Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 7 kwietnia 2025 11:08
Data zakończenia: 7 kwietnia 2025 11:11

Egzamin niezdany

Wynik: 7/40 punktów (17,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Które z poniższych stwierdzeń NIE odnosi się do pamięci cache L1?

A. Jej wydajność jest równa częstotliwości procesora

B. Znajduje się we wnętrzu układu procesora

C. Czas dostępu jest dłuższy niż w przypadku pamięci RAM

D. Zastosowano w niej pamięć typu SRAM

Wybór odpowiedzi sugerującej, że pamięć cache L1 ma dłuższy czas dostępu niż pamięć RAM, jest błędny i wynika z nieścisłego rozumienia zasad działania różnych typów pamięci w systemach komputerowych. Pamięć cache L1 jest zaprojektowana, aby być szybsza niż pamięć RAM, a jej funkcjonalność jest kluczowa dla efektywności działania procesora. Czas dostępu do pamięci L1 wynosi zazwyczaj od 1 do 3 nanosekund, podczas gdy tradycyjna pamięć RAM (dynamiczna pamięć RAM typu DRAM) ma czas dostępu rzędu 10-100 nanosekund. To oznacza, że pamięć cache L1 jest z reguły około dziesięć razy szybsza od pamięci RAM. Istotnym błędem jest myślenie, że pamięć o wyższej pojemności musi być również szybsza; w rzeczywistości, pamięć cache jest zoptymalizowana pod kątem szybkości na koszt pojemności. Dodatkowo, pamięć L1 znajduje się bezpośrednio w rdzeniu procesora, co minimalizuje opóźnienia związane z przesyłaniem danych. Zwrócenie uwagi na architekturę procesora oraz sposób, w jaki różne rodzaje pamięci współpracują ze sobą w hierarchii pamięci, pozwala na lepsze zrozumienie ich zastosowania i znaczenia w kontekście efektywności systemów komputerowych. Właściwe zarządzanie pamięcią oraz znajomość jej hierarchii są kluczowe dla inżynierów projektujących nowoczesne systemy obliczeniowe.

Pytanie 2

Unity Tweak Tool oraz narzędzia dostrajania to elementy systemu Linux, które mają na celu

A. obsługę kont użytkowników

B. personalizację systemu

C. przydzielanie uprawnień do zasobów systemowych

D. ustawienie zapory sieciowej

Zarządzanie uprawnieniami do zasobów systemowych wymaga zaawansowanej wiedzy o zarządzaniu systemem operacyjnym, a narzędzia takie jak narzędzia dostrajania i Unity Tweak Tool nie są przeznaczone do tego celu. W systemach Linux, uprawnienia są przydzielane przez mechanizmy takie jak chmod, chown czy grupy użytkowników, które są kluczowe w zapewnieniu bezpieczeństwa i kontroli dostępu do plików i procesów. Użytkownicy często mylą te narzędzia z systemem uprawnień, ponieważ są przyzwyczajeni do bardziej wizualnych interfejsów graficznych, które mogą dawać złudzenie, że personalizacja obejmuje również zarządzanie uprawnieniami. Ponadto, odpowiedzi dotyczące zarządzania kontami użytkowników oraz konfiguracji zapory systemowej są również błędne. Zarządzanie kontami użytkowników w systemie Linux odbywa się za pomocą komend takich jak useradd, usermod czy passwd, które są odrębne od procesu personalizacji interfejsu graficznego. Konfiguracja zapory systemowej, z drugiej strony, wymaga użycia narzędzi takich jak iptables czy firewalld, które koncentrują się na zabezpieczeniach sieciowych, a nie na dostosowywaniu interfejsu użytkownika. W rezultacie, mylenie funkcji narzędzi dostrajania z tymi zadaniami prowadzi do nieporozumień i błędnych wniosków dotyczących ich rzeczywistej roli w systemie operacyjnym.

Pytanie 3

Osoba pragnąca wydrukować dokumenty w oryginale oraz w trzech egzemplarzach na papierze samokopiującym powinna zainwestować w drukarkę

A. igłową

B. laserową

C. atramentową

D. termotransferową

Wybór innej technologii drukarskiej, takiej jak atramentowa, termotransferowa czy laserowa, do drukowania dokumentów na papierze samokopiującym nie jest optymalny. Drukarki atramentowe używają tuszu, który przesycha na papierze, co uniemożliwia uzyskanie kopii w formacie samokopiującym. Z kolei drukarki termotransferowe stosują technologię, w której obraz jest przenoszony za pomocą ciepła na powierzchnię materiału, co również nie jest skuteczne w kontekście papieru samokopiującego. Często użytkownicy myślą, że wystarczy użyć dowolnej drukarki, ale każda technologia ma swoje ograniczenia. Drukarki laserowe, z drugiej strony, są znakomite do szybkiego drukowania dużych nakładów, jednak ich zasada działania opiera się na tonerze, który nie jest przystosowany do uzyskiwania kopii na papierze samokopiującym. Typowym błędem w myśleniu jest przekonanie, że jakość druku lub szybkość są najważniejsze, podczas gdy kluczowym aspektem w tym przypadku jest zdolność do produkcji kopii w jednym cyklu. Wybierając niewłaściwą technologię, można nie tylko zmarnować materiały eksploatacyjne, ale także spowolnić proces pracy w biurze.

Pytanie 4

Adres fizyczny karty sieciowej AC-72-89-17-6E-B2 jest zapisany w formacie

A. heksadecymalnym

B. oktalnym

C. binarnym

D. dziesiętnym

Odpowiedzi oktalna, dziesiętna i binarna są niepoprawne w kontekście adresu AC-72-89-17-6E-B2. System oktalny oparty jest na liczbie 8 i używa cyfr od 0 do 7. Problemy z taką interpretacją pojawiłyby się, ponieważ niektóre z cyfr w adresie (np. 8 czy B) nie istnieją w systemie oktalnym, co czyniłoby taki zapis niemożliwym. Z kolei system dziesiętny, oparty na liczbie 10, obejmuje tylko cyfry od 0 do 9, co również wyklucza możliwość przedstawienia adresu MAC w takiej formie. W przypadku zapisu binarnego, który używa tylko dwóch cyfr (0 i 1), adres musiałby być znacznie dłuższy, aby przedstawić taką samą informację. W praktyce, adresy MAC są konwencjonalnie zapisywane w formacie heksadecymalnym, ponieważ jest to bardziej efektywne i czytelne dla inżynierów i techników. Typowym błędem myślowym jest nieznajomość różnych systemów liczbowych i ich zastosowań w praktyce. Właściwe rozumienie formatów liczbowych jest kluczowe w dziedzinie informatyki, szczególnie w kontekście sieci komputerowych oraz konfiguracji sprzętu. Warto zatem zwrócić uwagę na to, jakie systemy liczbowe są używane w różnych kontekstach technicznych oraz jakie są ich ograniczenia i zastosowania.

Pytanie 5

Wskaź na błędny układ dysku z użyciem tablicy partycji MBR?

A. 2 partycje podstawowe i 1 rozszerzona

B. 1 partycja podstawowa oraz 1 rozszerzona

C. 1 partycja podstawowa oraz 2 rozszerzone

D. 3 partycje podstawowe oraz 1 rozszerzona

Podział dysku zgodnie z tablicą partycji MBR jest ściśle określony przez standardy, które definiują, jak zarządzać przestrzenią dyskową. W przypadku MBR, dozwolone są cztery partycje - mogą to być trzy partycje podstawowe i jedna rozszerzona lub cztery partycje podstawowe. Stwierdzenie, że można mieć jedną partycję podstawową i dwie rozszerzone, wprowadza w błąd i narusza zasady działania MBR. Partycja rozszerzona jest szczególnym rodzajem partycji, która ma na celu obejście ograniczenia liczby partycji podstawowych i może zawierać partycje logiczne. Posiadając jedną partycję podstawową, można utworzyć jedną partycję rozszerzoną, w której można umieścić wiele partycji logicznych. Argumentacja, że można mieć więcej niż jedną partycję rozszerzoną, wypływa z nieporozumienia dotyczącego struktury MBR i jej zasad działania. W praktyce, ze względu na rozwój technologii i wzrost zapotrzebowania na przestrzeń dyskową, obecnie preferowane jest korzystanie z GPT, które obsługuje dyski o pojemności przekraczającej 2 TB i umożliwia tworzenie znacznie większej liczby partycji. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć te różnice i ograniczenia w kontekście aktualnych praktyk w zarządzaniu pamięcią masową.

Pytanie 6

Element płyty głównej, który jest odpowiedzialny za wymianę danych między procesorem a innymi komponentami płyty, to

A. chipset

B. pamięć RAM

C. BIOS ROM

D. układ chłodzenia

Jak wybrałeś odpowiedź związaną z BIOS ROM albo pamięcią RAM, to może oznaczać, że nie do końca rozumiesz, do czego te elementy służą w komputerze. BIOS ROM to taki program, który pomaga uruchomić sprzęt, ale nie pośredniczy w komunikacji między różnymi częściami płyty głównej. Jego zadaniem jest współpraca z chipsetem na początku, gdy system się włącza. A pamięć RAM? To pamięć robocza, w której trzymamy dane i instrukcje w trakcie działania procesora. Nie jest mediatorem, tylko daje miejsce na dane do przetworzenia. Układ chłodzenia ma swoje znaczenie - dba o to, żeby procesor i inne komponenty nie przegrzewały się, ale też nie kontroluje komunikacji między elementami. Kiedy wybierasz niepoprawne odpowiedzi, możesz myśleć, że te części zarządzają danymi, ale to chipset jest za to odpowiedzialny. Takie mylenie ról może prowadzić do błędnych wniosków o tym, jak działa system komputerowy.

Pytanie 7

W systemie Linux narzędzie fsck umożliwia

A. obserwowanie kondycji procesora

B. sprawdzanie wydajności karty sieciowej

C. likwidację błędnych wpisów w rejestrze systemowym

D. znalezienie i naprawienie uszkodzonych sektorów na dysku twardym

Pojęcia związane z monitorowaniem stanu procesora, usuwaniem błędnych wpisów w rejestrze systemowym oraz testowaniem wydajności karty sieciowej są od siebie zasadniczo różne i dotyczą innych aspektów zarządzania systemem komputerowym. Monitorowanie stanu procesora to proces, który polega na analizie obciążenia CPU, jego temperatury oraz wydajności, co zazwyczaj realizuje się za pomocą narzędzi takich jak top, htop czy mpstat. Te narzędzia nie mają jednak nic wspólnego z fsck, który koncentruje się na systemie plików, a nie na monitorowaniu zasobów sprzętowych. Drugim błędnym podejściem jest przypisanie fsck roli narzędzia do usuwania błędnych wpisów w rejestrze systemowym, co jest pojęciem typowym dla systemów Windows. W systemach Linux nie ma centralnego rejestru, jak w Windows, a konfiguracja systemu opiera się na plikach konfiguracyjnych, które nie są zarządzane przez fsck. Ostatnia kwestia, dotycząca testowania wydajności karty sieciowej, odnosi się do analizy parametrów sieciowych, a odpowiednie narzędzia to m.in. iperf czy ping. W kontekście fsck, nie ma tu żadnych powiązań ani zastosowań, ponieważ jest to narzędzie do analizy i naprawy problemów z systemem plików, a nie do oceny wydajności sieci. Pochopne utożsamianie fsck z tymi różnymi funkcjami może prowadzić do poważnych błędów w diagnostyce problemów w systemie, a niewłaściwe zrozumienie jego roli może utrudnić skuteczną administrację systemem Linux.

Pytanie 8

Urządzenie typu Plug and Play, które jest ponownie podłączane do komputera, jest identyfikowane na podstawie

A. położenia urządzenia

B. specjalnego oprogramowania sterującego

C. unikalnego identyfikatora urządzenia

D. lokalizacji sterownika tego urządzenia

Analizując dostępne odpowiedzi, warto zauważyć, że niektóre z nich opierają się na mylnych założeniach dotyczących funkcjonowania urządzeń Plug and Play. Specjalny sterownik programowy, na przykład, nie jest kluczowym czynnikiem przy ponownym podłączeniu urządzenia. Standardowe systemy operacyjne mają zestaw wbudowanych sterowników, a rozpoznawanie urządzenia na podstawie sterownika nie oznacza, że system zawsze będzie wymagał nowego sterownika przy każdym podłączeniu. Kolejna odpowiedź, dotycząca lokalizacji sterownika urządzenia, również nie odnosi się bezpośrednio do mechanizmu identyfikacji. Sterownik jest narzędziem, które pozwala na komunikację pomiędzy systemem a urządzeniem, ale lokalizacja samego sterownika nie jest tym, co umożliwia urządzeniu prawidłowe rozpoznanie podczas podłączenia. Z kolei lokalizacja urządzenia jako kryterium identyfikacji również mijają się z prawdą, ponieważ systemy operacyjne nie polegają na fizycznej lokalizacji podłączonych urządzeń, a raczej na ich identyfikatorach logicznych. W rzeczywistości, identyfikacja opiera się na unikalnych identyfikatorach, które są przypisywane urządzeniom przez producenta. Błędem myślowym jest zatem myślenie, że lokalizacja czy sterowniki mają kluczowe znaczenie dla ponownego podłączenia urządzenia, gdyż zasadniczo cały proces opiera się na unikalnych identyfikatorach, które zapewniają jednoznaczność i właściwe przypisanie odpowiednich funkcji do każdego sprzętu.

Pytanie 9

Do pokazanej na diagramie płyty głównej nie można podłączyć urządzenia, które korzysta z interfejsu

A. IDE

B. SATA

C. AGP

D. PCI

Złącze IDE to starszy interfejs do podłączania dysków twardych i napędów optycznych, choć niektóre płyty główne wciąż je mają, żeby działały ze starszym sprzętem. Mimo że nie jest to już standard, to jego obecność na płycie głównej nie jest błędem, bo może przydać się do użycia starszych urządzeń. Z kolei złącze PCI (Peripheral Component Interconnect) to taki uniwersalny port do różnych kart rozszerzeń, jak karty dźwiękowe czy sieciowe. Jego obecność na płycie jest jak najbardziej na miejscu, bo pozwala na elastyczne dopasowanie komputera do potrzeb użytkownika. Złącze SATA (Serial Advanced Technology Attachment) to nowoczesny standard do dysków twardych oraz SSD i optycznych. Przewyższa IDE pod względem przepustowości i małych kabli, co świetnie usprawnia zarządzanie w obudowie. Warto więc wybierać odpowiedni interfejs, mając na uwadze wymagania sprzętowe, żeby uzyskać jak najlepszą wydajność, a więc SATA to dobry wybór w nowoczesnych konstrukcjach. Często zdarza się, że ludzie mylą się i myślą, że jakieś interfejsy nie mogą być na płycie, co wynika z braku wiedzy na temat standardów, a to prowadzi do błędnych wniosków o kompatybilności sprzętowej. Powinno się zawsze sprawdzić specyfikację płyty głównej, żeby wiedzieć, jakie ma możliwości i ograniczenia, bo to pomoże w optymalnym wykorzystaniu zasobów podczas budowy komputerów.

Pytanie 10

Aby oddzielić komputery pracujące w sieci z tym samym adresem IPv4, które są podłączone do przełącznika zarządzalnego, należy przypisać

A. używane interfejsy do różnych VLAN-ów

B. statyczne adresy MAC komputerów do używanych interfejsów

C. nieużywane interfejsy do różnych VLAN-ów

D. statyczne adresy MAC komputerów do nieużywanych interfejsów

Odpowiedzi, które sugerują przypisanie nieużywanych interfejsów do VLAN-ów, są mylące i niezgodne z zasadami efektywnego zarządzania siecią. Przypisanie nieużywanych interfejsów do VLAN-ów nie przynosi żadnych korzyści, ponieważ te interfejsy nie są aktywne i nie uczestniczą w komunikacji sieciowej. To podejście może prowadzić do fałszywego poczucia bezpieczeństwa, ponieważ administratorzy mogą sądzić, że ich sieć jest bardziej zabezpieczona, podczas gdy w rzeczywistości nieaktywne interfejsy nie mają żadnego wpływu na separację ruchu. Ponadto, przypisanie statycznych adresów MAC do używanych lub nieużywanych interfejsów nie jest sposobem na skuteczne rozwiązanie problemu kolizji adresów IP w sieci. Adresy MAC są unikalnymi identyfikatorami dla każdego urządzenia w sieci lokalnej, a ich przypisanie do interfejsów nie zlikwiduje kolizji adresów IP, a jedynie skomplikuje zarządzanie siecią. Typowym błędem myślowym jest myślenie, że dodanie kolejnych elementów do konfiguracji sieci automatycznie poprawi jej bezpieczeństwo. W praktyce, efektywne zarządzanie VLAN-ami i interfejsami wymaga starannego planowania, w tym zrozumienia, które urządzenia powinny być odseparowane i jakie zasady bezpieczeństwa powinny być stosowane w różnych segmentach sieci.

Pytanie 11

Oblicz koszt realizacji okablowania strukturalnego od 5 punktów abonenckich do panelu krosowego, wliczając wykonanie kabli łączących dla stacji roboczych. Użyto przy tym 50 m skrętki UTP. Każdy punkt abonencki posiada 2 gniazda typu RJ45.

Materiał	Jednostka	Cena
Gniazdo podtynkowe 45x45, bez ramki, UTP 2xRJ45 kat.5e	szt.	17 zł
UTP kabel kat.5e PVC 4PR 305m	karton	305 zł
RJ wtyk UTP kat.5e beznarzędziowy	szt.	6 zł

A. 350,00 zł

B. 345,00 zł

C. 152,00 zł

D. 255,00 zł

Nieprawidłowe odpowiedzi wynikają z niepełnej analizy kosztów związanych z wykonaniem okablowania strukturalnego. Błędne założenie że 50 m skrętki UTP kosztuje tyle co cały karton może prowadzić do przeszacowania wydatków. Cena kartonu 305 m skrętki wynosi 305 zł co daje 1 zł za metr tymczasem niektóre odpowiedzi mogą opierać się na błędnej kalkulacji przyjmując całość 305 zł co jest nieekonomiczne. Dodatkowo pomijanie kosztów wszystkich potrzebnych wtyków RJ45 również wpływa na nieadekwatne oszacowanie kosztów. Każdy punkt abonencki wymaga dwóch wtyków RJ45 dla gniazd oraz dodatkowych dwóch wtyków dla kabli połączeniowych. Przy 5 punktach abonenckich potrzeba 20 sztuk wtyków co generuje znaczne koszty które nie zostały uwzględnione w niepoprawnych odpowiedziach. Pominięcie kosztów gniazd podtynkowych lub niepoprawne ich oszacowanie przy 17 zł za sztukę dla każdego z 5 punktów również prowadzi do błędnej kalkulacji. Typowe błędy to zakładanie że koszty instalacji mogą być zaniżone poprzez niedoszacowanie ilości użytych materiałów oraz nieuwzględnienie wszystkich elementów takich jak dodatkowe wtyki do kabli połączeniowych co znacząco wpływa na ogólną sumę wydatków. Przy planowaniu okablowania strukturalnego należy pamiętać o uwzględnieniu wszystkich komponentów zgodnie z ich rzeczywistym wykorzystaniem oraz kosztami jednostkowymi aby uniknąć błędnych szacunków budżetowych i zapewnić zgodność z branżowymi normami i standardami.

Pytanie 12

Na diagramie przedstawiającym zasadę funkcjonowania monitora plazmowego, oznaczenie numer 6 dotyczy

A. elektrod adresujących

B. warstwy dielektryka

C. elektrod wyświetlacza

D. warstwy fosforowej

W monitorach plazmowych różne komponenty pełnią specyficzne funkcje, które są kluczowe dla prawidłowego wyświetlania obrazu. Warstwa fosforowa, często mylona z elektrodami adresującymi, odpowiada za emisję światła w widocznych kolorach. Nie jest jednak odpowiedzialna za sterowanie przepływem prądu, co czyni ją niewłaściwą odpowiedzią w kontekście pytania dotyczącego elektrod adresujących. Warstwa dielektryka, z kolei, działa jako izolator elektryczny, chroniąc pozostałe warstwy przed niekontrolowanym przepływem prądu. To izolacyjna funkcja, która nie obejmuje adresowania pikseli, co jest kluczowym aspektem w monitorach plazmowych. Elektrody wyświetlacza, choć są odpowiedzialne za modulację intensywności świecenia, nie zarządzają wyborem konkretnych komórek do aktywacji, co odróżnia je od elektrod adresujących. Typowe błędy myślowe prowadzące do błędnych odpowiedzi to zakładanie, że wszystkie elektrody pełnią identyczną rolę lub że funkcje warstw w monitorze plazmowym są wymienne. Zrozumienie specyficznych zadań każdej z warstw oraz elektrod pozwala na prawidłową identyfikację ich funkcji i znaczenia w kontekście technologii wyświetlania plazmowego. Kluczowe jest, aby nie tylko znać nazewnictwo, ale także praktyczne zastosowanie i interakcje między komponentami, co jest fundamentem dobrego projektowania i użytkowania monitorów plazmowych.

Pytanie 13

Jakie polecenie w systemach Windows należy użyć, aby ustawić statyczny adres IP w konsoli poleceń?

A. telnet

B. tracert

C. netsh

D. net use

Polecenie 'netsh' jest kluczowym narzędziem w systemach Windows, które umożliwia konfigurowanie i zarządzanie różnymi ustawieniami sieciowymi, w tym adresami IP. Używając 'netsh', administratorzy mogą łatwo przypisać statyczny adres IP do interfejsu sieciowego. Przykład użycia to: 'netsh interface ip set address name="Nazwa interfejsu" static Adres_IP Maska_Sieci Brama_Domyślna', gdzie 'Nazwa interfejsu' to nazwa karty sieciowej, 'Adres_IP' to adres, który chcemy ustawić, 'Maska_Sieci' to odpowiednia maska podsieci, a 'Brama_Domyślna' to adres bramy. Stosowanie statycznych adresów IP jest istotne w środowiskach, gdzie stabilność i dostępność są kluczowe, na przykład w serwerach lub urządzeniach wymagających stałego adresu. Przy korzystaniu z 'netsh' należy również pamiętać o standardach bezpieczeństwa oraz zarządzać adresami IP zgodnie z polityką organizacji, aby unikać konfliktów adresowych i zapewnić optymalną wydajność sieci.

Pytanie 14

Podczas uruchamiania komputera wyświetla się komunikat "CMOS checksum error press F1 to continue press DEL to setup". Naciśnięcie klawisza DEL spowoduje

A. wymazanie danych z pamięci CMOS.

B. przejście do ustawień BIOS-u komputera.

C. otwarcie konfiguracji systemu Windows.

D. usunięcie pliku konfiguracji.

Wciśnięcie klawisza DEL nie prowadzi do usunięcia pliku setup, co jest nieprawidłowym zrozumieniem funkcji BIOS-u i jego interfejsu. BIOS nie przechowuje plików w tradycyjnym sensie — jego zadaniem jest zarządzanie sprzętem oraz uruchamianie systemu operacyjnego. Kolejnym błędnym wnioskiem jest przekonanie, że naciskanie klawisza DEL skasuje zawartość pamięci CMOS. W rzeczywistości, przycisk ten otwiera menu konfiguracji BIOS-u, gdzie można przeglądać i edytować ustawienia, ale nie powoduje to automatycznego usunięcia informacji z pamięci CMOS. Ostatnia niepoprawna koncepcja dotyczy przekonania, że wciśnięcie DEL przenosi do konfiguracji systemu Windows. System Windows ma swoje własne mechanizmy uruchamiania i konfiguracji, które są oddzielne od BIOS-u. BIOS działa na poziomie sprzętowym, zanim system operacyjny zostanie załadowany. Osiągnięcie sukcesu w zarządzaniu komputerem wymaga zrozumienia różnicy między ustawieniami BIOS-u a konfiguracją systemu operacyjnego. Często użytkownicy mylą te dwa poziomy, co prowadzi do frustracji i błędów w diagnostyce problemów z komputerem. Kluczowe jest, aby zrozumieć rolę BIOS-u oraz umiejętność korzystania z jego interfejsu, co umożliwia skuteczne rozwiązywanie problemów i zarządzanie systemem.

Pytanie 15

Hosty A i B nie są w stanie nawiązać komunikacji z hostem C. Między hostami A i B wszystko działa poprawnie. Jakie mogą być powody, dla których hosty A i C oraz B i C nie mogą się komunikować?

A. Host C ma niewłaściwie skonfigurowaną bramę domyślną

B. Switch, do którego są podłączone hosty, jest wyłączony

C. Adres IP hosta C jest adresem rozgłoszeniowym

D. Adresy IP należą do różnych podsieci

Nie jest do końca prawdą, że problem hosta C wynika z błędnej bramy domyślnej, bo tutaj chodzi o to, że hosty są w różnych podsieciach. Nawet jakby brama była źle ustawiona, to komunikacja w obrębie jednej podsieci działałaby bez problemu. A jeśli switch byłby wyłączony, to żadna komunikacja nie mogłaby się odbywać, nie tylko między C a innymi. Co do adresu rozgłoszeniowego, to host C nie może być pod takim adresem, bo on jest zarezerwowany dla przesyłania danych do wszystkich urządzeń w danej podsieci. Dlatego urządzenia nie mogą mieć przypisanych adresów rozgłoszeniowych. Często w takich sytuacjach mylimy problemy z konfiguracją sieciową z błędami sprzętowymi albo z problemami w adresacji IP. Kluczowe jest, żeby rozumieć, że komunikacja w sieci lokalnej musi bazować na wspólnej przestrzeni adresowej, co pozwala na przesyłanie danych bez pośredników. Na egzaminie zawodowym ważne jest, żeby umieć rozróżniać te dwa typy problemów, bo to fundament dobrego zarządzania siecią w pracy. Analizowanie adresacji i poznawanie topologii sieci to kluczowe umiejętności, które pomagają w lokalizowaniu i rozwiązywaniu problemów z łącznością. Zrozumienie różnic w konfiguracji podsieci to ważny krok w skutecznym diagnozowaniu kłopotów, co jest istotne w codziennej pracy administratora.

Pytanie 16

W jednostce ALU w akumulatorze zapisano liczbę dziesiętną 500. Jaką ona ma binarną postać?

A. 110110000

B. 111111101

C. 111011000

D. 111110100

Błędne odpowiedzi mogą wynikać z niepoprawnych obliczeń lub błędnego zrozumienia systemów liczbowych. Na przykład, odpowiedź 111111101, która wydaje się być bliska, jest wynikiem przekształcenia liczby 509, a nie 500. Takie pomyłki mogą wystąpić, gdy osoby nie stosują odpowiednich kroków podczas konwersji. Inna odpowiedź, 111011000, odpowiada liczbie 448, co również jest wynikiem błędnego przeliczenia. Prawidłowy proces konwersji liczby dziesiętnej na binarną wymaga systematycznego podejścia, w którym każda reszta dzielenia ma kluczowe znaczenie. Niedostateczne zrozumienie tego procesu może prowadzić do typowych błędów myślowych, takich jak oszacowywanie wartości binarnych bez dokładnych obliczeń. Odpowiedź 110110000 reprezentuje liczbę 432, co pokazuje, jak łatwo można zjechać z właściwego toru, nie wykonując kroków obliczeniowych metodycznie. Aby uniknąć tych pomyłek, warto praktykować konwersje na prostych przykładach, co pozwoli na lepsze opanowanie tej umiejętności. Ponadto, zrozumienie, jak systemy binarne są wykorzystywane w komputerach, w tym pamięci i procesorach, ma fundamentalne znaczenie dla pracy w dziedzinie informatyki.

Pytanie 17

Jak brzmi nazwa klucza rejestru w systemie Windows, gdzie zapisane są relacje między typami plików a programami je obsługującymi?

A. HKEY_CURRENT_PROGS

B. HKEY_USERS

C. HKEY_LOCAL_MACHINE

D. HKEY_CLASSES_ROT

HKEY_LOCAL_MACHINE to klucz rejestru w systemie Windows, który zawiera informacje o zainstalowanych programach i konfiguracjach sprzętowych, w tym powiązania typów plików z odpowiednimi aplikacjami. Gdy użytkownik otwiera plik, system operacyjny odnosi się do tego klucza, aby ustalić, która aplikacja powinna obsłużyć dany typ pliku. Na przykład, jeśli plik ma rozszerzenie .txt, system będzie mógł odszukać w HKEY_LOCAL_MACHINE, jaki program jest przypisany do otwierania takich plików, jak Notatnik lub inny edytor tekstu. Zrozumienie tej struktury jest kluczowe dla administratorów systemów, którzy chcą dostosować środowisko pracy użytkowników, dodając nowe oprogramowanie lub zmieniając domyślne aplikacje. Praktycznie, modyfikując odpowiednie wartości w tym kluczu, można szybko zarządzać tym, jak system reaguje na różne typy plików, co jest niezbędne w kontekście rozwoju i utrzymania oprogramowania.

Pytanie 18

Urządzenie przedstawione na obrazie jest przeznaczone do

A. montażu modułu Krone w gniazdach

B. wykonania zakończeń kablowych w złączach LSA

C. zaciskania wtyków RJ45

D. ściągania izolacji

Narzędzie przedstawione na zdjęciu to punch down tool, które jest używane do wykonywania zakończeń kablowych w złączach LSA, a nie do innych zadań wymienionych w pozostałych odpowiedziach. Narzędzia do zaciskania wtyków RJ45 charakteryzują się inną konstrukcją i są wykorzystywane do tworzenia końcówek kabli sieciowych kategorii 5e, 6 i wyższych, gdzie wtyki RJ45 są zaciskane na przewodach przy pomocy specjalnych szczęk. Ściąganie izolacji wymaga zupełnie innego narzędzia, które jest wyposażone w ostrza do precyzyjnego usuwania powłoki izolacyjnej z przewodów, nie naruszając ich struktury. Montaż modułu Krone w gniazdach również wymaga specjalistycznego narzędzia, które jest dopasowane do specyficznych wymagań tego typu złączy, jednakże punch down tool jest bardziej uniwersalnym rozwiązaniem w zastosowaniach telekomunikacyjnych. Częstym błędem jest mylenie różnych rodzajów narzędzi sieciowych ze względu na ich podobieństwo i złożoność funkcji. Kluczowe jest zrozumienie specyficznych zastosowań każdego narzędzia i przeszkolenie w zakresie ich prawidłowego użycia, co z kolei umożliwia zachowanie standardów jakości sieci i eliminację problemów związanych z połączeniami elektrycznymi. Dobre praktyki branżowe wymagają, aby instalatorzy dokładnie wiedzieli, które narzędzie odpowiada za jakie zadanie, co minimalizuje ryzyko uszkodzeń i zapewnia spójność instalacji sieciowych.

Pytanie 19

Do czynności konserwacyjnych związanych z użytkowaniem skanera płaskiego należy

A. czyszczenie dysz wkładu kartridża

B. systematyczne czyszczenie szyby skanera oraz płyty dociskowej

C. uruchomienie automatycznego pobierania rekomendowanych sterowników do urządzenia

D. podłączenie sprzętu do listwy z zabezpieczeniem przed przepięciami

Choć włączenie automatycznego pobierania zalecanych sterowników do urządzenia może wydawać się istotnym krokiem w utrzymaniu skanera, nie jest to czynność konserwacyjna. Sterowniki są niezbędne do prawidłowego działania urządzenia, jednak ich aktualizacja nie wpływa bezpośrednio na stan fizyczny skanera. Kolejnym błędnym podejściem jest podłączenie urządzenia do listwy przepięciowej, co jest działaniem mającym na celu ochronę sprzętu przed przepięciami, ale nie stanowi rzeczywistej konserwacji skanera. Oczywiście, zabezpieczenie przed uszkodzeniami elektrycznymi jest ważne, ale bez regularnego czyszczenia urządzenia jako takiego, nie zapobiegniemy pogorszeniu jego funkcji. Czyszczenie dysz kartridża, co również pojawiło się w zestawie odpowiedzi, dotyczy raczej drukarek, a nie skanerów. Ta nieprawidłowa koncepcja może wynikać z mylenia funkcji skanera i drukarki. W praktyce, aby skutecznie dbać o skanery płaskie, należy skupić się na ich fizycznym stanie, co obejmuje właściwe czyszczenie. Niezrozumienie tych różnic może prowadzić do zaniedbań w realnej konserwacji skanera.

Pytanie 20

W systemie Windows 7 program Cipher.exe w trybie poleceń jest używany do

A. szyfrowania i odszyfrowywania plików oraz katalogów

B. wyświetlania plików tekstowych

C. sterowania rozruchem systemu

D. przełączania monitora w tryb uśpienia

Wybór odpowiedzi związanych z podglądem plików tekstowych, zarządzaniem rozruchem systemu oraz przełączaniem monitora w trybie oczekiwania sugeruje pewne nieporozumienia dotyczące funkcji narzędzi w systemie Windows 7. Podgląd plików tekstowych nie jest funkcją Cipher.exe, lecz bardziej odpowiednie dla edytorów tekstowych lub narzędzi typu 'notepad'. Zarządzanie rozruchem systemu dotyczy bardziej narzędzi takich jak msconfig lub bcdedit, które umożliwiają konfigurację opcji rozruchowych systemu operacyjnego. Z kolei przełączanie monitora w trybie oczekiwania jest związane z ustawieniami zasilania, a nie z szyfrowaniem danych. Takie pomyłki mogą wynikać z braku zrozumienia celów i funkcji konkretnych narzędzi w systemie, co jest istotne dla administratorów systemów oraz użytkowników zaawansowanych. Zrozumienie różnicy między funkcjami zarządzania danymi a zarządzaniem systemem operacyjnym jest kluczowe w kontekście efektywnego wykorzystania dostępnych narzędzi i zapewnienia bezpieczeństwa informacji. Warto również zaznaczyć, że szyfrowanie danych to tylko jeden z aspektów szerokiego podejścia do bezpieczeństwa, które powinno obejmować także polityki dostępu, audyty oraz zabezpieczenia fizyczne.

Pytanie 21

Urządzenie pokazane na ilustracji służy do zgrzewania wtyków

A. BNC

B. SC

C. RJ 45

D. E 2000

Narzędzie przedstawione na rysunku to zaciskarka do wtyków RJ 45 wykorzystywana w sieciach komputerowych opartych na kablach typu skrętka. Wtyki RJ 45 są standardowymi złączami stosowanymi w kablach ethernetowych kategorii 5 6 i wyższych umożliwiającymi połączenia w sieciach LAN. Zaciskarka umożliwia właściwe umiejscowienie przewodów w złączu oraz zapewnia odpowiednie połączenie elektryczne dzięki zaciskaniu metalowych styków na izolacji przewodów. Proces ten wymaga precyzyjnego narzędzia które pozwala na równomierne rozłożenie siły co minimalizuje ryzyko uszkodzenia złącza. Przy prawidłowym użyciu zaciskarki możliwe jest uzyskanie niezawodnych połączeń które charakteryzują się wysoką odpornością na zakłócenia elektromagnetyczne. Warto również zwrócić uwagę na zastosowanie odpowiedniej kategorii kabli zgodnie z obowiązującymi standardami branżowymi jak np. ANSI TIA EIA 568 co zapewnia optymalne parametry transmisji danych. W codziennej praktyce instalatora sieciowego znajomość i umiejętność używania takiego narzędzia jest kluczowa dla zapewnienia jakości i niezawodności połączeń sieciowych.

Pytanie 22

W przedsiębiorstwie trzeba było zreperować 5 komputerów i serwer. Czas potrzebny na naprawę każdego z komputerów wyniósł 1,5 godziny, a serwera 2,5 godziny. Stawka za usługę to 100,00 zł za roboczogodzinę, a do tego doliczany jest podatek VAT w wysokości 23%. Jaka kwota brutto będzie należna za tę usługę?

A. 1230,00 zł

B. 2460,00 zł

C. 1023,00 zł

D. 2046,00 zł

W przypadku obliczeń związanych z kosztami usług naprawczych, wiele osób może popełnić błąd w szacowaniu całkowitego czasu pracy. Na przykład, niektórzy mogą błędnie zsumować czas naprawy komputerów bez uwzględnienia serwera, co prowadzi do zaniżenia całkowitego kosztu. Warto również zwrócić uwagę na to, że nieprawidłowe stosowanie stawki VAT może znacznie wypaczyć wyniki finansowe. Często zdarza się, że osoby obliczają VAT na całkowity koszt robót zamiast na podstawie kosztu przed opodatkowaniem. Typowym błędem jest także pomijanie istotnych elementów składowych wyceny, takich jak stawki za roboczogodzinę czy opłaty dodatkowe, które powinny być uwzględnione w końcowym rozrachunku. W kontekście prawidłowego obliczania należności za usługi, niezwykle ważne jest zrozumienie, jak wylicza się czas pracy oraz w jaki sposób te obliczenia przekładają się na ostateczną fakturę. W praktyce, nieprawidłowe podejście do obliczeń może prowadzić do konfliktów z klientami oraz problemów z płynnością finansową firmy, dlatego tak istotne jest przestrzeganie standardów i dobrych praktyk w branży.

Pytanie 23

Na schemacie płyty głównej, gdzie można zamontować moduły pamięci RAM, gniazdo oznaczone cyfrą to

A. 1

B. 2

C. 4

D. 3

Błędne odpowiedzi wynikają z nieprawidłowej interpretacji różnych typów gniazd na płycie głównej. Gniazda oznaczone cyfrą 2, 3 i 4 są przeznaczone do innych komponentów. Gniazdo oznaczone cyfrą 2 to zazwyczaj port PCI Express, używany do instalacji kart rozszerzeń, takich jak karty graficzne, dźwiękowe czy sieciowe. Port PCIe charakteryzuje się wysoką przepustowością, co czyni go idealnym dla komponentów wymagających szybkiego przesyłu danych. Numer 3 może odnosić się do portu PCI, starszego standardu stosowanego przed PCIe, który zapewnia mniejszą przepustowość. Jest on coraz rzadziej używany w nowoczesnych komputerach, ale nadal może obsługiwać starsze karty rozszerzeń. Natomiast gniazdo oznaczone cyfrą 4 to często port PCIe x1, używany dla mniejszych kart rozszerzeń, takich jak kontrolery USB czy dodatkowe karty sieciowe. Błędem jest myślenie, że moduły RAM można zainstalować w tych gniazdach, ponieważ różnią się one fizycznie i funkcjonalnie od gniazd RAM. Każde gniazdo na płycie głównej ma swoje specyficzne przeznaczenie, wynikające z jego konstrukcji i sposobu komunikacji z procesorem. Dlatego kluczowe jest prawidłowe rozpoznawanie gniazd oraz ich funkcji, co pozwala na efektywną konfigurację i rozbudowę komputera zgodnie z potrzebami użytkownika oraz standardami technologicznymi.

Pytanie 24

W trakcie normalnego funkcjonowania systemu operacyjnego w laptopie zjawia się informacja o potrzebie sformatowania wewnętrznego dysku twardego. Co to oznacza?

A. usterki systemu operacyjnego wywołane złośliwym oprogramowaniem

B. przegrzewanie się procesora

C. nośnik, który nie został zainicjowany lub przygotowany do użycia

D. uszkodzona pamięć RAM

Błędne odpowiedzi dotyczą różnych problemów z systemem operacyjnym, które mogą prowadzić do nieporozumień. W przypadku błędów systemu operacyjnego spowodowanych szkodliwym oprogramowaniem, użytkownicy mogą zauważyć niestabilność systemu, jednak komunikat o konieczności formatowania dysku jest zupełnie innym objawem. Szkodliwe oprogramowanie może wpłynąć na wydajność i bezpieczeństwo systemu, ale nie powoduje automatycznie, że dysk twardy wymaga formatowania. Uszkodzona pamięć RAM może powodować błędy podczas uruchamiania aplikacji lub systemu, jednak nie jest bezpośrednio związana z koniecznością formatowania dysku. Wiele osób myli objawy związane z pamięcią z problemami dyskowymi, co może prowadzić do mylnych wniosków. Przegrzewanie się procesora z kolei objawia się spadkiem wydajności lub awariami systemu, ale nie wywołuje komunikatu o formatowaniu dysku. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych problemów ma swoje unikalne objawy i wymagają różnorodnych podejść w diagnostyce oraz naprawie. Aby uniknąć błędnych wniosków, warto zainwestować czas w naukę podstawowych zasad działania komponentów komputerowych oraz ich interakcji w systemie operacyjnym, co pozwoli na lepsze rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów.

Pytanie 25

Do czego służy program CHKDSK?

A. defragmentacji dysku

B. odbudowy logicznej struktury dysku

C. odbudowy fizycznej struktury dysku

D. zmiany systemu plików

Program CHKDSK (Check Disk) jest narzędziem systemowym w systemach operacyjnych Windows, które jest używane do diagnostyki i naprawy problemów związanych z logiczną strukturą dysku. Jego głównym celem jest identyfikacja oraz naprawa błędów w systemie plików, co może obejmować problemy z alokacją przestrzeni dyskowej, uszkodzone sektory oraz inne nieprawidłowości, które mogą wpływać na integralność danych. Na przykład, jeżeli pliki są uszkodzone z powodu nieprawidłowego zamknięcia systemu lub awarii zasilania, CHKDSK może naprawić te problemy, przywracając prawidłowe wskazania w systemie plików. Ponadto, zgodnie z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania danymi, regularne używanie CHKDSK jako części konserwacji systemu może znacząco zwiększyć długoterminową niezawodność dysków twardych. Narzędzie to wspiera standardy zarządzania systemami informatycznymi przez zapewnienie, że nośniki danych są w odpowiednim stanie do przechowywania i przetwarzania informacji.

Pytanie 26

Dysk znajdujący się w komputerze ma zostać podzielony na partycje. Jaką maksymalną liczbę partycji rozszerzonych można utworzyć na jednym dysku?

A. 4

B. 3

C. 1

D. 2

Wybrałeś inną liczbę partycji rozszerzonych i to jest niepoprawne. Możliwe, że pomyliłeś się w kwestii struktury partycji w MBR, który wciąż jest używany w wielu komputerach. Często ludzie mylą partycje podstawowe z rozszerzonymi, co prowadzi do błędnych wniosków. Niektórzy mogą myśleć, że można mieć więcej niż jedną partycję rozszerzoną na dysku, a to nie jest zgodne z prawdą. Partycja rozszerzona nie działa samodzielnie, jest jak taki kontener dla partycji logicznych. Dlatego wielu uczniów popełnia błąd, zakładając, że mogą mieć kilka partycji rozszerzonych, co jest po prostu technicznie niemożliwe według standardów MBR. Z drugiej strony, w systemie GPT (GUID Partition Table) można utworzyć więcej partycji, bo daje on większą swobodę w zarządzaniu przestrzenią dyskową. Jednak w przypadku MBR ważne jest, żeby zrozumieć, że jedna partycja rozszerzona ma na celu umożliwienie stworzenia kolejnych partycji logicznych. To zrozumienie jest kluczowe, żeby dobrze zarządzać systemem plików na komputerze.

Pytanie 27

Wykonanie komendy perfmon w konsoli systemu Windows spowoduje

A. przeprowadzenie aktualizacji systemu operacyjnego z wykorzystaniem Windows Update

B. aktywację szyfrowania zawartości aktualnego folderu

C. utworzenie kopii zapasowej systemu

D. otwarcie narzędzia Monitor wydajności

Nieprawidłowe odpowiedzi, takie jak włączenie szyfrowania zawartości folderu, aktualizacja systemu operacyjnego czy wykonanie kopii zapasowej, wskazują na brak zrozumienia funkcji i zastosowania komendy 'perfmon'. Szyfrowanie folderów w systemie Windows obsługiwane jest przez mechanizmy systemowe, a nie przez narzędzie Monitor wydajności. Użytkownicy mogą włączyć szyfrowanie, ale polecenie 'perfmon' nie ma z tym związku. Ponadto aktualizacja systemu za pomocą Windows Update to proces, który jest wykonywany niezależnie od narzędzi monitorujących wydajność. Windows Update zarządza aktualizacjami systemu operacyjnego, co jest zupełnie inną funkcjonalnością. Wykonanie kopii zapasowej systemu z kolei wiąże się z używaniem specjalistycznych narzędzi do tworzenia kopii zapasowych, które są zaprojektowane do ochrony danych, a nie do monitorowania wydajności. Wybierając te odpowiedzi, można mylnie sądzić, że wszystkie te procesy są ze sobą powiązane, co prowadzi do zamieszania w zakresie funkcjonalności i zastosowań poszczególnych narzędzi w systemie Windows. Zrozumienie różnic między tymi funkcjonalnościami jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania systemem oraz efektywnego wykorzystania dostępnych narzędzi.

Pytanie 28

Którego urządzenia dotyczy strzałka na rysunku?

A. Routera

B. Koncentratora

C. Przełącznika

D. Serwera

Router to urządzenie sieciowe, które kieruje pakiety danych między różnymi sieciami. Działa na trzeciej warstwie modelu OSI, wykorzystując adresy IP do podejmowania decyzji o trasowaniu danych. Routery są kluczowe w zarządzaniu ruchem internetowym, umożliwiając komunikację pomiędzy sieciami lokalnymi a globalną siecią Internet. Dzięki nim możliwe jest przesyłanie danych na dużą skalę, co jest niezbędne w nowoczesnych organizacjach i przedsiębiorstwach. Routery mogą realizować różne protokoły routingu, takie jak RIP, OSPF czy BGP, co pozwala im dynamicznie dostosowywać się do zmieniających się warunków w sieci. W praktyce routery zapewniają nie tylko podstawową funkcję routingu, ale także mogą pełnić role takie jak firewall, kontrola dostępu czy VPN. Wiedza na temat działania routerów i ich konfiguracji jest fundamentalna dla specjalistów sieciowych, a umiejętność ich efektywnego wykorzystania zgodnie z dobrymi praktykami, takimi jak segmentacja sieci czy zapewnienie redundancji, jest nieodłącznym elementem zarządzania infrastrukturą IT.

Pytanie 29

Jakie polecenie umożliwia śledzenie drogi datagramu IP do miejsca docelowego?

A. tracert

B. ping

C. route

D. nslookup

Odpowiedź 'tracert' jest poprawna, ponieważ to polecenie służy do śledzenia trasy, jaką pokonuje datagram IP w sieci do punktu docelowego. Tracert działa poprzez wysyłanie pakietów ICMP Echo Request z różnymi wartościami TTL (Time to Live), co pozwala na identyfikację każdego przeskoku (hop) w trasie. Każdy router, przez który przechodzi pakiet, zmniejsza wartość TTL o 1, a gdy wartość ta osiągnie 0, router zwraca wiadomość ICMP Time Exceeded. Dzięki temu tracert może określić, przez które urządzenia przeszedł pakiet oraz jak długo trwał każdy z tych etapów, co jest niezwykle pomocne w diagnozowaniu problemów z łącznością w sieci. Używanie tracert w praktyce pozwala administratorom sieci na szybkie zlokalizowanie ewentualnych wąskich gardeł lub punktów awarii w trasie komunikacji. W standardach sieciowych, takich jak RFC 792, które definiuje protokół ICMP, zawarte są informacje na temat używania takich narzędzi do analizy ruchu sieciowego, co czyni je niezbędnym elementem w arsenale narzędzi do zarządzania siecią.

Pytanie 30

W terminalu systemu operacyjnego wydano komendę nslookup. Jakie dane zostały uzyskane?

A. Adres serwera DNS

B. Domyślną bramę sieciową

C. Numer IP hosta

D. Adres serwera DHCP

Polecenie nslookup jest narzędziem używanym do interakcji z serwerami DNS nie dotyczy ono bezpośrednio innych elementów sieci takich jak adres IP hosta domyślna brama czy serwer DHCP. Adres IP hosta może być uzyskany za pomocą innych narzędzi takich jak ifconfig w systemach Unix/Linux czy ipconfig w systemach Windows. Domyślna brama czyli adres bramy sieciowej to punkt w sieci komputerowej który przekazuje ruch pomiędzy różnymi segmentami sieci. Uzyskanie tej informacji zazwyczaj odbywa się za pomocą poleceń takich jak ipconfig lub route. Serwer DHCP natomiast jest odpowiedzialny za automatyczne przypisywanie adresów IP i innych konfiguracji sieciowych urządzeniom w sieci. Informacje o serwerze DHCP można uzyskać analizując ustawienia sieciowe lub logi serwera. W tym kontekście błędnym jest przypisywanie funkcji nslookup do uzyskiwania takich informacji. Częstym błędem jest mylenie funkcji poszczególnych narzędzi sieciowych co wynika z braku zrozumienia ich specyficznych zastosowań i sposobu działania. Dlatego ważne jest aby przed stosowaniem jakiegokolwiek narzędzia sieciowego dokładnie zrozumieć jego przeznaczenie i funkcjonalność. Właściwe rozróżnianie tych narzędzi i ich zastosowań jest kluczowe dla efektywnego zarządzania i utrzymania infrastruktury sieciowej w organizacjach.

Pytanie 31

Na którym z zewnętrznych nośników danych nie dojdzie do przeniknięcia wirusa podczas przeglądania jego zawartości?

A. na kartę SD

B. na pamięć Flash

C. na płytę DVD-ROM

D. na dysk zewnętrzny

W przypadku pamięci Flash, dysków zewnętrznych i kart SD istnieje znaczne ryzyko, że wirusy mogą przenikać na te nośniki podczas odczytu danych. Pamięci Flash, wykorzystywane powszechnie w pendrive'ach, działają na zasadzie zapisu i odczytu danych, co umożliwia wirusom osadzenie się w systemie plików. Podobnie, dyski zewnętrzne, które często są podłączane do różnych komputerów, mogą łatwo ulegać infekcjom wirusami poprzez złośliwe oprogramowanie obecne na innych urządzeniach. Karty SD, używane w aparatach i telefonach, również są narażone na podobne zagrożenia. Często użytkownicy nie są świadomi, że wirusy mogą podróżować między urządzeniami, a zainfekowane pliki mogą być przenoszone do pamięci Flash czy kart SD, co prowadzi do niebezpieczeństwa infekcji. Z tego względu, ważne jest stosowanie zgodnych z najlepszymi praktykami metod ochrony, takich jak regularne skanowanie nośników przy użyciu aktualnego oprogramowania antywirusowego oraz unikanie podłączania urządzeń do obcych komputerów, które mogą być zainfekowane. Warto także pamiętać o regularnym tworzeniu kopii zapasowych danych, aby w razie infekcji móc je przywrócić bez utraty informacji. W kontekście bezpieczeństwa, zrozumienie różnicy w działaniu tych nośników jest kluczowe dla ochrony danych przed złośliwym oprogramowaniem.

Pytanie 32

Wartość sumy liczb binarnych 1010 i 111 zapisana w systemie dziesiętnym to

A. 19

B. 17

C. 18

D. 16

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z mylnych obliczeń lub niezrozumienia konwersji liczb binarnych do dziesiętnych. Możliwe jest, że ktoś mógł pomylić podstawy konwersji, co sprawiło, że błędnie obliczył sumę. Na przykład, odpowiedź 16 mogła być wynikiem mylnego dodania wartości bez przeliczenia ich z systemu binarnego. W systemie binarnym, każda cyfra reprezentuje potęgę liczby 2, więc 1010 to 2^3 + 0*2^2 + 2^1 + 0*2^0, co daje 10 w systemie dziesiętnym. Z kolei 111 to 1*2^2 + 1*2^1 + 1*2^0, co daje 7. Dodając te liczby, powinniśmy uzyskać 17, a nie 16, 18, czy 19. Innym typowym błędem może być zsumowanie samych cyfr w systemie binarnym bez uwzględnienia przeniesienia, co może prowadzić do błędnych wyników. Wiedza o reprezentacji liczb i umiejętność ich konwersji są kluczowe w informatyce, a ich brak może prowadzić do wielu pomyłek w obliczeniach, zwłaszcza w kontekście programowania i obliczeń inżynierskich. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne dla każdego, kto chce pracować w dziedzinie technologii i programowania.

Pytanie 33

Jakie złącze umożliwia przesył danych między przedstawioną na ilustracji płytą główną a urządzeniem zewnętrznym, nie dostarczając jednocześnie zasilania do tego urządzenia przez interfejs?

A. USB

B. PCIe

C. SATA

D. PCI

Interfejsy PCI i PCI Express (PCIe) to technologie wykorzystywane głównie do podłączania kart rozszerzeń takich jak karty graficzne czy sieciowe do płyty głównej. PCIe, będąc nowszym standardem, oferuje znacznie większą przepustowość i elastyczność dzięki możliwości stosowania różnych konfiguracji linii, takich jak x1, x4, x8 czy x16, co czyni go bardziej odpowiednim dla urządzeń wymagających dużej przepustowości. Jednak zarówno PCI, jak i PCIe nie są używane do bezpośredniego podłączania dysków twardych czy napędów SSD, które zazwyczaj wymagają interfejsów specjalnie do tego przeznaczonych, takich jak SATA. Z kolei USB (Universal Serial Bus) jest interfejsem umożliwiającym przesyłanie danych i zasilanie urządzeń zewnętrznych. USB jest szeroko stosowane do podłączania różnorodnych urządzeń peryferyjnych, od drukarek po zewnętrzne dyski twarde, dzięki możliwości zasilania tych urządzeń przez ten sam kabel, co jest wygodnym rozwiązaniem dla użytkowników końcowych. Jednak z punktu widzenia zarządzania magazynem danych wewnątrz komputera stacjonarnego czy serwera, SATA pozostaje preferowanym standardem ze względu na wydajność i specyfikację związaną z magazynowaniem danych. Błędne przypisanie funkcji tych interfejsów może prowadzić do nieoptymalnego wykorzystania zasobów sprzętowych i problemów z kompatybilnością, co jest częstym błędem wśród mniej doświadczonych użytkowników technologii komputerowej.

Pytanie 34

Wskaź rysunek ilustrujący symbol bramki logicznej NOT?

A. Rys. D

B. Rys. A

C. Rys. C

D. Rys. B

Symbol bramki logicznej NOT to trójkąt zakończony małym kółkiem na końcu. Jest to prosty i jednoelementowy symbol, który oznacza negację logiczną. Działa na jednym wejściu i zwraca przeciwną wartość logiczną na wyjściu; jeśli na wejściu jest 1 to na wyjściu otrzymujemy 0 i odwrotnie. W zastosowaniach praktycznych bramki NOT są powszechnie używane w układach cyfrowych do implementacji logiki negującej. Mogą być stosowane w konstrukcji bardziej złożonych funkcji logicznych, takich jak kombinacje z bramkami AND, OR i XOR. Bramki NOT są również wykorzystywane w technologii CMOS, gdzie niskie zużycie energii jest kluczowe. W standardach branżowych, takich jak TTL czy CMOS, bramki NOT są często symbolizowane jako inwertery. W systemach komputerowych i elektronicznych funkcja inwersji umożliwia przetwarzanie danych w bardziej złożony sposób, co jest niezbędne w algorytmach procesowania sygnałów i układach arytmetycznych. Inwertery są kluczowym elementem w projektowaniu układów sekwencyjnych i kombinacyjnych, gdzie wymagane jest odwracanie sygnałów elektrycznych w celu uzyskania odpowiednich stanów logicznych.

Pytanie 35

Jakie urządzenie sieciowe umożliwia połączenie lokalnej sieci LAN z rozległą siecią WAN?

A. Hub

B. Router

C. Switch

D. Repeater

Wybór urządzeń takich jak repeater, hub czy switch w kontekście łączenia sieci LAN z WAN jest nieprawidłowy z kilku powodów. Repeater służy głównie do wzmacniania sygnału w sieciach lokalnych, co pozwala na wydłużenie zasięgu, ale nie ma zdolności do zarządzania ruchem między różnymi sieciami. Hub, będący urządzeniem działającym na warstwie 1 modelu OSI, po prostu przekazuje dane do wszystkich portów bez analizowania ich zawartości, co nie jest wystarczające w przypadku komunikacji między sieciami. Switch, chociaż działa na warstwie 2 i umożliwia bardziej inteligentne przesyłanie danych w ramach sieci lokalnej dzięki nauce adresów MAC, także nie ma możliwości bezpośrednie

Pytanie 36

Ile podsieci obejmują komputery z adresami: 192.168.5.12/25, 192.168.5.200/25 oraz 192.158.5.250/25?

A. 3

B. 4

C. 1

D. 2

Wielu użytkowników może mieć trudności z prawidłowym przypisaniem adresów IP do podsieci, co jest kluczowym aspektem w zarządzaniu sieciami komputerowymi. W przypadku podanej sytuacji, niektórzy mogą pomyśleć, że wszystkie trzy adresy IP mogą znajdować się w jednej podsieci. Takie myślenie może wynikać z nadmiernego uproszczenia zasad dotyczących maski podsieci. Nie uwzględniając maski /25, można błędnie wnioskować, że adresy 192.168.5.12 i 192.168.5.200 są w tej samej podsieci, ponieważ są blisko siebie w zakresie adresów. Jest to jednak mylące, ponieważ ich maski podsieci wskazują, że są w różnych podsieciach. Dodatkowo, mylenie podsieci z adresami IP, które różnią się tylko ostatnim oktetem, jest powszechnym błędem. Podobnie, przyznanie, że adres 192.158.5.250 może znajdować się w tej samej podsieci co dwa pozostałe adresy, jest błędne, ponieważ pierwszy oktet w tym adresie jest różny i wskazuje na zupełnie inną sieć. Każdy adres IP w sieci musi być oceniany w kontekście jego maski podsieci, aby właściwie określić, do której podsieci przynależy. Rozumienie tego zagadnienia jest niezbędne do skutecznego planowania i zarządzania infrastrukturą sieciową.

Pytanie 37

Jakie urządzenie jest pokazane na ilustracji?

A. Punkt dostępu

B. Ruter

C. Przełącznik

D. Modem

Modem to urządzenie konwertujące sygnały cyfrowe z komputera na analogowe sygnały telefoniczne i odwrotnie, co pozwala na komunikację przez linie telefoniczne. Nie jest to punkt dostępu, ponieważ modem nie rozszerza sieci bezprzewodowej. Modemy są często mylone z routerami, które zarządzają przepływem danych w sieci. Przełącznik, z kolei, działa jako centralny punkt komunikacji w sieci lokalnej, kierując dane do odpowiednich urządzeń. Przełączniki operują w warstwie drugiej modelu OSI, czyli na poziomie łącza danych, i nie oferują funkcji bezprzewodowych. W przeciwieństwie do punktu dostępu przełącznik nie ma możliwości rozszerzania zasięgu sieci bezprzewodowej. Router to urządzenie, które kieruje pakiety danych między różnymi sieciami i może mieć funkcje bezprzewodowe, ale samo przez się nie jest punktem dostępu chyba że działa w trybie AP. Wszystkie te urządzenia mają różne zastosowania i funkcje w sieciach komputerowych, a ich błędne zrozumienie może prowadzić do nieoptymalnego wykorzystania zasobów sieciowych. Dlatego kluczowe jest rozumienie różnic między nimi i ich specyficznych ról w infrastrukturze sieciowej, co pozwala na projektowanie i zarządzanie bardziej efektywnymi i wydajnymi systemami komunikacyjnymi w różnych środowiskach.

Pytanie 38

Administrator powinien podzielić sieć o adresie 193.115.95.0 z maską 255.255.255.0 na 8 równych podsieci. Jaką maskę sieci powinien wybrać administrator?

A. 255.255.255.248

B. 255.255.255.192

C. 255.255.255.224

D. 255.255.255.240

Wybór nieodpowiedniej maski sieci często wynika z błędnych założeń dotyczących podziału sieci. W przypadku maski 255.255.255.192, która odpowiada 11111111.11111111.11111111.11000000, uzyskujemy 4 podsieci, co jest niewystarczające do spełnienia wymagań podziału na 8 podsieci. Z kolei maska 255.255.255.240, odpowiadająca 11111111.11111111.11111111.11110000, daje jedynie 16 adresów w każdej podsieci, z czego 14 jest dostępnych dla hostów, co również nie pasuje do wymagania o 8 równych podsieciach, ponieważ w tym przypadku wykorzystamy tylko 4 podsieci. Maska 255.255.255.248 (11111111.11111111.11111111.11111000) umożliwia podział na 32 podsieci, co w tym kontekście również nie jest praktyczne, a ilość dostępnych adresów w każdej z tych podsieci wynosi zaledwie 6. Takie błędy w ocenie możliwości podziału sieci mogą prowadzić do poważnych problemów w przyszłości, takich jak niewystarczająca liczba adresów dla urządzeń w sieci. Kluczowe jest, aby rozumieć logikę działania maski podsieci oraz zasady przydzielania adresów IP, żeby unikać nieefektywnego zarządzania zasobami sieciowymi.

Pytanie 39

Co oznacza skrót WAN?

A. sieć komputerowa w mieście

B. sieć komputerowa lokalna

C. sieć komputerowa prywatna

D. rozległa sieć komputerowa

Miejskie sieci komputerowe (LAN) oraz lokalne sieci komputerowe to terminy, które dotyczą mniejszych obszarów, takich jak pojedyncze budynki czy kampusy, a nie rozległych zasięgów. Lokalne sieci komputerowe są zaprojektowane z myślą o ograniczonej geografii, co sprawia, że nie są odpowiednie dla organizacji, które funkcjonują w skali rozległej. Prywatne sieci komputerowe, z kolei, mogą odnosić się do zamkniętych lub wirtualnych sieci, które są wykorzystywane przez konkretne organizacje w celu zabezpieczenia komunikacji. Użytkownicy mogą błędnie przeświadczać, że te terminy są synonimiczne z WAN, ponieważ wszystkie odnoszą się do sieci komputerowych, ale różnią się one znacznie pod względem zasięgu i zastosowania. Typowym błędem myślowym jest niezrozumienie różnicy między lokalnością a rozległością – sieci lokalne mogą działać efektywnie w obrębie małych odległości, ale nie są w stanie obsługiwać komunikacji przy dużych odległościach, co jest kluczowym aspektem WAN. Dlatego zrozumienie definicji różnych typów sieci oraz ich zastosowań jest niezbędne dla osób pracujących w obszarze IT.

Pytanie 40

Zapisany symbol dotyczy urządzeń

A. IEEE-1394

B. SCSI

C. LPT

D. USB

Więc IEEE-1394, zwany też FireWire, to standard komunikacji szeregowej, który powstał głównie dzięki Apple. Używano go zazwyczaj w kamerach cyfrowych i przy podłączaniu różnych urządzeń audio-wizualnych, bo świetnie radził sobie z szybkim przesyłaniem danych, co jest istotne w multimediów. Jednak z biegiem czasu jego popularność spadła, głównie przez USB, które jest bardziej uniwersalne. Z kolei LPT, czyli Line Print Terminal, to port równoległy, który głównie służył do podłączania drukarek. Dzisiaj rzadko się go używa, bo USB jest szybsze i bardziej powszechne. W porównaniu do LPT i IEEE-1394, SCSI jest bardziej wszechstronny i elastyczny, co czyni go lepszym rozwiązaniem w profesjonalnych środowiskach. Natomiast USB to jeden z najczęściej używanych standardów w komputerach, łączący różne urządzenia peryferyjne, jak myszy czy klawiatury. Choć jest super wygodny, w przypadku intensywnych operacji SCSI jest jednak lepszym wyborem. Zrozumienie tych różnic jest ważne, bo pomaga w podejmowaniu właściwych decyzji dotyczących konfiguracji sprzętowej. Często się myli zastosowania tych standardów, co może prowadzić do problemów z wydajnością w systemach komputerowych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej