Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 20 maja 2025 00:17
Data zakończenia: 20 maja 2025 00:36

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Camembert klasyfikowany jest jako ser

A. kwasowych

B. kwasowo-podpuszczkowych

C. podpuszczkowych

D. topionych

Camembert to ser, który wytwarzany jest głównie z mleka krowiego, zaliczany do serów podpuszczkowych. Sery te powstają w procesie koagulacji mleka z zastosowaniem podpuszczki, co pozwala na oddzielenie serwatki od skrzepu. Camembert jest często klasyfikowany jako ser miękki o białej, jadalnej skórce, co oznacza, że jest poddawany procesowi dojrzewania, w wyniku którego rozwijają się jego charakterystyczne aromaty i tekstura. W praktyce, sery podpuszczkowe, takie jak Camembert, są popularne w gastronomii i charakteryzują się różnorodnością smaków oraz zastosowaniem w różnych potrawach, od desek serów po sałatki. Standardy produkcji serów podpuszczkowych, zgodnie z wytycznymi Unii Europejskiej, muszą spełniać określone normy jakości, co zapewnia ich autentyczność oraz bezpieczeństwo żywnościowe. Przykłady zastosowania Camemberta obejmują serwowanie go z winem, jako składnik kanapek lub w potrawach zapiekanych, co podkreśla jego wszechstronność w kuchni.

Pytanie 2

Aby zredukować hałas, wyrównać powierzchnię i zabezpieczyć blaty stołów w lokalach gastronomicznych, konieczne jest posiadanie

A. moltony

B. napperony

C. skirtingi

D. laufry

Wybór skirtingów, napperonów lub laufr jako alternatyw dla moltonów wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące ich zastosowania w kontekście obiektów zbiorowego żywienia. Skirtingi, które są zazwyczaj używane do maskowania krawędzi stołów i lad, nie pełnią funkcji wyciszenia ani ochrony powierzchni, co sprawia, że ich zastosowanie w tej roli jest niewłaściwe. Ich główną rolą jest estetyka oraz zapewnienie schludności, co jest istotne, ale nie wystarcza w przypadku ochrony blatów. Napperony, z kolei, są małymi serwetkami, które mogą poprawić wygląd stołu, ale ich funkcjonalność ogranicza się głównie do estetyki i nie zapewniają wystarczającej ochrony ani wyciszenia. Laufry, będące często elementami dekoracyjnymi, również nie spełniają wymogów związanych z wyciszeniem i zabezpieczeniem blatów. Takie pomyłki są typowe w branży gastronomicznej, gdzie zrozumienie właściwych funkcji i zastosowań poszczególnych elementów wyposażenia może być kluczowe dla efektywnego zarządzania przestrzenią oraz podnoszenia komfortu użytkowników. Warto zatem dokładnie przemyśleć, które materiały są rzeczywiście odpowiednie do specyficznych potrzeb obiektu, aby unikać wydatków na nieefektywne rozwiązania.

Pytanie 3

Przed gotowaniem kaszy krakowskiej, zacieranie jej jajkiem ma na celu

A. zwiększenie zdolności pęcznienia skrobi

B. skracanie czasu obróbki termicznej kaszy

C. podwyższanie zdolności zagęszczającej kaszy

D. zapobieganie nadmiernemu rozklejaniu kaszy

Wybór odpowiedzi dotyczącej zwiększania zdolności pęcznienia skrobi nie uwzględnia podstawowych zasad dotyczących obróbki kaszy. Zacieranie jajem nie ma na celu zwiększenia pęcznienia skrobi, a wręcz przeciwnie – jego rolą jest ograniczenie tego zjawiska, aby kasza pozostała sypka i nie rozpadła się podczas gotowania. Pęcznienie skrobi jest naturalnym procesem, który następuje pod wpływem ciepła i wody, a reakcja ta prowadzi do zwiększenia objętości kaszy. W przypadku zacierania jajem, nałożona warstwa białka działa jako bariera, co skutecznie hamuje nadmierne wchłanianie wody przez ziarna. Podobnie, odpowiedzi sugerujące skracanie czasu obróbki termicznej są mylne, ponieważ czas gotowania kaszy jest determinowany przez jej grubość oraz metodę obróbki, a nie przez proces zacierania. Ostatecznie, koncepcja zwiększania zdolności zagęszczającej kaszy jest również błędna, ponieważ zacieranie jajem nie ma na celu zagęszczania, lecz zachowania odpowiedniej konsystencji kaszy. Właściwe podejście do gotowania kaszy wymaga nie tylko zrozumienia procesów chemicznych zachodzących podczas obróbki termicznej, ale także umiejętności stosowania technik kulinarnych, które podkreślają naturalne właściwości składników.

Pytanie 4

Na bankietach w stylu angielskim nie powinno się serwować

A. sosów zimnych

B. mięsa po angielsku

C. owoców krajowych

D. sałatek z śledziem

Podawanie sałatek śledziowych, zimnych sosów czy owoców krajowych na przyjęciach typu angielskiego jest oparte na niewłaściwych założeniach dotyczących tego, czym jest angielska kultura kulinarna. Sałatki śledziowe, choć mogą być smacznym dodatkiem, nie są typowym elementem angielskiego menu, którego głównym celem jest serwowanie dań głównych w formie pieczeni oraz tradycyjnych dodatków, takich jak ziemniaki czy sezonowe warzywa. Dodatkowo, zimne sosy, choć mogą być stosowane w angielskiej kuchni, często nie są preferowane w kontekście formalnych przyjęć, gdzie podawane są ciepłe potrawy i sosy, które podkreślają smak dań. Owoców krajowych, mimo że są zdrowym wyborem, również nie serwuje się w charakterze głównego dania na angielskich przyjęciach. Zrozumienie konwencji kulinarnych jest kluczowe, aby uniknąć nieporozumień. Wiele osób myśli, że różnorodność w podawaniu potraw jest mile widziana, jednak na formalnych przyjęciach angielskich, gdzie elegancja i klasyka mają znaczenie, ważne jest trzymanie się tradycyjnych dań, które są typowe dla tej kultury. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do nieodpowiednich wyborów kulinarnych i negatywnie wpływać na całokształt przyjęcia.

Pytanie 5

Galaretę wieprzową powinno się przygotować

A. ucha. z golonki, nóżek, głowizny

B. z golonki, boczku, szynki

C. z łopatki, nóżek, szynki

D. z łopatki, podgardla

Galareta wieprzowa sporządzana z ucha, golonki, nóżek i głowizny to klasyczna potrawa, która wykorzystuje mięso bogate w kolagen. Kolagen jest kluczowym składnikiem, który po długim gotowaniu wytwarza żelatynę, nadającą galarecie odpowiednią konsystencję. Ucho, nóżki oraz głowizna zawierają znaczną ilość tego składnika, co sprawia, że galareta jest nie tylko smaczna, ale również ma właściwości odżywcze. Przygotowując galaretę, warto pamiętać o odpowiednim procesie gotowania, który powinien trwać kilka godzin, aby uzyskać odpowiednią gęstość. Dobrą praktyką jest również dodanie przypraw, takich jak czosnek, pieprz czy liść laurowy, co wzbogaci smak końcowego dania. Warto zwrócić uwagę na estetykę podania tej potrawy, co jest istotne w kontekście kulinarnym, szczególnie podczas świąt czy rodzinnych uroczystości. Galareta wieprzowa z ucha jest również często serwowana jako przystawka, co czyni ją wszechstronnym elementem stołu.

Pytanie 6

Serwowanie kawy przez kelnera w tygielku oraz postawienie filiżanki przed gościem stanowi sposób podania kawy

A. po turecku

B. po staropolsku

C. po wiedeńsku

D. po królewsku

Podanie kawy po turecku to tradycyjny sposób serwowania, który charakteryzuje się użyciem tygielka, znanego jako cezve, w którym kawa jest gotowana z drobno mielonymi ziarnami oraz wodą. Taki sposób przygotowania kawy pozwala na uzyskanie intensywnego smaku i aromatu, a także na wydobycie naturalnych olejków z kawy, co jest kluczowe dla jej ostatecznego profilu smakowego. Po zaparzeniu, kawa jest nalewana bezpośrednio do filiżanek, co sprawia, że na dnie pozostają osady, które nie są podawane. W praktyce, szczególnie w restauracjach i kawiarniach, ważne jest, aby kelnerzy znali różne metody serwowania kawy, co pozwala na lepsze dostosowanie oferty do preferencji klientów. Standardy branżowe sugerują, że sposób serwowania kawy powinien być zgodny z tradycją danego regionu, co zwiększa autentyczność doświadczenia kulinarnego, jakiego oczekują goście.

Pytanie 7

W jakiej potrawie z marchwi zachodzą zmiany w karotenie, które zwiększają jego przyswajalność do produkcji witaminy A?

A. Surowa marchew z sosem jogurtowym

B. Marchew gotowana w wodzie

C. Marchew duszona z masłem

D. Surówka z marchwi i chrzanu z dodatkiem śmietany

Przygotowanie marchwi na surowo, jak w przypadku surówki z dipem jogurtowym, ogranicza przyswajanie karotenu, ponieważ karoten jest słabo rozpuszczalny w wodzie i wymaga obecności tłuszczu do skutecznej absorpcji. Surowa marchew zawiera karoten, ale jego biodostępność jest niska z uwagi na brak tłuszczu, co prowadzi do nieoptymalnego wykorzystania tego składnika. Podobnie marchew gotowana w wodzie również nie wspiera efektywnego wchłaniania karotenu, gdyż większość substancji odżywczych w procesie gotowania może przechodzić do wody. W przypadku surówki z marchwi i chrzanu ze śmietaną, choć śmietana dostarcza tłuszczu, połączenie tych składników może nie być tak skuteczne jak duszenie, gdyż surowa forma marchwi nie ułatwia wydobycia karotenu. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że surowe warzywa zawsze są zdrowsze, co nie zawsze znajduje potwierdzenie w kontekście przyswajalności niektórych składników. Warto pamiętać, że odpowiednie przygotowanie warzyw ma kluczowe znaczenie dla ich wartości odżywczej i korzyści zdrowotnych.

Pytanie 8

Jakie składniki znajdują się w 100 g mleka?

A. 5,2% białka oraz 8,4% tłuszczu

B. 9,9% laktozy oraz 80% wody

C. 4,6% laktozy oraz 30% wody

D. 3,2% białka oraz 3,4% tłuszczu

Odpowiedź '3,2% białka i 3,4% tłuszczu' jest prawidłowa, ponieważ skład chemiczny mleka jest ściśle określony i znormalizowany w literaturze naukowej. Mleko jest złożonym płynem odżywczym, które zawiera około 3,2% białka, co czyni je doskonałym źródłem tego makroskładnika w diecie. Białka te, głównie kazeiny i białka serwatkowe, są niezbędne dla wzrostu i regeneracji tkanek. Oprócz tego, mleko zawiera również około 3,4% tłuszczu, który jest źródłem energii i dostarcza niezbędnych kwasów tłuszczowych. Z perspektywy praktycznej, wiedza o składzie mleka jest kluczowa w wielu branżach, w tym w przemyśle spożywczym, gdzie standardy jakości i wartości odżywczej muszą być ściśle przestrzegane. Na przykład, wytwórcy produktów mlecznych muszą znać skład chemiczny mleka, aby właściwie formułować swoje produkty, takie jak jogurty czy sery. Dodatkowo, znajomość składu mleka ma znaczenie w dietetyce, gdzie białka i tłuszcze są analizowane w kontekście zbilansowanej diety.

Pytanie 9

Garnirowanie to metoda

A. podziału pieczonego drobiu

B. ozdabiania potraw

C. wyrabiania masy mielonej

D. filetowania ryb

Garnirowanie to technika kulinarna polegająca na dekorowaniu potraw, mająca na celu nie tylko podniesienie walorów estetycznych dania, ale również wzbogacenie jego smaku. Praktyka ta jest niezwykle istotna w gastronomii, gdyż odpowiednia prezentacja potrawy wpływa na postrzeganie jej przez konsumentów oraz na ich doświadczenia kulinarne. Wykorzystując różnorodne składniki, takie jak zioła, sosy, warzywa czy owoce, kucharze mogą tworzyć atrakcyjne kompozycje, które przyciągają wzrok i zachęcają do spróbowania dania. Przykładowo, garnirowanie mięsa może obejmować dekorację ziołami, takimi jak natka pietruszki czy rozmaryn, co nie tylko estetycznie podnosi danie, ale również dodaje mu świeżości w smaku. W dobrych praktykach gastronomicznych garnirowanie jest często stosowane w restauracjach, gdzie wizualna prezentacja potrawy odgrywa kluczową rolę w doświadczeniu gościa. Ponadto, warto pamiętać, że garnirowanie powinno być zgodne z zasadami harmonii smaków, co oznacza, że dekoracje powinny uzupełniać, a nie dominować nad głównym daniem.

Pytanie 10

Do konserwacji należy wykorzystywać azotany oraz azotyny

A. wędlin

B. warzyw

C. napojów

D. tłuszczów

Mówiąc o azotanach i azotynach, nie można ich łączyć z tłuszczami, warzywami czy napojami, bo to nie jest ich rola. Tłuszcze zazwyczaj konserwuje się inaczej, na przykład dzięki przeciwutleniaczom, które zapobiegają jełczeniu. Warzywa to z kolei pasteryzacja czy mrożenie, a nie azotany, bo one do warzyw się nie nadają. Nawet napoje, jak soki czy napoje gazowane, nie mają azotanów w procesie konserwacji. Częściej stosuje się inne metody, jak niska temperatura, żeby zapobiec psuciu. Takie myślenie o azotanach w kontekście innych produktów wynika zazwyczaj z braku wiedzy o ich prawidłowym zastosowaniu. Azotany i azotyny nie tylko konserwują, ale też wpływają na kolor i smak mięsa, co jest kluczowe w produkcji wędlin. Zrozumienie, jak je stosować w różnych produktach, to ważny krok do lepszego podejmowania decyzji o bezpieczeństwie żywności.

Pytanie 11

Korzystając z danych zamieszczonych w tabeli, określ wartość energetyczną 1 porcji kotleta z ziemniaków.

Surowce do produkcji Kotletów z ziemniaków	Zużycie surowca na 1 porcję	Wartość energetyczna 100 g surowca
ziemniaki	300 g	60 kcal
jaja	25 g	138 kcal
tłuszcz	30 g	900 kcal
cebula	30 g	28 kcal
bułka tarta	25 g	362 kcal

A. 276,5 kcal

B. 1434 kcal

C. 717,2 kcal

D. 583,4 kcal

Poprawna odpowiedź, 583,4 kcal, została obliczona zgodnie z zasadami obliczania wartości energetycznej potraw, które są kluczowe w dietetyce i żywieniu. Aby uzyskać prawidłowy wynik, należy najpierw zidentyfikować masę każdego składnika użytego do przygotowania kotleta z ziemniaków. Następnie, korzystając z tablic wartości kalorycznych, mnożymy masę składnika przez jego wartość energetyczną zawartą w 100 g, co pozwala na obliczenie wartości energetycznej danego składnika. Po zsumowaniu wartości energetycznych wszystkich składników uzyskujemy łączną wartość dla jednej porcji. W praktyce, umiejętność obliczania wartości energetycznej potraw jest niezbędna dla dietetyków i osób zajmujących się planowaniem żywienia, ponieważ pozwala na kontrolowanie spożycia kalorii oraz dostosowywanie diety do indywidualnych potrzeb pacjentów czy klientów. Zastosowanie tej metodologii jest również istotne w kontekście zdrowego stylu życia, gdzie monitorowanie kaloryczności posiłków może przyczynić się do osiągnięcia celów dietetycznych.

Pytanie 12

Najbardziej znanym trunkiem z Japonii jest

A. cachaca

B. sake

C. anyżówka

D. rum

Wybór anyżówki, cachacy lub rumu jako najpopularniejszego japońskiego alkoholu jest błędny z kilku powodów. Anyżówka to likier o smaku anyżu, znany głównie w krajach takich jak Francja i Włochy, ale nie jest typowym japońskim alkoholem. Jej produkcja opiera się na destylacji, co jest odmienne od tradycyjnej metody fermentacji stosowanej w produkcji sake. Cachaca, z kolei, to brazylijski alkohol wytwarzany z trzciny cukrowej, który nie ma żadnych japońskich korzeni ani znaczenia w tamtejszej kulturze. W przypadku rumu, również jest to napój alkoholowy o korzeniach w Karaibach, gdzie produkcja bazuje na melasie. Odpowiedzi te ilustrują typowy błąd, polegający na myleniu regionalnych specjałów i nieznajomości lokalnych tradycji kulinarnych. Japońska kultura alkoholu jest bogata i różnorodna, a sake odgrywa w niej kluczową rolę od wieków. Ignorowanie tego aspektu prowadzi do nieprecyzyjnych wniosków na temat międzynarodowych napojów alkoholowych. Sake nie tylko reprezentuje sztukę winiarską Japonii, ale także jest symbolem narodowej tożsamości, co czyni go unikalnym w kontekście globalnym.

Pytanie 13

Jaką cenę sprzedażową dla jednej butelki wina ustali punkt gastronomiczny, jeśli jej cena w detalu wynosi 35 zł, a marża wynosi 50%?

A. 52,50 zł

B. 62,50 zł

C. 87,50 zł

D. 70,00 zł

Żeby ustalić cenę gastronomiczną butelki wina, musisz wiedzieć, że marża to procent od ceny, którą płacisz przy zakupie. Tutaj cena detaliczna butelki to 35 zł, a marża wynosi 50%. Żeby obliczyć cenę gastronomiczną, korzystasz z prostego wzoru: Cena gastronomiczna = Cena detaliczna + (Cena detaliczna * Marża). Jak podstawisz te liczby, to wychodzi: 35 zł + (35 zł * 0,50) = 35 zł + 17,50 zł, co daje 52,50 zł. To znaczy, że restauracja powinna ustawić cenę na 52,50 zł, żeby pokryć koszty i zarobić. Takie liczenie cen to ważna sprawa w gastronomii. Kiedy restauracja ma różne wina, dobrze jest, żeby ich ceny były odpowiednio przemyślane. Klienci chcą czuć, że płacą odpowiednio za to, co dostają, a restauracja musi też myśleć o swoich wydatkach operacyjnych.

Pytanie 14

Kuchnia staropolska jest znana

A. z zupy cebulowej oraz karpia na szaro

B. z zupy gulaszowej oraz zrazów zawijanych

C. z bigosu i blinów gryczanych

D. z żuru oraz schabu pieczonego ze śliwkami

Odpowiedzi, które nie uznają żuru i schabu pieczonego ze śliwkami jako reprezentatywnych dla tradycyjnej kuchni staropolskiej, często wskazują na potrawy, które nie mają tak silnego związku z polskimi tradycjami. Na przykład zupa gulaszowa, choć popularna w niektórych regionach, jest bardziej związana z kuchnią węgierską niż polską. Również zrazy zawijane, mimo że mogą być podawane w Polsce, są interpretacją międzynarodową, a nie autentycznym daniem staropolskim. Bigos, który pojawia się w niektórych odpowiedziach, to rzeczywiście tradycyjne danie, ale bliny gryczane są bardziej typowe dla kuchni wschodniosłowiańskiej, a nie staropolskiej. Zupa cebulowa, z kolei, to danie, które ma swoje korzenie w kuchni francuskiej i nie jest charakterystyczne dla Polski. Warto zrozumieć, że staropolska kuchnia opiera się na głęboko zakorzenionych lokalnych tradycjach, które kształtowały się przez wieki, a wybrane potrawy powinny reprezentować tę unikalną historię. Przy wyborze potraw do tradycyjnych kuchni, istotne jest uwzględnienie ich kulturowego kontekstu oraz autentyczności, co jest kluczowe dla prawidłowego rozumienia dziedzictwa kulinarnego danego regionu.

Pytanie 15

Którą potrawę należy przygotować na podstawie przedstawionej receptury?

cielęcina z/k	600 g	Przeprowadzić obróbkę wstępną mięsa i włoszczyzny. Zagotować i osolić wodę. Włożyć mięso do wody, gotować wolno. Dodać włoszczyznę, gotować aż mięso będzie miękkie. Wyjąć mięso, przestudzić i wyporpować. Pokroić włoszczyznę w paski, dodać do wywaru. Sporządzić podprawę zacieraną. Dodać podprawę do wywaru, zagotować. Podgrzać mięso w sosie. Posypać przed podaniem posiekaną zieleniną.
włoszczyzna	150 g
woda	600 g
natka pietruszki	10 g
masło	50 g
mąka pszenna	50 g

A. Potrawkę z cielęciny.

B. Pulpety cielęce w jarzynach.

C. Sztukę mięsa cielęcego w sosie.

D. Budyń z cielęciny i jarzyn.

Potrawka z cielęciny to naprawdę pyszne danie, które wyróżnia się tym, że mięso jest super delikatne i duszone w aromatycznym sosie z warzywami. W przygotowywaniu cielęciny ważne jest, żeby najpierw gotować mięso, a potem dusić je z różnymi warzywami, a na końcu zagęścić mąką i masłem. Taka technika gotowania to klasyka, która sprawia, że danie jest soczyste i pełne smaku. Idealnie nada się na rodzinny obiad, a można je serwować zarówno na co dzień, jak i podczas specjalnych okazji. Dobrze jest pamiętać, żeby używać świeżych warzyw i przypraw, bo to naprawdę wpływa na smak potrawy. Moim zdaniem, taka potrawka to zawsze dobry wybór, kiedy chcesz zaskoczyć bliskich czymś smacznym.

Pytanie 16

Jaką czynność wstępnej obróbki powinno się realizować w przygotowalni czystej w zakładzie gastronomicznym?

A. Oczkowanie obranych ziemniaków

B. Płukanie warzyw

C. Mycie pieczarek

D. Ścieranie warzyw na surówkę

Odpowiedź "Ścieranie warzyw na surówkę" jest poprawna, ponieważ stanowi istotny element obróbki wstępnej w gastronomii, który ma na celu przygotowanie składników do dalszej obróbki. Ścieranie warzyw umożliwia ich szybsze przetwarzanie oraz przygotowanie do serwowania, co jest szczególnie ważne w kontekście przygotowywania sałatek i surówek. W gastronomii kluczowe jest również zachowanie odpowiednich standardów higieny, co oznacza, że wszelkie czynności powinny być wykonywane w strefach czystych. Przykładem zastosowania tej techniki może być przygotowanie surówki z marchewki, gdzie ścieranie na drobnej tarce pozwala na uzyskanie odpowiedniej struktury i smaku. Dodatkowo, zgodnie z zasadami systemu HACCP, każdy etap obróbki musi być nadzorowany i dokumentowany, co pozwala na zachowanie wysokiej jakości potraw oraz minimalizację ryzyka zanieczyszczenia. Praktyki te są zgodne z branżowymi standardami, które kładą nacisk na efektywność i bezpieczeństwo w procesach kulinarnych.

Pytanie 17

Który produkt żywnościowy zawiera zarówno węglowodany przyswajalne, jak i te, które nie są przyswajane przez ludzki organizm?

A. Masło

B. Jabłko

C. Mleko

D. Jajo

Wybór pozostałych odpowiedzi, takich jak jajo, masło czy mleko, jest wynikiem niepełnego zrozumienia różnorodności węglowodanów w diecie. Jajo jest produktem zwierzęcym, które nie zawiera znaczących ilości węglowodanów; jego skład oparty jest głównie na białkach i tłuszczach. Masło również jest głównie źródłem tłuszczu i nie dostarcza węglowodanów. Mleko, choć zawiera laktozę, która jest przyswajalnym cukrem, nie oferuje błonnika, który jest istotny dla zdrowia układu pokarmowego. Należy zwrócić uwagę, że węglowodany dzielą się na proste i złożone; węglowodany proste łatwo przyswajalne to te, które są szybko metabolizowane, podczas gdy węglowodany złożone, w tym błonnik, odgrywają kluczową rolę w utrzymaniu zdrowia jelit. Umiejętność rozróżniania źródeł węglowodanów i ich wpływu na organizm jest podstawową umiejętnością w zakresie zdrowego odżywiania. Kiedy wybieramy produkty spożywcze, musimy kierować się wiedzą na temat ich składu oraz wpływu na zdrowie, a jabłka jako źródło błonnika i witamin są znacznie lepszym wyborem niż produkty bogate w tłuszcze i białka, które nie dostarczają kompletnych wartości odżywczych.

Pytanie 18

Jaką kwotę należy zapłacić za przygotowanie dania głównego, jeśli jego koszt bez 5% dodatku na przyprawy wynosi 100 zł?

A. 110 zł

B. 115 zł

C. 95 zł

D. 105 zł

Poprawna odpowiedź to 105 zł, ponieważ koszt bez 5% ryczałtu na przyprawy wynosi 100 zł. Aby obliczyć całkowity koszt produkcji, należy dodać do kosztu podstawowego kwotę ryczałtu. Ryczałt na przyprawy w wysokości 5% oblicza się jako 5% z 100 zł, co wynosi 5 zł. Następnie dodajemy ten ryczałt do kosztu podstawowego: 100 zł + 5 zł = 105 zł. W praktyce zarządzania kosztami w gastronomii, uwzględnianie ryczałtów oraz różnego rodzaju marż jest standardową praktyką. Pomaga to w dokładnym szacowaniu wydatków oraz zysków, co jest niezbędne do efektywnego planowania budżetu. Właściwe obliczanie kosztów produkcji dania jest kluczowe w branży gastronomicznej, ponieważ pozwala na kontrolowanie wydatków oraz optymalizację cen menu. Świadomość o kosztach produkcji pozwala na lepsze zarządzanie restauracją oraz zwiększa rentowność.

Pytanie 19

Warzywa suszone, przechowywane w opakowaniach, które nie pozwalają na dostęp powietrza oraz ich nawilżanie, mogą być składowane w temperaturze od 1°C do 18°C przy wilgotności powietrza wynoszącej 60%

A. maksymalnie do 6 miesięcy

B. bezterminowo

C. maksymalnie 12 miesięcy

D. maksymalnie do 3 miesięcy

Przechowywanie suszy warzywnej przez krótszy okres, na przykład maksymalnie do 6 miesięcy, nie tylko jest niezgodne ze standardami branżowymi, ale również może prowadzić do niepełnego wykorzystania potencjału przechowalniczego tych produktów. W rzeczywistości, wiele badań pokazuje, że właściwe warunki przechowywania pozwalają na dłuższe zachowanie jakości. Stwierdzenie, że susze warzywne można przechowywać bezterminowo, jest mylne; to może prowadzić do przekonania, że nie wymagają one szczególnej uwagi w zakresie przechowywania, co jest nieprawdą. Każdy produkt ma swoje ograniczenia dotyczące trwałości, wynikające zarówno z jego składników, jak i warunków przechowywania. Z kolei maksymalny okres 3 miesięcy jest nie tylko nieadekwatny, ale także ignoruje podstawowe zasady dotyczące przechowywania produktów spożywczych. Typowym błędem myślowym jest założenie, że jedynie temperatura wpływa na trwałość. W rzeczywistości kluczowe jest połączenie temperatury, wilgotności i hermetyczności opakowań. Takie błędne wnioski mogą prowadzić do strat finansowych, a także do problemów zdrowotnych związanych z spożywaniem przeterminowanych produktów. Dlatego tak ważne jest zrozumienie, że odpowiednie przechowywanie nie tylko zwiększa trwałość, ale także zachowuje jakość i bezpieczeństwo żywności.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Jaką metodę obróbki cieplnej powinno się zastosować do przygotowania budyniu serowego?

A. Gotowanie

B. Pieczenie

C. Duszenie

D. Frytkowanie

Gotowanie jest techniką obróbki cieplnej, która doskonale nadaje się do sporządzania budyniu serowego, ponieważ pozwala na równomierne podgrzewanie składników. W trakcie gotowania, szczególnie w kąpieli wodnej, składniki takie jak ser, mleko i jajka łączą się, tworząc gładką i kremową konsystencję. Proces ten zapewnia nie tylko odpowiednią temperaturę, ale także stabilizuje strukturę budyniu dzięki koagulacji białek zawartych w serze i jajkach. Dobrym przykładem zastosowania tej techniki jest przygotowanie budyniu serowego w kąpieli wodnej, co minimalizuje ryzyko przypalenia i zapewnia kontrolowaną temperaturę. Warto również zwrócić uwagę na standardy dotyczące bezpieczeństwa żywności – gotowanie pozwala na eliminację bakterii, co jest kluczowe dla zachowania zdrowia. W praktyce, gotowanie budyniu serowego można wzbogacić o różnorodne dodatki, takie jak wanilia czy skórka cytrynowa, co pozwala na uzyskanie unikalnych smaków, zgodnych z nowoczesnymi trendami kulinarnymi.

Pytanie 22

Jajo, które jest nieświeże, po rozbiciu ma

A. żółtkiem wypukłym, białkiem rozrzedzonym

B. żółtkiem spłaszczonym, białkiem gęstym

C. żółtkiem wypukłym, białkiem gęstym

D. żółtkiem spłaszczonym, białkiem rozrzedzonym

Odpowiedź wskazująca na żółtko spłaszczone i białko rozrzedzone jest poprawna, ponieważ jest to charakterystyczna cecha jaj nieświeżych. W miarę upływu czasu, w wyniku procesów biodegradacji oraz mikrobiologicznych, struktura białka i żółtka ulega zmianie. Żółtko traci swoją sprężystość i przyjmuje bardziej płaską formę, co jest efektem degradacji błony, która normalnie otacza żółtko i utrzymuje jego kształt. Białko jaja, które w świeżym stanie jest gęste i ma wyraźne warstwy, staje się rozrzedzone, co sprawia, że nie ogranicza już tak skutecznie ruchu żółtka. Takie cechy są istotne w przemyśle spożywczym, gdzie kontrola świeżości jaj jest kluczowa dla zapewnienia jakości produktów. W praktyce, przy zakupie jaj, warto zwracać uwagę na ich świeżość, ponieważ zbyt stare jaja mogą nie tylko wpłynąć na smak potraw, ale także stanowić zagrożenie zdrowotne, jeśli są skażone. Dlatego ważne jest stosowanie odpowiednich standardów przechowywania i dat ważności, a także regularne przeprowadzanie testów świeżości, by zapewnić bezpieczeństwo żywności.

Pytanie 23

W pszennej mące obecne są białka:

A. glutenina, mioglobina

B. gliadyna, glutenina

C. glutenina, elastyna

D. gliadyna, kolagen

Wybór białek, które nie występują w mące pszennej, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące ich roli i obecności w składnikach. Na przykład, elastyna i kolagen to białka, które są związane głównie z tkankami zwierzęcymi, a nie z mąką pszenną. Są one odpowiedzialne za elastyczność oraz wytrzymałość tkanek, takich jak skóra czy ścięgna, a ich obecność w mące jest całkowicie nieuzasadniona. Mioglobina, z kolei, to białko mięśniowe, które pełni rolę w przechowywaniu tlenu w mięśniach i również nie znajduje się w mące pszennej. Niezrozumienie różnicy między białkami roślinnymi a zwierzęcymi może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących właściwości składników używanych w piekarnictwie. Białka te mają różne struktury i funkcje, co jest kluczowe dla zrozumienia, jak mąka oddziałuje podczas procesu wyrabiania ciasta. Zastosowanie mąki zawierającej białka takie jak glutenina i gliadyna jest fundamentalne dla uzyskania odpowiedniej konsystencji i smaku wypieków. Wiedza o rodzajach białek oraz ich roli w technologii żywności jest niezbędna dla każdego, kto chce profesjonalnie zajmować się pieczeniem lub przetwarzaniem zbóż.

Pytanie 24

Pomieszczenie, w którym panuje temperatura 0°C oraz wilgotność względna wynosi około 60%, stwarza idealne warunki do przechowywania

A. marchwi

B. porów

C. sałaty

D. cebuli

Sałata ma dość wysokie wymagania co do wilgotności i temperatury. Jak wilgotność jest za niska, jak te 60% przy 0°C, to traci chrupkość i może łatwiej zachorować. Dużo osób myśli, że sałata można przechowywać jak cebulę, ale to jest błąd. Sałata potrzebuje znacznie wyższej wilgotności, więc optymalne warunki to jakieś 95% wilgotności w temperaturze między 0 a 4°C. Por także nie lubi niskiej wilgotności ani zbyt zimnych miejsc, bo wtedy może uschnąć i stracić jakość. Z marchwią jest inaczej, bo dobrze się przechowuje w niższej temperaturze, ale też potrzebuje wyższej wilgotności, przynajmniej 80%, żeby była świeża. W praktyce nie ma co zakładać, że wszystkie warzywa chcą tego samego, bo to może prowadzić do strat i gorszej jakości. Ważne jest, żeby zrozumieć, że różne warzywa mają różne potrzeby i dostosować warunki do ich wymagań. Jak są odpowiednie warunki, to warzywa dłużej wytrzymują i są bezpieczniejsze do jedzenia. Fajnie jest też używać technologii, żeby ciągle kontrolować temperaturę i wilgotność w magazynach.

Pytanie 25

Z mielonej masy mięsnej uformować kulki, obtoczyć je w mące i gotować w wywarze z warzyw przez kilka minut – to fragment przepisu, który dotyczy przygotowania

A. pulpetów

B. klopsów

C. klopsików

D. zrazów

Prawidłowa odpowiedź to pulpetów, ponieważ pulpeciki to małe, okrągłe kawałki mięsa, które są formowane z mielonej masy mięsnej. W procesie przygotowania pulpetów, mięso jest często mieszane z dodatkami takimi jak bułka tarta, jajka czy przyprawy, co nadaje mu odpowiednią konsystencję i smak. Kluczowym etapem w przygotowaniu pulpetów jest ich gotowanie, zazwyczaj w wywarze z warzyw, co zapewnia im soczystość i aromat. W praktyce kulinarnej, pulpeciki są podawane w różnych sosach, co czyni je wszechstronnym daniem, które można przyrządzać na wiele sposobów. Warto zwrócić uwagę, że standardy gastronomiczne zalecają używanie świeżych składników oraz odpowiednią temperaturę gotowania, aby zachować walory smakowe i wartości odżywcze potrawy. Przykładowo, pulpeciki w sosie pomidorowym to popularne danie, które można serwować z makaronem lub ryżem, co podkreśla ich wszechstronność.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

Proces, który polega na obsmażeniu półproduktu, a następnie gotowaniu go w niewielkiej ilości wody pod przykryciem, nazywa się

A. podgrzewaniem

B. gotowaniem

C. duszeniem

D. smażeniem

Duszenie to technika kulinarna, która polega na obsmażeniu półproduktu (np. mięsa, warzyw) na tłuszczu w celu uzyskania aromatu, a następnie na gotowaniu go w niewielkiej ilości płynu (wody, bulionu) pod przykryciem. Proces ten pozwala na zachowanie wilgoci oraz składników odżywczych, co jest szczególnie istotne w przypadku warzyw. Duszenie jest często stosowane w kuchniach różnych kultur, od europejskiej po azjatycką, i jest znane z tego, że wydobywa i łączy smaki składników, co podnosi walory smakowe potrawy. Dlatego też technika ta jest bardzo doceniana w gastronomii profesjonalnej, gdzie jakość potraw jest kluczowa. Przykładem duszenia mogą być dania takie jak gulasz, gdzie mięso duszone jest z przyprawami i warzywami przez dłuższy czas, co prowadzi do uzyskania intensywnego smaku. Standardy branżowe zalecają używanie pokrywek, aby zminimalizować ucieczkę pary, co jest kluczowe dla zachowania soczystości potraw.

Pytanie 28

Co nie wchodzi w skład tradycyjnego amerykańskiego śniadania?

A. rogaliki z ciasta francuskiego z masłem i dżem

B. tosty i świeżo wyciskany sok pomarańczowy

C. jajka na bekonie oraz herbata z mlekiem

D. płatki kukurydziane z zimnym mlekiem

Wybór odpowiedzi, która zawiera jajka na bekonie i herbatę z mlekiem, jest mylny, ponieważ śniadanie amerykańskie często zawiera właśnie te elementy. Jajka w różnych formach, takie jak jajka sadzone, jajka na bekonie czy jajka omletowe, są fundamentem amerykańskiego śniadania, często serwowane z boczkiem lub kiełbasą, co dostarcza białka oraz tłuszczy. Herbata z mlekiem, choć mniej popularna niż kawa, także znajduje się w ofercie wielu restauracji i domów amerykańskich. Z kolei odpowiedź dotycząca tostów i świeżo wyciśniętego soku z pomarańczy jest również typowa dla amerykańskiego stylu śniadania, ponieważ tosty często podawane są w połączeniu z dżemem, a świeżo wyciskany sok z pomarańczy jest popularnym napojem. Płatki kukurydziane z mlekiem są kolejnym klasycznym elementem amerykańskiego śniadania, a ich łatwość w przygotowaniu oraz różnorodność dostępnych smaków sprawiają, że są one chętnie wybierane przez wiele osób. Typowym błędem jest utożsamianie niektórych europejskich potraw, takich jak rogaliki, z amerykańskim stylem śniadania, co prowadzi do nieporozumień dotyczących kulinarnych tradycji.

Pytanie 29

Na podstawie danych w tabeli wskaż środek spożywczy, który zawiera najwięcej węglowodanów.

Skład chemiczny 100 g różnych rodzajów kasz
Lp.	Rodzaj kaszy	Białko (g)	Skrobia (g)	Błonnik (g)	Popiół (g)	Tłuszcz (g)
1.	manna	8,7	74,0	2,5	0,3	1,0
2.	jaglana	10,5	55,0	3,2	1,0	3,5
3.	pęczak	8,4	68,2	5,4	1,1	2,0
4.	gryczana	12,6	60,5	5,9	2,0	1,9

A. 4

B. 1

C. 3

D. 2

Odpowiedź 1 jest prawidłowa, ponieważ kasza manna zawiera najwięcej skrobi spośród podanych opcji. Skrobia jest najważniejszym źródłem węglowodanów w diecie, a jej zawartość w różnych rodzajach kasz może się znacznie różnić. Spożywanie produktów bogatych w skrobię, takich jak kasza manna, może być korzystne w kontekście diety zbilansowanej pod względem makroskładników. Wartość energetyczna skrobi sprawia, że jest ona istotnym elementem w diecie osób aktywnych fizycznie, ponieważ dostarcza energii niezbędnej do wykonywania codziennych czynności oraz treningów. Dobrą praktyką jest uwzględnienie w diecie różnych źródeł węglowodanów, co pozwala na lepsze zaspokojenie potrzeb energetycznych organizmu i wspomaga regenerację po wysiłku. Ponadto, zrozumienie różnic w zawartości skrobi między produktami spożywczymi może pomóc w podejmowaniu świadomych decyzji żywieniowych, aby dostosować dietę do indywidualnych potrzeb. W przypadku osób z problemami w metabolizmie węglowodanów, jak cukrzyca, znajomość tych informacji jest kluczowa dla zarządzania poziomem glukozy we krwi.

Pytanie 30

Higrometr to instrument używany do pomiaru

A. gęstości struktury wyrobu

B. wilgotności powietrza względnej

C. czasów procesów technologicznych

D. temperatury w surowcu

Higrometr to takie urządzenie, które mierzy wilgotność powietrza. Jest to mega ważne w różnych dziedzinach, jak na przykład w meteorologii, budownictwie czy rolnictwie. Dzięki dokładnemu pomiarowi wilgotności można zadbać o lepsze warunki w otoczeniu, co przekłada się na jakość produktów i komfort ludzi. Higrometry mogą być różne — od analogowych po elektroniczne — i wybór konkretnego modelu zależy od tego, co potrzebujesz. Na przykład w rolnictwie monitorując wilgotność, można lepiej planować nawadnianie, a to z kolei oszczędza wodę i podnosi plony. A w budownictwie, trzymanie wilgotności w ryzach jest istotne, żeby uniknąć pleśni i zniszczenia materiałów budowlanych. Dobry higrometr powinien być dokładny, najlepiej żeby spełniał normy ISO, bo wtedy wiadomo, że będzie można na nim polegać w codziennej pracy.

Pytanie 31

W profilaktyce przed powstawaniem odleżyn u pacjentów leżących kluczową rolę odgrywa

A. systematyczny pomiar temperatury ciała

B. korzystanie z pościeli antyalergicznej

C. stosowanie diety lekkostrawnej

D. nacieranie ciała spirytusem i oklepywanie

Nacieranie ciała spirytusem i oklepywanie to techniki, które mogą wspierać zapobieganie odleżynom u pacjentów obłożnie chorych poprzez poprawę mikrokrążenia oraz stymulację skóry. Spirytus działa jako środek dezynfekujący, co może ograniczać ryzyko infekcji w miejscach narażonych na odleżyny. Oklepywanie z kolei poprawia ukrwienie i może przyczynić się do lepszego odżywienia tkanek. W praktyce, te metody powinny być stosowane jako część szerszego programu pielęgnacji pacjenta, który obejmuje regularną zmianę pozycji, użycie materacy przeciwodleżynowych oraz monitorowanie stanu skóry. Standardy pielęgniarskie zalecają, aby osoby opiekujące się pacjentami zwracały szczególną uwagę na miejsca najbardziej narażone na ucisk, takie jak pięty, łokcie i kość ogonowa. Zastosowanie tych technik może znacznie zmniejszyć ryzyko powstawania odleżyn, poprawiając jakość życia pacjentów oraz ograniczając koszty związane z ich leczeniem. Warto również pamiętać, że każda interwencja powinna być dostosowana do indywidualnych potrzeb pacjenta oraz jego stanu zdrowia.

Pytanie 32

Resztki mięsa, które powstają podczas przygotowywania tradycyjnej sztufady, powinny być wykorzystane do zrobienia

A. pieczeni rzymskiej

B. kotletów pożarskich

C. boeuf Stroganowa

D. sznycla po wiedeńsku

Pieczeń rzymska, znana również jako meatloaf, to potrawa, która doskonale nadaje się do wykorzystania okrawków mięsa, powstałych podczas formowania sztufady. Tradycyjnie przygotowuje się ją z mielonego mięsa, które łączy się z różnorodnymi dodatkami, takimi jak jajka, bułka tarta, cebula, czy przyprawy, co pozwala na zachowanie smaków i aromatów. Dzięki użyciu okrawków z mięsa, pieczeń rzymska może być smaczna i soczysta, a także bardziej ekonomiczna, co jest zgodne z zasadami zero waste w kuchni. Użycie resztek mięsa w tej potrawie to dobra praktyka kulinarna, która wpisuje się w nowoczesne podejście do gotowania, uwzględniające maksymalne wykorzystanie surowców oraz minimalizację odpadów. Warto podkreślić, że pieczeń rzymska może być podawana na zimno lub na ciepło, co czyni ją wszechstronnym daniem, idealnym na różne okazje. Ponadto, można ją modyfikować, dodając różne składniki, co daje możliwość eksperymentowania z smakami.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

Ile sztuk zastawy stołowej należy przygotować na przyjęcie dla 150 osób, uwzględniając zapas w wysokości 30%?

A. 50 szt.

B. 75 szt.

C. 30 szt.

D. 45 szt.

Aby obliczyć liczbę sztuk zapasu zastawy stołowej na przyjęcie dla 150 osób, przyjmujemy, że na każdego gościa przypada określona ilość sztuk zastawy. W standardach organizacji przyjęć zwykle zaleca się przygotowanie od 1,5 do 2 sztuk zastawy na osobę, w zależności od rodzaju serwowanych potraw. W tym przypadku przyjmujemy, że na osobę przypada 1 sztuka zastawy. Zatem 150 osób wymaga 150 sztuk zastawy. Dodając 30% zapasu, obliczamy: 150 + 0,3 * 150 = 150 + 45 = 195 sztuk. W wyniku tego potrzebujemy 195 sztuk zastawy. Jednakże w kontekście podanych odpowiedzi, które nie uwzględniają pełnego zapasu, wybieramy najbliższą wartość, która zapewnia odpowiednią ilość zastawy na przyjęcie. 45 sztuk to rozsądna ilość, by pokryć potrzeby związane z ewentualnymi uszkodzeniami lub dodatkowymi wymogami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi dla organizacji wydarzeń.

Pytanie 35

Który z podanych surowców powinien być przechowywany w najniższej temperaturze?

A. Pieczywo

B. Mleko

C. Owoce

D. Warzywa

Warzywa, owoce i pieczywo, choć również wymagają odpowiednich warunków przechowywania, nie są tak wrażliwe na temperaturę jak mleko. Warzywa i owoce zazwyczaj powinny być przechowywane w temperaturze od 0°C do 5°C, aby zachować ich świeżość i wartości odżywcze. Owoce, takie jak banany czy pomidory, mogą nawet wymagać nieco wyższej temperatury, aby dojrzały w odpowiedni sposób. Pieczywo natomiast, ze względu na swoje właściwości, powinno być przechowywane w temperaturze pokojowej, aby nie traciło swojej chrupkości. Często zdarza się, że osoby mylnie sądzą, iż wszystkie produkty spożywcze można przechowywać w tych samych warunkach. W rzeczywistości, różne kategorie produktów mają różne wymagania dotyczące temperatury i wilgotności. Niezrozumienie tych różnic może prowadzić do niewłaściwego przechowywania, co wpływa na jakość, smak i bezpieczeństwo żywności. Warto zatem zapoznać się z wytycznymi dotyczącymi przechowywania różnych produktów spożywczych, aby unikać błędów, które mogą skutkować ich szybkim zepsuciem lub utratą wartości odżywczych.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Dodatkiem do żywności, który hamuje rozwój mikroorganizmów, jest

A. konserwant.

B. przeciwutleniacz.

C. regulator.

D. emulgator.

Regulatorzy to substancje, które mają na celu poprawę konsystencji, smaku i tekstury produktów spożywczych, ale nie mają one właściwości hamujących rozwój drobnoustrojów. Emulgatory z kolei służą do stabilizacji emulsji, takich jak majonez czy sosy, łącząc składniki, które normalnie się nie mieszają, jak olej i woda. Ich zastosowanie jest istotne w produkcji żywności, ale nie dotyczą one ochrony przed rozwojem mikroorganizmów. Przeciwutleniacze, choć również istotne, mają na celu ochronę żywności przed utlenieniem, co może prowadzić do jełczenia tłuszczy oraz utraty witamin, a nie bezpośrednio hamowanie wzrostu drobnoustrojów. Często mylnie przypisuje się im właściwości konserwujące, co jest błędnym rozumowaniem. Wybór niewłaściwego dodatku do żywności może prowadzić do nieefektywnej ochrony produktu, co w konsekwencji może skutkować jego szybkim psuciem i zwiększonym ryzykiem dla zdrowia konsumentów. Wiedza na temat różnicy między tymi dodatkami jest kluczowa w zapewnieniu odpowiednich standardów jakości i bezpieczeństwa w produkcji żywności.

Pytanie 38

Befsztyk tatarski powinien być przechowywany w odpowiednich warunkach od momentu jego przygotowania maksymalnie

A. 8 godzin

B. 6 godzin

C. 4 godziny

D. 2 godziny

Nieprawidłowe odpowiedzi na pytanie o czas przechowywania befsztyku tatarskiego mogą wynikać z niepełnego zrozumienia zasad bezpieczeństwa żywności lub błędnych założeń dotyczących ogólnych norm przechowywania surowego mięsa. Wiele osób może myśleć, że 4 lub 6 godzin to wystarczający czas na bezpieczne przechowanie tego produktu, co jest niezgodne z zaleceniami sanepidu i standardami branżowymi. Tak długi czas przechowywania stwarza ryzyko rozwoju bakterii, które mogą nie tylko wpłynąć na jakość mięsa, ale także na zdrowie konsumentów. Surowe mięso, jak w przypadku befsztyku tatarskiego, jest szczególnie narażone na szybki rozwój patogenów, a każda godzina poza zalecanym czasem 2 godzin zwiększa ryzyko zatruć. Osoby podchodzące do tematu zbyt beztrosko mogą nie dostrzegać krytycznego znaczenia odpowiednich praktyk przechowywania, takich jak natychmiastowe schładzanie pozostałości po posiłku czy unikanie pozostawiania żywności w temperaturze pokojowej. W kontekście bezpieczeństwa żywności kluczowe jest przestrzeganie ściśle określonych norm, aby eliminować zagrożenia związane z żywnością surową. Dlatego warto jest zapoznawać się z wytycznymi dotyczącymi przechowywania produktów spożywczych, aby upewnić się, że są one odpowiednio zarządzane. W przeciwnym razie można narazić siebie i innych na poważne konsekwencje zdrowotne.

Pytanie 39

Jakiego przetworu używa się do nadziewania zrazów wołowych zwijanych?

A. Ogórki kiszone

B. Paprykę konserwową

C. Pomidory suszone

D. Kapustę kiszoną

Ogórki kiszone są doskonałym wyborem do nadziewania zrazów wołowych zawijanych z kilku powodów. Po pierwsze, ich kwasowość i intensywny smak doskonale kontrastują z mięsem, co sprawia, że potrawa jest bardziej złożona i smaczna. Ogórki kiszone dodają również nie tylko smaku, ale i chrupkości, co zwiększa przyjemność z jedzenia. Z punktu widzenia kulinarnego, wprowadzenie kiszonek do dań mięsnych to praktyka, która od lat sprawdza się w wielu kuchniach świata, zapewniając harmonijną równowagę smaków. Oprócz tego, ogórki są źródłem probiotyków, co może pozytywnie wpływać na trawienie. Warto zauważyć, że zastosowanie ogórków kiszonych w nadzieniu zrazów jest zgodne z trendem łączenia składników lokalnych oraz tradycyjnych metod konserwacji, co podkreśla znaczenie lokalnych produktów w nowoczesnej kuchni. Przykładem może być danie, w którym do mięsa dodaje się pokrojone ogórki kiszone, a następnie całość jest duszona w sosie, co sprzyja ich aromatyzacji i wydobywaniu smaku.

Pytanie 40

Do jakich dań zaleca się zastosowanie zestawu przypraw Bouquet garni?

A. ostrego dipu z awokado

B. zupy owocowej

C. sałatki koktajlowej

D. bulionu wołowego

Zestaw przypraw Bouguet garni jest kluczowym elementem w procesie przygotowywania bulionu wołowego, ponieważ jego składniki, takie jak natka pietruszki, tymianek oraz liść laurowy, doskonale komponują się z głębokim smakiem mięsa i kości. Bouguet garni to technika kulinarna, która polega na związaniu ziół w mały woreczek lub związaniu ich sznurkiem, co ułatwia ich wyciąganie po gotowaniu. Bulion wołowy, będący bazą dla wielu sosów i zup, wymaga długotrwałego gotowania, co sprzyja wydobywaniu aromatów z przypraw. Dobrze skomponowany bulion może być fundamentem dla potraw takich jak zupy, risotto czy sosy, a Bouguet garni dodaje im dodatkowej głębi smaku. W kuchni profesjonalnej, stosowanie Bouguet garni jest standardem, ponieważ pozwala na kontrolowanie intensywności aromatów, a jego użycie jest zalecane w praktykach przygotowywania wywarów w zgodzie z klasycznymi technikami kulinarnymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej