Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ekonomista
Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
Data rozpoczęcia: 4 czerwca 2025 14:39
Data zakończenia: 4 czerwca 2025 15:06

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zawarty w przedstawionej definicji prawa popytu łaciński termin ceteris paribus oznacza

Prawo popytu informuje, że wraz ze wzrostem ceny dobra popyt na dobro maleje, a spadek ceny tego dobra powoduje wzrost popytu (ceteris paribus)

A. "w innych warunkach spowodowanych zmianą waluty'".

B. "w innych warunkach spowodowanych upływem czasu'".

C. "w tych samych, niezmienionych warunkach".

D. "na tych samych warunkach co rok temu".

Zrozumienie terminu "ceteris paribus" jest kluczowe w analizie ekonomicznej, a jego błędna interpretacja może prowadzić do poważnych nieporozumień. Odpowiedzi sugerujące, że termin ten odnosi się do zmian warunków spowodowanych walutą, upływem czasu czy porównaniem do sytuacji sprzed roku, ukazują szereg typowych błędów myślowych. Po pierwsze, każda z tych odpowiedzi wprowadza zmienne, które są sprzeczne z założeniem ceteris paribus. Ekonomiści używają tego terminu, aby wyizolować konkretne zmiany w jednym parametrze, eliminując wpływ pozostałych czynników. Takie podejście pozwala na analizę wpływu jednego czynnika, na przykład ceny, na popyt, bez zakłóceń ze strony innych zmiennych, takich jak siła nabywcza czy preferencje konsumentów. W rzeczywistości, wiele złożonych problemów ekonomicznych wymaga tego rodzaju uproszczenia, aby uzyskać jasne wyniki. Dlatego błędne zrozumienie ceteris paribus, jako odnoszącego się do innych warunków, pokazuje nie tylko brak znajomości podstawowych pojęć ekonomicznych, ale również prowadzi do nieadekwatnych wniosków i błędnych decyzji w praktyce rynkowej. Zastosowanie ceteris paribus w analizach ekonomicznych jest fundamentalne dla zrozumienia i przewidywania zachowań rynkowych.

Pytanie 2

Z czym związana jest podstawa opodatkowania według podatku dochodowego od osób fizycznych?

A. przychód netto ze sprzedaży towaru lub usługi pomniejszony o podatek VAT

B. przychód z pracy pomniejszony o składki ZUS oraz koszty uzyskania przychodu

C. wartość rynkowa nieruchomości, takiej jak mieszkanie lub grunt

D. miesięczne, podstawowe wynagrodzenie brutto pracownika

Wybory błędnych odpowiedzi opierają się na mylnych założeniach dotyczących podstawy opodatkowania. Miesięczne, zasadnicze wynagrodzenie brutto pracownika, choć istotne w kontekście wynagrodzeń, nie stanowi ostatecznej podstawy opodatkowania, ponieważ nie uwzględnia odliczeń, które mogą znacznie obniżyć wysokość podatku. Wartość rynkowa nieruchomości, jak mieszkanie czy grunt, odnosi się do zupełnie innego rodzaju opodatkowania, jak podatek od nieruchomości, a nie podatku dochodowego od osób fizycznych. Co więcej, przychód netto ze sprzedaży towaru lub usługi pomniejszony o podatek VAT jest zagadnieniem właściwym dla podatku od towarów i usług (VAT), a nie podatku dochodowego, co powoduje dalsze nieporozumienie w zakresie opodatkowania. Kluczowym błędem myślowym w tych odpowiedziach jest zrozumienie, że różne formy przychodów i wydatków muszą być klasyfikowane zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa podatkowego, co jest niezbędne do prawidłowego obliczenia zobowiązań fiskalnych. W praktyce, wiedza na temat zasadności odliczeń oraz różnicy między różnymi rodzajami przychodów jest niezbędna, aby uniknąć nieporozumień i błędów w rozliczeniach podatkowych.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

W 2022 roku firma miała 65 pracowników. W planach na 2023 rok jest wyprodukowanie 36 000 sztuk towarów oraz osiągnięcie rocznego wskaźnika wydajności pracy na poziomie 500 sztuk na jednego pracownika. Ile dodatkowych pracowników powinna zatrudnić firma?

A. 7 pracowników

B. 5 pracowników

C. 8 pracowników

D. 6 pracowników

Aby określić, ilu nowych pracowników powinno zatrudnić przedsiębiorstwo, należy najpierw obliczyć, ile pracowników jest potrzebnych do osiągnięcia założonej produkcji. W 2023 roku przedsiębiorstwo planuje wyprodukować 36 000 sztuk wyrobów. Jeśli każdy pracownik ma wydajność na poziomie 500 sztuk, to potrzebna liczba pracowników wynosi 36 000 sztuk podzielić przez 500 sztuk na pracownika, co daje 72 pracowników. W 2022 roku przedsiębiorstwo zatrudniało 65 pracowników, zatem do osiągnięcia potrzebnej liczby 72 pracowników, muszą oni zatrudnić 7 nowych pracowników (72 - 65 = 7). Praktyczne zastosowanie tej wiedzy znajduje zastosowanie w zarządzaniu zasobami ludzkimi, gdzie planowanie zatrudnienia jest kluczowe dla optymalizacji procesów produkcyjnych oraz efektywności operacyjnej. Zgodnie z najlepszymi praktykami, przedsiębiorstwa powinny regularnie analizować swoje potrzeby kadrowe w kontekście prognozowanej produkcji i wydajności, aby uniknąć zarówno niedoborów, jak i nadwyżek pracowników, co wpływa na koszty i efektywność organizacyjną.

Pytanie 5

Jakie są zadania Regionalnych Izb Obrachunkowych?

A. sprawowanie kontroli nad obrotem papierami wartościowymi

B. zarządzanie finansami budżetu państwa

C. nadzorowanie działalności finansowej samorządów terytorialnych

D. prowadzenie śledztw w sprawach przestępstw skarbowych

Regionalne Izby Obrachunkowe, czyli RIO, odgrywają naprawdę ważną rolę w tym, jak w Polsce zarządzamy finansami publicznymi. Chodzi głównie o nadzór nad tym, jak samorządy terytorialne gospodarują swoimi pieniędzmi. Ich zadania to kontrolowanie wydatków i przychodów, co pomaga utrzymać wszystko w porządku i przejrzyście. RIO ma na głowie audyty finansowe, analizę sprawozdań budżetowych i ocenę działań samorządów pod kątem przepisów prawa. Na przykład, analiza raportów finansowych gmin to świetna sprawa, bo pozwala dostrzec potencjalne błędy i szybko je naprawiać. Dzięki RIO, samorządy mogą poprawiać swoje procedury finansowe, co w ogólnym rozrachunku jest korzystne dla nas wszystkich, jako obywateli. Mamy prawo, żeby te publiczne fundusze były wykorzystywane efektywnie.

Pytanie 6

Osoba pracująca na stanowisku komputerowym z monitorem nie ma możliwości

A. samodzielnego naprawiania sprzętu komputerowego

B. pięciominutowej przerwy po każdej godzinie pracy

C. uzyskania zwrotu za zakup okularów do korekcji wzroku

D. wyposażenia swojego miejsca pracy w podnóżek

Samowolne naprawianie urządzeń komputerowych przez pracownika zatrudnionego na stanowisku komputerowym z monitorem ekranowym jest niezgodne z zasadami BHP oraz polityką bezpieczeństwa w firmach. Pracownicy nie mają uprawnień do podejmowania działań naprawczych, ponieważ mogą nie posiadać odpowiednich kwalifikacji ani doświadczenia, co może prowadzić do uszkodzenia sprzętu lub zagrożenia bezpieczeństwa. Zgodnie z przepisami prawa pracy, naprawy i konserwacje sprzętu powinny być wykonywane przez wykwalifikowanych techników, aby zapewnić prawidłowe funkcjonowanie urządzeń oraz zminimalizować ryzyko wypadków. W praktyce, zlecenie naprawy wyspecjalizowanej firmie lub technikowi posiadającemu odpowiednie certyfikaty, jest najlepszym rozwiązaniem, które chroni zarówno pracownika, jak i pracodawcę. Dobrą praktyką jest również posiadanie odpowiednich procedur dotyczących zgłaszania usterek oraz dokumentowania wykonanych napraw, co zwiększa efektywność zarządzania zasobami IT.

Pytanie 7

Pracownik, który pracował w systemie akordowym w grudniu, zrealizował wymagane normy czasowe i wytworzył 350 sztuk produktów. Określona norma czasu wynosi 0,5 godz./szt., a stawka godzinowa to 20,00 zł/godz. Jakie było wynagrodzenie pracownika za grudzień, jeżeli jedynie 320 sztuk produktów wykonanych przez niego spełniało normę jakościową?

A. 7 000,00 zł

B. 6 400,00 zł

C. 3 500,00 zł

D. 3 200,00 zł

Aby obliczyć wynagrodzenie pracownika zatrudnionego w systemie akordowym, należy uwzględnić zarówno normy jakościowe, jak i ilościowe. Pracownik wykonał 350 sztuk elementów, jednak tylko 320 z nich spełniało normę jakościową. Oznacza to, że wynagrodzenie powinno być obliczone na podstawie wykonania jakościowego. Stawka godzinowa wynosi 20,00 zł, a norma czasu wynosi 0,5 godz. na sztukę. Dlatego czas pracy na 320 sztuk wynosi 320 szt. * 0,5 godz./szt. = 160 godz. Następnie wynagrodzenie obliczamy jako 160 godz. * 20,00 zł/godz. = 3 200,00 zł. W praktyce, takie podejście jest zgodne z zasadami wynagradzania w systemach akordowych, gdzie jakość wykonania ma kluczowe znaczenie dla ustalenia ostatecznego wynagrodzenia. Dobre praktyki w branży podkreślają konieczność monitorowania zarówno wydajności, jak i jakości pracy, co pozwala na właściwe ustalenie kosztów oraz oszacowanie rentowności produkcji.

Pytanie 8

Pracownik ma 12-letni okres zatrudnienia. Do 30 czerwca 2013 roku pracował w firmie Max, gdzie wykorzystał 13 dni urlopu wypoczynkowego. Od 1 lipca 2013 r. podjął pracę w firmie Jowisz. Ile dni urlopu przysługiwało pracownikowi w nowym zakładzie pracy za rok 2013?

A. 20 dni

B. 26 dni

C. 10 dni

D. 13 dni

Poprawna odpowiedź to 13 dni urlopu, ponieważ pracownik zatrudniony w firmie Jowisz od 1 lipca 2013 roku ma prawo do urlopu wypoczynkowego proporcjonalnie do przepracowanego czasu w danym roku kalendarzowym. W Polsce, zgodnie z Kodeksem pracy, pracownikowi przysługuje 20 dni urlopu rocznie w przypadku pełnoetatowego zatrudnienia. Urlop za czas przepracowany w roku 2013 wynosi 10 dni, ale ponieważ pracownik był zatrudniony od 1 lipca, przysługuje mu 50% z rocznego wymiaru urlopu. Biorąc pod uwagę, że w pierwszej części roku pracownik wykorzystał 13 dni w poprzedniej firmie, pozostałe dni urlopu z firmy Jowisz sumują się do 13 dni. To podejście jest zgodne z praktykami w zarządzaniu zasobami ludzkimi, które kładą nacisk na proporcjonalność i sprawiedliwość w przyznawaniu dni urlopowych. Warto wiedzieć, że przepisy dotyczące urlopów mają na celu zapewnienie, że pracownicy wykorzystują swoje prawo do wypoczynku, co jest kluczowe dla efektywności i zdrowia psychicznego pracowników.

Pytanie 9

Korzystając z danych zamieszczonych w tabeli wskaż, kto podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu.

Tytuły ubezpieczeń	Emerytalne	Rentowe	Chorobowe	Wypadkowe	Zdrowotne
Umowa zlecenia
Student lub uczeń do 26 roku życia	NIE	NIE	NIE	NIE	NIE
Własny pracownik	TAK	TAK	TAK	TAK	TAK
Umowa o dzieło
Każda osoba zatrudniona spoza firmy	NIE	NIE	NIE	NIE	NIE
Własny pracownik	TAK	TAK	TAK	TAK	TAK

A. 25-letni student z tytułu zawarcia umowy zlecenia.

B. Osoba fizyczna niepozostająca w stosunku pracy z pracodawcą, która zawarła z nim umowę o dzieło.

C. 18-letni uczeń z tytułu zawarcia umowy zlecenia.

D. Pracownik, który z własnym pracodawcą zawarł umowę zlecenia.

Pracownik, który z własnym pracodawcą zawarł umowę zlecenia, rzeczywiście podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu, co wynika z przepisów prawa określających zasady dotyczące ubezpieczeń społecznych w Polsce. Warto zauważyć, że umowa zlecenia, w przeciwieństwie do umowy o dzieło, wiąże się z większymi obowiązkami ubezpieczeniowymi zarówno dla pracodawcy, jak i dla pracownika. Pracodawca musi odprowadzać składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz społeczne, co jest kluczowe dla zapewnienia ochrony zdrowotnej pracownika. Przykładem zastosowania tych przepisów może być sytuacja, w której student podejmuje pracę na umowę zlecenie w firmie. Jeżeli umowa ta jest zawarta z jego własnym pracodawcą, to student nabywa prawo do ubezpieczenia zdrowotnego, co jest istotne z perspektywy dostępu do świadczeń medycznych. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie przestrzegania tych przepisów, aby uniknąć konsekwencji prawnych dla pracodawcy oraz pracownika.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Korzystając z zamieszczonego fragmentu Ustawy Kodeks Pracy, można stwierdzić, że łączny tygodniowy czas pracy z uwzględnieniem godzin nadliczbowych nie może przeciętnie przekroczyć

Art. 129.
§ 1. Czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy, z zastrzeżeniem art. 135–138, 143 i 144.
(…)
Art. 131.
§ 1. Tygodniowy czas pracy łącznie z godzinami nadliczbowymi nie może przekraczać przeciętnie 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym.

A. 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym.

B. 40 godzin w 4-miesięcznym okresie rozliczeniowym.

C. 40 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym.

D. 38 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym.

Wybór jednej z odpowiedzi, które wskazują na ograniczenie czasu pracy do 40 godzin lub 38 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym, jest błędny, ponieważ nie uwzględnia przepisów dotyczących godzin nadliczbowych, co jest kluczowe w kontekście Kodeksu Pracy. Odpowiedzi te mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego zasad ustalania średniego tygodniowego czasu pracy. Kodeks Pracy określa, że podstawowy czas pracy wynosi 40 godzin w standardowym pięciodniowym tygodniu, jednakże nie uwzględnia to czasu pracy w systemie, który przewiduje nadgodziny. Pracodawcy mogą planować czas pracy w sposób, który pozwala na przekroczenie tego limitu, jednakże nie może on przekraczać 48 godzin w tygodniu w przeciętnym rozrachunku. Te niepoprawne odpowiedzi mogą sugerować brak zrozumienia zasadności godzin nadliczbowych i ich wpływu na ogólny czas pracy. Ponadto, mylenie 40 godzin z 48 może prowadzić do błędnych wniosków na temat zarządzania czasem pracy, co w konsekwencji stwarza ryzyko naruszenia prawa przez pracodawców. Kluczowe jest zrozumienie, że przepisy te mają na celu ochronę pracowników przez zapewnienie im odpowiedniego czasu odpoczynku oraz możliwości regeneracji. Bez właściwego zrozumienia tych zasad, organizacje mogą napotkać problemy prawne oraz obniżoną satysfakcję pracowników.

Pytanie 12

Zatrudniona w fabryce ozdób świątecznych grupa 50 pracowników pełnoetatowych w ciągu 8-godzinnego dnia roboczego wyprodukowała 20 000 sztuk ozdób. Jaką wydajność pracy uzyskano dziennie?

A. 50 sztuk na osobę

B. 500 sztuk na godzinę

C. 400 sztuk na godzinę

D. 400 sztuk na osobę

Obliczając wydajność pracy w fabryce ozdób świątecznych, niektóre odpowiedzi mogą prowadzić do błędnych wniosków. Na przykład stwierdzenie, że wydajność wynosi 50 sztuk na osobę, jest mylące, ponieważ odnosi się do niewłaściwych obliczeń. Aby uzyskać poprawny wynik, należy zwrócić uwagę na całkowitą produkcję w danym okresie oraz podzielić ją przez odpowiednie wartości. Z kolei sugestia, że wydajność wynosi 400 sztuk na godzinę, może być zrozumiała, jednak nie jest zgodna z rzeczywistością, ponieważ ta wartość odnosi się do całkowitej produkcji na godzinę w kontekście wszystkich pracowników, a nie pojedynczego. Te niepoprawne wnioski pokazują typowy błąd w myśleniu, polegający na pomieszaniu jednostek miary oraz na braku uwzględnienia liczby pracowników przy obliczeniach. Kluczowym elementem wydajności pracy jest zrozumienie, że każda jednostka produkcji powinna być powiązana z odpowiednią liczbą godzin pracy oraz liczbą pracowników, co jest szczególnie istotne w kontekście optymalizacji procesów produkcyjnych. Dobre praktyki w zarządzaniu produkcją wymagają jednak nie tylko precyzyjnych obliczeń, ale także analizy wydajności w kontekście jakości wykonywanej pracy oraz efektywności wykorzystywania zasobów. Dlatego ważne jest, aby nie ulegać jednoznacznym interpretacjom danych, a stosować całościowe podejście do analizy wydajności w produkcji.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

W cementowni, aby wyprodukować 300 ton cementu oraz 400 ton przetworzonego cementu w 50%, wydano łącznie 150 000 zł. Jaki jest koszt wytworzenia jednej tony?

A. 300,00 zł

B. 450,00 zł

C. 250,00 zł

D. 500,00 zł

Koszt wytworzenia jednej tony cementu oblicza się poprzez podzielenie całkowitych kosztów produkcji przez łączną ilość wyprodukowanego cementu. W tym przypadku mamy 300 ton cementu oraz 400 ton cementu przetworzonego, co daje łączną masę 700 ton. Koszty wynoszą 150 000 zł, więc koszt wytworzenia jednej tony wynosi 150 000 zł / 700 ton = 214,29 zł. Poprawna odpowiedź to 300,00 zł, co uwzględnia dodatkowe koszty związane z przetwarzaniem. W branży budowlanej i materiałów budowlanych, dokładne kalkulacje kosztów są kluczowe dla zapewnienia rentowności. Dobre praktyki obejmują regularne analizowanie kosztów produkcji oraz wprowadzenie efektywnych strategii zarządzania kosztami, co pozwala na optymalizację procesu produkcyjnego i zwiększenie konkurencyjności na rynku. Warto również zwrócić uwagę na zmienne koszty surowców, które mogą wpływać na ostateczną cenę tony wyprodukowanego cementu.

Pytanie 15

Regulacje dotyczące podejmowania działalności wytwórczej, handlowej, budowlanej oraz usługowej przez mikroprzedsiębiorców zawarte są w ustawie

A. o swobodzie działalności gospodarczej

B. o rachunkowości przedsiębiorstw

C. o przedsiębiorstwach państwowych

D. o prywatyzacji i komercjalizacji

Odpowiedź "o swobodzie działalności gospodarczej" jest prawidłowa, ponieważ ta ustawa stanowi fundament dla działalności mikroprzedsiębiorców w Polsce. Reguluje zasady podejmowania, wykonywania i zakończenia działalności gospodarczej, co ma kluczowe znaczenie dla wszystkich przedsiębiorców, a w szczególności dla mikrofirm, które często są wrażliwe na zmiany regulacyjne i rynkowe. Ustawa ta określa m.in. zasady rejestracji działalności, wymogi dotyczące prowadzenia dokumentacji, a także prawa i obowiązki przedsiębiorców. Przykładowo, mikroprzedsiębiorca zajmujący się usługami budowlanymi musi zarejestrować swoją działalność w odpowiednim rejestrze, co jest zgodne z przepisami ustawy, aby móc legalnie oferować swoje usługi. Znajomość tej ustawy pozwala na uniknięcie wielu błędów, które mogą prowadzić do konsekwencji prawnych, a także wspiera rozwój firmy w zgodzie z obowiązującymi normami. Dobre praktyki wskazują, że przestrzeganie zasad określonych w tej ustawie jest kluczowe dla stabilności i rozwoju mikroprzedsiębiorstw.

Pytanie 16

Podlega wpisowi do Centralnej Ewidencji oraz Informacji o Działalności Gospodarczej

A. spółki jawne

B. spółki komandytowe

C. przedsiębiorcy, którzy są osobami fizycznymi

D. organizacje pożytku publicznego

Wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) jest obowiązkowy dla przedsiębiorców będących osobami fizycznymi, co wynika z przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Rejestracja w CEIDG umożliwia osobom fizycznym prowadzenie działalności gospodarczej w sposób formalny, co z kolei wpływa na możliwość uzyskania różnych zezwoleń, koncesji oraz dostępu do publicznych zamówień. Przykładowo, osoba fizyczna prowadząca działalność jako freelancer w branży usługowej, po zarejestrowaniu się w CEIDG, zyskuje możliwość legalnego wystawiania faktur oraz podpisywania umów z kontrahentami. Dodatkowo, wpis do CEIDG ma istotne znaczenie dla ustalenia numeru REGON oraz NIP, co jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa w obiegu gospodarczym. Warto podkreślić, że rejestracja w CEIDG jest również związana z obowiązkami podatkowymi i ubezpieczeniowymi, co czyni ją fundamentem dla prawidłowego zarządzania działalnością gospodarczą.

Pytanie 17

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ, w którym roku przedsiębiorstwo uzyskało największy zysk netto z 1 złotówki przychodu ze sprzedaży.

Rok	Zysk netto (w zł)	Przychody ze sprzedaży (w zł)
2011	12 000	160 000
2012	18 000	200 000
2013	12 000	150 000
2014	15 000	200 000

A. W 2012 roku.

B. W 2013 roku.

C. W 2014 roku.

D. W 2011 roku.

Odpowiedź 'W 2012 roku' jest poprawna, ponieważ oznacza to, że w tym roku przedsiębiorstwo osiągnęło najwyższy wynik w zakresie zysku netto z 1 złotówki przychodu ze sprzedaży. Aby określić najbardziej efektywny rok, konieczne jest obliczenie wskaźnika rentowności netto, który jest stosunkiem zysku netto do przychodów. W przypadku, gdy wskaźnik ten wynosi 0,09 zł w 2012 roku, oznacza to, że na każdą złotówkę przychodu przedsiębiorstwo generowało 9 groszy zysku netto. Tak wysoka wartość sugeruje skuteczne zarządzanie kosztami oraz efektywność w optymalizacji procesów sprzedażowych. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest analiza rentowności, która pozwala menedżerom na identyfikację obszarów do poprawy w działalności firmy. Poznanie lat o najwyższej efektywności może również wpłynąć na przyszłe strategie podejmowania decyzji inwestycyjnych oraz alokacji zasobów. Warto stosować te analizy w regularnych przeglądach finansowych, aby utrzymać lub zwiększyć rentowność w kolejnych latach.

Pytanie 18

Na podstawie danych z listy płac nr 5 oblicz kwotę do wypłaty dla pracownika.

Dane z listy płac nr 5
Nazwisko i imię pracownika: Nowak Tomasz
Wynagrodzenie brutto	3 400,00 zł
Kwota zmniejszająca podatek	300,00 zł
Razem składki ZUS	466,14 zł
Podstawa wymiaru składki zdrowotnej	2 933,86 zł
Składka na ubezpieczenie zdrowotne pobrana (9%)	264,05 zł
Koszty uzyskania przychodów	250,00 zł
Podstawa opodatkowania	2 684,00 zł
Zaliczka na podatek dochodowy (12%)	22,08 zł
Zaliczka na podatek dochodowy do urzędu skarbowego	22,00 zł
Do wypłaty	?

A. 2 661,86 zł

B. 2 361,78 zł

C. 2 647,81 zł

D. 2 347,89 zł

Kiedy popełniamy błąd w obliczeniach, często zdarza się, że przewartościowujemy wynagrodzenie netto. Wiele osób myśli, że wszystko, co jest w wynagrodzeniu brutto, od razu zamienia się w netto, nie biorąc pod uwagę składek ZUS i zaliczek na podatek dochodowy. Często zdarza się też, że pomija się składki na ubezpieczenia, myśląc, że brutto to to samo co netto. Kolejny klasyczny błąd to źle obliczona zaliczka na podatek dochodowy, co skutkuje nadmiernym lub zaniżonym wynagrodzeniem do wypłaty. Ważne jest, żeby nie zapominać o kosztach uzyskania przychodu, bo wpływają na to, jak ustalamy podstawę opodatkowania. Z tego wynika, że kwota podatku dochodowego zależy od całej struktury wynagrodzenia. Ignorując te rzeczy, można wpaść w poważne problemy przy obliczeniach płacowych, a nawet narazić firmę na kłopoty z urzędami skarbowymi. Jak zmienisz jeden składnik, nie patrząc na całościowy kontekst, możesz uzyskać błędne dane, co jest szczególnie istotne przy analizach finansowych.

Pytanie 19

W jakiej spółce wszyscy wspólnicy odpowiadają za długi spółki do wartości wniesionych wkładów?

A. W spółce z ograniczoną odpowiedzialnością

B. W spółce jawnej

C. W spółce partnerskiej

D. W spółce cywilnej

Wybór innej opcji, na przykład spółki jawnej, cywilnej lub partnerskiej, prowadzi do nieporozumień dotyczących odpowiedzialności wspólników za zobowiązania spółki. W spółce jawnej wspólnicy odpowiadają za zobowiązania całym swoim majątkiem, co stwarza wysokie ryzyko osobiste dla każdego z nich. Wspólnicy spółki jawnej są osobiście odpowiedzialni za długi firmy, co oznacza, że w przypadku niewypłacalności mogą stracić swoje prywatne aktywa. Z kolei w spółce cywilnej odpowiedzialność również spoczywa na wspólnikach, co jest podobne do spółki jawnej, a brak osobowości prawnej oznacza, że wszelkie zobowiązania są bezpośrednio przenoszone na wspólników. Spółka partnerska, przeznaczona dla profesjonalistów (np. adwokatów, lekarzy), również nie oferuje ochrony majątkowej analogicznej do spółki z o.o., ponieważ wspólnicy odpowiadają za swoje działania oraz działania podległych im pracowników. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że każda forma spółki zapewnia ograniczoną odpowiedzialność; nie jest to prawdą w przypadku spółek jawnych, cywilnych czy partnerskich, które niosą ze sobą pełne ryzyko finansowe dla wspólników.

Pytanie 20

Dobrowolna organizacja, w której może uczestniczyć nieograniczona liczba osób, prowadząca wspólne przedsięwzięcie gospodarcze w interesie swoich członków oraz mająca możliwość realizacji działalności społecznej i kulturalno-oświatowej na rzecz swoich członków i ich otoczenia, to

A. stowarzyszenie

B. spółdzielnia

C. fundacja

D. koncern

Fundacja jest organizacją non-profit, która powstaje w celu realizacji określonej misji społecznej, jednak jej struktura i cele różnią się od tych, które charakteryzują spółdzielnie. Fundacja może być powoływana dla wsparcia działań w obszarze kultury, edukacji czy ochrony zdrowia, lecz nie ma na celu prowadzenia działalności gospodarczej w interesie swoich członków. Oferuje wsparcie finansowe, ale nie angażuje swoich beneficjentów w podejmowanie decyzji dotyczących jej działalności. Stowarzyszenie, z kolei, skupia się na integracji osób o wspólnych zainteresowaniach, promując działania obywatelskie i społeczne, lecz podobnie jak fundacja, nie jest ukierunkowane na działalność gospodarczą dla swoich członków. Koncern, będący dużą organizacją gospodarczą, zazwyczaj funkcjonuje w oparciu o hierarchiczną strukturę i dąży do maksymalizacji zysków, co jest sprzeczne z zasadami współpracy i równości, na których opiera się działalność spółdzielni. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie wszystkich tych organizacji jako podobnych, co prowadzi do nieporozumień dotyczących ich funkcji i celów. Kluczowe jest zrozumienie, że spółdzielnia to przede wszystkim forma organizacji, która kładzie nacisk na współpracę i wspólne działania jej członków, co odróżnia ją od innych typów organizacji, które mają zupełnie odmienne cele i struktury.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Wynagrodzenie, które pracownik otrzymuje do ręki po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne, składki na zdrowie oraz zaliczki na podatek dochodowy, określane jest jako wynagrodzenie

A. zasadnicze

B. minimalne

C. netto

D. brutto

Wynagrodzenie brutto to całkowita kwota wynagrodzenia przed potrąceniem jakichkolwiek składek i podatków. Odpowiedzi sugerujące, że wynagrodzenie brutto jest poprawne, wprowadza w błąd, ponieważ nie uwzględnia kluczowych aspektów związanych z rzeczywistą kwotą, którą pracownik otrzymuje. Warto podkreślić, że nie tylko wynagrodzenie brutto jest istotne w kontekście prawa pracy, ale też jasno określone zasady dotyczące składek oraz podatków, które mają na celu zabezpieczenie interesów zarówno pracowników, jak i pracodawców. Po drugie, wynagrodzenie minimalne odnosi się do najniższej dozwolonej kwoty wynagrodzenia za pracę, a nie do wynagrodzenia netto, co czyni tę odpowiedź również błędną. Wynagrodzenie zasadnicze to natomiast część wynagrodzenia, która jest ustalona w umowie o pracę i stanowi bazę do obliczenia dodatków. Niektórzy mogą mylić te pojęcia z wynagrodzeniem netto, co jest wynikiem braku zrozumienia różnic między tymi terminami. Kluczowe jest, aby mieć świadomość, że wynagrodzenie netto to wynik skomplikowanego procesu obliczeń, gdzie uwzględnia się wiele czynników, takich jak składki ZUS, podatek dochodowy oraz inne potrącenia, co sprawia, że rzeczywiste wynagrodzenie pracownika jest znacznie mniejsze niż wynagrodzenie brutto. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla każdego, kto planuje karierę zawodową oraz dla pracodawców, którzy muszą przestrzegać przepisów dotyczących wynagrodzeń.

Pytanie 23

W cukierni, zwrot 2 kg mąki z produkcji do magazynu materiałów powinien być udokumentowany poprzez sporządzenie dokumentu

A. Zw

B. Pz

C. Wz

D. Mm

Odpowiedź "Zw" jest poprawna, ponieważ dokument ten służy do rejestracji zwrotów towarów w magazynie. W kontekście cukierni i zwrotu mąki, dokument zwrotu, czyli ZW, umożliwia właściwe uwzględnienie ilości zwróconych surowców w systemie magazynowym. W praktyce, każda operacja związana z przyjęciem lub wydaniem towarów powinna być dokładnie udokumentowana, co pozwala na zachowanie transparentności i dokładności w inwentaryzacji. Dokument "Zw" powinien zawierać szczegółowe informacje, takie jak nazwisko osoby odpowiedzialnej za zwrot, datę, ilość oraz rodzaj towaru. Zastosowanie tego typu dokumentacji jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania magazynem, które zalecają kontrolę i ścisłe monitorowanie ruchów towarów. Przykładem może być sytuacja, gdy mąka nie spełnia norm jakościowych, co obliguje do jej zwrotu i odpowiedniej dokumentacji, co w konsekwencji wpływa na jakość finalnych produktów cukierniczych.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

W miesiącu maju pracownik wykonał:
- 168 godzin w zgodzie z ustalonym wymiarem czasu pracy przy stawce 15,00 zł/godz.,
- 5 godzin pracy nadliczbowej w niedzielę z dodatkiem wynoszącym 100% wynagrodzenia.

Jakie będzie wynagrodzenie brutto pracownika za miesiąc maj?

A. 2 520,00 zł

B. 2 770,00 zł

C. 2 670,00 zł

D. 2 595,00 zł

Obliczenia dotyczące wynagrodzenia brutto pracownika mogą być mylące, szczególnie przy uwzględnieniu godzin nadliczbowych. Wiele osób może popełnić błąd, skupiając się tylko na wynagrodzeniu za standardowe godziny pracy, nie uwzględniając dodatkowego wynagrodzenia za godziny nadliczbowe. Na przykład, przy obliczeniach wynagrodzenia za standardowe godziny (168 godzin x 15,00 zł) można uzyskać 2 520,00 zł, co jest poprawnym wynikiem dla godzin regulaminowych. Jednakże, zignorowanie dodatkowych 5 godzin nadliczbowych, które powinny być wynagradzane z 100% dodatkiem, prowadzi do błędnych wniosków. Zrozumienie, że godziny nadliczbowe wymagają innego podejścia oraz że dodatek za pracę w niedzielę znacząco podnosi całkowite wynagrodzenie, jest kluczowe. Nieprawidłowe podejście do obliczeń może wynikać z braku wiedzy na temat obowiązujących przepisów prawnych oraz praktyk w zakresie wynagradzania. Pracodawcy są zobowiązani do przestrzegania przepisów Kodeksu pracy, który jasno określa zasady wynagradzania za pracę w godzinach nadliczbowych. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do narażenia firmy na konsekwencje prawne, a pracowników na niesprawiedliwe wynagrodzenie. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, jak prawidłowo obliczać wynagrodzenia, uwzględniając wszystkie aspekty pracy, a nie tylko te podstawowe.

Pytanie 26

Właściciel sklepu oszacował przewidywaną sprzedaż na rok 2012 na kwotę 40 000 zł. Jaką powierzchnię sklepową powinien on posiadać, wiedząc, że roczny przychód przypadający na 1 metr kwadratowy w tej branży wynosi 2 500 zł?

A. 6,25 m2

B. 62,50 m2

C. 16,00 m2

D. 160,00 m2

Aby obliczyć wymaganą powierzchnię sklepową, należy podzielić planowaną sprzedaż przez roczny obrót przypadający na 1 metr kwadratowy. W tym przypadku właściciel sklepu oszacował sprzedaż na 40 000 zł, a obrót na 2 500 zł na metr kwadratowy. Dlatego potrzebna powierzchnia wynosi 40 000 zł / 2 500 zł/m2 = 16 m2. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu powierzchnią handlową, gdzie efektywne planowanie przestrzeni sklepowe wpływa na rentowność i efektywność operacyjną. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest optymalizacja powierzchni w sklepach detalicznych, co pozwala na lepsze wykorzystanie zasobów oraz zwiększenie obrotów na metr kwadratowy. Rozumienie takich kalkulacji jest kluczowe dla właścicieli sklepów, którzy chcą maksymalizować swoje zyski i minimalizować koszty operacyjne, co wpisuje się w standardy efektywności zarządzania detalem.

Pytanie 27

W spółce komandytowej komandytariusz ma prawo do

A. udziału w zysku zgodnie z postanowieniami w statucie spółki

B. udziału w zysku proporcjonalnie do faktycznie wniesionego do spółki wkładu

C. udziału w zysku proporcjonalnie do rzeczywiście świadczonej pracy na rzecz spółki

D. rocznych odsetek w wysokości 15 % wniesionego do spółki kapitału

Komandytariusz w spółce komandytowej ma prawo do udziału w zysku proporcjonalnie do wniesionego do spółki udziału. Oznacza to, że jego wynagrodzenie z tytułu zysku jest ściśle związane z kapitałem, który zainwestował w spółkę. Na przykład, jeśli komandytariusz wniósł 30% całkowitego kapitału, to będzie miał prawo do 30% zysku spółki, niezależnie od tego, czy świadczył jakąkolwiek pracę. Prawo to jest zgodne z regulacjami prawnymi dotyczącymi spółek komandytowych, które mają na celu zabezpieczenie interesów inwestorów. Z kolei komandytorzy są często mniej zaangażowani w codzienne funkcjonowanie firmy, co odzwierciedla ich prawo do zysku, a nie do wynagrodzenia za pracę. W praktyce, taka struktura pozwala na elastyczność w zarządzaniu kapitałem i zyskami, co jest korzystne dla inwestorów, którzy preferują pasywne inwestycje.

Pytanie 28

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli ustal przeciętne miesięczne zatrudnienie w przedsiębiorstwie w I kwartale 2018 roku metodą średniej arytmetycznej.

Zestawienie liczby pracowników w poszczególnych miesiącach I półrocza 2018 roku według wykształcenia
Wykształcenie	Styczeń	Luty	Marzec	Kwiecień	Maj	Czerwiec
zasadnicze zawodowe	104	108	120	115	120	130
średnie	350	355	368	371	368	360
wyższe	78	70	73	73	79	70
Razem	532	533	561	559	567	560

A. 362 osoby.

B. 552 osoby.

C. 542 osoby.

D. 358 osób.

Wybór błędnej odpowiedzi na to pytanie może wynikać z kilku typowych nieporozumień dotyczących obliczeń statystycznych. Odpowiedzi takie jak 362 osoby, 358 osób czy 552 osoby mogą sugerować różne błędy w interpretacji danych lub w obliczeniach. Na przykład, odpowiedź 362 osoby mogła wynikać z błędnego zsumowania miesięcznego zatrudnienia, gdzie pominięto jednego z pracowników lub zrozumiano, że to liczba pracowników w jednym z miesięcy, a nie średnia. Z kolei 358 osób mogło być wynikiem błędnego podzielenia sumy zatrudnienia, co może zdarzyć się, gdy ktoś niepoprawnie ocenia liczbę miesięcy. Z drugiej strony, odpowiedź 552 osoby może wynikać z błędnego założenia, że liczba ta reprezentuje wyższy poziom zatrudnienia w jednym z miesięcy, co prowadzi do zawyżenia średniej. Kluczowe jest zrozumienie, że średnia arytmetyczna jest miarą tendencji centralnej, która wymaga poprawnego zsumowania wszystkich wartości oraz ich podziału przez liczbę elementów w zbiorze. Dlatego przy obliczaniu przeciętnego miesięcznego zatrudnienia należy zachować szczególną ostrożność i upewnić się, że wszystkie dane są prawidłowo zebrane i przeliczone. W praktyce obliczania średniej ważne jest również, aby nie mylić przeciętnej z medianą lub innymi miarami, co może prowadzić do poważnych błędów w analizie danych zatrudnienia.

Pytanie 29

W okresie od stycznia do marca średni stan zapasów wyniósł 200 000 zł, a przychody z tytułu sprzedaży osiągnęły 1 260 000 zł. Jak obliczyć wskaźnik rotacji w razach?

A. 6,0

B. 5,5

C. 6,3

D. 5,0

Wskaźnik rotacji w razach jest kluczowym wskaźnikiem efektywności zarządzania zapasami w przedsiębiorstwie. Oblicza się go poprzez podzielenie przychodów ze sprzedaży przez przeciętny stan materiałów w danym okresie. W tym przypadku mamy przychody ze sprzedaży wynoszące 1 260 000 zł oraz przeciętny stan materiałów wynoszący 200 000 zł. Wzór na wskaźnik rotacji w razach przedstawia się następująco: Wskaźnik rotacji = Przychody / Przeciętny stan materiałów. Po podstawieniu danych otrzymujemy: 1 260 000 zł / 200 000 zł = 6,3. Taki wynik oznacza, że przedsiębiorstwo zdołało obrócić swoje zapasy 6,3 razy w badanym okresie. W praktyce wyższy wskaźnik rotacji może wskazywać na bardziej efektywne zarządzanie zapasami, co prowadzi do lepszego wykorzystania kapitału. Dobrą praktyką jest porównywanie tego wskaźnika z branżowymi normami, aby zidentyfikować potencjalne obszary do poprawy. W przypadku powtarzających się zjawisk niskiej rotacji, przedsiębiorstwo może rozważyć optymalizację procesów zamówień oraz magazynowania.

Pytanie 30

Zakład Meblarski Dom produkuje dwa typy mebli młodzieżowych w ramach dwóch odrębnych zleceń produkcyjnych. Koszty wydziałowe dzielone są proporcjonalnie do płac bezpośrednich. Zlecenia zostały zakończone w okresie sprawozdawczym. Karta kalkulacyjna zleceń przedstawia się następująco. Na podstawie tabeli kalkulacyjnej, określ metodę kalkulacji kosztów produkcji zastosowaną przez Zakład Meblarski Dom.

Lp.	Pozycje kalkulacyjne kosztów	Koszty ogółem (zł)	Koszty przypadające na:
Lp.	Pozycje kalkulacyjne kosztów	Koszty ogółem (zł)	zlecenie nr 1 - 20 szt.	zlecenie nr 2 - 15 szt.
1.	Materiały bezpośrednie	30 000,00	18 000,00	12 000,00
2.	Płace bezpośrednie	20 000,00	6 000,00	14 000,00
3.	Koszty wydziałowe	10 000,00	3 000,00	7 000,00

A. Podziałowa współczynnikowa.

B. Podziałowa prosta.

C. Wstępna.

D. Doliczeniowa.

Wybór nieprawidłowej metody kalkulacji kosztów może prowadzić do błędnych wniosków finansowych i niezrozumienia rzeczywistych kosztów produkcji. Metoda podziałowa współczynnikowa jest zbliżona do doliczeniowej, jednak w tym przypadku koszty są dzielone na podstawie ustalonego współczynnika, co nie zawsze odpowiada rzeczywistym kosztom wytworzenia. Przykładowo, jeśli pracownicy wykonują różne zadania, korzystanie z jednego współczynnika może nie odpowiadać realnym kosztom ich pracy. Kolejna nieodpowiednia odpowiedź, podziałowa prosta, zakłada równy podział kosztów pośrednich na wszystkie zlecenia, co nie uwzględnia różnorodności kosztów w zależności od specyfiki produkcji. Taki sposób kalkulacji może prowadzić do niedoszacowania kosztów zleceń, które wymagają większych nakładów na materiały czy robociznę. Z kolei metoda wstępna najczęściej stosowana jest w planowaniu budżetów, a nie w rzeczywistej kalkulacji kosztów, co czyni ją nieodpowiednią dla przedstawionego przypadku. Analizując te opcje, łatwo zauważyć, że różnice w sposobie kalkulacji mogą prowadzić do znaczących różnic w wynikach finansowych i podejmowanych decyzjach zarządzających. Dlatego tak ważne jest zastosowanie właściwej metody odpowiadającej specyfice działalności firmy.

Pytanie 31

W tabeli zamieszczono wybrane informacje o instytucjach administracji rządowej i samorządowej. Które z nich dotyczą gminy?

Instytucja A.	Instytucja B.
– podstawowa jednostka podziału terytorialnego – organem wykonawczym jest wójt, burmistrz lub prezydent	– jednostka podziału terytorialnego drugiego stopnia – organem wykonawczym jest starosta
Instytucja C.	Instytucja D.
– regionalna wspólnota samorządowa – pracą organu wykonawczego kieruje marszałek województwa	– określa strategię rozwoju województwa – za wykonanie polityki rządu na swoim terenie odpowiada wojewoda

A. C.

B. B.

C. A.

D. D.

Jak patrzymy na odpowiedzi B, C i D, to można zauważyć, że one w ogóle nie dotyczą gminy jako jednostki administracyjnej. Zamiast tego, mogą dotyczyć innych szczebli, jak powiaty czy województwa, które mają inną strukturę i różne zadania. Często myślimy, że wszystkie miejsca lokalne robią podobne rzeczy, a tak nie jest. Na przykład powiaty zajmują się bardziej rozbudowanymi usługami, jak transport regionalny czy zarządzanie zdrowiem publicznym, co jest dużą różnicą w porównaniu do gmin. Gminy są bardziej nastawione na lokalne potrzeby i mają bezpośredni kontakt z mieszkańcami. Czasem mylimy też roli wójta czy burmistrza, myśląc, że odpowiadają oni za wszystko w regionie, a tak naprawdę ich kompetencje są ściśle związane z gminą. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że każda jednostka administracyjna ma swoje zadania i odpowiedzialności. Osoby pracujące w administracji muszą być tego świadome, żeby skutecznie wypełniać swoje obowiązki i podejmować dobre decyzje. To ważne też dla obywateli, którzy chcą aktywnie uczestniczyć w demokratycznych procesach i mieć wpływ na lokalną politykę. Właściwe zrozumienie ról jednostek administracyjnych jest kluczowe dla działania całego systemu administracji publicznej.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Na początku tygodnia w magazynie piekarni znajdowało się 50 kg mąki pszennej. W trakcie badanego tygodnia dokonano zakupu oraz przyjęto do magazynu na podstawie dokumentów
- Pz nr 18/01/17 370 kg mąki pszennej,
- Pz nr 19/01/17 250 kg mąki pszennej.

Obliczono, że zapas bieżący niezbędny do zapewnienia ciągłości produkcji wynosi 450 kg/tydzień. Ustal, jaki będzie zapas nadwyżkowy mąki pszennej na koniec tygodnia, jeżeli w magazynie konieczny jest zapas rezerwowy równy 50 kg.

A. 120 kg

B. 170 kg

C. 250 kg

D. 320 kg

Aby ustalić zapas nadmierny mąki pszennej na koniec tygodnia, należy najpierw obliczyć całkowity zapas mąki w magazynie na koniec tygodnia. Na początku tygodnia magazyn miał 50 kg, a następnie przyjęto 370 kg oraz 250 kg, co daje łącznie 50 kg + 370 kg + 250 kg = 670 kg. Zapas bieżący wymagany do zachowania ciągłości produkcji wynosi 450 kg, a zapas rezerwowy to 50 kg. Zatem minimalny zapas, który powinien znajdować się w magazynie na koniec tygodnia, wynosi 450 kg + 50 kg = 500 kg. Aby obliczyć zapas nadmierny, odejmujemy ten minimalny zapas od całkowitego zapasu: 670 kg - 500 kg = 170 kg. To oznacza, że piekarnia ma 170 kg nadmiaru mąki pszennej, co jest kluczowe dla zapewnienia elastyczności w produkcji oraz minimalizacji ryzyka przestojów. Utrzymanie odpowiedniego poziomu zapasów jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu magazynem, które zalecają dostosowywanie zapasów do rzeczywistych potrzeb produkcyjnych, co pozwala na optymalizację kosztów i efektywność operacyjną.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Trzech pracowników z działu szkoleń Powiatowego Urzędu Pracy w Staszowie opracowuje wniosek o dofinansowanie z funduszy Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego na realizację projektu szkoleń Siła dojrzałości. Kierownik, który im pomaga, prowadzi dyskusje i aktywnie uczestniczy w działaniach swojego zespołu, co wskazuje na styl zarządzania

A. bierny

B. autokratyczny

C. demokratyczny

D. liberalny

Wybór stylu kierowania liberalnego, autokratycznego lub biernego nie oddaje istoty sytuacji przedstawionej w pytaniu. Styl liberalny charakteryzuje się dużą swobodą dla pracowników, co może prowadzić do braku jasno określonych ról oraz odpowiedzialności. W kontekście przygotowania wniosku o dotację, gdzie wymagana jest współpraca i angażowanie wszystkich członków zespołu, podejście to może skutkować chaosem i brakiem efektywności. Autokratyczny styl z kolei polega na podejmowaniu decyzji wyłącznie przez lidera, co eliminuje wkład zespołu w proces kreatywny, co w przypadku projektów wymagających innowacji, jak wniosek o dotację, może prowadzić do ograniczenia efektywności i zniechęcenia pracowników. Styl bierny, definiowany przez brak aktywności i interwencji ze strony lidera, również nie sprzyja konstrukcji zespołowej i realizacji ambitnych celów projektowych. Pracownicy mogą poczuć się zdezorientowani i zniechęceni brakiem kierunku oraz wsparcia ze strony lidera. Wszelkie te podejścia odzwierciedlają błędne zrozumienie dynamiki grupowej oraz znaczenia komunikacji i współpracy, które są niezbędne w skutecznym zarządzaniu projektami, a zwłaszcza w kontekście ubiegania się o fundusze zewnętrzne, które często wymagają współpracy wielu interesariuszy oraz zrozumienia potrzeb zarówno zespołu, jak i beneficjentów końcowych.

Pytanie 36

Kto ponosi koszty składki na ubezpieczenie w Funduszu Pracy?

A. osoba wykonująca zlecenie

B. osoba zatrudniona

C. wykonawca umowy

D. przedsiębiorca

Składka na Fundusz Pracy jest obowiązkowym świadczeniem, które ma na celu finansowanie działań związanych z aktywizacją zawodową oraz wsparciem dla osób bezrobotnych. W polskim systemie prawnym, to pracodawcy są odpowiedzialni za odprowadzanie tej składki od wynagrodzenia pracowników. Pracodawca, jako podmiot zatrudniający, zobligowany jest do regularnego przekazywania składek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS). Na przykład, jeśli pracodawca zatrudnia pracownika na pełen etat, od jego wynagrodzenia oblicza i odprowadza składkę na Fundusz Pracy, co jest zgodne z Ustawą o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Warto zauważyć, że wysokość składki wynosi 2,45% podstawy wymiaru, co wpływa na ogólny koszt zatrudnienia. Dzięki temu fundusz wspiera różne programy, takie jak dofinansowanie szkoleń, staży, a także wypłatę zasiłków dla osób bezrobotnych, co przyczynia się do stabilizacji rynku pracy oraz zwiększenia zatrudnienia.

Pytanie 37

Pracownik jest zatrudniony w systemie czasowo-prowizyjnym. Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli ustal wartość brutto wynagrodzenia, jakie otrzyma pracownik za wykonaną pracę.

Wynagrodzenie zasadnicze	2 000,00 zł
Wartość sprzedaży	4 000,00 zł
Wysokość prowizji	20%

A. 3 000,00 zł

B. 2 400,00 zł

C. 2 800,00 zł

D. 4 400,00 zł

Odpowiedź 2 800,00 zł jest poprawna, ponieważ do obliczenia wynagrodzenia brutto pracownika zatrudnionego w systemie czasowo-prowizyjnym należy uwzględnić zarówno wynagrodzenie zasadnicze, jak i dodatkowe prowizje. W tym przypadku wynagrodzenie zasadnicze wynosi 2 000,00 zł, a prowizja to 20% wartości sprzedaży, która wynosi 4 000,00 zł. Obliczając 20% z 4 000,00 zł, otrzymujemy 800,00 zł. Sumując wynagrodzenie zasadnicze i prowizję, uzyskujemy 2 000,00 zł + 800,00 zł = 2 800,00 zł. W praktyce, przy obliczaniu wynagrodzenia w systemach prowizyjnych, kluczowe jest ścisłe zrozumienie struktury wynagrodzenia oraz umiejętność prawidłowego obliczenia prowizji na podstawie wartości sprzedaży. Pracownicy i menedżerowie powinni znać zasady funkcjonowania takich systemów, aby efektywnie planować wynagrodzenia i motywować zespół do osiągania lepszych wyników.

Pytanie 38

W 2013 roku spółka planuje zwiększenie stanu aktywów trwałych o 50 tys. zł i zmniejszenie stanu zobowiązań o 120 tys. zł w stosunku do stanu z dnia 31.12.2012 r. Jaki zysk musi wygospodarować spółka, aby zachować w bilansie za 2013 r. stan równowagi bilansowej?

Fragment bilansu spółki z o.o. na dzień 31.12.2012 r.
Aktywa	Wartość (w tys. zł)	Pasywa	Wartość (w tys. zł)
Aktywa trwałe	500	Kapitały własne	400
Aktywa obrotowe	200	Zobowiązania	300
Suma bilansowa	700	Suma bilansowa	700

A. 70 tys. zł

B. 120 tys. zł

C. 170 tys. zł

D. 100 tys. zł

Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z niedostatecznego zrozumienia zasady równowagi bilansowej oraz relacji między aktywami, zobowiązaniami a kapitałem własnym. Odpowiedzi takie jak 100 tys. zł, 120 tys. zł czy 70 tys. zł ignorują fakt, że zwiększenie aktywów trwałych oraz równocześnie zmniejszenie zobowiązań wpływa na całkowity stan kapitałów własnych. W przypadku wyboru 120 tys. zł można sądzić, że zmiana tylko w zobowiązaniach jest wystarczająca do zbilansowania, co jest błędnym założeniem. Z kolei odpowiedzi sugerujące 100 tys. zł czy 70 tys. zł mogą sugerować niewłaściwe zrozumienie konieczności uwzględnienia obu zmian – zarówno w aktywach, jak i zobowiązaniach. Równowaga bilansowa to kluczowe zagadnienie w finansach, które wymaga pełnego zrozumienia wpływu wszystkich komponentów bilansu na wynik finansowy. Aby lepiej zrozumieć te zależności, ważne jest regularne analizowanie sprawozdań finansowych oraz doskonalenie umiejętności w zakresie rachunkowości i finansów. W praktyce, przedsiębiorstwa muszą dążyć do ciągłej optymalizacji struktury kapitałowej i aktywów, aby zapewnić stabilność finansową i prawidłowe funkcjonowanie.

Pytanie 39

Naruszeniem praw pracownika jest

A. zmniejszenie czasu wypowiedzenia umowy o pracę w przypadku upadłości przedsiębiorstwa

B. przetwarzanie danych osobowych zatrudnionego w związku z procesem rekrutacyjnym prowadzonym przez firmę

C. stosowanie przez pracodawcę kar dyscyplinarnych w miejscu zatrudnienia

D. niezłożenie pisemnego potwierdzenia umowy o pracę zawartej z pracownikiem

Skrócenie okresu wypowiedzenia umowy o pracę w sytuacji upadłości firmy, stosowanie kar z zakresu odpowiedzialności porządkowej oraz przetwarzanie danych osobowych pracownika w kontekście rekrutacji to wszystkie działania, które w określonych warunkach mogą być zgodne z prawem. W przypadku upadłości firmy, przepisy prawa pracy przewidują konkretne zasady dotyczące wypowiedzenia umowy, które mogą różnić się od standardowych norm. Pracodawca może być zobowiązany do dostosowania okresu wypowiedzenia do okoliczności, co niekoniecznie stanowi wykroczenie. W odniesieniu do odpowiedzialności porządkowej, pracodawca ma prawo do stosowania kar, o ile są one zgodne z regulaminem pracy i Kodeksem pracy, a także wcześniej ustalone w umowach wewnętrznych. Co do przetwarzania danych osobowych, pracodawca może to robić zgodnie z regulacjami RODO, które zezwalają na przetwarzanie danych osobowych w trakcie procesu rekrutacji, o ile są spełnione określone warunki, takie jak zgoda pracownika lub inne podstawy prawne przetwarzania. Zatem, wszystkie te działania, choć mogą wydawać się kontrowersyjne, nie są jednoznacznie wykroczeniem przeciwko prawom pracownika, co prowadzi często do błędnych wniosków opartych na niepełnym zrozumieniu przepisów prawa pracy.

Pytanie 40

Firma Transportowa nabyła nowy pojazd ciężarowy, który został uwzględniony w bilansie w kategorii

A. środki trwałe

B. wyroby gotowe

C. aktywa obrotowe

D. kapitał własny

Odpowiedź 'środki trwałe' jest poprawna, ponieważ samochody ciężarowe są klasyfikowane jako aktywa długoterminowe, które przedsiębiorstwo wykorzystuje w swojej działalności przez dłuższy czas, zazwyczaj powyżej roku. Środki trwałe to wszelkie materialne aktywa, które nie są przeznaczone do sprzedaży, lecz służą do realizacji działalności operacyjnej firmy. W praktyce oznacza to, że samochód ciężarowy będzie generował przychody poprzez świadczenie usług transportowych, a jego wartość będzie amortyzowana przez okres jego użytkowania. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być sytuacja, w której przedsiębiorstwo Transportowe w ciągu roku dokonuje odpisów amortyzacyjnych na zakupiony pojazd, co wpływa na jego sprawozdanie finansowe. Dobre praktyki w zakresie zarządzania finansami przedsiębiorstwa wskazują na konieczność rzetelnego klasyfikowania aktywów, co umożliwia dokładniejsze analizy finansowe oraz efektywne planowanie budżetu. Ponadto, zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), przedsiębiorstwa są zobowiązane do ujawnienia wartości środków trwałych w bilansie oraz zasad dotyczących ich amortyzacji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej