utrzymania zwierząt, nie do końca rozumieją, jak działa system alkierzowy. Utrzymywanie zwierząt na ściółce, mimo że czasami może być dobre, to nie pasuje do założeń tego systemu. Chodzi o to, żeby zwierzęta miały przez cały rok odpowiednią opiekę i stabilne środowisko, a to trudno osiągnąć, jak korzysta się z naturalnej ściółki. Dodatkowo, to może prowadzić do problemów z patogenami i większego ryzyka chorób. Utrzymywanie zwierząt latem na pastwisku, a zimą w budynku, też mija się z celem alkierzowym, bo zakłada sezonowe zmiany w ich miejscu pobytu. To może być stresujące dla zwierząt i wpłynąć na ich zdrowie oraz dietę. A trzymanie ich na uwięzi to już w ogóle nie wpisuje się w nowoczesne standardy hodowlane, które mówią, że zwierzęta powinny mieć odpowiednią przestrzeń do ruchu i interakcji. Taki sposób działania po prostu odbiera im swobodę i naturalne zachowawcze potrzeby.
Pytanie 11

Czy obcinanie części ogona u prosiąt bez użycia znieczulenia może być przeprowadzane?

A. do 2 tygodnia życia
B. maksymalnie do siódmego dnia życia
C. tylko w pierwszym dniu życia
D. w pierwszym miesiącu życia
Odpowiedź "maksymalnie do siódmego dnia życia" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi oraz przepisami dotyczącymi dobrostanu zwierząt, obcinanie ogonów u prosiąt powinno być przeprowadzane w pierwszym tygodniu życia. W tym okresie prosięta są jeszcze na etapie najintensywniejszego wzrostu i rozwijającego się układu nerwowego, co sprawia, że wykonanie tego zabiegu w tym czasie minimalizuje ból i stres. W praktyce, obcinanie ogonów jest stosowane w celu zapobiegania urazom oraz problemom z zachowaniem, które mogą wystąpić w przypadku, gdy prosięta zaczynają się gryźć nawzajem. Warto zaznaczyć, że zabieg ten powinien być wykonywany przez wykwalifikowany personel, który zna najlepsze praktyki i standardy związane z przeprowadzaniem tego typu procedur. Zastosowanie znieczulenia nie jest wymagane w przypadku zabiegów przeprowadzanych w tym krótkim okresie życia, jednak w miarę możliwości powinno się stosować metody minimalizujące ból, co jest zgodne z zasadami dobrostanu zwierząt.
Pytanie 12

Jakie rasy bydła należą do typu mlecznego?

A. polska czerwona oraz limousine
B. holsztyńsko-fryzyjska i hereford
C. charolaise oraz angler
D. jersey i ayrshire
Wybór ras bydła w typie użytkowym mlecznym wymaga znajomości specyfiki poszczególnych ras oraz ich zastosowania w produkcji mlecznej. W przypadku odpowiedzi, które wskazują na charolaise i angler, należy zauważyć, że są to rasy mięsną. Charolaise to rasa znana z wydajności w produkcji mięsa, a nie mleka. Z kolei angler, choć czasami wykorzystywana w systemach mieszanych, nie jest typowym przedstawicielem mlecznego typu bydła. Wybory takie często wynikają z nieporozumienia dotyczącego klasyfikacji ras. Podobnie wybór polskiej czerwonej i limousine nie jest uzasadniony. Polska czerwona to rasa mleczna, ale limousine to rasa mięsna, co podkreśla błędne rozumienie selekcji ras do produkcji mleka. Finally, holsztyńsko-fryzyjska i hereford również nie są poprawnym połączeniem, ponieważ holsztyńsko-fryzyjska jest znana z wysokiej wydajności mlecznej, natomiast hereford to rasa mięsna, co wskazuje na nieprawidłowe zrozumienie różnic między rasami. Prawidłowe podejście do wyboru ras bydła w typie mlecznym powinno bazować na ich właściwościach produkcyjnych i adaptacyjnych, co jest kluczowe dla efektywności hodowli oraz zysków producenta.
Pytanie 13

Które gospodarstwo powinno przygotować plan nawożenia azotem, gdy podmiot prowadzący produkcję rolną utrzymuje obsadę większą niż 60 DJP według stanu średniorocznego?

GospodarstwoGrupa technologiczna zwierzątStan średnioroczny szt.Współczynnik przeliczeniowy na DJP
Ikurczęta brojlery16 0000,0036
IIkrowy451,2
IIItuczniki4800,14
IVbydło opasowe1550,36

A. II
B. III
C. IV
D. I
Wybór odpowiedzi, która nie wskazuje gospodarstwa III, bazuje na niepoprawnym zrozumieniu zasad dotyczących obliczania DJP oraz wymogów prawnych dotyczących planów nawożenia. Gospodarstwa I, II oraz IV nie osiągają wymaganego progu 60 DJP, co oznacza, że nie mają obowiązku sporządzania planu nawożenia azotem. W praktyce, wiele osób błądzi, zakładając, że wystarczy mieć dużą powierzchnię użytków rolnych, aby kwalifikować się do obowiązku sporządzania takiego planu. Kluczową kwestią jest zrozumienie, że DJP uwzględnia nie tylko powierzchnię, ale także typy zwierząt oraz ich liczebność, co ma istotny wpływ na obliczenia. Ponadto, nieświadome ignorowanie wymogów dotyczących nawożenia może prowadzić do problemów, takich jak przekroczenie norm środowiskowych, co z kolei naraża gospodarstwo na kary finansowe oraz negatywne skutki dla środowiska. Nieprzestrzeganie przepisów dotyczących nawożenia azotem ma również dalekosiężne konsekwencje, w tym wpływ na jakość gleby i zdrowie roślin. W związku z tym, zrozumienie podstawowych zasad dotyczących DJP i prawnych wymogów jest kluczowe dla każdego rolnika, który chce zarządzać swoim gospodarstwem w sposób zrównoważony i zgodny z regulacjami.
Pytanie 14

Makuchy, wykorzystywane jako pasza dla zwierząt, są produktem ubocznym, który powstaje podczas wytwarzania

A. oleju
B. cukru
C. piwa
D. mąki
Odpowiedzi związane z mąką, cukrem i piwem są niepoprawne, ponieważ żaden z tych procesów produkcyjnych nie generuje makuchów. Mąka powstaje głównie w wyniku zmielenia zbóż, a jej produkcja nie wiąże się z tworzeniem wartościowych produktów ubocznych w postaci makuchów. W przypadku produkcji cukru z buraków cukrowych lub trzciny cukrowej, odpady są zazwyczaj w postaci melasy czy wiórów, które są wykorzystywane w niewielkim stopniu jako pasza, lecz nie w formie, która przypomina makuchy. Proces warzenia piwa generuje inne odpady, takie jak młóto browarniane, które również różni się od makuchów, gdyż młóto nie jest produktem pochodzącym z tłoczenia jak olej, lecz jest wynikiem fermentacji. Te nieporozumienia mogą prowadzić do mylnego postrzegania, które produkty są znaczące dla przemysłu paszowego. Kluczowe jest zrozumienie, że efektywność wykorzystania produktów ubocznych w przemyśle rolno-spożywczym jest podporządkowana ich specyfice oraz procesowi produkcji, co pozwala na racjonalne i zrównoważone wykorzystanie zasobów.
Pytanie 15

W intensywnym chowie stosuje się przycinanie dziobów.

A. gęsi.
B. kur.
C. kaczek.
D. perliczek.
Gęsi, perliczki i kaczki, pomimo że mogą być hodowane w różnych systemach chowu, nie są przedmiotem praktyki przycinania dziobów w takim samym zakresie jak kury. Gęsi w naturalnym środowisku mają silnie rozwinięte umiejętności żerowania, a ich dzioby są przystosowane do skutecznego zbierania pokarmu. Przycinanie dziobów gęsi mogłoby znacznie ograniczyć ich zdolność do prawidłowego odżywiania się, co w dłuższej perspektywie mogłoby prowadzić do problemów zdrowotnych oraz obniżenia dobrostanu zwierząt. Z kolei perliczki, które również są nieco mniej agresywne w porównaniu do kur, zwykle nie wymagają przycinania dziobów, ponieważ ich zachowania społeczne są mniej skomplikowane, co ogranicza ryzyko kanibalizmu. Kaczki, będące ptakami wodnymi, z reguły mają inne struktury ułatwiające żerowanie w wodzie, a ich dzioby są bardziej przystosowane do zbierania pokarmu z wody. Praktyka przycinania dziobów tych gatunków jest rzadkością i nie jest zalecana, ponieważ może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych i zaszkodzić naturalnym instynktom zwierząt. Z tego względu, stosowanie zabiegu przycinania dziobów powinno być zawsze starannie przemyślane i oparte na rzetelnych podstawach teoretycznych oraz praktycznych, z uwzględnieniem specyfiki danego gatunku.
Pytanie 16

Krew, która opuszcza serce, jest rozprowadzana po całym organizmie zwierzęcia przez

A. naczynia chłonne
B. tętnice
C. żyły
D. naczynia włosowate
Choć odpowiedzi związane z żyłami, naczyniami chłonnymi i naczyniami włosowatymi mogą wydawać się logiczne, każda z nich ma inną rolę w układzie krwionośnym, co czyni je nieodpowiednimi w kontekście tego pytania. Żyły odpowiedzialne są za transport krwi z powrotem do serca, co oznacza, że ich funkcja jest odwrotna do funkcji tętnic. W związku z tym, ich obecność nie jest w stanie wyjaśnić, jak krew dociera od serca do reszty organizmu. Naczynia chłonne pełnią zupełnie inną rolę, ponieważ są częścią układu limfatycznego i zajmują się transportem limfy oraz ochroną organizmu przed infekcjami, a nie krwi. To prowadzi do nieporozumienia, ponieważ niektórzy mogą mylić ich funkcję z funkcją naczyń krwionośnych. Naczynia włosowate są najmniejszymi naczyniami krwionośnymi, które umożliwiają wymianę substancji między krwią a tkankami, ale nie transportują krwi z serca. Wszelkie błędne przypisania funkcji naczyń krwionośnych mogą wynikać z braku zrozumienia ich roli w organizmie oraz struktury układu krwionośnego. Zrozumienie, jak każdy typ naczynia krwionośnego przyczynia się do funkcjonowania całego układu, jest kluczowe dla prawidłowej interpretacji jego działania i zapewnienia zdrowia układu krążenia.
Pytanie 17

Bydło, które ma być sprzedane, powinno być

A. dodatkowo nakarmione
B. przegłodzone
C. wydojone
D. dodatkowo napojone
Krowy przeznaczone do sprzedaży powinny być wydojone, ponieważ jest to standardowa praktyka w branży hodowlanej i przetwórczej. Wydojenie zwierząt przed sprzedażą zapewnia nie tylko ich komfort, ale także zdrowie. Regularne dojenie krowy pozwala na utrzymanie odpowiedniego poziomu mleka w wymieniu, co zapobiega dyskomfortowi i ryzyku wystąpienia mastitis. Ponadto, krowy, które są świeżo wydojone, są lepiej postrzegane przez potencjalnych nabywców, ponieważ ich mleko jest świeższe, a ich stan zdrowia jest bardziej stabilny. W praktyce, wydojenie krowy przed sprzedażą powinno być częścią rutynowych działań hodowlanych, co służy zarówno dobrostanowi zwierząt, jak i maksymalizacji zysków dla hodowcy. Warto podkreślić, że zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt, zapewnienie krowom odpowiednich warunków do dojenia oraz zachowanie higieny podczas tego procesu zwiększa jakość surowca, co jest kluczowe dla dalszego przetwarzania mleka. Dbanie o te aspekty odgrywa istotną rolę w zapewnieniu zrównoważonej produkcji mleka, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w tej branży.
Pytanie 18

Ile kręgów tworzy odcinek szyjny kręgosłupa u koni?

A. 7
B. 5
C. 9
D. 11
Odpowiedzi, które podałeś, opierają się na nieprawidłowych podejściach do anatomii kręgosłupa koni. Odpowiedź 11 sugeruje, że istnieje znacznie więcej kręgów w odcinku szyjnym, co jest błędne, ponieważ taki układ byłby niepraktyczny i ograniczałby ruchomość głowy i szyi. Kręgi szyjne koni, podobnie jak innych ssaków, muszą być wystarczająco elastyczne, aby umożliwić nie tylko ruch w przód i w tył, ale także rotację i boczne zgięcia. Odpowiedź 5 zaniża liczbę kręgów, co mogłoby prowadzić do zrozumienia błędnego konstruktu anatomicznego. Kręgi te muszą być odpowiednio liczone, aby rozumieć ich wpływ na zdrowie zwierząt. Powoduje to błędne wnioski, takie jak możliwość stabilności, która jest fundamentalna dla ruchów koni. Odpowiedź 9 wprowadza dodatkowy błąd, sugerując nieprawidłowy nadmiar kręgów, co mogłoby prowadzić do zamieszania w diagnozowaniu urazów kręgosłupa. Właściwe zrozumienie liczby i struktury kręgów szyjnych jest kluczowe w weterynarii oraz w terapii koni, co wpływa na planowanie rehabilitacji i zapobieganie kontuzjom.
Pytanie 19

Nerki o powierzchni powycinanej są częścią układu wydalniczego

A. królika
B. krowy
C. konia
D. kury
Wybór konia, kury lub królika jako zwierząt z pobrużdżonymi nerkami jest niepoprawny z kilku powodów. Nerki konia mają gładką, owalną strukturę, co odzwierciedla ich różne wymagania metaboliczne w porównaniu do bydła. Konie są roślinożercami, ale ich dieta i sposób trawienia nie wymagają tak rozwiniętej struktury nerek jak w przypadku przeżuwaczy. Kury, będące ptakami, mają zupełnie inny system wydalniczy oparty na wydalaniu moczu w postaci moczanów, a ich nerki są przystosowane do tej formy wydalania, co również nie wiąże się z pobrużdżeniem. Nerki królika, z kolei, również nie mają pobrużdżonej struktury, a ich metabolizm opiera się na wysokiej wydajności w wykorzystaniu pokarmu roślinnego. Ogólnie rzecz biorąc, błędem jest przypisanie cech anatomicznych nerek krowy do innych gatunków, co może wynikać z nieznajomości różnic w budowie anatomicznej i funkcjonalnej tych narządów w różnych grupach zwierząt. Każdy gatunek ma unikalne przystosowania anatomiczne, które odpowiadają jego stylowi życia oraz diecie, co jest kluczowe dla zrozumienia ich biologii i zdrowia.
Pytanie 20

Aby uniknąć wystąpienia tężyczki pastwiskowej, zwierzęta powinny otrzymać

A. żelazo
B. karoten
C. wapń
D. magnez
Odpowiedzi związane z żelazem, wapniem i karotenem nie są adekwatne w kontekście zapobiegania tężyczce pastwiskowej, ponieważ nie adresują one bezpośrednio problemu niedoboru magnezu. Żelazo jest pierwiastkiem niezbędnym do produkcji hemoglobiny i transportu tlenu w organizmie, ale jego niedobór prowadzi do anemii, a nie do tężyczki. W przypadku wapnia, chociaż jest on również istotny dla funkcji mięśni i układu nerwowego, to nadmiar wapnia może prowadzić do potencjalnych zaburzeń równowagi mineralnej, co może pogorszyć sytuację w kontekście wystąpienia objawów klinicznych podobnych do tych w tężyczce pastwiskowej. Karoten, czyli prowitaminy A, jest niezbędny dla zdrowia zwierząt, ale jego rola skupia się na procesach wzrostu i rozwoju oraz na zdrowiu oczu, a nie na regulacji skurczów mięśniowych. Typowe błędy myślowe prowadzące do błędnych wniosków obejmują mylenie objawów niedoboru różnych minerałów i witamin oraz ich funkcji w organizmie. Właściwe rozumienie roli magnezu w diecie zwierząt hodowlanych jest kluczowe dla skutecznego zarządzania ich zdrowiem i prewencji chorób związanych z niedoborami mineralnymi.
Pytanie 21

Widocznym znakiem ejakulacji u ogiera podczas kopulacji jest

A. machanie ogonem
B. produkcja śliny przez ogiera
C. przemieszczanie się z nogi na nogę
D. grzebienie klaczy w szyję
Zauważ, że inne objawy, które podałeś, jak gryzienie klaczy w szyję, ślinienie się ogiera czy przestępowanie z nogi na nogę, nie mają nic wspólnego z tym, co się dzieje przy ejakulacji. Gryzienie może być raczej o terytorium lub próbę interakcji, ale to nie jest to, co mamy na myśli przy ejakulacji. Ślinienie się ogiera może dawać sygnały o stresie, podnieceniu czy nawet problemach zdrowotnych, ale nie jest to typowy objaw ejakulacji. Przestępowanie z nogi na nogę to często oznaka niepokoju, a nie związku z uwalnianiem nasienia. Ważne jest, by rozumieć, że w kontekście reprodukcji najważniejsze są konkretne oznaki fizjologiczne, które możemy zaobserwować. Dobrze, żeby hodowcy i weterynarze znali te różnice, bo może to pomóc w ocenie sytuacji rozrodczej koni. Wiedza o prawdziwych objawach ejakulacji jest naprawdę ważna, żeby hodowla była skuteczna i by dbać o zdrowie reprodukcyjne koni oraz zrozumieć ich zachowania w naturalnym rozmnażaniu.
Pytanie 22

Wskaż rodzaj paszy używanej w końcowym etapie tuczu gęsi?

A. Ziarno owsa
B. Nasiona rzepaku
C. Siemię lniane
D. Nasiona bobiku
Ziarno owsa jest jedną z najczęściej stosowanych pasz w ostatnim okresie tuczu gęsi ze względu na swoje korzystne właściwości odżywcze oraz energetyczne. Owies charakteryzuje się wysoką zawartością błonnika, co sprzyja prawidłowemu funkcjonowaniu układu pokarmowego ptaków. Dodatkowo, owies jest źródłem dobrze przyswajalnych węglowodanów, a także białka roślinnego, co przekłada się na zdrowy przyrost masy ciała gęsi. Praktyczne zastosowanie owsa w diecie gęsi polega na jego podawaniu w formie całych ziaren lub jako składnika mieszanki paszowej, co pozwala na lepsze wykorzystanie jego wartości odżywczych. W branży drobiarskiej zaleca się stosowanie owsa w połączeniu z innymi składnikami, takimi jak białko sojowe czy śruty zbożowe, w celu zapewnienia zbilansowanej diety. Warto również zauważyć, że owies ma korzystny wpływ na jakość mięsa, co jest istotne z perspektywy rynku i oczekiwań konsumentów.
Pytanie 23

Aby prawidłowo wytwarzać erytrocyty, konieczne jest

A. witamina B12
B. witamina K
C. witamina C
D. witamina D3
Witamina B12, znana również jako kobalamina, odgrywa kluczową rolę w produkcji erytrocytów, ponieważ jest niezbędna do prawidłowej syntezy DNA, co jest niezwykle istotne w procesie tworzenia komórek krwi. Niedobór tej witaminy prowadzi do zaburzeń w hematopoezie, co może skutkować anemią megaloblastyczną, charakteryzującą się obecnością dużych, nieprawidłowych erytrocytów. Dla zapewnienia odpowiedniego poziomu witaminy B12 w diecie, zaleca się spożywanie produktów pochodzenia zwierzęcego, takich jak mięso, ryby, jaja oraz nabiał. Osoby na diecie wegetariańskiej lub wegańskiej powinny rozważyć suplementację B12 lub włączenie do diety produktów wzbogaconych w tę witaminę, aby uniknąć niedoborów. W standardach żywieniowych, takich jak zalecenia żywieniowe dla populacji, witamina B12 jest wyróżniana jako kluczowy składnik odżywczy, którego odpowiedni poziom jest niezbędny do utrzymania zdrowia i prawidłowego funkcjonowania organizmu. Dbałość o wystarczający poziom tej witaminy jest więc nie tylko elementem zdrowego stylu życia, ale także zapobiega poważnym schorzeniom hematologicznym.
Pytanie 24

Gdzie należy zanotować numer buhaja oraz numer ejakulatu zastosowanego do inseminacji?

A. w rejestrze krów ocenianych
B. w książce dotyczącej wykrywania rui
C. w notesie do obory
D. na karcie jałówki/krowy
Wybór innych odpowiedzi, takich jak książka wykrywania rui, notes oborowy czy wykaz krów ocenianych, jest nieodpowiedni z kilku powodów. Książka wykrywania rui jest narzędziem mającym na celu rejestrację obserwacji związanych z cyklami rui w stadzie, a nie dokumentowaniem szczegółowych danych inseminacyjnych. Zapis numeru buhaja oraz ejakulatu w tej książce może prowadzić do zamieszania, ponieważ jej głównym celem jest monitorowanie zachowań zwierząt, a nie szczegółowe dokumentowanie użytych materiałów genetycznych. Notes oborowy, choć przydatny do codziennych notatek dotyczących obsługi zwierząt, nie jest odpowiednim miejscem do przechowywania kluczowych informacji związanych z inseminacją, co może skutkować trudnościami w dostępie do istotnych danych w przyszłości. Natomiast wykaz krów ocenianych koncentruje się na aspektach związanych z jakością oraz wydajnością zwierząt, a nie na ich reprodukcji. Warto zwrócić uwagę, że nieprzestrzeganie odpowiednich standardów dokumentacyjnych w hodowli bydła może prowadzić do błędów w zarządzaniu stadem, które mogą negatywnie wpływać na efektywność produkcyjną oraz zdrowotność zwierząt. Dlatego kluczowe jest, aby numery buhaja i ejakulatu dokumentować w dedykowanej karcie jałówki lub krowy, co zapewnia nie tylko zgodność z przepisami, ale również ułatwia praktyczne zarządzanie informacjami w hodowli.
Pytanie 25

Nadmiar witamin w ciele ludzkim nazywany jest

A. awitaminozą
B. hiperwitaminozą
C. witaminozą
D. hipowitaminozą
Awitaminoza, hipowitaminoza i witaminoza to terminy związane z niedoborem witamin w organizmie, a nie ich nadmiarem. Awitaminoza odnosi się do stanu, w którym brakuje określonej witaminy w diecie, co prowadzi do rozwoju objawów klinicznych, jak na przykład krzywica spowodowana niedoborem witaminy D. Hipowitaminoza to bardziej ogólny termin, który opisuje sytuację, gdy poziomy witamin są poniżej zalecanych norm, co również może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak anemia z powodu braku witaminy B12. Witaminaza, chociaż nie jest powszechnie używanym terminem, sugeruje stan związany z witaminami, który jednak nie odnosi się do nadmiaru. W związku z tym, mylenie tych terminów może prowadzić do nieporozumień w zakresie zdrowia i suplementacji. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie nadmiaru witamin z ich brakiem, co może prowadzić do nieodpowiednich decyzji zdrowotnych, np. nadmiernego spożycia suplementów diety. Wiedza na temat odpowiednich dawek oraz skutków ubocznych nadmiaru witamin jest kluczowa dla utrzymania zdrowia. Dlatego ważne jest, aby przed rozpoczęciem suplementacji skonsultować się z lekarzem lub dietetykiem, aby unikać niebezpieczeństw związanych z hiperwitaminozą.
Pytanie 26

Zabieg trokarowania nie jest przeprowadzany

A. u świń
B. u owiec
C. u kóz
D. u bydła
Trokarowanie to procedura chirurgiczna, która polega na wprowadzeniu trokara, czyli narzędzia, do jamy ciała w celu odprowadzenia nadmiaru gazów lub cieczy. U świń procedura ta nie jest wykonywana z uwagi na ich anatomiczne różnice oraz wysokie ryzyko powikłań. Bydło, owce oraz kozy mogą być poddawane temu zabiegowi w sytuacjach kryzysowych, gdy występuje podejrzenie obrzęku brzucha spowodowanego gromadzeniem się gazów, co jest szczególnie istotne w kontekście zdrowia zwierząt gospodarskich. W praktyce, trokarowanie u bydła i owiec jest stosowane w celu ulżenia w bólu oraz zapobiegania poważnym powikłaniom zdrowotnym. Ważne jest, aby procedura była przeprowadzana przez wykwalifikowanego weterynarza, który potrafi ocenić ryzyko i zastosować odpowiednie techniki w celu minimalizacji stresu dla zwierzęcia. Standardy weterynaryjne dotyczące trokarowania są ściśle określone, a ich przestrzeganie wpływa na bezpieczeństwo i dobrostan zwierząt.
Pytanie 27

Właściciel bydła, owiec oraz kóz jest zobowiązany do zgłoszenia w biurze powiatowym ARiMR każdej zmiany lokalizacji zwierząt w ciągu

A. 30 dni od daty wystąpienia zdarzenia
B. 180 dni od daty wystąpienia zdarzenia
C. 21 dni od daty wystąpienia zdarzenia
D. 7 dni od daty wystąpienia zdarzenia
Odpowiedzi sugerujące dłuższe terminy, takie jak 180 dni, 21 dni czy 30 dni, nie są zgodne z aktualnymi przepisami prawa dotyczącego zgłaszania zmian w miejscach pobytu zwierząt. Wydłużanie okresu zgłoszenia takich zmian może prowadzić do wielu problemów, w tym trudności w monitorowaniu zdrowia i dobrostanu zwierząt. Przykładowo, w przypadku chorób zakaźnych, opóźnienie w zgłoszeniu zmiany miejsca pobytu zwierząt znacznie utrudnia działania inspekcji weterynaryjnej, co może skutkować rozprzestrzenieniem się choroby. Odpowiedzi te mogą wynikać z błędnej interpretacji przepisów lub braku znajomości aktualnych regulacji. Ważne jest, aby pamiętać, że przepisy dotyczące hodowli i zarządzania zwierzętami są wprowadzane w celu ochrony zarówno zwierząt, jak i ludzi. Ignorowanie tych przepisów w praktyce prowadzi do poważnych konsekwencji, takich jak kary finansowe czy ograniczenia w działalności rolniczej. Dostosowanie się do wymagań prawnych, w tym terminowego zgłaszania zmian, jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania gospodarstw rolnych oraz dla zapewnienia zdrowia publicznego.
Pytanie 28

Po stracie swojego zwierzęcia rolnik zobowiązany jest do przechowywania jego danych w rejestrze bydła lub świń przez czas

A. 1 roku
B. 4 lat
C. 2 lat
D. 3 lat
Wybór okresu krótszego niż 3 lata dla przechowywania danych o utraconym zwierzęciu jest nieuzasadniony i wynika z niepełnego zrozumienia przepisów dotyczących rejestracji zwierząt. Odpowiedzi sugerujące 1 roku, 2 lat lub 4 lat nie uwzględniają wymogu utrzymania pełnej dokumentacji przez wymagany czas, co jest kluczowe dla efektywnego monitorowania zdrowia zwierząt i identyfikowalności. Skrócenie tego okresu do 1 lub 2 lat może prowadzić do sytuacji, w której niezbędne informacje o stanie zdrowia czy pochodzeniu zwierząt nie będą dostępne w razie potrzeby, co jest istotne w kontekście potencjalnych epidemii. Z kolei wydłużenie tego terminu do 4 lat może generować niepotrzebne obciążenie administracyjne, zwłaszcza w większych gospodarstwach. Należy pamiętać, że wszystkie decyzje dotyczące zarządzania stadem powinny być oparte na aktualnych regulacjach prawnych oraz najlepszych praktykach w branży, co podkreśla znaczenie odpowiednich okresów przechowywania danych w kontekście bioasekuracji i ochrony zdrowia publicznego.
Pytanie 29

Jak długo po zauważeniu początkowych symptomów rui powinno się przeprowadzić zabieg sztucznego unasienniania u krowy?

A. Od 6 do 10 godzin
B. Od 10 do 12 godzin
C. Od 12 do 18 godzin
D. Od 18 do 24 godzin
Wybór odpowiedzi, który sugeruje dokonanie zabiegu w czasie krótszym lub dłuższym niż 12-18 godzin, może prowadzić do nieefektywności w procesie inseminacji. Odpowiedzi takie, jak 'Od 10 do 12 godzin' lub 'Od 6 do 10 godzin', są mylące, ponieważ sugerują wykonanie zabiegu zbyt wcześnie. W przypadku wcześniejszej inseminacji istnieje ryzyko, że komórka jajowa jeszcze nie dojrzała i nie dojdzie do zapłodnienia. Z kolei odpowiedzi wskazujące na czas po 18 godzinach mogą prowadzić do sytuacji, w której komórka jajowa już obumiera, co również uniemożliwi zapłodnienie. Niezrozumienie tego krytycznego okna czasowego może skutkować niższą wydajnością reprodukcyjną w stadzie. W praktyce hodowcy powinni regularnie monitorować rui i stosować metody, takie jak obserwacja zachowań zwierząt, co pozwoli na bardziej precyzyjne określenie momentu inseminacji. Kluczem do sukcesu w reprodukcji bydła jest więc dokładne rozumienie cyklu rujowego i dostosowanie działań do jego przebiegu, co jest zgodne z zaleceniami światowych organizacji zajmujących się hodowlą zwierząt.
Pytanie 30

Ile godzin po rozpoczęciu rui uznaje się za najdogodniejszy czas na pierwsze krycie lochy?

A. 12-18
B. 36-48
C. 47-72
D. 1-2
Wybór odpowiedzi 36-48 godzin jest nieprawidłowy, ponieważ to zbyt późny termin, by uzyskać optymalne krycie. Po 24 godzinach od rozpoczęcia rui płodność lochy zaczyna spadać, a po 36-48 godzinach jest już znacznie niższa, co może prowadzić do niepowodzeń w kryciu. Zdarza się, że niektórzy hodowcy mogą mylnie uważać, że im dłużej czeka się z kryciem, tym lepsze efekty, co jest niezgodne z biologicznymi cyklami rozrodczymi. Podobnie, odpowiedzi 1-2 godziny i 47-72 godziny również opierają się na błędnych założeniach. Kiedy krycie następuje zbyt wcześnie, przed osiągnięciem szczytu płodności, może nie dojść do zapłodnienia, co powoduje straty w produkcji. Z drugiej strony, krycie po upływie 72 godzin jest ryzykowne, ponieważ owulacja może już się zakończyć, a samica nie będzie w stanie zajść w ciążę. W praktyce, kluczowym błędem jest ignorowanie indywidualnych różnic w cyklach rujowych poszczególnych loch, co może prowadzić do zbyt ogólnych założeń i nieefektywnego zarządzania reprodukcją w stadzie. Rozumienie momentu optymalnego krycia, opartego na monitoringu rui, jest zatem kluczowe dla osiągnięcia wysokich wskaźników reprodukcyjnych.
Pytanie 31

Zastosowanie sztucznego unasienniania buhajów z krajów spoza Unii Europejskiej lub ich nasienia wymaga uzyskania zgody

A. głównego lekarza weterynarii
B. ministra zdrowia
C. powiatowego lekarza weterynarii
D. ministra właściwego do spraw rolnictwa
Zgoda ministra właściwego do spraw rolnictwa jest kluczowym elementem w procesie sztucznego unasienniania buhajów pochodzących z państw spoza Unii Europejskiej. Tego rodzaju regulacje mają na celu zapewnienie najwyższych standardów zdrowotnych i bioasekuracji w hodowli zwierząt. W praktyce oznacza to, że przed rozpoczęciem procesu sztucznego unasienniania należy przeprowadzić szczegółową ocenę stanu zdrowia oraz warunków, w jakich zwierzęta są utrzymywane. Minister rolnictwa, jako organ odpowiedzialny za bezpieczeństwo żywności i zdrowie zwierząt, ma za zadanie zapewnienie, że wszelkie praktyki hodowlane są zgodne z obowiązującymi przepisami prawa oraz międzynarodowymi normami. Dodatkowo, w przypadku sprowadzania nasienia z krajów trzecich, konieczne jest spełnienie wymogów dotyczących pochodzenia materiału, co obejmuje potwierdzenie jego jakości przez odpowiednie instytucje weterynaryjne. Takie działania są niezbędne dla ochrony lokalnego rolnictwa i zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych, które mogą być przenoszone przez niekontrolowane źródła.
Pytanie 32

Gdzie występuje kość krucza?

A. u psów
B. u bydła
C. u kur
D. u koni
Kość krucza, znana także jako kość krucza ptasiej, występuje u kur i jest kluczowym elementem układu kostnego tych ptaków. Jest to specyficzna struktura, która pełni istotne funkcje związane z biomechaniką, umożliwiając ptakom efektywne poruszanie się oraz latanie. U kur, kość krucza jest szczególnie ważna w kontekście ich zdolności do skakania oraz poruszania skrzydłami. W praktyce, zrozumienie anatomii kości kruczej ma zastosowanie w hodowli kur, zwłaszcza w kontekście poprawy ich wydajności produkcyjnej oraz zdrowia. Dodatkowo, w badaniach naukowych i weterynaryjnych, kość krucza stanowi ważny punkt odniesienia w analizie rozwoju oraz ewolucji ptaków. W środowisku hodowlanym, znajomość anatomicznych aspektów kości kruczej pozwala na lepszą diagnostykę oraz leczenie schorzeń związanych z układem ruchu u kur.
Pytanie 33

Kury rasy, które są typem użytkowym nieśnym, to

A. zielononóżka kuropatwiana
B. dominant white cornish
C. sussex
D. leghorn
Odpowiedzi takie jak zielononóżka kuropatwiana oraz sussex, choć również popularne, nie są klasyfikowane jako rasy nieśne. Zielononóżka kuropatwiana to rasa, która jest bardziej znana z produkcji mięsa, a jej wydajność w produkcji jaj jest znacznie niższa w porównaniu do leghorn. Podobnie, sussex, mimo że może znosić jaja, jest rasą, która łączy cechy mięsne i nieśne, co czyni ją mniej efektywną w kontekście produkcji jaj w porównaniu do czystej linii leghorn. Dominant white cornish to z kolei rasa typowo mięsna, a jej genotyp i fenotyp są przystosowane do produkcji mięsa, co całkowicie wyklucza ją z grupy ras nieśnych. Przy podejmowaniu decyzji o doborze rasy kur do hodowli, kluczowe jest zrozumienie, jakie są cele produkcyjne. Wybór niewłaściwej rasy, takiej jak te wymienione, może prowadzić do obniżonej wydajności, problemów ze zdrowiem ptaków oraz nieoptymalnej jakości produktów. W praktyce, hodowcy powinni kierować się zarówno przeszłymi doświadczeniami, jak i aktualnymi badaniami dotyczącymi wydajności ras, aby podejmować świadome decyzje hodowlane.
Pytanie 34

Skuteczne pokrycie lochy miało miejsce 1 stycznia, a poród przewiduje się na dzień

A. 27 maja
B. 27 lipca
C. 26 czerwca
D. 26 kwietnia
Odpowiedzi takie jak 27 maja, 26 czerwca oraz 27 lipca są błędne, ponieważ opierają się na błędnych założeniach co do długości ciąży lochy. Długość ciąży u loch zazwyczaj wynosi około 114 dni. W przypadku 27 maja, liczba dni od 1 stycznia do tego terminu wynosi 146 dni, co znacznie przekracza standardowy czas ciąży. Podobnie w przypadku 26 czerwca oraz 27 lipca, są to daty, które również przekraczają przewidywany czas ciąży, co w praktyce prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Często zdarza się, że hodowcy popełniają błąd, zakładając, że ciąża lochy może trwać dłużej lub krócej niż rzeczywiście wynosi. Ponadto, niezrozumienie cyklu reprodukcyjnego może prowadzić do problemów logistycznych związanych z planowaniem pokryć oraz zarządzaniem stadem. W praktyce, skuteczne zarządzanie reprodukcją wymaga ścisłej współpracy z weterynarzami i stosowania się do ustalonych protokołów. Ignorowanie standardów dotyczących długości ciąży może prowadzić do nieefektywności w hodowli, a w konsekwencji wpływać negatywnie na wyniki finansowe całego przedsięwzięcia. Dlatego tak ważne jest, aby mieć rzetelną wiedzę na temat biologii loch oraz ich cykli reprodukcyjnych.
Pytanie 35

Jaką liczbę punktów w skali BCS przyzna się krowie mlecznej na podstawie obserwacji jej ciała?

Wyraźnie widoczne wszystkie wyrostki kolczyste kręgosłupa, ich końcówki ostro zarysowane. Wyrostki boczne kręgów lędźwiowych tworzą widoczną półkę. Pojedyncze kręgi kręgosłupa są wyraźnie rozpoznawalne. Doły głodowe bardzo wyraźne. Guzy biodrowy i kulszowy są ostre, a utworzone pomiędzy nimi zagłębienie przypomina literę "V". Zad, uda i ogon są zapadnięte. Okolice odbytu są cofnięte. Srom dobrze widoczny.

A. BCS 5
B. BCS 3
C. BCS 1
D. BCS 2
Wybór punktacji BCS 5, 3 czy 2 dla opisanego zwierzęcia jest błędny, ponieważ sugeruje, że krowa ma wysoką kondycję fizyczną, co nie odpowiada przedstawionym cechom. BCS 5 odpowiada zaawansowanej otyłości, co jest całkowicie niezgodne z opisem, w którym dominują cechy skrajnego wyczerpania. Wybór BCS 3 sugeruje, że krowa ma umiarkowaną kondycję, co również jest nieadekwatne, jako że wszystkie opisane aspekty wskazują na poważne niedożywienie. Wybór BCS 2 sugeruje, że zwierzę ma lekką niedowagę, co nie oddaje stanu krowy, której kondycja jest krytyczna. Typowe błędy myślowe to przypisywanie kondycji na podstawie ogólnego wyglądu bez uwzględnienia kluczowych cech, takich jak stan wyrostków kolczystych czy dołów głodowych. Zrozumienie, że ocena BCS to nie tylko subiektywne spostrzeżenie, ale ugruntowane w wiedzy i standardach praktyki, jest niezbędne dla skutecznego zarządzania stadem. Przy braku odpowiedniej znajomości tych standardów, można łatwo wprowadzić się w błąd, co będzie miało negatywne konsekwencje dla zdrowia zwierząt oraz efektywności produkcji mlecznej.
Pytanie 36

Która z pasz zalicza się do tych o wysokiej zawartości białka?

A. Śruta jęczmienna
B. Kiszonka z kukurydzy
C. Wysłodki buraczane
D. Śruta poekstrakcyjna rzepakowa
Odpowiedzi na pytanie dotyczące składników pasz mogą prowadzić do pewnych nieporozumień, szczególnie w kontekście klasyfikacji ich wartości odżywczej. Wysłodki buraczane, często stosowane w paszach dla zwierząt, mają stosunkowo niską zawartość białka, wynoszącą zazwyczaj około 8-10%. Ich główną zaletą jest wysoka zawartość włókna, co czyni je bardziej odpowiednimi jako składnik pasz wspomagających trawienie, a nie jako źródło białka. Również śruta jęczmienna, mimo że jest stosunkowo bogata w składniki odżywcze, nie osiąga poziomu białka porównywalnego z wysokobiałkowymi śrutami, z przeciętną zawartością białka wynoszącą 12-14%. Kiszonka z kukurydzy, będąca głównie źródłem energii, również nie zalicza się do pasz wysokobiałkowych, a jej zawartość białka oscyluje wokół 7-8%. Typowe błędy w ocenie wartości odżywczej tych pasz wynikają z nieuwzględnienia ich zawartości białka oraz ich funkcji w diecie zwierząt. Dlatego ważne jest, aby przy wyborze składników pasz stosować się do zasad bilansowania diety, które uwzględniają nie tylko ilość białka, ale również inne składniki odżywcze oraz ich proporcje, co jest kluczowe dla zdrowia i wydajności zwierząt hodowlanych.
Pytanie 37

Jakie jest roczne zapotrzebowanie na kiszonkę z kukurydzy dla 20 krów, jeżeli dzienna dawka dla jednej krowy wynosi 25 kg, a rezerwa wynosi 20%?

A. 219 t
B. 146 t
C. 182,5 t
D. 365 t
W przypadku niepoprawnych odpowiedzi można zauważyć kilka typowych błędów w obliczeniach lub w interpretacji danych. Na przykład, niektóre odpowiedzi mogą wynikać z pominięcia kluczowego etapu, jakim jest dodanie rezerwy do całkowitego zapotrzebowania. Dla 20 krów, które wymagają 25 kg kiszonki dziennie, obliczenie tylko podstawowego zapotrzebowania bez uwzględnienia rezerwy jest niewystarczające. Inną możliwą pomyłką jest błędne pomnożenie dziennego zapotrzebowania przez 365 dni, co może prowadzić do zaniżenia całkowitych potrzeb. Warto również zauważyć, że niektóre osoby mogą mylnie interpretować jednostki miary, co prowadzi do niezgodności w wynikach. Przy obliczeniach w hodowli bydła, bardzo ważne jest, aby dobrze zrozumieć, że zapotrzebowanie na pasze powinno zawsze uwzględniać margines bezpieczeństwa, aby zapewnić optymalne warunki dla zwierząt i ich wydajność. Oprócz tego, przy planowaniu diet należy również brać pod uwagę sezonowość dostępnych pasz oraz ich jakość, co jest kluczowe dla utrzymania zdrowia zwierząt i wydajności produkcji.
Pytanie 38

Rolnik ma obowiązek używać w diecie cieląt paszy zawierającej włókniste komponenty dla zwierząt po ukończeniu

A. 6 tygodnia życia
B. 4 tygodnia życia
C. 8 tygodnia życia
D. 2 tygodnia życia
Wybór odpowiedzi dotyczący 4, 6 czy 8 tygodnia życia sugeruje nieprawidłowe zrozumienie faz rozwoju cieląt oraz ich potrzeb żywieniowych. W okresie do 4 tygodnia życia cielęta powinny być głównie karmione mlekiem, ponieważ ich układ pokarmowy nie jest jeszcze w pełni przystosowany do trawienia pasz włóknistych. Opóźnienie w wprowadzeniu paszy włóknistej może prowadzić do niedostatecznego rozwinięcia mikroflory jelitowej, co skutkuje problemami z trawieniem i zwiększa ryzyko wystąpienia schorzeń metabolicznych. Wybór 8 tygodnia życia jest jeszcze bardziej nieadekwatny, ponieważ cielęta powinny już w tym czasie być przyzwyczajane do pełnoporcjowej diety, w której pasze włókniste odgrywają kluczową rolę. W praktyce, zwlekanie z wprowadzeniem włóknistych składników diety może prowadzić do osłabienia organizmu, a także opóźniać proces prawidłowego wzrostu i rozwoju cieląt. Dlatego istotne jest, aby rolnicy ściśle przestrzegali zaleceń dotyczących żywienia, aby zapewnić zdrowie oraz optymalny rozwój swoich zwierząt.
Pytanie 39

Jak określa się zaburzenie behawioralne u koni, które charakteryzuje się ciągłym przestępowaniem i przenoszeniem ciężaru ciała z jednej przedniej nogi na drugą?

A. Naśladownictwo
B. Łykawość
C. Lęk separacyjny
D. Tkanie
Łykawość odnosi się do zaburzenia metabolicznego, które objawia się nadmiernym pobieraniem powietrza przez konia, co może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak kolka. To zjawisko nie ma bezpośredniego związku z przestępowaniem czy przenoszeniem ciężaru ciała. Z kolei lęk separacyjny to problem behawioralny, który występuje, gdy koń odczuwa silny niepokój w sytuacjach rozstania z innymi końmi lub ludźmi, co objawia się często histerycznym zachowaniem, ale również nie jest związane z opisaną w pytaniu zmianą pozycji nóg. Naśladownictwo, natomiast, to naturalna cecha koni, które uczą się poprzez obserwację innych, co również nie odnosi się do mechanizmu tkaniu. Właściwe zrozumienie każdej z tych koncepcji wymaga znajomości zarówno aspektów behawioralnych, jak i psychologicznych koni. Niezrozumienie tych pojęć może prowadzić do błędnych interpretacji zachowań koni i niewłaściwego podejścia do ich opieki. Przykładowo, mylenie tkaniu z łykawością może skutkować nieodpowiednim leczeniem, które nie rozwiąże rzeczywistego problemu. Kluczowym elementem w pracy z końmi jest umiejętność identyfikacji ich potrzeb oraz zrozumienie ich wyzwań behawioralnych, co jest niezbędne do zapewnienia im zdrowego i szczęśliwego życia.
Pytanie 40

W procesie transportu tlenu z płuc do tkanek oraz dwutlenku węgla z tkanek do płuc uczestniczą

A. trombocyty
B. erytrocyty
C. monocyty
D. leukocyty
Monocyty, leukocyty i trombocyty nie pełnią roli w transporcie tlenu ani dwutlenku węgla, co może prowadzić do mylnych wniosków na temat ich funkcji. Monocyty to rodzaj białych krwinek odpowiedzialnych za odpowiedź immunologiczną organizmu oraz fagocytozę patogenów. Ich podstawowa rola polega na eliminowaniu obumarłych komórek i eliminacji infekcji, co jest zupełnie inny proces niż transport gazów. Leukocyty, będące głównie komórkami układu odpornościowego, także nie biorą udziału w transporcie gazów, a ich funkcje koncentrują się na obronie organizmu przed infekcjami i chorobami. Trombocyty, nazywane płytkami krwi, są kluczowe w procesach krzepnięcia krwi, ale również nie uczestniczą w transporcie tlenu ani dwutlenku węgla. Typowym błędem jest mylenie ich funkcji z rolą erytrocytów z powodu ich ogólnego udziału w systemie krwionośnym. Każda z tych komórek pełni wyspecjalizowane funkcje, które są odrębne i nie mogą być mylone z transportem gazów. Zrozumienie różnic między tymi komórkami jest fundamentalne, aby właściwie ocenić ich rolę w organizmie oraz unikać pomyłek, które mogą prowadzić do nieprawidłowych interpretacji funkcji układu krwionośnego.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej