Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 21 maja 2025 12:55
Data zakończenia: 21 maja 2025 13:06

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W jakiej najmniejszej odległości przedmiotowej (x) od zastosowanego obiektywu o ogniskowej f powinien znajdować się aparat fotograficzny w stosunku do fotografowanego obiektu, aby uzyskany obraz optyczny był rzeczywisty, odwrócony i tej samej wielkości?

A. x < f

B. x = 2f

C. x = f

D. x > 2f

Odpowiedź x = 2f jest prawidłowa, ponieważ aby uzyskać rzeczywisty, odwrócony i tej samej wielkości obraz obiektu, aparat musi być umieszczony w odległości równiej dwukrotności ogniskowej obiektywu. W przypadku obiektywów fotograficznych, gdy obiekt znajduje się w odległości x = 2f, promienie świetlne przechodzące przez soczewkę zbiegają się w punkcie ogniskowym po drugiej stronie soczewki, co prowadzi do powstania obrazu na matrycy aparatu. Przykładem praktycznym może być wykorzystanie obiektywu o ogniskowej 50 mm, gdzie minimalna odległość od obiektu wynosi 100 mm. Takie ustawienie umożliwia fotografowi uzyskanie optymalnej ostrości oraz detali, co jest kluczowe w wielu dziedzinach fotografii, takich jak portret, produktowa czy architektura. Warto również zauważyć, że techniki kompozycji i zasady trójpodziału są często stosowane w tym kontekście, aby uzyskać estetyczne ujęcia. Zgodnie z praktykami branżowymi, znajomość tych zasad jest niezbędna, aby efektywnie korzystać z potencjału aparatu i obiektywu.

Pytanie 2

Podczas tworzenia portretu na świeżym powietrzu określono poprawne wartości ekspozycji: czas naświetlania 1/60 s oraz przysłona f/11. Jakie parametry ekspozycji należy wykorzystać, aby zredukować głębię ostrości obrazu oraz osiągnąć efekt rozmytego tła, przy zachowaniu właściwego naświetlenia?

A. 1/30 s, f/8

B. 1/250 s, f/5,6

C. 1/30 s, f/16

D. 1/250 s, f/8

Wszystkie inne odpowiedzi mają swoje ograniczenia związane z kontrolą głębi ostrości oraz naświetleniem. Odpowiedzi, które sugerują użycie czasu naświetlania 1/30 s, mogą prowadzić do nieostrego obrazu z powodu drgań aparatu, szczególnie przy fotografowaniu w plenerze, gdzie często są używane dłuższe czasy naświetlania. Ponadto, przysłona f/16 znacznie zwiększa głębię ostrości, co nie jest zgodne z celem uzyskania rozmytego tła. Zbyt małe otwarcie przysłony skutkuje większą ilością obiektów w ostrości, co jest niepożądane przy portretach. Z kolei zastosowanie przysłony f/8 nie pozwala na osiągnięcie wystarczającego rozmycia tła, co jest kluczowe w portretach, gdzie chce się odseparować modela od tła. Dodatkowo, przysłona f/5,6 w połączeniu z czasem 1/250 s jest optymalnym rozwiązaniem łączącym zarówno kontrolę nad głębią ostrości, jak i odpowiednie naświetlenie, co jest zgodne z dobrymi praktykami w fotografii. Używanie niewłaściwych wartości przysłony oraz czasu naświetlania może prowadzić do niezamierzonych efektów wizualnych, które odbiegają od zamierzeń artystycznych i technicznych fotografa.

Pytanie 3

Aby uzyskać odwzorowanie w skali 1:1 podczas fotografowania obiektywem o ogniskowej 50 mm, jaki powinien być długość mieszka?

A. 50 mm

B. 200 mm

C. 100 mm

D. 25 mm

Aby uzyskać odwzorowanie w skali 1:1 przy fotografowaniu obiektywem o długości ogniskowej 50 mm, konieczne jest zastosowanie mieszka o długości 50 mm. W kontekście technik fotograficznych, odwzorowanie w skali 1:1 oznacza, że obiekt fotografowany ma identyczny rozmiar na matrycy aparatu jak w rzeczywistości. Mieszek, jako akcesorium fotograficzne, pozwala na regulację odległości między obiektywem a matrycą, co jest kluczowe w makrofotografii. Gdy obiektyw jest umieszczony na odpowiedniej odległości od matrycy, obraz obiektu jest równoznaczny jego rzeczywistym rozmiarom. W praktyce, przy użyciu 50 mm, uzyskanie tej samej długości mieszka daje możliwość dokładnego uchwycenia detali obiektu, co jest niezwykle istotne w fotografii przyrodniczej czy produktowej, gdzie precyzyjne odwzorowanie jest kluczowe. Takie podejście jest zgodne z zasadami makrofotografii, w której kluczowym wymogiem jest dostosowanie odległości w zależności od używanego obiektywu.

Pytanie 4

Jaką metodę wykorzystywano do uzyskania obrazu pozytywowego w dagerotypii?

A. Obraz utajony jest narażany na działanie pary jodu

B. Płytka miedziana jest trawiona w kwasie siarkowym

C. Obraz utajony poddaje się działaniu pary rtęci

D. Płytkę miedzianą pokrytą srebrem poddaje się działaniu pary jodu

Odpowiedź 'Obraz utajony poddaje się działaniu pary rtęci' jest prawidłowa, ponieważ proces wywoływania obrazów w dagerotypii polegał na zastosowaniu pary rtęci, która miała na celu ujawnienie obrazu utajonego, utworzonego na posrebrzanej płytce. Po naświetleniu, gdzie światło reagowało z pokrytą jodem powierzchnią, obraz pozostał niewidoczny do momentu, aż nie zadziałała para rtęci. Rtęć kondensowała się w miejscach, gdzie światło dotarło do płytki, tworząc widoczny obraz. W praktyce, ten proces był kluczowy dla uzyskania trwałych odbitek fotograficznych, co czyniło dagerotypię jedną z pierwszych form fotografii. Użycie pary rtęci było standardem w tej technice i stanowiło istotny element procesu, który przyczynił się do jej popularności oraz postępu w dziedzinie fotografii. Zrozumienie tej procedury jest kluczowe dla każdej osoby zainteresowanej historią fotografii oraz technikami wywoływania obrazów.

Pytanie 5

Jakim symbolem oznaczany jest w lustrzankach tryb robienia zdjęć z preselekcją przysłony?

A. Tv

B. P

C. M

D. A

Odpowiedzi P, Tv oraz M nie są poprawne, ponieważ w każdym z tych przypadków odnosimy się do różnych trybów pracy aparatu. Odpowiedź P oznacza tryb automatyczny, w którym aparat kontroluje zarówno przesłonę, jak i czas naświetlania, co ogranicza kreatywność fotografa w kontekście dostosowywania głębi ostrości. Fotografia polegająca na pełnej kontroli nad parametrami ekspozycji wymaga świadomego doboru wartości, co nie jest możliwe w trybie P. Odpowiedź Tv, czyli Time Value, wskazuje na tryb, w którym użytkownik ustawia czas naświetlania, a aparat dobiera odpowiednią wartość przesłony. Choć to niezwykle przydatne w fotografii sportowej czy przy uchwyceniu ruchu, nie daje kontroli nad głębią ostrości, co jest kluczowe w wielu sytuacjach. Odpowiedź M oznacza tryb manualny, którego użycie wymaga pełnej wiedzy na temat działania aparatu oraz umiejętności ustawienia zarówno przesłony, jak i czasu naświetlania. Choć jest to tryb umożliwiający największą kontrolę, nie odpowiada na pytanie dotyczące preselekcji przesłony. Wybór niewłaściwego trybu może prowadzić do trudności w uzyskaniu zamierzonego efektu wizualnego i niskiej jakości zdjęć. Właściwe zrozumienie trybów pracy aparatu i ich zastosowań jest kluczowe dla każdego fotografa, aby móc skutecznie i efektywnie realizować swoje artystyczne wizje.

Pytanie 6

Jakie z wymienionych wartości odpowiadają ekspozycji ISO 100,1/125 s, f16?

A. ISO 100, l/60s, f16

B. ISO 200, l/500s, f16

C. ISO 200, l/250s, f16

D. ISO 100, l/30s, f16

Odpowiedź ISO 200, 1/250 s, f16 jest poprawna, ponieważ zmiana wartości ISO oraz czasu naświetlania, przy stałym ustawieniu przysłony f16, umożliwia uzyskanie tej samej ekspozycji. Zwiększenie ISO z 100 do 200 oznacza podwojenie czułości matrycy, co pozwala na uzyskanie jaśniejszego obrazu. Aby zrekompensować tę zmianę i utrzymać prawidłową ekspozycję, musimy skrócić czas naświetlania. Zmiana z 1/125 s na 1/250 s to dokładnie pół kroku, co zgadza się ze zwiększeniem ISO o jeden stopień. Takie przeliczenia są kluczowe w fotografii, zwłaszcza w sytuacjach, gdy chcemy uzyskać odpowiednią ekspozycję przy zmieniających się warunkach oświetleniowych. Przykładowo, w warunkach dobrego oświetlenia, wyższe ISO może być zastosowane z krótszym czasem naświetlania, co pozwala na uchwycenie ruchu bez rozmycia obrazu. W praktyce, fotografowie często muszą balansować pomiędzy ISO, czasem naświetlania i przysłoną, aby uzyskać zamierzony efekt bez utraty jakości zdjęcia.

Pytanie 7

Które z poniższych ustawień aparatu należy zastosować do fotografii gwiazd na nocnym niebie?

A. Długi czas naświetlania, niska czułość ISO, statyw

B. Tryb zdjęć seryjnych, wysoka czułość ISO, z ręki

C. Krótki czas naświetlania, wysoka czułość ISO, z ręki

D. Średni czas naświetlania, lampa błyskowa, statyw

Do fotografii gwiazd na nocnym niebie kluczowe jest zastosowanie długiego czasu naświetlania, niskiej czułości ISO oraz statywu. Długi czas naświetlania pozwala na uchwycenie wystarczającej ilości światła, co jest niezbędne w warunkach nocnych, gdzie dostępnych jest znacznie mniej światła niż w ciągu dnia. Niska czułość ISO minimalizuje szumy, które mogą pojawić się na zdjęciach, co jest szczególnie istotne w przypadku długich ekspozycji. Przy użyciu statywu stabilizujemy aparat, co zapobiega rozmyciu obrazu, które mogłoby powstać z powodu drgań ręki. W praktyce, dobrym przykładem może być ustawienie czasu naświetlania na około 15-30 sekund, ISO na wartość 800 lub 1600 oraz użycie obiektywu szerokokątnego, aby uchwycić jak największy fragment nieba. Ponadto, warto pamiętać o zastosowaniu trybu manualnego, aby mieć pełną kontrolę nad wszystkimi ustawieniami. W technice astrofotografii istnieje wiele standardów, które pomagają uzyskać jak najlepsze rezultaty, w tym zasada 500, która sugeruje maksymalny czas naświetlania w zależności od ogniskowej obiektywu, co również warto mieć na uwadze.

Pytanie 8

Fotografując w trybie Bulb należy pamiętać, że

A. wszystkie zdjęcia wykonywane są w trybie bracketing ekspozycji

B. aparat automatycznie dobiera czułość ISO do czasu naświetlania

C. możliwe jest tylko fotografowanie z lampą błyskową

D. migawka pozostaje otwarta tak długo, jak długo wciśnięty jest spust migawki

Pojęcia związane z trybem Bulb mogą być mylące, zwłaszcza jeśli chodzi o automatyzację ustawień aparatu. Z jednej strony nie ma automatycznego doboru czułości ISO, co oznacza, że fotograf musi samodzielnie ustalić tę wartość przed wykonaniem zdjęcia. W trybie Bulb fotograf ma pełną kontrolę nad czasem naświetlania, ale nie nad ustawieniami ISO, co często zapomina się podczas fotografowania. Kolejnym błędem jest przekonanie, że wszystkie zdjęcia wykonywane są w trybie bracketing ekspozycji. Bracketing to technika, która polega na wykonaniu kilku zdjęć z różnymi ustawieniami ekspozycji, co nie ma związku z samym trybem Bulb. W rzeczywistości, Bulb używa się głównie do długich naświetleń, gdzie nacisk kładzie się na stałe ustawienia. Z kolei sugestia, że możliwe jest jedynie fotografowanie z lampą błyskową, jest także błędna. Tryb Bulb może być używany zarówno w połączeniu z lampą błyskową, jak i bez niej, w zależności od efektu, jaki chce osiągnąć fotograf. Ważne jest, aby pamiętać, że przy długich naświetleniach lampy błyskowe mają swoje ograniczenia. Mimo to, wiele osób ma tendencję do myślenia, że w trybie Bulb można jedynie korzystać z lampy błyskowej. Wszystkie te nieporozumienia mogą prowadzić do błędnych wyborów podczas realizacji sesji zdjęciowej.

Pytanie 9

Najbardziej rozbudowana przestrzeń barw używana w aplikacjach graficznych to

A. sRGB

B. ProFoto

C. CMYK

D. RGB

Wybór odpowiedzi RGB, sRGB lub CMYK jako najszerszej przestrzeni barw jest niepoprawny, ponieważ każde z tych podejść ma swoje ograniczenia. RGB (Red, Green, Blue) jest modelem kolorów opartym na światle i jest powszechnie stosowany w monitorach i urządzeniach wyświetlających. Choć RGB może reprezentować szeroką gamę kolorów, nie obejmuje wszystkich odcieni, które można uzyskać w przestrzeni ProFoto. sRGB jest uproszczoną wersją RGB, zaprojektowaną głównie z myślą o zastosowaniach internetowych, co sprawia, że jego gama kolorów jest jeszcze bardziej ograniczona. Z kolei CMYK (Cyan, Magenta, Yellow, Black) jest typowym modelem stosowanym w druku, który opiera się na farbach i pigmentach. CMYK z definicji nie jest w stanie odwzorować tak szerokiego zakresu kolorów jak ProFoto, co może prowadzić do strat w jakości kolorystycznej podczas konwersji z przestrzeni RGB do CMYK. Warto również zauważyć, że wiele osób myli pojęcia związane z przestrzeniami barw, co prowadzi do błędnych wyborów przy przygotowywaniu projektów graficznych. Aby osiągnąć najlepsze rezultaty w pracy z kolorami, istotne jest zrozumienie różnic między tymi modelami oraz ich zastosowaniem w kontekście konkretnego projektu. W kontekście profesjonalnej produkcji graficznej, przyjęcie ProFoto jako preferowanej przestrzeni barw pozwala na lepszą kontrolę nad procesem edycji i zapewnia większą wierność kolorów w finalnych produktach.

Pytanie 10

Czujnik typu stacked CMOS w aparatach cyfrowych charakteryzuje się

A. zwiększoną czułością na promieniowanie podczerwone

B. warstwową budową z wbudowaną pamięcią i przetwornikiem A/C

C. zmniejszonym zużyciem energii przy tych samych parametrach

D. zwiększoną odpornością na uszkodzenia mechaniczne

Czujnik typu stacked CMOS, znany również jako czujnik z warstwową budową, jest zaawansowanym rozwiązaniem w technologii obrazowania cyfrowego. Charakteryzuje się tym, że na jednej płytce scalonej znajdują się różne warstwy funkcjonalne, takie jak wbudowana pamięć oraz przetwornik analogowo-cyfrowy (A/C). Taka konstrukcja pozwala na szybsze przetwarzanie sygnałów, co przekłada się na lepszą jakość obrazu oraz większą efektywność energetyczną. Przykładem zastosowania czujników CMOS z warstwową budową są nowoczesne aparaty fotograficzne oraz kamery w smartfonach, które wymagają wysokiej precyzji i szybkości działania. Warto zauważyć, że wbudowana pamięć umożliwia tym czujnikom gromadzenie danych bezpośrednio na chipie, co minimalizuje opóźnienia w przesyłaniu obrazu i zwiększa wydajność. W praktyce, oznacza to lepsze osiągi w trudnych warunkach oświetleniowych, co jest kluczowe dla profesjonalnych fotografów oraz operatorów filmowych, którzy często pracują w zmiennym oświetleniu.

Pytanie 11

Który z elementów aparatu fotograficznego pozwala na odsłonięcie, a następnie ponowne zasłonięcie materiału światłoczułego lub przetwornika optoelektronicznego w celu uzyskania odpowiedniej ekspozycji?

A. Migawka

B. Przesłona

C. Samowyzwalacz

D. Matówka

Matówka, przesłona i samowyzwalacz to elementy, które pełnią inne funkcje w aparacie fotograficznym, co może prowadzić do pewnych nieporozumień. Matówka to element, który umożliwia ustawienie ostrości i podgląd kompozycji przed wykonaniem zdjęcia. Działa jako akcesorium optyczne, które wspomaga fotografów w precyzyjnym ustawieniu kadru, ale nie ma nic wspólnego z kontrolowaniem czasu ekspozycji. Przesłona, z kolei, to mechanizm regulujący ilość światła, które wpada do aparatu, ale działa równolegle z migawką, a nie zamiast niej. Przesłona wpływa również na głębię ostrości, co jest kluczowym aspektem w fotografii, jednak nie ma ona wpływu na czas, przez jaki matryca jest odsłonięta. Samowyzwalacz to funkcjonalność, która pozwala na automatyczne wykonanie zdjęcia po zadanym czasie, co jest przydatne dla fotografów chcących uchwycić siebie lub uniknąć drgań aparatu przy naciśnięciu spustu migawki, ale również nie ma związku z procesem ekspozycji. Warto zrozumieć te różnice, aby lepiej zarządzać parametrami podczas robienia zdjęć, co jest podstawą efektywnej fotografii.

Pytanie 12

Zakres długości fali, który obejmuje część widzialną promieniowania elektromagnetycznego, wynosi

A. 0,380-0,760 cm

B. 380-760 mm

C. 0,380-0,760 nm

D. 380-760 nm

Wiele osób może mieć problem z poprawnym zrozumieniem zakresu długości fali widzialnego światła, co może prowadzić do błędnych odpowiedzi. Na przykład, podanie przedziału 0,380-0,760 cm to zasadniczo niepoprawne podejście, ponieważ jest to jednostka miary, która znacząco przekracza zakres fal elektromagnetycznych, które mogą być postrzegane przez ludzkie oko. Jedna centymetr to 10 000 nanometrów, co sprawia, że zakres ten jest równoznaczny z 3800-7600 nm, co nie mieści się w zakresie światła widzialnego, a obejmuje fale podczerwone oraz mikrofale. Podobnie, długości 380-760 mm są również zupełnie nieodpowiednie, jako że jedna milimetr to 1 000 000 nanometrów, co znowu wypycha nas poza zasięg widzialnych fal elektromagnetycznych. Użytkownicy mogą również mylić długości fali ze znaczeniem polegającym na percepcji kolorów. Koncepcja fal elektromagnetycznych i ich długości fali w nanometrach (nm) jest fundamentalna w naukach przyrodniczych, a niepoprawne zrozumienie tego może prowadzić do nieprawidłowych wniosków w naukach o materiałach, technologii optycznej oraz medycynie, gdzie pomiar i analiza różnych długości fal są kluczowe dla diagnostyki i zastosowań terapeutycznych.

Pytanie 13

Aby przekształcić obrazy analogowe na format cyfrowy, należy zastosować

A. monopodu

B. rzutnika

C. skanera

D. kopiarki

Skaner to urządzenie służące do przetwarzania obrazów analogowych na postać cyfrową, co jest kluczowe w procesie digitalizacji. Działa na zasadzie skanowania obrazu, rejestrując każdy jego szczegół w postaci danych cyfrowych. Skanery są stosowane w wielu dziedzinach, takich jak archiwizacja dokumentów, fotografia cyfrowa oraz przetwarzanie obrazów w medycynie. W standardowych praktykach skanowania, urządzenia te charakteryzują się różnymi rozdzielczościami, co umożliwia uzyskanie wysokiej jakości cyfrowego obrazu. Na przykład, profesjonalne skanery do zdjęć mogą osiągać rozdzielczości sięgające 4800 dpi, co pozwala na zachowanie detali w dużych formatach. Dzięki zastosowaniu skanera, uzyskujemy pliki, które można łatwo edytować, przechowywać i udostępniać w formie cyfrowej, co jest zgodne z obecnymi standardami w zakresie zarządzania danymi i archiwizacją.

Pytanie 14

Jaką gradację papieru fotograficznego należy zastosować do kopiowania niedoświetlonego, mało kontrastowego negatywu czarno-białego?

A. Miękką

B. Normalną

C. Twardą

D. Specjalną

Wybór gradacji papieru fotograficznego jest kluczowym aspektem w procesie kopiowania negatywów, jednak niektóre odpowiedzi mogą prowadzić do nieprawidłowych wyników. Użycie miękkiej gradacji na przykład, może wydawać się kuszące, szczególnie dla początkujących fotografów, którzy chcą uzyskać delikatniejsze przejścia tonalne. Jednak miękka gradacja nie jest odpowiednia do kopiowania małokontrastowych negatywów, ponieważ nie generuje wystarczającego kontrastu, co może skutkować dalszym zatarciem detali. Podobnie, normalna gradacja, mimo że może wydawać się uniwersalnym rozwiązaniem, nie dostarcza wystarczającej mocy kontrastowej, aby sprostać wymaganiom negatywu, który już na etapie ekspozycji jest niedoświetlony. Istnieje także koncepcja specjalnej gradacji, która jest przeznaczona do specyficznych zastosowań, jednak nie jest to podejście, które można zastosować ogólnie. Pominięcie kluczowych właściwości twardej gradacji oraz specyfiki negatywu prowadzi do błędnych wniosków, które mogą negatywnie wpłynąć na jakość końcowego produktu. Ważne jest zrozumienie, że wybór gradacji powinien być ściśle uzależniony od charakterystyki materiału źródłowego oraz zamierzonych efektów, co jest podstawą profesjonalnych praktyk w dziedzinie fotografii.

Pytanie 15

Który z wymienionych materiałów nie nadaje się do czyszczenia obiektywów fotograficznych?

A. Papierowy ręcznik

B. Ściereczka z mikrofibry

C. Pędzelek z naturalnego włosia

D. Sprężone powietrze

Papierowy ręcznik to materiał, który zdecydowanie nie nadaje się do czyszczenia obiektywów fotograficznych z kilku powodów. Po pierwsze, papierowy ręcznik jest sztywny i często może zawierać drobne zanieczyszczenia czy włókna, które podczas czyszczenia mogą porysować delikatną powierzchnię soczewek. W branży fotograficznej standardem jest używanie specjalnych ściereczek z mikrofibry, które są miękkie, niepylące i zapobiegają zarysowaniom. Dodatkowo, mikrofibra ma właściwości, które pozwalają na skuteczne usuwanie odcisków palców oraz resztek kurzu czy tłuszczu bez użycia chemikaliów. Warto także wspomnieć, że czyszczenie obiektywu sprężonym powietrzem jest powszechną praktyką, która pozwala na usunięcie drobnych cząsteczek kurzu bez kontaktu z powierzchnią. Stosowanie pędzelka z naturalnego włosia również jest akceptowane, jednak wymaga ostrożności, aby włosie nie pozostawiło resztek na soczewce. W każdym przypadku, kluczowe jest dbanie o delikatność oraz stosowanie odpowiednich narzędzi, by nie uszkodzić drogiego sprzętu fotograficznego.

Pytanie 16

Który komponent lustrzanki jednoobiektywowej pozwala na odwzorowanie obrazu prostego w wizjerze?

A. Pryzmat pentagonalny

B. Raster mikropryzmatyczny

C. Soczewka Fresnela

D. Dalmierz

Pryzmat pentagonalny jest kluczowym elementem lustrzanki jednoobiektywowej, który umożliwia odwzorowanie w wizjerze obrazu prostego. Jego zasadniczą funkcją jest odwracanie i prostowanie obrazów, które są odwzorowywane przez obiektyw aparatu. Dzięki zastosowaniu pryzmatu, użytkownik widzi w wizjerze obraz, który odpowiada rzeczywistości, co jest niezwykle istotne w kontekście kompozycji zdjęcia oraz precyzyjnego kadrowania. W praktyce, lustrzanki jednoobiektywowe wykorzystujące pryzmat pentagonalny są standardem w fotografii, ponieważ zapewniają wyraźne, jasne i naturalne odwzorowanie kolorów oraz detali. Ponadto, pryzmat ten jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, które stawiają na jakość obrazu oraz ergonomię użytkowania. Wiedza na temat działania pryzmatu pentagonalnego jest istotna dla każdego fotografa, ponieważ jej zrozumienie wpływa na umiejętność efektywnego korzystania z aparatów oraz na jakość finalnych zdjęć.

Pytanie 17

W celu zrobienia zdjęcia pokazującego 3/4 postaci ludzkiej w kadrze do kolan użyto planu

A. amerykański

B. średni

C. totalny

D. pełny

Odpowiedź 'amerykański' to strzał w dziesiątkę. Ten plan, znany też jako plan do kolan, pokazuje postać od stóp do głowy, ale tak, że widzimy ją od kolan w górę. Takie ujęcie często zobaczymy w filmach albo w portretach, bo świetnie oddaje emocje i dynamikę. Gdy postać wchodzi do sceny lub ma interakcję z otoczeniem, to właśnie ten plan robi robotę. Trzeba umieć dobrze kadrować i znać zasady kompozycji, na przykład regułę trzecich, żeby ujęcia były estetyczne i harmonijne. Dla filmowców i fotografów plan amerykański to absolutna podstawa, którą warto znać.

Pytanie 18

Jakim obiektywem najlepiej jest uchwycić zdjęcie budowli, nie oddalając się od niej?

A. Szerokokątnym.

B. Makro.

C. Fotogrametrycznym.

D. Zwykłym.

Wybór szerokokątnego obiektywu do fotografii architektury jest kluczowy, gdyż pozwala na uchwycenie szerszej perspektywy bez konieczności oddalania się od obiektu. Dzięki temu można zarejestrować całość budynku, co jest niezwykle istotne w przypadku wysokich lub rozległych struktur. Szerokokątne obiektywy charakteryzują się ogniskową zazwyczaj wynoszącą poniżej 35 mm, co daje możliwość uchwycenia dużej ilości detali w kadrze. Przykładowo, podczas fotografowania znanych zabytków, takich jak katedry czy pałace, szerokokątny obiektyw umożliwia także uchwycenie otoczenia, co wzbogaca kompozycję zdjęcia. Ponadto, obiektywy te pomagają zminimalizować zniekształcenia perspektywiczne, zwłaszcza przy użyciu techniki tzw. „na poziomie oczu”. Dzięki temu, zdjęcia architektury są nie tylko estetyczne, ale także wiernie oddają rzeczywiste proporcje budynków.

Pytanie 19

Najnowsza technologia druku zdjęć digigraphy to

A. technika bezpośredniego druku na materiałach metalicznych

B. cyfrowa imitacja procesu dageotypii z użyciem nowoczesnych materiałów

C. proces druku pigmentowego certyfikowany pod względem trwałości i wierności kolorów

D. metoda tworzenia wydruków holograficznych na papierze fotograficznym

Druk zdjęć digigraphy to nowoczesna metoda, która łączy w sobie zalety druku pigmentowego z certyfikacją pod względem trwałości oraz wierności kolorów. Proces ten polega na wykorzystaniu wysokiej jakości tuszy pigmentowych, co zapewnia wydrukom długowieczność oraz odporność na blaknięcie. Przykładem zastosowania digigraphy są reprodukcje dzieł sztuki, które wymagają oddania najdrobniejszych detali i kolorów. Dzięki certyfikacji, użytkownicy mogą być pewni, że ich wydruki spełniają określone normy trwałości, co jest szczególnie istotne dla archiwizacji. Warto również zwrócić uwagę na fakt, że digigraphy znajduje zastosowanie w różnych dziedzinach, od fotografii artystycznej po dokumentację architektoniczną. W branży sztuki i fotografii, technologia ta zyskuje na znaczeniu, ponieważ oferuje możliwość tworzenia trwałych i wiernych reprodukcji, które mogą być wystawiane w galeriach czy sprzedawane kolekcjonerom.

Pytanie 20

Technika fotograficzna luminography (luminografia) polega na

A. wykorzystaniu specjalnych filtrów luminescencyjnych na obiektywach

B. rejestrowaniu śladów światła poruszającego się w ciemności przy długim czasie ekspozycji

C. fotografowaniu obiektów emitujących światło w zakresie UV

D. wykonywaniu zdjęć przy bardzo wysokich wartościach ISO powyżej 25600

Luminografia to unikalna technika fotograficzna, która pozwala na rejestrowanie śladów światła poruszającego się w ciemności, przy wykorzystaniu długiego czasu ekspozycji. Dzięki temu, na zdjęciu mogą zostać uchwycone różne źródła światła, takie jak latarki, ognie sztuczne czy nawet ruchy ciał świetlnych. Długie czasy naświetlania, często przekraczające kilka sekund, umożliwiają uchwycenie nawet najdelikatniejszych ruchów światła, co tworzy niezwykłe efekty wizualne. W praktyce, luminografia może być stosowana do tworzenia artystycznych kompozycji, a także do eksperymentów w ramach fotografii nocnej. Na przykład, można użyć tej techniki do uchwycenia śladów ruchu tańczącej osoby z latarką, co stworzy efekt dynamicznego ruchu na zdjęciu. Warto również wspomnieć, że luminografia wymaga precyzyjnego ustawienia aparatu, stabilizacji oraz odpowiedniego dobierania parametrów ekspozycji, aby uzyskać pożądany efekt. Dodatkowo, jest to technika, która wciąga, angażując fotografów w proces tworzenia i eksperymentowania z różnymi źródłami światła.

Pytanie 21

Aby uzyskać efekt oświetlenia konturowego, należy oświetlić fotografowany obiekt z jakiego kierunku?

A. tylne

B. górno-boczne

C. przednie

D. górne

Wybór górno-bocznego, górnego czy przedniego oświetlenia do uzyskania efektu konturowego jest nieodpowiedni, ponieważ te sposoby oświetlenia nie podkreślają kształtu obiektu w pożądany sposób. Oświetlenie górno-boczne, mimo że może dodać pewnej głębi, często prowadzi do zbyt mocnego cienia po stronie przeciwnej, co zaburza wyważony wygląd obiektu. Górne oświetlenie, z kolei, ma tendencję do spłaszczania rysów i może nie pokazać detali, które są kluczowe dla efektu konturowego. Oświetlenie przednie, natomiast, skierowane bezpośrednio na obiekt, eliminuje cienie, co sprawia, że obiekt traci na trójwymiarowości i dynamice. Często stosowanie tych technik wynika z błędnego założenia, że jasne oświetlenie bez cieni jest najlepszym sposobem na uzyskanie atrakcyjnych zdjęć. W rzeczywistości, światło i cień są kluczowymi elementami w tworzeniu interesujących obrazów. Aby uzyskać pożądany efekt konturowy, niezbędne jest zrozumienie, jak różne źródła światła wpływają na wygląd obiektu oraz umiejętność ich odpowiedniego ustawienia w zależności od kontekstu fotograficznego. Praktyka pokazuje, że właściwe zastosowanie oświetlenia tylnego jest kluczowe w tworzeniu profesjonalnych i estetycznych zdjęć.

Pytanie 22

Aby osiągnąć efekt modyfikacji odległości ogniskowej, konieczne jest zastosowanie

A. filtra konwersyjnego

B. konwentera

C. nasadki zwielokrotniającej

D. monopodu

Nasadka zwielokrotniająca, mimo że jej nazwa sugeruje możliwość zwiększenia ogniskowej, w rzeczywistości nie jest odpowiednim narzędziem do takich celów. Działa ona na zasadzie przekształcania obrazu, co może prowadzić do deformacji oraz znacznego spadku jakości zdjęć. Monopod, będący stabilizatorem do aparatu, nie zmienia ogniskowej i jego zastosowanie koncentruje się na poprawie stabilności zdjęć, a nie na manipulacji parametrami optycznymi. Filtr konwersyjny również nie służy do zmiany ogniskowej; jego zastosowanie dotyczy korygowania barw obrazu oraz modyfikacji kontrastu i nasycenia kolorów. Powszechnym błędem jest mylenie filtrów z narzędziami optycznymi, które rzeczywiście zmieniają ogniskową. Użytkownicy często zakładają, że dodanie sprzętu do aparatu przyniesie pożądane efekty bez wiedzy o ich specyfice. Warto zwrócić uwagę na fundamentalne różnice między tymi akcesoriami oraz ich przeznaczeniem, aby unikać rozczarowań związanych z oczekiwaniami na rezultaty, które są niemożliwe do osiągnięcia z użyciem niewłaściwych narzędzi. Kluczowe jest zrozumienie funkcji poszczególnych akcesoriów, co pozwala na ich świadome i efektywne wykorzystanie w praktyce fotograficznej.

Pytanie 23

W technice fotograficznych wydruków wielkoformatowych sublimacja barwnikowa polega na

A. przeniesieniu barwnika na podłoże w postaci pary pod wpływem wysokiej temperatury

B. zastosowaniu tuszu zmieniającego kolor pod wpływem światła ultrafioletowego

C. bezpośrednim nadruku pigmentów na specjalnie przygotowane płótno

D. chemicznym procesie utwardzania barwników na metalicznym podłożu

Sublimacja barwnikowa to nowoczesna metoda, która odgrywa kluczową rolę w produkcji wydruków wielkoformatowych. Proces ten polega na przeniesieniu barwnika na podłoże w postaci pary, co zachodzi pod wpływem wysokiej temperatury. W praktyce oznacza to, że barwnik, podgrzany do odpowiedniej temperatury (zazwyczaj około 200°C), przechodzi w stan gazowy, a następnie osadza się na odpowiednio przygotowanym materiale, takim jak poliester lub specjalne folie. Dzięki temu uzyskujemy bardzo trwałe i intensywne kolory, które są odporne na blaknięcie i działanie czynników zewnętrznych. Sublimacja jest szczególnie popularna w produkcji odzieży sportowej, flag, banerów oraz różnego rodzaju gadżetów reklamowych. Warto zwrócić uwagę, że aby uzyskać najlepsze rezultaty, niezbędne jest odpowiednie przygotowanie podłoża oraz zgodność używanych barwników z materiałem. Dobrą praktyką jest również stosowanie drukarek dedykowanych do sublimacji, które zapewniają wysoką jakość wydruku i precyzyjne odwzorowanie kolorów.

Pytanie 24

Obrazy uzyskuje się poprzez naświetlenie obiektu promieniowaniem X w

A. makrografii

B. rentgenografii

C. spektrografii

D. mikrografii

Rentgenografia to technika obrazowania, która wykorzystuje promieniowanie X do uzyskiwania obrazów wnętrza obiektów lub ciał. W tej metodzie, promieniowanie X przenika przez obiekt i jest częściowo absorbowane, co prowadzi do powstania obrazu na detektorze. Rentgenografia ma szerokie zastosowanie w medycynie do diagnostyki chorób, jak również w przemyśle do inspekcji materiałów i struktur. Przykładem zastosowania rentgenografii medycznej jest wykonywanie zdjęć rentgenowskich w celu identyfikacji złamań kości lub wykrywania zmian patologicznych w tkankach. W przemyśle rentgenografia służy do wykrywania wad w materiałach, takich jak pęknięcia, wtrącenia czy korozja. Dzięki rozwojowi technologii cyfrowej, rentgenografia stała się bardziej precyzyjna i dostarcza lepszej jakości obrazów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w diagnostyce i inspekcji materiałowej.

Pytanie 25

Do fotografowania architektury najlepiej wykorzystać obiektyw

A. standardowy o stałej ogniskowej

B. teleobiektyw

C. makro

D. tilt-shift

Wybór niewłaściwego obiektywu do fotografowania architektury może prowadzić do wielu problemów, które negatywnie wpływają na jakość zdjęć. Standardowy obiektyw o stałej ogniskowej, choć może dostarczać wyraźne obrazy, nie oferuje elastyczności potrzebnej do uchwycenia skomplikowanej geometracji budynków. Przy fotografowaniu wysokich budynków często można zauważyć efekt 'zbiegania się' linii, co sprawia, że zdjęcia wyglądają nieprofesjonalnie. Makro obiektyw, skoncentrowany na detalu, jest zupełnie nieodpowiedni w kontekście architektury, ponieważ nie jest stworzony do uchwycenia dużych obiektów w ich całości. Teleobiektyw, z kolei, mimo że może być użyteczny w niektórych sytuacjach, ogranicza perspektywę i może powodować problemy z proporcjami, a także nie oddaje w pełni kontekstu architektonicznego. W przypadku architektury najważniejsze jest uchwycenie całego obiektu w odpowiedniej perspektywie, a to wymaga zastosowania technik, które obiektyw tilt-shift skutecznie zapewnia. Źle dobrany obiektyw może zaszkodzić nie tylko estetyce zdjęcia, ale również jego funkcjonalności w kontekście dokumentacji architektonicznej.

Pytanie 26

Pomiar intensywności światła realizuje się przy użyciu światłomierza skierowanego

A. w stronę aparatu

B. w stronę źródła światła

C. w kierunku fotografowanego obiektu

D. na tle

Skierowanie światłomierza w stronę fotografowanego obiektu, tła czy źródła światła, jak sugerują inne odpowiedzi, prowadzi do błędów w pomiarze, które mogą wpływać na jakość finalnego obrazu. Kiedy światłomierz jest skierowany w stronę obiektu, nie uwzględnia on całego kontekstu oświetleniowego, co może skutkować niedoszacowaniem lub przeszacowaniem ekspozycji. Mierząc w stronę tła, można wprowadzić dodatkowe zniekształcenia, ponieważ tło zwykle ma inną jasność niż obiekt, co może prowadzić do nieprawidłowych ustawień aparatu. Z kolei kierowanie światłomierza w stronę źródła światła dostarczy jedynie informacji o intensywności tego konkretnego źródła, co jest niewystarczające do oceny całego oświetlenia sceny. Takie podejście pomija inne elementy oświetleniowe, które mają wpływ na kompozycję i styl zdjęcia. W przypadku skierowania światłomierza w stronę aparatu, operator uzyskuje kompleksowy pomiar, który uwzględnia wszystkie źródła światła w danym ujęciu. W praktyce, błędne pomiary mogą prowadzić do niechcianych efektów prześwietlenia lub niedoświetlenia. Warto zatem pamiętać, że właściwa technika pomiaru światła jest kluczowa dla uzyskania profesjonalnych rezultatów w fotografii, a ignorowanie tej zasady może negatywnie wpłynąć na ostateczny efekt artystyczny i techniczny zdjęcia.

Pytanie 27

Skanowanie zdjęć to proces polegający na

A. konwersji materiału cyfrowego na analogowy

B. stworzeniu plików RAW

C. przygotowaniu kopii zdjęciowych

D. konwersji materiału analogowego na cyfrowy

Udzielając odpowiedzi, która sugeruje utworzenie plików RAW, można wprowadzić się w błąd co do definicji i roli skanowania. Pliki RAW to formaty plików, które zawierają surowe dane z matrycy aparatu, a nie proces skanowania fotografii. Skanowanie nie koncentruje się na tworzeniu plików RAW, lecz na cyfryzacji materiałów analogowych. Również myślenie, że skanowanie polega na zamianie materiału cyfrowego na analogowy, jest niepoprawne, ponieważ w praktyce nie ma potrzeby konwertowania cyfrowych obrazów na analogowe. Skanowanie ma na celu ich digitalizację, a nie odwrotność. Utworzenie kopii fotograficznych nie odnosi się bezpośrednio do samego procesu skanowania, który bardziej koncentruje się na przechwytywaniu i konwertowaniu istniejącego obrazu do formatu cyfrowego. Typowym błędem w myśleniu jest mylenie procesów związanych z analogiem i cyfrą oraz niewłaściwe zrozumienie celu digitalizacji. Warto zauważyć, że standardy cyfrowe, takie jak TIFF czy JPEG, są często wykorzystywane w rezultacie skanowania, a nie podczas przetwarzania materiałów analogowych do formatu RAW.

Pytanie 28

Aby usunąć kurz i drobne włoski z matrycy, najlepiej wykorzystać

A. chusteczkę nawilżoną wodą micelarną

B. szmatkę

C. specjalne pióro czyszczące

D. wacik nasączony

Specjalne pióro czyszczące to narzędzie zaprojektowane specjalnie do usuwania kurzu i drobnych zanieczyszczeń z matryc aparatów fotograficznych, obiektywów i innych delikatnych powierzchni optycznych. Dzięki zastosowaniu odpowiednich materiałów, takich jak włókna syntetyczne czy specjalne powłoki, pióra te skutecznie eliminują zanieczyszczenia, nie pozostawiając przy tym rys ani smug. W praktyce, podczas czyszczenia matrycy, warto delikatnie przesuwać pióro po jej powierzchni, wykorzystując jego właściwości elektrostatyczne do przyciągania cząsteczek kurzu. Ponadto, korzystanie z takiego narzędzia zminimalizuje ryzyko uszkodzenia delikatnych elementów optycznych w porównaniu do innych metod. W branży fotograficznej zaleca się regularne czyszczenie matrycy przy użyciu pióra, aby zapewnić optymalną jakość zdjęć i uniknąć niepożądanych efektów takich jak smugi czy plamy, które mogą wpłynąć na końcowy rezultat pracy. Warto również pamiętać, że profesjonalne pióra czyszczące są często dostosowane do specyficznych typów aparatów, co czyni je jeszcze bardziej efektywnymi.

Pytanie 29

Technologia Organic LED (OLED) w monitorach do edycji zdjęć zapewnia

A. doskonały kontrast dzięki całkowicie czarnym pikselom i szeroką gamę kolorów

B. automatyczną korekcję kolorów w zależności od oświetlenia otoczenia

C. najwyższą dostępną jasność osiągającą do 10000 nitów

D. najniższe zużycie energii przy pełnej jasności ekranu

W kontekście monitorów do edycji zdjęć, niektóre odpowiedzi wydają się być mylące. Na przykład, stwierdzenie, że OLED osiąga najwyższą dostępną jasność do 10000 nitów jest dalekie od prawdy. W rzeczywistości, typowe jasności dla paneli OLED wynoszą około 500-1000 nitów, a nawet najwyższe modele nie osiągają 10000 nitów. Tego typu wymagania dotyczą bardziej technologii LCD z podświetleniem miniLED. Wysoka jasność jest istotna w kontekście HDR, ale nie jest to główny atut OLED. Kolejna koncepcja, że OLED ma najniższe zużycie energii przy pełnej jasności, jest również niepoprawna. Panele OLED mogą być bardziej energochłonne w sytuacjach, gdy wyświetlają jasne obrazy z dużą ilością białych pikseli, ponieważ każdy piksel emituje światło indywidualnie. Z tego powodu, w trybie ciemnym zużycie energii może być znacznie niższe, ale niekoniecznie przy pełnej jasności. Automatyczna korekcja kolorów w zależności od oświetlenia otoczenia to kolejna funkcjonalność, która nie jest charakterystyczna dla OLED, ale raczej dla monitorów z zastosowaniem czujników światła, które są osobnym rodzajem technologii. Wnioskując, mylące jest poleganie na tych odpowiedziach, ponieważ nie oddają one rzeczywistych możliwości technologii OLED i mogą prowadzić do nieporozumień w użytkowaniu tych monitorów.

Pytanie 30

Jaką wartość czasu otwarcia migawki powinno się wybrać, aby uzyskać efekt zamrożenia ruchu na fotografii?

A. 1/2 s

B. 1/60 s

C. 1/15 s

D. 1/250 s

Wybór czasu otwarcia migawki 1/15 s, 1/60 s lub 1/2 s nie jest odpowiedni do uzyskania efektu zamrożenia ruchu, ponieważ te wartości są zbyt długie, co prowadzi do rozmycia ruchomego obiektu na zdjęciu. Przy dłuższych czasach otwarcia, jak 1/2 s, każdy ruch obiektu jest rejestrowany przez dłuższy czas, co skutkuje efektem rozmycia, a nie zamrożenia. Na przykład, przy 1/15 s, jeśli obiekt porusza się z prędkością nawet niewielką, rozmycie będzie widoczne, a zdjęcie straci na ostrości i szczegółowości. Czas otwarcia 1/60 s również nie jest wystarczająco krótki dla dynamicznych scen, co widać w praktyce w fotografii sportowej, gdzie nawet szybki ruch zawodników wymaga zastosowania szybszych czasów. Warto zauważyć, że wiele osób myli kwestie związane z czasem otwarcia migawki z ekspozycją; dłuższy czas otwarcia nie tylko wprowadza ryzyko rozmycia, ale również często prowadzi do prześwietlenia obrazu, gdyż na matrycę pada zbyt dużo światła. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że aby uzyskać efekt zamrożenia ruchu, należy stosować krótkie czasy otwarcia, co jest zgodne z zasadami dobrej praktyki w fotografii.

Pytanie 31

Zrealizowano fotografie aparatami z matrycami FF oraz APS-C, wykorzystując identyczny obiektyw o stałej jasności 2.8 i ogniskowej 50 mm. W jakich okolicznościach osiągnięto najmniejszą głębię ostrości, jeśli kadr pozostawał niezmienny podczas robienia zdjęć?

A. Przysłona 4.0 i matryca APS-C

B. Przysłona 4.0 i matryca FF

C. Przysłona 2.8 i matryca FF

D. Przysłona 2.8 i matryca APS-C

Wybór przysłony 2.8 i matrycy APS-C nie prowadzi do najmniejszej głębi ostrości, ponieważ matryca APS-C, będąca mniejszą w porównaniu do FF, posiada większą głębię ostrości przy tych samych parametrach ekspozycji. Użytkownicy, którzy sądzą, że przysłona jest jedynym czynnikiem wpływającym na głębię ostrości, często pomijają znaczenie formatu matrycy. Przy tej samej ogniskowej i przysłonie, mniejszy sensor w APS-C zamieszcza większą ilość obszaru w ostrości, co jest niekorzystne, jeśli celem jest uzyskanie efektu „rozmytego tła”. Z kolei przysłona 4.0, niezależnie od użytej matrycy, zawsze zwiększy głębię ostrości w porównaniu do f/2.8, co jest przeciwieństwem zamierzonego efektu. W praktyce często dochodzi do nieporozumień dotyczących wpływu ogniskowej na głębię ostrości; użytkownicy mogą błędnie zakładać, że obiektywy o krótszej ogniskowej będą generować mniejsze wartości głębi ostrości, co jest nieprawdą, ponieważ to nie tylko ogniskowa, ale również wielkość matrycy oraz przysłona mają kluczowe znaczenie. Warto zwrócić uwagę, że dobór odpowiednich ustawień aparatu oraz zrozumienie zasad działania głębi ostrości są fundamentalne dla każdego fotografa, aby skutecznie realizować zamierzone efekty wizualne.

Pytanie 32

Aby uzyskać klasyczną odbitkę halogenosrebrową z pliku graficznego, należy kolejno wykonać:

A. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, cyfrową obróbkę obrazu, prezentację multimedialną

B. naświetlenie materiału negatywowego, chemiczną obróbkę, kopiowanie negatywu, chemiczną obróbkę papieru fotograficznego

C. naświetlenie materiału negatywowego, chemiczną obróbkę, skanowanie negatywu, transmisję danych do komputera, cyfrową obróbkę obrazu, prezentację multimedialną

D. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, cyfrową obróbkę obrazu, naświetlenie papieru fotograficznego z pliku graficznego, chemiczną obróbkę materiału

Niepoprawne odpowiedzi koncentrują się na różnych aspektach procesu tworzenia odbitki halogenosrebrowej, co prowadzi do nieporozumień dotyczących właściwej kolejności działań. W przypadku pierwszej opcji, naświetlenie elektronicznego detektora obrazu jest krokiem, który nie wchodzi w skład tradycyjnego procesu odbitki halogenosrebrowej, ponieważ odnosi się do cyfrowego przetwarzania obrazu, a nie bezpośredniego uzyskania odbitki na papierze fotograficznym. Druga odpowiedź, mimo że zawiera właściwy krok naświetlenia papieru fotograficznego, pomija kluczowy proces obróbki chemicznej materiału, co jest niezbędne do stabilizacji obrazu. Trzecia odpowiedź sugeruje skanowanie negatywu, co jest kolejnym krokiem cyfryzacji, a nie bezpośredniego uzyskania klasycznej odbitki. Natomiast czwarta odpowiedź koncentruje się na kopiowaniu negatywu, co również jest praktyką odmienną od uzyskiwania odbitki z pliku graficznego. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków obejmują mylenie procesów cyfrowych z analogowymi oraz niedostateczne zrozumienie roli poszczególnych etapów w przetwarzaniu obrazu. Ważne jest zrozumienie, że każdy krok w tym procesie ma swoje specyficzne miejsce i zadanie, a ich pominięcie lub zły dobór może prowadzić do nieefektywnego lub nieprawidłowego uzyskania końcowego efektu.

Pytanie 33

Jakie narzędzie w programie graficznym pozwala na wyodrębnienie obiektu z obrazu?

A. Pipeta

B. Przesunięcie

C. Szybka maska

D. Wyostrzenie

Szybka maska to jedno z kluczowych narzędzi w programach graficznych, które umożliwia precyzyjne zaznaczanie obiektów na obrazie. Umożliwia ona użytkownikom tworzenie zaznaczeń poprzez malowanie na obrazie z użyciem pędzla, co pozwala na bardziej kontrolowane i szczegółowe wyodrębnienie elementów. Dzięki szybkiej masce użytkownik może łatwo przełączać się między trybem maski a normalnym widokiem, co ułatwia edycję i modyfikacje obiektów. Przykład zastosowania szybkiej maski to sytuacja, gdy potrzebujemy wyodrębnić skomplikowany kształt, taki jak postać na tle, gdzie tradycyjne zaznaczanie prostokątne czy eliptyczne może okazać się niewystarczające. W celu uzyskania precyzyjnych efektów, dobrym podejściem jest użycie narzędzia pędzla do rysowania maski, co pozwala na uwzględnienie szczegółowych konturów obiektu. W standardach branżowych szybka maska jest często rekomendowana do pracy nad zaawansowanymi projektami, gdzie precyzja w zaznaczaniu elementów jest kluczowa dla jakości końcowego efektu.

Pytanie 34

Ile odcieni można uzyskać, zapisując obraz w 8-bitowej palecie kolorów?

A. 16

B. 156

C. 256

D. 18

Odpowiedź 256 jest jak najbardziej prawidłowa. W 8-bitowej palecie barw każdy piksel może mieć jeden z 256 kolorów. To dosyć niesamowite, bo te kolory są reprezentowane przez 8 bitów, co daje nam 2 do potęgi 8, czyli właśnie 256. Taki system świetnie sprawdza się w grafice komputerowej, zwłaszcza przy prostych obrazkach, jak ikony albo małe animacje. Na przykład, weźmy obrazy GIF – one właśnie korzystają z ograniczonej palety 256 kolorów. Oczywiście, dzisiaj mamy bardziej zaawansowane standardy, jak RGB czy CMYK, które dają miliony barw, ale znajomość 8-bitowych palet to mega ważna podstawowa wiedza dla programistów i grafików, żeby tworzyć fajne wizualizacje.

Pytanie 35

Który format zapisu obrazu pozwala na zachowanie przezroczystości z jednoczesną kompresją stratną?

A. TIFF LZW

B. PNG-8

C. BMP

D. JPEG

Wybór formatu JPEG może wydawać się kuszący ze względu na jego efektywną kompresję bezstratną, ale nie obsługuje on przezroczystości. JPEG jest formatem zaprojektowanym głównie do przechowywania zdjęć i obrazów z dużą ilością kolorów, co czyni go dobrym wyborem dla fotografii, jednak w kontekście przezroczystości jego zastosowanie jest ograniczone. Z kolei BMP to format bitmapowy, który zazwyczaj zajmuje dużo miejsca i nie oferuje kompresji. BMP w zasadzie przechowuje obraz w jego czystej formie, co sprawia, że pliki w tym formacie są duże i nieefektywne do przesyłania w sieci. Z kolei TIFF LZW to format, który obsługuje kompresję bezstratną i przezroczystość, ale jego rozmiar pliku jest znacznie większy od PNG-8, co czyni go mniej praktycznym w zastosowaniach internetowych. Użytkownicy często mają błędne przekonanie, że każdy format graficzny umożliwiający kompresję może także obsługiwać przezroczystość, co jest mylne. W rzeczywistości, wsparcie dla przezroczystości jest cechą specyficzną dla niektórych formatów graficznych i nie można zakładać, że wszystkie formaty zobowiązują się do tego samego. Kluczowe zatem jest świadome dobieranie formatu do konkretnego zastosowania, aby uzyskać najlepsze rezultaty w kontekście zarówno jakości, jak i wydajności pliku."

Pytanie 36

Aby uzyskać równomierne i poprawiające wygląd oświetlenie twarzy modelki podczas sesji zdjęciowej w studio, co należy wykorzystać?

A. soczewkę Fresnela

B. stożkowy tubus

C. softbox i blendy

D. wrota

Softbox i blendy są niezwykle skutecznymi narzędziami do uzyskania równomiernego i przyjemnego oświetlenia w fotografii studyjnej. Softbox działa poprzez rozproszenie światła, co eliminuje ostre cienie i tworzy delikatne, naturalnie wyglądające oświetlenie, które jest szczególnie korzystne dla portretów. Użycie blendy pomaga odbić światło i skierować je w odpowiednie miejsca, co pozwala na dodatkowe modelowanie światła oraz podkreślenie rysów twarzy modelki. Dobrze ustawione blendy mogą również zredukować kontrasty i dostosować temperaturę barwową światła, co jest kluczowe w kontekście zachowania naturalnych tonów skóry. W praktyce, aby uzyskać optymalne rezultaty, warto umieścić softbox pod kątem 45 stopni w stosunku do modelki, a blendy używać na przeciwnym boku, co pomoże zbalansować światło i cienie. Taka konfiguracja jest zalecana w branży, aby zapewnić wysoką jakość zdjęć, która spełnia standardy profesjonalnej fotografii portretowej.

Pytanie 37

Temperatura barwowa światła świec wynosi około

A. 1800 K

B. 3200 K

C. 7000 K

D. 5500 K

Temperatura barwowa światła świec wynosi około 1800 K, co klasyfikuje to światło jako bardzo ciepłe i żółte. Tego rodzaju temperatura barwowa jest typowa dla źródeł światła, które emitują ciepłe odcienie, co w praktyce oznacza, że światło to jest przyjemne dla oka i często stosowane w domach oraz w oświetleniu nastrojowym. W kontekście oświetlenia, wiedza na temat temperatury barwowej jest kluczowa, szczególnie przy wyborze lamp do różnych pomieszczeń. Na przykład, w sypialniach często preferuje się niższe temperatury barwowe, takie jak 2700 K, aby stworzyć relaksującą atmosferę. Warto zauważyć, że standardy takie jak ANSI C78.377-2008 zalecają różnorodność temperatur barwowych w projektowaniu oświetlenia, co wpływa na nasze samopoczucie oraz estetykę otoczenia. Dodatkowo, zrozumienie temperatury barwowej jest istotne dla profesjonalnych fotografów i filmowców, którzy muszą kontrolować oświetlenie, aby uzyskać właściwe odwzorowanie kolorów. Wiedza ta jest zatem niezwykle użyteczna w wielu dziedzinach, od architektury po sztukę.

Pytanie 38

Który z wymienionych elementów sprzętu w studio fotograficznym najlepiej zlikwiduje niepożądane odbicia podczas robienia zdjęć katalogowych błyszczącego, metalowego przedmiotu?

A. Strurnienica

B. Beauty dish

C. Namiot bezcieniowy

D. Stół reprodukcyjny

Namiot bezcieniowy to jeden z najskuteczniejszych narzędzi wykorzystywanych w fotografii produktowej, szczególnie w przypadku błyszczących przedmiotów, takich jak metalowe akcesoria. Jego konstrukcja pozwala na równomierne rozproszenie światła, eliminując niepożądane bliki, które mogą zniekształcić obraz produktu. W praktyce, namiot bezcieniowy działa jak kontrolowane środowisko, w którym można ustawić źródła światła z różnych kątów, co pomaga uzyskać naturalny i estetyczny efekt. Zastosowanie namiotu bezcieniowego w fotografii katalogowej pozwala również na uzyskanie jednolitego tła, co zwiększa atrakcyjność wizualną zdjęcia i ułatwia późniejsze edytowanie. Standardy branżowe w fotografii produktowej zalecają użycie namiotów bezcieniowych jako podstawowego narzędzia, ponieważ znacząco poprawiają jakość zdjęć i pozwalają na skuteczniejsze prezentowanie błyszczących materiałów. Dodatkowo, dzięki możliwości użycia różnych źródeł światła, takich jak lampy LED czy błyski, można kontrolować intensywność i kierunek światła, co pozwala na swobodne eksperymentowanie z oświetleniem.

Pytanie 39

W programie Adobe Photoshop malowanie po maskach przy pomocy kolorów czarnego i białego skutkuje następującymi efektami:

A. czarny zakrywa maskowaną warstwę

B. biały zasłania warstwę, która leży nad maskowaną warstwą

C. czarny zasłania warstwę, która znajduje się poniżej maskowanej warstwy

D. biały zasłania maskowaną warstwę

Wszystkie nieprawidłowe odpowiedzi opierają się na błędnym zrozumieniu działania masek w Adobe Photoshop. W przypadku stwierdzenia, że biały kolor zakrywa maskowaną warstwę, warto zauważyć, że biały kolor na masce nie zakrywa niczego. Wręcz przeciwnie, biały kolor pozwala na ujawnienie warstwy, która jest maskowana, co oznacza, że obszary pomalowane na biało stają się widoczne w finalnym obrazie. Wskazanie, że biały kolor zakrywa warstwę nad maskowaną warstwą, jest również błędne, ponieważ nie ma to miejsca w kontekście masek. Maski działają na zasadzie włączania lub wyłączania widoczności warstw, a nie na zasadzie zakrywania warstwy znajdującej się wyżej w hierarchii. Z kolei twierdzenie, że czarny kolor zakrywa maskowaną warstwę jest nieprecyzyjne, ponieważ czarny kolor nie zakrywa samej warstwy; on maskuje jej widoczność. To zrozumienie jest kluczowe dla efektywnej pracy z maskami, które są niezwykle potężnym narzędziem w Photoshopie. Kluczowe jest, aby zawsze pamiętać, jakie kolory są używane do malowania po maskach i jakie mają konsekwencje dla widoczności warstw w ostatecznym obrazie.

Pytanie 40

Aktualnie powszechnie stosowanym standardem protokołu komunikacji między aparatem cyfrowym a komputerem jest

A. HTTP (Hypertext Transfer Protocol)

B. PTP (Picture Transfer Protocol)

C. SMTP (Simple Mail Transfer Protocol)

D. FTP (File Transfer Protocol)

FTP, czyli File Transfer Protocol, to ogólny protokół do przesyłania plików, który może być stosowany zarówno do przesyłania obrazów, jak i dokumentów. Choć FTP jest powszechnie stosowany do przesyłania plików pomiędzy serwerami i klientami, nie jest on zoptymalizowany dla urządzeń takich jak aparaty cyfrowe. Używanie FTP do transferu zdjęć z aparatu na komputer często wymaga dodatkowego oprogramowania, co sprawia, że proces może być mniej wygodny. HTTP, czyli Hypertext Transfer Protocol, jest natomiast podstawowym protokołem używanym w Internecie do przesyłania danych. Choć jest niezwykle ważny dla stron internetowych i przesyłania danych w sieci, nie jest przeznaczony do komunikacji z aparatami cyfrowymi. SMTP, Simple Mail Transfer Protocol, z kolei jest protokołem używanym do wysyłania e-maili. Jego zastosowanie w kontekście przesyłania zdjęć z aparatów jest całkowicie nieadekwatne, ponieważ nie obsługuje on bezpośredniego przesyłania plików z urządzeń fotograficznych. Przy wyborze metody przesyłania zdjęć ważne jest, aby kierować się specyfiką i przeznaczeniem protokołu. Wybór nieodpowiedniego protokołu może prowadzić do nieefektywności oraz frustracji w procesie transferu danych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej