Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Złotnik-jubiler
  • Kwalifikacja: MEP.05 - Wykonywanie i naprawa wyrobów złotniczych i jubilerskich
  • Data rozpoczęcia: 10 czerwca 2025 12:45
  • Data zakończenia: 10 czerwca 2025 12:46

Egzamin niezdany

Wynik: 7/40 punktów (17,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Roztwór boraksu w wodzie jest elementem

A. cieczy wytrawiającej
B. lutu
C. cieczy chłodzącej
D. lutówki
Podczas oceny odpowiedzi na pytanie o rolę wodnego roztworu boraksu, warto zrozumieć, że wiele z pozostałych opcji, takich jak lutu, cieczy wytrawiającej czy cieczy chłodzącej, nie jest poprawnych w kontekście zastosowania boraksu. Lut, będący spoiwem w procesie lutowania, nie zawiera boraksu w swojej strukturze, lecz jest materiałem, który może być wykonany z różnych stopów metali. Cieczy wytrawiającej używa się do usuwania niepożądanych warstw metalu lub zanieczyszczeń na powierzchni, co jest zupełnie innym procesem chemicznym, niezwiązanym bezpośrednio z rolą boraksu. Ciecz chłodząca jest używana w procesach zabezpieczających przed przegrzaniem metalowych elementów, ale również nie ma związku z boraksem, który jest odpowiedzialny za poprawę jakości lutowania poprzez działanie jako topnik. Wiele błędnych odpowiedzi wynika z nieporozumienia dotyczącego różnorodnych zastosowań boraksu oraz jego właściwości chemicznych. Kluczowym błędem jest mylenie topników z innymi substancjami chemicznymi, które pełnią zupełnie różne funkcje w procesach obróbczych metali. Zrozumienie specyfiki lutowania oraz właściwości chemicznych używanych substancji jest niezbędne do prawidłowego zastosowania w praktyce mechanicznej i inżynieryjnej.
Pytanie 2

Najlepszym sposobem na pozbycie się płytkich rys z powierzchni produktu jest

A. frezowanie
B. piłowanie
C. polerowanie
D. szlifowanie
Szlifowanie, frezowanie i piłowanie to procesy obróbcze, które nie są odpowiednie do usuwania płytkich zarysowań, co jest kluczowym elementem w kontekście dbania o jakość powierzchni wyrobów. Szlifowanie, choć często stosowane do wygładzania powierzchni, z reguły polega na usuwaniu znacznych ilości materiału, co może prowadzić do pogłębienia już istniejących zarysowań i usunięcia warstwy materiału, co w efekcie może osłabić strukturę wyrobu. Frezowanie to bardziej zaawansowany proces, który polega na usuwaniu materiału za pomocą narzędzi obrotowych, jednak jest on zbyt agresywny dla płytkich zarysowań i stosuje się go głównie do formowania detali i precyzyjnego kształtowania. Piłowanie, z kolei, służy do cięcia materiałów i również nie jest dedykowane do wygładzania powierzchni. Typowe błędy myślowe przy podejmowaniu decyzji o metodzie usuwania zarysowań obejmują mylenie celów każdego z procesów obróbczych oraz brak zrozumienia, jakie efekty można uzyskać przy zastosowaniu konkretnej techniki. Właściwe podejście do obróbki powierzchni jest kluczowe, aby zachować estetykę i funkcjonalność wyrobów, a wybór polerowania jako metody usuwania płytkich zarysowań jest zgodny z najlepszymi praktykami przemysłowymi.
Pytanie 3

Masa składników stopu metali szlachetnych wykorzystywanych do produkcji wyrobów złotniczych i jubilerskich powinna być określana z precyzją do

A. 0,1 g
B. 1,0 g
C. 0,001 g
D. 0,01 g
Wybór odpowiedzi z większą dokładnością, jak 1,0 g, 0,001 g czy 0,1 g, nie spełnia wymogów precyzyjności niezbędnych w jubilerstwie i produkcji wyrobów złotniczych. Odpowiedź z dokładnością do 1,0 g jest zbyt ogólna, co może prowadzić do znacznych błędów w finalnym produkcie. W przypadku stopów metali szlachetnych, niewielkie odchylenia w masie mogą skutkować niezgodnością z wymaganiami jakościowymi oraz zmianą właściwości fizycznych i chemicznych wyrobu. Z kolei 0,001 g jako poziom dokładności jest zbyt wysoki w kontekście praktycznym – choć technicznie możliwe, nie jest to standardowe podejście w branży, gdzie precyzyjność do 0,01 g jest wystarczająca i bardziej efektywna w kontekście operacyjnym oraz kosztowym. Zastosowanie wagi o tak wysokiej precyzji może być nieekonomiczne oraz niepraktyczne w codziennym rzemiośle jubilerskim. Właściwe podejście to równowaga między precyzją a praktycznością, co podkreśla znaczenie odpowiedniego doboru narzędzi pomiarowych oraz metod ważenia w kontekście produkcyjnym.
Pytanie 4

Jaką ilość miedzi w gramach należy dodać do 20 gramów złota próby 999, aby uzyskać stop złota próby 500?

A. 20 g
B. 9 g
C. 11 g
D. 12 g
Rozważając błędne odpowiedzi, warto zauważyć, że wiele z nich wynika z nieprawidłowych obliczeń dotyczących zawartości metalu w stopie. Na przykład, dodając 11 gramów lub 12 gramów miedzi, biorąc pod uwagę, że całkowita masa stopu miałaby wynosić 31 lub 32 gramy, nie osiągamy wymaganego stosunku złota w stopie. Dla 20 gramów złota próby 999, ważne jest, aby wszystkie obliczenia opierały się na proporcjach, które zapewniają, że odpowiednia ilość metalu szlachetnego stanowi 50% całkowitej masy stopu. Podobnie, dodanie 9 gramów miedzi również nie prowadzi do uzyskania odpowiedniego stopu, ponieważ proporcja złota nie osiągnęłaby wymaganego poziomu. Ogólna zasada mówi, że zawartość metali w stopach musi być obliczona z uwzględnieniem ich właściwości fizycznych i chemicznych. Zrozumienie, jak różne metale współdziałają w stopach, jest kluczowe w jubilerstwie, gdzie każdy gram ma znaczenie dla ceny i jakości wyrobu. Dlatego też, błędne podejścia, takie jak proste dodawanie mas, prowadzą do niepoprawnych wniosków i wyrobów o niewłaściwych charakterystykach.
Pytanie 5

Jaki minerał według skali Mohsa charakteryzuje się najwyższą twardością?

A. Chryzopraz
B. Turmalin
C. Topaz
D. Kwarc
Turmalin, kwarc i chryzopraz, mimo że są popularnymi minerałami, nie są najtwardszymi minerałami według skali Mohsa. Turmalin, o twardości wynoszącej 7-7.5, jest ceniony za swoją różnorodność kolorystyczną i właściwości optyczne, ale jego twardość nie dorównuje topazowi. Kwarc, z twardością 7, jest jednym z najpowszechniejszych minerałów w skorupie ziemskiej i znajduje zastosowanie w wielu branżach, od elektroniki po biżuterię, jednak jego odporność na zarysowania jest niższa niż topazu. Chryzopraz, będący odmianą chalcedonu, ma twardość na poziomie około 6-7, co czyni go jeszcze mniej odpornym. Wybierając minerały do zastosowań wymagających wysokiej twardości, kluczowe jest zrozumienie nie tylko twardości samego minerału, ale także jego struktury krystalicznej i zastosowań przemysłowych. Błędne podejście do wyboru minerałów o niższej twardości może prowadzić do szybkiego zużycia lub zniszczenia w produktach końcowych, co podkreśla znaczenie poprawnej oceny właściwości minerałów w kontekście ich zastosowania. Zrozumienie skali Mohsa i właściwości minerałów jest kluczowe w każdej dziedzinie związaną z geologią, minerałami oraz rzemiosłem jubilerskim.
Pytanie 6

Który składnik stopów złota wpływa na ich kruchość?

A. cyna
B. miedź
C. nikiel
D. cynk
Miedź, cynk oraz nikiel to składniki, które często są stosowane w stopach złota, ale mają różne właściwości i wpływ na ich charakterystykę. Miedź, będąca popularnym domieszkiem, podnosi odporność na korozję oraz zmienia kolor stopu, co czyni go bardziej atrakcyjnym wizualnie. Jednakże, w odpowiednich proporcjach, miedź nie przyczynia się do kruchości stopu, a wręcz przeciwnie, zwiększa jego wytrzymałość. Cynk, z kolei, jest dodawany do stopów w celu poprawienia ich płynności podczas odlewania, ale w nadmiarze może powodować problemy z kruchością i pękaniem w wysokotemperaturowych aplikacjach, co nie jest powszechne w standardowych stopach złota. Nikiel, używany głównie w stopach białego złota, ma tendencję do zwiększania twardości, ale również może prowadzić do alergii skórnych. Typowy błąd w myśleniu polega na uproszczeniu roli tych metali w stopach, co może prowadzić do nieodpowiednich zastosowań materiałowych. W rzeczywistości, projektanci materiałów muszą uwzględnić specyfikacje i wymagania dotyczące stopów, aby uniknąć problemów z wytrzymałością i estetyką. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że wybór odpowiednich komponentów stopu wpływa na jego właściwości i zastosowanie, a każda z wymienionych odpowiedzi pełni inną rolę w kontekście tworzenia trwałych i estetycznych stopów złota.
Pytanie 7

Na wybór odpowiedniego typu lutu nie wpływa

A. kolor materiału łączonych komponentów lub wyrobów
B. masa łączonych elementów lub wyrobów
C. temperatura topnienia materiału łączonych komponentów lub wyrobów
D. próba materiału łączonych komponentów lub wyrobów
Wybierając odpowiedni rodzaj lutu, wiele osób mylnie ocenia, że masa łączonych elementów lub wyrobów jest czynnikiem decydującym. Należy jednak podkreślić, że nie jest to wskaźnik, który wpływa na jakość i trwałość połączenia lutowanego. Istotne jest, aby zrozumieć, że kluczowe parametry to temperatura topnienia oraz właściwości stopu łączonych elementów. Na przykład, lutowanie elementów mosiężnych wymaga użycia lutu o odpowiedniej temperaturze topnienia, aby uniknąć ich deformacji podczas procesu lutowania. Próba stopu łączonych materiałów również odgrywa ważną rolę, gdyż pozwala na ocenę ich kompatybilności i może zapobiec problemom związanym z chemiczną reakcją między materiałami. Błędne przekonanie o znaczeniu masy może prowadzić do wyboru niewłaściwego lutu, co z kolei może skutkować osłabieniem połączenia, a w konsekwencji awarią całego systemu. W prawidłowym procesie lutowania, niezależnie od masy, kluczowe jest, aby dobierać lut zgodnie z wymaganiami technicznymi i standardami branżowymi, aby zapewnić najwyższą jakość połączenia. Błędy w tym zakresie mogą być kosztowne, zarówno w kontekście materiałowym, jak i czasowym, dlatego tak ważne jest, aby wiedza na temat lutowania opierała się na solidnych podstawach inżynieryjnych.
Pytanie 8

Piłki o najmniejszej grubości oraz najmniejszych zębach mają oznaczenie

A. 5/0
B. 2/0
C. 1
D. 0
Odpowiedź 5/0 jest prawidłowa, ponieważ oznaczenie to wskazuje na piłki o najmniejszej grubości i wielkości zębów. W branży sportowej, szczególnie w przypadku piłek wędkarskich i innych akcesoriów związanych z łowieniem ryb, oznaczenia te są standardem. Piłki 5/0 mają zęby o minimalnej średnicy, co pozwala na precyzyjne zastosowanie w różnych warunkach łowienia. Przykładowo, używanie piłek o tym oznaczeniu w połączeniu z lekkimi przyponami może znacząco zwiększyć skuteczność połowu, zwłaszcza w trudnych warunkach, gdzie duże przynęty mogą być mniej skuteczne. Dobrą praktyką w wędkarstwie jest dobór odpowiednich piłek w zależności od gatunku ryb, co również uwzględnia ich wielkość oraz typ przynęty. Warto zatem zrozumieć, jak różne oznaczenia wpływają na efektywność wędkowania i jakie mają zastosowanie w praktyce.
Pytanie 9

Aby uzyskać stop złota o próbie 0,585 w odcieniu zielonożółtym, trzeba do złota o próbie 0,999 dodać

A. mangan
B. kadm
C. srebro
D. cynk
Wybór kadmu, manganu lub cynku jako dodatku do złota próby 0,999 jest niepoprawny, ponieważ te metale nie są standardowo wykorzystywane w stopach złota w jubilerstwie. Kadm, jako metal toksyczny, nie tylko nie jest akceptowany w biżuterii, ale jego obecność w stopie złota mogłaby prowadzić do poważnych zagrożeń dla zdrowia. Mangan, chociaż stosowany w niektórych stopach metali, nie ma zastosowania w złotnictwie, ponieważ nie poprawia estetyki ani właściwości mechanicznych złota. Cynk, z kolei, jest stosowany do tworzenia stopów, takich jak mosiądz, lecz w kontekście złota jego dodatek może prowadzić do niepożądanych reakcji chemicznych, które mogą wpływać na kolor oraz trwałość wyrobu. W jubilerstwie stosuje się metale szlachetne, takie jak srebro i miedź, które zapewniają estetyczny wygląd oraz trwałość, a także są zgodne z normami jakości. Dlatego istotne jest, aby przy tworzeniu stopów złota wybierać metale, które nie tylko spełniają normy bezpieczeństwa, ale również odpowiadają wymaganiom właściwości mechanicznych oraz estetycznych wyrobów jubilerskich.
Pytanie 10

Najbardziej podstawowym sposobem określenia próby stopów metali szlachetnych jest

A. badanie na kamieniu probierczym
B. badanie wagowe
C. metoda kroplowa
D. metoda kupelacji
Metoda kroplowa jest jedną z najprostszych i najskuteczniejszych technik wykorzystywanych w próbnej analizie stopów metali szlachetnych. Działa na zasadzie dodawania kropli odczynnika chemicznego do próbki metalu, co pozwala na szybką i efektywną ocenę jego składu. Przeprowadzenie analizy tą metodą jest praktyczne, ponieważ wymaga minimalnych nakładów czasu i sprzętu. W kontekście branżowym, metoda ta jest często stosowana w jubilerstwie oraz w laboratoriach zajmujących się badaniem materiałów szlachetnych, gdzie szybkość i precyzja mają kluczowe znaczenie. Warto również zauważyć, że stosowanie metody kroplowej jest zgodne ze standardami jakości przyjętymi w branży, co czyni ją zaufaną i uznaną metodą. Przykładem zastosowania tej techniki może być ocena czystości złota, gdzie różne odczynniki reagują w specyficzny sposób w zależności od zawartości metali, takich jak srebro czy miedź. Dzięki temu możliwe jest szybkie i dokładne określenie prób złota, co jest istotne dla zapewnienia odpowiedniej wartości rynkowej produktów jubilerskich.
Pytanie 11

Podczas wyrobu biżuterii z wykorzystaniem techniki odlewania w formach, jaką metodą uzyskujemy pozytywny kształt modelu?

A. Prasowanie na zimno
B. Formowanie ręczne
C. Wosk tracony
D. Tłoczenie
Formowanie ręczne odnosi się do techniki, gdzie biżuteria jest tworzona bezpośrednio z metalu przy użyciu narzędzi ręcznych. Choć daje to możliwość artystycznego wyrażenia, nie jest to metoda odlewania. Tłoczenie polega na formowaniu metalu za pomocą matryc pod wpływem siły, co jest procesem bardziej mechanicznym i stosowanym w masowej produkcji. Jednakże, nie jest to metoda uzyskiwania pozytywnego kształtu modelu w odlewnictwie. Prasowanie na zimno to proces, w którym metal jest formowany bez podgrzewania, co może być używane do produkcji elementów o prostszych kształtach. Wszystkie te metody mają swoje zastosowanie w jubilerstwie, ale nie są odpowiednie do tworzenia skomplikowanych wzorów w procesie odlewania w formach. Błędy myślowe pojawiają się często z powodu mylenia terminologii i procesów technologicznych. Zrozumienie różnic między tymi technikami jest kluczowe dla poprawnej klasyfikacji metod wytwarzania biżuterii. W jubilerstwie, każda technika ma swoje specyficzne zastosowanie i zrozumienie ich funkcji jest kluczowe dla tworzenia wysokiej jakości wyrobów. Wybór odpowiedniej metody jest determinowany przez pożądany efekt końcowy oraz wymagania produkcyjne.
Pytanie 12

Aby zwiększyć rozmiar pierścionka bez zmiany wymiarów oraz profilu szyny, należy zastosować technikę

A. klepania szyny
B. wlutowania wstawki w szynę
C. walcowania szyny
D. rozciągania szyny rolką
Walcowanie szyny to proces, który polega na mechanicznych zmianach kształtu metalu poprzez jego ugniatanie. Choć technika ta może być używana do modyfikacji biżuterii, nie jest odpowiednia do powiększania pierścionka bez zmiany wymiarów i profilu szyny. Walcowanie może prowadzić do deformacji strukturalnych, co w konsekwencji może negatywnie wpłynąć na integralność oraz komfort noszenia pierścionka. Z kolei klepanie szyny, będące metodą kształtowania metalu przez uderzanie, także nie gwarantuje zachowania oryginalnych wymiarów, a dodatkowo może prowadzić do pęknięć i osłabienia materiału. Rozciąganie szyny rolką, które polega na zmniejszaniu grubości metalu poprzez jego rozciąganie, również jest niewłaściwym podejściem, ponieważ zmienia kształt pierścionka oraz jego profil, co może prowadzić do problemów z komfortem i estetyką. Dla zachowania jakości biżuterii oraz jej oryginalnego wyglądu, kluczowe jest stosowanie metod, które nie tylko zwiększają rozmiar, ale i zachowują integralność konstrukcyjną oraz wizualną. W branży jubilerskiej, gdzie precyzja i estetyka są kluczowe, stosowanie niewłaściwych technik może prowadzić do kosztownych błędów i niezadowolenia klientów.
Pytanie 13

Jakie narzędzie jest używane do mocowania kamieni w oprawie?

A. Nożyce
B. Kleszcze
C. Śrubokręt
D. Trzymak jubilerski
Kleszcze, choć są używane w jubilerstwie, nie są właściwym narzędziem do mocowania kamieni w oprawie. Ich główną funkcją jest chwytanie i manipulowanie metalowymi elementami, a nie delikatnymi kamieniami, które mogą być łatwo uszkodzone. To narzędzie jest bardziej przydatne przy gięciu lub cięciu drutu, a nie w precyzyjnym osadzaniu kamieni. Śrubokręt z kolei kompletnie nie pasuje do pracy z kamieniami jubilerskimi. To narzędzie służy do wkręcania i wykręcania śrub, a nie do pracy z precyzyjnymi elementami biżuterii. Użycie śrubokręta w jubilerstwie ogranicza się do naprawy mechanizmów np. w zegarkach, ale nie do osadzania kamieni. Nożyce, chociaż są przydatne w jubilerstwie, służą głównie do cięcia cienkich blach lub drutów. Nie zapewniają one odpowiedniej precyzji i delikatności potrzebnej przy pracy z kamieniami. W przypadku osadzania kamieni, użycie nożyc mogłoby spowodować ich uszkodzenie, dlatego są one nieodpowiednie w tej sytuacji. Wybór odpowiednich narzędzi jest kluczowy dla jakości i trwałości wyrobu jubilerskiego.
Pytanie 14

Przy realizacji oprawy kanałowej głównym narzędziem powinien być frez

A. kulisty
B. kubkowy
C. płomykowy
D. talerzowy
Frez talerzowy jest podstawowym narzędziem wykorzystywanym podczas wykonywania oprawy kanałowej, ponieważ jego konstrukcja oraz kształt umożliwiają precyzyjne i efektywne modelowanie kształtów w obrębie kanałów. Frezy talerzowe charakteryzują się dużą średnicą i płaską powierzchnią roboczą, co pozwala na stabilną obróbkę oraz minimalizuje ryzyko uszkodzenia struktury zęba. Użycie frezu talerzowego gwarantuje optymalne usunięcie materiału, a także ułatwia osiągnięcie pożądanej geometrii kanału. Przykładowo, w stomatologii frezy talerzowe są często stosowane do korygowania formy zębów lub przygotowywania ich do dalszego leczenia, co jest zgodne z normami i zaleceniami dotyczącymi protetyki. Zastosowanie tego narzędzia w praktyce przyczynia się do zwiększenia efektywności zabiegów stomatologicznych oraz poprawy komfortu pacjenta, co stanowi kluczowy element dobrej praktyki w tej dziedzinie.
Pytanie 15

Pełny zakres prób złota, który można precyzyjnie ustalić na kamieniu probierczym, znajduje się w zakresie

A. 0,100 ÷ 0,980
B. 0,100 ÷ 0,999
C. 0,200 ÷ 0,980
D. 0,200 ÷ 0,999
Odpowiedź 0,200 ÷ 0,980 jest poprawna, ponieważ pełny zakres prób złota, który można określić na kamieniu probierczym, rzeczywiście mieści się w tym przedziale. Kamień probierczy jest narzędziem służącym do określenia zawartości złota w stopach metalowych. Zakres prób złota wyrażany jest w promilach i obejmuje wartości od 200 do 980. Oznacza to, że próbki złota mogą mieć różne zawartości złota, przy czym 200 prób oznacza 20% czystego złota w stopie, a 980 prób oznacza 98% czystego złota. W praktyce, dla jubilerów i przemysłu złotniczego, znajomość tych zakresów jest kluczowa, ponieważ pozwala na właściwe klasyfikowanie i wyceny biżuterii oraz innych produktów wykonanych ze złota. Ponadto, zgodnie z obowiązującymi normami, takimi jak PN-EN 10204, oznaczanie próby złota jest istotnym elementem zapewnienia jakości i transparentności w obrocie metalami szlachetnymi.
Pytanie 16

Proces technologiczny obejmujący wykrawanie krążków, formowanie na stożek, przekształcanie w cylinder, zgniatanie zewnętrznych i wewnętrznych krawędzi oraz rozwalcowywanie do pożądanej numeracji, dotyczy wykonywania

A. obrączki bezszwowej
B. bransolety segmentowej
C. spinki do krawata
D. pierścionka z bizą
Wykrawanie krążka, przewijanie na stożek, przewijanie na cylinder oraz zgniatanie krawędzi zewnętrznych i wewnętrznych są kluczowymi operacjami w technologii produkcji obrączek bezszwowych. Proces ten bazuje na precyzyjnym formowaniu materiału w celu uzyskania jednolitej struktury, która jest istotna dla wytrzymałości i estetyki finalnego produktu. Obrączki bezszwowe charakteryzują się tym, że w procesie ich wytwarzania unika się łączenia kawałków metalu, co eliminuje potencjalne miejsca osłabienia. Techniki takie jak rozwalcowanie na żądaną numerację zapewniają, że finalny produkt spełnia normy wymiarowe oraz jakościowe, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży jubilerskiej. Przykładowo, obrączki bezszwowe są często wykorzystywane w biżuterii ślubnej, gdzie trwałość i estetyka są kluczowymi wymaganiami. Warto również zwrócić uwagę na fakt, że obrączki te mogą być produkowane z różnych materiałów, co pozwala na ich personalizację i dostosowanie do różnych stylów.
Pytanie 17

Do przecinania grubych blach i prętów wskazane jest użycie nożyc

A. rolkowych
B. ręcznych prostych
C. ręcznych wygiętych
D. dźwigniowych
Nożyce dźwigniowe są narzędziem, które zapewnia dużą siłę cięcia dzięki konstrukcji opartej na dźwigni. Gdy używamy nożyc dźwigniowych, nasze ręce działają jako dźwignie, co pozwala na efektywne skoncentrowanie siły na ostrzach tnących, umożliwiając cięcie grubych blach oraz prętów o znacznych grubościach. W praktyce, nożyce dźwigniowe są często wykorzystywane w warsztatach mechanicznych oraz podczas prac metalowych w przemyśle, gdzie precyzyjne cięcie i moc są kluczowe. Warto zauważyć, że według standardów branżowych, takich jak normy ISO dotyczące narzędzi ręcznych, nożyce dźwigniowe powinny być używane w sytuacjach, gdzie wymagane jest cięcie materiałów o dużej twardości, co czyni je idealnym wyborem dla blach stalowych czy prętów metalowych. Dodatkowo, ich ergonomiczna konstrukcja pozwala na wygodne użytkowanie przez dłuższy czas, co zwiększa efektywność pracy.
Pytanie 18

Jakiego rodzaju obróbka metalu szlachetnego skutkuje powstawaniem odpadów w formie wiórów?

A. Grawerowania
B. Cyzelowania
C. Tłoczenia
D. Repusowania
Tłoczenie to proces, w którym materiał jest formowany poprzez zastosowanie dużej siły, co prowadzi do zmiany kształtu bez usuwania materiału. W przypadku tłoczenia metalu szlachetnego, jak złoto czy srebro, nie powstają odpady w postaci wiórów, ponieważ cały materiał jest używany do stworzenia nowego kształtu. Cyzelowanie polega na ręcznym lub mechaniczny wycinaniu lub modelowaniu powierzchni metalu, jednak również nie generuje ono wiórów, a raczej drobne zarysowania lub wgłębienia. Repusowanie, z kolei, to technika formowania metalu poprzez wybijanie go od wewnątrz, co również nie prowadzi do powstawania odpadów w postaci wiórów, ponieważ materiał jest przekształcany, a nie usuwany. Typowym błędem w myśleniu w tym kontekście jest mylenie obróbki polegającej na usuwaniu materiału z procesami formowania, co może prowadzić do nieporozumień dotyczących generowania odpadów. Wiedza o właściwych technikach obróbczych oraz ich wpływie na powstawanie odpadów jest kluczowa w profesjonalnej obróbce metali szlachetnych, a znajomość różnic pomiędzy tymi procesami pozwala na wybor odpowiednich metod w zależności od zamierzonych efektów oraz minimalizację strat materiałowych.
Pytanie 19

Jubilerski produkt, w którym nie używa się biza, to

A. kolczyk
B. krzyżyk
C. medalik
D. broszka
Krzyżyk, kolczyk oraz broszka to wyroby jubilerskie, które zazwyczaj zawierają biza, co jest kluczowym elementem ich konstrukcji. Krzyżyk, szczególnie w kontekście biżuterii religijnej, często jest zawieszony na łańcuszku lub bransoletce, a biza pełni rolę mocującą, co zwiększa jego trwałość i bezpieczeństwo noszenia. Kolczyki, w zależności od ich typu, mogą mieć różne systemy mocowania, ale w większości przypadków również zawierają elementy, które wymagają biza, aby dobrze utrzymać się w uchu. Co więcej, broszki, które są często noszone na odzieży, także wykorzystują biza, by umożliwić stabilne przymocowanie do materiału. Kluczowym błędem myślowym przy wyborze odpowiedzi jest założenie, że każdy element biżuterii będzie miał tę samą konstrukcję i sposób noszenia. Biżuteria jubilerska ma różnorodne formy i funkcje, co sprawia, że niektóre elementy, takie jak medaliki, mogą być projektowane z myślą o minimalistycznej estetyce, unikając zbędnych detali. Rozumienie różnic w projektowaniu i wykonaniu różnych typów biżuterii jest istotne dla kwalifikacji w branży jubilerskiej, ponieważ wpływa na percepcję produktu, jego wartość oraz zadowolenie klienta. Właściwe podejście do tego zagadnienia wymaga znajomości różnych technik jubilerskich oraz umiejętności dostosowywania projektów do indywidualnych potrzeb i preferencji użytkowników.
Pytanie 20

Kluczowym kryterium przy wyborze rodzaju oprawy dla kamienia jest

A. kolor kamienia
B. szlif kamienia
C. ciężar kamienia
D. wartość kamienia
Masa kamienia, choć może wydawać się kluczowym czynnikiem przy wyborze oprawy, nie ma bezpośredniego wpływu na to, jak kamień powinien być szlifowany. Wartość kamienia jest często mylona z jego masą, jednak sama masa nie determinuje jakości szlifu. W rzeczywistości, wartościowe kamienie mogą mieć różne masy, a ich wartość jest bardziej związana z jakością, czystością oraz rzadkością. Barwa kamienia, chociaż jest istotna z perspektywy estetycznej, nie jest jedynym kryterium oprawy. Na przykład, kamienie o podobnej barwie mogą mieć różne właściwości optyczne w zależności od ich struktury krystalicznej i szlifu. Nieprawidłowe podejście do analizy tych aspektów prowadzi do błędnych decyzji w doborze oprawy. Warto zawsze uwzględniać, że odpowiedni szlif kamienia jest podstawą jego oprawy, ponieważ różne kształty i techniki szlifu wpływają bezpośrednio na wygląd i funkcjonalność wyrobu jubilerskiego. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór oprawy kamienia powinien być oparty na kompleksowej ocenie jego właściwości, a nie jedynie na pojedynczym kryterium, takim jak masa, kolor czy wartość. Tylko poprzez dokładną analizę oraz zastosowanie odpowiednich standardów można osiągnąć pożądany efekt estetyczny i użytkowy.
Pytanie 21

Największa utrata materiału zachodzi podczas polerowania

A. gładziami
B. polerką magnetyczną
C. polerką mechaniczną
D. polerką bębnową
Polerowanie mechaniczne jest procesem, który polega na używaniu narzędzi mechanicznych do uzyskania gładkiej powierzchni materiału. Metoda ta jest najczęściej stosowana w obróbce metali, tworzyw sztucznych oraz drewna, gdzie precyzyjne wygładzenie powierzchni ma kluczowe znaczenie. W przypadku polerowania mechanicznego, zastosowanie polerek mechanicznych generuje największy ubytek materiału, ponieważ działają one na zasadzie intensywnego tarcia, co prowadzi do efektywnego usuwania wierzchniej warstwy materiału. Przykłady zastosowania obejmują obróbkę elementów maszyn, gdzie gładkość powierzchni ma wpływ na zmniejszenie tarcia oraz zużycia, a także w produkcji biżuterii, gdzie wysoka estetyka wykończenia jest kluczowa. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, polerowanie mechaniczne powinno być przeprowadzane z wykorzystaniem odpowiednich środków ochrony osobistej oraz procedur bezpieczeństwa, aby zminimalizować ryzyko kontuzji i niepożądanych skutków dla zdrowia. W kontekście standardów jakości, zapewnia ono zgodność z wymaganiami dotyczącymi estetyki oraz funkcjonalności wyrobów.
Pytanie 22

W jaki sposób najszybciej można przeciąć grube odlane pręty?

A. przecinakiem oraz młotkiem
B. piłką włosową
C. nożycami dźwigniowymi
D. nożycami prostymi

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Nożyce dźwigniowe to narzędzie, które wykorzystuje zasadę dźwigni do cięcia materiałów o dużej grubości, takich jak odlane pręty stalowe. Ich konstrukcja pozwala na zastosowanie znacznej siły w stosunku do siły wkładanej przez użytkownika, co czyni je idealnym narzędziem do takich zastosowań. Użycie nożyc dźwigniowych jest zgodne z najlepszymi praktykami w przemyśle metalowym, gdzie precyzyjne i szybkie cięcie jest często wymagane. Przykładem zastosowania nożyc dźwigniowych może być praca w warsztatach, gdzie cięcie prętów do określonej długości jest niezbędne przed dalszą obróbką, taką jak spawanie czy gięcie. W porównaniu do innych narzędzi, nożyce dźwigniowe nie wymagają dużej przestrzeni roboczej, co czyni je wydajnym wyborem w ograniczonych warunkach. Dodatkowo, ich łatwość użycia i niski koszt utrzymania sprawiają, że są one powszechnie stosowane w wielu warsztatach i zakładach produkcyjnych.
Pytanie 23

Kamień o masie 0,55 g ma

A. 2,75 karatów
B. 2,55 karatów
C. 2,65 karatów
D. 2,35 karatów

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby przeliczyć masę kamienia wyrażoną w gramach na karaty, należy zastosować właściwy przelicznik, który mówi, że 1 karat to równowartość 0,2 grama. W przypadku kamienia o masie 0,55 g, przeliczenie na karaty wykonuje się w następujący sposób: 0,55 g podzielone przez 0,2 g/karat, co daje 2,75 karatów. Ta odpowiedź jest zgodna z międzynarodowymi normami stosowanymi w jubilerstwie oraz branży kamieni szlachetnych, gdzie precyzyjne określenie masy kamieni ma kluczowe znaczenie dla ich wyceny oraz zastosowań. Wiedza ta jest istotna nie tylko dla jubilerów, ale również dla osób zajmujących się obrotem kamieniami szlachetnymi, ponieważ pozwala na właściwe oszacowanie wartości oraz klasyfikacji kamieni. Dlatego znajomość przeliczania jednostek masy i ich zastosowań jest fundamentalna w tym sektorze oraz w praktycznych aspektach handlu kamieniami szlachetnymi.
Pytanie 24

Aby połączyć elementy dęte w wyrobach jubilerskich i złotniczych, należy wykorzystać zgrzewanie

A. liniowe
B. punktowe
C. doczołowe
D. ogniskowe

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zgrzewanie punktowe jest techniką, która polega na łączeniu elementów metalowych poprzez miejscowe podgrzanie ich powierzchni do temperatury topnienia, a następnie wywieranie na nie odpowiedniego ciśnienia. W przypadku elementów dętych w jubilerstwie i złotnictwie, zgrzewanie punktowe pozwala na osiągnięcie wysokiej jakości połączeń, co jest kluczowe w kontekście estetyki oraz wytrzymałości gotowego wyrobu. Ta metoda umożliwia precyzyjne łączenie bez ryzyka deformacji całych elementów, co jest szczególnie ważne, gdyż dążymy do minimalizowania wpływu procesu technologicznego na wygląd i strukturę metalu. W praktyce, zgrzewanie punktowe znajduje zastosowanie przy łączeniu cienkowarstwowych blach złotniczych oraz wytwarzaniu małych detali, takich jak zapięcia czy elementy ozdobne. W branży jubilerskiej, wdrażanie standardów takich jak ISO 9001, które kładą nacisk na jakość i precyzję produkcji, dodatkowo potwierdza właściwości zgrzewania punktowego jako metody preferowanej w wysokiej klasy wyrobach.
Pytanie 25

W lutowaniu najczęściej stosowane są topniki w formie

A. proszku
B. granulatu
C. płynu
D. pasty

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Topniki w postaci płynu są najczęściej wykorzystywane w procesie lutowania, przede wszystkim ze względu na ich efektywność i wygodę stosowania. Płynne topniki, takie jak roztwory na bazie kwasów organicznych lub soli, mają zdolność do szybkiego wnikania w szczeliny połączeń lutowniczych, co pozwala na lepsze usunięcie tlenków i zanieczyszczeń. Dzięki temu uzyskuje się silne i trwałe połączenia. W kontekście dobrych praktyk, stosowanie płynnych topników jest zgodne z normami IPC (Institute for Printed Circuits), które definiują wymagania dotyczące jakości w elektronice. Przykładem zastosowania płynnego topnika może być lutowanie elementów SMD, gdzie precyzyjne wprowadzenie topnika w obszar lutowania jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnych rezultatów. Ponadto płynne topniki często charakteryzują się bardzo dobrymi właściwościami chłodzenia, co zmniejsza ryzyko uszkodzenia delikatnych komponentów podczas lutowania. Zastosowanie płynów topnikowych w lutowaniu przyczynia się do zwiększenia wydajności procesu oraz podniesienia jakości gotowego produktu.
Pytanie 26

W celu pomiaru gęstości stopów metali stosuje się wagę

A. sprężynową
B. szalkową
C. elektroniczną
D. hydrostatyczną

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Waga hydrostatyczna jest kluczowym narzędziem do oznaczania gęstości stopów metali, ponieważ umożliwia precyzyjne pomiary masy oraz objętości. Gęstość materiału jest określana jako stosunek jego masy do objętości, co w przypadku metali i ich stopów jest szczególnie istotne dla właściwego doboru materiałów w inżynierii oraz przemyśle wytwórczym. Waga hydrostatyczna działa na zasadzie pomiaru siły wyporu, co pozwala na uzyskanie dokładnych wyników, nawet dla metali o skomplikowanej geometrii. Przykładowo, w laboratoriach materiałowych, waga hydrostatyczna jest używana do oceny jakości stopów aluminium, miedzi czy stali, co ma kluczowe znaczenie w kontekście ich zastosowania w budownictwie czy inżynierii mechanicznej. Standardy ISO dotyczące metrologii i badań materiałowych podkreślają rolę wag hydrostatycznych w procesach kontrolnych, co dodatkowo podkreśla ich znaczenie w zapewnieniu jakości produktów.
Pytanie 27

Naprawę uszkodzonego łańcuszka powinno się zacząć od

A. wymiany ogniw
B. spajania łańcuszka
C. lutowania ogniw
D. oczyszczenia łańcuszka

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zaczynając naprawę zerwanego łańcuszka od umycia go, zapewniamy sobie lepsze warunki do dalszych działań. Zanieczyszczenia, takie jak brud, tłuszcz czy resztki kosmetyków, mogą wpływać na jakość połączenia w trakcie naprawy. Umycie łańcuszka usuwa te zanieczyszczenia, co pozwala na dokładniejsze zbadanie uszkodzenia i lepsze wykonanie kolejnych kroków, takich jak łączenie ogniwek czy lutowanie. Praktyczne zastosowanie tej zasady można zaobserwować w różnych pracowniach jubilerskich, gdzie czystość narzędzi oraz materiałów jest priorytetem. Dobrą praktyką jest także stosowanie odpowiednich środków czyszczących, które nie uszkodzą materiału, z którego wykonany jest łańcuszek. Dodatkowo, w przypadku biżuterii, umycie łańcuszka pomaga w ocenie, czy występują inne uszkodzenia, które mogą wymagać uwagi. Zatem, umycie łańcuszka to kluczowy pierwszy krok, który wpływa na powodzenie całego procesu naprawy.
Pytanie 28

Proces wyżarzania stopu metali przeprowadza się w celu

A. oczyszczenia metali
B. zmiany koloru
C. uwolnienia wewnętrznych naprężeń
D. zmiany objętości

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wyżarzanie to proces cieplny, który ma na celu uwolnienie naprężeń wewnętrznych w materiałach metalowych, co jest kluczowe dla poprawy ich właściwości mechanicznych. W trakcie obróbki mechanicznej metali, takich jak frezowanie czy toczenie, mogą powstawać naprężenia, które prowadzą do niepożądanych deformacji i pęknięć w strukturze materiału. Wyżarzanie polega na podgrzewaniu metalu do określonej temperatury, a następnie jego wolnym schładzaniu. Przykładem zastosowania wyżarzania jest obróbka stali, która po procesie hartowania często wymaga wyżarzania, aby zredukować twardość i uzyskać lepszą plastyczność. Ponadto, wyżarzanie jest stosowane w przemyśle lotniczym i motoryzacyjnym, gdzie materiały muszą wykazywać doskonałe właściwości mechaniczne i odporność na zmęczenie. Zgodnie z normami ISO, wyżarzanie powinno być przeprowadzane zgodnie z rygorystycznymi parametrami temperaturowymi oraz czasowymi, aby zapewnić optymalne wyniki.
Pytanie 29

Jakiego rodzaju biżuterii nie powinno się czyścić w myjce ultradźwiękowej?

A. Z szafirem
B. Z rubinem
C. Z cyrkonią
D. Ze szmaragdem

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'ze szmaragdem' jest prawidłowa, ponieważ szmaragd to kamień, który jest wyjątkowo wrażliwy na działanie ultradźwięków. W procesie czyszczenia w myjce ultradźwiękowej fale dźwiękowe generują mikroskopijne pęcherzyki powietrza, które implodują, tworząc intensywne ciśnienie, co może prowadzić do uszkodzenia delikatnych kamieni. Szmaragdy często mają naturalne inkluzje, co sprawia, że są mniej odporne na uszkodzenia mechaniczne. W związku z tym, stosowanie myjki ultradźwiękowej do czyszczenia biżuterii ze szmaragdem powinno być zdecydowanie unikane. W praktyce, lepszym rozwiązaniem jest czyszczenie szmaragdów przy użyciu miękkiej ściereczki i łagodnych detergentów, aby zabezpieczyć ich strukturę. Dobre praktyki w jubilerstwie podkreślają znaczenie ostrożności w dbaniu o kamienie szlachetne, zwłaszcza te o delikatnej budowie, takie jak szmaragdy.
Pytanie 30

Ramkę kamienia należy wykonać z metalu, który charakteryzuje się

A. elastycznością
B. kruchością
C. wysoką twardością
D. sprężystością

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Oprawka kamienia powinna być wykonana ze stopu metalu plastycznego, ponieważ plastyczność materiału umożliwia jego łatwe formowanie oraz adaptację do kształtu i rozmiaru kamienia. Materiały plastyczne, takie jak niektóre stopy aluminium czy miedzi, charakteryzują się zdolnością do odkształcania się bez łamania, co jest kluczowe w procesie wytwarzania precyzyjnych opraw. W praktyce, plastyczność materiału pozwala na wykonywanie detali, które idealnie przylegają do kamienia, co z kolei zapewnia stabilność oraz bezpieczeństwo osadzenia. Ponadto, stopy plastyczne są często lżejsze i bardziej odporne na korozję, co wydłuża żywotność biżuterii. W standardach branżowych, takich jak ISO 6892 dla metali, plastyczność jest definiowana i mierzona, co umożliwia producentom dobór odpowiednich materiałów do konkretnych zastosowań. Wiedza o właściwościach plastycznych stopów jest więc niezbędna dla rzemieślników zajmujących się jubilerstwem, aby zapewnić wysoką jakość i trwałość wykonanych produktów.
Pytanie 31

Do grubej obróbki sygnetu powinno się zastosować pilnik oznaczony cyfrą

A. 4
B. 0
C. 6
D. 2

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 0 jest poprawna, ponieważ pilniki oznaczone cyfrą 0 są klasyfikowane jako pilniki zgrubne, co jest idealnym narzędziem do wstępnego opiłowania sygnetu. Pilniki te mają większe ząbki, co pozwala na szybkie usunięcie materiału z powierzchni metalu, dając pożądany kształt. W procesie jubilerskim, użycie pilnika z oznaczeniem 0 umożliwia efektywne formowanie sygnetu, co jest kluczowe w jego dalszym szlifowaniu i polerowaniu. Warto również pamiętać, że w jubilerstwie stosuje się różne rodzaje pilników w zależności od potrzeb – pilniki o mniejszych oznaczeniach, np. 2, są bardziej precyzyjne, idealne do detalicznych prac, podczas gdy pilniki z oznaczeniem 4 i 6 służą do wykończeń, a nie do zgrubnego opiłowania. Dlatego odpowiedni dobór narzędzi jest niezbędny do uzyskania wysokiej jakości wyrobu jubilerskiego, zgodnego ze standardami branżowymi oraz wymaganiami klientów.
Pytanie 32

Jaki metal szlachetny ma mniejszą masę od ołowiu?

A. Złoto
B. Platyna
C. Pallad
D. Srebro

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Srebro jest metalem szlachetnym, który charakteryzuje się gęstością wynoszącą około 10,49 g/cm³, co czyni go lżejszym od ołowiu, którego gęstość wynosi około 11,34 g/cm³. W praktyce oznacza to, że srebro jest często używane w jubilerstwie oraz w produkcji monet, gdzie jego lekkość i estetyczny wygląd są istotne. Srebro posiada także właściwości antybakteryjne, co sprawia, że znajduje zastosowanie w medycynie i technologii, na przykład w tworzeniu implantów oraz w kosmetykach. Dodatkowo, srebro ma wysoką przewodność elektryczną i cieplną, co czyni je idealnym materiałem do zastosowań w elektronice, jak również w przemyśle fotowoltaicznym. Zrozumienie różnicy w gęstości tych metali jest istotne nie tylko w kontekście ich właściwości fizycznych, ale również w kontekście ich wykorzystania w różnych branżach, według standardów jakości i trwałości.
Pytanie 33

Aby wyprodukować większą ilość elementów o identycznym kształcie i rozmiarach, należy zastosować

A. stempla
B. wykrojnika
C. piłki włosowej
D. matrycy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wykrojnik to narzędzie stosowane w procesach produkcyjnych, które pozwala na precyzyjne wycinanie elementów o określonym kształcie i wymiarach z różnych materiałów, takich jak blacha, tworzywa sztuczne czy materiały kompozytowe. Jego działanie opiera się na wykorzystaniu siły mechanicznej, która umożliwia przecięcie materiału przez formę wykrojnika. Wykrojniki są niezwykle efektywne w produkcji masowej, gdzie zachowanie identycznych parametrów każdego elementu jest kluczowe. Przykładami zastosowania wykrojników mogą być produkcja obudów elektronicznych, elementów konstrukcyjnych w przemyśle motoryzacyjnym, czy też detali w branży meblarskiej. Dzięki zastosowaniu wykrojników można zredukować straty materiałowe oraz czas produkcji, co wpisuje się w standardy efektywności i jakości, takie jak normy ISO. Warto również zauważyć, że odpowiedni dobór materiału oraz precyzyjne wykonanie wykrojnika mają kluczowe znaczenie dla jego trwałości oraz jakości wycinanych elementów.
Pytanie 34

Dokładny zakres prób złota, który można ustalić na kamieniu probierczym, mieści się w przedziale

A. 0,200 ÷ 0,999
B. 0,100 ÷ 0,980
C. 0,100 ÷ 0,999
D. 0,200 ÷ 0,980

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 0,200 ÷ 0,980 jest prawidłowa, ponieważ wskazuje na zakres prób złota określony w systemie probierczym, który jest najczęściej stosowany w jubilerstwie i przemyśle złotniczym. Złoto próby 0,200 oznacza, że w stopie znajduje się 20% czystego złota, a reszta to inne metale, co wpływa na właściwości fizyczne oraz estetyczne wyrobu. Z kolei próba 0,980 oznacza, że stop zawiera 98% złota, co czyni go bardzo wysokiej jakości i pożądanym w branży luksusowej. W praktyce, znajomość tego zakresu pozwala na prawidłowe ocenianie wartości wyrobów złotniczych, co jest kluczowe zarówno dla producentów, jak i konsumentów. W kontekście standardów, na przykład w Europie, 0,750 jest minimalną próbą dla wyrobów, które mogą być oznaczane jako 'złoto', dlatego zakres od 0,200 do 0,980 obejmuje wszystkie akceptowane próby złota w codziennym użytkowaniu. Warto zwrócić uwagę, że różne próby odpowiadają różnym zastosowaniom w jubilerstwie, gdzie wyższe próby są często preferowane ze względu na ich jakość i wartość rynkową.
Pytanie 35

Jakie działanie powinno być podjęte w pierwszej kolejności przy naprawie zerwanego łańcuszka?

A. połączenie ogniwek
B. wymiana ogniwek
C. wygotowanie łańcuszka w bejcy
D. polerowanie łańcuszka

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wygotowanie łańcuszka w bejcy to kluczowy krok w procesie naprawy zerwanego łańcuszka, ponieważ pozwala na usunięcie wszelkich zanieczyszczeń, osadów oraz resztek chemikaliów, które mogą być obecne na powierzchni biżuterii. Bejca, jako substancja chemiczna, jest skutecznym środkiem czyszczącym, który nie tylko dezynfekuje, ale również przygotowuje metal do dalszych czynności, takich jak spawanie czy łączenie ogniwek. W praktyce, po wygotowaniu w bejcy, łańcuszek staje się bardziej podatny na ewentualne naprawy, a także odzyskuje swoje naturalne właściwości estetyczne. Ponadto, standardy branżowe dotyczące naprawy biżuterii podkreślają znaczenie czyszczenia przed przystąpieniem do jakiejkolwiek innej obróbki, aby zapewnić trwałość i jakość naprawy. Warto również zwrócić uwagę na bezpieczeństwo stosowania bejcy, gdyż środki chemiczne mogą być szkodliwe; zaleca się użycie rękawic oraz pracy w dobrze wentylowanym pomieszczeniu, co jest zgodne z wytycznymi BHP. Pozwoli to nie tylko na skuteczną naprawę, ale również na wydłużenie żywotności biżuterii.
Pytanie 36

Rodzajem oprawy nie jest oprawa

A. księżycowa
B. brukowa
C. kanałowa
D. w gwiazdę

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Oprawa księżycowa nie jest uznawana za typ oprawy związanej z oświetleniem w kontekście projektowania wnętrz czy architektury. W branży oświetleniowej wyróżnia się różne rodzaje opraw, takie jak oprawy w gwiazdę, kanałowe czy brukowe, które mają swoje specyficzne zastosowania. Oprawy w gwiazdę są często stosowane w dekoracyjnych instalacjach oświetleniowych, nadając przestrzeni wyjątkowy charakter. Oprawy kanałowe są powszechnie używane w systemach oświetleniowych w biurach czy przestrzeniach handlowych, umożliwiając skierowanie światła w określone miejsca, co jest zgodne z zasadami efektywności energetycznej i ergonomii. Z kolei oprawy brukowe służą do oświetlenia przestrzeni zewnętrznych, takich jak chodniki czy place, i są projektowane z myślą o odporności na warunki atmosferyczne oraz estetyce przestrzeni miejskiej. Zrozumienie różnych typów opraw oświetleniowych i ich zastosowania jest kluczowe dla skutecznego projektowania oświetlenia, które nie tylko spełnia funkcje użytkowe, ale także wpływa na atmosferę i komfort w przestrzeni.
Pytanie 37

Co to jest patynowanie i do czego służy w jubilerstwie?

A. Proces topienia metalu w celu uzyskania ciekłego stanu przed odlaniem lub formowaniem.
B. Technika łączenia dwóch różnych metali w celu stworzenia unikalnego wzoru.
C. Proces nadawania powierzchni metalu specyficznej warstwy ochronnej, często w celach dekoracyjnych.
D. Metoda osadzania kamieni w metalu przy użyciu różnych technik, takich jak oprawa krapowa czy kanalowa.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Patynowanie to proces chemiczny lub elektrochemiczny stosowany w jubilerstwie, który polega na pokrywaniu powierzchni metalu cienką warstwą tlenków, siarczków lub innych związków chemicznych. Ten proces nie tylko nadaje wyrobom złotniczym i jubilerskim estetyczny, starożytny wygląd, ale także pełni funkcję ochronną, zabezpieczając metal przed korozją i utlenianiem. W praktyce jubilerskiej patynowanie jest często stosowane na wyrobach wykonanych z metali takich jak srebro, miedź czy brąz. Proces ten pozwala na podkreślenie detali i tworzenie kontrastów poprzez ciemnienie zagłębień i pozostawienie wypukłych części jasnymi. Patynowanie może być także używane do imitacji starzenia się metali, co jest szczególnie pożądane w przypadku wyrobów stylizowanych na antyki. Technika ta jest uważana za jedną z kluczowych umiejętności w jubilerstwie, a jej efektywne zastosowanie wymaga zarówno wiedzy chemicznej, jak i artystycznego wyczucia. Warto zaznaczyć, że profesjonalne patynowanie wymaga precyzyjnego dobrania odpowiednich związków chemicznych oraz dokładnego kontrolowania czasu i temperatury reakcji, co wpływa na końcowy efekt wizualny.
Pytanie 38

Jakie narzędzia należy zastosować, by w trakcie polerowania wyrobów galwanicznie złoconych oraz srebrzonych nie uszkodzić powłok?

A. palce filcowe
B. tarcze filcowe
C. szczotki szmaciane
D. gładzidła stalowe

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Gładzidła stalowe są zalecane do polerowania wyrobów złoconych i srebrzonych galwanicznie, ponieważ ich twardość oraz struktura pozwalają na efektywne wygładzanie powierzchni bez ryzyka zarysowania czy uszkodzenia powłok. W procesach galwanizacji, zarówno złoto, jak i srebro, tworzą cienką, ale bardzo delikatną warstwę, która może być łatwo zarysowana przez zbyt agresywne lub nieodpowiednie narzędzia. Gładzidła stalowe, dzięki swojemu specyficznemu wykończeniu, zapewniają optymalny balans między efektywnością polerowania a ochroną powierzchni. W praktyce, przy użyciu gładzideł stalowych, można uzyskać doskonałe efekty wykończenia, co jest szczególnie istotne w branży jubilerskiej oraz przy produkcji ekskluzywnych wyrobów. Warto również wspomnieć, że podczas używania gładzideł stalowych, istotne jest zachowanie odpowiednich technik polerowania, takich jak unikanie zbyt dużego nacisku oraz regularna kontrola efektów pracy, aby zapewnić najwyższą jakość wykończenia oraz trwałość powłok galwanicznych.
Pytanie 39

Tlenki, które powstają w wyniku wyżarzania stopów srebra, powinny być usunięte poprzez ich wygotowanie w rozcieńczonym kwasie

A. solnym
B. azotowym
C. siarkowym
D. fluorowodorowym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź dotycząca usuwania tlenków srebra w procesie wyżarzania poprzez wygotowanie ich w rozcieńczonym kwasie siarkowym jest poprawna. Kwas siarkowy, ze względu na swoje silne właściwości kwasowe, skutecznie reaguje z tlenkami srebra, prowadząc do ich rozkładu i usunięcia. Proces ten jest kluczowy w obróbce metali, ponieważ obecność tlenków może znacząco wpływać na jakość finalnego produktu, a także na jego właściwości mechaniczne oraz estetyczne. Przykłady praktycznego zastosowania tej metody obejmują przemysł jubilerski, gdzie czystość srebra jest kluczowa dla uzyskania odpowiednich standardów jakości. Dobrymi praktykami są również stosowanie odpowiednich środków ochrony osobistej podczas pracy z kwasami oraz zapewnienie odpowiedniego wentylowania pomieszczeń roboczych, aby zminimalizować ryzyko kontaktu z oparami kwasu. W kontekście norm, metody te są zgodne z wytycznymi dotyczącymi bezpieczeństwa chemicznego, które zalecają staranne postępowanie z substancjami żrącymi.
Pytanie 40

Który z poniższych kamieni szlachetnych charakteryzuje się największą twardością?

A. Diament
B. Rubin
C. Szmaragd
D. Szafir

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Diament jest bez wątpienia najtwardszym znanym minerałem, co czyni go niezastąpionym w wielu zastosowaniach przemysłowych i jubilerskich. Na skali twardości Mohsa, która mierzy odporność minerałów na zarysowania, diament osiąga maksymalną wartość 10. Ta wyjątkowa cecha sprawia, że jest on wykorzystywany nie tylko w jubilerstwie do tworzenia pięknych ozdób, ale również w narzędziach tnących i wiertłach, gdzie wymagana jest najwyższa trwałość. W branży jubilerskiej diamenty są cenione nie tylko za swoją twardość, ale także za wyjątkowy blask i zdolność do rozszczepiania światła, co przyciąga wzrok i dodaje prestiżu każdej biżuterii. Ich wyjątkowe właściwości sprawiają, że są doskonałym wyborem na kamienie centralne w pierścionkach zaręczynowych, gdzie symbolizują trwałość i wieczność związku. Warto również wspomnieć o tym, że diamenty od wieków były pożądane przez królów i arystokrację, co podkreśla ich historyczne znaczenie i symbolikę władzy oraz bogactwa.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej