Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik fotografii i multimediów
  • Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
  • Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 23:26
  • Data zakończenia: 8 czerwca 2025 23:35

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Użycie światła rozproszonego na sesji zdjęciowej powoduje uzyskanie

A. rozległego obszaru półcienia za fotografowanym obiektem oraz niejednolitego oświetlenia sfotografowanej sceny
B. rozległego obszaru półcienia za fotografowanym obiektem i jednolitego oświetlenia sfotografowanej sceny
C. wyraźnego cienia za fotografowanym obiektem i jednolitego oświetlenia sfotografowanej sceny
D. wyraźnego cienia za fotografowanym obiektem oraz niejednolitego oświetlenia sfotografowanej sceny
Światło rozproszone na planie zdjęciowym to naprawdę istotna sprawa, jeśli chodzi o osiąganie fajnych efektów oświetleniowych. Widać, że odpowiedź, którą zaznaczyłeś, zwraca uwagę na to, jak szeroki jest obszar półcienia oraz jak ważne jest równomierne oświetlenie, co ma naprawdę spore znaczenie przy robieniu portretów czy zdjęć produktów. Dzięki rozproszonemu światłu, które można uzyskać na przykład z użyciem softboxów albo parasolek, cienie stają się delikatniejsze, a kontrasty znacznie łagodniejsze. W portretach, to światło sprawia, że skóra wygląda bardziej naturalnie, a detale są lepiej widoczne. Równomierne oświetlenie zmniejsza ryzyko pojawiania się niechcianych refleksów i lepiej podkreśla tekstury fotografowanych obiektów. Z mojego doświadczenia, stosowanie takiego oświetlenia jest kluczowe, gdy chcemy uchwycić subtelne detale oraz stworzyć harmonijną kompozycję obrazu.
Pytanie 2

Aby przypisać archiwizowanym zdjęciom atrybuty ułatwiające ich szybkie odnajdywanie, należy użyć aplikacji programu Adobe

A. Bridge
B. Flash
C. Acrobat
D. InDesign
Adobe Bridge to aplikacja stworzona z myślą o zarządzaniu i organizacji plików multimedialnych, w tym fotografii. Umożliwia użytkownikom przypisywanie atrybutów, takich jak słowa kluczowe, oceny czy metadane, które znacznie ułatwiają późniejsze wyszukiwanie i organizację zdjęć. Dzięki integracji z innymi aplikacjami Adobe, takimi jak Photoshop czy Lightroom, Bridge stanowi centralne miejsce do zarządzania zasobami kreatywnymi. Przykładem praktycznego zastosowania może być stworzenie złożonej biblioteki zdjęć, gdzie fotografie są systematycznie kategoryzowane i tagowane, co pozwala na szybkie odnalezienie ich w przyszłości. Co więcej, użycie Bridge jako narzędzia do archiwizacji i organizacji zdjęć jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają stosowanie metadanych w celu zwiększenia efektywności i możliwości wyszukiwania w dużych zbiorach danych. Efektywne zarządzanie zdjęciami z wykorzystaniem Bridge może znacząco poprawić produktywność pracy kreatywnej.
Pytanie 3

Jakie urządzenie wykorzystuje się do cyfrowego odwzorowania slajdów lub negatywów fotograficznych?

A. Aparat cyfrowy
B. Skaner
C. Ploter
D. Przystawka cyfrowa
Skaner jest urządzeniem, które służy do przekształcania fizycznych slajdów lub negatywów fotograficznych na formaty cyfrowe. Proces ten polega na skanowaniu obrazu przy użyciu światła, które odbija się od materiału, a następnie przetwarzaniu go na obraz cyfrowy. Skanery do slajdów są wyposażone w specjalne źródła światła, które umożliwiają dokładne odwzorowanie kolorów i szczegółów. W praktyce skanery te są wykorzystywane w archiwizacji zdjęć, digitalizacji rodzinnych albumów oraz w profesjonalnych studiach fotograficznych. Standardy jakości skanowania, takie jak rozdzielczość (dpi), są kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości obrazu, co ma znaczenie w kontekście późniejszego wydruku czy publikacji online. Warto także dodać, że skanery mogą być wyposażone w oprogramowanie do edycji obrazu, co pozwala na poprawę jakości skanowanych zdjęć.
Pytanie 4

Który typ obiektywu powinno się zastosować do uchwycenia dużej sceny na świeżym powietrzu z bliskiej odległości?

A. Makro
B. Teleobiektywu
C. Szerokokątnego
D. Standardowego
Szerokokątne obiektywy są idealnym wyborem do fotografowania obszernych scen, zwłaszcza w plenerze. Dzięki większemu kątowi widzenia, który często wynosi od 24 mm do 35 mm w przypadku obiektywów pełnoklatkowych, pozwalają one na uchwycenie większej ilości szczegółów w kadrze. Tego rodzaju obiektywy są szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy fotografujemy z bliskiej odległości, na przykład podczas uwieczniania architektury, krajobrazów czy wydarzeń na świeżym powietrzu. Użycie szerokokątnego obiektywu zwiększa głębię ostrości, co pozwala na uzyskanie wyraźnych zdjęć zarówno bliskich obiektów, jak i tych znajdujących się w tle. Dodatkowo, szerokokątne obiektywy często posiadają konstrukcję minimalizującą zniekształcenia, co sprawia, że zdjęcia są bardziej naturalne i estetyczne. Warto wspomnieć, że techniki kompozycyjne, takie jak zasada trójpodziału, w połączeniu z szerokokątnym obiektywem, mogą znacząco podnieść jakość uchwyconych kadrów, co czyni go standardem w profesjonalnej fotografii plenerowej.
Pytanie 5

Aby uzyskać wydruk o wymiarach 10 × 15 cm i rozdzielczości 300 dpi, zdjęcie w formacie 20 × 30 cm powinno być zeskanowane przynajmniej z rozdzielczością

A. 300 ppi
B. 600 ppi
C. 75 ppi
D. 150 ppi
Wybór zbyt wysokiej lub zbyt niskiej rozdzielczości skanowania, jak 600 ppi, 75 ppi czy 300 ppi, prowadzi do nieefektywnego wykorzystania zasobów oraz potencjalnych problemów z jakością wydruku. Skanowanie zdjęcia w 600 ppi może na pierwszy rzut oka wydawać się lepsze, jednak w rzeczywistości generuje zbyt dużą ilość danych, co skutkuje większymi plikami oraz dłuższym czasem przetwarzania. Taki wybór nie przynosi wymiernych korzyści przy drukowaniu w formacie 10 × 15 cm i może prowadzić do nieoptymalnej pracy w systemie. Z drugiej strony, skanowanie w 75 ppi lub 300 ppi jest niewystarczające. Przy 75 ppi jakość detali w wydruku będzie zbyt niska, co skutkuje rozmytym obrazem. Z kolei 300 ppi jest równą wartością dla wydruku, ale nie uwzględnia wymagań związanych z przechwyceniem detali w większym formacie 20 × 30 cm. Niezrozumienie zasady, że skanowanie powinno być dostosowane do finalnej rozdzielczości druku, prowadzi do powszechnego błędu w praktyce. W branży fotograficznej i graficznej, kluczowym aspektem jest zrozumienie, jak różne rozdzielczości wpływają na jakość końcowego produktu, co powinno być podstawą w procesie skanowania i obróbki obrazów.
Pytanie 6

Aby uzyskać zdjęcie biometryczne, obiekt w studio powinien być ustawiony

A. na jednolitym tle, en face z odkrytym czołem i lewym uchem
B. na jednolitym tle, na wprost obiektywu z odkrytym czołem i prawym uchem
C. na ciemnym tle, na wprost obiektywu z otwartymi oczami
D. na jasnym tle, na wprost obiektywu z otwartymi oczami i zamkniętymi ustami
Poprawna odpowiedź dotyczy ustawienia obiektu do zdjęcia biometrycznego na jasnym tle, na wprost obiektywu, z otwartymi oczami i zamkniętymi ustami. Użycie jasnego tła jest kluczowe, ponieważ zapewnia odpowiedni kontrast między osobą a tłem, co jest istotne dla dalszej obróbki zdjęcia, a także dla algorytmów rozpoznawania twarzy, które często są wykorzystywane w aplikacjach biometrycznych. Stawianie obiektu na wprost obiektywu umożliwia uzyskanie symetrycznego wizerunku, co jest niezbędne do dokładnego uchwycenia cech rozpoznawczych twarzy. Oczy powinny być otwarte, ponieważ naturalne spojrzenie jest niezbędne w większości zastosowań biometrycznych, w tym paszportowych lub identyfikacyjnych. Zamknięte usta eliminują możliwe zniekształcenia obrazu i zapewniają, że zdjęcie jest zgodne z wymaganiami, które często stipulują neutralny wyraz twarzy. Przykłady zastosowania obejmują różne dokumenty tożsamości, w których wymagana jest wysoka jakość zdjęcia, aby uniknąć problemów z identyfikacją osoby.
Pytanie 7

Jakie wartości parametrów ekspozycji powinny być zastosowane po nałożeniu filtru o krotności 4 na obiektyw, jeśli poprawne wartości bez filtru to: liczba przesłony 11 oraz czas naświetlania 1/500 s?

A. f/8 i 1/125 s
B. f/16 i 1/125 s
C. f/16 i 1/250 s
D. f/8 i 1/250 s
Wybór innej kombinacji wartości przysłony i czasu naświetlania może prowadzić do błędnej interpretacji zasad ekspozycji, co w konsekwencji skutkuje niedoświetleniem lub prześwietleniem zdjęcia. Na przykład, odpowiedź f/16 i 1/125 s, mimo że teoretycznie zmniejsza ilość światła docierającego do matrycy, nie kompensuje skutków zastosowanego filtru. W przypadku filtru o krotności 4, zmiana na f/16 powoduje, że ilość światła jest jeszcze bardziej ograniczona, co zwiększa ryzyko niedoświetlenia. Ponadto, wydłużenie czasu naświetlania do 1/125 s jest niewystarczające, aby zrekompensować oba ograniczenia związane z przysłoną i filtrem. Zdarza się, że początkujący fotografowie pomijają fakt, że każdy krok przysłony i czas naświetlania mają swoje zdefiniowane wartości związane z ekwiwalentem ekspozycji. Warto również podkreślić, że zastosowanie f/8 i 1/125 s również nie spełnia wymagań, gdyż nie otwiera przysłony wystarczająco, by zapewnić odpowiednie naświetlenie w obliczu wykorzystania filtru. Takie błędy mogą wynikać z niepełnego zrozumienia zasady działania przysłony i wpływu filtrów na światło, co prowadzi do niepoprawnych korekcji ustawień aparatu. Kluczowe jest zatem pamiętanie, że każda zmiana w jednym z parametrów ekspozycji wymaga odpowiedniej korekcji w pozostałych parametrach, aby uzyskać pożądany efekt wizualny.
Pytanie 8

Główne dane zawarte w każdym obiektywie to

A. ogniskowa i minimalna przysłona
B. liczba soczewek i stabilizacja obrazu
C. liczba soczewek oraz typ autofokusa
D. stabilizacja obrazu oraz minimalna przysłona
Wszystkie błędne odpowiedzi na to pytanie nie uwzględniają kluczowych informacji, które są fundamentalne dla zrozumienia specyfiki obiektywów fotograficznych. Stabilizacja obrazu, chociaż ważna, nie jest podstawową informacją umieszczoną na obiektywie. Jej celem jest zminimalizowanie drgań aparatu, co przydaje się w warunkach słabego oświetlenia, ale nie jest istotne dla podstawowego zrozumienia funkcji obiektywu. Liczba soczewek, choć może mieć wpływ na jakość obrazu, nie jest kluczowym parametrem wymaganym na etapie wyboru obiektywu. Stabilizacja, podobnie jak rodzaj autofokusa, to zmienne, które wchodzą w grę na bardziej zaawansowanym etapie użytkowania. Odpowiedzi te wskazują na typowe błędy myślowe, polegające na myleniu przydatnych funkcji obiektywu z jego podstawowymi parametrami. Zrozumienie, że ogniskowa oraz przysłona są fundamentem każdego obiektywu, pozwala dostrzegać różnice w ich zastosowaniu oraz wpływ na finalny efekt zdjęcia. Kluczowe jest, aby fotografowie, niezależnie od poziomu zaawansowania, potrafili nawiązać do tych podstawowych parametrów, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, które powinny być znane wszystkim pasjonatom fotografii.
Pytanie 9

Redukcję naświetlonych halogenków srebra metalicznego można osiągnąć dzięki procesowi

A. wywołania
B. utrwalania
C. kąpieli pośredniej
D. kąpieli końcowej
Wybór odpowiedzi związanych z kąpielą końcową, utrwalaniem czy kąpielą pośrednią jest błędny, ponieważ każda z tych metod pełni inną rolę w procesie obróbki fotograficznej. Kąpiel końcowa to etap, który ma na celu wypłukanie pozostałości chemikaliów po procesie wywołania, ale nie uczestniczy w redukcji halogenków srebra. Utrwalanie natomiast jest procesem stosowanym po wywołaniu, którego celem jest trwałe zabezpieczenie obrazu przed dalszym działaniem światła. Utrwalacz neutralizuje pozostałe halogenki srebra, które nie zostały zredukowane, ale sam proces nie wpływa na redukcję naświetlonych halogenków. Kąpiel pośrednia, rozumiana jako proces pomiędzy różnymi etapami obróbki, również nie ma zastosowania w redukcji halogenków, a jedynie ma na celu przemycie lub neutralizację resztek chemicznych. Typowym błędem w myśleniu jest mylenie tych etapów, co prowadzi do wniosku, że są one odpowiedzialne za redukcję halogenków srebra. Kluczowe jest zrozumienie, że to wywołanie jest tym etapem, który bezpośrednio przekształca naświetlone halogenki w metaliczne srebro, a inne procesy pełnią funkcje wspierające lub końcowe.
Pytanie 10

Który parametr aparatu fotograficznego wpływa na głębię ostrości?

A. Czas naświetlania
B. Balans bieli
C. Przysłona
D. ISO
Przysłona to element aparatu fotograficznego, który znacząco wpływa na głębię ostrości. Jest to otwór w obiektywie, przez który przechodzi światło. Wielkość tego otworu określa się wartością f/stop, na przykład f/2.8, f/4, f/5.6 itd. Im mniejsza wartość przysłony (np. f/1.8), tym większy otwór, co prowadzi do mniejszej głębi ostrości. Taka konfiguracja sprawia, że tylko wąski obszar sceny jest ostry, co jest często wykorzystywane w fotografii portretowej, aby skupić uwagę na osobie, a rozmyć tło. Z kolei większa wartość przysłony (np. f/16) skutkuje większą głębią ostrości, co jest przydatne w fotografii krajobrazowej, gdzie chcemy, aby cała scena była ostra. Przysłona ma również wpływ na ilość światła docierającego do matrycy, co wymaga dostosowania innych parametrów jak czas naświetlania i ISO, aby uzyskać prawidłowo naświetlone zdjęcie. Warto eksperymentować z różnymi ustawieniami przysłony, aby zrozumieć jej wpływ na głębię ostrości i kreatywnie wykorzystać to w swoich zdjęciach.
Pytanie 11

Różnica między obrazem widzianym w celowniku a obrazem uzyskanym na fotografii nazywana jest

A. akomodacja
B. parabola
C. błąd otworowy
D. błąd paralaksy
Zwracając uwagę na błąd paralaksy, chodzi o to, jak inaczej widzimy położenie obiektów, gdy patrzymy na nie z różnych miejsc. To ma duże znaczenie, szczególnie przy celownikach optycznych i fotografii. Na przykład, kiedy fotografujemy coś przez celownik i nie ustawimy się w odpowiedniej odległości lub pod odpowiednim kątem, to co widzimy w celowniku może się różnić od tego, co zapiszemy na zdjęciu. Dobrze to widać, gdy mówimy o fotografii przyrodniczej, gdzie używa się teleobiektywów, które mogą wprowadzać właśnie ten błąd. Wiedza na temat tego zjawiska jest ważna nie tylko dla fotografów, ale i w takich dziedzinach jak inżynieria czy astronomia, gdzie precyzyjne pomiary są na wagę złota. Żeby tego uniknąć, warto korzystać z odpowiednich technik kalibracji i korzystać z sprzętu, który ma wbudowane mechanizmy poprawiające dokładność obrazu.
Pytanie 12

Jakiego narzędzia w programie graficznym użyjesz do skopiowania części obrazu w celu jego lokalnej rekonstrukcji?

A. Gąbki
B. Wiader
C. Stempla
D. Smużenia
Stempel w programach graficznych, jak Photoshop, jest mega ważny, jeśli chodzi o powielanie różnych części obrazu. Dzięki niemu możemy reanimować zdjęcia, bo działa tak, że bierze teksturę z jednego miejsca i przenosi ją w inne. To świetne do poprawiania fotek, usuwania niedociągnięć czy odbudowywania brakujących fragmentów. Na przykład, można użyć tego narzędzia, żeby wymazać coś, co nam nie pasuje, albo uzupełnić luki w obrazie, co przydaje się zwłaszcza w portretach i krajobrazach. Dobrze jest też bawić się różnymi rozmiarami i twardościami pędzla – wtedy efekty wyglądają bardziej naturalnie. Kiedy korzystasz ze stempla, musisz mieć na uwadze, z jakiego miejsca kopiujesz teksturę oraz umieć dostosować ustawienia, żeby wszystko ze sobą pięknie współgrało. Taka technika może naprawdę poprawić jakość wizualną twojej pracy, pod warunkiem, że przestrzegasz zasad dotyczących etyki w obróbce zdjęć.
Pytanie 13

Do wykonania fotografii produktowej metodą packshot najlepiej wykorzystać

A. tło gradientowe i jedno źródło światła z przodu
B. namiot bezcieniowy i oświetlenie z minimum trzech źródeł
C. tło typu greenscreen i oświetlenie punktowe
D. tło czarne aksamitne i oświetlenie konturowe
Wykorzystanie namiotu bezcieniowego i oświetlenia z minimum trzech źródeł to najlepszy sposób na uzyskanie wysokiej jakości fotografii produktowej metodą packshot. Namiot bezcieniowy pozwala na równomierne rozproszenie światła, co minimalizuje cienie i refleksy. Dzięki temu produkt jest prezentowany w sposób atrakcyjny i profesjonalny. Oświetlenie z minimum trzech źródeł umożliwia uzyskanie odpowiedniej iluminacji, co jest kluczowe dla właściwego odwzorowania kolorów i detali produktu. W praktyce można stosować lampy LED, które oferują różne temperatury barwowe, co daje możliwość dostosowania oświetlenia do specyfiki fotografowanego obiektu. Stosowanie takich standardów sprzyja uzyskiwaniu spójnych efektów wizualnych, co jest istotne w kontekście marketingowym i sprzedażowym. W branży fotografii produktowej standardem jest również korzystanie z neutralnych teł, co pozwala na lepszą integrację z materiałami reklamowymi.
Pytanie 14

Urządzenie do druku, które pozwala na uzyskanie wydruków bez rastrowania poprzez odparowanie barwników z trójkolorowej taśmy foliowej, to drukarka

A. laserowa
B. atramentowa
C. sublimacyjna
D. igłowa
Laserowa, igłowa oraz atramentowa to technologie druku, które różnią się zasadniczo od sublimacyjnej. Drukarki laserowe działają na zasadzie wykorzystania promieniowania laserowego do tworzenia obrazu na bębnie fotorezystywnym, co następnie przenosi toner na papier. Ta metoda jest idealna do produkcji dokumentów o dużych nakładach, jednak nie pozwala na uzyskanie tak intensywnych kolorów ani bezrastrowych wydruków, jak ma to miejsce w druku sublimacyjnym. Z drugiej strony, drukarki igłowe wykorzystują mechanizm młoteczków uderzających w taśmę barwiącą, co powoduje, że wydruki mają charakterystyczną fakturę oraz są mniej precyzyjne, szczególnie przy odwzorowywaniu skomplikowanych kolorów. Drukarki atramentowe, chociaż potrafią produkować wysokiej jakości wydruki, działają na zasadzie nanoszenia kropel atramentu na papier. W tym przypadku również może wystąpić problem z rastrowaniem, co ogranicza możliwości uzyskiwania płynnych przejść kolorystycznych, które są typowe dla technologii sublimacyjnej. Często mylnie sądzimy, że różne metody druku są zamiennikami dla siebie, jednak każda z nich ma swoje specyficzne zastosowania oraz ograniczenia. Zrozumienie tych różnic pozwala na lepsze dobieranie sprzętu do potrzeb użytkownika oraz na optymalizację procesów produkcyjnych zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.
Pytanie 15

Aby zeskanować kolorowy oryginał na nieprzezroczystym, sztywnym podłożu o wysokiej gęstości optycznej elementów obrazu, należy wykorzystać skaner

A. do filmów o małej dynamice skanowania
B. płaski do oryginałów refleksyjnych o małej dynamice skanowania
C. płaski do oryginałów refleksyjnych o dużej dynamice skanowania
D. bębnowy o dużej dynamice skanowania
Wybór skanera płaskiego do oryginałów refleksyjnych o dużej dynamice skanowania jest odpowiedni, ponieważ tego typu skanery są zaprojektowane do uchwytywania szczegółów z oryginałów, które mają wysoką gęstość optyczną. Takie skanery wykorzystują technologię, która umożliwia im dokładne skanowanie kolorów oraz detali w zakresie dużej dynamiki, co jest kluczowe w pracy z dokumentami i materiałami barwnymi. Przykładowo, w przypadku skanowania dzieł sztuki lub zdjęć, gdzie oddanie nasycenia kolorów i subtelnych przejść tonalnych jest niezbędne, skaner płaski o dużej dynamice będzie w stanie zarejestrować wszystkie te detale. Standardy branżowe takie jak ISO 19264-1:2017 dotyczące skanowania obrazów podkreślają konieczność stosowania odpowiednich narzędzi, które minimalizują straty jakości, co dodatkowo uzasadnia wybór tego typu skanera. W praktyce, skanery te znajdują zastosowanie nie tylko w archiwizacji, ale również w reprodukcji materiałów drukowanych, co czyni je niezwykle wszechstronnymi narzędziami.
Pytanie 16

Wartość ISO 800 oznacza

A. wysoką czułość matrycy lub filmu na światło
B. wartość przysłony obiektywu
C. niską czułość matrycy lub filmu na światło
D. temperaturę barwową światła w Kelwinach
Wartość ISO 800 oznacza wysoką czułość matrycy lub filmu na światło. W praktyce oznacza to, że przy tej wartości, aparat jest w stanie rejestrować obraz w warunkach słabego oświetlenia, co jest szczególnie przydatne w fotografii nocnej lub w pomieszczeniach z ograniczonym dostępem światła. Wyższa wartość ISO pozwala na szybsze czasy naświetlania, co minimalizuje ryzyko poruszenia obrazu, zwłaszcza przy fotografowaniu ruchomych obiektów. Jednak warto pamiętać, że zwiększanie wartości ISO może wprowadzać szumy do obrazu, co wpływa na jego jakość. Dlatego istotne jest, aby dostosować ustawienia aparatu do warunków fotograficznych oraz wymagań finalnego efektu. Profesjonalni fotografowie często używają wartości ISO 800 w sytuacjach, gdzie inne parametry, takie jak przysłona czy czas naświetlania, nie mogą być wystarczająco dostosowane, aby uzyskać właściwą ekspozycję.
Pytanie 17

Na jakim etapie procesu chemicznej obróbki materiałów fotograficznych dochodzi do redukcji halogenków srebra do srebra atomowego?

A. W etapie stabilizowania
B. W etapie dekoloryzacji
C. W etapie wywoływania
D. W etapie utrwalania
Etap wywoływania w procesie chemicznej obróbki materiałów fotograficznych jest kluczowy, ponieważ to właśnie w tym etapie następuje redukcja halogenków srebra do srebra atomowego. W tym procesie utlenione halogenki srebra, które są obecne na naświetlonym materiale światłoczułym, są przekształcane w metaliczne srebro. Reakcje te są katalizowane przez odpowiednie chemikalia, takie jak developer, który zawiera składniki redukujące. Dla przykładu, w tradycyjnych procesach wywoływania używa się rozwodnionego roztworu hydrochinonu lub metol, które skutecznie redukują halogenki srebra. W efekcie, na negatywie fotograficznym powstaje obraz, który jest złożony ze srebra metalicznego, co jest podstawą do dalszej obróbki, takiej jak wybielanie czy utrwalanie. Etap wywoływania jest więc fundamentalny dla uzyskania jakościowego obrazu, co potwierdzają standardy ISO związane z technikami fotograficznymi, które podkreślają znaczenie precyzyjnych warunków wywoływania dla jakości finalnego produktu.
Pytanie 18

Ustalając warunki oświetlenia przy robieniu zdjęć użytkowych małego obiektu na wybitnie kontrastowym tle, powinno się zastosować pomiar światła

A. padającego tuż przy lampach studyjnych
B. padającego przy fotografowanym obiekcie
C. odbitego tuż przy fotografowanym obiekcie
D. odbitego przed obiektywem aparatu fotograficznego
Odpowiedź "odbitego tuż przy fotografowanym obiekcie" jest prawidłowa, ponieważ pomiar światła odbitego z miejsca, gdzie znajduje się obiekt, pozwala na dokładne określenie jego jasności oraz koloru. W fotografii produktowej, zwłaszcza gdy obiekty są fotografowane na kontrastującym tle, kluczowe jest, aby światło, które pada na obiekt, było dobrze zbalansowane. Odbicie światła z powierzchni obiektu daje rzeczywisty obraz jego wyglądu, co pozwala uniknąć prześwietleń i niedoświetleń. Przykładowo, w przypadku fotografowania biżuterii na ciemnym tle, pomiar światła odbitego pomoże uchwycić detale i blask metalicznych lub szklanych elementów, bez utraty informacji o ich teksturze. Zastosowanie tej metody jest zgodne z metodami profesjonalnych fotografów, którzy często korzystają z światłomierzy, aby dostosować ustawienia aparatu do warunków oświetleniowych. W praktyce zaleca się również wykonanie kilku próbnych zdjęć, aby upewnić się, że parametry ekspozycji są optymalne.
Pytanie 19

Który typ kart pamięci charakteryzuje się obecnie najszybszym transferem danych?

A. xD Picture Card
B. microSD
C. SD UHS-I
D. CFexpress Type B
SD UHS-I, microSD i xD Picture Card to starsze standardy kart pamięci, które nie mogą równać się z wydajnością CFexpress Type B. SD UHS-I, choć jest w stanie osiągnąć prędkości do 104 MB/s, jest znacznie wolniejszy w porównaniu do CFexpress Type B. W praktyce oznacza to, że podczas transferu dużych plików, takich jak wideo w wysokiej rozdzielczości, użytkownicy mogą napotkać opóźnienia oraz ograniczenia w przepustowości. Co więcej, microSD również ma ograniczenia, szczególnie w przypadku tradycyjnych modeli, które nie wspierają standardu UHS. Podobnie, xD Picture Card, który był popularny w przeszłości, został niemal całkowicie wycofany z rynku, a jego prędkości transferu są znacznie niższe niż nowoczesnych alternatyw. Wybierając jedną z tych starszych kart, można napotkać trudności z ich kompatybilnością z nowoczesnym sprzętem oraz ograniczoną wydajność w zadaniach wymagających dużej przepustowości. Często zdarza się, że użytkownicy ulegają wrażeniu, że starsze standardy wystarczą do ich potrzeb, co prowadzi do frustracji, zwłaszcza w przypadku profesjonalnych zastosowań. Dlatego warto być świadomym różnic między tymi technologiami i wybierać odpowiednie rozwiązania w zależności od specyficznych wymagań swojego sprzętu i zadań, które planujemy wykonać.
Pytanie 20

Aby przygotować diapozytyw metodą stykową, należy skorzystać z

A. skanera
B. wizualizatora
C. kopioramki
D. rzutnika
Kopioramka jest kluczowym narzędziem w procesie tworzenia diapozytywu metodą stykową, gdyż umożliwia bezpośrednie przeniesienie obrazu z negatywu na materiał światłoczuły. W praktyce, kopioramka działa na zasadzie umieszczenia negatywu na szkle, a następnie naświetlenia go w kontrolowany sposób, co pozwala uzyskać dokładną reprodukcję. W standardach branżowych, stosowanie kopioramki jest zalecane ze względu na jej precyzję i możliwość uzyskania wysokiej jakości obrazu. Przykładem zastosowania kopioramki jest przygotowanie stykówek, które są niezbędne w pracy fotografa oraz w laboratoriach graficznych, gdzie ocena jakości negatywu jest kluczowa przed przystąpieniem do dalszej obróbki. Warto również zauważyć, że kopioramki umożliwiają wykorzystanie różnych formatów negatywów, co czyni je wszechstronnym narzędziem w grafice i fotografii. Współczesne kopioramki mogą również oferować funkcje automatyzacji, co zwiększa efektywność i skraca czas produkcji diapozytywu.
Pytanie 21

Pomiar światła realizowany przez czujnik w aparacie fotograficznym, określany jako wielosegmentowy, to także pomiar

A. ważony centralnie
B. całkowity
C. pomiar punktowy
D. matrycowy
Pomiar matrycowy to technika oceny oświetlenia w fotografii, która wykorzystuje informacje z całej powierzchni matrycy aparatu fotograficznego. W odróżnieniu od pomiaru centralnie ważonego, który skupia się głównie na środkowej części kadru, pomiar matrycowy analizuje różne obszary kadru, co pozwala na dokładniejsze określenie średniej luminancji oraz lepsze zarządzanie kontrastem w scenach o zróżnicowanym oświetleniu. Dzięki tej metodzie, aparat potrafi lepiej interpretować sceny z różnymi źródłami światła i dynamiką. Przykładami zastosowania tego pomiaru są sytuacje, w których fotografuje się portrety na tle skomplikowanego krajobrazu lub podczas zachodów słońca, gdzie jasne i ciemne elementy mogą wpływać na końcowy efekt zdjęcia. Użycie pomiaru matrycowego jest zalecane w większości warunków, gdyż pozwala uzyskać bardziej zrównoważony i naturalny obraz, co jest uznawane za standard w profesjonalnej fotografii.
Pytanie 22

Jaki obiektyw powinno się wykorzystać do fotografowania dużej części wnętrza z niewielkiej odległości?

A. Długoogniskowy o ogniskowej 80 mm
B. Standardowy o ogniskowej 50 mm
C. Szerokokątny o ogniskowej 35 mm
D. Teleobiektyw o ogniskowej 200 mm
Szerokokątny obiektyw o ogniskowej 35 mm jest idealnym narzędziem do uchwycenia dużych fragmentów pomieszczeń z bliskiej odległości. Takie obiektywy charakteryzują się szerszym kątem widzenia, co pozwala na rejestrowanie większej części sceny w kadrze. Przykładem zastosowania może być fotografia wnętrz, gdzie szerokokątny obiektyw umożliwia pokazanie zarówno całego pomieszczenia, jak i jego detali, co jest kluczowe dla architektów oraz projektantów wnętrz. Szerokokątne obiektywy mają również tendencję do minimalizowania zniekształceń na brzegach, co jest korzystne w kontekście fotografii architektury. Dodatkowo, w warunkach ograniczonej przestrzeni, takich jak małe mieszkania czy ciasne korytarze, szerokokątny obiektyw pozwala na efektywne uchwycenie kompozycji bez potrzeby stawania w odległości, która mogłaby wywołać problemy z perspektywą. W praktyce oznacza to, że fotografowie mogą lepiej ukazywać cechy architektoniczne i aranżacyjne, co czyni ten wybór uzasadnionym w kontekście efektywnej komunikacji wizualnej.
Pytanie 23

Współczynnik jasności obiektywu oznaczany jako T-stop (w przeciwieństwie do F-stop)

A. oznacza temperaturową stabilność przysłony obiektywu przy zmianach otoczenia
B. wskazuje minimalny czas naświetlania umożliwiający fotografowanie z ręki
C. uwzględnia rzeczywistą transmisję światła przez obiektyw, a nie tylko wartość teoretyczną
D. określa stopień przepuszczalności filtra polaryzacyjnego zamontowanego na obiektywie
Analizując błędne odpowiedzi, można zauważyć, że wiele z nich opiera się na nieporozumieniach związanych z funkcją obiektywu i istotą pomiaru jasności. Stwierdzenie, że T-stop określa stopień przepuszczalności filtra polaryzacyjnego, jest mylące, ponieważ T-stop odnosi się głównie do całkowitej transmisji światła przez obiektyw bez uwzględniania filtrów. Filtr polaryzacyjny ma swoją specyfikę i może wprowadzać dodatkowe straty światła, ale nie jest to element bezpośrednio związany z koncepcją T-stop. Kolejna koncepcja błędna to twierdzenie, że T-stop wskazuje minimalny czas naświetlania, co również jest niepoprawne - T-stop dotyczy jedynie jasności obiektywu, a nie parametrów ekspozycji jak czas migawki. Z kolei odpowiedź mówiąca o temperaturowej stabilności przysłony również wprowadza w błąd. T-stop nie ma związku z temperaturą ani ze stabilnością przysłony w różnych warunkach otoczenia. Przyczyną takich nieporozumień jest często niewłaściwe kojarzenie pojęć związanych z optyką oraz ich zastosowaniem w praktyce. W rzeczywistości T-stop jest kluczowym wskaźnikiem dla profesjonalnych fotografów i filmowców, którzy dążą do maksymalnej precyzji w realizacji swoich projektów, co wymaga dogłębnego zrozumienia zasad działania obiektywów.
Pytanie 24

Jakie źródło światła należy wybrać do robienia zdjęć studyjnych na materiałach negatywowych przeznaczonych do sztucznego oświetlenia?

A. Ciągłego o temperaturze barwowej 4500 K
B. Halogenowego o temperaturze barwowej 3200 K
C. Długofalowego o temperaturze barwowej 300 K
D. Błyskowego o temperaturze barwowej 5500 K
Halogenowe źródła światła o temperaturze barwowej 3200 K są idealnym wyborem do fotografii studyjnej z materiałami negatywowymi przeznaczonymi do światła sztucznego. Temperatura barwowa 3200 K odpowiada ciepłemu, żółtawemu światłu, które jest bardziej zbliżone do naturalnych warunków oświetleniowych w pomieszczeniach. To szczególnie istotne, ponieważ materiały negatywowe, takie jak filmy, są projektowane w taki sposób, aby najlepiej reagować na określony zakres temperatury barwowej. W praktyce, użycie halogenowych lamp do oświetlenia studyjnego pozwala na uzyskanie głębszych kolorów oraz wyraźniejszego kontrastu na zdjęciach. W kontekście standardów branżowych, stosowanie źródeł światła o temperaturze 3200 K jest powszechnie akceptowane i rekomendowane przez profesjonalistów zajmujących się fotografią, co potwierdzają liczne publikacje i badania w dziedzinie fotografii studyjnej. Przykładowo, wiele profesjonalnych studiów fotograficznych korzysta z zestawów oświetleniowych opartych na halogenach, co zwiększa jakość uzyskiwanych kadrów oraz spójność w odwzorowywaniu kolorów.
Pytanie 25

Najnowsza technologia powłok antyrefleksyjnych w obiektywach wykorzystuje

A. struktury nanocząsteczkowe do rozpraszania światła
B. podwójne warstwy polaryzacyjne do filtrowania światła
C. warstwy złota do absorpcji promieniowania ultrafioletowego
D. powłoki grafenowe do blokowania odblasków
Rozważając inne odpowiedzi, warto zauważyć, że wykorzystanie warstw złota do absorpcji promieniowania ultrafioletowego nie jest praktycznym rozwiązaniem w kontekście powłok antyrefleksyjnych. Złoto jest doskonałym przewodnikiem elektrycznym, ale jego absorpcja UV nie jest efektywna w kontekście przeciwdziałania odblaskom, a ponadto jest kosztownym materiałem, co czyni go nieefektywnym wyborem w produkcji masowej. Z kolei powłoki grafenowe, choć mają potencjał, nie są jeszcze powszechnie wykorzystywane w obiektywach. Grafen to materiał o niezwykłych właściwościach mechanicznych i elektrycznych, ale nie ma jeszcze wystarczających badań potwierdzających jego praktyczność w eliminacji odblasków w obiektywach optycznych. Natomiast podwójne warstwy polaryzacyjne mogą pomóc w redukcji odblasków, ale ich działanie jest oparte na filtracji, a nie na działaniach antyrefleksyjnych. Tego typu rozwiązania są bardziej stosowane w okularach przeciwsłonecznych niż w obiektywach fotograficznych, gdzie kluczowe jest rozpraszanie światła, a nie jego filtrowanie. Stąd, wybór odpowiednich materiałów i technologii w produkcji obiektywów jest kluczowy dla uzyskania najlepszej jakości optycznej oraz komfortu użytkowania.
Pytanie 26

Aby umieścić plik cyfrowy w folderze reklamowym, powinien on być stworzony w minimalnej rozdzielczości

A. 75 ppi
B. 150 ppi
C. 300 ppi
D. 600 ppi
Odpowiedź 300 ppi (punktów na cal) jest prawidłowa, ponieważ jest to standardowa rozdzielczość, która zapewnia odpowiednią jakość druku materiałów reklamowych. Przygotowując pliki graficzne do druku, kluczowe jest zapewnienie wystarczającej gęstości pikseli, aby efektywnie odwzorować detale obrazu. W kontekście folderów reklamowych, gdzie często stosuje się zdjęcia oraz elementy graficzne, 300 ppi umożliwia uzyskanie wyraźnych i estetycznych efektów wizualnych. Dla porównania, rozdzielczość 600 ppi jest zbyteczna w większości zastosowań drukarskich i może prowadzić do znacznego zwiększenia rozmiaru pliku, co nie jest praktyczne. Z kolei rozdzielczości 150 ppi i 75 ppi są zbyt niskie na potrzeby druku wysokiej jakości, co może skutkować rozmytymi i nieczytelnymi obrazami. Warto zawsze kierować się wytycznymi branżowymi, które zalecają 300 ppi jako minimum dla druku, aby zachować wysoką jakość wizualną projektu.
Pytanie 27

Pomiar odbitego światła wykonuje się, ustawiając światłomierz z miejsca aparatu na

A. tło
B. aparat fotograficzny
C. źródło światła
D. obiekt fotografowany
Kierowanie światłomierza na źródło światła nie daje właściwego obrazu sytuacji oświetleniowej obiektu. Pomiar taki może prowadzić do błędnych ustawień ekspozycji, ponieważ nie uwzględnia on, jak światło reaguje z obiektem fotografowanym. Na przykład, jeśli światłomierz jest skierowany bezpośrednio na żarówkę, pomiar będzie wskazywał na intensywność światła emitowanego przez źródło, a nie na to, jak to światło wpływa na obiekt. To podejście jest typowym błędem, który może skutkować niedoświetleniem lub prześwietleniem zdjęcia, szczególnie w sytuacjach, gdzie obiekt ma różne właściwości odbicia. Dodatkowo, kierowanie światłomierza na aparat fotograficzny nie ma sensu, ponieważ aparat nie jest źródłem światła ani obiektem, który ma być fotografowany. W przypadku tła, pomiar światła również nie uwzględnia interakcji między obiektem a światłem, co jest kluczowe dla uzyskania optymalnych wyników. Dlatego najważniejsze jest, aby kierować światłomierz na obiekt, co pozwala na uzyskanie najdokładniejszych odczytów i lepszą kontrolę nad efektem końcowym fotografii.
Pytanie 28

Co oznacza skrót TTL w fotografii?

A. True Tone Light (światło prawdziwego tonu)
B. Tonal Transfer Level (poziom transferu tonalnego)
C. Through The Lens (pomiar przez obiektyw)
D. Total Time Limit (całkowity limit czasu)
Wybór odpowiedzi, która nie jest związana z terminem TTL, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące podstawowych terminów w fotografii. Na przykład, Total Time Limit (TTL) odnosi się raczej do ograniczenia czasowego, co jest zupełnie innym zagadnieniem, które nie ma zastosowania w kontekście pomiaru światła czy ekspozycji w fotografii. Kluczowa różnica polega na tym, że TTL koncentruje się na precyzyjnym pomiarze świata, a nie na narzucaniu ram czasowych. Podobnie, True Tone Light sugeruje, że chodzi o tonalność światła, co również nie ma związku z rzeczywistym działaniem pomiaru przez obiektyw. Z kolei Tonal Transfer Level to termin, który może być mylony z procesami edycji tonalnej, ale nie odnosi się bezpośrednio do pomiaru światła w momencie robienia zdjęcia. Takie błędne koncepcje często wynikają z niezrozumienia podstawowych różnic między technologią pomiarową a innymi aspektami związanymi z fotografią. Aby unikać takich pomyłek, warto zagłębić się w podstawy działania aparatów oraz systemów pomiarowych, co pozwoli na lepsze zrozumienie ich zastosowania i funkcji.
Pytanie 29

Jaki obiektyw umożliwia uchwycenie szerokiego fragmentu przestrzeni obiektów bez konieczności oddalania się od fotografowanej budowli?

A. Szerokokątny
B. Standardowy
C. Fotogrametryczny
D. Makro
Obiektyw szerokokątny charakteryzuje się krótką ogniskową, co pozwala na uchwycenie szerszego kadru w porównaniu do obiektywów standardowych. Dzięki temu jest szczególnie użyteczny w fotografii architektonicznej, gdzie często zachodzi potrzeba uwiecznienia całych budynków z bliska. Zastosowanie obiektywu szerokokątnego eliminuje konieczność oddalania się od obiektu, co jest istotne w przestrzeniach miejskich, gdzie dostępność miejsca jest ograniczona. Przykładem zastosowania może być fotografowanie dużych budynków, takich jak katedry czy wieżowce, gdzie uchwycenie całej struktury w jednym kadrze może być trudne bez szerokokątnego obiektywu. Standardy branżowe zalecają stosowanie obiektywów szerokokątnych w takich sytuacjach, ponieważ pozwalają one również na uzyskanie efektu głębi w zdjęciach, co jest pożądane w architekturze. Warto również zauważyć, że obiektywy te mogą wprowadzać pewne zniekształcenia, dlatego istotne jest świadome ich użycie i ewentualna korekta w postprodukcji, co jest standardem w profesjonalnej fotografii.
Pytanie 30

Aby wywołać czarno-biały materiał negatywowy o panchromatycznym uczuleniu po naświetleniu, należy załadować do koreksu w

A. świetle żółtym
B. świetle niebieskim
C. świetle czerwonym
D. braku oświetlenia
Odpowiedź "brak oświetlenia" jest poprawna, ponieważ czarno-białe materiały negatywowe, zwłaszcza te o uczuleniu panchromatycznym, są wrażliwe na wszelkie źródła światła, w tym również na światło czerwone, żółte i niebieskie. Aby zachować ich właściwości i uniknąć niepożądanych naświetleń, należy pracować w absolutnej ciemności. W praktyce oznacza to, że wszelkie operacje związane z ładowaniem filmu do koreksu powinny być wykonywane w pomieszczeniach, w których nie ma dostępu do żadnego światła, co zapewnia maksymalną ochronę przed ich zaszumieniem. W standardach pracy z materiałami światłoczułymi zazwyczaj zaleca się korzystanie z ciemni, która jest specjalnie przystosowana do takich czynności, aby zagwarantować, że materiał nie zostanie przypadkowo naświetlony. Dbałość o te szczegóły jest kluczowa dla uzyskania wysokiej jakości odbitek końcowych, które są zgodne z oczekiwaniami profesjonalnych fotografów oraz wymaganiami w zakresie archiwizacji zdjęć. W przypadku materiałów o uczuleniu panchromatycznym, ignorowanie tych zasad może prowadzić do zniekształcenia kolorów i utraty detali na finalnych zdjęciach.
Pytanie 31

Właściwie zrobione zdjęcie do paszportu to zdjęcie

A. kolorowe, w rozmiarze 35 mm x 45 mm, na którym twarz zajmuje 70-80% całej powierzchni zdjęcia
B. czarno-białe, w rozmiarze 30 mm x 40 mm, na którym twarz zajmuje 60-70% całej powierzchni zdjęcia
C. kolorowe, w rozmiarze 30 mm x 40 mm, na którym twarz zajmuje 60-70% całej powierzchni zdjęcia
D. czarno-białe, w rozmiarze 35 mm x 45 mm, na którym twarz zajmuje 70-80% całej powierzchni zdjęcia
No więc, chodzi o to, że poprawne zdjęcie to takie kolorowe, w rozmiarze 35 mm x 45 mm, na którym twarz zajmuje 70-80% całej powierzchni. To są wytyczne od Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego (ICAO) i jak bierzesz paszport, to musisz się do nich stosować. Ten standardowy format to nie przypadek – im większą część zdjęcia zajmuje twarz, tym lepiej dla biometrycznego rozpoznawania. Wyraźna twarz jest kluczowa, bo to ułatwia identyfikację. Dobrze jest też, żeby zdjęcie było na jednolitym tle, najlepiej jasny kolor, bo wtedy twarz lepiej się wyróżnia. Jeśli chodzi o oświetlenie, to staraj się, żeby było równomierne – unikniesz cieni, które mogą zepsuć jakość. Z mojej perspektywy, jak się zobaczy takie zdjęcia w biurach paszportowych, to widać, że przestrzeganie tych zasad jest naprawdę ważne.
Pytanie 32

Na którym etapie chemicznej obróbki materiałów fotograficznych dochodzi do redukcji halogenków srebra do metalicznego srebra?

A. Stabilizowania
B. Wybielania
C. Wywoływania
D. Utrwalania
Etap wywoływania w procesie chemicznej obróbki zdjęć to naprawdę kluczowy moment. Wtedy halogenki srebra przechodzą w srebro metaliczne. Gdy wkładasz film do wywoływacza, zaczynają zachodzić chemiczne reakcje, które przekształcają te nieaktywne halogenki (jak AgBr czy AgCl) w aktywne srebro (Ag). To srebro tworzy obraz na filmie, który potem staje się widoczny. W tym procesie używa się różnych standardowych chemikaliów, takich jak metol, hydrochinon czy fenidyna, które są dość popularne w fotografii. Dla osób zajmujących się fotografią i laboratoriami ważne jest, żeby dobrze kontrolować czas i temperaturę wywoływania. Te rzeczy mają spory wpływ na kontrast i szczegóły obrazu. Tak nawiasem mówiąc, warto też przemywać film po wywołaniu, żeby pozbyć się resztek chemikaliów — to kluczowe, żeby zdjęcia były trwałe i dobrej jakości.
Pytanie 33

Zrealizowano fotografie aparatami z matrycami FF oraz APS-C, wykorzystując identyczny obiektyw o stałej jasności 2.8 i ogniskowej 50 mm. W jakich okolicznościach osiągnięto najmniejszą głębię ostrości, jeśli kadr pozostawał niezmienny podczas robienia zdjęć?

A. Przysłona 4.0 i matryca APS-C
B. Przysłona 2.8 i matryca APS-C
C. Przysłona 4.0 i matryca FF
D. Przysłona 2.8 i matryca FF
Wybór przysłony 2.8 i matrycy APS-C nie prowadzi do najmniejszej głębi ostrości, ponieważ matryca APS-C, będąca mniejszą w porównaniu do FF, posiada większą głębię ostrości przy tych samych parametrach ekspozycji. Użytkownicy, którzy sądzą, że przysłona jest jedynym czynnikiem wpływającym na głębię ostrości, często pomijają znaczenie formatu matrycy. Przy tej samej ogniskowej i przysłonie, mniejszy sensor w APS-C zamieszcza większą ilość obszaru w ostrości, co jest niekorzystne, jeśli celem jest uzyskanie efektu „rozmytego tła”. Z kolei przysłona 4.0, niezależnie od użytej matrycy, zawsze zwiększy głębię ostrości w porównaniu do f/2.8, co jest przeciwieństwem zamierzonego efektu. W praktyce często dochodzi do nieporozumień dotyczących wpływu ogniskowej na głębię ostrości; użytkownicy mogą błędnie zakładać, że obiektywy o krótszej ogniskowej będą generować mniejsze wartości głębi ostrości, co jest nieprawdą, ponieważ to nie tylko ogniskowa, ale również wielkość matrycy oraz przysłona mają kluczowe znaczenie. Warto zwrócić uwagę, że dobór odpowiednich ustawień aparatu oraz zrozumienie zasad działania głębi ostrości są fundamentalne dla każdego fotografa, aby skutecznie realizować zamierzone efekty wizualne.
Pytanie 34

Przy takich samych warunkach oświetlenia zastosowanie filtru fotograficznego o współczynniku 2 wymusi zmianę wartości przesłony z 8 na

A. 11
B. 16
C. 4
D. 5,6
Odpowiedź 5,6 jest poprawna, ponieważ przy użyciu filtru zdjęciowego o współczynniku 2, ilość światła docierającego do matrycy aparatu jest zmniejszana o połowę. W praktyce oznacza to, że aby zachować tę samą ekspozycję, należy zwiększyć ilość światła wpadającego do aparatu, co osiągamy poprzez otwarcie przysłony. W skali przysłon, przysłona 8 to wartość odpowiadająca stosunkowi f/8. Zmiana na przysłonę 5,6 zwiększa ilość światła o około 1 EV (stopień ekspozycji), co jest wymagane w tym przypadku. Wartością przysłony 5,6 jest o około 1 1/3 przystanku jaśniejsza od 8, co oznacza, że pozwala na uzyskanie odpowiedniego naświetlenia przy zachowaniu identycznych warunków ekspozycji. Taka wiedza jest niezwykle istotna dla fotografów, którzy muszą świadomie dobierać parametry ekspozycji w zależności od używanych filtrów oraz warunków oświetleniowych. W praktycznym zastosowaniu, fotografia krajobrazowa, gdzie często wykorzystuje się filtry ND, stanowi doskonały przykład, gdzie takie obliczenia są kluczowe dla uzyskania pożądanego efektu. Wiedza ta wpisuje się w standardy zawodowe fotografów, którzy powinni być w stanie na bieżąco dostosowywać swoje ustawienia w zależności od używanych akcesoriów fotograficznych.
Pytanie 35

Który z formatów pozwala na zapisanie przetworzonego zdjęcia z zachowaniem warstw, a jednocześnie umożliwia otwieranie obrazu w różnych programach graficznych oraz przeglądarkach?

A. JPG
B. BMP
C. PSD
D. TIFF
Format TIFF (Tagged Image File Format) to wybór, który umożliwia zapisanie obrobionego zdjęcia z zachowaniem warstw, co jest kluczowe w pracy z grafiką rastrową. TIFF obsługuje różne tryby kompresji, w tym bezstratną, co pozwala na zachowanie najwyższej jakości obrazu podczas edycji oraz przechowywania plików. Jest to istotne, gdyż w procesie edycyjnym, jak również w przypadku archiwizacji zdjęć, zachowanie szczegółów i warstw pozwala na ich późniejsze wielokrotne modyfikacje bez utraty jakości. Na przykład, w profesjonalnym środowisku graficznym, projektanci często korzystają z TIFF, aby współpracować w zespołach, gdzie różne osoby mogą edytować różne warstwy obrazu. Co więcej, pliki TIFF są szeroko wspierane przez wiele aplikacji graficznych, jak Adobe Photoshop, GIMP czy CorelDRAW, co czyni je uniwersalnym formatem do wymiany i archiwizacji obrazów. Dla tych, którzy pracują nad projektami wymagającymi wysokiej rozdzielczości oraz elastyczności w edytowaniu, TIFF stanowi najlepszą opcję.
Pytanie 36

Aby uzyskać efekt oświetlenia konturowego na fotografowanym obiekcie, należy użyć oświetlenia

A. górno-bocznego
B. tylnego
C. górnego
D. przedniego
Oświetlenie tylne to technika, która wprowadza charakterystyczny efekt konturowy, podkreślając kształt i fakturę fotografowanego obiektu. Dzięki umiejscowieniu źródła światła za obiektem, tworzony jest kontrast pomiędzy jasno oświetlonym tłem a ciemniejszym obiektem. Taki efekt jest szczególnie użyteczny w fotografii portretowej oraz produktowej, gdzie zależy nam na wydobyciu detali i nadaniu głębi. Przykładem zastosowania oświetlenia tylnego jest fotografia kwiatów, gdzie światło przechodzi przez płatki, eksponując ich przezroczystość i fakturę. Dodatkowo, dobre praktyki w zakresie użycia oświetlenia tylnego wymagają odpowiedniego ustawienia kątów oraz mocy oświetlenia, aby uniknąć prześwietlenia tła i uzyskać pożądany efekt. Warto też pamiętać o użyciu dyfuzorów, aby złagodzić intensywność światła, co przyczyni się do uzyskania bardziej artystycznego efektu końcowego.
Pytanie 37

Technika cyfrowa zwana luminosity masking w zaawansowanej obróbce fotografii polega na

A. separacji kolorów na podstawie ich jasności w modelu HSL
B. zastosowaniu filtrów neutralnych podczas wykonywania zdjęć w trudnych warunkach oświetleniowych
C. automatycznym balansowaniu ekspozycji pomiędzy najjaśniejszymi i najciemniejszymi obszarami
D. tworzeniu masek selekcji bazujących na jasności poszczególnych obszarów zdjęcia
Technika luminosity masking polega na tworzeniu masek selekcji, które są oparte na jasności poszczególnych obszarów zdjęcia. Dzięki temu fotograf może precyzyjnie kontrolować, które fragmenty obrazu zostaną poddane obróbce, a które pozostaną nietknięte. Na przykład, jeśli chcemy zwiększyć kontrast w ciemniejszej części zdjęcia, możemy stworzyć maskę, która obejmuje tylko te obszary. To podejście jest niezwykle przydatne w fotografii krajobrazowej, gdzie różnice w oświetleniu mogą być znaczne. Luminosity masking pozwala na zachowanie detali w cieniach i światłach, co jest zgodne z dobrymi praktykami obróbki w programach takich jak Adobe Photoshop. Umożliwia to uzyskanie bardziej naturalnych i estetycznie przyjemnych efektów, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii. Warto również zaznaczyć, że ta technika, choć na początku może wydawać się skomplikowana, staje się z czasem intuicyjna i pozwala na znaczne podniesienie jakości pracy fotografa.
Pytanie 38

Jaką minimalną rozdzielczość skanowania należy zastosować dla płaskiego oryginału o wymiarach 10x15 cm, aby otrzymać obraz w formacie 40x60 cm przy rozdzielczości 150 dpi, unikając konieczności interpolacji danych?

A. 600 spi
B. 300 spi
C. 150 spi
D. 1200 spi
Minimalna rozdzielczość skanowania oryginału płaskiego 10x15 cm, aby uzyskać obraz o rozmiarze 40x60 cm w rozdzielczości 150 dpi, wynosi 600 spi. Aby to zrozumieć, należy przyjrzeć się, jak działa skanowanie i drukowanie obrazów. Rozdzielczość DPI (dots per inch) określa liczbę punktów, które maszyna drukarska umieszcza na calu kwadratowym papieru. W tym przypadku, 150 dpi oznacza, że drukarka umieści 150 punktów na każdym calu. Wymiary 40x60 cm po przeliczeniu na cale wynoszą około 15,75x23,62 cale. Dlatego, aby osiągnąć wymagane 150 dpi, wymagana jest rozdzielczość obrazu wynosząca 15,75 cala x 150 dpi = 2363 pikseli oraz 23,62 cala x 150 dpi = 3543 pikseli. W sumie daje to 2363 x 3543 pikseli. Aby uzyskać ten obraz z oryginału 10x15 cm, musimy pomnożyć tę wartość przez 4 (co odpowiada rozmiarowi 40x60 cm względem 10x15 cm). Tak więc, aby uzyskać wymagane piksele, musimy skanować z rozdzielczością 600 spi, co pozostaje w standardzie najlepszych praktyk w dziedzinie skanowania i druku, zapewniając jakość obrazu bez interpolacji.
Pytanie 39

System stykowania matrycy cyfrowymi filtrami barwnymi, umożliwiający rejestrację kolorowego obrazu, to

A. filtr polaryzacyjny
B. sensor BSI
C. matryca CFA
D. filtr Bayera
Filtr Bayera jest kluczowym elementem w technologii obrazowania cyfrowego, który umożliwia rejestrację kolorowego obrazu na sensorach matrycowych. Składa się z siatki kolorowych filtrów, zazwyczaj w układzie 2:1:1, gdzie dwa filtry są zielone, a po jednym czerwonym i niebieskim. Dzięki temu matryca może efektywnie zbierać informacje o świetle i kolorach w scenie, co jest kluczowe dla uzyskania naturalnych odcieni w obrazach. W praktyce filtry Bayera są stosowane w większości cyfrowych aparatów fotograficznych, kamer i smartfonów, co czyni je standardem branżowym. Proces demosaicing, który przekształca surowe dane z matrycy w pełnokolorowy obraz, jest niezbędny do uzyskania prawidłowych kolorów. Zastosowanie filtrów Bayera wspiera również techniki fotografii HDR oraz skanowanie obrazów w wysokiej rozdzielczości, co zwiększa ich użyteczność w profesjonalnym fotografowaniu oraz filmowaniu. Wiedza na ten temat jest istotna dla każdego, kto chce zrozumieć, jak działa technologia obrazowania w nowoczesnych urządzeniach.
Pytanie 40

Aby na fotografii uzyskać efekt zatrzymania ruchu kolarzy na zamazanym tle, jakie parametry należy ustawić w aparacie?

A. f/16 i 1/60 s
B. f/22 i 1/30 s
C. f/8 i 1/125 s
D. f/5,6 i 1/250 s
Te ustawienia, czyli f/5,6 i czas 1/250 s, są naprawdę fajne do zamrożenia ruchu. To dlatego, że migawka się szybko zamyka, co jest super ważne, gdy mamy do czynienia z obiektami, które się szybko poruszają. Przysłona f/5,6 daje nam całkiem dobrą głębię ostrości, co sprawia, że kolarze będą ostro widoczni na zdjęciu, a jednocześnie zdjęcie nie będzie prześwietlone. Czas 1/250 s mocno ogranicza ryzyko rozmycia, które tak często zdarza się przy szybkich ruchach, na przykład w sportowej fotografii. Dobrym przykładem są wyścigi kolarskie, gdzie chcemy uchwycić nie tylko samą akcję, ale także emocje na twarzach kolarzy. W takich sytuacjach ważne jest, by również dostosować ISO i balans bieli do światła, bo to naprawdę pomoże w otrzymaniu jakościowych zdjęć z zamrożonym ruchem.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej