Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 22:34
Data zakończenia: 8 czerwca 2025 23:07

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby umożliwić jedynie urządzeniom z określonym adresem fizycznym połączenie z siecią WiFi, trzeba ustawić w punkcie dostępowym

A. bardziej zaawansowane szyfrowanie

B. firewall

C. filtrację adresów MAC

D. strefę o ograniczonym dostępie

Bezpieczniejsze szyfrowanie, strefy zdemilitaryzowane oraz zapory sieciowe to techniki związane z bezpieczeństwem, ale nie są właściwym rozwiązaniem dla problemu ograniczenia dostępu do sieci WiFi na podstawie adresów fizycznych. Szyfrowanie, jak WPA2 czy WPA3, skutecznie chroni dane przesyłane w sieci przed podsłuchiwaniem, ale nie kontroluje, które urządzenia mogą się z nią połączyć. Z kolei strefa zdemilitaryzowana (DMZ) jest koncepcją z zakresu architektury sieci, której celem jest oddzielenie zasobów wewnętrznych od publicznego dostępu, ale nie jest bezpośrednio związana z dostępem do WiFi. Zastosowanie DMZ w kontekście sieci bezprzewodowej jest rzadkie, ponieważ dotyczy głównie ruchu przychodzącego z internetu do sieci lokalnej. Zapora sieciowa (firewall) jest również istotnym elementem zabezpieczeń, ale jej główną rolą jest kontrola ruchu sieciowego na poziomie pakietów, a nie identyfikacja konkretnych urządzeń na podstawie ich adresów MAC. Dlatego ograniczenie dostępu do sieci WiFi przez filtrowanie adresów MAC jest bardziej odpowiednim i skutecznym rozwiązaniem, które pozwala na precyzyjne zarządzanie połączeniami urządzeń w danej sieci.

Pytanie 2

Jakie oznaczenie według normy ISO/IEC 11801:2002 definiuje skrętkę foliowaną, przy czym wszystkie pary żył są ekranowane folią?

A. U/UTP

B. S/FTP

C. F/FTP

D. F/UTP

Wybór innych oznaczeń związanych z typami skrętek nie oddaje prawidłowo charakterystyki F/UTP. Zaczynając od S/FTP, jest to skrętka, gdzie każda para żył jest ekranowana osobno, a dodatkowo cały kabel jest otoczony ekranem, co zapewnia wysoki poziom ochrony, ale zdecydowanie różni się od tego, co oferuje F/UTP – oznaczającego ekranowanie tylko par żył. U/UTP wskazuje na kabel nieekranowany, co jest użyteczne w mniej zakłóconych środowiskach, lecz nie dostarcza ochrony, jaką oferują typy ekranowane, przez co jest mniej zalecany w miejscach o wysokim natężeniu zakłóceń elektromagnetycznych. F/FTP natomiast wskazuje, że cały kabel jest ekranowany folią, co mogłoby wydawać się korzystniejsze, jednakże nie odpowiada specyfikacji pytania dotyczącego skrętki foliowanej, gdzie ekranowanie dotyczy jedynie par. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych odpowiedzi polegają na myleniu stopnia ekranowania oraz nieprawidłowym interpretowaniu oznaczeń, co może skutkować wyborem niewłaściwego typu kabla do danej aplikacji. W praktyce, dobór odpowiedniego typu skrętki jest kluczowy dla zapewnienia optymalnej wydajności sieci oraz bezpieczeństwa przesyłanych danych.

Pytanie 3

Aby chronić lokalną sieć komputerową przed atakami typu Smurf pochodzącymi z Internetu, należy zainstalować oraz właściwie skonfigurować

A. oprogramowanie antyspamowe

B. skaner antywirusowy

C. zapory ogniowej

D. bezpieczną przeglądarkę internetową

Zainstalowanie i skonfigurowanie zapory ogniowej (firewall) jest kluczowym krokiem w zabezpieczaniu lokalnej sieci komputerowej przed atakami typu Smurf, które polegają na wykorzystaniu adresów IP ofiar do generowania nadmiaru ruchu sieciowego. Zapora ogniowa działa jako filtr, który blokuje nieautoryzowany dostęp do sieci oraz monitoruje i kontroluje ruch przychodzący i wychodzący. W przypadku ataku Smurf, złośliwy użytkownik wysyła pakiety ICMP Echo Request (ping) do rozgłoszeniowego adresu IP, co powoduje, że wszystkie urządzenia w sieci odpowiadają na te żądania, co wywołuje przeciążenie. Skonfigurowana zapora ogniowa może wykrywać i blokować takie pakiety, co znacznie zmniejsza ryzyko ataku. Dobrym praktyką jest również wdrożenie zasad ograniczających dostęp do portów oraz monitorowanie ruchu sieciowego w celu szybkiej identyfikacji potencjalnych zagrożeń. Współczesne zapory ogniowe oferują wiele funkcji, takich jak inspekcja głębokiego pakietu i wykrywanie intruzów, co dodatkowo wspiera obronę przed różnorodnymi atakami.

Pytanie 4

Internet Relay Chat (IRC) to protokół wykorzystywany do

A. wysyłania wiadomości e-mail

B. realizacji czatów za pomocą interfejsu tekstowego

C. transmisji dźwięku przez sieć

D. przesyłania wiadomości na forum dyskusyjnym

Wybór odpowiedzi dotyczącej transmisji listów na grupy dyskusyjne może wynikać z mylnego skojarzenia IRC z protokołami, które obsługują mailing, takimi jak NNTP (Network News Transfer Protocol). IRC nie jest zaprojektowany do przesyłania maili czy zarządzania grupami dyskusyjnymi w tradycyjnym sensie; jego celem jest umożliwienie real-time komunikacji. Przesyłanie głosu przez sieć, które sugeruje inna odpowiedź, odnosi się do protokołów takich jak VoIP (Voice over Internet Protocol), które nie mają związku z IRC, który obsługuje jedynie komunikację tekstową. Użytkownicy mogą mylić IRC z różnymi technologiami, które oferują inne formy interakcji, co prowadzi do nieporozumień. Ostatnia odpowiedź odnosząca się do przesyłania poczty e-mail jest również nietrafna, ponieważ IRC nie zajmuje się przesyłaniem wiadomości e-mail, co jest funkcjonalnością dedykowaną protokołom takim jak SMTP (Simple Mail Transfer Protocol). Takie błędne podejścia do zrozumienia funkcji różnych protokołów komunikacyjnych mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania narzędzi dostępnych w sieci oraz do braku umiejętności właściwego ich stosowania w praktyce.

Pytanie 5

Jak nazywa się protokół, który pozwala na ściąganie wiadomości e-mail z serwera?

A. FTP

B. POP3

C. SMTP

D. DNS

POP3, czyli Post Office Protocol w wersji 3, to protokół, który umożliwia pobieranie wiadomości e-mail z serwera do lokalnej skrzynki pocztowej użytkownika. Działa w modelu klient-serwer, gdzie klient (np. program pocztowy) nawiązuje połączenie z serwerem pocztowym, aby pobrać wiadomości. POP3 jest szczególnie przydatny w sytuacjach, gdy użytkownik chce mieć dostęp do swoich e-maili offline, ponieważ po pobraniu wiadomości, są one usuwane z serwera (chyba że skonfigurujemy protokół tak, aby je zachować). Zastosowanie tego protokołu jest powszechne w środowiskach, gdzie użytkownicy preferują lokalną archiwizację wiadomości e-mail, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania informacjami. Protokół POP3 operuje na porcie 110 (lub 995 w przypadku bezpiecznego połączenia SSL), co jest zgodne z ustalonymi standardami w branży. Użytkownicy często korzystają z POP3, gdy korzystają z programów takich jak Microsoft Outlook, Mozilla Thunderbird czy Apple Mail, aby zarządzać swoimi skrzynkami pocztowymi w efektywny sposób.

Pytanie 6

Jak nazywa się topologia fizyczna, w której wszystkie urządzenia sieciowe są połączone z jednym centralnym urządzeniem?

A. pierścienia

B. drzewa

C. gwiazdy

D. siatki

Topologia gwiazdy to jedna z najpopularniejszych architektur sieciowych, w której wszystkie urządzenia, takie jak komputery i drukarki, są połączone z centralnym urządzeniem, zazwyczaj przełącznikiem lub hubem. Taki układ zapewnia łatwą konserwację i diagnozowanie problemów, gdyż ewentualne awarie jednego z węzłów nie wpływają na funkcjonowanie pozostałych urządzeń. Przykładem zastosowania topologii gwiazdy może być lokalna sieć komputerowa w biurze, gdzie wszystkie stacje robocze są podłączone do jednego przełącznika. Standardy takie jak Ethernet oraz protokoły sieciowe, takie jak TCP/IP, zostały zaprojektowane z myślą o pracy w takich strukturach. Zastosowanie topologii gwiazdy ułatwia także skalowanie sieci – wystarczy dodać nowe urządzenie do centralnego przełącznika, co czyni ją elastyczną i odpowiednią dla rozwijających się środowisk biurowych.

Pytanie 7

Kabel skręcany o czterech parach, w którym każdy z przewodów jest otoczony ekranem foliowym, a ponadto wszystkie pary są dodatkowo zabezpieczone siatką, to kabel

A. F/UTP

B. S/FTP

C. U/UTP

D. SF/UTP

Każda z pozostałych odpowiedzi ma swoje specyficzne cechy, które nie odpowiadają dokładnie opisanej specyfikacji kabla. Odpowiedź SF/UTP oznacza kabel, w którym zewnętrzny ekran jest wspólny dla wszystkich par, ale nie ma osobnych ekranów dla każdej z par. To sprawia, że jego odporność na zakłócenia jest niższa w porównaniu do S/FTP. F/UTP, z kolei, oznacza kabel z ekranem folii dla całego układu par, a brak ekranowania dla poszczególnych par może prowadzić do większego ryzyka zakłóceń, zwłaszcza w gęsto zabudowanych środowiskach. U/UTP to najprostsza konstrukcja bez ekranowania w ogóle, co czyni go najmniej odpornym na zakłócenia elektromagnetyczne. Stosowanie kabli U/UTP w środowiskach o wysokim poziomie zakłóceń może prowadzić do degradacji jakości sygnału i zwiększonej liczby błędów przy transmisji danych. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru nieodpowiednich kabli, obejmują niedocenienie wpływu zakłóceń elektromagnetycznych oraz nieznajomość wymagań dotyczących konkretnego zastosowania. Warto zatem zapoznać się z wymaganiami sieci, aby dobrać odpowiedni kabel, który zapewni stabilne połączenie i wysoką wydajność transmisji danych.

Pytanie 8

Podaj zakres adresów IP przyporządkowany do klasy A, który jest przeznaczony do użytku prywatnego w sieciach komputerowych?

A. 172.16.0.0-172.31.255.255

B. 192.168.0.0-192.168.255.255

C. 127.0.0.0-127.255.255.255

D. 10.0.0.0-10.255.255.255

Adresy IP klasy A, które są przeznaczone do adresacji prywatnej, obejmują zakres od 10.0.0.0 do 10.255.255.255. Klasa A to jedna z klas adresowych zdefiniowanych w standardzie IPv4, który dzieli adresy IP na różne klasy w zależności od ich pierwszych bitów. Adresy z tej klasy mogą być używane w dużych sieciach korporacyjnych, ponieważ oferują ogromną przestrzeń adresową. W praktyce, adresy prywatne, takie jak te z zakresu 10.0.0.0/8, są często wykorzystywane w sieciach lokalnych (LAN), co pozwala na oszczędność publicznych adresów IP. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami IETF (Internet Engineering Task Force) w dokumentach RFC 1918, które definiują prywatne adresy IP. Umożliwia to organizacjom wdrażanie rozwiązań z zakresu NAT (Network Address Translation), co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo i elastyczność adresacji sieciowej. Wykorzystanie tego zakresu pozwala na jednoczesne korzystanie z wielu adresów IP w różnych oddziałach tej samej firmy bez konfliktów, co jest kluczowe w rozwoju i zarządzaniu złożonymi infrastrukturami IT.

Pytanie 9

Aby zapewnić, że jedynie wybrane urządzenia mają dostęp do sieci WiFi, konieczne jest w punkcie dostępowym

A. skonfigurować filtrowanie adresów MAC

B. zmienić kanał radiowy

C. zmienić hasło

D. zmienić sposób szyfrowania z WEP na WPA

Filtrowanie adresów MAC to technika, która pozwala na ograniczenie dostępu do sieci WiFi tylko dla wybranych urządzeń. Adres MAC (Media Access Control) to unikalny identyfikator przypisany do interfejsu sieciowego każdego urządzenia. Konfigurując filtrowanie adresów MAC na punkcie dostępowym, administrator może stworzyć listę zatwierdzonych adresów, co oznacza, że tylko te urządzenia będą mogły nawiązać połączenie z siecią. To podejście jest powszechnie stosowane w małych sieciach domowych oraz biurowych, jako dodatkowa warstwa zabezpieczeń w połączeniu z silnym hasłem i szyfrowaniem. Należy jednak pamiętać, że filtrowanie adresów MAC nie jest nieomylnym rozwiązaniem, gdyż adresy MAC można podsłuchiwać i fałszować. Mimo to, w praktyce jest to skuteczny sposób na ograniczenie nieautoryzowanego dostępu, zwłaszcza w środowiskach, gdzie liczba urządzeń jest ograniczona i łatwa do zarządzania. Dobrą praktyką jest łączenie tego rozwiązania z innymi metodami zabezpieczeń, takimi jak WPA3, co znacząco podnosi poziom ochrony.

Pytanie 10

Który z poniższych adresów IP należy do sieci o adresie 10.16.0.0/13?

A. 10.15.0.112 /13

B. 10.24.88.67 /13

C. 10.22.0.45 /13

D. 10.31.234.32 /13

Adres IP 10.22.0.45 należy do podsieci o adresie 10.16.0.0/13, ponieważ maska /13 oznacza, że pierwsze 13 bitów adresu IP definiuje sieć, a pozostałe bity są dostępne do użycia dla hostów. Adres 10.16.0.0/13 obejmuje zakres od 10.16.0.0 do 10.23.255.255. Wartości IP zapisane w systemie binarnym dla 10.16.0.0 to 00001010.00010000.00000000.00000000, a dla 10.22.0.45 to 00001010.00010010.00000000.00101101. Jak można zauważyć, pierwsze 13 bitów jest identyczne dla obu adresów, co potwierdza przynależność 10.22.0.45 do tej samej podsieci. W praktyce, zrozumienie klas adresów IP i ich podziału jest kluczowe w projektowaniu sieci komputerowych, co stanowi podstawę dla wydajnego zarządzania adresacją oraz bezpieczeństwem sieci. Dobrą praktyką w administrowaniu sieciami jest stosowanie planów adresacji, które uwzględniają odpowiednie maski podsieci, aby optymalnie wykorzystać dostępne adresy oraz zminimalizować ryzyko konfliktów.

Pytanie 11

Które z poniższych urządzeń pozwala na bezprzewodowe łączenie się z siecią lokalną opartą na kablu?

A. Punkt dostępowy

B. Modem

C. Media konwerter

D. Przełącznik

Punkt dostępowy, znany również jako access point, jest kluczowym urządzeniem w kontekście bezprzewodowych sieci lokalnych. Jego głównym zadaniem jest umożliwienie urządzeniom bezprzewodowym, takim jak laptopy, smartfony czy tablety, dostępu do kablowej sieci lokalnej. Punkty dostępowe działają na zasadzie połączenia z routerem lub przełącznikiem za pomocą kabla Ethernet, a następnie transmitują sygnał bezprzewodowy w określonym zasięgu, co pozwala użytkownikom na wygodne korzystanie z internetu bez konieczności używania kabli. Standardy takie jak IEEE 802.11, powszechnie znane jako Wi-Fi, definiują parametry pracy punktów dostępowych, w tym szybkości transmisji danych oraz zakresy częstotliwości. Dzięki implementacji punktów dostępowych w biurach, szkołach czy przestrzeniach publicznych, można zapewnić użytkownikom mobilny dostęp do sieci, co jest niezbędne w dobie pracy zdalnej i mobilności. Przykładem zastosowania punktów dostępowych są sieci hot-spot w kawiarniach lub na lotniskach, gdzie użytkownicy mogą łączyć się z internetem w sposób elastyczny i wygodny.

Pytanie 12

Użytkownicy z grupy Pracownicy nie mają możliwości drukowania dokumentów za pomocą serwera wydruku na systemie operacyjnym Windows Server. Przydzielone mają tylko uprawnienia "Zarządzanie dokumentami". Co należy wykonać, aby rozwiązać ten problem?

A. Należy dla grupy Pracownicy anulować uprawnienia "Zarządzanie dokumentami"

B. Należy dla grupy Administratorzy anulować uprawnienia "Zarządzanie drukarkami"

C. Należy dla grupy Pracownicy przypisać uprawnienia "Drukuj"

D. Należy dla grupy Administratorzy usunąć uprawnienia "Drukuj"

Aby umożliwić użytkownikom z grupy Pracownicy drukowanie dokumentów, niezbędne jest nadanie im odpowiednich uprawnień. Uprawnienie 'Drukuj' jest kluczowe, ponieważ pozwala na wysyłanie dokumentów do drukarki. W przypadku, gdy użytkownik ma przydzielone wyłącznie uprawnienia 'Zarządzanie dokumentami', może jedynie zarządzać już wydrukowanymi dokumentami, ale nie ma możliwości ich drukowania. Standardową praktyką w zarządzaniu dostępem do zasobów jest stosowanie zasady minimalnych uprawnień, co oznacza, że użytkownik powinien mieć tylko te uprawnienia, które są niezbędne do wykonywania jego zadań. W sytuacji, gdy użytkownicy nie mogą drukować, kluczowe jest zrozumienie, że ich ograniczenia w zakresie uprawnień są główną przyczyną problemu. Nadanie uprawnienia 'Drukuj' użytkownikom z grupy Pracownicy pozwoli im na wykonywanie niezbędnych operacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania systemami operacyjnymi i serwerami wydruku.

Pytanie 13

Jakie jest odpowiednik maski 255.255.252.0 w postaci prefiksu?

A. 122

B. /24

C. /23

D. /25

Maska podsieci 255.255.252.0 to nic innego jak prefiks /22. To znaczy, że 22 bity używamy do określenia identyfikatora podsieci w adresie IPv4. Mówiąc prosto, te dwa ostatnie bity dają nam możliwość utworzenia 4 podsieci i 1022 hostów w każdej (liczy się 2^10 - 2, bo trzeba odjąć adres sieci i rozgłoszeniowy). Ta maska jest całkiem przydatna w większych sieciach, gdzie chcemy dobrze zarządzać adresami IP. Na przykład w firmach można ją zastosować do podziału dużych zakresów adresów na mniejsze, lepiej zorganizowane podsieci, co potem pomaga w zarządzaniu ruchem i bezpieczeństwem. Używanie odpowiednich masek podsieci to ważny aspekt w projektowaniu sieci, bo to jedna z tych najlepszych praktyk w branży. A jeśli chodzi o IPv6, to już nie jest tak krytyczne, ale wciąż dobrze wiedzieć, jak to wszystko działa w kontekście routingu i adresowania.

Pytanie 14

Jakie narzędzie należy zastosować do zakończenia kabli UTP w module keystone z wkładkami typu 110?

A. Zaciskarki do wtyków RJ45

B. Wkrętaka krzyżakowego

C. Narzędzia uderzeniowego

D. Wkrętaka płaskiego

Narzędzie uderzeniowe jest kluczowym elementem w procesie zarabiania końcówek kabla UTP w modułach keystone ze stykami typu 110. Działa ono na zasadzie mechanicznego uderzenia, które umożliwia skuteczne i trwałe połączenie żył kabla z odpowiednimi stykami w module. Użycie narzędzia uderzeniowego zapewnia, że przewody są dokładnie wciśnięte w styki, co zapobiega problemom z przesyłem sygnału oraz minimalizuje straty. W praktyce, podczas zarabiania końcówek, ważne jest, aby żyły kabla były odpowiednio uporządkowane zgodnie z kolorami standardu T568A lub T568B, co jest kluczowe dla zachowania spójności i jakości połączeń sieciowych. Standardy te są uznawane w branży telekomunikacyjnej jako najlepsze praktyki. Narzędzie to jest niezbędne, ponieważ inne narzędzia, takie jak wkrętaki, nie są zaprojektowane do tego typu operacji i mogą prowadzić do uszkodzenia styków lub niewłaściwego połączenia.

Pytanie 15

Z jakiego powodu adres 192.168.100.127 nie może zostać przypisany jako adres komputera w sieci 192.168.100.0/25?

A. To adres pętli zwrotnej danego komputera

B. To adres rozgłoszeniowy w tej sieci

C. Nie wchodzi w skład zakresu adresów tej sieci

D. Nie jest to adres prywatny dla tej sieci

Adres 192.168.100.127 jest adresem rozgłoszeniowym dla sieci 192.168.100.0/25, co oznacza, że nie może być przydzielony żadnemu z komputerów w tej sieci. Przy analizie adresów IP, istotne jest zrozumienie, że dla każdej podsieci istnieje jeden adres przeznaczony na rozgłoszenie, który jest zarezerwowany do komunikacji z wszystkimi urządzeniami w danej sieci. W przypadku podsieci 192.168.100.0/25, zakres adresów wynosi od 192.168.100.1 do 192.168.100.126, z 192.168.100.0 jako adresem sieci i 192.168.100.127 jako adresem rozgłoszeniowym. W praktyce, adres rozgłoszeniowy jest wykorzystywany do wysyłania pakietów, które mają dotrzeć do wszystkich urządzeń w lokalnej sieci, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu adresacją IP. Zrozumienie roli adresów rozgłoszeniowych jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi, co umożliwia optymalizację komunikacji oraz efektywne wykorzystanie zasobów sieciowych.

Pytanie 16

Która z kombinacji: protokół – warstwa, w której dany protokół działa, jest poprawnie zestawiona według modelu TCP/IP?

A. RARP – warstwa transportowa

B. IGMP - warstwa Internetu

C. DHCP – warstwa dostępu do sieci

D. ICMP - warstwa aplikacji

IGMP (Internet Group Management Protocol) to protokół używany do zarządzania członkostwem w grupach multicastowych. Działa on na warstwie Internetu modelu TCP/IP, co oznacza, że jest zaangażowany w przesyłanie pakietów danych w sieci IP, umożliwiając komunikację między hostami a routerami w kontekście grup multicastowych. Praktyczne zastosowanie IGMP można zaobserwować w usługach strumieniowania wideo i transmisji na żywo, gdzie wiele urządzeń musi subskrybować ten sam strumień danych. IGMP pozwala routerom na efektywne zarządzanie członkostwem w tych grupach, co zmniejsza obciążenie sieci poprzez wysyłanie danych tylko do tych, którzy są zainteresowani odbiorem. Zgodnie z dobrą praktyką, networking oparty na IP powinien wykorzystywać protokoły, które zostały standardyzowane przez IETF, aby zapewnić interoperacyjność i efektywność w komunikacji sieciowej.

Pytanie 17

Jakie aktywne urządzenie pozwoli na podłączenie 15 komputerów, drukarki sieciowej oraz rutera do sieci lokalnej za pomocą kabla UTP?

A. Switch 24-portowy

B. Panel krosowy 24-portowy

C. Panel krosowy 16-portowy

D. Switch 16-portowy

Przełącznik 24-portowy to świetne rozwiązanie, bo można do niego podłączyć sporo urządzeń jednocześnie, jak komputery czy drukarki, do lokalnej sieci. W sytuacji, gdzie trzeba podłączyć 15 komputerów, drukarkę sieciową i router, ten przełącznik akurat ma tyle portów, że wszystko się zmieści. W codziennym użytkowaniu przełączniki są kluczowe w zarządzaniu ruchem w sieci, co umożliwia szybsze przesyłanie danych między urządzeniami. Dodatkowo, jak używasz przełącznika, można wprowadzić różne funkcje, na przykład VLAN, co pomaga w podziale sieci i zwiększeniu jej bezpieczeństwa. Jeśli chodzi o standardy, sprzęty zgodne z normą IEEE 802.3 potrafią działać naprawdę wydajnie i niezawodnie. Tak więc, na pewno 24-portowy przełącznik to sensowne rozwiązanie dla średnich sieci, które potrzebują elastyczności i dużej liczby połączeń.

Pytanie 18

Interfejs graficzny Menedżera usług IIS (Internet Information Services) w systemie Windows służy do ustawiania konfiguracji serwera

A. DNS

B. wydruku

C. terminali

D. WWW

Menedżer usług IIS (Internet Information Services) to kluczowe narzędzie do zarządzania serwerami WWW w systemie Windows. Umożliwia nie tylko konfigurację, ale także monitorowanie i optymalizację wydajności aplikacji webowych. Dzięki interfejsowi graficznemu, użytkownicy mogą łatwo tworzyć i zarządzać witrynami internetowymi, a także ustawiać różne protokoły, takie jak HTTP czy HTTPS. IIS wspiera wiele technologii, w tym ASP.NET, co pozwala na rozwijanie dynamicznych aplikacji internetowych. Przykładem praktycznego zastosowania IIS jest uruchamianie serwisów e-commerce, które wymagają stabilnego i bezpiecznego serwera do obsługi transakcji online. Dobrze skonfigurowany IIS według najlepszych praktyk zapewnia szybkie ładowanie stron, co jest niezbędne w kontekście SEO oraz doświadczenia użytkowników. Umożliwia także zarządzanie certyfikatami SSL, co jest kluczowe dla zabezpieczenia danych przesyłanych przez użytkowników.

Pytanie 19

Jakie oprogramowanie do wirtualizacji jest dostępne jako rola w systemie Windows Server 2019?

A. VMware

B. Virtual PC

C. Hyper-V

D. Virtual Box

Hyper-V to zaawansowane oprogramowanie do wirtualizacji, które jest dostępne jako rola w systemie Windows Server 2019. Umożliwia ono tworzenie i zarządzanie wirtualnymi maszynami (VM), co pozwala na efektywne wykorzystanie zasobów serwera fizycznego. Hyper-V obsługuje różne systemy operacyjne, co czyni go elastycznym narzędziem dla administratorów IT. Przykładowo, dzięki Hyper-V można uruchamiać wiele serwerów na jednym fizycznym urządzeniu, co znacząco obniża koszty sprzętowe oraz zmniejsza zużycie energii. Hyper-V wspiera również funkcje takie jak migracja maszyn wirtualnych, co pozwala na przenoszenie VM między hostami bez przerywania ich pracy. W kontekście standardów branżowych, Hyper-V spełnia wymogi wielu organizacji dotyczące efektywności i bezpieczeństwa, oferując mechanizmy izolacji i zarządzania zasobami. Dodatkowo, integracja z powiązanymi technologiami Microsoft, takimi jak System Center, umożliwia zaawansowane zarządzanie infrastrukturą wirtualną, co czyni Hyper-V preferowanym rozwiązaniem dla wielu przedsiębiorstw.

Pytanie 20

Podaj domyślny port, który służy do przesyłania poleceń w serwisie FTP.

A. 20

B. 21

C. 110

D. 25

Porty 20, 25 i 110 nie są odpowiednie do przekazywania poleceń serwera FTP, co może prowadzić do nieporozumień w kontekście korzystania z protokołów internetowych. Port 20 jest używany w trybie aktywnym FTP do przesyłania danych, a nie do przesyłania poleceń. W trybie aktywnym, po nawiązaniu połączenia na porcie 21, serwer FTP nawiązuje osobne połączenie na porcie 20, aby przesłać dane. To podejście może wprowadzać w błąd, ponieważ nie odnosi się do przekazywania poleceń. Port 25 jest standardowo używany do przesyłania wiadomości e-mail w protokole SMTP (Simple Mail Transfer Protocol), co nie ma związku z FTP. Z kolei port 110 jest używany w protokole POP3 (Post Office Protocol) do pobierania wiadomości e-mail. Nieprawidłowe przypisanie portów do protokołów może skutkować błędami w konfiguracji usług sieciowych oraz problemami z komunikacją. W kontekście administracji sieciowej kluczowe jest zrozumienie, jakie porty są przypisane do poszczególnych protokołów i jakie protokoły są odpowiedzialne za różne funkcje. Ignorowanie tych podstawowych zasad może prowadzić do poważnych problemów z bezpieczeństwem oraz wydajnością sieci.

Pytanie 21

Administrator Active Directory w domenie firma.local zamierza ustanowić mobilny profil dla wszystkich użytkowników. Powinien on być przechowywany na serwerze serwer1, w katalogu pliki, który jest udostępniony w sieci jako dane$. Który z parametrów w ustawieniach profilu użytkownika spełnia te wymagania?

A. \firma.local\pliki\%username%

B. \serwer1\dane$\%username%

C. \firma.local\dane\%username%

D. \serwer1\pliki\%username%

Właściwa odpowiedź to \serwer1\dane$\%username%, ponieważ spełnia wszystkie wymagania dotyczące lokalizacji profilu mobilnego. Użytkownicy Active Directory mogą korzystać z profili mobilnych, które definiują, gdzie ich ustawienia i dane są przechowywane. W tym przypadku, profil jest przechowywany na zdalnym serwerze, co jest zgodne z praktykami zarządzania danymi w organizacjach, które korzystają z rozwiązań zdalnych i chmurowych. Użycie symbolu dolara w nazwie folderu (dane$) wskazuje, że jest to folder ukryty, co jest powszechną praktyką w celu zwiększenia bezpieczeństwa danych. Dodatkowo, wykorzystanie zmiennej %username% pozwala na dynamiczne generowanie ścieżki folderu specyficznej dla każdego użytkownika, co ułatwia zarządzanie i organizację plików. Takie podejście jest zalecane w dokumentacji Microsoftu dotyczącej wdrażania profili użytkowników w Active Directory, co czyni tę odpowiedź najlepszym wyborem.

Pytanie 22

Jakiego wtyku należy użyć do zakończenia ekranowanej skrętki czteroparowej?

A. RJ-11

B. 8P8C

C. SC

D. RP-SMA

Wtyk 8P8C, znany również jako RJ-45, jest standardowym złączem stosowanym w sieciach Ethernet oraz do zakończeń ekranowanych skrętek, takich jak skrętki czteroparowe. Umożliwia on przesyłanie danych z prędkością do 10 Gbps na odległość do 100 metrów, co czyni go odpowiednim wyborem dla nowoczesnych aplikacji sieciowych. Wtyk 8P8C jest zaprojektowany do obsługi ośmiu żył, które są odpowiednio parowane, co minimalizuje zakłócenia elektromagnetyczne. Użycie wtyku 8P8C w kablach sieciowych zapewnia zgodność z normami TIA/EIA-568, które definiują sposób układania i zakończenia przewodów. W praktyce, właściwe zakończenie kabla skręcanego z użyciem wtyku 8P8C pozwala na osiągnięcie optymalnej wydajności oraz stabilności połączeń, co jest kluczowe w środowiskach biurowych i przemysłowych, gdzie jakość sygnału ma ogromne znaczenie dla pracy systemów informatycznych.

Pytanie 23

W ustawieniach haseł w systemie Windows Server aktywowana jest opcja hasło musi spełniać wymagania dotyczące złożoności. Ile minimalnie znaków powinno mieć hasło użytkownika?

A. 10 znaków

B. 6 znaków

C. 12 znaków

D. 5 znaków

Wybór haseł składających się z 5, 10 lub 12 znaków może wydawać się logiczny, lecz nie uwzględnia pełnych wymagań dotyczących złożoności w systemie Windows Server. Chociaż hasła o większej długości, takie jak 10 czy 12 znaków, mogą być bardziej skomplikowane, to ich długość nie jest zgodna z minimalnymi wymaganiami systemu. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że zasady dotyczące haseł w Windows Server wyraźnie określają, iż hasła muszą składać się z minimum 6 znaków. Wybór 5 znaków jest zdecydowanie niewystarczający, gdyż tego rodzaju hasła są łatwiejsze do odgadnięcia lub złamania, co naraża system na ataki. Praktyka stosowania haseł o 10 lub 12 znakach, mimo że wydaje się być bardziej bezpieczna, nie rozwiązuje problemu, gdyż nieodpowiednia długość hasła może prowadzić do nieaprobowanych luk w zabezpieczeniach. Często spotykanym błędem jest mylenie długości hasła z jego złożonością. Kluczowe jest nie tylko dobranie odpowiedniej liczby znaków, ale również ich różnorodności, co znacznie zwiększa poziom bezpieczeństwa. Z tego względu ważne jest, aby zawsze kierować się ustalonymi wymaganiami, które nie tylko chronią indywidualne konta, ale także całą infrastrukturę systemową.

Pytanie 24

Oblicz koszt brutto materiałów niezbędnych do połączenia w sieć, w topologii gwiazdy, 3 komputerów wyposażonych w karty sieciowe, wykorzystując przewody o długości 2 m. Ceny materiałów podano w tabeli.

Nazwa elementu	Cena jednostkowa brutto
przełącznik	80 zł
wtyk RJ-45	1 zł
przewód typu „skrętka"	1 zł za 1 metr

A. 252 zł

B. 92 zł

C. 89 zł

D. 249 zł

Aby obliczyć koszt brutto materiałów do stworzenia sieci w topologii gwiazdy dla trzech komputerów, kluczowe jest zrozumienie, jakie elementy są potrzebne do prawidłowego połączenia. W tym przypadku, do połączenia komputerów niezbędne są: przełącznik, przewody o długości 2 m oraz wtyki RJ-45. Koszt przełącznika jest stały, a koszt przewodów i wtyków można obliczyć na podstawie ich liczby. Każdy komputer wymaga jednego przewodu, co w przypadku trzech komputerów oznacza 3 przewody, czyli 6 m w sumie. Do tego dodajemy koszt przełącznika i wtyków. Po zsumowaniu wszystkich kosztów dochodzimy do kwoty 92 zł, która jest poprawna. Warto pamiętać, że w praktyce, przy projektowaniu sieci, właściwy dobór sprzętu i materiałów ma ogromne znaczenie dla wydajności i stabilności sieci. Wytyczne branżowe zalecają, aby przy budowie sieci lokalnych zwracać uwagę na jakość komponentów oraz ich zgodność z obowiązującymi standardami, co może zapobiec problemom z komunikacją i stabilnością w przyszłości.

Pytanie 25

Jak wygląda konwencja zapisu ścieżki do zasobu sieciowego według UNC (Universal Naming Convention)?

A. //nazwa_komputera/nazwa_zasobu

B. \nazwa_komputera azwa_zasobu

C. \nazwa_zasobu azwa_komputera

D. //nazwa_zasobu/nazwa_komputera

Wybór odpowiedzi, która nie zawiera prawidłowego formatu ścieżki UNC, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego konwencji nazewnictwa. Odpowiedzi, które zaczynają się od //nazwa_zasobu lub //nazwa_komputera, są nieprawidłowe, ponieważ taki format nie jest akceptowany w standardzie UNC. Zapis z użyciem podwójnych ukośników w kierunku w prawo jest charakterystyczny dla systemów operacyjnych opartych na Unixie, a nie dla Windows. Dodatkowo, odpowiedzi, które zamieniają miejscami zasoby i nazwy komputerów, również są niepoprawne, ponieważ w strukturalnej hierarchii UNC zasoby zawsze znajdują się po nazwie komputera. W praktyce, błędne podejście do zrozumienia struktury UNC może prowadzić do problemów z dostępem do zasobów w sieci, co jest szczególnie ważne w środowiskach, gdzie współpraca i dostępność danych są kluczowe. Dlatego istotne jest, aby zapoznać się z formalnymi zasadami określającymi sposób adresowania zasobów, co zapewnia nie tylko poprawność, ale również bezpieczeństwo w zarządzaniu danymi w sieciach komputerowych. Zrozumienie tych zasad jest również kluczowe w kontekście rozwiązywania problemów z konfiguracją sieci, gdzie lokalizacja zasobów sieciowych jest często przyczyną błędów w dostępie.

Pytanie 26

Która norma określa parametry transmisyjne dla komponentów kategorii 5e?

A. CSA T527

B. TIA/EIA-568-B-1

C. TIA/EIA-568-B-2

D. EIA/TIA 607

Wybór EIA/TIA 607 jako odpowiedzi na to pytanie jest niepoprawny, ponieważ norma ta koncentruje się na wymaganiach dotyczących instalacji i zarządzania kablami w budynkach, a nie na specyfikacji parametrów transmisyjnych kabli. Z kolei norma TIA/EIA-568-B-1 dotyczy ogólnych zasad dotyczących infrastruktury okablowania, ale nie szczegółowych parametrów transmisyjnych dla komponentów kategorii 5e. Błędne jest także odwoływanie się do CSA T527, ponieważ ta norma odnosi się do standardów dla kabli telekomunikacyjnych w Kanadzie, ale nie dostarcza szczegółowych wytycznych dotyczących parametrów transmisyjnych dla komponentów kategorii 5e. Osoby, które mylnie wybierają te odpowiedzi, często nie dostrzegają, że odpowiednie normy są kluczowe dla zapewnienia jakości i wydajności systemów sieciowych. Wiedza o tym, że różne normy mają różne cele i zakresy, jest fundamentalna w kontekście projektowania i instalacji systemów telekomunikacyjnych. Niezrozumienie różnicy między normami dotyczącymi ogólnych zasad instalacji a tymi, które obejmują szczegółowe wymagania dotyczące parametrów transmisyjnych, może prowadzić do wyboru niewłaściwych komponentów i w efekcie do problemów z wydajnością sieci.

Pytanie 27

Jaki adres wskazuje, że komputer jest częścią sieci o adresie IP 192.168.10.64/26?

A. 192.168.10.1

B. 192.168.10.200

C. 192.168.10.50

D. 192.168.10.100

Jak to jest z adresami IP? One mają swoją klasyfikację i maski podsieci, które mówią, ile bitów jest na identyfikację sieci, a ile na hosty. W przypadku 192.168.10.64 z maską /26, sieć powinna obejmować adresy od 192.168.10.64 do 192.168.10.127. Jak wybierasz adresy 192.168.10.50, 192.168.10.1 i 192.168.10.200, to nie do końca to rozumiesz. 192.168.10.50 trochę za blisko dolnej granicy, ale nie jest z tej sieci, bo jest w innej. 192.168.10.1, to zazwyczaj domyślny adres bramy u routerów, więc możesz się mylić. 192.168.10.200? To już za dużo, bo wychodzi z dostępnych adresów. Generalnie, problem leży w tym, że nie wiesz, jak działa maska podsieci i zakładasz, że różne adresy IP mogą być w tej samej sieci, a to nie tak działa.

Pytanie 28

Standard Transport Layer Security (TLS) stanowi rozwinięcie protokołu

A. Session Initiation Protocol (SIP)

B. Network Terminal Protocol (telnet)

C. Secure Socket Layer (SSL)

D. Security Shell (SSH)

Standard Transport Layer Security (TLS) jest protokołem kryptograficznym, który zapewnia bezpieczeństwo komunikacji w sieci. TLS jest rozwinięciem protokołu Secure Socket Layer (SSL) i został zaprojektowany, aby zwiększyć wydajność oraz bezpieczeństwo transmisji danych. Podstawowym celem TLS jest zapewnienie poufności, integralności oraz autoryzacji danych przesyłanych pomiędzy klientem a serwerem. Praktyczne zastosowanie TLS znajduje się w wielu aspektach codziennego korzystania z internetu, w tym w zabezpieczaniu połączeń HTTPS, co chroni wrażliwe dane, takie jak hasła, numery kart kredytowych czy inne informacje osobiste. Standardy branżowe, takie jak RFC 5246, określają zasady i protokoły stosowane w TLS, co czyni go kluczowym elementem nowoczesnej architektury internetowej. Warto również zauważyć, że TLS stale ewoluuje, a jego najnowsze wersje, takie jak TLS 1.3, oferują jeszcze lepsze zabezpieczenia oraz wydajność w porównaniu do poprzednich wersji. Z tego powodu, znajomość i stosowanie protokołu TLS jest niezbędne dla każdego, kto zajmuje się bezpieczeństwem danych w sieci.

Pytanie 29

Maksymalny promień zgięcia przy montażu kabla U/UTP kategorii 5E powinien wynosić

A. cztery średnice kabla

B. osiem średnic kabla

C. sześć średnic kabla

D. dwie średnice kabla

Wybór odpowiedzi osiem średnic kabla jako minimalnego promienia zgięcia opiera się na kluczowych zasadach dotyczących instalacji kabli. Odpowiedzi takie jak cztery, dwie czy sześć średnic są błędne, ponieważ ignorują fundamentalne zasady dotyczące ochrony kabli przed uszkodzeniami mechanicznymi. Zgięcie kabla w mniejszych promieniach prowadzi do ryzyka naruszenia struktury przewodów, co może skutkować degradacją jakości sygnału i zwiększonymi stratami. Często spotykanym błędem w myśleniu jest przekonanie, że oszczędzanie miejsca lub przyspieszanie instalacji można osiągnąć poprzez zginanie kabli w mniejszych promieniach. Tego rodzaju praktyki mogą być nie tylko niezgodne z zaleceniami producentów kabli, ale również prowadzić do długofalowych problemów z wydajnością sieci. Standardy takie jak TIA/EIA-568-B oraz ISO/IEC 11801 jasno określają minimalne wymagania dotyczące promieni zgięcia, które są niezbędne do zapewnienia niezawodności i długowieczności systemów kablowych. Dlatego kluczowe jest, aby zawsze przestrzegać tych norm, aby uniknąć problemów z instalacją i utrzymaniem kabli, które mogą prowadzić do kosztownych napraw lub wymiany sprzętu.

Pytanie 30

Jaką wiadomość przesyła klient DHCP w celu przedłużenia dzierżawy?

A. DHCPNACK

B. DHCPACK

C. DHCPREQUEST

D. DHCPDISCOVER

Odpowiedź DHCPREQUEST jest poprawna, ponieważ jest to komunikat wysyłany przez klienta DHCP w celu odnowy dzierżawy. Proces odnowy dzierżawy IP odbywa się, gdy klient zbliża się do końca czasu przydzielonej mu dzierżawy (Lease Time). W momencie, gdy klient chce przedłużyć dzierżawę, wysyła komunikat DHCPREQUEST do serwera DHCP, informując go o chęci kontynuacji korzystania z aktualnie przypisanego adresu IP. W praktyce ten mechanizm jest kluczowy dla utrzymania ciągłości połączenia sieciowego, szczególnie w dynamicznych środowiskach, takich jak sieci Wi-Fi, gdzie urządzenia mogą często łączyć się i rozłączać. Dobrą praktyką jest monitorowanie przydzielonych adresów IP oraz czasu ich dzierżawy, aby uniknąć problemów z dostępnością adresów w sieci. Zgodnie z protokołem RFC 2131, komunikat DHCPREQUEST może również być używany w innych kontekstach, na przykład podczas początkowej konfiguracji IP, co czyni go wszechstronnym narzędziem w zarządzaniu adresami IP.

Pytanie 31

Jakie urządzenie pozwala na połączenie lokalnej sieci komputerowej z Internetem?

A. router.

B. hub.

C. driver.

D. switch.

Ruter jest kluczowym urządzeniem w infrastrukturze sieciowej, które umożliwia podłączenie lokalnej sieci komputerowej do Internetu. Jego rola polega na kierowaniu pakietami danych pomiędzy różnymi sieciami, co pozwala na komunikację pomiędzy urządzeniami w sieci lokalnej a zdalnymi zasobami w Internecie. Ruter pracuje na warstwie trzeciej modelu OSI, co oznacza, że analizuje adresy IP w pakietach danych, aby określić najlepszą trasę do docelowego adresu. Przykładem zastosowania rutera może być domowa sieć Wi-Fi, gdzie ruter łączy wiele urządzeń, takich jak komputery, smartfony czy telewizory, z globalną siecią Internet. W praktyce, ruter może także pełnić funkcje zabezpieczeń, takie jak zapora ogniowa (firewall), co zwiększa bezpieczeństwo naszej sieci. Dobre praktyki w konfiguracji rutera obejmują regularne aktualizacje oprogramowania oraz stosowanie silnych haseł do zabezpieczenia dostępu do administracji. Warto również zwrócić uwagę na konfigurację NAT (Network Address Translation), która pozwala na ukrycie wewnętrznych adresów IP w sieci lokalnej, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo.

Pytanie 32

Jakie dane należy wpisać w adresie przeglądarki internetowej, aby uzyskać dostęp do zawartości witryny ftp o nazwie domenowej ftp.biuro.com?

A. http.ftp.biuro.com

B. ftp://ftp.biuro.com

C. ftp.ftp.biuro.com

D. http://ftp.biuro.com

Odpowiedź 'ftp://ftp.biuro.com' jest całkiem na miejscu. To dobry sposób, żeby połączyć się z serwerem FTP, bo właśnie do tego ten protokół służy - do przesyłania plików w sieci. Jak przeglądarka widzi ten prefiks 'ftp://', to od razu wie, że chodzi o serwer FTP, a nie o coś innego. W praktyce wiele osób pewnie korzysta z programów typu FileZilla, bo są wygodne do zarządzania plikami, ale przeglądarki też dają radę. Warto jednak pamiętać, że lepiej używać bezpieczniejszego SFTP, bo to daje więcej ochrony dla danych. FTP może być super przy wysyłaniu dużych plików czy tworzeniu kopii zapasowych. Zrozumienie różnic między protokołami jest kluczowe, żeby dobrze ogarniać sprawy związane z danymi w sieci.

Pytanie 33

Narzędzie iptables w systemie Linux jest używane do

A. ustawienia serwera pocztowego

B. ustawienia zapory sieciowej

C. ustawienia zdalnego dostępu do serwera

D. ustawienia karty sieciowej

Konfiguracja karty sieciowej nie jest związana z iptables. To narzędzie służy do zarządzania zaporą sieciową, a kwestie dotyczące konfiguracji karty sieciowej realizowane są za pomocą innych narzędzi, takich jak ifconfig lub ip. Te narzędzia umożliwiają administratorom ustawienie adresów IP, maski podsieci, czy bramy domyślnej, co jest fundamentalne dla poprawnego działania sieci, ale nie ma związku z kontrolą ruchu sieciowego. W przypadku serwera pocztowego, administracja takim serwerem wymaga innego podejścia, korzystającego z aplikacji takich jak Postfix czy Sendmail, które odpowiadają za obsługę protokołów pocztowych, a nie za zarządzanie ruchem sieciowym. Ponadto, konfiguracja zdalnego dostępu do serwera jest realizowana z użyciem protokołów takich jak SSH czy VPN, które nie są bezpośrednio związane z iptables. Często występuje mylne przekonanie, że iptables jest uniwersalnym narzędziem do zarządzania wszelkimi aspektami sieci, podczas gdy jego rzeczywistym zadaniem jest zabezpieczanie i kontrolowanie ruchu przychodzącego i wychodzącego. Zrozumienie tej różnicy jest kluczowe dla efektywnego zarządzania systemem i zapewnienia jego bezpieczeństwa.

Pytanie 34

ARP (Adress Resolution Protocol) to protokół, którego zadaniem jest przekształcenie adresu IP na

A. adres poczty elektronicznej

B. nazwę urządzenia

C. adres sprzętowy

D. nazwę domenową

Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że ARP odwzorowuje adres IP na nazwę domenową, adres poczty e-mail lub nazwę komputera, jest nietrafny, ponieważ nie uwzględnia podstawowej funkcji tego protokołu. Protokół ARP nie ma związku z systemem nazw domen (DNS), który odpowiada za odwzorowywanie nazw domenowych na adresy IP. DNS jest złożonym systemem hierarchicznym, który umożliwia użytkownikom korzystanie z czytelnych nazw zamiast trudnych do zapamiętania ciągów liczbowych. Z kolei adresy e-mail są zarządzane przez różne protokoły, takie jak SMTP, POP3 czy IMAP, i nie mają nic wspólnego z ARP. Odpowiedź sugerująca odwzorowanie na nazwę komputera również jest błędna, ponieważ ARP nie zajmuje się identyfikacją komputerów w sieci według ich nazw, ale przez adresy MAC. Typowy błąd myślowy polega na myleniu różnych warstw odpowiedzialnych za różne aspekty komunikacji w sieci. ARP działa na warstwie łącza danych i jest ściśle związany z adresowaniem MAC, podczas gdy inne protokoły zajmują się różnymi aspektami, takimi jak nazewnictwo czy przesył danych. Właściwe zrozumienie architektury sieci i roli poszczególnych protokołów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania i diagnostyki sieci komputerowych.

Pytanie 35

Na podstawie jakiego adresu przełącznik podejmuje decyzję o przesyłaniu ramki?

A. Adresu docelowego IP

B. Adresu źródłowego MAC

C. Adresu źródłowego IP

D. Adresu docelowego MAC

Istotne jest zrozumienie, że przełączniki działają na warstwie drugiej modelu OSI, gdzie kluczowym elementem przesyłania ramek jest adres MAC. Odpowiedzi sugerujące, że adres źródłowy lub docelowy IP mają wpływ na proces przesyłania ramek, są mylące. Adres IP jest używany w warstwie trzeciej, której zadaniem jest routowanie pakietów w sieciach IP, a nie bezpośrednie przesyłanie ramek w lokalnej sieci. W przypadku adresu źródłowego MAC, ten element identyfikuje urządzenie, które wysyła ramkę, ale nie wpływa na decyzję przełącznika o kierunku przesyłania. Oparcie się na adresie źródłowym MAC mogłoby prowadzić do przesyłania ramek do wielu portów, co zwiększyłoby niepotrzebny ruch w sieci i obniżyło jej wydajność. Nieprawidłowe zrozumienie roli adresów IP i MAC w komunikacji sieciowej może skutkować błędnymi decyzjami projektowymi, takimi jak niewłaściwe skonfigurowanie sieci czy problemy z wydajnością. Dlatego kluczowe jest, aby korzystać z odpowiednich standardów branżowych, takich jak IEEE 802.3, które jasno definiują te różnice i pomagają w praktycznym zastosowaniu wiedzy związanej z sieciami komputerowymi.

Pytanie 36

Jak nazywa się adres nieokreślony w protokole IPv6?

A. FE80::/64

B. ::/128

C. ::1/128

D. 2001::/64

Adres nieokreślony w protokole IPv6, zapisany jako ::/128, jest używany w sytuacjach, gdy adres nie może być określony lub jest nieznany. Jest to ważny element specyfikacji IPv6, ponieważ pozwala na odróżnienie urządzeń, które nie mają przypisanego konkretnego adresu. Przykładowo, gdy urządzenie próbuje komunikować się z innymi w sieci, ale jeszcze nie otrzymało adresu, może użyć adresu nieokreślonego do wysłania wiadomości. Użycie tego adresu jest kluczowe w kontekście protokołu DHCPv6, gdzie urządzenia mogą wysyłać zapytania o adres IP, korzystając z adresu ::/128 jako źródła. Dodatkowo, adres nieokreślony jest często stosowany w kontekście tworzenia aplikacji sieciowych, które muszą być elastyczne w kontekście przydzielania adresów. Standardy dotyczące IPv6, takie jak RFC 4291, wyraźnie definiują rolę oraz znaczenie adresów nieokreślonych, co czyni je niezbędnym elementem każdej nowoczesnej infrastruktury sieciowej.

Pytanie 37

W lokalnej sieci stosowane są adresy prywatne. Aby nawiązać połączenie z serwerem dostępnym przez Internet, trzeba

A. skonfigurować translację NAT na ruterze brzegowym lub serwerze

B. ustawić sieci wirtualne w obrębie sieci lokalnej

C. przypisać adres publiczny jako dodatkowy adres karty sieciowej na każdym hoście

D. dodać drugą kartę sieciową z adresem publicznym do każdego hosta

Wszystkie niepoprawne odpowiedzi odnoszą się do koncepcji, które nie są zgodne z zasadami działania adresacji IP oraz praktykami zarządzania siecią. Konfiguracja sieci wirtualnych w sieci lokalnej nie ma wpływu na komunikację z Internetem, ponieważ VLSM (Variable Length Subnet Mask) i sieci VLAN (Virtual Local Area Network) służą jedynie do strukturyzacji lokalnej sieci, a nie do umożliwienia dostępu do Internetu. Ponadto, przypisanie adresu publicznego jako drugiego adresu karty sieciowej na każdym hoście jest niepraktyczne i może prowadzić do konfliktów adresowych, a także zwiększa ryzyko bezpieczeństwa, ponieważ każdy host byłby bezpośrednio dostępny z Internetu. Dodatkowo, dodawanie drugiej karty sieciowej z adresem publicznym do każdego hosta narusza zasady efektywnego zarządzania adresami IP, ponieważ publiczne adresy są ograniczone i kosztowne, a ich użycie na każdym urządzeniu w sieci lokalnej jest nieekonomiczne. Typowym błędem myślowym jest założenie, że każdy host musi mieć unikalny adres publiczny, co jest sprzeczne z zasadami NAT, które umożliwiają wielu urządzeniom korzystanie z jednego adresu publicznego. Całościowe podejście do projektowania sieci powinno obejmować NAT jako kluczowy element, co pozwala na optymalne wykorzystanie zasobów adresacji IP, jak również zwiększa bezpieczeństwo dostępu do zasobów w Internecie.

Pytanie 38

Który z programów został przedstawiony poniżej?

To najnowsza wersja klienta działającego na różnych platformach, cenionego na całym świecie przez użytkowników, serwera wirtualnej sieci prywatnej, umożliwiającego utworzenie połączenia pomiędzy hostem a lokalnym komputerem, obsługującego uwierzytelnianie przy użyciu kluczy, a także certyfikatów, nazwy użytkownika oraz hasła, a w wersji dla Windows dodatkowo oferującego karty.

A. TightVNC

B. Putty

C. Ethereal

D. OpenVPN

OpenVPN to otwartoźródłowy program, który umożliwia tworzenie wirtualnych sieci prywatnych (VPN) i cieszy się dużym uznaniem wśród użytkowników na całym świecie. Jego najnowsza wersja zapewnia wsparcie dla wielu platform, co oznacza, że można go używać na różnych systemach operacyjnych, takich jak Windows, macOS, Linux, iOS oraz Android. OpenVPN obsługuje różne metody uwierzytelniania, w tym uwierzytelnianie za pomocą kluczy publicznych, certyfikatów oraz standardowych nazw użytkowników i haseł. Dzięki temu użytkownicy mogą dostosowywać swoje połączenia do własnych potrzeb związanych z bezpieczeństwem. Kluczowe jest również to, że OpenVPN wspiera różne protokoły szyfrowania, co pozwala na zabezpieczenie przesyłanych danych przed nieautoryzowanym dostępem. Przykładowe zastosowanie OpenVPN obejmuje zdalny dostęp do zasobów firmowych, co pozwala pracownikom na bezpieczną pracę z domu. Standardy bezpieczeństwa, takie jak AES-256-GCM, są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co czyni OpenVPN odpowiednim wyborem dla organizacji dbających o ochronę danych.

Pytanie 39

Aby aktywować FTP na systemie Windows, konieczne jest zainstalowanie roli

A. serwera sieci Web (IIS)

B. serwera DNS

C. serwera Plików

D. serwera DHCP

Aby uruchomić FTP (File Transfer Protocol) na serwerze Windows, konieczne jest zainstalowanie roli serwera sieci Web (IIS). IIS (Internet Information Services) to natywna technologia Microsoftu, która pozwala na hostowanie aplikacji webowych oraz obsługę protokołów transmisji danych, w tym FTP. Instalacja tej roli umożliwia skonfigurowanie i zarządzanie serwerem FTP, co jest kluczowe w wielu środowiskach biznesowych, gdzie wymagana jest wymiana plików. Przykładowo, wiele organizacji korzysta z FTP do archiwizacji danych, przekazywania dużych plików między działami lub zewnętrznymi partnerami. Warto również zauważyć, że korzystanie z FTP w połączeniu z zabezpieczeniami TLS/SSL (FTPS) jest zgodne z aktualnymi standardami bezpieczeństwa, co chroni dane przed nieautoryzowanym dostępem. Dobra praktyka to również regularne monitorowanie i aktualizowanie konfiguracji FTP, aby zapewnić bezpieczeństwo i wydajność transferu danych.

Pytanie 40

Która z warstw modelu ISO/OSI określa protokół IP (Internet Protocol)?

A. Warstwa transportowa

B. Warstwa danych łącza

C. Warstwa fizyczna

D. Warstwa sieci

Warstwa sieci w modelu ISO/OSI jest kluczowa dla działania Internetu, ponieważ to tutaj definiowane są protokoły odpowiedzialne za adresowanie oraz przesyłanie danych pomiędzy różnymi sieciami. Protokół IP (Internet Protocol) działa na tej warstwie i ma za zadanie dostarczać dane pomiędzy hostami w sieci, niezależnie od fizycznych połączeń. Przykładem praktycznym zastosowania IP jest routing, gdzie routery wykorzystują adresy IP do określenia najlepszej trasy dla przesyłanych pakietów. Standardy takie jak IPv4 i IPv6, będące wersjami protokołu IP, są fundamentalne w zapewnieniu komunikacji w sieci. Zrozumienie warstwy sieci i działania protokołu IP jest kluczowe dla specjalistów zajmujących się sieciami, ponieważ umożliwia projektowanie i zarządzanie złożonymi architekturami sieciowymi, zapewniającą efektywną wymianę danych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej