Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 23:05
Data zakończenia: 8 czerwca 2025 23:11

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie aktywne urządzenie pozwoli na podłączenie 15 komputerów, drukarki sieciowej oraz rutera do sieci lokalnej za pomocą kabla UTP?

A. Panel krosowy 24-portowy

B. Switch 16-portowy

C. Panel krosowy 16-portowy

D. Switch 24-portowy

Przełącznik 24-portowy to świetne rozwiązanie, bo można do niego podłączyć sporo urządzeń jednocześnie, jak komputery czy drukarki, do lokalnej sieci. W sytuacji, gdzie trzeba podłączyć 15 komputerów, drukarkę sieciową i router, ten przełącznik akurat ma tyle portów, że wszystko się zmieści. W codziennym użytkowaniu przełączniki są kluczowe w zarządzaniu ruchem w sieci, co umożliwia szybsze przesyłanie danych między urządzeniami. Dodatkowo, jak używasz przełącznika, można wprowadzić różne funkcje, na przykład VLAN, co pomaga w podziale sieci i zwiększeniu jej bezpieczeństwa. Jeśli chodzi o standardy, sprzęty zgodne z normą IEEE 802.3 potrafią działać naprawdę wydajnie i niezawodnie. Tak więc, na pewno 24-portowy przełącznik to sensowne rozwiązanie dla średnich sieci, które potrzebują elastyczności i dużej liczby połączeń.

Pytanie 2

Aby aktywować FTP na systemie Windows, konieczne jest zainstalowanie roli

A. serwera Plików

B. serwera DNS

C. serwera sieci Web (IIS)

D. serwera DHCP

Aby uruchomić FTP (File Transfer Protocol) na serwerze Windows, konieczne jest zainstalowanie roli serwera sieci Web (IIS). IIS (Internet Information Services) to natywna technologia Microsoftu, która pozwala na hostowanie aplikacji webowych oraz obsługę protokołów transmisji danych, w tym FTP. Instalacja tej roli umożliwia skonfigurowanie i zarządzanie serwerem FTP, co jest kluczowe w wielu środowiskach biznesowych, gdzie wymagana jest wymiana plików. Przykładowo, wiele organizacji korzysta z FTP do archiwizacji danych, przekazywania dużych plików między działami lub zewnętrznymi partnerami. Warto również zauważyć, że korzystanie z FTP w połączeniu z zabezpieczeniami TLS/SSL (FTPS) jest zgodne z aktualnymi standardami bezpieczeństwa, co chroni dane przed nieautoryzowanym dostępem. Dobra praktyka to również regularne monitorowanie i aktualizowanie konfiguracji FTP, aby zapewnić bezpieczeństwo i wydajność transferu danych.

Pytanie 3

Jakie urządzenie pozwala na podłączenie drukarki bez karty sieciowej do sieci lokalnej komputerów?

A. Punkt dostępu

B. Koncentrator

C. Regenerator

D. Serwer wydruku

Serwer wydruku to specjalistyczne urządzenie, które umożliwia podłączenie drukarek nieposiadających wbudowanej karty sieciowej do lokalnej sieci komputerowej. Działa on jako pomost pomiędzy drukarką a siecią, zatem umożliwia użytkownikom zdalne drukowanie z różnych urządzeń w tej samej sieci. Użytkownik podłącza drukarkę do serwera wydruku za pomocą interfejsu USB lub równoległego, a następnie serwer łączy się z siecią lokalną. Zastosowanie serwera wydruku jest szczególnie przydatne w biurach oraz środowiskach, gdzie wiele osób korzysta z jednej drukarki. W praktyce, standardowe serwery wydruku, takie jak te oparte na protokole TCP/IP, umożliwiają również zarządzanie zadaniami drukowania oraz monitorowanie stanu drukarki, co jest zgodne z dobrymi praktykami w obszarze zarządzania zasobami drukującymi.

Pytanie 4

Jaki jest skrócony zapis maski sieci, której adres w zapisie dziesiętnym to 255.255.254.0?

A. /22

B. /23

C. /24

D. /25

Zapis skrócony maski sieci 255.255.254.0 to /23, co oznacza, że w pierwszych 23 bitach znajduje się informacja o sieci, a pozostałe 9 bitów jest przeznaczone na identyfikację hostów. W zapisie dziesiętnym maska 255.255.254.0 ma postać binarną 11111111.11111111.11111110.00000000, co potwierdza, że pierwsze 23 bity są jedynkami, a pozostałe bity zerami. Ta maska pozwala na adresowanie 512 adresów IP w danej podsieci, co jest przydatne w większych środowiskach sieciowych, gdzie liczba hostów może być znacząca, na przykład w biurach czy na uczelniach. Dzięki zapisie skróconemu łatwiej jest administracyjnie zarządzać adresami IP, co jest zgodne z dobrymi praktykami w dziedzinie inżynierii sieciowej. Zrozumienie, jak funkcjonują maski sieciowe, pozwala na efektywne projektowanie sieci oraz optymalizację wykorzystania dostępnych zasobów adresowych.

Pytanie 5

Na serwerze Windows udostępniono folder C:\dane w sieci, nadając wszystkim użytkownikom prawa do odczytu i modyfikacji. Użytkownik pracujący na stacji roboczej może przeglądać zawartość tego folderu, lecz nie jest w stanie zapisać w nim swoich plików. Co może być przyczyną tej sytuacji?

A. Brak uprawnień do modyfikacji w ustawieniach udostępniania folderu na serwerze

B. Zablokowane konto użytkownika na serwerze

C. Brak uprawnień do zmiany w zabezpieczeniach folderu na serwerze

D. Zablokowane konto użytkownika na stacji roboczej

Analizując inne możliwe przyczyny problemu, warto zauważyć, że brak uprawnień do zmiany w udostępnianiu folderu na serwerze nie powinien być przyczyną problemów z zapisem, pod warunkiem, że uprawnienia NTFS są skonfigurowane poprawnie. W rzeczywistości, jeśli uprawnienia udostępniania są przyznane, użytkownicy powinni mieć możliwość zapisywania plików, o ile mają odpowiednie uprawnienia NTFS. Ponadto, zablokowane konto użytkownika na stacji roboczej nie powinno wpływać na możliwość zapisu w folderze udostępnionym na serwerze, ponieważ sytuacja ta odnosi się do lokalnego dostępu do systemu, a nie do zasobów sieciowych. Z kolei zablokowanie konta użytkownika na serwerze również nie jest bezpośrednią przyczyną problemu, ponieważ powiązanie konta serwera z dostępem do folderu udostępnionego jest istotne tylko w kontekście autoryzacji. W praktyce, typowym błędem w rozumieniu tej sytuacji jest mylenie poziomów uprawnień oraz zakładanie, że jeden typ uprawnień automatycznie wystarcza bez sprawdzenia ustawień NTFS. Ważne jest, aby administratorzy systemów pamiętali, że skuteczne zarządzanie dostępem do zasobów wymaga zrozumienia zarówno uprawnień udostępniania, jak i NTFS, a także regularnego monitorowania i audytowania tych ustawień, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa danych w organizacji.

Pytanie 6

Jakie protokoły sieciowe są typowe dla warstwy internetowej w modelu TCP/IP?

A. IP, ICMP

B. HTTP, FTP

C. DHCP, DNS

D. TCP, UDP

Wybór protokołów DHCP, DNS, TCP, UDP oraz HTTP, FTP jako odpowiedzi na pytanie o zestaw protokołów charakterystycznych dla warstwy internetowej modelu TCP/IP pokazuje pewne nieporozumienia dotyczące struktury modelu TCP/IP i funkcji poszczególnych protokołów. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) i DNS (Domain Name System) operują na wyższych warstwach modelu, odpowiednio w warstwie aplikacji oraz warstwie transportowej. DHCP służy do dynamicznego przydzielania adresów IP w sieci, natomiast DNS odpowiada za tłumaczenie nazw domen na adresy IP. Z kolei TCP (Transmission Control Protocol) i UDP (User Datagram Protocol) to protokoły warstwy transportowej, które są odpowiedzialne za przesyłanie danych między aplikacjami, a nie za ich adresowanie i routowanie. TCP zapewnia niezawodne, połączeniowe przesyłanie danych, podczas gdy UDP oferuje szybszą, ale mniej niezawodną transmisję bez nawiązywania połączenia. HTTP (Hypertext Transfer Protocol) i FTP (File Transfer Protocol) są przykładami protokołów aplikacyjnych, używanych do przesyłania dokumentów i plików w sieci. Każdy z wymienionych protokołów ma swoją specyfikę i zastosowanie, ale nie pełnią one funkcji charakterystycznych dla warstwy internetowej, co może prowadzić do zamieszania w zakresie architektury sieci. Kluczowym błędem w rozumieniu pytania jest mylenie warstw modelu TCP/IP oraz nieprecyzyjne rozróżnienie funkcji protokołów w tych warstwach.

Pytanie 7

Jakie ograniczenie funkcjonalne występuje w wersji Standard systemu Windows Server 2019?

A. Wirtualizacja maksymalnie dla dwóch instancji

B. Brak interfejsu graficznego

C. Licencjonowanie na maksymalnie 50 urządzeń

D. Obsługuje najwyżej dwa procesory

Odpowiedź dotycząca wirtualizacji maksymalnie dla dwóch instancji w Windows Server 2019 w wersji Standard jest poprawna, ponieważ ta edycja systemu operacyjnego rzeczywiście ogranicza użytkownika do uruchamiania maksymalnie dwóch instancji systemu wirtualnego na maszynach wirtualnych. Przykładowo, jeśli przedsiębiorstwo decyduje się na wdrożenie środowiska testowego oraz produkcyjnego, to z użyciem edycji Standard ma możliwość stworzenia dwóch różnych instancji, co jest wystarczające dla mniejszych środowisk. Warto zaznaczyć, że w odróżnieniu od edycji Datacenter, która pozwala na nieograniczoną wirtualizację, edycja Standard została zaprojektowana z myślą o małych i średnich przedsiębiorstwach, które nie potrzebują rozbudowanej infrastruktury wirtualizacji. To ograniczenie skłania do przemyślenia architektury IT oraz planowania dalszego rozwoju, ponieważ w miarę rozwoju organizacji może być konieczne przeszkalanie na wyższą edycję. Zgodnie z najlepszymi praktykami, przedsiębiorstwa powinny ocenić swoje potrzeby w zakresie wirtualizacji przed podjęciem decyzji o wyborze wersji systemu.

Pytanie 8

AES (ang. Advanced Encryption Standard) to co?

A. wykorzystuje algorytm szyfrujący symetryczny

B. jest wcześniejszą wersją DES (ang. Data Encryption Standard)

C. nie może być zrealizowany w formie sprzętowej

D. nie może być użyty do szyfrowania dokumentów

AES (Advanced Encryption Standard) to standard szyfrowania, który wykorzystuje symetryczny algorytm szyfrujący. Oznacza to, że ten sam klucz jest używany zarówno do szyfrowania, jak i deszyfrowania danych. AES jest powszechnie stosowany w różnych aplikacjach, takich jak zabezpieczenie danych w chmurze, transmisje internetowe, szyfrowanie plików oraz w protokołach takich jak SSL/TLS. Wybór AES jako standardu szyfrowania przez National Institute of Standards and Technology (NIST) w 2001 roku wynikał z jego wysokiego poziomu bezpieczeństwa oraz wydajności. AES obsługuje różne długości kluczy (128, 192 i 256 bitów), co pozwala na dostosowanie poziomu zabezpieczeń do konkretnych potrzeb. W praktyce, stosując AES, można zapewnić bezpieczeństwo danych osobowych, transakcji finansowych oraz komunikacji, co czyni go fundamentem nowoczesnych systemów kryptograficznych.

Pytanie 9

Adres sieci 172.16.0.0 zostanie podzielony na równe podsieci, z których każda obsługiwać będzie maksymalnie 510 użytecznych adresów. Ile podsieci zostanie stworzonych?

A. 128

B. 32

C. 252

D. 64

Adres 172.16.0.0 jest adresem klasy B, co oznacza, że domyślnie ma maskę podsieci 255.255.0.0. W celu podziału tego adresu na mniejsze podsieci, musimy zwiększyć liczbę bitów przeznaczonych na identyfikację podsieci. Zauważmy, że dla uzyskania co najmniej 510 użytecznych adresów w każdej podsieci, potrzebujemy co najmniej 9 bitów, ponieważ 2^9 - 2 = 510 (musimy odjąć 2 adresy: jeden dla adresu sieci i jeden dla adresu rozgłoszeniowego). To oznacza, że musimy poświęcić 9 bitów z części hosta. W adresie klasy B mamy 16 bitów przeznaczonych na hosty, więc po odjęciu 9 bitów, pozostaje nam 7 bitów. Tak więc liczba możliwych podsieci wynosi 2^7 = 128. Przykładowe zastosowanie tej wiedzy ma miejsce w dużych organizacjach, gdzie potrzebne jest tworzenie wielu podsieci dla różnych działów lub lokalizacji, co pozwala na efektywne zarządzanie ruchem sieciowym oraz poprawę bezpieczeństwa. Dobrą praktyką jest przemyślane planowanie podziału adresów IP, aby uniknąć przyszłych problemów z dostępnością adresów.

Pytanie 10

Którego z elementów dokumentacji lokalnej sieci komputerowej nie uwzględnia dokumentacja powykonawcza?

A. Opisu systemu okablowania

B. Norm i wytycznych technicznych

C. Kosztorysu wstępnego

D. Wyników pomiarów oraz testów

Dokumentacja powykonawcza lokalnej sieci komputerowej ma na celu przedstawienie rzeczywistych parametrów oraz stanu zrealizowanej instalacji, które mogą różnić się od planowanych. Kosztorys wstępny nie jest częścią tej dokumentacji, ponieważ dotyczy on fazy projektowej i szacowania kosztów, a nie rzeczywistego stanu inwestycji. W dokumentacji powykonawczej znajdują się wyniki pomiarów i testów, które potwierdzają zgodność z normami oraz wymaganiami technicznymi. Opis okablowania również jest ważnym elementem, gdyż dostarcza szczegółowych informacji o użytych komponentach i ich rozmieszczeniu. Normy i zalecenia techniczne są istotne, aby zapewnić, że instalacja została wykonana zgodnie z obowiązującymi standardami, co gwarantuje jej efektywność i bezpieczeństwo. Przykładem zastosowania dokumentacji powykonawczej może być przygotowanie raportu dla klienta, wskazującego na zgodność instalacji z projektem, co jest istotne przy odbiorze technicznym.

Pytanie 11

Adres IPv6 pętli zwrotnej to adres

A. ::

B. FC80::

C. FE80::

D. ::1

Wybór innych adresów pokazuje, że coś tu nie zrozumiałeś, jeśli chodzi o IPv6. Adres zerowy, czyli ::, dostaje się w momencie, gdy nie ma konkretnego adresu, więc użycie go jako pętli zwrotnej to duża pomyłka. Przez to nie wiadomo, do jakiego interfejsu to prowadzi. W konfiguracji sieci może być z tym sporo kłopotów. Z kolei adresy FC80:: i FE80:: to lokalne adresy, które są używane w lokalnej sieci, ale nie są przeznaczone do pętli zwrotnej. Wiele osób się w tym myli, co potem rodzi błędne ustawienia i problemy z diagnostyką. Adres pętli zwrotnej jest zupełnie inny, bo chodzi o komunikację wewnętrzną w urządzeniu. Musisz mieć na uwadze, że znajomość różnic między tymi adresami jest kluczowa, kiedy projektujesz coś związanego z siecią. Niewłaściwy adres może naprawdę namieszać w komunikacji i dostępności usług. Więc warto być czujnym na te detale!

Pytanie 12

Wskaż, który z podanych adresów stanowi adres rozgłoszeniowy sieci?

A. 10.255.255.127/25

B. 10.0.255.127/22

C. 10.0.255.127/24

D. 10.0.255.127/23

Adres 10.255.255.127/25 jest adresem rozgłoszeniowym dla sieci, ponieważ w tej konkretnej masce podsieci (/25) ostatni adres w tej podsieci jest używany jako adres rozgłoszeniowy. Maska /25 oznacza, że pierwsze 25 bitów adresu jest używane do identyfikacji sieci, co pozostawia 7 bitów do identyfikacji hostów. W przypadku adresu 10.255.255.0/25, zakres adresów hostów wynosi od 10.255.255.1 do 10.255.255.126, a adres rozgłoszeniowy to 10.255.255.127. W praktyce adresy rozgłoszeniowe są kluczowe dla komunikacji w sieci, umożliwiając wysyłanie danych do wszystkich hostów w danej podsieci jednocześnie, co jest szczególnie przydatne w aplikacjach multicast i w sytuacjach, gdy chcemy przesłać informacje do wielu urządzeń. Rozumienie, jak obliczać adresy rozgłoszeniowe, jest istotne dla inżynierów sieciowych i administratorów IT, ponieważ pozwala na efektywne planowanie i zarządzanie zasobami sieciowymi zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, zgodnymi z normami IETF.

Pytanie 13

Rekord typu MX w serwerze DNS

A. mapuje nazwę domeny na adres IP

B. mapuje nazwę domenową na serwer pocztowy

C. przechowuje alias dla nazwy domeny

D. przechowuje nazwę serwera

Rekordy MX (Mail Exchange) w systemie DNS (Domain Name System) odgrywają kluczową rolę w kierowaniu wiadomości e-mail do odpowiednich serwerów pocztowych. Poprawna odpowiedź wskazuje, że rekord MX mapuje nazwę domenową na nazwę serwera poczty, co jest istotnym elementem procesu dostarczania e-maili. Dzięki temu, gdy użytkownik wysyła wiadomość do danej domeny, serwery pocztowe mogą zidentyfikować, gdzie ta wiadomość powinna być dostarczona, analizując rekordy MX. Przykładowo, jeśli ktoś wysyła e-mail na adres [email protected], serwer odpowiedzialny za przetwarzanie poczty sprawdza rekord MX dla domeny przyklad.pl, aby określić, który serwer jest odpowiedzialny za odbiór wiadomości. Dobrą praktyką jest zapewnienie, aby rekordy MX były aktualne i poprawnie skonfigurowane, ponieważ błędne ustawienia mogą prowadzić do utraty wiadomości lub opóźnień w ich dostarczaniu. Ponadto, w kontekście bezpieczeństwa, warto implementować dodatkowe mechanizmy, takie jak SPF (Sender Policy Framework) czy DKIM (DomainKeys Identified Mail), aby zabezpieczyć domenę przed fałszywymi wiadomościami e-mail.

Pytanie 14

Protokół pomocniczy do kontroli stosu TCP/IP, który odpowiada za identyfikację oraz przekazywanie informacji o błędach podczas działania protokołu IP, to

A. Address Resolution Protocol (ARP)

B. Internet Control Message Protocol (ICMP)

C. Reverse Address Resolution Protocol (RARP)

D. Routing Information Protocol (RIP)

Internet Control Message Protocol (ICMP) to kluczowy protokół w rodzinie protokołów TCP/IP, który pełni istotną rolę w diagnostyce i zarządzaniu siecią. Jego podstawową funkcją jest wymiana informacji o błędach oraz informacji kontrolnych pomiędzy węzłami sieciowymi. ICMP umożliwia wykrywanie problemów, takich jak niedostępność hosta lub przekroczenie limitu czasu przesyłania pakietów. Przykładowo, polecenie 'ping', które wykorzystuje ICMP, wysyła pakiety echo do określonego hosta i oczekuje na odpowiedź, co pozwala na ocenę dostępności i opóźnień w komunikacji sieciowej. Dobre praktyki branżowe zalecają stosowanie ICMP do monitorowania stanu sieci oraz diagnostyki problemów, a także przychodzących i wychodzących tras w komunikacji. ICMP jest również używany w protokole Traceroute, który pomaga określić trasę, jaką pokonują pakiety w sieci, co jest niezbędne w zarządzaniu sieciami.

Pytanie 15

Która z poniższych właściwości kabla koncentrycznego RG-58 sprawia, że nie jest on obecnie stosowany w budowie lokalnych sieci komputerowych?

A. Koszt narzędzi potrzebnych do montażu i łączenia kabli

B. Maksymalna prędkość przesyłania danych wynosząca 10 Mb/s

C. Brak opcji nabycia dodatkowych urządzeń sieciowych

D. Maksymalna odległość między stacjami wynosząca 185 m

Podane cechy, takie jak maksymalna odległość pomiędzy stacjami wynosząca 185 m, cena narzędzi do montażu oraz brak możliwości zakupu dodatkowych urządzeń sieciowych, mogą na pierwszy rzut oka wydawać się istotne w kontekście wyboru kabla do lokalnych sieci komputerowych. Jednakże, kluczowym czynnikiem, który decyduje o niewłaściwości kabla RG-58 w tej roli, jest jego niska maksymalna prędkość transmisji danych, wynosząca 10 Mb/s. W sieciach komputerowych, wydajność i przepustowość są zdecydowanie bardziej krytyczne niż inne aspekty, takie jak koszt narzędzi czy odległość. W praktyce, kable koncentryczne, takie jak RG-58, mogą być stosowane w określonych, mniej wymagających aplikacjach, ale ich ograniczenia w zakresie prędkości sprawiają, że są one nieodpowiednie dla nowoczesnych rozwiązań, które wymagają szybkiej wymiany danych. Zdecydując się na budowę lokalnej sieci komputerowej, inżynierowie i projektanci sieci powinni kierować się aktualnymi standardami branżowymi, które jasno określają minimalne wymagania dotyczące prędkości transmisji oraz odległości. Dlatego błędem jest ocena kabla koncentrycznego na podstawie jego maksymalnej odległości czy kosztów montażu, gdyż kluczowym czynnikiem powinny być jego właściwości transmisyjne.

Pytanie 16

Która forma licencjonowania nie pozwala na korzystanie z programu bez opłat?

A. MOLP

B. freeware

C. adware

D. GNU GPL

Wybór odpowiedzi nieprawidłowej wiąże się z nieporozumieniami dotyczącymi różnych modeli licencjonowania. GNU GPL (General Public License) jest przykładem licencji open source, która pozwala na pobieranie, modyfikowanie i rozpowszechnianie oprogramowania bez opłat. Licencje te promują wolność użytkowników i zachęcają do wspólnego rozwoju oprogramowania, co jest sprzeczne z ideą płatnego licencjonowania. Freeware to kategoria oprogramowania, które jest dostępne za darmo, lecz zazwyczaj z ograniczeniami, takimi jak brak dostępu do kodu źródłowego, co również nie ma nic wspólnego z płatnym modelem licencjonowania. Adware to oprogramowanie, które generuje reklamy, a jego model finansowania opiera się na wyświetlaniu reklam użytkownikom. Warto zrozumieć, że choć adware może być oferowane za darmo, jego użytkowanie nie jest bezwarunkowo wolne od obowiązków; użytkownicy często muszą akceptować politykę prywatności, która może wiązać się z przekazywaniem danych osobowych. Te różnice w modelach licencjonowania są kluczowe w zrozumieniu, jak i dlaczego różne rodzaje oprogramowania mogą wiązać się z opłatami lub być dostępne bezpłatnie. Zrozumienie tych koncepcji jest niezbędne dla prawidłowego podejścia do kwestii korzystania z oprogramowania w środowisku biznesowym czy prywatnym.

Pytanie 17

Maksymalny promień zgięcia przy montażu kabla U/UTP kategorii 5E powinien wynosić

A. osiem średnic kabla

B. dwie średnice kabla

C. cztery średnice kabla

D. sześć średnic kabla

Dopuszczalny promień zgięcia kabla U/UTP kat. 5E wynoszący osiem średnic kabla jest kluczowym parametrem, który zapewnia prawidłowe działanie i trwałość instalacji sieciowych. Zgniatanie lub zginanie kabla w mniejszych promieniach może prowadzić do uszkodzenia struktury przewodów, co z kolei wpływa na ich właściwości elektryczne i może powodować zwiększenie strat sygnału. W praktyce oznacza to, że podczas instalacji należy zwracać szczególną uwagę na sposób prowadzenia kabli, aby nie przekraczać tego dopuszczalnego promienia. Przykładowo, jeśli średnica kabla wynosi 5 mm, to minimalny promień zgięcia powinien wynosić 40 mm. Przestrzeganie tych norm jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak ISO/IEC 11801, które definiują wymagania dotyczące instalacji kabli komunikacyjnych. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują również zastosowanie odpowiednich uchwytów i prowadników kablowych, które pomogą w utrzymaniu właściwego promienia zgięcia w trakcie instalacji, co z kolei przyczynia się do zmniejszenia ryzyka awarii i zapewnienia stabilności połączeń sieciowych.

Pytanie 18

Na serwerze Windows została włączona usługa DHCP. W trakcie testowania sieci zauważono, że niektóre stacje robocze odbierają adresy IP spoza puli, która została określona w usłudze. Co może być tego przyczyną?

A. Na serwerze zostały nieprawidłowo ustawione opcje zapory sieciowej

B. W sieci działa inny, dodatkowy serwer DHCP

C. Sieć LAN jest przeciążona

D. Interfejsy sieciowe na komputerach klienckich mają wyłączoną autokonfigurację

Odpowiedź dotycząca dodatkowego serwera DHCP jest prawidłowa, ponieważ w typowych konfiguracjach sieciowych jeden serwer DHCP jest odpowiedzialny za przydzielanie adresów IP w danym zakresie. Jeżeli w sieci znajduje się więcej niż jeden serwer DHCP, mogą one przydzielać adresy z różnych pul, co prowadzi do konfliktów adresów IP oraz sytuacji, w której stacje robocze otrzymują adresy spoza zdefiniowanej puli. Standardowa praktyka zaleca, aby w jednej sieci LAN istniał tylko jeden serwer DHCP, aby uniknąć takich problemów. W przypadku konieczności posiadania wielu serwerów DHCP, powinny one być odpowiednio skonfigurowane, aby współdzielić informacje o przydzielonych adresach i nie kolidować ze sobą. Dodatkowo ważne jest, aby w konfiguracji routerów i przełączników zastosować odpowiednie mechanizmy, takie jak DHCP Snooping, które pomagają zabezpieczyć sieć przed nieautoryzowanymi serwerami DHCP. Przykładem może być sytuacja w dużych biurach, gdzie zastosowanie dedykowanych VLAN-ów i centralnego serwera DHCP z odpowiednią konfiguracją może zoptymalizować zarządzanie adresacją IP.

Pytanie 19

Urządzenie, które łączy sieć kablową z siecią bezprzewodową, to

A. koncentrator.

B. most.

C. przełącznik.

D. punkt dostępu.

Punkt dostępu (ang. Access Point, AP) jest urządzeniem, które umożliwia bezprzewodowe połączenie z siecią, a jego kluczową rolą jest integracja sieci przewodowej z siecią bezprzewodową. Działa jako mostek pomiędzy tymi dwoma typami sieci, co pozwala na bezprzewodowy dostęp do zasobów i usług, które są fizycznie umiejscowione w sieci przewodowej. Przykładowo, w biurze, punkt dostępu może być używany do tworzenia sieci Wi-Fi, umożliwiając pracownikom korzystanie z laptopów, tabletów lub smartfonów bez konieczności podłączania się do kabli. Zgodnie z branżowymi standardami, takimi jak IEEE 802.11, punkty dostępu powinny być odpowiednio rozmieszczone, aby zapewnić optymalny zasięg i minimalne zakłócenia. Dobre praktyki wskazują na zapewnienie odpowiedniego zabezpieczenia sieci bezprzewodowej, np. poprzez użycie WPA3, co zwiększa bezpieczeństwo danych przesyłanych przez punkt dostępu. Ponadto, punkty dostępu mogą wspierać różne technologie, takie jak MESH, co pozwala na tworzenie rozbudowanych i skalowalnych sieci bezprzewodowych.

Pytanie 20

IMAP (Internet Message Access Protocol) to protokół

A. przesyłania tekstów

B. transmisji plików w sieci Internet

C. odbierania wiadomości email

D. wysyłania wiadomości email

IMAP, czyli Internet Message Access Protocol, jest standardowym protokołem stosowanym do odbierania poczty elektronicznej. Umożliwia użytkownikom dostęp do wiadomości e-mail przechowywanych na serwerze zdalnym, co oznacza, że nie są one pobierane na urządzenie lokalne, a tylko wyświetlane. Dzięki temu użytkownicy mogą zarządzać swoją pocztą z różnych urządzeń, takich jak komputery, tablety czy smartfony, zachowując pełną synchronizację. Przykładowo, jeśli użytkownik przeczyta wiadomość na telefonie, stanie się ona oznaczona jako przeczytana również na komputerze. IMAP obsługuje foldery, co pozwala na organizację wiadomości w sposób hierarchiczny, a także zapewnia możliwość przeszukiwania treści e-maili bezpośrednio na serwerze. Warto również zaznaczyć, że IMAP jest zgodny z wieloma standardami branżowymi, co zapewnia jego szeroką kompatybilność z różnymi klientami pocztowymi. W praktyce, korzystanie z protokołu IMAP jest rekomendowane w środowiskach, gdzie ważna jest mobilność i dostęp do e-maili w czasie rzeczywistym.

Pytanie 21

Adresy IPv6 nie zawierają adresu typu

A. broadcast

B. multicast

C. anycast

D. unicast

Wybór innych typów adresów, takich jak unicast, multicast czy anycast, wskazuje na nieporozumienia dotyczące podstawowych zasad adresacji w protokole IPv6. Adres unicast jest najczęściej stosowany i pozwala na bezpośrednie kierowanie pakietów do jednego, konkretnego urządzenia w sieci. Oznacza to, że każdy adres unicast jest unikalny w danym kontekście, co ułatwia identyfikację i komunikację z pojedynczymi hostami. Z drugiej strony, adresy multicast są wykorzystywane do przesyłania danych do grupy odbiorców, co jest szczególnie przydatne w zastosowaniach takich jak transmisje strumieniowe czy konferencje online. Anycast to kolejny typ, który umożliwia wysyłanie pakietów do najbliższego dostępnego węzła z danej grupy, co pozwala na optymalizację trasowania i zwiększenie wydajności sieci. W kontekście IPv6, zastosowanie broadcast zostało wyeliminowane na rzecz bardziej efektywnych metod komunikacji, co przyczynia się do zwiększenia wydajności i redukcji niepotrzebnego ruchu w sieci. Dlatego niepoprawne odpowiedzi wskazują na brak pełnego zrozumienia, jak różne typy adresacji wpływają na architekturę sieci oraz jakie są ich praktyczne zastosowania w nowoczesnych infrastrukturach.

Pytanie 22

Jaką rolę odgrywa usługa proxy?

A. serwera z usługami katalogowymi.

B. serwera e-mail.

C. firewalla.

D. pośrednika sieciowego.

Wybór odpowiedzi związanej z serwerem poczty, zaporą lub serwerem usług katalogowych to jakieś nieporozumienie, bo te wszystkie elementy mają zupełnie inne role w sieci. Serwer poczty zajmuje się tylko e-mailami, a to nie ma nic wspólnego z tym, co robi proxy. Zaporą natomiast zarządzamy ruchem, analizując dane, by zobaczyć, co wpuścić, a co nie. To też nie jest to samo, co pośredniczenie, które robi proxy. Serwer usług katalogowych, jak Active Directory, zajmuje się organizowaniem zasobów i autoryzacją, więc również nie ma nicza przysłowiowego pośrednictwa. Kluczowe jest, by nie mylić funkcji zabezpieczeń z pośredniczeniem. Dzięki proxy można przeglądać internet w bardziej anonimowy sposób, co nie jest rolą tych innych usług. Zrozumienie różnic między nimi pomaga lepiej zarządzać siecią i chronić zasoby w firmie.

Pytanie 23

Użytkownik, którego profil jest tworzony przez administratora systemu i przechowywany na serwerze, ma możliwość logowania na każdym komputerze w sieci oraz modyfikacji ustawień. Jak nazywa się ten profil?

A. profil tymczasowy

B. profil mobilny

C. profil lokalny

D. profil obowiązkowy

Profil mobilny to rodzaj profilu użytkownika, który jest przechowywany na serwerze i pozwala na logowanie się na różnych urządzeniach w sieci. Taki profil jest szczególnie przydatny w środowiskach, gdzie użytkownicy potrzebują dostępu do tych samych ustawień i danych niezależnie od miejsca, w którym się znajdują. Dzięki temu rozwiązaniu, konfiguracja osobista użytkownika, takie jak preferencje systemowe, tapety, czy zainstalowane aplikacje, są synchronizowane i dostępne na każdym komputerze w sieci. W praktyce, profil mobilny wspiera użytkowników w pracy zdalnej i w biurze, co jest zgodne z obecnymi trendami umożliwiającymi elastyczność pracy. Dobrą praktyką w organizacjach IT jest wdrażanie profili mobilnych, co zwiększa bezpieczeństwo i umożliwia lepsze zarządzanie danymi. Na przykład, w przypadku awarii lokalnego sprzętu, użytkownicy mogą szybko przełączyć się na inny komputer bez utraty swoich ustawień. Tego typu rozwiązania są często stosowane w środowiskach z systemami operacyjnymi Windows, gdzie korzysta się z Active Directory do zarządzania profilami mobilnymi.

Pytanie 24

W jakiej topologii fizycznej sieci każde urządzenie ma dokładnie dwa połączenia, z których jedno prowadzi do najbliższego sąsiada, a dane są przesyłane z jednego komputera do następnego w formie pętli?

A. Pierścień.

B. Gwiazda.

C. Drzewo.

D. Siatka.

Topologia pierścienia charakteryzuje się tym, że każde urządzenie sieciowe, zwane węzłem, jest połączone z dokładnie dwoma innymi węzłami. Taki układ tworzy zamkniętą pętlę, przez którą dane są przesyłane w jednym kierunku, co znacząco upraszcza proces transmisji. Główną zaletą topologii pierścienia jest to, że pozwala na ciągłe przekazywanie informacji bez potrzeby skomplikowanego routingu. Przykładem zastosowania tej topologii mogą być sieci token ring, które były popularne w latach 80. i 90. XX wieku. W takich sieciach stosowano tokeny, czyli specjalne ramki, które kontrolowały dostęp do medium transmisyjnego, co pozwalało uniknąć kolizji danych. Warto wspomnieć, że w przypadku uszkodzenia jednego z węzłów, sieć może przestać działać, co jest istotnym ograniczeniem tej topologii. Aby zwiększyć niezawodność, często stosuje się różne mechanizmy redundancji, takie jak dodatkowe połączenia zapewniające alternatywne ścieżki dla danych. W nowoczesnych aplikacjach sieciowych znajomość i umiejętność konfiguracji różnych topologii jest kluczowa, zwłaszcza w kontekście zapewnienia odpowiedniej wydajności i bezpieczeństwa sieci.

Pytanie 25

Które z poniższych zdań charakteryzuje protokół SSH (Secure Shell)?

A. Protokół umożliwiający zdalne operacje na odległym komputerze bez kodowania transmisji

B. Sesje SSH przesyłają dane w formie niezaszyfrowanego tekstu

C. Sesje SSH nie umożliwiają weryfikacji autentyczności punktów końcowych

D. Bezpieczny protokół terminalowy, który oferuje szyfrowanie połączeń

Protokół SSH (Secure Shell) jest standardowym narzędziem wykorzystywanym do bezpiecznej komunikacji w zdalnych połączeniach sieciowych. Główne zalety tego protokołu obejmują szyfrowanie danych przesyłanych między urządzeniami, co znacząco zwiększa bezpieczeństwo. Dzięki mechanizmom autoryzacji, takim jak użycie kluczy publicznych i prywatnych, SSH pozwala na potwierdzenie tożsamości użytkowników oraz serwerów, co minimalizuje ryzyko ataków typu 'man-in-the-middle'. Przykładowe zastosowanie protokołu SSH obejmuje zdalne logowanie do serwera, gdzie administratorzy mogą zarządzać systemami bez obawy o podsłuch danych. Ponadto SSH umożliwia tunelowanie portów oraz przesyłanie plików za pomocą protokołu SCP lub SFTP, co czyni go wszechstronnym narzędziem w administracji IT. W praktyce, organizacje stosują SSH, aby chronić wrażliwe dane i zapewnić zgodność z najlepszymi praktykami bezpieczeństwa, takimi jak regulacje PCI DSS czy HIPAA, które wymagają szyfrowania danych w tranzycie.

Pytanie 26

Atak mający na celu zablokowanie dostępu do usług dla uprawnionych użytkowników, co skutkuje zakłóceniem normalnego działania komputerów oraz komunikacji w sieci, to

A. Brute force

B. Ping sweeps

C. Denial of Service

D. Man-in-the-Middle

Atak typu Denial of Service (DoS) polega na uniemożliwieniu dostępu do usług i zasobów sieciowych dla legalnych użytkowników poprzez przeciążenie systemu, co prowadzi do jego awarii lub spowolnienia. Tego rodzaju atak może być realizowany na różne sposoby, na przykład poprzez wysyłanie ogromnej liczby żądań do serwera, co skutkuje jego zablokowaniem. W praktyce, ataki DoS są szczególnie niebezpieczne dla organizacji, które polegają na ciągłej dostępności swoich usług, takich jak bankowość internetowa, e-commerce czy usługi chmurowe. Aby chronić się przed takimi atakami, organizacje powinny stosować różnorodne strategie, takie jak filtry ruchu, mechanizmy wykrywania intruzów oraz odpowiednie konfiguracje zapór sieciowych. Dobrą praktyką jest także implementacja systemów przeciwdziałania atakom DDoS (Distributed Denial of Service), które są bardziej skomplikowane i wymagają współpracy wielu urządzeń. Standardy branżowe, takie jak ISO/IEC 27001, podkreślają znaczenie zarządzania ryzykiem i wdrażania polityk bezpieczeństwa, aby zminimalizować skutki ataków DoS.

Pytanie 27

Jak nazywa się komunikacja w obie strony w sieci Ethernet?

A. Duosimplex

B. Simplex

C. Fuli duplex

D. Halfduplex

Odpowiedź "Fuli duplex" odnosi się do trybu transmisji, w którym dane mogą być przesyłane w obu kierunkach jednocześnie, co znacząco zwiększa efektywność komunikacji w sieci Ethernet. W przeciwieństwie do trybu half-duplex, gdzie dane mogą być przesyłane tylko w jednym kierunku w danym czasie, fuli duplex umożliwia pełne wykorzystanie dostępnej przepustowości łącza. Jest to szczególnie istotne w nowoczesnych sieciach komputerowych, gdzie szybkość i płynność przesyłania danych mają kluczowe znaczenie dla usług wymagających dużej ilości transferu, takich jak strumieniowe przesyłanie wideo czy telekonferencje. W praktyce, urządzenia sieciowe wspierające fuli duplex, takie jak przełączniki i routery, zapewniają lepszą wydajność i mniejsze opóźnienia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi w zakresie projektowania sieci. Uznanie tego trybu jako standardowego w sieciach Ethernet przyczyniło się do rozwoju technologii, takich jak Ethernet 10G i wyższe, które wymagają efektywnej i szybkiej komunikacji.

Pytanie 28

Protokół używany do konwertowania fizycznych adresów MAC na adresy IP w sieciach komputerowych to

A. RARP (Reverse Address Resolution Protocol)

B. DNS (Domain Name System)

C. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)

D. ARP (Address Resolution Protocol)

Protokóły DHCP, ARP i DNS pełnią różne funkcje w sieciach komputerowych, co może prowadzić do błędnych wniosków na temat ich zastosowania. DHCP, czyli Dynamic Host Configuration Protocol, koncentruje się na przydzielaniu adresów IP oraz innych parametrów konfiguracyjnych urządzeniom w sieci. Nie przekształca on adresów MAC na IP, lecz dynamicznie zarządza przydzielaniem adresów IP na podstawie zgłoszeń z urządzeń. ARP, czyli Address Resolution Protocol, jest stosowany do odwrotnego procesu, czyli przekształcania adresów IP na adresy MAC. Umożliwia to urządzeniom w sieci lokalnej komunikację z innymi urządzeniami, czyli przetłumaczenie adresu IP na odpowiadający mu adres MAC. DNS, z kolei, odpowiada za tłumaczenie nazw domenowych na adresy IP, co jest kluczowe dla funkcjonowania internetu. Działanie DNS nie ma związku z adresami MAC, co prowadzi do nieporozumień. Zrozumienie różnic między tymi protokołami jest kluczowe do prawidłowego zarządzania i projektowania sieci komputerowych. Często mylone są funkcje tych protokołów, co skutkuje nieefektywnym zarządzaniem adresowaniem i komunikacją w sieciach.

Pytanie 29

Kable światłowodowe nie są często używane w lokalnych sieciach komputerowych z powodu

A. niski poziom odporności na zakłócenia elektromagnetyczne.

B. niskiej wydajności.

C. wysokich kosztów elementów pośredniczących w transmisji.

D. znaczących strat sygnału podczas transmisji.

Kable światłowodowe są efektywnym medium transmisyjnym, wykorzystującym zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicia światła do przesyłania danych. Choć charakteryzują się dużą przepustowością i niskimi stratami sygnału na długich dystansach, ich powszechne zastosowanie w lokalnych sieciach komputerowych jest ograniczone przez wysokie koszty związane z elementami pośredniczącymi w transmisji, takimi jak przełączniki i konwertery. Elementy te są niezbędne do integrowania technologii światłowodowej z istniejącymi infrastrukturami sieciowymi, które często opierają się na kablach miedzianych. W praktyce oznacza to, że organizacje, które pragną zainwestować w sieci światłowodowe, muszą być przygotowane na znaczne wydatki na sprzęt oraz jego instalację. Z drugiej strony, standardy takie jak IEEE 802.3 zdefiniowały wymagania techniczne dla transmisji w sieciach Ethernet, co przyczyniło się do rozwoju technologii światłowodowej, ale nadal pozostaje to kosztowną inwestycją dla wielu lokalnych sieci komputerowych.

Pytanie 30

Simple Mail Transfer Protocol to protokół odpowiedzialny za

A. synchronizację czasu pomiędzy komputerami

B. przekazywanie poczty elektronicznej w Internecie

C. zarządzanie grupami multicastowymi w sieciach opartych na protokole IP

D. obsługę odległego terminala w architekturze klient-serwer

Simple Mail Transfer Protocol (SMTP) to standardowy protokół komunikacyjny wykorzystywany do przesyłania poczty elektronicznej w Internecie. Został opracowany w latach 80. XX wieku i od tego czasu stał się jednym z kluczowych elementów infrastruktury komunikacyjnej w sieci. Protokół ten działa na zasadzie klient-serwer, gdzie klient (np. program pocztowy) wysyła wiadomości do serwera pocztowego, który następnie przekazuje je do odpowiednich serwerów odbiorców. Jednym z głównych zastosowań SMTP jest umożliwienie przesyłania wiadomości między różnymi domenami. W praktyce, większość systemów e-mailowych, takich jak Gmail czy Outlook, korzysta z SMTP do obsługi wysyłania wiadomości e-mail. Protokół ten również obsługuje różne metody autoryzacji, co zwiększa bezpieczeństwo przesyłania wiadomości. Warto również zauważyć, że SMTP współpracuje z innymi protokołami, takimi jak IMAP czy POP3, które są używane do odbierania e-maili. Zrozumienie SMTP jest niezbędne dla osób zajmujących się administracją systemami e-mailowymi oraz dla specjalistów IT, którzy chcą zapewnić efektywną komunikację w organizacjach.

Pytanie 31

Zrzut ekranowy przedstawia wynik wykonania w systemie z rodziny Windows Server polecenia

Server:  livebox.home
Address:  192.168.1.1

Non-authoritative answer:
dns2.tpsa.pl    AAAA IPv6 address = 2a01:1700:3:ffff::9822
dns2.tpsa.pl    internet address = 194.204.152.34

A. whois

B. tracert

C. ping

D. nslookup

Odpowiedź 'nslookup' jest poprawna, ponieważ polecenie to służy do wykonywania zapytań do systemu DNS, co jest kluczowe w zarządzaniu sieciami komputerowymi. Zrzut ekranu pokazuje wyniki, które zawierają zarówno adres IPv4, jak i IPv6 dla domeny dns2.tpsa.pl. W praktyce, nslookup jest używane do diagnozowania problemów z DNS, umożliwiając administratorom sieci weryfikację, czy dany rekord DNS jest prawidłowo skonfigurowany i dostępny. Przykładem zastosowania nslookup może być sytuacja, gdy użytkownik napotyka problemy z dostępem do określonej strony internetowej – wówczas administrator może użyć tego polecenia, aby sprawdzić, czy DNS poprawnie tłumaczy nazwę domeny na adres IP. Co więcej, nslookup pozwala na testowanie różnych serwerów DNS, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania ruchem sieciowym i zapewnienia wysokiej dostępności usług. Warto również zaznaczyć, że narzędzie to jest częścią standardowego zestawu narzędzi administratora systemu i znacznie ułatwia pracę w środowisku sieciowym.

Pytanie 32

Jak nazywa się adres nieokreślony w protokole IPv6?

A. ::/128

B. ::1/128

C. FE80::/64

D. 2001::/64

Odpowiedzi, które wskazują na FE80::/64, ::1/128 oraz 2001::/64 jako adresy nieokreślone, są błędne z kilku powodów. Pierwszym z nich jest fakt, że FE80::/64 to zarezerwowany zakres adresów do komunikacji lokalnej w sieci, znany jako adresy link-local. Te adresy są używane do komunikacji w obrębie pojedynczej sieci lokalnej i nie są routowalne w Internecie. Z tego powodu nie mogą być uznawane za adresy nieokreślone, które są używane w sytuacjach, gdy adres jest całkowicie nieznany. Kolejną nieprawidłową odpowiedzią jest ::1/128, który jest adresem lokalnym (loopback). Adres ten odnosi się do samego urządzenia, co również nie czyni go odpowiednim przykładem adresu nieokreślonego. W przypadku 2001::/64, mamy do czynienia z globalnym adresem unicast, który jest przypisany do konkretnych urządzeń w Internecie. To jest adres, który można użyć do identyfikacji i komunikacji z urządzeniem w sieci IP. Adresy nieokreślone są używane do zasygnalizowania, że urządzenie nie ma przypisanego adresu, co różni się od koncepcji adresów link-local lub globalnych. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich wniosków, obejmują mylenie funkcji różnych typów adresów w IPv6 oraz niepełne zrozumienie kontekstu, w jakim dany adres jest używany. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami opartymi na protokole IPv6.

Pytanie 33

Najbardziej popularny kodek audio używany przy ustawianiu bramki VoIP to

A. GSM

B. A.512

C. AC3

D. G.711

Kodek G.711 jest jednym z najczęściej stosowanych kodeków mowy w systemach VoIP. Jego główną zaletą jest wysoka jakość dźwięku, która osiągana jest dzięki zastosowaniu niekompresowanego formatu PCM (Pulse Code Modulation). G.711 działa na częstotliwości próbkowania 8 kHz i oferuje przepływność 64 kbps, co zapewnia bardzo dobrą jakość rozmów. W praktyce, kodek ten jest powszechnie wykorzystywany w zastosowaniach wymagających minimalnych opóźnień i wysokiej jakości audio, takich jak rozmowy telefoniczne oraz wideokonferencje. G.711 jest standardem ITU-T, co oznacza, że jest uznawany na całym świecie i zapewnia interoperacyjność między różnymi urządzeniami i systemami VoIP. Warto również wspomnieć, że G.711 ma dwie wersje: G.711 A-law, wykorzystywaną głównie w Europie, oraz G.711 μ-law, popularną w Ameryce Północnej. Wybór G.711 jako kodeka w bramkach VoIP jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, ponieważ pozwala na utrzymanie wysokiej jakości połączeń głosowych, co jest kluczowe dla satysfakcji użytkowników.

Pytanie 34

Umowa użytkownika w systemie Windows Serwer, która po wylogowaniu nie zachowuje zmian na serwerze oraz komputerze stacjonarnym i jest usuwana na zakończenie każdej sesji, to umowa

A. tymczasowy

B. obowiązkowy

C. mobilny

D. lokalny

Profil tymczasowy to taki typ konta w Windows Server, który powstaje automatycznie, jak się logujesz, a potem znika po wylogowaniu. To ważne, bo wszystko, co zrobisz podczas sesji, nie zostaje zapisane ani na serwerze, ani na komputerze. Takie rozwiązanie jest mega przydatne w miejscach, gdzie użytkownicy korzystają z systemu tylko przez chwilę, jak w szkołach czy firmach z wspólnymi komputerami. Dzięki tym profilom można zmniejszyć ryzyko, że ktoś nieuprawniony dostanie się do danych, a poza tym, pozostawia się czyste środowisko dla następnych użytkowników. Z doświadczenia mogę powiedzieć, że korzystanie z profilów tymczasowych jakby przyspiesza logowanie, bo nie obciążają one systemu zbędnymi danymi, co jest naprawdę fajne.

Pytanie 35

Który z protokołów przesyła pakiety danych użytkownika bez zapewnienia ich dostarczenia?

A. TCP

B. ICMP

C. UDP

D. HTTP

UDP (User Datagram Protocol) jest protokołem, który dostarcza mechanizm do przesyłania datagramów bez gwarancji ich dostarczenia. Oznacza to, że podczas korzystania z UDP, nie ma żadnych mechanizmów potwierdzających odbiór wysłanych danych. Jest to niezwykle przydatne w zastosowaniach, w których szybkość jest kluczowa, a niewielkie straty danych są akceptowalne. Przykłady zastosowania UDP obejmują transmisję strumieniową audio i wideo, gier online oraz VoIP, gdzie opóźnienie jest bardziej problematyczne niż utrata pojedynczych pakietów. W odróżnieniu od TCP, który zapewnia niezawodność dzięki mechanizmom takim jak retransmisje i kontrola błędów, UDP jest prostszy i wymaga mniej zasobów, co przyczynia się do niższych opóźnień i większej wydajności w odpowiednich zastosowaniach. W branży IT przyjęto, że protokoły transportowe powinny być dobierane w zależności od wymagań aplikacji, co czyni UDP ważnym elementem zestawu narzędzi do komunikacji sieciowej.

Pytanie 36

W technologii Ethernet protokół CSMA/CD stosowany w dostępie do medium opiera się na

A. wykrywaniu kolizji

B. unikaniu kolizji

C. przekazywaniu żetonu

D. priorytetach żądań

Protokół CSMA/CD (Carrier Sense Multiple Access with Collision Detection) jest kluczowym elementem w technologii Ethernet, który umożliwia efektywne zarządzanie dostępem do wspólnego medium transmisyjnego. Jego działanie opiera się na zasadzie wykrywania kolizji, co oznacza, że urządzenia w sieci najpierw nasłuchują kanał, aby upewnić się, że nie jest on zajęty. Jeśli dwa urządzenia rozpoczną przesyłanie danych jednocześnie, dochodzi do kolizji. Protokół CSMA/CD wykrywa tę kolizję i natychmiast przerywa transmisję, a następnie oba urządzenia czekają losowy czas przed ponowną próbą wysyłania danych. Ta mechanika jest fundamentalna dla prawidłowego funkcjonowania sieci Ethernet, co zostało opisane w standardach IEEE 802.3. W praktyce, pozwala to na efektywne i sprawne zarządzanie danymi, minimalizując ryzyko utraty informacji i zwiększając wydajność całej sieci, co jest niezwykle istotne w środowiskach o dużym natężeniu ruchu, takich jak biura czy centra danych.

Pytanie 37

Jakie są właściwe przewody w wtyku RJ-45 według standardu TIA/EIA-568 dla konfiguracji typu T568B?

A. Biało-niebieski, niebieski, biało-brązowy, brązowy, biało-zielony, zielony, biało-pomarańczowy, pomarańczowy

B. Biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony, biało-brązowy, brązowy

C. Biało-brązowy, brązowy, biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony

D. Biało-zielony, zielony, biało-pomarańczowy, pomarańczowy, niebieski, biało-niebieski, biało-brązowy, brązowy

Odpowiedź wskazująca na prawidłową kolejność przewodów we wtyku RJ-45 zgodnie z normą TIA/EIA-568 dla zakończenia typu T568B jest kluczowa w kontekście budowy i konfiguracji sieci lokalnych. Zgodnie z tym standardem, przewody powinny być ułożone w następującej kolejności: biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony, biało-brązowy oraz brązowy. Ta specyfikacja zapewnia prawidłowe połączenia i minimalizuje interferencje elektromagnetyczne, co jest istotne dla stabilności i wydajności transmisji danych. Przykład zastosowania tej normy można zobaczyć w instalacjach sieciowych w biurach, gdzie formowanie kabli zgodnie z T568B jest standardem, umożliwiającym łatwe podłączanie urządzeń. Dodatkowo, w przypadku stosowania technologii PoE (Power over Ethernet), prawidłowa kolejność przewodów jest kluczowa dla efektywnego zasilania urządzeń sieciowych, takich jak kamery IP czy punkty dostępu. Znajomość tych standardów jest niezbędna dla każdego technika zajmującego się sieciami, aby zapewnić maksymalną wydajność oraz bezpieczeństwo w infrastrukturze sieciowej.

Pytanie 38

W wyniku wykonania przedstawionych poleceń systemu Linux interfejs sieciowy eth0 otrzyma

ifconfig eth0 10.0.0.100 netmask 255.255.255.0 broadcast 10.0.0.255 up
route add default gw 10.0.0.10

A. adres IP 10.0.0.100, maskę /22, bramę 10.0.0.10

B. adres IP 10.0.0.100, maskę /24, bramę 10.0.0.10

C. adres IP 10.0.0.10, maskę /24, bramę 10.0.0.255

D. adres IP 10.0.0.10, maskę /16, bramę 10.0.0.100

Poprawna odpowiedź dotyczy konfiguracji interfejsu sieciowego w systemie Linux, gdzie użyto polecenia ifconfig do przypisania adresu IP, maski podsieci oraz adresu broadcast. W tym przypadku interfejs eth0 otrzymuje adres IP 10.0.0.100 oraz maskę /24, co odpowiada masce 255.255.255.0. Maska ta oznacza, że pierwsze 24 bity adresu IP są używane do identyfikacji sieci, co pozwala na 256 adresów w danej podsieci. Ponadto, dodanie domyślnej bramy poprzez polecenie route add default gw 10.0.0.10 umożliwia komunikację z innymi sieciami oraz dostęp do Internetu. W praktyce, prawidłowa konfiguracja interfejsu sieciowego jest kluczowa dla funkcjonowania aplikacji sieciowych, a także dla bezpieczeństwa, gdyż nieprawidłowe ustawienia mogą prowadzić do problemów z dostępem czy ataków. Warto również zwrócić uwagę na dokumentację techniczną, która wskazuje na najlepsze praktyki w zakresie zarządzania interfejsami sieciowymi i ich konfiguracji.

Pytanie 39

Planowana sieć przypisana jest do klasy C. Sieć została podzielona na 4 podsieci, w których każda z nich obsługuje 62 urządzenia. Która z wymienionych masek będzie odpowiednia do realizacji tego zadania?

A. 255.255.255.240

B. 255.255.255.224

C. 255.255.255.128

D. 255.255.255.192

Maska 255.255.255.192 jest odpowiednia do podziału sieci klasy C na cztery podsieci z co najmniej 62 urządzeniami w każdej. Maska ta, zapisana w postaci CIDR, to /26, co oznacza, że 26 bitów jest zarezerwowanych na adresy sieciowe, a pozostałe 6 bitów na adresy hostów. Obliczając liczbę dostępnych adresów hostów w poszczególnych podsieciach, stosujemy wzór 2^(32 - maska) - 2, co w tym przypadku daje 2^(32 - 26) - 2 = 62. Oznacza to, że każda z czterech podsieci może obsłużyć dokładnie 62 urządzenia, co jest zgodne z wymaganiami. W praktyce, podział na podsieci pozwala na lepsze zarządzanie ruchem sieciowym, zwiększenie bezpieczeństwa poprzez izolację podsieci oraz umożliwia efektywne wykorzystanie dostępnego adresowania IP. Standardy, takie jak RFC 950, określają zasady podziału sieci i przypisania adresów, co jest kluczowe w projektowaniu nowoczesnych architektur sieciowych.

Pytanie 40

Aby chronić sieć przed zewnętrznymi atakami, warto rozważyć nabycie

A. sprzętowej zapory sieciowej

B. przełącznika warstwy trzeciej

C. skanera antywirusowego

D. serwera proxy

Sprzętowa zapora sieciowa jest kluczowym elementem zabezpieczeń sieciowych, który pełni funkcję filtra, kontrolując ruch przychodzący i wychodzący w sieci. Działa na poziomie warstwy 3 modelu OSI, co pozwala jej na analizowanie pakietów i podejmowanie decyzji o ich dopuszczeniu lub odrzuceniu na podstawie zdefiniowanych reguł. W praktyce, implementacja sprzętowej zapory sieciowej może znacząco ograniczyć ryzyko ataków zewnętrznych, takich jak DDoS, dzięki funkcjom takim jak stateful inspection oraz deep packet inspection. Standardy branżowe, takie jak ISO/IEC 27001, podkreślają istotność zabezpieczeń sieciowych dla integralności i dostępności systemów informatycznych. Przykładowo, w organizacjach, które przetwarzają wrażliwe dane, stosowanie sprzętowych zapór sieciowych jest praktyką rekomendowaną przez specjalistów ds. bezpieczeństwa IT, aby zapewnić zgodność z regulacjami ochrony danych, takimi jak RODO. Ponadto, sprzętowe zapory sieciowe mogą być integrowane z innymi systemami zabezpieczeń, takimi jak systemy wykrywania włamań (IDS), co zwiększa ich efektywność.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej