Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
Data rozpoczęcia: 24 maja 2025 09:04
Data zakończenia: 24 maja 2025 10:00

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Co oznacza skrót ASF?

A. afrykański pomór świń

B. pryszczycę

C. chorobę pęcherzykową świń

D. chorobę Aujeszkyego

Afrykański pomór świń (ASF) to wirusowa choroba zakaźna, która dotyka dzikich i domowych świń. Jest wywoływana przez wirus ASF, który jest jednym z najgroźniejszych patogenów w hodowli trzody chlewnej, ponieważ powoduje wysoką śmiertelność wśród zarażonych zwierząt. ASF nie jest niebezpieczny dla ludzi, ale jego konsekwencje dla przemysłu mięsnego i bioasekuracji są ogromne. Przykładem jego wpływu jest rozprzestrzenienie się wirusa w Europie, co prowadzi do znacznych strat ekonomicznych dla hodowców i przemysłu mięsnego. W celu ochrony przed ASF, wdrażane są strategie bioasekuracyjne, które obejmują ograniczenie kontaktu z dzikimi zwierzętami, dezynfekcję pomieszczeń hodowlanych oraz stosowanie ścisłych procedur transportowych. Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE) oraz krajowych agencji weterynaryjnych, hodowcy powinni być świadomi objawów ASF, takich jak gorączka, krwawienia, a także zmiany skórne u świń, aby szybko podejmować działania zapobiegawcze.

Pytanie 2

Kiedy występuje hemoglobinuria?

A. hemobartonellozie

B. nosówce

C. chorobie Rubartha

D. babeszjozie

Babeszjoza jest chorobą wywoływaną przez pasożyty z rodzaju Babesia, które zakażają czerwone krwinki, prowadząc do ich hemolizy. Hemoglobinuria, czyli obecność hemoglobiny w moczu, jest jednym z objawów tej choroby, a jej wystąpienie wynika z masywnej hemolizy, która prowadzi do uwolnienia hemoglobiny do krwiobiegu, a następnie do nerek. W praktyce, hemoglobinuria w babeszjozie może manifestować się jako ciemny, herbaciany mocz, co jest istotnym wskaźnikiem dla weterynarzy w diagnostyce. Warto zaznaczyć, że w diagnostyce babeszjozy stosuje się badania mikroskopowe, testy serologiczne oraz PCR, które pozwalają na szybką identyfikację patogenu. Zrozumienie tego zjawiska jest kluczowe w kontekście terapii, która najczęściej obejmuje leki przeciwpasożytnicze, takie jak imidocarb, oraz wsparcie dla nerek. W przypadku wystąpienia hemoglobinurii kluczowe jest szybkie działanie, aby zminimalizować uszkodzenia narządów związane z hemolizą.

Pytanie 3

Osoby z Inspekcji Weterynaryjnej oraz te wyznaczone do działań kontrolnych mają obowiązek noszenia w widocznym miejscu

A. legitymacji służbowej

B. upoważnienia do przeprowadzenia kontroli

C. dowodu osobistego

D. odznaki identyfikacyjnej

Odznaka identyfikacyjna jest kluczowym elementem w pracy pracowników Inspekcji Weterynaryjnej oraz osób odpowiedzialnych za czynności kontrolne. Jej noszenie w widocznym miejscu ma na celu zapewnienie przejrzystości oraz identyfikowalności tych, którzy przeprowadzają kontrole dotyczące przestrzegania przepisów weterynaryjnych. Odznaka identyfikacyjna pozwala nie tylko na szybkie rozpoznanie funkcjonariuszy przez obywateli, ale również podkreśla ich autorytet i odpowiedzialność w realizacji zadań publicznych. W praktyce, noszenie odznaki identyfikacyjnej umożliwia także budowanie zaufania społecznego, co jest niezbędne w kontekście współpracy z hodowcami oraz właścicielami zwierząt. W Polsce, zgodnie z regulacjami zawartymi w Ustawie o Inspekcji Weterynaryjnej, każdy pracownik powinien posiadać oraz nosić odznakę identyfikacyjną, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami organizacji zajmujących się kontrolą zdrowia zwierząt. Dbanie o odpowiednią identyfikację osób wykonujących czynności kontrolne jest nie tylko obowiązkiem, ale także świadczy o profesjonalizmie i odpowiedzialności instytucji.

Pytanie 4

W przypadku sprzedaży bezpośredniej dozwolona jest dystrybucja niewielkich ilości

A. mięsa wołowego oraz drobiu

B. drobiu i zajęczaków

C. zajęczaków oraz mięsa wołowego

D. mięsa wołowego oraz wieprzowego

Odpowiedź "drobiu i zajęczaków" jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami prawa dotyczącego sprzedaży bezpośredniej, dozwolona jest sprzedaż niewielkich ilości tych produktów. Przepisy te regulują, że sprzedaż drobiu oraz zajęczaków może odbywać się bez skomplikowanych formalności, o ile nie przekracza ustalonych limitów. Na przykład, rolnik prowadzący sprzedaż bezpośrednią może sprzedawać do 100 sztuk drobiu rocznie bez konieczności uzyskiwania dodatkowych zezwoleń, co czyni tę formę sprzedaży atrakcyjną dla lokalnych producentów. Dodatkowo, zajęczaki, takie jak króliki, również mogą być sprzedawane w niewielkich ilościach, co wspiera rozwój lokalnych gospodarek. Tego typu sprzedaż bezpośrednia ma na celu wspieranie lokalnych producentów oraz zapewnienie konsumentom świeżych produktów. Warto zwrócić uwagę, że sprzedaż takich produktów wiąże się z przestrzeganiem standardów higieny oraz jakości, co jest kluczowe dla ochrony zdrowia publicznego i zaufania konsumentów.

Pytanie 5

Preparaty w formie "spot on" powinny być aplikowane

A. do worka spojówkowego

B. na skórę

C. dousto

D. podskórnie

Preparaty w formie "spot on" są przeznaczone do stosowania na skórę, co oznacza, że aplikacja polega na bezpośrednim nałożeniu substancji czynnej w formie kropli na skórę zwierzęcia, najczęściej w rejonie karku lub między łopatkami. Ta forma podania jest bardzo popularna w przypadku preparatów przeciwpasożytniczych, takich jak środki przeciwkleszczowe czy pchlarze, ze względu na ich skuteczność oraz łatwość aplikacji. Dzięki zastosowaniu preparatów w formie "spot on", substancje czynne wnikają w skórę i są absorbowane przez naczynia limfatyczne, co pozwala na długotrwałe działanie. Dobrą praktyką jest upewnienie się, że skóra jest czysta i sucha przed nałożeniem preparatu, co zwiększa jego skuteczność. Ponadto, ważne jest, aby unikać mycia danego miejsca przez 48 godzin po aplikacji, aby nie zredukować skuteczności preparatu. W kontekście standardów weterynaryjnych, preparaty te są regulowane przez odpowiednie instytucje, które zapewniają ich bezpieczeństwo i skuteczność.

Pytanie 6

Aby zlikwidować powierzchniowe zanieczyszczenia mikroorganizmami, stosowanie 2-5% roztworów kwasu mlekowego w formie spryskiwania jest dozwolone w odniesieniu do

A. tuszu wieprzowych

B. tuszu końskich

C. tuszu wołowych

D. tuszków drobiowych

Stosowanie 2-5% roztworów kwasu mlekowego w celu usunięcia powierzchniowych zanieczyszczeń drobnoustrojami jest dopuszczone w odniesieniu do tusz wołowych. Kwas mlekowy działa jako środek dezynfekujący, który skutecznie redukuje liczbę patogenów na powierzchni mięsa, co jest kluczowe z punktu widzenia bezpieczeństwa żywności. W praktyce, rozpylanie takiego roztworu na tusze wołowe przed obróbką, np. przed krojeniem lub pakowaniem, może znacząco zmniejszyć ryzyko zakażeń bakteryjnych, takich jak Salmonella czy E. coli. Stosowanie kwasu mlekowego w przemyśle mięsnym jest zgodne z regulacjami unijnymi oraz z wytycznymi dotyczącymi dobrej praktyki higienicznej, co potwierdza jego akceptację przez wiele organów regulacyjnych. Ponadto, kwas mlekowy jest substancją naturalnie występującą, co dodatkowo podnosi jego akceptowalność w procesach technologicznych w porównaniu z syntetycznymi środkami dezynfekującymi. Takie działania są kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości produktów mięsnych i ochrony zdrowia konsumentów.

Pytanie 7

Z jakiego materiału przeprowadza się badania nad gąbczastą encefalopatią bydła?

A. pień mózgu

B. mózg

C. móżdżek

D. rdzeń kręgowy

Pień mózgu jest kluczowym obszarem w badaniach gąbczastej encefalopatii bydła (BSE), ponieważ to właśnie w tym rejonie mózgu dochodzi do najważniejszych zmian patologicznych związanych z tą chorobą. BSE jest chorobą prionową, która prowadzi do uszkodzenia tkanki mózgowej, a pień mózgu odgrywa istotną rolę w kontrolowaniu podstawowych funkcji życiowych, takich jak oddychanie i krążenie. Zmiany w tym obszarze mogą być analizowane za pomocą technik histopatologicznych, takich jak barwienie dla prionów, co umożliwia wykrycie obecności patologicznych białek. Przykładem zastosowania wiedzy w tym zakresie jest przeprowadzanie badań przesiewowych u bydła, które mogą być narażone na BSE, w celu wczesnego wykrywania choroby i zapobiegania jej rozprzestrzenieniu. Standardy branżowe, takie jak te opracowane przez Światową Organizację Zdrowia Zwierząt (OIE), podkreślają znaczenie monitorowania i analizy pnia mózgu w kontekście BSE jako kluczowego elementu strategii zdrowia publicznego.

Pytanie 8

Kto jest odpowiedzialny za prowadzenie Systemu Identyfikacji i Rejestracji Zwierząt?

A. Państwową Inspekcję Sanitarną

B. Inspekcję Weterynaryjną

C. Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa

D. Inspekcję Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych

Nie jest tak, że zarządzanie identyfikacją i rejestracją zwierząt to zadanie dla Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Oni zajmują się głównie kontrolowaniem zdrowia publicznego, a nie zwierząt w gospodarstwach. Z kolei Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych też nie zajmuje się rejestracją zwierząt, a raczej patrzy na to, czy jedzenie, które kupujemy, jest dobrej jakości. Inspekcja Weterynaryjna dba o zdrowie zwierząt, ale nie prowadzi SIRZ w Polsce. Często ludzie mylą tu te instytucje i nie rozumieją, co każda z nich tak naprawdę robi. Każda z tych instytucji ma swoje zadania i kompetencje. Dlatego ważne jest, żeby wiedzieć, że to ARiMR koordynuje SIRZ w Polsce, co pomaga w lepszym zarządzaniu danymi i zapewnieniu zdrowia zwierząt oraz ludzi, a także wspiera rozwój rolnictwa.

Pytanie 9

Gazowe oszałamianie jest dozwolone w przypadku

A. drobiu i bydła

B. trzody i drobiu

C. bydła i trzody

D. koni i bydła

Oszałamianie gazowe, jako metoda uśmiercania zwierząt, jest dopuszczone w szczególności dla trzody chlewnej i drobiu. Ta technika polega na wprowadzeniu do komory ubojnej gazów, takich jak dwutlenek węgla, co prowadzi do szybkiego utraty przytomności zwierzęcia. Dzięki zastosowaniu odpowiednich stężeń gazu, proces ten jest uznawany za humanitarny, ponieważ minimalizuje stres i cierpienie zwierząt w porównaniu do tradycyjnych metod uboju. W praktyce, oszałamianie gazowe jest stosowane w dużych zakładach przetwórczych, gdzie zapewniona jest odpowiednia infrastruktura do przeprowadzenia tego procesu. Przykładowo, w zakładach zajmujących się ubojem drobiu, często stosuje się systemy automatyzacji, które monitorują stężenie gazu, co pozwala na precyzyjne dostosowanie metod zgodnie z normami dobrostanu zwierząt. Przepisy dotyczące uboju zwierząt, w tym rozporządzenia unijne, jasno określają wymogi dotyczące stosowania oszałamiania gazowego, co podkreśla znaczenie etyki w branży mięsnej.

Pytanie 10

Do chorób, które muszą być zwalczane, nie zalicza się

A. nosacizna

B. wąglik

C. pryszczyca

D. bruceloza

Nosacizna (Nocardiosis) jest chorobą, która nie podlega obowiązkowi zwalczania zgodnie z obowiązującymi regulacjami. W Polsce i wielu krajach, nosacizna nie jest klasyfikowana jako choroba zakaźna o dużym znaczeniu epidemiologicznym, co sprawia, że nie ma obowiązkowego programu jej zwalczania. W przeciwieństwie do brucelozy, pryszczycy czy wąglika, które są chorobami o wysokiej zaraźliwości i mogą prowadzić do znacznych strat w produkcji zwierzęcej oraz stanowią zagrożenie dla zdrowia publicznego, nosacizna raczej ma ograniczony wpływ na zdrowie ludzkie i zwierzęce. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest opracowywanie planów weterynaryjnych, które koncentrują się na chorobach wymagających intensywnej kontroli, co pozwala na lepsze alokowanie zasobów i skoncentrowanie działań na najgroźniejszych patogenach. Warto zwrócić uwagę na znaczenie monitorowania chorób zwierzęcych, aby odpowiednio reagować w przypadku ich wystąpienia, nawet jeśli nie są objęte obowiązkowym zwalczaniem.

Pytanie 11

Próbki poubojowe do analizy BSE pobiera się z każdej tuszy bydlęcej, która pochodzi od zwierzęcia mającego więcej niż

A. 18 miesięcy życia

B. 24 miesiące życia

C. 96 miesięcy życia

D. 72 miesiące życia

Zrozumienie, dlaczego niektóre odpowiedzi są niepoprawne, jest kluczowe dla prawidłowego podejścia do kwestii monitorowania BSE. Odpowiedzi wskazujące na wiek 24 miesięcy oraz 18 miesięcy życia nie uwzględniają faktu, że BSE ma długi okres inkubacji. W przypadku młodszych zwierząt ryzyko wystąpienia choroby jest znacznie niższe, co sprawia, że takie podejście do prób pobierania jest niewystarczające. Obie te odpowiedzi sugerują, że wystarczające jest badanie młodszych zwierząt, co może prowadzić do poważnych luk w systemie nadzoru zdrowotnego. Odpowiedź wskazująca 72 miesiące życia również jest błędna, ponieważ nie odpowiada aktualnym standardom, które jednoznacznie określają wiek 96 miesięcy jako granicę. Dla porównania, w krajach, które stosują młodsze limity, nie tylko narażają siebie na potencjalne ryzyko związane z BSE, ale również mogą podważyć zaufanie do systemu bezpieczeństwa żywności. Ważne jest, aby pamiętać, że choroba ta była źródłem poważnych zagrożeń dla zdrowia publicznego, co wymusiło wprowadzenie sztywnych norm dotyczących wieku zwierząt, z których pobierane są próbki. Właściwe podejście do badań jest zatem kluczowe dla zapobiegania rozprzestrzenieniu się tej niebezpiecznej choroby.

Pytanie 12

Świerzb jest schorzeniem o podłożu

A. wirusowej

B. bakteryjnej

C. grzybiczej

D. pasożytniczej

Świerzb, znany także jako scabies, to choroba wywoływana przez pasożyta - roztocza Sarcoptes scabiei. Jest to mikroskopijny pasożyt, który zagnieżdża się w warstwie rogowej naskórka, gdzie składa jaja i wywołuje lokalne reakcje zapalne. Objawy świerzbu obejmują intensywne swędzenie, zwłaszcza w nocy, oraz charakterystyczne zmiany skórne, takie jak grudki i pęcherzyki. Diagnostyka swędzenia skóry powinna opierać się na wywiadzie lekarskim oraz badaniu dermatologicznym, które mogą potwierdzić obecność roztoczy. Leczenie polega na zastosowaniu preparatów lokalnych, takich jak permetryna lub benzylobenzonat, które eliminują pasożyty. Ważne jest również przestrzeganie zasad higieny osobistej oraz dezynfekcja odzieży i pościeli, aby zapobiec ponownemu zakażeniu. Standardy leczenia świerzbu są określone przez organizacje zdrowotne, w tym Światową Organizację Zdrowia, co podkreśla znaczenie przestrzegania protokołów w praktyce klinicznej.

Pytanie 13

Ile wynosi prawidłowa ilość oddechów na minutę u psa w stanie spoczynku?

A. 4-7 oddechów

B. 10-30 oddechów

C. 40-60 oddechów

D. 70-100 oddechów

Prawidłowa liczba oddechów psa w spoczynku to tak naprawdę 10-30 oddechów na minutę. Z tego, co wiem, to jest zgodne z tym, co mówią weterynarze o zdrowych psach dorosłych. Gdy pies odpoczywa, jego oddech powinien być regularny, a to jest ważny wskaźnik jego zdrowia. Zauważ, że na to, ile pies bierze oddechów, wpływają różne rzeczy, jak rasa, wiek czy wielkość. Mniejsze rasy mogą mieć nieco więcej oddechów, a duże psy, jak dogi, oddychają rzadziej. Ważne, żeby właściciele psów regularnie sprawdzali, ile razy ich pupil oddycha, zwłaszcza po jakimś wysiłku albo w sytuacjach stresowych, bo to może pomóc w szybkim zauważeniu problemów zdrowotnych.

Pytanie 14

Zespół działań mających na celu zmniejszenie liczby mikroorganizmów w otoczeniu to

A. sanityzacja.

B. izolacja.

C. zanieczyszczenie.

D. eliminacja.

Sanityzacja to taki proces, który głównie polega na zredukowaniu liczby drobnoustrojów w jakimś miejscu na tyle, żeby było to bezpieczne. W praktyce można to robić na różne sposoby, jak dezynfekcja, oczyszczanie i używanie odpowiednich środków chemicznych, żeby pozbyć się biologicznych zanieczyszczeń. Dobrą ilustracją zastosowania sanityzacji jest dbanie o higienę w szpitalach, bo tam naprawdę ważne jest, żeby zmniejszyć ryzyko zakażeń wśród pacjentów. W kontekście tego są różne standardy, jak ISO 14644, które mówią o czystości powietrza, a także wytyczne CDC czy WHO, które pomagają ustalić, jak powinny wyglądać te procesy. Warto też regularnie sprawdzać, jak te wszystkie procedury działają – dzięki temu można je poprawić i zapewnić bezpieczeństwo nie tylko pacjentom, ale też personelowi, co jest bardzo ważne. Tak więc sanityzacja to nie tylko walka z drobnoustrojami, ale też sposób na to, żeby ich nie było w przyszłości.

Pytanie 15

W jakim badaniu diagnostycznym wykorzystuje się promieniowanie X?

A. MR

B. TK

C. USG

D. EKG

Tomografia komputerowa (TK) to technika diagnostyczna, która wykorzystuje promieniowanie rentgenowskie do generowania szczegółowych obrazów wewnętrznych struktur ciała. W przeciwieństwie do tradycyjnych zdjęć rentgenowskich, TK oferuje trójwymiarowe obrazy, które są niezwykle przydatne w diagnostyce wielu schorzeń. Procedura polega na wykonaniu serii zdjęć z różnych kątów, które są następnie przetwarzane komputerowo w celu uzyskania szczegółowego obrazu. TK jest szeroko stosowana w diagnostyce urazów, nowotworów, chorób płuc oraz schorzeń układu naczyniowego. Przykładem zastosowania TK jest ocena urazów głowy po wypadku, gdzie szybkie i dokładne uzyskanie obrazu może być kluczowe dla dalszego leczenia. TK jest zgodna z obowiązującymi standardami radiologicznymi, co zapewnia wysoką jakość obrazów przy minimalnej dawce promieniowania dla pacjenta. Zdobyte dane mogą również wspierać planowanie operacji oraz monitorowanie postępów leczenia.

Pytanie 16

W przypadku uboju, badanie przedubojowe można przeprowadzić w gospodarstwie pochodzenia

A. bydła

B. świń

C. kóz

D. koni

Wybór bydła, kóz czy koni jako odpowiedzi na pytanie o badanie przedubojowe w gospodarstwie pochodzenia, może prowadzić do nieporozumień dotyczących zasadności przeprowadzania takich badań. W przypadku bydła, chociaż również podlega ono regulacjom prawnym i wymaga pewnych form kontroli zdrowotnej, badania przedubojowe wykonuje się głównie w rzeźniach, a nie w gospodarstwie pochodzenia. Z kolei, w przypadku kóz, mimo że również są zwierzętami hodowlanymi, nie są objęte tak rygorystycznymi wymaganiami, jak świnie. Dlatego wiele osób może błędnie zakładać, że badanie przedubojowe jest konieczne w ich przypadku. Co więcej, u koni, które często nie są traktowane jako zwierzęta hodowlane do produkcji mięsa, badania te w ogóle nie są standardowo wymagane. Błędne wnioski mogą wynikać z braku wiedzy o specyfikach regulacji dotyczących poszczególnych gatunków zwierząt. Praktyka wskazuje, że w każdym przypadku decyzje dotyczące uboju powinny opierać się na dokładnych informacjach o stanie zdrowia zwierząt oraz obowiązujących przepisach prawnych dla danego gatunku, co jest niezbędne dla zachowania bezpieczeństwa żywności i jakości produktów mięsnych.

Pytanie 17

Okres od podania ostatniej dawki leku do jego usunięcia z organizmu zwierzęcia wynosi

A. kontaminacja

B. karencja

C. kwarantanna

D. kacheksja

Karencja to okres, w którym zwierzę nie może być poddawane ubojowi ani wykorzystywane w produkcji żywności po podaniu leku, aby zapewnić, że resztki substancji czynnej nie będą obecne w produkcie końcowym. Czas karencji jest kluczowy w kontekście bezpieczeństwa żywności i zdrowia publicznego. Przykładowo, w przypadku stosowania antybiotyków u zwierząt rzeźnych, określenie karencji jest regulowane przepisami prawnymi, aby zapobiec obecności pozostałości leku w mięsie. W praktyce, weterynarze oraz hodowcy muszą ściśle przestrzegać tych zaleceń, aby uniknąć konsekwencji prawnych oraz zdrowotnych. Zgodnie z wytycznymi organizacji takich jak Europejska Agencja Leków, każdorazowo przed użyciem leku należy zapoznać się z jego specyfikacją, która zawiera informacje o czasie karencji. Właściwe przestrzeganie tego czasu jest istotne dla ochrony konsumentów oraz reputacji producentów żywności.

Pytanie 18

Pracownik Inspekcji Weterynaryjnej napotkał trudności w przeprowadzeniu inspekcji jednostki kontrolowanej. W takiej sytuacji kontrolujący może zasięgnąć wsparcia od

A. wójta lub burmistrza

B. prokuratury

C. GLW

D. policji

Wybór prokuratury jako instytucji wspierającej działania inspekcji weterynaryjnej w przypadku odmowy przeprowadzenia kontroli jest nieadekwatny, ponieważ prokuratura pełni funkcję organu ścigania w ramach postępowania karnego, a nie w codziennych czynnościach związanych z kontrolami administracyjnymi. Prokuratura interweniuje dopiero wtedy, gdy zgromadzone są dowody świadczące o popełnieniu przestępstwa, a w przypadku niewspółpracy ze strony podmiotu kontrolowanego, inspektorzy Weterynarii powinni najpierw aktywnie próbować rozwiązać sytuację na poziomie operacyjnym. Z kolei GLW (Główny Lekarz Weterynarii) nie ma kompetencji w zakresie egzekwowania przepisów prawnych, co czyni tę odpowiedź błędną - GLW jest raczej instytucją koordynującą działania inspekcji, a nie organem interwencyjnym. W odniesieniu do wójta lub burmistrza, ich rola w procesie kontroli polega głównie na wsparciu administracyjnym, a nie na bezpośredniej interwencji, co również sprawia, że ta odpowiedź jest myląca. W praktyce, inspekcja weterynaryjna ma za zadanie nie tylko przeprowadzać kontrole, ale także współpracować z odpowiednimi organami ścigania, gdy zachowanie kontrolowanego podmiotu staje się nieakceptowalne. Kluczowym aspektem jest rozróżnienie ról i kompetencji poszczególnych instytucji, co powinno prowadzić do skuteczniejszego podejścia do problemów związanych z kontrolami i współpracy między służbami.

Pytanie 19

Oddawanie moczu przez zwierzę w niewielkich ilościach, z obecnością krwi oraz objawami bólowymi wskazuje na

A. ropne zapalenie nerek

B. zrost moczowodów

C. kamicę układu moczowego

D. mocznicę

Kamica układu moczowego to stan, w którym w drogach moczowych, najczęściej w nerkach lub moczowodach, tworzą się kamienie, które mogą blokować przepływ moczu. Objawy opisane w pytaniu, takie jak oddawanie moczu małymi porcjami, obecność krwi w moczu oraz bolesność, są charakterystyczne dla tego schorzenia. Kamienie mogą podrażniać błonę śluzową dróg moczowych, co prowadzi do krwawienia oraz intensywnego bólu, znanego jako kolka nerkowa. W takich przypadkach, ważne jest, aby zwierzęta otrzymały szybką pomoc weterynaryjną, aby zdiagnozować i leczyć kamicę. Zastosowanie ultrasonografii lub RTG do identyfikacji kamieni, a następnie podjęcie decyzji o metodzie leczenia, takiej jak dieta, leki lub zabieg chirurgiczny, jest kluczowe. W praktyce, regularne badania moczu oraz odpowiednia dieta mogą znacząco zredukować ryzyko wystąpienia kamicy u zwierząt, co powinno być standardem w opiece weterynaryjnej.

Pytanie 20

Która z chorób zakaźnych jest przedmiotem nadzoru?

A. Tężec

B. Nosówka

C. Gruźlica

D. Choroba Rubartha

Tężec, choroba Rubartha i nosówka są również chorobami zakaźnymi, jednak nie podlegają one tak ścisłemu monitorowaniu jak gruźlica. Tężec, wywoływany przez toksynę bakteryjną, jest chorobą, która występuje głównie w wyniku zranień, a nie jest przenoszona z osoby na osobę. W związku z tym, chociaż jego przypadki są rejestrowane, nie prowadzi się regularnego nadzoru epidemiologicznego, jak ma to miejsce w przypadku gruźlicy. Choroba Rubartha, znana również jako wirusowe zapalenie wątroby u psów, dotyczy jedynie zwierząt i nie stwarza zagrożenia dla zdrowia publicznego, co skutkuje brakiem potrzeby wprowadzenia systemu monitorowania. Nosówka, podobnie jak choroba Rubartha, jest chorobą wirusową, która dotyka głównie psy i nie wpływa bezpośrednio na ludzi. Lekarze weterynarii mogą raportować przypadki tych chorób, ale nie są one objęte takimi standardami jak gruźlica. Zrozumienie różnic w zakresie monitorowania tych chorób jest kluczowe, aby skutecznie wdrażać działania prewencyjne oraz odpowiednie strategie zdrowia publicznego, które koncentrują się na chorobach o większym ryzyku dla populacji ludzkiej.

Pytanie 21

Ocena poziomu dobrostanu kurcząt brojlerów w gospodarstwie, przeprowadzana w trakcie badania poubojowego w rzeźni, skupia się na analizie zmian na

A. powierzchni skrzydeł

B. klatce piersiowej

C. podeszwach łapek

D. stawie skokowym

Odpowiedź dotycząca oceny stanu dobrostanu kurcząt brojlerów na podeszwach łapek jest poprawna, ponieważ ta część ciała jest kluczowym wskaźnikiem dobrostanu ptaków. Podeszwy łapek kurcząt brojlerów są narażone na różnorodne czynniki stresowe, w tym niewłaściwe warunki środowiskowe, które mogą prowadzić do wystąpienia chorób, takich jak pododermatitis. Ocena stanu podeszw łapek podczas badania poubojowego pozwala na identyfikację problemów związanych z dobrostanem, takich jak urazy mechaniczne, zmiany patologiczne oraz ogólna kondycja ptaków. W praktyce, producenci drobiu powinni regularnie monitorować stan nóg ptaków w celu wczesnego wykrywania problemów i wdrażania odpowiednich działań korygujących, takich jak optymalizacja warunków chowu, co jest zgodne z zasadami dobrostanu zwierząt. Współczesne standardy, jak te ustalone przez European Food Safety Authority (EFSA), podkreślają znaczenie oceny zdrowia nóg kurcząt jako elementu skutecznego zarządzania dobrostanem.

Pytanie 22

Kiedy zakupisz owcę w wieku 18 miesięcy z krajów Unii Europejskiej, to zwierzę

A. otrzymuje nowy numer identyfikacyjny w formie tatuażu, a stary kolczyk musi być zachowany

B. zachowuje dotychczasowe oznakowanie w formie tatuażu lub kolczyka

C. otrzymuje nowy numer identyfikacyjny w formie kolczyka, a poprzedni kolczyk musi być zachowany

D. otrzymuje nowy numer identyfikacyjny w formie kolczyka, a dotychczasowy kolczyk musi być usunięty

Niektóre odpowiedzi sugerują, że przy zakupie owcy z Unii Europejskiej konieczne jest wprowadzenie nowego numeru identyfikacyjnego lub usunięcie starego kolczyka. Takie podejście jest niezgodne z obowiązującymi regulacjami prawnymi, które nakładają obowiązek zachowania dotychczasowej identyfikacji zwierząt. Wprowadzenie nowego oznakowania byłoby uzasadnione jedynie w sytuacji, gdyby istnieły wątpliwości co do autentyczności lub jakości dotychczasowego oznakowania, co jest rzadkością w praktyce. Usunięcie starego oznakowania, jak kolczyk, może wprowadzać zamieszanie i utrudniać odnalezienie historii zdrowotnej zwierzęcia, co jest kluczowe dla zarządzania stadem. Często popełnianym błędem jest myślenie, że nowa identyfikacja jest formą aktualizacji, podczas gdy ważne jest, aby zachować ciągłość dokumentacji. Praktyki te są określane przez standardy unijne oraz krajowe, które nakładają na hodowców obowiązek zapewnienia pełnej przejrzystości i identyfikowalności zwierząt. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do problemów z prawidłowym zarządzaniem stadem oraz spełnianiem wymogów zdrowotnych.

Pytanie 23

Jaka powinna być względna wilgotność w pomieszczeniach dla zwierząt?

A. 70-80%

B. 40-50%

C. 20-30%

D. 10-15%

Odpowiedzi wskazujące na zbyt niską wilgotność, takie jak 20-30% czy 10-15%, są nieodpowiednie i mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych u zwierząt. Zbyt niska wilgotność powietrza ma negatywny wpływ na układ oddechowy zwierząt. Zmniejsza zdolność ich organizmów do nawilżania dróg oddechowych, co zwiększa ryzyko infekcji. W szczególności u małych i młodych zwierząt, takich jak pisklęta, niska wilgotność może prowadzić do osłabienia układu immunologicznego, co przyczynia się do większej podatności na choroby. Warto także zauważyć, że zbyt niska wilgotność wpływa na jakość podłoża w pomieszczeniach hodowlanych, co z kolei może prowadzić do zwiększonego występowania amoniaku i innych szkodliwych substancji, które mogą być niebezpieczne dla zdrowia zwierząt. Z kolei zbyt wysoka wilgotność, na poziomie zbliżonym do 90%, również jest niepożądana, gdyż sprzyja rozwojowi grzybów i pleśni, co może prowadzić do chorób zakaźnych i alergii. Ogólnie rzecz biorąc, zrozumienie roli wilgotności w hodowli zwierząt jest kluczowe do zapewnienia ich zdrowia i dobrostanu, a utrzymanie jej w zalecanym zakresie 70-80% powinno być standardem w każdej hodowli.

Pytanie 24

W przypadku jakiej choroby zakaźnej, objętej obowiązkowym zwalczaniem, wykorzystuje się test tuberkulinowy wstrzyknięty w skórę?

A. Brucelozy bydła

B. Paratuberkulozy bydła

C. Nosacizny koni

D. Gruźlicy bydła

Śródskórny test tuberkulinowy jest kluczowym narzędziem w monitorowaniu gruźlicy bydła, ponieważ pozwala na wykrycie zakażenia Mycobacterium bovis, odpowiedzialnego za tę chorobę. Test ten polega na wprowadzeniu tuberkuliny, czyli białka pochodzącego z patogenu, do skóry bydła. Reakcja skórna, która powstaje w miejscu iniekcji, jest oceniana po 72 godzinach. W przypadku pozytywnej reakcji, co wskazuje na wcześniejszy kontakt zwierzęcia z bakterią, zaleca się dalsze kroki, takie jak izolacja i diagnostyka. Praktyczne zastosowanie tego testu w hodowli bydła jest nieocenione, ponieważ pozwala na wczesne wykrywanie choroby, a tym samym ograniczenie jej rozprzestrzeniania w stadach. Gruźlica bydła jest chorobą, która nie tylko wpływa na zdrowie zwierząt, ale również ma istotne znaczenie ekonomiczne. Utrzymanie czystości stada i wdrożenie strategii monitorowania jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE) oraz lokalnymi normami weterynaryjnymi, co podkreśla znaczenie tego testu w praktyce weterynaryjnej.

Pytanie 25

Do którego zestawu badanych parametrów należy przyporządkować w kolejności skróty stosowane w diagnostyce laboratoryjnej?

Ht, RBC, WBC, Hb

A. Hematokryt, leukocyty, erytrocyty, hemoglobina.

B. Hematokryt, erytrocyty, leukocyty, hemoglobina.

C. Hemoglobina, hematokryt, erytrocyty, leukocyty.

D. Leukocyty, erytrocyty, hemoglobina, hematokryt.

Poprawna odpowiedź to Hematokryt, erytrocyty, leukocyty, hemoglobina. Ta sekwencja odpowiada standardowej kolejności prezentacji wyników badań hematologicznych w wielu laboratoriach diagnostycznych. Hematokryt (Ht) jest wskaźnikiem objętości krwi zajmowanej przez erytrocyty i jest kluczowym parametrem w ocenie stanu nawodnienia i anemii. Erytrocyty (RBC) z kolei oznaczają liczbę czerwonych krwinek, co jest istotne w ocenie transportu tlenu. Leukocyty (WBC) to wskaźnik zdrowia układu immunologicznego, a ich liczba pomaga w diagnostyce infekcji. Hemoglobina (Hb) jest białkiem odpowiedzialnym za transport tlenu i jej poziom jest kluczowy w ocenie anemii. Właściwe zrozumienie i kolejność tych parametrów są niezbędne dla diagnostyki i podejmowania decyzji klinicznych. Na przykład, w przypadku anemii, lekarz często analizuje wyniki tych badań w kontekście ich wzajemnych relacji i normalnych wartości referencyjnych. Znajomość tej kolejności oraz praktyczne umiejętności ich interpretacji są fundamentalne dla lekarzy i diagnostów.

Pytanie 26

Jakie odpady klasyfikowane są jako kat.2?

A. wątrobę świni zanieczyszczoną żółcią

B. jelita bydła powyżej 6 tygodnia życia

C. płuca świni zalane wodą z oparzalnika

D. jelita świni

Płuca świni zalane wodą z oparzalnika oraz wątroba świni zanieczyszczona żółcią to odpady, które nie są klasyfikowane jako odpady kategorii 2. Zgodnie z przepisami, odpady te mają swoje specyficzne kategorie oraz wymagania dotyczące ich przetwarzania. Płuca, jako narząd oddechowy, mogą być uznawane za odpady kategorii 3 w zależności od stanu zdrowia zwierzęcia i potencjalnych zagrożeń, które mogą stwarzać. W przypadku wątroby, sytuacja jest podobna – zanieczyszczenie żółcią wskazuje na możliwość choroby, co klasyfikuje ją w innej kategorii. Jelita bydła powyżej 6 tygodnia życia również nie są klasyfikowane jako odpady kategorii 2, gdyż ich przetwarzanie i bezpieczeństwo żywnościowe są regulowane według bardziej restrykcyjnych norm, w zależności od stanu zdrowia zwierzęcia. Błędem w myśleniu jest zakładanie, że wszystkie odpady pochodzące od zwierząt są równoznaczne i można je klasyfikować bez uwzględnienia ich stanu zdrowotnego. Takie uproszczenie prowadzi do niewłaściwego zarządzania odpadami, co może skutkować poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi i środowiskowymi. Zrozumienie klasyfikacji i odpowiednich przepisów jest kluczowe dla zapewnienia, że odpady są skutecznie przetwarzane zgodnie z najlepszymi praktykami w tej dziedzinie.

Pytanie 27

U psa odruch kaszlu można wywołać, naciskając

A. przeponę

B. nozdrza

C. tchawicę

D. klatkę piersiową

Odpowiedź wskazująca na tchawicę jako miejsce, gdzie można wywołać odruch kaszlu u psa, jest prawidłowa, ponieważ tchawica jest kluczowym elementem układu oddechowego, a jej podrażnienie stymuluje odruch kaszlowy. Odruch kaszlu jest mechanizmem obronnym, mającym na celu usunięcie z dróg oddechowych ciał obcych, nadmiaru śluzu czy innych drażniących substancji. Uciskanie tchawicy może prowadzić do podrażnienia receptorów, co wywołuje odruch kaszlu. W praktyce weterynaryjnej technika ta może być stosowana podczas badań klinicznych w celu oceny stanu układu oddechowego psa. Ważne jest jednak, aby pamiętać o umiarze i ostrożności, aby nie spowodować dodatkowego dyskomfortu lub uszkodzenia. Ponadto znajomość tego mechanizmu jest istotna w kontekście pierwszej pomocy, gdzie umiejętność wywołania kaszlu może okazać się pomocna w sytuacjach zagrażających życiu, takich jak zadławienie. Zrozumienie anatomii i funkcji tchawicy jest zatem kluczowe w diagnostyce i leczeniu chorób układu oddechowego u psów.

Pytanie 28

Środek transportu przeznaczony do długofalowego przewozu zwierząt powinien być zatwierdzony przez

A. Powiatowego Lekarza Weterynarii

B. właściciela rzeźni

C. przewoźnika

D. odpowiedniego komendanta policji

Odpowiedź, że środek transportu do długotrwałego przewozu zwierząt musi posiadać dopuszczenie wydane przez Powiatowego Lekarza Weterynarii, jest zgodna z obowiązującymi przepisami prawa. Powiatowy Lekarz Weterynarii jest organem odpowiedzialnym za kontrolę przestrzegania standardów dobrostanu zwierząt w transporcie. Wymogi dotyczące transportu zwierząt reguluje m.in. Rozporządzenie (WE) nr 1/2005, które nakłada na przewoźników obowiązek posiadania odpowiednich zezwoleń i certyfikatów. Przykład praktyczny to sytuacja, w której przewoźnik zamierza transportować bydło na dłuższe dystanse. Przed rozpoczęciem transportu musi uzyskać stosowne zezwolenie, które potwierdzi, że pojazd spełnia normy dotyczące wielkości i wentylacji, a także, że przewożone zwierzęta są zdrowe i nie narażone na stres. Właściwe dopuszczenie jest kluczowe dla zapewnienia dobrostanu zwierząt oraz zgodności z przepisami prawa, co ma znaczący wpływ na reputację i funkcjonowanie firm transportowych.

Pytanie 29

Jakim przyrządem dokonuje się pomiaru natężenia oświetlenia w obiektach inwentarskich?

A. sonometrem

B. higrometrem

C. luksometrem

D. anemometrem

Pomiar natężenia światła w budynkach inwentarskich jest kluczowy dla zapewnienia odpowiednich warunków życia zwierząt oraz efektywności produkcji rolnej. Luksometr jest urządzeniem specjalnie zaprojektowanym do pomiaru natężenia oświetlenia, wyrażanego w luksach (lx). W praktyce, luksometry są używane do monitorowania poziomów światła w różnych pomieszczeniach, co pozwala na dostosowanie oświetlenia do potrzeb zwierząt. Na przykład, w obiektach hodowlanych, takich jak obory czy kurniki, odpowiednie natężenie światła wspiera lepsze samopoczucie zwierząt, wpływa na ich zdrowie oraz produktywność. Dobre praktyki branżowe zalecają utrzymanie optymalnych wartości natężenia światła, co nie tylko sprzyja dobrostanowi zwierząt, ale także zwiększa efektywność produkcji, co jest istotne z punktu widzenia ekonomii gospodarstwa rolnego. Warto również uwzględnić normy, takie jak PN-EN 12464-1, które definiują minimalne wymagania dotyczące oświetlenia w różnych miejscach pracy, w tym w obiektach hodowlanych.

Pytanie 30

Opisane objawy zagrażające życiu zwierzęcia towarzyszą

Występują zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego – biegunki i wymioty.
Poważnemu uszkodzeniu ulegają narządy krwiotwórcze. Pojawia się podwyższona
skłonność do zakażeń. Na skórze widoczne są owrzodzenia, na błonach śluzowych wybroczyny.

A. chorobie popromiennej.

B. wstrząsowi pourazowemu.

C. porażeniu prądem elektrycznym.

D. porażeniu słonecznemu.

Porażenie słoneczne, wstrząs pourazowy i porażenie prądem elektrycznym to rzeczywiście różne zjawiska, ale nie mają nic wspólnego z objawami, które są opisywane w pytaniu. Porażenie słoneczne zwykle objawia się osłabieniem, pragnieniem i problemami z oddychaniem, ale to nie jest to samo co uszkodzenia na poziomie komórkowym jak w przypadku choroby popromiennej. Wstrząs pourazowy to bardziej reakcja organizmu na ciężkie urazy, co może prowadzić do krwawienia, ale nie daje tych specyficznych objawów, które są charakterystyczne dla uszkodzenia narządów krwiotwórczych czy owrzodzeń skóry. Z kolei porażenie prądem dotyka układu nerwowego i może powodować oparzenia, ale nie wpływa na układ pokarmowy w sposób, który obserwujemy przy chorobie popromiennej. Dobrze jest zrozumieć różnice między takimi stanami, bo pomyłki w diagnostyce mogą prowadzić do złych decyzji w leczeniu. Moim zdaniem, edukacja w temacie zagrożeń dla życia zwierząt jest niesamowicie ważna, żeby zapewnić im właściwą opiekę.

Pytanie 31

Która z wymienionych chorób u bydła przenosi się drogą wertykalną?

A. Motylica

B. Influenza

C. Bruceloza

D. Choroba niebieskiego języka

Bruceloza to choroba zakaźna, która może być przenoszona drogą pionową, co oznacza, że może być przekazywana z matki na młode w czasie ciąży, porodu lub karmienia. Wywołana przez bakterie z rodzaju Brucella, bruceloza jest szczególnie niebezpieczna w hodowli bydła, ponieważ może prowadzić do poronień oraz obniżenia płodności. W praktyce, aby zminimalizować ryzyko zakażenia, hodowcy powinni wdrażać programy szczepień oraz monitorować stan zdrowia zwierząt. Dobre praktyki obejmują również stosowanie ścisłych zasad bioasekuracji, separację nowonarodzonych cieląt od matki w przypadku wystąpienia symptomów brucelozy oraz wykonanie regularnych badań sanitarno-epidemiologicznych. Ponadto, bruceloza może wpływać na bezpieczeństwo żywności, dlatego ważne jest, aby hodowcy byli świadomi zagrożeń i podejmowali odpowiednie środki zapobiegawcze. Zrozumienie drogi przenoszenia brucelozy jest kluczowe, aby skutecznie zarządzać zdrowiem stada i zapobiegać rozprzestrzenieniu choroby.

Pytanie 32

Zapach amoniaku w moczu pojawia się przy

A. ketonurii

B. ropomoczu

C. bakteriurii

D. leukocyturii

Amoniakalny zapach moczu nie jest typowym sygnałem dla ketonurii, leukocyturii czy ropomoczu. Ketonuria, czyli obecność ciał ketonowych w moczu, często pojawia się przy cukrzycy czy w trakcie głodu. W takim przypadku zapach moczu może być bardziej owocowy albo słodki, bo to wynika z metabolizowania tłuszczów, a nie z działania bakterii. Z kolei leukocyturia, kiedy w moczu są białe krwinki, tak naprawdę nie prowadzi do tak wyraźnego amoniakalnego zapachu, a białe krwinki to znak stanu zapalnego, ale nie są bezpośrednio odpowiedzialne za amoniak. Natomiast ropomocz to obecność ropy w moczu, co też niekoniecznie daje amoniakalny zapach - w tej sytuacji mocz może wyglądać mętnie, a zapach być bardziej nieprzyjemny przez bakterie, ale niekoniecznie związany z amoniakiem. Wiele osób myli objawy zakażeń dróg moczowych, więc ważne jest, żeby zrozumieć patofizjologię i przeprowadzić dokładne analizy, aby postawić właściwą diagnozę i dobrać odpowiednie leczenie.

Pytanie 33

W załączniku do jakiego dokumentu znajduje się lista chorób zakaźnych, które muszą być rejestrowane?

A. rozporządzenia MRiRW z dnia 21 listopada 2008 r. w sprawie wykazu chorób zakaźnych zwierząt, dla których sporządza się plany gotowości ich zwalczania

B. rozporządzenia MRiRW z dnia 16 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zamieszczanych w rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych

C. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt

D. ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt

Wybór rozporządzenia MRiRW z dnia 16 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zamieszczanych w rejestrze zwierząt gospodarskich jako odpowiedzi na to pytanie może prowadzić do nieporozumień dotyczących zakresu i celu tego dokumentu. Rozporządzenie to dotyczy wyłącznie aspektów związanych z rejestracją zwierząt, a nie wykazu chorób zakaźnych. W kontekście zdrowia zwierząt, ważne jest rozróżnienie między regulacjami dotyczącymi rejestracji a tymi, które dotyczą zdrowia i zwalczania chorób. Podobnie, rozporządzenie MRiRW z dnia 21 listopada 2008 r. dotyczy planów gotowości w przypadku wystąpienia chorób, co również nie obejmuje ogólnego wykazu chorób zakaźnych. Z kolei ustawa z dnia 2 kwietnia 2004 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt ma na celu jedynie regulowanie identyfikacji i systemów rejestracyjnych, a nie bezpośrednio zdrowia zwierząt. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest mylenie przepisów dotyczących administracji i zdrowia zwierzęcego, co skutkuje nieprawidłowym zrozumieniem roli poszczególnych aktów prawnych. Kluczowe jest, aby przy rozwiązywaniu tego typu zagadnień skupić się na celach i zakresach regulacji, co ułatwia identyfikację poprawnych odpowiedzi w przyszłości.

Pytanie 34

U 8-letniej suki rasy labrador lekarz weterynarii podejrzewa ropomacicze. W celu potwierdzenia diagnozy, najlepszym krokiem będzie wykonanie badania

A. RTG

B. USG

C. poziomu estradiolu

D. poziomu progesteronu

Ultrasonografia (USG) jest najskuteczniejszą metodą diagnostyczną w przypadku podejrzenia ropomacicza u suki. Pozwala na bezinwazyjne ocenienie stanu macicy, co jest kluczowe dla potwierdzenia obecności ropnia, zmian zapalnych oraz innych patologii w obrębie narządów rodnych. USG umożliwia lekarzowi weterynarii dokładne zbadanie struktury macicy, co pozwala na określenie jej kształtu, wielkości oraz obecności płynów, które mogą sugerować ropomacicze. W praktyce klinicznej, wykonanie USG powinno być standardowym krokiem w diagnostyce tego schorzenia, gdyż jest to technika bezpieczna, szybka i skuteczna. Dodatkowo, USG nie wywołuje stresu u zwierząt w porównaniu do innych metod, takich jak RTG czy inwazyjne badania. Systematyczne zastosowanie ultrasonografii w diagnostyce ginekologicznej u psów staje się normą, co jest zgodne z najlepszymi praktykami weterynaryjnymi.

Pytanie 35

Karmienie zwierząt paszami treściwymi zainfekowanymi pleśnią może prowadzić do

A. zatrucia toksynami pochodzenia bakteryjnego

B. infestacji pasożytami

C. zatrucia mykotoksynami

D. zakażenia wirusami

Skarmianie zwierząt paszami treściwymi porażonymi przez pleśnie może prowadzić do zatrucia mykotoksynami, które są toksycznymi metabolitami wytwarzanymi przez niektóre gatunki grzybów. Mykotoksyny mogą mieć poważne konsekwencje zdrowotne dla zwierząt, w tym obniżenie ich wydajności oraz osłabienie układu odpornościowego. Przykłady mykotoksyn to aflatoksyny, ochratoksyny czy fumonizyny, które mogą być obecne w paszach pochodzących z źródeł zakażonych pleśnią. Właściwe zarządzanie jakością paszy, takie jak kontrola warunków przechowywania oraz regularne badania laboratoryjne, są kluczowe w celu zapobiegania problemom związanym z mykotoksynami. Wprowadzenie odpowiednich praktyk, takich jak optymalizacja wilgotności i temperatury przechowywania paszy, może znacznie zmniejszyć ryzyko obecności mykotoksyn. Ponadto, w żywieniu zwierząt należy stosować dodatki paszowe, które mogą neutralizować mykotoksyny, co jest zgodne z zaleceniami organizacji zajmujących się bezpieczeństwem żywności.

Pytanie 36

Dostarczanie paszy z dużą zawartością węglowodanów dla bydła może prowadzić do

A. mocznicy

B. zasadowicy

C. tężyczki

D. kwasicy

Mocznica, tężyczka i zasadowica są schorzeniami, które mają inne przyczyny i mechanizmy patofizjologiczne niż kwasica. Mocznica u bydła najczęściej wynika z niewydolności nerek, co prowadzi do nagromadzenia toksycznych substancji w organizmie, jednak nie jest bezpośrednio związana z nadmiarem węglowodanów w diecie. Tężyczka, z kolei, jest związana z niedoborem elektrolitów, szczególnie wapnia, magnezu lub potasu, co również nie ma związku z fermentacją węglowodanów. Zasadowica występuje w wyniku nadmiaru zasad w diecie, co również nie jest efektem zwiększonego spożycia węglowodanów. Ta odpowiedź odzwierciedla typowy błąd myślowy, polegający na myleniu objawów i przyczyn różnych schorzeń. W kontekście żywienia bydła, kluczowe jest zrozumienie, że różne składniki pokarmowe mają różne efekty na zdrowie zwierząt, a ich nadmiar lub niedobór powinien być starannie monitorowany. Ważne jest również, aby podczas opracowywania diety dla bydła uwzględniać ich potrzeby energetyczne oraz zachować równowagę między paszami treściwymi a objętościowymi, co wpisuje się w najlepsze praktyki w zakresie żywienia zwierząt hodowlanych.

Pytanie 37

Flotacja to jedna z metod stosowanych w parazytologicznych badaniach

A. kału

B. zeskrobin

C. krwi

D. sierści

Metoda flotacji jest techniką stosowaną w parazytologii, głównie w badaniu kału, która pozwala na wykrywanie jaj i cyst pasożytów. Technika ta polega na wykorzystaniu różnicy gęstości między jajami pasożytów a roztworem flotacyjnym. Jaja pasożytów, które mają mniejszą gęstość niż roztwór, unoszą się na powierzchni, co ułatwia ich zbieranie i dalszą analizę pod mikroskopem. W praktyce, próbki kału są mieszane z roztworem flotacyjnym, a następnie odwirowywane, co umożliwia separację jaj pasożytów od pozostałych składników. Metoda ta jest standardem w diagnostyce parazytów jelitowych, a jej skuteczność wzrasta przy użyciu odpowiednich roztworów, takich jak sól czy cukier, które zapewniają optymalne warunki do flotacji. Dobrą praktyką jest także stosowanie odpowiednich filtrów i odpowiednia mikroskopia, co pozwala na dokładne zidentyfikowanie gatunków pasożytów oraz ich jaj.

Pytanie 38

Choroba, która nie wykazuje wyraźnych objawów klinicznych i jest trudna do zidentyfikowania w badaniu przedubojowym, to

A. pryszczyca.

B. toksoplazmoza.

C. pestka świń.

D. grypa ptaków.

Toksoplazmoza jest chorobą wywoływaną przez pasożyta Toxoplasma gondii, który nie zawsze manifestuje się wyraźnymi objawami klinicznymi. Często infekcja przebiega bezobjawowo, co sprawia, że jest trudna do zdiagnozowania w badaniach przedubojowych. W kontekście produkcji zwierzęcej, kluczowe jest zrozumienie, że toksoplazmoza może prowadzić do strat ekonomicznych związanych z obniżeniem wydajności i jakości zwierząt. W ocenie przedubojowej ważne jest stosowanie standardów takich jak analiza historii zdrowotnej stada oraz monitorowanie objawów u zwierząt. Zgodnie z dobrymi praktykami, hodowcy powinni regularnie przeprowadzać badania serologiczne, które mogą wykryć obecność przeciwciał przeciwko T. gondii. Znalezienie śladów obecności tego pasożyta jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności i ochrony zdrowia publicznego, szczególnie w kontekście potencjalnych zakażeń u ludzi, które mogą wystąpić na skutek spożywania niedogotowanego mięsa. Właściwe zarządzanie oraz edukacja w zakresie profilaktyki są niezbędne, aby ograniczyć ryzyko zakażeń i poprawić stan zdrowia zwierząt w hodowlach.

Pytanie 39

Ilość uderzeń serca na minutę u zdrowego dorosłego kota wynosi

A. 70-90

B. 50-60

C. 100-130

D. 10-30

W przypadku wartości tętna u kotów, odpowiedzi, które sugerują zakresy poniżej 100 uderzeń na minutę są nieprawidłowe. U dorosłych zdrowych kotów, tętno w przedziale 10-30 jest zdecydowanie zaniżone i nie odpowiada rzeczywistości. Tego rodzaju wartości mogłyby sugerować poważne problemy zdrowotne, takie jak bradykardia, która jest niebezpiecznym stanem wymagającym interwencji weterynaryjnej. Również odpowiedzi wskazujące na tętno 50-60 są nieadekwatne, gdyż takie wartości są typowe dla większych zwierząt, a nie dla kotów. W rzeczywistości koty mają znacznie wyższe tętno, co wynika z ich większej metabolicznej aktywności oraz mniejszych rozmiarów ciała. Odpowiedź sugerująca tętno 70-90 również nie jest zgodna ze standardami, ponieważ chociaż może się zdarzyć u kotów w spoczynku, to nadal nie stanowi normy dla zdrowego dorosłego osobnika. Zrozumienie zakresów tętna jest kluczowe, ponieważ błędne interpretacje mogą prowadzić do zaniedbania potencjalnych problemów zdrowotnych zwierzęcia, co może w konsekwencji zagrażać jego życiu. Odpowiednie pomiary tętna powinny być częścią rutynowych badań weterynaryjnych, a także procesu oceny ogólnego stanu zdrowia kota.

Pytanie 40

Podczas transportu zwierząt w obrębie rzeźni wykonuje się kontrolę dotyczącą

A. metody przewozu zwierząt

B. czasu przewozu zwierząt

C. oszałamiania

D. rozładunku zwierząt

Wybór odpowiedzi dotyczącej sposobu transportu zwierząt może wydawać się logiczny, jednak nie odnosi się bezpośrednio do kluczowego etapu, jakim jest rozładunek. Sposób transportu jest z pewnością istotny, ale jego analiza nie obejmuje już samego momentu przybycia zwierząt do rzeźni. Właściwe techniki transportu zwierząt, takie jak zapewnienie przestronnych środków transportu czy unikanie długich tras, są ważne dla ich dobrostanu, ale nie wyczerpują tematu, ponieważ dotyczą wcześniejszych etapów ich podroży. Odpowiedź dotycząca oszałamiania zwierząt jest również niewłaściwa, ponieważ proces oszałamiania powinien następować po rozładunku, a nie przed nim. Oszałamiacze są używane do zapewnienia humanitarnego uboju, co jest całkowicie oddzielnym procesem od transportu czy rozładunku. Czas transportu zwierząt, choć istotny, również nie stanowi bezpośredniego odniesienia do sytuacji rozładunku, a bardziej do przygotowania zwierząt do ich przemieszczenia. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że każdy etap transportu i uboju musi być zgodny z przepisami i standardami, które chronią dobrostan zwierząt, a rozładunek jest tym momentem, w którym doświadczają one interakcji z nowym środowiskiem, co może być dla nich stresujące. To tutaj następuje ocena ich stanu zdrowia oraz przygotowanie do kolejnych kroków w procesie rzeźni.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej