Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rachunkowości
Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 22:38
Data zakończenia: 8 czerwca 2025 22:59

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie konta służą do ewidencjonowania przeznaczenia części zysku netto na wypłatę dywidend dla wspólników?

A. Dt "Rozliczenie wyniku finansowego" i Ct "Pozostałe rozrachunki"

B. Dt "Wynik finansowy" i Ct "Pozostałe rozrachunki"

C. Dt "Rozrachunki z akcjonariuszami" i Ct "Rozliczenie wyniku finansowego"

D. Dt "Wynik finansowy" i Ct "Rozliczenie wyniku finansowego"

W przypadku wyboru niepoprawnych odpowiedzi można zauważyć kilka kluczowych błędów w zrozumieniu zasad rachunkowości i ewidencji finansowej. Odpowiedzi, które sugerują użycie konta "Wynik finansowy" w debecie, są nieadekwatne, ponieważ pojęcie wyniku finansowego odnosi się do końcowych rezultatów działalności firmy, a nie do decyzji o dywidendach. Właściwa praktyka wymaga, aby najpierw ustalić zysk netto, a następnie przeznaczyć część tego zysku na dywidendy. Księgowanie na koncie "Rozliczenie wyniku finansowego" powinno się odbywać w kontekście podziału zysku po jego rozliczeniu. Następnie, użycie konta "Pozostałe rozrachunki" jako konta kredytowego jest istotne, ponieważ to na tym koncie odzwierciedlane są zobowiązania spółki z tytułu wypłaty dywidend. Ponadto, pominięcie konta "Rozrachunki z akcjonariuszami" nie jest całkowicie błędne, jednak w kontekście dywidend właściwe konto do ewidencji wypłaty powinno być w powiązaniu z "Pozostałymi rozrachunkami". Zrozumienie tych zasad rachunkowych jest niezbędne nie tylko dla prawidłowego księgowania, ale także dla zgodności z przepisami prawnymi i standardami rachunkowości, które wymagają dokładnego raportowania sytuacji finansowej firmy i jej zobowiązań wobec inwestorów.

Pytanie 2

Podczas inwentaryzacji w hurtowni zauważono:
-brak towaru "A" w ilości 7 sztuk po 20 zł,
-nadmiar towaru "B" w liczbie 5 sztuk po 15 zł.
Brak towaru "A" oraz nadmiar towaru "B" mogą być skompensowane. Kwota kompensacji wynikających z różnic inwentaryzacyjnych wyniesie

A. 140 zł

B. 75 zł

C. 105 zł

D. 65 zł

Obliczenie kompensaty różnic inwentaryzacyjnych polega na zestawieniu wartości niedoborów i nadwyżek towarowych. W przedstawionym przypadku niedobór towaru "A" wynosi 7 sztuk, z wartością jednostkową 20 zł, co daje łączny niedobór równy 140 zł. Z kolei nadwyżka towaru "B" wynosi 5 sztuk, z wartością jednostkową 15 zł, co łącznie daje 75 zł. Kompensata tych różnic jest obliczana poprzez odjęcie wartości nadwyżki od wartości niedoboru: 140 zł - 75 zł = 65 zł. Ponieważ jednak niedobór i nadwyżka dotyczą różnych towarów, ich wartości nie mogą być bezpośrednio offsetowane. Dlatego sumujemy te wartości, uzyskując łączny wynik różnic inwentaryzacyjnych: 140 zł (niedobór) + 75 zł (nadwyżka) = 75 zł. Oznacza to, że rzeczywista kompensata różnic inwentaryzacyjnych wynosi 75 zł, co jest zgodne z ogólnymi standardami ewidencji materiałowej oraz procedurami inwentaryzacyjnymi, które zalecają ujęcie wszystkich różnic w księgach.

Pytanie 3

Roczne, pełne sprawozdanie finansowe podmiotów zobowiązanych do corocznego audytu i publikacji sprawozdań składa się z:

A. bilans, rachunek zysków i strat, informacja dodatkowa, zestawienie zmian w kapitale własnym, rachunek przepływów pieniężnych

B. bilans, rachunek zysków i strat, informacja dodatkowa oraz rachunek przepływów pieniężnych

C. bilans, rachunek zysków i strat, informacja dodatkowa, zestawienie zmian w kapitale własnym, zestawienie sald i obrotów

D. bilans, rachunek zysków i strat oraz informacja dodatkowa

Roczne, kompletne sprawozdanie finansowe jednostek zobowiązanych do corocznego badania powinno zawierać pięć kluczowych elementów: bilans, rachunek zysków i strat, informację dodatkową, zestawienie zmian w kapitale własnym oraz rachunek przepływów pieniężnych. Bilans przedstawia stan aktywów, pasywów oraz kapitału własnego na koniec roku obrachunkowego, co pozwala ocenić płynność finansową jednostki. Rachunek zysków i strat ukazuje przychody i koszty, co jest niezbędne do analizy rentowności. Informacja dodatkowa dostarcza istotnych informacji uzupełniających, które mogą mieć wpływ na zrozumienie sprawozdań. Zestawienie zmian w kapitale własnym przedstawia zmiany w kapitale własnym jednostki w danym okresie, a rachunek przepływów pieniężnych ilustruje przepływy gotówkowe, co pozwala na ocenę zdolności do generowania gotówki. Te elementy są zgodne z Międzynarodowymi Standardami sprawozdawczości Finansowej (MSSF), które kładą nacisk na przejrzystość i porównywalność sprawozdań finansowych.

Pytanie 4

Zaciągnięcie kredytu bankowego w celu uregulowania zobowiązań wobec dostawców spowoduje

A. wzrost wartości kredytu bankowego oraz zmniejszenie zobowiązań wobec dostawców

B. zmniejszenie wartości kredytu bankowego oraz zwiększenie zobowiązań wobec dostawców

C. wzrost wartości kredytu bankowego oraz zwiększenie zobowiązań wobec dostawców

D. zmniejszenie wartości kredytu bankowego oraz redukcję zobowiązań wobec dostawców

Zaciągnięcie kredytu bankowego, żeby spłacić długi wobec dostawców, to strategia, która może się sprawdzić w krótkim czasie. Dzięki temu firma dostaje dodatkowe pieniądze, które można od razu przeznaczyć na bieżące zobowiązania. Utrzymując regularne płatności, można też budować lepsze relacje z kontrahentami i nie narażać się na opóźnienia, a to ważne, bo reputacja firmy jest kluczowa. Warto pamiętać, że mniejsze zadłużenie wobec dostawców przekłada się na większą wiarygodność w oczach innych firm. Ale żeby kredyt działał na naszą korzyść, trzeba mądrze planować, żeby nie wpaść w sidła nadmiernego zadłużenia. Na przykład, korzystając z linii kredytowej, można dostosować kwoty kredytów do swoich aktualnych potrzeb, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu finansami.

Pytanie 5

W procesie weryfikacji saldo przeprowadza się inwentaryzację

A. należności sporne oraz budzące wątpliwości

B. środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych

C. kapitały (fundusze) własne oraz środki specjalne

D. rozrachunki dotyczące zobowiązań publicznoprawnych

Środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych są kluczowym elementem procesu potwierdzania sald, ponieważ odzwierciedlają aktualny stan finansowy firmy. W ramach inwentaryzacji, potwierdzenie sald polega na weryfikacji i porównaniu danych księgowych z danymi bankowymi, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami rachunkowości (np. MSSF/MAS). Praktyczne zastosowanie tego procesu polega na zapewnieniu, że wszystkie transakcje finansowe zostały prawidłowo zarejestrowane, a także na identyfikacji wszelkich nieprawidłowości lub rozbieżności, które mogą wskazywać na błędy księgowe lub nawet nieuczciwe praktyki. Regularne potwierdzanie sald bankowych nie tylko wspiera transparentność operacyjną, ale również jest istotne dla zarządzania ryzykiem finansowym. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują prowadzenie szczegółowych rejestrów dotyczących wszystkich transakcji oraz stosowanie systemów księgowych, które automatyzują procesy inwentaryzacji i weryfikacji danych.

Pytanie 6

W ciągu miesiąca firma wyprodukowała 4 000 sztuk wyrobów gotowych, (produkcja w toku nie miała miejsca), ponosząc następujące wydatki:

– zużycie materiałów bezpośrednich: 104 000,00 zł
– płace bezpośrednie wraz z narzutami: 52 000,00 zł
– inne koszty bezpośrednie: 4 000,00 zł

Oblicz koszt jednostkowy wytworzenia jednego wyrobu gotowego.

A. 40,00 zł/szt.

B. 26,00 zł/szt.

C. 39,00 zł/szt.

D. 41,00 zł/szt.

Obliczenie jednostkowego kosztu wytworzenia wyrobu gotowego polega na zsumowaniu wszystkich kosztów bezpośrednich poniesionych w danym okresie i podzieleniu tej wartości przez liczbę wyprodukowanych sztuk. W analizowanym przypadku koszty bezpośrednie wynoszą: 104 000,00 zł (materiały) + 52 000,00 zł (płace) + 4 000,00 zł (inne koszty), co daje łącznie 160 000,00 zł. Następnie, aby obliczyć koszt jednostkowy, dzielimy całkowite koszty przez liczbę wyrobów gotowych, czyli 4 000 sztuk. Zatem jednostkowy koszt wytworzenia wynosi 160 000,00 zł / 4 000 szt. = 40,00 zł/szt. Taki sposób obliczania kosztów jest zgodny z zasadami rachunkowości zarządczej i jest powszechnie stosowany w praktyce przemysłowej, co pozwala na efektywne zarządzanie kosztami produkcji oraz podejmowanie decyzji finansowych. Przykładem zastosowania tej metody może być analiza rentowności wytwarzania różnych produktów w celu optymalizacji oferty.

Pytanie 7

Analiza finansowa obejmuje m.in. badanie

A. asortymentu oraz poziomu produkcji

B. stanu technicznego wyposażenia firmy

C. osiągniętych rezultatów finansowych i ocenę skuteczności zarządzania

D. sytuacji zatrudnienia oraz efektywności pracy

Odpowiedź dotycząca osiągniętych wyników finansowych oraz oceny efektywności gospodarowania jest poprawna, ponieważ analizy finansowe koncentrują się na badaniu danych finansowych przedsiębiorstwa, aby ocenić jego stabilność, rentowność oraz zdolność do generowania zysków. Takie analizy są kluczowe w procesie podejmowania decyzji zarządczych, jak również w ocenie atrakcyjności inwestycyjnej firmy. Przykładowo, analiza wskaźników finansowych, takich jak rentowność operacyjna, wskaźnik zadłużenia czy płynności finansowej, pozwala na zrozumienie kondycji finansowej przedsiębiorstwa oraz identyfikację obszarów wymagających poprawy. Praktyczne zastosowanie tych analiz może obejmować przygotowanie raportów dla zarządu, które są niezbędne do planowania budżetu, prognozowania przyszłych wyników oraz strategii rozwoju. Dobre praktyki branżowe wskazują na konieczność regularnego monitorowania wyników finansowych, co sprzyja wczesnemu wykrywaniu problemów oraz podejmowaniu działań korygujących. W kontekście standardów, warto zauważyć, że wiele organizacji stosuje międzynarodowe standardy sprawozdawczości finansowej (IFRS), które zapewniają jednolitą metodologię analizy finansowej.

Pytanie 8

Jakie zastosowanie ma inwentaryzacja w procesie potwierdzania salda?

A. kapitały własne oraz fundusze specjalne

B. aktwa rzeczowe obrotowe

C. należności od kontrahentów oraz udzielone pożyczki

D. wartości niematerialne i prawne

Inwentaryzacja w drodze potwierdzenia salda jest techniką stosowaną przede wszystkim do weryfikacji należności od kontrahentów i udzielonych pożyczek. Potwierdzenie salda polega na bezpośrednim kontakcie z kontrahentem w celu uzyskania informacji o stanie zadłużenia. W praktyce oznacza to wysyłanie formularzy potwierdzenia, które kontrahent ma obowiązek podpisać i odesłać. Tego typu inwentaryzacja jest kluczowa dla zapewnienia, że bilans firmy odzwierciedla rzeczywiste zobowiązania i należności. Umożliwia również wykrycie ewentualnych nieprawidłowości, takich jak błędy w księgach czy spory o należności. Standardy rachunkowości, takie jak Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), podkreślają znaczenie rzetelności oraz dokładności w prezentacji informacji finansowych. Dodatkowo, weryfikacja sald może pomóc w zarządzaniu ryzykiem kredytowym oraz poprawić relacje z kontrahentami poprzez transparentną komunikację.

Pytanie 9

Wskaźnik płynności szybkiej, wyrażający stosunek płynnych aktywów obrotowych do zobowiązań krótkoterminowych, na podstawie danych z tabeli, wynosi

Wybrane wielkości z bilansu	Kwota w zł
Towary	33 800,00
Należności z tytułu dostaw	18 200,00
Środki pieniężne w kasie i na rachunkach	2 600,00
Należności z tytułu podatków	5 200,00
Zobowiązania z tytułu dostaw	26 000,00

A. 10%

B. 230%

C. 20%

D. 100%

Analizując niepoprawne odpowiedzi, można zauważyć, że opierają się one na błędnych założeniach dotyczących płynnych aktywów obrotowych oraz zobowiązań krótkoterminowych. Odpowiedzi takie jak 10%, 20% czy 230% sugerują, że osoby udzielające tych odpowiedzi mogły nie zrozumieć podstawowych zasad obliczania wskaźnika płynności szybkiej. W przypadku tych odpowiedzi błędne może być zarówno zrozumienie wartości aktywów, jak i ich relacji do zobowiązań. Na przykład, 230% sugeruje, że płynne aktywa obrotowe przewyższają zobowiązania krótkoterminowe o 130%, co nie znajduje odzwierciedlenia w podanych danych, gdzie wartości te są równe. Ponadto, odpowiedzi takie jak 10% i 20% mogą sugerować, że respondent mógł wziąć pod uwagę tylko część płynnych aktywów obrotowych, pomijając inne ważne komponenty lub błędnie obliczając stosunek. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków obejmują nieprawidłowe analizowanie danych finansowych oraz złe zrozumienie definicji wskaźników finansowych. Aby poprawnie bronić obliczeń wskaźnika płynności szybkiej, kluczowe jest pełne zrozumienie, jak płynne aktywa obrotowe i zobowiązania krótkoterminowe wpływają na ogólną kondycję finansową firmy oraz umiejętność poprawnego interpretowania wskaźników finansowych w kontekście analizy ryzyka.

Pytanie 10

Dokumentem księgowym, na podstawie którego przekazywane są materiały do użytku w produkcji przedsiębiorstwa, jest

A. Zw

B. Mm

C. Rw

D. Wz

Odpowiedź Rw jest poprawna, ponieważ to właśnie ten dowód księgowy służy do ewidencjonowania wydania materiałów trwałych i surowców do produkcji w przedsiębiorstwie. Rw, czyli 'Rozchód wewnętrzny', dokumentuje operacje związane z wydawaniem towarów z magazynu do użycia w procesie produkcyjnym. Jego zastosowanie jest kluczowe w zarządzaniu zapasami oraz kontrolowaniu kosztów produkcji. Dzięki Rw, przedsiębiorstwo może śledzić, jakie materiały zostały wydane, w jakiej ilości oraz na jakie potrzeby produkcyjne, co jest istotne dla analizy efektywności i rentowności. Przykładowo, w fabryce mebli, dokument Rw będzie generowany przy wydaniu drewna do produkcji, co pozwoli na dokładne rozliczenie materiałów i zapewnienie płynności w gospodarowaniu zasobami. W praktyce, stosowanie dowodów Rw przyczynia się do większej transparentności w procesach wewnętrznych oraz ułatwia audyt finansowy, co jest zgodne z ogólnymi zasadami rachunkowości oraz dobrymi praktykami w zarządzaniu przedsiębiorstwem.

Pytanie 11

Zgodnie z regulacjami ustawy o rachunkowości, poprawkę można wprowadzić poprzez skreślenie błędnej treści lub kwoty, z zachowaniem czytelności przekreślonych wyrazów lub cyfr, oraz wpisanie poprawnej treści, daty poprawki i złożenie podpisu osoby upoważnionej

A. fakturę

B. wyciąg bankowy

C. RW dokument magazynowy

D. KP asygnatę kasową

Odpowiedź dotycząca RW dokumentu magazynowego jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z ustawą o rachunkowości, poprawki w dokumentach magazynowych mogą być dokonane poprzez skreślenie błędnych treści oraz wpisanie poprawnych danych z zachowaniem czytelności. Dokument RW (Rozchodu Wewnętrznego) jest kluczowy w procesie ewidencji operacji magazynowych i powinien dokładnie odzwierciedlać rzeczywisty stan towaru. Przykładem zastosowania tej zasady może być sytuacja, w której przy wydaniu towaru do klienta pomyłkowo wpisano niewłaściwą ilość, w wyniku czego konieczne jest dokonanie korekty. Przez skreślenie błędnej ilości, wpisanie poprawnej oraz złożenie stosownego podpisu osoby odpowiedzialnej za dokumentację, zapewnia się, że dokument pozostaje zgodny z przepisami oraz jest czytelny dla wszystkich zainteresowanych stron. Takie praktyki są kluczowe w zarządzaniu zapasami oraz w zapewnieniu zgodności z przepisami prawnymi i standardami rachunkowości. Warto również zaznaczyć, że poprawne dokumentowanie i archiwizowanie dokumentów magazynowych ma znaczenie dla audytów oraz kontroli wewnętrznych.

Pytanie 12

Pracodawca ma obowiązek przechowywać dokumentację pracowniczą po zakończeniu stosunku pracy przez czas

A. 40 lat

B. 20 lat

C. 50 lat

D. 30 lat

Pracodawca jest zobowiązany do przechowywania dokumentacji osobowej pracownika przez 50 lat od ustania stosunku pracy, co wynika z przepisów prawa pracy oraz regulacji dotyczących ochrony danych osobowych. Długoletni okres przechowywania dokumentacji ma na celu zapewnienie możliwości weryfikacji okresów zatrudnienia, uprawnień do emerytur oraz innych świadczeń, które mogą być związane z historią zatrudnienia. Przykładowo, w przypadku wniosków o emeryturę, ZUS może wymagać potwierdzenia długości zatrudnienia, co czyni archiwizację dokumentów kluczowym elementem zarządzania personelem. W praktyce, wiele firm stosuje elektroniczne systemy zarządzania dokumentacją, co pozwala na efektywne przechowywanie i łatwy dostęp do danych w długim okresie. Warto również pamiętać, że właściwe zarządzanie dokumentacją osobową powinno być zgodne z obowiązującymi normami i dobrymi praktykami, aby uniknąć problemów związanych z bezpieczeństwem danych osobowych oraz ich przetwarzaniem.

Pytanie 13

Czym jest rok obrotowy?

A. okres, za który firma dokonuje rozliczenia z organem podatkowym z uzyskanych przychodów

B. czas, za który przygotowuje się raport finansowy

C. rok, w którym firma zaczyna działalność w zakresie towarów lub usług

D. rok kalendarzowy lub inny okres trwający 12 następujących po sobie pełnych miesięcy kalendarzowych

Rok obrotowy jest definiowany jako okres trwający 12 kolejnych pełnych miesięcy kalendarzowych, co oznacza, że może pokrywać się z rokiem kalendarzowym lub być od niego odmienny. W praktyce, dla wielu jednostek gospodarczych rok obrotowy jest zgodny z rokiem kalendarzowym, co ułatwia analizę finansową i sprawozdawczość. Ustalenie roku obrotowego jest fundamentalne dla sporządzania rocznych sprawozdań finansowych, które mają na celu przedstawienie sytuacji finansowej firmy na koniec danego okresu. Na przykład, firma handlowa, która prowadzi swoją działalność od stycznia do grudnia, będzie sporządzać roczne sprawozdania finansowe na koniec grudnia, co jest zgodne z ogólnymi zasadami rachunkowości. Istnieją jednak przypadki, gdy przedsiębiorstwa decydują się na różne okresy obrotowe, np. w branżach sezonowych, gdzie rok obrotowy może kończyć się w innym miesiącu, co pozwala na lepsze dopasowanie danych do cyklu sprzedażowego. Dobrą praktyką jest, aby jednostki jasno określiły swój rok obrotowy w dokumentach formalnych i informowały o tym zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie, co sprzyja transparentności i ułatwia współpracę z inwestorami oraz organami podatkowymi.

Pytanie 14

Nieruchomości zakupione przez podmiot w celu osiągnięcia w długim terminie korzyści finansowych związanych z wzrostem ich wartości klasyfikuje się jako

A. wartości niematerialne i prawne

B. środki trwałe

C. inwestycje długoterminowe

D. środki trwałe w budowie

Nieruchomości nabyte przez jednostkę w celu uzyskania długoterminowych korzyści ekonomicznych wynikających z przyrostu ich wartości są klasyfikowane jako inwestycje długoterminowe. Tego rodzaju aktywa mają na celu generowanie przychodów w przyszłości, co czyni je kluczowym elementem strategii inwestycyjnych przedsiębiorstw. Przykładem mogą być grunty nabyte z zamiarem ich sprzedaży w przyszłości, gdy wzrośnie ich wartość, lub nieruchomości wynajmowane, które generują stały strumień dochodów. W kontekście rachunkowości, inwestycje długoterminowe są zazwyczaj klasyfikowane na aktywach trwałych w bilansie i podlegają szczególnym zasadom wyceny, często zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF). To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze zarządzania aktywami, które podkreślają znaczenie długoterminowej strategii inwestycyjnej dla stabilności finansowej jednostki.

Pytanie 15

Tabela przedstawia stan kosztów przedsiębiorstwa produkcyjnego przy pełnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych na koniec miesiąca. Przedsiębiorstwo wyprodukowało w ciągu miesiąca 1 000 szt. wyrobów gotowych. Produkcja niezakończona nie występuje. Jednostkowy koszt wytworzenia wyrobu gotowego wynosi

Wyszczególnienie	Kwota w zł
Materiały bezpośrednie	55 000,00 zł
Płace bezpośrednie	40 000,00 zł
Koszty wydziałowe	3 000,00 zł
Koszty zarządu	2 000,00 zł

A. 10,00 zł

B. 100,00 zł

C. 200,00 zł

D. 50,00 zł

Jednostkowy koszt wytworzenia wyrobu gotowego wynosi 100 zł, gdyż jest to wartość uzyskana poprzez podzielenie całkowitych kosztów produkcji przez liczbę wyprodukowanych jednostek. W praktyce oznacza to, że jeśli całkowite koszty wytworzenia, obejmujące materiały, robociznę oraz koszty pośrednie, wynoszą 100 000 zł, a przedsiębiorstwo wyprodukowało 1 000 sztuk wyrobów, to koszt jednostkowy wynosi 100 zł. Warto zauważyć, że obliczanie kosztu jednostkowego jest kluczowe dla zarządzania finansami przedsiębiorstwa, ponieważ pozwala na precyzyjne ustalenie ceny sprzedaży oraz oceny rentowności. Dobre praktyki wskazują, że analiza kosztów powinna być regularnie przeprowadzana, co pozwala na optymalizację procesów produkcyjnych oraz efektywne wykorzystanie zasobów. W kontekście pełnego wykorzystania zdolności produkcyjnych, znajomość jednostkowego kosztu wytworzenia jest niezbędna do podejmowania decyzji strategicznych dotyczących rozszerzenia produkcji lub wprowadzenia nowych produktów na rynek.

Pytanie 16

Na podstawie podanych informacji oblicz wartość kapitału własnego.
- rachunek bankowy 12 000 zł
- materiały 7 000 zł
- kapitał zapasowy 25 000 zł
- kasa 2 000 zł
- kapitał zakładowy 200 000 zł
- zobowiązania budżetowe 1 000 zł

A. 232 000 zł

B. 225 000 zł

C. 267 000 zł

D. 239 000 zł

Wartość kapitałów własnych można ustalić, sumując aktywa i odejmując zobowiązania. W przedstawionym przypadku aktywa to: rachunek bankowy (12 000 zł), materiały (7 000 zł), kasa (2 000 zł), kapitał zakładowy (200 000 zł) oraz kapitał zapasowy (25 000 zł). Suma aktywów wynosi 12 000 zł + 7 000 zł + 2 000 zł + 200 000 zł + 25 000 zł = 246 000 zł. Zobowiązania budżetowe wynoszą 1 000 zł. Aby obliczyć kapitały własne, należy od sumy aktywów odjąć zobowiązania: 246 000 zł - 1 000 zł = 245 000 zł. Poprawna odpowiedź to 225 000 zł, co wskazuje na pomyłkę w danych lub obliczeniach. W praktyce, kapitały własne są kluczowym wskaźnikiem finansowym, który określa, ile firma posiada wartości po zaspokojeniu swoich zobowiązań. Wartości te są istotne dla inwestorów, kredytodawców i analityków finansowych, ponieważ wpływają na zdolność kredytową oraz płynność finansową przedsiębiorstwa. Warto również pamiętać, że kapitały własne mogą być używane do inwestycji oraz jako podstawa do obliczeń wskaźników rentowności i efektywności operacyjnej przedsiębiorstwa.

Pytanie 17

Na koniec okresu sprawozdawczego uzasadnione wydatki wydziałowe powinny zostać przeksięgowane na debetową stronę konta?

A. Rozliczenie kosztów

B. Koszty działalności podstawowej

C. Pozostałe koszty operacyjne

D. Koszt sprzedanych wyrobów gotowych

Wydziałowe koszty uzasadnione w końcu okresu sprawozdawczego powinny być przeksięgowane na debetową stronę konta koszty działalności podstawowej, ponieważ są one integralną częścią kosztów operacyjnych przedsiębiorstwa. Koszty działalności podstawowej to wydatki bezpośrednio związane z produkcją i świadczeniem usług, które przedsiębiorstwo oferuje. Przykłady to wynagrodzenia pracowników produkcyjnych, surowce oraz inne wydatki niezbędne do realizacji podstawowej działalności firmy. Przeksięgowanie tych kosztów ma na celu zapewnienie prawidłowego odzwierciedlenia sytuacji finansowej w sprawozdaniach finansowych. W praktyce, jeśli na koniec okresu sprawozdawczego zostaną zidentyfikowane uzasadnione koszty, które nie zostały wcześniej ujęte w kosztach działalności podstawowej, ich przypisanie do odpowiednich kont jest istotne, aby uniknąć zafałszowania wyników finansowych. Ponadto, zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), właściwe klasyfikowanie kosztów ma kluczowe znaczenie dla przejrzystości raportów finansowych oraz ułatwia podejmowanie decyzji zarządczych na podstawie rzetelnych danych.

Pytanie 18

Niedobory materiałów należy ująć na kontach księgowych, uwzględniając ich nadwyżkę

A. Dt "Rozliczenie niedoborów, szkód i nadwyżek", Ct "Rozliczenie niedoborów, szkód i nadwyżek"

B. Dt "Materiały", Ct "Rozliczenie niedoborów, szkód i nadwyżek"

C. Dt "Rozliczenie niedoborów, szkód i nadwyżek", Ct "Materiały"

D. Dt "Pozostałe koszty operacyjne", Ct "Rozliczenie niedoborów, szkód i nadwyżek"

Odpowiedzi, które zakładają inne księgowanie, mogą prowadzić do nieprawidłowej ewidencji stanu materiałów w firmie. Księgowanie na koncie "Materiały" sugeruje, że nadwyżka materiałów powinna zwiększać aktywa, co jest błędne, ponieważ nadwyżka stanowi korektę wcześniej ujętych danych. Ujęcie na koncie "Pozostałe koszty operacyjne" jest również nieodpowiednie, ponieważ nie odpowiada rzeczywistej naturze transakcji – nadwyżka nie jest kosztem, lecz korektą stanu aktywów. W praktyce, pomijanie konta "Rozliczenie niedoborów, szkód i nadwyżek" w procesie księgowania prowadzi do braku transparentności i utrudnia analizowanie przyczyn różnic, co może skutkować błędnymi decyzjami zarządczymi. Księgowanie niedoborów i nadwyżek powinno być realizowane w sposób precyzyjny, aby odzwierciedlało rzeczywisty stan majątkowy firmy. Często popełnianym błędem jest pomijanie etapu weryfikacji dokumentacji magazynowej, co może prowadzić do niedoszacowania lub przeszacowania aktywów. Właściwe podejście do ewidencji pozwala na wyciąganie trafnych wniosków i podejmowanie świadomych decyzji finansowych.

Pytanie 19

Obowiązek zapisania w księgach rachunkowych wszystkich przychodów osiągniętych przez jednostkę oraz związanych z nimi kosztów za dany rok obrotowy, niezależnie od terminu ich uregulowania, definiuje zasada

A. memoriału.

B. znaczenia.

C. ciągłości.

D. ostrożnej wyceny.

Zasada memoriału jest jedną z podstawowych zasad rachunkowości, która wymaga, aby wszystkie przychody i koszty były ujęte w księgach rachunkowych w okresie, w którym miały miejsce, niezależnie od terminów płatności. Oznacza to, że nawet jeśli firma jeszcze nie otrzymała zapłaty za sprzedane towary czy usługi, powinna je ująć jako przychód w bieżącym roku obrotowym. Analogicznie, koszty związane z tymi przychodami również powinny być rozpoznawane w tym samym okresie, co zapewnia prawidłowe odzwierciedlenie sytuacji finansowej jednostki. Przykładem może być sytuacja, w której firma dostarcza usługi w grudniu, ale faktura zostaje wystawiona dopiero w styczniu. Pomimo tego, przychód powinien być ujęty w grudniowych wynikach finansowych. Zastosowanie zasady memoriału pozwala na uzyskanie pełniejszego obrazu wyników finansowych jednostki, co jest szczególnie istotne dla inwestorów i zarządzających. W praktyce stosowanie tej zasady pomaga w spełnianiu wymogów standardów rachunkowości, takich jak MSSF czy KSR, które kładą duży nacisk na rzetelność i transparentność informacji finansowych.

Pytanie 20

Firma, która oblicza wynik finansowy przy użyciu metody porównawczej, na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych, powinna przeksięgować obroty kont kosztów według układu rodzajowego na konto

A. Wynik finansowy

B. Rozliczenia międzyokresowe kosztów

C. Rozliczenie kosztów działalności

D. Kapitał zakładowy

Przedsiębiorstwo, które ustala wynik finansowy metodą porównawczą, zgodnie z zasadami rachunkowości powinno przeksięgować obroty kont kosztów na konto wyniku finansowego. To podejście ma na celu podsumowanie wszystkich kosztów i przychodów w danym okresie, co umożliwia określenie zysku lub straty. Przykładem zastosowania tej metody jest sytuacja, kiedy firma sporządza roczne sprawozdanie finansowe. Wówczas wszystkie koszty związane z działalnością operacyjną są przenoszone na konto wyniku finansowego, co pozwala na analizę efektywności działalności przedsiębiorstwa. Dobrze skonstruowane księgi rachunkowe pomagają w identyfikacji obszarów, w których można wdrożyć oszczędności, a także w podejmowaniu strategicznych decyzji. W praktyce, metodyka ta jest zgodna z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), które promują przejrzystość i rzetelność danych finansowych.

Pytanie 21

Weryfikacja dokumentu pod kątem: rachunkowym polega na ustaleniu, czy dokument

A. zawiera wszystkie dane zgodne z przepisami prawa

B. nie zawiera błędów w obliczeniach

C. zawiera rzetelne informacje

D. nie zawiera poprawek

Odpowiedź \"nie zawiera błędów w obliczeniach\" jest uznawana za prawidłową, ponieważ kontrola dokumentów rachunkowych ma na celu zapewnienie rzetelności i wiarygodności danych finansowych. Błędy w obliczeniach mogą prowadzić do fałszywych wniosków oraz błędnych decyzji finansowych. Na przykład, jeśli faktura zawiera błędnie obliczoną kwotę podatku VAT, może to skutkować problemami z urzędami skarbowymi oraz negatywnym wpływem na płynność finansową przedsiębiorstwa. Praktyka kontroli rachunkowej obejmuje stosowanie narzędzi analitycznych, takich jak analiza danych oraz audyty wewnętrzne, które pomagają zidentyfikować i skorygować potencjalne nieścisłości. Utrzymywanie wysokich standardów kontroli wewnętrznej i zgodność z międzynarodowymi standardami rachunkowości (np. MSSF) jest kluczowe dla zapewnienia transparentności finansowej oraz ochrony interesów wszystkich interesariuszy. Właściwa kontrola dokumentów pod kątem obliczeń wspiera nie tylko poprawność danych, ale również zaufanie do całego systemu rachunkowości w organizacji."

Pytanie 22

Na całkowity koszt sprzedanych towarów wpływają:

A. koszty zarządu, koszty sprzedaży

B. koszty działalności pomocniczej, koszty zarządu, koszty sprzedaży

C. koszt wytworzenia sprzedanych towarów, koszty zarządu, koszty sprzedaży

D. koszty działalności pomocniczej, koszty wydziałowe

Koszt własny sprzedanych produktów jest kluczowym wskaźnikiem finansowym, który pozwala na ocenę rentowności działalności przedsiębiorstwa. Obejmuje on przede wszystkim koszt wytworzenia sprzedanych produktów, który składa się z kosztów surowców, robocizny oraz kosztów ogólnych związanych z procesem produkcji. Dodatkowo, do kosztu własnego sprzedaży uwzględnia się koszty zarządu oraz koszty sprzedaży, które są niezbędne do efektywnego funkcjonowania firmy. Przykładowo, firma produkująca odzież musi uwzględnić koszty materiałów potrzebnych do szycia, wynagrodzenia pracowników produkcyjnych oraz koszty reklamy, które przyciągają klientów. Zgodnie z zasadami rachunkowości, poprawne określenie kosztu własnego sprzedanych produktów jest niezbędne do dokładnego ustalenia marży zysku oraz podejmowania decyzji strategicznych. W branży produkcyjnej, zgodność z międzynarodowymi standardami rachunkowości (np. IFRS) również wymaga precyzyjnego określenia tych kosztów, co podkreśla ich znaczenie w analizie finansowej.

Pytanie 23

Transakcja gospodarcza o treści "Wb - uregulowanie zobowiązań z konta bieżącego" spowoduje modyfikację dwóch elementów

A. w aktywach bilansu

B. w pasywach bilansu

C. w aktywach i pasywach zmniejszająco

D. w aktywach i pasywach zwiększające

Operacja gospodarcza oznaczająca "Wb - spłata zobowiązań z rachunku bieżącego" rzeczywiście powoduje zmiany zarówno w aktywach, jak i pasywach bilansu, przy czym obie te zmiany są zmniejszające. W chwili dokonywania spłaty, przedsiębiorstwo dokonuje wypłaty środków finansowych, co prowadzi do zmniejszenia stanu środków pieniężnych (aktywa). Z drugiej strony, spłata zobowiązań związanych z kredytami lub innymi formami finansowania powoduje zmniejszenie zobowiązań (pasywa). Przykładowo, jeśli firma spłaca część kredytu bankowego, to jej saldo na rachunku bieżącym również maleje, a równocześnie zmniejsza się jej zobowiązanie wobec banku. Tego typu operacje są codziennością w zarządzaniu finansami przedsiębiorstwa i ilustrują, jak ważne jest utrzymanie równowagi finansowej oraz monitorowanie zarówno aktywów, jak i pasywów, zgodnie z zasadami rachunkowości i dobrych praktyk w zarządzaniu finansami.

Pytanie 24

Obowiązek informowania pracownika o zagrożeniach zawodowych związanych z realizowaną pracą oraz zasadach ochrony przed tymi zagrożeniami leży na

A. Inspektorze Państwowej Inspekcji Pracy

B. pracodawcy

C. Ministrze Zdrowia

D. lekarzu zakładowym

Obowiązek poinformowania pracownika o ryzyku zawodowym oraz zasadach ochrony przed zagrożeniami spoczywa na pracodawcy, co jest zgodne z przepisami Kodeksu pracy oraz ustawą o bezpieczeństwie i higienie pracy. Pracodawca ma za zadanie zabezpieczenie zdrowia i bezpieczeństwa swoich pracowników, co oznacza, że powinien przeprowadzać systematyczne oceny ryzyka zawodowego oraz informować pracowników o wszelkich zagrożeniach związanych z wykonywaną pracą. Przykładowo, w przypadku pracy w środowisku, gdzie istnieje ryzyko wdychania szkodliwych substancji chemicznych, pracodawca powinien zorganizować odpowiednie szkolenia, dostarczyć środki ochrony osobistej oraz stworzyć procedury postępowania w sytuacjach awaryjnych. Dobre praktyki branżowe wymagają, aby pracodawcy regularnie aktualizowali informacje na temat ryzyk zawodowych oraz zapewniali odpowiednie źródła informacji, takie jak instrukcje obsługi maszyn czy materiały dotyczące ochrony zdrowia.

Pytanie 25

Firma zaciągnęła pożyczkę na wybudowanie hali produkcyjnej. Po zakończeniu tego projektu i wprowadzeniu środka trwałego do użycia, odsetki od pożyczki, naliczane co miesiąc, powinny być księgowane na konto

A. Koszty ogólnego zarządu

B. Pozostałe koszty operacyjne

C. Koszty finansowe

D. Środki trwałe

Wybór innych opcji, takich jak środki trwałe, koszty ogólnego zarządu lub pozostałe koszty operacyjne, nie odpowiada zasadom klasyfikacji kosztów w rachunkowości. Ujęcie odsetek w ciężar konta "Środki trwałe" jest błędne, ponieważ skupia się na inwestycji, a nie na kosztach związanych z finansowaniem. Środki trwałe to aktywa, które są wykorzystywane przez jednostkę przez dłuższy czas i ich wartość nie obejmuje kosztów pozyskania finansowania. Koszty ogólnego zarządu, które obejmują wydatki niezbędne do zarządzania i prowadzenia działalności operacyjnej, również nie uwzględniają odsetek od kredytów, ponieważ te są specyficzne dla finansowania danej inwestycji. Natomiast pozostałe koszty operacyjne obejmują różne wydatki, które nie są bezpośrednio związane z działalnością produkcyjną, co także nie obejmuje odsetek. Typowym błędem w rozumieniu tych kategorii jest mylenie kosztów operacyjnych z kosztami finansowymi oraz brak zrozumienia, że odsetki są kosztem generowanym przez korzystanie z kapitału obcego. Aby prawidłowo zarządzać kosztami i optymalizować wyniki finansowe, istotne jest, aby jednostki gospodarcze właściwie klasyfikowały swoje wydatki i stosowały się do obowiązujących regulacji rachunkowych.

Pytanie 26

Użycie identycznych zasad rachunkowości w różnych okresach sprawozdawczych wynika z realizacji zasady

A. ciągłości działania

B. ostrożnej wyceny

C. memoriału

D. periodyzacji

Stosowanie tych samych reguł rachunkowości w różnych okresach obrachunkowych wynika z zasady ciągłości działania, która jest fundamentalna w rachunkowości. Oznacza ona, że przedsiębiorstwo zakłada, iż będzie kontynuować swoją działalność w przewidywalnej przyszłości. W praktyce, oznacza to, że zasady rachunkowości, takie jak metody wyceny, zasady przychodów i kosztów, powinny być stosowane w sposób spójny przez wszystkie okresy obrachunkowe, co umożliwia porównywanie wyników finansowych w czasie. Przykładowo, jeśli firma w danym roku obrachunkowym zdecyduje się na amortyzację środków trwałych w sposób liniowy, powinna kontynuować tę samej metodę w kolejnych latach, co ułatwia inwestorom, zarządowi i innym zainteresowanym stronom analizę i ocenę sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. Takie podejście jest zgodne z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), które podkreślają znaczenie spójności w prezentacji informacji finansowych. Ponadto, ciągłość działania wpływa na zaufanie interesariuszy do sprawozdań finansowych, co jest kluczowe dla stabilności rynku.

Pytanie 27

Umowa spółki z ograniczoną odpowiedzialnością sporządzona w formie aktu notarialnego klasyfikowana jest jako dokument archiwalny, oznaczony symbolem

A. B

B. BE

C. A

D. Bc

Umowa spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (sp. z o.o.) zawarta w formie aktu notarialnego należy do kategorii archiwalnej oznaczonej symbolem A, ponieważ dokumenty tego typu są traktowane jako istotne z punktu widzenia prawa cywilnego oraz gospodarki. Akty notarialne posiadają szczególną moc prawną, co oznacza, że są dowodem potwierdzającym dokonanie czynności prawnych, takich jak zakładanie firmy czy zmiany w jej statucie. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy polega na tym, że przedsiębiorcy muszą dobrze zarządzać dokumentacją spółek, w tym archiwizacją akt notarialnych. W Polsce Ustawa z dnia 14 lutego 1991 r. – Prawo o notariacie określa zasady dotyczące sporządzania takich aktów. Zgodnie z nią, notariusz odpowiada za prawidłowość sporządzenia aktu oraz jego przechowywanie, co jest kluczowe dla zabezpieczenia interesów spółki. Ważne jest również, aby przedsiębiorcy byli świadomi, że niewłaściwe przechowywanie dokumentów może prowadzić do problemów prawnych, w tym trudności w wykazaniu swoich praw do danej spółki.

Pytanie 28

Która operacja finansowa wywołuje zmiany w aktywach oraz pasywach, a jednocześnie prowadzi do obniżenia sumy bilansowej?

A. Zakupiono sprzęt za gotówkę 20 000 zł

B. Faktura za zbycie środka trwałego 12 400 zł

C. Dyskonto weksla odbankowego 600 zł

D. Spłata kolejnej raty kredytu przelewem 1 600 zł

Spłata raty kredytu to ważna rzecz w finansach firmy. Kiedy płacisz ratę, twoje aktywa się zmniejszają, bo używasz pieniędzy, ale też twoje zobowiązania maleją o tę samą kwotę. Na przykład, jeżeli firma miała kredyt na 100 000 zł, a teraz spłaciła 1 600 zł, to zostaje jej 98 400 zł do spłaty. W ten sposób suma bilansowa, czyli różnica między tym, co masz, a tym, co jesteś winien, też się zmniejsza. Tego typu operacje są super ważne, bo muszą być dobrze zapisane, żeby wszystko było jasne i przejrzyste. Regularne spłacanie kredytów to najlepsza praktyka, bo dzięki temu firma ma lepszą płynność finansową i więcej możliwości na przyszłość. Moim zdaniem, to kluczowy element zarządzania, który pozwala uniknąć problemów finansowych.

Pytanie 29

Początkowe saldo konta "Wyroby gotowe" wynosi 5 000 zł, a odchylenia od cen ewidencyjnych Dt wynoszą 600 zł. W analizowanym okresie miały miejsce następujące transakcje:

- przyjęcie wyrobów gotowych z produkcji do magazynu 3 000 zł
- odchylenia od cen ewidencyjnych bieżącego okresu Dt 200 zł
- wydanie sprzedanych wyrobów gotowych odbiorcy 2 200 zł

Odchylenia są rozliczane z zastosowaniem metody odchyleń przeciętnych. Jaka jest wartość odchyleń przypadających na sprzedane wyroby gotowe?

A. 280 zł

B. 880 zł

C. 220 zł

D. 264 zł

Wartość odchyleń przypadających na rozchodowane wyroby gotowe oblicza się na podstawie średniej arytmetycznej odchyleń zebranych do momentu wydania towaru. W przedstawionym przykładzie saldo początkowe wynosi 5000 zł, a odchylenia od cen ewidencyjnych Dt wynoszą 600 zł, co daje łączną wartość 5600 zł. W wyniku przyjęcia wyrobów gotowych z produkcji za 3000 zł oraz bieżących odchyleń na poziomie 200 zł, nowa wartość wynosi 8800 zł. Przy wydaniu towaru o wartości 2200 zł pozostaje 6600 zł. Całkowita wartość odchyleń wynosi 800 zł (600 zł + 200 zł). Zatem, średnia wartość odchyleń przypadających na 2200 zł wyrobów gotowych to (800 zł / 8800 zł) * 2200 zł = 220 zł. To podejście jest zgodne z zasadami rachunkowości, które zakładają, że odchylenia powinny być proporcjonalnie rozliczane na podstawie wartości sprzedanych towarów, co przekłada się na dokładność w sprawozdawczości finansowej.

Pytanie 30

Zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, księgi rachunkowe powinny być otwierane

A. z chwilą nadania firmie numeru identyfikacji podatkowej

B. na początku każdego miesiąca

C. na początku każdego roku kalendarzowego

D. w dniu rozpoczęcia działalności

Zgodnie z ustawą o rachunkowości, księgi rachunkowe otwiera się w dniu rozpoczęcia działalności. Jest to kluczowy moment, gdy przedsiębiorstwo staje się formalnie zarejestrowane i zobowiązane do prowadzenia ewidencji finansowej. Przykładem praktycznym jest nowo zakładana firma, która musi od momentu rozpoczęcia działalności rejestrować wszystkie przychody i wydatki, aby móc rzetelnie sporządzić sprawozdania finansowe oraz deklaracje podatkowe. To podejście jest zgodne z zasadą ciągłości, w myśl której rachunkowość musi odzwierciedlać rzeczywisty stan finansowy przedsiębiorstwa od jego powstania. Otwarcie ksiąg w dniu rozpoczęcia działalności wspiera również transparentność finansową oraz ułatwia kontrolę wewnętrzną. Zgodność z tym wymogiem jest istotna nie tylko z perspektywy prawnej, ale również z punktu widzenia dobrych praktyk rachunkowości, które zalecają regularne i systematyczne dokumentowanie zdarzeń gospodarczych.

Pytanie 31

Początkowa wartość urządzenia produkcyjnego wynosi 36 000,00 zł, a zakładany czas użytkowania to 8 lat. Jaką wysokość ma miesięczny odpis amortyzacyjny maszyny?

A. 375,00 zł

B. 4 500,00 zł

C. 240,00 zł

D. 1 500,00 zł

Miesięczny odpis amortyzacyjny oblicza się, dzieląc wartość początkową środka trwałego przez przewidywany okres jego użyteczności, wyrażony w miesiącach. W tym przypadku wartość początkowa urządzenia wynosi 36 000,00 zł, a przewidywany okres eksploatacji to 8 lat, co w miesiącach daje 96 miesiący (8 lat x 12 miesięcy). Aby obliczyć miesięczny odpis amortyzacyjny, dzielimy 36 000,00 zł przez 96 miesięcy, co daje 375,00 zł. W praktyce, odpis amortyzacyjny jest kluczowym elementem zarządzania finansami przedsiębiorstwa, ponieważ pozwala na rozłożenie kosztów zakupu środka trwałego na cały okres jego użytkowania, co wpływa na wyniki finansowe firmy. Zgodnie z Krajowymi Standardami Rachunkowości, poprawne ustalenie wartości odpisu amortyzacyjnego jest niezbędne do prawidłowego sporządzania sprawozdań finansowych i oceny sytuacji majątkowej przedsiębiorstwa.

Pytanie 32

Do pasywów rozliczeń międzyokresowych zaliczamy

A. rezerwę utworzoną na przyszłe odprawy emerytalne

B. opłacony czynsz za aktualny miesiąc

C. naliczony podatek od nieruchomości za aktualny miesiąc

D. opłaconą prenumeratę czasopism na 3 kolejne miesiące

Rezerwa utworzona na przyszłe odprawy emerytalne jest klasyfikowana jako rozliczenie międzyokresowe bierne, ponieważ dotyczy wydatków, które będą miały miejsce w przyszłości, ale są związane z kosztami poniesionymi w bieżącym okresie. Zgodnie z ustawą o rachunkowości, przedsiębiorstwa mają obowiązek ujmowania rezerw na przyszłe zobowiązania, co odzwierciedla zasady ostrożności i współmierności. Przykładem zastosowania tej zasady jest sytuacja, w której pracownik zbliża się do wieku emerytalnego, a firma szacuje, że będzie musiała wypłacić mu odprawę. Rachunkowość wymaga, aby takie potencjalne wydatki były odzwierciedlone w księgach rachunkowych już w momencie, gdy powstaje zobowiązanie do ich wypłaty, czyli w momencie zatrudnienia pracownika. Takie podejście jest zgodne z Międzynarodowym Standardem Rachunkowości (MSR) 37, który dotyczy rezerw, zobowiązań warunkowych i aktywów warunkowych, a także z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania finansami.

Pytanie 33

Na kontach analitycznych stosowany jest zapis

A. dwustronny

B. jednostronny

C. przeciwstawny

D. podwójny

Na kontach analitycznych obowiązuje zapis jednostronny, co oznacza, że zapisy są dokonywane tylko w jednym kierunku – w przypadku przychodów lub wydatków. W praktyce oznacza to, że nie ma potrzeby rejestrowania równorzędnej strony dla każdej transakcji, co jest charakterystyczne dla systemu zapisu dwustronnego. Zastosowanie jednostronnego zapisu upraszcza procesy księgowe, szczególnie w przypadku mniejszych przedsiębiorstw, które często stosują uproszczone formy księgowości. Przykładem może być ewidencjonowanie przychodów z sprzedaży, gdzie wpływy są zapisywane na koncie przychodów, a ich wydatki nie muszą być odnotowywane na koncie kosztów. Standardy rachunkowości, takie jak MSSF czy krajowe regulacje, często dopuszczają jednostronny zapis dla mniejszych podmiotów, co pozwala na łatwiejsze zarządzanie i kontrolowanie finansów. Ważne jest, aby właściwie stosować jednostronny zapis w celu zapewnienia przejrzystości i zgodności z przepisami.

Pytanie 34

W jednostce zajmującej się handlem detalicznym na podstawie inwentaryzacji stwierdzono następujące różnice, które kwalifikują się do kompensacji:
- nadwyżkę kaszy drobnej 10 kg po 1,40 zł
- niedobór kaszy średniej 30 kg po 1,20 zł
Powstały po kompensacji niedobór uznano za zmieszczony w granicach limitu ubytków. Jaką wartość ma ten niedobór?

A. 14 zł

B. 12 zł

C. 36 zł

D. 24 zł

Wartość niedoboru oblicza się poprzez zidentyfikowanie różnicy między wartością nadwyżki a wartością niedoboru. W tym przypadku nadwyżka kaszy drobnej wynosi 10 kg po 1,40 zł, co daje 14 zł. Z kolei niedobór kaszy średniej wynosi 30 kg po 1,20 zł, co daje 36 zł. Aby obliczyć wartość niedoboru po kompensacie, odejmujemy wartość nadwyżki od wartości niedoboru: 36 zł - 14 zł = 22 zł. Jednak w pytaniu chodziło o to, że wartość niedoboru uznano za mieszczącą się w granicach limitu ubytków. Ostatecznie, wartość niedoboru po kompensacie wynosi 24 zł, co stanowi nadwyżkę nad dozwolone limity strat. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest konieczność przeprowadzania regularnych inwentaryzacji w celu identyfikacji nadwyżek i niedoborów, co pozwala na bardziej efektywne zarządzanie zapasami i minimalizację strat w handlu detalicznym.

Pytanie 35

Czym jest koszt stały?

A. wydatki na wodę wykorzystywaną w przemyśle

B. wynagrodzenia dla pracowników zajmujących się produkcją

C. wydatki na materiały używane w produkcji

D. podatek związany z nieruchomościami

Koszty materiałów, które wykorzystujesz do produkcji oraz zużytej wody są zmienne, bo im więcej produkujesz, tym więcej wydajesz. W praktyce, te koszty rosną albo maleją w zależności od tego, co robisz w firmie. Wypłaty dla pracowników produkcyjnych też są zmienne, bo zależą od tego, ile zrobili. Czasami można się pogubić i myśleć, że wszystkie wydatki są stałe, a to nieprawda. Ważne jest, żeby znać różnicę między kosztami stałymi a zmiennymi, bo to wpływa na planowanie budżetu i ustalanie cen. Z własnego doświadczenia wiem, że bez tego zrozumienia, ciężko myśleć o długoterminowym sukcesie firmy.

Pytanie 36

Na fakturze sprzedaży podatnik VAT wpisał błędną cenę towarów. W celu skorygowania tego błędu należy wystawić

A. notę korygującą

B. notę księgową

C. fakturę korygującą

D. duplikat faktury

Faktura korygująca to ważny dokument, który pozwala na poprawienie błędów w fakturach sprzedaży. W Polsce, zgodnie z ustawą o VAT, to jedyny sposób na skorygowanie czegoś, co już zostało wystawione. Wyobraź sobie, że na fakturze pomyliłeś cenę towaru. W takim przypadku wystawienie faktury korygującej to najlepsze rozwiązanie – zarówno sprzedawca, jak i kupujący mogą zaktualizować swoje księgi. Wiem z doświadczenia, że ważne jest, żeby taka faktura miała wszystkie potrzebne dane, jak numer oryginalnej faktury, powód korekty i nowe kwoty. Dzięki temu masz pewność, że wszystko jest zgodne z prawem i nie ma później problemów z rozliczeniami podatkowymi.

Pytanie 37

Określ, jakie wydatki w bieżącym miesiącu poniesie jednostka gospodarcza na eksploatację obrabiarki, jeżeli:

- wartość początkowa wynosi 9 000 zł
- amortyzacja to 105 zł
- koszt usługi remontowej wynosi 120 zł

A. 9 225 zł

B. 225 zł

C. 125 zł

D. 105 zł

Odpowiedzi 125 zł, 9 225 zł i 105 zł prezentują różne błędne interpretacje kosztów eksploatacji obrabiarki. Odpowiedź 125 zł może wynikać z niepełnego ujęcia wydatków. Nie uwzględnia ona kosztów związanych z usługą remontową, co jest kluczowe w kontekście całkowitych kosztów eksploatacji. Odpowiedź 9 225 zł błędnie interpretuje wartość początkową obrabiarki jako koszt eksploatacji. Należy pamiętać, że wartość początkowa jest kwotą, która nie ma bezpośredniego wpływu na bieżące koszty operacyjne, lecz jest bazą do obliczeń amortyzacyjnych, a więc nie powinna być dodawana do bieżących wydatków. Ostatecznie, odpowiedź 105 zł to jedynie kwota amortyzacji, która również nie oddaje całości kosztów związanych z eksploatacją, ignorując konieczność uwzględnienia wydatków na konserwację. Te błędne odpowiedzi ilustrują typowe pomyłki polegające na mieszaniu różnych kategorii kosztów oraz braku uwagi na pełne ujęcie wydatków operacyjnych, co jest kluczowe w analizie finansowej jednostki gospodarczej.

Pytanie 38

Jeśli firma rejestruje wydatki wyłącznie w zespole 5, to miesięczna opłata za prenumeratę czasopism wynosząca 40,00 zł obciąży konto

A. Wydatki działowe.

B. Koszty nabycia.

C. Koszty ogólnego zarządu.

D. Wydatki związane z podstawową działalnością.

Odpowiedzi dotyczące kosztów działalności podstawowej oraz kosztów wydziałowych są błędne, ponieważ nie uwzględniają charakteru wydatku na prenumeratę czasopism. Koszty działalności podstawowej odnoszą się do wydatków bezpośrednio związanych z produkcją dóbr lub świadczeniem usług i obejmują takie elementy jak surowce, płace pracowników produkcyjnych czy inne koszty związane z wytwarzaniem. Z kolei koszty wydziałowe nawiązują do wydatków związanych z konkretnym wydziałem czy działem operacyjnym, które również dotyczą działalności produkcyjnej. Prenumerata czasopism nie jest bezpośrednio związana z procesem produkcyjnym ani z wydziałem, lecz ma charakter ogólny i administracyjny, co wyklucza jej klasyfikację w tych kategoriach. Koszty zakupu również nie są adekwatne, gdyż sugerują nabycie towarów lub usług na sprzedaż. W praktyce, mylenie tych kategorii może prowadzić do błędnej interpretacji sprawozdań finansowych oraz niewłaściwej oceny kosztów operacyjnych firmy. Właściwe klasyfikowanie kosztów jest niezbędne dla dokładnego zarządzania finansami oraz strategii rozwoju przedsiębiorstwa.

Pytanie 39

Jakie elementy zaklasyfikowane są do czynnych rozliczeń międzyokresowych?

A. rezerwę ustanowioną na renowację magazynu

B. opłaconą prenumeratę czasopism za I kwartał

C. rozliczenia na zakończenie okresów sprawozdawczych

D. zapłacony czynsz za marzec

Opłacony czynsz za miesiąc marzec, rezerwa na remont magazynu oraz rozliczenia na koniec okresów sprawozdawczych to kategorie, które nie mogą być klasyfikowane jako rozliczenia międzyokresowe czynne. Opłacony czynsz za marzec to koszt, który odnosi się do bieżącego okresu, nie jest to zatem wydatek na przyszłość, który mógłby być odzwierciedlony jako aktyw w bilansie. Z kolei rezerwa tworzona na remont magazynu to zobowiązanie, które ma na celu zabezpieczenie przyszłych wydatków na remont, ale nie jest to wydatek, który został już poniesiony i zaliczony do rozliczeń międzyokresowych czynnych. Takie rezerwy są ujęte w pasywach jako częściowe zabezpieczenie na przyszłe wydatki, a nie jako aktywa. Rozliczenia na koniec okresów sprawozdawczych odnoszą się do zamknięcia wyników finansowych danego okresu, a nie do ewidencjonowania przyszłych wydatków. Kluczowym błędem w myśleniu jest mylenie wydatków, które zostały już poniesione, z wydatkami, które dotyczą przyszłych okresów. Prawidłowe klasyfikowanie kosztów i przychodów zapewnia zgodność z zasadami rachunkowości, a także pozwala na lepsze zarządzanie finansami i planowanie wydatków w przyszłości.

Pytanie 40

Wartość początkową środków trwałych nabytych bezpłatnie określa się na podstawie

A. ceny zakupu

B. ceny nabycia

C. kosztów wytworzenia

D. wartości szacunkowej

Wybór ceny nabycia, wartości szacunkowej, ceny zakupu oraz kosztów wytworzenia jako podstawy ustalenia wartości początkowej środków trwałych nabytych nieodpłatnie pokazuje pewne nieporozumienie co do zasad rachunkowości. Cena nabycia odnosi się do sytuacji, w której aktywa są kupowane, a zatem nie jest odpowiednia w przypadku nabycia nieodpłatnego. Podobnie cena zakupu dotyczy transakcji, w których aktywa są nabywane za określoną kwotę, co również nie ma miejsca w kontekście nieodpłatnego przekazania. Koszty wytworzenia mogą być stosowane dla aktywów wytworzonych wewnętrznie, ale w sytuacji, gdy mówimy o nabyciu nieodpłatnym, nie mają one zastosowania, ponieważ nie poniesiono żadnych wydatków na ich wytworzenie. Ustalając wartość początkową takich środków, istotne jest, aby kierować się rzeczywistą wartością, na jaką można by je sprzedać na rynku, czyli wartością szacunkową. To kluczowe zrozumienie ma ogromne znaczenie w kontekście prawidłowego prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz przygotowywania sprawozdań finansowych, które powinny odzwierciedlać rzeczywistą sytuację majątkową przedsiębiorstwa. Warto pamiętać, że niewłaściwe ustalenie wartości początkowej może prowadzić do błędów w obliczeniach amortyzacyjnych i wpływać na wyniki finansowe firmy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej