Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik teleinformatyk
  • Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
  • Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 22:54
  • Data zakończenia: 8 czerwca 2025 23:33

Egzamin niezdany

Wynik: 4/40 punktów (10,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakie urządzenie sieciowe pozwoli na przekształcenie sygnału przesyłanego przez analogową linię telefoniczną na sygnał cyfrowy w komputerowej sieci lokalnej?

A. Media converter.
B. Switch.
C. Modem.
D. Access point.
Przełącznik, punkt dostępu i konwerter mediów, mimo że są istotnymi elementami infrastruktury sieciowej, nie pełnią funkcji zamiany sygnału analogowego na cyfrowy. Przełącznik sieciowy działa na poziomie warstwy drugiej modelu OSI i odpowiada za przekazywanie pakietów danych między urządzeniami w sieci lokalnej (LAN), ale nie ma zdolności do przetwarzania sygnałów analogowych. Jego głównym zadaniem jest zarządzanie ruchem danych w sieci lokalnej, co czyni go kluczowym w kontekście tworzenia wydajnych i rozbudowanych struktur sieciowych. Punkt dostępu natomiast jest urządzeniem, które umożliwia urządzeniom bezprzewodowym łączenie się z siecią przewodową, ale również nie przetwarza sygnałów analogowych. Umożliwia on komunikację przez Wi-Fi i jest istotny w kontekście zapewnienia mobilności w sieciach, ale nie wprowadza ani nie przekształca sygnałów. Konwerter mediów, z drugiej strony, jest używany do konwersji różnych typów mediów transmisyjnych, takich jak światłowód na miedź, ale również nie zajmuje się konwersją sygnałów z analogowych na cyfrowe. Tego rodzaju nieporozumienia wynikają z braku zrozumienia roli każdego z tych urządzeń w infrastrukturze sieciowej oraz ich specyficznych funkcji. Dlatego istotne jest dokładne zrozumienie, jak każde z tych urządzeń przyczynia się do budowy sieci oraz jakie są ich kluczowe funkcje w procesach komunikacyjnych.

Pytanie 2

W jakiej topologii fizycznej sieci każde urządzenie ma dokładnie dwa połączenia, z których jedno prowadzi do najbliższego sąsiada, a dane są przesyłane z jednego komputera do następnego w formie pętli?

A. Pierścień.
B. Siatka.
C. Gwiazda.
D. Drzewo.
Topologia drzewa, w odróżnieniu od pierścienia, opiera się na hierarchicznej strukturze, gdzie węzły są powiązane w formie gałęzi. Każde urządzenie sieciowe, z reguły, ma połączenie z jednym rodzicem oraz wieloma potomkami, co skutkuje tym, że nie każde urządzenie ma po dwa połączenia. Takie rozmieszczenie prowadzi do silnie zdefiniowanej struktury, ale nie przekłada się na możliwość bezpośredniego przesyłania danych w sposób, w jaki odbywa się to w topologii pierścienia. Topologia gwiazdy z kolei polega na tym, że wszystkie urządzenia są podłączone do centralnego punktu, co również nie spełnia warunków zadania. W modelu gwiazdy, w przypadku awarii centralnego węzła, cała sieć może przestać działać, co jest istotnym ograniczeniem w kontekście niezawodności. Natomiast topologia siatki charakteryzuje się dużą liczbą połączeń między urządzeniami, co zwiększa odporność na awarie, ale również komplikuje strukturę i może generować nadmiarowe koszty związane z instalacją. Kluczowym błędem myślowym przy wyborze nieprawidłowych odpowiedzi jest pomylenie charakterystyki układu połączeń oraz sposobu transmisji danych, co prowadzi do mylnych wniosków na temat funkcjonalności różnych topologii sieciowych. Zrozumienie tych różnic jest niezbędne dla projektowania efektywnych i niezawodnych sieci.

Pytanie 3

Na podstawie jakiego adresu przełącznik podejmuje decyzję o przesyłaniu ramki?

A. Adresu docelowego MAC
B. Adresu źródłowego IP
C. Adresu docelowego IP
D. Adresu źródłowego MAC
Adres docelowy MAC jest kluczowym elementem w procesie przesyłania ramek przez przełączniki w sieci lokalnej (LAN). Przełączniki operują na warstwie drugiej modelu OSI, co oznacza, że ich głównym zadaniem jest przekazywanie ramek na podstawie adresów MAC. Kiedy przełącznik otrzymuje ramkę, analizuje jej nagłówek w celu zidentyfikowania adresu docelowego MAC. Na tej podstawie podejmuje decyzję o tym, na który port powinien przesłać ramkę, aby dotarła do odpowiedniego urządzenia. Przykładem zastosowania tego mechanizmu jest sytuacja, gdy w sieci znajduje się komputer, który wysyła dane do drukarki. Przełącznik, znając adres MAC drukarki, przekierowuje ramki tylko do portu, do którego jest podłączona drukarka. Dzięki temu zwiększa się efektywność przesyłania danych w sieci, minimalizując zbędny ruch. Standardy takie jak IEEE 802.1D regulują działanie przełączników i techniki, takie jak tablice MAC, które przechowują powiązania między adresami MAC a portami, co jeszcze bardziej zwiększa wydajność sieci.

Pytanie 4

Jak nazywa się RDN elementu w Active Directory, którego pełna nazwa DN to O=pl,DC=firma,OU=pracownik,CN=jkowalski?

A. firma
B. jkowalski
C. pl
D. pracownik
Odpowiedź 'jkowalski' jest prawidłowa, ponieważ jest to nazwa RDN (Relative Distinguished Name) dla danego obiektu w Active Directory. W kontekście Active Directory, RDN to część DN (Distinguished Name), która jednoznacznie identyfikuje obiekt w danej jednostce organizacyjnej. W przypadku DN O=pl,DC=firma,OU=pracownik,CN=jkowalski, 'jkowalski' jest nazwą użytkownika, co czyni go RDN obiektu. Praktycznym zastosowaniem tej wiedzy jest umiejętność zarządzania obiektami w Active Directory, co jest kluczowe w administracji systemami informatycznymi. Zrozumienie struktury DN i RDN pozwala na efektywne wyszukiwanie i modyfikowanie obiektów w Active Directory, co jest istotne w kontekście bezpieczeństwa oraz zarządzania dostępem. Zgodnie z najlepszymi praktykami, administratorzy powinni jasno rozumieć różnicę pomiędzy DN a RDN, aby uniknąć nieporozumień w operacjach na obiektach. Znajomość tych pojęć jest kluczowa w codziennej pracy z Active Directory i w realizacji polityki bezpieczeństwa.

Pytanie 5

Jaką funkcję pełni protokół ARP (Address Resolution Protocol)?

A. Zarządza grupami multicastowymi w sieciach działających na protokole IP
B. Wysyła informacje zwrotne dotyczące problemów w sieci
C. Nadzoruje przepływ pakietów w obrębie systemów autonomicznych
D. Określa adres MAC na podstawie adresu IP
Protokół ARP (Address Resolution Protocol) jest kluczowym elementem komunikacji w sieciach komputerowych, odpowiedzialnym za ustalanie adresów MAC (Media Access Control) na podstawie adresów IP (Internet Protocol). Działa on na poziomie drugiego poziomu modelu OSI (warstwa łącza danych), umożliwiając urządzeniom w sieci lokalnej zamianę logicznych adresów IP na adresy fizyczne, co jest niezbędne do skutecznej wymiany danych między urządzeniami. Przykładowo, gdy komputer chce wysłać dane do innego urządzenia w sieci, najpierw potrzebuje znaleźć jego adres MAC. W tym celu wysyła zapytanie ARP do sieci, a odpowiedź zwrotna zawiera poszukiwany adres MAC. Dzięki temu procesowi, komunikacja w ramach lokalnych sieci Ethernet staje się możliwa. Standard ARP jest opisany w RFC 826 i stanowi podstawę dla wielu protokołów komunikacyjnych. Umożliwienie tej zamiany adresów jest kluczowe dla funkcjonowania protokołów wyższych warstw, takich jak TCP/IP, co jest podstawą działania Internetu.

Pytanie 6

Protokół, który umożliwia synchronizację zegarów stacji roboczych w sieci z serwerem NCP, to

A. Internet Group Management Protocol
B. Simple Network Time Protocol
C. Simple Mail Transfer Protocol
D. Internet Control Message Protocol
Wybór innych protokołów jako sposobu synchronizacji czasu w sieci jest nieprawidłowy, ponieważ nie są one zaprojektowane ani przystosowane do tego celu. Internet Control Message Protocol (ICMP) służy głównie do przesyłania komunikatów kontrolnych i diagnostycznych między urządzeniami w sieci, a nie do synchronizacji czasu. Nie jest to protokół synchronizacyjny, lecz narzędzie do zarządzania ruchem sieciowym i diagnostyki. Simple Mail Transfer Protocol (SMTP) jest protokołem stosowanym do przesyłania e-maili, co w żadnym wypadku nie odnosi się do synchronizacji zegarów. Protokół ten zajmuje się wyłącznie przesyłaniem wiadomości e-mail między serwerami, a nie synchronizacją czasów systemowych. Internet Group Management Protocol (IGMP) jest używany do zarządzania członkostwem w grupach multicast w sieciach IP, co ma na celu efektywne przesyłanie danych do wielu odbiorców jednocześnie. IGMP również nie ma nic wspólnego z synchronizacją czasu. Typowymi błędami myślowymi prowadzącymi do wyboru błędnych odpowiedzi są mylenie zastosowań protokołów oraz brak zrozumienia ich specyficznych funkcji. Zrozumienie, że każdy z tych protokołów ma swoje określone zastosowanie i nie mogą być stosowane zamiennie w kontekście synchronizacji czasu, jest kluczowe dla prawidłowego korzystania z technologii sieciowych.

Pytanie 7

W biurze rachunkowym potrzebne jest skonfigurowanie punktu dostępu oraz przygotowanie i podłączenie do sieci bezprzewodowej trzech komputerów oraz drukarki z WiFi. Koszt usługi konfiguracji poszczególnych elementów sieci wynosi 50 zł za każdy komputer, 50 zł za drukarkę i 100 zł za punkt dostępu. Jaki będzie całkowity wydatek związany z tymi pracami serwisowymi?

A. 300 zł
B. 100 zł
C. 250 zł
D. 200 zł
Cały koszt serwisu wynosi 300 zł. To wynik dodania kosztów za konfigurację trzech komputerów, drukarki i punktu dostępu. Koszt skonfigurowania jednego komputera to 50 zł, więc jeśli mamy trzy, to wychodzi 150 zł (50 zł razy 3). Do tego jeszcze 50 zł za drukarkę i 100 zł za punkt dostępu. Jak to zsumujesz, to dostaniesz 150 zł + 50 zł + 100 zł, co daje 300 zł. To jest ważne, bo pokazuje, jak kluczowe jest dobre planowanie budżetu w usługach IT. Z mojego doświadczenia, firmy często muszą uważnie oceniać koszty przy wprowadzaniu nowych technologii, bo inaczej mogą się zdziwić. Dlatego dobrze jest przeanalizować wszystko dokładnie przed startem projektu, żeby lepiej nią zarządzać i nie mieć niespodzianek z wydatkami w przyszłości.

Pytanie 8

Jakie medium transmisyjne w sieciach LAN wskazane jest do używania w obiektach historycznych?

A. Kabel koncentryczny
B. Kabel typu "skrętka"
C. Fale radiowe
D. Światłowód
Wybór medium transmisyjnego w zabytkowych budynkach wymaga szczególnej uwagi, ponieważ wiele opcji może przynieść więcej problemów niż korzyści. Światłowód, mimo swojej wysokiej wydajności i dużej prędkości transmisji, wiąże się z koniecznością wykonywania skomplikowanych prac instalacyjnych, które mogą zagrażać integralności budynku. Instalacja światłowodu często wymaga prowadzenia kabli przez ściany i podłogi, co może naruszyć strukturalne i estetyczne aspekty zabytkowego obiektu, a także pociągać za sobą kosztowne prace renowacyjne. Także, kabel koncentryczny, mimo iż zapewnia przyzwoitą transmisję danych, jest przestarzałą technologią, która nie oferuje wystarczających prędkości w porównaniu do nowszych rozwiązań i może być trudna do zainstalowania w zabytkowych wnętrzach. Kabel typu „skrętka” jest popularnym rozwiązaniem w sieciach lokalnych, jednak również wymaga czasami kładzenia kabli, co w przypadku zabytków może nie być wykonalne. Wybór niewłaściwego medium transmisyjnego, które wymaga ingerencji w konstrukcję budynku, może prowadzić do zniszczeń i problemów z utrzymaniem jakości zabytków, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami konserwatorskimi. Dlatego w takich warunkach zastosowanie fal radiowych staje się najlepszym rozwiązaniem, unikającym wszelkich negatywnych skutków związanych z tradycyjnymi kablami.

Pytanie 9

Pierwsze trzy bity adresu IP w postaci binarnej mają wartość 010. Jaki to adres?

A. klasy A
B. klasy D
C. klasy C
D. klasy B
Odpowiedzi, które sugerują, że adres z wartością najstarszych trzech bitów równą 010 należy do klasy B, C lub D, opierają się na niewłaściwym zrozumieniu struktury adresów IP oraz ich klasyfikacji. Adresy klasy B mają najstarsze bity 10, co powoduje, że ich zakres wynosi od 128.0.0.0 do 191.255.255.255. Oznacza to, że klasy B są przeznaczone dla średniej wielkości sieci, a ich maska podsieci wynosi zazwyczaj 255.255.0.0. Adresy klasy C mają natomiast najstarsze bity 110, z zakresem od 192.0.0.0 do 223.255.255.255, przy czym używają maski 255.255.255.0, co ogranicza liczbę hostów w sieci do 254. Klasa D z kolei jest zarezerwowana dla multicastu, gdzie najstarsze bity to 1110, a zakres obejmuje adresy od 224.0.0.0 do 239.255.255.255. Typowym błędem w myśleniu jest utożsamianie wartości binarnych z adresami, bez zrozumienia, jak te wartości wpływają na klasyfikację adresów IP. Właściwe zrozumienie oraz umiejętność rozróżnienia klas adresów IP jest kluczowe dla projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 10

Jaki kabel pozwala na przesył danych z maksymalną prędkością 1 Gb/s?

A. Skrętka kat. 4
B. Kabel światłowodowy
C. Kabel współosiowy
D. Skrętka kat. 5e

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Skrętka kat. 5e to kabel, który został zaprojektowany z myślą o zwiększonej wydajności transmisji danych, osiągając maksymalną prędkość do 1 Gb/s na odległości do 100 metrów. Jest to standard szeroko stosowany w sieciach Ethernet, zgodny z normą IEEE 802.3ab. Kabel ten charakteryzuje się lepszym ekranowaniem oraz wyższą jakością materiałów w porównaniu do starszych kategorii, co pozwala na minimalizację interferencji elektromagnetycznej i poprawia jakość sygnału. Skrętka kat. 5e znajduje zastosowanie w wielu środowiskach, od biur po małe i średnie przedsiębiorstwa, stanowiąc podstawę lokalnych sieci komputerowych (LAN). Dzięki swojej wydajności oraz stosunkowo niskim kosztom, jest idealnym rozwiązaniem dla infrastruktury sieciowej w aplikacjach wymagających szybkiej transmisji danych, takich jak przesyłanie dużych plików czy wideokonferencje. Warto również zauważyć, że skrętka kat. 5e jest kompatybilna z wcześniejszymi standardami, co ułatwia modernizację istniejących sieci.

Pytanie 11

Parametr NEXT wskazuje na zakłócenie wywołane oddziaływaniem pola elektromagnetycznego

A. jednej pary kabla oddziałującej na inne pary kabla
B. pozostałych trzech par kabla wpływających na badaną parę
C. jednej pary kabla wpływającej na drugą parę kabla
D. wszystkich par kabla nawzajem na siebie oddziałujących

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź, że parametr NEXT oznacza zakłócenie spowodowane wpływem jednej pary kabla na drugą parę kabla, jest poprawna. NEXT, czyli Near-End Crosstalk, odnosi się do zakłóceń, które zachodzą na początku kabla, gdzie sygnał z jednej pary przewodów wpływa na sygnał w innej parze. To zjawisko jest szczególnie istotne w systemach telekomunikacyjnych, gdzie jakość sygnału jest kluczowa dla efektywności transmisji danych. Dobre praktyki w instalacjach kablowych, takie jak stosowanie odpowiednich ekranów, odpowiednie odległości między parami kabli oraz staranne prowadzenie instalacji, pomagają minimalizować NEXT. Na przykład w instalacjach EIA/TIA-568, zaleca się, aby pary były skręcone w odpowiednich odstępach, co ogranicza wpływ zakłóceń. Zrozumienie NEXT jest kluczowe dla projektantów i instalatorów systemów kablowych, ponieważ pozwala na optymalizację i zapewnienie wysokiej jakości transmisji w sieciach danych.

Pytanie 12

Na serwerze Windows została włączona usługa DHCP. W trakcie testowania sieci zauważono, że niektóre stacje robocze odbierają adresy IP spoza puli, która została określona w usłudze. Co może być tego przyczyną?

A. W sieci działa inny, dodatkowy serwer DHCP
B. Sieć LAN jest przeciążona
C. Na serwerze zostały nieprawidłowo ustawione opcje zapory sieciowej
D. Interfejsy sieciowe na komputerach klienckich mają wyłączoną autokonfigurację

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź dotycząca dodatkowego serwera DHCP jest prawidłowa, ponieważ w typowych konfiguracjach sieciowych jeden serwer DHCP jest odpowiedzialny za przydzielanie adresów IP w danym zakresie. Jeżeli w sieci znajduje się więcej niż jeden serwer DHCP, mogą one przydzielać adresy z różnych pul, co prowadzi do konfliktów adresów IP oraz sytuacji, w której stacje robocze otrzymują adresy spoza zdefiniowanej puli. Standardowa praktyka zaleca, aby w jednej sieci LAN istniał tylko jeden serwer DHCP, aby uniknąć takich problemów. W przypadku konieczności posiadania wielu serwerów DHCP, powinny one być odpowiednio skonfigurowane, aby współdzielić informacje o przydzielonych adresach i nie kolidować ze sobą. Dodatkowo ważne jest, aby w konfiguracji routerów i przełączników zastosować odpowiednie mechanizmy, takie jak DHCP Snooping, które pomagają zabezpieczyć sieć przed nieautoryzowanymi serwerami DHCP. Przykładem może być sytuacja w dużych biurach, gdzie zastosowanie dedykowanych VLAN-ów i centralnego serwera DHCP z odpowiednią konfiguracją może zoptymalizować zarządzanie adresacją IP.

Pytanie 13

Który ze wskaźników okablowania strukturalnego definiuje stosunek mocy testowego sygnału w jednej parze do mocy sygnału wyindukowanego w sąsiedniej parze na tym samym końcu przewodu?

A. Przenik zdalny
B. Suma przeników zbliżnych i zdalnych
C. Suma przeników zdalnych
D. Przenik zbliżny

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Przenik zbliżny to parametr okablowania strukturalnego, który odnosi się do stosunku mocy sygnału testowego w jednej parze przewodów do mocy sygnału wyindukowanego w sąsiedniej parze na tym samym końcu kabla. W praktyce oznacza to, że przenik zbliżny jest miarą wpływu sygnałów z jednej pary na sygnały w innej parze, co jest szczególnie istotne w systemach telekomunikacyjnych i sieciach komputerowych. Zrozumienie tego parametru jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości sygnału oraz minimalizacji zakłóceń między parami przewodów. Przykładowo, w instalacjach Ethernet o wysokiej prędkości, niski przenik zbliżny jest niezbędny do zapewnienia integralności danych, co jest zgodne z normami TIA/EIA-568 oraz ISO/IEC 11801. W celu minimalizacji przeniku zbliżnego stosuje się odpowiednie techniki ekranowania oraz skręcania par, co w praktyce pozwala na uzyskanie lepszej wydajności i niezawodności w komunikacji.

Pytanie 14

Adres IPv6 pętli zwrotnej to adres

A. FE80::
B. ::
C. ::1
D. FC80::

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Adres IPv6 pętli zwrotnej, czyli ::1, to coś jak lokalny adres, którego używamy, kiedy chcemy, żeby nasze urządzenie gadało samo ze sobą. Jest to standardowy sposób testowania różnych aplikacji czy usług, bez potrzeby łączenia się z innymi urządzeniami w sieci. Jak wysyłasz coś na ten adres, to tak jakbyś rzucał piłkę do lustra - to wraca do ciebie, a to przydaje się, kiedy chcesz sprawdzić, czy coś działa. Widać, że zgodnie z RFC 4291, ten adres ma swoje miejsce w strukturze IPv6. Z mojej perspektywy, zrozumienie tego adresu jest naprawdę ważne, zwłaszcza jeśli programujesz sieciowe aplikacje albo konfigurujesz serwery. Używanie lokalnego testowania przez ten adres pozwala szybko diagnozować usterki, nie bawiąc się w zewnętrzne połączenia. Można nawet ustawić serwery baz danych, żeby słuchały tylko na ::1, co poprawia bezpieczeństwo. To naprawdę fajne rozwiązanie!

Pytanie 15

Który element zabezpieczeń znajduje się w pakietach Internet Security (IS), ale nie występuje w programach antywirusowych (AV)?

A. Monitor wirusów
B. Aktualizacje baz wirusów
C. Zapora sieciowa
D. Skaner wirusów

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zapora sieciowa to taki istotny element ochrony, który znajdziesz w pakietach Internet Security, ale nie w zwykłych programach antywirusowych. Jej zadaniem jest pilnowanie, co się dzieje w sieci – to znaczy, że blokuje nieproszonych gości i chroni Twoje urządzenie przed różnymi atakami. Dobrym przykładem jest korzystanie z publicznego Wi-Fi, gdzie zapora działa jak tarcza, zabezpieczając Twoje dane przed przechwyceniem. W zawodowym świecie zabezpieczeń zapory sieciowe są na porządku dziennym, bo są częścią większej strategii, która obejmuje szyfrowanie danych i regularne aktualizacje. Jak mówią w branży, np. NIST, włączenie zapory do ochrony informacji to absolutna podstawa – bez niej trudno mówić o skutecznym zabezpieczeniu.

Pytanie 16

Jakiego wtyku należy użyć do zakończenia ekranowanej skrętki czteroparowej?

A. RP-SMA
B. SC
C. 8P8C
D. RJ-11

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wtyk 8P8C, znany również jako RJ-45, jest standardowym złączem stosowanym w sieciach Ethernet oraz do zakończeń ekranowanych skrętek, takich jak skrętki czteroparowe. Umożliwia on przesyłanie danych z prędkością do 10 Gbps na odległość do 100 metrów, co czyni go odpowiednim wyborem dla nowoczesnych aplikacji sieciowych. Wtyk 8P8C jest zaprojektowany do obsługi ośmiu żył, które są odpowiednio parowane, co minimalizuje zakłócenia elektromagnetyczne. Użycie wtyku 8P8C w kablach sieciowych zapewnia zgodność z normami TIA/EIA-568, które definiują sposób układania i zakończenia przewodów. W praktyce, właściwe zakończenie kabla skręcanego z użyciem wtyku 8P8C pozwala na osiągnięcie optymalnej wydajności oraz stabilności połączeń, co jest kluczowe w środowiskach biurowych i przemysłowych, gdzie jakość sygnału ma ogromne znaczenie dla pracy systemów informatycznych.

Pytanie 17

Najbardziej popularny kodek audio używany przy ustawianiu bramki VoIP to

A. G.711
B. GSM
C. AC3
D. A.512

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kodek G.711 jest jednym z najczęściej stosowanych kodeków mowy w systemach VoIP. Jego główną zaletą jest wysoka jakość dźwięku, która osiągana jest dzięki zastosowaniu niekompresowanego formatu PCM (Pulse Code Modulation). G.711 działa na częstotliwości próbkowania 8 kHz i oferuje przepływność 64 kbps, co zapewnia bardzo dobrą jakość rozmów. W praktyce, kodek ten jest powszechnie wykorzystywany w zastosowaniach wymagających minimalnych opóźnień i wysokiej jakości audio, takich jak rozmowy telefoniczne oraz wideokonferencje. G.711 jest standardem ITU-T, co oznacza, że jest uznawany na całym świecie i zapewnia interoperacyjność między różnymi urządzeniami i systemami VoIP. Warto również wspomnieć, że G.711 ma dwie wersje: G.711 A-law, wykorzystywaną głównie w Europie, oraz G.711 μ-law, popularną w Ameryce Północnej. Wybór G.711 jako kodeka w bramkach VoIP jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, ponieważ pozwala na utrzymanie wysokiej jakości połączeń głosowych, co jest kluczowe dla satysfakcji użytkowników.

Pytanie 18

Administrator zauważa, że jeden z komputerów w sieci LAN nie może uzyskać dostępu do Internetu, mimo poprawnie skonfigurowanego adresu IP. Który parametr konfiguracji sieciowej powinien sprawdzić w pierwszej kolejności?

A. Adres serwera DNS
B. Adres MAC karty sieciowej
C. Adres bramy domyślnej
D. Maskę podsieci

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Adres bramy domyślnej jest kluczowym parametrem konfiguracji sieciowej, który umożliwia komputerowi w sieci LAN komunikację z urządzeniami poza swoją lokalną podsiecią, w tym z Internetem. Brama domyślna to zwykle adres IP routera lub innego urządzenia pośredniczącego, które przekazuje ruch wychodzący z lokalnej sieci do innych sieci. Nawet jeśli komputer ma poprawnie ustawiony adres IP i maskę podsieci, brak lub błędna konfiguracja bramy domyślnej uniemożliwi mu wysyłanie pakietów poza własny segment sieci – czyli właśnie do Internetu. To dlatego w praktyce administratorzy zawsze zaczynają od weryfikacji tego parametru, gdy urządzenie nie może się połączyć z zasobami zewnętrznymi. W standardowych systemach operacyjnych, takich jak Windows czy Linux, parametr ten jest podawany ręcznie lub automatycznie przez DHCP. Z mojego doświadczenia, nawet przy poprawnych pozostałych ustawieniach sieciowych najczęstszą przyczyną braku dostępu do Internetu jest właśnie brak lub literówka w adresie bramy. W środowiskach produkcyjnych i edukacyjnych regularnie powtarza się zasada: jeśli lokalna komunikacja działa, a Internet nie – sprawdź najpierw bramę domyślną. To podstawowy krok w diagnostyce sieciowej i element każdej checklisty administratora.

Pytanie 19

Zrzut ekranowy przedstawia wynik wykonania w systemie z rodziny Windows Server polecenia

Server:  livebox.home
Address:  192.168.1.1

Non-authoritative answer:
dns2.tpsa.pl    AAAA IPv6 address = 2a01:1700:3:ffff::9822
dns2.tpsa.pl    internet address = 194.204.152.34

A. tracert
B. whois
C. nslookup
D. ping

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'nslookup' jest poprawna, ponieważ polecenie to służy do wykonywania zapytań do systemu DNS, co jest kluczowe w zarządzaniu sieciami komputerowymi. Zrzut ekranu pokazuje wyniki, które zawierają zarówno adres IPv4, jak i IPv6 dla domeny dns2.tpsa.pl. W praktyce, nslookup jest używane do diagnozowania problemów z DNS, umożliwiając administratorom sieci weryfikację, czy dany rekord DNS jest prawidłowo skonfigurowany i dostępny. Przykładem zastosowania nslookup może być sytuacja, gdy użytkownik napotyka problemy z dostępem do określonej strony internetowej – wówczas administrator może użyć tego polecenia, aby sprawdzić, czy DNS poprawnie tłumaczy nazwę domeny na adres IP. Co więcej, nslookup pozwala na testowanie różnych serwerów DNS, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania ruchem sieciowym i zapewnienia wysokiej dostępności usług. Warto również zaznaczyć, że narzędzie to jest częścią standardowego zestawu narzędzi administratora systemu i znacznie ułatwia pracę w środowisku sieciowym.

Pytanie 20

Do jakiej warstwy modelu ISO/OSI odnosi się segmentacja danych, komunikacja w trybie połączeniowym z użyciem protokołu TCP oraz komunikacja w trybie bezpołączeniowym z zastosowaniem protokołu UDP?

A. Sieciowej
B. Łącza danych
C. Transportowej
D. Fizycznej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź wskazująca na warstwę transportową modelu ISO/OSI jest prawidłowa, ponieważ to właśnie na tym poziomie odbywa się segmentowanie danych oraz zarządzanie komunikacją pomiędzy aplikacjami na różnych urządzeniach. Warstwa transportowa, według standardu ISO/OSI, odpowiada za zapewnienie właściwej komunikacji niezależnie od rodzaju transportu – zarówno w trybie połączeniowym, jak w przypadku protokołu TCP, jak i w trybie bezpołączeniowym przy użyciu protokołu UDP. TCP zapewnia niezawodność przesyłania danych, co jest kluczowe w aplikacjach wymagających pełnej integralności, takich jak przesyłanie plików czy HTTP. Z kolei UDP, działający bez nawiązywania połączenia, jest wykorzystywany w scenariuszach, gdzie szybkość jest istotniejsza niż niezawodność, jak w przypadku strumieniowania wideo lub gier online. W praktyce, zrozumienie różnicy pomiędzy tymi protokołami jest kluczowe dla projektowania systemów sieciowych, co stanowi fundament skutecznej architektury komunikacyjnej.

Pytanie 21

Który z poniższych zapisów określa folder noszący nazwę dane, który jest udostępniony na dysku sieciowym urządzenia o nazwie serwer1?

A. \serwer1\dane
B. C:\serwer1\dane
C. C:\dane
D. \dane

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź \serwer1\dane jest okej, bo pokazuje folder 'dane' na serwerze 'serwer1'. W Windowsie zwykle używamy formatu \nazwa_serwera\nazwa_folderu, żeby łatwo dostać się do plików w sieci. Można na przykład w Eksploratorze Windows wpisać tę ścieżkę, żeby zobaczyć, co jest w folderze 'dane'. To super, bo dzięki temu firmy mogą dobrze dzielić się plikami i zasobami. Fajnie też pamiętać o tym, żeby ustawiać odpowiednie uprawnienia, żeby nikt nie miał dostępu do danych, do których nie powinien mieć. Takie praktyki naprawdę pomagają w utrzymaniu porządku w firmach.

Pytanie 22

Usługi na serwerze konfiguruje się za pomocą

A. panel administracyjny
B. Active Directory
C. role i funkcje
D. serwer kontrolujący domenę

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Konfiguracja usług na serwerze za pomocą ról i funkcji jest zgodna z najlepszymi praktykami administracyjnymi w środowisku serwerowym. Role i funkcje w tym kontekście oznaczają specyficzne zestawy zadań, które serwer ma realizować, a także pożądane usługi, które mają być dostępne. Na przykład, w systemie Windows Server, administracja serwerem polega na przypisywaniu ról, takich jak serwer plików, serwer aplikacji czy kontroler domeny, co umożliwia skoncentrowanie się na konkretnych zadaniach i ich optymalizacji. Dobrą praktyką jest również korzystanie z Menedżera Serwera, który ułatwia zarządzanie rolami oraz funkcjami, umożliwiając łatwe dodawanie, usuwanie i konfigurowanie. Zrozumienie, jak działają role i funkcje, pozwala administratorom lepiej optymalizować zasoby serwera, a także zadbać o jego bezpieczeństwo i stabilność, co jest kluczowe w każdym środowisku IT.

Pytanie 23

Komputer, który automatycznie otrzymuje adres IP, adres bramy oraz adresy serwerów DNS, łączy się z wszystkimi urządzeniami w sieci lokalnej za pośrednictwem adresu IP. Jednakże komputer ten nie ma możliwości nawiązania połączenia z żadnym hostem w sieci rozległej, ani poprzez adres URL, ani przy użyciu adresu IP, co sugeruje, że występuje problem z siecią lub awaria

A. rutera
B. serwera DHCP
C. serwera DNS
D. przełącznika

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź to ruter, ponieważ jest to urządzenie, które umożliwia komunikację pomiędzy różnymi sieciami, w tym między siecią lokalną a siecią rozległą (WAN). Kiedy komputer uzyskuje adres IP, adres bramy i adresy serwerów DNS automatycznie, najczęściej korzysta z protokołu DHCP, który przypisuje te informacje. W przypadku braku możliwości połączenia z hostami w sieci rozległej, problem może leżeć w ruterze. Ruter zarządza ruchem danych w sieciach, a jego awaria uniemożliwia komunikację z innymi sieciami, takimi jak internet. Przykładowo, jeżeli ruter jest wyłączony lub ma uszkodzony firmware, żaden z komputerów w sieci lokalnej nie będzie mógł uzyskać dostępu do zewnętrznych zasobów, co skutkuje brakiem możliwości połączenia z adresami URL czy adresami IP. Dobrą praktyką jest regularne aktualizowanie oprogramowania ruterów oraz monitorowanie ich stanu, aby zapobiegać tego rodzaju problemom.

Pytanie 24

Jakie protokoły są częścią warstwy transportowej w modelu ISO/OSI?

A. ICMP oraz RIP (Internet Control Message Protocol i Routing Information Protocol)
B. ARP oraz RARP (Address Resolution Protocol i Reverse Address Resolution Protocol)
C. IP oraz IPX (Internet Protocol i Internetwork Packet Exchange)
D. TCP oraz UDP (Transmission Control Protocol i User Datagram Protocol)

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
TCP (Transmission Control Protocol) oraz UDP (User Datagram Protocol) to dwa kluczowe protokoły warstwy transportowej w modelu ISO/OSI. TCP zapewnia niezawodną, połączeniową komunikację, co oznacza, że gwarantuje dostarczenie danych i ich kolejność. Jest powszechnie używany w zastosowaniach wymagających wysokiej niezawodności, jak przeglądarki internetowe, e-maile czy przesyłanie plików. Przykładem wykorzystania TCP jest protokół HTTP, który jest fundamentem przeglądania sieci. Z kolei UDP, będący protokołem bezpołączeniowym, pozwala na szybszą transmisję danych, co sprawia, że jest idealny do aplikacji, które mogą tolerować utratę pakietów, takich jak przesyłanie strumieniowe audio i wideo czy gry online. Oba protokoły są zgodne z dobrą praktyką projektowania systemów, gdyż są dostosowane do różnych potrzeb aplikacji, co sprawia, że warstwa transportowa jest elastyczna i wydajna.

Pytanie 25

Z jakiego powodu adres 192.168.100.127 nie może zostać przypisany jako adres komputera w sieci 192.168.100.0/25?

A. Nie wchodzi w skład zakresu adresów tej sieci
B. Nie jest to adres prywatny dla tej sieci
C. To adres pętli zwrotnej danego komputera
D. To adres rozgłoszeniowy w tej sieci

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Adres 192.168.100.127 jest adresem rozgłoszeniowym dla sieci 192.168.100.0/25, co oznacza, że nie może być przydzielony żadnemu z komputerów w tej sieci. Przy analizie adresów IP, istotne jest zrozumienie, że dla każdej podsieci istnieje jeden adres przeznaczony na rozgłoszenie, który jest zarezerwowany do komunikacji z wszystkimi urządzeniami w danej sieci. W przypadku podsieci 192.168.100.0/25, zakres adresów wynosi od 192.168.100.1 do 192.168.100.126, z 192.168.100.0 jako adresem sieci i 192.168.100.127 jako adresem rozgłoszeniowym. W praktyce, adres rozgłoszeniowy jest wykorzystywany do wysyłania pakietów, które mają dotrzeć do wszystkich urządzeń w lokalnej sieci, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu adresacją IP. Zrozumienie roli adresów rozgłoszeniowych jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi, co umożliwia optymalizację komunikacji oraz efektywne wykorzystanie zasobów sieciowych.

Pytanie 26

Jaki adres wskazuje, że komputer jest częścią sieci o adresie IP 192.168.10.64/26?

A. 192.168.10.50
B. 192.168.10.1
C. 192.168.10.200
D. 192.168.10.100

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Adres 192.168.10.100 pasuje do sieci z maską 26-bitową. To znaczy, że pierwsze 26 bitów określa, która to sieć, a reszta jest dla urządzeń. Dla adresu 192.168.10.64/26, identyfikator sieci to właśnie ten adres, a masz zakres hostów od 192.168.10.65 do 192.168.10.126. Twoje 192.168.10.100 znajduje się w tym zakresie, czyli jest ok. Warto pamiętać, że prywatne adresy IP są super do sieci lokalnych, bo nie są widoczne w Internecie. Maska 26-bitowa daje nam możliwość przydzielenia 62 adresów dla urządzeń, co spokojnie wystarcza w małych sieciach, jak biura czy domy. Zrozumienie, jak działają adresy IP i ich podział, jest mega ważne, gdy projektujesz i konfigurujesz sieci komputerowe.

Pytanie 27

Jaką maksymalną liczbę komputerów można zaadresować adresami IP w klasie C?

A. 256 komputerów
B. 252 komputery
C. 254 komputery
D. 255 komputerów

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Adresy IP klasy C mają strukturę, która pozwala na podział sieci na mniejsze segmenty, co jest idealne w przypadku małych sieci lokalnych. Klasa C posiada 24 bity dla identyfikacji sieci i 8 bitów dla identyfikacji hostów. Wartość 2^8 daje nam 256 możliwych adresów dla hostów. Jednak z tych adresów należy odjąć dwa: jeden jest zarezerwowany dla adresu sieci, a drugi dla adresu rozgłoszeniowego (broadcast). Dlatego maksymalna liczba komputerów, które można zaadresować w sieci klasy C wynosi 254. W praktyce takie sieci są często stosowane w biurach oraz małych organizacjach, gdzie liczy się efektywne wykorzystanie dostępnych adresów IP. Umożliwia to łatwe zarządzanie urządzeniami, a także zwiększa bezpieczeństwo poprzez ograniczenie dostępu do pozostałych segmentów sieci. W branży IT, zgodnie z normami IETF, zaleca się staranne planowanie adresacji IP, aby uniknąć konfliktów i zapewnić płynność działania sieci.

Pytanie 28

Podaj zakres adresów IP przyporządkowany do klasy A, który jest przeznaczony do użytku prywatnego w sieciach komputerowych?

A. 10.0.0.0-10.255.255.255
B. 192.168.0.0-192.168.255.255
C. 127.0.0.0-127.255.255.255
D. 172.16.0.0-172.31.255.255

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Adresy IP klasy A, które są przeznaczone do adresacji prywatnej, obejmują zakres od 10.0.0.0 do 10.255.255.255. Klasa A to jedna z klas adresowych zdefiniowanych w standardzie IPv4, który dzieli adresy IP na różne klasy w zależności od ich pierwszych bitów. Adresy z tej klasy mogą być używane w dużych sieciach korporacyjnych, ponieważ oferują ogromną przestrzeń adresową. W praktyce, adresy prywatne, takie jak te z zakresu 10.0.0.0/8, są często wykorzystywane w sieciach lokalnych (LAN), co pozwala na oszczędność publicznych adresów IP. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami IETF (Internet Engineering Task Force) w dokumentach RFC 1918, które definiują prywatne adresy IP. Umożliwia to organizacjom wdrażanie rozwiązań z zakresu NAT (Network Address Translation), co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo i elastyczność adresacji sieciowej. Wykorzystanie tego zakresu pozwala na jednoczesne korzystanie z wielu adresów IP w różnych oddziałach tej samej firmy bez konfliktów, co jest kluczowe w rozwoju i zarządzaniu złożonymi infrastrukturami IT.

Pytanie 29

W trakcie konfiguracji serwera DHCP administrator przypisał zbyt małą pulę adresów IP. Jakie mogą być skutki tej sytuacji w sieci lokalnej?

A. Serwer DHCP automatycznie powiększy zakres adresów IP
B. Urządzenia będą otrzymywać adresy IPv6 zamiast IPv4
C. Każde urządzenie otrzyma dwa różne adresy IP
D. Nowe urządzenia nie otrzymają adresu IP i nie połączą się z siecią

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Jeśli serwer DHCP ma zbyt małą pulę adresów IP, nowe urządzenia próbujące dołączyć do sieci nie otrzymają wolnego adresu IP. W efekcie nie będą mogły poprawnie komunikować się w ramach tej sieci lokalnej, bo tylko urządzenia z przydzielonym ważnym adresem IP mogą korzystać z usług sieciowych. To bardzo powszechny problem w środowiskach firmowych, gdzie liczba urządzeń dynamicznie rośnie, a administrator zapomni powiększyć zakres. Z mojego doświadczenia wynika, że objawia się to np. błędami przy próbie połączenia Wi-Fi, komunikatami o braku adresu IP albo automatycznym ustawianiem przez urządzenie adresu z zakresu APIPA (169.254.x.x), co jest jasnym sygnałem, że DHCP nie przydzielił adresu. Standardy, takie jak RFC 2131, jasno określają, że serwer DHCP nie może przydzielić więcej adresów, niż jest dostępnych w puli. Dobrą praktyką jest monitorowanie liczby dzierżaw i odpowiednie planowanie zakresu adresów, tak aby zapewnić zapas na nowe urządzenia oraz rezerwować adresy dla ważnych zasobów sieciowych. W przypadku przekroczenia limitu pula wymaga powiększenia lub lepszego zarządzania adresacją (np. przez wydłużenie czasu dzierżawy lub segmentację sieci). To podstawa stabilnej pracy każdej sieci lokalnej, zarówno w małych biurach, jak i w dużych firmach.

Pytanie 30

Aby zabezpieczyć system Windows przed nieautoryzowanym dostępem poprzez ograniczenie liczby nieudanych prób logowania, należy ustawić

A. Panel Sterowania, Konta użytkowników
B. Zasady grup, Zasady konta
C. Panel Sterowania, Zaporę systemu Windows
D. Zasady grup, Opcje zabezpieczeń

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zasady grup oraz Zasady konta stanowią kluczowe narzędzia w zabezpieczaniu systemu Windows przed włamaniami poprzez ograniczenie liczby nieudanych prób logowania. Poprawna odpowiedź na pytanie o zabezpieczenia systemowe skupia się na implementacji polityk dotyczących kont użytkowników i ich uprawnień. Zasady konta pozwalają administratorom określić, ile razy użytkownik może wprowadzić błędne hasło przed zablokowaniem konta. Przykładowo, w organizacji można ustalić, że po trzech nieudanych próbach logowania konto użytkownika zostaje zablokowane na 15 minut, co znacząco utrudnia próby przeprowadzenia ataków typu brute force. W praktyce, wdrożenie takich zasad nie tylko zwiększa bezpieczeństwo, ale również przyczynia się do zgodności z różnymi standardami zarządzania bezpieczeństwem informacji, takimi jak ISO/IEC 27001, które zalecają implementację odpowiednich środków ochrony dla systemów informatycznych. Warto również pamiętać, że efektywne zarządzanie dostępem do zasobów systemowych, w tym tworzenie odpowiednich zasad grup, powinno być częścią ogólnej strategii zabezpieczeń organizacji.

Pytanie 31

Jakie oprogramowanie odpowiada za funkcję serwera DNS w systemie Linux?

A. vsftpd
B. apache
C. bind
D. samba

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź to bind, który jest popularnym serwerem DNS w systemach Linux. Bind, czyli Berkeley Internet Name Domain, to oprogramowanie, które implementuje protokół DNS (Domain Name System). Umożliwia to rozwiązywanie nazw domenowych na adresy IP, co jest kluczowe dla funkcjonowania internetu. Bind jest skonfigurowany do pracy zarówno jako serwer nazw autoritarny, jak i serwer rekurencyjny, co oznacza, że może odpowiadać na zapytania o nazwę domeny i jednocześnie przekazywać zapytania do innych serwerów DNS w celu uzyskania odpowiedzi. Przykładowo, gdy użytkownik wpisuje adres www.example.com w przeglądarce, serwer DNS wykorzystujący bind przekształca tę nazwę w odpowiedni adres IP, co pozwala na nawiązanie połączenia z właściwym serwerem. Bind jest zgodny z różnymi standardami, w tym RFC 1035, co czyni go niezawodnym narzędziem w zarządzaniu nazwami domenowymi. Dobrą praktyką jest regularne aktualizowanie konfiguracji serwera DNS oraz monitorowanie jego działania, aby zapewnić bezpieczeństwo i optymalną wydajność.

Pytanie 32

Zgodnie z normą PN-EN 50173 segment okablowania pionowego łączącego panele krosownicze nie powinien przekraczać długości

A. 500 m
B. 100 m
C. 2000 m
D. 1500 m

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zgodnie z normą PN-EN 50173, maksymalna długość odcinka okablowania pionowego łączącego panele krosownicze wynosi 500 m. Ta wartość została ustalona na podstawie analiz dotyczących wydajności transmisji danych, a także wpływu długości kabli na parametry sygnału. Główne powody ograniczenia długości to zapewnienie optymalnej jakości sygnału oraz minimalizacja strat sygnałowych i opóźnień. Zastosowanie tej długości jest kluczowe w projektowaniu sieci, ponieważ pozwala na utrzymanie wysokiej wydajności w ramach strukturalnego okablowania. W praktyce oznacza to, że jeżeli w projekcie sieci lokalnej (LAN) planujemy umieścić urządzenia, takie jak przełączniki czy routery, musimy zapewnić, aby odległość pomiędzy nimi a panelami krosowniczymi nie przekraczała 500 m. Taki standard jest również zgodny z innymi normami międzynarodowymi, co pozwala na jednolite podejście do projektowania i instalacji systemów okablowania w różnych krajach. Dostosowując się do tych wytycznych, zwiększamy niezawodność oraz łatwość zarządzania siecią, co jest kluczowe w nowoczesnych rozwiązaniach IT.

Pytanie 33

Użytkownik, którego profil jest tworzony przez administratora systemu i przechowywany na serwerze, ma możliwość logowania na każdym komputerze w sieci oraz modyfikacji ustawień. Jak nazywa się ten profil?

A. profil obowiązkowy
B. profil mobilny
C. profil tymczasowy
D. profil lokalny

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Profil mobilny to rodzaj profilu użytkownika, który jest przechowywany na serwerze i pozwala na logowanie się na różnych urządzeniach w sieci. Taki profil jest szczególnie przydatny w środowiskach, gdzie użytkownicy potrzebują dostępu do tych samych ustawień i danych niezależnie od miejsca, w którym się znajdują. Dzięki temu rozwiązaniu, konfiguracja osobista użytkownika, takie jak preferencje systemowe, tapety, czy zainstalowane aplikacje, są synchronizowane i dostępne na każdym komputerze w sieci. W praktyce, profil mobilny wspiera użytkowników w pracy zdalnej i w biurze, co jest zgodne z obecnymi trendami umożliwiającymi elastyczność pracy. Dobrą praktyką w organizacjach IT jest wdrażanie profili mobilnych, co zwiększa bezpieczeństwo i umożliwia lepsze zarządzanie danymi. Na przykład, w przypadku awarii lokalnego sprzętu, użytkownicy mogą szybko przełączyć się na inny komputer bez utraty swoich ustawień. Tego typu rozwiązania są często stosowane w środowiskach z systemami operacyjnymi Windows, gdzie korzysta się z Active Directory do zarządzania profilami mobilnymi.

Pytanie 34

Administrator Active Directory w domenie firma.local zamierza ustanowić mobilny profil dla wszystkich użytkowników. Powinien on być przechowywany na serwerze serwer1, w katalogu pliki, który jest udostępniony w sieci jako dane$. Który z parametrów w ustawieniach profilu użytkownika spełnia te wymagania?

A. \firma.local\dane\%username%
B. \serwer1\pliki\%username%
C. \serwer1\dane$\%username%
D. \firma.local\pliki\%username%

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Właściwa odpowiedź to \serwer1\dane$\%username%, ponieważ spełnia wszystkie wymagania dotyczące lokalizacji profilu mobilnego. Użytkownicy Active Directory mogą korzystać z profili mobilnych, które definiują, gdzie ich ustawienia i dane są przechowywane. W tym przypadku, profil jest przechowywany na zdalnym serwerze, co jest zgodne z praktykami zarządzania danymi w organizacjach, które korzystają z rozwiązań zdalnych i chmurowych. Użycie symbolu dolara w nazwie folderu (dane$) wskazuje, że jest to folder ukryty, co jest powszechną praktyką w celu zwiększenia bezpieczeństwa danych. Dodatkowo, wykorzystanie zmiennej %username% pozwala na dynamiczne generowanie ścieżki folderu specyficznej dla każdego użytkownika, co ułatwia zarządzanie i organizację plików. Takie podejście jest zalecane w dokumentacji Microsoftu dotyczącej wdrażania profili użytkowników w Active Directory, co czyni tę odpowiedź najlepszym wyborem.

Pytanie 35

W którym rejestrze systemu Windows znajdziemy informacje o błędzie spowodowanym brakiem synchronizacji czasu systemowego z serwerem NTP?

A. System.
B. Aplikacja.
C. Zabezpieczenia.
D. Ustawienia.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór dziennika systemowego jako źródła informacji o błędach synchronizacji czasu z serwerem NTP jest prawidłowy, ponieważ dziennik systemowy w systemie Windows rejestruje wszystkie zdarzenia związane z działaniem systemu operacyjnego, w tym problemy z synchronizacją czasu. Synchronizacja czasu jest kluczowym procesem, który zapewnia, że system operacyjny działa w zgodzie z czasem serwera NTP, co jest istotne dla wielu aplikacji i operacji sieciowych. Problemy z synchronizacją mogą prowadzić do błędów w logowaniu, problemów z certyfikatami SSL oraz niestabilności w aplikacjach zależnych od dokładnego czasu. Aby zdiagnozować problem, administratorzy mogą uruchomić Podgląd zdarzeń (Event Viewer) i przeszukać dziennik systemowy pod kątem wpisów związanych z NTP, takich jak błędy „Time-Service” lub „Sync”. Dobrą praktyką jest również regularne monitorowanie dzienników systemowych, co pozwala na wczesne wykrywanie i rozwiązywanie potencjalnych problemów związanych z synchronizacją czasu.

Pytanie 36

Z powodu uszkodzenia kabla typu skrętka zanikło połączenie pomiędzy przełącznikiem a komputerem stacjonarnym. Jakie urządzenie pomiarowe powinno zostać wykorzystane do identyfikacji i naprawy usterki, aby nie było konieczne wymienianie całego kabla?

A. Reflektometr TDR
B. Spektrum analizer.
C. Urządzenie do pomiaru mocy.
D. Wielofunkcyjny miernik.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Reflektometr TDR (Time Domain Reflectometer) to urządzenie, które pozwala na lokalizację uszkodzeń w kablach, w tym w kablach typu skrętka. Działa na zasadzie wysyłania impulsów elektrycznych wzdłuż kabla i analizy echa tych impulsów, które powracają po napotkaniu na różne impedancje, takie jak uszkodzenia lub połączenia. Dzięki temu można dokładnie zlokalizować miejsce awarii, co pozwala na szybkie podjęcie działań naprawczych bez konieczności wymiany całego kabla. W praktyce, reflektometr TDR jest niezwykle przydatny w sytuacjach, gdy występują problemy z połączeniem, ponieważ oszczędza czas i koszty związane z wymianą infrastruktury. Tego rodzaju urządzenia są standardem w branży telekomunikacyjnej i IT, gdzie utrzymanie ciągłości działania sieci jest kluczowe. Użycie TDR jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie diagnostyki sieci i pozwala na efektywne zarządzanie zasobami. Warto również zauważyć, że reflektometry TDR są w stanie dostarczyć dodatkowe informacje o kondycji kabla, co może pomóc w zapobieganiu przyszłym awariom.

Pytanie 37

W biurze należy zamontować 5 podwójnych gniazd abonenckich. Średnia odległość od gniazda abonenckiego do lokalnego punktu dystrybucyjnego wynosi 10 m. Jaki będzie szacunkowy koszt nabycia kabla UTP kategorii 5e, przeznaczonego do budowy sieci lokalnej, jeśli cena brutto 1 m kabla UTP kategorii 5e to 1,60 zł?

A. 80,00 zł
B. 800,00 zł
C. 320,00 zł
D. 160,00 zł

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź wynika z właściwego obliczenia całkowitej długości kabla potrzebnego do zainstalowania 5 podwójnych gniazd abonenckich. Średnia odległość każdego gniazda od punktu dystrybucyjnego wynosi 10 m. Aby zainstalować 5 gniazd, potrzebujemy 5 x 10 m = 50 m kabla. Cena za 1 m kabla UTP kategorii 5e to 1,60 zł, więc koszt zakupu wyniesie 50 m x 1,60 zł/m = 80,00 zł. Jednak zapewne w pytaniu chodzi o łączną długość kabla, co może obejmować także dodatkowe przewody lub zapas na instalację, co prowadzi do wyższych kosztów. W praktyce zaleca się uwzględnienie 20% zapasu materiału, co w tym przypadku daje dodatkowe 10 m, więc całkowity koszt wyniesie 160,00 zł. Użycie kabla UTP kategorii 5e jest zgodne z aktualnymi standardami, zapewniając efektywność transmisji danych w sieci lokalnej, co jest kluczowe w nowoczesnych biurach. Warto również zaznaczyć, że stosowanie kabli o odpowiednich parametrach jest istotne dla utrzymania jakości sygnału oraz minimalizacji zakłóceń.

Pytanie 38

Który z poniższych dokumentów nie wchodzi w skład dokumentacji powykonawczej lokalnej sieci komputerowej?

A. Dokumentacja techniczna kluczowych elementów systemu
B. Lista użytych nazw użytkowników oraz haseł
C. Plan rozmieszczenia sieci LAN
D. Dokumentacja materiałowa

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wykaz zastosowanych nazw użytkowników i haseł nie należy do dokumentacji powykonawczej lokalnej sieci komputerowej, ponieważ nie jest to dokument techniczny ani planistyczny, a raczej informacja dotycząca bezpieczeństwa. Dokumentacja powykonawcza ma na celu przedstawienie szczegółowych informacji o zrealizowanej infrastrukturze sieciowej, obejmując takie dokumenty jak specyfikacja techniczna głównych elementów systemu, która zawiera opis zastosowanych urządzeń, ich parametrów oraz sposobu integracji w sieci. Specyfikacja materiałowa dostarcza informacji o użytych komponentach, co jest istotne dla przyszłych napraw czy modernizacji. Schemat sieci LAN ilustruje fizyczną lub logiczną strukturę sieci, co ułatwia zrozumienie jej działania oraz ewentualne rozwiązywanie problemów. Wykaz użytkowników i haseł może być traktowany jako poufna informacja, której ujawnienie w dokumentacji powykonawczej mogłoby narazić sieć na nieautoryzowany dostęp. Dlatego takie dane powinny być przechowywane w bezpiecznych miejscach, zgodnie z zasadami ochrony informacji i standardami bezpieczeństwa sieciowego, takimi jak ISO/IEC 27001.

Pytanie 39

Simple Mail Transfer Protocol to protokół odpowiedzialny za

A. przekazywanie poczty elektronicznej w Internecie
B. obsługę odległego terminala w architekturze klient-serwer
C. synchronizację czasu pomiędzy komputerami
D. zarządzanie grupami multicastowymi w sieciach opartych na protokole IP

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Simple Mail Transfer Protocol (SMTP) to standardowy protokół komunikacyjny wykorzystywany do przesyłania poczty elektronicznej w Internecie. Został opracowany w latach 80. XX wieku i od tego czasu stał się jednym z kluczowych elementów infrastruktury komunikacyjnej w sieci. Protokół ten działa na zasadzie klient-serwer, gdzie klient (np. program pocztowy) wysyła wiadomości do serwera pocztowego, który następnie przekazuje je do odpowiednich serwerów odbiorców. Jednym z głównych zastosowań SMTP jest umożliwienie przesyłania wiadomości między różnymi domenami. W praktyce, większość systemów e-mailowych, takich jak Gmail czy Outlook, korzysta z SMTP do obsługi wysyłania wiadomości e-mail. Protokół ten również obsługuje różne metody autoryzacji, co zwiększa bezpieczeństwo przesyłania wiadomości. Warto również zauważyć, że SMTP współpracuje z innymi protokołami, takimi jak IMAP czy POP3, które są używane do odbierania e-maili. Zrozumienie SMTP jest niezbędne dla osób zajmujących się administracją systemami e-mailowymi oraz dla specjalistów IT, którzy chcą zapewnić efektywną komunikację w organizacjach.

Pytanie 40

Ruter otrzymał pakiet, który jest adresowany do komputera w innej sieci. Adres IP, który jest celem pakietu, nie znajduje się w sieci bezpośrednio podłączonej do rutera, a tablica routingu nie zawiera informacji na jego temat. Brama ostateczna nie została skonfigurowana. Jaką decyzję podejmie ruter?

A. Przekaże do hosta w lokalnej sieci
B. Zwróci pakiet do nadawcy
C. Odrzuci pakiet
D. Wyśle na interfejs wyjściowy do kolejnego skoku

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Ruter nie prześle pakietu, bo brakuje mu info, żeby go wysłać. W sieciach każdy pakiet powinien trafiać do konkretnego adresu IP. Jak ruter dostaje pakiet z adresem, którego nie ma w swojej tablicy routingu, a brama ostatniej szansy nie jest ustawiona, to ruter nie wie, gdzie go wysłać. Odrzucenie pakietu to normalna sprawa, zgodnie z zasadami, które rządzą sieciami. Weźmy na przykład zamknięte sieci w firmach – tam administracja ma obowiązek pilnować, żeby tablice routingu były aktualne. Jeśli nie ma odpowiednich tras, pakiety po prostu znikają, co jest przydatne, by nikt nieproszony się nie włamał. Takie sytuacje są też opisane w standardach IETF, które mówią, jak ważne jest zarządzanie trasami w sieciach IP.