Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.04 - Organizacja prac związanych z budową oraz konserwacją obiektów małej architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 00:01
Data zakończenia: 8 czerwca 2025 00:22

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką nawierzchnię należy rekomendować do umieszczenia pod huśtawką na placu zabaw dla dzieci?

A. Asfaltową

B. Żwirową

C. Betonową

D. Poliuretanową

Poliuretanowa nawierzchnia jest najlepszym wyborem do zastosowania pod bujakiem na placu zabaw, ponieważ zapewnia odpowiednią amortyzację, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa dzieci podczas zabawy. Materiał ten charakteryzuje się dobrą elastycznością oraz odpornością na różne warunki atmosferyczne, co sprawia, że jest trwały i łatwy w utrzymaniu. Poliuretanowa powierzchnia jest również antypoślizgowa, co zmniejsza ryzyko upadków. W wyniku zastosowania poliuretanu, dzieci bawiące się na bujaku mogą cieszyć się większym komfortem, a jednocześnie zapewnia to zgodność z normami bezpieczeństwa, takimi jak PN-EN 1177, które określają wymagania dotyczące nawierzchni chodnikowych na placach zabaw. Przykłady zastosowania poliuretanowych nawierzchni obejmują nie tylko placówki edukacyjne, ale także parki rekreacyjne i osiedla, co podkreśla ich wszechstronność i skuteczność w zapewnieniu bezpieczeństwa dzieci.

Pytanie 2

Która metoda rysunkowa nie będzie użyteczna do stworzenia wizualizacji zmienności kolorów w ogrodzie w ciągu roku?

A. Technika pasteli

B. Technika kredek akwarelowych

C. Technika ołówka

D. Technika kredek świecowych

Technika ołówka nie jest odpowiednia do wizualizacji zmienności kolorystycznej ogrodu w ciągu roku, ponieważ ogranicza się głównie do przedstawiania form i konturów, a nie kolorów. Rysunki wykonane ołówkiem cechują się monochromatyzmem i brakiem możliwości oddania bogactwa barw, co jest kluczowe w przypadku wizualizacji, gdzie zmienność kolorów roślinności, kwiatów i liści jest istotna. Przykłady zastosowania techniki ołówka mogą obejmować rysunki techniczne, szkice koncepcyjne lub plany zagospodarowania przestrzennego, gdzie forma jest ważniejsza niż kolor. W przypadku wizualizacji ogrodu, bardziej odpowiednie będą techniki, które pozwalają na uzyskanie pełnej palety kolorów, takie jak pastele, kredki akwarelowe czy kredki świecowe. Odpowiednie wykorzystanie technik rysunkowych zgodnych z celami projektu jest kluczowe dla skutecznej komunikacji wizualnej w architekturze krajobrazu.

Pytanie 3

Jaka jest rzeczywista długość linii brzegowej zbiornika wodnego, jeśli na projekcie w skali 1:100 wynosi ona 24 cm?

A. 240,00 m

B. 24,00 m

C. 2,40 m

D. 0,24 m

Wybór odpowiedzi 240,00 m, 2,40 m oraz 0,24 m wynika z błędnego zrozumienia skali projektu oraz zasad przeliczania wymiarów. W przypadku odpowiedzi 240,00 m, można zauważyć, że uczestnik testu nieprawidłowo pomnożył długość na projekcie przez skalę, uzyskując wynik, który jest dziesięciokrotnie wyższy niż rzeczywista długość. To sugeruje, że osoba ta nie zrozumiała, iż właściwe przeliczenie powinno prowadzić do odwrotnych wartości, a nie ich pomnożenia. Odpowiedź 2,40 m wykazuje natomiast tendencję do niedoszacowania długości, co może być wynikiem podzielenia długości na projekcie przez skalę zamiast pomnożenia, co jest błędnym podejściem. Ostatecznie, wybór 0,24 m jest rażącym błędem, który może wynikać z pomieszania jednostek miary lub błędnego przeliczenia. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych odpowiedzi, obejmują niewłaściwe zrozumienie pojęcia skali oraz nieumiejętność stosowania prostych obliczeń matematycznych związanych z przeliczeniami jednostek. Kluczowe dla prawidłowego zrozumienia tego zagadnienia jest opanowanie podstawowych zasad dotyczących skalowania, co ma istotne znaczenie w dziedzinie architektury, budownictwa oraz planowania przestrzennego.

Pytanie 4

Jaki typ drewna zapewnia najwyższą odporność dla wykonanej z niego powierzchni?

A. Sosna

B. Świerk

C. Brzoza

D. Dąb

Sosna, świerk i brzoza to rodzaje drewna, które mogą być używane w wielu projektach, ale tak szczerze mówiąc, nie są tak trwałe jak dąb. Sosna jest dość popularna i łatwa w obróbce, ale jest też dość miękka i nie ma za dużej odporności na różne czynniki biotyczne, więc nie nadaje się najlepiej tam, gdzie trwałość jest najważniejsza. Jeśli chodzi o świerka, to jego niska gęstość sprawia, że łatwo pęka i się deformuje, szczególnie jak zmienia się wilgotność, więc nie jest najlepszym wyborem na nawierzchnie. Brzoza wygląda ładnie, ale niestety też nie jest zbyt odporna na warunki atmosferyczne, co ogranicza jej zastosowania w miejscach bardziej obciążonych. Wybór złego drewna może prowadzić do szybszego zużycia, a to potem wiąże się z częstszymi naprawami i większymi kosztami. Dlatego w projektach, które potrzebują wytrzymałości, lepiej postawić na dąb, bo to materiał sprawdzony i odporny, co zapewnia długotrwałe efekty i zadowolenie użytkowników.

Pytanie 5

Jak minimalna liczba pracowników jest niezbędna do przeprowadzenia działań związanych z osadzeniem betonowego słupka ogrodzeniowego w odpowiednio przygotowanym wykopie?

A. 3 pracowników

B. 4 pracowników

C. 1 pracownik

D. 2 pracowników

Wybierając odpowiedź, która zakłada użycie jednego robotnika, można popaść w pułapkę myślenia, które nie uwzględnia wymagań dotyczących bezpieczeństwa i jakości w budownictwie. Samodzielna praca przy mocowaniu betonowego słupka ogrodzeniowego może prowadzić do nieprawidłowego umiejscowienia słupka, co skutkuje jego niestabilnością i potencjalnym uszkodzeniem. Dodatkowo, w przypadku braku odpowiedniej stabilizacji podczas wylewania betonu, istnieje ryzyko, że słupek nie będzie właściwie osadzony, co z kolei może wpłynąć na całą konstrukcję ogrodzenia. W praktyce, podejście do pracy w pojedynkę jest nie tylko nieefektywne, ale wręcz niebezpieczne, zwłaszcza w kontekście stosowania ciężkich materiałów budowlanych. Zastosowanie trzech lub czterech robotników jest również nieadekwatne do tej czynności, ponieważ może prowadzić do niepotrzebnego rozproszenia uwagi i chaosu w rękach zbyt dużej liczby osób. Efektywność wykonania pracy przy ograniczonej liczbie robotników, jak w przypadku dwóch, pozwala na lepszą koordynację działań, co jest kluczowe dla sukcesu projektu budowlanego. Tego rodzaju pomyłki w ocenie liczby potrzebnych pracowników mogą prowadzić nie tylko do spowolnienia procesu, ale również do wzrostu kosztów związanych z nieefektywnym wykorzystaniem zasobów ludzkich.

Pytanie 6

Zbiór działań mających na celu przywrócenie zabytkowemu ogrodowi jego artystycznych oraz historycznych cech to

A. adaptacja

B. unowocześnienie

C. rekultywacja

D. rewaloryzacja

Rewaloryzacja to taki proces, który ma na celu przywrócenie ogrodom ich pierwotnych piękności i historycznego znaczenia. W skrócie, chodzi o to, żeby dokładnie zbadać stan zabytków i wszystko dobrze udokumentować, a potem je odpowiednio odtworzyć lub odświeżyć. Ważne jest, żeby podczas rewaloryzacji szanować oryginalne materiały i techniki. To się zgadza z międzynarodowymi standardami konserwacji, jak na przykład wytyczne UNESCO. W przypadku historycznych ogrodów rewaloryzacja może obejmować przywracanie oryginalnych roślin, odbudowę architektonicznych detalów oraz dbanie o przestrzeń, która była charakterystyczna dla danego miejsca za najlepszych czasów. Takie działania nie tylko przywracają estetykę, ale też pozwalają przyszłym pokoleniom czerpać z lokalnego dziedzictwa kulturowego, co moim zdaniem jest bardzo ważne dla tożsamości społeczności lokalnych.

Pytanie 7

Aby zrealizować warstwę podbudowy ścieżki pieszej na gruncie przepuszczalnym z nawierzchnią ścieralną z kostki brukowej drewnianej, należy zastosować

A. gruz

B. piasek

C. keramzyt

D. tłuczeń

Piasek to super materiał na podbudowę ścieżki pieszej w miejscach, gdzie grunt jest przepuszczalny. Dlaczego? Bo piasek dobrze filtruje wodę i stabilizuje nawierzchnię. Przy budowie takich ścieżek ważne jest, żeby podbudowa nie tylko trzymała ciężar, ale też pozwalała wodzie swobodnie odpływać. To zapobiega kałużom i erozji. Warto wybrać piasek gruboziarnisty, bo on tworzy fajną, przepuszczalną warstwę, która dobrze współpracuje z kostką brukową. Z mojego doświadczenia, wiele firm budowlanych korzysta z piasku przy robieniu alejek w parkach, a to potwierdzają też normy w branży. Dodatkowo, piasek łatwo znaleźć i jest relatywnie tani, więc z ekonomicznego punktu widzenia, to bardzo dobry wybór.

Pytanie 8

Aby wykonać wykop o pojemności 0,5 m³ w glebie gliniastej, należy zastosować

A. szufli

B. spycharki

C. szpadla

D. łopaty

Wybór szpadla jako narzędzia do wykonania wykopu o objętości 0,5 m³ w podłożu gliniastym jest uzasadniony ze względu na specyfikę materiału oraz charakter pracy. Szpadel jest narzędziem o odpowiedniej konstrukcji, które pozwala na skuteczne wiercenie i przenoszenie ciężkiego, zbitego materiału, jakim jest glina. Dzięki szerokiemu ostrzu, szpadel ułatwia wykopywanie oraz transport materiału do kontenerów czy na stosy. W praktyce, użycie szpadla jest standardem w pracach budowlanych, zwłaszcza w trudnych warunkach terenowych. Umożliwia precyzyjne kształtowanie wykopu, co jest istotne w kontekście przygotowań do fundamentów budynków czy instalacji podziemnych. Ponadto, szpadel jest narzędziem manualnym, co pozwala na lepsze kontrolowanie głębokości i konturów wykopu. Warto dodać, że w przypadku pracy na mniejszych i bardziej ograniczonych przestrzeniach, jak ogrody czy działki, szpadel jest preferowanym narzędziem ze względu na swoją wszechstronność i dostępność.

Pytanie 9

Jakiego rodzaju spoiwa powinno się użyć do stabilizacji nawierzchni gruntowej z niską zawartością frakcji ilastych?

A. Wapno

B. Gips

C. Glinę

D. Cement

Odpowiedzi takie jak glina, gips czy wapno nie są odpowiednie do stabilizacji nawierzchni gruntowych o małej zawartości części ilastych z kilku istotnych powodów. Glinę, choć posiada właściwości plastyczne, nie może być skutecznie wykorzystywana do stabilizacji gruntów, gdyż jej działanie polega na wiązaniu cząstek na zasadzie plastyczności i lepkości, co nie zapewnia odpowiedniej wytrzymałości strukturalnej i może prowadzić do osiadania oraz deformacji nawierzchni. Gips, z kolei, charakteryzuje się niską odpornością na wilgoć, co czyni go nieodpowiednim materiałem w kontekście długoterminowej stabilizacji gruntów, zwłaszcza w warunkach zmiennej wilgotności. Wapno, chociaż stosowane w stabilizacji gruntów, nie jest tak efektywne w przypadku gruntów o niskiej zawartości części ilastych. Ma swoje zastosowanie w gruntach, gdzie występują części ilaste, ale nie jest w stanie zapewnić pożądanej nośności w przypadku gruntów o małej zawartości tychże części. W przypadku decyzji o doborze odpowiedniego spoiwa do stabilizacji gruntów, kluczowe jest zrozumienie różnicy w mechanizmach działania poszczególnych materiałów oraz ich odpowiedniości do specyficznych warunków gruntowych. Ignorowanie tych różnic może prowadzić do kosztownych błędów w projektowaniu i realizacji nawierzchni, które w konsekwencji mogą nie spełniać wymaganych norm i standardów.

Pytanie 10

Rozdzielenie długiego ogrodowego wnętrza ścieżkami biegnącymi równolegle do jego dłuższych boków sprawia, że przestrzeń ta wydaje się być

A. wąska

B. szeroka

C. wysoka

D. niska

Wybór odpowiedzi sugerującej, że przestrzeń wydaje się szersza, wyższa lub niższa, opiera się na błędnych założeniach dotyczących percepcji przestrzeni i optyki. Odpowiedź 'szersze' nie uwzględnia faktu, że drogi równoległe do dłuższych boków rzeczywiście zmniejszają wizualną szerokość wnętrza. Zamiast tego, dodanie takich elementów wprowadza kształt, który prowadzi wzrok wzdłuż dłuższej osi, co sprawia, że przestrzeń wydaje się bardziej ograniczona. Podobnie, odpowiedzi sugerujące wyższą lub niższą percepcję przestrzeni są mylne - wysokość wnętrza ogrodowego nie zmienia się w wyniku jego podziału na drogi. Percepcja wysokości jest bardziej związana z proporcjami elementów pionowych, takich jak drzewa czy ogrodzenia, niż z układem poziomym drogi. Typowym błędem myślowym jest mylenie wrażeń wizualnych z rzeczywistymi wymiarami przestrzeni; elementy projektowe, takie jak drogi, mają na celu nie tylko organizację przestrzeni, ale także kierowanie wzrokiem i wrażeniem na temat jej rozmiaru. W przypadku projektowania ogrodów, ważne jest zrozumienie, jak różne elementy mogą wpłynąć na subiektywne odczucia użytkowników. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla skutecznego projektowania przestrzeni, które harmonizują z ich pierwotnymi funkcjami.

Pytanie 11

Jaka jest podstawowa funkcja pergoli w architekturze ogrodowej?

A. Podpora dla roślin pnących

B. Oświetlenie ogrodu

C. Ochrona przed wiatrem

D. Zadaszenie tarasu

Pergola to struktura architektoniczna, która pełni przede wszystkim rolę podpory dla roślin pnących. Jest to niezwykle ważne, ponieważ pnącza, takie jak winorośl czy bluszcz, potrzebują wsparcia, aby mogły się prawidłowo rozwijać i pięknie prezentować w ogrodzie. Pergola umożliwia tym roślinom wzrost w pionie, co nie tylko zwiększa ich ekspozycję na światło słoneczne, ale także tworzy estetyczne i funkcjonalne przestrzenie w ogrodzie. Z mojego doświadczenia wynika, że dobrze zaplanowana pergola może przekształcić zwykły ogród w prawdziwą oazę spokoju i piękna. Ponadto pergole są często stosowane jako elementy dzielące przestrzeń ogrodową, tworząc intymne zakątki do odpoczynku. Warto pamiętać, że pergole mogą być wykonane z różnych materiałów, takich jak drewno, metal czy tworzywa sztuczne, co pozwala na ich dostosowanie do stylu danego ogrodu. Są niezastąpione w projektach, które stawiają na zrównoważony rozwój i ekologiczne rozwiązania w architekturze krajobrazu.

Pytanie 12

Aby ustalić kierunek opadania nawierzchni, powinno się zastosować

A. łaty pomiarowej

B. taśmy pomiarowej

C. pionu

D. poziomnicy

Poziomnica jest narzędziem niezbędnym do określenia kierunku spadku nawierzchni, ponieważ pozwala na precyzyjne pomiary poziomu. Dzięki jej zastosowaniu możemy zidentyfikować, w którym kierunku nawierzchnia opada, co jest kluczowe w kontekście odprowadzania wody deszczowej i zapobiegania jej gromadzeniu się na powierzchni. Użycie poziomnicy, która działa na zasadzie równowagi cieczy w szklanym pojemniku, umożliwia uzyskanie bardzo dokładnych wyników. W praktyce, aby odpowiednio wykonać pomiar, należy umieścić poziomnicę na łatwie mierniczej dostosowanej do lokalizacji badania, co pozwala na eliminację błędów wynikających z nieregularności terenu. Dobre praktyki budowlane nakazują wykonanie wskazania w kilku punktach, co zwiększa dokładność i pozwala na weryfikację. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 15221, podkreślają znaczenie dokładnych pomiarów w kontekście projektowania obiektów budowlanych, co czyni poziomnicę kluczowym narzędziem w inżynierii budowlanej i geodezji.

Pytanie 13

Długość zbiornika wodnego wynosi 8 m. Jaką długość będzie miał ten zbiornik na planie wykonanym w skali 1:50?

A. 4 cm

B. 2 cm

C. 8 cm

D. 16 cm

Poprawna odpowiedź to 16 cm, co wynika z zastosowania reguły przeliczeniowej przy tworzeniu planów w skali. W skali 1:50 oznacza to, że 1 cm na planie odpowiada 50 cm w rzeczywistości. Zbiornik wodny ma długość 8 m, co przelicza się na 800 cm. Aby obliczyć długość zbiornika na planie, dzielimy rzeczywistą długość przez współczynnik skali: 800 cm ÷ 50 = 16 cm. Takie obliczenia są kluczowe w projektowaniu architektonicznym, inżynieryjnym oraz w różnych dziedzinach nauk przyrodniczych, gdzie precyzyjne odwzorowanie wymiarów jest niezbędne. Dobrze sporządzony plan w odpowiedniej skali ułatwia zrozumienie układu przestrzennego oraz pozwala na dokładne oszacowanie materiałów potrzebnych do realizacji projektu. Przykładowo, w geodezji i kartografii umiejętność przeliczania rzeczywistych wymiarów na wymiary na mapie jest niezbędna do prawidłowego odzwierciedlenia obiektów na planach urbanistycznych lub terenowych.

Pytanie 14

Drewnianą palisadę, która ma pełnić rolę ściany oporowej, należy osadzić w ziemi na głębokość równą

A. 1/3 jej wysokości

B. 1/4 jej wysokości

C. 1/5 jej wysokości

D. 1/2 jej wysokości

Umiejscowienie palisady drewnianej na głębokość równą połowie jej wysokości (1/2) jest standardem w budownictwie oraz inżynierii lądowej, zwłaszcza w kontekście konstrukcji ścian oporowych. Ta głębokość zapewnia stabilność strukturalną, przeciwdziałając działaniu sił bocznych, takich jak ciśnienie gruntu lub wody. Przykładem zastosowania tej zasady może być budowa palisad w ogrodach, gdzie mają one nie tylko funkcję dekoracyjną, ale także stabilizacyjną w stosunku do nachylenia terenu. W praktyce oznacza to, że jeśli palisada ma wysokość 2 metrów, powinna być osadzona w gruncie na głębokość 1 metra. Warto również zwrócić uwagę na typ gruntu oraz warunki hydrologiczne, które mogą wpływać na efektywność palisady. Badania i normy, takie jak normy Eurokod 7 dotyczące geotechniki, podkreślają znaczenie odpowiedniego osadzenia elementów konstrukcyjnych w gruncie, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i trwałości budowli.

Pytanie 15

Na warstwę użytkową rowerowego szlaku w obszarze miejskim należy zastosować nawierzchnię

A. tłuczniową

B. żwirową

C. gruntową

D. bitumiczną

Wybór nawierzchni bitumicznej dla ścieżki rowerowej w terenie miejskim jest uzasadniony jej licznymi zaletami, które wpływają na bezpieczeństwo oraz komfort użytkowników. Nawierzchnie bitumiczne charakteryzują się wysoką odpornością na różne warunki atmosferyczne, co zapewnia ich trwałość i długowieczność. Dzięki gładkiej powierzchni, jazda na rowerze staje się bardziej płynna, minimalizując ryzyko uszkodzeń rowerów oraz kontuzji rowerzystów. Dodatkowo, bitumiczne nawierzchnie są łatwe w utrzymaniu, co jest szczególnie istotne w obszarach miejskich, gdzie czynniki zewnętrzne mogą wpływać na stan dróg. Zgodnie z normami projektowania infrastruktury rowerowej, bitumiczne nawierzchnie są rekomendowane tam, gdzie ruch rowerowy jest intensywny, a wymogi bezpieczeństwa są kluczowe. Przykładami zastosowania nawierzchni bitumicznej są popularne trasy rowerowe w miastach, które łączą różne części aglomeracji i ułatwiają codzienne dojazdy. Tego rodzaju nawierzchnia zmniejsza również hałas związany z ruchem, co wpływa pozytywnie na otoczenie. To sprawia, że bitumiczne nawierzchnie stają się standardem w nowoczesnym projektowaniu ścieżek rowerowych.

Pytanie 16

Jaką czynność powinno się wykonać na samym początku podczas odnawiania skorodowanego ogrodzenia panelowego?

A. Nałożenie farby

B. Oczyszczenie papierem drobnoziarnistym

C. Oczyszczenie papierem gruboziarnistym

D. Nałożenie podkładu antykorozyjnego

Wyczyszczenie powierzchni ogrodzenia panelowego papierem gruboziarnistym jest kluczowym pierwszym krokiem w procesie renowacji skorodowanego metalu. Celem tego działania jest usunięcie rdzy, zanieczyszczeń oraz luźnych fragmentów farby, co zapewnia lepszą przyczepność kolejnych warstw ochronnych. Użycie papieru gruboziarnistego pozwala na skuteczne zdzieranie niepożądanych elementów, co jest zgodne z praktykami stosowanymi w malarstwie przemysłowym. Po tym kroku należy przeprowadzić dokładne odkurzenie powierzchni, by uniknąć osadzenia się cząstek na nowo nałożonym podkładzie. Właściwe przygotowanie powierzchni jest fundamentalne dla osiągnięcia długotrwałych efektów malarskich, gdyż odpowiednia adhezja podkładów i farb jest kluczowa dla ich funkcji ochronnych. Dobre praktyki sugerują również, aby przed nałożeniem podkładu czy farby, zmyć wszelkie resztki pyłu wodą z detergentem, co zapewnia idealnie czystą powierzchnię. To działanie znacznie zwiększa trwałość całego procesu renowacji.

Pytanie 17

Jakie kruszywo zapewnia najwyższą wytrzymałość dla podbudowy drogi?

A. Piasek

B. Tłuczeń

C. Żwir

D. Kleńce

Podczas analizy odpowiedzi niepoprawnych, warto zwrócić uwagę na właściwości i zastosowanie pozostałych rodzajów kruszywa. Piasek, choć może być stosowany w budownictwie, nie ma wystarczającej wytrzymałości ani stabilności, aby spełniać wymagania podbudowy dróg. Jest on zbyt drobnoziarnisty i nie zapewnia odpowiedniego wsparcia dla obciążeń, co prowadzi do osiadania i deformacji nawierzchni. Żwir, z kolei, mimo że jest lepszą opcją niż piasek, nie osiąga tych samych właściwości wytrzymałościowych co tłuczeń. Żwir ma tendencję do przesuwania się pod wpływem obciążeń, co może prowadzić do destabilizacji podbudowy. Klińce, będące materiałem kruszywowym, również nie są idealnym rozwiązaniem ze względu na ich nieregularny kształt. Mimo że mogą być używane w niektórych konstrukcjach, nie dostarczają one odpowiedniej nośności i stabilności, jakie oferuje tłuczeń. W każdym przypadku kluczowe jest zrozumienie, że dobór materiałów budowlanych powinien opierać się na ich właściwościach fizycznych oraz wymaganiach projektowych. W praktyce błędem jest poleganie na materiałach, które nie są odpowiednio przystosowane do konkretnego zastosowania, co może prowadzić do poważnych problemów z trwałością i bezpieczeństwem infrastruktury drogowej.

Pytanie 18

Jaką skalę należy wprowadzić przy sporządzaniu rzutu górnego piaskownicy o wymiarach 2,0×3,8 m, aby rysunek wypełnił większą część powierzchni arkusza A4?

A. 1 : 50

B. 1 : 100

C. 1 : 20

D. 1 : 5

Wybór skali 1:20 do wykonania rzutu z góry piaskownicy o wymiarach 2,0×3,8 m jest poprawny, ponieważ pozwala na uzyskanie rysunku, który zajmie znaczną część powierzchni arkusza formatu A4. W skali 1:20, wymiary rysunku wyniosą odpowiednio 0,1 m x 0,19 m, co po przeliczeniu daje 10 cm x 19 cm. Warto zaznaczyć, że arkusz A4 ma wymiary 21 cm x 29,7 cm, co oznacza, że rysunek doskonale się w nim zmieści i pozwoli na dodanie niezbędnych detali oraz opisów. W praktyce, stosowanie odpowiedniej skali jest kluczowe w dokumentacji technicznej oraz projektowej, ponieważ umożliwia właściwe odwzorowanie obiektów w sposób czytelny i zrozumiały. W architekturze i inżynierii często korzysta się ze skal, które zbliżają się do rzeczywistych wymiarów obiektów, co w przypadku skali 1:20 jest dobrze dostosowane do prezentacji małych obiektów, takich jak piaskownice. Dodatkowo, wybór skali powinien brać pod uwagę również przestrzeń na dodatkowe opisy, legendy oraz inne elementy wizualne, co jest istotne w kontekście dobrych praktyk w rysunku technicznym.

Pytanie 19

Aby uzyskać statyczny charakter kompozycji w krajobrazie, należy zastosować w jej projektowaniu

A. asymetrię i kontrastowe barwy

B. asymetrię i delikatne kolory

C. symetrię i kontrastowe barwy

D. symetrię i delikatne kolory

Odpowiedzi oparte na asymetrii oraz kontrastowych barwach prowadzą do błędnych wniosków w kontekście uzyskiwania statycznego charakteru kompozycji wnętrza krajobrazowego. Asymetria, chociaż może być atrakcyjna i dynamiczna, wprowadza elementy ruchu i niepokoju, które są przeciwieństwem stabilności. W projektowaniu wnętrz krajobrazowych asymetria często skutkuje kompozycjami, które wydają się chaotyczne lub niezrównoważone, co może negatywnie wpływać na odbiór przestrzeni. W przypadku kontrastowych barw, choć mogą one pobudzać oraz przyciągać uwagę, są bardziej odpowiednie w projektach, które mają na celu stworzenie energicznej, żywej atmosfery. W statycznych kompozycjach wnętrz krajobrazowych, intensywne kolory mogą prowadzić do nadmiernego rozpraszania uwagi i braku spokoju, co jest niepożądane w kontekście relaksacyjnych przestrzeni. Ponadto, praktyki w zakresie projektowania przestrzeni często opierają się na zasadach harmonii, co podkreśla znaczenie równowagi w doborze elementów. Typowym błędem myślowym jest mylenie estetyki z funkcjonalnością, gdzie projektanci mogą koncentrować się na efektownych elementach, nie zważając na to, jak ich wybór wpłynie na ogólną atmosferę i odczucia mieszkańców. Dlatego tak istotne jest zrozumienie, że wszelkie decyzje projektowe powinny być zgodne z ogólną wizją i funkcją przestrzeni.

Pytanie 20

Jakie źródło informacji pozwala na odszyfrowanie układu warstw podbudowy schodów terenowych?

A. widoku z boku

B. przekroju podłużnego

C. planu wysokościowego

D. wizualizacji fotorealistycznej

Wizualizacja fotorealistyczna, choć efektowna i użyteczna w prezentacji projektu, nie dostarcza szczegółowych informacji na temat rzeczywistego układu warstw podbudowy schodów terenowych. Tego typu wizualizacja służy głównie do przedstawienia estetyki i ogólnego wyglądu konstrukcji, a nie do analizy jej strukturalnych aspektów. Widok z boku również ma swoje ograniczenia, ponieważ może jedynie ilustrować wysokości i kąty, ale nie pokazuje szczegółowego przekroju, który jest niezbędny do oceny warstw podłoża. Plan wysokościowy z kolei przedstawia jedynie układ poziomy i nie uwzględnia głębokości ani stratygrafii warstw, co jest niezbędne do zrozumienia podbudowy schodów. Wszystkie te podejścia mogą wprowadzać w błąd, ponieważ koncentrują się na określonych aspektach wizualnych lub poziomych, a nie na analitycznym przeglądzie przekrojów warstw. Często występuje błąd myślowy polegający na zakładaniu, że wiedza wizualna wystarczy do oceny struktury; jednak w rzeczywistości, aby zrozumieć i właściwie zaprojektować schody, niezbędne jest korzystanie z przekroju podłużnego, który ukazuje pełen obraz warstw budowlanych oraz ich wzajemnych interakcji.

Pytanie 21

Jaką maksymalną wysokość płotu może postawić właściciel działki budowlanej bez informowania wydziału architektury urzędu miasta lub gminy?

A. 2,2 m

B. 1,9 m

C. 1,0 m

D. 3,0 m

Właściciel działki budowlanej ma prawo do postawienia ogrodzenia o wysokości do 2,2 m bez konieczności zgłaszania tej informacji do wydziału architektury urzędu miasta lub gminy. Zgodnie z przepisami prawa budowlanego, maksymalna wysokość ogrodzenia, które można zrealizować w trybie bez zgłoszenia, wynika z zasad dotyczących zagospodarowania przestrzennego. Ważne jest, aby ogrodzenie nie przekraczało określonej wysokości, co ma na celu zapewnienie estetyki przestrzeni oraz bezpieczeństwa mieszkańców. W praktyce, oznacza to, że w przypadku ogrodzeń w strefach zabudowy jednorodzinnej, ich wysokość nie może przekraczać 2,2 m, co pozwala na zachowanie prywatności oraz ochrony przed hałasem z ulicy. Warto również pamiętać, że w niektórych lokalizacjach mogą obowiązywać dodatkowe przepisy lub uchwały, które mogą nałożyć restrykcje dotyczące wysokości ogrodzeń. Dlatego zaleca się konsultację z lokalnym urzędem w celu uzyskania informacji o ewentualnych ograniczeniach.

Pytanie 22

Największą trwałość ogrodzenia zapewni zastosowanie drewna

A. świerkowego

B. bukowego

C. brzozowego

D. modrzewiowego

Wybór drewna świerkowego na ogrodzenie, mimo iż jest popularny, nie jest najlepszym rozwiązaniem w kontekście długotrwałej trwałości. Świerkowe drewno jest stosunkowo miękkie, co sprawia, że jest bardziej podatne na uszkodzenia mechaniczne oraz gnicie. Jego naturalna odporność na czynniki atmosferyczne jest znacznie niższa w porównaniu do modrzewiowego. Ponadto, drewno brzozowe, mimo swojego estetycznego wyglądu, charakteryzuje się ograniczoną odpornością na wilgoć i ma skłonność do pękania, co czyni je nieodpowiednim materiałem do budowy ogrodzeń. Tak samo, drewno bukowe, które jest bardzo twarde i trwałe, nie sprawdza się w stosunkach zewnętrznych, ponieważ jest wrażliwe na zmiany wilgotności i nie jest tak odporne na działanie grzybów oraz insektów. Typowe błędy myślowe przy wyborze drewna do ogrodzeń często wynikają z mylenia estetyki z funkcjonalnością. W praktyce, wybór materiału powinien być ukierunkowany na jego właściwości fizyczne oraz chemiczne, które zapewnią trwałość i niskie koszty eksploatacji. Doświadczenia specjalistów i dane z badań wykazują, że niektóre gatunki drewna, mimo że są mniej kosztowne, w dłuższej perspektywie generują wyższe wydatki na konserwację, co jest niedopuszczalne w profesjonalnych projektach budowlanych.

Pytanie 23

Ogród wewnętrzny, w którym posadzka ma formę kwadratowego dziedzińca z fontanną w centralnym punkcie, a mury zbudowane są z cegieł tworzących solidny mur, można określić jako przestrzeń

A. konkretne złożone

B. konkretne centralne

C. subiektywne centralne

D. subiektywne złożone

Wnętrze ogrodowe, które charakteryzuje się kwadratowym placem z fontanną oraz ścianami z cegieł, jest przykładem wnętrza konkretnego centralnego. Termin 'konkretne' odnosi się do obiektów fizycznych, które można zidentyfikować i opisać, a 'centralne' wskazuje na umiejscowienie elementów w przestrzeni. W tym przypadku, kwadratowy plac pełni funkcję centralną, a fontanna stanowi akcentujący element, który przyciąga uwagę. Takie wnętrza są często projektowane z myślą o estetyce, funkcjonalności i harmonii ze środowiskiem. Przykładem zastosowania takiego wnętrza może być przestrzeń publiczna, jak park czy ogród botaniczny, gdzie centralne elementy, takie jak fontanny lub rzeźby, pełnią rolę zarówno wizualną, jak i społeczną, sprzyjając integracji społecznej i relaksowi. W projektowaniu przestrzeni zewnętrznych kluczowe jest uwzględnienie zarówno funkcjonalności, jak i estetyki, co potwierdzają standardy architektury krajobrazu, takie jak te opracowane przez American Society of Landscape Architects (ASLA).

Pytanie 24

Aby poprawić parametry gruntu na ściskanie, w nowoczesnych materiałach wspierających budowę nawierzchni, konieczne jest zastosowanie

A. geodrenu

B. geowłókniny

C. georusztu

D. geotkaniny

Wybór geotkaniny, geowłókniny lub geodrenu w tej konkretnej kwestii może prowadzić do nieefektywnych rozwiązań. Geotkaniny są używane głównie jako materiał filtracyjny, który nie ma właściwości wzmacniających grunt. Ich głównym zadaniem jest separacja warstw gruntowych, co może być przydatne, ale nie wpływa na nośność gruntu. Z kolei geowłókniny są stosowane do drenażu oraz filtrowania, co również nie prowadzi do poprawy parametrów ściskania. Użycie ich w roli wzmocnienia gruntu jest mylnym podejściem, które może skutkować nieodpowiednią stabilizacją nawierzchni i zwiększonym ryzykiem uszkodzeń. Geodren ma na celu odprowadzanie wody z gruntu, co jest istotne w kontekście zarządzania wodami gruntowymi, ale nie przyczynia się do zwiększenia nośności podłoża. Często spotykanym błędem jest mylenie funkcji tych materiałów, co prowadzi do niewłaściwego doboru technologii i materiałów w projektach budowlanych. Właściwy dobór materiałów geosyntetycznych, zgodny z ich funkcjonalnością oraz cechami mechanicznymi, jest kluczowy dla sukcesu projektu inżynieryjnego."

Pytanie 25

Wysokość podstopnicy w schodach zewnętrznych powinna wynosić

A. od 23 cm do 27 cm

B. od 18 cm do 22 cm

C. od 8 cm do 12 cm

D. od 13 cm do 17 cm

Wysokość podstopnicy w zakresie od 18 cm do 22 cm jest nieodpowiednia ze względu na ergonomiczne i praktyczne aspekty użytkowania schodów. Wysokości te są znacznie powyżej zalecanego wymiaru, co może skutkować zmniejszeniem komfortu oraz bezpieczeństwa użytkowników. Osoby pokonujące takie schody muszą wykazywać znacznie większy wysiłek fizyczny, co może prowadzić do zmęczenia, a w przypadku osób starszych lub z ograniczeniami ruchowymi, stwarza to poważne ryzyko upadku. Ponadto, takie wymiary mogą nie spełniać wymogów prawnych, które określają maksymalne wysokości podstopnic w obiektach publicznych. Wysokie podstopnice są niezgodne z zasadą, że schody powinny być łatwe do pokonania, co podkreśla wiele norm budowlanych, takich jak PN-EN 1991-1-1. Użytkownicy mogą mieć tendencję do opierania się na intuicji przy ocenie wygody schodów, co prowadzi do błędnych wniosków. Powszechne jest także myślenie, że wyższe podstopnice są bardziej stabilne, jednak to nieprawda, ponieważ odpowiednie rozmiary schodów powinny przede wszystkim zapewniać bezpieczeństwo i komfort ich użytkowania. Dlatego też kluczowe jest stosowanie się do zalecanych wymiarów, które są oparte na badaniach ergonomicznych i standardach budowlanych.

Pytanie 26

Ślizg stanowi charakterystyczny składnik wyposażenia ogrodowego?

A. zoologicznego

B. pomologicznego

C. jordanowskiego

D. botanicznego

Wybór odpowiedzi dotyczącej ogrodu zoologicznego, botanicznego czy pomologicznego nie ma sensu w kontekście ślizgów w przestrzeni do zabawy. Ogród zoologiczny koncentruje się na dzikich zwierzętach, więc nie ma tam miejsca na ślizgi, które są dla dzieci. Z kolei ogrody botaniczne skupiają się na roślinach i edukacji ekologicznej, co też nie dotyczy budowy placów zabaw. Ogród pomologiczny zajmuje się uprawą drzew owocowych, więc też nie jest miejscem do zabawy. Wydaje się, że niektórzy myślą, że wszystkie ogrody mają służyć do rekreacji, a każda z tych przestrzeni ma swoją specyfikę i cel. Zrozumienie tego jest ważne przy projektowaniu przestrzeni publicznych, bo każdy typ ogrodu ma swoje unikalne przeznaczenie.

Pytanie 27

Przy użyciu niwelatora oraz jednej łaty niwelacyjnej można w terenie przeprowadzić pomiar

A. różnicy wysokości.

B. kąta pionowego.

C. azymutu.

D. wysokości.

Pomiar różnicy wysokości za pomocą niwelatora i łaty niwelacyjnej to podstawowa technika w geodezji, która pozwala na precyzyjne określenie poziomu terenu. Różnice wysokości są kluczowe w wielu projektach budowlanych, takich jak budowa dróg, mostów, czy też w inżynierii hydrotechnicznej. Aby przeprowadzić pomiar, operator ustawia niwelator na stabilnym podłożu, a następnie odczytuje wartości wskazywane przez łatę umieszczoną w różnych punktach terenu. Dobrą praktyką jest wykonanie kilku pomiarów w różnych miejscach, aby zminimalizować błędy wynikające z niestabilności terenu lub błędów sprzętowych. Standardy pomiarowe, takie jak normy PN-EN ISO 17123, podkreślają znaczenie precyzyjnych pomiarów różnicy wysokości dla zapewnienia jakości i bezpieczeństwa inwestycji budowlanych. Ważne jest również, aby pamiętać o wpływie czynników atmosferycznych na wyniki pomiarów, takich jak temperatura czy wilgotność, co może wpłynąć na dokładność odczytów.

Pytanie 28

Odpowiednią bazą do ustanowienia osnowy w pomiarach geodezyjnych jest

A. ogrodzenie działki

B. krawędź drogi gruntowej

C. podziemna linia energetyczna

D. brzeg rzeki

Ogrodzenie działki stanowi solidną podstawę do założenia osnowy pomiarów geodezyjnych, ponieważ jest to wyraźny i trwały element, który można łatwo zidentyfikować w terenie. Osnowa geodezyjna powinna być tworzona na podstawie obiektów o stałej lokalizacji, co jest kluczowe dla dokładności pomiarów. W przypadku ogrodzenia, jego granice są dobrze określone, co ułatwia orientację w terenie i zapewnia stabilność punktów pomiarowych. Przykładem zastosowania może być pomiar działki budowlanej, gdzie ogrodzenie wyznacza granice terenu, a geodeci mogą na jego podstawie precyzyjnie określić położenie budynków czy innych obiektów. W branży geodezyjnej ogrodzenia wykorzystywane są także jako punkty odniesienia w przypadku korygowania danych pomiarowych. Warto również zauważyć, że zgodnie z normami i dobrymi praktykami, przy zakładaniu osnowy geodezyjnej powinno się używać obiektów stałych, co zwiększa wiarygodność wyników pomiarów.

Pytanie 29

Katalog KNR o numerze 2-21 zawiera

A. wykaz dostawców usług, materiałów oraz sprzętu, związanych z terenami zielonymi

B. spisy norm budowlanych, które dotyczą realizacji na terenach zieleni

C. ceny rynkowe robocizny, materiałów i sprzętu, odnoszące się do terenów zielonych

D. nakłady rzeczowe na robociznę, materiały oraz sprzęt, dotyczące terenów zieleni

Katalog KNR nr 2-21 rzeczywiście dotyczy nakładów rzeczowych, robocizny, materiałów i sprzętu związanych z terenami zieleni. To ważna informacja, bo dla osób zajmujących się projektowaniem i realizacją prac w tej dziedzinie to narzędzie jest wręcz niezbędne. Dzięki temu katalogowi, można lepiej planować budżet i kalkulować koszty projektów dotyczących zagospodarowania zieleni. Projektanci i wykonawcy dzięki KNR mogą dokładnie określać, jakie materiały i jaka robocizna będą potrzebne, co przyspiesza zarządzanie projektem. W branży to jest chyba kluczowe, żeby mieć precyzyjne kalkulacje kosztów, bo dzięki temu unikniesz nieprzewidzianych wydatków czy opóźnień. Katalogi KNR są też super przydatne do porównywania ofert różnych wykonawców, co pozwala na wybór tej najlepszej, bazując na wiarygodnych danych. Z mojego doświadczenia, znajomość KNR nr 2-21 jest naprawdę istotna dla wszystkich, którzy pracują z terenami zieleni, bo to pozwala na skuteczną realizację projektów i zgodność z normami.

Pytanie 30

Aby uniknąć pękania muru oporowego z konstrukcją murowaną w wyniku zmiennych temperatur, należy zastosować

A. rynny stokowe

B. fundamenty punktowe

C. izolację poziomą

D. przerwy dylatacyjne

Przerwy dylatacyjne są kluczowym elementem w projektowaniu murków oporowych, szczególnie w konstrukcjach murowanych, które są narażone na zmiany temperatury oraz różne inne czynniki środowiskowe. Dylatacje pozwalają na swobodne przemieszczenie się elementów budowlanych, ograniczając powstawanie naprężeń wewnętrznych, które mogą prowadzić do pękania materiałów. W praktyce, przerwy dylatacyjne powinny być projektowane zgodnie z normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 1992, które dostarczają wskazówek dotyczących rozstawu i szerokości dylatacji w zależności od materiałów i warunków eksploatacyjnych. W przypadku murków oporowych zaleca się umieszczanie dylatacji co kilka metrów, aby zminimalizować ryzyko deformacji. Przykładem zastosowania przerw dylatacyjnych są konstrukcje mostowe, gdzie ich obecność jest kluczowa dla zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa budowli. Zastosowanie dylatacji w murkach oporowych jest więc niezbędne dla ich długowieczności i stabilności, wpływając na ich odpowiednią funkcjonalność oraz bezpieczeństwo.

Pytanie 31

Kamienne płyty chodnikowe o faktycznych wymiarach 70 x 70 x 6 cm na ilustracji przedstawionej w skali 1:50 będą miały wymiary odpowiednio

A. 1,6 x 1,6 x 0,25 cm

B. 2,1 x 2,1 x 0,25 cm

C. 2,4 x 2,4 x 0,42 cm

D. 1,4 x 1,4 x 0,12 cm

Odpowiedź 1,4 x 1,4 x 0,12 cm jest prawidłowa, ponieważ przy obliczaniu wymiarów obiektów w skali 1:50 należy podzielić rzeczywiste wymiary przez współczynnik skali. Rzeczywiste wymiary kamiennych płyt chodnikowych wynoszą 70 cm x 70 cm x 6 cm. Dzieląc każdy z tych wymiarów przez 50, otrzymujemy: 70 cm / 50 = 1,4 cm, 70 cm / 50 = 1,4 cm, 6 cm / 50 = 0,12 cm. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest projektowanie i przygotowywanie planów architektonicznych oraz aranżacji przestrzeni publicznych, gdzie skala jest kluczowa do właściwego przedstawienia proporcji obiektów. Stosowanie odpowiednich skal jest istotne w budownictwie i architekturze, ponieważ pozwala na dokładne odwzorowanie wymiarów w rzeczywistości, co jest niezbędne do zapewnienia zgodności z normami budowlanymi oraz precyzyjnego wykonania projektów zgodnie z oczekiwaniami inwestorów. W praktyce, znajomość zasad skalowania i umiejętność precyzyjnego przeliczania wymiarów to podstawowe kompetencje wymagane w zawodach związanych z projektowaniem oraz budownictwem.

Pytanie 32

Przykładem kulturowego krajobrazu o znaczeniu historycznym jest

A. pomnik natury

B. teren ekologiczny

C. park kulturowy

D. miejsce archiwalne

Stanowisko dokumentacyjne, pomnik przyrody oraz użytek ekologiczny mają swoje miejsce w systemie ochrony środowiska, jednak nie są one przykładami krajobrazu kulturowego o charakterze historycznym. Stanowisko dokumentacyjne odnosi się do miejsc, gdzie prowadzi się badania i dokumentację w celu ochrony i zachowania przyrody lub kultury. Jego głównym celem jest gromadzenie danych, a niekoniecznie ochrona historycznych wartości kulturowych. Pomnik przyrody to z kolei obiekt przyrodniczy, który został uznany za mający szczególne znaczenie dla ochrony przyrody. Może to być na przykład drzewo, skała czy inny element natury, ale nie jest to miejsce, które można by zakwalifikować jako krajobraz kulturowy, ponieważ jego wartość historyczna nie jest kluczowa. Użytek ekologiczny to obszar, który został wyznaczony w celu ochrony przyrody, ale jego celem jest również zachowanie bioróżnorodności, a nie ochrona dziedzictwa kulturowego. Te elementy, mimo że ważne w kontekście ochrony środowiska, nie mają na celu zachowania wartości historycznych, co jest kluczowe w kontekście parków kulturowych. Błąd w myśleniu polega na myleniu ochrony przyrody z ochroną kultury, co prowadzi do niewłaściwych wniosków.

Pytanie 33

Aby zaprezentować na jednym rysunku budowę altany ogrodowej wraz z fundamentami, należy wykorzystać

A. widok aksonometryczny.

B. widok z boku.

C. przekrój.

D. rzut.

Wybór rzutu lub widoku z boku do przedstawienia altany ogrodowej z fundamentami jest mylącym podejściem, ponieważ te formy rysunkowe nie dostarczają pełnych informacji o wewnętrznej strukturze obiektu. Rzut, który jest widokiem z góry, pozwala jedynie na ukazanie układu ogólnego i lokacji poszczególnych elementów na płaszczyźnie, ale nie obrazuje, jak elementy te współdziałają ze sobą w przestrzeni trójwymiarowej. Z kolei widok z boku również ogranicza się do jednego wymiaru, przedstawiając obiekt jedynie z jednego kierunku, co uniemożliwia pełne zrozumienie jego wnętrza i konstrukcji. W projektowaniu budynków oraz innych obiektów architektonicznych, kluczowe jest zrozumienie, jak różne elementy wpływają na stabilność i funkcjonalność całości. Dlatego przekrój jest niezastąpiony, gdyż ukazuje szczegóły konstrukcyjne, takie jak fundamenty, które są kluczowe dla oceny wytrzymałości i trwałości budowli. Niezrozumienie znaczenia przekroju może prowadzić do poważnych błędów w projektowaniu, w tym niedoszacowania obciążeń czy niewłaściwego doboru materiałów budowlanych. W związku z tym, pomijanie przekroju na rzecz rzutu lub widoku z boku może być przyczyną wielu problemów w realizacji projektu.

Pytanie 34

Aby uzyskać biały kolor do wypełnienia przestrzeni między ornamentem z bukszpanu w ogrodach barokowych, należy zastosować

A. żwiru kwarcowego

B. piasku barwionego

C. mączki ceglanej

D. grysu marmurowego

Grys marmurowy jest idealnym materiałem do wypełnienia pól w barokowych ogrodach ze względu na swoje estetyczne walory oraz trwałość. Jego biały kolor skutecznie kontrastuje z zielenią bukszpanu, nadając ogrodowi elegancki i harmonijny wygląd. Grys ten jest również odporny na działanie czynników atmosferycznych oraz ma wysoką odporność na mechaniczne uszkodzenia, co czyni go materiałem praktycznym i funkcjonalnym w długoterminowym użytkowaniu. W architekturze ogrodowej, grys marmurowy może być stosowany nie tylko jako wypełnienie, ale także jako element dekoracyjny, tworząc ścieżki, obrzeża rabat czy akcenty w kompozycjach roślinnych. Ponadto, jego zastosowanie jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i ekohydrologii, przyczyniając się do lepszego zarządzania wodą w ogrodzie poprzez ograniczenie parowania i erozji gleby. Przykłady zastosowania grysu marmurowego można znaleźć w renomowanych ogrodach historycznych, gdzie jego estetyka wzmacnia architektoniczne detale barokowe, tworząc spójną całość z otoczeniem.

Pytanie 35

Jaka jest poprawna sekwencja działań do realizacji nawierzchni z kostki brukowej na gruncie przepuszczalnym?

A. Wykorytowanie podłoża, wykonanie wylewki betonowej, ułożenie kostki brukowej

B. Wykorytowanie podłoża, osadzenie obrzeży, wykonanie warstwy podbudowy z piasku, ułożenie kostki brukowej

C. Wykorytowanie podłoża, osadzenie obrzeży, wykonanie dwóch warstw podbudowy z klińca, ułożenie kostki brukowej

D. Wykorytowanie podłoża, osadzenie obrzeży, wykonanie dwóch warstw podbudowy z tłucznia, ułożenie kostki brukowej

Dobra robota! Twoja odpowiedź pokazuje, że wiesz, jak powinny wyglądać etapy układania kostki brukowej na gruncie, który dobrze przepuszcza wodę. Zaczynamy od wykorytowania podłoża – to ważny krok, bo dzięki temu usuwamy górną warstwę gleby i zapewniamy odpowiednią głębokość dla podbudowy. Później osadzamy obrzeża, które pomogą utrzymać kostkę w jednym miejscu i nie pozwolą jej się przesuwać. Następnie ważna jest warstwa podbudowy z piasku, bo ona daje stability i ułatwia odprowadzenie wody. Piasek jest tu najlepszy, bo na gruntach przepuszczalnych pozwala na swobodny przepływ wody, a to zmniejsza ryzyko kałuż i erozji. Na końcu układamy kostkę, pamiętając o spasowaniu i poziomowaniu. Całość, jak widać, jest zgodna z dobrymi praktykami budowlanymi i standardami, co jest super ważne.

Pytanie 36

Jaki materiał byłby odpowiedni do budowy ogrodzenia na placu zabaw w stylu naturalnym?

A. Moduły betonowe

B. Wiklinę

C. Cegły klinkierowe

D. Siatkę

Wiklina to naprawdę fajny materiał, jeśli chodzi o naturalne ogrodzenia. Można z niej tworzyć różne ciekawe kształty, które ładnie komponują się z otoczeniem. To ważne, zwłaszcza w miejscach, gdzie bawią się dzieci. Poza tym, dzięki swojej przewiewności, pozwala na lepszy obieg powietrza, co jest też istotne dla bezpieczeństwa maluchów. A do tego jest biodegradowalna, co wpisuje się w obecne ekologiczne trendy. Można ją wykorzystać w różnorodny sposób, na przykład w formie paneli albo luźniejszych konstrukcji, co daje dużą swobodę w projektowaniu placów zabaw. I co ważne, zgodnie z normami bezpieczeństwa, ogrodzenia muszą być z materiałów, które są bezpieczne dla dzieci, więc wiklina ma tu przewagę nad syntetykami. Stosując ją w przestrzeni dla dzieci, nie tylko spełniamy wymogi estetyczne, ale też wspieramy rozwój w bliskim kontakcie z naturą.

Pytanie 37

Aby chronić rzeźby wykonane z piaskowca przed przenikaniem wody, należy użyć

A. farbę lateksową

B. środek higroskopijny

C. preparat hydrofobowy

D. farbę olejną

Preparat hydrofobowy jest substancją, której głównym celem jest zapewnienie ochrony materiałów przed wnikaniem wody. W przypadku rzeźb z piaskowca, które są szczególnie wrażliwe na działanie wilgoci, zastosowanie takiego preparatu jest kluczowe. Hydrofobowe środki impregnujące tworzą na powierzchni piaskowca cienką warstwę, która odpycha cząsteczki wody, minimalizując ryzyko wnikania wilgoci w strukturę materiału. Przykładem mogą być impregnaty na bazie silanów i siloksanów, które są szeroko stosowane w budownictwie oraz konserwacji zabytków. Standardy konserwacji często zalecają stosowanie tego typu preparatów jako pierwszej linii ochrony przed uszkodzeniami spowodowanymi przez wodę, co potwierdza ich skuteczność w zachowaniu trwałości i estetyki rzeźb. Warto również zaznaczyć, że regularne stosowanie preparatów hydrofobowych przyczynia się do wydłużenia żywotności rzeźb oraz zmniejsza koszty ich konserwacji w dłuższej perspektywie czasowej.

Pytanie 38

Jaką głównie rolę pełni park etnograficzny?

A. estetyczną

B. naukową

C. ochronną

D. dydaktyczną

Wybór odpowiedzi związanych z badawczą, estetyczną czy ochronną funkcją parku etnograficznego może wynikać z mylnych przekonań dotyczących roli takich instytucji. Przede wszystkim, funkcja badawcza, choć może być istotna, nie jest podstawowym celem parków etnograficznych. Badania dotyczące historii i kultury mogą być prowadzane w tych miejscach, ale są one zazwyczaj wspierające i nie stanowią głównej misji parku. Również koncepcja estetyczna, której celem jest tworzenie atrakcyjnych wizualnie przestrzeni, nie oddaje rzeczywistej misji edukacyjnej, jaką park realizuje. Choć estetyka może wzbogacać doświadczenia zwiedzających, to kluczowe jest, aby park służył przede wszystkim jako źródło wiedzy o kulturze. Z kolei funkcja ochronna, związana z zachowaniem dziedzictwa kulturowego, jest niewątpliwie ważna, ale nie wyczerpuje ona całej gamy działań podejmowanych przez parki etnograficzne. Ich działalność ma na celu nie tylko ochronę, ale przede wszystkim przekazywanie wiedzy i doświadczeń kolejnym pokoleniom, co czyni ich rolę dydaktyczną kluczową w kontekście ochrony tradycji. Z tego powodu, wybór odpowiedzi na funkcję dydaktyczną jako główną jest zgodny z najlepszymi praktykami zarządzania dziedzictwem kulturowym.

Pytanie 39

Wartość nakładu dla betonu potrzebnego do budowy ławek parkowych z betonu żwirowego monolitycznego wynosi 1,02 m3 na 1 m3. Jaką wartość ma nakład dla masy betonowej przy wykonaniu dwóch takich ławek o wymiarach 1,00 m x 0,50 m x 0,50 m?

A. 0,51 m3

B. 0,25 m3

C. 2,04 m3

D. 1,02 m3

Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z niedokładnych obliczeń lub niezrozumienia koncepcji nakładu materiałów. Na przykład, jeśli ktoś wskazał 2,04 m3, mógł pomylić jednostki objętości lub nie uwzględnić nakładu. Również odpowiedzi takie jak 0,25 m3 są niepoprawne, ponieważ odnoszą się do objętości jednej ławki, ale nie biorą pod uwagę dodatkowego nakładu na masę betonową. Z kolei odpowiedź 1,02 m3 sugeruje, że ktoś mógł błędnie przyjąć, że jest to całkowita ilość betonu potrzebna na dwie ławki, ale nie uwzględniłby przelicznika nakładu, co jest kluczowe w dostosowywaniu objętości materiałów budowlanych. W inżynierii budowlanej kluczowe jest, aby dokładnie znać wskaźniki nakładów, gdyż mają one istotne znaczenie w kontekście kosztów i efektywności materiałowej. Pominięcie tych wskaźników prowadzi do błędnych oszacowań, co w praktyce może skutkować poważnymi problemami w realizacji projektów budowlanych, w tym opóźnieniami i przekroczeniami budżetowymi.

Pytanie 40

Węgielnica to narzędzie wykorzystywane do wytyczania w terenie

A. wysokości obiektów

B. długości obiektów

C. kątów prostych

D. kątów ostrych

Węgielnica jest niezbędnym narzędziem w geodezji oraz budownictwie, służącym do wytyczania kątów prostych w terenie. Jest to przyrząd, który umożliwia precyzyjne określenie kątów 90 stopni, co jest kluczowe w wielu pracach budowlanych i projektowych. W praktyce, węgielnica jest często wykorzystywana do stawiania fundamentów, budowy murów czy wytyczania linii zabudowy. Wyróżniamy różne rodzaje węgielnic, w tym węgielnice murarskie i geodezyjne, które różnią się dokładnością oraz zastosowaniem. W kontekście budownictwa, wytyczenie kąta prostego jest niezbędne dla zapewnienia stabilności i estetyki konstrukcji. Przykładem może być stawianie ścian, gdzie nieprawidłowo wytyczony kąt prosty może prowadzić do krzywizny budynku. W branży budowlanej przestrzeganie norm, takich jak PN-EN 1991, jest istotne dla uzyskania odpowiednich wyników, a węgielnica odgrywa kluczową rolę w ich realizacji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej