Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 17 maja 2025 17:27
Data zakończenia: 17 maja 2025 17:43

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Program do rastrowania obrazów w trybie ciągłotonalnym jest określany akronimem

A. GCR

B. RIP

C. RGB

D. DTP

RIP, czyli Raster Image Processor, to oprogramowanie służące do przetwarzania obrazów rastrowych, które jest kluczowe w procesie wydruku i obróbki grafiki. Jego podstawową funkcją jest konwersja danych wektorowych na obrazy rastrowe, co jest niezbędne w druku cyfrowym oraz w wielu procesach produkcji graficznej. Przykładem zastosowania RIP może być przygotowanie plików do druku w dużych formatach, gdzie jakość odwzorowania kolorów oraz detali ma kluczowe znaczenie. Oprogramowanie to pozwala na optymalizację rozdzielczości, zarządzanie kolorami oraz dostosowywanie ustawień druku, co zapewnia najwyższą jakość końcowego produktu. W branży graficznej standardem są takie systemy, jak Adobe PDF Print Engine, które korzystają z technologii RIP do zapewnienia precyzyjnego odwzorowania kolorów i szczegółów. Ponadto, technologie RIP są często zintegrowane z drukarkami wielkoformatowymi, co pozwala na automatyzację procesu druku oraz zwiększenie efektywności produkcji.

Pytanie 2

Jaką ilość papieru formatu B1 o gramaturze 200 g/m² należy użyć do wydrukowania 16 000 egzemplarzy formatu B5?

A. 80 kg

B. 140 kg

C. 100 kg

D. 120 kg

Obliczanie potrzebnej ilości papieru do drukowania jest skomplikowanym procesem, który wymaga precyzyjnych danych dotyczących formatów oraz gramatury papieru. W przypadku błędnych odpowiedzi często pojawiają się nieporozumienia związane z konwersją jednostek, co prowadzi do mylnych wniosków. Na przykład, przy obliczeniach często pomija się fakt, że wymiary papieru muszą być uwzględnione zarówno w metrach kwadratowych, jak i w gramaturze. Wiele osób może pomylić totalną powierzchnię, co skutkuje błędnym oszacowaniem liczby arkuszy potrzebnych do druku. Ponadto, nie wszyscy rozumieją, jak gramatura papieru wpływa na jego wagę; 200 g/m² oznacza, że każdy metr kwadratowy waży 200 gramów, co wymaga przeliczenia na dokładny format papieru, który jest używany. Typowe błędy myślowe obejmują także zakładanie, że większa gramatura zawsze przekłada się na mniejszą ilość potrzebnego papieru, co jest nieprawdziwe. W praktyce, niezrozumienie tych zasad może prowadzić do nieprawidłowych obliczeń dotyczących kosztów materiałów, co ma bezpośredni wpływ na efektywność procesu drukowania. Dlatego istotne jest, aby przed przystąpieniem do realizacji projektu, dobrze zrozumieć wszystkie wymogi związane z wyborem papieru oraz właściwymi obliczeniami.

Pytanie 3

Co to za symbol lub wyrażenie, które jest umownym jednoczesnym znakiem pisarskim o ustalonym znaczeniu, na przykład: "$"?

A. digraf.

B. ligature.

C. abrewiatura.

D. opposite.

Abrewiatura to termin, który odnosi się do umownego znaku pisarskiego o stałym znaczeniu, który zastępuje słowo lub frazę. Przykładem może być symbolem waluty, takim jak '$', który oznacza dolara amerykańskiego. Abrewiatury są szeroko stosowane w różnych dziedzinach, w tym w ekonomii, matematyce, informatyce i komunikacji. Przy użyciu abrewiatur można zaoszczędzić miejsce i czas, co jest szczególnie istotne w dokumentach o ograniczonej przestrzeni lub w kontekście szybkiej komunikacji, jak na przykład w SMS-ach czy mediach społecznościowych. Dobrą praktyką w używaniu abrewiatur jest ich wcześniejsze zdefiniowanie w dokumentach, co pozwala uniknąć nieporozumień, zwłaszcza w kontekstach technicznych lub zawodowych. Używanie standardowych abrewiatur, takich jak „kg” dla kilogramów czy „km” dla kilometrów, jest powszechnie akceptowane. Odpowiednie stosowanie abrewiatur przyczynia się do klarowności i efektywności w komunikacji.

Pytanie 4

Jakim symbolem określa się format papieru o rozmiarach 297 x 420 mm?

A. A2

B. A3

C. A4

D. A1

Odpowiedź A3 to strzał w dziesiątkę! Format A3 ma wymiary 297 x 420 mm, więc to idealny wybór. Używa się go często w druku, bo świetnie nadaje się do plakatów, broszur i innych dużych dokumentów. W wielu biurach i szkołach A3 jest na porządku dziennym, a szczególnie w reklamie, gdzie grafika i prezentacje są na czołowej pozycji. W systemie ISO 216 jest jasno powiedziane, że A3 to ten format, który podałeś. Dzięki A3 wszystko jest bardziej czytelne, a skomplikowane informacje można przedstawić w lepszy sposób. Zresztą, A3 jest dokładnie dwa razy większy od A4, co też ma znaczenie, jeśli chodzi o planowanie wydruków i publikacji – rozmiar naprawdę robi różnicę w odbiorze materiałów.

Pytanie 5

Jakiego rodzaju materiał kolorowy powłokotwórczy powinno się wykorzystać do cyfrowego drukowania baneru reklamowego, który będzie wystawiony na działanie czynników atmosferycznych?

A. Toner proszkowy

B. Atrament solwentowy

C. Tusz lateksowy

D. Farbę UV

Wybór tuszu lateksowego do druku banerów reklamowych narażonych na działanie warunków atmosferycznych może wydawać się sensowny, jednak w praktyce nie jest on tak odporny na czynniki zewnętrzne jak atrament solwentowy. Tusze lateksowe są zazwyczaj mniej odporne na działanie promieni UV, co skutkuje szybszym blaknięciem kolorów w warunkach intensywnego nasłonecznienia. Ponadto, chociaż tusze te są ekologiczne i łatwe w użyciu, ich trwałość w ekstremalnych warunkach pogodowych bywa wątpliwa. Z kolei toner proszkowy, który jest stosowany w drukarkach laserowych, nie jest przeznaczony do aplikacji outdoorowych. Chociaż ma swoje zalety, takie jak szybkie schnięcie i wysoka jakość druku na papierze, nie jest odpowiedni do materiałów takich jak banery, które muszą znosić różnorodne warunki atmosferyczne. Farbę UV również można uznać za dobry wybór w niektórych przypadkach, jednak jej zastosowanie ma swoje ograniczenia. Farby UV wymagają specjalistycznych urządzeń do druku i mogą nie oferować takiej samej odporności na działanie warunków atmosferycznych jak atramenty solwentowe. Dlatego kluczowym błędem w wyborze odpowiedniego materiału do druku banerów jest pomijanie właściwości ochronnych i trwałości rozwiązania w kontekście eksploatacji na zewnątrz. Zrozumienie tych różnic pozwala na dokonanie bardziej świadomego wyboru w zakresie technologii druku, co bezpośrednio wpływa na jakość i długotrwałość reklamowych materiałów wystawowych.

Pytanie 6

Ile form drukarskich trzeba przygotować do wydrukowania ulotki w formacie A4 z kolorystyką 4 + 3 na maszynie drukującej w półformacie?

A. 2 formy.

B. 5 form.

C. 7 form.

D. 8 form.

Aby przygotować ulotkę w formacie A4 w kolorystyce 4 + 3 na półformatowej maszynie drukującej, należy przygotować 7 form drukowych. To oznacza, że do wydruku kolorowego wykorzystamy cztery podstawowe kolory: cyjan, magentę, żółty i czarny (CMYK), a dodatkowo dla jednej z kolorów (np. Pantone) potrzebna jest jeszcze jedna forma, co daje łącznie 5 form. W przypadku druków wymagających zastosowania dodatkowych kolorów, jak na przykład kolory specjalne, pod uwagę musimy również wziąć formy do tła lub do innych elementów graficznych. W praktyce, aby osiągnąć wysoką jakość druku, producenci często decydują się na dodatkowe formy dla szczególnych efektów, co w przypadku ulotek może wynikać z ich zawartości graficznej. Stąd też suma osiąga 7 form drukowych. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami przemysłu poligraficznego, gdzie dążenie do jak najwyższej jakości produktów końcowych wymaga precyzyjnych kalkulacji i staranności na etapie przygotowania form.

Pytanie 7

Ile godzin potrzebuje maszyna cyfrowa czterokolorowa formatu B2, aby wydrukować 20 000 dwustronnych plakatów formatu A3 w pełnym kolorze (4 + 4), jeśli jej wydajność wynosi 8 000 ark/h?

A. 1,5 h

B. 2,5 h

C. 3,0 h

D. 2,0 h

Odpowiedź 2,5 h jest poprawna, ponieważ wydajność maszyny wynosząca 8000 arkuszy na godzinę oznacza, że w ciągu 1 godziny maszyna jest w stanie wydrukować 8000 pojedynczych arkuszy. Aby obliczyć liczbę dwustronnych plakatów formatu A3, musimy podzielić 20 000 przez 2, co daje 10 000 arkuszy. Następnie, dzieląc 10 000 arkuszy przez wydajność 8000 arkuszy na godzinę, otrzymujemy 1,25 godziny. Jednak plakat A3 jest drukowany w trybie 4 + 4, co oznacza, że wymaga on dwóch przejść drukarskich (jedno na każdą stronę). Zatem musimy pomnożyć czas przez 2, co prowadzi nas do 2,5 godziny. W praktyce, w branży druku cyfrowego, efektywne zarządzanie czasem produkcji jest kluczowe dla spełniania wymagań klientów, a dokładne obliczenia takie jak to pomagają w planowaniu harmonogramu produkcji oraz zarządzaniu zasobami. Dodatkowo, standardy takie jak ISO 12647 dotyczące procesu druku mogą być przydatne w ocenie jakości wydruku i jego efektywności.

Pytanie 8

Aby ocenić zgodność kolorów podczas druku prac wielobarwnych, należy wykorzystać

A. kalibratora

B. lupki poligraficznej

C. densytometru transmisyjnego

D. densytometru refleksyjnego

Lupka poligraficzna jest kluczowym narzędziem w procesie oceny spasowania kolorów w druku wielobarwnym. Jej główną funkcją jest umożliwienie dokładnego oglądania detali i analizy kolorów na wydrukach, co jest niezbędne do oceny jakości nadruku. Dzięki lupce poligraficznej operator może zidentyfikować różnice w nasyceniu kolorów, ich rozmieszczeniu oraz ewentualne niezgodności w odwzorowaniu barw w stosunku do wzoru. W praktyce, podczas kontroli jakości, lupka pozwala na wykrycie przewinień technicznych, takich jak zjawisko moiré, czy niedopasowania kolorystyczne, które mogą wynikać z błędów w procesie druku, takich jak niewłaściwe ustawienia maszyny drukarskiej lub jakość użytych materiałów. Stosowanie lupki w każdym etapie produkcji, od próbnych wydruków po finalne produkty, jest zgodne z najlepszymi praktykami branży poligraficznej, które zalecają regularne monitorowanie jakości druku, aby zapewnić najwyższe standardy. Właściwa ocena kolorów nie tylko wpływa na estetykę drukowanych materiałów, ale również na ich postrzeganą jakość przez klientów.

Pytanie 9

Zjawisko przemiany rzeczywistej skali tonalnej oryginału w obraz utworzony z drobnych punktów to

A. digitalizacja

B. rastrowanie

C. wektoryzacja

D. impozycja

Wielu ludzi myli rastrowanie z innymi procesami, jak impozycja czy wektoryzacja, co prowadzi do zamieszania. Impozycja to układanie różnych elementów graficznych na arkuszu przed drukiem, co jest mega ważne, ale nie ma związku z zamianą obrazu na piksele. Digitalizacja to coś innego, to zmiana analogowych obrazów na cyfrowe, ale to też nie chodzi o pełne przekształcenie w obraz pikselowy. Wektoryzacja to sposób na zamianę obrazów rastrowych w wektory, co nam pozwala na skalowanie bez utraty jakości, ale to nie to samo, co rastrowanie. Często ludzie mylą te różne formy reprezentacji obrazów i nie rozumieją, jak każda technika działa, co może prowadzić do problemów w pracy z grafiką i błędów przy jej produkcji.

Pytanie 10

Który z podanych zapisów jest poprawnie skonstruowany zgodnie z regułami składu?

A. 20 %

B. 20°C

C. 20-30mm

D. 30kg

Zapis 20-30mm, 30kg oraz 20 % zawierają błędy, które wynikają z nieścisłości i niezgodności z przyjętymi normami. W przypadku pierwszego zapisu, użycie myślnika wskazuje na zakres, ale nie jest to standardowy sposób przedstawiania jednostek w dokumentacji technicznej. Zamiast tego, powinno się używać formatu z symbolem zakresu, np. 20 mm do 30 mm. Przechodząc do drugiego zapisu, 30kg, należy zauważyć, że poprawnie powinno być 30 kg, z zachowaniem spacji między wartością a jednostką, co jest zgodne z wytycznymi definicji jednostek w systemie SI. Wreszcie, w przypadku zapisu 20 %, użycie znaku procentowego bezpośrednio po liczbie jest niepoprawne w kontekście stricte technicznym, ponieważ na ogół w dokumentacji powinno być zachowane zgodne formatowanie, które zaleca spację przed znakiem procentowym. Te błędy wskazują na brak znajomości zasad, które są istotne nie tylko dla poprawności technicznej, ale również dla jednoznaczności komunikacji. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do poważnych nieporozumień w kontekście analiz, pomiarów czy w raportach, które mają kluczowe znaczenie w wielu branżach, takich jak inżynieria, medycyna czy nauki przyrodnicze.

Pytanie 11

Długość punktu typograficznego wynosi

A. 0,376 mm

B. 1,8 mm

C. 0,736 mm

D. 0,637 mm

Punkt typograficzny, znany także jako 'typographic point', to jednostka miary używana w typografii, której długość wynosi dokładnie 0,376 mm. Jest to standardowa jednostka wykorzystywana do określania wielkości czcionek oraz interlinii w składzie tekstu. Wiedza ta jest szczególnie istotna dla projektantów graficznych oraz specjalistów od typografii, gdyż precyzyjne określenie rozmiaru tekstu wpływa na jego czytelność oraz estetykę. W praktyce, dobór odpowiednich punktów typograficznych jest kluczowy w projektowaniu layoutów, broszur, książek czy stron internetowych. Zastosowanie jednostek typograficznych pozwala na zachowanie spójności w projektach oraz uproszczenie procesu komunikacji między klientami a dostawcami usług graficznych. Warto również zauważyć, że w systemach komputerowych, takich jak CSS dla web designu, punkty typograficzne są często używane w kontekście rozmiarów czcionek, co umożliwia projektantom precyzyjne dostosowanie tekstu do różnych formatów i urządzeń. Zrozumienie roli punktów typograficznych jest niezbędne dla każdego, kto zajmuje się profesjonalnym projektowaniem graficznym.

Pytanie 12

Na trzeciej stronie czwórki tytułowej publikacji znajdują się między innymi

A. nazwisko autora

B. dedykacja

C. wakat

D. numer ISBN

Nazwisko autora jest kluczowym elementem umieszczanym na trzeciej stronie czwórki tytułowej książki, ponieważ pełni funkcję identyfikacyjną i promocyjną. Zgodnie z obowiązującymi standardami wydawniczymi, identyfikacja autora jest istotna dla czytelników, bibliotekarzy oraz księgarzy, ponieważ ułatwia wyszukiwanie i katalogowanie publikacji. W praktyce, nazwisko autora pozwala na budowanie marki literackiej oraz ułatwia rozpoznawalność wśród potencjalnych czytelników. Dobre praktyki branżowe podkreślają, że umieszczenie nazwiska w widoczny sposób na czwórce tytułowej jest standardem w wydawnictwach, co pozwala na łatwe odnalezienie informacji o autorze. Dodatkowo, znajomość i umiejętność umieszczania takich informacji jest niezbędna dla osób zajmujących się edytorstwem oraz marketingiem książek, gdzie kluczowe jest zbudowanie dobrej relacji z odbiorcami. W kontekście książek, autor jest nie tylko twórcą, ale również pierwszym punktem kontaktu z czytelnikiem, dlatego jego nazwisko powinno być wyeksponowane.

Pytanie 13

Które oprogramowanie z pakietu Adobe pozwala na automatyczne katalogowanie oraz zarządzanie zdjęciami?

A. Bridge

B. Dreamweaver

C. Media Encoder

D. Flash

Adobe Flash to technologia służąca głównie do tworzenia animacji oraz interaktywnych aplikacji webowych. Choć ma swoje zastosowanie w projektowaniu i publikacji treści multimedialnych, nie ma funkcji katalogowania zdjęć. Flash opiera się na działaniach związanych z animacją, co czyni go nieodpowiednim narzędziem do zarządzania plikami. W branży projektowej coraz rzadziej się go wykorzystuje, a jego popularność spadła z uwagi na rozwój technologii HTML5, które oferują bardziej efektywne i mobilne rozwiązania. Media Encoder, z kolei, jest programem skoncentrowanym na konwersji i kodowaniu audio oraz wideo, a nie na zarządzaniu zdjęciami. Użytkownicy często mylą jego funkcjonalność, co prowadzi do nieporozumień na temat jego zastosowania. Dreamweaver to edytor HTML, który koncentruje się na tworzeniu stron internetowych, a nie na katalogowaniu zdjęć. Typowym błędem jest zakładanie, że programy do tworzenia treści mają również funkcjonalności związane z zarządzaniem plikami multimedialnymi. Aby skutecznie zarządzać multimediami, warto korzystać z dedykowanych narzędzi, takich jak Adobe Bridge, które są specjalnie zaprojektowane do efektywnego porządkowania i przetwarzania zdjęć.

Pytanie 14

Jakie będą wydatki na zadrukowanie 15 000 arkuszy przy użyciu maszyny drukarskiej, która ma wydajność 5 000 ark./h, jeżeli koszt roboczogodziny wynosi 300 zł?

A. 600 zł

B. 1 500 zł

C. 1 200 zł

D. 900 zł

Koszt zadrukowania 15 000 arkuszy na maszynie drukarskiej o wydajności 5 000 ark./h można obliczyć na podstawie czasu potrzebnego na wykonanie tego zadania oraz kosztu roboczogodziny. Pierwszym krokiem jest oszacowanie czasu drukowania: 15 000 arkuszy podzielone przez wydajność maszyny (5 000 ark./h) daje 3 godziny. Następnie mnożymy ten czas przez koszt roboczogodziny, który wynosi 300 zł. Wzór wygląda następująco: 3 godziny x 300 zł/godzina = 900 zł. Takie obliczenia są standardowym podejściem w branży drukarskiej, gdzie precyzyjne kalkulacje kosztów są kluczowe dla rentowności projektu. Zrozumienie tych podstawowych zasad pozwala na dokładne oszacowanie kosztów związanych z produkcją druków, co jest niezbędne dla efektywnego zarządzania budżetem oraz planowania zasobów w drukarniach.

Pytanie 15

Jaki typ formatu dotyczy pracy z grafiką rastrową?

A. SVG

B. CDR

C. PSD

D. EPS

Odpowiedzi SVG, EPS i CDR dotyczą różnych typów grafiki, które nie są związane z formatami bitmapowymi. SVG (Scalable Vector Graphics) jest formatem opartym na wektorach, co oznacza, że obrazy są tworzone z matematycznych równań, a nie z siatki pikseli. Dzięki temu grafika SVG jest skalowalna bez straty jakości, co czyni ją idealnym wyborem dla grafiki internetowej i ikon. EPS (Encapsulated PostScript) to również format oparty na wektorach, często używany do przechowywania grafiki wektorowej oraz tekstu, co sprawia, że jest popularny w druku i publikacjach. CDR to format plików używany przez CorelDRAW, również związany z grafiką wektorową. Wszelkie próby zastosowania tych formatów do obróbki grafiki bitmapowej prowadzą do nieefektywnej pracy z obrazami. Użytkownicy często mylą te formaty, myśląc, że mogą je stosować zamiennie z bitmapowymi, co jest błędem, ponieważ techniki obróbki i narzędzia dedykowane dla grafiki wektorowej różnią się znacznie od tych stosowanych dla grafiki bitmapowej. Kluczową różnicą jest to, że grafika bitmapowa jest złożona z pikseli, co wpływa na jakość obrazu w zależności od rozdzielczości, podczas gdy grafika wektorowa pozostaje niezmiennie ostra bez względu na rozmiar. To zrozumienie jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania różnych narzędzi i formatów w grafice komputerowej.

Pytanie 16

Na projekcie opakowania, oznaczone na szkicu symbolem X, niezadrukowane fragmenty podłoża pozostawia się w celu

A. umożliwienia prawidłowego wnikania kleju w podłoże.

B. umieszczenia w tym miejscu znaków akcyzy.

C. wskazania miejsca lakierowania wybiórczego.

D. zaznaczenia, od której strony następuje bigowanie.

Wybór odpowiedzi, że niezadrukowane fragmenty podłoża na projekcie opakowania pozostawia się w celu umożliwienia prawidłowego wnikania kleju w podłoże, jest jak najbardziej trafny. W praktyce, niezadrukowane miejsca są projektowane z myślą o zapewnieniu, że klej ma odpowiednią powierzchnię do penetracji, co jest kluczowe dla uzyskania trwałego połączenia dwóch elementów opakowania. Wiele standardów branżowych podkreśla znaczenie tego aspektu, zwłaszcza w kontekście trwałości i funkcjonalności opakowań. Przykładem może być produkcja pudełek kartonowych, gdzie niewłaściwe przygotowanie stref klejenia może prowadzić do osłabienia struktury opakowania i ostatecznie do jego uszkodzenia w trakcie transportu lub użytkowania. Wiedza na temat odpowiednich technik klejenia oraz właściwego projektowania stref klejenia jest niezbędna, aby zapewnić jakość i efektywność opakowań. Warto również zauważyć, że w przypadku braku takich stref, klej może wnikać w zadrukowane miejsca, co wpływa negatywnie na estetykę oraz może prowadzić do problemów z jej trwałością.

Pytanie 17

Jakiego typu spacji używa się przed symbolami interpunkcyjnymi, takimi jak: kropka, przecinek, średnik, dwukropek?

A. Półfiretową

B. Justującą

C. Żaden

D. Firetową

W przypadku użycia znaków interpunkcyjnych takich jak kropka, przecinek, średnik czy dwukropek, zasady typograficzne zalecają, aby przed nimi nie stosować żadnej spacji. To podejście jest zgodne z powszechnie przyjętymi standardami w edytorstwie i typografii. Przykładowo w języku polskim, poprawna struktura zdania powinna być napięta bez dodatkowych odstępów przed finale interpunkcyjnym. Przykładowe zdanie: 'Dzisiaj kupiłem jabłka, gruszki i banany.' pokazuje, jak przecinek bezpośrednio łączy się z ostatnim wyrazem bez spacji. Dobre praktyki typograficzne zakładają, że niewłaściwe stosowanie spacji przed znakami interpunkcyjnymi może prowadzić do nieczytelności i zaburzenia estetyki tekstu. Poprawne formatowanie tekstu nie tylko ułatwia jego odbiór, ale również wpływa na profesjonalny wizerunek piszącego.

Pytanie 18

Jaki format plików jest domyślnie przypisany do aplikacji Adobe InDesign?

A. AI

B. CDR

C. INDD

D. DOC

Odpowiedź INDD jest poprawna, ponieważ jest to domyślny format plików stosowany przez program Adobe InDesign. Format ten został zaprojektowany z myślą o profesjonalnym składzie i edycji publikacji, co czyni go idealnym narzędziem dla grafików, typografów oraz wydawców. INDD umożliwia przechowywanie wszystkich elementów projektu, w tym tekstów, obrazów, grafiki wektorowej oraz ustawień strony, co pozwala na łatwe zarządzanie złożonymi dokumentami. Przykładowo, przy tworzeniu magazynu, projektant może używać formatu INDD do składania różnych stron oraz uwzględniania tekstów w wielu kolumnach. Dodatkowo, InDesign wspiera współpracę z innymi programami Adobe, co pozwala na łatwe importowanie grafik z Adobe Illustrator w formacie AI i z Adobe Photoshop w formacie PSD, co zwiększa elastyczność pracy. W branży graficznej standardem jest stosowanie formatu INDD do produkcji materiałów drukowanych i cyfrowych, co czyni go niezbędnym narzędziem dla profesjonalnych projektantów.

Pytanie 19

Ile matryc drukarskich jest koniecznych do zrealizowania wydruku czterostronicowego zaproszenia w technice wielobarwnej (CMYK) z elementami lakieru wybiórczego na stronach pierwszej i czwartej?

A. 4 matryce

B. 6 matryc

C. 8 matryc

D. 5 matryc

Analizując odpowiedzi, można zauważyć, że niektóre z nich zakładają niewłaściwe zrozumienie procesu druku i liczby form wymaganych do wykonania zadania. Przykładowo, oszacowanie 8 form mogłoby wynikać z błędnego założenia, że każdy kolor i dodatkowe efekty, takie jak lakierowanie, wymagają oddzielnych form dla każdej strony. Takie podejście nie bierze pod uwagę, że w przypadku druku z wykorzystaniem technologii offsetowej, możliwe jest zastosowanie jednej formy do zadrukowania różnych stron, o ile nie zachodzi potrzeba indywidualnego nałożenia kolorów lub efektów. Z kolei wskazanie tylko 4 form sugeruje, że lakierowanie wybiórcze nie wymaga osobnej formy, co jest nieprawidłowe - lakierowanie to oddzielny proces, który musi być uwzględniony w liczbie form. W praktyce, każdy z tych błędów prowadzi do nieprecyzyjnego zaplanowania procesu produkcji, co może skutkować problemami w realizacji zamówienia, wydłużeniem czasów produkcji i potencjalnymi dodatkowymi kosztami. Zrozumienie, jak efekty takie jak lakierowanie wybiórcze, wpływają na liczbę wymaganych form, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania projektem drukarskim i realizacji produktu o wysokiej jakości.

Pytanie 20

Ile użytków B5 można zmieścić na arkuszu B1 w najlepszym przypadku?

A. 16

B. 4

C. 8

D. 32

Odpowiedź 16 jest prawidłowa, ponieważ arkusz formatu B1 ma wymiary 1000 mm x 707 mm, a format B5 wynosi 250 mm x 176 mm. Aby obliczyć, ile użytków B5 mieści się na arkuszu B1, należy najpierw obliczyć powierzchnię obu formatów. Powierzchnia arkusza B1 wynosi 707000 mm², a B5 44000 mm². Dzieląc powierzchnię B1 przez powierzchnię B5, otrzymujemy 16, co oznacza, że na arkuszu B1 można umieścić maksymalnie 16 arkuszy B5. Takie obliczenia są istotne w przemyśle poligraficznym oraz przy projektowaniu materiałów drukowanych, gdzie optymalne wykorzystanie papieru wpływa na koszty produkcji. Dobre praktyki poligraficzne zakładają, że projektanci powinni zawsze uwzględniać efektywność cięcia papieru, a także minimalizację odpadów materiałowych, co jest kluczowe dla zrównoważonego rozwoju w branży. Warto również zaznaczyć, że znajomość formatów papieru oraz umiejętność ich przeliczania jest niezbędna dla grafików i specjalistów w dziedzinie druku.

Pytanie 21

Jakie jest znaczenie skrótu CMS w kontekście cyfrowego przygotowania produktów poligraficznych?

A. Urządzenie do cyfrowej symulacji wydruku offsetowego

B. Cyfrowy druk solwentowy

C. Pakiet programów firmy Microsoft do projektowania publikacji

D. Zarządzanie kolorem

Niepoprawne odpowiedzi często wynikają z mylenia pojęć związanych z technologią druku z terminologią zarządzania kolorem. Na przykład, opcja dotycząca 'cyfrowego druku solwentowego' odnosi się do konkretnego procesu druku, który wykorzystuje atramenty solwentowe, co jest zupełnie inną kategorią niż zarządzanie kolorem. Druk solwentowy jest stosowany głównie w produkcji grafiki wielkoformatowej, natomiast CMS dotyczy szerokiego zakresu technik zapewniających spójność kolorystyczną w różnych urządzeniach. Z kolei urządzenie do cyfrowej symulacji wydruku offsetowego to narzędzie służące do symulacji efektów druku offsetowego, co również nie ma bezpośredniego związku z zarządzaniem kolorem w kontekście cyfrowych procesów. Wreszcie, pakiet programów firmy Microsoft do projektowania publikacji, choć użyteczny w kontekście tworzenia treści, nie odnosi się do zarządzania kolorem, które jest bardziej skomplikowanym i technicznym procesem wymagającym znajomości specyfikacji kolorów oraz ich reprodukcji w różnych mediach. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych odpowiedzi, to zbytnie uproszczenie tematów związanych z grafiką, co skutkuje brakiem zrozumienia kluczowych pojęć związanych z jakością druku i reprodukcją kolorów.

Pytanie 22

Ile arkuszy drukarskich w formacie B2 jest potrzebnych do przygotowania 16-stronicowej czterokolorowej broszury formatu B5?

A. 4

B. 8

C. 16

D. 2

Aby obliczyć liczbę form drukowych formatu B2 potrzebnych do wydrukowania 16-stronicowej broszury czterokolorowej formatu B5, należy zrozumieć, jak działa proces druku oraz jakie są relacje między formatami papieru. Broszura czterokolorowa składa się z 16 stron, co oznacza, że podczas drukowania będziemy potrzebować dwóch stron na arkusz papieru, gdyż standardowy arkusz B2 (który ma wymiary 500 x 707 mm) może pomieścić dwa arkusze B5 na swojej powierzchni. Zatem, do wydrukowania 16 stron, potrzebujemy 8 arkuszy B5, co przelicza się na 4 arkusze B2, ponieważ każdy arkusz B2 mieści po 2 arkusze B5. W praktyce, stosowanie formatu B2 jest korzystne w produkcji drukowanej, ponieważ pozwala na optymalne wykorzystanie powierzchni papieru, minimalizując odpady i koszty. Stąd odpowiedź 8 form drukowych jest poprawna i zgodna z zasadami efektywnej produkcji drukarskiej.

Pytanie 23

Czynnikami pozwalającymi na bezpośrednią modyfikację kształtu obiektów wektorowych są

A. wypełnienia oraz grupy ścieżek

B. warstwy oraz grupy ścieżek

C. punkty kontrolne i ścieżki

D. kontur i ścieżki przycinania

Punkty kontrolne i ścieżki są kluczowymi elementami umożliwiającymi bezpośrednią edycję kształtu obiektów wektorowych. Punkty kontrolne, znane również jako węzły, są specyficznymi punktami na ścieżce, które definiują jej kształt. Użytkownicy mogą przesuwać te punkty, aby zmieniać kontur obiektu, co jest niezwykle przydatne w grafice wektorowej, gdzie precyzyjne dostosowanie kształtów jest kluczowe. Ścieżki, z kolei, to linie łączące te punkty, które mogą być prostymi odcinkami lub krzywymi. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży graficznej, które rekomendują korzystanie z narzędzi wektorowych dla ich elastyczności i możliwości edycyjnych. Na przykład, w programach takich jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW, umiejętność manipulacji punktami kontrolnymi i ścieżkami pozwala na tworzenie złożonych ilustracji oraz precyzyjne odwzorowywanie zamierzonych kształtów. Zrozumienie, jak działają te elementy, jest podstawą efektywnej pracy z grafiką wektorową, a ich zastosowanie jest niezbędne w projektowaniu logo, ikon czy wszelkiego rodzaju ilustracji, które wymagają wysokiej jakości i skalowalności bez utraty detali.

Pytanie 24

Podczas tworzenia projektu graficznego, który ma być użyty do naświetlania form drukowych offsetowych, stosuje się nadruk elementów

A. o co najmniej dwóch składowych kolorystycznych

B. przeznaczonych do lakierowania wybiórczego

C. koloru czarnego

D. wszystkich barw o nasyceniu koloru powyżej 50

Odpowiedź, że nadruk w projekcie graficznym do naświetlania form drukowych offsetowych powinien być koloru czarnego, jest zgodna z powszechnie akceptowanymi standardami w branży poligraficznej. Kolor czarny stosuje się w procesie naświetlania nie tylko ze względu na jego doskonałe właściwości kryjące, ale również dlatego, że jest to kolor, który najłatwiej odwzorować w technologii druku offsetowego. W praktyce oznacza to, że czarny nadruk doskonale współgra z innymi kolorami, a także zapewnia odpowiedni kontrast, co jest kluczowe dla czytelności i estetyki końcowego produktu. Przykładowo, w projektach, gdzie wykorzystuje się czcionki lub elementy graficzne, czarny kolor zapewnia wyrazistość, co jest istotne w materiałach reklamowych czy publikacjach drukowanych. Dodatkowo, w procesie przygotowania do druku, czarny kolor może być używany jako kolor bazowy, który następnie podlega zadrukowi innymi kolorami według modelu CMYK, co znacząco ułatwia uzyskanie pożądanych efektów wizualnych.

Pytanie 25

W celu zdigitalizowania materiałów analogowych, należy zastosować

A. naświetlarki

B. skanera

C. analogowego aparatu fotograficznego

D. drukarki elektrofotograficznej

Skaner jest urządzeniem, które umożliwia digitalizację materiałów analogowych poprzez przekształcanie obrazów fizycznych na dane cyfrowe. Proces ten polega na skanowaniu dokumentów lub zdjęć, co pozwala na ich przechowywanie, edytowanie i udostępnianie w formie cyfrowej. Skanery działają na zasadzie skanowania obrazu za pomocą światła, które przechwytywane jest przez czujniki optyczne. Dzięki wysokiej rozdzielczości, jaką oferują skanery, możliwe jest uchwycenie drobnych detali, co jest szczególnie ważne w przypadku archiwizacji dokumentów czy zdjęć historycznych. Przykładowo, skanery płaskie są często wykorzystywane w bibliotekach i archiwach do digitalizacji książek i rękopisów, natomiast skanery wandalne są używane do skanowania dużych formatów, jak mapy czy plakaty. Digitalizacja materiałów analogowych przy użyciu skanera zgodna jest z dobrą praktyką archiwizacyjną i standardami, takimi jak ISO 19264, które określają wymagania dotyczące jakości i przechowywania cyfrowych reprodukcji.

Pytanie 26

Odbitki umożliwiające ocenę rozmieszczenia stron lub elementów na arkuszu drukarskim to wydruki próbne

A. fotograficzne

B. stykowe

C. koncepcyjne

D. impozycyjne

Wybór odpowiedzi koncepcyjne, fotograficzne, czy stykowe wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące terminologii używanej w poligrafii. Odbitki koncepcyjne odnoszą się do wizualizacji pomysłów na etapie planowania projektu, ale nie dotyczą szczegółowego rozmieszczenia stron na arkuszu drukarskim. Fotograficzne odbitki są z kolei związane z reprodukcją obrazów i nie odnoszą się do aspektów impozycji. Stykowe natomiast to technika, w której na jednym arkuszu umieszczane są różne elementy graficzne, ale nie jest to tożsame z próbą oceny rozmieszczenia stron w kontekście produkcji druku. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z braku zrozumienia, że próbne odbitki impozycyjne mają na celu nie tylko weryfikację wizualną, ale także techniczne aspekty produkcji, jak np. dobór odpowiednich kolorów, marginesów czy układu. Właściwe podejście do procesu impozycji jest kluczowe w celu uniknięcia błędów, które mogą prowadzić do kosztownych poprawek na etapie druku. Zrozumienie różnicy między tymi pojęciami jest istotne dla efektywnego zarządzania projektami w branży poligraficznej.

Pytanie 27

Jaki jest koszt złamania jednego arkusza formatu A2 na 16-stronicową składkę, jeśli cena za jedno złamanie wynosi 1 grosz?

A. 4 gr

B. 1 gr

C. 2 gr

D. 3 gr

Nieprawidłowe odpowiedzi wynikały z błędnego zrozumienia zasad złamywania arkuszy. W przypadku podanego pytania, istotne jest uwzględnienie liczby złamów potrzebnych do uzyskania 16 stron z arkusza formatu A2. Zakładając, że koszt każdego złamania wynosi 1 grosz, osoba odpowiadająca 2 gr, 1 gr czy 4 gr nie uwzględniła koniecznych operacji związanych z obróbką arkusza. Odpowiedzi te mogą sugerować, że respondent nie znał podstawowych zasad podziału papieru w poligrafii, co jest kluczowe w codziennej praktyce produkcyjnej. W druku offsetowym, przekształcanie dużych arkuszy w mniejsze jednostki wymaga nie tylko znajomości kosztów, ale także umiejętności optymalizacji procesów. Typowym błędem jest myślenie, że koszt złamania można zredukować do prostych rachunków bez uwzględnienia odpowiedniej analizy procesów produkcyjnych. Warto również zauważyć, że takie błędne rozumienie może prowadzić do nieefektywnych decyzji budżetowych i planowania produkcji. Znajomość zasad kalkulacji kosztów oraz umiejętność ich zastosowania w praktyce są fundamentalne dla sukcesu w branży poligraficznej.

Pytanie 28

Do czego służy program Adobe InDesign?

A. Do renderowania 3D

B. Do tworzenia animacji

C. Do edycji zdjęć

D. Do projektowania i składu publikacji

Adobe InDesign to profesjonalne oprogramowanie do projektowania i składu publikacji, które jest powszechnie używane w branży wydawniczej i projektowej. Program ten umożliwia tworzenie różnorodnych materiałów drukowanych i cyfrowych, takich jak książki, magazyny, broszury, plakaty czy interaktywne dokumenty PDF. Kluczową funkcją InDesign jest precyzyjna kontrola nad układem tekstu i grafiki, co jest niezbędne w procesie przygotowywania publikacji, gdzie liczy się każdy detal. Użytkownicy mogą dokładnie dostosować marginesy, odstępy, kolumny i style, co pozwala na zachowanie spójności i estetyki projektu. InDesign wspiera również zaawansowane funkcje typograficzne, takie jak ligatury, kerning czy kontrola nad akapitami, co czyni go narzędziem nieocenionym dla profesjonalistów dbających o jakość publikacji. Z mojego doświadczenia wynika, że InDesign jest niezastąpiony w pracy nad większymi projektami, gdzie nie tylko estetyka, ale i efektywność pracy mają kluczowe znaczenie. Dzięki możliwości integracji z innymi programami Adobe, takimi jak Photoshop czy Illustrator, użytkownik może płynnie przechodzić między różnymi etapami tworzenia projektu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 29

Aby ocenić projekt graficzny pod kątem kolorystyki, przed rozpoczęciem produkcji należy wykonać

A. narząd drukarski

B. odbitkę próbną (proof)

C. plik impozycyjny

D. formy drukowe

Odbitka próbna, znana również jako proof, jest kluczowym etapem w procesie przygotowania do druku, szczególnie w kontekście oceny projektu graficznego pod względem kolorystycznym. Odbitki próbne są wykonywane na specjalnych urządzeniach, które odwzorowują kolory i detale finalnego produktu, co pozwala na weryfikację, czy kolory oraz układ graficzny zgadzają się z oczekiwaniami klienta. Przykładowo, w branży drukarskiej często korzysta się z systemów takich jak Fogra, które definiują standardy jakości dla odbitek próbnych. Te standardy umożliwiają uzyskanie precyzyjnych i powtarzalnych rezultatów, co jest kluczowe, aby uniknąć kosztownych błędów produkcyjnych. Odbitki próbne są także wykorzystywane do oceny zgodności kolorystycznej między różnymi mediami, co jest istotne w przypadku projektów, które mają być realizowane na różnych materiałach. Użycie odbitek próbnych pozwala na wprowadzenie ewentualnych korekt jeszcze przed rozpoczęciem właściwego druku, co zwiększa efektywność produkcji oraz zadowolenie klienta.

Pytanie 30

Podczas drukowania materiałów reklamowych o wysokiej jakości w technologii offsetowej, jaka powinna być liniatura rastra?

A. 115 lpi

B. 600 lpi

C. 300 lpi

D. 150 lpi

Wydruk wysokiej jakości materiałów reklamowych w technice offsetowej wymaga zastosowania odpowiedniej liniatury rastra, która decyduje o odwzorowaniu detali w obrazie. Liniatura rastra 150 lpi (linie na cal) jest standardem dla większości projektów reklamowych, zapewniając równowagę między jakością a efektywnością produkcji. Przy tej liniaturze możliwe jest uzyskanie precyzyjnych przejść tonalnych oraz wyraźnych detali, co jest kluczowe w przypadkach, gdy materiały mają być drukowane w dużych nakładach. Przykłady zastosowania 150 lpi obejmują druk ulotek, folderów czy plakatów, gdzie jakość obrazu ma duże znaczenie. Warto również zauważyć, że wyższe wartości liniatury, na przykład 300 lpi, mogą być stosowane w druku fotograficznym, jednak zwiększają koszty i czas produkcji, a także wymagają lepszej jakości materiałów i precyzyjniejszych maszyn drukarskich. Standardy branżowe, takie jak ISO 12647, podkreślają znaczenie dostosowania liniatury do specyfiki projektu oraz medium, na którym będzie wykonywany druk, co czyni 150 lpi najbardziej uniwersalnym wyborem dla materiałów reklamowych.

Pytanie 31

Oblicz ilość arkuszy A3+, które są potrzebne do wydrukowania 2 000 ulotek w formacie A4, przy założonym naddatku technologicznym wynoszącym 10%

A. 1 000 arkuszy

B. 1 300 arkuszy

C. 1 200 arkuszy

D. 1 100 arkuszy

Wynikiem błędnym jest zrozumienie tego, ile arkuszy A3+ rzeczywiście potrzeba do wydrukowania 2000 ulotek A4. Często występującym błędem jest przyjęcie, że wystarczy po prostu podzielić liczbę ulotek przez ilość ulotek, które można wydrukować na jednym arkuszu, bez uwzględnienia naddatku technologicznego. Na przykład, przyjęcie, że 1000 arkuszy A3+ wystarczy do wydruku 2000 ulotek A4, ignoruje fakt, że w procesie druku mogą występować różne straty, takie jak błędy w drukowaniu, uszkodzenia materiału czy konieczność ponownego druku. Naddatek technologiczny to standardowa praktyka w druku, która ma na celu zapewnienie odpowiedniej jakości i ilości produktu końcowego. Kolejnym mylnym założeniem jest przyjęcie, że ulotki A4 można wydrukować na arkuszach w sposób idealny, co w praktyce rzadko ma miejsce. W rzeczywistości zawsze należy uwzględnić straty podczas cięcia i pakowania. Dlatego, nie uwzględniając naddatku technologicznego, można doprowadzić do sytuacji, w której nie wystarczy materiału na zrealizowanie zamówienia, co jest nieefektywne i kosztowne. Aby uniknąć takich pomyłek, warto stosować się do zalecanych praktyk branżowych i dokładnie analizować każdy etap procesu produkcji.

Pytanie 32

Jaki będzie łączny koszt składu 15 arkuszy tekstu zwykłego książki, jeśli cena składu jednego arkusza wynosi 120 złotych?

A. 1 200 zł

B. 1 500 zł

C. 1 800 zł

D. 2 100 zł

Koszt składu 15 arkuszy tekstu prostego można łatwo obliczyć. Wystarczy pomnożyć liczbę arkuszy przez koszt jednego arkusza. W tym przypadku mamy 15 arkuszy i 120 zł za arkusz, co daje nam 1800 zł. Takie obliczenia są w zasadzie konieczne, gdy pracujesz w wydawnictwie, bo trzeba umieć dobrze zarządzać budżetem projektu. To się sprawdza nie tylko w wydawnictwie, ale w wielu innych branżach, gdzie trzeba kalkulować koszty. Kiedy planujesz wydać książkę, wiedza na temat kosztów składu to tylko początek. Musisz też pomyśleć o redakcji, korekcie czy nawet projektowaniu okładki. Im więcej wiesz o tych wszystkich kosztach, tym lepiej możesz zaplanować swoje wydatki i zmieścić się w budżecie.

Pytanie 33

W projekcie opakowania graficznego warstwa wykrojnika, grafika oraz znaczniki drukarskie powinny być

A. usytuowane na oddzielnych warstwach

B. zapisane w pliku tylko w formacie zamkniętym

C. połączone w jedną warstwę

D. uporządkowane w kolejności od najbardziej widocznych elementów

Umieszczanie siatki wykrojnika, grafiki i znaczników drukarskich na osobnych warstwach jest kluczowym elementem profesjonalnego projektowania opakowań. Taka organizacja pliku pozwala na łatwiejsze wprowadzanie zmian oraz precyzyjne zarządzanie każdym z elementów. Na przykład, w przypadku konieczności edytowania grafiki, można to zrobić bez wpływu na siatkę wykrojnika czy znaczniki drukarskie. Dobre praktyki projektowe sugerują, aby każdy z tych elementów był dostępny na oddzielnej warstwie, co nie tylko ułatwia edytowanie, ale także pozwala na lepszą kontrolę jakości w procesie druku. Dzięki temu, projektanci mogą uniknąć przypadkowego przesunięcia elementów, co jest istotne w kontekście precyzyjnego druku. Ponadto, umieszczanie elementów na osobnych warstwach jest zgodne z wytycznymi wielu standardów branżowych, co zwiększa szanse na prawidłowe odwzorowanie projektu w finalnym produkcie. Zastosowanie tej metody w praktyce przyczynia się do oszczędności czasu oraz redukcji kosztów produkcji, ponieważ minimalizuje ryzyko błędów. Warto również zauważyć, że takie podejście jest szczególnie istotne w kontekście pracy zespołowej, gdzie różni członkowie mogą zajmować się różnymi aspektami projektu jednocześnie.

Pytanie 34

Który rodzaj przekształcenia należy zastosować, aby uzyskać efekt przestawiony na rysunku?

A. Wypaczenie.

B. Marionetkowe.

C. Swobodne.

D. Perspektywę.

Marionetkowe przekształcenie to jedna z najbardziej zaawansowanych i precyzyjnych metod manipulacji obrazem w programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop. Dzięki zastosowaniu siatki kontrolnej, użytkownik może swobodnie przesuwać i modyfikować wybrane punkty, co skutkuje naturalnym i płynnym przekształceniem obiektów na obrazie. Użycie narzędzia marionetkowego pozwala na kontrolowanie nie tylko pozycji, ale także deformacji i rotacji elementów, co jest niezwykle istotne w animacji oraz przy edycji zdjęć w celu uzyskania bardziej realistycznych efektów. Przykładowo, artysta może użyć tego narzędzia do dostosowania pozy postaci w ilustracji, co pozwala na osiągnięcie zamierzonego efektu wizualnego bez utraty jakości obrazu. Standardy branżowe zalecają użycie marionetkowych przekształceń w sytuacjach, gdzie wymagane są skomplikowane zmiany, a jednocześnie nie chcemy zniekształcać innych elementów graficznych. Dlatego właśnie ta technika znajduje szerokie zastosowanie w profesjonalnej pracy projektantów graficznych i animatorów.

Pytanie 35

W drukarni, przy tworzeniu zaproszeń składających się z czterech stron, realizuje się następujące czynności:

A. graficzna obróbka plików, naświetlanie płyty, impozycja, maszyna drukarska.

B. techniczna adiustacja, graficzna obróbka plików, łamanie, impozycja.

C. przygotowanie pliku PDF, wykonanie formy drukowej, złamanie.

D. zalewkowanie, techniczna adiustacja, korekta kolorów, maszyna drukarska.

Wybrana odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ wskazuje na kluczowe operacje wykonywane w procesie przygotowania czterostronicowych zaproszeń. Adiustacja techniczna polega na dostosowaniu parametrów druku, takich jak kolor, kontrast czy intensywność, co jest niezbędne do uzyskania pożądanej jakości końcowego produktu. Obróbka graficzna plików to proces przygotowania materiałów do druku, obejmujący korekcję błędów, formatowanie oraz dostosowanie plików do wymagań technologii druku. Łamanie, czyli podział tekstu i obrazów na odpowiednie strony oraz układ graficzny, jest kluczowe dla zachowania estetyki i funkcjonalności zaproszenia. Impozycja odnosi się do rozmieszczenia formatek na arkuszu drukarskim, co pozwala na optymalne wykorzystanie materiałów i zmniejszenie odpadów. Te operacje są zgodne z najlepszymi praktykami w branży poligraficznej, które stawiają na jakość oraz efektywność produkcji.

Pytanie 36

Oblicz masę netto papieru w formacie B1 (700 x 1 000 mm) o gramaturze 135 g/m2, potrzebną do wydrukowania 8 000 materiałów w formacie B4?

A. 94,5 kg

B. 92,5 kg

C. 98,6 kg

D. 96,4 kg

Analizując dostępne odpowiedzi, można zauważyć, że błędy w obliczeniach wynikają z nieprawidłowego oszacowania powierzchni papieru oraz zastosowania nieadekwatnych jednostek miary. Niektóre odpowiedzi mogły wynikać z mylnego przeliczenia gramatury na masę bez uwzględnienia całkowitej powierzchni wymaganej do druku. Warto również zauważyć, że niepoprawne oszacowania mogą wynikać z pomyłek w założeniach dotyczących ilości drukowanych arkuszy. Często spotyka się sytuacje, w których użytkownicy pomijają istotne elementy, takie jak różnice w formatach papieru, co prowadzi do nieprawidłowych wyników. Kluczowym błędem jest także niewłaściwe przeliczenie masy papieru, gdzie pomija się podstawowe zasady dotyczące przeliczeń jednostek. W praktyce branżowej ważne jest, aby dokładnie znać wymiary papieru oraz jego gramaturę, gdyż pozwala to na poprawne oszacowanie kosztów i potrzebnych materiałów. Zastosowanie odpowiednich wzorów matematycznych do obliczeń jest fundamentem do uzyskania prawidłowych wyników, a ich zrozumienie jest niezbędne do efektywnego zarządzania procesami druku.

Pytanie 37

Jaką barwę uzyskamy, łącząc składowe CMYK: C100, M96, Y20, K7?

A. czerwoną

B. żółtą

C. granatową

D. zieloną

Połączenie składowych CMYK: C100, M96, Y20, K7 rzeczywiście prowadzi do uzyskania koloru granatowego. W systemie kolorów CMYK, C oznacza cyjan, M magentę, Y żółty, a K czarny. W tym przypadku wysoka wartość magenty (96) oraz cyjanu (100) dominują nad niską zawartością żółtego (20) i czarnego (7), co skutkuje kolorem o tonacji granatowej. Zrozumienie składowych CMYK jest kluczowe w grafice komputerowej oraz druku, gdzie precyzyjne mieszanie kolorów przekłada się na jakość finalnego produktu. W praktyce, takie mieszanie kolorów jest używane w materiałach drukowanych, jak broszury, plakaty czy opakowania, gdzie barwy muszą być zgodne z zamierzonym projektem. Dla projektantów istotne jest także testowanie i kalibrowanie drukarek, aby uzyskać optymalne wyniki kolorystyczne, zgodne z przyjętymi standardami branżowymi, takim jak ISO 12647. Takie praktyki pozwalają na osiąganie spójności kolorystycznej w druku komercyjnym i poprawiają efektywność procesów produkcyjnych.

Pytanie 38

Podczas projektowania ulotki w formacie A5, jaki jest właściwy margines bezpieczeństwa?

A. 5 mm

B. 15 mm

C. 2 mm

D. 10 mm

Właściwy margines bezpieczeństwa przy projektowaniu materiałów graficznych, takich jak ulotki, to obszar, który umożliwia zachowanie kluczowych elementów projektu, takich jak tekst czy istotne grafiki, w bezpiecznej odległości od krawędzi strony. Dla formatu A5, który jest powszechnie używany w druku, margines bezpieczeństwa wynoszący 5 mm jest uważany za standardowy i odpowiedni. Dzięki temu kluczowe elementy projektu nie zostaną przycięte podczas procesu produkcyjnego, co jest szczególnie ważne przy cięciu dużych nakładów. Z mojego doświadczenia wynika, że stosowanie 5 mm marginesu pozwala na zminimalizowanie ryzyka nieprzewidzianych błędów drukarskich. Dodatkowo, wiele drukarni zaleca taki margines jako minimum, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży poligraficznej. W praktyce, utrzymywanie tego marginesu nie tylko chroni projekt, ale także ułatwia komunikację z drukarnią, ponieważ jest to standard powszechnie akceptowany i stosowany w większości przypadków.

Pytanie 39

Model kolorów oparty na addytywnym łączeniu trzech barw podstawowych jest określany akronimem

A. HSL

B. CIE

C. RGB

D. HSB

Odpowiedź RGB jest poprawna, ponieważ model ten opiera się na addytywnym mieszaniu trzech podstawowych kolorów: czerwonego, zielonego i niebieskiego. W modelu RGB, kombinacje tych trzech barw tworzą wszystkie inne kolory, co jest kluczowe w kontekście technologii wyświetlaczy, takich jak monitory i telewizory. Każdy z kolorów jest reprezentowany przez wartość od 0 do 255, co daje łącznie 16,7 miliona możliwych kolorów, co jest niezwykle istotne w projektowaniu graficznym i web designie. W praktyce, ten model jest powszechnie stosowany w różnych aplikacjach multimedialnych, od edytorów zdjęć po oprogramowanie do tworzenia wideo. Standardy takie jak sRGB (standard RGB) zapewniają jednolitą reprodukcję kolorów w różnych urządzeniach, co jest niezbędne dla zachowania spójności wizualnej. Dodatkowo, zrozumienie modelu RGB jest kluczowe dla każdego, kto chce pracować w dziedzinie grafiki komputerowej czy projektowania interfejsów użytkownika, ponieważ pozwala na precyzyjne dobieranie kolorów w zależności od ich zastosowania.

Pytanie 40

Co oznacza zapis kodu cyfrowego pokazanego na rysunku?

A. Rodzaj zastrzeżenia praw autorskich publikacji.

B. Numer zatwierdzenia podręcznika do użytku szkolnego.

C. Międzynarodowy Znormalizowany Numer Książki.

D. Międzynarodowy Znormalizowany Numer Wydawnictwa Ciągłego.

Poprawna odpowiedź to Międzynarodowy Znormalizowany Numer Wydawnictwa Ciągłego (ISSN), który jest unikalnym identyfikatorem stosowanym do oznaczania czasopism i innych wydawnictw ciągłych, takich jak roczniki czy periodyki. ISSN jest przydzielany przez Międzynarodowy Związek Wydawców i jest niezbędny do katalogowania publikacji w bibliotekach oraz w bazach danych. Przykłady zastosowania ISSN obejmują biblioteki, które wykorzystują ten numer do klasyfikacji i udostępniania czasopism, a także wydawców, którzy muszą go podać w celu spełnienia wymogów formalnych przy rejestracji publikacji. Posiadanie ISSN ułatwia także śledzenie i zarządzanie dostępnością publikacji, co jest kluczowe w dobie cyfryzacji. Z tego powodu, znajomość i umiejętność posługiwania się tym numerem jest istotna dla każdego, kto pracuje w branży wydawniczej lub bibliotecznej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej