Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Terapeuta zajęciowy
  • Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
  • Data rozpoczęcia: 9 czerwca 2025 06:27
  • Data zakończenia: 9 czerwca 2025 06:29

Egzamin niezdany

Wynik: 4/40 punktów (10,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Zdecydowane obniżenie zdolności intelektualnych oraz umiejętności funkcjonowania w społeczeństwie u osoby starszej stanowi symptom

A. schizofrenii
B. demencji
C. manii
D. amnezji
Demencja to zespół objawów charakteryzujących się stopniowym pogarszaniem się zdolności poznawczych, które wpływają na codzienne funkcjonowanie jednostki. W przypadku osób starszych, demencja jest jednym z najczęstszych problemów zdrowotnych, związanym z postępującym uszkodzeniem komórek nerwowych w mózgu. Objawy demencji obejmują nie tylko znaczne obniżenie sprawności intelektualnej, ale także trudności w zarządzaniu codziennymi zadaniami, problemy z pamięcią, dezorientację oraz zmiany w zachowaniu. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest wczesne rozpoznawanie demencji, które pozwala na wprowadzenie interwencji terapeutycznych, takich jak terapia zajęciowa czy wsparcie psychologiczne, co może poprawić jakość życia pacjentów oraz ich rodzin. Warto również zaznaczyć, że wczesna diagnoza może prowadzić do lepszego zrozumienia oraz przygotowania się na nadchodzące zmiany, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w opiece geriatrycznej oraz neurologicznej.
Pytanie 2

Osoba z chorobą Alzheimera wykazuje nadmierne pobudzenie oraz silną potrzebę aktywności fizycznej. Jakie formy zajęć powinno się zaproponować takiemu podopiecznemu?

A. Rysowanie, wypełnianie konturów obrazków
B. Spacer, jazdę na rowerze stacjonarnym
C. Segregowanie, układanie puzzli
D. Muzykoterapię bierną, relaksację
Spacer i jazda na rowerze stacjonarnym są doskonałymi sposobami na zaspokojenie wzmożonej potrzeby ruchu u osób z chorobą Alzheimera. Ćwiczenia fizyczne, takie jak spacery, poprawiają krążenie, zwiększają wydolność układu sercowo-naczyniowego oraz stymulują wydzielanie endorfin, co pozytywnie wpływa na samopoczucie podopiecznych. Ponadto aktywności na świeżym powietrzu, takie jak spacery, oferują dodatkowe korzyści związane z obcowaniem z naturą, co ma udowodniony wpływ na poprawę stanu psychicznego. Rower stacjonarny to z kolei bezpieczna forma aktywności, która można dostosować do indywidualnych możliwości osoby, co jest istotne w kontekście osób z ograniczoną mobilnością. Zgodnie z zaleceniami terapeutycznymi, zachęcanie do aktywności fizycznej powinno być integralną częścią planu opieki nad osobami z demencją. Warto również angażować uczestników w organizowanie regularnych spacerów czy sesji na rowerze stacjonarnym, aby stworzyć rutynę, która pomoże w zmniejszeniu objawów pobudzenia.
Pytanie 3

Nowo zatrudniony terapeuta zdobędzie informacje dotyczące zalecanych metod, technik oraz form pracy z podopiecznym w placówce pomocy społecznej?

A. z analizy sytuacji środowiskowej
B. z dokumentacji o stopniu niepełnosprawności podopiecznego
C. z regulaminu instytucji
D. z indywidualnego planu wsparcia mieszkańca
Wybór odpowiedzi bazującej na statucie instytucji, wywiadzie środowiskowym lub orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności podopiecznego wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące źródeł informacji, jakie są kluczowe w pracy terapeutycznej. Statut instytucji definiuje ramy organizacyjne i zasady funkcjonowania, ale nie zawiera konkretów dotyczących indywidualnych potrzeb mieszkańców. Ponadto, wywiad środowiskowy ma na celu ocenę kontekstu życia podopiecznego i jego relacji z otoczeniem, ale nie dostarcza szczegółowych metod i technik terapeutycznych. Może to prowadzić do błędnych założeń, że ogólne informacje wystarczą do efektywnej pracy. Z kolei orzeczenie o stopniu niepełnosprawności najczęściej odnosi się do aspektów medycznych i prawnych, a nie do specyficznych potrzeb terapeutycznych. Używanie tych dokumentów jako podstawy do wyboru metod pracy może spowodować, że terapeuta będzie działał w oderwaniu od rzeczywistych potrzeb podopiecznego, co jest niezgodne z zasadami pracy w opiece społecznej, które kładą nacisk na indywidualne podejście i dostosowanie działań do specyficznych przypadków. Kluczowe jest, aby terapeuta był świadomy, że skuteczna pomoc wymaga znajomości i umiejętności korzystania z dokumentów takich jak indywidualny plan wsparcia, który stanowi podstawę dla podejmowanych działań.
Pytanie 4

Z jakim specjalistą terapeuta zajęciowy powinien podjąć współpracę, aby rozszerzyć sieć wsparcia społecznego uczestnika środowiskowego domu samopomocy oraz ułatwić mu samodzielne załatwianie spraw urzędowych?

A. Z pedagogiem specjalnym
B. Z fizjoterapeutą
C. Z pracownikiem socjalnym
D. Z logopedą
Wybierając fizjoterapeutę jako współpracownika terapeuty zajęciowego, można skupić się na aspektach fizycznych rehabilitacji, ale nie rozwiązuje to problemów związanych z wsparciem społecznym i usamodzielnieniem w załatwianiu spraw urzędowych. Fizjoterapeuta zajmuje się poprawą sprawności fizycznej pacjentów, co jest niewątpliwie istotne, jednak w kontekście wsparcia społecznego nie jest w stanie zapewnić potrzebnych informacji dotyczących instytucji czy programów wsparcia. Podobnie, współpraca z pedagogiem specjalnym również nie adresuje kluczowych potrzeb związanych z formalnymi sprawami urzędowymi. Pedagog specjalny koncentruje się na edukacji oraz rozwoju dzieci i młodzieży, co może być użyteczne, ale nie w kontekście dorosłych uczestników domów samopomocy. Z kolei logopeda, który zajmuje się terapią mowy, może być bardzo ważnym specjalistą w kontekście komunikacji, jednak jego rola nie obejmuje aspektów związanych z integracją społeczną ani formalnościami urzędowymi. Takie podejścia pomijają złożoność wsparcia, jakie może zapewnić pracownik socjalny, którego kompetencje obejmują zarówno aspekt emocjonalny, jak i praktyczne wsparcie w interakcji z instytucjami oraz w załatwianiu spraw życiowych. W efekcie, wybór niewłaściwych specjalistów może prowadzić do utrwalenia izolacji uczestników oraz ograniczenia ich umiejętności radzenia sobie w społeczeństwie.
Pytanie 5

Według zasady progresji trudności, terapeuta powinien zacząć pracę z osobą z niepełnosprawnością intelektualną w witrażowni w warsztacie terapii zajęciowej od nauki

A. nałożenia cyny na taśmę miedzianą
B. cięcia szkła
C. szlifowania szkła
D. gładzenia taśmy miedzianej
Cięcie szkła, szlifowanie oraz nałożenie cyny na taśmę miedzianą to bardziej zaawansowane zadania, które wymagają od uczestnika znacznie wyższych umiejętności manualnych i koordynacyjnych. Rozpoczęcie pracy od cięcia szkła może być niebezpieczne, zwłaszcza dla osób z niepełnosprawnością intelektualną, które mogą nie mieć jeszcze rozwiniętej zdolności do obliczenia siły nacisku czy precyzyjnego manewrowania narzędziami. Udzielanie takich zadań na wczesnym etapie nauki może prowadzić do frustracji i zniechęcenia, ponieważ osoby te mogą czuć się przytłoczone trudnością zadania. Szlifowanie szkła, podobnie jak cięcie, wymaga precyzyjnego opanowania techniki oraz umiejętności radzenia sobie z narzędziami, co nie jest odpowiednie dla początkujących uczestników. Nałożenie cyny na taśmę miedzianą jest kolejnym krokiem, który zakłada wcześniejsze opanowanie gładzenia taśmy, ponieważ tylko wtedy lutowanie będzie skuteczne i bezpieczne. W pracy z podopiecznymi istotne jest, aby nauczać ich krok po kroku, wprowadzając bardziej skomplikowane techniki dopiero po opanowaniu podstaw, co jest zgodne ze standardami terapii zajęciowej i dobrymi praktykami w pracy z osobami z niepełnosprawnościami.
Pytanie 6

Ustawienie szpar powiekowych pod kątem, uszy osadzone blisko, krótki nos z płaskim czubkiem i szerokim grzbietem to cechy zewnętrzne typowe dla jakiego zespołu?

A. Downa
B. Klinefeltera
C. Retta
D. Angelmana
Odpowiedź na pytanie jest prawidłowa, ponieważ opisane cechy zewnętrzne, takie jak skośne ustawienie szpar powiekowych, nisko osadzone uszy, krótki nos z płaską nasadą oraz szeroki grzbiet, są charakterystyczne dla zespołu Downa, znanego również jako trisomia 21. Zespół Downa jest jedną z najczęstszych wad genetycznych, związanych z obecnością dodatkowego chromosomu 21, co prowadzi do różnorodnych cech fizycznych oraz intelektualnych. W praktyce, diagnostyka zespołu Downa polega na obserwacji tych konkretnych cech oraz przeprowadzaniu badań genetycznych, takich jak kariotypowanie, które pozwalają na identyfikację anomalii chromosomalnych. Wiedza na temat cech zewnętrznych zespołu Downa jest istotna w kontekście wczesnej interwencji medycznej oraz wsparcia psychologicznego, co może znacząco wpłynąć na jakość życia osób z tym zespołem. Rozpoznanie i zrozumienie objawów zespołu Downa oraz ich wpływu na rozwój dziecka jest kluczowe w pracy z pacjentami oraz ich rodzinami, a także ma zastosowanie w edukacji i rehabilitacji.
Pytanie 7

Wskaż pasywną formę teatroterapii?

A. Udział w koncercie muzyki symfonicznej
B. Uczestnictwo w dramie oraz psychodramie
C. Obserwowanie przedstawień teatralnych
D. Zabawa w przedstawienie pantomimiczne
Oglądanie spektakli teatralnych stanowi receptywną formę teatroterapii, ponieważ skupia się na odbiorze działań artystycznych, a nie na ich tworzeniu. Uczestnicy mają możliwość obserwacji i przetwarzania emocji oraz doświadczeń przedstawianych na scenie. Ta forma terapii może pomóc w zrozumieniu własnych emocji poprzez identyfikację z postaciami i sytuacjami przedstawionymi w spektaklach. W praktyce teatroterapeutycznej, oglądanie spektakli może być wykorzystywane do rozwijania empatii oraz komunikacji interpersonalnej. Terapia przez sztukę, w której uczestnik ma do czynienia z dziełem artystycznym, pozwala na głębsze refleksje nad własnym życiem oraz relacjami z innymi ludźmi. Warto zauważyć, że badania wykazały, iż oglądanie przedstawień teatralnych może przyczynić się do poprawy zdrowia psychicznego, redukcji stresu oraz zwiększenia poczucia przynależności społecznej.
Pytanie 8

Podopieczna z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi, która niedawno zaczęła być kłótliwa, oddała swoją biżuterię w lombardzie i wzięła kredyt w banku. Śpi zaledwie 2-3 godziny każdej nocy, a w godzinach nocnych przegląda portale społecznościowe, uruchomiła również internetowy biznes "Kobieta sukcesu". Przedstawione zachowania mogą sugerować, że doszło do

A. dysforii
B. manii
C. dystymii
D. paratymii

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zachowania opisanej podopiecznej są charakterystyczne dla manii, która jest jednym z epizodów w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Mania objawia się podwyższonym nastrojem, zwiększoną aktywnością, impulsywnością oraz obniżoną potrzebą snu, co jest doskonale widoczne w przypadku tej pacjentki, która śpi jedynie 2-3 godziny na dobę oraz intensywnie angażuje się w działania takie jak otwieranie nowego biznesu. Zwiększone wydatki, jak oddanie biżuterii pod zastaw oraz zaciągnięcie kredytu, mogą świadczyć o braku rozsądku i myśleniu o wysokim ryzyku, co jest typowe dla fazy manii. W praktyce klinicznej, istotne jest monitorowanie takich objawów, aby wdrożyć odpowiednią interwencję terapeutyczną, która może obejmować farmakoterapię i psychoterapię. Efektywne leczenie manii polega na stabilizacji nastroju i przywróceniu pacjenta do funkcjonowania w codziennym życiu, co może zostać osiągnięte m.in. poprzez leki stabilizujące nastrój oraz wsparcie psychologiczne.
Pytanie 9

Jakie elementy wchodzą w skład dokumentacji rehabilitacyjno-terapeutycznej uczestnika warsztatów terapii zajęciowej?

A. dziennik zajęć, dane osobowe, sposób transportu uczestnika.
B. indywidualny plan terapii, dane osobowe uczestnika, sposoby kontaktu z opiekunami.
C. wywiad środowiskowy, rejestr zużycia materiałów, plan zajęć.
D. wniosek o przyjęcie, orzeczenie o niepełnosprawności, lista uczestników.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Indywidualny plan terapii, dane osobowe uczestnika oraz formy kontaktu z opiekunami stanowią kluczowe elementy dokumentacji rehabilitacyjno-terapeutycznej. Indywidualny plan terapii jest fundamentalnym narzędziem w pracy z osobami niepełnosprawnymi, ponieważ jest dostosowany do specyficznych potrzeb i celów danego uczestnika. W ramach tego dokumentu określa się cele terapeutyczne, metody pracy oraz sposób monitorowania postępów. Przykładowo, w przypadku pacjenta z ograniczeniami ruchowymi, plan może zawierać szczegółowe zadania mające na celu poprawę motoryki i samodzielności. Dane osobowe uczestnika są niezbędne do prawidłowej identyfikacji i zapewnienia odpowiedniej opieki, a formy kontaktu z opiekunami są niezbędne, aby zapewnić ciągłość terapii i wsparcie w domu. W praktyce, zgodnie z wytycznymi Ministerstwa Zdrowia oraz organizacji zajmujących się rehabilitacją, dokumentacja powinna być regularnie aktualizowana, aby odzwierciedlała zmiany w stanie uczestnika oraz jego postępy.
Pytanie 10

Po śmierci męża Pani Teresa stała się bardziej zamknięta w sobie, spędza czas w samotności i unika nawiązywania relacji z innymi. Taki opis sugeruje deprywację potrzeb

A. transcendencji
B. afiliacji
C. poznawczych
D. fizjologicznych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź wskazująca na deprywację potrzeby afiliacji jest poprawna, ponieważ opis zachowania Pani Teresy po śmierci męża wskazuje na brak interakcji społecznych i izolację. Potrzeby afiliacji, zgodnie z teorią Maslowa, odnoszą się do potrzeby przynależności, akceptacji oraz miłości. Po stracie bliskiej osoby, wiele osób może odczuwać silne emocje, które prowadzą do wycofania się z kontaktów towarzyskich, co jest naturalną reakcją na żal. W praktyce, w obszarze psychologii i wsparcia psychicznego, istotne jest, aby zrozumieć, że izolacja może prowadzić do dalszego pogłębiania się problemów emocjonalnych, takich jak depresja. Specjaliści rekomendują różne formy wsparcia, takie jak grupy wsparcia czy terapia, które mogą pomóc osobom w podobnej sytuacji nawiązać ponownie relacje społeczne. Dobrą praktyką jest także zachęcanie osób dotkniętych stratą do otwartości na nowe znajomości, co może bardzo korzystnie wpłynąć na ich proces żałoby oraz odbudowę życia społecznego.
Pytanie 11

Terapeuta zajęciowy, organizując serię warsztatów o zdrowym stylu życia, na początku każdego spotkania krótko podsumowuje treść wcześniejszych zajęć i sprawdza, czy uczestnicy zapamiętali kluczowe zagadnienia. W tej sytuacji terapeuta kieruje się zasadą

A. praktyczności
B. systematyczności
C. ilustracyjności
D. łatwości zrozumienia

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'systematyczności' jest prawidłowa, ponieważ terapeuta zajęciowy, przypominając treści z poprzednich zajęć, działa w sposób zorganizowany i konsekwentny. Systematyczność w edukacji i terapii polega na regularnym przeglądaniu i utrwalaniu materiału, co sprzyja lepszemu przyswajaniu wiedzy i umiejętności przez uczestników. Przykładem zastosowania tej zasady może być wprowadzenie krótkich quizów lub sesji refleksyjnych na początku każdego spotkania, które pozwalają uczestnikom na przypomnienie sobie kluczowych zagadnień i ugruntowanie nabytej wiedzy. Dobrą praktyką w terapii zajęciowej jest także planowanie zajęć w taki sposób, aby każdy nowy temat był połączony z wcześniej omówionymi kwestiami, co tworzy spójną całość i ułatwia uczestnikom zrozumienie związku między poszczególnymi zagadnieniami. Systematyczność wspiera rozwój umiejętności krytycznego myślenia oraz odpowiedzialności za własny proces uczenia się, co jest niezwykle istotne w kontekście zdrowego trybu życia.
Pytanie 12

Przedstawione symptomy sugerują wystąpienie zespołu

Zaburzenia pamięci krótkotrwałej, konfabulacje, trudności w ustaleniu sekwencji zdarzeń, upośledzenie myślenia abstrakcyjnego, zaburzenia czucia oraz kontroli ruchów.

A. Downa
B. Tourette´a
C. Aspergera
D. Korsakowa

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zespół Korsakowa, będący wynikiem niedoboru witaminy B1 (tiaminy), charakteryzuje się objawami, takimi jak zaburzenia pamięci bieżącej, konfabulacje oraz trudności w ustalaniu chronologii wydarzeń. Osoby doświadczające tego zespołu mają problem z zapamiętywaniem nowych informacji oraz przywoływaniem wspomnień z przeszłości, co powoduje, że często zastępują luki w pamięci zmyślonymi opowieściami, czyli konfabulacjami. Upośledzenie myślenia abstrakcyjnego jest również istotnym objawem, co prowadzi do trudności w analizie sytuacji oraz podejmowaniu decyzji. Zaburzenia czucia i kontroli ruchów mogą być wynikiem uszkodzenia układu nerwowego, co jest typowe dla pacjentów z tym zespołem. W kontekście praktycznym, zespół Korsakowa najczęściej występuje u osób nadużywających alkoholu, co podkreśla znaczenie profilaktyki i wczesnej interwencji w przypadku uzależnienia. Właściwe leczenie, w tym suplementacja tiaminy oraz terapia behawioralna, ma kluczowe znaczenie dla poprawy jakości życia pacjentów.
Pytanie 13

Pacjent przebywający na oddziale psychiatrycznym jest przekonany, że inni wpływają na niego za pomocą Internetu. U niego występują zaburzenia

A. spostrzegania
B. pamięci
C. uwagi
D. myślenia

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Pacjent, który jest przekonany, że inni oddziałują na niego za pomocą Internetu, wykazuje zaburzenia myślenia, które są kluczowym elementem w diagnostyce zaburzeń psychicznych. W przypadku tego pacjenta można zauważyć objawy, które mieszczą się w zakresie myślenia paranoidalnego, charakterystycznego dla niektórych schorzeń psychicznych, takich jak schizofrenia. Myślenie to jest zniekształcone, co prowadzi do fałszywych przekonań o prześladowaniach lub manipulacji przez inne osoby. W praktyce klinicznej, rozpoznanie zaburzeń myślenia jest istotne, ponieważ na ich podstawie można opracować odpowiedni plan terapeutyczny. W terapii pacjentów z tego typu zaburzeniami stosuje się różne metody, takie jak terapia poznawczo-behawioralna, która pomaga w identyfikacji i modyfikacji negatywnych wzorców myślenia. Zrozumienie i adresowanie tych zaburzeń jest kluczowe dla poprawy jakości życia pacjentów oraz ich funkcjonowania w społeczeństwie.
Pytanie 14

Jakie narzędzie ułatwiające korzystanie z komputera powinien zasugerować terapeuta osobie z tetraplegią po urazie kręgosłupa szyjnego?

A. Klawiaturę z dużymi, czarno-białymi przyciskami
B. Aplikację do tworzenia piktogramów i łatwych w odbiorze tekstów
C. Urządzenie do obsługi komputera z wykorzystaniem ruchu gałek ocznych
D. Oprogramowanie typu syntezator mowy, przekształcające tekst na dźwięk

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Urządzenie do obsługi komputera z pomocą ruchu gałek ocznych jest idealnym rozwiązaniem dla osób z tetraplegią, które mają ograniczoną sprawność ruchową, zwłaszcza w przypadku uszkodzenia odcinka szyjnego kręgosłupa. Tego typu technologie umożliwiają użytkownikowi kontrolę komputera jedynie za pomocą mrugnięć lub ruchów gałek ocznych, co jest kluczowe w sytuacji, gdy tradycyjne metody, takie jak klawiatura czy myszka, są niemożliwe do zastosowania. Przykładem takiego urządzenia może być system Eye-Tracking, który nie tylko pozwala na nawigację po interfejsie, ale także umożliwia pisanie i komunikację w czasie rzeczywistym. W praktyce, osoby korzystające z technologii śledzenia ruchu oczu mogą łatwo przeglądać internet, uczestniczyć w wideokonferencjach czy korzystać z mediów społecznościowych, co znacząco poprawia jakość ich życia oraz umożliwia zachowanie kontaktu z otoczeniem. Ponadto, standardy takie jak WCAG (Web Content Accessibility Guidelines) podkreślają znaczenie dostosowywania aplikacji i stron internetowych do potrzeb osób z niepełnosprawnościami, co czyni rozwiązania oparte na śledzeniu wzroku nie tylko funkcjonalnymi, ale również zgodnymi z aktualnymi normami dostępu.
Pytanie 15

Propozycja uczestnictwa w treningach umiejętności praktycznych, które rozwijają kompetencje oraz umiejętności społeczne, powinna dotyczyć w szczególności osób z chorobą

A. psychiczną
B. onkologiczną
C. kardiologiczną
D. immunologiczną

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Udział w treningach umiejętności praktycznych jest szczególnie istotny w przypadku osób z zaburzeniami psychicznymi. Tego typu treningi pomagają w rozwijaniu kompetencji interpersonalnych, co jest kluczowe dla poprawy funkcjonowania społecznego oraz codziennego życia podopiecznych. Osoby z problemami psychicznymi, takimi jak depresja, lęki czy schizofrenia, często borykają się z trudnościami w nawiązywaniu i utrzymywaniu relacji społecznych. Treningi te mogą obejmować różnorodne aspekty, takie jak umiejętności komunikacyjne, rozwiązywanie konfliktów, asertywność oraz współpracę w grupie. Przykładowo, w programach terapeutycznych stosuje się techniki takie jak role-play, które pozwalają uczestnikom na praktyczne ćwiczenie zachowań w kontrolowanym środowisku. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz standardami terapii zajęciowej, takie podejście ma na celu nie tylko poprawę umiejętności praktycznych, ale także zwiększenie samooceny i poczucia własnej wartości uczestników, co jest niezbędne dla ich dalszego rozwoju.
Pytanie 16

W kontekście zajęć terapeutycznych, w kluczowej części realizacji powinno się uwzględnić

A. opis środków ochrony indywidualnej wymaganych w trakcie zajęć
B. komentarze zachęcające uczestników do wzięcia udziału w kolejnych zajęciach
C. listę osób biorących udział w zajęciach z określeniem rodzaju ich niepełnosprawności
D. dokładne instrukcje dotyczące obsługi urządzeń używanych podczas zajęć

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Szczegółowe wskazówki do obsługi sprzętu wykorzystywanego w trakcie zajęć są kluczowym elementem w terapii zajęciowej, ponieważ zapewniają bezpieczeństwo i efektywność działań. Uczestnicy, niezależnie od stopnia sprawności, muszą być dobrze poinformowani o sposobach korzystania z różnych narzędzi, co minimalizuje ryzyko kontuzji i zwiększa komfort pracy. W praktyce, przykłady zastosowania mogą obejmować instrukcje dotyczące obsługi sprzętu artystycznego, urządzeń rehabilitacyjnych czy też narzędzi do rękodzieła. Zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się terapią zajęciową, każdy terapeuta powinien posiadać umiejętność przekazywania jasnych i zrozumiałych instrukcji, a także powinien monitorować zrozumienie tych wskazówek przez uczestników. Przestrzeganie takich standardów nie tylko zwiększa efektywność zajęć, ale także buduje zaufanie i poczucie bezpieczeństwa w grupie. Z tego względu, umieszczenie tych wskazówek w zasadniczej części przebiegu zajęć jest absolutnie niezbędne.
Pytanie 17

Zaleca się uczestnictwo w ćwiczeniach umiejętności praktycznych, które zwiększają kompetencje, w szczególności dla osób z problemami zdrowotnymi

A. dermatologicznymi
B. nowotworowymi
C. psychicznymi
D. kardiologicznymi

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Udział w treningach umiejętności praktycznych podnoszących kompetencje jest szczególnie istotny dla osób z chorobami psychicznymi, ponieważ tego rodzaju interwencje mogą znacząco wpłynąć na ich jakość życia oraz zdolność do funkcjonowania w społeczeństwie. Osoby z problemami zdrowia psychicznego często borykają się z trudnościami w codziennym życiu, a umiejętności praktyczne, takie jak zarządzanie stresem, komunikacja interpersonalna czy umiejętności społeczne, mogą wspierać ich w realizacji codziennych zadań. Przykładem mogą być treningi asertywności, które pomagają osobom z zaburzeniami lękowymi w rozwijaniu pewności siebie oraz zdolności do wyrażania swoich potrzeb. Ponadto, standardy terapeutyczne, takie jak model biopsychospołeczny, podkreślają znaczenie holistycznego podejścia do pacjenta, co obejmuje rozwijanie umiejętności praktycznych jako element terapii. Wprowadzenie takich programów do pracy z podopiecznymi z problemami zdrowia psychicznego przyczynia się do ich lepszego samopoczucia oraz integracji społecznej.
Pytanie 18

Osoba zajmująca się terapią zajęciową, planując multimedialną prezentację na lekcje edukacji zdrowotnej, powinna skorzystać z programu

A. Access
B. Word Pad
C. Action
D. Power Point

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
PowerPoint to jeden z najczęściej wykorzystywanych programów do tworzenia prezentacji multimedialnych, szczególnie w kontekście edukacji zdrowotnej. Jego funkcje umożliwiają tworzenie atrakcyjnych wizualnie slajdów, które mogą zawierać tekst, obrazy, filmy oraz elementy interaktywne. Dzięki intuicyjnemu interfejsowi użytkownika i szerokiemu zakresie szablonów, terapeuta zajęciowy może łatwo dostosować prezentację do specyficznych potrzeb grupy docelowej. Na przykład, przygotowując zajęcia na temat zdrowego stylu życia, można wykorzystać diagramy ilustrujące piramidę żywieniową lub animacje pokazujące skutki niezdrowych nawyków. PowerPoint wspiera również funkcje współpracy, co umożliwia zespołowe tworzenie materiałów edukacyjnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w edukacji. Warto także dodać, że prezentacje multimedialne są skuteczne w angażowaniu uczniów, co zwiększa ich motywację do nauki oraz poprawia przyswajanie wiedzy.
Pytanie 19

Osoba biorąca udział w warsztacie terapii zajęciowej została skierowana przez radę programową do pracowni krawieckiej. Terapeuta powinien rozpocząć współpracę z nią od

A. zapoznania się z regulaminem oraz zasadami bhp obowiązującymi w pracowni
B. nauki obsługi maszyny do szycia oraz overlocka
C. omówienia listy materiałów oraz narzędzi używanych w pracowni
D. nauki podstawowych ściegów ręcznych oraz fastrygowania

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zapoznanie uczestnika warsztatu terapii zajęciowej z regulaminem i zasadami bhp obowiązującymi w pracowni krawieckiej jest kluczowym krokiem przed rozpoczęciem jakiejkolwiek aktywności. Zasady bhp są fundamentalne dla zapewnienia bezpieczeństwa i zdrowia osób pracujących w takich środowiskach. Przykładowo, uczestnik powinien być świadomy zagrożeń związanych z używaniem maszyn do szycia, takich jak ryzyko przecięcia czy oparzenia. Praktyczne wprowadzenie do regulaminu może obejmować omówienie właściwego korzystania z narzędzi, zasad utrzymania porządku oraz zachowania się w sytuacjach awaryjnych. Wiedza ta nie tylko wpływa na bezpieczeństwo, ale również na komfort pracy, co jest istotne w kontekście terapii zajęciowej, gdzie uczestnicy mogą mieć różne stopnie sprawności manualnej. Przestrzeganie zasad bhp jest również zgodne z wytycznymi instytucji zajmujących się bezpieczeństwem pracy, co podkreśla znaczenie tego etapu w procesie terapeutycznym.
Pytanie 20

Praworęczny uczestnik zajęć w pracowni rękodzielniczej ma nałożony gips na palec prawej dłoni. Jaką cechę powinien mieć indywidualny plan terapii, aby w tej sytuacji możliwe było osiągnięcie zaplanowanych celów terapeutycznych?

A. Komunikatywność
B. Elastyczność
C. Terminowość
D. Skuteczność

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Elastyczność w indywidualnym planie terapii jest kluczowym elementem, szczególnie w przypadku uczestników z ograniczeniami, takimi jak opatrunek gipsowy na palcu. Taki plan powinien być dostosowywany do zmieniających się potrzeb pacjenta, a także uwzględniać jego aktualne możliwości i ograniczenia. Przykładem może być dostosowanie ćwiczeń manualnych do funkcji pozostałych palców oraz rąk, co pozwala na kontynuację terapii pomimo kontuzji. Elastyczność w tym kontekście oznacza również gotowość do wprowadzania zmian w celu zwiększenia efektywności terapii. Zgodnie z zasadami terapii zajęciowej, takie podejście sprzyja nie tylko osiąganiu konkretnych celów terapeutycznych, ale też zwiększa motywację pacjenta, co jest kluczowe dla sukcesu terapeutycznego. Warto podkreślić, że elastyczność w planowaniu terapii jest zgodna z najlepszymi praktykami w dziedzinie rehabilitacji, gdzie zawsze należy brać pod uwagę stan pacjenta oraz jego potrzeby.
Pytanie 21

Jaki dokument jest tworzony w warsztatach terapii zajęciowej dla każdego uczestnika?

A. Program rewalidacji
B. Indywidualny program rehabilitacji
C. Indywidualny plan opieki
D. Indywidualny plan działania wspierającego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Indywidualny program rehabilitacji (IPR) jest kluczowym dokumentem opracowywanym w warsztatach terapii zajęciowej, ponieważ jest on dostosowany do potrzeb i możliwości każdego uczestnika. IPR ma na celu wspieranie osób z różnorodnymi dysfunkcjami w osiąganiu ich celów rehabilitacyjnych oraz umożliwienie ich jak najpełniejszego uczestnictwa w życiu społecznym. Program ten obejmuje m.in. ocenę stanu zdrowia, zdefiniowanie celów terapeutycznych oraz zaplanowanie konkretnych działań, które będą podejmowane w trakcie terapii. Przykładowo, dla osoby z ograniczoną sprawnością ruchową IPR może zawierać ćwiczenia wzmacniające, zajęcia manualne oraz terapie zajęciowe, które pomagają w codziennym funkcjonowaniu. W praktyce, IPR jest zgodny z wytycznymi zawartymi w standardach rehabilitacyjnych, które podkreślają znaczenie zindywidualizowanego podejścia oraz współpracy z zespołem terapeutycznym, w tym psychologami, terapeutami zajęciowymi i rehabilitantami, aby zapewnić całościowe wsparcie.
Pytanie 22

Jakie materiały mogą wspierać realizację zajęć z wykorzystaniem metody komunikacji alternatywnej?

A. Aparat fotograficzny
B. Instrumenty muzyczne
C. Piktogramy
D. Książki naukowe

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Piktogramy są istotnym narzędziem w zakresie komunikacji alternatywnej, ponieważ stanowią wizualne reprezentacje pojęć, które ułatwiają zrozumienie i współpracę. Używanie piktogramów w zajęciach edukacyjnych wspiera osoby, które mają trudności z werbalnym wyrażaniem swoich myśli, co jest kluczowe w kontekście edukacji specjalnej. Piktogramy mogą być stosowane do przedstawiania codziennych czynności, emocji czy wcześniejszych doświadczeń, co umożliwia uczniom lepsze zrozumienie i przyswajanie informacji. W praktyce, nauczyciele mogą używać piktogramów podczas prezentacji materiału, aby zwiększyć zaangażowanie uczniów oraz ułatwić im interakcję z otoczeniem. Zgodnie z zasadami komunikacji alternatywnej, piktogramy powinny być jasno zdefiniowane i powszechnie zrozumiałe, co sprzyja ich skuteczności. Ponadto, ich integracja z innymi metodami, takimi jak AAC (Augmentative and Alternative Communication), może znacząco poprawić jakość nauczania oraz umożliwić bardziej zindywidualizowane podejście do potrzeb uczniów. Warto zauważyć, że piktogramy są szeroko stosowane w różnych środowiskach edukacyjnych i terapeutycznych, co potwierdza ich użyteczność i efektywność w praktyce.
Pytanie 23

Terapeuta zajęciowy zastosował zmysł węchu oraz zapach olejku eterycznego z lawendy, aby uspokoić uczestników po intensywnym wysiłku fizycznym i emocjonalnym w czasie zajęć dramowych. Zaproponował im udział

A. w silwoterapii
B. w aromaterapii
C. w chromoterapii
D. w talasoterapii

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aromaterapia to metoda terapeutyczna, która wykorzystuje naturalne olejki eteryczne w celu poprawy zdrowia fizycznego i psychicznego. W przypadku wykorzystania lawendowego olejku eterycznego, jego działanie relaksacyjne jest dobrze udokumentowane, co czyni go idealnym narzędziem do wyciszenia uczestników po intensywnym wysiłku. Lawenda ma właściwości łagodzące napięcie, redukujące stres oraz wspomagające zasypianie, co jest niezwykle istotne w kontekście terapii zajęciowej. Przykłady zastosowania aromaterapii obejmują sesje, w których uczestnicy są zachęcani do głębokiego oddychania, co pozwala na lepsze wchłanianie aromatów olejków eterycznych. Warto również wspomnieć o standardach praktyki aromaterapeutycznej, które podkreślają znaczenie dobrego jakościowo olejku oraz odpowiednich technik aplikacji, co zapewnia bezpieczeństwo i skuteczność terapii.
Pytanie 24

Terapeuta powinien zachęcać grupę osób z zespołem Downa, przebywających w warsztacie terapii zajęciowej, do zdrowego stylu życia poprzez

A. organizację wyjść do kina
B. organizację aktywnych form spędzania wolnego czasu
C. zapoznawanie się z artykułami na temat chorób cywilizacyjnych
D. przygotowanie cyklu wykładów dotyczących znaczenia witamin w diecie człowieka

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Organizowanie aktywnych form spędzania czasu wolnego jest kluczowym elementem motywowania podopiecznych z zespołem Downa do prowadzenia zdrowego stylu życia. Aktywność fizyczna nie tylko poprawia kondycję fizyczną, ale również wpływa pozytywnie na samopoczucie psychiczne, co jest szczególnie istotne w przypadku osób z niepełnosprawnościami. Przykłady aktywnych form spędzania czasu to zajęcia sportowe, taneczne czy artystyczne, które sprzyjają integracji społecznej oraz rozwijają umiejętności interpersonalne. Warto również wprowadzać elementy rywalizacji w formie gier zespołowych, co może dodatkowo zwiększyć zaangażowanie uczestników. Badania wskazują, że regularna aktywność fizyczna pozytywnie wpływa na rozwój motoryczny i koordynację, co jest istotne w terapii osób z zespołem Downa. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, aktywność fizyczna powinna być dostosowana do możliwości uczestników, co zwiększa jej efektywność i bezpieczeństwo. Dobrym przykładem są również zajęcia prowadzone przez wyspecjalizowanych terapeutów, którzy opracowują programy dostosowane do indywidualnych potrzeb i możliwości podopiecznych.
Pytanie 25

Aby udokumentować proces rehabilitacji pacjenta w szpitalu, terapeuta zajęciowy powinien stworzyć dla chorego

A. skierowanie na terapię zajęciową
B. historie medyczną
C. formularz przebiegu leczenia
D. kartę zajęć

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Karta zajęć jest kluczowym dokumentem w pracy terapeuty zajęciowego, który umożliwia monitorowanie postępów pacjenta oraz planowanie indywidualnych działań terapeutycznych. W przeciwieństwie do innych dokumentów, takich jak historia choroby czy skierowanie na terapię, karta zajęć skupia się na konkretnych aktywnościach, które pacjent wykonuje w trakcie sesji terapeutycznych. Dzięki temu terapeuta może dostosowywać program do potrzeb pacjenta, co jest zgodne z zasadami indywidualizacji terapii. Przykładowo, w przypadku pacjenta z ograniczoną sprawnością ruchową można wprowadzić ćwiczenia manualne, które będą stopniowo zwiększać poziom trudności. Karta zajęć także ułatwia współpracę z innymi członkami zespołu terapeutycznego, ponieważ umożliwia dokumentowanie celów, metod pracy oraz osiąganych wyników. W kontekście dobrych praktyk w rehabilitacji, regularne aktualizowanie karty zajęć jest niezbędne do skutecznego monitorowania postępów oraz modyfikacji terapeutycznych.
Pytanie 26

Aby zagwarantować ergonomiczne warunki pracy w pracowni malarskiej dla osób z ograniczeniami ruchowymi, terapeuta powinien

A. umożliwić łatwy dostęp do materiałów oraz narzędzi malarskich
B. zmniejszyć liczbę narzędzi w pracowni do najniższego możliwego poziomu
C. utrzymać odpowiednią temperaturę w pracowni na poziomie 26°C
D. stworzyć miłą atmosferę wśród uczestników zajęć

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Umożliwienie swobodnego dostępu do materiałów i narzędzi malarskich jest kluczowym elementem zapewnienia ergonomicznych warunków pracy w pracowni malarskiej, zwłaszcza dla uczestników zajęć z niepełnosprawnością ruchową. Ergonomia, jako nauka zajmująca się dostosowaniem pracy do możliwości człowieka, podkreśla znaczenie komfortu oraz łatwości w poruszaniu się. Przykładem zastosowania tych zasad może być zorganizowanie przestrzeni roboczej w taki sposób, aby materiały były łatwo dostępne, np. umieszczając je w odpowiednich miejscach, które nie wymagają nadmiernego wysiłku czy zginania ciała. Ważne jest także, aby narzędzia były dostosowane do potrzeb użytkowników, co może obejmować m.in. stosowanie uchwytów ergonomicznych lub narzędzi o lżejszej konstrukcji. Zapewnienie takiego dostępu sprzyja nie tylko efektywności pracy, ale również zwiększa poczucie niezależności uczestników, co jest niezwykle istotne w terapii rehabilitacyjnej. Dobre praktyki wskazują, że przestrzenie robocze powinny być projektowane z myślą o użytkownikach, co znajduje odzwierciedlenie w standardach dotyczących dostępności i użyteczności przestrzeni dla osób z niepełnosprawnościami.
Pytanie 27

Osoba z nadmiernym napięciem w mięśniach oraz trudnościami w koordynacji ruchowej interesuje się zwierzętami i pragnie się nimi zajmować. Jaką metodę powinien wybrać terapeuta zajęciowy w celu wspierania jego aktywności fizycznej?

A. Hipoterapię
B. Silwoterapię
C. Hilaroterapię
D. Ludoterapię

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Hipoterapia jest metodą terapeutyczną, w której wykorzystuje się konie w celu poprawy stanu zdrowia psychofizycznego pacjentów. W kontekście podopiecznego z nadmiernym napięciem mięśniowym oraz zaburzeniami w zakresie koordynacji ruchowej, hipoterapia stanowi doskonały wybór. Dzięki kontaktowi z koniem, pacjent angażuje się w różnorodne formy aktywności fizycznej, co przyczynia się do redukcji napięcia mięśniowego oraz rozwijania umiejętności motorycznych. Konie poruszają się w sposób dynamiczny, co wymusza na jeźdźcu dostosowanie swojego ciała do ruchów zwierzęcia, co znacząco wpływa na poprawę równowagi, koordynacji oraz propriocepcji. Ponadto, hipoterapia ma również walory psychiczne – kontakt ze zwierzęciem może przynieść ulgę w stresie oraz poprawić samopoczucie emocjonalne pacjenta. W praktyce terapeuci zajęciowi często łączą hipoterapię z innymi formami terapii, co potęguje efekty terapeutyczne i wspiera szerokie spektrum rozwoju podopiecznego. Warto również zaznaczyć, że hipoterapia jest zgodna z zaleceniami medycznymi oraz standardami terapii zajęciowej, co potwierdza jej skuteczność w pracy z osobami z różnymi niepełnosprawnościami.
Pytanie 28

Pacjent po wypadku drogowym, który doprowadził do uszkodzenia rdzenia kręgowego, skarży się na problemy z realizacją aktywności seksualnej. Zgodnie z piramidą potrzeb Maslowa, odczuwa on brak potrzeby

A. fizjologicznej
B. afiliacji
C. miłości
D. samorealizacji

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zgodnie z piramidą potrzeb Maslowa, potrzeby fizjologiczne stanowią fundament wszystkich innych potrzeb w hierarchii. W przypadku osoby, która doznała zerwania rdzenia kręgowego, występują istotne ograniczenia fizyczne, które mogą wpłynąć na zdolność do realizacji aktywności seksualnej. Potrzeba seksualna, jako jedna z podstawowych potrzeb fizjologicznych, jest kluczowa dla zdrowia psychicznego i emocjonalnego. Deprywacja tej potrzeby prowadzi do różnych problemów, takich jak frustracja, poczucie izolacji oraz obniżenie jakości życia. Z perspektywy terapeutycznej ważne jest, aby wspierać pacjentów w adaptacji do nowych okoliczności, co może obejmować edukację na temat alternatywnych form intymności czy technik seksualnych, które są dostosowane do ich sytuacji. Również istotne jest, aby pracować nad komunikacją z partnerem, co może w znacznym stopniu poprawić relacje i zaspokoić ich potrzeby emocjonalne i psychoseksualne.
Pytanie 29

Która z poniższych technik jest używana w terapii zajęciowej do poprawy motoryki małej?

A. Jazda na rowerze
B. Pływanie
C. Szydełkowanie
D. Nordic walking

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Szydełkowanie to jedna z technik, która jest często wykorzystywana w terapii zajęciowej, zwłaszcza gdy celem jest poprawa motoryki małej. W trakcie szydełkowania osoba pracuje nad precyzyjnymi ruchami dłoni i palców, co jest kluczowe dla rozwijania koordynacji i siły w rękach. Poprzez manipulację szydełkiem i nicią, pacjent doskonali umiejętności manualne oraz koncentrację. Szydełkowanie angażuje także umysł, ponieważ wymaga planowania i sekwencjonowania ruchów, co wspiera rozwój funkcji poznawczych. W terapii zajęciowej szydełkowanie jest cenione za swoją dostępność i możliwość dostosowania poziomu trudności do indywidualnych potrzeb pacjenta. Ponadto, praca nad projektem szydełkowym może przynosić satysfakcję z ukończonego dzieła, co wspiera poczucie własnej wartości i motywację do dalszej pracy nad sobą. Dlatego właśnie szydełkowanie jest tak często wybierane jako narzędzie w terapii zajęciowej, oferując wielowymiarowe korzyści dla pacjentów.
Pytanie 30

Osoba uczestnicząca w warsztatach terapii zajęciowej jest osobą z nadwagą, ale nie pragnie brać udziału w porannych zajęciach gimnastycznych ani w innych formach aktywności fizycznej. Jakie zajęcia powinien zasugerować terapeuta, biorąc pod uwagę konieczność poprawy kondycji fizycznej tej osoby?

A. Filmoterapię
B. Biblioterapię
C. Muzykoterapię
D. Choreoterapię

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Choreoterapia to forma terapii zajęciowej, która wykorzystuje ruch i taniec jako narzędzia do poprawy zdrowia fizycznego i psychicznego uczestników. Jest to szczególnie istotne w przypadku osób otyłych, które mogą mieć trudności z tradycyjnymi formami aktywności fizycznej. Uczestnictwo w choreoterapii pozwala na stopniowe wprowadzanie ruchu w bezpiecznej i przyjaznej atmosferze, co może zwiększyć motywację do regularnej aktywności fizycznej. Na przykład, terapeuta może zaproponować ćwiczenia o niskiej intensywności, takie jak taniec w wolnym tempie, które angażują całe ciało, poprawiając elastyczność oraz koordynację. Pozytywne aspekty choreoterapii obejmują również aspekt społeczny, gdyż uczestnicy pracują w grupach, co sprzyja nawiązywaniu relacji i poczuciu przynależności. Standardy w terapii zajęciowej podkreślają znaczenie dostosowywania aktywności do indywidualnych potrzeb uczestników, co czyni choreoterapię idealnym rozwiązaniem dla osób, które są niechętne do intensywnych ćwiczeń ruchowych.
Pytanie 31

Do realizacji terapii wobec pacjenta należy dobrać sztalugę z elektrycznym mechanizmem oraz pędzle wyposażone w uchwyty do trzymania ustami

A. z dysplazją
B. z tetraplegią
C. z metaplazją
D. z hemiparezą

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Sztaluga z mechanizmem elektrycznym oraz pędzle z uchwytami do trzymania ustami są niezbędne w terapii pacjentów z tetraplegią, ponieważ ta grupa osób boryka się z poważnymi ograniczeniami ruchowymi w kończynach górnych i dolnych. Tetraplegia, wynikająca zazwyczaj z urazów rdzenia kręgowego, powoduje całkowitą lub częściową utratę funkcji ruchowych, co znacząco wpływa na zdolności manualne. Zastosowanie sztalugi z elektrycznym mechanizmem umożliwia pacjentowi łatwiejszą kontrolę nad narzędziami artystycznymi, co wspiera proces rehabilitacji poprzez aktywne uczestnictwo w twórczości. Użycie pędzli z uchwytami do trzymania ustami pozwala na dalsze zwiększenie niezależności i możliwości ekspresji artystycznej, co może być nie tylko formą terapii zajęciowej, ale również sposobem na poprawę samopoczucia psychicznego pacjenta. W terapii zajęciowej dąży się do włączenia pacjenta w różnorodne aktywności, które są dostosowane do jego indywidualnych potrzeb i możliwości, co jest zgodne z aktualnymi standardami rehabilitacyjnymi.
Pytanie 32

Jakie instrumenty wchodzą w skład tzw. instrumentarium Orffa?

A. Kołatki, kastaniety, fortepian, dzwonki melodyczne
B. Fortepian, tamburyna, kołatki, grzechotki, trójkąty, dzwonki melodyczne
C. Tamburyna, kołatki, grzechotki, trójkąty, dzwonki melodyczne
D. Skrzypce, pianino, trójkąty

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Instrumentarium Orffa to zestaw instrumentów muzycznych opracowanych przez Carla Orffa, które mają na celu wspieranie muzycznej edukacji dzieci. Obejmuje ono instrumenty perkusyjne, takie jak tamburyna, kołatki, grzechotki, trójkąty oraz dzwonki melodyczne, które są wykorzystywane do rozwijania poczucia rytmu, melodii i harmonii. Dzięki swojej prostocie i dostępności, instrumenty te są idealne dla dzieci, umożliwiając im aktywne uczestnictwo w zajęciach muzycznych. Praktycznym przykładem zastosowania tych instrumentów może być prowadzenie zajęć w przedszkolach, gdzie dzieci mogą uczyć się podstawowych zasad muzyki poprzez zabawę. Instrumenty te wspierają również rozwój koordynacji ruchowej oraz współpracy w grupie, co jest niezwykle wartościowe w edukacji wczesnoszkolnej. Standardy edukacji muzycznej, takie jak te opracowane przez National Association for Music Education, podkreślają znaczenie aktywnego zaangażowania uczniów w procesie nauki, co instrumentarium Orffa doskonale umożliwia.
Pytanie 33

Określ kluczowy cel aktywizacji zawodowej osób z niepełnosprawnościami?

A. Wyrównanie różnic w warunkach życia.
B. Przywrócenie zdolności do uczestnictwa w rynku pracy.
C. Redukcja fizycznych i psychicznych skutków niepełnosprawności.
D. Przywrócenie niezależności w realizacji ról.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Główne zadanie aktywizacji zawodowej osób niepełnosprawnych polega na przywróceniu ich zdolności do aktywności na rynku pracy, co jest kluczowe dla ich integracji społecznej i ekonomicznej. Osoby te często borykają się z różnorodnymi ograniczeniami, które mogą wpływać na ich umiejętności zawodowe. Aktywizacja zawodowa obejmuje działania takie jak doradztwo zawodowe, szkolenia, programy stażowe oraz wsparcie w znalezieniu zatrudnienia. Przykładem może być programy zatrudnienia wspieranego, które oferują pomoc w adaptacji do miejsca pracy oraz modyfikację stanowisk pracy, aby dostosować je do indywidualnych potrzeb pracowników. Zgodnie z zasadami równego traktowania oraz konwencjami międzynarodowymi, takie jak Konwencja ONZ o prawach osób niepełnosprawnych, aktywizacja zawodowa nie tylko podnosi jakość życia osób niepełnosprawnych, ale także przyczynia się do ich pełnego uczestnictwa w życiu społecznym i ekonomicznym. Efektywne wdrażanie takich strategii przyczynia się do zmniejszenia wykluczenia społecznego oraz promowania różnorodności w miejscu pracy.
Pytanie 34

Podaj właściwą sekwencję etapów realizacji procesu terapeutycznego w terapii zajęciowej?

A. Wywiad środowiskowy, diagnoza, realizacja terapii, ocena efektów
B. Planowanie terapii, dobór metod i form, realizacja terapii, ocena efektów
C. Analiza dokumentacji medycznej, ustalenie celów i tematyki zajęć, prowadzenie terapii, monitoring
D. Diagnoza, ustalenie celów, wybór metod, planowanie, prowadzenie terapii, monitoring

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź wskazująca na etapy procesu terapeutycznego w terapii zajęciowej jest prawidłowa, ponieważ podkreśla kluczowe elementy, które są zgodne z aktualnymi standardami praktyki w tym obszarze. Proces terapeutyczny rozpoczyna się od diagnozy, która jest niezbędna do zrozumienia potrzeb klienta oraz obszarów, które wymagają interwencji. Kolejnym krokiem jest określenie celów terapii, co pozwala skupić się na tym, co jest najważniejsze dla pacjenta i jego postępów. Następnie wybór odpowiednich metod terapeutycznych oraz planowanie sesji terapeutycznych zapewnia, że interwencje są dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta. Prowadzenie terapii to moment, w którym teoria jest przekuwana w praktykę, a terapeuta wdraża ustalone metody w pracy z pacjentem. Monitoring postępów jest kluczowy, aby ocenić efekty terapii i w razie potrzeby dostosować plany terapeutyczne. Taki systematyczny i zorganizowany sposób działania jest fundamentem skutecznej terapii zajęciowej, co znajduje potwierdzenie w licznych badaniach oraz wytycznych zawodowych.
Pytanie 35

Podopieczny z zapałem uczestniczy w życiu DPS; wspiera organizację wydarzeń, interesuje się kwestiami mieszkańców DPS oraz problemami osób z niepełnosprawnością i ich codziennym funkcjonowaniem. Aby mógł wykorzystać swoje pasje, terapeuta powinien zaproponować mu udział

A. w redagowaniu gazetki informacyjnej DPS
B. w śpiewaniu na imprezach organizowanych w DPS
C. w prowadzeniu klubu sportowego dla mieszkańców DPS
D. w biblioterapii biernej i aktywnej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Udział podopiecznego w redagowaniu gazetki informacyjnej DPS jest bardzo wartościowym sposobem na wykorzystanie jego zainteresowań oraz zaangażowania w życie społeczności. Praca nad gazetką pozwala na rozwijanie umiejętności pisarskich, organizacyjnych oraz komunikacyjnych, a także daje możliwość wyrażenia swoich myśli i opinii. To zadanie nie tylko angażuje podopiecznego w bieżące sprawy mieszkańców, ale także stwarza platformę do dyskusji na temat problemów osób z niepełnosprawnością. W kontekście dobrych praktyk w pracy z osobami z niepełnosprawnościami, warto zwrócić uwagę na metodę aktywnej partycypacji, która polega na włączeniu podopiecznych w procesy decyzyjne oraz twórcze. Przykłady zastosowania tej metody obejmują organizację warsztatów, gdzie mieszkańcy mogą współtworzyć treści gazetki, co z kolei wpływa na ich poczucie wartości oraz przynależności społecznej. Wspieranie tak aktywnych form uczestnictwa jest kluczowe dla wzmacniania samodzielności oraz integracji społecznej osób z niepełnosprawnościami, co znajduje odzwierciedlenie w standardach pracy z tą grupą, takich jak model Holistic Care.
Pytanie 36

Kiedy zaleca się przeprowadzanie ćwiczeń grafomotorycznych, które mają na celu poprawę zdolności manualnych dłoni?

A. gastrostomia
B. uszkodzenie widzenia peryferyjnego
C. stan po udarze mózgowym
D. depresja

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Stan po udarze mózgowym często prowadzi do osłabienia zdolności manipulacyjnych ręki, co może znacznie utrudniać codzienne funkcjonowanie pacjenta. Ćwiczenia grafomotoryczne, które obejmują różnorodne działania związane z pisaniem, rysowaniem czy manipulowaniem przedmiotami, są kluczowe w procesie rehabilitacji. Takie ćwiczenia pomagają w poprawie koordynacji wzrokowo-ruchowej, co jest niezbędne do odzyskania sprawności manualnej. W terapii często stosuje się różne przybory, takie jak specjalne długopisy, kolorowe pisaki czy nawet materiały o różnej teksturze, aby zachęcić pacjenta do ćwiczeń. Dobre praktyki rehabilitacyjne wskazują na systematyczność i progresywność tych ćwiczeń, co pozwala na stopniowe zwiększanie ich trudności, a tym samym efektywności. Warto również uwzględnić w ćwiczeniach elementy zabawy oraz motywacji, aby pacjent miał większą chęć do aktywności, co jest niezbędne dla osiągnięcia pozytywnych rezultatów w terapii.
Pytanie 37

Po etapie zbierania informacji o pacjencie oraz jego rodzinie w diagnozie terapeutycznej następuje

A. sformułowanie diagnozy
B. faza ewaluacji
C. ich analizowanie
D. etap terapii zajęciowej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'ich analizowanie' jest poprawna, ponieważ na etapie diagnozy terapeutycznej kluczowym zadaniem po zebraniu danych jest ich szczegółowa analiza. Proces ten pozwala terapeucie na zrozumienie potrzeb pacjenta oraz identyfikację potencjalnych problemów, które mogą wymagać interwencji. Analiza danych obejmuje przegląd informacji uzyskanych z wywiadów, obserwacji oraz testów diagnostycznych, co jest zgodne z obowiązującymi standardami w praktyce terapeutycznej. W praktyce terapeutycznej analiza danych prowadzi do formułowania wniosków, które są podstawą do dalszych działań, takich jak opracowanie planu terapeutycznego. Na przykład, w terapii zajęciowej analiza danych dotyczących umiejętności i ograniczeń pacjenta pozwala na dostosowanie programów zajęciowych do indywidualnych potrzeb, co zwiększa efektywność terapii. Warto również dodać, że zgodnie z zasadami evidence-based practice, analiza danych powinna być systematyczna i oparta na dowodach, co przyczynia się do podniesienia jakości świadczonych usług.
Pytanie 38

W planie zajęć terapeutycznych powinny się znaleźć etapy:

A. wstępna, zasadnicza, końcowa
B. wstępna, kluczowa, końcowa
C. początkowa, centralna, końcowa
D. pierwsza, środkowa, końcowa

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'wstępna, zasadnicza, końcowa' jest poprawna, ponieważ odzwierciedla standardowy model struktury zajęć terapeutycznych. Faza wstępna ma na celu wprowadzenie uczestników w temat, ustalenie celów oraz stworzenie bezpiecznej i komfortowej atmosfery, co jest kluczowe dla efektywnej interakcji. Faza zasadnicza to moment, w którym odbywają się główne działania terapeutyczne, takie jak praktykowanie umiejętności czy rozwiązywanie problemów, co wymaga umiejętnego prowadzenia przez terapeutę, aby utrzymać zaangażowanie uczestników. Na końcu, w fazie końcowej, następuje podsumowanie zajęć, refleksja nad osiągniętymi rezultatami oraz przygotowanie do przyszłych działań. Przykładowo, w terapii grupowej, w fazie wstępnej można zaaranżować krótką rundę wprowadzającą, w fazie zasadniczej zrealizować ćwiczenia interakcyjne, a w fazie końcowej przeprowadzić dyskusję, co pomaga w utrwaleniu nabytej wiedzy i umiejętności. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie terapii oraz edukacji dorosłych.
Pytanie 39

W pracowni rękodzielniczej powinny znajdować się między innymi:

A. włóczka, druty, modelina, klej, szydełka
B. tamborki, kanwa, mulina, nici, sznurek
C. kanwa, nożyczki, blejtramy, farby, nici
D. krosno, kordonek, młotki, bejca, mulina

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź, która zawiera tamborki, kanwę, mulinę, nici i sznurek, jest jak najbardziej na miejscu. Te materiały są naprawdę kluczowe w rękodziele, zwłaszcza jeśli chodzi o haftowanie i szycie. Tamborek to świetne narzędzie, bo jak się go dobrze używa, to materiał jest w odpowiednim napięciu, co bardzo pomaga w dokładnym stawianiu ściegów. Kanwa, z kolei, to taka tkanina, która ma regularny splot, co ułatwia pracę i pozwala robić równomierne ściegi. Mulina jest super, bo ma wiele kolorów i po skręceniu świetnie nadaje się do haftu, a jej różnorodność daje możliwość tworzenia ciekawych wzorów. Nici są podstawą szycia i haftowania, ich wybór naprawdę wpływa na jakość i wygląd końcowego wyrobu. A sznurek jest wszechstronny – można go wykorzystać w różnych technikach. Te wszystkie elementy są zgodne z najlepszymi praktykami w rękodziele, gdzie różnorodność narzędzi to klucz do innowacyjnych projektów.
Pytanie 40

Terapeuta zajęciowy, planując działania wspierające pozytywne wzorce i właściwe nawyki ruchowe u pacjenta po udarze mózgu, powinien wziąć pod uwagę wskazówki

A. protetyka
B. psychiatry
C. fizjoterapeuty
D. logopedy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź wskazująca na fizjoterapeutę jako osobę, która powinna być uwzględniona w procesie rehabilitacji pacjenta po udarze mózgu, jest właściwa. Terapeuta zajęciowy, pracując z pacjentami, powinien ściśle współpracować z fizjoterapeutami, którzy mają kluczową wiedzę na temat mechanizmów ruchowych, rehabilitacji funkcji ruchowych oraz sposobów przywracania sprawności ruchowej. Dobre praktyki w rehabilitacji neurologicznej podkreślają znaczenie indywidualizacji programu terapeutycznego, co oznacza, że każda czynność powinna być dostosowana do specyficznych potrzeb i ograniczeń pacjenta. Przykładowo, fizjoterapeuta może doradzić, jakie ćwiczenia będą najbardziej efektywne w poprawie siły mięśniowej oraz koordynacji ruchowej, co jest kluczowe w procesie powrotu do codziennych aktywności. Integracja zaleceń fizjoterapeutycznego umożliwia również monitorowanie postępów, dostosowywanie terapii oraz wprowadzanie nowych technik terapeutycznych, co jest fundamentem skutecznej rehabilitacji po udarze mózgu.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej