Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ortopeda
Kwalifikacja: MED.11 - Wykonywanie i dobieranie przedmiotów ortopedycznych oraz środków pomocniczych
Data rozpoczęcia: 6 czerwca 2025 21:44
Data zakończenia: 6 czerwca 2025 21:57

Egzamin zdany!

Wynik: 39/40 punktów (97,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakiego zestawu narzędzi i urządzeń należy użyć do produkcji obuwia ortopedycznego?

A. Szarfowaczka, drasarka, kopyta drewniane

B. Krajak, krawężnik, model przestrzenny

C. Ćwiekarka, nóż, piec do termoplastów

D. Wybijak, polerka, lamowarka

Odpowiedź "Szarfowaczka, drasarka, kopyta drewniane" jest poprawna, ponieważ każdy z tych elementów odgrywa kluczową rolę w procesie produkcji obuwia ortopedycznego. Szarfowaczka to narzędzie, które umożliwia dokładne formowanie i przygotowywanie skóry lub innych materiałów do dalszego przetwarzania, co jest szczególnie istotne w przypadku obuwia ortopedycznego, które musi spełniać określone parametry komfortu i wsparcia. Drasarka służy do szlifowania i wygładzania elementów, co pozwala na precyzyjne dopasowanie do stopy pacjenta. Kopyta drewniane są niezbędne do formowania podeszwy oraz nadawania właściwego kształtu obuwiu, co jest kluczowe dla jego funkcji ortopedycznych. W praktyce, zastosowanie tych narzędzi zapewnia wysoką jakość produktu końcowego, zgodną z normami branżowymi, takimi jak ISO 13485, które dotyczą systemów zarządzania jakością w wytwarzaniu wyrobów medycznych. Dbałość o detale w każdym etapie produkcji jest niezwykle ważna w kontekście zdrowia i komfortu użytkowników.

Pytanie 2

Który rodzaj gorsetu ma budowę skorupową?

A. SpineCor

B. Jewetta

C. Chêneau

D. Bählera

Odpowiedź 'Chêneau' jest prawidłowa, ponieważ gorset Chêneau charakteryzuje się konstrukcją skorupową, co oznacza, że jest zaprojektowany w sposób umożliwiający optymalne wsparcie kręgosłupa oraz korekcję wad postawy. Gorset ten jest często stosowany w leczeniu skoliozy, a jego specyficzna budowa pozwala na dostosowanie do indywidualnych potrzeb pacjenta. Skorupowa konstrukcja gorsetu pozwala na uzyskanie lepszej stabilizacji kręgosłupa, a także na ograniczenie ruchomości w określonych płaszczyznach, co jest kluczowe w procesie terapeutycznym. W praktyce, gorsety Chêneau są stosowane w terapii dzieci i młodzieży, gdzie dynamiczny rozwój ciała wymaga elastycznego, ale skutecznego wsparcia. Dodatkowo, ich budowa umożliwia łatwiejsze zakładanie i zdejmowanie, co jest istotne dla pacjentów i ich opiekunów. Stosowanie gorsetu zgodnie z zaleceniami specjalistów przynosi pozytywne efekty w korekcji postawy i poprawie komfortu życia pacjentów.

Pytanie 3

Pacjentowi, u którego dokonano amputacji kończyny dolnej na poziomie stawu skokowego górnego, przeprowadzono odjęcie w typie

A. Syme'a

B. Choparta

C. Sharpa

D. Lisfranca

Amputacja kończyny dolnej na wysokości stawu skokowego górnego, znana jako amputacja Syme'a, polega na usunięciu stopy z zachowaniem części pięty. Takie podejście umożliwia pacjentowi uzyskanie stabilnej podstawy dla protezy, co jest kluczowe dla późniejszej rehabilitacji oraz mobilności. W przypadku amputacji Syme'a, ważne jest, aby zachować odpowiednią ilość tkanki miękkiej, co sprzyja lepszemu gojeniu i dopasowaniu protezy. Dodatkowo, amputacja tego typu zapobiega problemom z równowagą i umożliwia pacjentowi utrzymanie funkcji stawu skokowego. W praktyce, pacjenci po amputacji Syme'a mogą korzystać z protez, które są mniej obciążające dla pozostałych części kończyny dolnej, co przekłada się na komfort noszenia i łatwość poruszania się. Amputacje tego rodzaju są stosowane nie tylko w przypadku urazów, ale także w sytuacjach, gdy konieczne jest usunięcie tkanek z powodu chorób naczyniowych czy nowotworowych.

Pytanie 4

Obuwie dla nieutrwalonych stóp piętowych wykorzystuje się w celu

A. profilaktycznym

B. unieruchamiającym

C. stabilizującym

D. korekcyjnym

Obuwie na nieutrwalone stopy piętowe stosuje się w celu korekcyjnym, co oznacza, że jest zaprojektowane w taki sposób, aby korygować nieprawidłowości w ustawieniu stopy i zapewnić jej prawidłowe funkcjonowanie. Stopy piętowe, które nie są odpowiednio stabilizowane, mogą prowadzić do dyskomfortu, bólu oraz poważniejszych problemów ortopedycznych. Poprzez zastosowanie odpowiednich wkładek, kształtów i materiałów, obuwie to wspiera prawidłowy tor ruchu stopy, co jest kluczowe zwłaszcza u osób z deformacjami. Przykładem mogą być wkładki ortopedyczne, które są często stosowane w obuwiu korekcyjnym, poprawiające biomechanikę chodu i zmniejszające obciążenie stawów. W branży ortopedycznej stosuje się również standardy takie jak ISO 20344, które normują wymagania dotyczące obuwia ochronnego i mogą być stosowane w kontekście obuwia ortopedycznego. Dobrą praktyką jest regularne konsultowanie się ze specjalistami w celu dobrania odpowiedniego obuwia do indywidualnych potrzeb pacjenta.

Pytanie 5

W przypadku deformacji palucha w kierunku koślawym, jakie urządzenie powinno być zastosowane podczas terapii i rehabilitacji?

A. aparat Thomsena

B. szynę Denis-Browne'a

C. szynę Saint-Germain

D. aparat Thomasa

Aparat Thomsena to naprawdę fajne narzędzie do leczenia koślawego palucha, czyli halluks valgus. Jego budowa pozwala na stopniowe korygowanie ustawienia palucha dzięki odpowiedniemu naciskowi na staw. Pacjenci noszą go przez dłuższy czas, co sprawia, że tkanki mają szansę się dostosować. To ciekawe, że aparat Thomsena wpisuje się w dzisiejsze standardy ortopedyczne, które mówią, że rehabilitacja oraz ortotyka to dobre połączenie w leczeniu. W terapii ważne jest też, żeby wprowadzać ćwiczenia wzmacniające mięśnie stóp i zmieniać obuwie. Użycie tego aparatu może pomóc w rehabilitacji i zwiększyć szanse na lepsze efekty, a jednocześnie zmniejszyć ryzyko nawrotu problemu. W praktyce wielu specjalistów korzysta z aparatu Thomsena jako część szerszego planu leczenia, co potwierdzają liczne badania oraz doświadczenia w terenie.

Pytanie 6

Jakie stawy obejmuje orteza typu EWHO?

A. wyłącznie staw łokciowy i nadgarstkowy

B. wyłącznie staw skokowy i stopę

C. staw łokciowy, nadgarstkowy oraz rękę

D. staw kolanowy, skokowy oraz stopę

Odpowiedź wskazująca na staw łokciowy, nadgarstkowy i rękę jest prawidłowa, ponieważ orteza typu EWHO (Elbow Wrist Hand Orthosis) jest dedykowana do stabilizacji i wsparcia kończyny górnej, obejmując stawy łokciowy i nadgarstkowy oraz rękę. Ten typ ortezy jest często stosowany w rehabilitacji pacjentów po urazach, operacjach lub w leczeniu schorzeń takich jak porażenie splotu ramiennego. Przykładowo, po operacjach rekonstrukcyjnych stawu łokciowego, orteza EWHO może ograniczać ruchomość, co sprzyja prawidłowemu gojeniu się tkanek. W kontekście standardów, takie ortezy powinny być projektowane zgodnie z wytycznymi dotyczącymi biomechaniki, aby zapewnić optymalne wsparcie podczas funkcji chwytnej oraz minimalizować ryzyko powikłań, takich jak zanik mięśni czy przykurcze. W praktyce, ortezy EWHO są wykorzystywane w terapiach zajęciowych oraz fizjoterapeutycznych, co potwierdza ich znaczenie w kompleksowym podejściu do rehabilitacji kończyn górnych.

Pytanie 7

Osoba, która używa gorsetu mającego na celu redukcję lordozy lędźwiowej, powinna wzmacniać mięśnie

A. szyi

B. biodrowo-lędźwiowe

C. prostownika grzbietu

D. brzucha

Wzmocnienie mięśni brzucha jest kluczowym elementem w terapii pacjentów noszących gorsety zmniejszające lordozę lędźwiową. Mięśnie brzucha odgrywają istotną rolę w stabilizacji miednicy oraz kręgosłupa, a ich wzmocnienie może przyczynić się do poprawy postawy i redukcji bólu pleców. Gorset ma na celu ograniczenie nadmiernej lordozy, jednak bez odpowiedniego wsparcia mięśniowego, pacjent może doświadczyć osłabienia mięśni brzucha, co prowadzi do dalszych problemów w obrębie dolnej części pleców. W ćwiczeniach wzmacniających mięśnie brzucha można zastosować takie techniki jak plank, unoszenie nóg w leżeniu czy ćwiczenia z piłką szwajcarską. Te działania nie tylko poprawią stabilność, ale także wspierają prawidłowe funkcjonowanie całego układu mięśniowego. Zgodnie z wytycznymi wielu organizacji rehabilitacyjnych, wzmocnienie mięśni centralnych ciała powinno być integralną częścią każdego programu terapeutycznego dla osób z problemami kręgosłupa.

Pytanie 8

Jakich narzędzi powinno się użyć do wykonania otworów w metalowej pelocie, aby umożliwić połączenie jej z ramą gorsetu Jewetta przy użyciu wkrętów?

A. Wiertarki, piłki do metalu

B. Wiertarki, gwintownika

C. Dziurkarki, piłki do metalu

D. Dziurkarki, gwintownika

Odpowiedź 'Wiertarki, gwintownika' jest poprawna, ponieważ w procesie łączenia elementów metalowych, takich jak peloty gorsetu Jewetta, kluczowe jest wykorzystanie odpowiednich narzędzi, które umożliwią precyzyjne wykonanie otworów oraz nadanie gwintów. Wiertarka pozwala na wykonanie otworów o odpowiedniej średnicy, co jest niezbędne do wprowadzenia wkrętów, które będą łączyć pelotę z ramą gorsetu. Użycie gwintownika umożliwia utworzenie gwintu w otworze, co jest istotne dla trwałego i stabilnego połączenia. Zastosowanie tych narzędzi jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie obróbki metalu, które zalecają użycie wiertarek do precyzyjnego wykonania otworów oraz gwintowników do nadania odpowiedniego kształtu wewnętrznego otworom. Tego rodzaju połączenia powinny być również wykonane z uwzględnieniem obciążeń, jakie będą działały na gorset, co dodatkowo wzmacnia znaczenie stosowania odpowiednich narzędzi.

Pytanie 9

W jakiej sytuacji optymalnym typem zawieszenia sterującego dla protezy będzie zawieszenie dwucięgłowe?

A. Bardzo krótki i długi kikut ramienia

B. Średni i długi kikut ramienia

C. Bardzo krótki i krótki kikut ramienia

D. Krótki i średni kikut ramienia

Zawieszenie dwucięgłowe jest szczególnie efektywne w przypadku średnich i długich kikutów ramienia, ponieważ oferuje znakomitą równowagę pomiędzy stabilnością a mobilnością. Tego rodzaju zawieszenie opiera się na dwóch punktach zaczepienia, co pozwala na równomierne rozłożenie obciążenia na kikut, minimalizując ryzyko powstawania odleżyn czy podrażnień. Dodatkowo, dzięki zastosowaniu tego typu technologii, pacjenci mogą łatwiej wykonywać codzienne czynności, co znacząco wpływa na ich jakość życia. W praktyce, dla osób z średnim i długim kikutem ramienia, zawieszenie dwucięgłowe zapewnia lepszą kontrolę nad ruchami protezy, a także ułatwia adaptację do zmieniających się warunków użytkowania. Standardy branżowe, takie jak te opracowane przez organizacje zajmujące się protetyką, podkreślają znaczenie indywidualizacji podejścia do każdego pacjenta oraz optymalnych wyborów technologicznych w zależności od warunków anatomicznych, co dodatkowo uzasadnia wybór zawieszenia dwucięgłowego w danym przypadku.

Pytanie 10

W oparciu o klasyfikację NFZ, orteza rodzaju KAFO jest to wyposażenie

A. stawu kolanowego

B. stabilizujące staw skokowy

C. z uwzględnieniem uda, goleni oraz stopy

D. obejmujące goleń oraz stopę

Orteza typu KAFO (Kolano, Udo, Stopa) to zaopatrzenie ortopedyczne, które obejmuje trzy kluczowe segmenty kończyny dolnej: udo, golenię oraz stopę. Ta konstrukcja jest szczególnie zalecana dla pacjentów z uszkodzeniami neurologicznymi, takimi jak porażenie mózgowe, uszkodzenia rdzenia kręgowego czy stwardnienie rozsiane. Dzięki swojej budowie KAFO wspiera stabilizację kolana, co jest kluczowe dla osób, które mają problemy z jego funkcjonowaniem, jednocześnie umożliwiając ruch stopy. W praktyce zastosowanie ortezy KAFO pozwala na zwiększenie mobilności pacjentów, umożliwiając im chodzenie oraz wykonywanie codziennych aktywności. Standardy branżowe, takie jak te opracowane przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) oraz zalecenia dotyczące prostoty użytkowania i komfortu pacjenta, potwierdzają, że ortozy tego typu muszą być indywidualnie dostosowane do potrzeb pacjenta, aby zapewnić optymalne wsparcie oraz minimalizować ryzyko urazów.

Pytanie 11

Jaką grupę mięśni w rejonie stawu biodrowego powinno się wzmocnić w trakcie rehabilitacji pacjenta po amputacji na poziomie uda?

A. Zginacze

B. Przywodziciele

C. Odwodziciele

D. Rotatory zewnętrzne

Wzmocnienie przywodzicieli w okolicy stawu biodrowego po amputacji na poziomie uda jest kluczowe dla przywrócenia funkcji oraz stabilności kończyny. Przywodziciele, w tym mięsień przywodziciel wielki, przywodziciel długi i przywodziciel krótki, odgrywają istotną rolę w stabilizacji stawu biodrowego oraz w kontrolowaniu ruchów kończyny. W praktyce, rehabilitacja pacjentów po amputacji powinna skoncentrować się na przywróceniu równowagi sił mięśniowych, aby uniknąć kompensacyjnych wzorców ruchowych, które mogą prowadzić do kontuzji lub dyskomfortu. Ćwiczenia takie jak przywodzenie nogi w leżeniu bokiem czy w oparciu o taśmy oporowe są przykładowymi metodami na wzmocnienie tej grupy mięśniowej. Wzmacnianie przywodzicieli sprzyja nie tylko poprawie postawy, ale również ułatwia proces nauki chodu z protezą, co jest istotnym celem rehabilitacyjnym. Zgodnie z wytycznymi American Physical Therapy Association, wzmocnienie mięśni stabilizujących biodro jest kluczowe dla funkcjonalnej niezależności pacjentów po amputacji.

Pytanie 12

Aby stworzyć łuskę z termoplastycznego materiału, konieczne są:

A. piłka do metalu, gwintownik, zagławiacz, ręcznik frotte, nóż

B. nóż, żelazko, wyrzynarka, pilniki, pędzle szczecinowe

C. tarnik, skrzynia z piaskiem, cęgi, oczkarka, ćwiekarka

D. młotek, stół z imadłem, pompa próżniowa, szlifierka, wiertarka

Wykonanie łuski z tworzywa termoplastycznego wymaga odpowiednich narzędzi, które są kluczowe w procesie formowania i obróbki materiału. Młotek jest niezbędny do wstępnego uformowania lub dostosowania kształtu materiału, podczas gdy stół z imadłem zapewnia stabilność i precyzyjne mocowanie elementów w trakcie pracy. Pompa próżniowa jest istotna w procesach formowania próżniowego, gdzie tworzywo termoplastyczne jest podgrzewane i formowane w formach, co pozwala na uzyskanie skomplikowanych kształtów z wysoką dokładnością. Szlifierka jest używana do wygładzania powierzchni, co jest kluczowe dla estetyki i funkcjonalności końcowego produktu. Wiertarka z kolei służy do wiercenia otworów, co jest często konieczne w przypadku montażu komponentów czy tworzenia detali. Te narzędzia są standardem w obróbce tworzyw sztucznych, a ich umiejętne wykorzystanie pozwala na osiągnięcie wysokiej jakości wyrobów, zgodnie z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 13

Technik ortopedyczny realizuje refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia zaopatrzenie ortopedyczne w oparciu o

A. wniosek o przydział wyrobów medycznych

B. zlecenie lekarza na zaopatrzenie ortopedyczne

C. zlecenie na zaopatrzenie w wyroby medyczne

D. skierowanie od lekarza na zaopatrzenie ortopedyczne

Odpowiedź na pytanie jest prawidłowa, ponieważ technik ortopeda wykonuje refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ) zaopatrzenie ortopedyczne na podstawie zlecenia na zaopatrzenie w wyroby medyczne. Zlecenie to jest kluczowym dokumentem, który umożliwia pacjentowi dostęp do sprzętu ortopedycznego, który jest niezbędny do leczenia ich schorzeń. W praktyce oznacza to, że pacjent musi posiadać aktualne zlecenie od lekarza, które jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa. Zlecenie to powinno zawierać m.in. informacje dotyczące rodzaju wyrobu medycznego, jego wskazania oraz inne istotne szczegóły dotyczące stanu zdrowia pacjenta. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest istotne, ponieważ pozwala uniknąć problemów związanych z refundacją, a także zapewnia pacjentom dostęp do wysokiej jakości sprzętu ortopedycznego, co w konsekwencji może przyczynić się do poprawy ich jakości życia. Warto zaznaczyć, że zgodnie z normami NFZ, zlecenia powinny być wystawiane przez lekarzy posiadających odpowiednie uprawnienia, co zwiększa bezpieczeństwo i skuteczność stosowanego zaopatrzenia.

Pytanie 14

Wózek inwalidzki aktywny jest zalecany dla dziecka

A. z porażeniem czterokończynowym

B. z uszkodzeniem rdzenia kręgowego w odcinku szyjnym

C. z obniżonym napięciem mięśniowym

D. z przepukliną oponowo-rdzeniową na poziomie L2-L3

Wózek inwalidzki aktywny jest zalecany dla dzieci z przepukliną oponowo-rdzeniową na poziomie L2-L3, ponieważ tego typu wózki są projektowane z myślą o osobach, które mają pewną zdolność do samodzielnego poruszania się i aktywności fizycznej. Przepuklina oponowo-rdzeniowa na tym poziomie może skutkować częściową lub pełną sprawnością kończyn dolnych, co sprawia, że wózek aktywny, lżejszy i bardziej zwrotny, będzie idealnym rozwiązaniem. Takie wózki umożliwiają dzieciom rozwijanie umiejętności motorycznych, niezależności oraz uczestnictwa w aktywnościach grupowych, co jest kluczowe dla ich rozwoju społecznego i psychicznego. Dodatkowo, aktywne wózki inwalidzkie są często dostosowywane do indywidualnych potrzeb użytkownika, co pozwala na poprawę komfortu i ergonomii. W praktyce, dzieci korzystające z takich wózków mogą łatwiej przechodzić do aktywności fizycznej, co wpływa na ich kondycję i samopoczucie. W kontekście standardów branżowych, wózki aktywne spełniają normy dotyczące bezpieczeństwa i jakości, co czyni je preferowanym wyborem w rehabilitacji dzieci.

Pytanie 15

Aby ocenić elastyczność stopy płasko-koślawej, konieczne jest przeprowadzenie testu stania na

A. palcach

B. wewnętrznych krawędziach stóp

C. piętach

D. zewnętrznych krawędziach stóp

Ocena elastyczności stopy płasko-koślawej poprzez test stania na palcach jest uznawana za najbardziej miarodajną metodę, ponieważ angażuje mięśnie stabilizujące oraz pozwala ocenić zdolność do kontrolowania równowagi. Podczas wykonywania tego testu, pacjent staje na palcach, co wymusza aktywację mięśni łydek oraz stóp, a także angażuje układ proprioceptywny. Elastyczność stopy płasko-koślawej można ocenić na podstawie zdolności do utrzymania równowagi i stabilności w tej pozycji. W praktyce klinicznej, lekarze i fizjoterapeuci często wykorzystują ten test w diagnostyce i rehabilitacji, aby zrozumieć biomechanikę stóp pacjenta, co jest kluczowe dla opracowania odpowiedniego programu terapeutycznego. Warto zauważyć, że test ten może również wskazywać na inne problemy ortopedyczne, takie jak osłabienie mięśni czy zaburzenia nerwowe. Systematyczna ocena elastyczności stóp jest zgodna z wytycznymi takich organizacji jak American Physical Therapy Association (APTA), które promują holistyczne podejście do oceny pacjentów.

Pytanie 16

Którego zestawu materiałów należy użyć do wykonania leja protezowego goleni dla pacjenta z bardzo wrażliwym kikutem?

zestaw	lej wewnętrzny	lej zewnętrzny
1	kampolit	laminat z żywicy epoksydowej
2	silikon	poliform
3	kompozyt akrylowy	poliuretan
4	żywica epoksydowa	tworzywo termoplastyczne

A. 4

B. 3

C. 2

D. 1

Wybrałeś materiał oznaczony jako numer 1, co jest świetnym wyborem do leja protezowego dla pacjenta z wrażliwym kikutem. Kampolit ma naprawdę dobre właściwości amortyzujące. To ważne, bo wrażliwe kikuty wymagają delikatniejszego traktowania. Dzięki elastyczności kampolitu, siły działające na kikut są lepiej rozpraszane, co pomaga zminimalizować ból i dyskomfort. Zewnętrzna część leja, zrobiona z laminatu epoksydowego, daje odpowiednią sztywność i trwałość, co jest kluczowe dla stabilności protezy. W praktyce, takie materiały w rehabilitacji pacjentów po amputacjach to właściwie standard w protetyce. Liczne badania pokazują, że to poprawia komfort życia pacjentów i ich swobodę ruchu. W sumie, wybór właściwych materiałów ma ogromne znaczenie dla jakości życia tych osób.

Pytanie 17

Jakie są etapy prac w technologii produkcji obuwia ortopedycznego?

A. Montaż obuwia, przymiarka, wykonanie oraz wklejenie wkładek

B. Modelowanie kopyt, stworzenie szablonów cholewek, szycie cholewek

C. Przygotowanie podeszew, wykonanie podeszew, modelowanie kopyt

D. Wykonanie podeszew, wklejenie wkładek, szycie cholewek

Modelowanie kopyt, wykonanie szablonów cholewek oraz uszycie cholewek to kluczowe etapy w procesie technologicznym produkcji obuwia ortopedycznego. Modelowanie kopyt jest pierwszym krokiem, który wymaga precyzyjnego dopasowania do indywidualnych wymagań pacjenta, co jest niezbędne dla zapewnienia komfortu i wsparcia biomechanicznego. Po stworzeniu kopyt, wykonuje się szablony cholewek, które stanowią bazę dla dalszego etapu produkcji, czyli szycia cholewek. Proces ten opiera się na wykorzystaniu materiałów wysokiej jakości, dostosowanych do specyficznych potrzeb pacjenta, w tym właściwości ortopedycznych. Przykładem może być zastosowanie materiałów elastycznych i oddychających, które zapewniają odpowiednie wsparcie oraz komfort. Dobre praktyki branżowe zalecają dokładne mierzenie stóp oraz analizę chodu, co pozwala na optymalne zaprojektowanie obuwia. Prawidłowy przebieg tych etapów wpływa bezpośrednio na końcowy efekt, a więc jakość i funkcjonalność obuwia ortopedycznego, co jest niezwykle istotne dla zdrowia i komfortu użytkowników.

Pytanie 18

Z powodu uszkodzenia nerwu pośrodkowego, ręka pacjenta przyjęła wygląd ręki małpiej. Jaką ortozę powinno się zastosować, aby przywrócić sklepienie poprzeczne ręki?

A. Ortozę korekcyjną Erlachera

B. Szynę naparstkową Stacka

C. Szynę śródręczną Engena

D. Ortozę korekcyjną ręki Duke'a

Szyna śródręczna Engena jest odpowiednim wyborem w przypadku uszkodzenia nerwu pośrodkowego, ponieważ została stworzona z myślą o wsparciu i stabilizacji ręki w sytuacjach, które wymagają odtworzenia prawidłowego sklepienia poprzecznego dłoni. Ortoza ta pozwala na zachowanie funkcji chwytnej oraz poprawia ułożenie palców, co jest kluczowe w terapii pacjentów z tzw. 'ręką małpią'. Przykładem praktycznego zastosowania tej szyny jest rehabilitacja pacjentów po urazach, gdzie celem jest przywrócenie zdolności do chwytania i manipulacji przedmiotami. W standardach rehabilitacyjnych zaleca się stosowanie ortoz, które nie tylko stabilizują, ale również umożliwiają ruchy funkcjonalne, co jest realizowane przez szynę Engena. Dodatkowo, dzięki jej konstrukcji, możliwe jest jednoczesne wsparcie dla mięśni i tkanek, co przyspiesza proces gojenia i rehabilitacji, a także zapobiega dalszym deformacjom dłoni.

Pytanie 19

Jaką funkcję pełni elastyczna taśma w kanadyjskiej protezie?

A. Wzmacnia staw biodrowy

B. Zapewnia stabilizację stawu kolanowego

C. Reguluje długość wykroku

D. Pomaga w zachowaniu równowagi

Elastyczna taśma zamontowana w protezie kanadyjskiej pełni kluczową rolę w regulacji długości wykroku, co jest istotnym elementem podczas chodu. Dzięki swojej konstrukcji, taśma umożliwia użytkownikowi dostosowanie długości kroku do indywidualnych potrzeb oraz warunków otoczenia. To z kolei przyczynia się do poprawy komfortu użytkowania protezy oraz zwiększenia efektywności poruszania się. Przykładowo, podczas spaceru po nierównym terenie, elastyczne właściwości taśmy pozwalają na dynamiczne dostosowanie długości wykroku, co wpływa na stabilność i bezpieczeństwo. W praktyce, użytkownicy protez często zgłaszają poprawę jakości życia dzięki większej swobodzie ruchu, co jest zgodne z zasadami ergonomii i biomechaniki ruchu. W branży ortopedycznej taśmy elastyczne są standardem, a ich zastosowanie w protezach kanadyjskich wpisuje się w najlepsze praktyki dotyczące poprawy funkcji lokomotorycznych oraz samodzielności pacjentów.

Pytanie 20

Wysokość podpórki wielopunktowej powinno się ustalić w pozycji stojącej pacjenta, w oparciu o uchwyty, które muszą być na poziomie

A. dolnych żeber

B. stawów łokciowych

C. szczytów krętarzy większych

D. fałdów pachowych

Wybór wysokości podpórki wielopunktowej na poziomie szczytów krętarzy większych to taka kluczowa sprawa, bo od tego zależy stabilizacja i wsparcie dla pacjenta. Szczyty krętarzy większych są na zewnętrznej części biodra i mają duże znaczenie, jeśli chodzi o biomechanikę ciała. Kiedy ustawimy podpórkę w tym miejscu, siły rozkładają się lepiej, co jest ważne dla komfortu pacjenta i efektywności wsparcia. Z mojego doświadczenia, jak ktoś rehabilituje się po urazie kończyny dolnej, to dobrze ustawiona podpórka naprawdę wspiera prawidłową postawę i ułatwia poruszanie się. Dodatkowo, stosując się do standardów dotyczących sprzętu ortopedycznego, które na przykład określają normy ISO dla wyrobów medycznych, polepszamy jakość opieki nad pacjentem, co podnosi też bezpieczeństwo sprzętu. I jeszcze jedno — odpowiednie umiejscowienie podpórki pomaga zmniejszyć ryzyko upadków, a to jest super ważne w procesie rehabilitacji, więc warto o tym pamiętać.

Pytanie 21

Jakie narzędzia są niezbędne do stworzenia negatywu gipsowego?

A. Maszyna krojcza, młotek, szlifierka

B. Nóż, tarniki, imadło, szpachelka

C. Nożyce do blachy, papier ścierny, siateczka stalowa

D. Nożyce, stalowy drucik, folia spożywcza

Wykonanie negatywu gipsowego wymaga precyzyjnych narzędzi, a zestaw składający się z nożyc, stalowego drucika i folii spożywczej jest idealny dla tego zadania. Nożyce służą do precyzyjnego przycinania materiałów, co jest niezbędne, aby uzyskać odpowiednie kształty i rozmiary formy. Stalowy drucik jest używany do wzmocnienia struktury negatywu, co zwiększa jego trwałość podczas dalszego użytkowania. Folia spożywcza natomiast, pozwala na łatwe oddzielenie gipsu od formy, co jest kluczowe w procesie demontażu. W praktyce, takie podejście pozwala na uzyskanie gładkich i precyzyjnych negatywów, co jest fundamentem profesjonalnej pracy w obszarze modelarstwa i rzeźby. Warto również podkreślić, że stosowanie folii spożywczej jako środka oddzielającego jest zgodne z powszechnie przyjętymi praktykami w branży, ponieważ minimalizuje ryzyko uszkodzenia formy oraz umożliwia jej wielokrotne użycie.

Pytanie 22

Aby przygotować pozytyw gipsowy, tuż przed wylaniem formy gipsową masą, negatyw powinien zostać

A. uszczelniony, wzmocniony i impregnowany

B. wzmocniony, zaimpregnowany i podpisany

C. obrobiony, domodelowany i podpisany

D. uszczelniony, obrobiony i domodelowany

Odpowiedź "uszczelnić, wzmocnić i impregnować" jest poprawna, ponieważ te działania są kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości pozytywu gipsowego. Uszczelnienie negatywu zapobiega przedostawaniu się wody z papki gipsowej, co mogłoby prowadzić do deformacji lub zniszczenia formy. Wzmocnienie negatywu, na przykład poprzez użycie odpowiednich materiałów kompozytowych lub włókien, zwiększa jego trwałość i odporność na uszkodzenia mechaniczne. Impregnacja natomiast chroni przed wchłanianiem wilgoci oraz poprawia właściwości wytrzymałościowe materiału gipsowego. Cały proces powinien być zgodny z obowiązującymi normami, takimi jak PN-EN 13279, które określają wymagania dotyczące materiałów gipsowych. Przykładem zastosowania tych działań jest produkcja form do odlewów artystycznych, gdzie jakość każdego etapu przygotowania ma kluczowe znaczenie dla finalnego efektu.

Pytanie 23

Jakie komponenty konstrukcyjne tworzą gorset Milwaukee?

A. Podpaszek, strzemienia i taśm

B. Kosza biodrowego, wsporników i pelot

C. Kosza biodrowego, strzemienia i opasek

D. Szyn, przegubów i pelot

Gorset Milwaukee, stosowany w terapii ortopedycznej, jest efektywnym narzędziem w korekcji deformacji kręgosłupa, zwłaszcza w przypadkach skoliozy. Jego konstrukcja opiera się na trzech kluczowych elementach: koszu biodrowym, wspornikach i pelotach. Kosz biodrowy stanowi podstawę, która stabilizuje dolną część gorsetu, zapewniając wsparcie dla miednicy. Wsporniki, z kolei, umożliwiają odpowiednie dopasowanie gorsetu do indywidualnych potrzeb pacjenta, co pozwala na skuteczne oddziaływanie na kręgosłup. Peloty są specjalnie zaprojektowanymi wkładkami, które mają na celu korygowanie nieprawidłowych krzywizn kręgosłupa, poprzez wywieranie odpowiedniego nacisku w wybranych miejscach. Taka konstrukcja gorsetu Milwaukee nie tylko poprawia postawę pacjenta, ale również wspiera jego codzienną aktywność, umożliwiając komfortowe noszenie przez dłuższy czas. W praktyce, gorset ten musi być odpowiednio dopasowany do anatomii pacjenta, co wymaga współpracy z doświadczonym ortopedą oraz regularnych kontroli, by zapewnić jego skuteczność i komfort noszenia.

Pytanie 24

Jaki etap w procesie realizacji negatywu gipsowego polega na przywróceniu ciągłości jego ściany w miejscach łączenia oraz zasypaniu gipsem ewentualnych dodatkowych otworów, pozostawiając jednocześnie jeden otwór wlewowy?

A. Impregnacja

B. Zmiana

C. Wzmacnianie

D. Uszczelnienie

Odpowiedź "Uszczelnienie" jest poprawna, ponieważ ten etap w wykonaniu negatywu gipsowego polega na przywróceniu ciągłości ściany formy, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej jakości odwzorowania detali. Proces ten obejmuje nie tylko zamknięcie ewentualnych otworów powstałych w czasie produkcji negatywu, ale także pozostawienie jednego otworu wlewowego, który umożliwia wprowadzenie materiału do formy. Uszczelnienie jest kluczowym krokiem, który pozwala uniknąć przecieków gipsu, co może prowadzić do niedoskonałości w finalnym wyrobie. W praktyce, stosuje się różne techniki uszczelniania, takie jak użycie specjalnych uszczelniaczy lub taśm, aby zapewnić szczelność formy. Przygotowanie negatywu w sposób zgodny z najlepszymi praktykami, takimi jak dokładne oczyszczenie krawędzi i użycie odpowiednich narzędzi, jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości gipsu. Warto również zaznaczyć, że przestrzeganie tych standardów pozwala na lepsze zarządzanie procesem odlewniczym i ogranicza straty materiałowe.

Pytanie 25

Jakie czynności należy wykonać po zakończeniu obróbki końcowej pozytywu gipsowego?

A. nałożyć na niego wazelinę

B. na wilgotnić go wodą

C. oczyścić go za pomocą benzyny

D. pokryć go talkiem

Posypanie pozytywu gipsowego talkiem po zakończeniu obróbki końcowej jest istotnym krokiem w procesie przygotowania form do odlewania. Talk, jako substancja łagodząca, działa jako środek oddzielający, który minimalizuje przyczepność materiałów odlewniczych do formy. Dzięki temu zapobiega się uszkodzeniom pozytywu i zapewnia lepsze odwzorowanie szczegółów w odlewie. Talk pochłania również nadmiar wilgoci, co jest kluczowe w procesie odlewania, ponieważ zbyt wysoka wilgotność może prowadzić do defektów w finalnym produkcie, takich jak bąbelki powietrza czy niejednorodności. W praktyce, posypanie talkiem powinno odbywać się równomiernie, aby zapewnić pełne pokrycie powierzchni formy. W branży stosuje się również inne materiały separacyjne, lecz talk pozostaje standardem ze względu na swoje właściwości fizykochemiczne. Dobrze wykonane przygotowanie pozytywu gipsowego, w tym posypanie go talkiem, wpływa na jakość i dokładność odlewów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie technologii odlewniczej.

Pytanie 26

Osoba z uszkodzeniem rdzenia kręgowego na poziomie C5 ma możliwość poruszania się samodzielnie na wózku

A. aktywnym

B. mechanicznym

C. elektrycznym

D. pasywnym

Pacjent z uszkodzeniem rdzenia kręgowego na poziomie C5 ma ograniczone możliwości ruchowe, co wpływa na jego zdolność do samodzielnego poruszania się. Odpowiedź "elektrycznym" jest poprawna, ponieważ wózki elektryczne są dostosowane do pacjentów z takimi uszkodzeniami. Umożliwiają one kontrolowanie ruchu wózka za pomocą joysticka, co pozwala na większą autonomię w poruszaniu się. Wózki elektryczne są zaprojektowane z myślą o osobach z ograniczoną siłą mięśniową i pozwalają na łatwe manewrowanie, co jest kluczowe dla pacjentów z uszkodzeniem rdzenia na poziomie C5. Dla przykładu, osoby te mogą korzystać z wózków elektrycznych na co dzień, w tym do poruszania się po domach, uczelniach czy w przestrzeniach publicznych. Warto również zaznaczyć, że wózki elektryczne są zgodne z wytycznymi Amerykańskiego Towarzystwa Rehabilitacyjnego, które podkreślają znaczenie dostępu do urządzeń wspomagających mobilność dla osób z niepełnosprawnościami. Dobrze zaprojektowane elektryczne wózki mieściły się w standardach bezpieczeństwa i komfortu, co czyni je preferowanym wyborem dla pacjentów z tego typu uszkodzeniami.

Pytanie 27

Najdokładniejsze odwzorowanie detali anatomicznych na pozytywie pozwala uzyskać

A. wycisk z pianki poliuretanowej

B. skan bezpośredni

C. wycisk z masy modelarskiej

D. odlew gipsowy

Skan bezpośredni jest techniką, która zapewnia najwyższą jakość odwzorowania szczegółów anatomicznych dzięki zastosowaniu zaawansowanej technologii skanowania 3D. Ta metoda umożliwia precyzyjne uchwycenie kształtów, tekstur oraz detali strukturalnych, co jest kluczowe w dziedzinach takich jak medycyna, protetyka czy ortodoncja. Skanowanie bezpośrednie eliminuje błędy, które mogą wystąpić podczas tradycyjnych metod, takich jak wycisk z masy modelarskiej czy odlew gipsowy, gdzie mogą pojawić się zniekształcenia czy pęknięcia. Przykładowo, w protetyce stomatologicznej, skanowanie bezpośrednie pozwala na szybkie i precyzyjne tworzenie modeli, które są wykorzystywane do produkcji indywidualnych uzupełnień protetycznych, takich jak korony czy mosty. Dodatkowo, technologia ta jest zgodna z aktualnymi standardami branżowymi, które promują cyfryzację procesów w celu zwiększenia efektywności i jakości usług. Poprawne odwzorowanie detali anatomicznych jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości finalnych produktów, co ma bezpośredni wpływ na komfort i satysfakcję pacjentów.

Pytanie 28

Podczas pionowania protezy u pacjenta z długim kikutem uda, należy ustawić lej w początkowym zgięciu pod kątem wynoszącym około

A. 5°

B. 10°

C. 20°

D. 15°

Ustawienie lejka protezy pod kątem około 5° w początkowym zgięciu jest kluczowe dla zapewnienia optymalnej biomechaniki nóg pacjenta z długim kikutem uda. Kąt ten umożliwia właściwe przenoszenie obciążeń na pozostałe struktury kończyny, co jest istotne dla zapobiegania urazom i dyskomfortowi. Ustawienie lejka pod zbyt dużym kątem mogłoby prowadzić do nieprawidłowego wzorca chodu oraz nadmiernego obciążenia stawów biodrowych, co w dłuższym okresie prowadziłoby do przedwczesnego zużycia tkanek. W praktyce, dobrą metodą oceny prawidłowego ustawienia jest obserwacja pacjenta podczas chodu oraz korzystanie z symulatorów biomechanicznych, które pozwalają na dokładne dostosowanie protezy do indywidualnych potrzeb. Dobrze zaprojektowana proteza powinna zawsze uwzględniać anatomiczne i biomechaniczne aspekty pacjenta, co podkreśla konieczność właściwego ustawienia kąta lejka na etapie pionowania.

Pytanie 29

Kiedy zaleca się stosowanie prostotrzymacza Taylora?

A. choroby Scheuermanna

B. choroby Bechterewa

C. gruźliczego zapalenia kręgosłupa

D. bocznego skrzywienia kręgosłupa

Stosowanie prostotrzymacza Taylora jest szczególnie wskazane w przypadku choroby Scheuermanna, która jest schorzeniem zapalnym kręgosłupa, prowadzącym do deformacji kręgosłupa i zniekształceń postawy. Prostotrzymacz Taylora wspomaga stabilizację kręgosłupa w odcinku piersiowym i lędźwiowym, co jest kluczowe w terapii tej choroby. Umożliwia on prawidłowe ułożenie kręgosłupa oraz redukcję bólów, które często towarzyszą pacjentom z tą schorzeniem. W praktyce, prostotrzymacz Taylora może być stosowany zarówno w okresach aktywnego wzrostu, kiedy to deformacje kręgosłupa mogą się pogłębiać, jak i w późniejszych etapach życia, aby utrzymać prawidłową postawę ciała. Standardy terapeutyczne zalecają stosowanie tego typu ortez w połączeniu z rehabilitacją, co zwiększa efektywność leczenia. Dobre praktyki w stosowaniu prostotrzymacza obejmują regularne kontrole i dostosowywanie ortezy do zmieniających się potrzeb pacjenta, co ma kluczowe znaczenie dla skuteczności terapii.

Pytanie 30

Jakiego rodzaju gorset powinno się zastosować w terapii klatki piersiowej kurzej u pacjenta?

A. Spinecor

B. Wilmington

C. Boston

D. Jewetta

Odpowiedź 'Wilmington' jest prawidłowa, ponieważ gorset typu Wilmington jest specjalnie zaprojektowany do leczenia klatki piersiowej kurzej (pectus carinatum). Główne cechy tego gorsetu obejmują jego konstrukcję, która zapewnia równomierne rozłożenie siły na klatkę piersiową, co pozwala na stopniowe modelowanie klatki oraz poprawę jej kształtu. Gorset ten jest stosowany w przypadku pacjentów z umiarkowanym stopniem deformacji, gdzie interwencja chirurgiczna nie jest jeszcze konieczna, a terapia ortopedyczna może przynieść pozytywne rezultaty. Praktyczne zastosowanie gorsetu Wilmington wiąże się z jego noszeniem przez większość dnia, co wymaga współpracy pacjenta oraz odpowiedniej edukacji na temat użycia. Warto również zaznaczyć, że gorset ten został zatwierdzony na podstawie standardów ortopedycznych, co czyni go uznawanym wyborem w praktyce klinicznej.

Pytanie 31

Z jakiego surowca powinno się wykonać język usztywniony w obuwiu dla osób z opadającymi stopami?

A. Podszewki

B. Kruponu ortopedycznego

C. Skóry cielęcej

D. Filcu

Wybór materiałów do produkcji języków butów, które mają być usztywnione, jest strasznie ważny, żeby zapewnić wsparcie i komfort użytkowania. Skóra cielęca, mimo że wygląda na fajny materiał, nie jest wystarczająco sztywna do usztywnienia języka, zwłaszcza dla stóp z obniżonym napięciem mięśniowym. Użycie skóry cielęcej może sprawić, że język będzie za elastyczny, co obniża stabilność stopy i zwiększa ryzyko kontuzji. A podszewka, no cóż, to głównie materiał do wnętrza obuwia, nie nadaje ona struktury – bardziej dba o komfort i wygląd. Filc z kolei jest dosyć sztywny, ale też nie jest najlepszym wyborem, bo pod wpływem wilgoci i złych warunków może się deformować, co szybciej zniszczy buty. Typowym błędem jest myślenie, że każdy sztywny materiał nadaje się do każdego zastosowania, co nie bierze pod uwagę, że stopy mają swoje specyficzne wymagania i zdrowotne aspekty noszenia butów. Dlatego ważne jest, aby dobrze dobierać materiały, a krupon ortopedyczny wydaje się być najlepszym rozwiązaniem pod względem komfortu, stabilności i zdrowia dla użytkowników.

Pytanie 32

Jakiego rodzaju układ biomechaniczny powinien być użyty w ortozie w celu odciążenia kończyny dolnej?

A. Podparcie zastępcze pod guz kulszowy

B. Szynowanie okrężne podudzia

C. Szynowanie jednostronne z dociskiem uda

D. Przemieszczenie osi przegubu kolanowego

Podparcie zastępcze pod guz kulszowy jest kluczowym układem biomechanicznym stosowanym w ortozach do odciążania kończyny dolnej. Działa poprzez przeniesienie wagi ciała z kończyny dolnej na guz kulszowy, co zmniejsza obciążenie stawów, mięśni i innych struktur anatomicznych w obrębie kończyny. Takie podejście jest szczególnie efektywne w rehabilitacji pacjentów z urazami, chorobami zwyrodnieniowymi stawów oraz po operacjach ortopedycznych. Przykładem zastosowania tego typu ortozy może być sytuacja, w której pacjent z osteoartrozą kolana wymaga wsparcia, aby zredukować ból i poprawić funkcję ruchową. W praktyce, ortopedyczne urządzenia wspierające podparcie zastępcze są projektowane zgodnie z zaleceniami standardów takich jak ISO 13485, które dotyczą systemów zarządzania jakością w produkcji wyrobów medycznych. Kluczowe jest, aby ortoza była dostosowana do indywidualnych potrzeb pacjenta, co pozwala na uzyskanie maksymalnych korzyści terapeutycznych oraz komfortu użytkowania.

Pytanie 33

Pacjent powinien być uprzedzony, że zastosowanie leja PTB w formie paska nadkolanowego może prowadzić do osłabienia oraz zaniku mięśnia

A. piszczelowego przedniego

B. czworogłowego uda

C. strzałkowego długiego

D. trójgłowego łydki

Zawieszenie leja PTB w postaci paska nadkolanowego może prowadzić do atrofii mięśnia czworogłowego uda, co jest kluczowe dla zrozumienia wpływu na aparat ruchu pacjenta. Czworogłowy uda, będący największym mięśniem w obrębie kończyny dolnej, odgrywa fundamentalną rolę w prostowaniu stawu kolanowego i stabilizacji podczas chodu. W przypadku długotrwałego ograniczenia ruchomości, jak ma to miejsce w przypadku noszenia leja PTB, następuje zmniejszenie aktywności tego mięśnia, co może skutkować jego osłabieniem oraz zanikaniem. Przykładem klinicznym może być pacjent z amputacją kończyny dolnej, który korzysta z protezy, a niewłaściwe dopasowanie leja powoduje, że nie angażuje mięśnia czworogłowego w sposób naturalny. Zgodnie z zaleceniami rehabilitacyjnymi, kluczowe jest regularne stosowanie ćwiczeń izometrycznych i wzmacniających, aby przeciwdziałać potencjalnym komplikacjom. W praktyce, specjalista ortopeda lub fizjoterapeuta powinien monitorować stan mięśni pacjenta oraz zalecać odpowiednie interwencje, aby zapobiec ich osłabieniu.

Pytanie 34

Ile gramów gipsu będzie potrzebne do wykonania jednego pozytywu, jeśli do czterech użyto 500 g gipsu modelarskiego w proporcji 1:1 z wodą?

A. 63 g

B. 125 g

C. 375 g

D. 250 g

Aby obliczyć ilość gipsu potrzebnego do przygotowania jednego pozytywu, zaczynamy od zrozumienia, że użyliśmy 500 g gipsu modelarskiego do wykonania czterech pozytywów, w proporcji 1:1 z wodą. Oznacza to, że na każdy pozytyw przypada 500 g podzielone przez 4, co daje nam 125 g gipsu na jeden pozytyw. Jest to standardowa praktyka w modelarstwie, gdzie dokładność proporcji materiałów jest kluczowa dla uzyskania właściwych właściwości fizycznych odlewów. Zastosowanie odpowiednich proporcji gipsu i wody zapewnia odpowiednią konsystencję, co z kolei wpływa na jakość formy oraz jej wytrzymałość. W branży modelarskiej, precyzyjne obliczenia materiałowe są istotne, aby uniknąć marnotrawstwa surowców oraz uzyskać produkty o wysokiej jakości. Dlatego znajomość takich proporcji oraz umiejętność ich obliczania to fundamenty skutecznego przygotowania form.

Pytanie 35

Podczas udzielania wskazówek dotyczących użytkowania ortez stabilizujących i korekcyjnych, ortopeda powinien wyjaśnić pacjentowi, że ich długotrwałe noszenie może prowadzić do nacisków, które mogą skutkować

A. chorobą reumatyczną

B. chorobą zwyrodnieniową

C. niedokrwieniem i odleżynami

D. niedociśnieniem oraz żylakami

Odpowiedź wskazująca na niedokrwienie i odleżyny jako możliwe konsekwencje długotrwałego noszenia ortez stabilizujących i korekcyjnych jest poprawna, ponieważ te urządzenia, jeśli nie są prawidłowo dopasowane, mogą wywierać nadmierny nacisk na określone obszary ciała. Naciski te mogą prowadzić do zaburzeń krążenia, co skutkuje niedokrwieniem, a w skrajnych przypadkach, jeśli nie zostanie podjęta odpowiednia interwencja, mogą wystąpić odleżyny w miejscach o ograniczonym przepływie krwi. W przypadku pacjentów korzystających z ortez, kluczowe jest regularne monitorowanie stanu skóry oraz dostosowywanie urządzeń do indywidualnych potrzeb pacjenta. W praktyce zaleca się przeprowadzanie okresowych przeglądów i oceny obszarów narażonych na ucisk w celu minimalizacji ryzyka wystąpienia tych powikłań. Utrzymanie dobrego krążenia oraz zdrowia skóry jest zgodne z najlepszymi praktykami w rehabilitacji ortopedycznej, które podkreślają znaczenie edukacji pacjenta w zakresie właściwego użytkowania ortez oraz konieczności przestrzegania zaleceń ortopedy.

Pytanie 36

Jaki rodzaj ortozy powinien być użyty w przypadku złamania przedramienia, które długo nie chce się zagoić?

A. Korekcyjna

B. Unieruchamiająca

C. Czynnościowa

D. Prowadząca

Odpowiedź "Unieruchamiająca" jest prawidłowa, ponieważ ortozy tego typu mają na celu stabilizację i unieruchomienie uszkodzonej części ciała, co jest szczególnie istotne w przypadku długo gojącego się złamania przedramienia. Unieruchomienie zapobiega ruchom, które mogłyby prowadzić do dalszych uszkodzeń, a także wspiera proces gojenia się kości poprzez zapewnienie optymalnych warunków regeneracyjnych. W praktyce, ortozy unieruchamiające mogą być wykonane z różnych materiałów, takich jak tworzywa sztuczne czy materiały kompozytowe, co zapewnia lekkość i wygodę noszenia. W przypadku złamań przedramienia ortozy takie, jak gips czy szyny, są standardem w medycynie. Dobrą praktyką jest również regularne monitorowanie stanu pacjenta oraz adaptacja ortozy w miarę postępów w gojeniu, co może obejmować zmianę poziomu unieruchomienia. Ponadto, w kontekście rehabilitacji, ważne jest połączenie unieruchomienia z późniejszymi ćwiczeniami czynnościowymi, aby przywrócić pełną sprawność kończyny.

Pytanie 37

Jaką grupę mięśni w okolicach stawu biodrowego należy wzmocnić w trakcie rehabilitacji pacjenta po amputacji na poziomie uda?

A. Zginacze

B. Odwodziciele

C. Rotatory zewnętrzne

D. Rotatory wewnętrzne

Wzmocnienie rotatorów wewnętrznych stawu biodrowego jest kluczowym elementem rehabilitacji pacjentów po amputacji na poziomie uda. Rotatory wewnętrzne, w tym mięśnie takie jak m. iliopsoas i m. tensor fasciae latae, odgrywają istotną rolę w stabilizacji miednicy oraz w utrzymaniu prawidłowej postawy ciała. Po amputacji, pacjenci często doświadczają osłabienia mięśniowego, co może prowadzić do zaburzeń w biomechanice chodu oraz utrudnień w codziennym funkcjonowaniu. Wzmacnianie tych mięśni poprzez odpowiednie ćwiczenia, takie jak rotacje wewnętrzne z oporem, może przyczynić się do poprawy kontroli nad kończyną protetyczną oraz zwiększenia zakresu ruchu. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi rehabilitacji pacjentów po amputacji, szczególną uwagę należy zwrócić na wzmacnianie mięśni stabilizujących staw biodrowy, co sprzyja lepszemu przystosowaniu się do nowej sytuacji oraz zmniejsza ryzyko kontuzji. Ponadto, wzmocnione rotatory wewnętrzne wspierają funkcje motoryczne, co przekłada się na większą samodzielność pacjenta.

Pytanie 38

Jakich zasad należy przestrzegać podczas zakupu sznurówki lędźwiowo-krzyżowej?

A. Sznurówkę zakładać w pozycji stojącej pacjenta

B. Dolną krawędź sznurówki umieścić poniżej kości ogonowej

C. Zakładać sznurówkę na luźną bieliznę bawełnianą

D. Powłoki brzuszne przed zasznurowaniem należy ściągnąć ku dołowi

Zakładanie sznurówki lędźwiowo-krzyżowej w pozycji stojącej pacjenta jest kluczowe dla zapewnienia jej prawidłowego dopasowania oraz kompresji w obrębie dolnej części pleców. Pozycja stojąca pozwala na naturalne ułożenie kręgosłupa oraz miednicy, co umożliwia lepsze rozłożenie sił działających na obręcz biodrową i lędźwiową. W tej pozycji pacjent ma również możliwość lepszego ocenienia komfortu oraz ewentualnych poprawek w dopasowaniu sznurówki. Dobre praktyki zalecają, aby przed założeniem sznurówki pacjent był poinstruowany o odpowiedniej postawie, co wspomaga efektywność sznura oraz minimalizuje ryzyko dyskomfortu. Dodatkowo, w przypadku pacjentów, u których występują dolegliwości bólowe lub ograniczenia ruchomości, właściwe ułożenie ciała podczas zakładania sznurówki może przyczynić się do zmniejszenia napięcia mięśniowego oraz poprawy ogólnego samopoczucia. Warto również pamiętać, że odpowiednie dopasowanie sznurówki ma kluczowe znaczenie dla terapeutycznego działania, jakie ma ona zapewnić w kontekście stabilizacji kręgosłupa i wsparcia funkcji motorycznych.

Pytanie 39

Aby zredukować potencjalny ucisk ortozy łuskowej na przedramieniu, specjalista ortopedii powinien

A. ograniczyć liczbę pasków mocujących

B. obserwować oznaki ucisku na skórze i wprowadzić korektę

C. zmniejszyć siłę docisku pasków mocujących

D. oczekać z korektą na możliwe zgłoszenie się pacjenta

Obserwowanie objawów ucisku na skórę i wykonanie korekty jest kluczowym krokiem w procesie dopasowywania ortoz, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w ortopedii. Ucisk ortozy może prowadzić do podrażnień skóry, a nawet powikłań, takich jak owrzodzenia czy infekcje. Technicy ortopedyczni powinni regularnie monitorować stan skóry pacjenta oraz dostosować ortozę w odpowiedzi na zauważone problemy. Przykładem może być sytuacja, w której pacjent zgłasza dyskomfort lub bóle w obrębie miejsca, gdzie ortoza przylega do ciała; w takim przypadku technik powinien przeprowadzić szybkie badanie skóry, aby ocenić ewentualne zmiany, takie jak zaczerwienienie czy odparzenia. Zmiany w konstrukcji ortozy, takie jak korekta pasków mocujących lub dodanie wkładek amortyzujących, mogą znacznie poprawić komfort noszenia. Praktyczne podejście do dostosowywania ortoz, które obejmuje aktywne monitorowanie i reagowanie na zmiany, jest obowiązkowe w zapewnieniu wysokiej jakości opieki nad pacjentem.

Pytanie 40

U pacjenta, który przeszedł udar mózgu, należy wspierać funkcjonowanie stopy przy pomocy ortezy AFO w zakresie mięśni

A. przywodzicieli

B. odwodzicieli

C. zginaczy grzbietowych

D. zginaczy podeszwowych

Twoja odpowiedź jest rzeczywiście trafna, bo orteza AFO, czyli ta do wsparcia stopy, naprawdę pomaga w pracy mięśni, które podnoszą stopę. To jest mega ważne, szczególnie dla ludzi po udarze mózgu. Zginacze grzbietowe, jak mięsień piszczelowy przedni, sprawiają, że możemy normalnie chodzić, nie potykając się. Jak ktoś ma problemy z tymi mięśniami, to może się zmagać z czymś, co nazywa się drop foot – czyli po prostu nie może podnieść przodu stopy, co strasznie utrudnia chodzenie. A więc używanie ortezy AFO może naprawdę poprawić stabilność i ułatwić chód. W praktyce, jeśli pacjenci mają lepszą kontrolę nad stopą, to ich jakość życia na pewno się poprawia i mogą być bardziej samodzielni w codziennych sprawach. W rehabilitacji warto jak najszybciej zacząć używać tych ortez, żeby uzyskać jak najlepsze efekty i pozwolić ludziom wrócić do działania.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej