Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Higienistka stomatologiczna
  • Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia
  • Data rozpoczęcia: 1 kwietnia 2025 18:55
  • Data zakończenia: 1 kwietnia 2025 19:11

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Do usunięcia więzadła okrężnego ozębnej wykorzystuje się

A. hak ostry
B. zgłębnik chirurgiczny
C. dźwignię prostą
D. kleszcze Meissnera
Dźwignia prosta to super narzędzie w chirurgii, idealne do zerwania więzadła okrężnego ozębnej. Jej konstrukcja i mechanika naprawdę ułatwiają pracę, bo pozwala na dokładne i precyzyjne działanie przy minimalnym wysiłku. W stomatologii często się z niej korzysta, co jest całkiem sensowne. Dzięki niej można usunąć tkanki i jednocześnie ograniczyć ryzyko uszkodzenia innych struktur w okolicy. W przypadku zerwania więzadła okrężnego dźwignia prosta działa perfekcyjnie, pozwala na delikatne oddzielanie tkanki, co sprawia, że cały zabieg przebiega szybciej i bezpieczniej. Warto pamiętać, że w chirurgii ważne jest, aby unikać niepotrzebnych urazów i dźwignia prosta świetnie wpisuje się w te zasady.
Pytanie 2

Najbardziej podstawowym aparatem ortopedycznym szczęk, który stosuje się w zapobieganiu i terapii problemów zgryzowych u dzieci w wieku żłobkowym, przedszkolnym, a czasami także w szkolnym, jest

A. płytka podniebienna
B. płytka Schwarza
C. aparat blokowy
D. płytka przedsionkowa
Płytka przedsionkowa jest najprostszym aparatem szczękowo-ortopedycznym, który znajduje szerokie zastosowanie w profilaktyce i leczeniu zaburzeń zgryzu u dzieci, szczególnie w wieku żłobkowym i przedszkolnym. Jej głównym celem jest przywracanie prawidłowej relacji zębów oraz korygowanie nieprawidłowości zgryzowych poprzez wpływ na rozwijające się struktury kostne i mięśniowe. Płytka przedsionkowa jest urządzeniem prostym w budowie, co ułatwia jej zakładanie i zdjęcie przez pacjenta. Dzięki swojej funkcji tworzenia przestrzeni w obrębie łuku zębowego, przyczynia się do korekty ustawienia zębów stałych. W praktyce stomatologicznej obserwuje się korzystny wpływ tego aparatu na stany takie jak zgryz otwarty czy klasyczne wady zgryzu. Działania te są zgodne z najnowszymi standardami w ortodoncji dziecięcej, gdzie kluczowym aspektem jest wczesna interwencja, aby uniknąć poważniejszych problemów w wieku dorosłym, takich jak przepełnienie zębów czy złożone wady zgryzu.
Pytanie 3

Wybierz prawidłową kolejność wykonywania zapisanych w zamieszczonej tabeli czynności podczas zarabiania gipsu.

1.Wlać 1 miarkę wody do miski
2.Wsypać gips
3.Odczekać aż ostatnia porcja gipsu nie zostanie wchłonięta przez wodę
4.Przygotować miskę silikonową i szpatułkę metalową
5.Wymieszać na jednolitą masę

A. 4, 1, 2, 3, 5
B. 4, 1, 2, 5, 3
C. 4, 2, 3, 1, 5
D. 4, 2, 1, 3, 5
Prawidłowa odpowiedź to 4, 1, 2, 3, 5, co odzwierciedla obowiązującą procedurę przygotowania gipsu. Proces ten zaczyna się od przygotowania naczyń (4), co jest kluczowe, aby zapewnić czystość i bezpieczeństwo podczas pracy. Następnie należy wlać wodę (1) do naczynia, co jest niezbędne do aktywacji gipsu. Kolejnym krokiem jest wsypanie gipsu (2) do wody; ważne jest, aby robić to powoli, aby uniknąć powstawania grudek. Po wsypaniu gipsu, konieczne jest odczekanie, aż gips wchłonie wodę (3), co może trwać od kilku do kilkunastu minut, w zależności od rodzaju gipsu. Na końcu mieszamy składniki na jednolitą masę (5), co zapewnia odpowiednią konsystencję i właściwości materiału. Zrozumienie tej kolejności jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości gipsu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie oraz w modelarstwie. Właściwe przygotowanie gipsu ma istotny wpływ na trwałość i estetykę finalnego produktu.
Pytanie 4

Podczas produkcji cementu cynkowo-siarczanowego proszek powinien być połączony

A. z kwasem poliakrylowym
B. z eterem
C. z alkoholem
D. z wodą destylowaną
Cement cynkowo-siarczanowy jest materiałem stosowanym w stomatologii, szczególnie w leczeniu ubytków zębów oraz jako materiał podkładowy w odbudowie zębów. Podczas przygotowania tego cementu kluczowe jest użycie wody destylowanej, ponieważ zapewnia to odpowiednią czystość i stabilność chemiczną. Woda destylowana nie zawiera zanieczyszczeń ani minerałów, które mogłyby wpłynąć na reakcje chemiczne zachodzące podczas mieszania z proszkiem cementowym. Poprawne proporcje wody destylowanej do proszku są istotne dla osiągnięcia odpowiedniej konsystencji, co wpływa na właściwości mechaniczne i trwałość cementu. W praktyce, cement cynkowo-siarczanowy, przygotowany zgodnie z zaleceniami, jest skuteczny w długotrwałej terapii stomatologicznej, zapewniając pacjentom komfort i bezpieczeństwo. Warto również pamiętać, że stosowanie wody o nieodpowiedniej jakości, na przykład zawierającej chlor czy inne zanieczyszczenia, może prowadzić do osłabienia struktury cementu i jego degradacji w czasie, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w stomatologii.
Pytanie 5

Podczas usuwania osadów nazębnych z powierzchni żujączej zęba należy używać końcówki skalera ultradźwiękowego

A. zakończonej kulką
B. wąskiej trójkątnej zakończonej ostrym końcem
C. o kształcie łopatki
D. trójkątnej zakończonej ostrym końcem
Zastosowanie końcówki skalera ultradźwiękowego w kształcie łopatki do usuwania złogów nazębnych na powierzchni żującej zębów jest zgodne z najlepszymi praktykami w stomatologii. Końcówka ta została zaprojektowana w taki sposób, aby efektywnie penetrować i usuwać osady oraz kamień nazębny z powierzchni zęba, a jej płaska, szeroka forma umożliwia równomierne rozłożenie siły działania. Dzięki temu możliwe jest skuteczne oczyszczenie dużych powierzchni zębowych, co jest kluczowe w profilaktyce próchnicy i chorób przyzębia. W praktyce klinicznej, zastosowanie końcówki łopatkowej pozwala na precyzyjne i bezpieczne usuwanie złogów, minimalizując jednocześnie ryzyko uszkodzenia szkliwa czy tkanki dziąsłowej. Dobrą praktyką jest również dostosowanie wymagań technicznych, takich jak ciśnienie i częstotliwość ultradźwięków, do indywidualnych potrzeb pacjenta oraz stanu jego uzębienia, co dodatkowo zwiększa efektywność zabiegu.
Pytanie 6

Jak często powinno się wykonywać wewnętrzną kontrolę procesu sterylizacji przy użyciu testu biologicznego oraz zlecać jego ocenę?

A. Raz na miesiąc
B. Co tydzień
C. Dwa razy w roku
D. Jeden raz w roku
Przeprowadzanie wewnętrznej kontroli procesu sterylizacji za pomocą testu biologicznego raz w miesiącu jest kluczowym elementem zapewnienia skuteczności procedur sterylizacyjnych. Testy biologiczne, takie jak użycie wskaźników biologicznych, pozwalają na ocenę zdolności danego procesu sterylizacji do eliminacji mikroorganizmów. Wskazuje to na to, że proces jest nie tylko poprawnie przeprowadzany, ale również że maszyny i sprzęt działają zgodnie z założeniami. Standardy takie jak ISO 13485 oraz wytyczne z zakresu GxP (Good Practice) podkreślają znaczenie regularności w monitorowaniu procesów sterylizacyjnych. Przykładem zastosowania może być laboratorium medyczne, które wdraża miesięczne testy biologiczne, co pozwala na szybką identyfikację ewentualnych nieprawidłowości w procesie sterylizacji. Regularne analizy umożliwiają również przygotowanie dokumentacji, co jest niezbędne w kontekście audytów zewnętrznych i wewnętrznych, a także w celu spełnienia wymogów regulacyjnych. Takie praktyki nie tylko zwiększają bezpieczeństwo pacjentów, lecz także poprawiają ogólną jakość usług medycznych.
Pytanie 7

W terapii zgryzu krzyżowego przedniego można wykorzystać aparat bierny rodzaju

A. płytka podniebienna
B. czepiec z procą bródkową
C. równia pochyła
D. płytka przedsionkowa
Płytka podniebienna, czepiec z procą bródkową oraz płytka przedsionkowa to aparaty, które nie są optymalnymi rozwiązaniami w przypadku leczenia zgryzu krzyżowego przedniego. Płytka podniebienna, pomimo swoich zastosowań w ortodoncji, nie jest wystarczająco skuteczna w korygowaniu zgryzu krzyżowego, gdyż jej działanie ogranicza się głównie do szynowania zgryzu oraz utrzymywania przestrzeni. Czepiec z procą bródkową jest bardziej odpowiedni w przypadkach, gdzie istnieje konieczność stabilizacji i wsparcia dolnej części twarzy, jednak nie oferuje optymalnych rezultatów przy korekcji zgryzu krzyżowego. Natomiast płytka przedsionkowa, która jest stosunkowo popularna w leczeniu ortodontycznym, nie ma odpowiednich właściwości, które byłyby w stanie skorygować zgryz krzyżowy przedni. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru tych aparatów, obejmują nadmierne uproszczenie problemu ortodontycznego oraz niewłaściwe zrozumienie mechaniki działania tych urządzeń. Warto pamiętać, że w ortodoncji konieczne jest dobieranie metod leczenia na podstawie dokładnej diagnozy oraz indywidualnych potrzeb pacjenta, a aparaty bierne, takie jak równia pochyła, lepiej odpowiadają na wyzwania związane z korekcją zgryzu krzyżowego.
Pytanie 8

Jaką temperaturę powinna mieć woda do przygotowania masy wyciskowej z alginianu?

A. 23°C
B. 10°C
C. 15°C
D. 30°C
Odpowiedź 23°C jest poprawna, ponieważ temperatura wody ma kluczowe znaczenie w procesie przygotowywania alginatowej masy wyciskowej. Właściwa temperatura zapewnia optymalną konsystencję materiału oraz jego właściwości reologiczne, co jest niezbędne do uzyskania precyzyjnych odcisków. Użycie wody o temperaturze około 23°C sprzyja odpowiedniej reakcji chemicznej między alginianem sodu a wapniem, co skutkuje uzyskaniem stabilnej i gładkiej masy. W praktyce stomatologicznej i protetycznej, temperatura ta jest zgodna z zaleceniami producentów materiałów alginatowych, którzy wskazują, że ich właściwości najlepiej manifestują się w tej temperaturze, co z kolei wpływa na jakość wykonanych wycisków. Dodatkowo, przy stosowaniu wody o zbyt wysokiej temperaturze można doprowadzić do przedwczesnego żelowania, co z kolei może skutkować trudnościami w aplikacji oraz niedokładnymi odciskami. Właściwe przygotowanie masy ma kluczowe znaczenie w kontekście dalszych procedur protetycznych, w tym przygotowania modeli i protez.
Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

W przypadku nadwrażliwości szyjek zębowych zaleca się stosowanie metody szczotkowania zębów

A. Roll
B. Chartersa
C. Fonesa
D. Bassa
Wybór innych metod szczotkowania, jak na przykład Fonesa, Bassa czy Chartersa, może być, mówiąc szczerze, mniej skuteczny, zwłaszcza dla osób z nadwrażliwością na szyjkach zębowych. Metoda Fonesa, która opiera się na okrężnych ruchach, najczęściej jest polecana dla dzieci, ale nie do końca pasuje do potrzeb osób z wrażliwymi szyjkami, przez co mogą się podrażnić. Metoda Bassa, która polega na szczotkowaniu wzdłuż linii dziąseł, wymaga precyzyjnego ustawienia kąta szczotki, a to może być trudne, szczególnie dla osób, które mają problemy z manualnymi umiejętnościami. W sumie, metoda Chartersa, która ma na celu usunięcie płytki z zębów z aparatem ortodontycznym, nie jest najlepsza dla osób z nadwrażliwością, bo skupia się na intensywnym oczyszczaniu. Użycie niewłaściwej metody, no wiecie, może prowadzić do dalszych uszkodzeń zębów i dziąseł, co skutkuje bólem, a nawet problemami zdrowotnymi takimi jak choroby przyzębia. Dlatego ważne, aby osoby z nadwrażliwością korzystały z metod stworzonych z myślą o ich potrzebach.
Pytanie 11

Zamieszczone w ramce zapisy stanowią zalecenia pozabiegowe dla pacjenta

Zalecenia dla pacjenta
Używać szczotki posiadającej włókna
o stożkowatym kształcie.
Nie stosować pasty z substancją ścierną.
Do mycia można stosować szare mydło.
Nie dokonywać samodzielnych poprawek.

A. po wykonaniu zabiegu implantacji.
B. po otrzymaniu protez akrylowych całkowitych.
C. po założeniu aparatu stałego.
D. po zacementowaniu koron protetycznych.
Odpowiedzi, które nie wskazują na protezy akrylowe całkowite, są mylne z kilku powodów. Opcja odnosząca się do zabiegu implantacji nie uwzględnia specyfiki opieki nad protezami, które wymagają innego podejścia do higieny. Implanty stomatologiczne, choć również wymagają dbałości o higienę, różnią się od protez pod względem materiałów i technik czyszczenia. Zastosowanie niewłaściwych metod czyszczenia, jak użycie pasty ścierającej, może doprowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń zarówno implantów, jak i protez. Z kolei zacementowanie koron protetycznych wymaga innych zaleceń dotyczących pielęgnacji, które skupiają się na utrzymaniu zdrowia tkanek otaczających korony, a nie samej protezy. Ponadto, założenie aparatu stałego wiąże się z innymi wyzwaniami, takimi jak gromadzenie się płytki nazębnej w trudno dostępnych miejscach, co również nie jest związane z protezami akrylowymi. W kontekście higieny jamy ustnej, każda z tych sytuacji wymaga specyficznych i dostosowanych zaleceń, dlatego ważne jest, aby pacjenci rozumieli, jakie działania są właściwe w kontekście ich stanu zdrowia i rodzaju zastosowanej protezy. Ignorowanie tych różnic prowadzi do niewłaściwych praktyk, które mogą negatywnie wpłynąć na zdrowie jamy ustnej oraz efektywność stosowanych rozwiązań protetycznych.
Pytanie 12

Jakie są relacje między temperaturą wody i proszku a okresem wiązania masy wyciskowej alginatowej?

A. Przy niższej temperaturze okres wiązania masy jest krótszy
B. Przy wyższej temperaturze okres wiązania masy jest krótszy
C. Przy wyższej temperaturze okres wiązania masy się wydłuża
D. Temperatura wody i proszku nie ma wpływu na okres wiązania masy
Zgadza się, w wyższej temperaturze czas wiązania masy wyciskowej alginatowej ulega skróceniu. Proces ten jest związany z kinetyką reakcji chemicznych, które zachodzą podczas wiązania alginatu. Wzrost temperatury przyspiesza ruch cząsteczek, co zwiększa częstotliwość zderzeń między nimi. W praktyce oznacza to, że alginat, który jest polisacharydem pozyskiwanym z alg, szybciej tworzy żel w wyższych temperaturach. Czas wiązania można dostosować do potrzeb danego zastosowania, na przykład w stomatologii do szybkiego uzyskania odlewów z użyciem mas wyciskowych. Właściwa kontrola temperatury jest szczególnie istotna w laboratoriach, gdzie precyzyjne parametry są kluczowe dla uzyskania pożądanej jakości i charakterystyki produktu. Przykładowo, w produkcji żywności i farmaceutycznej, gdzie alginat może być wykorzystywany jako składnik stabilizujący czy emulgujący, odpowiednia temperatura wiązania zapewnia optymalną strukturę i funkcjonalność gotowego produktu.
Pytanie 13

Zjawisko patologicznej utraty szkliwa oraz zębiny w postaci klinowych ubytków, wynikające z biomechanicznych obciążeń spowodowanych nieprawidłowym zgryzem, to

A. atrycja
B. erozja
C. abfrakcja
D. demastykacja
Abfrakcja to proces patologicznej utraty szkliwa i zębiny, który występuje w wyniku biomechanicznych obciążeń spowodowanych nieprawidłowym zgryzem. W przeciwieństwie do atrycji, która jest naturalnym procesem ścierania zębów wynikającym z tarcia, abfrakcja jest wynikiem dynamicznych sił działających na zęby, które prowadzą do powstawania ubytków klinowych, szczególnie w obszarze szyjek zębowych. Przykładem może być pacjent z niewłaściwie ustawionymi zębami, u którego pojawiają się kleszcze na szyjkach zębowych, co może prowadzić do wrażliwości i bólu. W praktyce dentystycznej istotne jest, aby leczyć abfrakcję poprzez korekcję zgryzu oraz dostosowanie ochrony zębów, co może obejmować stosowanie wkładek ortodontycznych lub zastosowanie materiałów kompozytowych do rekonstrukcji zębów. Zrozumienie abfrakcji i jej mechanizmów jest kluczowe dla zapewnienia skutecznej profilaktyki i leczenia, a także dla zapobiegania dalszym uszkodzeniom zębów. W leczeniu abfrakcji, zgodnie z zaleceniami American Dental Association, ważne jest również monitorowanie stanu pacjenta oraz regularne przeglądy stomatologiczne.
Pytanie 14

Kolorowy znacznik na trzonie wiertła informuje

A. o stopniu ziarnistości nasypu jego części roboczej.
B. o jego wymiarach.
C. o formie jego aktywnej części.
D. o typie końcówki stomatologicznej, do której przystosowane jest wiertło.
Kolorowy pasek na trzonie wiertła jest kluczowym wskaźnikiem, który informuje użytkownika o charakterystyce ziarnistości nasypu części pracującej wiertła. Wiertła dentystyczne są produkowane w różnych ziarnistościach, co wpływa na ich zastosowanie w praktyce stomatologicznej. Na przykład, wiertła o większej ziarnistości są stosowane do usuwania twardszych tkanek, takich jak szkliwo, podczas gdy te o mniejszej ziarnistości są preferowane do bardziej precyzyjnych prac, takich jak modelowanie i wygładzanie. W praktyce, kolorowe oznaczenia umożliwiają szybki wybór odpowiedniego wiertła w zależności od przeznaczenia zabiegu, co zwiększa efektywność i komfort pracy dentysty. Zgodnie z normami branżowymi, takie oznaczenia pomagają w standaryzacji i ułatwiają komunikację w zespole stomatologicznym, zapewniając, że każdy członek zespołu jest świadomy specyfikacji narzędzi używanych podczas zabiegu. Warto zwrócić uwagę, że stosowanie odpowiednio dobranych wierteł nie tylko poprawia jakość wykonywanych czynności, ale także zmniejsza ryzyko powikłań i zwiększa bezpieczeństwo pacjentów.
Pytanie 15

Odpady z amalgamatu stomatologicznego powinny być umieszczane w żółtym pojemniku z oznaczeniem kodu

A. 18 0110*
B. 18 01 04*
C. 18 01 06*
D. 18 01 03*
Odpowiedź 18 0110* jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do odpadów amalgamatu dentystycznego, które są klasyfikowane jako odpady niebezpieczne. Amalgamat dentystyczny zawiera metale ciężkie, takie jak rtęć, które mogą stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi i środowiska, jeśli nie są właściwie zarządzane. Zgodnie z regulacjami dotyczącymi gospodarki odpadami, odpady te muszą być gromadzone w pojemnikach przeznaczonych specjalnie do tego celu, aby zminimalizować ryzyko ich uwolnienia do środowiska. W praktyce, odpowiednie pojemniki są oznaczone zgodnie z kodami, które identyfikują typ odpadów, co ułatwia ich późniejsze przetwarzanie i unieszkodliwianie. Pojemnik oznaczony kodem 18 0110* jest zgodny z normami i przepisami, w tym z rozporządzeniem w sprawie klasyfikacji i oznakowania substancji chemicznych oraz odpadów. Dobrą praktyką jest regularne szkolenie personelu oraz stosowanie odpowiednich procedur postępowania z odpadami, aby zapewnić bezpieczeństwo i zgodność z przepisami.
Pytanie 16

Ból przy dotykaniu pionowym zęba za pomocą trzonka lusterka wskazuje

A. na młodzieńcze zapalenie przyzębia
B. na żywotność miazgi zęba
C. na zapalenie przyzębia brzeżnego
D. na proces zapalny w tkankach okołowierzchołkowych
Bolesność przy opukiwaniu zęba może być mylnie interpretowana jako symptom młodzieńczego zapalenia przyzębia, które zazwyczaj występuje u pacjentów w okresie wzrostu i jest związane z nieprawidłową higieną jamy ustnej. Jednak młodzieńcze zapalenie przyzębia charakteryzuje się innymi objawami, takimi jak obecność kieszonek przyzębnych oraz utrata przyczepu łącznotkankowego, co niekoniecznie manifestuje się jako ból przy opukiwaniu. Z kolei zapalenie przyzębia brzeżnego, które dotyczy głównie tkanek otaczających zęby, również nie jest bezpośrednio związane z bólem podczas opukiwania w kontekście tkanki okołowierzchołkowej, ale raczej może powodować ogólny dyskomfort w jamie ustnej. Z tego powodu interpretacja takich objawów wymaga dokładnej analizy klinicznej i diagnostycznej. Warto zwrócić uwagę na znaczenie różnicowania objawów związanych z bólem zębowym oraz ich lokalizacją, ponieważ nieprawidłowe wnioski mogą prowadzić do opóźnienia w diagnozowaniu poważnych stanów zapalnych, co jest niezgodne z aktualnymi praktykami w stomatologii. Niewłaściwe odczytanie bólu zęba może skutkować nieefektywnym leczeniem, co w dłuższym czasie prowadzi do poważniejszych komplikacji zdrowotnych.
Pytanie 17

Zbadano ząb pod kątem żywotności przy użyciu testu elektrycznego. Próg pobudliwości nie wyniósł więcej niż 40 µA. Co oznacza ten wynik?

A. martwicę miazgi
B. zgorzel miazgi
C. przewlekłe zapalenie miazgi
D. prawidłową miazgę
Odpowiedzi wskazujące na martwicę miazgi, zgorzel miazgi oraz przewlekłe zapalenie miazgi są błędne, ponieważ każda z tych dolegliwości charakteryzuje się wyższym progiem pobudliwości. Martwica miazgi oznacza obumarcie tkanki, co skutkuje brakiem reakcji na bodźce elektryczne, a jego próg pobudliwości jest zazwyczaj wyższy niż 40 µA. Zgorzel miazgi, czyli proces gnilny, również prowadzi do znacznego uszkodzenia nerwów, co objawia się brakiem reakcji na bodźce. Natomiast przewlekłe zapalenie miazgi, będące wynikiem długo trwających stanów zapalnych, może prowadzić do podwyższonego progu pobudliwości, co również wyklucza tę odpowiedź. Typowym błędem myślowym może być mylenie reakcji na bodźce elektryczne z objawami klinicznymi, które są związane z innymi schorzeniami. Dlatego istotne jest, aby podczas diagnozy uwzględniać zarówno wyniki testów elektrycznych, jak i objawy kliniczne oraz historię medyczną pacjenta. Odpowiednia interpretacja wyników testów pozwala na właściwe zarządzanie leczeniem oraz minimalizowanie ryzyka powikłań.
Pytanie 18

Jaką substancję aktywną powinien dostarczyć asystent lekarza stomatologa do zabiegu wybielania zębów wewnątrzkomorowego?

A. 37% kwas fosforowy
B. 17% wersenian sodu
C. 35% nadtlenek wodoru
D. 5,25% podchloryn sodu
35% nadtlenek wodoru jest substancją czynną, która jest najczęściej stosowana w zabiegach wybielania wewnątrzkomorowego zębów. Jego skuteczność w procesie wybielania wynika z właściwości utleniających, które pozwalają na rozkład barwników organicznych znajdujących się w zębinie. W przypadku wybielania wewnętrznego, najpierw dentysta usuwa zainfekowaną miazgę zęba, a następnie wprowadza preparat zawierający nadtlenek wodoru do komory zęba, gdzie pozostaje na określony czas. Proces ten często powtarza się, aż do uzyskania pożądanego koloru. Efektywne wybielanie wymaga także odpowiedniego zabezpieczenia tkanek wokół zęba, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w stomatologii. Nadtlenek wodoru, przy odpowiednim stężeniu, jest bezpieczny dla tkanek zęba, a jego działanie zostało potwierdzone licznymi badaniami klinicznymi. Warto również zaznaczyć, że użycie nadtlenku wodoru w odpowiednich proporcjach jest zgodne z wytycznymi Europejskiej Agencji Chemikaliów, co dodatkowo podkreśla jego bezpieczeństwo i skuteczność.
Pytanie 19

Gdy pierwszy stały ząb trzonowy żuchwy znajduje się mezjalnie w odniesieniu do idealnego ustawienia względem pierwszego stałego zęba trzonowego szczęki, to wada zgryzu należy do której klasy?

A. I
B. II - grupa II
C. III
D. II - grupa I
Odpowiedź III jest prawidłowa, ponieważ wskazuje na sytuację, w której pierwszy stały ząb trzonowy żuchwy jest położony mezjalnie względem swojego idealnego położenia w stosunku do pierwszego stałego zęba trzonowego szczęki. W klasyfikacji Angle'a, zgryz klasy III cechuje się tym, że dolna szczęka (żuchwa) jest przesunięta do przodu w stosunku do górnej (szczęki). W praktyce oznacza to, że w takiej wadzie zgryzu może występować pewne problemy z estetyką i funkcjonalnością, takie jak trudności w żuciu czy mówieniu. Dobrym przykładem zastosowania tej wiedzy jest ocena pacjenta przed planowaniem leczenia ortodontycznego, gdzie odpowiednie rozpoznanie klasy zgryzu jest kluczowe dla doboru skutecznej metody korekcji. Właściwe zrozumienie tych klasyfikacji pozwala na lepsze dostosowanie terapii do indywidualnych potrzeb pacjenta oraz na osiągnięcie optymalnych wyników klinicznych. W diagnostyce wad zgryzu istotnym narzędziem są także zdjęcia RTG, które pomagają w wizualizacji relacji zębów oraz ich wzajemnego położenia, co jest niezbędne do ustalenia właściwego planu leczenia ortodontycznego.
Pytanie 20

Jakie ćwiczenie demonstruje higienistka stomatologiczna, napełniając powietrzem przedsionek jamy ustnej w rejonie wargi górnej, a następnie przenosząc je na zmianę z prawej na lewą stronę?

A. Rogersa
B. Skalouda
C. Schönherra
D. Friela
Odpowiedź "Skalouda" jest jak najbardziej trafna. To ćwiczenie polega na tym, by wypełnić przedsionek jamy ustnej powietrzem i rytmicznie przesuwać je z jednej strony na drugą. Tak naprawdę, ta technika jest mega ważna w rehabilitacji mięśni w jamie ustnej. Pomaga w lepszej kontroli mięśni warg i sprawia, że pacjent bardziej angażuje się w to, co się dzieje w jego jamie ustnej. Na przykład, można to wykorzystać u pacjentów po operacjach twarzy, gdzie trzeba przywrócić pełną funkcję mięśni. Przeprowadzanie takich ćwiczeń nie tylko wspiera rehabilitację, ale także poprawia wygląd twarzy i samopoczucie pacjenta. W praktyce stomatologicznej takie techniki są polecane przez specjalistów, którzy chcą poprawić zdrowie jamy ustnej.
Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Przy określaniu progu pobudliwości miazgi na siekaczu z żywą miazgą, gdzie najlepiej umieścić elektrodę czynną?

A. na wypełnieniu
B. w ubytku
C. na krawędzi siecznym
D. w odległości 2/3 od krawędzi siecznego
Ustawienie elektrody czynnej na wypełnieniu nie jest właściwe, ponieważ może prowadzić do zafałszowanych pomiarów progu pobudliwości miazgi. Wypełnienia zębowe, szczególnie te wykonane z materiałów kompozytowych, mogą wprowadzać dodatkowe oporności elektryczne, co skutkuje niewłaściwym pomiarem. Wypełnienia nie są dobrym przewodnikiem elektrycznym, a ich obecność może zniekształcać rzeczywisty stan miazgi. W przypadku umiejscowienia elektrody na brzegu siecznym, ze względu na bliskość do zewnętrznych czynników, takich jak temperatura czy substancje chemiczne, może dojść do uszkodzenia delikatnych struktur miazgi. Z kolei lokalizacja w ubytku może prowadzić do nieprecyzyjnych odczytów z powodu interakcji elektrody z tkankami zęba. Często popełnianym błędem jest założenie, że każda lokalizacja elektrody będzie dawała podobne wyniki, co jest mylne. Kluczowe jest zrozumienie, że jedynie odpowiednia odległość elektrody od miazgi umożliwia uzyskanie wiarygodnych i powtarzalnych wyników, co jest niezbędne dla skutecznej diagnostyki stomatologicznej. Nieprawidłowe podejście do lokalizacji elektrody może prowadzić do błędnych diagnoz oraz nieprawidłowego leczenia, co podkreśla znaczenie przestrzegania dobrych praktyk w stomatologii.
Pytanie 23

Przygotowując zapotrzebowanie na materiały stomatologiczne do wykonania kęska zgryzowego, należy uwzględnić

A. wosk modelowy
B. gips dentystyczny
C. kalkę zwarciową
D. masę alginatową
Wybór wosku modelowego jako materiału do pobrania kęska zgryzowego jest uzasadniony jego właściwościami fizycznymi i chemicznymi, które sprawiają, że jest idealnym materiałem do tego celu. Wosk modelowy charakteryzuje się odpowiednią plastycznością, co pozwala na precyzyjne odwzorowanie detali anatomicznych zgryzu pacjenta. W praktyce stomatologicznej wosk ten jest często wykorzystywany do wykonywania form do odlewów, a także w procesie przygotowania protez, co dodatkowo potwierdza jego uniwersalność. Przy użyciu wosku modelowego można uzyskać wysoką dokładność oraz estetykę, co jest kluczowe dla komfortu i zadowolenia pacjenta. Co więcej, wosk ma zdolność do łatwego kształtowania i dopasowywania, co pozwala na uzyskanie idealnego kęska zgryzowego, a jego obróbka nie wymaga zaawansowanych technologii, co czyni go materiałem dostępnym i ekonomicznym. W praktyce stomatologicznej, zastosowanie wosku modelowego wpisuje się w standardy jakości i dobre praktyki, które koncentrują się na zapewnieniu maksymalnej precyzji oraz komfortu w procesie leczenia.
Pytanie 24

Zabieg polegający na przesuwaniu żuchwy w kierunku występującego zaburzenia wykonuje się w przypadku

A. tyłożuchwia czynnościowego
B. prodożuchwia czynnościowego
C. jednostronnego zgryzu krzyżowego
D. jednostronnego zgryzu przewieszonego
Odpowiedzi, które odnoszą się do przodożuchwia czynnościowego, tyłożuchwia czynnościowego oraz jednostronnego zgryzu krzyżowego, opierają się na błędnych założeniach dotyczących biomechaniki oraz mechanizmów kompensacyjnych zachodzących w układzie stomatognatycznym. Przodożuchwie czynnościowe i tyłożuchwie czynnościowe to stany, w których żuchwa jest przesunięta w przód lub w tył względem jej prawidłowej pozycji, ale ćwiczenia polegające na przesuwaniu żuchwy w stronę zaburzenia nie są odpowiednie. Takie podejście może prowadzić do dodatkowych komplikacji, takich jak bóle stawów skroniowo-żuchwowych oraz dysfunkcje mięśniowe, gdyż staw skroniowo-żuchwowy wymaga delikatnej korekcji oraz zharmonizowanego podejścia do rehabilitacji. Jednostronny zgryz krzyżowy, który także został wymieniony, jest innym rodzajem zgryzu, w którym zęby jednej strony zgryzu są ustawione w nieprawidłowy sposób, co prowadzi do zaburzeń w równowadze stawów. W jego przypadku, przesunięcie żuchwy w stronę krzyżowania może wpłynąć negatywnie na ruchomość i funkcję żuchwy. Błędem jest myślenie, że każde przemieszczenie żuchwy w kierunku zaburzenia przynosi ulgę; w rzeczywistości może to prowadzić do zaostrzenia objawów i długotrwałych problemów zdrowotnych. W ortodoncji i stomatologii istotne jest dostosowanie terapii do specyficznych warunków anatomicznych i biomechanicznych pacjenta, co wymaga szczegółowej diagnostyki oraz planowania leczenia opartego na dowodach.
Pytanie 25

Aby uniknąć wdychania ciała obcego przez pacjenta podczas zabiegów w zespole, należy zastosować

A. ssak
B. koferdam
C. ślinociąg
D. optragate
Koferdam to naprawdę ważne narzędzie w stomatologii. Jego głównym celem jest ochrona dróg oddechowych pacjenta, gdy robimy różne zabiegi dentystyczne. Dzięki niemu możemy lepiej oddzielić miejsce pracy, co nie tylko chroni drogi oddechowe, ale też zmniejsza ryzyko kontaktu z wydzielinami i innymi zanieczyszczeniami. Użycie koferdamu pozwala nam na dryżo pole operacyjne, co jest kluczowe, zwłaszcza przy leczeniu kanałowym albo zakładaniu wypełnień. Fajnie, że dzięki temu pacjenci czują się komfortowo, bo mniej się ruszają i nie przeszkadzają nam podczas pracy. W wielu krajach to standard, więc widać, jak bardzo jest to istotne w stomatologii.
Pytanie 26

Próchnicę, która dotyczy zębów pozbawionych żywej miazgi, nazywa się

A. okrężną
B. podminowującą
C. wtórną
D. nietypową
W przypadku próchnicy, która występuje w zębach, w których miazga jest obecna, można spotkać się z określeniami takimi jak wtórna, okrężna czy podminowująca. Wtórna próchnica odnosi się do zmian, które występują w obrębie wypełnień, a nie w zębie naturalnym, co oznacza, że dotyczy już zębów uprzednio leczonych. Okrężna próchnica to termin, który nie jest powszechnie używany w kontekście medycyny dentystycznej; może on sugerować jedynie zmiany obejmujące całą powierzchnię zęba, co nie jest precyzyjnym opisem stanu patologicznego. Z kolei podminowująca próchnica odnosi się do zjawiska, w którym zmiany próchnicowe rozwijają się pod powierzchnią szkliwa, co prowadzi do osłabienia struktury zęba. Błędne przypisanie tych terminów do próchnicy w zębach bez żywej miazgi wynika często z nieporozumienia w zakresie klasyfikacji zmian próchnicowych. Istotnym fundamentem, na którym opierają się te koncepcje, jest zrozumienie, jak różne czynniki wpływają na rozwój i przebieg próchnicy, co w praktyce klinicznej przekłada się na strategię leczenia. Udzielając poprawnych informacji dotyczących różnych typów próchnicy, możemy lepiej zrozumieć mechanizmy ich występowania i skutecznie reagować w praktyce stomatologicznej.
Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

Aby zlikwidować nalot na powierzchniach językowych dolnych siekaczy, higienistka powinna przyjąć pozycję na godzinie

A. 10:00
B. 2:00
C. 6:00
D. 12:00
Odpowiedź 12:00 jest poprawna w kontekście usuwania osadu na powierzchniach językowych siekaczy dolnych. Higienistki stomatologiczne stosują techniki skalingu, aby usunąć płytkę nazębną oraz osady, które mogą gromadzić się w obszarze języka, szczególnie przy dolnych siekaczach, ze względu na ich położenie i funkcję. Ustawienie szczoteczki lub narzędzia higienicznego na poziomie 12:00 oznacza, że higienistka ma pełny dostęp do powierzchni językowych z odpowiednim kątem nachylenia, co umożliwia skuteczne usunięcie osadów. W praktyce, technika ta zgodna jest z zaleceniami American Dental Hygienists' Association, która podkreśla znaczenie precyzyjnych ruchów oraz odpowiedniego kąta narzędzi w celu zwiększenia efektywności zabiegów. Takie podejście nie tylko poprawia higienę jamy ustnej pacjentów, ale również zapobiega powstawaniu próchnicy oraz chorobom przyzębia, co jest kluczowe w dbaniu o zdrowie stomatologiczne pacjentów.
Pytanie 29

Jakie schorzenie może powodować kwasową erozję zębów?

A. Choroba niedokrwienna serca
B. Choroba szkorbutowa
C. Bulimia
D. Kandydoza
Bulimia jest zaburzeniem odżywiania, które charakteryzuje się nawracającymi epizodami objadania się, a następnie stosowaniem różnych metod w celu uniknięcia przyrostu masy ciała, takich jak wymioty, stosowanie środków przeczyszczających czy intensywna aktywność fizyczna. W procesie wymiotów dochodzi do kontaktu kwasu solnego z zębami, co prowadzi do ich demineralizacji i erozji. Z uwagi na to, osoby cierpiące na bulimię często doświadczają znacznych problemów z uzębieniem. Kluczowe jest, aby osoby z tym zaburzeniem były świadome ryzyka, jakie niosą ich działania dla zdrowia jamy ustnej. W praktyce ważne jest, aby stomatolodzy i specjaliści ds. zdrowia psychicznego współpracowali, aby oferować kompleksową opiekę, a pacjenci byli edukowani na temat odpowiednich technik higieny jamy ustnej oraz metody zapobiegania erozji. Zgodnie z wytycznymi American Dental Association, regularne wizyty u dentysty oraz odpowiednia dieta mogą pomóc w zmniejszeniu ryzyka erozji zębów w przypadku osób z zaburzeniami odżywiania.
Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

Ciśnienie krwi powinno być mierzone

A. poniżej stawu łokciowego w obrębie tętnicy ramiennej
B. co najmniej po 5 minutach odpoczynku pacjenta
C. powyżej stawu łokciowego w obrębie tętnicy promieniowej
D. w pozycji stojącej pacjenta
Pomiar ciśnienia krwi powinien być przeprowadzany po co najmniej pięciu minutach odpoczynku pacjenta, ponieważ pozwala to na uzyskanie dokładniejszych i bardziej wiarygodnych wyników. Podczas odpoczynku organizm stabilizuje ciśnienie krwi, co jest szczególnie istotne w przypadku pacjentów z nadciśnieniem tętniczym lub innymi schorzeniami sercowo-naczyniowymi. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz American Heart Association, przed pomiarem zaleca się, aby pacjent siedział w wygodnej pozycji, z plecami opartymi na krześle oraz nogami w naturalnej pozycji, nie krzyżując ich. Przykładowo, pomiar ciśnienia krwi u pacjenta w stanie spoczynku, a nie powysiłku czy w stresującej sytuacji, zmniejsza ryzyko błędnych odczytów i umożliwia lepszą ocenę stanu zdrowia. Również, stwierdzono, że pomiar wykonany w odpowiednich warunkach, takich jak cicha i komfortowa przestrzeń, sprzyja uzyskaniu bardziej reprezentatywnych wyników, co jest kluczowe dla prawidłowej diagnozy i ewentualnego leczenia.
Pytanie 32

Pacjentowi z całkowitym tyłozgryzem powinno się zalecić ćwiczenie

A. ze szpatułką drewnianą
B. Skalouda
C. Rogersa
D. z procą bródkową
Ćwiczenie Rogersa jest szczególnie zalecane dla pacjentów z tyłozgryzem całkowitym, ponieważ koncentruje się na wyrównywaniu i stabilizacji zgryzu. To podejście opiera się na zasadach ortodoncji funkcjonalnej, które mają na celu poprawę pozycji żuchwy i zębów. W przypadku tyłozgryzu, gdzie dolna szczęka jest w pozycji cofniętej względem górnej, ćwiczenia Rogersa pomagają w korygowaniu relacji zębów i zwiększeniu przestrzeni dla prawidłowego ustawienia zgryzu. Przykładem jest wykorzystywanie ćwiczeń, które angażują mięśnie żuchwy i języka, co wspiera ich rozwój oraz ułatwia przywrócenie odpowiedniej funkcji. Tego rodzaju interwencje są zgodne z zaleceniami wielu towarzystw ortodontycznych, które podkreślają znaczenie terapii mięśniowej jako kluczowego elementu leczenia wad zgryzu. W praktyce, wdrożenie ćwiczeń Rogersa może przyczynić się do poprawy zarówno estetyki, jak i funkcji żucia pacjenta oraz zapobiegania dalszym problemom ortodontycznym.
Pytanie 33

W jakiej strefie działalności zespołu stomatologicznego powinna znajdować się konsola asystentki?

A. Statycznej
B. Transferowej
C. Operacyjnej
D. Demarkacyjnej
Odpowiedź "Statyczna" jest prawidłowa, ponieważ w strefie statycznej asystentka stomatologiczna ma dostęp do wszystkich niezbędnych narzędzi i materiałów w sposób zorganizowany i zminimalizowany są do niej ruchy. W tej strefie odbywa się przygotowanie do zabiegu oraz przekazywanie instrumentów lekarzowi w czasie rzeczywistym. Umożliwia to płynny transfer materiałów, co jest kluczowe w kontekście efektywności pracy zespołu stomatologicznego. Zgodnie z zasadami ergonomii, organizacja stanowiska pracy w tej strefie pozwala na zmniejszenie zmęczenia asystentki oraz zwiększenie jej koncentracji na zadaniach. Przykładem zastosowania może być zorganizowanie zasobów w pobliżu fotela pacjenta, co pozwala na szybkie i sprawne reagowanie na potrzeby lekarza oraz pacjenta. Dlatego tak ważne jest, aby przestrzeń ta była odpowiednio zaplanowana i dostosowana do specyficznych potrzeb zespołu oraz warunków zabiegowych.
Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Preparatem stosowanym do znieczulenia dozębodołowego w przypadku powikłań bólowych i zapalnych po usunięciu zębów jest

A. Antyformina
B. Endosal
C. Nipas
D. Cresophene
Nipas jest lekiem stosowanym w terapii powikłań zapalno-bólowych po ekstrakcjach zębów, ponieważ wykazuje działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne. Jego zastosowanie w stomatologii opiera się na skuteczności w łagodzeniu objawów bólowych oraz zmniejszaniu stanu zapalnego, co jest istotne w kontekście postekstrakcyjnym. Przykładowo, Nipas może być stosowany po trudnych ekstrakcjach zębów mądrości, gdzie ryzyko powikłań jest większe. W takich przypadkach, podanie leku dozębodołowego pozwala na szybsze złagodzenie dolegliwości bólowych i poprawę komfortu pacjenta. Warto również zauważyć, że Nipas jest zgodny z aktualnymi wytycznymi dotyczącymi zarządzania bólem w stomatologii, które wskazują na znaczenie stosowania leków o działaniu miejscowym w przypadku pacjentów po zabiegach chirurgicznych. Dzięki temu można zminimalizować potrzebę stosowania ogólnych środków przeciwbólowych, co jest korzystne dla pacjentów z różnymi schorzeniami współistniejącymi. W praktyce stomatologicznej Nipas może być podawany w bezpośredniej okolicy usuniętego zęba, co zwiększa skuteczność leczenia i przyspiesza proces gojenia.
Pytanie 36

Higienistka stomatologiczna powinna przeprowadzać szczotkowanie zębów u dzieci szkolnych przy użyciu 0,5-1% roztworu fluorku sodu w metodzie

A. Bella
B. Knutsona
C. Torella
D. Berggrena i Welandera
Odpowiedź z metodą Berggrena i Welandera jest jak najbardziej na miejscu. Ta technika to naprawdę skuteczny sposób na aplikację fluorku sodu u dzieci, co jest bardzo ważne w kontekście dbania o zęby. Chodzi o to, że nałożenie roztworu fluorku tak, żeby dobrze się wchłonął przez szkliwo, może naprawdę pomóc w zapobieganiu próchnicy. Stosowanie 0,5-1% roztworu też jest zgodne z tym, co dziś się zaleca, żeby mocno wspierać szkliwo i zmniejszać ryzyko powstawania ubytków. Higienistki stomatologiczne powinny umieć to robić, żeby osiągnąć jak najlepsze wyniki zdrowotne. Nie można też zapominać, że szczotkowanie powinno odbywać się w kontrolowanych warunkach, co sprawia, że efekty są lepsze. Metoda Berggrena i Welandera pasuje do szerszych działań na rzecz zdrowia publicznego, które mają poprawić stan jamy ustnej dzieci, co jest mega istotne dla ich długoterminowego zdrowia i jakości życia.
Pytanie 37

Cement cynkowo-siarczanowy powinien być przygotowany

A. szpatułką ze stali nierdzewnej na matowej powierzchni szklanej płytki
B. pistelem szklanym w moździerzu
C. plastikową łopatką na gumowej płytce
D. szpatułką z tworzywa sztucznego na gładkiej powierzchni płytki szklanej
Zastosowanie innej metody do robienia cementu cynkowo-siarczanowego może przynieść różne problemy. Na przykład użycie plastikowej łopatki na płytce gumowej to słaby pomysł, bo plastik nie zawsze jest wystarczająco sztywny, przez co mieszanie może być kiepskie. Gumowa powierzchnia też może się odkształcać, co sprawia, że składniki nie są równomiernie rozłożone. Z kolei użycie szpatułki z plastiku na gładkiej płytce szklanej też nie jest dobre, bo plastik może reagować z niektórymi składnikami cementu, co prowadzi do zanieczyszczenia. Nawet użycie pistyla szklanego w moździerzu wydaje się sensowne, ale nie daje kontroli nad konsystencją. W stomatologii, gdzie precyzja to podstawa, każde niedopatrzenie w przygotowaniu materiału może pogorszyć jakość wypełnień i ich trwałość. Dlatego warto trzymać się standardów i najlepszych praktyk, żeby mieć pewność, że wszystko działa jak należy.
Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej