Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 9 kwietnia 2025 15:37
Data zakończenia: 9 kwietnia 2025 15:51

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W ekologicznej hodowli cieląt jedyną akceptowaną paszą płynną jest

A. mleko pełne matki

B. preparat mlekozastępczy

C. mleko w proszku

D. mleko odtłuszczone

Mleko pełne matki jest jedyną dopuszczalną paszą płynną w ekologicznym odchowie cieląt, co wynika z założeń ekologicznej hodowli zwierząt. W tym systemie produkcji kładzie się szczególny nacisk na naturalne metody żywienia, a mleko matki dostarcza cielętom nie tylko niezbędne składniki odżywcze, ale także przeciwciała, które wspierają ich układ immunologiczny. Mleko matki zawiera idealne proporcje białka, tłuszczu oraz węglowodanów, co stanowi optymalne źródło energii dla rozwijających się cieląt. W praktyce, cielęta powinny być karmione mlekiem matki przez co najmniej pierwsze 8 tygodni życia, co jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt. Dzięki temu zapewniamy im zdrowy start oraz lepszy rozwój, co przekłada się na ich przyszłą wydajność i zdrowie. Wprowadzenie jakichkolwiek zamienników, takich jak mleko w proszku czy preparaty mlekozastępcze, może prowadzić do niedoborów pokarmowych i osłabienia odporności cieląt, co jest niewłaściwe w kontekście ekologicznej produkcji zwierzęcej.

Pytanie 2

Łodygi roślin zbożowych lub strączkowych, które zostały po omłocie i wyschnięciu to

A. ściernisko

B. słoma

C. plewy

D. siano

Słoma to wysuszone łodygi roślin zbożowych lub strączkowych, które pozostają po omłocie. Jest to materiał, który może być wykorzystywany w różnych celach, takich jak produkcja paszy dla zwierząt, ściółka w hodowli zwierząt, a także jako materiał do produkcji kompostu. W praktyce, słoma jest cenna w rolnictwie, ponieważ poprawia strukturę gleby i zwiększa jej zdolność do zatrzymywania wody. Właściwości słomy jako materiału organicznego sprawiają, że jest doskonałym dodatkiem do gleby, który wspomaga rozwój mikroorganizmów glebowych, co jest kluczowe dla zdrowia ekosystemu. Dobre praktyki w rolnictwie sugerują, aby nie tylko spalać słomę, ale również wykorzystać ją jako naturalny nawóz lub w procesach mulczowania, co przyczynia się do zrównoważonego rozwoju rolnictwa, ochrony środowiska i efektywności produkcji.

Pytanie 3

W ekologicznej hodowli zwierząt nieakceptowalne jest wykorzystywanie do celów innych niż terapeutyczne

A. probiotyków

B. preparatów homeopatycznych

C. ziół

D. kokcydiostatyków

Kiedy mówimy o stosowaniu probiotyków, ziół czy preparatów homeopatycznych w ekologicznej hodowli, to może być trochę mylne. Probiotyki to te dobre mikroorganizmy, które pomagają w trawieniu, więc są ok w kontekście ekologicznego chowu. Zioła też często się wykorzystuje jako naturalne leki, bo wspierają odporność zwierząt i zapobiegają chorobom. Z kolei preparaty homeopatyczne, no cóż, też są popularne w alternatywnych metodach leczenia, ale nie wszyscy są przekonani co do ich skuteczności. Warto pamiętać, że można pomylić suplementy diety, które mogą być pomocne, z substancjami, które są zabronione w ekologicznych hodowlach. Kokcydiostatyki mają na celu zwalczanie chorób, ale ich użycie w ekologicznej hodowli kłóci się z zasadami naturalnego podejścia do produkcji zwierzęcej. Ważne jest, by zrozumieć, że w ekologicznej hodowli unikamy syntetycznych dodatków, więc wybór naturalnych metod leczenia staje się kluczowy, żeby być zgodnym z normami ekologicznymi.

Pytanie 4

Najmniej moczu wydalają

A. konie

B. psy

C. indyki

D. świnie

Wybór koni jako zwierząt wydalających najmniej wody jest błędny, gdyż konie są ssakami, które potrzebują znacznych ilości wody do prawidłowego funkcjonowania. W ich organizmach mocz jest z reguły bardziej rozcieńczony, co wiąże się z ich regulacją termiczną i potrzebami metabolicznymi. Psy, podobnie jak konie, są ssakami i ich wydalanie moczu jest procesem, który również wymaga sporych ilości wody. Wydalanie moczu w postaci bardziej płynnej u tych zwierząt jest wynikiem ich diety oraz nawyków żywieniowych. Świnie z kolei, jako zwierzęta lądowe, mają również swoje specyficzne potrzeby wodne, jednak ich wydalanie moczu również nie jest na tyle oszczędne, jak w przypadku indyków. Typowym błędem myślowym przy wyborze odpowiedzi może być zrozumienie, że większa masa ciała zwierzęcia automatycznie wiąże się z większą ilością wydalanej wody, co nie jest prawdą. W rzeczywistości, adaptacje ewolucyjne, takie jak te obserwowane u indyków, pokazują, jak różne grupy zwierząt przystosowały się do różnych warunków środowiskowych, co wpływa na ich fizjologię i sposób gospodarowania wodą. Zrozumienie różnic między gatunkami oraz ich przystosowań środowiskowych jest kluczowe dla prawidłowego postrzegania ich potrzeb biologicznych.

Pytanie 5

Które zwierzę ma macicę przypominającą kształtem rogi barana?

A. u świni

B. u suki

C. u klaczy

D. u krowy

Macica krowy, znana również jako macica z rogiem barana, charakteryzuje się specyficzną budową anatomiczną, która jest dostosowana do jej funkcji reprodukcyjnych. Kształt ten umożliwia lepsze przyjęcie i rozwój zarodków podczas ciąży, co jest kluczowe dla sukcesu reprodukcji. U krowy, macica jest podzielona na dwa rogi, co pozwala na jednoczesne rozwijanie się dwóch zarodków, co jest szczególnie istotne w przypadku bliźniaków. W praktyce, wiedza ta jest niezbędna dla hodowców bydła, którzy muszą monitorować zdrowie i rozwój samic. Znajomość anatomii układu rozrodczego u zwierząt hodowlanych jest zgodna z najlepszymi praktykami w weterynarii i hodowli, co pozwala na skuteczniejsze planowanie krycia i zarządzania ciążami. Ponadto, zrozumienie tych aspektów może pomóc w identyfikacji potencjalnych problemów zdrowotnych, co jest kluczowe w utrzymaniu wysokiej produktywności stada.

Pytanie 6

Zewnętrzna budowa zwierząt to

A. pokrój

B. heterozja

C. inbred

D. selekcja

Selekcja, inbred, heterozja i eksterier to pojęcia, które dotyczą hodowli zwierząt, jednak nie każde z nich odnosi się do zewnętrznych cech budowy ciała. Selekcja to proces wybierania osobników do reprodukcji na podstawie określonych cech, ale nie dotyczy konkretnego opisu samej budowy zwierzęcia. Inbred to forma krzyżowania osobników blisko spokrewnionych, co może prowadzić do utraty różnorodności genetycznej, a w rezultacie negatywnie wpłynąć na zdrowie i wytrzymałość populacji. Heterozja, z kolei, odnosi się do zjawiska, w którym potomstwo wynikające z krzyżowania różnych linii genetycznych wykazuje lepsze cechy od swoich rodziców, co jest korzystne w kontekście zwiększenia wydajności, ale nie dotyczy aspektów morfologicznych, na których skupia się eksterier. Osoby mylące te definicje mogą nie doceniać roli eksterieru w procesie hodowlanym, co może prowadzić do błędnych decyzji dotyczących selekcji i parowania zwierząt. Aby efektywnie hodować zwierzęta, ważne jest zrozumienie, że eksterier jest kluczowym elementem, który wpływa na jakość genetyczną oraz zdrowie zwierząt, a nie tylko na ich wydajność w produkcji.

Pytanie 7

Rasa bydła mięsnego pochodząca z Włoch. Waga dorosłego buhaja wynosi od 900 do 1000 kg, natomiast krowy osiągają masę około 600 kg. Wysokość w kłębie wynosi 140-145 cm. Krowy mają umaszczenie siwo-białe, czasem jasnobeżowe, z ciemniejszymi pigmentami na śluzawicy, uszach, rogach oraz racicach. Umaszczenie buhajów jest ciemniejsze, z czarnym podpalaniem na głowie i rogach. Wyróżniają się stosunkowo małą głową, zwartym tułowiem, delikatnym kościołem oraz świetnym umięśnieniem zadu. Rasa dojrzewa średnio wcześnie; pierwsze krycie jałówek odbywa się w wieku 16-18 miesięcy. Krowy w okresie laktacji produkują około 2000 kg mleka o wysokiej zawartości białka ogólnego, które jest wykorzystywane do produkcji sera – parmezanu.

A. hereford

B. salers

C. charolaise

D. piemontese

Wybór odpowiedzi 'hereford', 'salers' lub 'charolaise' wskazuje na niezrozumienie kluczowych cech ras bydła, które różnią się znacznie od opisanego w pytaniu bydła rasy piemontese. Hereford to rasa bydła mięsnego pochodząca z Anglii, znana z czerwonego umaszczenia i białych akcentów na głowie, różni się od opisanego siwo-białego umaszczenia krów piemontese. Rasa ta ma również inne wymiary ciała, z buhajami ważącymi mniej niż 900 kg. Salers to rasa z Francji, która charakteryzuje się ciemnym umaszczeniem i większymi rogami, a także innymi parametrami anatomicznymi, co sprawia, że nie pasuje do opisanego profilu. Charolaise, również francuska, jest znana z białego umaszczenia i dużej masy ciała, ale brakuje jej cech typowych dla piemontese, takich jak doskonałe umięśnienie i specyficzne wymiary ciała. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru tych ras, to skupienie się na ogólnych cechach bydła mięsnego, a nie na specyficznych detalach, które definiują każdą rasę. Zrozumienie różnic między rasami jest kluczowe w hodowli, ponieważ pozwala na wybór odpowiednich zwierząt w zależności od celów produkcyjnych, takich jak jakość mięsa czy wydajność mleczna.

Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

W żywieniu zwierząt w gospodarstwach ekologicznych niedozwolone jest używanie

A. komponentów mineralnych

B. synbiotyków

C. surowców zawierających organizmy transgeniczne

D. dodatków witaminowych

W kontekście żywienia zwierząt w gospodarstwach ekologicznych nie ma zakazu stosowania synbiotyków, witamin czy minerałów. To może być mylące. Synbiotyki, które łączą probiotyki z prebiotykami, są stosowane, żeby poprawić zdrowie jelit u zwierząt. Zastosowanie ich jest w zgodzie z zasadami ekologicznej produkcji, bo wspierają naturalne procesy trawienne. Witamin też można używać, ale muszą pochodzić z naturalnych źródeł, co pomaga w prawidłowym wzroście zwierząt. Jeśli chodzi o składniki mineralne, jak sól czy pierwiastki śladowe, są one niezbędne i mogą być stosowane w ekologicznych systemach żywienia, o ile są pozyskiwane zgodnie z ekologicznymi standardami. Często ludzie mylą zakaz stosowania GMO z zakazem używania wszelkich dodatków w diecie zwierząt, co prowadzi do błędnych wniosków. Ważne, żeby hodowcy rozumieli różnice pomiędzy dozwolonymi a zabronionymi praktykami w ekologicznych hodowlach.

Pytanie 10

Jaja do inkubacji powinny być

A. w kształcie kulistym

B. świeże

C. jak największe

D. wyczyszczone

Umycie jaj wylęgowych może wydawać się praktyką higieniczną, jednak nie jest to zalecane w kontekście jakości jaj do wylęgu. Umycie może prowadzić do usunięcia naturalnej warstwy ochronnej, zwanej kutikulą, która chroni przed wnikaniem bakterii i innymi patogenami. Z tego powodu jaja, które zostały umyte, mogą być bardziej narażone na infekcje, co obniża ich jakość i zdolność do wylęgu. Kwestia kształtu jaj również nie ma znaczenia w kontekście wylęgu; jaja nie muszą mieć idealnego okrągłego kształtu, aby były zdolne do wylęgu. Okrągłe jaja mogą być bardziej atrakcyjne wizualnie, ale nie mają wpływu na ich wewnętrzną jakość czy zdolność do wylęgu. Ponadto, twierdzenie, że jajka powinny być jak największe, jest kolejnym nieporozumieniem. W rzeczywistości, rozmiar jaj nie jest kluczowym czynnikiem; znacznie ważniejsze jest, aby były one zdrowe i świeże. Kiedy hodowcy koncentrują się na dużych jajkach, mogą zaniedbać inne aspekty, takie jak genetyka, zdrowie ptaków czy warunki ich hodowli, co ma dużo większe znaczenie dla jakości wylęgu. Często dochodzi wówczas do błędnych wniosków, że rozmiar bezpośrednio przekłada się na jakość, co jest mylnym podejściem w hodowli drobiu.

Pytanie 11

Knury rasy białej powinny być wykorzystywane do hodowli, gdy osiągną wiek około 10 miesięcy oraz adekwatną masę ciała

A. 110-130 kg

B. 150-170 kg

C. 90-110 kg

D. 130-150 kg

Wybór masy ciała knurów ras białych na poziomie 110-130 kg, 90-110 kg lub 150-170 kg nie jest odpowiedni z perspektywy hodowlanej. Knury o masie 110-130 kg mogą być jeszcze w fazie rozwoju, co oznacza, że ich zdolności reprodukcyjne mogą być ograniczone. Zbyt wczesne użycie knurów do rozpłodu, zanim osiągną wystarczający etap rozwoju fizycznego, może prowadzić do problemów z jakością nasienia oraz niższą płodnością. Knury w tej masie ciała mogą również być bardziej podatne na stres, co negatywnie wpływa na ich wydajność rozmnażania. Z kolei odpowiedź dotycząca masy ciała 90-110 kg jest jeszcze bardziej nieadekwatna, ponieważ knury w tym przedziale wagowym zazwyczaj są wciąż młode i nieosiągające pełnej dojrzałości, co całkowicie wyklucza ich użycie do rozmnażania. Z drugiej strony, masa ciała 150-170 kg może wskazywać na nadwagę, co niesie ze sobą ryzyko zdrowotne, w tym choroby metaboliczne, które mogą negatywnie wpływać na zdolność do reprodukcji. Odpowiednia masa ciała jest kluczowa dla zapewnienia dobrego zdrowia i efektywności hodowlanej, dlatego należy przestrzegać zaleceń dotyczących optymalnej masy ciała knurów do rozpłodu.

Pytanie 12

W żywieniu stosowane są jednostki wartości energetycznej pasz JPM oraz JPŻ

A. koni.

B. świń.

C. bydła.

D. kotów.

Jednostki wartości energetycznej pasz JPM (jednostki paszowe mega) oraz JPŻ (jednostki paszowe żywieniowe) są kluczowe w żywieniu bydła, ponieważ pomagają w precyzyjnym obliczaniu zapotrzebowania energetycznego tych zwierząt. W przypadku bydła, szczególnie bydła mięsnego i mlecznego, odpowiednie dobieranie paszy o określonej wartości energetycznej jest niezbędne dla zapewnienia ich zdrowia oraz optymalizacji produkcji. Na przykład, pasze dla bydła mlecznego muszą być dostosowane do ich wysokiego zapotrzebowania na energię w okresie laktacji, co można osiągnąć poprzez stosowanie pasz o wysokiej wartości JPM i JPŻ. Ważne jest, aby stosować te wartości w kontekście zaleceń żywieniowych oraz norm produkcyjnych, takich jak normy opracowywane przez Komitet Żywienia Zwierząt Polskiej Akademii Nauk, co zapewnia efektywność produkcji oraz zdrowie zwierząt. Ponadto, znajomość jednostek JPM i JPŻ umożliwia także lepsze zarządzanie kosztami pasz, co jest kluczowe dla rentowności produkcji zwierzęcej.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Co można uznać za paszę wysokobiałkową?

A. mączka rybna

B. melasa

C. serwatka świeża

D. śruta jęczmienna

Melasa, śruta jęczmienna i świeża serwatka to nie są pasze, które można by nazwać wysokobiałkowymi, bo mają bardzo mało białka w porównaniu do mączki rybnej. Melasa to właściwie odpad z produkcji cukru, ma dużo węglowodanów, ale białka to tam ledwo co. Śruta jęczmienna, chociaż trochę białka ma, to jakościowo nie jest najlepsza, bo zawiera tylko około 10-12% białka. Do tego aminokwasy w niej nie są zróżnicowane, co ogranicza jej użycie w dietach. Serwatka świeża, jak sama nazwa wskazuje, to resztka z mleka, też nie jest wysokobiałkowa, bo białka ma tylko około 0,6-0,8%, co stawia ją daleko w tyle w porównaniu do mączki rybnej. Wiele osób może mylić wysoką zawartość białka z bogactwem składników odżywczych, ale to nie zawsze idzie w parze. W tworzeniu pasz trzeba naprawdę dobrze понимать proporcje składników i ich wpływ na zdrowie zwierzaków, żeby zrobić to dobrze.

Pytanie 15

Dysponujemy kosiarką, prasą zwijającą oraz owijarką do bel folią. Słoneczne warunki atmosferyczne prognozowane są jedynie na następne dwa dni od momentu koszenia trawy. Biorąc pod uwagę te czynniki, trawę powinno się zabezpieczyć w formie

A. kiszonki

B. sianokiszonki

C. siana

D. suszenia

Odpowiedzi jak susz, kiszonka i siano to raczej nie najlepsze pomysły, jeśli mówimy o konserwacji trawy w sytuacji, gdy prognoza mówi o dwóch słonecznych dniach. Susz to metoda, która po prostu wysusza trawę do niskiej wilgotności, a to może oznaczać, że stracimy większość składników odżywczych, zwłaszcza przy zmieniającej się pogodzie. Jak trawa za mocno się wysuszy, to nie tylko stracimy te składniki, ale także pasza stanie się mniej kusząca dla zwierząt. Kiszonka, podobnie jak sianokiszonka, potrzebuje dłuższego czasu na fermentację, co nie ma sensu przy prognozowanych dwóch słonecznych dniach. Trawa musi być zbierana w odpowiednim momencie i przechowywana w dobrych warunkach, w przeciwnym razie fermentacja nie zadziała. Co do siana, to jest popularne, ale też łatwo traci wartość odżywczą, zwłaszcza gdy nie jest dobrze przechowywane. A jeszcze, siano wymaga dłuższego czasu na wysuszenie, co w kontekście krótkoterminowych prognoz nie jest najlepszym rozwiązaniem. Wybór metody przechowywania paszy powinien być przemyślany i oparty na analizie warunków pogodowych, żeby uniknąć typowych błędów przy zbiorze i przechowywaniu.

Pytanie 16

Uzupełnienie niedoboru białka ogólnego w diecie przeżuwaczy najlepiej zapewnia zielonka

A. z kukurydzy

B. z lucerny

C. z trawy łąkowej

D. ze słonecznika

Lucerna to roślina strączkowa, która charakteryzuje się wysoką zawartością białka ogólnego oraz korzystnym profilem aminokwasowym. W porównaniu do innych roślin, lucerna dostarcza około 15-25% białka, co czyni ją doskonałym komponentem do uzupełniania diety przeżuwaczy, zwłaszcza w okresach niedoboru białka. Dodatkowo, lucerna ma wysoką strawność, co pozwala na lepsze przyswajanie składników odżywczych przez zwierzęta. Stosowanie lucerny w diecie bydła mlecznego czy mięsnego wspiera także ich zdrowie i kondycję, ponieważ dostarcza nie tylko białka, ale również witamin, minerałów oraz błonnika. W praktyce, lucerna może być stosowana w postaci świeżej, suszonej lub jako składnik pasz granulowanych. Ponadto, dzięki jej właściwościom, lucerna ułatwia utrzymanie równowagi energetycznej w diecie, co jest kluczowe dla wydajności produkcyjnej.

Pytanie 17

Która rasa owiec jest klasyfikowana jako plenna?

A. Polską owcę długowełnistą

B. Owcę kamieniecką

C. Owcę nizinną polską

D. Owcę fińską

Owiec fińska, znana również jako fińska owca mięsna, należy do rasy plennej, co oznacza, że charakteryzuje się wysoką płodnością oraz zdolnością do wychowywania wielu jagniąt jednocześnie. Te owce są zdolne do rodzenia dwóch, a nawet trzech jagniąt w jednym miocie, co znacząco podnosi efektywność produkcji owiec w hodowli. Owiec fińska jest również ceniona za swoje mięso, które jest chude i wysokiej jakości, co czyni ją atrakcyjną dla hodowców nastawionych na produkcję mięsną. W praktyce, w obszarach hodowlanych, gdzie owieczki fińskie są utrzymywane, zaobserwowano wzrost rentowności gospodarstw rolnych, związany z większym przyrostem masy ciała jagniąt oraz ich szybszym dojrzewaniem. Ponadto, ta rasa ma dobre cechy adaptacyjne, co sprawia, że jest odpowiednia do różnych warunków środowiskowych, a jej odporność na choroby dodatkowo zwiększa efektywność produkcyjną w gospodarstwie. Hodowla tej rasy jest zgodna z aktualnymi trendami zrównoważonego rozwoju w rolnictwie, gdzie efektywność i jakość produkcji idą w parze z dobrostanem zwierząt.

Pytanie 18

W gospodarstwie, które dysponuje znacznymi nadwyżkami pracy oraz dużym obszarem trwałych użytków zielonych, są sprzyjające okoliczności do rozwoju produkcji

A. owiec

B. bydła opasowego

C. bydła mlecznego

D. drobiu

Produkcja bydła mlecznego w gospodarstwie z dużymi nadwyżkami siły roboczej oraz znacznym areałem trwałych użytków zielonych jest szczególnie efektywna. Duże areały użytków zielonych oferują wystarczającą ilość paszy, co jest kluczowym czynnikiem w produkcji mleka. Bydło mleczne wymaga ciągłego dostępu do świeżej paszy oraz wysokiej jakości wody, co może być zapewnione w takiej konfiguracji. Dodatkowo, nadwyżki siły roboczej mogą zostać wykorzystane do codziennej pielęgnacji zwierząt, dojenia oraz zarządzania stadem. Przykładowo, w gospodarstwach, które intensywnie zajmują się produkcją mleka, stosuje się systemy zarządzania jakością, takie jak HACCP, co pozwala na kontrolę procesów technologicznych oraz zapewnienie wysokiej jakości produktów. Dobre praktyki w hodowli bydła mlecznego, takie jak dobór odpowiednich ras, optymalizacja żywienia oraz dbałość o zdrowie zwierząt, przyczyniają się do zwiększenia wydajności produkcji oraz poprawy jakości mleka. Ostatecznie, zainwestowanie w technologie, np. automatyczne systemy dojenia, może znacząco podnieść efektywność całego procesu produkcyjnego.

Pytanie 19

Jakie urządzenie służy do pomiaru prędkości przepływu powietrza w pomieszczeniu inwentarskim?

A. anemometr

B. termometr

C. wakuometr

D. higrometr

Anemometr jest urządzeniem przeznaczonym do pomiaru prędkości powietrza, a jego zastosowanie w pomieszczeniach inwentarskich jest kluczowe dla zapewnienia optymalnych warunków hodowlanych. Właściwy przepływ powietrza ma bezpośredni wpływ na zdrowie zwierząt, ich komfort oraz wydajność produkcyjną. Stosowanie anemometrów pozwala na monitorowanie i dostosowywanie warunków mikroklimatycznych w obiektach takich jak obory czy kurniki. Na przykład, w przypadku zbyt niskiej prędkości powietrza, może dojść do akumulacji amoniaku, co negatywnie wpływa na układ oddechowy zwierząt. W praktyce, anemometry mogą być używane do oceny efektywności systemów wentylacyjnych, co jest zgodne z normami dotyczącymi dobrostanu zwierząt. Warto również zauważyć, że dostępne są różne typy anemometrów, takie jak anemometry wirnikowe czy cieplne, które mogą być używane w zależności od specyficznych potrzeb pomiarowych oraz warunków panujących w pomieszczeniu inwentarskim.

Pytanie 20

W hodowli zwierząt w duchu ekologicznym nie wykorzystuje się

A. probiotyków.

B. leków opartych na homeopatii.

C. preparatów pochodzenia roślinnego.

D. szczepionek, które nie są wymagane przez przepisy.

W ekologicznym chowie zwierząt kluczowe jest przestrzeganie zasad zrównoważonego rozwoju oraz minimalizacja negatywnego wpływu na środowisko. Dlatego też, w tym systemie produkcji, nie stosuje się szczepionek, które nie są wymagane urzędowo. Oznacza to, że wszelkie działania związane z profilaktyką zdrowotną muszą być zgodne z obowiązującymi przepisami prawnymi oraz zasadami ochrony środowiska. Przykładem może być rezygnacja z podawania szczepionek, które nie są niezbędne dla zdrowia zwierząt, co pozwala na utrzymanie naturalnych procesów odpornościowych. W ekologicznych gospodarstwach preferuje się leczenie zwierząt przy użyciu naturalnych metod oraz preparatów, co jest zgodne z ideą minimalizacji interwencji medycznych. To podejście nie tylko wspiera zdrowie zwierząt, ale także przyczynia się do produkcji lepszej jakości produktów, które są bardziej przyjazne dla środowiska oraz konsumentów.

Pytanie 21

Zgodnie z założeniami dotyczącymi hodowli stada owiec, przewidywany wskaźnik płodności maciorek w stanie początkowym oszacowany jest na 210%, a wskaźnik skutecznych pokryć wynosi 95%. Liczba maciorek na początku to 100 sztuk. Ile sztuk wyniosą przychody jagniąt "z urodzenia"?

A. 200

B. 210

C. 100

D. 95

No, to mamy 200 jagniąt, które będą naszymi przychodami z urodzeń. Jak to się liczy? Musimy wziąć pod uwagę wskaźnik plenności oraz wskaźnik skutecznych pokryć. Wskaźnik plenności maciorek na poziomie 210% mówi nam, że na jedną maciorkę przypada 2,1 jagnięcia w ciągu roku. Jeśli mamy 100 maciorek, to liczymy tak: 100 maciorek razy 2,1 jagnięcia na maciorkę, co daje nam 210 jagniąt. Ale! Musimy pamiętać o wskaźniku skutecznych pokryć, który wynosi 95%, co oznacza, że tylko 95% tej liczby to faktyczne przychody. Więc robimy obliczenie: 210 jagniąt razy 0,95, co daje nam 199,5, a po zaokrągleniu mamy 200 jagniąt. To pokazuje, jak ważne jest branie pod uwagę wszystkich wskaźników, kiedy planujemy produkcję zwierzęcą. To zgodne z dobrymi praktykami w hodowli, gdzie precyzyjne prognozowanie naprawdę ma znaczenie dla efektywności ekonomicznej. Im lepiej rozumiemy te wskaźniki, tym lepiej możemy zarządzać naszymi zasobami i zwiększać zyski.

Pytanie 22

Krowa została pomyślnie unasienniona 15 stycznia. Jaki jest przewidywany termin porodu?

A. 15 października

B. 1 sierpnia

C. 1 września

D. 15 sierpnia

Odpowiedzi takie jak 1 września, 15 sierpnia i 1 sierpnia są błędne, ponieważ opierają się na nieprawidłowym obliczeniu czasu trwania ciąży. W przypadku bydła, zwłaszcza krów, ciąża trwa średnio 280 dni, co odpowiada około 9 miesiącom. Wybierając 1 września, sugeruje się, że ciąża trwałaby tylko 228 dni, co jest znacznie poniżej normy. To podejście może wynikać z błędnego zrozumienia cyklu reprodukcyjnego lub niedostatecznej znajomości biologii zwierząt. Podobnie, wybór 15 sierpnia, co oznacza 233 dni ciąży, oraz 1 sierpnia, który wskazuje na 199 dni, pokazuje pomyłki w podstawowym obliczeniu. W praktyce hodowlanej, w szczególności w kontekście hodowli krów mlecznych, kluczowe jest zrozumienie cyklu reprodukcyjnego oraz umiejętność prognozowania terminów porodu. Odpowiednie przewidywania pozwalają na przygotowanie się na przyjęcie cielęcia oraz zapewnienie matce wystarczającej opieki w okresie ciąży. Warto również zaznaczyć, że błędne obliczenia terminu porodu mogą prowadzić do nieodpowiednich działań oraz negatywnie wpływać na zdrowie zarówno matki, jak i cielęcia. Warto więc stosować standardy i dobre praktyki, które pomagają w dokładnym określeniu czasu porodu oraz skutecznej opiece nad zwierzętami.")

Pytanie 23

Błoną surowiczą, która otacza jamę brzuszną, jamę miedniczną oraz większość znajdujących się w nich narządów, jest

A. osierdzie

B. przepona

C. opłucna

D. otrzewna

Otrzewna jest błoną surowiczą, która wyściela jamę brzuszną, jamę miedniczną oraz otacza większość narządów w tych jamach. Jest kluczowym elementem w anatomii człowieka, pełniącym funkcje ochronne i wspierające. Otrzewna dzieli się na dwie części: otrzewną parietalną, która pokrywa wnętrze jamy brzusznej oraz otrzewną visceralną, która oplata narządy wewnętrzne, takie jak żołądek, jelita, wątroba czy nerki. Ta struktura nie tylko stanowi barierę mechaniczną, ale również odgrywa rolę w regulacji procesów metabolicznych, transportując substancje odżywcze i odpady. W praktyce medycznej, znajomość otrzewnej jest istotna w kontekście operacji brzusznych, diagnostyki chorób jamy brzusznej, a także w przypadku zapaleń otrzewnej, które mogą wystąpić w wyniku urazów czy infekcji. W kontekście dobrej praktyki chirurgicznej, zrozumienie anatomii otrzewnej pomaga w podejmowaniu odpowiednich decyzji klinicznych oraz minimalizowaniu ryzyka powikłań. Dlatego też, prawidłowa identyfikacja otrzewnej jako błony surowiczej w jamie brzusznej i miednicznej jest kluczowa dla zrozumienia nie tylko anatomii, ale także patofizjologii różnych stanów chorobowych.

Pytanie 24

Jakie znaczenie ma stosowanie żwirku w diecie kur?

A. Opóźnia opróżnianie układu pokarmowego

B. Wspiera proces rozcierania karmy w mielcu

C. Umożliwia ptakom odczucie sytości

D. Dostarcza ptakom mikroelementów

Choć niektóre odpowiedzi, które podpowiadają inne funkcje żwirku, mogą wydawać się sensowne, to w kontekście jedzenia kur to nie to. Żwirek nie dostarcza im składników mineralnych jak pasze z witaminami czy minerałami. Może tam być trochę minerałów, ale jego rola nie polega na wzbogacaniu diety. Mówienie, że żwirek daje ptakom uczucie sytości, też mija się z prawdą, bo to nie jest coś sycącego, tylko narzędzie do wspomagania trawienia. No i stwierdzenie, że żwirek spowalnia opróżnianie układu pokarmowego, też jest mylne. Jego główna rola to pomoc w mechanicznym rozdrabnianiu pokarmu. Tak więc, patrząc na te pomyłki, warto zrozumieć, że żwirek ma swoją specyficzną rolę w trawieniu, a nie jako dostarczyciel składników odżywczych czy coś, co działa na uczucie najedzenia.

Pytanie 25

Jakie jest maksymalne dozwolone ciepło przechowywania mleka odbieranego z gospodarstwa co dwa dni, zgodnie z przepisami prawa?

A. 10 °C

B. 8 °C

C. 4 °C

D. 6 °C

Odpowiedzi wskazujące na maksymalne temperatury przechowywania mleka wyższe niż 6 °C, takie jak 8 °C, 4 °C czy 10 °C, są nieprawidłowe w kontekście standardów przechowywania mleka. Utrzymywanie mleka powyżej 6 °C zwiększa ryzyko szybkiego namnażania się bakterii patogennych i psujących, co prowadzi do obniżenia jakości i bezpieczeństwa produktów mlecznych. Na przykład, temperatura 8 °C może być niewystarczająca do zachowania stabilności mikrobiologicznej mleka, co w dłuższej perspektywie skutkuje skróceniem jego okresu przydatności do spożycia. Z kolei temperatura 4 °C, choć jest stosunkowo bezpieczna, nie jest maksymalnym dopuszczalnym poziomem, a zbyt niskie temperatury mogą prowadzić do uszkodzenia niektórych składników odżywczych w mleku. Warto również zauważyć, że utrzymanie temperatury na poziomie 10 °C jest całkowicie nieakceptowalne z punktu widzenia norm sanitarnych, gdyż sprzyja szybkiemu rozwojowi bakterii. Takie błędne podejście do przechowywania mleka może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych oraz strat ekonomicznych związanych z marnowaniem żywności. W związku z tym, przestrzeganie norm i regulacji dotyczących temperatury przechowywania mleka ma kluczowe znaczenie dla całego sektora mleczarskiego.

Pytanie 26

W żywieniu samic w okresie przygotowań do rozmnażania wykorzystuje się dodatek

A. otrąby pszenne

B. ziarna pszenżyta

C. ziarna kukurydzy

D. ziarna owsa

Ziarna owsa stanowią doskonały dodatek w żywieniu rozpłodników w okresie przygotowawczym do rozpłodu, ponieważ są bogate w błonnik, który wspiera prawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego. Owies dostarcza także cennych składników odżywczych, takich jak białko, tłuszcze nienasycone oraz witaminy z grupy B, które są niezbędne dla prawidłowego metabolizmu i ogólnego zdrowia zwierząt. W kontekście przygotowań do rozpłodu, odpowiednia dieta ma kluczowe znaczenie dla jakości nasienia oraz zdrowia reprodukcyjnego. Ziarna owsa są źródłem energii, co jest istotne w okresie wzmożonej aktywności seksualnej oraz w czasie, gdy zwierzęta są przygotowywane do krycia. Zastosowanie owsa w diecie może również wpływać na poprawę kondycji ciała, co jest niezbędne do udanego sezonu rozrodczego. W praktyce, dodatek owsa do paszy można zrealizować poprzez mieszanie go z innymi składnikami, co pozwala na zrównoważoną dietę, wspierającą zarówno zdrowie, jak i wydajność rozrodczą.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

Zwierzęta hodowlane mogą być sprzedawane jako produkty ekologiczne, o ile są utrzymywane zgodnie z zasadami rolnictwa ekologicznego przez co najmniej:
- 12 miesięcy w przypadku bydła przeznaczonego do produkcji mięsa;
- 6 miesięcy w przypadku małych przeżuwaczy i świń;
- 6 miesięcy w przypadku zwierząt fakturowych;
- 10 tygodni w sytuacji drobiu do produkcji mięsnej;
- 6 tygodni dla drobiu przeznaczonego do jaj.

Jakie będzie najwcześniejsze spełnienie tego wymogu dla kóz hodowanych na mleko, jeśli chów tych zwierząt zgodnie z ekologicznymi zasadami rozpoczęto 1 marca?

A. 15 maja

B. 1 marca następnego roku

C. 1 września

D. 15 kwietnia

Odpowiedź "1 września" jest prawidłowa, ponieważ aby kozy przeznaczone do produkcji mleka mogły być sprzedawane jako produkty ekologiczne, muszą być chowane zgodnie z zasadami rolnictwa ekologicznego przez co najmniej 6 miesięcy. Chów rozpoczęto 1 marca, więc dodając 6 miesięcy, otrzymujemy 1 września. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest planowanie sprzedaży produktów mlecznych, takich jak sery czy mleko, gdzie producent musi uwzględnić termin uzyskania statusu ekologicznego dla swoich zwierząt. W kontekście standardów ekologicznych, ważne jest, aby producenci byli dobrze zaznajomieni z wymogami czasowymi, co pozwala im na zgodne z przepisami wprowadzenie na rynek swoich produktów. Ponadto, wiedza ta ma zastosowanie w przypadku dalszego rozwoju gospodarstwa, umożliwiając lepsze zarządzanie cyklami produkcyjnymi oraz planowanie przyszłych dostaw i sprzedaży.

Pytanie 29

Jaką średnią liczba owiec przebywa w ciągu roku w różnych grupach technologicznych?

A. bilans zwierząt

B. przelotowość

C. stan średnioroczny

D. obrót stada

Przelotowość, obrót stada i bilans zwierząt to pojęcia, które są związane z hodowlą owiec, ale nie oddają tego, co naprawdę znaczy średnia liczba owiec w danym okresie. Przelotowość to liczba owiec, które wchodzą i wychodzą ze stada w danym czasie, ale nie mówi nam o stanie średniorocznym. Trzeba tu myśleć o tym, jak owce się poruszają, bo bez całorocznych danych można łatwo wpaść w pułapkę błędnych wniosków. Obrót stada mówi o rotacji zwierząt i to jest ważne dla wydajności, ale znowu, nie podaje nam średniej liczby owiec w hodowli w skali roku. Bilans zwierząt obejmuje przyrosty i ubytki, ale też nie pokazuje średniego stanu owiec. Często ludzie mylą te pojęcia, co później prowadzi do złych decyzji o paszy, opiece czy planach reprodukcyjnych. Dlatego warto umieć dobrze interpretować dane o stanie średniorocznym, bo to jest klucz do skutecznego zarządzania hodowlą owiec.

Pytanie 30

Podmiot prowadzący produkcję rolną utrzymujący obsadę większą niż 60 DJP wg stanu średniorocznego opracowuje plan nawożenia azotem. Które z gospodarstw musi sporządzić taki plan?

Gospodarstwo	Grupa technologiczna zwierząt	Stan średnioroczny szt.	Współczynnik przeliczeniowy na DJP
A.	kurczęta brojlery	16 000	0,0036
B.	krowy	45	1,2
C.	tuczniki	480	0,14
D.	bydło opasowe	155	0,36

A. C.

B. A.

C. B.

D. D.

Odpowiedź C jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami, gospodarstwa prowadzące produkcję rolną, utrzymujące obsadę powyżej 60 DJP, mają obowiązek sporządzania planu nawożenia azotem. W przypadku gospodarstwa C, które zajmuje się tucznikiem i ma średnioroczną obsadę wynoszącą 67,2 DJP, spełnia ono kryteria dotyczące wymogu planowania nawożenia. Odpowiednie planowanie nawożenia nie tylko pozwala na efektywne wykorzystanie nawozów, ale również na ograniczenie ich negatywnego wpływu na środowisko. Dobrą praktyką w tej dziedzinie jest uwzględnienie zarówno potrzeb roślin, jak i specyfiki gleby, co może prowadzić do zwiększenia plonów oraz poprawy jakości produktów rolnych. Przykładami zastosowania takiego planu mogą być sezonowe analizy gleby oraz dostosowywanie dawek nawozów do aktualnych warunków pogodowych i fazy wzrostu roślin, co zapewnia zrównoważony rozwój produkcji rolniczej.

Pytanie 31

Osoba, która zrealizowała procedurę sztucznego unasieniania krowy lub jałówki, powinna przechowywać kopię dokumentu potwierdzającego wykonanie zabiegu przez czas

A. 2 lata od daty przeprowadzenia zabiegu

B. 5 lat od daty przeprowadzenia zabiegu

C. 3 lata od daty przeprowadzenia zabiegu

D. 1 rok od daty przeprowadzenia zabiegu

Przechowywanie dokumentacji związanej z zabiegiem sztucznego unasieniania przez okres krótszy niż pięć lat, takie jak trzy lata, dwa lata czy jeden rok, jest niewystarczające z punktu widzenia standardów jakości i bezpieczeństwa w hodowli zwierząt. Trzyletni okres przechowywania informacji może wydawać się odpowiedni, jednak w praktyce nie zapewnia wystarczającej trwałości dokumentacji w przypadku, gdyby konieczne było prześledzenie historii zdrowia zwierząt w dłuższym okresie czasu. Z kolei dwuletni lub roczny okres przechowywania jest jeszcze bardziej problematyczny, ponieważ w przypadku wykrycia chorób zakaźnych po upływie tego czasu, trudno byłoby ustalić, które zwierzęta były poddane zabiegom oraz jakie były wyniki tych działań. Przepisy wskazują, że dokumentacja ta ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia nie tylko bezpieczeństwa zdrowotnego stada, ale również dla odpowiedzialności hodowców. Warto zrozumieć, że nieprzechowywanie dokumentów przez wymagany okres może prowadzić do konsekwencji prawnych oraz negatywnie wpłynąć na reputację hodowli. Typowe błędy myślowe w zakresie przechowywania dokumentacji obejmują lekceważenie wymogów prawnych oraz niedocenianie znaczenia pełnej ewidencji w kontekście zdrowia zwierząt. Również, brak świadomości co do skutków długoterminowych braku odpowiedniej dokumentacji może doprowadzić do poważnych problemów w przypadku wystąpienia nieprawidłowości zdrowotnych lub epidemiologicznych.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Czym jest mizdrowanie skóry?

A. kształtowaniem skóry na specjalnym narzędziu.

B. zachowaniem skóry przy użyciu chemikaliów.

C. oczyszczaniem skóry z pozostałości tłuszczu i innych zanieczyszczeń przy pomocy trocin.

D. pozbywaniem się z powierzchni skóry resztek tkanki łącznej, mięsnej oraz tłuszczowej.

Wszystkie podane opcje, poza poprawną odpowiedzią, zawierają istotne błędy. Konserwowanie skóry za pomocą substancji chemicznych nie jest tożsame z mizdrowaniem. Proces ten, który polega na stosowaniu różnych chemikaliów, jest zazwyczaj etapem po mizdrowaniu, mającym na celu ochronę skóry przed degradacją, a nie jej oczyszczenie. Z kolei usunięcie resztek tkanki łącznej, mięsnej i tłuszczu jest kluczowym elementem mizdrowania, dlatego odpowiedź sugerująca, że mizdrowanie to konserwowanie, jest mylna. Formowanie skóry na specjalnym prawidle również nie jest adekwatne, ponieważ odnosi się to do etapu kształtowania wyrobów skórzanych, a nie do ich wstępnej obróbki. Można zatem dojść do wniosku, że takie podejście do procesu mizdrowania jest mylące i nie uwzględnia rzeczywistych praktyk stosowanych w branży. Kolejna omyłka dotyczy czyszczenia skóry z resztek tłuszczu i innych zanieczyszczeń przy użyciu trocin. Choć trociny mogą czasami służyć do absorpcji zanieczyszczeń, to nie są one standardową metodą mizdrowania. W przemysłowej obróbce skóry, zastosowanie odpowiednich narzędzi i metod, takich jak skrobaki czy maszyny do mizdrowania, jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości surowca. Ignorowanie tych aspektów prowadzi do obniżenia standardów jakości i może wpływać na trwałość oraz estetykę gotowych wyrobów skórzanych.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Który z elementów pasz wykorzystywanych w karmieniu knurów, w przypadku niedoboru powoduje uczucie głodu, a w zbyt dużej ilości może wpływać negatywnie na strawność paszy?

A. Popiół

B. Włókno

C. Białko

D. Tłuszcz

Włókno jest kluczowym składnikiem pasz, który ma istotny wpływ na procesy trawienne u knurów. W niedoborze włókna zwierzęta mogą odczuwać głód, ponieważ włókno wpływa na objętość paszy, a tym samym na poczucie sytości. Dobrze zbalansowana dieta powinna zawierać optymalną ilość włókna, aby wspierać prawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego. Włókno wspomaga perystaltykę jelit oraz jest niezbędne do utrzymania zdrowia mikroflory jelitowej. Zbyt mała ilość włókna w diecie może prowadzić do zaburzeń trawiennych, a w skrajnych przypadkach do kolki. Z drugiej strony, nadmiar włókna w diecie może prowadzić do pogorszenia strawności paszy. Włókna, zwłaszcza te o wysokiej ligninowej zawartości, mogą utrudniać dostęp enzymów trawiennych do składników odżywczych, co może negatywnie wpływać na wchłanianie energii i białka. Dlatego ważne jest, aby hodowcy dostosowywali poziom włókna w paszach do potrzeb żywieniowych zwierząt, uwzględniając ich wiek, kondycję i cel hodowlany. Przykładowo, w żywieniu knurów reprodukcyjnych zaleca się stosowanie włókna surowego na poziomie 5-10%, co sprzyja prawidłowej kondycji i wydajności.

Pytanie 36

W przypadku krzyżowania dwurasowego wstecznego, knura rasy należy wykorzystać do pokrycia loszki będącej mieszańcem PBZ x WBP

A. WBP

B. Pietrain

C. Duroc

D. PBZ

Odpowiedź PBZ jest poprawna, ponieważ przy krzyżowaniu dwurasowym wstecznym, celem jest poprawa cech użytkowych prosiąt poprzez wykorzystanie genotypów rodzicielskich, które najlepiej odpowiadają wymaganiom hodowlanym. W przypadku mieszania PBZ (Polska Biała Zasobna) z WBP (Wielka Biała Polska), krycie knurem rasy PBZ ma na celu uzyskanie potomstwa o lepszej jakości mięsa, lepszej wydajności oraz poprawionej zdrowotności dzięki genotypowym walorom rasy PBZ. Użycie knura PBZ przyczynia się do stabilności cech użytkowych oraz do osiągnięcia pożądanej homogennych cech w potomstwie, co jest kluczowe w produkcji zwierzęcej. W praktyce, taki wybór knura sprzyja również efektywnemu zarządzaniu stadem oraz zwiększeniu opłacalności hodowli. Współczesne standardy hodowlane kładą nacisk na efektywność genetyczną, co czyni wybór knura PBZ jeszcze bardziej uzasadnionym.

Pytanie 37

Jakie obciążenie pastwiska w DJP występuje, gdy na 1 ha pasie się równocześnie 20 krów o średniej masie ciała 5 dt?

A. 10

B. 20

C. 15

D. 25

Obciążenie pastwiska w Dziennych Jednostkach Paszowych (DJP) można obliczyć na podstawie liczby krów i ich średniej masy ciała. W tym przypadku mamy 20 krów, z których każda ma średnią masę 5 dt. Aby obliczyć obciążenie w DJP, stosujemy wzór: liczba zwierząt * (masa ciała w dt / 1,0). Każda krowa waży 5 dt, co oznacza, że w przeliczeniu na DJP (gdzie 1 DJP odpowiada 1 dt masy ciała), obciążenie wynosi 20 krów * 5 dt = 100 dt. Ponieważ mamy 1 ha pastwiska, obciążenie wynosi 100 dt/1 ha = 20 DJP. Znajomość tego zagadnienia jest kluczowa dla efektywnego zarządzania pastwiskami, aby uniknąć ich nadmiernej eksploatacji i zachować równowagę ekologiczną. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy obejmuje planowanie intensywności wypasu, co jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi zrównoważonego rozwoju w hodowli zwierząt.

Pytanie 38

Jaką pierwszą pomoc należy zapewnić koniowi, gdy istnieje podejrzenie kolki?

A. podaniu paszy

B. położeniu konia na lewym boku

C. napojeniu zwierzęcia

D. prowadzeniu stępem

Odpowiedź "oprowadzaniu stępem" jest jak najbardziej na miejscu. Kiedy koń ma objawy kolki, ruch to klucz do poprawy. Oprowadzanie stępem może naprawdę pomóc w poprawieniu stanu układu pokarmowego, co jest ważne, bo kolka często się bierze stąd, że pokarm nie może się przemieszczać. Dobrze jest, jak koń się rusza, bo to przyspiesza pracę jelit. W sytuacji, gdy widzisz oznaki kolki, jak niepokój czy pocenie, to najpierw dobrze ocenić, co się dzieje, a później pozwolić koniowi maszerować. Poza tym, warto zadbać o spokój wokół konia, bo to też może zredukować stres. Z mojego doświadczenia wynika, że w takich sytuacjach ważne jest, by być delikatnym i bacznie obserwować konia, żeby widzieć, czy jego stan się poprawia.

Pytanie 39

Jedną z metod redukcji emisji amoniaku w chlewni jest

A. zwiększenie zawartości włókna w paszy

B. utrzymywanie w chlewni temperatury o 2 °C wyższej niż norma

C. zmniejszenie zawartości białka w paszy

D. utrzymywanie zwierząt na głębokiej ściółce

Zwiększenie poziomu włókna w paszy nie wpływa znacząco na redukcję emisji amoniaku, a jego nadmiar może nawet prowadzić do problemów z trawieniem u zwierząt. Włókno, jako składnik paszy, ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego, ale jego rola w ograniczaniu emisji amoniaku jest ograniczona. Utrzymywanie w chlewni temperatury o 2 °C powyżej normy może wpływać na samopoczucie zwierząt, co w konsekwencji może prowadzić do zwiększenia stresu i wydajności metabolicznej, co z kolei niekorzystnie wpływa na emisję amoniaku. Przegrzewanie może wywoływać reakcje obronne w organizmach zwierząt, a to może prowadzić do nadmiernej produkcji odpadów organicznych, które w rezultacie zwiększają poziom amoniaku w pomieszczeniach. Utrzymywanie zwierząt na głębokiej ściółce może poprawić komfort zwierząt i ich zdrowie, jednak nie jest to najskuteczniejsza metoda redukcji emisji amoniaku. W rzeczywistości, głęboka ściółka może przyczyniać się do gromadzenia odpadów organicznych, co może zwiększać emisje amoniaku, jeżeli nie jest odpowiednio zarządzana. W kontekście zarządzania środowiskowego w chlewniach, kluczowe jest zrozumienie, jak różne aspekty diety, środowiska i zarządzania odpadami wpływają na emisje amoniaku. Dlatego właściwe stosowanie paszy, praktyk hodowlanych oraz technologii zarządzania odpadami jest niezbędne dla minimalizacji wpływu hodowli na środowisko.

Pytanie 40

U ptaków nastroszenie piór, unoszenie skrzydeł oraz przyspieszony oddech z otwartym dziobem to zachowania, które wskazują na

A. zbyt małą wilgotność w otoczeniu

B. zbyt wysoką wilgotność w otoczeniu

C. zbyt niską temperaturę w otoczeniu

D. zbyt wysoką temperaturę w otoczeniu

Błędne odpowiedzi wskazują na nieprawidłowe zrozumienie reakcji ptaków na zmiany warunków środowiskowych. Zbyt duża wilgotność pomieszczenia, chociaż może być niekorzystna, nie wywołuje typowych objawów stresu termicznego, takich jak nastroszenie piór czy szybki oddech. Ptaki w warunkach wysokiej wilgotności mogą doświadczać problemów z oddychaniem, ale ich reakcje są różne i częściej manifestują się zmniejszoną aktywnością lub apatią. Z kolei zbyt niska temperatura otoczenia wywołuje inne zachowania, takie jak skurczenie piór w celu zatrzymania ciepła, co jest przeciwieństwem zachowań opisanych w pytaniu. Analogicznie, zbyt wysoka wilgotność nie powoduje również podnoszenia skrzydeł, które jest reakcją na nadmierne ciepło. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich wniosków, to nieumiejętność rozróżnienia między objawami stresu cieplnego a ogólnymi reakcjami organizmu na różne warunki atmosferyczne. Każdy z tych czynników wpływa na dobrostan ptaków, dlatego zrozumienie ich zachowań jest kluczowe dla zapewnienia odpowiednich warunków życia.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej