Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 15 kwietnia 2025 11:40
Data zakończenia: 15 kwietnia 2025 12:11

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W damskiej spódnicy o krótkim kroju wykonanej z grubej tkaniny wełnianej należy zastosować obręb

A. wykończony overlockiem i przestębnowany

B. podwinięty jeden raz i przestębnowany

C. podwinięty dwa razy i podszyty kryto

D. wykończony overlockiem i podszyty kryto

Podczas wyboru metod wykończenia spódnicy damskiej z grubej tkaniny wełnianej, niektóre z proponowanych opcji są nieodpowiednie z technicznego punktu widzenia. Na przykład, zastosowanie podwinięcia dwa razy i podszycia krytego może nie zapewnić odpowiedniej trwałości, ponieważ grube tkaniny wymagają solidniejszych wykończeń, które nie będą się deformować podczas noszenia. W przypadku jednorazowego podwinięcia i przestębnowania, ryzyko strzępienia materiału jest znacznie wyższe, co może prowadzić do nieestetycznego wyglądu i zmniejszenia żywotności spódnicy. Ponadto, przestębnowanie, mimo że tworzy estetyczny efekt wizualny, nie jest wystarczającym zabezpieczeniem dla krawędzi tkaniny wełnianej, zwłaszcza w miejscach narażonych na większe obciążenia. Z kolei wykończenie overlockiem i przestębnowanie, choć może wydawać się rozwiązaniem, nie zapewnia wystarczającej ochrony krawędzi materiału, co może prowadzić do szybkiego zniszczenia. Kluczowym błędem myślowym w tych odpowiedziach jest nieprawidłowe zrozumienie, że wybór metody wykończenia nie powinien opierać się tylko na estetyce, ale także na praktyczności i funkcjonalności, co jest fundamentalne w profesjonalnym szyciu odzieży. W branży krawieckiej, priorytetem powinna być nie tylko prezentacja wizualna, ale także trwałość i komfort noszenia, a metody wykończenia muszą być zgodne z tymi wymaganiami.

Pytanie 2

Szablon podstawowy to model, w którym uwzględniono elementy dodatkowe?

A. na szwy i podwinięcia

B. na wielowarstwowość

C. technologiczne

D. konstrukcyjne

Wybór odpowiedzi dotyczącej dodatków konstrukcyjnych, na wielowarstwowość lub technologicznych to częsty błąd interpretacyjny. Dodatki konstrukcyjne odnoszą się do elementów, które wpływają na strukturę i nośność odzieży, ale nie uwzględniają one specyfiki wykończeń szwów. Dodatki na wielowarstwowość są również istotne w kontekście projektowania, jednak dotyczą one głównie wyboru materiałów oraz sposobu ich łączenia, a nie wykończenia krawędzi. Odpowiedzi te mogą wprowadzać w błąd, ponieważ skupiają się na aspekcie technologicznym i materiałowym, a nie na praktycznych detalach szycia, takich jak podwijenia czy szwy. Właściwe zrozumienie, że szablon podstawowy ma na celu przygotowanie podstawy do szycia, w tym określenie, ile materiału potrzeba na szwy, jest kluczowe dla każdego projektanta. Stosowanie dobrych praktyk, takich jak te opisane w standardach branżowych, pozwala unikać typowych błędów, takich jak niedoszacowanie ilości materiału potrzebnego na wykończenie, co może prowadzić do nieodpowiedniego dopasowania odzieży. Właściwe uwzględnienie dodatków na szwy i podwinięcia w szablonach bazowych jest nie tylko istotne dla estetyki, ale także funkcjonalności wyprodukowanej odzieży.

Pytanie 3

Podaj kluczowe wymiary potrzebne do zaprojektowania oraz wykonania modelu spódnicy z półkola.

A. Obwód talii, długość spódnicy

B. Obwód bioder, obwód talii

C. Wysokość talii, obwód talii

D. Wysokość kolana, obwód bioder

Rozumienie wymiarów do konstrukcji spódnicy z połowy koła to nie jest prosta sprawa, ale ważne jest, żeby dobrze znać podstawowe parametry, które pomagają w dopasowaniu. Wybór złych wymiarów, jak wysokość talii z obwodem pasa czy wysokość kolana z obwodem bioder, to częsty błąd, który może skutkować nieodpowiednią konstrukcją. Wysokość talii nie ma dużego związku z kształtem spódnicy w półkole, bo to nie określa, jak materiał będzie opadał. Z kolei wysokość kolana, choć ważna dla krótkich spódnic, nie ma sensu w tej konstrukcji, gdzie najważniejsze są obwody. Wiele osób myśli, że obwód bioder jest konieczny do spódnicy z półkola, ale tak naprawdę, najistotniejsze są wymiary związane z pasem i dolnym końcem. Niekiedy projektanci za bardzo skupiają się na wielu wymiarach, co wprowadza zamieszanie. Ważne, żeby zwracać uwagę na te podstawowe rzeczy, żeby spódnica była ładna i dobrze pasowała.

Pytanie 4

Jakie pomiary krawieckie należy zrealizować, aby dostosować za duży żakiet do figury klientki?

A. opx, ot, obt

B. SySvXp, opx, obt

C. SyTy, os, ot

D. XpXp, obt, ot

Wybór odpowiedzi niepoprawnych jest często wynikiem nieporozumień dotyczących znaczenia i zastosowania poszczególnych pomiarów krawieckich. Pomiary takie jak SyTy, os, ot, SySvXp, XpXp, czy inne szczegóły nie są kluczowe w kontekście dopasowania żakietu dla klientki. Na przykład, SyTy i SySvXp są związane z obwodem szyi i długością ramienia, co w przypadku za dużego żakietu nie jest priorytetowe. Pomiary te mogą być istotne w procesie tworzenia nowego wzoru odzieżowego, ale w przypadku modyfikacji istniejącego elementu garderoby ich użycie nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Podobnie, pomiary takie jak os (obwód szyi) czy XpXp (obwód bioder) mogą nie oddawać istoty problemu, jakim jest za duży żakiet. Dobierając odpowiednie pomiary, warto skupić się na tych, które bezpośrednio wpływają na dopasowanie odzieży w rejonach problematycznych. Pominięcie kluczowych pomiarów, takich jak obwód klatki piersiowej, talii i długości rękawa, może prowadzić do niewłaściwego dopasowania, co w praktyce skutkuje nie tylko brakiem estetyki, ale również dyskomfortem podczas noszenia. Użytkownicy powinni być świadomi, że każdy element odzieży ma swoje specyficzne wymagania dotyczące pomiarów, które powinny być dokładnie przestrzegane, aby uniknąć błędów w dopasowaniu.

Pytanie 5

Jaką maszynę do szycia wykorzystuje się do połączenia części z jeansu w operacji technologicznej przedstawionej na ilustracji?

A. Stębnówkę łańcuszkową jednoigłową

B. Stębnówkę płaską dwuigłową

C. Stębnówkę łańcuszkową trzyigłową

D. Stębnówkę płaską jednoigłową

Stębnówka płaską dwuigłową jest maszyną, która doskonale sprawdza się w łączeniu elementów odzieżowych wykonanych z jeansu w jednozabiegowej operacji technologicznej. Dzięki zastosowaniu dwóch igieł, maszyna ta pozwala na jednoczesne wykonanie dwóch szwów, co zwiększa wytrzymałość i estetykę szwów. W przypadku jeansu, materiał ten jest znany z wysokiej gęstości oraz grubości, dlatego odpowiednie dobranie technologii szycia jest kluczowe. Stębnówka płaską dwuigłową jest często wykorzystywana do szycia szwów bocznych w spodniach, kieszeni, czy innych elementów odzieżowych, gdzie wymagana jest wysoka odporność na rozdarcie. W branży odzieżowej, szczególnie przy produkcji odzieży dżinsowej, zastosowanie tej maszyny zyskuje na znaczeniu, gdyż spełnia standardy jakościowe i wytrzymałościowe. Ponadto, dwuigłowe szycie pozwala na uzyskanie estetycznego efektu, co jest niezwykle ważne w modzie. Właściwe wykorzystanie stębnówki dwuigłowej nie tylko zwiększa trwałość wykonanych elementów, ale również wpływa na proces produkcji, redukując czas szycia i poprawiając wydajność.

Pytanie 6

Jaką operację technologiczną da się zrealizować przy pomocy maszyny szyjącej, używając ściegu łańcuszkowego prostego, jednonitkowego?

A. Przyszycie guzików

B. Fastrygowanie części odzieży

C. Zabezpieczenie krawędzi wykrojów

D. Wykonanie otworów na guziki

Obrzucenie krawędzi wykrojów, wykonanie dziurek odzieżowych oraz przyszycie guzików to operacje, które wymagają odmiennych technik szycia, a nie ściegu łańcuszkowego prostego, jednonitkowego. Obrzucenie krawędzi wykrojów zazwyczaj wymaga zastosowania ściegów overlockowych, które oferują wykończenie krawędzi materiału w sposób zabezpieczający przed strzępieniem oraz dający estetyczny wygląd. Te ściegi, wykonane na maszynach overlockowych, są przystosowane do pracy z wieloma nitkami, co zwiększa ich trwałość. W przypadku dziurek odzieżowych, konieczne jest użycie odpowiednich maszyn do dziurek, które wykonują ścieg z użyciem dwóch lub więcej nici, aby zapewnić trwałość i estetykę wykończenia. Przyszycie guzików również wymaga techniki, która zapewnia solidne połączenie, dlatego najczęściej stosuje się ścieg krzyżowy lub inne bardziej wytrzymałe ściegi, a nie ścieg łańcuszkowy, który może być niewystarczający pod względem wytrzymałości. Typowe błędy myślowe polegają na myleniu różnych zastosowań ściegów i niedocenianiu ich specyficznych właściwości, co prowadzi do wyboru niewłaściwej metody szycia.

Pytanie 7

Aby skrócić długie spodnie do linii kolan, konieczne jest pobranie miary

A. ZWo

B. ZUo

C. ZKo

D. ZTv

Wybór odpowiedzi poza ZKo często wynika z nieporozumienia dotyczącego technik pomiaru w krawiectwie. Wielu krawców, szczególnie początkujących, może myśleć, że ZWo, ZTv lub ZUo są odpowiednie, ponieważ wydają się logiczne w kontekście zmiany długości spodni. ZWo odnosi się do pomiaru z biodra, co w przypadku skracania nogawki może prowadzić do niewłaściwego dopasowania, ponieważ nie uwzględnia naturalnej linii kolana. ZTv, oznaczający pomiar z tyłu nogawki, może spowodować, że spodnie będą zbyt długie lub krótkie, a także zniekształcą proporcje spodni. ZUo, związany z pomiarem od podłoża, również nie jest adekwatny, ponieważ nie bierze pod uwagę, na jakiej wysokości nogawka powinna się kończyć. Kluczowym błędem jest ignorowanie, że różne rodzaje pomiarów odpowiadają różnym stylom i długościom odzieży, co może prowadzić do niesatysfakcjonującego efektu końcowego. Właściwe podejście do pomiarów w krawiectwie polega na dokładnym zrozumieniu anatomii ciała oraz proporcji, co jest fundamentem dla precyzyjnego szycia. Dlatego kluczowe jest stosowanie odpowiednich metod pomiarowych, które odpowiadają specyfice danego projektu, aby uniknąć błędów i nieporozumień w procesie krawieckim.

Pytanie 8

Jakie wymiary są niezbędne do przekształcenia spódnicy z fałdami w spódnicę prostą?

A. ZTv, ZUo, ZKo

B. ZTv, ZKo, obt

C. obt, ot

D. ZWo, ZTv, ot

Wybór wymiarów takich jak ZWo, ZTv, ot, ZTv, ZUo, ZKo czy ZTv, ZKo, obt nie jest odpowiedni do przeróbki spódnicy z fałdami. ZWo odnosi się do szerokości w biodrach, co w kontekście spódnicy prostej nie jest kluczowym wymiarem, ponieważ ten typ spódnicy nie wymaga dodatkowej objętości. Kolejny wymiar, ZTv (zazwyczaj odpowiadający długości), chociaż istotny, nie wpływa bezpośrednio na proces przekształcania kształtu spódnicy. W przypadku przeróbki, istotne jest skupienie się na podstawowych wymiarach obwodowych, które są kluczowe dla zachowania właściwego kształtu i komfortu noszenia odzieży. Typowy błąd myślowy prowadzący do wyboru niewłaściwych wymiarów polega na pomyleniu wymiarów obwodowych z wymiarami długości lub szerokości, które nie mają bezpośredniego wpływu na kształt spódnicy. Ważne jest, aby zrozumieć, że przeróbki wymagają skupienia na obwodach talii i bioder, co pozwala na zachowanie proporcji i estetyki odzieży. W kontekście przeróbek, znajomość podstawowych wymiarów i ich zastosowania jest kluczowa dla osiągnięcia zamierzonych efektów w szyciu.

Pytanie 9

Co może być przyczyną usterek w maszynie stębnowej, gdy nić górna przerywa się w trakcie szycia?

A. niewłaściwy nacisk stopki na zszywane warstwy materiału

B. uszkodzone krawędzie sprężynki regulacyjnej w bębenku

C. nieprawidłowe nawleczenie bębenka mechanizmu chwytacza

D. nieprawidłowe zamocowanie igły w uchwycie

Niewłaściwe zamocowanie igły w uchwycie jest kluczowym problemem, który może prowadzić do zrywania nici górnej podczas szycia. Prawidłowe umiejscowienie igły w uchwycie jest niezbędne dla właściwego działania maszyny stębnowej. Jeśli igła jest zamocowana zbyt luźno, może się przesuwać, co prowadzi do niewłaściwego prowadzenia nici. Dodatkowo, zły kąt nachylenia igły może powodować, że nić nie przechodzi prawidłowo przez szczelinę w uchwycie, co również skutkuje zrywaniem. Standardy branżowe wskazują, że igły powinny być zamocowane zgodnie z instrukcją producenta maszyny, a ich końcówki muszą być w odpowiedniej pozycji względem bębna i stopki. W praktyce, aby uniknąć tego problemu, należy regularnie sprawdzać mocowanie igły oraz w razie potrzeby wymieniać igły, aby dostosować je do rodzaju szytego materiału. Używanie odpowiednich narzędzi do zakupu igieł i ich prawidłowe mocowanie może znacznie poprawić jakość szycia i zredukować ryzyko zrywania nici.

Pytanie 10

Regulację odległości pomiędzy dwoma następującymi przeplotami ściegu maszynowego w maszynie stębnowej wykonuje się przy pomocy regulatora

A. skoku ściegu

B. siły docisku stopki

C. szerokości ściegu

D. napięcia nici górnej

Skok ściegu jest kluczowym parametrem w maszynach stębnowych, który określa odległość między kolejnymi przeplotami ściegu. Odpowiednie ustawienie skoku ściegu jest istotne dla uzyskania pożądanych efektów szycia, szczególnie przy różnorodnych materiałach, takich jak dzianiny, tkaniny syntetyczne czy naturalne. Zmiana długości ściegu wpływa na estetykę i funkcjonalność wyrobu, co jest szczególnie ważne w przemyśle odzieżowym. Na przykład, dłuższy ścieg jest często stosowany w przypadku szycia szwów dekoracyjnych, natomiast krótszy stosuje się w szwach wymagających większej wytrzymałości. Standardy branżowe, takie jak ISO 4916, podkreślają znaczenie dostosowania skoku ściegu w zależności od rodzaju materiału, co pozwala na uzyskanie optymalnej jakości i trwałości szycia. W praktyce, właściwe ustawienie skoku ściegu zapewnia nie tylko estetykę, ale również funkcjonalność wyrobu, co jest kluczowe w kontekście oczekiwań klientów.

Pytanie 11

Aby wydłużyć za krótki rękaw bluzki wizytowej, jakie wykończenie dołu rękawa można zastosować?

A. falbankę

B. lamówkę

C. obręb

D. ściąg dziergany

Falbanka to efektowny i praktyczny sposób na wydłużenie rękawa bluzki wizytowej. Wykorzystując falbankę, możemy nie tylko dodać modny akcent do odzieży, ale także skutecznie zwiększyć długość rękawa. Falbanka może być szyta na brzegu rękawa, co pozwala na stworzenie efektu warstwowego, a także na maskowanie ewentualnych niedoskonałości. Tego typu wykończenie jest szczególnie popularne w odzieży damskiej, gdzie estetyka i detale są kluczowe. W praktyce, falbanki można tworzyć na różne sposoby – od prostych, jednolitych materiałów po bardziej złożone konstrukcje z koronkami czy aplikacjami. Warto również pamiętać, że przy szyciu falbanek należy stosować odpowiednią długość szwu, aby uzyskać pożądany efekt marszczenia, co także wpisuje się w standardy krawieckie. Przykładem zastosowania falbanki w rękawie może być bluzka koktajlowa, w której falbanka na zakończeniu rękawa tworzy elegancki i kobiecy wygląd, idealny na różne okazje.

Pytanie 12

Jaki symbol oznacza pomiar krawiecki długości pleców?

A. RvNv

B. SvTv

C. SyTy

D. PcPl

Wybór innych symboli jak SvTv, SyTy czy RvNv to trochę wpadka z rozumieniem standardów pomiarowych w krawiectwie. SvTv często myli się z pomiarem obwodu szyi albo innym wymiarem, co nie ma nic wspólnego z długością pleców. SyTy sugeruje pomiar w talii, a to też nie pasuje do tematu długości pleców. RvNv za to może być traktowane jako pomiar wysokości ramienia, co znowu nie dotyczy pleców. Takie błędne wybory mogą prowadzić do tego, że ubranie będzie źle dopasowane, a to wpływa na komfort noszenia i ogólny wygląd. W krawiectwie ważne jest, by wiedzieć, jakie konkretnie wymiary są potrzebne do stworzenia odzieży i jak różne symbole się do nich odnoszą. Użycie złych oznaczeń to ryzyko błędów w produkcji i problemów z wymiarami, a to w końcu wpływa na końcowy efekt i zadowolenie klienta. Dlatego warto znać definicje i standardy branżowe, które wyjaśniają, co te symbole właściwie oznaczają.

Pytanie 13

Przy tworzeniu szablonów należy określić dodatki na szwy oraz podwinięcia. Wartość tych dodatków jest uzależniona od

A. rodzaju figury oraz materiału

B. rodzaju materiału i metody łączenia elementów

C. rodzaju odzieży i typu figury

D. przeznaczenia odzieży oraz aktualnych trendów w modzie

Wybór dodatków na szwy i podwinięcia jest naprawdę istotny, gdy szyjemy odzież. Dużo zależy od tego, z jakiego materiału jest zrobiona, bo różne tkaniny mają różne właściwości. Moim zdaniem, jeśli mamy do czynienia z elastycznym materiałem, jak jersey, to warto postawić na mniejsze dodatki, żeby dobrze przylegało do ciała. Natomiast przy sztywnych materiałach, jak denim, większe dodatki są konieczne, żeby całość miała stabilność. Te rzeczy wpływają nie tylko na to, jak ubranie wygląda, ale też na jego trwałość. Zwracanie uwagi na takie szczegóły, jak rodzaj szwu – płaski czy łańcuszkowy – to też ważna sprawa, bo decyduje o jakości i estetyce końcowego produktu. Przy odrobinie precyzji w przygotowaniu szablonów, można osiągnąć naprawdę fajny efekt i zapewnić komfort noszenia.

Pytanie 14

Jaki kołnierz jest projektowany na podstawie formy przodu oraz tyłu bluzki?

A. Koszulowy krojony wraz ze stójką

B. Koszulowy z doszywaną stójką

C. Okrągły "be-be"

D. Szalowy

Wybór innych typów kołnierzy, takich jak szalowy, koszulowy z doszywaną stójką czy koszulowy krojony w zestawie ze stójką, prowadzi do zrozumienia, że projektowanie kołnierzy wymaga zrozumienia ich konstrukcji oraz przeznaczenia. Kołnierz szalowy jest zazwyczaj luźniejszy, nie opiera się na kształcie formy przodu i tyłu bluzki, a jego projekt opiera się na swobodnych drapowaniach, co sprawia, że nie jest idealnym wyborem w kontekście tego pytania. Koszulowy kołnierz z doszywaną stójką oraz koszulowy krojony wraz ze stójką, chociaż również popularne, są projektowane w oparciu o różne zasady konstrukcyjne. Koszulowy kołnierz z doszywaną stójką wymaga dodatkowego elementu, co czyni go bardziej skomplikowanym w konstrukcji. Natomiast koszulowy krojony ze stójką to bardziej klasyczna forma, która nie jest bezpośrednio modelowana na podstawie przodu i tyłu bluzki, lecz opiera się na szerszych zasadach konstrukcji kołnierzy. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego projektowania odzieży, co podkreśla znaczenie znajomości podstawowych zasad kroju oraz właściwego doboru kołnierzy w zależności od zamierzonych efektów stylistycznych i użytkowych.

Pytanie 15

Jakie wykończenie należy zastosować do krawędzi szwów bocznych w damskim żakiecie bez podszewki?

A. obłożenie

B. lampas

C. wypustka

D. lamówka

Wybór niektórych metod wykończenia krawędzi w żakietach może wydawać się właściwy, ale często prowadzi do nieefektywnego zabezpieczenia surowych krawędzi lub obniżenia estetyki odzieży. W przypadku wypustki, choć może ona nadać interesujący wygląd produktowi, jej zastosowanie w krawędziach szwów bocznych żakietów bez podszewki nie jest optymalne. Wypustka, często używana do dekoracji, nie chroni krawędzi przed strzępieniem i jest bardziej odpowiednia dla elementów, które nie są narażone na intensywne użytkowanie. Z kolei lampas, choć może być estetycznym akcentem, nie pełni funkcji wykończeniowej, a jego zastosowanie w kontekście szwów bocznych byłoby nieadekwatne. Zastosowanie obłożenia, które polega na podklejaniu krawędzi inną tkaniną, również nie jest właściwe w przypadku żakietów bez podszewki, gdyż może prowadzić do dodatkowego obciążenia materiału i zmiany jego struktury. Wybór niewłaściwych metod wykończenia krawędzi nie tylko wpływa na estetykę, ale również na funkcjonalność, co jest kluczowe w projektowaniu odzieży. Dlatego tak ważne jest zrozumienie, że lamówka, jako technika wykończeniowa, stanowi standard w branży mody, szczególnie w kontekście eleganckiej odzieży damskiej.

Pytanie 16

W procesie końcowego prasowania płaszczy produkowanych w zakładzie odzieżowym można wykorzystać

A. manekin do prasowania

B. automat do prasowania

C. żelazko z generatorem pary

D. prasę specjalistyczną

Żelazko z wytwornicą pary, choć powszechnie stosowane w domach i małych zakładach krawieckich, w kontekście końcowego prasowania płaszczy nie znajduje zastosowania w profesjonalnej produkcji. Wytwornica pary generuje dużą ilość pary, co może być przydatne do wygładzania materiałów, jednak nie zapewnia odpowiedniego kształtu i struktury odzieży, co jest kluczowe w produkcji płaszczy. Prasowanie przy użyciu żelazka nie pozwala na uformowanie odzieży zgodnie z jej przeznaczeniem, co często prowadzi do powstania zagnieceń podczas noszenia. Automat prasowalniczy z kolei może być używany do prostszych elementów odzieży, ale w kontekście bardziej skomplikowanych form, jak płaszcze, nie jest w stanie zapewnić precyzyjnego kształtowania. Prasa specjalna, mimo że jest narzędziem używanym w niektórych zakładach, nie jest dedykowana do końcowego prasowania płaszczy, ponieważ jej działanie opiera się na dużym nacisku, co może prowadzić do deformacji materiału. Typowym błędem w myśleniu jest przekonanie, że każde urządzenie do prasowania sprawdzi się w każdej sytuacji; kluczowe jest dobranie narzędzia do specyficznych wymagań odzieży, co w przypadku płaszczy najlepiej realizuje manekin prasowalniczy.

Pytanie 17

Jaką czynność powinien zrealizować krawiec w pracowni krawieckiej po umiejscowieniu szablonów na materiale?

A. Oznaczyć linie środkowe elementów

B. Naciągnąć materiał

C. Obrysować kontury szablonów na tkaninie

D. Oznaczyć rozmiary dodatków na szwy i podwinięcia

Oznaczenie linii środka elementów, oznaczenie wielkości dodatków na szwy i podwinięcia oraz naciągnięcie tkaniny to ważne czynności w procesie szycia, ale powinny one być wykonane w odpowiedniej kolejności i kontekście. Oznaczenie linii środka jest przydatne do zachowania symetrii, jednak bez wcześniejszego obrysowania konturów szablonów, te oznaczenia mogą okazać się bezcelowe, ponieważ nie będą miały na czym się opierać. Oznaczanie dodatków na szwy i podwinięcia jest również istotne, ale jeśli nie mamy jeszcze zdefiniowanych konturów, trudno będzie określić, jak duże powinny one być. Naciąganie tkaniny jest często konieczne, aby uniknąć rozciągania materiału podczas szycia, ale nie jest pierwszym krokiem po ułożeniu szablonów. W rzeczywistości, najpierw należy obrysować kontury szablonów, aby mieć wyraźne odniesienie dla wszystkich kolejnych działań. W krawiectwie kluczowe jest, aby każdy krok był dokładnie zaplanowany i wykonywany w logicznej kolejności, co pozwala na uzyskanie wysokiej jakości wykonania. W praktyce brak obrysowania szablonów skutkuje potencjalnymi pomyłkami i niedopasowaniem elementów, co może prowadzić do frustracji i marnotrawienia materiału. Dlatego kluczowym jest, aby zrozumieć, że każdy krok w procesie ma swoje miejsce i znaczenie w kontekście całej produkcji odzieży.

Pytanie 18

Ozdobna taśma utworzona z splotu złożonego, która ma na powierzchni włosową okrywę, to

A. aksamitka

B. wstążka żakardowa

C. sutasz

D. wstążka rypsowa

Aksamitka to taśma ozdobna, która charakteryzuje się gęstym splotem złożonym oraz okrywą włosową na powierzchni. Ta okrywa nadaje aksamitce miękkość i elegancki wygląd, co sprawia, że jest często wykorzystywana w projektach krawieckich, dekoracyjnych oraz w rzemiośle artystycznym. Aksamitki są popularne w produkcji odzieży, szczególnie w modzie wieczorowej i ślubnej, a także w akcesoriach, takich jak kokardy, broszki czy ozdoby do włosów. W kontekście dobrych praktyk branżowych, wykorzystywanie aksamitki powinno uwzględniać dobór odpowiednich nici i technik szycia, aby zapewnić trwałość i estetykę końcowego wyrobu. Warto również zauważyć, że aksamitka może być produkowana w różnych kolorach i wzorach, co daje projektantom szerokie możliwości twórcze, a także pozwala na łatwe dopasowanie do stylu i tematyki projektu. Ponadto, ze względu na swoją strukturę, aksamitka dobrze współpracuje z innymi materiałami, co umożliwia tworzenie interesujących kombinacji w modzie i dekoracji.

Pytanie 19

Co może być przyczyną łamania igły w maszynie do szycia?

A. zbyt wysokie napięcie nici górnej

B. nieodpowiedni nacisk na zszywane warstwy materiału

C. uszkodzony otwór w płytce ściegowej

D. zbyt niskie napięcie nici dolnej

Wybór niewłaściwego docisku zszywanych warstw materiału, zbyt dużego naprężenia nici górnej oraz zbyt małego naprężenia nici dolnej to koncepcje, które nie prowadzą do zrozumienia rzeczywistych przyczyn łamania się igły. Niewłaściwy docisk materiałów może wpłynąć na jakość zszycia, ale nie jest bezpośrednią przyczyną uszkodzenia igły. W przypadku zbyt dużego naprężenia nici górnej, może to prowadzić do problemów z równym ściegiem lub nawet do zacięcia się materiału, jednak nie ma to bezpośredniego związku z łamaniem igły, które najczęściej jest efektem mechanicznych uszkodzeń, takich jak uszkodzony otwór w płytce ściegowej. Z kolei zbyt małe naprężenie nici dolnej może prowadzić do nieprawidłowego zszywania, ale nie wpływa na trwałość igły. Niezrozumienie charakterystyki mechanizmu szycia oraz niewłaściwe przypisywanie winy za uszkodzenia igły do nieprawidłowego napięcia nici może prowadzić do błędnych diagnoz i powtarzających się problemów. W praktyce, kluczowe jest, aby technicy zajmujący się serwisem maszyn szwalniczych odpowiednio diagnozowali źródło problemów i stosowali właściwe procedury konserwacyjne, co jest zgodne z zaleceniami producentów i normami branżowymi.

Pytanie 20

Tył bluzki jest zbyt krótki w porównaniu do przodu. Aby naprawić ten błąd, należy wydłużyć tył w górę. Jaką miarę powinno się zmierzyć u klientki?

A. Łuk szerokości przodu przez piersi

B. Łuk długości przodu

C. Łuk długości pleców

D. Łuk szerokości tyłu na wysokości piersi

Pomiar łuku długości przodu, łuku szerokości tyłu na wysokości piersi oraz łuku szerokości przodu przez piersi nie są odpowiednie w kontekście rozwiązania problemu dotyczącego zbyt krótkiego tyłu bluzki. Łuk długości przodu mierzy odległość od podstawy szyi do linii talii z przodu, co nie ma bezpośredniego związku z kształtem i długością tyłu odzieży. Ponadto, łuk szerokości tyłu na wysokości piersi i łuk szerokości przodu przez piersi koncentrują się na szerokości i objętości odzieży w okolicach klatki piersiowej, a nie na długości materiału z tyłu. Typowym błędem w myśleniu jest przekonanie, że długość i szerokość to jedynie inne aspekty tego samego pomiaru, podczas gdy w praktyce są to niezależne parametry, które każdorazowo wymagają odrębnego podejścia. W celu prawidłowego dopasowania odzieży, zwłaszcza w kontekście kształtu sylwetki, kluczowe jest zrozumienie, jak różne wymiary wpływają na końcowy efekt. Dlatego istotne jest, aby projektanci i krawcy zdawali sobie sprawę z różnic między tymi pomiarami i umieli je właściwie zastosować w praktyce, aby uniknąć nieodpowiednich rozwiązań.

Pytanie 21

Do zaznaczenia korekt ustalonych podczas pomiaru damskiego płaszcza z materiału wełnianego używa się symboli umownych, które oznacza się

A. kredą

B. długopisem

C. markerem

D. ołówkiem

Kreda jest najczęściej stosowanym narzędziem do oznaczania poprawek na tkaninach, szczególnie w przypadku materiałów wełnianych, które są wrażliwe na różne substancje chemiczne. Jej użycie jest zgodne z praktykami krawieckimi, które rekomendują stosowanie produktów łatwych do usunięcia i nie pozostawiających trwałych śladów na tkaninie. Kreda umożliwia precyzyjne oznaczenie linii cięcia, przyszycia oraz innych poprawek, a jej aplikacja na tkaninach wełnianych jest bezpieczna, ponieważ nie powoduje ich uszkodzenia. W praktyce, krawcy często korzystają z kredek w różnych kolorach, co pozwala na łatwiejsze odróżnianie poprawek w fazie szycia. Ponadto, kreda jest łatwo dostępna i można ją szybko zetrzeć np. szczotką lub przy pomocy pary, co czyni ją idealnym narzędziem w procesie krawieckim. Warto również wspomnieć, że stosowanie kredy jest zgodne z normami branżowymi dotyczącymi pracy z odzieżą, co podkreśla jej istotę w procesie szycia.

Pytanie 22

Przyczyną źle dopasowanego kołnierza w bluzce, który odstaje od szyi, jest zbyt

A. mały podkrój szyi z przodu

B. duży podkrój szyi z tyłu

C. szeroki kołnierz

D. wąski kołnierz

Duży podkrój szyi w tyle bluzki jest kluczowym czynnikiem wpływającym na układ kołnierza. Kiedy podkrój szyi jest zbyt duży, powoduje to, że materiał bluzki ma tendencję do opadania oraz odstawania od szyi. Właściwy podkrój szyi powinien harmonizować z wielkością kołnierza oraz kształtem szyi noszącego. Przykładowo, w przypadku osób o drobniejszej sylwetce, większy podkrój szyi może skutkować nieestetycznym wyglądem, ponieważ bluzka nie przylega do ciała, co z kolei wpływa na komfort noszenia oraz ogólną estetykę odzieży. W praktyce projektowania odzieży, konstruktorzy często stosują różne techniki, aby dopasować podkrój szyi do wymagań sylwetki. Standardy branżowe, takie jak wymiary tablicy rozmiarów, dostarczają wskazówek, które pomagają w określeniu optymalnych wymiarów podkrójów szyi, co przekłada się na poprawne układanie się kołnierza oraz lepsze dopasowanie odzieży.

Pytanie 23

Jak uzyskuje się formę kołnierza koszulowego na stójce?

A. z kąta prostego

B. z formy przodu oraz tyłu

C. z formy przodu

D. z podkroju szyi

Odpowiedź "kąta prostego" jest prawidłowa, ponieważ forma kołnierza koszulowego na stójce rzeczywiście opiera się na kącie prostym, który jest kluczowym elementem w konstrukcji kołnierza. W praktyce, podczas projektowania kołnierza, odpowiednie wymierzenie kąta prostego na stójce umożliwia uzyskanie właściwego kształtu, który dobrze dopasowuje się do szyi. Kołnierze koszulowe są często projektowane z uwzględnieniem ergonomii oraz estetyki, a kąt prosty odgrywa tu kluczową rolę. Przykładem może być klasyczny kołnierz typu kent, gdzie stójka jest pod kątem prostym do podkroju szyi, co wpływa na wygodę noszenia i ogólny wygląd koszuli. W standardach krawieckich, takich jak ISO 8559, podkreślono znaczenie precyzyjnego pomiaru oraz konstrukcji, co ma na celu uzyskanie wysokiej jakości wykończenia i komfortu użytkowania. Wiedza na temat kąta prostego w kontekście projektowania odzieży jest więc niezbędna dla każdego krawca czy projektanta.

Pytanie 24

Jaką tkaninę warto zaproponować klientce na elegancką bluzkę?

A. Satynę

B. Flanelę

C. Tenis

D. Pepitę

Satyna jest materiałem charakteryzującym się wysokim połyskiem i jedwabistą powierzchnią, co czyni ją idealnym wyborem na bluzki wizytowe. Tkanina ta doskonale drapuje, co sprawia, że ubrania z niej wykonane prezentują się niezwykle elegancko. Ponadto satyna świetnie oddaje kolory, co umożliwia uzyskanie intensywnych i głębokich odcieni, co jest szczególnie pożądane w odzieży formalnej. Warto również zwrócić uwagę na to, że satyna jest tkaniną, która dobrze współpracuje z różnymi krojami, zarówno dopasowanymi, jak i luźniejszymi, co pozwala na dużą kreatywność w projektowaniu bluzek. Gdy klientka poszukuje materiału na odzież wizytową, satyna spełnia również wymagania dotyczące komfortu noszenia, ponieważ jest przyjemna w dotyku i dobrze układa się na sylwetce. Przykładem zastosowania satyny w modzie są wieczorowe stylizacje, a także eleganckie bluzki noszone do pracy czy na specjalne okazje, co potwierdza jej uniwersalność i zastosowanie w różnych sytuacjach.

Pytanie 25

Jakie akcesoria krawieckie powinny być użyte do żakietu pokazanym na ilustracji?

A. Zamek, guziki, kamel oraz watolinę

B. Lampasy, rękawówkę, guzik oraz nici

C. Guziki, nici, wkład klejowy oraz podszewkę

D. Włosiankę, taśmę, nici oraz guzik

Wybór niewłaściwych dodatków krawieckich w kontekście żakietu jest częstym błędem, który może wynikać z braku zrozumienia ich funkcji oraz roli w procesie szycia. Zamek, chociaż jest praktycznym elementem zapięcia, nie jest standardowo stosowany w żakietach, które najczęściej wykorzystują guziki lub inne formy zapięć. Ponadto, kamel, będący materiałem, nie jest odpowiednim dodatkiem krawieckim, a jego zrozumienie w kontekście konstrukcji żakietu jest mylące. Watolina, z kolei, jest materiałem ocieplającym, który nie ma zastosowania w klasycznych żakietach, których celem jest zachowanie eleganckiej formy. Zastosowanie watoliny w takiej odzieży mogłoby sprawić, że żakiet będzie wyglądał na ciężki i nieproporcjonalny. W przypadku lampasów i rękawówki, ich pominięcie w odpowiednich odpowiedziach prowadzi do braku zrozumienia estetycznych i funkcjonalnych aspektów żakietu. Lampasy nie tylko dodają charakteru, ale również mogą pełnić funkcję dekoracyjną, co jest zgodne z aktualnymi trendami w modzie. Rękawówka, jako element konstrukcyjny, jest niezbędna do zapewnienia poprawnego kształtu rękawów i ich trwałości. Finalnie, zrozumienie roli dodatków krawieckich powinno być fundamentem każdej pracy krawieckiej, a ich dobór powinien kłaść nacisk na zgodność z funkcją i estetyką odzieży.

Pytanie 26

Podczas szycia męskiej marynarki użyto łatwego do prucia jednonitkowego ściegu maszynowego do

A. montażu szwów bocznych

B. fastrygowania rękawów

C. odszywania kieszeni ciętej

D. stębnowania krawędzi kołnierza

Odszycie kieszeni ciętej, montaż szwów bocznych oraz stębnowanie krawędzi kołnierza to techniki, które nie są odpowiednie do zastosowania ściegów łatwo prujących, ze względu na ich charakterystykę i wymagania konstrukcyjne. Odszycie kieszeni ciętej wymaga jednego z bardziej wytrzymałych ściegów, ponieważ kieszeń musi utrzymać kształt i nie może być narażona na rozprucie podczas użytkowania. W takim przypadku zaleca się stosowanie ściegów, które zapewniają większą trwałość i odporność na rozrywanie. Montaż szwów bocznych również wymaga solidnego połączenia, aby zapewnić wytrzymałość na rozciąganie oraz komfort noszenia. Stębnowanie krawędzi kołnierza jest procesem, który ma na celu wzmocnienie krawędzi, co również wymaga mocniejszego ściegu. Stosowanie ściegów łatwo prujących w tych kontekstach może prowadzić do osłabienia struktury odzieży i problemów z jej estetyką oraz funkcjonalnością. Typowym błędem jest nieodróżnianie zastosowania ściegów tymczasowych od tych, które mają pełnić rolę trwałych połączeń, co może skutkować obniżeniem jakości gotowego produktu. Właściwe zrozumienie ról poszczególnych ściegów jest kluczowe dla osiągnięcia wysokich standardów w krawiectwie.

Pytanie 27

Cena uszycia sukni w zakładzie krawieckim wynosi 150 zł. Aby wykonać suknię damską w tym zakładzie użyto:
1,10 m żorżety wełnianej w cenie 50 zł za 1 mb
0,90 m podszewki w cenie 10 zł za 1 mb
1 zamek w cenie 6 zł za 1 szt.
Jakie są koszty bezpośrednie związane z wykonaniem sukni damskiej w tym zakładzie?

A. 216 zł

B. 210 zł

C. 220 zł

D. 226 zł

Analiza kosztów związanych z szyciem sukni damskiej wymaga precyzyjnego podejścia do obliczeń, co niektóre odpowiedzi nie uwzględniają. Często, przy obliczaniu kosztów, pojawia się błąd w interpretacji jednostek miary lub cen materiałów. Na przykład, odpowiedzi sugerujące kwoty 216 zł, 210 zł czy 226 zł mogą wynikać z błędnego zsumowania kosztów materiałów. Kluczowe jest, aby dokładnie zweryfikować ceny za metr bieżący materiału. W przypadku żorżety wełnianej, koszt wynosi 50 zł za 1 mb, co w przypadku 1,10 m daje 55 zł. Wiele osób może błędnie zaokrąglić tę wartość lub pomylić jednostki. Podobnie, koszt podszewki, której użyto 0,90 m, wynosi 9 zł, a nie 10 zł. Użytkownicy muszą być również uważni przy dodawaniu kosztów robocizny. W branży odzieżowej, każdy element kosztowy - od materiałów, przez robociznę, po dodatkowe akcesoria - musi być dokładnie zsumowany. Nieprzestrzeganie tej zasady prowadzi do błędnych wniosków o całkowitym koszcie produkcji. Dobrą praktyką w analizie kosztów jest stosowanie arkuszy kalkulacyjnych, które pozwalają na bieżąco śledzić i weryfikować koszty, co minimalizuje ryzyko pomyłek.

Pytanie 28

Możliwość identyfikacji składu surowcowego tkanin można uzyskać poprzez analizę koloru nici w krajce. Wełnę oraz włókna wełniane oznacza się przy pomocy nici w kolorze

A. zielonym

B. czerwonym

C. niebieskim

D. żółtym

Odpowiedź niebieskim jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z normami oznaczania włókien tekstylnych, wełna oraz włókna wełniane identyfikowane są za pomocą niebieskich nitek. Ten system kodowania kolorów jest stosowany w wielu krajach, aby ułatwić producentom, projektantom oraz konsumentom zrozumienie składników materiałowych używanych w produkcji tkanin. Dzięki identyfikacji przy użyciu kolorów, profesjonaliści w branży tekstylnej mogą szybko zrozumieć, jakie właściwości mają konkretne włókna. Na przykład, wełna jest znana ze swojej doskonałej izolacyjności oraz zdolności do regulacji temperatury, co czyni ją popularnym wyborem w odzieży zimowej. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być projektowanie odzieży sportowej, w której odpowiednie dobieranie materiałów ma kluczowe znaczenie dla komfortu użytkowania. Zrozumienie składów surowcowych tkanin pozwala również na odpowiednie dobieranie metod prania i konserwacji, co wpływa na trwałość odzieży. W praktyce, znajomość kodów kolorystycznych jest nieocenionym narzędziem dla każdego, kto zajmuje się modą oraz przemysłem tekstylnym.

Pytanie 29

Jakie działania są konieczne przy przeróbce zbyt szerokich spodni damskich w talii, uwzględniając wyprucie paska oraz

A. zwężenie spodni zarówno w biodrach, jak i w talii, doszycie paska

B. zwężenie spodni w biodrach, skrócenie i doszycie paska

C. zwężenie spodni w talii, skrócenie i doszycie paska

D. zwężenie spodni wzdłuż całej długości boków, doszycie paska

Poprawna odpowiedź wskazuje na kluczowe kroki w procesie przeróbki zbyt szerokich spodni damskich na linii talii. Wyprucie paska to pierwszy krok, który pozwala na dalsze modyfikacje. Następnie, zwężenie spodni na linii talii jest istotne, ponieważ to właśnie tam spodniom nadawana jest nowa sylwetka, aby lepiej dopasować je do figury użytkownika. Skrócenie spodni jest również potrzebne, by dostosować ich długość do proporcji ciała, co zapewnia estetyczny wygląd. Wszycie paska jest ostatnim krokiem, który umożliwia stabilizację spodni i zapobiega ich przesuwaniu się. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest nieocenione w krawiectwie, gdzie precyzyjne modyfikacje są kluczowe dla uzyskania odpowiedniego dopasowania. Ważne jest również, aby w każdej modyfikacji stosować się do standardów jakości, co zapewni trwałość wykonania. Krawcy często korzystają z technik takich jak pomiary proporcji ciała, co umożliwia zindywidualizowane podejście do klienta oraz jego potrzeb. Takie podejście nie tylko poprawia komfort noszenia, lecz także wpływa na satysfakcję klienta z końcowego efektu.

Pytanie 30

Jaką ilość materiału o szerokości 140 cm trzeba przeznaczyć na wycięcie części klasycznej spódnicy damskiej o długości 50 cm dla klientki z obwodem bioder wynoszącym 96 cm?

A. 50 cm

B. 110 cm

C. 55 cm

D. 100 cm

Wybór materiału na spódnicę wymaga przemyślanej analizy, a podawanie nieprawidłowych długości prowadzi do nieefektywnego wykorzystania zasobów. Odpowiedzi wskazujące na 50 cm jako długość materiału, nie uwzględniają istotnych aspektów, jakimi są zapasy na szwy i wykończenia. W rzeczywistości, każdy element odzieży wymaga dodatkowych centymetrów, które są niezbędne do prawidłowego uszycia. Przykładowo, zapasy na szwy zazwyczaj wynoszą od 1 do 2 cm z każdej strony, co w tym przypadku przekłada się na dodatkowe 4 cm dla elementów z przodu i tyłu. Z kolei odpowiedzi sugerujące 110 cm lub 100 cm również nie są uzasadnione, ponieważ wskazują na nadmierne zmarnotrawienie materiału. Przy szerokości 140 cm tkaniny, 55 cm to wystarczająca długość, która pozwala na wykrojenie wszystkich elementów bez zbędnych nadmiarów. Tego rodzaju błędy mogą wynikać z nieznajomości zasad krawiectwa oraz praktycznych aspektów planowania wykrojów, co jest kluczowe w zawodzie krawca. Aby uniknąć takich nieporozumień, warto zapoznać się z dokumentacją techniczną i standardami branżowymi, które precyzyjnie określają, jak należy postępować przy planowaniu wykrojów odzieżowych.

Pytanie 31

Przyczyną zniszczenia nitek tkaniny podczas szycia bluzki damskiej z naturalnego jedwabiu jest

A. niedostateczne naprężenie nici

B. błędne umiejscowienie igły

C. nieprawidłowe ustawienie chwytacza

D. zbyt mocny docisk stopki

Wybór za małego naprężenia nici, nieprawidłowego założenia igły lub złego ustawienia chwytacza jako przyczyn uszkodzenia nitek materiału nie uwzględnia kluczowych aspektów związanych z techniką szycia i właściwościami tkanin. Zbyt małe naprężenie nici może prowadzić do problemów z równomiernym prowadzeniem nici, co skutkuje ich splątaniem lub marszczeniem. Jednakże to nie jest bezpośrednią przyczyną uszkodzenia nitek. Kluczowe jest, że odpowiednia kontrola naprężenia nici jest istotna, ale w kontekście jedwabiu, jego delikatna struktura wymaga przede wszystkim odpowiedniego docisku stopki, a nie tylko regulacji napięcia. Z kolei błędne założenie igły może prowadzić do nieprawidłowego przechodzenia nici przez tkaninę, a w skrajnych przypadkach może to prowadzić do uszkodzenia igły, co stwarza ryzyko zranienia użytkownika. Złe ustawienie chwytacza może powodować problemy z zaciąganiem nici, ale również nie jest to bezpośrednia przyczyna uszkodzenia nitek materiału. W praktyce, te błędne założenia mogą prowadzić do frustracji w trakcie szycia, ale kluczowym elementem, który realnie wpływa na uszkodzenie delikatnych materiałów jest właśnie nadmierny docisk stopki. Warto pamiętać, że umiejętność dostosowania ustawień maszyny do specyfiki szytego materiału jest fundamentalna w kontekście produkcji odzieży wysokiej jakości.

Pytanie 32

Obliczając ilość tkaniny frotte o szerokości 1,4 m, potrzebnej na płaszcz kąpielowy z kapturem, dla osoby o obwodzie klatki piersiowej 100 cm, należy uwzględnić długość płaszcza oraz

A. długość kaptura oraz długość rękawa

B. wzrost osoby oraz obwód bioder

C. wzrost osoby oraz długość rękawa

D. długość kaptura oraz obwód bioder

Analizując odpowiedzi, które nie uwzględniają długości kaptura i długości rękawa, zauważamy, że koncentrują się one na innych aspektach, które są mniej istotne dla właściwego dopasowania płaszcza kąpielowego. Wzrost klienta jest istotny, ale głównie w kontekście ogólnej długości odzieży, a nie szczegółowych wymiarów konkretnego elementu, jakim jest kaptur czy rękaw. Z kolei obwód bioder nie ma bezpośredniego wpływu na konstrukcję płaszcza kąpielowego, który przede wszystkim musi zapewniać wygodę i funkcjonalność w rejonie górnej części ciała. Błędem jest również myślenie, że wszystkie elementy odzieży są wymienne; każdy z nich pełni określoną rolę, a zlekceważenie takich detali jak kaptur czy rękaw może prowadzić do nieodpowiedniego dopasowania, co w konsekwencji zniechęca klienta. W branży odzieżowej kluczowe jest również rozumienie ergonomii i potrzeb użytkowników, co podkreśla znaczenie dokładnych pomiarów. Zastosowanie dobrych praktyk, takich jak prototypy oraz konsultacje z klientem, może pomóc w uniknięciu typowych błędów związanych z doborem wymiarów, co jest szczególnie ważne w przypadku odzieży kąpielowej, która powinna być zarówno estetyczna, jak i funkcjonalna.

Pytanie 33

Szablon pojedynczy, symetryczny, dwukierunkowy obejmuje

A. połowy komponentów zestawu szablonów odzieżowych

B. połowy komponentów zestawu szablonów odzieżowych rozmieszczone w dwóch kierunkach

C. elementy zestawu szablonów odzieżowych w różnych rozmiarach

D. szablony wszystkich elementów konstrukcji odzieżowej

Odpowiedź wskazująca na szablony wszystkich elementów konstrukcyjnych wyrobu odzieżowego jest prawidłowa, ponieważ układ szablonów pojedynczy, symetryczny, dwukierunkowy powinien obejmować pełną gamę komponentów niezbędnych do skonstruowania odzieży. Takie podejście zapewnia, że każdy element, od podstawowych detali po bardziej złożone struktury, jest uwzględniony w procesie projektowania. W praktyce oznacza to, że projektant ma dostęp do pełnej dokumentacji i może tworzyć wzory, które są spójne pod względem estetycznym i funkcjonalnym. Ta metoda jest zgodna z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej, gdzie kompletny zestaw szablonów pozwala na optymalizację procesu produkcji oraz łatwiejszą adaptację do różnych rozmiarów. Przykładowo, w przypadku produkcji kolekcji odzieżowej, użycie pełnego kompletu szablonów umożliwia efektywne skalowanie produkcji oraz minimalizuje ryzyko błędów w montażu, co w rezultacie przekłada się na wyższą jakość finalnego produktu.

Pytanie 34

Jak bardzo należy zwiększyć normę wykorzystania tkaniny w szkocką kratę, która ma być użyta do uszycia tradycyjnego żakietu?

A. o 1-2%

B. o 10-12%

C. o 8-10%

D. o 2-8%

Wybór odpowiedzi spoza zakresu 2-8% może wynikać z błędnego zrozumienia, jakie są specyficzne potrzeby związane z szyciem odzieży z wzorami. Odpowiedzi takie jak 'o 1-2%' nie uwzględniają faktu, że wzory takie jak szkocka krata wymagają znacznie większej precyzji w cięciu i dopasowaniu, co z kolei prowadzi do większego zużycia materiału. Z kolei opcje zwiększenia normy o 10-12% czy 8-10% mogą być przesadzone, ponieważ takie wartości znacznie przekraczają standardowe praktyki w branży. Tego rodzaju błędne podejście może wynikać z założenia, że każdy wzór wymaga drastycznego zwiększenia zużycia materiału, co nie jest prawdą. Rzeczywiste zwiększenie powinno być oparte na analizie konkretnego projektu, a nie na ogólnych przypuszczeniach. Ponadto, nieznajomość metod dopasowania wzoru i sposobów cięcia może prowadzić do nadmiernego marnotrawstwa materiału, co jest nieefektywne i kosztowne. Dlatego tak ważne jest zrozumienie specyfiki każdego projektu, aby ustalać normy zużycia tkanin zgodne z rzeczywistymi wymaganiami produkcji.

Pytanie 35

Jaką maszynę specjalistyczną należy wykorzystać do zabezpieczenia brzegów elementów odzieżowych przed strzępieniem?

A. Overlock

B. Ryglówka

C. Podszywarka

D. Pikówka

Overlock to maszyna specjalna, która jest niezbędna w produkcji odzieży, szczególnie w kontekście zabezpieczania krawędzi materiałów. Działa ona poprzez jednoczesne szycie i obrzucanie krawędzi materiału, co skutecznie zapobiega ich strzępieniu. Dzięki zastosowaniu odpowiednich igieł i nici, overlock tworzy estetyczne, elastyczne szwy, które nie tylko są trwałe, ale również zachowują się dobrze pod wpływem rozciągania. W praktyce, overlock jest często wykorzystywany do wykańczania szwów w bluzkach, sukienkach, spodniach i wielu innych elementach odzieży. Użycie tej maszyny zgodne jest z normami branżowymi, które zalecają stosowanie technik obrzucania w celu zapewnienia wysokiej jakości wykończeń. Warto również dodać, że overlock pozwala na szybszą produkcję dzięki swoim zaawansowanym funkcjom, co jest istotne w przemyśle odzieżowym, gdzie czas realizacji jest kluczowym czynnikiem konkurencyjności.

Pytanie 36

Jaki wymiar ciała uzyskuje się, gdy dokonuje się pomiaru na sylwetce kobiety od siódmego kręgu szyjnego do tylnego punktu talii?

A. SySvXpTp

B. SyTy

C. XpXp

D. SySvXp

Wybór odpowiedzi niepoprawnych wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące pomiarów antropometrycznych i ich zastosowań. Odpowiedzi takie jak XpXp, SySvXp i SySvXpTp wydają się sugerować inne wymiary lub kombinacje wymiarów, które nie odpowiadają rzeczywistym pomiarom od siódmego kręgu szyjnego do tylnej talii. XpXp nie odnosi się do żadnego standardowego pomiaru, co może prowadzić do dezorientacji. SySvXp sugeruje, że uwzględnione są dodatkowe punkty pomiarowe, jednak nie są one zgodne z normami, które definiują konkretne wymiary ciała. SySvXpTp dodaje do tego dodatkowy wymiar, ale również nie jest oparty na rzeczywistych standardach pomiarowych. Typowe błędy myślowe przy wyborze tych odpowiedzi mogą wynikać z nadinterpretacji definicji wymiarów ciała oraz braku zrozumienia ich praktycznego zastosowania. W rzeczywistości, aby uzyskać miarodajne wyniki w projektowaniu odzieży, konieczne jest dokładne zrozumienie, które wymiary mają znaczenie i w jaki sposób powinny być stosowane w praktyce. Niepoprawne odpowiedzi mogą prowadzić do zastosowań, które nie uwzględniają indywidualnych cech sylwetki, co w konsekwencji może wpływać na jakość i komfort gotowych produktów.

Pytanie 37

Do zapięcia bluzki ukazanej na obrazku użyto

A. zamek błyskawiczny

B. haftki

C. zatrzaski

D. guziki

Guziki to powszechnie stosowane zapięcia w odzieży, które charakteryzują się prostotą użycia i estetyką. Zazwyczaj wykonane są z różnych materiałów, takich jak plastik, metal, czy drewno, co pozwala na ich różnorodne zastosowania w modzie. W przypadku bluzek, guziki mogą pełnić nie tylko funkcję praktyczną, ale również dekoracyjną, wpływając na ogólny wygląd odzieży. Standardy dotyczące użycia guzików w odzieży określają ich rozmiar, mocowanie oraz sposób szycia, co wpływa na trwałość i funkcjonalność zapięcia. Przykładowo, guziki przypinane na tkaninie powinny być odpowiednio zszyte, aby zapobiec ich odpinaniu się podczas noszenia. Guziki znajdują zastosowanie w wielu stylach odzieżowych, od klasycznych po nowoczesne. Dobrą praktyką jest dobór guzików, które harmonizują z materiałem bluzki oraz jej designem, co nie tylko wpływa na estetykę, ale i na komfort użytkowania, ponieważ dobrze dobrane guziki nie powodują dyskomfortu podczas ruchu.

Pytanie 38

Schemat linii konstrukcyjnych, w którym odcinki pomiędzy punktami oznaczonymi symbolami wyznaczają rozmiar odzieży, to

A. norma konstrukcji

B. budowa odzieży

C. kształt konstrukcyjny

D. siatka konstrukcyjna

Siatka konstrukcyjna to układ linii i punktów konstrukcyjnych, który jest kluczowy w procesie projektowania odzieży. Odcinki między tymi punktami, oznaczone symbolami, precyzują wymiary i proporcje wyrobu odzieżowego, co pozwala na określenie rozmiarów finalnego produktu. Taki system jest wykorzystywany przez projektantów mody oraz krawców do tworzenia wykrojów, które muszą być dokładnie zgodne z zamierzonymi wymiarami. W praktyce siatka konstrukcyjna stosowana jest w różnych systemach rozmiarowych, które mogą różnić się w zależności od rynku czy regionu. Dzięki siatkom konstrukcyjnym, projektanci mogą łatwo dostosować wymiary do specyficznych potrzeb klientów i trendów rynkowych, co jest niezwykle ważne w branży odzieżowej. Ponadto, siatka konstrukcyjna wspiera proces standaryzacji, co jest istotne dla zachowania spójności rozmiarów w całej linii produktów, co z kolei wpływa na satysfakcję klienta i efektywność produkcji. Warto również zaznaczyć, że dokładność w przygotowaniu siatki konstrukcyjnej przekłada się na oszczędności materiałowe oraz minimalizację odpadów produkcyjnych, co jest korzystne zarówno dla producentów, jak i dla środowiska.

Pytanie 39

Jakie jest zapotrzebowanie na tkaninę gładką poliestrową o szerokości 1,50 m, potrzebną do uszycia podstawowej spódnicy o długości 50 cm, dla klientki o wymiarach ot = 68 cm i obt = 92 cm?

A. 1,15 m

B. 0,55 m

C. 1,10 m

D. 0,60 m

Odpowiedzi, które proponują większe zużycie tkaniny, takie jak 1,10 m, 0,60 m czy 1,15 m, wynikają z nieprawidłowych założeń dotyczących obliczeń potrzebnych do uszycia spódnicy. Często zdarza się, że osoby zajmujące się szyciem nie uwzględniają w swoich kalkulacjach właściwego podziału materiału oraz zapasów na szwy. Na przykład, zbyt duża ilość materiału może sugerować niepotrzebne dodawanie zapasu. Obliczając normę zużycia, kluczowe jest również zrozumienie proporcji wzrostu i wymiarów ciała klientki. Obwody talii i bioder powinny być prawidłowo interpretowane, a ich wartości powinny wpływać na strategię krojenia, aby uniknąć marnotrawstwa. Przykładem typowego błędu jest mylenie długości spódnicy z ilością tkaniny potrzebnej na zakładki, co prowadzi do przeszacowania zapotrzebowania na materiał. Standardy w branży odzieżowej wyraźnie określają, że istotne jest nie tylko obliczenie długości, ale również uwzględnienie parametrów konstrukcyjnych, co zwiększa efektywność produkcji. W praktyce, wiedza o optymalizacji zużycia tkanin ma kluczowe znaczenie dla rentowności projektów odzieżowych, a prawidłowe podejście do obliczeń może znacząco wpłynąć na jakość końcowego produktu.

Pytanie 40

Kołnierz bluzki koszulowej zbyt mocno przylega do szyi. Aby naprawić tę wadę, należy wypruć kołnierz oraz

A. zwęzić podkrój szyi z przodu i z tyłu, skrócić kołnierz i wszyć go

B. zwęzić podkrój szyi z przodu, skrócić kołnierz i wszyć go

C. poszerzyć i pogłębić podkrój szyi, wykroić dłuższy kołnierz i wszyć go

D. poszerzyć podkrój szyi z przodu, wykroić dłuższy kołnierz i wszyć go

To nie jest dobra odpowiedź. Zwężanie podkroju szyi wcale nie rozwiązuje problemu, a wręcz może pogorszyć komfort, bo jeśli kołnierz już jest ciasny, to dalsze zwężenie tylko to zaostrzy. Zwężenie podkroju z przodu albo z tyłu raczej nie pomoże, a może wprowadzić nowe trudności. Skracanie kołnierza też nie jest dobrym pomysłem, bo zmniejsza materiał i w sytuacji, gdy mamy mały podkrój, tylko pogłębi to problem. Poszerzenie podkroju szyi i wykrojenie dłuższego kołnierza to standardowe rozwiązania w krawiectwie, które dają większą swobodę ruchu i lepsze dopasowanie. Czasem błędne podejście wynika z pomylenia, co się chce osiągnąć. Dostosowanie wymiarów powinno iść w kierunku poprawy komfortu i estetyki. Kiedy mamy problem z uciskającymi kołnierzami, to warto zawsze sprawdzić, gdzie dokładnie jest ten problem i jak to zmienić, żeby efekty były zadowalające.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej