Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 13 maja 2025 11:17
Data zakończenia: 13 maja 2025 11:30

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby ustabilizować obraz pozytywowy w procesie czarno-białej obróbki, powinno się użyć wodnego roztworu substancji

A. chlorku rtęciowego i bromku potasowego

B. tiosiarczanu sodowego, wodorosiarczynu sodu oraz chlorku amonowego

C. metolu, siarczynu sodowego, hydrochinonu oraz węglanu sodowego

D. nadmanganianu potasowego

Tiosiarczan sodowy, wodorosiarczyn sodu oraz chlorek amonowy to substancje, które odgrywają kluczową rolę w procesie utrwalania obrazów pozytywowych w obróbce czarno-białej. Tiosiarczan sodowy działa jako środek utrwalający, eliminując niewywołane zasoby halogenków srebra, co zapobiega ich redukcji i blaknięciu obrazu. Wodorosiarczyn sodu pełni rolę reduktora, co pozwala na uzyskanie wyraźniejszego kontrastu i lepszej jakości obrazu. Chlorek amonowy wspomaga proces wytwarzania stabilnych synergistycznych efektów, stabilizując pH roztworu, co jest istotne dla zachowania jakości obrazu. Przykładem zastosowania tych substancji może być proces wywoływania zdjęć w ciemni, gdzie precyzyjne stosowanie odpowiednich chemikaliów pozwala na uzyskanie obrazów o wysokiej jakości oraz długotrwałej trwałości. Zgodność z normami i praktykami branżowymi zapewnia, że proces jest nie tylko skuteczny, ale również bezpieczny dla użytkownika oraz środowiska.

Pytanie 2

Aby uzyskać płynne przejścia pomiędzy kolorami, konieczne jest skorzystanie z narzędzia

A. gradient

B. ołówek

C. stempel

D. aerograf

Gradient to technika, która pozwala na uzyskanie płynnych przejść między kolorami, co jest kluczowym aspektem w wielu dziedzinach sztuki i projektowania graficznego. Użycie gradientu umożliwia tworzenie efektów wizualnych, które mogą nadać głębię i dynamikę projektom, zarówno w grafice rastrowej, jak i wektorowej. Przykładowo, w projektowaniu stron internetowych gradienty są często wykorzystywane w tle lub elementach interfejsu, aby zwiększyć estetykę, a także poprawić użyteczność poprzez lepsze wyróżnienie kluczowych elementów. W programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop czy Illustrator, narzędzie gradientu pozwala na precyzyjne dostosowanie kolorów, ich intensywności oraz kątów przejścia, co daje projektantom pełną kontrolę nad finalnym efektem. Warto również wspomnieć, że dobre praktyki w zastosowaniu gradientów sugerują unikanie przesadnego kontrastu oraz zbyt jaskrawych kolorów, aby nie przytłoczyć odbiorcy. Zastosowanie gradientów w designie to nie tylko estetyka, ale także technika, która może wpłynąć na emocje i wrażenia użytkowników.

Pytanie 3

Aby zredukować niebieską dominację, która często pojawia się podczas robienia zdjęć na wysokości, warto użyć filtru

A. polaryzacyjnego

B. pomarańczowego

C. ND

D. UV

Zastosowanie filtra pomarańczowego w kontekście redukcji niebieskiej dominanty na dużych wysokościach jest mylące. Filtr pomarańczowy wzmacnia ciepłe odcienie i redukuje zimne barwy, jednak jego działanie nie jest wystarczające do skompensowania wpływu promieniowania ultrafioletowego, które na ogół przyczynia się do niebieskiej dominacji w zdjęciach. Ponadto, to podejście może prowadzić do nadmiernego ocieplenia kolorystyki zdjęć, co w efekcie zniekształca rzeczywisty wygląd scenerii, szczególnie w przypadkach, gdy obiektywu nie dotyczy problem niebieskiej dominanty. Filtr ND (neutral density) ma na celu redukcję ilości światła docierającego do matrycy, co jest przydatne w fotografii długoczasowej, ale nie ma wpływu na kolorystykę zdjęcia ani na redukcję niebieskiej dominacji. W kontekście zastosowań fotograficznych na dużych wysokościach, filtr polaryzacyjny również nie jest odpowiedni, gdyż jego główną funkcją jest redukcja odblasków oraz zwiększenie kontrastu nieba, a nie kompensacja promieniowania UV. Użytkownicy powinni być świadomi, że wybór odpowiedniego filtra musi być uzależniony od konkretnych warunków oświetleniowych oraz celu fotografii, aby uniknąć błędów, które mogą prowadzić do nieodpowiednich efektów wizualnych.

Pytanie 4

Jakiego obiektywu powinno się użyć do fotografowania trudnodostępnych i odległych obiektów natury?

A. Długoogniskowego

B. Krótkoogniskowego

C. Standardowego

D. Szerokokątnego

Użycie obiektywu długoogniskowego jest kluczowe przy fotografowaniu trudno dostępnych i odległych obiektów przyrodniczych. Obiektywy te, zazwyczaj o ogniskowej powyżej 70 mm, pozwalają na uzyskanie większego przybliżenia, co umożliwia rejestrowanie detali w obrazach, które w przeciwnym razie mogłyby być niezauważalne. Przykładem zastosowania długoogniskowego obiektywu jest fotografowanie dzikich zwierząt, które często są płochliwe i wymagają zachowania znacznej odległości od fotografa. Dzięki efektowi kompresji perspektywy, który obiektywy te oferują, uzyskuje się również korzystny efekt bokeh, co pozwala na estetyczne uwydatnienie obiektu fotografowanego na tle rozmytym. Dodatkowo warto zauważyć, że obiektywy długoogniskowe są standardem w fotografii sportowej i wydarzeń, gdzie zachowanie dystansu jest równie ważne. Przy wyborze obiektywu długoogniskowego należy też zwrócić uwagę na stabilizację obrazu, co jest szczególnie istotne przy fotografowaniu z ręki w trudnych warunkach oświetleniowych. W kontekście standardów branżowych, sprzęt ten jest często rekomendowany przez profesjonalnych fotografów przyrodniczych, co potwierdza jego skuteczność i uniwersalność w trudnych warunkach fotografowania.

Pytanie 5

Główne dane zawarte w każdym obiektywie to

A. ogniskowa i minimalna przysłona

B. liczba soczewek i stabilizacja obrazu

C. liczba soczewek oraz typ autofokusa

D. stabilizacja obrazu oraz minimalna przysłona

Podstawową informacją umieszczoną na każdym obiektywie fotograficznym jest ogniskowa oraz minimalna przysłona. Ogniskowa obiektywu, wyrażona w milimetrach, określa, jak daleko znajduje się punkt ogniskowy od soczewek obiektywu. Krótsza ogniskowa (np. 18 mm) oznacza szerszy kąt widzenia, idealny do fotografii krajobrazowej, natomiast dłuższa ogniskowa (np. 200 mm) pozwala na uzyskanie wąskiego kąta widzenia, co jest korzystne w fotografii portretowej czy przyrodniczej. Minimalna przysłona, z kolei, wskazuje na najszersze otwarcie przysłony, co wpływa na ilość światła wpadającego do aparatu oraz na głębię ostrości. Dobrze dobrana ogniskowa oraz przysłona są kluczowe w procesie tworzenia zdjęć o pożądanej estetyce. Standardy branżowe podkreślają znaczenie tych parametrów przy wyborze obiektywu, a ich zrozumienie jest podstawą umiejętności fotograficznych, które można rozwijać na przykład podczas warsztatów fotograficznych.

Pytanie 6

Ile bitów głębi ma obraz w systemie RGB, który dysponuje 16,7 milionami kolorów?

A. 16 bit/piksel

B. 8 bit/piksel

C. 24 bit/piksel

D. 32 bit/piksel

Wybór niewłaściwej głębi bitowej wskazuje na nieporozumienie dotyczące sposobu reprezentacji kolorów w systemach RGB. Na przykład, stwierdzenie, że obraz ma 16 bitów na piksel, jest błędne, ponieważ oznaczałoby to, że każdy z kolorów RGB zostałby zakodowany za pomocą 5 bitów dla czerwonego, 6 bitów dla zielonego i 5 bitów dla niebieskiego, co w sumie daje 16 bitów (5+6+5). Taki system obsługuje jedynie 65,536 kolorów (2^16), co jest znacznie mniej niż 16,7 miliona dostępnych w standardzie 24-bitowym. Z kolei odpowiedź 32 bit/piksel sugeruje, że obraz mógłby mieć kanał alfa, co jest używane do reprezentacji przezroczystości, ale w kontekście samego RGB, nie jest to poprawne. Ponadto, wybór 8 bitów na piksel sugeruje, że obraz ma jedynie 256 kolorów (2^8), co jest niewystarczające dla większości nowoczesnych zastosowań graficznych i jest stosowane głównie w starszych systemach lub w formatach monochromatycznych. Zrozumienie głębi bitowej jest kluczowe dla jakości obrazu oraz efektywności jego przetwarzania, dlatego ważne jest, by przy wyborze formatu graficznego bazować na standardach, które zapewniają odpowiednią jakość wizualną oraz zgodność z szeroką gamą urządzeń i aplikacji.

Pytanie 7

Funkcję wybielania zębów w programie Adobe Photoshop można zrealizować za pomocą opcji

A. lasso, barwy/nasycenie.

B. kontrast, posteryzacja.

C. lasso, gradient.

D. jasność, mieszanie kanałów.

Wybielanie zębów w programie Adobe Photoshop jest efektywnie realizowane za pomocą narzędzia lasso oraz funkcji barwy/nasycenie. Narzędzie lasso pozwala na precyzyjne zaznaczenie obszaru, który chcemy modyfikować, co jest kluczowe w przypadku zębów, aby uniknąć wpływu na sąsiadujące elementy. Po dokonaniu zaznaczenia, wybranie opcji barwy/nasycenie umożliwia dostosowanie kolorów w wyznaczonym obszarze, szczególnie poprzez zmniejszenie nasycenia odcieni żółtych, co skutkuje naturalnym efektem wybielenia. Przykładowo, używając tego podejścia, możemy uzyskać zadowalające rezultaty w retuszu zdjęć portretowych, gdzie estetyka uśmiechu jest ważnym elementem. Ponadto, stosując tę metodę, warto pamiętać o użyciu maski warstwy, aby mieć możliwość łatwego powrotu do pierwotnych ustawień, co jest częścią dobrych praktyk w obróbce graficznej.

Pytanie 8

Określ temperaturę barwową źródeł światła użytych na planie zdjęciowym, jeżeli fotograf ustawił balans bieli aparatu na światło słoneczne?

A. 3200 K

B. 5500 K

C. 2800 K

D. 2000 K

Odpowiedzi 2800 K, 2000 K i 3200 K to różne temperatury barwowe, które są raczej dla innych źródeł światła, a nie dla słońca. Na przykład, 3200 K to często takie światło studyjne co imituje żarówki, a 2800 K jest jeszcze cieplejsze i stosuje się w lampach o niskiej temperaturze. Jak masz ustawienie balansu bieli na te niższe temperatury, to zdjęcia mogą wyjść zbyt żółte czy pomarańczowe w porównaniu do naturalnego światła, co nie wygląda najlepiej. Z kolei 2000 K to typowe dla świec, co ma bardzo ciepłą barwę, a to jeszcze bardziej psuje sprawę, kiedy chcesz mieć neutralne kolory. Balans bieli poniżej 5500 K w słoneczne dni często prowadzi do błędnych odcieni i potem ciężko się to edytuje w postprodukcji. Fotografowie powinni unikać takich ustawień, jeśli chcą uzyskać bardziej realistyczne kolory.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

Do wykonania fotografii produktowej metodą packshot najlepiej wykorzystać

A. tło gradientowe i jedno źródło światła z przodu

B. namiot bezcieniowy i oświetlenie z minimum trzech źródeł

C. tło typu greenscreen i oświetlenie punktowe

D. tło czarne aksamitne i oświetlenie konturowe

Omawiane podejścia do fotografii produktowej zawierają kilka istotnych błędów, które mogą wpływać na jakość finalnych zdjęć. Użycie tła typu greenscreen i oświetlenia punktowego może być przydatne w niektórych kontekstach, na przykład w filmie, ale w przypadku packshotów prowadzi do wielu problemów. Greenscreen to technika stosowana w postprodukcji, gdzie tło jest usuwane, co nie jest konieczne w fotografii produktowej, gdzie estetyka detalu i koloru jest kluczowa. Oświetlenie punktowe często powoduje powstawanie twardych cieni, co jest niepożądane w packshotach, gdzie należy dążyć do równomiernego oświetlenia. Podobnie, tło gradientowe i jedno źródło światła z przodu to podejście, które nie sprzyja uzyskaniu realistycznego obrazu produktu. Gradientowe tło może wprowadzać zamieszanie, a jedno źródło światła sprawi, że zdjęcie będzie wyglądać płasko i nieatrakcyjnie. Użycie czarnego tła aksamitnego z oświetleniem konturowym również może być mylące, gdyż konturowe oświetlenie kładzie nacisk na kształt, co nie zawsze jest zgodne z celem packshotów, który polega na ukazaniu produktu w jak najkorzystniejszym świetle. Właściwe podejście do fotografii produktowej powinno obejmować techniki zapewniające równomierne oświetlenie oraz neutralne tła, co sprzyja lepszemu odbiorowi wizualnemu i profesjonalizmowi prezentacji produktu.

Pytanie 11

Bracketing ekspozycji to technika polegająca na

A. wykorzystaniu kilku różnych obiektywów do tego samego ujęcia

B. wykonaniu serii zdjęć tego samego kadru z różnymi parametrami ekspozycji

C. stosowaniu filtrów korekcyjnych do zmiany temperatury barwowej

D. naprzemiennym używaniu światła naturalnego i sztucznego

Bracketing ekspozycji to technika, która polega na wykonaniu serii zdjęć tego samego kadru z różnymi ustawieniami ekspozycji. Dzięki temu fotograf ma możliwość uchwycenia idealnego momentu, gdy światło jest odpowiednio zbalansowane, co jest szczególnie przydatne w trudnych warunkach oświetleniowych. Przykładem zastosowania tej techniki może być fotografowanie krajobrazów, gdzie zmienne warunki atmosferyczne mogą wpłynąć na ekspozycję. Warto wiedzieć, że bracketing zdjęć można wykorzystać nie tylko do uzyskania lepszej ekspozycji, ale także do późniejszego łączenia zdjęć w postprodukcji, co jest podstawą techniki HDR (High Dynamic Range). W praktyce, fotograf ustawia aparat na statywie, wykonuje zdjęcia z różnymi czasami naświetlania (np. -1 EV, 0 EV, +1 EV), co pozwala na uchwycenie zarówno cieni, jak i jasnych partii obrazu. Ta metoda ma zastosowanie w wielu dziedzinach fotografii, w tym w fotografii produktowej oraz portretowej, gdzie precyzyjna kontrola nad światłem jest kluczowa.

Pytanie 12

Wskaź przestrzenie kolorów uporządkowane rosnąco pod względem liczby odwzorowanych barw?

A. ProPhoto RGB, Adobe RGB, sRGB

B. Adobe RGB, sRGB, ProPhoto RGB

C. sRGB, ProPhoto RGB, Adobe RGB

D. sRGB, Adobe RGB, ProPhoto RGB

Odpowiedź sRGB, Adobe RGB, ProPhoto RGB jest poprawna, ponieważ te trzy przestrzenie barw różnią się liczbą odwzorowywanych odcieni, a ich układ rośnie. sRGB to standardowa przestrzeń kolorów używana w Internecie i w większości urządzeń wyświetlających, która obejmuje ograniczoną gamę kolorów, co czyni ją najbardziej podstawową z tych trzech. Adobe RGB oferuje szerszą gamę kolorów, co czyni ją bardziej odpowiednią dla profesjonalnych zastosowań w grafice i fotografii, szczególnie tam, gdzie ważne jest odwzorowanie detali w kolorach. ProPhoto RGB, z kolei, ma najszerszą gamę kolorów, zdolną do odwzorowania niezwykle bogatych odcieni, co czyni ją idealną dla profesjonalnych fotografów i artystów, którzy potrzebują pełnej gamy kolorystycznej w swoich projektach. Użycie tych przestrzeni barw w odpowiednich kontekstach zapewnia nie tylko lepszą jakość wizualną, ale także zgodność z profesjonalnymi standardami branżowymi dla edycji i prezentacji obrazów. W praktyce, wybór odpowiedniej przestrzeni barw ma kluczowe znaczenie przy pracy z różnorodnymi mediami oraz przy gwarantowaniu, że kolory będą poprawnie wyświetlane na różnych urządzeniach.

Pytanie 13

Elementem odpowiedzialnym za wertykalne odwracanie obrazu w aparatach cyfrowych jest

A. lustro półprzepuszczalne

B. wizjer

C. matówka

D. pryzmat pentagonalny

Pryzmat pentagonalny jest kluczowym elementem w konstrukcji lustrzanek cyfrowych, ponieważ umożliwia prawidłowe, wertykalne odwrócenie obrazu, co jest niezbędne do uzyskania naturalnego widoku w wizjerze. Dzięki tym pryzmatom, które przekształcają kierunek promieni świetlnych, użytkownik widzi obraz w orientacji, która odpowiada rzeczywistości. W praktyce oznacza to, że gdy fotograf patrzy przez wizjer, widzi scenę tak, jak będzie ona zarejestrowana na zdjęciu. W porównaniu z innymi rozwiązaniami, takimi jak matówka, która służy głównie do ustawiania ostrości, pryzmat pentagonalny jest bardziej zaawansowaną technologią, która jest standardem w lustrzankach cyfrowych. Standardy fotograficzne wskazują na pryzmat jako najlepszy sposób na zapewnienie wysokiej jakości obrazu i komfortu użytkowania, co czyni go niezbędnym elementem w każdej profesjonalnej i amatorskiej lustrzance. Dzięki zastosowaniu pryzmatów, użytkownicy mogą również redukować problemy z perspektywą i zniekształceniami, co jest kluczowe podczas fotografowania. Warto również zauważyć, że nowoczesne osiągnięcia w technologii pryzmatów przyczyniają się do poprawy jasności i kontrastu obrazu, co znacznie wpływa na jakość finalnych ujęć.

Pytanie 14

Wskaż znak, który symbolizuje tryb automatycznego ustawiania czasu ekspozycji w odniesieniu do określonej wartości przysłony?

A. Av

B. Tv

C. S

D. M

Odpowiedź 'Av' oznacza tryb automatycznego doboru wartości przysłony w aparatach fotograficznych, co pozwala użytkownikowi na pełną kontrolę nad głębią ostrości. W tym trybie fotograf wybiera pożądaną wartość przysłony (f-stop), a aparat automatycznie dostosowuje czas naświetlania, aby uzyskać poprawną ekspozycję. Przykładem zastosowania trybu Av jest sytuacja, kiedy fotograf chce uzyskać efekt rozmycia tła, wybierając niską wartość f (np. f/2.8), co pozwoli na uzyskanie małej głębi ostrości oraz uwypuklenie głównego obiektu na tle. Tryb ten jest szczególnie popularny w fotografii portretowej oraz przy zdjęciach w warunkach słabego oświetlenia, kiedy kontrola nad przysłoną jest kluczowa dla uzyskania estetycznych efektów. Warto także zaznaczyć, że tryb Av wspiera praktyki związane z ustawieniem i zachowaniem odpowiednich parametrów w fotografii, co sprzyja uzyskaniu wysokiej jakości obrazów oraz stawia fotografa w roli aktywnego twórcy, a nie tylko obserwatora. Daje to możliwość rozwijania umiejętności oraz eksperymentowania z efektami wizualnymi.

Pytanie 15

W programie Adobe Photoshop można skorygować błędy perspektywy wynikające z nachylenia aparatu przy użyciu filtra

A. odkrywanie krawędzi

B. rozmycie w kierunku radialnym

C. eliminacja szumu

D. korekcja obiektywu

Korekcja obiektywu w Photoshopie to naprawdę przydatne narzędzie. Umożliwia nam pozbycie się tych wszystkich dziwnych zniekształceń, które mogą się pojawić, zwłaszcza przy użyciu szerokokątnych obiektywów. Niekiedy obiekty przy krawędziach kadru wyglądają na zniekształcone lub nawet spłaszczone. Dzięki filtrze korekcji obiektywu możemy poprawić te geometryczne proporcje obrazu, co sprawia, że zdjęcia wyglądają znacznie bardziej naturalnie. Weźmy na przykład zdjęcia budynków – korekcja obiektywu pozwala na prostowanie linii pionowych i poziomych. To jest istotne, bo gdy robimy zdjęcia architektury, musimy dbać o realistyczną perspektywę. W praktyce często wykorzystuje się również różne techniki jak warstwowanie i maskowanie, żeby móc dokładnie kontrolować efekt końcowy. Moim zdaniem, warto również zwracać uwagę na to, żeby zdjęcie przed i po korekcji porównać, żeby mieć pewność, że wszystkie zniekształcenia zostały usunięte i obraz nadal wygląda autentycznie.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

Kiedy wykonujemy fotografie w pomieszczeniach, w jakim celu stosuje się odbicie światła od sufitu za pomocą lampy błyskowej?

A. w celu modyfikacji temperatury barwowej dostępnych źródeł światła.

B. żeby zwiększyć kontrast oświetlenia fotografowanej sceny.

C. aby wyrównać kontrast oświetlenia naturalnego.

D. by przyciemnić cienie w obiektach znajdujących się we wnętrzu.

Odbijanie światła lampy błyskowej od sufitu to technika, która ma na celu wyrównanie kontrastu oświetlenia zastanego, co jest szczególnie istotne w fotografii wnętrz. W praktyce, gdy wykonujemy zdjęcia w pomieszczeniach, często spotykamy się z nierównomiernym oświetleniem, gdzie niektóre obszary są zbyt jasne, a inne zbyt ciemne. Odbicie światła od sufitu pomaga zmiękczyć i rozproszyć światło, co przyczynia się do bardziej naturalnego i harmonijnego wyglądu zdjęcia. Ta technika jest szczególnie cenna, gdy fotografujemy w pomieszczeniach z dużymi oknami, gdzie światło zewnętrzne może tworzyć mocne kontrasty. Dobrą praktyką jest stosowanie jasnych, matowych sufitów, które lepiej odbijają światło, w przeciwieństwie do sufitów ciemnych, które mogą pochłaniać światło. W rezultacie, zdjęcia z taką techniką oświetleniową mają bardziej jednolity wygląd, co jest pożądane w profesjonalnej fotografii wnętrz. Warto również pamiętać, że użycie lampy błyskowej w ten sposób pozwala na uzyskanie lepszej jakości kolorów, ponieważ naturalne światło i sztuczne oświetlenie są lepiej zharmonizowane.

Pytanie 18

Obraz utajony tworzy się w trakcie

A. utrwalania

B. wywoływania

C. naświetlania

D. zadymiania

Obraz utajony, zwany też obrazem niewidocznym, powstaje w procesie naświetlania materiału światłoczułego, takiego jak film fotograficzny lub płyta fotograficzna. W momencie naświetlania, na powierzchni materiału zachodzą reakcje chemiczne, które zmieniają stan substancji światłoczułej. Mimo że obraz nie jest jeszcze widoczny, to jego informacje są już w nim zawarte. Naświetlanie jest kluczowym etapem w fotografii, gdyż to właśnie na tym etapie rejestrujemy światło padające na obiekt, który chcemy uchwycić. Po naświetleniu, aby uzyskać widoczny obraz, konieczne jest dalsze przetwarzanie, jak wywoływanie i utrwalanie. Dobre praktyki w fotografii analogowej zalecają używanie materiałów światłoczułych odpowiednich do warunków oświetleniowych oraz precyzyjne kontrolowanie czasu naświetlania. Zrozumienie tego procesu jest fundamentalne dla profesjonalnych fotografów, inżynierów dźwięku oraz specjalistów zajmujących się obrazowaniem, gdyż pozwala na tworzenie wysokiej jakości zdjęć oraz materiałów filmowych.

Pytanie 19

Jakiego modyfikatora światła nie będzie potrzeba do robienia zdjęć w studio przy użyciu oświetlenia rozproszonego?

A. Blenda

B. Softbox

C. Parasolka

D. Strumienica

Strumienica to modyfikator światła, który ma na celu skoncentrowanie i skierowanie promieni świetlnych w określonym kierunku. Przy oświetleniu rozproszonym, które charakteryzuje się miękkim i równomiernym oświetleniem, zastosowanie strumienicy jest zbędne, ponieważ jej funkcja polega na tworzeniu wyraźnych cieni i podkreślaniu detali, co kłóci się z ideą oświetlenia rozproszonego. W studiu fotograficznym, aby uzyskać efekt rozproszonego światła, zwykle wykorzystuje się softboxy, blendy lub parasolki. Softboxy są niezwykle popularne w fotografii portretowej, ponieważ rozpraszają światło w sposób, który pozwala na uzyskanie naturalnych tonów skóry. Parasolka również jest skutecznym narzędziem do rozpraszania światła, ale jej konstrukcja pozwala na szybką zmianę kierunku światła. Przykładem może być sesja zdjęciowa, gdzie użycie softboxu w kombinacji z blendą pomaga w uzyskaniu równomiernego oświetlenia twarzy modela, eliminując niepożądane cienie. Dobrą praktyką jest umiejętne łączenie różnych modyfikatorów, aby osiągnąć pożądany efekt, a w przypadku oświetlenia rozproszonego strumienica nie jest potrzebna.

Pytanie 20

Przy wykonywaniu zdjęć pod słońce najczęstszym problemem jest

A. zwiększenie głębi ostrości

B. podwyższenie temperatury barwowej

C. powstanie flary i zmniejszenie kontrastu

D. zwiększenie nasycenia kolorów

Przy wykonywaniu zdjęć pod słońce, powstawanie flary i zmniejszenie kontrastu jest rzeczywiście najczęściej występującym problemem. Flara powstaje, gdy silne światło słoneczne pada na obiektyw aparatu, co prowadzi do niepożądanych efektów świetlnych, mogących zakłócać ostrość i klarowność zdjęcia. To zjawisko jest szczególnie widoczne w przypadku zdjęć robionych w trudnych warunkach oświetleniowych, gdzie kontrast pomiędzy jasnymi i ciemnymi obszarami jest znaczny. Aby zminimalizować ten efekt, warto korzystać z osłon przeciwsłonecznych lub fotografować pod kątem, który ogranicza bezpośrednie padające światło na obiektyw. Dobrze również eksperymentować z ustawieniami aparatu, takimi jak zmniejszenie przysłony, co może pomóc w uzyskaniu lepszego kontrastu. Zastosowanie filtrów polaryzacyjnych również sprawdzi się w eliminowaniu flar i poprawie kolorów. Wiedza o tych technikach pomoże w uzyskaniu lepszych efektów w fotografii plenerowej.

Pytanie 21

Określ minimalną ilość ujęć tego samego obiektu, koniecznych do wykonania fotografii w technice High Dynamic Range.

A. 2÷3 ujęć

B. 4÷5 ujęć

C. 5÷6 ujęć

D. 0÷2 ujęć

Odpowiedź 2÷3 ujęć jest poprawna, ponieważ technika High Dynamic Range (HDR) polega na połączeniu kilku zdjęć tego samego obiektu, wykonanych przy różnych ustawieniach ekspozycji. W praktyce oznacza to, że potrzeba minimum dwóch do trzech ujęć, aby uzyskać pełen zakres tonalny od najciemniejszych do najjaśniejszych partii obrazu. Przyjmuje się, że jedno zdjęcie wykonane z prawidłowym naświetleniem uchwyci jedynie szczegóły w średnich tonach, podczas gdy inne zdjęcia o różnych czasach naświetlania pozwalają na uchwycenie detali w cieniach i światłach. Na przykład, jedno zdjęcie może być poprawnie naświetlone dla jasnych fragmentów sceny, drugie dla ciemnych, a trzecie może być prześwietlone, aby zarejestrować detale w najjaśniejszych partiach. W praktyce wykorzystanie HDR ma na celu stworzenie zdjęcia o znacznie szerszym zakresie dynamiki, co jest szczególnie przydatne w fotografii krajobrazowej, architektonicznej oraz w sytuacjach z trudnym oświetleniem. Dobre praktyki w HDR obejmują użycie statywu dla zapewnienia stabilności oraz użycie programów graficznych do łączenia zdjęć, co pozwala na uzyskanie najlepszego możliwego efektu końcowego.

Pytanie 22

Jakie urządzenie jest wykorzystywane do konwersji obrazów analogowych na cyfrowe?

A. drukarka

B. skaner

C. nagrywarka

D. kserokopiarka

Skaner to urządzenie, które służy do przetwarzania obrazów analogowych na postać cyfrową. Działa poprzez skanowanie powierzchni dokumentu lub obrazu, rejestrując zawarte na nim dane wizualne i konwertując je na format cyfrowy. W praktyce, skanery są wykorzystywane w biurach, archiwach oraz w domach do cyfryzacji dokumentów, co znacząco ułatwia ich przechowywanie oraz udostępnianie. W standardzie ISO 19005, definiującym wymagania dla archiwizacji dokumentów elektronicznych, podkreślono znaczenie skanowania wysokiej jakości, co zapewnia trwałość i dostępność dokumentów w przyszłości. Skanery różnią się między sobą między innymi rozdzielczością, co wpływa na jakość skanowanych obrazów. Użycie skanera w procesie digitalizacji zdjęć, plików papierowych czy rysunków technicznych jest kluczowe w dzisiejszym świecie, w którym dominują dane cyfrowe.

Pytanie 23

Zjawisko dyfrakcji wpływające na pogorszenie jakości zdjęcia pojawia się przy

A. bardzo małych otworach przysłony (f/22 i mniejszych)

B. długich czasach naświetlania (powyżej 1 s)

C. wysokich wartościach czułości ISO (powyżej 3200)

D. bardzo dużych otworach przysłony (f/1.4 i większych)

Na pierwszy rzut oka można by pomyśleć, że duże otwory przysłony, takie jak f/1.4, mogą powodować problemy z jakością obrazu, ale w rzeczywistości to nieprawda. Duże otwory przysłony skutkują mniejszą głębią ostrości, co może być pożądane w portretach, gdzie tło powinno być rozmyte. To, co może wpływać na jakość, to aberracje optyczne, a nie dyfrakcja. Czas naświetlania, nawet bardzo długi, nie wpływa na dyfrakcję, lecz na możliwość uzyskania ruchu w kadrze lub szumy. Wysokie wartości ISO, powyżej 3200, zazwyczaj prowadzą do pojawienia się szumów, ale nie mają związku z zjawiskiem dyfrakcji. Często błędnie przyjmuje się, że wszystkie te czynniki wpływają na ostrość zdjęcia w ten sam sposób, co dyfrakcja, podczas gdy w rzeczywistości każda z tych koncepcji ma swoje unikalne podłoże fizyczne i praktyczne zastosowanie. W fotografii kluczowe jest zrozumienie, jak różne ustawienia aparatu wpływają na wynik końcowy, aby świadomie dobierać odpowiednie parametry do pożądanych efektów, a nie stosować ogólne zasady, które mogą wprowadzać w błąd.

Pytanie 24

Technika focus stacking w fotografii cyfrowej służy do

A. uzyskania efektu rozmytego ruchu na zdjęciu

B. zwiększenia głębi ostrości przez połączenie wielu zdjęć

C. redukcji szumów przy wysokich wartościach ISO

D. tworzenia zdjęć panoramicznych o wysokiej rozdzielczości

Technika focus stacking, czyli łączenie wielu zdjęć o różnej ostrości, ma na celu uzyskanie większej głębi ostrości w finalnym obrazie. W praktyce polega to na wykonaniu serii zdjęć, w których obiekty w różnych odległościach od aparatu są ustawione w ostrości. Po zrobieniu fotografii, specjalistyczne oprogramowanie takie jak Adobe Photoshop czy Helicon Focus łączy te obrazy, wybierając najostrzejsze fragmenty z każdego z nich i tworząc jeden, wyraźny obraz. To rozwiązanie jest niezwykle przydatne w takich dziedzinach jak fotografia produktowa, krajobrazowa, czy makrofotografia, gdzie detale są kluczowe. Dzięki tej technice można uzyskać zdjęcia o imponującej głębi ostrości, które byłyby niemożliwe do osiągnięcia w jednym ujęciu z użyciem tradycyjnych ustawień aparatu. Na przykład, w fotografii makro, gdzie odległości są bardzo małe, focus stacking pozwala na uchwycenie detali struktury obiektu, co znacznie poprawia jakość końcowego obrazu.

Pytanie 25

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop służy do wygładzania skóry?

A. stempel

B. gumka

C. separacja częstotliwości

D. inteligentne wyostrzanie

Separacja częstotliwości jest techniką wykorzystywaną w Adobe Photoshop, która pozwala na oddzielne manipulowanie różnymi częstotliwościami obrazu, co jest szczególnie przydatne w procesie wygładzania skóry. Ta metoda pozwala na zachowanie szczegółów, takich jak tekstura skóry, podczas eliminowania niedoskonałości, takich jak zmarszczki czy plamy. Proces ten polega na podziale obrazu na warstwy wysokiej i niskiej częstotliwości, co umożliwia precyzyjne poprawienie aspektów wizualnych bez utraty jakości. Na przykład, można skupić się na wygładzeniu niskich częstotliwości, by usunąć zmarszczki, a następnie na wysokich częstotliwościach, by zachować naturalną teksturę skóry. Stosowanie separacji częstotliwości jest zgodne z najlepszymi praktykami w retuszu zdjęć w branży fotograficznej i graficznej, co czyni tę metodę standardem w profesjonalnej obróbce obrazu.

Pytanie 26

Prawidłowa kolejność etapów w procesie obróbki chemicznej czarno-białego materiału negatywowego to

A. wywoływanie, przerywanie, utrwalanie, płukanie

B. wywoływanie, utrwalanie, przerywanie, płukanie

C. utrwalanie, wywoływanie, przerywanie, płukanie

D. przerywanie, wywoływanie, utrwalanie, płukanie

Proces obróbki chemicznej czarno-białego materiału negatywowego składa się z określonych etapów, które mają na celu uzyskanie wysokiej jakości obrazu. Prawidłowa kolejność to wywoływanie, przerywanie, utrwalanie i płukanie. Wywoływanie to pierwszy krok, w którym naświetlony materiał jest poddawany działaniu wywoływacza, co prowadzi do ujawnienia obrazu. Następnie następuje przerywanie, które ma na celu zatrzymanie reakcji chemicznych poprzez użycie odpowiedniego roztworu przerywającego, co zapobiega dalszemu rozwojowi obrazu. Kolejnym krokiem jest utrwalanie, które stabilizuje obraz, aby nie uległ on zniszczeniu pod wpływem światła. Ostatnim etapem jest płukanie, które usuwa nadmiar chemikaliów, zapewniając bezpieczeństwo i trwałość obrazu. Przestrzeganie tej kolejności jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości negatywu i zapewnienia, że obraz będzie miał odpowiednią rozdzielczość i kontrast. W praktyce, nieodpowiednia kolejność etapów może prowadzić do zniekształcenia obrazu, a nawet całkowitego zniszczenia negatywu. Dlatego warto pamiętać o tych krokach, aby osiągnąć optymalne rezultaty w fotografii czarno-białej.

Pytanie 27

Pomiary padającego światła wykonuje się przy użyciu światłomierza, gdzie czujnik tego urządzenia

A. bez dyfuzora, skierowany jest w stronę źródła światła

B. z dołączonym dyfuzorem skierowany jest w stronę źródła światła

C. z dołączonym dyfuzorem skierowany jest w stronę fotografowanego obiektu

D. bez dyfuzora, skierowany jest w stronę aparatu

Prawidłowy pomiar światła wymaga zrozumienia, że różne sposoby ustawienia światłomierza oraz zastosowanie akcesoriów, takich jak dyfuzor, mają istotny wpływ na wyniki. Skierowanie czujnika światłomierza bez dyfuzora w stronę źródła światła prowadzi do pomiaru intensywności tylko w jednym punkcie, co może być mylące, zwłaszcza w sytuacjach, gdzie światło jest nierównomiernie rozłożone. Takie podejście zakłada, że źródło światła jest jednorodne, co w praktyce rzadko ma miejsce. Oprócz tego, skierowanie światłomierza w stronę obiektu, a nie źródła światła, sprawia, że pomiar koncentruje się na odbitym świetle, co może wprowadzić dodatkowe zniekształcenia i nieprawidłowe wartości. Ostatecznie, nieodpowiednie pomiary mogą prowadzić do błędnych decyzji w zakresie ustawień ekspozycji, co wpływa na jakość końcowego obrazu. Dlatego kluczowe jest, aby zawsze stosować się do zasad pomiaru światła i korzystać z dyfuzorów, które zapewniają pełniejsze i bardziej wiarygodne dane. Zrozumienie tego procesu jest niezbędne dla każdego, kto pracuje w dziedzinie fotografii czy filmowania.

Pytanie 28

W trakcie robienia portretowych zdjęć w plenerze w słoneczne południe, aby zmiękczyć światło, należy zastosować

A. blendę złotą

B. blendę srebrną

C. ekran dyfuzyjny

D. ekran odbijający

Ekran dyfuzyjny to doskonałe narzędzie do zmiękczania ostrych cieni, które mogą powstawać podczas fotografowania w pełnym słońcu. W praktyce, stosując ekran dyfuzyjny, można uzyskać bardziej naturalne i zrównoważone oświetlenie portretu, co jest szczególnie ważne w fotografii plenerowej. Dyfuzor rozprasza światło, co redukuje kontrast i sprawia, że skóra modela wydaje się bardziej gładka oraz mniej błyszcząca. W standardowych ustawieniach fotograficznych, takich jak wykonywanie zdjęć w południe, użycie dyfuzora pozwala na uzyskanie efektu „złotej godziny” nawet w trudnych warunkach oświetleniowych. Przykładowo, umieszczając dyfuzor między modelem a źródłem światła, można w prosty sposób zmiękczyć intensywne promienie słoneczne, co skutkuje bardziej estetycznym odwzorowaniem detali na twarzy oraz minimalizuje niepożądane cienie. Warto również pamiętać, że dyfuzory są dostępne w różnych rozmiarach i materiałach, co pozwala na ich elastyczne wykorzystanie w zależności od potrzeb sesji zdjęciowej oraz efektów, jakie chcemy osiągnąć.

Pytanie 29

W fotografii portretowej, główne źródło światła padającego na obiekt zdjęcia nazywane jest światłem

A. ogólnym

B. wypełniającym

C. kluczowym

D. konturowym

Światło kluczowe w fotografii portretowej to główne źródło oświetlenia, które definiuje wygląd i charakter przedstawianego obiektu. Działa na zasadzie podkreślenia kształtów i detali twarzy, co jest kluczowe dla stworzenia wyrazistego portretu. Przykładem zastosowania światła kluczowego mogą być portrety wykonywane w plenerze lub studio, gdzie fotograf wykorzystuje softboxy lub reflektory, aby uzyskać pożądany efekt. Dobrze ustawione światło kluczowe może tworzyć interesujące cienie, które nadają zdjęciu głębi i trójwymiarowości. W praktyce, światło kluczowe powinno być umieszczone pod kątem 45 stopni do twarzy modela, co pozwala na uzyskanie naturalnych efektów oświetleniowych. Warto również pamiętać, że w zależności od zamierzonego efektu, intensywność i temperatura barwowa światła kluczowego mogą być dostosowywane, co pozwala na osiągnięcie różnych nastrojów w portrecie.

Pytanie 30

Aby uwydatnić kontury obiektu na zdjęciu, należy użyć oświetlenia

A. tylnego

B. dolnego

C. przednio-bocznego

D. górno-bocznego

Oświetlenie tylne w fotografii to naprawdę istotna sprawa. Dzięki niemu możemy pięknie podkreślić kontury obiektów, co jest super widoczne w przypadku różnych przezroczystych rzeczy. Kiedy światło pada z tyłu, powstaje taki efekt halo, który nadaje zdjęciom głębię i sprawia, że wyglądają bardziej trójwymiarowo. Przykład? Fotografując szklane przedmioty, jak wazon czy butelkę, to tylne oświetlenie wydobywa wszystkie detale i strukturę szkła. W fotografii produktowej takie zdjęcia często przyciągają uwagę, bo świetnie uwypuklają cechy produktów. W sztuce i portrecie to tylne światło potrafi dodać dramatyzmu i atmosfery, co czyni sesje zdjęciowe dużo ciekawsze.

Pytanie 31

Jak wpłynie podwojenie rozdzielczości skanowania na rozmiar pliku?

A. Nie ulegnie zauważalnej zmianie

B. Zwiększy się czterokrotnie

C. Zwiększy się ośmiokrotnie

D. Zwiększy się dwukrotnie

Zwiększenie rozdzielczości skanowania o dwukrotność wcale nie implikuje, że rozmiar pliku wzrośnie jedynie dwukrotnie. Błędne założenie, że zmiana rozdzielczości wpływa na rozmiar pliku w sposób liniowy, ignoruje podstawowe zasady dotyczące pikseli i ich odpowiedników w wymiarach obrazu. Zwiększenie rozdzielczości skanowania z 100 dpi do 200 dpi oznacza, że każdy wymiar obrazu zostaje pomnożony przez dwa. Z matematycznego punktu widzenia, jeżeli zwiększamy zarówno szerokość, jak i wysokość obrazu, to całkowita liczba pikseli rośnie proporcjonalnie do kwadratu zmiany. To prowadzi do czterokrotnego wzrostu liczby pikseli, a tym samym do czterokrotnego wzrostu wielkości pliku, co jest często mylnie interpretowane. W kontekście standardów jakości skanowania, istotne jest, aby zrozumieć, że wyższa rozdzielczość nie tylko zwiększa rozmiar pliku, ale także poprawia jakość obrazu, co jest kluczowe w zastosowaniach takich jak archiwizacja dokumentów czy digitalizacja dzieł sztuki. Błąd myślowy, polegający na przypisaniu liniowego wzrostu do rozmiaru pliku, może prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami i przestrzenią dyskową, dlatego ważne jest, aby dobrze zrozumieć zasady dotyczące przetwarzania obrazów cyfrowych.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

W programie Adobe Photoshop do poprawy błędów perspektywy można użyć filtra

A. redukcja szumu

B. szukanie krawędzi

C. rozmycie radialne

D. korekcja obiektywu

Korekcja obiektywu w programie Adobe Photoshop to funkcja, która pozwala na naprawę zniekształceń perspektywy, które mogą wystąpić w wyniku użycia obiektywów o szerokim kącie widzenia. W trakcie fotografowania, szczególnie architektury lub scen z wieloma prostymi liniami, mogą wystąpić efekty takie jak beczkowatość czy poduszkowatość, które zniekształcają krawędzie obiektów. Filtr ten umożliwia użytkownikom precyzyjne dostosowanie tych zniekształceń poprzez wybór konkretnego profilu obiektywu z bazy danych Adobe lub ręczne wprowadzenie wartości. Przykładowo, podczas edycji zdjęcia budynku, zastosowanie korekcji obiektywu pozwala na prostowanie pionowych linii, co nadaje zdjęciu bardziej realistyczny i profesjonalny wygląd. Dodatkowo, program pozwala na jednoczesne korygowanie winietowania oraz aberracji chromatycznej, co czyni go wszechstronnym narzędziem w procesie postprodukcji. W branży fotograficznej, stosowanie korekcji obiektywu jest standardem, który znacząco podnosi jakość finalnych prac.

Pytanie 34

Jaką wartość przysłony należy ustawić, aby uzyskać największą głębię ostrości?

A. f/22

B. f/1.4

C. f/4

D. f/2.8

Ustawienie wartości przysłony na f/22 jest najlepszym wyborem, gdy celem jest uzyskanie maksymalnej głębi ostrości w fotografii. Głębia ostrości to obszar przed i za punktem ostrości, który pozostaje wyraźny. Im wyższa wartość przysłony, tym mniejsza ilość światła dociera do matrycy lub filmu, co skutkuje większym zakresem ostrości. W praktyce, przysłona f/22 pozwala uzyskać głębię ostrości, która obejmuje zarówno bliskie, jak i dalekie obiekty, co jest szczególnie przydatne w krajobrazach, architekturze czy fotografii makro. Warto dodać, że przy bardzo dużych wartościach przysłony może wystąpić zjawisko dyfrakcji, które wpływa na ostrość zdjęcia. Niemniej jednak, f/22 jest standardem w sytuacjach, gdzie głębia ostrości odgrywa kluczową rolę. Warto także pamiętać, że przy takim ustawieniu przysłony będziesz musiał odpowiednio dostosować czas naświetlania lub ISO, aby uzyskać dobrze naświetlone zdjęcie.

Pytanie 35

W fotografii studyjnej Beauty do modelowania światła na twarzy modelki najczęściej używa się

A. strumienicy z filtrem czerwonym

B. softboxu prostokątnego 60×90 cm

C. czaszy beauty dish z honeycomb

D. reflektora z soczewką Fresnela

Czasza beauty dish z honeycomb jest uznawana za jeden z najlepszych modyfikatorów światła w fotografii studyjnej beauty, ponieważ pozwala na bardzo precyzyjne modelowanie światła na twarzy modelki. Dzięki swojej charakterystycznej, spłaszczonej formie, beauty dish generuje miękkie, ale wyraźne cienie, co jest kluczowe w tym typie fotografii. Honeycomb, czyli siatka, która można założyć na czaszę, dodatkowo kieruje światło, ograniczając jego rozpraszanie i tworząc bardziej kontrolowane oświetlenie. To umożliwia lepsze podkreślenie rysów twarzy oraz uzyskanie efektu trójwymiarowości, co jest szczególnie ważne przy pracy z modelkami. W praktyce, używając takiego rozwiązania, możesz uzyskać bardzo atrakcyjne zdjęcia, które dobrze oddają zarówno detale makijażu, jak i naturalny blask skóry. Beauty dish z honeycomb jest więc standardem w branży, idealnie wpisującym się w potrzeby fotografów zajmujących się portretami i sesjami beauty.

Pytanie 36

Które oprogramowanie pozwala na sprawne zarządzanie plikami, ich nagrywanie, wyświetlanie, wyszukiwanie, sortowanie, filtrowanie oraz edytowanie metadanych?

A. Adobe InDesign

B. Adobe Bridge

C. Corel Photo-Paint

D. Publisher

Adobe Bridge to aplikacja stworzona przez firmę Adobe, która pełni funkcję menedżera plików multimedialnych, szczególnie w kontekście pracy z grafiką i fotografią. Program ten umożliwia użytkownikom łatwe zarządzanie plikami, ich przeglądanie, organizację, a także edytowanie metadanych, co jest niezwykle cenne w profesjonalnym środowisku kreatywnym. Dzięki możliwościom takim jak sortowanie, filtrowanie i wyszukiwanie, Adobe Bridge pozwala na szybkie odnalezienie potrzebnych zasobów, co znacznie przyspiesza proces pracy nad projektami. W praktyce, projektanci graficzni i fotografowie często korzystają z tej aplikacji, aby organizować swoje portfolio, tworzyć kolekcje zdjęć do użycia w różnych projektach oraz efektywnie współpracować z innymi aplikacjami Adobe, takimi jak Photoshop czy InDesign. Użytkownicy mogą również tworzyć zestawy narzędzi oraz metadanych, co umożliwia agregację informacji o projektach i materiałach. Standardy branżowe nakładają na profesjonalistów obowiązek efektywnego zarządzania swoimi zasobami cyfrowymi, co czyni Adobe Bridge niezastąpionym narzędziem w nowoczesnym workflow kreatywnym.

Pytanie 37

Jakie urządzenie powinno się zastosować do konwersji obrazów analogowych na formę cyfrową?

A. Skanera

B. Drukarki

C. Kopiarki

D. Powiększalnika

Skaner jest urządzeniem, które służy do konwersji obrazów analogowych, takich jak fotografie czy dokumenty, na postać cyfrową. Proces ten polega na skanowaniu obrazu przy użyciu optycznego mechanizmu, który rejestruje szczegóły obrazu na matrycy CCD lub CIS. Skanery są powszechnie wykorzystywane w biurach, archiwach oraz przez profesjonalnych fotografów, którzy chcą zachować swoje prace w formacie cyfrowym. Dobre praktyki branżowe zalecają stosowanie skanerów o wysokiej rozdzielczości, aby uzyskać jak najwięcej szczegółów podczas digitalizacji. Na przykład, skanowanie zdjęć w rozdzielczości 300 dpi (punktów na cal) lub wyższej pozwala na zachowanie detali, które mogą być istotne w dalszym etapie edycji lub archiwizacji. Skanery mogą także zawierać funkcje automatycznego rozpoznawania tekstu (OCR), co dodatkowo ułatwia przetwarzanie dokumentów. Przy wyborze skanera warto zwrócić uwagę na jego funkcjonalność, szybkość działania oraz wsparcie dla różnych formatów plików cyfrowych.

Pytanie 38

Różnica między obrazem widzianym w celowniku a obrazem uzyskanym na fotografii nazywana jest

A. parabola

B. błąd paralaksy

C. błąd otworowy

D. akomodacja

Zwracając uwagę na błąd paralaksy, chodzi o to, jak inaczej widzimy położenie obiektów, gdy patrzymy na nie z różnych miejsc. To ma duże znaczenie, szczególnie przy celownikach optycznych i fotografii. Na przykład, kiedy fotografujemy coś przez celownik i nie ustawimy się w odpowiedniej odległości lub pod odpowiednim kątem, to co widzimy w celowniku może się różnić od tego, co zapiszemy na zdjęciu. Dobrze to widać, gdy mówimy o fotografii przyrodniczej, gdzie używa się teleobiektywów, które mogą wprowadzać właśnie ten błąd. Wiedza na temat tego zjawiska jest ważna nie tylko dla fotografów, ale i w takich dziedzinach jak inżynieria czy astronomia, gdzie precyzyjne pomiary są na wagę złota. Żeby tego uniknąć, warto korzystać z odpowiednich technik kalibracji i korzystać z sprzętu, który ma wbudowane mechanizmy poprawiające dokładność obrazu.

Pytanie 39

Proces generowania modeli 3D na podstawie fotografii nazywany jest

A. fotogrametrią

B. fotosyntezą

C. skanowaniem laserowym

D. holografią

W kontekście podanych odpowiedzi, istotne jest zrozumienie, dlaczego inne terminy nie są poprawne w odniesieniu do generowania modeli 3D na podstawie fotografii. Fotosynteza to proces, w którym rośliny przekształcają energię słoneczną w energię chemiczną, co nie ma nic wspólnego z tworzeniem modeli 3D. Jest to koncepcja biologiczna, a nie technologiczna, więc nie może być zastosowana w kontekście fotogrametrii. Holografia z kolei to technika rejestracji i reprodukcji obrazu w trzech wymiarach poprzez użycie interferencji światła. Choć holografia ma swoje zastosowanie w technologii i nauce, nie bazuje na zdjęciach, lecz na zjawiskach optycznych, co czyni ją niewłaściwym terminem w tym przypadku. Z kolei skanowanie laserowe to technika, która wykorzystuje lasery do zbierania danych o otoczeniu w trzech wymiarach, ale jest to inna metoda niż fotogrametria, gdyż opiera się na pomiarze odległości, a nie na analizie zdjęć. Kluczowym błędem w podejściu do tego pytania może być mylenie metod opartych na obrazie z metodami opartymi na pomiarze, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Dobrze jest zrozumieć, że każda z technik ma swoje miejsce w różnych dziedzinach, a fotogrametria jest specyficzna dla analizy zdjęć i przekształcania ich w modele 3D.

Pytanie 40

Do oświetlonego zdjęcia pejzażu wykorzystano czas naświetlania – 1/60 s oraz przysłonę – f/8. Jakie parametry ekspozycji należy ustawić w aparacie fotograficznym, aby uzyskać tę samą ilość światła padającego na matrycę?

A. 1/15 s, f/2,8

B. 1/250 s, f/2,8

C. 1/30 s, f/1,4

D. 1/125 s, f/5,6

Odpowiedź 1/125 s, f/5,6 jest poprawna, ponieważ zachowuje tę samą ilość światła padającego na matrycę aparatu, jak w przypadku oryginalnych ustawień 1/60 s i f/8. Zmiana czasu naświetlania na 1/125 s oznacza, że matryca będzie naświetlana krócej, co zmniejsza ilość światła docierającego do sensora. Aby zrekompensować tę stratę światła, musimy otworzyć przysłonę. Przysłona f/5,6 jest szersza w porównaniu do f/8, co pozwala na wpuszczenie większej ilości światła na matrycę. W praktyce, zrozumienie związku między czasem naświetlania a przysłoną jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej ekspozycji, a także dla kontrolowania głębi ostrości w zdjęciach. W fotografii, standardem jest dążenie do zrównoważenia tych parametrów, aby uzyskać pożądany efekt. Warto również pamiętać, że niektóre scenariusze mogą wymagać dodatkowej korekty ekspozycji, np. w warunkach silnego oświetlenia lub w cieniu, co wymaga umiejętności dostosowywania tych wartości w praktyce.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej