Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 31 maja 2025 22:24
Data zakończenia: 31 maja 2025 22:34

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W profesjonalnej fotografii podwodnej najważniejszym elementem wyposażenia poza obudową wodoszczelną jest

A. specjalny obiektyw makro o zwiększonej jasności

B. zewnętrzne źródło światła (lampa błyskowa lub oświetlenie ciągłe)

C. system stabilizacji obrazu kompensujący ruch wody

D. filtr polaryzacyjny eliminujący refleksy na powierzchni wody

Wybór filtrów polaryzacyjnych w fotografii podwodnej jest często mylnie uważany za kluczowy. Choć filtry te potrafią zredukować odbicia na powierzchni wody i poprawić kontrast zdjęć, ich skuteczność w głębszych wodach jest ograniczona. Działa to głównie na powierzchni, gdzie światło odbija się od fal i powierzchni wody, a w głębszych warstwach wody, przy coraz większym zagęszczeniu cząsteczek, efekty te stają się znacznie mniej zauważalne. Dodatkowo, filtry polaryzacyjne nie są w stanie zastąpić brakującego światła, co jest kluczowe dla uchwycenia właściwych kolorów w fotografii podwodnej. Inwestycja w filtr polaryzacyjny może okazać się bezsensowna, jeżeli nie mamy solidnego systemu oświetleniowego, który dostarczy nam potrzebnego światła do uchwycenia detali i kolorów w wodzie. Również specjalne obiektywy makro o zwiększonej jasności, mimo że mogą pomóc w zbliżeniu do małych obiektów, również nie rozwiążą problemu oświetlenia pod wodą. System stabilizacji obrazu, chociaż przydatny, również nie kompensuje braku odpowiedniego oświetlenia, które jest kluczowe w sytuacji, gdy mówimy o fotografii w trudnych warunkach podwodnych. W praktyce, aby uzyskać najlepsze wyniki, kluczowe jest zainwestowanie w zewnętrzne źródła światła, które umożliwią uchwycenie wyjątkowych ujęć i pełnej palety kolorystycznej, a nie tylko poleganie na dodatkowych akcesoriach, które nie zaspokoją podstawowych potrzeb.

Pytanie 2

Funkcja dual pixel AF w nowoczesnych aparatach fotograficznych oznacza

A. matryca ma dodatkowy układ pikseli służący wyłącznie do pomiaru ekspozycji

B. aparat wykorzystuje dwie matryce jednocześnie dla zwiększenia głębi kolorów

C. funkcję dublowania każdego piksela w celu redukcji szumów cyfrowych

D. każdy piksel matrycy może jednocześnie rejestrować obraz i dokonywać pomiaru ostrości

Nieprawidłowe odpowiedzi wskazują na pewne nieporozumienia w zakresie funkcjonowania matryc w aparatach fotograficznych. Odpowiedź sugerująca, że matryca ma dodatkowy układ pikseli służący wyłącznie do pomiaru ekspozycji, jest myląca, ponieważ pomiar ekspozycji nie jest realizowany przez oddzielne piksele, ale poprzez analizę całego obrazu zarejestrowanego przez matrycę. W nowoczesnych aparatach, pomiar ekspozycji jest często realizowany w sposób zintegrowany, co oznacza, że piksele matrycy pełnią rolę zarówno w rejestracji obrazu, jak i w analizie jego jasności. Z kolei stwierdzenie, że aparat wykorzystuje dwie matryce jednocześnie dla zwiększenia głębi kolorów, jest całkowicie niezgodne z rzeczywistością. W praktyce, większość aparatów wykorzystuje jedną matrycę, która może odczytywać różne kolory za pomocą filtrów Bayera. Funkcja dublowania każdego piksela w celu redukcji szumów cyfrowych także nie jest zgodna z zasadami działania nowoczesnych matryc. Szumy są redukowane głównie poprzez algorytmy przetwarzania obrazu, a nie poprzez dublowanie pikseli. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków to niedostateczne zrozumienie, jak działają matryce i systemy autofokusa, co może prowadzić do mylnych przekonań o ich funkcjonalności. Warto zaznaczyć, że technologie zastosowane w matrycach są oparte na zaawansowanych zasadach inżynieryjnych oraz standardach jakości, co sprawia, że nie można ich uprościć do kilku podstawowych funkcji bez zrozumienia ich kompleksowości.

Pytanie 3

Aby zrealizować cyfrową makrofotografię ziarenka grochu, powinno się użyć

A. obiektywu lustrzanego.

B. teleobiektywu.

C. nasadki powiększającej.

D. pierścieni pośrednich.

Pierścienie pośrednie to elementy optyczne, które umożliwiają uzyskanie większego powiększenia w fotografii makro. Działają na zasadzie wydłużenia odległości między obiektywem a matrycą aparatu, co pozwala na zbliżenie się do obiektów i uchwycenie ich detali. Dzięki temu można uzyskać ostrość i wyrazistość, których wymaga cyfrowa makrofotografia, zwłaszcza przy tak małych obiektach jak ziarenka grochu. Używając pierścieni pośrednich, można pracować z różnymi obiektywami, co sprawia, że są one wszechstronne i praktyczne w użyciu. Przykładowo, stosując pierścienie z obiektywem standardowym, uzyskujemy znacznie lepsze rezultaty w zbliżeniach, niż przy użyciu standardowego obiektywu, co jest istotne w dokumentacji naukowej czy artystycznej. Warto dodać, że ich stosowanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii makro, co potwierdzają liczne publikacje branżowe.

Pytanie 4

W procesie obróbki chemicznej materiałów światłoczułych tiosiarczan sodu (Na2S2O3) jest stosowany jako

A. wybielacz

B. utrwalacz

C. stabilizator

D. wywoływacz

Tiosiarczan sodu (Na2S2O3) pełni rolę utrwalacza w procesie obróbki materiałów światłoczułych, co jest kluczowe w fotografii oraz w produkcji filmów. Utrwalacz zapobiega dalszemu działaniu światła na wywołany obraz, stabilizując go i zapewniając jego trwałość. Dzięki temu, obrazy uzyskane na materiałach światłoczułych mogą być zachowane przez długi czas, co jest istotne nie tylko dla amatorów, ale i profesjonalnych fotografów. Z praktycznego punktu widzenia, tiosiarczan sodu działa poprzez usunięcie nadmiaru halogenków srebra, które nie zostały wywołane podczas procesu. Użycie tiosiarczanu sodu w odpowiednich stężeniach jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej, które zalecają kontrolowanie temperatury i czasu działania utrwalacza, aby uzyskać optymalne rezultaty. Dobrze dobrany proces utrwalania, z użyciem tiosiarczanu sodu, pozwala na uzyskanie wyraźnych i trwałych obrazów, co ma ogromne znaczenie w archiwizacji oraz w sztuce fotograficznej."

Pytanie 5

Efekt przetwarzania HDR określany jako "HDR look" charakteryzuje się

A. dominacją barw zimnych i niebieskiej poświaty

B. nienaturalnym wyglądem z przesadnym kontrastem lokalnym i nasyceniem kolorów

C. całkowitym brakiem cieni i obszarów prześwietlonych

D. charakterystycznym czarno-białym wykończeniem z selektywnym kolorem

Efekt przetwarzania HDR, określany jako "HDR look", rzeczywiście charakteryzuje się nienaturalnym wyglądem z przesadnym kontrastem lokalnym oraz nadmiernym nasyceniem kolorów. Technologia HDR, czyli High Dynamic Range, pozwala na uchwycenie szerszego zakresu tonalnego, co w praktyce oznacza, że obrazy mogą zawierać zarówno bardzo jasne, jak i bardzo ciemne obszary. Jednakże, gdy HDR jest stosowane bez umiaru, może prowadzić do efektu, który wydaje się sztuczny. Przykładowo, w filmach czy grach wideo, zbyt intensywne podkreślenie kontrastu lokalnego może sprawić, że obrazy stają się nierealistyczne i przerysowane. Dobrze zrealizowany HDR powinien podkreślać szczegóły w cieniach i światłach, ale bez utraty naturalności. Warto zwrócić uwagę, że profesjonalni fotografowie i filmowcy stosują określone techniki, aby uzyskać harmonijny efekt HDR, który podkreśla rzeczywistość, a nie ją wypacza.

Pytanie 6

Urządzenie do druku, które pozwala na uzyskanie wydruków bez rastrowania poprzez odparowanie barwników z trójkolorowej taśmy foliowej, to drukarka

A. igłowa

B. laserowa

C. sublimacyjna

D. atramentowa

Laserowa, igłowa oraz atramentowa to technologie druku, które różnią się zasadniczo od sublimacyjnej. Drukarki laserowe działają na zasadzie wykorzystania promieniowania laserowego do tworzenia obrazu na bębnie fotorezystywnym, co następnie przenosi toner na papier. Ta metoda jest idealna do produkcji dokumentów o dużych nakładach, jednak nie pozwala na uzyskanie tak intensywnych kolorów ani bezrastrowych wydruków, jak ma to miejsce w druku sublimacyjnym. Z drugiej strony, drukarki igłowe wykorzystują mechanizm młoteczków uderzających w taśmę barwiącą, co powoduje, że wydruki mają charakterystyczną fakturę oraz są mniej precyzyjne, szczególnie przy odwzorowywaniu skomplikowanych kolorów. Drukarki atramentowe, chociaż potrafią produkować wysokiej jakości wydruki, działają na zasadzie nanoszenia kropel atramentu na papier. W tym przypadku również może wystąpić problem z rastrowaniem, co ogranicza możliwości uzyskiwania płynnych przejść kolorystycznych, które są typowe dla technologii sublimacyjnej. Często mylnie sądzimy, że różne metody druku są zamiennikami dla siebie, jednak każda z nich ma swoje specyficzne zastosowania oraz ograniczenia. Zrozumienie tych różnic pozwala na lepsze dobieranie sprzętu do potrzeb użytkownika oraz na optymalizację procesów produkcyjnych zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 7

Obraz stworzony na papierze fotograficznym bez użycia kamery to

A. luksografia

B. makrofotografia

C. kserografia

D. reprodukcja

Kserografia to technika kopiowania, która opiera się na procesie elektrostatycznym, a nie na naświetlaniu papieru fotograficznego. Chociaż kserografia jest szeroko stosowana w biurach i instytucjach edukacyjnych do reprodukcji dokumentów, nie ma nic wspólnego z tworzeniem obrazów bez użycia aparatu. To podejście skupia się na masowej produkcji i reprodukcji, a nie na twórczym procesie artystycznym. Z kolei reprodukcja to termin ogólny, który odnosi się do wszelkich technik odtwarzania istniejących dzieł, takich jak obrazy, zdjęcia czy rysunki. W tym przypadku również nie mówimy o naświetlaniu papieru fotograficznego, co jest kluczowe w luksografii. Makrofotografia to technika fotograficzna, która polega na robieniu zdjęć obiektów z bliska, zazwyczaj z użyciem aparatu fotograficznego i odpowiednich obiektywów. Niezrozumienie tych terminów może prowadzić do mylnego wniosku, że są one ze sobą powiązane. W rzeczywistości każda z wymienionych technik ma swoją specyfikę i zastosowanie, które są odrębne od luksografii, co podkreśla istotne różnice w podejściu do fotografii i reprodukcji obrazów. Ważne jest zrozumienie, że techniki te nie są zamienne, a ich właściwe rozróżnienie jest kluczowe w pracy zawodowej w dziedzinie sztuki i fotografii.

Pytanie 8

Podczas sesji zdjęciowej na zewnątrz ustalono czas ekspozycji na 1/60 s oraz przysłonę f/8. Jakie ustawienia ekspozycji będą dawały identyczną ilość światła docierającego do matrycy?

A. 1/125 s; f/5,6

B. 1/60 s; f/1,4

C. 1/250 s; f/5,6

D. 1/30 s; f/4

Odpowiedź 1/125 s; f/5,6 jest poprawna, ponieważ zarówno czas naświetlania, jak i przysłona muszą współpracować, aby uzyskać odpowiednią ekspozycję. W podanej sytuacji mamy czas naświetlania 1/60 s oraz przysłonę f/8. Aby uzyskać tę samą ilość światła przy nowym ustawieniu, musimy zrozumieć, jak zmiany w czasie naświetlania i przysłonie wpływają na ekspozycję. Zmniejszenie czasu naświetlania z 1/60 s do 1/125 s oznacza, że matryca będzie miała mniej czasu na zbieranie światła, co wymaga otwarcia przysłony, aby pozwolić na większy dopływ światła. Przysłona f/5,6 jest szersza niż f/8, co pozwala na uchwycenie większej ilości światła. Utrzymując równowagę między czasem naświetlania a przysłoną, uzyskujemy ten sam efekt ekspozycji. Jest to zgodne z zasadą ekspozycji, która mówi o tym, że zmiany w jednym parametrze muszą być zrekompensowane przez zmiany w innym, aby uzyskać tę samą ilość światła na matrycy.

Pytanie 9

Aby zrealizować serię 3 zdjęć z różnymi ustawieniami ekspozycji, w aparacie należy skorzystać z funkcji

A. bracketingu

B. samowyzwalacza

C. wielokrotnej ekspozycji

D. balansu bieli

Samowyzwalacz, balans bieli i wielokrotna ekspozycja to funkcje aparatu, które mają swoje specyficzne zastosowania, ale nie służą do seryjnego wykonywania zdjęć przy różnych parametrach ekspozycji. Samowyzwalacz pozwala na opóźnienie wyzwolenia migawki, co jest przydatne, gdy fotograf chce uniknąć drgań aparatu, na przykład podczas ujęć statycznych. Jednak nie zmienia on wartości ekspozycji, co czyni go niewłaściwym narzędziem w kontekście bracketingu. Balans bieli odnosi się do temperatury barwowej światła i jest używany do uzyskania naturalnych kolorów w zdjęciach. Zmiana balansu bieli nie wpływa na parametry ekspozycji, a jedynie na tonację kolorystyczną obrazu. Wreszcie, wielokrotna ekspozycja to technika polegająca na nałożeniu kilku zdjęć na siebie w celu uzyskania artystycznych efektów. Choć może to prowadzić do interesujących rezultatów wizualnych, nie jest to metoda uzyskiwania różnych ekspozycji tego samego kadru. Mylne jest więc założenie, że te funkcje mogą zastąpić bracketing, ponieważ każda z nich pełni inną rolę i nie spełnia celu, jakim jest uzyskanie serii zdjęć w różnych ustawieniach dla optymalizacji ekspozycji.

Pytanie 10

Metoda przechowywania zdjęć w archiwum z zachowaniem standardu 3-2-1 oznacza

A. zastosowanie 3 formatów plików, 2 różnych nośników i 1 systemu katalogowania

B. przechowywanie przez 3 lata, w 2 kopiach, z 1 aktualizacją rocznie

C. kompresję danych do 3 formatów, z 2 kopiami zapasowymi i 1 wersją roboczą

D. posiadanie 3 kopii danych, na 2 różnych nośnikach, z czego 1 poza miejscem pracy

Metoda 3-2-1 to uznawany w branży standard do przechowywania danych, który zapewnia bezpieczeństwo i dostępność informacji. Oznacza ona posiadanie trzech kopii danych, z których dwie znajdują się na różnych nośnikach, a jedna z nich jest przechowywana w innym miejscu niż główny system. Taki układ minimalizuje ryzyko utraty danych w przypadku awarii jednego z nośników lub lokalizacji. Na przykład, jeżeli przechowujemy zdjęcia na dysku twardym komputera, warto również zainwestować w zewnętrzny dysk lub chmurę, aby mieć drugą kopię. Dodatkowo, trzecia kopia w innej lokalizacji, jak biuro czy dom, może być kluczowa w przypadku kradzieży lub zniszczenia. Standard 3-2-1 jest szeroko stosowany w różnych branżach, jako najlepsza praktyka w zarządzaniu danymi. Warto również pamiętać o regularnych testach kopii zapasowych, aby upewnić się, że można je szybko przywrócić w razie potrzeby.

Pytanie 11

Jakie z wymienionych wartości odpowiadają ekspozycji ISO 100,1/125 s, f16?

A. ISO 200, l/500s, f16

B. ISO 200, l/250s, f16

C. ISO 100, l/30s, f16

D. ISO 100, l/60s, f16

Odpowiedzi, które nie są poprawne, wynikają z niepełnego zrozumienia zasady ekspozycji w fotografii, zwłaszcza w kontekście wzajemnych relacji pomiędzy ISO, czasem naświetlania oraz przysłoną. Wartość ISO to miara czułości matrycy na światło; im wyższa wartość ISO, tym bardziej czuła jest matryca. Zmieniając ISO, zmieniamy także sposób, w jaki aparat rejestruje światło. W przypadku odpowiedzi, w których ISO pozostaje na poziomie 100, zmiany w czasie naświetlania, takie jak 1/60 s lub 1/30 s, z pewnością prowadzą do niedoświetlenia lub prześwietlenia obrazów, ponieważ nie są one zbalansowane z poziomem ISO. Podczas gdy przysłona f16 jest stała, zmiana czasu naświetlania ma bezpośredni wpływ na ilość światła padającego na matrycę. Odpowiedzi, które proponują dłuższe czasy naświetlania przy niskim ISO, są błędne, ponieważ nie równoważą one zwiększonej czułości, którą reprezentuje zmiana ISO. W praktyce, wielu fotografów myli te zależności, co prowadzi do powstawania zdjęć z niewłaściwą ekspozycją. Aby skutecznie wykorzystać wiedzę o ekspozycji, kluczowe jest zrozumienie, że każda zmiana w jednej z trzech wartości (ISO, czas naświetlania, przysłona) wymaga odpowiedniego dostosowania innych, by utrzymać zamierzony poziom ekspozycji. Doświadczenie i praktyka w analizie warunków oświetleniowych oraz umiejętność szybkiej adaptacji ustawień aparatu są nieodzowne dla uzyskania wysokiej jakości zdjęć.

Pytanie 12

Na którym rodzaju nośnika danych nie zmieści się informacja o pojemności 850 MB?

A. CD-RW

B. DVD-RW

C. DVD

D. HDDVD

Odpowiedź CD-RW jest jak najbardziej trafna, bo te nośniki mają pojemność zwykle 700 MB. To oznacza, że 850 MB się na nich nie zmieści. CD-RW są super, bo można na nich wielokrotnie zapisywać i kasować dane, co czyni je przydatnymi, na przykład do przechowywania różnych materiałów do testów. W porównaniu do DVD czy HD DVD, CD-RW ma mniejsze możliwości, jeśli chodzi o trzymanie większych plików. Warto również wiedzieć, że przy wyborze nośnika trzeba brać pod uwagę różne standardy, jak na przykład ISO 9660, które mówią o formatowaniu płyt. To może mieć wpływ na to, jak dobrze te płyty będą współpracować z różnymi systemami operacyjnymi. Więc jak potrzebujesz miejsca na większe pliki, lepiej sięgnąć po DVD czy HD DVD – one mają sporo więcej miejsca i lepsze właściwości do przechowywania danych.

Pytanie 13

Aby zwiększyć kontrast w cyfrowym obrazie w programie Photoshop, należy wykorzystać

A. Krzywe

B. Filtry

C. Balans koloru

D. Warstwy

Krzywe to zaawansowane narzędzie w programie Photoshop, które umożliwia precyzyjne dostosowanie kontrastu obrazu poprzez manipulację krzywą tonalną na histogramie. Używając krzywych, użytkownik może kontrolować jasność i kontrast w określonych obszarach tonalnych, co pozwala na bardziej subtelne i złożone korekty niż inne metody. Na przykład, jeżeli chcemy poprawić kontrast w cieniach, możemy podnieść dolną część krzywej, a jednocześnie obniżyć górną część, co skutkuje wzmocnieniem różnicy między jasnymi a ciemnymi partiami obrazu. Krzywe są szeroko stosowane w branży graficznej, ponieważ pozwalają na zachowanie szczegółów w jasnych i ciemnych obszarach, co jest szczególnie ważne w profesjonalnej edycji zdjęć. Dobre praktyki wskazują na konieczność pracy w trybie RGB, co zapewnia pełen zakres tonalny i kolorystyczny, co z kolei przekłada się na lepszą jakość końcowego produktu.

Pytanie 14

Aby uzyskać zdjęcia w podczerwieni, zaleca się użycie filtru

A. IR

B. polaryzacyjnego

C. neutralnego

D. UV

Filtr IR (podczerwony) jest kluczowym narzędziem w fotografii podczerwonej, ponieważ pozwala na selektywne przepuszczanie promieniowania podczerwonego, które jest niewidoczne dla ludzkiego oka. Umożliwia to rejestrowanie szczegółów, które są niewidoczne w tradycyjnych zakresach światła widzialnego. W zastosowaniach praktycznych, filtr IR jest często wykorzystywany w fotografii krajobrazowej, by uzyskać unikalne efekty wizualne, takie jak jasne niebo i kontrastujące zieleń roślinności. Warto również zwrócić uwagę, że w przypadku kamer cyfrowych, które są wrażliwe na światło podczerwone, zastosowanie odpowiednich filtrów IR jest ważne dla uzyskania właściwego balansu kolorów i szczegółowości obrazu. Standardy dotyczące fotografii podczerwonej, takie jak ISO 12232, zalecają stosowanie filtrów IR w celu poprawy jakości obrazów, co potwierdza ich znaczenie w tej dziedzinie.

Pytanie 15

Tryb koloru 1-bitowego (liczba bitów używanych do przedstawienia danego koloru) określa rodzaj koloru

A. skala szarości

B. Highcolor

C. Truecolor

D. czarno-biały

Głębia koloru 1-bitowa oznacza, że każdy piksel obrazu może przyjąć jedną z dwóch możliwych wartości, co przekłada się na dwa kolory: czarny lub biały. Taki tryb koloru nazywany jest trybem czarno-białym. W praktyce 1-bitowa głębia koloru jest najprostsza i często stosowana w aplikacjach, gdzie nie jest wymagane wyświetlanie wielu kolorów, takich jak stare systemy komputerowe, niektóre urządzenia drukarskie czy grafika wektorowa. W przypadku obrazów czarno-białych, wartością ogniwa (pixela) może być 0 (czarny) lub 1 (biały), co powoduje, że obraz staje się prosty i efektywny, zarówno pod względem pamięci, jak i przetwarzania. Zastosowanie 1-bitowej głębi koloru znajduje się także w prostych ikonach i symbolach, które nie wymagają zaawansowanej kolorystyki. Dobre praktyki sugerują, aby stosować ten tryb w sytuacjach, kiedy kolor nie jest kluczowy dla przekazu informacji czy estetyki, co pozwala na oszczędność zasobów. W kontekście standardów, czarno-biały obraz może być efektywnie kompresowany i przetwarzany, co jest istotne w kontekście optymalizacji dla urządzeń o ograniczonej mocy obliczeniowej.

Pytanie 16

Urządzenie umożliwiające kontrolowaną ekspozycję materiału wrażliwego na światło oraz obliczenie jego światłoczułości, to

A. luksometr.

B. densytometr.

C. sensytometr.

D. fotometr.

Sensytometr to specjalistyczne urządzenie służące do oceny światłoczułości materiałów światłoczułych, takich jak filmy fotograficzne czy materiały graficzne. Dzięki kontrolowanej ekspozycji na światło, sensytometr umożliwia dokładne określenie charakterystyki filmu, co jest niezbędne w procesach fotograficznych oraz w grafice komputerowej. W praktyce, sensytometr pozwala na ustalenie krzywej charakterystycznej materiału, co jest kluczowe dla optymalizacji parametrów naświetlania w różnych warunkach. Profesjonaliści w dziedzinie fotografii i druku graficznego wykorzystują sensytometry do doskonalenia technik naświetlania oraz do zapewnienia wysokiej jakości reprodukcji kolorów. Przykładem zastosowania sensytometru jest przygotowanie materiałów do druku, gdzie dokładne dopasowanie światłoczułości jest kluczowe dla uzyskania właściwych efektów końcowych. Standardy branżowe, takie jak ISO 6 czy ISO 9, wskazują na znaczenie tych pomiarów w zachowaniu jakości obrazu i zgodności z normami.

Pytanie 17

Podczas tworzenia kompozycji obrazu z wykorzystaniem zasady kontrastu barw, powinno się w projekcie wykorzystać zestawienie kolorów

A. czarnego i granatowego

B. czarnego i grafitowego

C. czerwonego i grafitowego

D. granatowego i żółtego

Zestawienie koloru granatowego i żółtego jest doskonałym przykładem zastosowania zasady kontrastu kolorów w kompozycji obrazu. Granatowy, jako kolor ciemny, tworzy głębię i stabilność, podczas gdy żółty, jako kolor jasny, dodaje energii i przyciąga uwagę. Taki kontrast nie tylko wyróżnia elementy w projekcie, ale również zwiększa czytelność i dynamikę wizualną. W praktyce projektanci często wykorzystują ten kontrast w brandingowych grafikach, plakatach oraz stronach internetowych, aby podkreślić kluczowe informacje. Na przykład, w przypadku logo, granatowy może stanowić tło, a żółty napis przyciąga wzrok, dzięki czemu nazwa marki staje się bardziej zapadająca w pamięć. Zasada kontrastu kolorów jest zgodna z wytycznymi dotyczącymi dostępności, co sprawia, że tekst jest czytelniejszy dla osób z różnymi wadami wzroku. Warto również zauważyć, że takie zestawienia kolorystyczne są powszechnie stosowane w sztuce, gdzie kontrasty są używane do wyrażania emocji i kierowania uwagi widza na najważniejsze elementy kompozycji.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Aby uzyskać zdjęcie o wysokiej jakości przed rozpoczęciem skanowania materiału analogowego w trybie refleksyjnym, należy

A. ustawić minimalną rozdzielczość interpolowaną oraz zakres dynamiki skanowania od 0 do 2,0

B. ustawić minimalną rozdzielczość optyczną oraz zakres dynamiki skanowania od 0 do 0,5

C. ustawić maksymalną rozdzielczość interpolowaną oraz zakres dynamiki skanowania od 0 do 0,5

D. ustawić maksymalną rozdzielczość optyczną oraz zakres dynamiki skanowania w przedziale od 0 do 2,0

Wybrane odpowiedzi, które sugerują ustawienie rozdzielczości interpolowanej lub minimalnej, wskazują na nieporozumienie dotyczące podstaw skanowania. Rozdzielczość interpolowana, w przeciwieństwie do rozdzielczości optycznej, polega na sztucznym zwiększaniu liczby pikseli obrazu, co może prowadzić do utraty jakości. Tego rodzaju podejście jest niewłaściwe w kontekście skanowania materiałów analogowych, gdzie każdy szczegół jest na wagę złota. Ponadto, zakres dynamiki skanowania, który jest ustawiony na wartości poniżej 0 do 1,5, ogranicza możliwości skanera w zakresie uchwycenia pełnej gamy tonów, co może skutkować słabą jakością obrazu z widocznymi spłaszczeniami w odcieniach i niedostatecznym odwzorowaniem detali. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że mniejsza rozdzielczość lub interpolacja mogą zastąpić jakość oryginału. Nie dostrzega się przy tym, że w skanowaniu profesjonalnym kluczowe jest zachowanie najwyższej jakości danych. Dlatego stosowanie minimalnej rozdzielczości oraz zakresu dynamiki poniżej standardów branżowych prowadzi do utraty cennych informacji, które są niezbędne do zachowania integralności obrazu, co jest nieakceptowalne w profesjonalnych zastosowaniach skanerskich.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Przy ustawieniu czułości matrycy na ISO 100/21° określono poprawne parametry ekspozycji: czas naświetlania 1/30 s oraz przysłonę 16. Jaką wartość czułości matrycy należy ustawić, aby po czterokrotnym skróceniu czasu naświetlania uzyskać tę samą ekspozycję bez zmiany przysłony?

A. ISO 50/18°

B. ISO 800/30°

C. ISO 400/27°

D. ISO 200/24°

Odpowiedź ISO 400/27° jest prawidłowa, ponieważ przy czułości matrycy ISO 100/21° i czasie naświetlania 1/30s, mamy do czynienia z określoną ilością światła padającego na matrycę. Skracając czas naświetlania czterokrotnie do 1/120s, zredukowaliśmy ilość światła, które dociera do matrycy, co wymaga zwiększenia czułości, aby utrzymać tę samą eksponowaną wartość. Aby uzyskać tę samą ekspozycję, musimy podnieść czułość matrycy o dwa przysłony (czyli dwukrotnie każda przysłona odpowiada za podwojenie lub zmniejszenie ilości światła). Zmiana ISO z 100 na 400 oznacza wzrost o dwa przysłony. W praktyce, przy pracy z aparatem, ważne jest, aby rozumieć, jak czułość ISO wpływa na jakość zdjęć, szczególnie w słabym oświetleniu oraz jak zmiana wartości ISO wpływa na szumy na zdjęciach. ISO 400 jest standardowym ustawieniem w wielu sytuacjach, co czyni je bardzo użytecznym w fotografii ogólnej oraz w sytuacjach, gdzie wymagana jest większa dynamika

Pytanie 22

Jakiego rodzaju papier fotograficzny należy wykorzystać do reprodukcji negatywu wywołanego do zalecanego stopnia, aby uzyskać małokontarstowy pozytyw czarno-biały?

A. Bardzo twardy

B. Normalny

C. Miękki

D. Twardy

Wybór papieru fotograficznego z twardym lub bardzo twardym gradientem do kopiowania negatywów czarno-białych prowadzi do uzyskania pozytywów o zbyt wysokim kontraście, co jest niepożądane w przypadku małokontarstowych obrazów. Twarde papiery mają wyraźniejszą separację tonalną, co skutkuje mocniejszymi różnicami między światłami i cieniami. Takie podejście może prowadzić do utraty subtelnych detali, zwłaszcza w jasnych oraz ciemnych partiach zdjęcia, a pozytyw może okazać się nieczytelny w obszarach, gdzie negatyw ma delikatne przejścia tonalne. Zastosowanie normalnego papieru także może nie spełnić oczekiwań, ponieważ nie zapewnia wystarczającej kontroli nad kontrastem. Miękki papier to preferowany wybór, gdyż jego charakterystyka pozwala na lepsze odwzorowanie szczegółów, co jest istotne dla reprodukcji obrazów o niskim kontraście. Często w praktyce fotograficznej popełniane są błędy związane z mylnym rozumieniem kontrastu i jego roli w procesie kopiowania. Użytkownicy mogą nie dostrzegać, że zbyt silny kontrast może zniweczyć efekty artystyczne, które chcą osiągnąć, co może prowadzić do frustracji oraz niezadowolenia z końcowego efektu. Właściwy dobór papieru jest kluczowy dla osiągnięcia zamierzonych rezultatów w fotografii.

Pytanie 23

Aby fotografować duże obiekty z bliskiej odległości lub w wąskich przestrzeniach, konieczne jest wykorzystanie obiektywu

A. szerokokątnego

B. lustrzanego

C. długoogniskowego

D. standardowego

Obiektyw szerokokątny jest idealnym rozwiązaniem do fotografowania dużych przedmiotów z małej odległości, zwłaszcza w ciasnych pomieszczeniach. Dzięki szerszemu kątowi widzenia, który zazwyczaj wynosi od 24 mm do 35 mm w przeliczeniu na pełnoklatkowy format, umożliwia uchwycenie większej części sceny, co jest niezwykle użyteczne w sytuacjach, gdzie ograniczona przestrzeń nie pozwala na oddalenie się od obiektu. Przykładowo, fotografując wnętrza budynków czy architekturę, obiektyw szerokokątny pozwala na ukazanie całej kompozycji, zamiast jedynie fragmentu. W standardach fotografii architektonicznej i wnętrzarskiej szerokokątne obiektywy są często zalecane, ponieważ eliminują zniekształcenia perspektywy, które mogłyby powstać przy użyciu obiektywu normalnego lub długiego ogniskowania. Dodatkowo, szerokokątne obiektywy często pozwalają na kreatywne kompozycje, w których można łączyć bliskie detale z szerszym kontekstem otoczenia, co zwiększa dynamikę fotografii.

Pytanie 24

Określ kartę pamięci o najniższej pojemności, na której da się przechować 400 zdjęć, z których każde ma rozmiar 13,3 MB?

A. 32 GB

B. 8 GB

C. 16 GB

D. 4 GB

Wybierając karty pamięci o większej pojemności, często myślimy, że wystarczająca przestrzeń na dane będzie bezpośrednio związana z ich wielkością, co może prowadzić do błędnych decyzji. Na przykład, wybierając kartę 32 GB, 16 GB lub 4 GB, wydaje się, że większa pojemność może być korzystniejsza, jednak w kontekście pytania, tylko 8 GB spełnia minimalne wymagania do zapisania 400 zdjęć o rozmiarze 13,3 MB każda. Karta 32 GB oferuje zbyt dużą przestrzeń, co nie jest potrzebne w tym przypadku, a karta 4 GB nie jest wystarczająca ze względu na obliczoną potrzebę 5,2 GB. Z kolei wybór 16 GB również nie jest optymalny, ponieważ przewyższa wymaganą pojemność, co może prowadzić do niepotrzebnych wydatków. Warto również zauważyć, że niektórzy użytkownicy mogą wprowadzać się w błąd, myśląc, iż większe pojemności kart pamięci zapewniają lepszą wydajność, jednak kluczowa jest ich zgodność z urządzeniem oraz prędkość transferu. Zastosowanie kart o odpowiedniej pojemności wpływa na efektywność operacji oraz zarządzanie danymi, dlatego warto być świadomym zarówno wymagań co do pojemności, jak i realnych potrzeb użytkowania w praktyce.

Pytanie 25

Wskaź przestrzenie kolorów uporządkowane rosnąco pod względem liczby odwzorowanych barw?

A. sRGB, Adobe RGB, ProPhoto RGB

B. Adobe RGB, sRGB, ProPhoto RGB

C. ProPhoto RGB, Adobe RGB, sRGB

D. sRGB, ProPhoto RGB, Adobe RGB

Wybór odpowiedzi, który nie uwzględnia prawidłowej kolejności przestrzeni barw, prowadzi do zrozumienia niewłaściwych relacji między nimi. Wiele osób przypisuje Adobe RGB pierwszeństwo przed sRGB, co jest błędne. sRGB jest przestrzenią kolorów, której używa się w większości aplikacji internetowych i urządzeń, co czyni ją podstawowym standardem. Jej ograniczona gama kolorów jest odpowiednia do użytku codziennego, ale nie wystarcza w zadaniach wymagających większej precyzji kolorystycznej. Adobe RGB, z szerszą gamą kolorów, jest często postrzegana jako bardziej zaawansowana, ale użytkownicy muszą pamiętać, że jej zalety ujawniają się głównie w kontekście drukowania i profesjonalnej edycji obrazów. ProPhoto RGB, posiadając największą gamę kolorów, jest idealna dla zaawansowanych profesjonalistów, jednak praca w tej przestrzeni wymaga większej wiedzy i umiejętności, aby uniknąć problemów z konwersją i wyświetlaniem na standardowych urządzeniach. Często błędne rozumienie hierarchii przestrzeni barw wynika z nieznajomości ich zastosowań i ograniczeń. Osoby, które nie uwzględniają pierwotnego przeznaczenia sRGB jako standardu, mogą nie doceniać jego znaczenia w codziennej pracy. Prawidłowe zrozumienie tego tematu jest kluczowe dla efektywnego i profesjonalnego posługiwania się grafiką oraz fotografią.

Pytanie 26

Termin 'przysłona' odnosi się do mechanizmu zainstalowanego w

A. korpusie aparatu.

B. lampie wbudowanej.

C. obiektywie.

D. układzie pentagonalnym.

Termin "przysłona" odnosi się do mechanizmu umieszczonego w obiektywie aparatu fotograficznego. Przysłona reguluje ilość światła wpadającego do matrycy lub filmu, co bezpośrednio wpływa na ekspozycję zdjęcia. Otwór przysłony jest wyrażany w wartościach f-stop (np. f/2.8, f/4), gdzie niższa wartość oznacza szerszy otwór i większą ilość światła. Użycie odpowiedniej przysłony ma kluczowe znaczenie nie tylko dla poprawnej ekspozycji, ale także dla głębi ostrości, co jest istotne w wielu stylach fotografii. Na przykład, w portrecie często stosuje się szeroką przysłonę, aby uzyskać płytką głębię ostrości, co pozwala na wyizolowanie modela od tła. Przysłona jest także istotna dla uzyskania efektu bokeh, który sprawia, że tło staje się rozmyte i przyjemne dla oka. Wybór przysłony powinien być dostosowany do warunków oświetleniowych oraz artystycznych zamierzeń fotografa, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii.

Pytanie 27

Wskaż typ aparatu, w którym nie ustawia się ostrości na matówce?

A. Aparat średnioformatowy

B. Aparat wielkoformatowy

C. Aparat dalmierzowy

D. Lustrzanka małoobrazkowa

Lustrzanka średnioformatowa, lustrzanka małoobrazkowa oraz aparat wielkoformatowy są aparatami, które w większości opierają się na analogowym systemie optycznym z matówką, co oznacza, że użytkownik musi ustawić ostrość na podstawie wyświetlanego obrazu na matówce. W przypadku lustrzanek, ostrość jest kontrolowana poprzez lustro odbijające obraz z obiektywu na matówkę, co umożliwia fotografowi wizualizację i precyzyjne dostosowanie ostrości. W lustrzankach średnioformatowych i małoobrazkowych użycie matówki jest standardem, który pozwala na analizy i ustawienia ostrości w trybie live view. Aparat wielkoformatowy z kolei, posiada dużą matówkę, na której wyraźnie widoczny jest cały kadr, co również pozwala na precyzyjne ustalenie punktu ostrości. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest mylenie różnych systemów ostrości, które funkcjonują w różnych typach aparatów. Warto także zauważyć, że aparaty dalmierzowe, mimo że nie są tak popularne jak lustrzanki, oferują unikalne doświadczenie fotograficzne oraz precyzję, której często brakuje w modelach z matówką. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi systemami jest kluczowe dla prawidłowego wyboru sprzętu fotograficznego oraz osiągnięcia zamierzonych efektów artystycznych.

Pytanie 28

Aby zredukować odbicia podczas robienia zdjęcia katalogowego szkła, jaki filtr powinno się zastosować?

A. polaryzacyjny

B. połówkowy

C. efektowy

D. szary

Filtr polaryzacyjny to kluczowe narzędzie w fotografii, szczególnie przy robieniu zdjęć obiektów szklanych, ponieważ pozwala na redukcję refleksów i odblasków, które mogą przeszkadzać w uzyskaniu czystego obrazu. Działa na zasadzie eliminacji określonych kierunków światła, co jest niezwykle istotne w przypadku fotografowania horyzontalnych powierzchni szkła, gdzie odblaski mogą znacząco utrudnić widoczność detali. Przykładowo, podczas fotografowania szklanej butelki na tle jasnego nieba, filtr polaryzacyjny pomoże w wyeliminowaniu odblasków, ukazując naturalny kolor i fakturę szkła. Użycie tego filtru jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii produktowej, gdzie istotne jest, aby obiekty były przedstawione w jak najbardziej atrakcyjny sposób. Ponadto, filtr polaryzacyjny pozwala na zwiększenie nasycenia kolorów, co dodatkowo poprawia estetykę zdjęcia i sprawia, że produkt staje się bardziej zachęcający dla potencjalnych klientów.

Pytanie 29

Jaką wartość ma temperatura barwowa światła emitowanego przez świeczkę?

A. 3 200 K

B. 1 800 K

C. 10 000 K

D. 5 600 K

Temperatura barwowa światła świeczki wynosi około 1800 K, co oznacza, że ma ciepły, żółty odcień. Wartość ta jest typowa dla źródeł światła, które emitują promieniowanie o niższej temperaturze, takich jak tradycyjne świece, lampy naftowe czy niektóre żarówki. Zrozumienie temperatury barwowej jest kluczowe w wielu dziedzinach, takich jak fotografia, oświetlenie architektoniczne oraz projektowanie wnętrz. Na przykład, w fotografii temperatura barwowa wpływa na postrzeganą kolorystykę obrazu i jego atmosferę, dlatego fotografowie często dostosowują balans bieli w zależności od źródła światła. Standardy takie jak ANSI/TIA-568 oraz CIE (Międzynarodowa Komisja Oświetleniowa) dostarczają wytycznych dotyczących oświetlenia, co pozwala na uzyskanie odpowiednich efektów wizualnych oraz komfortu użytkowania w przestrzeniach publicznych i prywatnych. W praktyce, wybór odpowiedniego źródła światła, uwzględniającego jego temperaturę barwową, jest istotny dla kreowania pożądanej atmosfery w danym pomieszczeniu lub podczas wydarzenia.

Pytanie 30

Jeśli na fotografii za osobą widoczny jest długi i wyrazisty cień, to jakie można wysnuć przypuszczenie co do momentu jego wykonania?

A. słoneczny dzień wczesnym rankiem

B. słoneczny dzień w godzinach południowych

C. pochmurny dzień wieczorem

D. pochmurny dzień w godzinach popołudniowych

Odpowiedź "słoneczny dzień wcześnie rano" jest prawidłowa, ponieważ w tym czasie słońce znajduje się nisko nad horyzontem, co powoduje długie i ostre cienie. Zjawisko to jest wynikiem kąta padania promieni słonecznych na obiekty oraz ich wysokości względem poziomu gruntu. W praktyce, wczesnym rankiem, szczególnie w okolicach wschodu słońca, cienie są znacznie dłuższe niż w późniejszych godzinach dnia. Przykładowo, fotografując krajobrazy o wschodzie słońca, można uzyskać dramatyczne efekty wizualne dzięki długim cieniom, które podkreślają formy terenu. W kontekście fotografii krajobrazowej, zrozumienie zachowań światła i cieni jest kluczowe dla uzyskania pożądanych efektów artystycznych. Ponadto, znajomość tych zasad pozwala również na lepsze planowanie sesji zdjęciowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej.

Pytanie 31

W najnowszych profesjonalnych systemach zarządzania kolorem metoda renderingu perceptual oznacza

A. stosowanie kompensacji błędu koloru dla dostosowania do percepcji ludzkiego oka

B. zachowanie dokładnych wartości kolorów kosztem relacji między nimi

C. zachowanie naturalnej relacji między kolorami kosztem dokładności poszczególnych wartości

D. konwersję wszystkich kolorów do przestrzeni CMYK

Odpowiedzi, które sugerują, że renderowanie dokładnych wartości kolorów kosztem relacji między nimi jest właściwe, pokazują podstawowe nieporozumienie w zakresie zarządzania kolorem. W praktyce, zachowanie precyzyjnych wartości barw często prowadzi do nienaturalnego wyglądu, ponieważ ludzkie oko nie postrzega kolorów w oderwaniu od ich kontekstu i relacji z innymi kolorami. Również konwersja wszystkich kolorów do przestrzeni CMYK nie jest zgodna z zasadami renderowania perceptual, ponieważ ogranicza paletę kolorów do specyficznych wartości, co może skutkować utratą detali i różnorodności kolorystycznej. Z kolei kompensacja błędu koloru dla dostosowania do percepcji ludzkiego oka, choć istotna, nie odnosi się bezpośrednio do idei renderingu perceptual. Ta metoda skupia się na tworzeniu wizualnej harmonii, a nie na korekcji błędów. Kluczowe błędy myślowe w tych niepoprawnych odpowiedziach polegają na zbytnim skupieniu się na dokładności technicznej, zamiast na subiektywnym odbiorze kolorów, co w kontekście sztuki i designu jest niezwykle istotne. Przykładowo, w przypadku projektów graficznych, zbyt bliskie trzymanie się dokładnych wartości RGB może prowadzić do efektów, które są nieprzyjemne w odbiorze, a ostateczny rezultat nie oddaje zamierzonego wrażenia artystycznego. Dlatego w profesjonalnych praktykach ważniejsze jest zrozumienie, jak kolory wpływają na siebie nawzajem, a nie tylko ich indywidualnych wartości.

Pytanie 32

Metoda uzyskiwania zdjęć na posrebrzonej miedzianej płycie w pojedynczym, unikalnym egzemplarzu, bez możliwości reprodukcji, nosi nazwę

A. dagerotypia

B. cyjanotypia

C. kalotypia

D. talbotypia

Dagerotypia to jedna z pierwszych technik fotograficznych, która polega na tworzeniu obrazów na posrebrzonej płycie miedzianej. Proces ten polega na naświetlaniu płyty pokrytej warstwą srebra, co powoduje utworzenie trwałego obrazu w jednym egzemplarzu, bez możliwości powielenia. Dagerotypie charakteryzują się wyjątkową szczegółowością oraz głębią tonalną, co czyni je atrakcyjnymi dla artystów i kolekcjonerów. Technika ta była szczególnie popularna w XIX wieku, a jej zastosowania obejmowały portrety, zdjęcia krajobrazów oraz dokumentację historyczną. Dagerotypia wprowadziła nową jakość do sztuki fotograficznej, a jej standardy produkcji, takie jak odpowiednie naświetlenie i obróbka chemiczna, stały się fundamentem dla późniejszych technik. Znalezienie dagerotypu w kolekcji muzealnej czy prywatnej to skarb, ponieważ każdy egzemplarz jest unikalny i niepowtarzalny, co ma swoje odzwierciedlenie w wartości kolekcjonerskiej.

Pytanie 33

W fotografowaniu obiektów transparentnych i półprzezroczystych technika cross polarization polega na

A. umieszczeniu filtrów polaryzacyjnych zarówno na źródle światła, jak i na obiektywie

B. użyciu techniki HDR z filtrem polaryzacyjnym na obiektywie

C. fotografowaniu obiektu w dwóch różnych płaszczyznach polaryzacji

D. zastosowaniu dwóch źródeł światła o przeciwnych temperaturach barwowych

Zastosowanie dwóch źródeł światła o przeciwnych temperaturach barwowych w fotografii nie ma związku z techniką cross polarization. Idea polega na świeceniu na obiekt jednym źródłem światła, które jest odpowiednio spolaryzowane przez filtr polaryzacyjny. Użycie dwóch źródeł światła nie tylko nie rozwiązuje problemu z odbiciami i przejrzystością, ale może wprowadzać dodatkowe komplikacje, takie jak niejednorodność oświetlenia i zmiany w kolorystyce zdjęcia. Z kolei fotografowanie obiektu w dwóch różnych płaszczyznach polaryzacji, chociaż może wydawać się ciekawe, w rzeczywistości nie odpowiada rzeczywistej zasadzie działania filtrów polaryzacyjnych. Ta metoda nie jest praktykowana, ponieważ nie zapewnia jednoznacznych rezultatów w kontekście analizy obiektów transparentnych. Technika HDR z filtrem polaryzacyjnym na obiektywie skupia się na łączeniu różnych ekspozycji, co z kolei nie odnosi się do problemu odbić i przejrzystości, które są kluczowe w przypadku cross polarization. To podejście może prowadzić do nieczytelnych zdjęć oraz utraty szczegółów w jaśniejszych i ciemniejszych partiach obrazu. W praktyce, wiele osób mylnie interpretuje różne techniki jako alternatywy dla cross polarization, nie zdając sobie sprawy, że kluczowym elementem tej ostatniej jest wykorzystanie odpowiednich filtrów, a nie tylko różnice w temperaturze barwowej czy techniki łączenia zdjęć.

Pytanie 34

Aby uzyskać efekt wyeksponowania chmur, przyciemnienia nieba oraz stworzenia burzowego klimatu w czarno-białych zdjęciach krajobrazowych, jaki filtr należy zastosować?

A. zielony

B. czerwony

C. niebieski

D. szary

Filtr czerwony w czarno-białych zdjęciach krajobrazowych naprawdę robi robotę, jeśli chodzi o dodanie głębi i dramatyzmu. Szczególnie w przypadku chmur i nieba, które wtedy wyglądają rewelacyjnie. Czerwony filtr blokuje niebieskie i zielone światło, co sprawia, że niebo staje się ciemniejsze, a chmury bardziej wyraziste. Dzięki temu zdjęcia mają lepszy kontrast, co jest super ważne w krajobrazówkach, gdzie światło i cień odgrywają dużą rolę. Na przykład w górskim krajobrazie, chmury nabierają bardziej intensywnej struktury, a niebo zyskuje na dramaturgii. Takie techniki są zgodne z dobrymi praktykami fotografii, bo kolor naprawdę potrafi podkreślić atmosferę i nastrój. W czarno-białych zdjęciach kontrast i faktura to kluczowe elementy, więc warto o tym pamiętać.

Pytanie 35

Aby zrealizować reprodukcję czarno-białego obrazu przeznaczonego do dużych powiększeń, konieczne jest użycie negatywu o czułości

A. 1 600 ASA

B. 25 ASA

C. 100 ASA

D. 400 ASA

Czułość filmu negatywowego ma fundamentalne znaczenie w kontekście reprodukcji graficznej, a wybór niewłaściwego filmu może prowadzić do znacznych strat jakości. Odpowiedzi takie jak 400 ASA czy 1600 ASA wskazują na filmy o wysokiej czułości, które są bardziej odpowiednie do warunków słabego oświetlenia, ale nie sprawdzą się w przypadku reprodukcji szczegółowych zdjęć, które mają być powiększane. Filmy o większej czułości mają tendencję do wytwarzania większej ziarnistości, co w kontekście powiększeń może skutkować pogorszeniem klarowności i detali. W przypadku reprodukcji czarno-białej grafiki, kluczowe jest uzyskanie jak najczystszych przejść tonalnych, co wymaga użycia filmów o niskiej czułości. Wybór 100 ASA również nie jest idealny, ponieważ chociaż jest to niższa czułość niż 400 ASA, to nadal nie osiągnie tak wysokiej jakości jak 25 ASA. W praktyce, przy zbyt dużej czułości filmu, użytkownicy mogą zauważyć, że podczas powiększeń, obraz staje się nieostry, a detale tracą na wyrazistości. Podczas pracy nad reprodukcją artystycznych dzieł, niezwykle istotne jest przestrzeganie najlepszych praktyk i standardów branżowych, które sugerują stosowanie filmów o niskiej czułości, aby zapewnić jak najwyższy poziom jakości i szczegółowości w końcowym efekcie.

Pytanie 36

W technice fotografii studyjnej spill oznacza

A. połączenie dwóch źródeł światła dla uzyskania efektu kluczowego

B. celowe prześwietlenie tła dla uzyskania efektu high-key

C. ustawienie świateł w trójkąt oświetleniowy dla portretu

D. niepożądane rozproszenie światła na obszary, które powinny pozostać nieoświetlone

Wybór odpowiedzi związanej z połączeniem dwóch źródeł światła dla uzyskania efektu kluczowego jest mylny, ponieważ nie odnosi się do definicji spill. Kluczowe oświetlenie polega na zastosowaniu jednego głównego źródła światła, które nadaje charakteru i wymiaru fotografowanej scenie, a inne źródła światła można wykorzystać do doświetlenia tła lub wypełnienia cieni. W przypadku spill nie chodzi o łączenie źródeł światła, lecz o kontrolowanie ich kierunku i intensywności, aby uniknąć niepożądanych efektów. Podobnie, celowe prześwietlenie tła dla uzyskania efektu high-key jest techniką, która ma swoje miejsce w stylizacji zdjęć, ale również nie odnosi się do problemu spill. Wysoka ekspozycja tła wymaga przemyślanej kompozycji i może nie być związana z niepożądanym rozpraszaniem światła. Ustawienie świateł w trójkąt oświetleniowy dla portretu to klasyczna technika, która również nie jest związana z spill. Ta technika ma na celu zbalansowanie oświetlenia na twarzy modela, a nie kontrolowanie spill. Takie nieporozumienia często wynikają z braku zrozumienia podstawowych zasad oświetlenia. Kluczowe jest, aby zdawać sobie sprawę z różnicy pomiędzy zamierzonym efektem oświetleniowym a niepożądanym skutkiem ubocznym, jakim jest spill. Aby skutecznie używać światła w fotografii, warto uczyć się nie tylko technik, ale i tego, co można osiągnąć dzięki ich właściwemu zastosowaniu.

Pytanie 37

Odległość obiektu, który jest fotografowany, od obiektywu określa się mianem odległości

A. ogniskową

B. hiperfokalną

C. obrazową

D. przedmiotową

Ogniskowa to taki techniczny parametr obiektywu, który mówi o jego umiejętności łapania światła i robienia obrazów na matrycy lub filmie, ale nie ma to nic wspólnego z tym, jak daleko od aparatu jest obiekt. Można się w tym pogubić, myśląc, że to ogniskowa decyduje o odległości przedmiotowej, a to nie jest prawda. Ogniskowa wpływa na kąt widzenia i powiększenie, ale nie określa samej odległości przedmiotowej. Jak fotografujesz obiekty, ważne jest, żeby nie mylić tych dwóch pojęć, bo ogniskowa dotyczy tego, jak jest zbudowany obiektyw, a odległość przedmiotowa pokazuje, jak obiektyw działa z obiektami w kadrze. Tematy związane z odległością obrazową i hiperfokalną to już inna bajka. Odległość obrazowa to miejsce, w którym obraz powstaje na matrycy, a to zależy od ustawienia ostrości, a nie od odległości od obiektu. Hiperfokalna to coś innego, bo to mówi o maksymalnym zakresie, w którym wszystko w kadrze jest ostre, i to też nie ma nic wspólnego z odległością przedmiotową. Dlatego trzeba zrozumieć, że każdy z tych terminów ma swoje znaczenie i zastosowanie, a ich mieszanie może powodować problemy z robieniem zdjęć tak, jak byśmy chcieli.

Pytanie 38

Techniką mocowania obiektywów nie jest system mocowania

A. bagnetowe

B. gwintowe

C. adapterowe

D. zatrzaskowe

Mocowanie zatrzaskowe nie jest standardowym sposobem mocowania obiektywów, w przeciwieństwie do powszechnie stosowanych systemów, takich jak mocowanie gwintowe, bagnetowe i adapterowe. Mocowanie bagnetowe jest najczęściej wykorzystywane w nowoczesnych aparatach, zapewniając szybkie i pewne połączenie między obiektywem a korpusem aparatu. Dzięki odpowiednim mechanizmom zatrzaskowym, obiektyw można zamontować i zdemontować w krótkim czasie, co jest kluczowe w sytuacjach wymagających szybkiej reakcji fotografa. Mocowanie gwintowe, chociaż już nieco przestarzałe, wciąż znajduje zastosowanie w niektórych klasycznych modelach obiektywów, zwłaszcza w fotografii analogowej. Z kolei mocowania adapterowe umożliwiają użycie różnych obiektywów na aparatach o innych mocowaniach, co jest istotne dla fotografów pragnących eksperymentować z różnymi systemami optycznymi. Zrozumienie tych systemów mocowania oraz ich zastosowań jest istotne dla każdego fotografa, aby mógł odpowiednio dobierać sprzęt do swoich potrzeb.

Pytanie 39

W aparatach fotograficznych oznaczenie S (Tv) odnosi się do trybu

A. automatyki z preselekcją czasu

B. automatyki z preselekcją przysłony

C. manualnego

D. automatyki programowej

Tryb S (znany również jako Tv w niektórych aparatach) oznacza automatyczną preselekcję czasu, co pozwala fotografowi na ręczne ustawienie czasu naświetlania. W tym trybie aparat automatycznie dobiera wartość przysłony, aby uzyskać prawidłową ekspozycję w zależności od panujących warunków oświetleniowych. Jest to niezwykle użyteczne w sytuacjach, gdzie ruch obiektów jest istotny, na przykład przy fotografowaniu sportów lub w przypadku szybkich zmian oświetlenia. Dzięki temu fotograf ma kontrolę nad czasem naświetlania, co pozwala na uchwycenie dynamicznych scen. Dobrą praktyką jest używanie tego trybu, gdy chcemy zamrozić ruch, na przykład przy fotografowaniu pędzącego samochodu, gdzie ustawienie krótkiego czasu naświetlania, np. 1/1000 sekundy, pozwala na uchwycenie szczegółów bez rozmycia. Warto również pamiętać, że zmieniając czas naświetlania, wpływamy na głębię ostrości zdjęcia, co powinno być brane pod uwagę podczas planowania kadrów, szczególnie w trybie S.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej