Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik logistyk
Kwalifikacja: SPL.04 - Organizacja transportu
Data rozpoczęcia: 12 stycznia 2025 18:17
Data zakończenia: 12 stycznia 2025 18:37

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakiego odcienia jest tło tablicy odblaskowej informującej ADR, która znajduje się na pojazdach transportujących materiały niebezpieczne?

A. Odcienia pomarańczowego

B. Odcienia czerwonego

C. Odcienia białego

D. Odcienia niebieskiego

Tło odblaskowej tablicy informacyjnej ADR, umieszczanej na pojazdach przewożących substancje niebezpieczne, ma kolor pomarańczowy. Jest to standardowy kolor używany w ramach regulacji międzynarodowych dotyczących transportu towarów niebezpiecznych, w tym przepisów ADR (Umowa Europejska dotycząca Międzynarodowego Przewozu Drogowego Towarów Niebezpiecznych). Pomarańczowy kolor jest wyraźnie widoczny, co zwiększa bezpieczeństwo na drogach, informując innych uczestników ruchu o potencjalnie niebezpiecznych ładunkach. Przykładem zastosowania tej tablicy może być pojazd transportujący materiały wybuchowe, gdzie obecność pomarańczowego tła wskazuje na potrzebę szczególnej ostrożności. Dodatkowo, w kontekście ochrony środowiska oraz zdrowia publicznego, informacja o przewożonych substancjach jest kluczowa w przypadku wypadków, umożliwiając odpowiednim służbom szybkie i skuteczne działania. Warto również zauważyć, że pomarańczowe oznakowanie tablicy jest zgodne z globalnymi standardami, co ułatwia identyfikację substancji niebezpiecznych w różnych krajach, zapewniając jednolitą komunikację wizualną.

Pytanie 2

Jak określa się szczegółowy spis ładunku na statku, który zawiera numery konosamentów, oznaczenia i ilość sztuk towaru, nazwiska załadowców oraz odbiorców, całkowitą masę ładunku, wysokość frachtu i miejsce jego uiszczenia?

A. Kwit sternika

B. Manifest ładunkowy

C. List przewozowy

D. Nota bukingowa

Wybór innych odpowiedzi mógł wynikać z tego, że nie do końca rozumiesz, czym różnią się dokumenty w transporcie morskim. Spójrz, kwit sternika dotyczy umowy o przewóz towaru, ale nie zawiera szczegółowych informacji o ładunku, tak jak manifest ładunkowy. Nota bukingowa to potwierdzenie, że masz zarezerwowane miejsce na statku, ale też brak tam wszystkich detali o ładunku. Wiadomo, że jest bardziej administracyjna niż operacyjna. List przewozowy to takie ogólne określenie dla dokumentów przewozowych, ale w transporcie morskim zazwyczaj chodzi o konosament, który także nie ma pełnego zestawienia wszystkich towarów. Często ludzie mylą te dokumenty i ich rolę. Zrozumienie ich funkcji jest kluczowe, żeby zarządzać logistyką i być zgodnym z przepisami. Wiedza o każdym z tych dokumentów pomoże uniknąć pomyłek i opóźnień w transporcie, co jest naprawdę ważne dla sprawnego działania logistyki.

Pytanie 3

Kontener na tabliczce znamionowej posiada następujące informacje: Ile wynosi dopuszczalna ładowność tego kontenera?

Payload – 28 240 kg

Max. gross – 30 480 kg

Tare – 2 240 kg

Cube – 33.1CU.M

A. 2 240 kg

B. 28 240 kg

C. 33.1 CU.M

D. 30 480 kg

Poprawna odpowiedź, 28 240 kg, przedstawia maksymalną dopuszczalną ładowność kontenera, co jest kluczowe dla jego prawidłowego użytkowania. Wartość ta jest zazwyczaj podawana na tabliczce znamionowej kontenera i odnosi się do maksymalnej masy ładunku, którą kontener może bezpiecznie transportować. Przekroczenie tej wartości może prowadzić do uszkodzenia kontenera, a także stwarzać zagrożenie bezpieczeństwa podczas transportu. W praktyce, znajomość dopuszczalnej ładowności jest niezbędna przy planowaniu załadunku, aby zapewnić zgodność z przepisami transportowymi oraz normami bezpieczeństwa. Na przykład, w kontekście transportu morskim, przepisy Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) nakładają obowiązek przestrzegania limitów ładowności, aby unikać przeładowania, co mogłoby prowadzić do problemów z stabilnością statku. Wiedza na temat maksymalnej ładowności jest również istotna w kontekście logistyki oraz optymalizacji procesów transportowych.

Pytanie 4

Jakie środki transportu nie są odpowiednie do przewozu ładunków ciężkich i o dużych wymiarach?

A. kontenery platformy

B. przyczepy niskopodwoziowe

C. naczepy teleskopowe

D. nadwozia wymienne

Transport ciężkich i ponadgabarytowych ładunków wymaga zastosowania odpowiednich środków transportu, a każdy z wymienionych typów naczep ma swoje specyficzne zastosowania. Naczepy teleskopowe są szczególnie dostosowane do przewozu długich obiektów, takich jak rury czy belki, a ich konstrukcja pozwala na regulację długości, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla transportu nietypowych ładunków. Kontenery platformy, z kolei, są projektowane z myślą o przewozie ciężkich przedmiotów, które można umieszczać na platformie, co zwiększa ich wszechstronność. Przyczepy niskopodwoziowe są specjalnie zaprojektowane do transportu ciężkich i ponadgabarytowych ładunków, takich jak maszyny budowlane czy elementy konstrukcyjne, dzięki niskiemu środkowi ciężkości, co zapewnia stabilność i bezpieczeństwo podczas transportu. Pojęcia te są często mylone, a błędne zrozumienie ich przeznaczenia może prowadzić do wyboru niewłaściwego środka transportu, co w konsekwencji zwiększa ryzyko uszkodzenia ładunku oraz może skutkować poważnymi problemami prawnymi związanymi z przestrzeganiem norm transportowych. Kluczowe jest zatem, aby każda operacja transportowa była starannie planowana, z uwzględnieniem specyfiki ładunku oraz wymagań dotyczących bezpieczeństwa i norm prawnych.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

W Polsce regulacje dotyczące umowy spedycji znajdują się w Kodeksie

A. handlowym

B. pracy

C. cywilnym

D. celnym

Umowa spedycji jest regulowana przez Kodeks cywilny, ponieważ dotyczy ona zobowiązań między stronami w zakresie przewozu towarów. W Kodeksie cywilnym zawarte są zasady dotyczące praw i obowiązków zarówno spedytora, jak i nadawcy. Umowa spedycji ma na celu zorganizowanie transportu towarów, a jej zawarcie wymaga jasnego określenia obowiązków oraz odpowiedzialności stron. Przykładem praktycznego zastosowania tej regulacji jest sytuacja, gdy przedsiębiorca zleca spedytorowi transport swoich produktów do klienta. W takich przypadkach spedytor podejmuje się nie tylko przewozu, ale także organizacji załadunku, odbioru i ewentualnych formalności celnych. Warto zaznaczyć, że zgodnie z Kodeksem cywilnym, spedytor odpowiada za szkody powstałe podczas transportu, o ile nie udowodni, że szkoda powstała z przyczyn niezależnych od niego, co stanowi standardową praktykę ochrony konsumentów w branży spedycyjnej.

Pytanie 7

Jakie urządzenie powinno być wykorzystane do załadunku kontenerów na naczepy podkontenerowe, jeśli plac składowy kontenerów znajduje się w odległości 200 metrów od miejsca, gdzie oczekują pojazdy na załadunek?

A. Wóz podsiębierny

B. Przenośnik rolkowy

C. Stacjonarną suwnicę bramową

D. Stacjonarny żuraw portowy

Wóz podsiębierny to specjalistyczne urządzenie, które idealnie nadaje się do załadunku kontenerów na naczepy podkontenerowe, szczególnie w sytuacjach, gdy zachodzi potrzeba przemieszczania kontenerów na stosunkowo krótkie odległości, jak w przypadku 200 metrów. Jego konstrukcja pozwala na sprawne i efektywne załadunki oraz rozładunki na placu składowym. Wóz podsiębierny charakteryzuje się dużą zwrotnością oraz możliwością pracy w ograniczonych przestrzeniach, co czyni go bardzo praktycznym rozwiązaniem w portach oraz terminalach kontenerowych. Przykład zastosowania to sytuacje, w których kontenery muszą być szybko przetransportowane z placu składowego do naczepy, co jest szczególnie ważne w kontekście efektywności operacyjnej i minimalizacji czasu przestoju. Osoby odpowiedzialne za logistykę powinny również być świadome, że wóz podsiębierny jest zgodny z normami bezpieczeństwa i wydajności, co czyni go standardowym narzędziem w branży transportu kontenerowego.

Pytanie 8

Z pełnej ładowności pojazdu o masie 20 ton, który dostarczył towar ważący 18 ton do klienta, a w drodze powrotnej nie miał żadnego ładunku, wykorzystanie było na poziomie

A. w 55%

B. w 90%

C. w 10%

D. w 45%

Wybór odpowiedzi wskazujących na 10%, 90% lub 55% jako poziom wykorzystania ładowności pojazdu jest wynikiem niepoprawnego zrozumienia koncepcji efektywności transportu. Po pierwsze, wyliczenia oparte na 10% sugerują, że przewożone ładunki są marginalizowane w stosunku do całkowitej ładowności, co w tej sytuacji nie ma zastosowania, ponieważ pojazd przewiózł 18 ton towaru, co stanowi znaczną część jego możliwości. Druga koncepcja, która wskazuje na 90% wykorzystania, odnosi się jedynie do etapu dostawy, ignorując fakt, że podczas powrotu pojazd był niezaładowany, co w praktyce prowadzi do nieefektywności operacyjnej. Zastosowanie tej odpowiedzi jest zatem jednostronne i nie uwzględnia pełnego cyklu transportowego. Co więcej, 55% również nie jest adekwatnym wskaźnikiem, gdyż nie odzwierciedla rzeczywistego stanu wykorzystania ładowności. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że efektywność transportu powinna być analizowana w kontekście całej operacji, w tym zarówno dostawy, jak i powrotu, które powinny być jak najbardziej zoptymalizowane, aby zmniejszyć koszty operacyjne oraz zwiększyć wydajność floty. Praktyki takie jak planowanie tras czy wykorzystanie systemów zarządzania flotą są niezbędne w celu osiągnięcia maksymalnej efektywności. Każda z tych odpowiedzi nie uwzględnia złożoności operacji transportowych oraz realnych wyzwań związanych z zarządzaniem transportem.

Pytanie 9

Spedytor utracił ładunek o masie brutto 140 kg. Ile wynosi maksymalna kwota odszkodowania, którą może zapłacić spedytor, zgodnie z przedstawionym fragmentem OPWS, jeżeli kurs SDR w dniu powstania szkody kształtował się na poziomie 1 SDR = 5,7665 PLN?

Fragment Ogólnych Polskich Warunków Spedycyjnych (OPWS) 2010
§ 23
23.1. Wypłacone przez spedytora odszkodowanie, należne osobie uprawnionej z tytułu zawartej umowy spedycji, ograniczone jest do zwykłej wartości towaru, określonej w fakturze handlowej, a w razie jej braku, określonej w kolejności na podstawie ceny giełdowej, rynkowej lub w oparciu o normalną wartość rzeczy tego samego rodzaju i jakości. W żadnym przypadku jednak wypłacone przez spedytora odszkodowanie nie może przekroczyć kwoty 2 SDR za 1 kilogram wagi brutto przesyłki brakującej lub uszkodzonej, a łącznie kwoty 50.000 SDR za każde zdarzenie, chyba że od osoby, za którą spedytor ponosi odpowiedzialność, uzyskane zostanie odszkodowanie w kwocie wyższej.

Fragment Ogólnych Polskich Warunków Spedycyjnych (OPWS) 2010

§ 23

23.1. Wypłacone przez spedytora odszkodowanie, należne osobie uprawnionej z tytułu zawartej umowy spedycji, ograniczone jest do zwykłej wartości towaru, określonej w fakturze handlowej, a w razie jej braku, określonej w kolejności na podstawie ceny giełdowej, rynkowej lub w oparciu o normalną wartość rzeczy tego samego rodzaju i jakości. W żadnym przypadku jednak wypłacone przez spedytora odszkodowanie nie może przekroczyć kwoty 2 SDR za 1 kilogram wagi brutto przesyłki brakującej lub uszkodzonej, a łącznie kwoty 50.000 SDR za każde zdarzenie, chyba że od osoby, za którą spedytor ponosi odpowiedzialność, uzyskane zostanie odszkodowanie w kwocie wyższej.

A. 807,31 PLN

B. 1 614,62 PLN

C. 11,53 PLN

D. 288 325,00 PLN

Odpowiedzi, które nie wskazują na wartość 1 614,62 PLN, mogą wynikać z kilku błędnych założeń. Na przykład, odpowiedź 807,31 PLN może sugerować, że osoba obliczająca odszkodowanie myli się w przyjętej stawce za kilogram lub w obliczeniach związanych z przeliczeniem SDR na PLN. Przyjęcie wartości 1 SDR na kilogram byłoby błędne, ponieważ nie uwzględnia maksymalnych limitów określonych w OPWS. Z kolei odpowiedź 11,53 PLN nie jest nawet bliska wartości wynikającej z przeliczeń, co może sugerować całkowite pominięcie procedur obliczeniowych lub niewłaściwe zrozumienie pojęć związanych z odszkodowaniami. Utrata ładunku o masie 140 kg powinna prowadzić do znacznie wyższej kwoty, a nie do tak małej, co wskazuje na brak wiedzy na temat odpowiedzialności spedytora. Odpowiedź 288 325,00 PLN wskazuje na dramatyczne przeszacowanie wartości, co może świadczyć o błędnej interpretacji jednostek lub stawek. W praktyce, aby uniknąć takich pomyłek, kluczowe jest zrozumienie zasad odpowiedzialności w transporcie oraz właściwe stosowanie przeliczeń walutowych zgodnie z obowiązującymi stawkami. Warto pamiętać, że każdy kilogram ładunku ma swoją wartość odszkodowawczą, która jest ściśle określona w przepisach, co potwierdza konieczność staranności w obliczeniach.

Pytanie 10

Do czego służy etykieta logistyczna GS1?

A. do identyfikacji oraz oznaczania kontenerów, naczep i wymiennych nadwozi

B. do oznaczania jednostek logistycznych w standardowy sposób dla wszystkich uczestników łańcucha dostaw

C. do oznaczania jednostek logistycznych, które wymagają szczególnych czynności obsługowych podczas transportu

D. do identyfikacji jednostek ładunkowych mających szczególny status

Etykieta logistyczna GS1 jest kluczowym narzędziem w zarządzaniu łańcuchem dostaw, ponieważ pozwala na oznaczanie jednostek logistycznych w standardowy sposób, co jest istotne dla wszystkich uczestników tego procesu. GS1, jako międzynarodowa organizacja ustanawiająca standardy, zapewnia jednolitą metodę identyfikacji towarów, co z kolei pozwala na łatwiejszą wymianę informacji między różnymi podmiotami w łańcuchu dostaw. Przykładem zastosowania etykiety logistycznej GS1 może być proces wysyłki towarów z magazynu do punktu sprzedaży – etykiety te zawierają nie tylko dane o produkcie, ale również informacje dotyczące jego pochodzenia, daty ważności czy warunków przechowywania. Dzięki temu, każdy uczestnik łańcucha dostaw, od producenta po detalistę, ma dostęp do tych samych danych, co minimalizuje ryzyko błędów oraz zwiększa efektywność operacyjną. Zastosowanie standardów GS1 sprzyja również automatyzacji procesów logistycznych, co jest szczególnie ważne w dobie rosnącej konkurencji i potrzeby optymalizacji kosztów.

Pytanie 11

Proces załadunku i wyładunku w systemie ruchomej drogi Ro-La jest realizowany poprzez

A. najazd przodem za pomocą ruchomej lub stałej rampy czołowej

B. najazd tyłem na wózki wagonowe

C. uniesienie ładunku za naroża zaczepowe

D. przeładunek pionowy z użyciem suwnicy

W kontekście załadunku i wyładunku w systemie ruchomej drogi Ro-La, koncepcje związane z uniesieniem ładunku za naroża zaczepowe, najazdem tyłem na wózki wagonowe oraz przeładunkiem pionowym z wykorzystaniem suwnicy są nieprawidłowe. Uniesienie ładunku za naroża zaczepowe nie jest standardową praktyką w systemie Ro-La, ponieważ może prowadzić do uszkodzeń strukturalnych pojazdu oraz niewłaściwego rozkładu masy podczas transportu. W systemie tym kluczowe jest zachowanie integralności ładunku oraz pojazdu, co wymaga stabilnego i kontrolowanego procesu załadunku, a nie ryzykownych metod uniesienia. Najazd tyłem na wózki wagonowe, mimo że w niektórych systemach transportowych może być dopuszczalny, w kontekście Ro-La jest mało efektywny i stwarza dodatkowe zagrożenie dla bezpieczeństwa operacyjnego. Przeładunek pionowy z wykorzystaniem suwnicy jest również nieodpowiedni, ponieważ wymaga złożonej infrastruktury oraz zwiększa czas operacji, co stoi w sprzeczności z założeniami systemu Ro-La, który kładzie nacisk na szybkość i efektywność. Wszystkie te błędne podejścia mogą wynikać z niepełnego zrozumienia specyfiki systemu Ro-La i jego mechanizmów operacyjnych, co z kolei prowadzi do nieadekwatnych wniosków dotyczących efektywności transportu intermodalnego.

Pytanie 12

Na podstawie informacji podanych w tabeli oblicz wskaźnik terminowości realizacji zleceń.

Liczba zrealizowanych przewozów	Przewozy wykonane nieterminowo	Przewozy w których przesyłka została uszkodzona
250	50	10

A. 0,20

B. 0,80

C. 0,45

D. 0,04

Wskaźnik terminowości realizacji zleceń wynoszący 0,80 oznacza, że 80% przewozów zostało zrealizowanych zgodnie z planem. Obliczenie tego wskaźnika jest kluczowym elementem zarządzania logistyką i efektywnością operacyjną. Aby go obliczyć, odejmujemy liczbę przewozów nieterminowych od całkowitej liczby przewozów, a następnie dzielimy ten wynik przez całkowitą liczbę przewozów. Przykładowo, jeśli w danym okresie zrealizowano 100 przewozów, a 20 z nich było nieterminowych, wskaźnik wynosi 0,80. Taki poziom terminowości jest często uznawany za standard w branży transportowej i logistycznej, co przyczynia się do wysokiej satysfakcji klientów oraz lepszej reputacji firmy. W praktyce, monitorowanie wskaźnika terminowości pozwala na identyfikację obszarów do poprawy w procesach operacyjnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania jakością, takimi jak Six Sigma czy Lean Management, które mają na celu minimalizację strat i maksymalizację efektywności.

Pytanie 13

Firma transportowa otrzymała zamówienie na przewóz betonu luzem. W celu wykonania tego zlecenia powinna zastosować nadwozie

A. skrzyniowe

B. specjalizowane

C. uniwersalne

D. kłonicowe

Wybór innego typu nadwozia może prowadzić do różnych problemów przy przewozie betonu. Nadwozie uniwersalne, mimo że jest wszechstronne, nie nadaje się do transportu materiałów płynnych i sypkich. To zwiększa ryzyko ich rozlania czy kontaminacji, a tym samym pogorszenia jakości betonu. Na przykład, używając takiego nadwozia, brak odpowiednich ścianek ochronnych może powodować, że materiał wypadnie podczas jazdy. Z kolei nadwozie kłonicowe jest dobre do transportu długich rzeczy, jak drewno czy rury, więc nie sprawdzi się przy sypkich substancjach. W przypadku betonu musimy mieć stabilne warunki, a to zapewnia tylko nadwozie skrzyniowe. Nadwozie specjalizowane, choć może wyglądać na słuszne, często jest dostosowane do konkretnych materiałów, a nie do ogólnych mieszkanek betonowych. Zdarza się, że ludzie generalizują zastosowania nadwozi i nie rozumieją, co tak naprawdę przewożą, co prowadzi do nieefektywnego transportu.

Pytanie 14

Urządzenie do nadawania i odbierania, zainstalowane w pojazdach lub jednostkach ładunkowych, które przesyła dane przez sieć telefonii komórkowej z wykorzystaniem pakietowej transmisji danych, jest stosowane w systemie

A. radiotelefonicznym

B. GSM-DATA

C. RFID

D. GSM-GPRS

Wybór odpowiedzi GSM-DATA może być mylący, ponieważ nie jest to termin powszechnie używany w kontekście nowoczesnych systemów komunikacyjnych. GSM odnosi się głównie do systemu komórkowego, ale nie obejmuje specyfikacji dotyczącej przesyłania danych. Odpowiedź RFID, z kolei, odnosi się do technologii identyfikacji za pomocą fal radiowych, która działa na zupełnie innych zasadach. RFID wykorzystuje pasywne lub aktywne tagi, które są odczytywane przez czytniki, ale nie jest to technologia, która umożliwia przesyłanie danych w czasie rzeczywistym przez sieci komórkowe. Radiotelefoniczny system komunikacji jest kolejnym błędnym wyborem, ponieważ opiera się na tradycyjnym przesyłaniu głosu, a nie na pakietowej transmisji danych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby poprawnie ocenić sytuacje, w których konkretne technologie są stosowane. Często mylenie tych terminów prowadzi do błędnych decyzji w projektowaniu systemów komunikacyjnych, ponieważ odpowiednie technologie powinny być dobierane do specyficznych wymagań aplikacji. W praktyce, przy wyborze technologii do przesyłania danych, należy zawsze uwzględniać wymagania dotyczące prędkości, niezawodności oraz rodzaju przesyłanych informacji.

Pytanie 15

Działania takie jak przepakowywanie, sortowanie oraz segregacja w portach morskich, rzecznej, lotniczej, a także w punktach odprawy celnej oraz magazynach celnych są klasyfikowane jako czynności spedycyjne?

A. wykonawczych odbywających się po przewozie

B. wykonawczych realizowanych przed transportem

C. wykonawczych zachodzących w trakcie transportu

D. organizacyjnych mających miejsce przed przewozem

Wybór odpowiedzi związanej z czynnościami spedycyjnymi występującymi przed przewozem lub po przewozie jest błędny, ponieważ nie odzwierciedla rzeczywistego przebiegu działań logistycznych. Czynności spedycyjne przed przewozem koncentrują się na przygotowaniach, takich jak pakowanie towarów, jednak nie obejmują one realizacji działań związanych z ich przepakowywaniem, sortowaniem czy segregacją, które muszą działać w synchronizacji z samym przewozem. Z kolei czynności po przewozie, takie jak rozładunek czy zwrot towarów, nie uwzględniają kluczowego etapu, jakim są operacje w trakcie transportu, które mają na celu zapewnienie, że towar dotrze do miejsca przeznaczenia w odpowiednim stanie. Typowym błędem w rozumieniu tego zagadnienia jest mylenie faz przygotowawczych z operacjami logistycznymi, które są nieodłącznym elementem transportu. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że podczas transportu towarów, szczegółowe zarządzanie ich przepływem oraz organizacja w portach i magazynach jest niezbędne dla efektywności całego procesu. Niezrozumienie tej dynamiki może prowadzić do opóźnień i zwiększonych kosztów, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami branżowymi, które skupiają się na maksymalizacji efektywności procesów logistycznych.

Pytanie 16

Do działań związanych z procesem transportowym realizowanych w miejscu docelowym ładunku należą

A. odbiór ładunku od nadawcy

B. rozładunek

C. zabezpieczenie ładunku w środku transportu

D. załadunek

Załadunek to coś, co robimy jeszcze przed transportem, więc nie ma mowy o tym w kontekście rozładunku, który ma miejsce po przyjeździe towaru. W tym etapie pakujemy towar do transportu, więc nie powinno się mylić tych dwóch rzeczy. Zabezpieczenie ładunku też dotyczy działań w trakcie transportu, jak pakowanie, żeby nic się nie uszkodziło. Odbiór towaru od nadawcy też zachodzi przed transportem i polega na potwierdzeniu, że towar jest gotowy do przewozu, więc znów nie pasuje do rozładunku. Często mylimy te pojęcia i nie rozróżniamy różnych etapów transportu. W logistyce ważne jest, żeby znać różnice między załadunkiem a rozładunkiem i zabezpieczaniem ładunku. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, żeby dobrze zarządzać procesem i żeby wszystko działało jak należy w łańcuchu dostaw.

Pytanie 17

System satelitarny służący do określania współrzędnych geograficznych, który jest stosowany do śledzenia pojazdów i ładunków, to?

A. EDI

B. RFID

C. GPS

D. ADC

GPS, czyli Global Positioning System, to satelitarny system nawigacji, który umożliwia określenie współrzędnych geograficznych na całym świecie. System ten opiera się na sieci satelitów krążących wokół Ziemi, które emitują sygnały radiowe. Odbiorniki GPS, znajdujące się na Ziemi, analizują te sygnały, aby obliczyć swoją pozycję z dokładnością do kilku metrów. Dzięki GPS możliwe jest monitorowanie pojazdów w czasie rzeczywistym, co jest niezwykle istotne w logistyce i transporcie. Firmy korzystają z GPS do śledzenia floty, co pozwala na optymalizację tras, zwiększenie efektywności operacyjnej oraz poprawę bezpieczeństwa. Standardy branżowe, takie jak ISO 9001, promują stosowanie systemów monitorowania, które w dużej mierze opierają się na technologii GPS, co potwierdza jego kluczowe znaczenie w nowoczesnym zarządzaniu transportem. Dodatkowo, GPS znajduje zastosowanie w różnych dziedzinach, od geodezji po zarządzanie kryzysowe, co czyni go uniwersalnym narzędziem w wielu branżach.

Pytanie 18

Jaką odległość przebywa pojazd w czasie 4 h i 12 min, jeśli porusza się z średnią prędkością 50 km/h?

A. 204 km

B. 210 km

C. 206 km

D. 212 km

Aby obliczyć odległość, jaką pokona pojazd w określonym czasie przy danej prędkości, stosujemy wzór: odległość = prędkość × czas. W tym przypadku pojazd przemieszcza się ze średnią prędkością 50 km/h przez 4 godziny i 12 minut. Najpierw przekształcamy czas na godziny: 4 godziny i 12 minut to 4 + 12/60 = 4,2 godziny. Następnie używamy wzoru: odległość = 50 km/h × 4,2 h = 210 km. Ta odpowiedź jest poprawna i ilustruje, jak ważne jest umiejętne przekształcanie jednostek czasowych oraz zastosowanie podstawowych wzorów fizycznych w praktyce. W kontekście transportu i logistyki, umiejętność obliczania odległości na podstawie prędkości jest kluczowa, pozwala na planowanie tras, oszacowanie czasu przejazdu oraz optymalizację kosztów transportu. Warto także pamiętać, że znajomość tych podstawowych zasad jest niezbędna w kontekście wymogów w zakresie efektywności operacyjnej oraz zarządzania flotą.

Pytanie 19

Klient zamówił 5 t cukierków, które są pakowane w jednostkowych opakowaniach po 400 g, a następnie w kartonach zawierających 50 jednostkowych opakowań. Ile kartonów jest potrzebnych do skompletowania zamówienia dla klienta?

A. 100 kartonów

B. 40 kartonów

C. 250 kartonów

D. 1 250 kartonów

Odpowiedź 250 kartonów jest poprawna, ponieważ do obliczenia liczby kartonów potrzebnych do przygotowania ładunku dla odbiorcy należy zastosować kilka kroków. Odbiorca zamówił 5 ton cukierków, co w przeliczeniu na gramy wynosi 5 000 kg, czyli 5 000 000 g. Każde opakowanie jednostkowe ma masę 400 g, zatem liczba potrzebnych opakowań wynosi 5 000 000 g / 400 g = 12 500 opakowań. Opakowania te są następnie pakowane w kartony, gdzie w jednym kartonie mieści się 50 opakowań. Dlatego potrzebna liczba kartonów wynosi 12 500 opakowań / 50 opakowań na karton = 250 kartonów. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe dla logistyki i zarządzania łańcuchem dostaw, aby zagwarantować właściwe pakowanie i transport towarów zgodnie z zamówieniami klientów oraz standardami branżowymi, co jest niezbędne dla efektywności operacyjnej.

Pytanie 20

Jaką maksymalną liczbę warstw paletowych jednostek ładunkowych (pjł) można umieścić w wagonie o wysokości ładunkowej 3,2 m, jeśli wysokość palety wynosi 0,144 m, wysokość jednej warstwy ładunku na palecie 0,3 m, a na każdej palecie zorganizowano ładunek w 4 warstwach?

A. 3 warstwy

B. 4 warstwy

C. 2 warstwy

D. 1 warstwę

Prawidłowa odpowiedź to 2 warstwy. Aby obliczyć maksymalną liczbę warstw paletowych, należy uwzględnić wysokość ładowania wagonu oraz wymiary palety i ładunku. Wysokość ładowania wynosi 3,2 m. Wysokość palety to 0,144 m, a wysokość jednej warstwy ładunku na palecie to 0,3 m. W przypadku czterech warstw ładunku na palecie, całkowita wysokość ładunku na jednej palecie wynosi 0,144 m + (4 * 0,3 m) = 1,344 m. Teraz, aby obliczyć, ile takich palet można załadować w wagonie, dzielimy wysokość ładowni przez wysokość jednej palety z ładunkiem: 3,2 m / 1,344 m = 2,37. Ostatecznie zaokrąglamy w dół do 2, co oznacza, że możemy załadować maksymalnie 2 warstwy paletowe. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w logistyce, gdzie dokładne obliczenia wymagań przestrzennych są kluczowe dla efektywności transportu.

Pytanie 21

Rewizje wózka widłowego oraz jego serwisowanie powinny być rejestrowane

A. w dokumentacji techniczno-ruchowej

B. w książce eksploatacji wózka widłowego

C. w dzienniku konserwacji wózka widłowego

D. w certyfikacie pochodzenia pojazdu

Dziennik konserwacji wózka widłowego jest kluczowym dokumentem, w którym odnotowywane są wszystkie przeglądy oraz naprawy związane z eksploatacją urządzenia. Jest to zgodne z obowiązującymi normami prawnymi oraz wymaganiami związanymi z bezpieczeństwem pracy. Przeglądy powinny być dokonywane regularnie, zgodnie z zaleceniami producenta oraz przepisami prawa, co pozwala na zachowanie sprawności technicznej wózka i zmniejszenie ryzyka awarii w trakcie użytkowania. W dzienniku należy wpisywać daty przeprowadzonych przeglądów, zakres wykonanych prac oraz wyniki kontroli stanu technicznego. Przykładowo, jeśli wózek przeszedł przegląd okresowy, należy odnotować informacje o wymienionych częściach, dokonanych naprawach oraz zaleceniach na przyszłość. Taki dokument jest również ważny w kontekście audytów i kontroli zewnętrznych, ponieważ potwierdza, że wózek jest użytkowany zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i nie stwarza zagrożeń dla operatorów oraz innych pracowników. To podejście wpisuje się w najlepsze praktyki branżowe dotyczące zarządzania flotą sprzętu.

Pytanie 22

W liście przewozowym podaje się zarówno miejsce nadania, jak i miejsce docelowe przesyłki

A. HAWB

B. CMR

C. MAWB

D. CIM

Odpowiedzi CMR, HAWB i MAWB, chociaż dotyczą przewozu towarów, nie są właściwe w kontekście podawania stacji nadania i stacji przeznaczenia w liście przewozowym na transport kolejowy. CMR, czyli Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów, skupia się głównie na transporcie drogowym. Chociaż też wymaga podania miejsc, to dotyczy innych rzeczy prawnych, jak odpowiedzialność przewoźnika i ustalanie kosztów. HAWB (House Air Waybill) i MAWB (Master Air Waybill) to z kolei dokumenty lotnicze. HAWB jest dla przesyłek od spedytorów do nadawców, podczas gdy MAWB wystawia przewoźnik lotniczy. W tych przypadkach te standardy w ogóle nie dotyczą transportu kolejowego, więc to może prowadzić do błędnego zrozumienia pytania. Pomylenie tych dokumentów w praktyce może się skończyć poważnymi błędami w logistyce, jak złe klasyfikacje przesyłek czy kłopoty z transportem. Ważne jest, żeby znać szczegóły każdego dokumentu i ich zastosowanie w różnych rodzajach transportu, żeby uniknąć nieporozumień.

Pytanie 23

W procesie przewozowym ładunku luzem oznaczonego przedstawioną nalepką (czerwone tło z czarnymi napisami) należy użyć środka transportu z nadwoziem typu

A. platforma.

B. izoterma.

C. cysterna.

D. chłodnia.

Odpowiedź 'cysterna' jest prawidłowa, ponieważ cysterna jest specjalistycznym typem nadwozia przeznaczonym do transportu cieczy, w tym substancji łatwopalnych. Zgodnie z przepisami dotyczącymi transportu materiałów niebezpiecznych, materiały klasy 3, do których zaliczają się substancje łatwopalne, muszą być przewożone w pojazdach przystosowanych do tego celu. Cysterny są wyposażone w odpowiednie zabezpieczenia, takie jak systemy zapobiegające wyciekowi oraz materiały, które minimalizują ryzyko pożaru. Przykładowo, przy transporcie paliwa, cysterny muszą spełniać normy dotyczące ich konstrukcji, w tym posiadanie odpowiednich atestów oraz certyfikatów bezpieczeństwa. Dodatkowo, przy załadunku i rozładunku cystern zastosowanie mają procedury BHP, które zapewniają bezpieczeństwo nie tylko przewożonym materiałom, ale również osobom pracującym w ich pobliżu. W kontekście transportu materiałów niebezpiecznych, stosowanie cysterny jest zgodne z międzynarodowymi standardami ADR, co podkreśla jej znaczenie w branży transportowej.

Pytanie 24

Zezwolenie na jednokrotny przejazd, w okresie do 7 dni, pojazdu samochodowego ponadnormatywnego, zgodnie z Kodeksem drogowym, wydaje

Fragment Kodeksu drogowego – Prawo o ruchu drogowym
Art. 64.
1.	Ruch pojazdu lub zespołu pojazdów, którego naciski osi wraz z ładunkiem lub bez ładunku są większe od dopuszczalnych, przewidzianych dla danej drogi w przepisach o drogach publicznych, albo którego wymiary lub masa wraz z ładunkiem lub bez niego są większe od dopuszczalnych, przewidzianych w przepisach niniejszej ustawy, jest dozwolony tylko pod warunkiem uzyskania zezwolenia.
2.	Zezwolenia na przejazd, o których mowa w ust. 1, wydaje się: 1) na czas nieokreślony; 2) na czas określony w zezwoleniu; 3) na jednokrotny przejazd w wyznaczonym czasie po ustalonej trasie; 4) na jednokrotny przejazd po drogach krajowych, w wyznaczonym czasie, pojazdu przekraczającego granicę państwa przy wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3.	Zezwolenia, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, wydaje starosta.
4.	Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, wydaje Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad lub upoważniona przez niego państwowa lub samorządowa jednostka organizacyjna, po uzgodnieniu z właściwymi dla trasy przejazdu zarządami dróg, jeżeli istnieje możliwość wyznaczenia trasy przejazdu, w szczególności ze względu na stan techniczny drogi i innych obiektów budowlanych położonych w jej pobliżu.
4a.	Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 4, wydaje naczelnik urzędu celnego.

A. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad.

B. starosta.

C. wojewoda.

D. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Zezwolenie na przejazd pojazdu ponadnormatywnego jest mega ważne dla transportu drogowego. Wiesz, zgodnie z prawem, to Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, czyli GDDKiA, jest odpowiedzialny za wydawanie takich zezwoleń. To znaczy, że muszą dbać o bezpieczeństwo na drogach i starać się, żeby ruch przebiegał sprawnie, zwłaszcza gdy przewozimy duże rzeczy. Na przykład, jeśli transportujesz jakiś ciężki sprzęt budowlany, który wychodzi poza standardowe wymiary, to musisz wcześniej zdobyć zezwolenie. Dzięki temu można lepiej zaplanować trasę i skontaktować się z zarządami dróg, które czasami mają swoje ograniczenia. Warto też pamiętać, że uzyskanie takiego zezwolenia to dobra praktyka w branży, bo wszyscy powinniśmy zachować przepisy i myśleć o bezpieczeństwie innych kierowców.

Pytanie 25

Podstawowa opłata za transport nawozów wynosi 2 400,00 zł, a współczynnik korekcyjny to 0,8. Jakie będą wydatki na przewóz tego ładunku?

A. 2 200 zł

B. 2 270 zł

C. 1 920 zł

D. 1 900 zł

Koszt przewozu ładunku oblicza się poprzez pomnożenie opłaty podstawowej za przewóz nawozów przez współczynnik korygujący. W tym przypadku, opłata podstawowa wynosi 2 400,00 zł, a współczynnik korygujący jest równy 0,8. Zatem, koszt przewozu to 2 400,00 zł * 0,8 = 1 920,00 zł. Taki sposób obliczania kosztów transportu jest powszechnie stosowany w branży logistycznej, gdzie różne czynniki, takie jak rodzaj przewożonego towaru, jego wartość oraz warunki transportu, mogą wpływać na ostateczny koszt. Używanie współczynników korygujących pozwala na elastyczne dostosowywanie cen w odpowiedzi na zmieniające się warunki rynkowe oraz specyfikę przewozu. Warto również zaznaczyć, że znajomość tego typu obliczeń jest niezbędna dla profesjonalistów zajmujących się logistyką, aby mogli efektywnie zarządzać kosztami i optymalizować procesy transportowe.

Pytanie 26

Transport ładunku pojazdem, którego wymiary, całkowita masa lub nacisk na oś przekraczają wartości dopuszczalne przez przepisy, określamy jako przewóz

A. kabotażowym

B. bimodalnym

C. nienormatywnym

D. niebezpiecznym

Przewóz nienormatywny odnosi się do transportu ładunków, które z powodu swoich wymiarów, masy całkowitej lub nacisku osi przekraczają wartości dopuszczalne określone w przepisach prawa. W praktyce oznacza to, że każdy pojazd transportujący takie ładunki musi być odpowiednio dostosowany i często wymaga specjalnych zezwoleń. Przykładowo, przewozy nienormatywne mogą obejmować transport dużych maszyn budowlanych, elementów konstrukcyjnych, turbin wiatrowych czy też dużych ładunków przemysłowych. W Polsce regulacje dotyczące przewozów nienormatywnych są szczegółowo opisane w przepisach prawa, takich jak Ustawa o drogach publicznych oraz w przepisach wykonawczych, które definiują wymagania dotyczące oznakowania pojazdów, zabezpieczenia ładunku oraz konieczności uzyskania stosownych zezwoleń od właściwych organów. Dobrą praktyką w przypadku przewozów nienormatywnych jest również współpraca z doświadczonymi firmami transportowymi, które mają wiedzę na temat lokalnych przepisów i regulacji, co minimalizuje ryzyko nieprzewidzianych komplikacji.

Pytanie 27

Kwota za transport jednej tony towaru na dystansie 1 km wynosi 0,40 zł netto. Jaką kwotę brutto powinno się umieścić na fakturze za przewóz 20 t ładunku na odległość 100 km, jeśli klient otrzymał 10% zniżki, a usługa podlega 23% stawce VAT?

A. 800,00 zł

B. 720,00 zł

C. 554,40 zł

D. 885,60 zł

Prawidłowa odpowiedź wynika z dokładnego obliczenia wartości brutto za przewóz ładunku. Stawka za przewóz jednej tony ładunku na odległość 1 km wynosi 0,40 zł netto. Zatem, za przewóz 20 ton na odległość 100 km, całkowity koszt netto można obliczyć jako: 20 t * 100 km * 0,40 zł/t/km = 800 zł netto. Następnie, uwzględniając 10% rabat, obliczamy wartość po rabacie: 800 zł - 10% = 720 zł. Na końcu, dodajemy 23% VAT do wartości po rabacie: 720 zł * 23% = 165,60 zł, co daje 720 zł + 165,60 zł = 885,60 zł brutto. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w branży logistycznej i transportowej, gdzie precyzyjne ustalanie kosztów oraz ich udokumentowanie mają istotne znaczenie dla zachowania transparentności finansowej. Rekomendowane jest także korzystanie z systemów ewidencji, które automatyzują tego typu obliczenia, co pozwala na uniknięcie błędów manualnych.

Pytanie 28

Którym wózkiem widłowym można załadować najszybciej 30 paletowych jednostek ładunkowych (pjł), każda o masie brutto 1 290 kg?

	Wózek 1.	Wózek 2.	Wózek 3.	Wózek 4.
udźwig [kg]	1 500	1 200	1 400	1 100
średnia prędkość [km/h]	6	12	8	15

A. Wózkiem 4.

B. Wózkiem 2.

C. Wózkiem 3.

D. Wózkiem 1.

Wybór wózka 3 do załadunku 30 palet o wadze 1 290 kg każda wydaje się być słuszny. Ma on udźwig 1 400 kg, co jakby zapewnia, że spokojnie da radę temu ciężarowi. Do tego, prędkość 8 km/h to naprawdę niezły wynik w porównaniu do wózka 1, który ma tę samą nośność, ale jest znacznie wolniejszy. W sytuacjach, gdy mamy do czynienia z dużymi operacjami załadunkowymi, czas jest kluczowy. Myślę, że wózek 3, z tą wyższą prędkością i dobrym udźwigiem, będzie bardziej efektywny i pozwoli szybciej wykonać zadania. To ważne, aby dobierać wózki nie tylko na podstawie udźwigu, ale też prędkości, bo w logistyce liczą się zwłaszcza te aspekty, gdy w ruchu jest dużo zadań.

Pytanie 29

Korzystając z fragmentu rozporządzenia zamieszczonego w ramce ustal, ile wynosi maksymalna długość ciągnika siodłowego z naczepą.

Fragment Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r.
w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia

1. Długość pojazdu nie może przekraczać w przypadku:

1) pojazdu samochodowego, z wyjątkiem autobusu - 12,00 m;

2) przyczepy, z wyjątkiem naczepy - 12,00 m;

3) pojazdu członowego - 16,50 m;

4) zespołu złożonego z pojazdu silnikowego i przyczepy - 18,75 m;

5) autobusu przegubowego - 18,75 m;

6) autobusu dwuosiowego - 13,50 m;

7) autobusu o liczbie osi większej niż dwie - 15,00 m;

8) zespołu złożonego z autobusu i przyczepy - 18,75 m;

9) zespołu złożonego z trzech pojazdów, w którym pojazdem ciągnącym jest pojazd wolnobieżny lub ciągnik rolniczy - 22,00 m;

10) motocykla, motoroweru lub roweru, pojazdu czterokołowego oraz zespołu złożonego z motocykla, motoroweru, roweru lub pojazdu czterokołowego z przyczepą - 4,00 m.

A. 12,00 m

B. 18,75 m

C. 22,00 m

D. 16,50 m

Wybór odpowiedzi 16,50 m jest poprawny, ponieważ zgodnie z odpowiednim rozporządzeniem, maksymalna długość ciągnika siodłowego z naczepą wynosi właśnie 16,50 m. Ta regulacja dotyczy zarówno pojazdów ciężarowych, jak i naczep, a jej przestrzeganie ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa na drogach. W praktyce, długość ta jest ściśle związana z wymaganiami dotyczącymi rozkładu masy oraz stabilności pojazdu. Pojazdy o długości nieprzekraczającej 16,50 m są lepiej zarządzane w ruchu drogowym, co przyczynia się do zmniejszenia liczby wypadków. Ponadto, przestrzeganie tych norm jest warunkiem uzyskania odpowiednich zezwoleń na eksploatację pojazdów w ruchu międzynarodowym. Warto również zauważyć, że w niektórych krajach obowiązują dodatkowe regulacje dotyczące długości naczep, co może wpływać na decyzje transportowe.

Pytanie 30

Z danych przedstawionych w tabeli wynika, że koszt transportu przypadający na jeden kilometr w roku 2020 r. w stosunku do 2019 r.

Zestawienie danych przedsiębiorstwa transportowego
Wyszczególnienie	Uzyskany wynik
Wyszczególnienie	2019 r.	2020 r.
Koszty transportu [zł]	765 000,00	821 600,00
Liczba przejechanych kilometrów [km]	450 000	520 000

A. wzrósł o 0,12 zł

B. zmniejszył się o 0,12 zł

C. wzrósł o 1,58 zł

D. zmniejszył się o 1,58 zł

Koszt transportu przypadający na jeden kilometr w 2020 roku zmniejszył się o 0,12 zł w porównaniu do roku 2019, co jest istotną informacją dla firm zajmujących się logistyką oraz transportem. Warto zauważyć, że w 2019 roku koszt wynosił 1,70 zł za kilometr, a w 2020 roku spadł do 1,58 zł. Tego typu analizy są niezwykle ważne w kontekście zarządzania kosztami i efektywności operacyjnej. Firmy transportowe mogą wykorzystywać te dane do planowania budżetów, optymalizacji tras i negocjacji z dostawcami. Ponadto może to wpływać na decyzje strategiczne, takie jak ocena opłacalności inwestycji w nowe środki transportu czy zmian w modelach dostaw. Zrozumienie dynamiki kosztów transportu pozwala na podejmowanie bardziej świadomych decyzji biznesowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży logistycznej, gdzie monitorowanie i analiza kosztów są kluczowe dla konkurencyjności na rynku.

Pytanie 31

Dokumenty, które definiują właściwości, jakimi powinno charakteryzować się urządzenie techniczne, oraz które powinny być stosowane przy jego wytwarzaniu, jak również przy produkcji, naprawie lub modernizacji materiałów i elementów, to

A. procedury stanowiskowe

B. specyfikacje surowcowe

C. specyfikacje techniczne

D. wskazania dotyczące kontroli jakości

Regulaminy kontroli jakości, instrukcje stanowiskowe oraz specyfikacje materiałowe to dokumenty, które pełnią różne role w procesach produkcyjnych i zapewnienia jakości. Regulaminy kontroli jakości odnoszą się przede wszystkim do procedur i metod zapewnienia, że produkty końcowe spełniają określone normy i wymagania jakościowe. Jednakże nie określają one bezpośrednio cech technicznych samego urządzenia, co jest kluczowe w kontekście pytania. Instrukcje stanowiskowe dotyczą konkretnych działań do wykonania na stanowisku pracy, co również nie odpowiada na pytanie o cechy urządzenia. Z kolei specyfikacje materiałowe koncentrują się na właściwościach oraz wymaganiach dotyczących konkretnych materiałów, ale nie dostarczają pełnego obrazu wymagań dotyczących całego urządzenia. Kluczowym błędem w tym kontekście jest mylenie specyfikacji technicznych z innymi dokumentami, które nie obejmują całościowych wymagań dotyczących zarówno projektu, jak i wytwarzania urządzenia. Specyfikacje techniczne są zintegrowanym dokumentem, który zestawia wszystkie te informacje w kontekście całościowym, co sprawia, że są one niezbędne w każdej fazie cyklu życia produktu, od projektowania po wdrożenie.

Pytanie 32

Jak długo trwa jeden cykl pracy wózka widłowego przy załadunku jednej paletowej jednostki ładunkowej (pjł), a godzina wyjazdu z ładunkiem zaplanowana jest na 7:00? Jeżeli średni czas jednego cyklu wynosi 5 minut i do załadunku jest 24 pjł, o której najpóźniej kierowca musi podstawić pojazd?

A. 5:00

B. 6:30

C. 6:00

D. 5:30

Aby obliczyć, o której godzinie kierowca musi podstawić wózek widłowy pod załadunek, należy wziąć pod uwagę średni czas jednego cyklu pracy, który wynosi 5 minut oraz liczbę paletowych jednostek ładunkowych, które mają zostać załadowane. W tym przypadku mamy 24 pjł, co oznacza, że całkowity czas załadunku wynosi 24 pjł * 5 minut = 120 minut, co odpowiada 2 godzinom. Planowany wyjazd z ładunkiem odbywa się o godzinie 7:00, więc aby obliczyć, o której godzinie wózek powinien być podstawiony pod załadunek, należy odjąć 2 godziny od 7:00. Ostatecznie, kierowca powinien podstawić pojazd najpóźniej o godzinie 5:00. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w logistyce, gdzie precyzyjne planowanie czasowe ma kluczowe znaczenie dla efektywności operacji. Zrozumienie tych zasad pozwala na uniknięcie opóźnień i zapewnienie terminowego dostarczenia ładunków."

Pytanie 33

Przedsiębiorstwo transportowe otrzymało zlecenie obejmujące załadunek towaru, jego przewóz na odległość 300 km i rozładunek. Czas załadunku towaru wynosi 30 minut, a rozładunku 35 minut. Korzystając z informacji ujętych w tabeli oblicz, wartość brutto zrealizowanego zlecenia, jeżeli usługi objęte są podatkiem 23% VAT.

Cennik
Rodzaj usługi	Stawka netto
Załadunek	10,00 zł za każdą rozpoczętą godzinę
Rozładunek	10,00 zł za każdą rozpoczętą godzinę
Przewóz	1,50 zł/km

A. 470,00 zł

B. 620,30 zł

C. 578,10 zł

D. 590,40 zł

Błędne odpowiedzi w pytaniach o wartość brutto zlecenia transportowego mogą wynikać z różnych nieporozumień związanych z obliczeniami i zasadami VAT-u. Często osoby, które rozwiązują te zadania, nie zliczają właściwie kosztów netto załadunku, transportu i rozładunku, co prowadzi do złych wyników. Ważne jest, żeby zrozumieć, że wszystkie koszty związane z usługą, w tym czas załadunku i rozładunku, muszą być dobrze oszacowane. Innym typowym błędem jest zapomnienie o doliczeniu VAT-u, przez co wartość brutto jest niższa niż powinna. Trzeba też pamiętać, że każda usługa transportowa podlega pewnym normom i regulacjom, w tym stawkom VAT, które mogą się różnić w zależności od kraju. Ponadto, niektóre błędy mogą być spowodowane pomyłkami w podstawowych obliczeniach, co pokazuje, jak ważne jest precyzyjne podejście do problemów finansowych. Na koniec, ważne jest, żeby rozwijać umiejętności analityczne, żeby unikać pułapek w obliczeniach i skutecznie wykorzystywać wiedzę w pracy.

Pytanie 34

Czynnik ekonomiczny oddziałujący na ilość, rodzaj oraz zakres realizowanych usług transportowych to

A. motywowanie pracowników

B. popyt i podaż na rynku

C. układ organizacyjny

D. typ materiałów

Wybór odpowiedzi dotyczącej struktury organizacyjnej, rodzaju materiałów czy motywacji pracowników w kontekście wpływu na usługi transportowe jest błędny, ponieważ te czynniki są jedynie pośrednie i mniej kluczowe w porównaniu do popytu i podaży. Struktura organizacyjna przedsiębiorstwa ma znaczenie dla zarządzania, ale nie determinuje bezpośrednio, jakie usługi są świadczone na rynku. Na przykład, firma transportowa może mieć skomplikowaną strukturę, jednak jeśli popyt na jej usługi jest niski, nie będzie w stanie utrzymać swojej działalności. Z kolei rodzaj materiałów wpływa głównie na specyfikę transportu, ale nie na jego zakres i ilość, co czyni tę odpowiedź nieadekwatną. Motywacja pracowników jest istotna dla wydajności operacyjnej, ale znów nie jest czynnikiem decydującym o rodzaju i ilości usług transportowych. Właściwe podejście do analizy rynku powinno uwzględniać trendy popytu oraz dostępność zasobów, co umożliwia lepsze dostosowanie oferty do potrzeb klientów. Zrozumienie, że to właśnie popyt i podaż kształtują rynek, jest kluczem do skutecznego zarządzania usługami transportowymi i ich rozwijania w odpowiedzi na zmieniające się wymagania rynku.

Pytanie 35

Wymienione w przepisach wyposażenie dotyczy środków transportu drogowego przewożących

Załącznik B do umowy europejskiej ADR tom II

Przepisy dotyczące środków transportu i operacji transportowych - fragment

8.1.5.2 W jednostce transportowej powinno być przewożone następujące wyposażenie:

- klin pod koła, dla każdego pojazdu, o odpowiednim rozmiarze w stosunku do dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu oraz średnicy kół;

- dwa stojące znaki ostrzegawcze;

- płyn do płukania oczu;

oraz dla każdego członka załogi pojazdu

- kamizelka ostrzegawcza;

- przenośne urządzenie oświetleniowe;

- para rękawic ochronnych;

- ochrona oczu.

8.1.5.3 Wyposażenie dodatkowe dla niektórych klas materiałów:

- maska ucieczkowa dla każdego członka załogi pojazdu, powinna być przewożona w jednostce transportowej, w przypadku nalepek ostrzegawczych 2.3 lub 6.1;

- łopata;

- osłona otworów kanalizacyjnych;

- pojemnik do zbierania pozostałości.

A. materiały niebezpieczne.

B. materiały szybko psujące się.

C. żywe zwierzęta.

D. dzieła sztuki.

Odpowiedź "materiały niebezpieczne" jest poprawna, ponieważ wyposażenie wymienione w przepisach dotyczących transportu dotyczy przede wszystkim pojazdów przewożących towary, które mogą stanowić zagrożenie dla ludzi, mienia lub środowiska. Przepisy ADR (Umowa Europejska dotycząca międzynarodowego transportu drogowego towarów niebezpiecznych) szczegółowo określają wymagania dotyczące pojazdów i personelu, aby zapewnić bezpieczeństwo w trakcie transportu materiałów niebezpiecznych, takich jak chemikalia, materiały wybuchowe czy substancje toksyczne. Przykładowo, kliny pod koła są używane, aby zabezpieczyć pojazd przed niekontrolowanym ruchem, a znaki ostrzegawcze informują innych uczestników ruchu o potencjalnym niebezpieczeństwie. W przypadku transportu materiałów niebezpiecznych, posiadanie odpowiedniego wyposażenia jest kluczowe dla minimalizacji ryzyka wypadków oraz ochrony zdrowia i życia ludzi, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 36

Jakie wymiary powinna mieć naczepa do transportu 50 jednostek ładunkowych paletowych (pjł) o wymiarach 1,2 x 1,0 x 0,79 m (dł. x szer. x wys.), jeśli ładunek może być ułożony w dwóch warstwach na paletach?

A. 10,62 x 2,48 x 2,90 m

B. 7,80 x 2,45 x 2,40 m

C. 8,25 x 2,46 x 2,60 m

D. 13,62 x 2,47 x 2,73 m

Odpowiedź 13,62 x 2,47 x 2,73 m jest prawidłowa, ponieważ umożliwia efektywne i bezpieczne przewozzenie 50 paletowych jednostek ładunkowych o wymiarach 1,2 x 1,0 x 0,79 m, z możliwością piętrzenia ich w dwóch warstwach. Aby obliczyć wymaganą przestrzeń, należy uwzględnić zarówno wymiary palet, jak i ich układ. Każda paleta zajmuje powierzchnię 1,2 m x 1,0 m, co daje 1,2 m2 na paletę. Przy 50 paletach łączna powierzchnia wynosi 60 m2. W przypadku piętrzenia w dwóch warstwach, potrzebujemy tylko 30 m2 na powierzchni. Przy standardowej szerokości naczepy 2,47 m, długość naczepy powinna wynosić co najmniej 13,62 m, co zapewnia odpowiednią ilość miejsca. Wysokość 2,73 m pozwala na pomieszczenie dwóch warstw palet, które mają wysokość 0,79 m, co po piętrzeniu daje 1,58 m. Dzięki zastosowaniu odpowiednich wymiarów naczepy, zyskujemy efektywność transportu i minimalizujemy ryzyko uszkodzenia ładunku podczas przewozu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 37

Przedsiębiorstwo transportowe ma swoje oddziały w czterech województwach. Oceń, który oddział w I kwartale uzyskał najwyższy wskaźnik niezawodności taboru.

Wyszczególnienie		Oddział małopolski	Oddział dolnośląski	Oddział mazowiecki	Oddział pomorski
I kwartał	łączna liczba przewozów	2 500	3 700	4 050	1800
I kwartał	przewozy zrealizowane na czas	2 450	2 950	3 560	1500

A. Małopolski.

B. Dolnośląski.

C. Mazowiecki.

D. Pomorski.

Wybór odpowiedzi: Dolnośląski, Pomorski lub Mazowiecki nie odzwierciedla rzeczywistego obrazu sytuacji w zakresie wskaźnika niezawodności taboru w omawianym przedsiębiorstwie transportowym. W przypadku Dolnośląskiego oddziału, mogą występować problemy z zarządzaniem flotą, takie jak niewystarczająca liczba przeglądów technicznych czy problemy z jakością serwisowania pojazdów. Taki stan rzeczy może prowadzić do zwiększonej liczby awarii, co w konsekwencji obniża wskaźnik niezawodności. Oddział Pomorski, mimo że może być aktywny operacyjnie, również nie osiągnął porównywalnych wyników, co może sugerować niewłaściwe podejście do zarządzania ryzykiem oraz nieefektywne wykorzystanie zasobów. Natomiast w Mazowieckim oddziale, problemy mogą wynikać z wysokiego obciążenia operacyjnego, co może prowadzić do większej eksploatacji pojazdów i skrócenia ich żywotności. Takie nieprawidłowości często są wynikiem braku systematycznej analizy danych operacyjnych, co jest kluczowe dla osiągania wysokich wskaźników niezawodności. W branży transportowej, nie wystarczy jedynie posiadać flotę pojazdów, ale kluczowe jest ich prawidłowe zarządzanie oraz wdrażanie skutecznych procedur utrzymania i serwisowania. Przykładem praktyki może być wdrożenie systemu zarządzania flotą, który umożliwia monitorowanie stanu technicznego pojazdów oraz przewidywanie awarii. Ostatecznie, niepoprawny wybór odpowiedzi może wynikać z niedostatecznej analizy dostępnych danych oraz braku zrozumienia kluczowych wskaźników efektywności w branży transportowej.

Pytanie 38

Przedsiębiorstwo transportowe posiada 4 zestawy drogowe o ładowności 18 ton każdy. Oblicz średni wskaźnik wykorzystania ładowności taboru przedsiębiorstwa, jeżeli pojazdy każdego dnia przewożą ładunki zgodnie z zestawieniem podanym w tabeli.

Zestaw drogowy	Ładunek
1	18 paletowych jednostek ładunkowych (pjł) o masie 740 kg/pjł
2	10 skrzyniopalet o masie 500 kg/szt. i 10 skrzyniopalet o masie 800 kg/szt.
3	20 beczek o masie 400 kg/szt. i 5 skrzyń o masie 372 kg/szt.
4	18 000 litrów benzyny o masie 13 500 kg

A. 1,45

B. 0,69

C. 0,76

D. 0,31

Analiza błędnych odpowiedzi może pomóc zrozumieć, dlaczego niektóre wartości nie są prawidłowe w kontekście obliczenia średniego wskaźnika wykorzystania ładowności taboru. Wartości takie jak 1,45, 0,31 i 0,76 mogą wynikać z kilku typowych błędów myślowych. Na przykład, wybór wartości 1,45 sugeruje, że użytkownik mógł błędnie pomyśleć, że wykorzystanie ładowności może przekraczać 100%, co jest niemożliwe w praktyce. W rzeczywistości wskaźnik ten zawsze powinien mieścić się w przedziale od 0 do 1, co odzwierciedla procentowe wykorzystanie dostępnej pojemności. Z kolei wybór wartości 0,31 może sugerować, że obliczenia opierały się na nieprawidłowo zsumowanych masach przewożonych ładunków lub błędnie oszacowanej maksymalnej ładowności zestawów. Warto również zauważyć, że wartość 0,76, mimo że bliska prawidłowej odpowiedzi, nie uwzględnia rzeczywistego poziomu wykorzystania, co może wynikać z nadmiernego założenia o efektywności transportu. Wszyscy ci, którzy zajmują się transportem, powinni rozumieć znaczenie precyzyjnych obliczeń w kontekście zarządzania flotą oraz efektywności operacyjnej. Właściwe podejście do obliczeń nie tylko zwiększa efektywność, ale także pozwala na lepsze prognozowanie kosztów i planowanie zasobów.

Pytanie 39

Firma transportowa otrzymała zlecenie na przewóz towaru na dystansie 600 km. Stawka za kilometr wynosi 2,50 zł/km. Jaka będzie wysokość podatku VAT od wartości usługi, jeśli klient otrzymał 10% zniżki od wartości netto, a usługa podlega 23% stawce VAT?

A. 345,00 zł

B. 322,00 zł

C. 379,50 zł

D. 310,50 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi często występują nieporozumienia dotyczące kolejności oraz metod obliczeń. Na przykład, wiele osób może popełnić błąd, kalkulując wartość netto bez uwzględnienia rabatu, co prowadzi do zaniżenia bazy opodatkowania. Najpierw oblicza się wartość usługi bez rabatu, a następnie należy odjąć wartość rabatu, aby uzyskać rzeczywistą wartość netto. Kolejnym typowym błędem jest zastosowanie niewłaściwej stawki VAT, co może wynikać z nieaktualnych informacji lub braku zrozumienia przepisów dotyczących podatku VAT dla usług transportowych. Dodatkowo, niektórzy mogą źle interpretuować stawki rabatów, prowadząc do błędnego obliczenia wartości usługi. Ważne jest, aby dokładnie przestrzegać procedur obliczeniowych i być na bieżąco z obowiązującymi stawkami podatkowymi. Zrozumienie, jak prawidłowo obliczyć wartość netto oraz VAT, jest kluczowe w prowadzeniu działalności gospodarczej, w tym w branży transportowej, gdzie często stosuje się różne rabaty i promocje. Dlatego niezwykle istotne jest, aby przedsiębiorcy mieli solidne podstawy w zakresie rachunkowości i podatków, aby unikać takich błędów.

Pytanie 40

Jakie procentowe wykorzystanie powierzchni ładunkowej mają kontenery o wymiarach wewnętrznych 5 900 × 2 350 × 2 395 mm (dł. × szer. × wys.), gdy załadowano w jednej warstwie 11 paletowych jednostek ładunkowych o wymiarach 1 200 × 800 × 1 144 mm (dł. × szer. × wys.)?

A. Zbliżone do 69%

B. Zbliżone do 36%

C. Zbliżone do 90%

D. Zbliżone do 76%

Powierzchnia ładunkowa kontenera o wymiarach wewnętrznych 5 900 mm długości oraz 2 350 mm szerokości wynosi 13 865 000 mm². Natomiast jedna paletowa jednostka ładunkowa o wymiarach 1 200 mm długości i 800 mm szerokości zajmuje powierzchnię 960 000 mm². Ładując 11 palet, całkowita zajęta powierzchnia wynosi 10 560 000 mm². Aby obliczyć procent wykorzystania powierzchni ładunkowej, stosujemy wzór: (powierzchnia zajęta / powierzchnia całkowita) × 100%. Podstawiając wartości: (10 560 000 mm² / 13 865 000 mm²) × 100% otrzymujemy około 76%. Tego typu obliczenia są kluczowe w logistyce i zarządzaniu magazynami, gdzie efektywne wykorzystanie przestrzeni jest istotne dla obniżenia kosztów transportu i składowania. Zrozumienie, jak obliczyć wykorzystanie powierzchni, pozwala na lepsze planowanie załadunków i optymalizację procesów logistycznych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej