Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 6 czerwca 2025 19:47
Data zakończenia: 6 czerwca 2025 20:00

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aktualnie stosowanym formatem zapisu zdjęć panoramicznych sferycznych 360° jest

A. format cyfrowy HFR (High Frame Rate)

B. format PSD z warstwą przezroczystości

C. format równoprostokątny (equirectangular)

D. format JPEG z kompresją bezstratną

Odpowiedzi, które sugerują inne formaty, nie odnoszą się bezpośrednio do specyfiki zapisu zdjęć panoramicznych sferycznych 360°. Na przykład, format JPEG z kompresją bezstratną jest używany do ogólnych zdjęć, ale nie jest odpowiedni do odwzorowywania pełnej sfery, ponieważ nie obsługuje bezpośrednio wymagań związanych z równoprostokątnym odwzorowaniem. Z kolei format cyfrowy HFR (High Frame Rate) odnosi się do częstotliwości klatek wideo, a nie do zapisu obrazów statycznych. Może to prowadzić do nieporozumień, gdyż nie uwzględnia on geometrii obrazów panoramicznych, które wymagają specyficznego formatu dla prawidłowego wyświetlania w trójwymiarowych przestrzeniach. Ostatnia propozycja, czyli format PSD, jest przeznaczona do edycji warstw w programie graficznym i nie jest kompatybilna z wymaganiami dotyczącymi panoram sferycznych. Często spotykanym błędem jest mylenie formatów graficznych z ich zastosowaniami; każdy z nich służy innemu celowi i ma różne właściwości, co może prowadzić do wyboru niewłaściwego formatu do konkretnego zastosowania. W efekcie, przy wyborze formatu dla zdjęć panoramicznych, kluczowe jest zrozumienie, jakie są ich specyfikacje i jakie zastosowania są związane z każdym z nich.

Pytanie 2

Aby uzyskać zdjęcie całej postaci koszykarza z trybuny podczas meczu, jaki obiektyw aparatu fotograficznego powinien być użyty, żeby skutecznie wypełnić kadr?

A. 18-55 mm

B. 24 mm

C. 70-200 mm

D. 35 mm

Wybór obiektywu o ogniskowej 70-200 mm jest trafny, gdyż tego typu obiektywy oferują wszechstronność, która jest niezbędna podczas fotografowania sportów drużynowych, takich jak koszykówka. Dzięki zmiennej ogniskowej możliwe jest uchwycenie detali oraz pełnej sylwetki zawodnika z różnych odległości. Ogniskowa 70 mm umożliwia zbliżenie na postać koszykarza, natomiast 200 mm pozwala na uchwycenie akcji z większej odległości, co jest przydatne, gdy nie można zbliżyć się do boiska. Dodatkowo, obiektywy tej klasy często charakteryzują się dużą jasnością, co z kolei pozwala na uzyskanie lepszych efektów w warunkach słabego oświetlenia, co jest częstym wyzwaniem w halach sportowych. W praktyce, fotografowie sportowi często sięgają po obiektywy z tej kategorii, ponieważ zapewniają one odpowiednią jakość obrazu oraz możliwość szybkiej reakcji na dynamiczne sytuacje, które mają miejsce w trakcie meczu.

Pytanie 3

Procesy hybrydowe w fotografii łączą

A. fotografię barwną z czarno-białą

B. różne techniki druku cyfrowego

C. techniki analogowe z cyfrowymi

D. techniki studyjne z plenerowymi

Procesy hybrydowe w fotografii to połączenie technik analogowych z cyfrowymi, co umożliwia twórcom wykorzystanie zalet obu tych światów. Przykładem takiego podejścia jest skanowanie zdjęć wykonanych na filmie, a następnie ich edytowanie w programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop. Dzięki temu możemy uzyskać unikalne efekty, które łączą charakterystyczną estetykę filmu z precyzją i możliwościami cyfrowej obróbki. Warto zauważyć, że wielu współczesnych fotografów korzysta z hybrydowych metod pracy, aby wzbogacić swoje projekty o różnorodne style i techniki. Dodatkowo, taki proces pozwala na archiwizację analogowych prac w formie cyfrowej, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, gdzie dbałość o zachowanie materiałów fotograficznych ma kluczowe znaczenie dla ich przyszłej dostępności i możliwości reprodukcji. Hybrydowe podejście staje się coraz bardziej popularne wśród artystów, którzy chcą eksplorować nowe kierunki w sztuce wizualnej.

Pytanie 4

Wskaż typ aparatu, w którym nie ustawia się ostrości na matówce?

A. Aparat dalmierzowy

B. Aparat średnioformatowy

C. Aparat wielkoformatowy

D. Lustrzanka małoobrazkowa

Lustrzanka średnioformatowa, lustrzanka małoobrazkowa oraz aparat wielkoformatowy są aparatami, które w większości opierają się na analogowym systemie optycznym z matówką, co oznacza, że użytkownik musi ustawić ostrość na podstawie wyświetlanego obrazu na matówce. W przypadku lustrzanek, ostrość jest kontrolowana poprzez lustro odbijające obraz z obiektywu na matówkę, co umożliwia fotografowi wizualizację i precyzyjne dostosowanie ostrości. W lustrzankach średnioformatowych i małoobrazkowych użycie matówki jest standardem, który pozwala na analizy i ustawienia ostrości w trybie live view. Aparat wielkoformatowy z kolei, posiada dużą matówkę, na której wyraźnie widoczny jest cały kadr, co również pozwala na precyzyjne ustalenie punktu ostrości. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest mylenie różnych systemów ostrości, które funkcjonują w różnych typach aparatów. Warto także zauważyć, że aparaty dalmierzowe, mimo że nie są tak popularne jak lustrzanki, oferują unikalne doświadczenie fotograficzne oraz precyzję, której często brakuje w modelach z matówką. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi systemami jest kluczowe dla prawidłowego wyboru sprzętu fotograficznego oraz osiągnięcia zamierzonych efektów artystycznych.

Pytanie 5

W aplikacji Adobe Photoshop do modyfikacji koloru oczu na fotografii stosuje się funkcję

A. maska i kontrast

B. zaznaczenie i balans koloru

C. maska i skraplanie

D. zaznaczenie i rączka

Zaznaczenie i balans koloru to kluczowe techniki w programie Adobe Photoshop, które pozwalają na skuteczną zmianę koloru oczu na zdjęciach. Proces zaznaczania umożliwia precyzyjne wyodrębnienie obszaru oczu, co jest niezbędne do dalszej obróbki. Można to osiągnąć przy użyciu narzędzia zaznaczania, jak na przykład Lasso lub Zaznaczanie szybkie, które pozwala na dokładną izolację obszaru, który chcemy edytować. Następnie, po zaznaczeniu, możemy zastosować opcję balansu koloru, która pozwala na korekcję kolorystyczną wybranego obszaru. Dzięki tej funkcji możemy łatwo dostosować nasycenie, tonalność oraz odcienie kolorów, co jest szczególnie przydatne przy zmianie koloru tęczówki. Dobre praktyki w obróbce zdjęć zalecają używanie warstw, co umożliwia zachowanie oryginalnego obrazu bez trwałych modyfikacji. Warto także pamiętać o używaniu maski warstwy, co daje dodatkową kontrolę nad efektami, pozwalając na dalsze dostosowanie edytowanego obszaru. Efekt końcowy powinien wyglądać naturalnie, co wymaga precyzji w doborze kolorów oraz subtelności w nanoszeniu zmian, aby uniknąć sztucznego efektu.

Pytanie 6

Aby uwidocznić fakturę materiału na fotografii, należy oświetlić tkaninę

A. lampą umieszczoną nad tkaniną

B. z jednej strony pod kątem 30°

C. z dwóch stron pod kątem 45°

D. lampą ustawioną z boku pod kątem 45°

Odpowiedzi sugerujące oświetlenie tkaniny pod innymi kątami lub w inny sposób często prowadzą do nieefektywnego uwydatnienia jej faktury. Oświetlenie z jednej strony pod kątem 30° może nie tworzyć wystarczającego kontrastu, co skutkuje brakiem głębi i nieczytelnością szczegółów. W przypadku lampy umieszczonej nad tkaniną, światło pada równomiernie, co może zniweczyć wszelkie cienie i płaskie przedstawienie materiału, przez co jego właściwości są trudniejsze do zauważenia. Zastosowanie dwóch źródeł światła pod kątem 45° może wprowadzać nadmierne cienie i odbicia, co z kolei wprowadza chaos wizualny i utrudnia obróbkę zdjęcia. Częstym błędem jest zakładanie, że większa ilość światła wprowadza lepszą jakość zdjęcia, podczas gdy kluczowe jest precyzyjne ustawienie i kąt padania. Właściwe oświetlenie to nie tylko kwestia jasności, ale również jakości światła, jego kierunku i sposobu, w jaki współdziała z powierzchnią tkaniny. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne do uzyskania profesjonalnych rezultatów, co jest standardem w branży fotograficznej.

Pytanie 7

Jaką minimalną rozdzielczość skanowania należy zastosować dla płaskiego oryginału o wymiarach 10x15 cm, aby otrzymać obraz w formacie 40x60 cm przy rozdzielczości 150 dpi, unikając konieczności interpolacji danych?

A. 150 spi

B. 300 spi

C. 600 spi

D. 1200 spi

Minimalna rozdzielczość skanowania oryginału płaskiego 10x15 cm, aby uzyskać obraz o rozmiarze 40x60 cm w rozdzielczości 150 dpi, wynosi 600 spi. Aby to zrozumieć, należy przyjrzeć się, jak działa skanowanie i drukowanie obrazów. Rozdzielczość DPI (dots per inch) określa liczbę punktów, które maszyna drukarska umieszcza na calu kwadratowym papieru. W tym przypadku, 150 dpi oznacza, że drukarka umieści 150 punktów na każdym calu. Wymiary 40x60 cm po przeliczeniu na cale wynoszą około 15,75x23,62 cale. Dlatego, aby osiągnąć wymagane 150 dpi, wymagana jest rozdzielczość obrazu wynosząca 15,75 cala x 150 dpi = 2363 pikseli oraz 23,62 cala x 150 dpi = 3543 pikseli. W sumie daje to 2363 x 3543 pikseli. Aby uzyskać ten obraz z oryginału 10x15 cm, musimy pomnożyć tę wartość przez 4 (co odpowiada rozmiarowi 40x60 cm względem 10x15 cm). Tak więc, aby uzyskać wymagane piksele, musimy skanować z rozdzielczością 600 spi, co pozostaje w standardzie najlepszych praktyk w dziedzinie skanowania i druku, zapewniając jakość obrazu bez interpolacji.

Pytanie 8

Aby uzyskać barwną kopię portretu z szerokim zakresem tonów, konieczne jest użycie filmu negatywowego małoobrazkowego

A. typ 120 o wysokiej kontrastowości

B. typ 135 o niskiej kontrastowości

C. typ 135 o wysokiej kontrastowości

D. typ 120 o niskiej kontrastowości

Wybór filmu negatywowego o dużej kontrastowości w kontekście wykonywania barwnej kopii portretu o szerokim zakresie tonalnym jest mylny, ponieważ tego rodzaju filmy mają tendencję do podkreślania różnic tonalnych, co może prowadzić do przesadzonego kontrastu i utraty detali w jasnych oraz ciemnych partiach obrazu. W przypadku portretów, gdzie subtelność i płynność przejść tonalnych są kluczowe, stosowanie filmów o dużej kontrastowości może skutkować wyraźnym odseparowaniem odcieni, a co za tym idzie, zniekształceniem rzeczywistego wyglądu modela. Kolejnym błędem jest założenie, że film typu 120, który również mógłby być używany w tej sytuacji, zdoła oddać podobne rezultaty. W praktyce, typ 120 oferuje większą powierzchnię nośnika, co teoretycznie sprzyja rejestrowaniu szczegółów, ale wybór niewłaściwej kontrastowości wciąż prowadzi do problemów z odwzorowaniem tonalnym. W fotografii portretowej kluczowe jest dążenie do uzyskania naturalnych tonów, dlatego standardy branżowe zawsze zalecają stosowanie filmów o małej kontrastowości, które są w stanie oddać bogactwo kolorów oraz detale w sposób, który jest dla oka przyjemny i realistyczny. Wnioskując, podstawowe błędy myślowe w tym kontekście wynikają z ignorowania znaczenia odpowiedniego balansu tonalnego oraz właściwego doboru materiałów fotograficznych do zamierzonego efektu artystycznego.

Pytanie 9

Ile kolorów może odwzorować głębia 8-bitowa?

A. 16 kolorów

B. 256 kolorów

C. 16,8 miliona kolorów

D. 4 kolory

Głębia 8-bitowa oznacza, że każdy kanał kolorów (czerwony, zielony, niebieski) w systemie RGB może przyjmować 256 różnych wartości (od 0 do 255). W rezultacie, kombinując te trzy kanały, otrzymujemy 256 x 256 x 256, co daje 16,7 miliona kolorów. Niemniej jednak, kolejne konwersje i operacje, takie jak dithering, mogą wpływać na postrzeganą liczbę kolorów, ale podstawowa głębia 8-bitowa daje 256 barw na każdy kanał. Takie odwzorowanie kolorów jest powszechnie stosowane w grafice komputerowej, fotografii cyfrowej oraz w tworzeniu multimediów, co pozwala na wierne przedstawienie rzeczywistych kolorów. Wiele standardów, takich jak sRGB, opiera się na tej koncepcji, co czyni ją kluczowym elementem w pracy z obrazami w różnych zastosowaniach, od web designu po profesjonalną edycję zdjęć.

Pytanie 10

Wskaż właściwe parametry obrazu, który ma być użyty w galerii internetowej?

A. JPEG, 300 ppi, CMYK

B. TIFF, 72 ppi, RGB

C. TIFF, 300 ppi, CMYK

D. JPEG, 72 ppi, RGB

Odpowiedź JPEG, 72 ppi, RGB jest prawidłowa, ponieważ format JPEG jest najczęściej stosowany w internecie, ze względu na efektywność kompresji i niewielki rozmiar pliku, co zapewnia szybkie ładowanie zdjęć na stronach internetowych. Rozdzielczość 72 ppi (pikseli na cal) jest standardem optymalnym dla wyświetlania obrazów w sieci, ponieważ ludzkie oko nie jest w stanie dostrzec większej szczegółowości przy takiej wartości na ekranie. Kolor RGB to model barw, który jest odpowiedni dla wyświetlaczy elektronicznych, gdyż ekran emituje światło w tych trzech podstawowych kolorach. Przykładowo, zdjęcia produktów w sklepach internetowych powinny być zapisane w tym formacie, aby umożliwić użytkownikom szybkie przeglądanie i ładne odwzorowanie kolorów. Dobre praktyki sugerują również, aby obrazy w sieci były zoptymalizowane pod kątem rozmiaru, co można osiągnąć przy użyciu formatu JPEG przy zachowaniu odpowiedniej jakości wizualnej.

Pytanie 11

Aby uzyskać na fotografii efekt "zamrożenia ruchu" siatkarza podczas skoku, konieczne jest przede wszystkim ustawienie

A. krótkiego czasu otwarcia migawki

B. długiego czasu otwarcia migawki

C. niskiej wartości przysłony

D. wysokiej wartości przysłony

Użycie małej liczby przysłony oraz długiego czasu otwarcia migawki to podejścia, które nie są odpowiednie do uzyskania efektu "zamrożenia ruchu". Zastosowanie małej liczby przysłony, na przykład f/2.8, prowadzi do szerszego otwarcia obiektywu, co zwiększa ilość światła wpadającego do aparatu, ale jednocześnie powoduje płytką głębię ostrości. W kontekście sportu, gdzie kluczowe jest uchwycenie całej akcji, tego typu ustawienie może nie być odpowiednie, ponieważ skoncentrowanie ostrości tylko na jednym obiekcie może prowadzić do utraty istotnych detali tła. Długie czasy otwarcia migawki, takie jak 1/30 sekundy czy dłużej, są efektywne w przypadku zdjęć statycznych, ale w dynamicznej scenerii sportowej generują dużą ilość rozmycia, co sprawia, że uchwycone momenty nie będą wyraźne. W fotografii sportowej, kluczowym błędem jest nieprzemyślane dostosowanie parametrów aparatu do warunków panujących na boisku. Niezrozumienie zasady działania migawki oraz jej wpływu na rejestrację ruchu może prowadzić do frustracji i niezadowolenia z uzyskanych zdjęć. Właściwe ustawienia to nie tylko techniczne aspekty, ale także umiejętność przewidywania akcji oraz dostosowania się do zmieniającego się otoczenia i warunków oświetleniowych.

Pytanie 12

W fotografii cyfrowej interpolacja bikubiczna to metoda

A. łączenia wielu ekspozycji w jeden obraz HDR

B. zmiany rozmiaru obrazu z zachowaniem lepszej jakości niż interpolacja liniowa

C. korekcji zniekształceń geometrycznych obiektywu

D. eliminacji szumów przez uśrednianie wielu klatek

Interpolacja bikubiczna jest zaawansowaną metodą zmiany rozmiaru obrazów, która wykorzystuje informacje z sąsiednich pikseli w celu uzyskania lepszej jakości niż w przypadku interpolacji liniowej. Ta technika bierze pod uwagę 16 najbliższych pikseli, co pozwala na uzyskanie bardziej gładkich i naturalnych przejść kolorów, eliminując efekt pikselizacji. Przykładem zastosowania może być powiększanie zdjęcia w programach graficznych, gdzie ważne jest, aby zachować jak najwyższą jakość. W praktyce stosowanie tej metody jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii cyfrowej oraz edycji obrazów, szczególnie w sytuacjach, gdy oryginalne zdjęcie ma być prezentowane w dużych formatach. Warto również zauważyć, że interpolacja bikubiczna jest często używana w programach takich jak Adobe Photoshop czy GIMP, gdzie użytkownicy mogą wybierać tę opcję podczas zmiany rozmiaru obrazów. Dzięki temu, użytkownicy mogą uzyskać większą kontrolę nad końcowym efektem ich pracy.

Pytanie 13

Aby wyostrzyć detale obrazu w programie Adobe Photoshop, należy użyć polecenia

A. Błyszczące krawędzie

B. Maska wyostrzająca

C. Maska warstwy

D. Posteryzacja krawędzi

Maska wyostrzająca to jedno z najskuteczniejszych narzędzi w programie Adobe Photoshop, które pozwala na zwiększenie ostrości obrazu poprzez poprawę kontrastu krawędzi. Wyostrzanie obrazu polega na wydobyciu detali, co jest kluczowe w przypadku zdjęć, które mają być publikowane lub drukowane. Proces ten opiera się na zwiększeniu różnicy pomiędzy pikselami o zbliżonych kolorach, co sprawia, że krawędzie stają się bardziej wyraźne. W praktyce, kiedy używasz maski wyostrzającej, możesz regulować parametry takie jak promień, ilość oraz próg, co pozwala na precyzyjne dostrojenie efektu do specyfiki danego obrazu. Przykładowo, w przypadku fotografii architektury, wyostrzanie może pomóc w uwydatnieniu szczegółów budynków i elementów konstrukcyjnych, co przyciąga uwagę widza. Ważne jest, aby pamiętać, że zbyt mocne wyostrzanie może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak powstawanie halo wokół krawędzi, dlatego istotne jest stosowanie tego narzędzia z rozwagą i w odpowiednich warunkach.

Pytanie 14

Jakie działania należy podjąć w celu konserwacji głowicy drukującej w drukarce atramentowej?

A. stworzeniu torów kalibracyjnych

B. wyczyszczeniu głowicy przy pomocy detergentu

C. użyciu chusteczek zwilżonych wodą

D. skorzystaniu z oprogramowania do zarządzania urządzeniami

Użycie oprogramowania do zarządzania urządzeniami w procesie konserwacji głowicy drukującej jest kluczowe, ponieważ takie oprogramowanie często zawiera funkcje automatycznego czyszczenia i konserwacji głowic. Dzięki tym funkcjom użytkownicy mogą łatwo czyścić głowicę drukującą z poziomu komputera, co jest bardziej efektywne niż manualne metody. Oprogramowanie to często jest dostarczane przez producentów drukarek i dostosowane do konkretnych modeli, co zapewnia optymalne rezultaty. Przykładowo, w wielu urządzeniach można ustawić harmonogram regularnego czyszczenia, co zapobiega zatykania się dysz atramentowych i zapewnia stałą jakość druku. Dobre praktyki wskazują, że regularne korzystanie z tych funkcji może znacząco wydłużyć żywotność głowicy drukującej oraz poprawić jakość wydruków. Warto również zaznaczyć, że w przypadku problemów z drukowaniem, oprogramowanie często dostarcza diagnostykę, która pozwala zidentyfikować przyczyny i podjąć odpowiednie kroki naprawcze, co czyni je nieocenionym narzędziem w zarządzaniu drukarką atramentową.

Pytanie 15

Wskaź zestaw najbardziej odpowiedni do wykonania zdjęcia modelki w stylu high-key?

A. Ciemne tło, ciemne odzienie modelki, miękkie rozproszone światło

B. Ciemne tło, jasne odzienie modelki, ostre skierowane światło

C. Wielobarwne tło, jasne odzienie modelki, ostre skierowane światło

D. Jasne tło, jasne odzienie modelki, miękkie rozproszone światło

Odpowiedź, która wskazuje na jasne tło, jasne ubranie modelki i miękkie rozproszone światło, jest prawidłowa, ponieważ technika high-key polega na uzyskaniu jasnego, często wręcz eterycznego efektu w fotografii. W tej technice dąży się do minimalizacji cieni i uzyskania jednorodnego, jasnego tła, co doskonale osiąga się dzięki jasnemu tłu oraz jasnym kolorom ubioru modelki. Miękkie rozproszone światło, które można uzyskać na przykład za pomocą softboxów, sprawia, że światło pada na modelkę w sposób łagodny, eliminując ostre cienie i tworząc wrażenie delikatności. Warto zauważyć, że w praktyce takie ustawienie oświetlenia jest szczególnie popularne w portretach, sesjach modowych czy zdjęciach dziecięcych, gdzie pożądany jest efekt radosny i lekki. Technika ta nie tylko podkreśla urodę modelki, ale również może być stosowana w reklamie produktów, które mają kojarzyć się z pozytywnymi emocjami. W standardach fotograficznych high-key wprowadza się również elementy postprodukcji, gdzie zwiększa się jasność i kontrast, zachowując jednakże delikatność obrazu.

Pytanie 16

Aby rozjaśnić głęboki, wyraźny cień rzucany przez słońce na twarz modela w kapeluszu o dużym rondzie, powinno się użyć

A. kalibrator kolorów

B. blendę uniwersalną

C. lampę błyskową z dyfuzorem

D. ekran odblaskowy

Lampa błyskowa z dyfuzorem jest skutecznym narzędziem do rozświetlania cieni, szczególnie w sytuacjach, gdy naturalne światło, takie jak słońce, tworzy ostry cień na twarzy modela. Dyfuzor działa na zasadzie rozpraszania światła, co łagodzi jego intensywność i zmniejsza kontrast, a tym samym sprawia, że światło padające na modela jest bardziej równomierne i przyjemniejsze dla oka. Przykładem zastosowania może być fotografia portretowa w plenerze, gdzie mocne światło słoneczne generuje cienie na twarzy. W takim przypadku, użycie lampy błyskowej z dyfuzorem pozwala na skuteczne doświetlenie cieni, co prowadzi do bardziej naturalnego i estetycznego efektu na zdjęciach. W branży fotograficznej standardem jest kontrola oświetlenia i umiejętność jego manipulacji, co powinno być kluczowym elementem warsztatu każdego fotografa. Dlatego, znajomość technik użycia lampy błyskowej oraz dyfuzora jest niezmiernie cenna, a ich odpowiednie stosowanie przyczynia się do podniesienia jakości wykonywanych prac.

Pytanie 17

Technika tilt-shift w fotografii architektonicznej służy głównie do

A. redukcji drgań przy długich ekspozycjach

B. korekcji perspektywy zbieżnej

C. podwyższenia kontrastu obrazu

D. zwiększenia głębi ostrości

Technika tilt-shift w fotografii architektonicznej, polegająca na stosowaniu obiektywów o ruchomej płaszczyźnie, jest przede wszystkim wykorzystywana do korekcji perspektywy zbieżnej. W tradycyjnej fotografii architektonicznej, obiektywy mogą powodować efekt zbieżających się linii, szczególnie przy fotografowaniu wysokich budynków. W przypadku użycia obiektywu tilt-shift, możemy przechylać i przesuwać płaszczyznę ostrości, co pozwala na prostowanie zbieżnych linii i uzyskanie bardziej naturalnego widoku budowli. Przykładowo, fotografując drapacze chmur, dzięki tej technice można uzyskać zdjęcia, które lepiej oddają rzeczywiste proporcje obiektów. Działania te są zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii architektonicznej, gdzie kluczowe jest przedstawienie obiektów w sposób odwzorowujący ich rzeczywisty wygląd. Ważnym aspektem jest również dbałość o kompozycję, co w połączeniu z techniką tilt-shift, pozwala uzyskać niezwykłe efekty wizualne, których nie osiągnęlibyśmy przy użyciu standardowych obiektywów.

Pytanie 18

Technika mobilnej fotografii wspomagana przez sztuczną inteligencję computational RAW polega na

A. wykorzystaniu uczenia maszynowego do redukcji szumów

B. automatycznym retuszu portretów według zdefiniowanych wzorców

C. automatycznym rozpoznawaniu sceny i doborze odpowiednich parametrów

D. łączeniu wielu ekspozycji i zastosowaniu zaawansowanych algorytmów do poprawy jakości obrazu

Automatyczne rozpoznawanie sceny i dobór odpowiednich parametrów to technika, która, choć powiązana z sztuczną inteligencją, nie odzwierciedla zasadności computational RAW. W kontekście mobilnej fotografii, rozpoznawanie sceny skupia się głównie na analizie jednego ujęcia, a nie na łączeniu wielu ekspozycji, co jest kluczowe dla computational RAW. Uczenie maszynowe do redukcji szumów również nie oddaje pełni możliwości, jakie daje computational RAW, ponieważ ogranicza się do poprawy jednego obrazu, a nie do tworzenia wielowarstwowego, dynamicznego obrazu. Z kolei automatyczny retusz portretów według zdefiniowanych wzorców to zupełnie inna technika, koncentrująca się na edycji jednego zdjęcia, a nie na jego złożoności wynikającej z przetwarzania wielu ekspozycji. Takie myślenie może prowadzić do błędnych wniosków, że sztuczna inteligencja w fotografii polega tylko na prostym przetwarzaniu obrazów, podczas gdy kluczowe jest zrozumienie, jak różne techniki współpracują ze sobą, aby uzyskać lepszą jakość zdjęć. W fotografii mobilnej ważne jest uświadomienie sobie, że advanced computational techniques stanowią fundament dla tworzenia zdjęć o wyższej jakości, co jest wciąż rozwijającą się dziedziną, w której znajomość podstaw jest niezbędna do osiągnięcia oczekiwanych rezultatów.

Pytanie 19

Jakiego trybu pomiaru ekspozycji należy użyć w aparacie cyfrowym, aby ocenić natężenie światła na całej powierzchni kadru?

A. Punktowy w polu AF

B. Centralnie ważony

C. Punktowy

D. Matrycowy

Wybór innego trybu pomiaru światła często prowadzi do nieporozumień w kontekście uzyskiwania właściwych ustawień ekspozycji. Tryb matrycowy, mimo że popularny, jest bardziej złożony, gdyż analizuje światło w całym kadrze i stara się znaleźć równowagę, co może prowadzić do błędnych decyzji w sytuacjach, gdy w kadrze występują mocno kontrastujące obszary. Może to skutkować niedoświetleniem lub prześwietleniem kluczowych elementów, zwłaszcza gdy są one bliskie krawędzi obrazu, a nie w centrum. Z kolei tryby punktowe, zarówno w polu AF, jak i ogólnie, są bardziej precyzyjne, lecz ich zastosowanie ogranicza się do pomiaru jednego, niewielkiego obszaru kadru, co nie zawsze oddaje atmosferę całej sceny. Wybierając punktowy pomiar, łatwo o błędy, gdyż skupiając się na niewielkim fragmencie, możemy pominąć ważne uwarunkowania oświetleniowe w innych częściach kadru. Błędem jest również nieodpowiednie dobieranie trybu pomiaru do kontekstu fotografii, co może zniweczyć efekt końcowy. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, kiedy i jak korzystać z poszczególnych trybów, aby uzyskać najlepsze rezultaty.

Pytanie 20

Który typ oświetlenia na planie zdjęciowym powinien zostać skorygowany, aby zredukować intensywność cieni po stronie nieoświetlonej obiektu trójwymiarowego?

A. Górne

B. Wypełniające

C. Konturowe

D. Tłowe

Światło wypełniające jest kluczowym elementem w fotografii, które pomaga zredukować kontrast między oświetloną a nieoświetloną stroną obiektów. Jego podstawowym celem jest zmniejszenie głębokości cieni, co jest istotne w przypadku obiektów przestrzennych, gdzie różnice w oświetleniu mogą wpływać na percepcję kształtu i tekstury. W praktyce, zastosowanie światła wypełniającego polega na skierowaniu go w stronę cieni, co powoduje ich rozjaśnienie i łagodzenie ostrych krawędzi. Przykładowo, w sytuacjach portretowych, dodanie światła wypełniającego z boku lub z przodu modela pozwala na zminimalizowanie cieni pod oczami, co skutkuje bardziej harmonijnym i atrakcyjnym wizerunkiem. Ważne jest, aby pamiętać, że światło wypełniające powinno być mniej intensywne niż światło główne, aby nie zdominować kompozycji. Zastosowanie dyfuzorów lub odbłyśników jest powszechną praktyką, która pozwala na uzyskanie miękkich, naturalnych przejść między światłem a cieniem, co jest zgodne z najlepszymi normami branżowymi.

Pytanie 21

Technika ETTR (Expose To The Right) stosowana w fotografii cyfrowej polega na

A. celowym prześwietlaniu zdjęcia tak, aby histogram był przesunięty w prawo

B. komponowaniu kadru z głównym motywem po prawej stronie

C. stosowaniu filtrów polaryzacyjnych do redukcji odblasku

D. zwiększaniu temperatury barwowej w celu ocieplenia obrazu

Wszystkie pozostałe odpowiedzi są oparte na nieporozumieniach dotyczących technik fotograficznych i ich zastosowań. Stosowanie filtrów polaryzacyjnych, na przykład, rzeczywiście ma swoje miejsce w fotografii, ale ich głównym celem jest redukcja odblasku oraz zwiększenie nasycenia kolorów, a nie wpływanie na histogramy czy ekspozycję zdjęcia. W kontekście techniki ETTR, która wymaga świadomego podejścia do prześwietlenia, stosowanie filtrów polaryzacyjnych nie jest odpowiednim narzędziem. Komponowanie kadru z głównym motywem po prawej stronie również nie ma związku z prześwietlaniem zdjęcia. To bardziej odnosi się do zasad kompozycji, takich jak zasada trzeciego, ale nie wpływa na technikę zebrania światła i ustawienie histogramu, które są kluczowe w ETTR. Zwiększanie temperatury barwowej w celu ocieplenia obrazu to całkowicie inny obszar fotografii, dotyczący barw i ich tonalności. Takie podejście do korekcji kolorów nie wpływa na ekspozycję czy histogram, lecz na postprodukcję. Typowym błędem w myśleniu o fotografii jest mieszanie różnych technik i zasad, co prowadzi do nieporozumień oraz braku umiejętności zastosowania ich w praktyce. Kluczowe jest zrozumienie, że techniki te muszą być stosowane w odpowiednich kontekstach, aby osiągnąć zamierzony efekt. Każda z wymienionych odpowiedzi nie dostarcza narzędzi ani wiedzy niezbędnej do prawidłowego użycia ETTR, co sprawia, że są one niewłaściwe w tym kontekście.

Pytanie 22

Jakie akcesoria ciemni powinny być przygotowane do realizacji chemicznej obróbki małoobrazkowych czarno-białych negatywów?

A. Wywoływacz, utrwalacz, powiększalnik, menzurka, lejek, klipsy do zawieszania negatywów

B. Wywoływacz, utrwalacz, koreks, termometr, menzurka, lejek, klipsy do zawieszania negatywów

C. Wywoływacz, koreks, powiększalnik, termometr

D. Przerywacz, utrwalacz, maskownica, powiększalnik, kuweta, termometr, menzurka

Odpowiedź wskazująca na zestaw wywoływacza, utrwalacza, koreksu, termometru, menzurki, lejka oraz klipsów do zawieszania negatywów jest poprawna, ponieważ zawiera wszystkie niezbędne elementy do przeprowadzenia obróbki chemicznej czarno-białych materiałów negatywowych. Wywoływacz jest kluczowy, ponieważ to on inicjuje proces chemiczny, w wyniku którego obraz staje się widoczny na kliszy. Utrwalacz z kolei trwałe zatrzymuje ten obraz, zapobiegając dalszemu działaniu światła. Koreks służy do bezpiecznego umieszczania materiałów w roztworach chemicznych, co jest niezbędne w ciemni. Termometr zapewnia kontrolę temperatury, co jest istotne dla jakości obróbki, ponieważ różne chemikalia mogą wymagać specyficznych warunków termicznych. Menzurka i lejek są niezbędne do precyzyjnego dozowania i przelewania chemikaliów, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiednich stężeń. Klipsy do zawieszania negatywów są niezbędne do suszenia, zapewniając równomierne schnięcie bez zagnieceń, co może wpływać na jakość końcowego obrazu. Używanie standardowych narzędzi i chemikaliów jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii analogowej, a ich prawidłowe zastosowanie ma kluczowe znaczenie dla uzyskania wysokiej jakości odbitek.

Pytanie 23

Lokalne poprawki w cyfrowym obrazie, które polegają na wypełnieniu luk, można zrealizować przy użyciu narzędzia o nazwie

A. szybka maska

B. różdżka, stempel

C. lasso

D. stempel

Narzędzie stempel, znane również jako klon, jest niezwykle użyteczne w miejscowym retuszu obrazu cyfrowego, ponieważ pozwala na precyzyjne uzupełnianie ubytków poprzez kopiowanie pikseli z jednego obszaru obrazu do drugiego. Użytkownik może wybierać punkty źródłowe, z których będą pobierane piksele, co umożliwia dokładne dopasowanie tekstury i koloru. Przykładem zastosowania stempla jest usuwanie niechcianych obiektów, takich jak plamy czy zarysowania na zdjęciach. W profesjonalnych programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop, narzędzie to jest standardem w procesie retuszu, a jego skuteczność wzrasta wraz z umiejętnościami użytkownika. Warto pamiętać o używaniu różnych rozmiarów pędzli oraz ajustowaniu twardości narzędzia, co pozwala na bardziej naturalny efekt końcowy i minimalizuje widoczność poprawek. Dobrą praktyką jest również praca na nowych warstwach, co umożliwia łatwe cofanie zmian oraz większą kontrolę nad efektem końcowym.

Pytanie 24

Elektronika w rejestracji obrazu obejmuje:

A. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, skanowanie negatywu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, prezentację multimedialną

B. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, obróbkę cyfrową obrazu, wydruk obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego

C. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, kopiowanie negatywu, przetwarzanie chemiczne materiału pozytywowego

D. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, drukowanie obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego, obróbkę chemiczną materiału pozytywowego

W odpowiedziach, które zostały uznane za niepoprawne, występują różnorodne błędne koncepcje dotyczące procesu rejestracji obrazu. Na przykład, naświetlenie materiału fotograficznego oraz obróbka chemiczna odnoszą się do tradycyjnych technik fotografii, które nie mają zastosowania w elektronicznej rejestracji obrazu. Te metody wymagają użycia chemikaliów do przetwarzania klatek zdjęciowych, co stoi w sprzeczności z ideą cyfrowego przetwarzania, gdzie większość operacji odbywa się w formie elektronicznej. Skanowanie negatywu także nie jest częścią elektronicznej rejestracji obrazu, ponieważ dotyczy to procesu analogowego, który może być użyty po zarejestrowaniu obrazu na materiale fotograficznym, a nie jest to element rejestracji elektronicznej. Właściwe podejście do digitalizacji obrazu powinno skupiać się na wykorzystaniu technologii cyfrowej, co zapewnia bardziej efektywne zarządzanie danymi oraz wyższą jakość końcowego produktu. Zrozumienie różnicy między tymi technikami jest kluczowe, aby uniknąć mylnych przekonań na temat nowoczesnych metod fotografii i obróbki obrazu.

Pytanie 25

Aby uzyskać kolorowe slajdy małych obiektów na materiale fotograficznym w skali 5:1, niezbędne jest przygotowanie analogowej lustrzanki

A. z obiektywem o długiej ogniskowej oraz filmem negatywowym kolorowym

B. z obiektywem makro oraz filmem barwnym odwracalnym

C. z obiektywem makro oraz filmem negatywowym kolorowym

D. z obiektywem o długiej ogniskowej oraz filmem barwnym odwracalnym

Wybór obiektywu makro oraz filmu odwracalnego barwnego jest super. Obiektywy makro są stworzone do robienia zdjęć małych rzeczy z bliska, a to jest mega ważne przy skali 5:1. Dzięki nim można uzyskać naprawdę ostre i szczegółowe zdjęcia, a to w makrofotografii ma ogromne znaczenie. Film odwracalny barwny, jaki znasz z slajdów, daje pełną gamę kolorów i wysoką jakość, więc świetnie nadaje się do uchwycenia detali. Jak już wiesz, połączenie tych dwóch rzeczy pozwala robić zachwycające slajdy, które pięknie pokazują kolory i szczegóły małych obiektów. No i używanie statywu to dobry pomysł, zwłaszcza przy dłuższych czasach naświetlania - daje to większą stabilność, co w makrofotografii ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 26

Który typ obiektywu jest pomocny do uchwycenia odległych obiektów w jak największej skali odwzorowania?

A. Lustrzany

B. Krótkoogniskowy

C. Standardowy

D. Długoogniskowy

Obiektywy długoogniskowe to naprawdę ważna sprawa w fotografii, szczególnie gdy chcemy uchwycić coś, co jest daleko. Z ich pomocą łatwiej możemy przybliżyć obiekt, a to super przydaje się, gdy robimy zdjęcia dzikiej przyrody, sportu czy też architektury. Co więcej, dzięki dłuższej ogniskowej, nasze zdjęcia będą bardziej szczegółowe, a obiekty będą lepiej odseparowane od tła. Na przykład, obiektywy 200mm czy 300mm pozwalają naprawdę dobrze uchwycić detale. W profesjonalnej fotografii, jak fotoreportaż czy dokumentalna, umiejętność pracy z takim obiektywem jest niezbędna. A jeśli zależy nam na efekcie bokeh, to długoogniskowy obiektyw również nam to umożliwi. Fajnie jest też mieć obiektywy z stabilizacją obrazu, bo to sprawia, że są jeszcze bardziej użyteczne, zwłaszcza w trudnych warunkach oświetleniowych.

Pytanie 27

W aparacie lustrzanym, podczas robienia zdjęcia, obraz w wizjerze staje się na chwilę niewidoczny, ponieważ

A. otwiera się przesłona

B. zamyka się migawka

C. ustawia się ostrość

D. zmienia się ustawienie lustra

W lustrzance jednoobiektywowej (DSLR) obraz w wizjerze staje się niewidoczny w momencie, gdy aparat rejestruje zdjęcie, ponieważ zmienia się pozycja lustra. W standardowej konstrukcji DSLR znajdują się dwa lustra: jedno, które kieruje światło do wizjera, oraz drugie, które odbija światło w kierunku matrycy, gdy naciśniesz spust migawki. Kiedy aparat jest gotowy do zrobienia zdjęcia, lustro unosi się, co powoduje, że obraz zniknie z wizjera na krótki moment. To zjawisko jest integralną częścią procesu fotografowania w lustrzankach, ponieważ pozwala na dokładny pomiar ekspozycji i ostrości. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy leży w zrozumieniu, jak działa aparat, co ułatwia dostosowanie ustawień do różnych warunków oświetleniowych oraz kompozycji fotografii. Zrozumienie mechanizmu działania lustra w DSLR jest kluczowe dla efektywnego korzystania z tego typu sprzętu i uzyskania pożądanych efektów wizualnych. Warto również zauważyć, że zmiana pozycji lustra jest standardową normą w projektowaniu lustrzanek, co podkreśla ich unikalność w porównaniu z innymi typami aparatów, takimi jak bezlusterkowce.

Pytanie 28

W programie Adobe Photoshop do modyfikacji koloru tęczówek na fotografii stosuje się funkcję

A. zaznaczenie i balans koloru

B. maska i kontrast

C. maska i skraplanie

D. zaznaczenie i rączka

Wybór opcji "zaznaczenie i balans koloru" jako metody do zmiany koloru oczu w Adobe Photoshop jest poprawny, ponieważ ta technika pozwala na precyzyjne wybieranie fragmentów obrazu oraz dostosowywanie kolorystyki w wybranym zakresie. Zastosowanie narzędzia zaznaczenia, na przykład Lasso lub Zaznaczenie szybkiego, umożliwia izolowanie obszaru oczu, co jest kluczowe dla dokładnej pracy. Następnie, przy pomocy opcji balans koloru, możemy dostosować poziomy czerwonego, zielonego i niebieskiego, co pozwala na uzyskanie pożądanego efektu kolorystycznego. Przykładem zastosowania tej metody może być poprawa wyglądu zdjęcia portretowego, w którym naturalny kolor oczu może być wzbogacony lub zmieniony na bardziej intensywny poprzez dodanie większej ilości niebieskiego lub zielonego. Tego typu zabiegi są szeroko stosowane w fotografii portretowej i modowej, a także w produkcji filmowej, gdzie estetyka obrazu ma kluczowe znaczenie. W branży kreatywnej ważne jest także przestrzeganie standardów dotyczących retuszu zdjęć, aby zachować naturalność i autentyczność przedstawianych postaci.

Pytanie 29

Naświetlenie materiału światłoczułego uzależnione jest od

A. formatu zapisu obrazu

B. typy aparatu fotograficznego

C. użycia telekonwertera

D. wartości przysłony i długości naświetlania

W fotografii ważne jest, ile światła pada na materiał światłoczuły, na przykład na film czy sensor. Zależy to głównie od przysłony i czasu naświetlania. Przysłona to ta mała dziurka w obiektywie – im mniejsza liczba f, tym więcej światła wpada do aparatu. Przykładowo, przysłona f/2.8 wpuszcza znacznie więcej światła niż f/8. Czas naświetlania mówi nam, jak długo światło pada na sensor. Krótszy czas (np. 1/1000 s) ogranicza naświetlenie, co jest przydatne, gdy chcemy uchwycić coś w ruchu, jak na przykład w sportowej fotografii. Tam często używa się małej przysłony i krótkiego czasu, żeby zdjęcia były ostre. Dobrze jest wiedzieć, że te dwa parametry są kluczowe w kontrolowaniu ekspozycji. Dzięki nim można uzyskać różne efekty artystyczne oraz dobrze naświetlone zdjęcia.

Pytanie 30

W jakim formacie powinien być zapisany obraz fotograficzny z głębią koloru 24 bity, jeśli ma być umieszczony w sieci?

A. GIF

B. JPEG

C. RAW

D. TIFF

Odpowiedź JPEG jest prawidłowa, ponieważ format ten jest jednym z najczęściej używanych do przechowywania i udostępniania obrazów w internecie. JPEG (Joint Photographic Experts Group) obsługuje 24-bitową głębię koloru, co oznacza, że może przechowywać ponad 16 milionów kolorów. To czyni go idealnym wyborem dla fotografii, gdzie jakość obrazu jest kluczowa. JPEG wykorzystuje stratną kompresję, co pozwala na znaczne zmniejszenie rozmiaru pliku, co jest niezwykle ważne w kontekście szybkiego ładowania stron internetowych oraz oszczędności przestrzeni na serwerach. W praktyce, większość aparatów cyfrowych i smartfonów zapisuje zdjęcia właśnie w tym formacie, co ułatwia ich późniejsze dzielenie się w sieci. Dodatkowo, JPEG jest zgodny z większością przeglądarek internetowych i edytorów graficznych, co czyni go wszechstronnym wyborem w branży kreatywnej. Warto także dodać, że zastosowanie formatu JPEG jest zgodne z najlepszymi praktykami projektowymi w zakresie optymalizacji zasobów multimedialnych w sieci.

Pytanie 31

Aby osiągnąć efekt modyfikacji odległości ogniskowej, konieczne jest zastosowanie

A. filtra konwersyjnego

B. konwentera

C. monopodu

D. nasadki zwielokrotniającej

Nasadka zwielokrotniająca, mimo że jej nazwa sugeruje możliwość zwiększenia ogniskowej, w rzeczywistości nie jest odpowiednim narzędziem do takich celów. Działa ona na zasadzie przekształcania obrazu, co może prowadzić do deformacji oraz znacznego spadku jakości zdjęć. Monopod, będący stabilizatorem do aparatu, nie zmienia ogniskowej i jego zastosowanie koncentruje się na poprawie stabilności zdjęć, a nie na manipulacji parametrami optycznymi. Filtr konwersyjny również nie służy do zmiany ogniskowej; jego zastosowanie dotyczy korygowania barw obrazu oraz modyfikacji kontrastu i nasycenia kolorów. Powszechnym błędem jest mylenie filtrów z narzędziami optycznymi, które rzeczywiście zmieniają ogniskową. Użytkownicy często zakładają, że dodanie sprzętu do aparatu przyniesie pożądane efekty bez wiedzy o ich specyfice. Warto zwrócić uwagę na fundamentalne różnice między tymi akcesoriami oraz ich przeznaczeniem, aby unikać rozczarowań związanych z oczekiwaniami na rezultaty, które są niemożliwe do osiągnięcia z użyciem niewłaściwych narzędzi. Kluczowe jest zrozumienie funkcji poszczególnych akcesoriów, co pozwala na ich świadome i efektywne wykorzystanie w praktyce fotograficznej.

Pytanie 32

Obraz stworzony na papierze fotograficznym bez użycia kamery to

A. makrofotografia

B. reprodukcja

C. kserografia

D. luksografia

Kserografia to technika kopiowania, która opiera się na procesie elektrostatycznym, a nie na naświetlaniu papieru fotograficznego. Chociaż kserografia jest szeroko stosowana w biurach i instytucjach edukacyjnych do reprodukcji dokumentów, nie ma nic wspólnego z tworzeniem obrazów bez użycia aparatu. To podejście skupia się na masowej produkcji i reprodukcji, a nie na twórczym procesie artystycznym. Z kolei reprodukcja to termin ogólny, który odnosi się do wszelkich technik odtwarzania istniejących dzieł, takich jak obrazy, zdjęcia czy rysunki. W tym przypadku również nie mówimy o naświetlaniu papieru fotograficznego, co jest kluczowe w luksografii. Makrofotografia to technika fotograficzna, która polega na robieniu zdjęć obiektów z bliska, zazwyczaj z użyciem aparatu fotograficznego i odpowiednich obiektywów. Niezrozumienie tych terminów może prowadzić do mylnego wniosku, że są one ze sobą powiązane. W rzeczywistości każda z wymienionych technik ma swoją specyfikę i zastosowanie, które są odrębne od luksografii, co podkreśla istotne różnice w podejściu do fotografii i reprodukcji obrazów. Ważne jest zrozumienie, że techniki te nie są zamienne, a ich właściwe rozróżnienie jest kluczowe w pracy zawodowej w dziedzinie sztuki i fotografii.

Pytanie 33

Technika brenizera (Brenizer method) polega na

A. użyciu lampy pierścieniowej przy fotografii makro

B. zastosowaniu filtru połówkowego neutralnie szarego

C. zastosowaniu techniki wielokrotnej ekspozycji

D. wykonaniu wielu zdjęć z małą głębią ostrości i połączeniu ich w panoramę

Technika brenizera, znana też jako Brenizer method, jest innowacyjnym podejściem w fotografii, które łączy w sobie elementy portretowe i panoramiczne. Polega na wykonaniu wielu zdjęć z użyciem małej głębi ostrości, co daje możliwość uchwycenia detali i miękkiego rozmycia tła - to kluczowy element, który tworzy efekt „kitoskópowy”, często pożądany przez fotografów portretowych. Gdy zdjęcia są już zrobione, są one łączone w jedno, za pomocą specjalistycznego oprogramowania, co pozwala na uzyskanie jednego obrazu o dużej rozdzielczości i charakterystycznej estetyce. Taka technika jest szczególnie przydatna w plenerze, gdzie możemy uchwycić piękne tło, jednocześnie izolując główny obiekt. W praktyce, dobrze jest mieć na uwadze, aby zdjęcia były robione z jednego punktu, co zwiększa szanse na ich późniejsze złożenie. Technika ta cieszy się dużym uznaniem wśród profesjonalnych fotografów, którzy chcą uzyskać efektowne portrety z przyjemnym bokeh i przestrzenią w tle. Warto pamiętać, że odpowiedni dobór obiektywu, zazwyczaj o dużej światłosiłę, jest kluczowy dla uzyskania pożądanego efektu.

Pytanie 34

Plan, w którym widoczna jest cała postać fotografowanej osoby, nazywa się planem

A. ogólnym

B. średnim

C. pełnym

D. bliskim

Wybór odpowiedzi bliski, średni lub ogólny odzwierciedla pewne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji rodzajów planów w fotografii. Plan bliski, na przykład, koncentruje się na szczegółach twarzy lub innych elementach, co ogranicza perspektywę do fragmentu sylwetki, a nie do całości. Użycie tego planu może być bardzo efektywne w sytuacjach, gdy chcemy podkreślić emocje lub wyraz twarzy, ale nie oddaje pełnej sylwetki postaci, co jest kluczowe w kontekście tego pytania. Z kolei plan średni to zbliżenie na sylwetkę do pasa, co również nie pozwala na uchwycenie całej postaci. Taki wybór może prowadzić do niewłaściwego zrozumienia intencji twórczej oraz ograniczyć narrację wizualną, która wymaga pełnej ekspozycji postaci. Plan ogólny z kolei zazwyczaj prezentuje całe otoczenie, co również nie jest zgodne z definicją planu portretowego, który powinien skupiać uwagę na osobie fotografowanej. Dobrą praktyką w fotografii jest zrozumienie znaczenia różnych planów i ich zastosowania w kontekście przekazu, co pozwala na lepszą interpretację myśli twórczej oraz efektywniejsze komunikowanie zamysłów wizualnych.

Pytanie 35

Aby uzyskać dużą głębię ostrości, należy dobrać odpowiednią wartość przysłony

A. f/5.6

B. f/1.4

C. f/32

D. f/16

Wybór wartości przysłony f/32 jest kluczowy dla uzyskania głębi ostrości w fotografii. Wartość przysłony wpływa na to, jak dużo sceny zostanie ostra w kadrze. Im wyższa liczba przysłony, tym mniejsza apertura, co powoduje większą głębię ostrości. Użycie f/32 sprawia, że zarówno obiekty znajdujące się blisko, jak i te w oddali są widoczne w ostrości, co jest szczególnie przydatne w fotografii krajobrazowej czy architektonicznej. Przykładowo, fotografując rozległy krajobraz, wybór tak małej apertury pozwala uchwycić szczegóły w pierwszym planie oraz w tle, tworząc wrażenie przestrzeni i głębi. Praktyka pokazuje, że wartości przysłony powyżej f/16 zapewniają optymalne rezultaty w kontekście głębi ostrości. Należy jednak pamiętać, że zbyt duża wartość przysłony może prowadzić do zjawiska dyfrakcji, co wpływa negatywnie na ostrość obrazu, dlatego wybór f/32 powinien być dobrze przemyślany w kontekście warunków fotografowania.

Pytanie 36

Plan portretowy, na którym widoczna jest cała postać fotografowanej osoby, nazywany jest planem

A. średnim

B. ogólnym

C. bliskim

D. pełnym

Plan portretowy, który obejmuje całą sylwetkę osoby, nazywamy planem pełnym. To dlatego, że pokazuje postać w kontekście otoczenia, co pozwala zobaczyć nie tylko detale, ale też jak ta osoba współgra z tym, co ją otacza. W fotografii ten rodzaj ujęcia jest bardzo ceniony w portretach, bo mamy wgląd w całość - ciało i kontekst. Na przykład, zdjęcie osoby stojącej w parku pokazuje nie tylko jej rysy, ale też, jak się odnosi do tła. Warto pamiętać, że dobry plan pełny nie tylko pokazuje postać, ale również wpływa na to, jak widz interpretuje obraz, dając mu szersze znaczenie. Takie podejście często widzimy w reklamach czy fotografii modowej, gdzie cała sylwetka modela w połączeniu z otoczeniem może być kluczowym elementem całej prezentacji.

Pytanie 37

Ilustracja przedstawia

A. konwerter.

B. pilota do lamp.

C. slider.

D. światłomierz.

Światłomierz to urządzenie, które odgrywa kluczową rolę w procesie fotografii, umożliwiając precyzyjne pomiary natężenia światła. Na przedstawionej ilustracji widoczny jest światłomierz, którego charakterystyczne cechy to pokrętło i mała, wystająca kula. Te elementy są typowe dla modeli analogowych, które wykorzystują fotokomórki do pomiaru oświetlenia. Dzięki zastosowaniu światłomierza fotograf może skutecznie ustalić odpowiednie ustawienia ekspozycji aparatu, co jest niezbędne do uzyskania optymalnych rezultatów w fotografii. Przykładowo, w sytuacji silnego nasłonecznienia, światłomierz pozwala na określenie, czy użycie krótszej migawki lub mniejszej przysłony będzie konieczne, aby uniknąć prześwietlenia. Użycie światłomierza jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotografii, co potwierdzają liczne publikacje i szkolenia dla fotografów. Wiedza na temat pomiaru światła jest nie tylko teoretyczna, ale ma również zastosowanie praktyczne, co czyni światłomierz niezastąpionym narzędziem w arsenale każdego profesjonalnego fotografa.

Pytanie 38

Podczas kopiowania metodą subtraktywną z negatywu kolorowego na papier fotograficzny barwny wykorzystano korekcję 70 00 30, co spowodowało, że próbna kopia miała dominującą barwę żółtą. W jaki sposób można zlikwidować tę dominację, stosując filtr?

A. purpurowy o większej gęstości

B. niebieskozielony o mniejszej gęstości

C. żółty i purpurowy o mniejszej gęstości

D. żółty o większej gęstości

Zastosowanie innych filtrów, takich jak purpurowy o większej gęstości, czy niebieskozielony o mniejszej gęstości, nie przyniesie oczekiwanych rezultatów w kontekście eliminacji dominującego żółtego koloru. Purpurowy filtr absorbuje zielone światło, co może jedynie nasilić odczucie żółtej dominacji, ponieważ żółty składa się z czerwonego i zielonego, a dodanie purpury nie rozwiązuje problemu, a wręcz może go pogłębić. Niebieskozielony filtr, choć teoretycznie mógłby zneutralizować niektóre odcienie, w praktyce w przypadku dominującej żółtej barwy jego działanie byłoby znacznie mniej efektywne, ponieważ nie jest w stanie w wystarczającym stopniu pochłonąć żółtych tonów. Ponadto, zastosowanie filtrów o mniejszej gęstości może prowadzić do braku efektywności w procesie korekcji kolorów, co jest sprzeczne z zasadami skutecznej obróbki fotograficznej. Typowym błędem w takim podejściu jest niedocenienie efektywności filtrów kolorowych, które powinny być stosowane w odpowiedniej gęstości, aby mogły skutecznie neutralizować dominujące kolory. W praktyce, niewłaściwy dobór filtrów prowadzi do nieadekwatnych rezultatów i może znacząco wpłynąć na jakość końcowego produktu, co jest nieakceptowalne w profesjonalnym kontekście fotograficznym. Zatem kluczowe jest zrozumienie, że w przypadku dominujących kolorów zawsze należy stosować filtry o odpowiedniej gęstości, aby uzyskać pożądane efekty.

Pytanie 39

Aby skopiować obraz kolorowy techniką subtraktywną, należy użyć powiększalnika z głowicą

A. aktyniczną

B. filtracyjną

C. z oświetleniem punktowym

D. kondensorową

Jak chcesz robić kolorowe odbitki, to musisz mieć powiększalnik z głowicą filtracyjną. W technice subtraktywnej chodzi o to, żeby odejmować pewne długości fal światła za pomocą filtrów, które wpuszczają tylko konkretne kolory. Więc kiedy naświetlasz światłoczuły papier z wykorzystaniem filtrów (zwykle Cyan, Magenta i Yellow), to uzyskujesz różne odcienie, które są efektem mieszania tych podstawowych kolorów. To mega ważne, bo dzięki głowicy filtracyjnej możesz dobrze dopasować kolory do projektu. Bez tego w druku fotograficznym czy sztuce graficznej ciężko osiągnąć dobry efekt. W laboratoriach, gdzie robią kolorowe odbitki, korzystanie z powiększalników z głowicą filtracyjną to norma, żeby kolory były w wysokiej jakości. Ogólnie rzecz biorąc, filtry to najlepsza praktyka, żeby uzyskać dokładne i żywe kolory.

Pytanie 40

Pomiar światła realizowany przez czujnik w aparacie fotograficznym, określany jako wielosegmentowy, to także pomiar

A. pomiar punktowy

B. matrycowy

C. ważony centralnie

D. całkowity

Centralnie ważony pomiar polega na tym, że aparat skupia się na centralnej części kadru, co może prowadzić do nieprawidłowych ocen oświetlenia, zwłaszcza w scenach z dużym kontrastem. W przypadku integralnego pomiaru, który uwzględnia wszystkie źródła światła, także pozostaje ryzyko, że nie uwzględni on lokalnych różnic w oświetleniu, co skutkuje niedokładnością w ekspozycji. Pomiar punktowy, z kolei, który analizuje bardzo wąski obszar kadru, może być przydatny w niektórych specyficznych sytuacjach, ale jego ograniczenia sprawiają, że często nie oddaje pełnego obrazu sceny. Używanie tych metod bez zrozumienia kontekstu, w jakim się znajdujemy, może prowadzić do błędów w ekspozycji, co jest szczególnie problematyczne podczas pracy w zmiennych warunkach oświetleniowych. Typowe pomyłki myślowe obejmują założenie, że pomiar centralny zawsze zapewni najlepsze rezultaty, co jest nieprawidłowe w sytuacjach, gdy w kadrze występuje znaczne zróżnicowanie jasności. Zrozumienie, kiedy i jak stosować różne metody pomiaru, jest kluczowe dla uzyskania optymalnych efektów w fotografii.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej