Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
  • Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
  • Data rozpoczęcia: 10 marca 2025 12:31
  • Data zakończenia: 10 marca 2025 12:45

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakie zmiany powodują, że pieczywo staje się czerstwe?

A. Fizyczne
B. Mikrobiologiczne
C. Biochemiczne
D. Chemiczne
Czerstwienie pieczywa nie jest wynikiem zmian biochemicznych, chemicznych ani mikrobiologicznych. Zmiany biochemiczne odnosiłyby się do procesów enzymatycznych, które zachodzą w składnikach pieczywa, jednak nie są one głównym czynnikiem wpływającym na czerstwienie. Enzymy, takie jak amylazy, mogą wpływać na teksturę i smak, ale nie są bezpośrednio odpowiedzialne za proces czerstwienia. Z kolei zmiany chemiczne, takie jak reakcje Maillarda, mogą wpływać na kolor i aromat pieczywa podczas pieczenia, lecz nie mają wpływu na to, jak efekt czerstwienia postępuje po jego wypieczeniu. Co więcej, mikrobiologia, obejmująca rozwój drobnoustrojów, ma znaczenie w kontekście fermentacji ciasta, ale nie wpływa na fakt, że pieczywo staje się czerstwe w wyniku procesów fizycznych, które są niezależne od działalności mikroorganizmów po upieczeniu. Typowe błędy myślowe mogą prowadzić do mylenia czerstwienia z innymi procesami, takimi jak pleśnienie czy fermentacja, co może skutkować nieporozumieniami dotyczącymi przechowywania pieczywa. Kluczowe jest zrozumienie, że czerstwienie jest procesem, który powstaje w wyniku utraty wilgoci i zmian strukturalnych związanych z krystalizacją skrobi.
Pytanie 2

Która potrawa powinna być wykluczona z diety seniorów?

A. Pyzy z sosem mięsnym
B. Zupa truskawkowa
C. Ryż z jabłkami i sosem jogurtowym
D. Knedle z serem
Pyzy z sosem mięsnym nie powinny być w jadłospisie dla seniorów ze względu na ich wysoką zawartość tłuszczu i kaloryczność. Osoby starsze często zmagają się z problemami zdrowotnymi, takimi jak choroby serca, nadciśnienie czy cukrzyca, które wymagają ograniczenia spożycia tłuszczów nasyconych i soli. Wybory żywieniowe powinny być dostosowane do ich potrzeb, a potrawy bogate w białko zwierzęce i tłuszcze mogą przyczyniać się do pogorszenia stanu zdrowia. Warto zatem proponować lżejsze opcje, takie jak zupy warzywne lub dania oparte na zbożach i owocach, które są korzystne dla układu pokarmowego seniorów. Stosując dietę dostosowaną do ich stanu zdrowia, można poprawić jakość życia i wydolność organizmu. Oprócz tego, seniorzy powinni zwracać uwagę na spożycie błonnika, co może wspierać zdrowe trawienie.
Pytanie 3

Z masy przygotowanej z gotowanych ziemniaków, mąki ziemniaczanej oraz jajek formuje się kulki z wgłębieniem w środku. Przedstawiony opis odnosi się do potrawy z kuchni

A. śląskiej
B. mazowieckiej
C. małopolskiej
D. kaszubskiej
Odpowiedzi związane z kuchnią małopolską, mazowiecką oraz kaszubską nie są właściwe, gdyż każda z tych kuchni ma swoją unikalną specyfikę, która różni się od kuchni śląskiej. Kuchnia małopolska jest znana z dań takich jak pierogi ruskie czy zupy, natomiast mazowiecka charakteryzuje się potrawami bazującymi na mięsie oraz ziołach, jak np. barszcz czy kotlet schabowy. Z kolei kuchnia kaszubska łączy wpływy nadmorskie i wiejskie, z typowymi potrawami jak ryby, kapusta czy ziemniaki, jednak nie ma w niej potrawy, która odpowiada opisowi podanemu w pytaniu. Powszechny błąd, który może prowadzić do niepoprawnych odpowiedzi, to utożsamianie specyficznych potraw z różnymi regionami, mimo że każda kuchnia regionalna ma swoje tradycje i charakterystyki. Kluczowe jest zrozumienie, że potrawy z ziemniaków, mąki i jaj w różnych regionach mogą przybierać różne formy i nazwy, a jedynie kluski śląskie posiadają opisaną w pytaniu formę kulki z zagłębieniem. Dlatego istotne jest nie tylko poznawanie potraw, ale także ich kontekstu geograficznego i kulturowego.
Pytanie 4

W liście surowców do sporządzenia kisielu porzeczkowego brakuje

Lista surowców do sporządzenia kisielu porzeczkowego
porzeczka czarna
woda
?
cukier

A. żelatyny.
B. agaru.
C. mąki ziemniaczanej.
D. mąki pszennej.
Wybór żelatyny jako zagęszczacza w przypadku kisielu porzeczkowego jest nieuzasadniony. Żelatyna jest składnikiem, który najczęściej stosuje się w produkcji galaretek, a nie deserów takich jak kisiel. Jej działanie polega na tworzeniu gładkiej i sprężystej tekstury, co nie jest typowe dla kisielu, który powinien mieć konsystencję bardziej płynną i gładką. Z kolei mąka pszenna, choć jest popularnym składnikiem w wypiekach, nie nadaje się do zagęszczania kisielu, ponieważ może prowadzić do nieprzyjemnego smaku i nieodpowiedniej tekstury. Wspomniany agar, będący substancją żelującą pochodzenia roślinnego, jest również stosowany głównie w galaretkach i deserach, ale jego propertie nie są odpowiednie dla kisielu. Zastosowanie tych składników w przepisie na kisiel porzeczkowy nie tylko obniża jakość deseru, ale również może wprowadzać konsumentów w błąd co do tradycyjnych technik kulinarnych. Powszechnym błędem w myśleniu jest przyjmowanie, że wszystkie substancje żelujące mogą być używane zamiennie, co jest nieprawdziwym założeniem. Warto dążyć do zrozumienia funkcji każdego składnika w kontekście przepisu, co pozwala na lepsze planowanie i przygotowywanie potraw.
Pytanie 5

Na podstawie zamieszczonego normatywu surowcowego na 1 porcję należy sporządzać

Nazwa surowcaIlość
Jaja2 szt.
Ocet40 cm3
Woda1 litr
Sóldo smaku

A. jaja po wiedeńsku.
B. jaja na twardo.
C. jaja mollet.
D. jaja poszetowe.
Przygotowanie jaj w sposób inny niż poszetowy może prowadzić do wielu nieporozumień w kontekście normatywów surowcowych. Jaja mollet, czyli jaja gotowane na miękko, wymagają znacznie krótszego czasu gotowania, co sprawia, że nie pasują do wskazanej metody, jaką są jaja poszetowe. Podobnie, jaja na twardo są gotowane w całości, a ich przygotowanie nie wymaga użycia octu. Ten sposób gotowania nie tylko różni się techniką, ale także skutkuje inną teksturą i prezentacją, co jest istotne z punktu widzenia estetyki potraw. Jaja po wiedeńsku, z kolei, to danie, które polega na panierowaniu i smażeniu jaj, co również nie ma związku z normatywem surowcowym. Wielu kucharzy może popełnić błąd, myśląc, że różne metody gotowania są zamienne, co prowadzi do niezgodności z wymaganiami jakościowymi oraz standardami gastronomicznymi. Kluczowe jest zrozumienie, że każda technika gotowania ma swoje specyficzne wymagania dotyczące składników oraz procesu, a nieprzestrzeganie tych zasad może wpłynąć na końcowy efekt potrawy.
Pytanie 6

Który rodzaj sera jest typowy dla kuchni włoskiej?

A. Camembert
B. Bundz
C. Ricotta
D. Oscypek
Oscypek, Camembert i Bundz to sery, które chociaż popularne w swoich regionach, nie mają nic wspólnego z kuchnią włoską. Oscypek to wędzony ser, typowy dla polskich gór, robiony z mleka owczego i ma dość wyraźny, słony smak. Jest unikalny dzięki regionalnym technikom produkcji, więc nie pasuje do włoskiej tradycji. Camembert to francuski ser pleśniowy o kremowej konsystencji i delikatnym smaku, który też nie jest włoski. Bundz z kolei to polski ser, najczęściej na bazie mleka krowiego, i także nie znajdziesz go w tradycyjnych włoskich potrawach. Wybierając te sery, pewnie pomyliłeś ich lokalne zastosowania z odmianami serów włoskich. Moim zdaniem, ważne jest, żeby wiedzieć, że każdy region ma swoje charakterystyczne produkty. Nie można ich mylić, bo każdy ma swój unikalny smak i historię. Rozumienie różnic kulturowych to klucz do właściwego rozpoznawania potraw i składników w kuchni.
Pytanie 7

Aby zapobiec powstawaniu zielonej obwódki wokół żółtka jaja gotowanego na twardo, należy je gotować

A. umieszczając je w wrzącej wodzie i zostawiając do ostygnięcia
B. z dodatkiem soli
C. przestrzegając czasu gotowania i szybko schłodzić
D. najpierw zanurzając je w zimnej wodzie
Aby uniknąć zielonej otoczki wokół żółtka jaja gotowanego na twardo, kluczowe jest przestrzeganie odpowiedniego czasu gotowania oraz szybkie schłodzenie jaja po ugotowaniu. Zjawisko zielonej otoczki jest wynikiem reakcji chemicznej, w której siarka z białka jaja reaguje z żelazem z żółtka, tworząc siarczek żelaza. Im dłużej jajo jest gotowane, tym większe ryzyko, że ta reakcja zajdzie. Dlatego zaleca się gotowanie jajek przez około 9-12 minut, a następnie natychmiastowe przeniesienie ich do zimnej wody. Taki zabieg nie tylko zatrzymuje proces gotowania, ale również sprzyja łatwiejszemu obieraniu skorupek. W praktyce, jeżeli planujesz przygotować sałatkę z jajek na twardo, stosując tę metodę, otrzymasz idealnie ugotowane jaja, bez nieestetycznych zielonych otoczek, co poprawi estetykę dania i jego smak.
Pytanie 8

Przygotowując danie "jaja po wiedeńsku", jak należy postąpić z jajami?

A. w skorupce umieścić w ciepłej wodzie i gotować przez około 5 minut
B. gotować bez skorupek we wrzącej, zakwaszonej wodzie z dodatkiem soli przez około 3 minuty
C. wybić do szklanki i podgrzewać we wrzącej wodzie przez około 5 minut
D. w skorupce umieścić w zimnej wodzie i gotować przez około 8 minut
Odpowiedzi sugerujące gotowanie jaj w skorupkach, zarówno w zimnej wodzie przez 8 minut, jak i w ciepłej przez 5 minut, nie są zgodne z techniką przygotowania jaj po wiedeńsku. Kluczowym aspektem tej potrawy jest delikatność gotowania, która jest osiągana poprzez krótki czas obróbki termicznej. Gotowanie jaj w skorupkach w zimnej wodzie przez 8 minut zdecydowanie przekracza optymalny czas, co prowadzi do nadmiernego ścięcia białka i stwardnienia żółtka, a efektem końcowym będzie twarde jajo, które nie spełnia standardów dla tej klasycznej potrawy. Natomiast gotowanie w ciepłej wodzie przez 5 minut, choć może wydawać się kuszącą alternatywą, również nie jest skuteczne ze względu na zbyt niską temperaturę, co uniemożliwia osiągnięcie idealnego efektu kulinarnego. Ponadto, gotowanie bez skorupek we wrzącej, zakwaszonej wodzie z dodatkiem soli przez 3 minuty, mimo że może być technicznie poprawne, nie jest zgodne z tradycyjną metodą przygotowania jaj po wiedeńsku. Tego typu techniki mogą prowadzić do niepożądanych rezultatów, takich jak rozpadanie się białka. W kontekście dobrych praktyk kulinarnych, istotne jest, aby przestrzegać sprawdzonych metod, które zapewniają najlepsze wyniki, a w przypadku jaj po wiedeńsku najważniejsze jest zachowanie odpowiedniej konsystencji i smaku, co osiąga się poprzez precyzyjne gotowanie w szklance.
Pytanie 9

Jakiemu z wymienionych procesów podlega skrobia podczas przygotowywania zasmażki?

A. Pęcznienia
B. Dekstrynizacji
C. Retrogradacji
D. Kleikowania
Wybór innych opcji, takich jak retrogradacja, kleikowanie czy pęcznienie, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące procesów, które zachodzą w skrobi podczas jej przetwarzania. Retrogradacja skrobi to zjawisko, które występuje w procesie, kiedy to schłodzona skrobia po ugotowaniu zaczyna ponownie tworzyć wiązania między cząsteczkami, co prowadzi do powstawania krystalicznych struktur. Ten proces jest bardziej związany z utwardzaniem po ugotowaniu i nie odnosi się do etapu tworzenia zasmażki. Kleikowanie to natomiast proces, w którym skrobia wchłania wodę i zwiększa swoją objętość, tworząc gęstą masę. Jest to istotny proces, ale nie jest on kluczowy przy przygotowaniu zasmażki, ponieważ zasmażka odnosi się głównie do procesów termicznych prowadzących do dekstrynizacji. Pęcznienie, choć związane z wchłanianiem wody przez skrobię, nie jest głównym zjawiskiem zachodzącym podczas podgrzewania skrobi do zasmażki, a raczej efektem wstępnym. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do tych niepoprawnych odpowiedzi, opierają się na myleniu różnych procesów przetwarzania skrobi. Kluczowe jest zrozumienie, że dekstrynizacja jako proces chemiczny jest niezbędna, by osiągnąć pożądany efekt w przygotowywaniu zasmażek, a inne wymienione procesy mają miejsce w innych kontekstach i nie odzwierciedlają rzeczywistych zmian chemicznych zachodzących w skrobi w trakcie tego konkretnego etapu kulinarnego.
Pytanie 10

Na podstawie zamieszczonego sposobu wykonania należy sporządzić

Sposób wykonania
  • Połącz rozgrzany tłuszcz z mąką w proporcji 1:1.
  • Ogrzewaj mieszaninę do utraty zapachu surowej mąki, bez zmiany wyraźnej koloru.

A. zawiesinę z mąki.
B. zasmażkę II stopnia.
C. zasmażkę I stopnia.
D. podprawę zacieraną.
Przygotowanie zasmażki to jeden z podstawowych procesów kulinarnych, jednak nie wszystkie podejścia do tego tematu są prawidłowe. Zasmażka II stopnia, na przykład, jest wytwarzana poprzez dłuższe smażenie mąki na tłuszczu, co prowadzi do pojawienia się ciemniejszego koloru oraz intensywniejszego smaku orzechowego. W przypadku potraw, które wymagają delikatniejszego smaku, jak np. niektóre sosy śmietanowe, zastosowanie zasmażki II stopnia może być nietrafione, ponieważ jej intensywność smaku zdominowałaby inne składniki. Podobnie, zawiesina z mąki, która jest często stosowana w kuchni jako zagęszczacz, nie wymaga podgrzewania w taki sposób, by wydobyć aromaty, a w efekcie może nie dać pożądanej gładkości i tekstury, co jest szczególnie istotne w sosach. Z kolei podprawa zacierana, która polega na łączeniu mąki z płynem, a następnie gotowaniu, jest techniką odpowiednią dla gęstszych dań, ale nie w pełni oddaje ideę zasmażki, której celem jest nadanie lekkiej konsystencji. W rezultacie, wybór odpowiedniej metody przygotowania jest kluczowy dla osiągnięcia zamierzonego efektu kulinarnego, co podkreśla istotę zrozumienia różnic pomiędzy tymi technikami.
Pytanie 11

Aby przyrządzić schab pieczony dla 5 osób, wykorzystano: 700 g schabu, 35 g masła oraz 70 g musztardy. Jakie ilości składników trzeba mieć, aby przygotować 25 porcji schabu pieczonego?

A. 7000 g schabu, 350 g masła, 700 g musztardy
B. 3500 g schabu, 175 g masła, 350 g musztardy
C. 1750 g schabu, 87 g masła, 175 g musztardy
D. 3500 g schabu, 185 g masła, 360 g musztardy
Jak chcesz przygotować schab pieczony dla 25 osób, musisz zwiększyć ilości składników odpowiednio. Najpierw musisz policzyć, ile schabu potrzebujesz na jedną porcję. Zauważ, że na 5 porcji zużyto 700 g schabu, czyli wychodzi, że na jedną porcję przypada 140 g (700 g podzielone przez 5). A więc na 25 porcji potrzebujesz 25 razy 140 g, co daje 3500 g schabu. Przechodząc do masła: jeśli na 5 porcji mamy 35 g, to na jedną porcję przypada 7 g, a dla 25 porcji daje to 25 razy 7 g, czyli 175 g masła. Z musztardą jest podobnie: 70 g na 5 porcji to 14 g na jedną porcję, więc dla 25 porcji to 25 razy 14 g, czyli 350 g musztardy. Podsumowując, prawidłowe odpowiedzi to 3500 g schabu, 175 g masła i 350 g musztardy. To wszystko opiera się na prostych zasadach proporcji, które są mega ważne w gotowaniu i planowaniu posiłków. Dzięki temu można lepiej zarządzać surowcami i unikać marnotrawstwa, co jest super istotne w kuchni.
Pytanie 12

Do roślin warzywnych z jadalnymi ogonkami liściowymi możemy zaliczyć

A. kukurydzę
B. rabarbar
C. szparagi
D. fenkuł
Rabarbar, czyli Rheum rhabarbarum, to roślina, której ogonki liściowe są jadalne i naprawdę chętnie wykorzystywane w kuchni. Ma taki wyraźny, kwaskowaty smak, który świetnie pasuje do różnych potraw, jak kompoty, ciasta czy dżemy. Poza tym, rabarbar ma sporo wartości odżywczych, jak witaminy C i K, a także błonnik. Uprawa rabarbaru jest całkiem prosta, dlatego dużo osób decyduje się na niego w swoich ogródkach. Można go zbierać od wczesnej wiosny do lata, ale pamiętaj, że liście są trujące, więc najlepiej używać tylko ogonków. Warto znać te zasady, żeby dobrze przygotować rabarbar do jedzenia. Używanie go w kuchni nie tylko wzbogaca smak potraw, ale także dostarcza nam naprawdę cennych składników odżywczych, a to jest zgodne z zasadami zdrowego odżywiania.
Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Gdy podczas przygotowywania potrawy nad patelnią zaczyna wydobywać się dym, podrażniający błony śluzowe nosa oraz oczu, oznacza to, że tłuszcz przeszedł

A. topnienie.
B. jełczenie.
C. zemulgowanie.
D. rozkład.
Wybór odpowiedzi związanych z topnieniem, zemulgowaniem, czy jełczeniem jest niepoprawny, ponieważ każde z tych zjawisk zachodzi w zupełnie innych warunkach oraz ma odmienny charakter chemiczny i fizyczny. Topnienie to proces, w którym substancja stała zmienia się w ciecz pod wpływem temperatury. W kontekście smażenia tłuszczy, topnienie może zachodzić przy niskich temperaturach, zanim tłuszcz zacznie się rozkładać. Dzięki zrozumieniu tego procesu, kucharze mogą skutecznie zarządzać temperaturą i wybierać odpowiedni tłuszcz. Zemulgowanie odnosi się do stabilizacji mieszanki cieczy, takich jak olej i woda, co jest całkowicie innym procesem, często wykorzystywanym w przygotowywaniu sosów i emulsji, jak majonez. Natomiast jełczenie to proces utleniania, który zachodzi, gdy tłuszcze są narażone na działanie powietrza, światła i ciepła przez dłuższy czas, co prowadzi do pogorszenia smaku i jakości, ale nie jest związane z dymieniem. Zrozumienie różnic między tymi zjawiskami jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości potraw, co jest zgodne z najlepszymi praktykami kulinarnymi. Ignorowanie tych różnic może prowadzić do nieprawidłowych wniosków i niezdrowych praktyk w kuchni.
Pytanie 15

Aby przygotować sos beszamelowy, należy wykonać następujące kroki:

A. przygotować zasmażkę II stopnia, rozcieńczyć ją zimnym mlekiem, zagotować, a następnie dodać żółtka intensywnie mieszając
B. przygotować zasmażkę I stopnia, rozcieńczyć ją zimnym mlekiem, dodać żółtka, a następnie zagotować intensywnie mieszając
C. przygotować zasmażkę I stopnia, rozcieńczyć ją zimnym mlekiem, zagotować, a następnie dodać żółtka intensywnie mieszając
D. przygotować zasmażkę II stopnia, rozcieńczyć ją gorącym mlekiem, zagotować, a następnie dodać żółtka intensywnie mieszając
Wybór niewłaściwych metod przygotowania sosu beszamelowego prowadzi do wielu typowych błędów, które mogą wpłynąć na ostateczny smak i konsystencję sosu. Sporządzanie zasmażki II stopnia, która charakteryzuje się dłuższym czasem smażenia, ma na celu uzyskanie intensywniejszego koloru i smaku, co w przypadku beszamelu jest nieodpowiednie. Sos ten powinien być delikatny i jasny. Rozprowadzenie zasmażki gorącym mlekiem, jak sugeruje jedna z błędnych odpowiedzi, może prowadzić do powstania grudek, ponieważ gorące mleko może 'zgotować' zasmażkę z mąki, co skutkuje niejednorodną teksturą sosu. Dodatkowo, dodawanie żółtek przed zagotowaniem sosu jest niewłaściwe, ponieważ wysoka temperatura może koagulować białka, co prowadzi do nieestetycznego wyglądu sosu oraz jego nieprzyjemnej konsystencji. Kluczowe w przygotowywaniu sosów jest zrozumienie podstawowych zasad kulinarnych oraz umiejętność odpowiedniego doboru składników i metod ich obróbki. Warto zaznaczyć, że sos beszamelowy jest podstawą wielu innych sosów, a jego umiejętne przygotowanie wpływa na jakość wielu dań w kuchni francuskiej oraz innych tradycjach kulinarnych.
Pytanie 16

Urządzenie wykorzystywane do rozdrabniania, emulgacji oraz mieszania masy mięsnej to

A. krajalnica
B. spulchniacz do mięsa
C. kuter
D. maszyna do mielenia
Spulchniacz do mięsa, choć ma swoje zastosowanie w przemyśle mięsnym, nie jest urządzeniem dedykowanym do rozdrabniania czy emulgowania masy. Jego głównym celem jest napowietrzanie i zwiększanie objętości mięsa, co ma zastosowanie w przygotowywaniu różnego rodzaju potraw, ale nie spełnia funkcji kutra. Z kolei krajalnica to urządzenie, które służy do cięcia mięsa w odpowiednie plastry, ale nie ma możliwości mieszania czy rozdrabniania masy, co jest kluczowe w kontekście przygotowywania wyrobów mięsnych o różnych konsystencjach. Maszyna do mielenia, mimo że może być mylnie utożsamiana z kutrem, skupia się głównie na kruszeniu mięsa na mniejsze kawałki, a nie na emulgacji czy mieszaniu z dodatkami. Typowym błędem myślowym jest przyjmowanie, że skoro maszyny te mają jakiś związek z mięsem, mogą pełnić te same funkcje co kuter. W rzeczywistości każda z tych maszyn ma swoją unikalną funkcjonalność, a ich zastosowanie jest ściśle określone przez procesy technologiczne. Wybór niewłaściwego urządzenia może prowadzić do obniżenia jakości produktu końcowego, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w branży spożywczej. Zrozumienie różnic między tymi maszynami jest kluczowe dla zapewnienia wysokich standardów produkcji oraz zgodności z normami jakościowymi.
Pytanie 17

W lokalu gastronomicznym, który specjalizuje się w sprzedaży hamburgerów, odnotowano spadek ich sprzedaży z powodu niskiej jakości składników. Jakie działanie powinno być podjęte w tej sytuacji, aby zwiększyć sprzedaż hamburgerów?

A. Zmienić nazwę lokalu gastronomicznego.
B. Zmienić dostawcę surowców.
C. Wprowadzić promocje dla klientów.
D. Rozszerzyć ofertę.
Zmiana dostawcy surowców jest kluczowym działaniem w przypadku spadku sprzedaży hamburgerów spowodowanego niską jakością składników. Jakość surowców ma bezpośredni wpływ na smak i atrakcyjność końcowego produktu, co z kolei wpływa na zadowolenie klientów oraz ich decyzje zakupowe. W gastronomii, szczególnie w segmentach konkurencyjnych, jak burgerownie, klienci oczekują nie tylko smacznych, ale także wysokiej jakości posiłków. Dlatego niezbędne jest zidentyfikowanie dostawców, którzy spełniają rygorystyczne normy jakościowe, takie jak certyfikaty HACCP, które zapewniają bezpieczeństwo żywności. Przykładem może być współpraca z lokalnymi producentami, którzy oferują świeże i ekologiczne składniki. Wprowadzenie wysokiej jakości mięsa, sałat, czy pieczywa może znacząco poprawić smak hamburgerów, co przyciągnie nowych klientów oraz zachowa lojalność dotychczasowych. Takie działania są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które kładą nacisk na korzystanie z lokalnych i wysokiej jakości surowców, co jest również korzystne dla wizerunku marki.
Pytanie 18

Głównym napojem alkoholowym Węgrów jest

A. wermut
B. tokaj
C. anyżówka
D. piwo
Piwo, wermut i anyżówka to napoje alkoholowe, które choć są popularne, nie są uznawane za narodowy napój Węgier. Piwo jest szeroko spożywane na całym świecie, w tym również na Węgrzech, jednak nie definiuje ono narodowej tożsamości tego kraju. Węgierskie piwa, takie jak Dreher czy Soproni, mają swoje miejsce w kulturze piwnej, ale nie mogą równać się z tokajem pod względem historycznym i kulturowym znaczenia. Wermut, choć popularny jako składnik koktajli, również nie jest związany w sposób bezpośredni z węgierską tradycją winiarską. Jego pochodzenie związane jest z Włochami, a jego skład i smak różnią się znacznie od charakterystycznych cech tokaju. Anyżówka, z kolei, to napój alkoholowy, który ma swoje korzenie w różnych kulturach, w tym w krajach bałkańskich, ale nie jest specyficzny dla Węgier. Często myli się różne alkohole na podstawie ich popularności lub regionu produkcji, co prowadzi do pomyłek. Kluczowym elementem do zrozumienia węgierskiej kultury alkoholowej jest znajomość tokaju, jego historii oraz technik produkcji, takich jak metoda aszús, która podkreśla wyjątkowość tego wina. Nie należy więc mylić różnych napojów z ich głębszym znaczeniem kulturowym i historycznym, co jest częstym błędem w ocenie narodowych symboli.
Pytanie 19

Jakiego sosu należy użyć do zimnych dań mięsnych?

A. grecki
B. żurawinowy
C. cebulowy
D. holenderski
Podczas rozważania odpowiedzi, warto zauważyć, że sos grecki, znany ze swojej intensywnej świeżości i aromatów, oparty jest głównie na jogurcie, czosnku oraz ziół, co sprawia, że jego smak jest znacznie bardziej wyrazisty i często nie współgra z delikatniejszymi smakami pieczonych mięs. Używanie sosu cebulowego, który posiada intensywny, pikantny smak, także może zdominować subtelność mięs, co czyni go mniej odpowiednim wyborem w kontekście serwowania potraw na zimno. Z kolei sos holenderski, bazujący na maśle, żółtkach i cytrynie, jest sos do potraw ciepłych, a jego kremowa konsystencja oraz bogaty smak mogą nie pasować do zimnych dań, a wręcz sprawić, że tekstura potrawy stanie się niekorzystna. Typowym błędem w wyborze sosu jest ignorowanie harmonii smakowej oraz sezonowości składników. W praktyce kulinarnej istotne jest, by wybierać sosy, które będą komplementować serwowane dania, a nie przesłaniać ich naturalne walory smakowe. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że zarówno dobór składników, jak i metody przygotowania sosów powinny być zgodne z zasadami kulinarnymi, które promują równowagę smakową i estetykę potraw.
Pytanie 20

Mizerię w jednej porcji do dania głównego powinno się serwować

A. na talerzu z daniem głównym
B. w pucharku z podstawkiem
C. w kompotierce z podstawkiem
D. na talerzyku zakąskowym
Mizerię jednoporcjowo do dania zasadniczego należy podawać na talerzyku zakąskowym, co jest zgodne z zasadami sztuki kulinarnej oraz prezentacji potraw. Talerzyk zakąskowy jest odpowiedni do serwowania sałatek, surówek i innych przystawek, ponieważ jego wielkość idealnie oddziela danie od dodatków, a także pozwala na estetyczne ułożenie składników. W praktyce gastronomicznej, serwując mizerię w ten sposób, zapewniamy, że danie jest wizualnie atrakcyjne, a także umożliwiamy gościom łatwe łączenie smaków z daniem głównym, co podnosi całokształt doświadczenia kulinarnego. Odpowiednie podanie potrawy na talerzyku zakąskowym jest również potwierdzeniem profesjonalizmu w gastronomii, gdzie dbałość o szczegóły ma kluczowe znaczenie. Mizeria, będąca często dodatkiem do dań mięsnych lub rybnych, powinna harmonijnie współgrać z całością serwowanych potraw, a jej prezentacja na talerzyku zakąskowym doskonale wpisuje się w zasady prawidłowego doboru naczyń do serwowania. Warto zaznaczyć, że estetyka podania potraw jest istotnym aspektem wpływającym na odbiór posiłku przez gości.
Pytanie 21

Jakie urządzenie powinno być zastosowane do precyzyjnego rozdrabniania oraz emulgowania masy mięsnej mielonej, a także do mieszania jej z przyprawami?

A. Kuter
B. Krajalnica
C. Wilk
D. Masownica
Wilk, masownica i krajalnica to różne urządzenia w branży mięsnej, ale chyba nie rozwiążą wszystkich problemów związanych z rozdrobnieniem i emulgowaniem mięsa. Wilk co prawda miewa swoje zastosowanie, ale nie emulguje tak, jakby powinien. Emulsja to coś, co wymaga precyzji, a wilk tego nie zaoferuje. Masownica może mieszać mięso z solą i przyprawami, ale nie potrafi uzyskać gładkiej masy. Krajalnica? No, ona kroi, ale to nie to samo co emulgowanie. Właściwie to często się zdarza, że ludzie mylą te urządzenia, a to może prowadzić do błędnych decyzji w produkcji, co potem odbija się na jakości finalnego produktu. Z mojego doświadczenia, warto się zastanowić nad tym, jakie narzędzia wybierać, żeby wszystko było efektywne i jakość była na wysokim poziomie.
Pytanie 22

Która z wymienionych potraw jest uznawana za dietetyczną?

A. Gulasz z karkówki
B. Gęś pieczona
C. Potrawka z kurczaka
D. Szaszłyk z wieprzowiny i cebuli
Odpowiedzi jak karkówka duszona czy pieczona gęś to nie są raczej najlepsze pomysły, jeśli chodzi o dietę. Karkówka to wieprzowina, a ogólnie rzadko są to chude kawałki, więc ma sporo tłuszczu, co podbija kaloryczność. Gęś też, niestety, zawiera dużo tłuszczy nasyconych, które mogą być problematyczne dla zdrowia. A szaszłyk z szynki i cebuli? No niby wygląda na lżejszą opcję, ale często to przetworzone mięso, które ma różne dodatki i konserwanty, a także sporo sodu. Stawianie na takie dania to trochę zaprzeczenie zasad zdrowego odżywiania, które mówią, żeby unikać tłuszczów nasyconych i przetworzonego jedzenia. Warto pomyśleć o tym, jak te potrawy wpływają na nasze zdrowie przy planowaniu diety.
Pytanie 23

Suflet powinien być serwowany

A. zimny
B. schłodzony
C. gorący
D. ognisty
Suflet to wyjątkowy rodzaj dania, które wymaga podania w odpowiedniej temperaturze, aby zachować swoją delikatną strukturę i niepowtarzalny smak. Podawany gorący suflet charakteryzuje się puszystą konsystencją, która wynika z wprowadzenia powietrza do masy jajecznej podczas ubijania białek. Kluczowym momentem w przygotowaniu sufletu jest jego pieczenie – w temperaturze około 180-200°C, co pozwala na uzyskanie idealnego wyrośnięcia i zrumienienia na wierzchu. Przykładowo, suflet serowy lub czekoladowy powinien być serwowany prosto z piekarnika, aby zachować swoją lekkość i aromat. W praktyce kulinarnej podawanie schłodzonego sufletu skutkuje zjawiskiem opadania, co całkowicie zmienia teksturę dania i neguje jego właściwości organoleptyczne. Zgodnie z normami kulinarnymi, gorące suflet najlepiej komponuje się z delikatnymi sosami, co dodatkowo podnosi walory smakowe potrawy, podkreślając jej finezyjność i wyrafinowanie.
Pytanie 24

Aby zapobiec znacznym utratom składników odżywczych, pokrojone warzywa powinny być

A. posypane solą
B. schłodzone w wodzie z lodem
C. chronione przed dostępem światła i powietrza
D. zagotowane i zakwaszone sokiem z cytryny
Odpowiedź polegająca na ochronie pokrojonych warzyw przed dostępem światła i powietrza jest prawidłowa, ponieważ te dwa czynniki mają kluczowy wpływ na zachowanie wartości odżywczych warzyw. Ekspozycja na światło i tlen prowadzi do utleniania, co z kolei może prowadzić do degradacji witamin, szczególnie witaminy C oraz wielu innych składników odżywczych. Praktyki takie jak przechowywanie pokrojonych warzyw w ciemnych pojemnikach lub owinięcie ich folią spożywczą mogą znacząco wydłużyć ich świeżość. Zgodnie z zaleceniami branżowymi, warto również schłodzić pokrojone warzywa w chłodziarkach, co zmniejsza aktywność enzymów i spowalnia procesy psucia. Dodatkowo, warto pamiętać, że niektóre warzywa, takie jak marchew czy papryka, zachowują swoje wartości odżywcze lepiej, gdy są przechowywane w odpowiednich temperaturach oraz wilgotności. Dlatego ochrona przed światłem i powietrzem jest najlepszą metodą, by ograniczyć straty składników odżywczych.
Pytanie 25

Jaką zupę powinno się zagęścić za pomocą żółtka?

A. Zupę szczawiową
B. Krem pieczarkowy
C. Barszcz ukraiński
D. Krupnik ryżowy
Zupa szczawiowa, znana ze swojego wyrazistego, kwaskowatego smaku, nie wymaga zagęszczania żółtkiem, ponieważ jej konsystencja opiera się na naturalnych właściwościach szczawiu, który jest składnikiem wyjściowym. Zupa ta jest zazwyczaj przygotowywana na bazie bulionu, często z dodatkiem śmietany, która wprowadza kremowość, ale nie żółtka. Zagęszczanie zupy szczawiowej żółtkiem mogłoby przytłoczyć jej świeżość, co jest istotne w kontekście kompozycji smakowych. Krupnik ryżowy, zupa na bazie bulionu z dodatkiem ryżu, również nie wymaga użycia żółtka. W przypadku krupniku, jego gęstość uzyskuje się poprzez gotowanie ryżu, który wchłania płyn, co jest zgodne z tradycyjnymi metodami gotowania. Barszcz ukraiński, z kolei, jest gęstą zupą warzywną, w której skład wchodzi burak oraz różnorodne warzywa. Jego struktura jest rezultatem długiego gotowania, a nie dodatku żółtka. Użycie żółtka w barszczu może prowadzić do niepożądanej zmiany smaku i konsystencji. Typowe błędy myślowe w tym kontekście obejmują nadmierne uogólnianie zastosowania żółtka jako środka zagęszczającego we wszystkich zupach, co nie uwzględnia różnorodności technik kulinarnych i składników wykorzystywanych w różnych przepisach.
Pytanie 26

Które urządzenie stosowane w zakładach do oczyszczania ścieków mieli odpady z gastronomii, umożliwiając ich bezpośrednie wprowadzenie do kanalizacji?

A. Separator tłuszczu
B. Młynek
C. Zbiornik osadowy
D. Separator skrobi
Osadnik to urządzenie odpływowe, które działa na zasadzie grawitacyjnej separacji cząstek stałych od cieczy w ściekach, jednak nie przystosowuje się do rozdrabniania odpadów gastronomicznych. Separator skrobi służy do oddzielania skrobi z odpadowych ścieków, co jest istotne w przypadku przemysłów spożywczych, lecz znowu nie ma on funkcji mielenia, co jest kluczowe dla przetwarzania odpadów organicznych. Separator tłuszczu ma na celu usuwanie tłuszczu i oleju ze ścieków, co zapobiega ich osadzaniu się w kanalizacji, ale również nie rozdrabnia resztek jedzenia. Wybór złych technologii do zarządzania odpadami może prowadzić do zatorów w rurach i zwiększenia kosztów utrzymania systemu kanalizacyjnego. W przypadku odpadów gastronomicznych kluczowe jest ich odpowiednie przetworzenie, aby nie tylko zminimalizować ich objętość, ale również zapobiec ich negatywnemu wpływowi na infrastrukturę. W praktyce, korzystanie z młynków jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które promują efektywne zarządzanie odpadami i minimalizację ich negatywnego wpływu na środowisko. Ignorowanie możliwości przetwarzania odpadów w młynkach może prowadzić do nieefektywnego zarządzania oraz naruszeń przepisów dotyczących ochrony środowiska.
Pytanie 27

Aby całkowicie zlikwidować mikroorganizmy w konserwowanej żywności, należy zastosować

A. zamrażanie
B. pasteryzowanie
C. sterylizowanie
D. solenie
Sterylizowanie to proces, który ma na celu całkowite zniszczenie wszystkich drobnoustrojów, w tym bakterii, wirusów, grzybów oraz ich przetrwalników. W kontekście utrwalania żywności, jest to kluczowa metoda zapewniająca bezpieczeństwo produktów spożywczych. Proces ten zwykle polega na podgrzewaniu żywności do wysokiej temperatury (zazwyczaj przekraczającej 121°C) przez określony czas, co skutkuje eliminacją patogenów oraz zapobiega ich odtwarzaniu. Przykładem zastosowania sterylizacji jest produkcja konserw, gdzie żywność jest umieszczana w hermetycznie zamkniętych opakowaniach i następnie poddawana działaniu wysokiej temperatury. Zgodnie z normami HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points), kluczowe jest monitorowanie i dokumentowanie wszystkich kroków procesu sterylizacji, aby zapewnić, że żywność jest bezpieczna dla konsumentów. Dzięki temu podejściu można znacznie wydłużyć termin przydatności do spożycia produktów, co ma ogromne znaczenie w przemyśle spożywczym oraz handlu.
Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

Który sos należy sporządzić, wykorzystując wszystkie składniki wymienione w normatywie?

Surowce i półproduktyNormatyw
Masło100 g
Mąka pszenna90 g
Mleko600 ml
Żółtka4 szt.
Gałka muszkatołowado smaku
Sóldo smaku

A. Potrawkowy.
B. Berneński.
C. Beszamelowy.
D. Holenderski.
Sos beszamelowy jest jednym z podstawowych sosów w kuchni francuskiej, który bazuje na technice przygotowania białego roux, gdzie masło i mąka pszenna są najpierw podgrzewane, a następnie łączone z mlekiem, aby uzyskać gładką, kremową konsystencję. W skład sosu wchodzą także żółtka, co nadaje mu dodatkową bogatość i głęboki smak. Gałka muszkatołowa i sól są klasycznymi przyprawami, które podkreślają smak sosu. Sos beszamelowy jest podstawą wielu potraw, takich jak lasagne, musaki czy gratin, a także często wykorzystywany jako baza do innych sosów, takich jak sos mornay. Dzięki swojej uniwersalności i prostocie, sos beszamelowy jest idealnym przykładem techniki kucharskiej, którą warto opanować, aby wzbogacić swoje umiejętności kulinarne. Zrozumienie procesu jego przygotowania oraz zastosowania różnych składników pozwala na tworzenie różnorodnych, smakowitych dań.
Pytanie 30

Jogurt jest charakterystycznym napojem kuchni

A. rosyjskiej
B. bułgarskiej
C. węgierskiej
D. staropolskiej
Niepoprawne odpowiedzi odnoszą się do nieścisłości dotyczących pochodzenia jogurtu oraz jego miejsca w kuchniach różnych narodów. Kuchnia węgierska, choć bogata w różnorodne dania, nie jest znana z jogurtu jako jednego ze swoich kluczowych składników. W rzeczywistości, węgierskie przepisy kulinarne częściej bazują na mięsach, papryce i zupach, a jogurt pojawia się jedynie sporadycznie jako dodatek. Z kolei kuchnia rosyjska ma swoje unikalne tradycje, w których fermentowane produkty mleczne są używane, ale nie stanowią one centralnego elementu jak w przypadku kuchni bułgarskiej. Można jednak znaleźć w niej kwas chlebowy czy mleko skwaszone, które są bardziej typowe dla tego regionu. Z kolei staropolska kuchnia, choć znana z użytkowania mleka i jego przetworów, również nie przypisuje jogurtowi tej samej roli co w kuchni bułgarskiej, gdzie jogurt jest integralnym elementem posiłków. Często mylone są różnice w regionalnych tradycjach kulinarnych, co prowadzi do nieporozumień w identyfikacji, które składniki są typowe dla danej kuchni. Kluczowym błędem myślowym jest generalizowanie informacji o produktach mlecznych na podstawie ich ogólnej dostępności, bez uwzględnienia lokalnych tradycji i specyfiki danego regionu.
Pytanie 31

Korzystając z danych zawartych w tabeli wskaż, który z wymienionych środków żywnościowych należy przechowywać w najniższej temperaturze.

Optymalne warunki przechowywania żywności
Temperatura0 ÷ 4°C6 ÷ 10°C10 ÷ 18°C
Wilgotność względnaok. 60%ok. 90%ok. 60%
Środki żywnościoweDróbWarzywaKoncentraty
TłuszczeOwoceCukier
Przetwory mleczneZiemniakiPrzetwory zbożowe

A. Sałata.
B. Kasza.
C. Dżem.
D. Masło.
Masło jest produktem mlecznym, który zgodnie z zaleceniami przechowuje się w niskiej temperaturze, zazwyczaj od 0 do 4°C. Tego rodzaju warunki są niezbędne, aby zapewnić jego świeżość oraz zapobiec rozwojowi bakterii i pleśni, co jest kluczowe dla jakości zdrowotnej produktu. Przechowywanie masła w odpowiedniej temperaturze nie tylko wydłuża jego trwałość, ale również zachowuje jego walory smakowe i odżywcze. W praktyce oznacza to, że należy trzymać masło w lodówce lub w specjalnych pojemnikach przeznaczonych do chłodzenia. Warto również pamiętać, że masło, będąc produktem tłuszczowym, jest bardziej wrażliwe na wysokie temperatury, co może prowadzić do utleniania i utraty jakości. Dobrym przykładem praktyki jest również unikanie częstego wyciągania masła z lodówki do pokojowej temperatury, co mogłoby prowadzić do jego szybszego psucia się. Przechowywanie masła w zalecanej temperaturze jest więc kluczowym elementem zarówno w gospodarstwach domowych, jak i w gastronomii, gdzie dbałość o jakość produktów jest priorytetem.
Pytanie 32

Jakie owoce klasyfikujemy jako jagodowe?

A. śliwki i morele
B. poziomki i agrest
C. truskawki i wiśnie
D. jagody i pigwy
Odpowiedzi wskazujące na jagody i pigwy, truskawki i wiśnie oraz śliwki i morele są niepoprawne z kilku powodów. Jagody to owoce o specyficznej budowie, które rozwijają się z jednego kwiatostanu, a ich struktura obejmuje wiele nasion osadzonych w miąższu. Jagody, takie jak truskawki, są nieco mylące, ponieważ są klasyfikowane jako owoc zbiorowy, a nie jagoda w sensie botanicznym. Wiśnie i śliwki, mimo że są powszechnie uważane za owoce, są klasyfikowane jako pestkowce, co również oddala je od kategorii jagód. Pestkowce mają jedną dużą pestkę wewnątrz miąższu, podczas gdy jagody mają wiele nasion rozproszonych w miąższu, co jest kluczowym czynnikiem w ich klasyfikacji. Odpowiedzi te pokazują typowy błąd myślowy polegający na uogólnianiu kategorii owoców, co prowadzi do nieprecyzyjnych wniosków w botanice. Właściwe zrozumienie różnic między tymi kategoriami jest istotne dla każdego, kto zajmuje się ogrodnictwem, produkcją spożywczą czy naukami przyrodniczymi, ponieważ wpływa to na metody uprawy, zbioru i przetwarzania owoców.
Pytanie 33

Podczas przygotowywania ciasta z mąki pszennej?

A. gazy ulegają rozszerzeniu
B. woda się odparowuje
C. tworzy się gluten
D. skrobia ulega rozpadowi
W czasie wyrabiania ciasta z mąki pszennej kluczowym procesem jest wytwarzanie glutenu. Gluten to białko, które powstaje w wyniku interakcji białek gluteniny i gliadyny obecnych w mące pszennej, gdy mąka jest nawilżana i mechanicznie mieszana. Gluten nadaje ciastu elastyczność i zdolność do zatrzymywania gazów, co jest niezbędne do uzyskania odpowiedniej struktury i tekstury wypieków. W praktyce, im dłużej ciasto jest wyrabiane, tym więcej glutenu się formuje, co wpływa na jego sprężystość. Z tego powodu, w branży piekarniczej i gastronomicznej, techniki wyrabiania ciasta, takie jak 'autoliza' czy 'folding', są wykorzystywane do optymalizacji procesu wytwarzania glutenu, co przyczynia się do lepszej jakości ciast i pieczywa. Dobrym przykładem są chleby na zakwasie, które dzięki odpowiedniemu wyrabianiu i fermentacji uzyskują doskonałą strukturę i smak dzięki rozwiniętemu glutenowi.
Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

W restauracji miejsce dla kelnerów powinno znajdować się pomiędzy

A. salą dla gości, zmywalnią naczyń stołowych i kuchnią.
B. kuchnią, przygotowalnią oraz salą dla gości.
C. zmywalnią naczyń kuchennych oraz salą dla gości.
D. przygotowalnią, salą dla gości i zmywalnią naczyń.
Odpowiedź wskazująca, że rozdzielnia kelnerska powinna znajdować się pomiędzy salą konsumencką, zmywalnią naczyń stołowych i kuchnią, jest prawidłowa z kilku powodów. Rozdzielnia kelnerska pełni kluczową rolę w organizacji pracy w zakładzie gastronomicznym, służąc jako miejsce, gdzie kelnerzy mogą odbierać zamówienia, przygotowywać je do serwisu i przekazywać na stół. Umiejscowienie jej pomiędzy tymi trzema strefami pozwala na efektywną komunikację oraz szybkie dostarczanie potraw do gości. Przykładowo, gdy kelnerzy mogą łatwo przechodzić pomiędzy kuchnią a salą konsumencką, zmniejsza to czas oczekiwania na serwis, co jest kluczowe dla satysfakcji klientów. Dobre praktyki wskazują, że rozdzielnia powinna być zlokalizowana w taki sposób, aby minimalizować ruch w obszarze sali konsumenckiej, co pozwala na zachowanie komfortu gości. Dodatkowo, umiejscowienie jej w pobliżu zmywalni naczyń stołowych ułatwia zarządzanie naczyniami używanymi podczas serwisu, co przyczynia się do sprawniejszego funkcjonowania restauracji i efektywności pracy personelu.
Pytanie 36

Aby przyrządzić omlet naturalny, kucharz powinien przygotować na swoim stanowisku miskę, patelnię oraz

A. rózgę
B. sito
C. deskę
D. garnek
Rózga jest niezbędnym narzędziem w procesie przygotowywania omletu naturalnego, ponieważ służy do skutecznego mieszania składników, takich jak jajka i przyprawy, co pozwala uzyskać jednolitą konsystencję masy. Dobrze wymieszana masa jest kluczowa dla uzyskania odpowiedniej tekstury omletu, co z kolei wpływa na jego smak oraz estetykę. Z perspektywy technik kulinarnych, użycie rózgi pozwala na delikatne, a zarazem efektywne połączenie składników, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w kuchni. Warto również dodać, że rózga może być używana do ubijania, co może być przydatne, gdy chcemy uzyskać bardziej puszysty omlet. W profesjonalnych kuchniach, gdzie jakość potraw ma kluczowe znaczenie, używanie odpowiednich narzędzi, takich jak rózga, jest standardem, który przyczynia się do doskonałych rezultatów kulinarnych. Przykładem może być przygotowanie omletu z dodatkiem ziół, gdzie rózga pozwala na ich równomierne rozprowadzenie w masie jajecznej, co podnosi walory smakowe i wizualne potrawy.
Pytanie 37

Jakie produkty są uważane za bogate w witaminę A?

A. mąka, makaron, kasza
B. masło, jaja, śmietana
C. cytrusy, jabłka, agrest
D. kiełbasa, szynka, schab
Witamina A jest kluczowym składnikiem odżywczym, który odgrywa istotną rolę w wielu funkcjach organizmu, w tym w procesach widzenia, odporności oraz wzrostu komórek. Masło, jaja i śmietana są doskonałymi źródłami tej witaminy, ponieważ zawierają ją w formie retinolu, który jest aktywną formą witaminy A. W praktyce, regularne włączanie tych produktów do diety może przyczynić się do poprawy zdrowia oczu oraz ogólnej kondycji organizmu. Jaja, na przykład, są nie tylko bogate w witaminę A, ale również w białko oraz inne ważne składniki odżywcze, co czyni je wartościowym elementem diety. Masło i śmietana, choć często uważane za produkty wysokokaloryczne, w umiarkowanych ilościach mogą wspierać wchłanianie witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, takich jak witamina A. Dlatego warto mieć na uwadze, że dieta powinna być zrównoważona i różnorodna, zawierająca odpowiednie źródła witamin, aby zaspokoić potrzeby organizmu.
Pytanie 38

Na podstawie danych z tabeli określ zawartość białka w 1 porcji medalionów cielęcych.

LpNazwa produktuIlość na 1 porcję medalionów cielęcych [g]Zawartość białka w 100 g produktu [g]
1.Cielęcina15020
2.Mąka pszenna210
3.Smalec10-

A. 15,00 g
B. 30,20 g
C. 20,20 g
D. 10,00 g
Wybór innych wartości dotyczących zawartości białka w medalionach cielęcych może wynikać z nieporozumień dotyczących źródła białka oraz jego obliczeń. Wiele osób błędnie zakłada, że smalec lub inne składniki mogą wnosić znaczące ilości białka, co jest nieprawdziwe, ponieważ smalec jest tłuszczem i nie zawiera białka. W przypadku, gdy wartością zaniżoną jest 15,00 g, może to wynikać z niepełnej analizy składników, gdzie nie uwzględniono pełnej zawartości białka z cielęciny. Cielęcina, będąca głównym składnikiem medalionów, dostarcza znacznie więcej białka, a jej zawartość w potrawie powinna być zawsze szacowana na podstawie konkretnej wagi produktu. Wartości w zakresie 20,20 g i 10,00 g również mogą wynikać z nieprawidłowego obliczenia lub z niepełnych danych dotyczących zawartości białka w składnikach. Dlatego tak istotne jest posiadanie rzetelnych informacji o wartościach odżywczych używanych produktów oraz ich właściwego przeliczania, co jest niezbędne w kontekście zdrowego odżywiania i planowania diety. Użytkownicy powinni zwracać uwagę na źródła białka oraz na właściwe techniki obliczenia ich zawartości w potrawach, aby uniknąć błędów w identyfikacji wartości odżywczych żywności.
Pytanie 39

W trakcie czyszczenia i konserwacji automatycznej krajalnicy do wędlin, po zakończeniu pracy urządzenia, jakie kroki należy wykonać?

A. odłączyć krajalnicę od zasilania, zdjąć osłonę, wszystkie elementy krajalnicy umyć gorącą wodą z detergentem, wypłukać, osuszyć
B. odłączyć krajalnicę od zasilania, zdjąć osłonę, wszystkie elementy krajalnicy umyć gorącą wodą, wypłukać, osuszyć
C. zdjąć osłonę, odłączyć krajalnicę od zasilania, wszystkie elementy krajalnicy umyć gorącą wodą z detergentem, osuszyć
D. zdjąć osłonę, wszystkie elementy krajalnicy umyć gorącą wodą, wypłukać, osuszyć
Wyłączenie krajalnicy z sieci przed rozpoczęciem jakiejkolwiek konserwacji jest kluczowym krokiem dla zapewnienia bezpieczeństwa użytkownika. Następnie zdjęcie osłony umożliwia dostęp do wszystkich części maszyny, co jest niezbędne do ich dokładnego umycia. Użycie gorącej wody z detergentem do mycia wszystkich części krajalnicy jest istotne, ponieważ detergent skutecznie usuwają wszelkie zanieczyszczenia, tłuszcze i resztki żywności, co ma ogromne znaczenie dla zachowania higieny w miejscu pracy. Po myciu, wypłukanie i osuszenie wszystkich elementów zapobiega powstawaniu korozji i gromadzeniu się bakterii, co jest zgodne z wytycznymi HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points). Przestrzeganie tej sekwencji działań pomoże utrzymać urządzenie w dobrym stanie technicznym, co z kolei przekłada się na jego dłuższą żywotność i bezpieczniejsze użytkowanie.
Pytanie 40

Posiłki serwowane w niektórych lokalach gastronomicznych w formie bufetu pomiędzy śniadaniem a obiadem to

A. bufet śniadaniowy.
B. brunch.
C. wielka gala bufetów
D. breakfast.
Brunch to termin używany w gastronomii, który łączy cechy śniadania i obiadu, często serwowany między godziną 10 a 15. Jest popularny w weekendy, gdy klienci mogą cieszyć się bardziej zrelaksowanym posiłkiem, który oferuje zarówno dania śniadaniowe, jak i obiadowe. Przykładowe potrawy serwowane na brunchu to jajka po benedyktyńsku, omlety, naleśniki, a także sałatki czy dania mięsne. W kontekście dobrych praktyk branżowych, brunch stanowi doskonałą okazję dla restauracji do zwiększenia sprzedaży, przyciągając klientów w porach, które są często mniej ruchliwe. Co więcej, brunch często wiąże się z elementami społecznej interakcji, co czyni go atrakcyjną opcją dla grup i rodzin. Warto zauważyć, że niektóre restauracje oferują tematyczne brunch-e, które mogą obejmować specjały lokalnej kuchni czy różnorodne opcje dietetyczne, co pozwala na większe dostosowanie oferty do oczekiwań klientów.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej