Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik archiwista
  • Kwalifikacja: EKA.03 - Opracowywanie materiałów archiwalnych
  • Data rozpoczęcia: 8 kwietnia 2025 16:42
  • Data zakończenia: 8 kwietnia 2025 16:52

Egzamin zdany!

Wynik: 39/40 punktów (97,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Należy zorganizować materiały statystyczne

A. zgodnie z formatem
B. zgodnie z alfabetem
C. według spisu spraw
D. według ich rodzajów
Odpowiedź 'według ich rodzajów' jest prawidłowa, ponieważ uporządkowanie materiałów statystycznych w oparciu o ich typy pozwala na łatwiejsze ich przeszukiwanie i analizowanie. W praktyce, materiały statystyczne mogą obejmować różne kategorie, takie jak dane demograficzne, dane ekonomiczne, dane środowiskowe i inne klasyfikacje tematyczne. Uporządkowanie według rodzajów pozwala użytkownikom szybko znaleźć interesujące ich informacje, co jest kluczowe w analizie danych, gdzie czas jest często ograniczony. Dobre praktyki w zarządzaniu danymi zalecają stosowanie systemów klasyfikacji, które ułatwiają dostęp do informacji i ich interpretację. Na przykład, w instytucjach zajmujących się badaniami społecznymi, dane są często zorganizowane według tematów badawczych, co umożliwia analitykom łatwe odnalezienie odpowiednich materiałów. Tego typu podejście wspiera także zgodność z międzynarodowymi standardami, takimi jak ISO 9001, które podkreślają znaczenie efektywnego zarządzania informacjami.
Pytanie 2

Zespół archiwalny, który otrzymuje materiały archiwalne od swojego aktywnego twórcy, to zespół

A. otwarty
B. prosty
C. szczątkowy
D. złożony
Zespół archiwalny, do którego dopływają materiały archiwalne od jego czynnego twórcy, nazywamy zespołem otwartym. W praktyce oznacza to, że dokumenty i inne materiały mogą być systematycznie dodawane do tego zespołu w miarę ich produkcji przez twórcę. To podejście jest szczególnie ważne w kontekście archiwizacji dokumentacji, która nie jest zamknięta i wciąż ewoluuje. Standardy archiwalne, takie jak ISAD(G) czy Dublin Core, wskazują na konieczność zarządzania informacjami w sposób, który umożliwia ich łatwe aktualizowanie oraz dostęp do bieżących danych. Przykładem zespołu otwartego mogą być archiwa instytucji kultury, które regularnie przyjmują nowe eksponaty i dokumenty, co pozwala na ich bieżące udostępnianie oraz ochronę przed utratą. Dzięki temu użytkownicy mają nieustanny dostęp do aktualnych i wartościowych informacji, a archiwum pozostaje aktualne i użyteczne.
Pytanie 3

Zespół archiwalny uznawany jest za zdekompletowany, gdy minimalny procent zniszczenia lub utraty dokumentów wynosi

A. 25% stanu całkowitego
B. 5% stanu całkowitego
C. 50% stanu całkowitego
D. 10% stanu całkowitego
Zdekompletowany zespół archiwalny to taki, w którym zniszczenie lub utrata dokumentów osiąga co najmniej 5% stanu ogólnego. Taka definicja opiera się na standardach archiwalnych, które podkreślają, że niewielki procent strat może już wpływać na integralność i użyteczność zbioru archiwalnego. Na przykład w sytuacjach kryzysowych, takich jak pożar czy zalanie, nawet małe straty mogą prowadzić do nieodwracalnych konsekwencji w zakresie zachowania kontekstu dokumentów. W praktyce oznacza to, że jeśli w zbiorze archiwalnym zniszczeniu ulega 5% dokumentów, może to wpłynąć na możliwość ich późniejszego wykorzystania i interpretacji. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami instytucji archiwalnych, które zalecają regularne monitorowanie stanu archiwów oraz wdrażanie procedur ochrony przed zniszczeniem. Na przykład, w ramach zarządzania ryzykiem, archiwa powinny przeprowadzać okresowe audyty i oceny stanu zachowania swoich zasobów, aby zminimalizować ryzyko dekompletacji.
Pytanie 4

Mapy związane z planowaniem przestrzennym powinny być najpierw uporządkowane według

A. symboli klasyfikacyjnych
B. jednostek obszarowych
C. kryterium tematycznego
D. oznaczeń numerów ewidencyjnych
Segregacja map dotyczących planowania przestrzennego według jednostek obszarowych jest kluczowym krokiem w procesie zarządzania przestrzenią. Jednostki obszarowe, takie jak gminy, powiaty czy województwa, stanowią podstawowy kontekst, w którym realizowane są różne projekty rozwojowe. Dobrą praktyką jest grupowanie map według tych jednostek, ponieważ umożliwia to łatwe odnalezienie potrzebnych informacji i analizę danych w kontekście lokalnym. Na przykład, podczas planowania nowej infrastruktury, takich jak drogi czy obiekty użyteczności publicznej, istotne jest, aby mieć dostęp do map z danymi dotyczącymi konkretnej jednostki obszarowej, co pozwala na lepsze dostosowanie planów do lokalnych uwarunkowań. Ponadto, zgodnie z wytycznymi dotyczącymi gospodarki przestrzennej, segregacja według jednostek obszarowych wspiera proces podejmowania decyzji oraz umożliwia efektywniejsze zarządzanie zasobami w danym regionie.
Pytanie 5

Do działań związanych z porządkowaniem zbioru archiwalnego nie zalicza się

A. reprografia
B. klasyfikacja
C. systematyzacja
D. segregacja
Reprografia to w sumie proces robienia kopii dokumentów, zarówno tych papierowych, jak i cyfrowych, ale to nie jest to samo co porządkowanie archiwum. Jak dla mnie, porządkowanie archiwum to coś więcej – trzeba tu klasyfikować, segregować i systematyzować dokumenty. Klasyfikacja to przypinanie dokumentów do odpowiednich kategorii, co ułatwia potem ich odnalezienie. Segregacja? To oddzielanie dokumentów według różnych kryteriów, na przykład dat, typów czy znaczenia. A jak już mówimy o systematyzacji, to chodzi o tworzenie logicznego porządku w archiwum, co naprawdę pomaga w zarządzaniu informacjami. Takie standardy jak ISAD(G) pokazują, jak ważne są te etapy dla organizacji i opieki nad zbiorami. Dobrą praktyką jest używanie cyfrowych narzędzi do zarządzania dokumentacją, co łączy te wszystkie procesy i znacznie ułatwia pracę archiwistów.
Pytanie 6

Jaką metodę warto wykorzystać do uporządkowania nagrań?

A. Alfabetyczną
B. Rzeczową
C. Chronologiczną
D. Strukturalną
Metoda rzeczowa porządkowania nagrań polega na kategoryzacji materiałów w oparciu o ich treść i tematykę, co pozwala na łatwiejsze odnalezienie odpowiednich nagrań w przyszłości. W praktyce oznacza to grupowanie nagrań według kluczowych zagadnień czy tematów, co jest szczególnie przydatne w kontekście dydaktycznym lub archiwalnym. Na przykład, w przypadku nagrań dotyczących szkoleń, można je podzielić na kategorie takie jak 'szkolenia techniczne', 'szkolenia sprzedażowe' czy 'szkolenia miękkie'. Taki system porządkowania sprzyja efektywności, gdyż użytkownicy mogą szybko zidentyfikować interesujące ich materiały bez przeszukiwania nieodpowiednich nagrań. Dodatkowo, zgodnie z dobrymi praktykami archiwizacji, uporządkowanie materiałów w sposób rzeczowy ułatwia ich późniejsze przeszukiwanie i wykorzystanie w projektach badawczych czy edukacyjnych, co jest kluczowe w kontekście zarządzania wiedzą.
Pytanie 7

Jakiego inwentarza należy użyć w przypadku, gdy zespół działa w rozproszeniu i następuje integracja informacyjna?

A. Inwentarz realny
B. Inwentarz kartkowy
C. Inwentarz książkowy
D. Inwentarz idealny
Inwentarz idealny jest narzędziem kluczowym w sytuacjach, gdy zespół jest rozproszony, a scalenie informacyjne wymaga dokładnego i kompleksowego ujęcia zasobów. Ideą inwentarza idealnego jest przedstawienie pełnego obrazu zasobów w sposób, który umożliwia ich efektywne zintegrowanie i zarządzanie, niezależnie od lokalizacji członków zespołu. W praktyce, inwentarz idealny koncentruje się na danych teoretycznych, które mogą być w przyszłości weryfikowane i uzupełniane rzeczywistymi danymi, co jest istotne w kontekście rozproszonych zespołów, gdzie dostęp do fizycznych zasobów może być ograniczony. Przykładem zastosowania inwentarza idealnego może być sytuacja w firmie, która prowadzi zdalne badania i potrzebuje zintegrować informacje z różnych źródeł. W takich przypadkach, przy pomocy inwentarza idealnego, można zidentyfikować wszystkie możliwe zasoby, które mogą zostać wykorzystane, zanim nastąpi ich fizyczne połączenie lub aktualizacja. W praktyce, standardy zarządzania zasobami, takie jak ISO 55000, również uwzględniają koncepcję inwentarzy idealnych jako elementu strategii zarządzania aktywami.
Pytanie 8

Ile lat od daty utworzenia, dokumenty elektroniczne powinny być przekazywane do archiwum państwowego?

A. Po 25 latach
B. Po 5 latach
C. Po 15 latach
D. Po 10 latach
Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi, dokumenty elektroniczne powinny być przechowywane przez okres 10 lat, po czym są przekazywane do archiwum państwowego. Taki okres wynika z wymogów dotyczących zarządzania dokumentacją w instytucjach publicznych oraz z zasad archiwizacji, które mają na celu zapewnienie dostępności i ochrony informacji przez odpowiedni czas. Przekazywanie dokumentów do archiwum państwowego po upływie 10 lat ma na celu ich dalsze zabezpieczenie i umożliwienie dostępu dla przyszłych pokoleń oraz zapewnienie zgodności z regulacjami prawnymi, które mogą się zmieniać. Przykładem zastosowania tej zasady może być archiwizacja e-maili związanych z działalnością instytucji publicznych, które po upływie określonego czasu mogą być przekazywane do archiwum, gdzie są zachowane jako część historii administracyjnej. Warto dodać, że prawidłowe archiwizowanie dokumentów elektronicznych jest kluczowe w kontekście ochrony danych osobowych oraz zgodności z Rozporządzeniem o Ochronie Danych Osobowych (RODO).
Pytanie 9

Skorowidzem archiwalnym nie jest?

A. sumariusz
B. indeks
C. repozytorium
D. inwentarz
Inwentarz nie jest skorowidzem archiwalnym, ponieważ odnosi się do szczegółowego opisu zbiorów archiwalnych, a nie do ich klasyfikacji czy indeksowania. Inwentarz archiwalny dostarcza informacji o poszczególnych jednostkach archiwalnych, ich lokalizacji oraz zawartości, co jest kluczowe dla zarządzania dokumentami i ich późniejszego wykorzystania. Przykładowo, inwentarz może zawierać dane dotyczące akt sprawy sądowej, takie jak numery teczek, daty oraz opisy dokumentów, co ułatwia archiwistom i badaczom odnalezienie konkretnych materiałów. W dobrych praktykach archiwalnych, inwentarze są fundamentalnym narzędziem umożliwiającym systematyzację materiałów oraz ich udostępnianie, zgodnie z zasadami transparentności i efektywnego zarządzania informacją. Zgodnie z międzynarodowymi standardami, takimi jak ISAD(G) (International Standard Archival Description), inwentarze powinny być tworzone w sposób pozwalający na łatwe przeszukiwanie i dostęp do informacji o zasobach archiwalnych, co czyni je niezwykle istotnym elementem archiwistyki.
Pytanie 10

Jaką klasyfikację, w pierwszej kolejności, powinno się nadać dokumentacji opracowanej na nośniku cyfrowym podczas jej organizacji?

A. Logiczny
B. Geograficzny
C. Strukturalny
D. Kancelaryjny
W kontekście porządkowania dokumentacji sporządzonej na nośniku elektronicznym, układ kancelaryjny jest kluczowym elementem, który powinien być zastosowany w pierwszej kolejności. Układ ten odnosi się do systemu klasyfikacji dokumentów na podstawie ich funkcji, znaczenia oraz daty powstania. Przykładowo, w praktyce administracyjnej, dokumenty mogą być grupowane według terminów ich złożenia, co ułatwia szybsze odnalezienie i przetwarzanie informacji. Warto zaznaczyć, że normy ISO 15489 dotyczące zarządzania dokumentacją również podkreślają znaczenie układu kancelaryjnego, jako metody strukturalizowania danych, co wpływa na ich łatwiejsze przeszukiwanie i archiwizowanie. Wprowadzenie takiego układu jest szczególnie istotne w organizacjach, gdzie dokumenty są obiektem intensywnego obiegu i muszą być szybko dostępne dla pracowników. Właściwe przygotowanie układu kancelaryjnego sprzyja również zgodności z regulacjami prawnymi dotyczącymi przechowywania danych, co jest nie tylko wymogiem, ale również dobrym standardem w zarządzaniu informacją.
Pytanie 11

Czas przechowywania dokumentacji technicznej w projektach normatywnych (typowe, powtarzalne, unifikacyjne) liczy się od momentu

A. przekazania dokumentacji do archiwum zakładowego
B. wycofania projektu z publikacji
C. oddania obiektu do użycia
D. przygotowania dokumentacji projektowej
Odpowiedź "wycofania projektu z rozpowszechniania" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa budowlanego oraz normami dotyczącymi zarządzania dokumentacją techniczną, okres przechowywania dokumentacji projektowej dla projektów normatywnych rozpoczyna się w momencie, gdy projekt zostaje wycofany z obiegu. Przykładem takiej sytuacji jest sytuacja, w której projekt nie zostaje zrealizowany lub zostaje zastąpiony innym projektem. W praktyce, dokumentacja techniczna powinna być przechowywana w taki sposób, aby zapewnić możliwość jej odnalezienia i analizy w przyszłości, co jest kluczowe dla zachowania ciągłości informacji oraz umożliwia audyty i przeglądy. Zgodnie z normami ISO 9001, które dotyczą systemów zarządzania jakością, dokumentacja musi być odpowiednio zarządzana przez cały cykl życia projektu, co obejmuje również okres po zakończeniu realizacji, a wycofanie projektu z rozpowszechniania stanowi kluczowy moment w tym procesie, w którym należy podjąć decyzję o dalszym przechowywaniu dokumentów.
Pytanie 12

Całość zasobów zarchiwizowanych, bez względu na typ nośnika oraz sposoby utrwalania, stworzonych przez twórcę, to

A. zespół archiwalny
B. zbiór archiwalny
C. spis archiwalny
D. przewodnik archiwalny
Zespół archiwalny to pojęcie odnoszące się do zbioru materiałów archiwalnych, które zostały wytworzone przez jednego twórcę lub w trakcie określonego procesu. Zespół archiwalny może obejmować różne nośniki informacji, takie jak dokumenty papierowe, cyfrowe zapisy, fotografie czy inne materiały. Kluczowym aspektem jest to, że zespół archiwalny jest tworzony w wyniku działalności organizacji lub osoby fizycznej i jest uporządkowany w sposób, który ułatwia jego późniejsze wykorzystanie oraz dostępność. Zgodnie z dobrymi praktykami archiwalnymi, zespół archiwalny powinien być odpowiednio klasyfikowany i dokumentowany, co pozwala na łatwe odnalezienie informacji w przyszłości. Przykładem zastosowania tego pojęcia może być zespół archiwalny przedsiębiorstwa, który zawiera wszystkie dokumenty związane z jego działalnością, takie jak umowy, raporty finansowe czy korespondencję. Takie zespoły są istotne nie tylko dla celów historycznych, ale również dla potrzeb prawnych, audytowych i zarządzania wiedzą w organizacji.
Pytanie 13

Mapy urbanistyczne powinny być zorganizowane według

A. kryteriów przedmiotowych
B. jednostek obszarowych
C. oznaczeń ewidencyjnych
D. symboli klasyfikacyjnych
Jednostki obszarowe to właściwa odpowiedź, bo mapy planowania przestrzennego zazwyczaj tworzy się z myślą o konkretnych terytoriach, jak gminy czy powiaty. Dobry pomysł to zrozumienie, które przestrzenie są objęte danym planem oraz jakie mają granice. Użycie tych jednostek to klucz do skutecznego koordynowania działań związanych z zagospodarowaniem, a także podejmowania decyzji na poziomie lokalnym. Na przykład, w Polsce, dokumenty jak Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy są przygotowywane z myślą o konkretnych terenach, co sprawia, że są bardziej trafne i zgodne z lokalnymi potrzebami. Pamiętaj, żeby korzystać z aktualnych danych ewidencyjnych i przestrzennych, bo to ważne dla zachowania standardów w planowaniu i geoinformacji.
Pytanie 14

Jakie kryteria powinny być stosowane do organizacji dokumentacji technicznej projektu budowlanego?

A. tematów
B. branż
C. formatów
D. metadanych
Dokumentacja techniczna projektu budowlanego powinna być porządkowana według branż, ponieważ każda branża posiada swoje specyficzne wymagania, normy oraz zasady, które muszą być przestrzegane w procesie budowy. Na przykład, dokumentacja związana z instalacjami elektrycznymi będzie różnić się od tej dotyczącej systemów wodno-kanalizacyjnych. Porządkowanie dokumentów według branż umożliwia łatwiejsze odnalezienie potrzebnych informacji oraz zapewnia, że wszystkie wymagane dokumenty są zgodne z obowiązującymi przepisami i normami, takimi jak PN-EN czy ISO. Praktycznie rzecz biorąc, jeśli projekt dotyczy budowy nowego obiektu użyteczności publicznej, zgromadzenie dokumentacji w podziale na branże (np. architektura, konstrukcja, instalacje) ułatwia wykonawcom i inspektorom nadzoru szybkie odnalezienie niezbędnych informacji. Dodatkowo, takie podejście zwiększa przejrzystość i efektywność zarządzania dokumentacją, co jest kluczowe w kontekście współpracy wielu specjalistów zaangażowanych w projekt.
Pytanie 15

Aby nadać zespołowi zdjęć zamierzony układ, konieczne jest przeprowadzenie

A. scalania
B. skontrum
C. inwentaryzacji
D. systematyzacji
Systematyzacja jest kluczowym etapem w procesie zarządzania dokumentacją fotograficzną, który ma na celu nadanie zdjęciom odpowiedniego układu oraz ułatwienie ich późniejszego wyszukiwania i przechowywania. Proces ten obejmuje segregację, klasyfikację oraz organizację zasobów wizualnych w logiczny system, co sprzyja efektywnemu wykorzystaniu fotografii w różnych kontekstach, takich jak archiwizacja, prezentacja czy publikacja. Na przykład, w przypadku dużych zbiorów zdjęć, takich jak archiwa instytucji kulturalnych czy firm, systematyzacja pozwala na łatwe odszukiwanie konkretnych materiałów w oparciu o różne kryteria, takie jak data wykonania zdjęcia, lokalizacja, tematyka czy autor. W praktyce, dobrym przykładem systematyzacji może być zastosowanie metadanych, które umożliwiają przypisywanie informacji do zdjęć, co znacząco ułatwia ich późniejsze zarządzanie. Dążenie do systematyzacji jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania informacją i dokumentacją, co ma na celu zwiększenie efektywności operacyjnej organizacji oraz poprawę dostępności zasobów.
Pytanie 16

Dodatkowy zapis obrazu stworzony w archiwum, gdy dysponuje się jedynie obrazem na negatywie lub zapisem cyfrowym – wykonany w celu identyfikacji i przetworzenia, to?

A. kopie zabezpieczające.
B. odpowiednik oryginału.
C. wglądówka.
D. kopie do użytku.
Wglądówka to rodzaj pozytywowego zapisu obrazu, który jest tworzony w celu umożliwienia łatwego rozpoznania i analizy materiałów archiwalnych, szczególnie w przypadku, gdy jedynym dostępem do danego obrazu jest jego zapis na negatywie bądź w formie cyfrowej. W praktyce wglądówka jest bardzo przydatna w archiwistyce, ponieważ pozwala na szybsze zaznajomienie się z zawartością archiwalnych zasobów, bez konieczności sięgania po oryginalne, często delikatne negatywy. Wglądówki są stosowane w wielu instytucjach kultury i archiwach, gdzie pracownicy mogą przygotować wglądówki z materiałów fotograficznych, co sprzyja ochronie oryginałów. Dodatkowo, wglądówki mogą być wykorzystywane w procesach naukowych, wystawach czy publikacjach. Ich produkcja powinna odbywać się zgodnie z określonymi standardami, takimi jak ISO 9001 dotyczące zarządzania jakością, co zapewnia wysoką jakość reprodukcji oraz skuteczną dokumentację archiwalną.
Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

W jaki sposób określa się układ archiwum, w którym do stworzenia schematu struktury zastosowano organizacyjny wzór twórcy aktów?

A. Funkcyjny
B. Rzeczywisty
C. Kancelaryjny
D. Strukturalno-rzeczowy
Układ zespołu archiwalnego określany jako strukturalno-rzeczowy bazuje na schemacie organizacyjnym aktotwórcy, co oznacza, że struktura dokumentacji jest bezpośrednio powiązana z organizacją, która ją wytwarza. Taki układ umożliwia łatwiejszą lokalizację i identyfikację dokumentów, ponieważ odzwierciedla hierarchię oraz funkcje organizacyjne. Jako przykład można wskazać archiwa instytucji publicznych, gdzie dokumenty są klasyfikowane według działów i wydziałów, co jest zgodne z praktykami zarządzania dokumentacją, które preferują przejrzystość i efektywność w dostępie do informacji. Strukturalno-rzeczowy układ jest zgodny z normami ISO 15489, które określają standardy zarządzania dokumentacją i archiwizacją. Zastosowanie tego podejścia sprzyja także utrzymaniu spójności w procesach archiwalnych, co jest kluczowe dla długoterminowego przechowywania i ochrony wartościowych dokumentów.
Pytanie 19

Dokumentacja techniczna dotycząca obiektów zabytkowych zalicza się do kategorii

A. Bc
B. A
C. B50
D. BE5
Dokumentacja techniczna obiektów zabytkowych jest kluczowym elementem w procesie zarządzania dziedzictwem kulturowym. Kwalifikacja do kategorii A oznacza, że dokumentacja ta jest kompleksowa i zgodna z wymaganiami dotyczących ochrony zabytków. Kategoria ta obejmuje m.in. szczegółowe opisy techniczne, analizy stanu zachowania, plany konserwatorskie oraz dokumentację fotograficzną. Dzięki takiej dokumentacji możliwe jest efektywne planowanie i przeprowadzanie prac konserwatorskich oraz restauratorskich, co ma ogromne znaczenie dla zachowania wartości historycznych i estetycznych obiektów. Przykładem może być dokumentacja pałacu, która nie tylko opisuje jego architekturę, ale zawiera również analizy materiałowe, co pozwala na dobór odpowiednich metod konserwacji. W praktyce oznacza to, że specjaliści zajmujący się ochroną zabytków mogą skutecznie podejmować decyzje o zachowaniu lub restytucji obiektów, kierując się solidną podstawą dokumentacyjną.
Pytanie 20

Pozytywowy zapis obrazu utworzony w archiwum, gdy posiadamy jedynie zapis na negatywie lub cyfrowy – sporządzony w celu identyfikacji i przetwarzania, to

A. kopia do użytku.
B. wglądówka.
C. odpowiednik oryginału.
D. kopia ochronna.
Wglądówka to rodzaj pozytywowego zapisu obrazu, który jest sporządzany z negatywu lub zapisu cyfrowego i ma na celu ułatwienie rozpoznania oraz opracowania danego materiału. Jest ona wykorzystywana przede wszystkim w archiwizacji oraz konserwacji zbiorów fotograficznych, a także w kontekście prezentacji materiału dla osób, które nie mają dostępu do oryginałów. Z perspektywy dobrych praktyk archiwalnych, wglądówki są niezbędne, ponieważ pozwalają na zabezpieczenie oryginalnych negatywów oraz umożliwiają ich łatwe przeszukiwanie. Przykładem zastosowania wglądówek może być sytuacja, w której archiwista sporządza wglądówkę z archiwalnego negatywu w celu ukazania zawartości zbioru dla badaczy lub wystaw. Oprócz tego, wglądówki stosuje się w muzealnictwie oraz w instytucjach kultury, aby umożliwić szerszej publiczności dostęp do cennych zbiorów bez ryzyka uszkodzenia oryginału.
Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Przypisanie dokumentacji twórcy zespołu do odpowiednich kategorii archiwalnych to

A. indeksacja
B. klasyfikacja
C. kwalifikacja
D. inwentaryzacja
Kwalifikacja to proces, który polega na przypisaniu dokumentów do odpowiednich kategorii archiwalnych, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania dokumentacją. Kwalifikacja pozwala na określenie wartości archiwalnej dokumentów, co jest istotnym krokiem w utrzymaniu porządku w archiwach. Przykładem praktycznego zastosowania kwalifikacji może być klasyfikacja dokumentów w instytucjach publicznych, gdzie dokumenty są dzielone na te, które należy przechowywać przez dłuższy czas, oraz na te, które mogą być zniszczone po upływie określonego okresu. W zgodzie z dobrymi praktykami archiwalnymi, kwalifikacja powinna być dokonywana na podstawie ustalonych kryteriów oraz wytycznych, takich jak przepisy prawne lub wewnętrzne regulacje instytucji, co zapewnia zgodność z normami archiwalnymi, a także ułatwia późniejsze odzyskiwanie informacji. Dobrze przeprowadzona kwalifikacja przyczynia się do lepszego porządku w dokumentacji oraz umożliwia optymalne zarządzanie zasobami informacyjnymi.
Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

W zakładowym archiwum kluczowym dokumentem do ewidencji uporządkowanych aktów jest

A. dziennik podawczy
B. rejestr korespondencyjny
C. spis spraw
D. spis zdawczo–odbiorczy
Spis zdawczo-odbiorczy jest kluczowym dokumentem w archiwum zakładowym, który służy do ewidencjonowania akt przekazywanych do archiwum. Zawiera on szczegółowe informacje dotyczące przekazywanych dokumentów, w tym ich ilości, daty przekazania oraz stanu, co pozwala na skuteczne zarządzanie i kontrolowanie zasobów archiwalnych. Dzięki zastosowaniu spisu zdawczo-odbiorczego, organizacje mogą zapewnić zgodność z przepisami prawa, w tym z Ustawą o narodowym zasobie archiwalnym oraz archiwach. Przykładem praktycznego zastosowania tego dokumentu jest proces przekazywania akt z jednostek organizacyjnych do archiwum, gdzie spis ten jest wykorzystywany do potwierdzenia odbioru dokumentów oraz ich przyszłego przetwarzania. Umożliwia to także łatwiejsze odnajdywanie i klasyfikowanie dokumentów, co jest zgodne z dobrą praktyką zarządzania informacją i archiwizacją. Dobrze prowadzony spis zdawczo-odbiorczy przyczynia się do efektywności procesów archiwizacji oraz zachowania integralności dokumentów.
Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

Która zasada archiwalna uwzględnia związki między materiałami archiwalnymi wchodzącymi w skład zespołu archiwalnego i określa jednocześnie niepodzielność tego zespołu?

A. Wolnej proweniencji
B. Wspólnego dziedzictwa
C. Przynależności zespołowej
D. Przynależności terytorialnej
Zasada przynależności zespołowej to naprawdę ważny temat w archiwistyce. Mówi o tym, jak istotne jest, aby materiały archiwalne były przechowywane razem, bo tylko wtedy zachowujemy ich kontekst i sens. Wyobraź sobie, że archiwizujesz dokumenty konkretnej instytucji. Jeśli wszystkie akta są w jednym miejscu, to łatwiej analizować, co ta instytucja robiła w danym czasie. No i to wszystko jest zgodne z międzynarodowymi standardami, jak ISO 15489, które mówią o tym, jak ważne jest gromadzenie dokumentacji w taki sposób, by odzwierciedlała jej pierwotny kontekst. W sumie, zachowanie przynależności zespołowej pomaga nie tylko w badaniach, ale też ułatwia zarządzanie wiedzą w archiwach.
Pytanie 27

Kartotekowy wykaz nagrań dźwiękowych nie jest podstawą do sporządzenia

A. protokołu brakowania
B. inwentarza książkowego
C. indeksu osobowego
D. katalogu rzeczowego
Odpowiedź 'protokół brakowania' jest prawidłowa, ponieważ inwentarz kartkowy nagrań dźwiękowych nie jest wystarczającym dokumentem do sporządzenia protokołu brakowania. Protokół brakowania jest formalnym dokumentem, który wymaga dokładnych informacji o przedmiotach, które mają być wycofane z użycia lub zniszczone. Zwykle sporządza się go na podstawie pełnej dokumentacji, która potwierdza stan poszczególnych elementów w inwentarzu. Inwentarz kartkowy, jako forma zapisów, często nie zawiera wystarczających danych o stanie technicznym czy historycznym nagrań, co czyni go nieodpowiednim źródłem do dokonywania formalnych zapisów brakowania. Przykładem może być sytuacja, w której nagranie ma uszkodzenia, ale nie jest to udokumentowane w inwentarzu kartkowym, co prowadzi do błędnych decyzji dotyczących brakowania. W standardach dotyczących zarządzania zasobami archiwalnymi oraz informacyjnymi, takich jak ISO 15489 czy normy dotyczące archiwizacji, podkreśla się znaczenie rzetelnych i komplementarnych informacji do podejmowania decyzji o usunięciu zasobów.
Pytanie 28

Jedną lub więcej fotografii, które są ze sobą związane tematycznie, osobą lub zdarzeniem, zrobionych w jednym miejscu i czasie, nazywamy

A. zespołem
B. grupą
C. tematem
D. zbiorem
Wybierając odpowiedź "temat", trafiłeś w sedno. W fotografii to pojęcie odnosi się do zestawu zdjęć, które łączy wspólna treść, osoba, wydarzenie, a nawet konkretne miejsce i czas, w którym zostały zrobione. Na przykład, seria zdjęć z festiwalu muzycznego, gdzie widać zarówno występy artystów, jak i reakcje publiczności, świetnie pokazuje, jak temat może koncentrować się na konkretnym wydarzeniu. Temat jest naprawdę istotny, gdy chcesz, by twoje zdjęcia miały jakiś przekaz czy emocje. To dlatego wiele wystaw czy galerii stara się grupować prace wokół wyraźnych tematów. Z mojej perspektywy, zrozumienie, jak ważny jest temat w fotografii, może naprawdę pomóc w lepszym wyrażaniu swoich pomysłów przez obrazy.
Pytanie 29

Inwentarz, który stracił wartość użytkową w wyniku swojej praktycznej dezaktualizacji to inwentarz

A. rozstawniczy
B. idealny
C. realny
D. historyczny
Inwentarz historyczny odnosi się do zbiorów, które straciły swoją wartość użytkową z powodu dezaktualizacji, co czyni go przestarzałym w kontekście współczesnych potrzeb. W praktyce oznacza to, że taki inwentarz nie spełnia już wymaganych standardów ani nie jest używany w aktualnych procesach. Przykłady inwentarza historycznego to stare maszyny, które nie są już produkowane i ze względu na postęp technologiczny nie mogą być używane w nowoczesnych zakładach produkcyjnych. W branży muzealnej i archiwalnej, inwentarz historyczny jest niezwykle ważny, ponieważ pozwala zrozumieć ewolucję technologii i kultury, co jest istotne dla zachowania dziedzictwa kulturowego. Utrzymywanie takiego inwentarza w odpowiednich warunkach jest kluczowe dla edukacji i badań naukowych, a także dla przyszłych pokoleń. W związku z tym, klasyfikacja inwentarza historycznego jest niezbędna w zarządzaniu zasobami kulturowymi oraz ich konserwacji, co wpisuje się w standardy najlepszych praktyk w dziedzinie zarządzania zasobami i archiwizacji.
Pytanie 30

Która czynność kończy proces porządkowania właściwej dokumentacji?

A. Przepakowanie dokumentacji
B. Nadanie sygnatury archiwalnej
C. Wycofanie dokumentacji
D. Przeprowadzenie konserwacji
Nadanie sygnatury archiwalnej to kluczowy krok kończący etap porządkowania właściwego dokumentacji. Sygnatura archiwalna pełni rolę unikalnego identyfikatora, który umożliwia łatwe odnalezienie i klasyfikację dokumentów w przyszłości. Jest to zgodne z zasadami zarządzania dokumentacją oraz archiwizacji, które nakładają obowiązek organizowania i opisania dokumentów w sposób systematyczny. Przykładowo, w instytucjach publicznych i przedsiębiorstwach prywatnych, każda kategoria dokumentów, takie jak umowy czy raporty, powinna otrzymać indywidualną sygnaturę, co pozwala na efektywne zarządzanie informacjami. Nadanie sygnatury archiwalnej jest również istotne z perspektywy prawnej, gdyż ułatwia późniejsze audyty oraz kontrolę zgodności z regulacjami, jak np. Ustawa o archiwizacji. Dodatkowo, sygnatury pozwalają na lepsze zrozumienie kontekstu dokumentu oraz jego znaczenia w szerszej strukturze organizacyjnej, co jest fundamentem dobrych praktyk archiwizacji i zarządzania informacją.
Pytanie 31

Jakie znaczenie ma dla jednostki archiwalnej określenie: stan fizyczny zachowania: dobry?

A. Wymagana jest zgoda dyrektora na udostępnianie
B. Dozwolone jest ostrożne udostępnianie
C. Jednostka może być udostępniana
D. Jednostka nie może być udostępniana
Zaznaczenie odpowiedzi 'Jednostka może być udostępniana' jest jak najbardziej w porządku. Kiedy mamy do czynienia z określeniem 'stan fizyczny zachowania: dobry', to oznacza, że te materiały archiwalne nie mają żadnych uszkodzeń ani degradacji. Takie jednostki można spokojnie udostępniać użytkownikom. Moim zdaniem, to dobrze, że zasady ochrony i konserwacji zbiorów archiwalnych pozwalają na maksymalizację dostępu do zasobów, o ile to nie zagraża ich integralności. Przykład? Dokumenty prawne w dobrym stanie mogą być używane w badaniach naukowych lub edukacyjnych. Przy tym wszystkim ważne, żeby były odpowiednio przechowywane, np. w kontrolowanej temperaturze i wilgotności, co pomoże im przetrwać długie lata.
Pytanie 32

Jak nazywa się numerowanie kolejnych stron dokumentu archiwalnego?

A. datowanie
B. foliacja
C. stemplowanie
D. paginacja
Foliacja to proces numerowania kolejnych kart jednostek archiwalnych, który ma na celu umożliwienie łatwego odnalezienia i identyfikacji dokumentów w zbiorach archiwalnych. Foliacja polega na przypisaniu unikalnych numerów każdej stronie lub jednostce, co jest istotne dla zachowania porządku i organizacji materiałów archiwalnych. Przykładowo, w archiwach państwowych, gdzie gromadzi się ogromne ilości dokumentacji, foliacja ułatwia pracownikom archiwów oraz badaczom dostęp do konkretnych informacji. Warto zaznaczyć, że foliacja jest szczególnie istotna w kontekście przepisów prawa dotyczących ochrony danych i archiwizacji dokumentów, które zalecają prowadzenie takich praktyk, aby zapewnić pełną przejrzystość i możliwość audytu. Stosowanie foliacji jest zgodne z normami ISO 15489, które określają zasady zarządzania dokumentacją oraz archiwizowaniem materiałów w sposób systematyczny i metodyczny.
Pytanie 33

Który z podanych elementów identyfikacyjnych archiwaliów należy do charakterystyk zewnętrznych przy tworzeniu zespołu?

A. Dekretację kierownika
B. Notę marginalną
C. Pieczątkę własnościową
D. Nagłówek pisma
Pieczątka własnościowa to jeden z kluczowych elementów rozpoznawczych archiwaliów, który zalicza się do cech zewnętrznych przy opracowaniu zespołu. Jej obecność na dokumentach stanowi istotny aspekt identyfikacji źródła ich pochodzenia oraz właściciela. W archiwistyce, pieczątka własnościowa pełni nie tylko funkcję identyfikacyjną, ale także prawno-dokumentacyjną, co jest szczególnie ważne w kontekście zarządzania dokumentacją i ochrony dziedzictwa kulturowego. Przykładem zastosowania pieczątki własnościowej jest sytuacja, gdy archiwista analizuje dokumenty z różnych jednostek organizacyjnych; pieczątka pozwala na szybkie przypisanie dokumentu do konkretnego archiwum, co ułatwia dalsze prace związane z opracowaniem i udostępnianiem materiałów. W standardach archiwalnych, takich jak ISAD(G), podkreśla się znaczenie takich elementów w kontekście opracowywania jednostek archiwalnych oraz zapewnienia ich autentyczności i integralności.
Pytanie 34

Proces, który polega na ocenie stanu zbioru map, zalicza się do

A. inwentaryzacji
B. klasyfikacji
C. porządkowania wstępnego
D. sporządzania opisu techniki wykonania
Porządkowanie wstępne to kluczowy etap w zarządzaniu zbiorami map, który obejmuje weryfikację ich stanu oraz organizację w sposób umożliwiający dalsze użytkowanie i archiwizację. W ramach tego procesu sprawdzany jest zarówno fizyczny stan map, jak i ich kompletność, co jest niezbędne do zapewnienia integralności zbioru. Przykładem zastosowania porządkowania wstępnego może być sytuacja, w której biblioteka czy archiwum otrzymuje nowy zbiór map. Proces ten obejmowałby przegląd wszystkich map pod kątem uszkodzeń, braków oraz ich zgodności z dokumentacją. W standardach zarządzania dokumentacją, takich jak ISO 15489, podkreślono znaczenie tego etapu w kontekście zapewnienia wysokiej jakości archiwizacji i udostępniania informacji. Dobre praktyki w zakresie porządkowania wstępnego obejmują również systematyczne etykietowanie i katalogowanie, co ułatwia późniejsze odnajdywanie i dostęp do map, a także korzystanie z odpowiednich narzędzi, takich jak bazy danych i oprogramowanie do zarządzania zasobami.
Pytanie 35

Materiałami filmowymi, które nie stanowią jednostki inwentarzowej, są

A. niezależny temat filmowy
B. zbiór tematów, tworzących razem z komentarzem całość
C. jednolity film, posiadający pojedynczy tytuł
D. oddzielnie pakowany odcinek taśmy filmowej
Odpowiedź "odrębnie opakowany odcinek taśmy filmowej" nie jest jednostką inwentarzową dla materiałów filmowych, ponieważ jednostki inwentarzowe powinny odzwierciedlać integralność twórczą i narracyjną utworów filmowych. W branży filmowej standardem jest traktowanie całości, takich jak jednolity utwór filmowy lub samodzielny temat filmowy, jako jednostek inwentarzowych. Odrębnie opakowany odcinek taśmy filmowej może być jedynie fragmentem większego dzieła, co nie pozwala na przypisanie mu statusu jednostki inwentarzowej. W praktyce, dokumentacja materiałów filmowych wymaga precyzyjnego definiowania jednostek, co ma kluczowe znaczenie dla zarządzania zasobami filmowymi oraz ich archiwizacji. Przykładowo, w przypadku archiwizacji filmów, ważne jest, aby każdy utwór był zidentyfikowany jako całość, co umożliwia późniejsze odnalezienie i wykorzystanie materiałów. Warto również wspomnieć, że w kontekście standardów branżowych, takich jak ISO 11179 dotyczący metadanych, kluczowe jest, aby jednostki inwentarzowe były jasno zdefiniowane i spójne z kontekstem ich użycia.
Pytanie 36

Dokumenty o stałej wartości archiwalnej powinny być oznaczane symbolem

A. B
B. A
C. C
D. B5
Odpowiedź A jest prawidłowa, ponieważ dokumentacja o trwałej wartości archiwalnej powinna być oznaczona symbolami zgodnie z regulacjami prawnymi oraz standardami archiwalnymi. W Polsce, zgodnie z Ustawą o narodowym zasobie archiwalnym oraz archiwach, dokumenty o takiej wartości są klasyfikowane i archiwizowane w sposób, który zapewnia ich długotrwałe przechowywanie i łatwy dostęp. Oznaczenie dokumentu symbolem A wskazuje na jego szczególną wartość i potrzebę ochrony. Przykładem zastosowania tych zasad może być archiwizacja akt sądowych czy dokumentów osobowych, które muszą być przechowywane przez określony czas, a ich integralność oraz bezpieczeństwo są kluczowe dla osób, których dotyczą. Stosowanie właściwego oznaczenia pozwala na efektywne zarządzanie dokumentami oraz ich dalsze przetwarzanie według ustalonych procedur, co jest zgodne z dobrymi praktykami w dziedzinie archiwistyki.
Pytanie 37

Cyfrowa reprodukcja materiałów archiwalnych, przeznaczona do krótkoterminowego przechowywania, nosi nazwę

A. użytkowa
B. zabezpieczająca
C. wzorcowa
D. zastępcza
Kopia użytkowa materiałów archiwalnych to forma cyfrowego przechowywania, która jest przystosowana do codziennego wykorzystania, ale nie jest przeznaczona do trwałego archiwizowania. Jej głównym celem jest umożliwienie łatwego dostępu i szybkiego wykorzystania, co sprawia, że jest idealna dla instytucji, które potrzebują regularnego dostępu do danych, takich jak biblioteki czy biura. Przykładowo, w archiwach publicznych często tworzy się kopie użytkowe dokumentów, które są udostępniane użytkownikom w formie cyfrowej, co pozwala na oszczędność miejsca oraz szybsze przetwarzanie informacji. Zgodnie z normami ISO 14721:2012 (Open Archival Information System), kopie użytkowe powinny być regularnie aktualizowane, aby zapewnić ich zgodność z oryginałami oraz przydatność w przyszłości. Warto również zauważyć, że kopie użytkowe różnią się od kopii zabezpieczających, które są tworzone w celu ochrony oryginalnych materiałów przed utratą lub zniszczeniem oraz kopii wzorcowych, które służą jako referencja dla innych wersji dokumentów.
Pytanie 38

Jak nazywa się jednostka inwentarzowa dla materiałów filmowych?

A. film, który ma wspólny tytuł z innymi dziełami
B. oddzielnie zapakowany fragment taśmy filmowej
C. zestaw tematów, który wraz z komentarzem tworzy całość
D. część autonomicznego tematu filmowego
Niepoprawne odpowiedzi bazują na niepełnym zrozumieniu definicji jednostki inwentarzowej dla materiałów filmowych, co prowadzi do mylnych interpretacji. Odrębnie opakowany odcinek taśmy filmowej sugeruje, że jednostką inwentarzową może być pojedynczy fragment, co jest zbyt ograniczone. W filmie, takie fragmenty mogą być traktowane jako poszczególne elementy, ale nie oddają one całokształtu koncepcji organizacji materiałów filmowych. Z kolei część samodzielnego tematu filmowego i utwór filmowy objęty wspólnym tytułem z innymi utworami również nie oddają całego obrazu. Pojęcie jednostki inwentarzowej odnosi się do zbioru, który łączy różne elementy, co pozwala na ich lepsze zarządzanie oraz archiwizowanie. W praktyce, bowiem, archiwizacja polega na gromadzeniu materiałów w sposób, który pozwala na ich łatwe przeszukiwanie i dostępność. Często błędne rozumienie jednostek inwentarzowych prowadzi do dezorganizacji zasobów filmowych, co może skutkować utratą wartościowych materiałów. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że odpowiednia klasyfikacja i systematyzacja są fundamentalne dla każdego archiwum filmowego, co podkreślają najlepsze praktyki w tej dziedzinie.
Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Zapis dźwięku lub obrazu, który jest utrwalany i odtwarzany za pomocą urządzeń mechanicznych, określamy jako dokument

A. techniczny
B. audiowizualny
C. aktowy
D. geodezyjny
Odpowiedź "audiowizualny" jest prawidłowa, ponieważ dokumenty audiowizualne to wszelkie materiały, które łączą dźwięk i obraz, umożliwiając ich zapis, przechowywanie oraz odtwarzanie. W kontekście nowoczesnych technologii, dokumenty te są często wykorzystywane w filmach, programach telewizyjnych, prezentacjach multimedialnych oraz w edukacji, gdzie wizualizacja informacji wspiera proces uczenia się. Ważnym aspektem dokumentów audiowizualnych jest ich forma i jakość, które powinny być zgodne z odpowiednimi standardami, takimi jak MPEG dla wideo czy MP3 dla audio. Dobrze zaprojektowane materiały audiowizualne mogą znacznie zwiększyć efektywność komunikacji i przekazu informacji, co jest szczególnie istotne w środowisku biznesowym oraz edukacyjnym. Przykłady zastosowania obejmują e-learning, gdzie wykłady są nagrywane i udostępniane studentom, a także kampanie marketingowe, gdzie wizualizacja produktu w połączeniu z dźwiękiem zwiększa jego atrakcyjność. Dokumenty audiowizualne są również niezbędne w dokumentacji procesów, takich jak szkolenia czy audyty, gdzie wizualne potwierdzenie działań jest kluczowe.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej