Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 23:09
Data zakończenia: 8 czerwca 2025 23:38

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Gdy użytkownik wprowadza w wierszu poleceń komendę ping www.onet.pl, wyświetla się następujący komunikat: Żądanie polecenia ping nie może odnaleźć hosta www.onet.pl. Proszę sprawdzić nazwę i spróbować ponownie. Natomiast wpisując w wierszu poleceń komendę ping 213.180.141.140 (adres IP dla serwera www.onet.pl), użytkownik otrzymuje odpowiedź z serwera. Jakie mogą być przyczyny takiego zjawiska?

A. Błędnie skonfigurowana maska podsieci

B. Niewłaściwy adres IP hosta

C. Niewłaściwie skonfigurowana brama domyślna

D. Błędny adres IP serwera DNS

Niepoprawny adres IP serwera DNS jest główną przyczyną problemu, który zaobserwował użytkownik. Kiedy użytkownik próbuje wykonać polecenie ping dla adresu URL, system operacyjny musi najpierw przetłumaczyć tę nazwę na odpowiedni adres IP przy użyciu serwera DNS. Jeśli adres IP serwera DNS jest błędny lub serwer DNS nie jest dostępny, system nie będzie w stanie zlokalizować hosta, co skutkuje komunikatem o błędzie. W praktyce, w przypadku problemów z DNS, zaleca się sprawdzenie konfiguracji DNS w ustawieniach sieciowych, a także przetestowanie innych serwerów DNS, takich jak Google DNS (8.8.8.8) lub Cloudflare DNS (1.1.1.1). Warto również pamiętać, że poprawna konfiguracja serwera DNS jest kluczowa dla prawidłowego funkcjonowania wszelkich aplikacji internetowych i usług. Standardy sieciowe, takie jak RFC 1035, określają zasady dotyczące systemu DNS, a ich przestrzeganie jest niezbędne dla zapewnienia funkcjonalności i wydajności internetowych usług.

Pytanie 2

Jakie polecenie powinno być użyte w systemie Windows, aby uzyskać informacje o adresach wszystkich kolejnych ruterów przekazujących dane z komputera do celu?

A. tracert

B. ping

C. arp

D. ipconfig

Polecenie tracert (trace route) jest narzędziem diagnostycznym używanym w systemie Windows do śledzenia trasy pakietów IP do docelowego adresu. Działa poprzez wysyłanie pakietów ICMP Echo Request z różnymi czasami życia (TTL - Time To Live), co pozwala na identyfikację każdego ruter, przez który przechodzą pakiety. Każdy ruter zmniejsza wartość TTL o 1, a gdy TTL osiąga 0, ruter wysyła z powrotem komunikat ICMP Time Exceeded, co umożliwia identyfikację jego adresu IP. Tracert jest szczególnie przydatnym narzędziem w diagnostyce sieciowej, umożliwiającym administratorom zrozumienie, gdzie mogą występować opóźnienia lub problemy w trasie pakietów. Przykładowo, używając komendy tracert www.example.com, możemy zobaczyć, przez jakie urządzenia przeszły pakiety, co może pomóc w lokalizacji problemów z łącznością lub identyfikacji nieprawidłowości w sieci. Dobrą praktyką jest regularne korzystanie z tracert w celu monitorowania wydajności sieci oraz analizy jej struktury.

Pytanie 3

Dwie stacje robocze w tej samej sieci nie mogą się nawzajem komunikować. Która z poniższych okoliczności może być prawdopodobną przyczyną tego problemu?

A. Inne systemy operacyjne stacji roboczych

B. Różne bramy domyślne stacji roboczych

C. Identyczne adresy IP stacji roboczych

D. Tożsame nazwy użytkowników

Odpowiedź, że takie same adresy IP stacji roboczych są przyczyną problemów w komunikacji, jest prawidłowa. Gdy dwa urządzenia w tej samej sieci lokalnej mają przypisane identyczne adresy IP, występuje konflikt adresów, co uniemożliwia poprawną wymianę danych. W standardzie IPv4, każdy adres IP musi być unikalny w danej sieci. W sytuacji konfliktu, urządzenia mogą odbierać wzajemne pakiety, ale nie będą w stanie wysyłać danych do siebie, co skutkuje brakiem komunikacji. Praktycznie, aby unikać takich sytuacji, organizacje powinny stosować system zarządzania adresami IP, jak DHCP, który automatycznie przydziela unikalne adresy IP do urządzeń w sieci. Istotne jest również regularne monitorowanie i weryfikacja konfiguracji sieci, aby upewnić się, że nie występują dublujące się adresy IP. W przypadku większych sieci, należy stosować subnetting, co również ułatwia zarządzanie adresami IP i minimalizuje ryzyko konfliktów.

Pytanie 4

Jakie urządzenie należy użyć, aby połączyć sieć lokalną z Internetem?

A. przełącznik.

B. most.

C. ruter.

D. koncentrator.

Ruter to urządzenie, które pełni kluczową rolę w komunikacji pomiędzy siecią lokalną a Internetem. Jego głównym zadaniem jest przekazywanie danych pomiędzy różnymi sieciami, co pozwala na wymianę informacji pomiędzy urządzeniami wewnątrz sieci lokalnej a użytkownikami zewnętrznymi. Ruter wykonuje funkcje takie jak kierowanie pakietów, NAT (Network Address Translation) oraz zarządzanie adresami IP. Przykładem zastosowania rutera w praktyce jest sytuacja, gdy mamy w domu kilka urządzeń (komputery, smartfony, tablety), które łączą się z Internetem. Ruter pozwala tym urządzeniom na korzystanie z jednego, publicznego adresu IP, co jest zgodne z praktykami oszczędzania przestrzeni adresowej. Ruter może również zapewniać dodatkowe funkcje, takie jak zapora sieciowa (firewall) oraz obsługa sieci bezprzewodowych (Wi-Fi), co zwiększa bezpieczeństwo i komfort użytkowania. To urządzenie jest zatem niezbędne w każdej sieci, która chce mieć dostęp do globalnej sieci Internet.

Pytanie 5

Jak dodać użytkownika jkowalski do lokalnej grupy pracownicy w systemie Windows za pomocą polecenia?

A. net group jkowalski pracownicy /ADD

B. net group pracownicy jkowalski /ADD

C. net localgroup pracownicy jkowalski /ADD

D. net localgroup jkowalski pracownicy /ADD

Błędne odpowiedzi na to pytanie wynikają z nieporozumień dotyczących struktury poleceń oraz ich kontekstu w systemie Windows. Odpowiedź "net group jkowalski pracownicy /ADD" jest nieprawidłowa, ponieważ polecenie "net group" nie obsługuje lokalnych grup użytkowników, co czyni je niewłaściwym w tej sytuacji. Typowym błędem jest mylenie lokalnych grup z grupami domenowymi, co prowadzi do użycia nieodpowiednich poleceń. Z kolei "net localgroup jkowalski pracownicy /ADD" również jest błędne, ponieważ nie możemy dodać grupy do grupy, a jedynie użytkownika do grupy. Odpowiedź "net group pracownicy jkowalski /ADD" jest myląca, ponieważ "net group" jest stosowane w kontekście grup domenowych, co również nie ma zastosowania w lokalnych grupach użytkowników. W każdej z tych odpowiedzi brakuje zrozumienia podstawowych zasad zarządzania użytkownikami i grupami w systemach Windows. Kluczowym elementem jest zrozumienie, że operacje na lokalnych grupach wymagają użycia "localgroup", co jest standardem w administracji systemami operacyjnymi. Właściwe rozpoznanie i wykorzystanie tych poleceń jest niezbędne dla prawidłowego zarządzania uprawnieniami i bezpieczeństwem w środowisku informatycznym.

Pytanie 6

Jaką rolę należy zainstalować na serwerze, aby umożliwić centralne zarządzanie stacjami roboczymi w sieci obsługiwanej przez Windows Serwer?

A. Usługi polityki sieciowej oraz dostępu do sieci

B. Usługi domenowe Active Directory

C. Serwer Aplikacji

D. Dostęp zdalny

Wybór nieprawidłowej roli do centralnego zarządzania stacjami roboczymi w sieci opartej na Windows Serwer może wynikać z niezrozumienia funkcji poszczególnych ról. Usługi zasad sieciowych i dostępu sieciowego, mimo że mają znaczenie w kontekście bezpieczeństwa i zarządzania dostępem, nie są przeznaczone do centralnego zarządzania użytkownikami i komputerami w sieci. Z kolei Serwer Aplikacji służy do hostowania aplikacji i nie zapewnia funkcji zarządzania stacjami roboczymi ani użytkownikami. Dostęp zdalny, mimo że umożliwia zdalne łączenie się z systemami, nie oferuje funkcji centralnego zarządzania. Główne błędy myślowe, które prowadzą do wyboru tych opcji, to mylenie zarządzania dostępem i autoryzacją z centralnym zarządzaniem infrastrukturą IT. Niezrozumienie roli Active Directory w kontekście zarządzania użytkownikami oraz sprzętem w sieci skutkuje wyborem niewłaściwych narzędzi i podejść. Praktyki zarządzania w sieci powinny opierać się na jasnym zrozumieniu funkcji i możliwości każdej roli w systemie Windows Server, aby skutecznie i bezpiecznie zarządzać środowiskiem IT.

Pytanie 7

Ransomware to rodzaj szkodliwego oprogramowania, które

A. ukrywa pliki lub procesy, aby wspierać kontrolę nad zainfekowanym komputerem.

B. rejestruje naciskane przez użytkownika klawisze.

C. używa zainfekowanego komputera do rozsyłania wiadomości spam.

D. szyfruje lub blokuje dane w celu wyłudzenia okupu.

Zrozumienie zagrożeń związanych z cyberbezpieczeństwem wymaga szczegółowego przemyślenia różnych typów złośliwego oprogramowania, w tym ransomware, które nie należy mylić z innymi formami ataków. Oprogramowanie, które wykorzystuje zainfekowany komputer do rozsyłania spamu, to typ malware znany jako botnet, który działa na zupełnie innych zasadach, koncentrując się na wykorzystaniu mocy obliczeniowej zainfekowanych urządzeń do masowych ataków, takich jak spamowanie lub przeprowadzanie ataków DDoS. Z kolei rejestrowanie sekwencji klawiszy, czyli keylogging, to technika stosowana przez niektóre rodzaje złośliwego oprogramowania, ale nie jest to związane z ransomware. Keyloggerzy zbierają dane osobowe użytkowników, takie jak hasła, co prowadzi do kradzieży tożsamości, ale nie blokują ani nie szyfrują danych. Ukrywanie plików lub procesów w celu utrzymania kontroli nad zainfekowanym systemem jest z kolei charakterystyczne dla rootkitów, które mają na celu ukrywanie obecności złośliwego oprogramowania w systemie, co także jest różne od działania ransomware. Warto zrozumieć, że każdy typ złośliwego oprogramowania ma swoje unikalne cele oraz metody działania, co podkreśla znaczenie zróżnicowanego podejścia do zabezpieczeń. Aby skutecznie bronić się przed zagrożeniami, organizacje powinny przyjąć kompleksowe strategie oparte na aktualnych standardach branżowych, takich jak NIST Cybersecurity Framework, oraz wprowadzić wielowarstwowe zabezpieczenia.

Pytanie 8

Jakie polecenie w systemie Windows pokazuje tablicę routingu hosta?

A. ipconfig /release

B. ipconfig /renew

C. netstat - r

D. netstat -n

Polecenie 'netstat -r' w systemie Windows jest używane do wyświetlania tabeli routingu, która zawiera informacje o dostępnych trasach sieciowych, jakie komputer wykorzystuje do komunikacji z innymi urządzeniami w sieci. To polecenie dostarcza przede wszystkim informacji o lokalnych interfejsach sieciowych, ich adresach IP, maskach podsieci oraz bramach domyślnych. W praktyce, administratorzy sieci korzystają z tego narzędzia do diagnozowania problemów z połączeniami sieciowymi, monitorowania tras przesyłania danych oraz weryfikacji poprawności konfiguracji sieci. Znajomość tabeli routingu jest kluczowa dla efektywnego zarządzania ruchem sieciowym oraz dla zapewnienia, że dane są kierowane prawidłowo do odpowiednich docelowych adresów. Dodatkowo, w standardach branżowych, takich jak TCP/IP, zarządzanie trasami jest jednym z fundamentalnych aspektów, który wpływa na wydajność i niezawodność komunikacji w sieci.

Pytanie 9

W biurze rachunkowym potrzebne jest skonfigurowanie punktu dostępu oraz przygotowanie i podłączenie do sieci bezprzewodowej trzech komputerów oraz drukarki z WiFi. Koszt usługi konfiguracji poszczególnych elementów sieci wynosi 50 zł za każdy komputer, 50 zł za drukarkę i 100 zł za punkt dostępu. Jaki będzie całkowity wydatek związany z tymi pracami serwisowymi?

A. 200 zł

B. 300 zł

C. 100 zł

D. 250 zł

Cały koszt serwisu wynosi 300 zł. To wynik dodania kosztów za konfigurację trzech komputerów, drukarki i punktu dostępu. Koszt skonfigurowania jednego komputera to 50 zł, więc jeśli mamy trzy, to wychodzi 150 zł (50 zł razy 3). Do tego jeszcze 50 zł za drukarkę i 100 zł za punkt dostępu. Jak to zsumujesz, to dostaniesz 150 zł + 50 zł + 100 zł, co daje 300 zł. To jest ważne, bo pokazuje, jak kluczowe jest dobre planowanie budżetu w usługach IT. Z mojego doświadczenia, firmy często muszą uważnie oceniać koszty przy wprowadzaniu nowych technologii, bo inaczej mogą się zdziwić. Dlatego dobrze jest przeanalizować wszystko dokładnie przed startem projektu, żeby lepiej nią zarządzać i nie mieć niespodzianek z wydatkami w przyszłości.

Pytanie 10

Jakie dane należy wpisać w adresie przeglądarki internetowej, aby uzyskać dostęp do zawartości witryny ftp o nazwie domenowej ftp.biuro.com?

A. ftp.ftp.biuro.com

B. http://ftp.biuro.com

C. http.ftp.biuro.com

D. ftp://ftp.biuro.com

Jak się przyjrzymy błędnym odpowiedziom, to widać, że często wynikają z nieporozumienia z tymi wszystkim protokołami. Na przykład 'http.ftp.biuro.com' to dość dziwny pomysł, bo nie ma czegoś takiego jak 'http.ftp'. HTTP i FTP to inne bajki - HTTP jest do stron internetowych, a FTP do przesyłania plików. Z kolei 'ftp.ftp.biuro.com' to znowu nie to, bo nie ma potrzeby powtarzać 'ftp'. Takie błędy mogą się zdarzać, szczególnie gdy myślimy, że coś powinno być zrobione inaczej, niż jest. Jeszcze 'http://ftp.biuro.com' nie zadziała, bo przeglądarka będzie próbowała użyć HTTP zamiast troszkę bardziej odpowiedniego FTP. Takie nieporozumienia mogą frustrować, gdy nie do końca rozumie się różnice między tymi protokołami. Ważne jest, żeby wiedzieć, że każdy protokół ma swoje zadania i używanie ich w niewłaściwy sposób może prowadzić do problemów z dostępem do zasobów w internecie.

Pytanie 11

Administrator sieci planuje zapisać konfigurację urządzenia Cisco na serwerze TFTP. Jakie polecenie powinien wydać w trybie EXEC?

A. backup running-config tftp:

B. save config tftp:

C. restore configuration tftp:

D. copy running-config tftp:

Pozostałe polecenia, choć na pierwszy rzut oka wydają się logiczne, nie są poprawnymi komendami w systemie Cisco IOS i mogą wprowadzić w błąd osoby mniej doświadczone. restore configuration tftp: sugeruje przywrócenie konfiguracji z serwera TFTP, a nie jej zapisanie – w Cisco IOS nie istnieje taka komenda, a do przywracania używa się zwykle copy tftp: running-config. To częsty błąd – zamiana kierunków kopiowania, przez co można przypadkowo nadpisać bieżącą konfigurację niewłaściwym plikiem. save config tftp: wygląda bardzo naturalnie, bo wiele systemów operacyjnych czy aplikacji używa polecenia 'save' do zapisu ustawień. Jednak w Cisco IOS nie znajdziemy takiej komendy – zapis konfiguracji odbywa się właśnie przez 'copy' z odpowiednimi argumentami. To jest typowe nieporozumienie, gdy ktoś przenosi przyzwyczajenia z innych środowisk, np. z Linuksa czy Windowsa. backup running-config tftp: również wydaje się intuicyjne i oddaje sens operacji, ale niestety Cisco IOS nie obsługuje polecenia 'backup' w tym kontekście. W rzeczywistości, błędne użycie takich nieistniejących poleceń kończy się komunikatem o nieznanej komendzie, co może być frustrujące dla początkujących administratorów. Z praktyki wiem, że wielu uczniów i kandydatów do pracy w IT myli się właśnie przez zbyt dosłowne tłumaczenie na język angielski tego, co chcą osiągnąć. Branżowa terminologia Cisco jest dość rygorystyczna i warto ją opanować, żeby nie popełniać prostych, ale kosztownych błędów podczas pracy z infrastrukturą sieciową.

Pytanie 12

Którego numeru portu używa usługa FTP do wysyłania komend?

A. 20

B. 80

C. 69

D. 21

Usługa FTP (File Transfer Protocol) do przesyłania poleceń korzysta z portu 21. Port ten jest zarezerwowany dla kontrolnej komunikacji w protokole FTP, co oznacza, że wszystkie komendy, które klient wysyła do serwera, oraz odpowiedzi serwera na te komendy, są przesyłane za pośrednictwem tego portu. Zrozumienie struktury portów w sieciach komputerowych jest kluczowe dla administratorów systemów i specjalistów od bezpieczeństwa, którzy muszą zarządzać komunikacją między urządzeniami. W praktycznych zastosowaniach, na przykład podczas konfigurowania serwera FTP, ważne jest, aby port 21 był dostępny, aby klienci mogli się z nim łączyć. Warto również zaznaczyć, że podczas przesyłania danych, FTP wykorzystuje osobny port, zazwyczaj port 20, co stanowi podstawową różnicę pomiędzy komunikacją kontrolną a transferem danych. Dobrą praktyką jest także zabezpieczanie połączeń FTP poprzez użycie FTPS lub SFTP, które dodają warstwę bezpieczeństwa do tradycyjnego protokołu FTP.

Pytanie 13

Liczba 22 w adresie http://www.adres_serwera.pL:22 wskazuje na numer

A. aplikacji, do której skierowane jest zapytanie

B. sekwencyjny pakietu przesyłającego dane

C. portu, inny od standardowego numeru dla danej usługi

D. PID procesu działającego na serwerze

Dobra robota z wyborem odpowiedzi! Port 22 rzeczywiście jest tym, co używamy w protokole SSH. To taki numer, który pozwala różnym programom na komunikację przez ten sam adres IP. Wiesz, porty to jak adresy dla naszych usług w sieci. W przypadku SSH, numer 22 jest standardowy i wielu administratorów go używa do zdalnego logowania na serwery. Fajnie jest też wiedzieć, że zmiana portu na inny może pomóc w zwiększeniu bezpieczeństwa, bo trudniej wtedy nieautoryzowanym osobom się włamać. Warto pamiętać o podstawowych zasadach zarządzania portami, bo to naprawdę ważne zagadnienie w administracji sieci. No i te standardy jak RFC 793 czy 4253 pomagają zrozumieć, jak to wszystko działa.

Pytanie 14

Jakie urządzenie sieciowe pozwoli na przekształcenie sygnału przesyłanego przez analogową linię telefoniczną na sygnał cyfrowy w komputerowej sieci lokalnej?

A. Modem.

B. Access point.

C. Media converter.

D. Switch.

Przełącznik, punkt dostępu i konwerter mediów, mimo że są istotnymi elementami infrastruktury sieciowej, nie pełnią funkcji zamiany sygnału analogowego na cyfrowy. Przełącznik sieciowy działa na poziomie warstwy drugiej modelu OSI i odpowiada za przekazywanie pakietów danych między urządzeniami w sieci lokalnej (LAN), ale nie ma zdolności do przetwarzania sygnałów analogowych. Jego głównym zadaniem jest zarządzanie ruchem danych w sieci lokalnej, co czyni go kluczowym w kontekście tworzenia wydajnych i rozbudowanych struktur sieciowych. Punkt dostępu natomiast jest urządzeniem, które umożliwia urządzeniom bezprzewodowym łączenie się z siecią przewodową, ale również nie przetwarza sygnałów analogowych. Umożliwia on komunikację przez Wi-Fi i jest istotny w kontekście zapewnienia mobilności w sieciach, ale nie wprowadza ani nie przekształca sygnałów. Konwerter mediów, z drugiej strony, jest używany do konwersji różnych typów mediów transmisyjnych, takich jak światłowód na miedź, ale również nie zajmuje się konwersją sygnałów z analogowych na cyfrowe. Tego rodzaju nieporozumienia wynikają z braku zrozumienia roli każdego z tych urządzeń w infrastrukturze sieciowej oraz ich specyficznych funkcji. Dlatego istotne jest dokładne zrozumienie, jak każde z tych urządzeń przyczynia się do budowy sieci oraz jakie są ich kluczowe funkcje w procesach komunikacyjnych.

Pytanie 15

Która para: protokół – warstwa, w której dany protokół funkcjonuje, jest prawidłowo zestawiona według modelu TCP/IP?

A. TCP – warstwa Internetu

B. RARP – warstwa transportowa

C. DNS – warstwa aplikacyjna

D. DHCP – warstwa dostępu do sieci

Odpowiedź "DNS – warstwa aplikacji" jest poprawna, ponieważ DNS (Domain Name System) działa na najwyższej warstwie modelu TCP/IP, czyli warstwie aplikacji. Warstwa ta jest odpowiedzialna za interakcję pomiędzy aplikacjami a protokołami transportowymi. DNS służy do rozwiązywania nazw domenowych na adresy IP, co jest kluczowe dla funkcjonowania Internetu. Dzięki temu użytkownicy mogą korzystać z przyjaznych nazw (np. www.przyklad.com) zamiast trudnych do zapamiętania adresów IP. W praktyce, gdy przeglądarka internetowa wprowadza adres URL, najpierw wysyła zapytanie do serwera DNS, który zwraca odpowiedni adres IP. To sprawia, że DNS jest fundamentalnym protokołem, który wspiera działanie wielu usług internetowych, takich jak e-maile, strony WWW czy serwisy streamingowe. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, wdrażanie odpowiednich serwerów DNS oraz ich konfiguracja z użyciem standardów, takich jak RFC 1035, są kluczowe dla zapewnienia wydajności i dostępności usług sieciowych.

Pytanie 16

Użytkownik korzysta z polecenia ipconfig /all w systemie Windows. Jaką informację uzyska po jego wykonaniu?

A. Listę aktywnych połączeń TCP wraz z numerami portów i adresami zdalnymi.

B. Informacje dotyczące wersji i stanu sterownika karty graficznej zainstalowanej w systemie.

C. Szczegółową konfigurację wszystkich interfejsów sieciowych, w tym adresy IP, maski podsieci, bramy domyślne, adresy serwerów DNS oraz fizyczne adresy MAC.

D. Dane o aktualnym wykorzystaniu miejsca na wszystkich partycjach dysku twardego.

Polecenie ipconfig /all w systemie Windows służy do wyświetlania szczegółowych informacji o wszystkich interfejsach sieciowych zainstalowanych w komputerze. Wynik tego polecenia to nie tylko podstawowy adres IP czy maska podsieci, ale także takie dane jak: adresy fizyczne MAC poszczególnych kart, adresy bram domyślnych, serwerów DNS i WINS, status DHCP, a nawet identyfikatory poszczególnych interfejsów. Dzięki temu narzędziu administrator może w prosty sposób zweryfikować, jak skonfigurowane są poszczególne karty sieciowe, czy komputer korzysta z DHCP, czy adresy przydzielone są statycznie, a także czy nie występują konflikty adresów. Praktycznie – przy rozwiązywaniu problemów z siecią lokalną, właśnie ipconfig /all jest jednym z pierwszych poleceń, po jakie sięga technik czy administrator. Moim zdaniem, każdy, kto chce efektywnie zarządzać sieciami komputerowymi i rozumieć ich działanie, powinien znać szczegóły wyjścia tego polecenia na pamięć. W branży IT to jedna z absolutnych podstaw, a jednocześnie narzędzie, które nie raz potrafi zaoszczędzić godziny żmudnego szukania błędów konfiguracyjnych. Standardy branżowe wręcz zalecają korzystanie z tego polecenia przy każdej diagnozie sieciowej.

Pytanie 17

Które z poleceń w systemie Windows umożliwia sprawdzenie zapisanych w pamięci podręcznej komputera tłumaczeń nazw DNS na odpowiadające im adresy IP?

A. ipconfig /flushdns

B. ipconfig /release

C. ipconfig /renew

D. ipconfig /displaydns

To polecenie 'ipconfig /displaydns' to naprawdę ważna rzecz, jeśli chodzi o zarządzanie pamięcią podręczną DNS w Windowsie. Dzięki niemu możemy zobaczyć, co jest w tej pamięci podręcznej, czyli jak wyglądają tłumaczenia nazw domen na adresy IP. To się przydaje zwłaszcza, gdy mamy problemy z dostępem do jakichś stron, bo pozwala nam sprawdzić, jakie zapytania DNS już zostały rozwiązane. Dla administratorów to bardzo pomocne, gdy muszą znaleźć błędy związane z nieaktualnymi lub błędnymi wpisami. Na przykład, po zmianie adresu IP serwera DNS, jak użytkownik wciąż nie może wejść na jakąś usługę, to właśnie to polecenie pomoże nam sprawdzić, czy stary adres IP nadal siedzi w pamięci. W pracy z sieciami warto też regularnie sprawdzać tę pamięć i czyścić ją, używając 'ipconfig /flushdns', co jest jednym z lepszych sposobów na utrzymanie sieci w dobrej formie, moim zdaniem.

Pytanie 18

Który z programów został przedstawiony poniżej?

To najnowsza wersja klienta działającego na różnych platformach, cenionego na całym świecie przez użytkowników, serwera wirtualnej sieci prywatnej, umożliwiającego utworzenie połączenia pomiędzy hostem a lokalnym komputerem, obsługującego uwierzytelnianie przy użyciu kluczy, a także certyfikatów, nazwy użytkownika oraz hasła, a w wersji dla Windows dodatkowo oferującego karty.

A. Putty

B. TightVNC

C. Ethereal

D. OpenVPN

OpenVPN to otwartoźródłowy program, który umożliwia tworzenie wirtualnych sieci prywatnych (VPN) i cieszy się dużym uznaniem wśród użytkowników na całym świecie. Jego najnowsza wersja zapewnia wsparcie dla wielu platform, co oznacza, że można go używać na różnych systemach operacyjnych, takich jak Windows, macOS, Linux, iOS oraz Android. OpenVPN obsługuje różne metody uwierzytelniania, w tym uwierzytelnianie za pomocą kluczy publicznych, certyfikatów oraz standardowych nazw użytkowników i haseł. Dzięki temu użytkownicy mogą dostosowywać swoje połączenia do własnych potrzeb związanych z bezpieczeństwem. Kluczowe jest również to, że OpenVPN wspiera różne protokoły szyfrowania, co pozwala na zabezpieczenie przesyłanych danych przed nieautoryzowanym dostępem. Przykładowe zastosowanie OpenVPN obejmuje zdalny dostęp do zasobów firmowych, co pozwala pracownikom na bezpieczną pracę z domu. Standardy bezpieczeństwa, takie jak AES-256-GCM, są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co czyni OpenVPN odpowiednim wyborem dla organizacji dbających o ochronę danych.

Pytanie 19

Które z komputerów o adresach IPv4 przedstawionych w tabeli należą do tej samej sieci?

KomputerAdres IPv4
50.12.1/16
70.12.1/16
70.50.1/16
80.50.1/16

A. 3 i 4

B. 2 i 4

C. 2 i 3

D. 1 i 2

W przypadku odpowiedzi 1, 3 i 4, występują błędne założenia dotyczące struktury adresacji IP oraz zasad maskowania. Przykładowo, w odpowiedzi 1 (komputery 2 i 3), chociaż adresy mogą wydawać się podobne, ich maska sieciowa rzeczywiście wskazuje, że różnią się one w pierwszych 16 bitach. Komputer 2 może mieć adres 172.70.0.0, a komputer 3 172.70.1.0, co w rzeczywistości oznacza, że należą do różnych podsieci w ramach tej samej sieci. Z kolei odpowiedź 3 (komputery 3 i 4) oraz 4 (komputery 2 i 4) opierają się na równie mylnych przesłankach, ponieważ gospodarz 4 może mieć adres 172.71.0.0, co znakomicie różni się od adresu komputera 2. Ważne jest, aby rozumieć, że adresy IP są podzielone na części sieciowe i hostowe, a każda zmiana w tych częściach wpływa na przynależność do danej sieci. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków to brak znajomości maski podsieci oraz nieprawidłowa interpretacja adresacji. W kontekście praktycznym, umiejętność prawidłowego przypisania adresów IP i zrozumienia ich struktury ma kluczowe znaczenie w zarządzaniu sieciami, a nieprawidłowe założenia mogą prowadzić do problemów z komunikacją między urządzeniami w sieci.

Pytanie 20

Który z poniższych programów nie służy do zdalnego administrowania komputerami w sieci?

A. UltraVNC

B. Team Viewer

C. Rdesktop

D. Virtualbox

VirtualBox to oprogramowanie do wirtualizacji, które pozwala na uruchamianie wielu systemów operacyjnych na jednym komputerze, ale nie jest przeznaczone do zdalnego zarządzania komputerami w sieci. Oprogramowanie to umożliwia użytkownikom tworzenie i zarządzanie maszynami wirtualnymi w środowisku lokalnym. W praktyce oznacza to, że VirtualBox pozwala na testowanie aplikacji w różnych systemach operacyjnych czy środowiskach bez konieczności posiadania dodatkowego sprzętu. Typowe zastosowania obejmują programistykę, testowanie oraz edukację, gdzie użytkownicy mogą eksperymentować z różnymi konfiguracjami systemowymi. W kontekście zdalnego zarządzania, VirtualBox nie oferuje funkcji umożliwiających kontrolowanie maszyny zdalnie, co jest kluczowe dla narzędzi takich jak UltraVNC, TeamViewer czy Rdesktop, które są specjalnie zaprojektowane do tego celu. Z tego powodu, wybór VirtualBox jako odpowiedzi na to pytanie jest słuszny, ponieważ nie spełnia on kryteriów zdalnego zarządzania.

Pytanie 21

Ile bitów o wartości 1 występuje w standardowej masce adresu IPv4 klasy B?

A. 8 bitów

B. 32 bity

C. 24 bity

D. 16 bitów

Maska adresu IPv4 klasy B składa się z 16 bitów ustawionych na wartość 1, co oznacza, że pierwsze 16 bitów adresu IP identyfikuje sieć, a pozostałe 16 bitów są przeznaczone dla hostów w tej sieci. W praktyce wprowadza to możliwość zaadresowania do 65 536 hostów w każdej z sieci klasy B. Standardowa notacja CIDR dla klasy B to /16, co jasno wskazuje na długość prefiksu sieci. Klasa B jest często używana w średniej wielkości organizacjach oraz w dużych sieciach, gdzie potrzeba wielu hostów, ale nie na tak dużą skalę jak w klasie A. Przykład zastosowania maski klasy B można zobaczyć w dużych przedsiębiorstwach, gdzie wymagane jest rozdzielenie różnych działów, takich jak IT, HR czy marketing, w osobne podsieci, co ułatwia zarządzanie i zwiększa bezpieczeństwo. Zrozumienie maski klasy B jest istotne dla projektowania efektywnych architektur sieciowych oraz dla implementacji odpowiednich strategii IP.

Pytanie 22

Ile podsieci obejmują komputery z adresami: 192.168.5.12/25, 192.168.5.50/25, 192.168.5.200/25 oraz 192.158.5.250/25?

A. 4

B. 1

C. 2

D. 3

Wielu uczniów ma problem z liczeniem podsieci, bo mylą adresy IP i ich klasyfikację. Adresy IP 192.168.5.12/25 i 192.168.5.50/25 są w tej samej podsieci, bo maska /25 pokazuje, że pierwsze 25 bitów jest takie same. Więc te adresy nie mogą być traktowane jako osobne podsieci. Z kolei 192.168.5.200/25 jest w innej podsieci, bo ma adres sieciowy 192.168.5.128. Dodatkowo, adres 192.158.5.250/25 to zupełnie inny adres, z innej klasy, czyli nie należy do żadnej z podsieci w klasie 192.168.5.x. Często ludzie myślą, że wystarczy spojrzeć na ostatnią część IP, żeby określić, czy są one w tej samej podsieci. Ale zrozumienie maski podsieci jest kluczowe dla ogarnięcia struktury sieciowej. Kiedy tworzy się sieć lokalną, dobrze jest pamiętać o adresach i maskach, żeby móc odpowiednio zarządzać ruchem i urządzeniami.

Pytanie 23

Aby zmierzyć tłumienie łącza światłowodowego w dwóch zakresach długości fali 1310 nm oraz 1550 nm, powinno się wykorzystać

A. rejestrator cyfrowy

B. reflektometr TDR

C. miernik mocy optycznej

D. tester UTP

Reflektometr TDR, rejestrator cyfrowy oraz tester UTP to urządzenia, które mają zastosowanie w różnych obszarach telekomunikacji, jednak nie spełniają one wymogów do pomiaru tłumienia w łączach światłowodowych. Reflektometr TDR (Time Domain Reflectometer) jest narzędziem używanym głównie do pomiaru długości linii oraz lokalizacji uszkodzeń w przewodach miedzianych, a nie w światłowodach, gdzie dominują inne mechanizmy tłumienia. Rejestrator cyfrowy służy do zbierania i archiwizowania danych, ale nie wykonuje bezpośrednich pomiarów mocy optycznej, co jest kluczowe przy ocenie tłumienia sygnału. Natomiast tester UTP, przeznaczony do testowania kabli miedzianych, nie ma zastosowania w przypadku światłowodów, ponieważ działa na zupełnie innej zasadzie, a światłowody wymagają innego podejścia do pomiaru i diagnostyki. Wybór niewłaściwego urządzenia do pomiaru tłumienia może prowadzić do błędnych wniosków na temat stanu sieci, co w konsekwencji może skutkować nieoptymalnym działaniem systemów danych, zwiększeniem kosztów napraw oraz obniżeniem jakości usług. Dlatego kluczowe jest zrozumienie specyfiki każdego z tych narzędzi oraz ich zastosowań w kontekście konkretnej infrastruktury telekomunikacyjnej.

Pytanie 24

Jakiego protokołu dotyczy port 443 TCP, który został otwarty w zaporze sieciowej?

A. SMTP

B. DNS

C. NNTP

D. HTTPS

Odpowiedź 'HTTPS' jest poprawna, ponieważ port 443 jest standardowym portem używanym przez protokół HTTPS (Hypertext Transfer Protocol Secure). HTTPS jest rozszerzeniem protokołu HTTP, które wykorzystuje SSL/TLS do szyfrowania danych przesyłanych pomiędzy serwerem a klientem. Dzięki temu, komunikacja jest zabezpieczona przed podsłuchiwaniem i manipulacją. W praktyce, gdy przeglądasz strony internetowe, które zaczynają się od 'https://', twoje połączenie wykorzystuje port 443. Ponadto, w kontekście dobrych praktyk branżowych, stosowanie HTTPS stało się standardem, zwłaszcza w przypadku stron wymagających przesyłania poufnych informacji, takich jak dane logowania czy dane osobowe. Warto także zauważyć, że wyszukiwarki internetowe, takie jak Google, preferują strony zabezpieczone HTTPS, co wpływa na pozycjonowanie w wynikach wyszukiwania.

Pytanie 25

Protokół TCP (Transmission Control Protocol) funkcjonuje w trybie

A. bezpołączeniowym

B. hybrydowym

C. sekwencyjnym

D. połączeniowym

Protokół TCP (Transmission Control Protocol) działa w trybie połączeniowym, co oznacza, że przed przesłaniem danych ustanawia połączenie między nadawcą a odbiorcą. W trakcie tego procesu używany jest mechanizm tzw. trójfazowego uzgadniania, znanego jako 'three-way handshake', który polega na wymianie komunikatów SYN i ACK. Dzięki temu możliwe jest zapewnienie, że dane są przesyłane poprawnie, a w przypadku utraty pakietów, protokół TCP gwarantuje ich retransmisję. To podejście jest szczególnie ważne w aplikacjach wymagających niezawodności, takich jak transfer plików (FTP) czy przeglądanie stron internetowych (HTTP). Połączeniowy charakter TCP sprawia, że protokół ten jest w stanie zarządzać wieloma sesjami jednocześnie, co jest istotne w kontekście współczesnych sieci komputerowych, gdzie wiele urządzeń komunikuje się ze sobą w tym samym czasie. TCP wprowadza także mechanizmy kontroli przepływu oraz kontroli błędów, co czyni go jednym z najważniejszych protokołów w komunikacji internetowej i standardem de facto dla przesyłania danych w Internecie.

Pytanie 26

Termin hypervisor odnosi się do

A. wbudowanego konta administratora w systemie Linux

B. wbudowanego konta administratora w wirtualnym systemie

C. oprogramowania kluczowego do zarządzania procesami wirtualizacji

D. głównego katalogu plików w systemie Linux

Hypervisor, znany również jako monitor wirtualizacji, to kluczowy element technologii wirtualizacji, który pozwala na uruchamianie wielu systemów operacyjnych na jednym fizycznym komputerze. Jego główną rolą jest zarządzanie i alokacja zasobów sprzętowych, takich jak procesory, pamięć RAM, a także przestrzeń dyskowa, pomiędzy różnymi maszynami wirtualnymi. Przykłady zastosowania hypervisorów obejmują centra danych, gdzie umożliwiają one efektywne wykorzystanie sprzętu, co prowadzi do oszczędności kosztów oraz zwiększenia elastyczności operacyjnej. Hypervisory mogą działać w trybie typu 1 (bare-metal), gdzie instalowane są bezpośrednio na sprzęcie, lub w trybie typu 2 (hosted), gdzie działają jako aplikacje na istniejącym systemie operacyjnym. W kontekście dobrych praktyk, stosowanie hypervisorów jest zgodne z zasadami efektywności energetycznej i optymalizacji zasobów w środowiskach IT.

Pytanie 27

Administrator Active Directory w domenie firma.local zamierza ustanowić mobilny profil dla wszystkich użytkowników. Powinien on być przechowywany na serwerze serwer1, w katalogu pliki, który jest udostępniony w sieci jako dane$. Który z parametrów w ustawieniach profilu użytkownika spełnia te wymagania?

A. \serwer1\dane$\%username%

B. \firma.local\dane\%username%

C. \firma.local\pliki\%username%

D. \serwer1\pliki\%username%

Właściwa odpowiedź to \serwer1\dane$\%username%, ponieważ spełnia wszystkie wymagania dotyczące lokalizacji profilu mobilnego. Użytkownicy Active Directory mogą korzystać z profili mobilnych, które definiują, gdzie ich ustawienia i dane są przechowywane. W tym przypadku, profil jest przechowywany na zdalnym serwerze, co jest zgodne z praktykami zarządzania danymi w organizacjach, które korzystają z rozwiązań zdalnych i chmurowych. Użycie symbolu dolara w nazwie folderu (dane$) wskazuje, że jest to folder ukryty, co jest powszechną praktyką w celu zwiększenia bezpieczeństwa danych. Dodatkowo, wykorzystanie zmiennej %username% pozwala na dynamiczne generowanie ścieżki folderu specyficznej dla każdego użytkownika, co ułatwia zarządzanie i organizację plików. Takie podejście jest zalecane w dokumentacji Microsoftu dotyczącej wdrażania profili użytkowników w Active Directory, co czyni tę odpowiedź najlepszym wyborem.

Pytanie 28

Sieć o adresie IP 172.16.224.0/20 została podzielona na cztery podsieci z maską 22-bitową. Który z poniższych adresów nie należy do żadnej z tych podsieci?

A. 172.16.236.0

B. 172.16.240.0

C. 172.16.228.0

D. 172.16.232.0

Wybór adresów 172.16.228.0, 172.16.232.0 oraz 172.16.236.0 może wynikać z mylnego zrozumienia podziału sieci oraz sposobu przydzielania adresów w podsieciach. Adres 172.16.228.0 jest pierwszym adresem drugiej podsieci, co oznacza, że jest to adres sieci, a nie adres hosta. Adres 172.16.232.0 jest pierwszym adresem trzeciej podsieci, również pełniąc tę samą funkcję. Podobnie, adres 172.16.236.0 jest początkiem czwartej podsieci. Te adresy są zatem w pełni poprawne, ponieważ mieszczą się w granicach odpowiednich podsieci stworzonych z pierwotnej sieci 172.16.224.0/20. Często popełnianym błędem w analizie takich zadań jest nieprawidłowe obliczenie zakresów adresów podsieci i mylenie adresów sieciowych z adresami dostępnymi dla hostów. Aby poprawnie zrozumieć, jakie adresy należą do danej podsieci, kluczowe jest zrozumienie koncepcji maski podsieci i jak ona dzieli dostępne adresy. Użycie narzędzi do analizy adresacji, takich jak kalkulatory podsieci, może znacznie ułatwić identyfikację prawidłowych adresów i pomóc uniknąć błędów w przyszłości. Przykładem może być sytuacja, w której administrator sieci planuje przydział adresów do nowych urządzeń – zrozumienie podziału na podsieci jest niezbędne, aby uniknąć konfliktów adresów i zapewnić efektywną komunikację w sieci.

Pytanie 29

Jak nazywa się topologia fizyczna, w której wszystkie urządzenia sieciowe są połączone z jednym centralnym urządzeniem?

A. drzewa

B. siatki

C. pierścienia

D. gwiazdy

Topologie sieciowe, takie jak topologia drzewa, pierścienia i siatki, różnią się od topologii gwiazdy w sposobie organizacji urządzeń. Topologia drzewa łączy w sobie cechy topologii gwiazdy i magistrali, gdzie urządzenia są połączone w hierarchiczny sposób, co może prowadzić do trudności w diagnostyce, gdyż awaria jednego węzła może wpływać na większą część sieci. W topologii pierścienia każdy węzeł jest połączony z dwoma innymi, tworząc zamknięty obieg, co oznacza, że uszkodzenie jednego połączenia może przerwać komunikację w całej sieci. Natomiast topologia siatki, która zakłada połączenie między wieloma urządzeniami, zapewnia dużą redundancję, ale jest bardziej skomplikowana w implementacji i wymagająca większej ilości kabli i portów. Wybór niewłaściwej topologii może prowadzić do trudności w zarządzaniu, awarii i zwiększonych kosztów utrzymania. Dlatego ważne jest, aby przy projektowaniu sieci zawsze kierować się zasadami najlepszych praktyk oraz dostosowywać strukturę do potrzeb organizacji.

Pytanie 30

W systemach z rodziny Windows Server, w jaki sposób definiuje się usługę serwera FTP?

A. w serwerze sieci Web

B. w usłudze zasad i dostępu sieciowego

C. w usłudze plików

D. w serwerze aplikacji

Usługa serwera FTP w systemach z rodziny Windows Server jest częścią serwera sieci Web, co oznacza, że jej konfiguracja oraz zarządzanie odbywa się w kontekście roli IIS (Internet Information Services). IIS to kompleksowa platforma do hostowania różnych typów aplikacji internetowych i usług. W przypadku FTP, administratorzy mają możliwość tworzenia, zarządzania i konfigurowania różnych witryn FTP, a także zarządzania dostępem do zasobów za pomocą zaawansowanych ustawień uprawnień. Przykładowo, można skonfigurować serwer FTP do obsługi zdalnego przesyłania plików, co jest przydatne w wielu scenariuszach, takich jak transfer danych między serwerami lub zapewnienie dostępu klientom do plików. Z perspektywy bezpieczeństwa, warto również stosować szyfrowanie połączeń FTP przy użyciu FTPS lub SFTP, co zwiększa bezpieczeństwo przesyłanych danych. Zgodnie z dobrymi praktykami, administratorzy powinni regularnie monitorować logi serwera FTP oraz implementować odpowiednie zasady autoryzacji i audytów, aby zapewnić integralność i bezpieczeństwo danych.

Pytanie 31

Jaką wiadomość przesyła klient DHCP w celu przedłużenia dzierżawy?

A. DHCPNACK

B. DHCPDISCOVER

C. DHCPREQUEST

D. DHCPACK

Odpowiedź DHCPREQUEST jest poprawna, ponieważ jest to komunikat wysyłany przez klienta DHCP w celu odnowy dzierżawy. Proces odnowy dzierżawy IP odbywa się, gdy klient zbliża się do końca czasu przydzielonej mu dzierżawy (Lease Time). W momencie, gdy klient chce przedłużyć dzierżawę, wysyła komunikat DHCPREQUEST do serwera DHCP, informując go o chęci kontynuacji korzystania z aktualnie przypisanego adresu IP. W praktyce ten mechanizm jest kluczowy dla utrzymania ciągłości połączenia sieciowego, szczególnie w dynamicznych środowiskach, takich jak sieci Wi-Fi, gdzie urządzenia mogą często łączyć się i rozłączać. Dobrą praktyką jest monitorowanie przydzielonych adresów IP oraz czasu ich dzierżawy, aby uniknąć problemów z dostępnością adresów w sieci. Zgodnie z protokołem RFC 2131, komunikat DHCPREQUEST może również być używany w innych kontekstach, na przykład podczas początkowej konfiguracji IP, co czyni go wszechstronnym narzędziem w zarządzaniu adresami IP.

Pytanie 32

Przy organizowaniu logicznego podziału sieci na podsieci należy brać pod uwagę

A. liczbę portów w przełączniku zarządzanym

B. rodzaj systemu operacyjnego używanego na stacjach roboczych

C. odległości między poszczególnymi urządzeniami w sieci

D. liczbę hostów w każdej z podsieci

Podczas planowania logicznego podziału sieci na podsieci kluczowym aspektem jest zrozumienie liczby hostów, które będą obsługiwane w każdej podsieci. To podejście opiera się na zasadzie, że każda podsieć powinna mieć wystarczającą liczbę adresów IP, aby obsłużyć wszystkie urządzenia, takie jak komputery, drukarki, serwery czy inne urządzenia sieciowe. Na przykład, jeśli planujesz sieć, w której w danym dziale pracuje 50 pracowników, a każdy z nich ma komputer, konieczne będzie uwzględnienie dodatkowych adresów dla urządzeń takich jak drukarki czy skanery. Zgodnie z najlepszymi praktykami, warto przewidzieć rezerwę adresów IP na przyszłość, aby uniknąć problemów z rozbudową sieci. Warto także zaznaczyć, że podział na podsieci powinien być zgodny z zasadą CIDR (Classless Inter-Domain Routing), co umożliwia efektywne zarządzanie przestrzenią adresową. Właściwe zaplanowanie liczby hostów w każdej podsieci pozwoli na optymalne zarządzanie ruchem sieciowym oraz zwiększy wydajność i bezpieczeństwo całej infrastruktury.

Pytanie 33

Użycie na komputerze z systemem Windows poleceń ```ipconfig /release``` oraz ```ipconfig /renew``` umożliwia weryfikację działania usługi w sieci

A. Active Directory

B. serwera DNS

C. routingu

D. serwera DHCP

Ruting (trasowanie) zajmuje się kierowaniem pakietów danych przez różne sieci, a nie przydzielaniem adresów IP. Stąd, użycie poleceń 'ipconfig /release' i 'ipconfig /renew' nie ma związku z rutingiem, ponieważ te polecenia dotyczą zarządzania adresacją IP, a nie ścieżkami przesyłu danych. Serwer DNS (Domain Name System) odpowiada za zamianę nazw domen na adresy IP, co jest kluczowe dla lokalizowania zasobów w sieci. Chociaż DNS jest istotny dla komunikacji w Internecie, nie jest związany z procesem uzyskiwania adresu IP. Active Directory jest z kolei usługa katalogową w systemach Windows, która zarządza użytkownikami, komputerami oraz ich uprawnieniami w sieci, ale również nie ma związku z dynamicznym przydzielaniem adresów IP, którego dotyczy pytanie. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich odpowiedzi wynikają z mylenia funkcjonalności różnych komponentów architektury sieciowej. Warto pamiętać, że każda z wymienionych usług pełni odmienną rolę i ich zrozumienie jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania siecią komputerową. Często administratorzy mylą funkcje tych usług, co może prowadzić do nieefektywnego rozwiązywania problemów w sieci.

Pytanie 34

Interfejs graficzny Menedżera usług IIS (Internet Information Services) w systemie Windows służy do ustawiania konfiguracji serwera

A. terminali

B. DNS

C. WWW

D. wydruku

Menedżer usług IIS (Internet Information Services) to kluczowe narzędzie do zarządzania serwerami WWW w systemie Windows. Umożliwia nie tylko konfigurację, ale także monitorowanie i optymalizację wydajności aplikacji webowych. Dzięki interfejsowi graficznemu, użytkownicy mogą łatwo tworzyć i zarządzać witrynami internetowymi, a także ustawiać różne protokoły, takie jak HTTP czy HTTPS. IIS wspiera wiele technologii, w tym ASP.NET, co pozwala na rozwijanie dynamicznych aplikacji internetowych. Przykładem praktycznego zastosowania IIS jest uruchamianie serwisów e-commerce, które wymagają stabilnego i bezpiecznego serwera do obsługi transakcji online. Dobrze skonfigurowany IIS według najlepszych praktyk zapewnia szybkie ładowanie stron, co jest niezbędne w kontekście SEO oraz doświadczenia użytkowników. Umożliwia także zarządzanie certyfikatami SSL, co jest kluczowe dla zabezpieczenia danych przesyłanych przez użytkowników.

Pytanie 35

Którego z poniższych zadań nie wykonują serwery plików?

A. Wymiana danych między użytkownikami sieci

B. Udostępnianie plików w Internecie

C. Odczyt i zapis danych na dyskach twardych

D. Zarządzanie bazami danych

Serwery plików są specjalistycznymi systemami, które głównie służą do przechowywania, zarządzania i udostępniania plików w sieci. Odpowiedź "Zarządzania bazami danych" jest poprawna, ponieważ serwery plików nie są zaprojektowane do obsługi zadań związanych z zarządzaniem bazami danych, które wymagają dedykowanych systemów zarządzania bazami danych (DBMS). DBMS są odpowiedzialne za przechowywanie danych w strukturze tabel, zapewniając mechanizmy do ich przetwarzania, analizy i ochrony. Przykładem takiego systemu jest MySQL czy PostgreSQL, które umożliwiają zarządzanie danymi w sposób transakcyjny i złożony. Dobrą praktyką w branży jest oddzielanie tych dwóch ról ze względu na różne wymagania dotyczące wydajności, integralności danych i zabezpieczeń, co podkreśla znaczenie specjalizacji w dziedzinie IT. Serwery plików są zatem dostosowane do prostego przechowywania i udostępniania plików, co nie obejmuje skomplikowanego zarządzania danymi, jak ma to miejsce w przypadku baz danych.

Pytanie 36

Jakie zakresy adresów IPv4 można zastosować jako adresy prywatne w lokalnej sieci?

A. 200.186.0.0 ÷ 200.186.255.255

B. 168.172.0.0 ÷ 168.172.255.255

C. 127.0.0.0 ÷ 127.255.255.255

D. 172.16.0.0 ÷ 172.31.255.255

Odpowiedzi, które nie dotyczą zakresu 172.16.0.0 do 172.31.255.255, nie są adresami prywatnymi. Na przykład, zakres 127.0.0.0 do 127.255.255.255 jest zarezerwowany dla adresów loopback, co oznacza, że jest wykorzystywany do komunikacji wewnętrznej samego urządzenia. Adresy te nie nadają się do sieci lokalnej, bo działają tylko w ramach jednego komputera. Kolejny zły przykład to zakres 200.186.0.0 do 200.186.255.255, który to już są publiczne adresy IP. One mogą być routowane w Internecie i są zarządzane przez odpowiednie organizacje. Używanie takich adresów w lokalnej sieci nie tylko łamie zasady, ale też może spowodować konflikty i problemy z zarządzaniem. No i ten ostatni zakres 168.172.0.0 do 168.172.255.255 też nie jest uznawany za prywatny, bo nie wchodzi w te zdefiniowane przez RFC 1918. Wybieranie złych odpowiedzi często wynika z braku wiedzy o klasyfikacji adresów IP i mylenia ich zastosowania w sieciach.

Pytanie 37

Który element zabezpieczeń znajduje się w pakietach Internet Security (IS), ale nie występuje w programach antywirusowych (AV)?

A. Skaner wirusów

B. Zapora sieciowa

C. Monitor wirusów

D. Aktualizacje baz wirusów

Wybór innych opcji, jak skaner antywirusowy czy aktualizacja baz wirusów, to trochę chybiony pomysł, jeśli chodzi o różnice między programami antywirusowymi a pakietami Internet Security. Skaner antywirusowy to taki standard, który znajdziesz w każdym oprogramowaniu zabezpieczającym, bo jego główna rola to wykrywanie i usuwanie wirusów. Niezależnie od tego, czy to programy antywirusowe, czy pakiety Internet Security, skanery są zwyczajnie potrzebne. Monitor antywirusowy też nie jest odrębnym elementem, a jedynie funkcją skanera, pozwalającą na ciągłe obserwowanie systemu. Co do aktualizacji baz wirusów, to jest to ważne dla obu typów oprogramowania, bo przecież muszą być na bieżąco z nowymi zagrożeniami. Tak więc, mylenie tych funkcji jako czegoś unikalnego dla pakietów Internet Security powoduje nieporozumienia, co do tego, jak różne zabezpieczenia naprawdę działają.

Pytanie 38

Funkcja roli Serwera Windows 2012, która umożliwia obsługę ruterów NAT oraz ruterów BGP w sieciach lokalnych, to

A. serwer proxy aplikacji sieci Web

B. Direct Access oraz VPN (RAS)

C. routing

D. przekierowanie HTTP

Routing w Windows Server 2012 to kluczowa usługa, która umożliwia zarządzanie trasami przesyłania danych między różnymi sieciami. Jej główną funkcjonalnością jest obsługa ruterów translacji adresów sieciowych (NAT), co pozwala na ukrywanie prywatnych adresów IP w sieci lokalnej za pomocą jednego publicznego adresu IP. Dzięki temu organizacje mogą oszczędzać adresy IPv4, a także zwiększać bezpieczeństwo swojej infrastruktury sieciowej. Dodatkowo, routing wspiera protokoły takie jak BGP (Border Gateway Protocol), stosowane w większych, złożonych sieciach, gdzie zarządzanie trasami między różnymi systemami autonomicznymi jest kluczowe. Przykładem wykorzystania routingu może być konfiguracja zaawansowanych sieci korporacyjnych, gdzie różne oddziały firmy muszą komunikować się ze sobą oraz z internetem, a także zarządzanie dostępem użytkowników do zasobów sieciowych. Dobre praktyki w zakresie routingu obejmują regularne aktualizacje tras, monitorowanie wydajności oraz wdrożenie odpowiednich polityk bezpieczeństwa.

Pytanie 39

Adres sieci 172.16.0.0 zostanie podzielony na równe podsieci, z których każda obsługiwać będzie maksymalnie 510 użytecznych adresów. Ile podsieci zostanie stworzonych?

A. 64

B. 128

C. 252

D. 32

Adres 172.16.0.0 jest adresem klasy B, co oznacza, że domyślnie ma maskę podsieci 255.255.0.0. W celu podziału tego adresu na mniejsze podsieci, musimy zwiększyć liczbę bitów przeznaczonych na identyfikację podsieci. Zauważmy, że dla uzyskania co najmniej 510 użytecznych adresów w każdej podsieci, potrzebujemy co najmniej 9 bitów, ponieważ 2^9 - 2 = 510 (musimy odjąć 2 adresy: jeden dla adresu sieci i jeden dla adresu rozgłoszeniowego). To oznacza, że musimy poświęcić 9 bitów z części hosta. W adresie klasy B mamy 16 bitów przeznaczonych na hosty, więc po odjęciu 9 bitów, pozostaje nam 7 bitów. Tak więc liczba możliwych podsieci wynosi 2^7 = 128. Przykładowe zastosowanie tej wiedzy ma miejsce w dużych organizacjach, gdzie potrzebne jest tworzenie wielu podsieci dla różnych działów lub lokalizacji, co pozwala na efektywne zarządzanie ruchem sieciowym oraz poprawę bezpieczeństwa. Dobrą praktyką jest przemyślane planowanie podziału adresów IP, aby uniknąć przyszłych problemów z dostępnością adresów.

Pytanie 40

Administrator systemu Windows Server zamierza zorganizować użytkowników sieci w różnorodne grupy, które będą miały zróżnicowane uprawnienia do zasobów w sieci oraz na serwerze. Najlepiej osiągnie to poprzez zainstalowanie roli

A. usługi domenowe AD

B. serwera DNS

C. serwera DHCP

D. usługi wdrażania systemu Windows

Usługi domenowe Active Directory (AD) to kluczowy element infrastruktury zarządzania użytkownikami i zasobami w systemie Windows Server. Dzięki tej roli administratorzy mogą tworzyć i zarządzać różnymi grupami użytkowników, co pozwala na efektywne przydzielanie uprawnień do zasobów w sieci. Przykładowo, można skonfigurować grupy dla różnych działów w firmie, takich jak sprzedaż, marketing czy IT, co umożliwia wdrażanie polityk bezpieczeństwa oraz kontroli dostępu do plików i aplikacji. Standardy branżowe, takie jak model RBAC (Role-Based Access Control), opierają się na zasadzie, że użytkownicy powinni mieć dostęp tylko do zasobów, które są im niezbędne do wykonywania swoich zadań. Implementacja AD wspiera ten model, co jest zgodne z praktykami zarządzania bezpieczeństwem w organizacjach. Ponadto, AD pozwala na scentralizowane zarządzanie użytkownikami, co upraszcza procesy administracyjne i zwiększa bezpieczeństwo systemu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej