Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Data rozpoczęcia: 29 maja 2025 18:27
Data zakończenia: 29 maja 2025 18:38

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Największą liczbę kanałów optycznych w systemach światłowodowych umożliwia zwielokrotnienie zwane

A. CWDM (Coarse Wavelength Division Multiplexing)

B. UWDM (Ultra Dense Wavelength Division Multiplexing)

C. DWDM (Dense Wavelength Division Multiplexing)

D. WDM (Wavelength Division Multiplexing)

UWDM, czyli Ultra Dense Wavelength Division Multiplexing, to technologia, która umożliwia zwielokrotnienie sygnałów w światłowodach przy użyciu bardzo gęstych długości fal. Dzięki tej metodzie można przesyłać znacznie więcej kanałów optycznych w porównaniu do innych technologii, takich jak DWDM, CWDM czy WDM. UWDM pozwala na osiągnięcie gęstości kanałów sięgającej nawet 1000 kanałów w jednym włóknie światłowodowym, co jest kluczowe w kontekście rosnącego zapotrzebowania na szerokopasmowy Internet oraz przesył danych w centrach danych. Przykładem zastosowania tej technologii są nowoczesne sieci telekomunikacyjne, które wymagają dużej przepustowości i niskiej latencji. W praktyce, operatorzy telekomunikacyjni implementują UWDM w swoich sieciach, aby zwiększyć efektywność wykorzystania istniejącej infrastruktury światłowodowej, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Technologia ta przyczynia się również do obniżenia kosztów operacyjnych przez minimalizację potrzeby układania nowych kabli światłowodowych.

Pytanie 2

Aby zwiększyć zasięg sieci WLAN, gdy Access Point znajduje się w centralnej części obszaru, powinno się wybrać antenę o charakterystyce

A. dookólnej

B. kierunkowej

C. sektorowej

D. parabolicznej

Odpowiedź dookólna jest prawidłowa, ponieważ anteny o charakterystyce dookólnej emitują sygnał w równomierny sposób we wszystkich kierunkach w poziomie. Taki typ anteny jest idealny do zastosowania w centralnym punkcie obszaru, ponieważ pozwala na pokrycie większej powierzchni bez martwych stref. W praktyce, anteny dookólne są często wykorzystywane w sieciach WLAN w środowiskach biurowych czy publicznych, gdzie użytkownicy mogą przemieszczać się w różnych kierunkach. Dobrą praktyką jest umieszczanie takich anten na wysokości, aby zminimalizować przeszkody, które mogłyby tłumić sygnał, co jest zgodne z wytycznymi IEEE 802.11 dotyczącymi projektowania sieci bezprzewodowych. Ponadto, anteny dookólne charakteryzują się prostotą instalacji i konfiguracji, co czyni je popularnym wyborem dla administratorów sieci, którzy pragną szybko zwiększyć zasięg WLAN.

Pytanie 3

Rutery dostępowe to sprzęt, który

A. stanowią granicę sieci dostawcy usług internetowych wyższego poziomu

B. są używane przez klientów indywidualnych lub w niewielkich przedsiębiorstwach

C. są instalowane w sieciach rdzeniowych

D. stanowią granicę sieci dostawcy usług internetowych niższego poziomu

Zauważyłem, że w alternatywnych odpowiedziach są pewne nieporozumienia dotyczące roli routerów w sieciach. Na przykład, routery dostępowe nie są używane w sieciach szkieletowych, które potrzebują bardziej zaawansowanych urządzeń z dużą przepustowością i skomplikowaną konfiguracją. W sieciach szkieletowych raczej korzysta się z routerów szeregowych, a nie z tych typowych dla domów czy małych biur. Mówiąc, że routery dostępowe są na brzegu sieci operatora ISP wyższego rzędu, to nie jest do końca prawda, bo te urządzenia obsługują klientów końcowych, a nie są operatorami. Więc w praktyce są bardziej związane z lokalnymi sieciami niż z infrastrukturą dużych operatorów. Sugerowanie, że działają na poziomie ISP niższego rzędu też jest błędne, bo routery dostępowe są projektowane dla zwykłych użytkowników. Często mylone są różne role urządzeń w sieciach, co prowadzi do złych wniosków na temat funkcji routerów. Zrozumienie tych różnic jest naprawdę istotne, żeby dobrze projektować i zarządzać sieciami.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

W badanym systemie transmisji błędów odnotowano stopę na poziomie 0,000001. Jaką maksymalną ilość błędnych bitów można odczytać podczas przesyłania danych z prędkością 2 Mb/s?

A. 2 bity

B. 22 bity

C. 200 bitów

D. 20 bitów

Nieprawidłowe podejście do obliczeń może prowadzić do błędnych wniosków w kontekście błędów w transmisji danych. Często mylnie zakłada się, że liczba błędnych bitów jest równa prostemu pomnożeniu stopy błędów przez liczbę bitów przesyłanych w krótkim okresie, co nie uwzględnia dłuższego czasu przesyłania danych. Obliczając maksymalną liczbę błędnych bitów tylko na podstawie jednego cyklu transmisji, można zignorować fakt, że błędy mogą się kumulować w czasie działania systemu. W praktyce, biorąc pod uwagę dłuższe okna czasowe, takie jak 11 sekund, okazuje się, że całkowita liczba błędów może być znacznie wyższa. Kolejnym błędem jest niedocenianie wpływu stopy błędów na jakość transmisji w systemach, gdzie niezawodność jest kluczowa, jak w telekomunikacji czy przesyłach danych krytycznych. Poprawne podejście powinno uwzględniać zarówno stopy błędów, jak i czas trwania transmisji, co jest zgodne z praktykami inżynieryjnymi. Zatem, ignorując te aspekty, łatwo jest dojść do mylnych wniosków, co podkreśla znaczenie zrozumienia tematu i stosowania właściwych metodologii obliczeniowych.

Pytanie 8

Osoba wykonująca pierwszą pomoc przeprowadza masaż serca oraz sztuczne oddychanie według rytmu

A. 4 wdmuchnięcia powietrza, 5 uciśnień klatki piersiowej

B. 2 wdmuchnięcia powietrza, 30 uciśnień klatki piersiowej

C. 3 wdmuchnięcia powietrza, 15 uciśnień klatki piersiowej

D. 1 wdmuchnięcie powietrza, 20 uciśnień klatki piersiowej

Poprawna odpowiedź to 2 wdmuchnięcia powietrza, 30 uciśnień mostka, co stanowi standardowy stosunek interwencji w przypadku resuscytacji krążeniowo-oddechowej (RKO) u dorosłych, zgodny z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji (ERC) oraz American Heart Association (AHA). Ten rytm jest optymalny dla efektywności masażu serca oraz wdmuchiwania powietrza, co zwiększa szansę na przywrócenie krążenia i oddechu. Zasadniczo, 30 uciśnięć mostka mają na celu pobudzenie krążenia krwi, podczas gdy 2 wdmuchnięcia powietrza pomagają dostarczyć tlen do płuc ofiary. W praktyce, ważne jest, aby przeprowadzać uciśnięcia z częstotliwością 100-120 na minutę, co sprzyja lepszemu zaopatrzeniu narządów w tlen. W sytuacji nagłej, zachowanie tego rytmu jest kluczowe, ponieważ każda sekunda ma znaczenie, a odpowiednie wdmuchiwania pomagają utrzymać tlen w organizmie ofiary. Przykładowo, w przypadku zatrzymania akcji serca, szybkie i skuteczne wykonanie RKO zgodnie z tym schematem jest kluczowe dla przeżycia pacjenta.

Pytanie 9

Która z wymienionych czynności sprawi, że system operacyjny nie będzie odpowiednio zabezpieczony, mimo zainstalowanego oprogramowania antywirusowego?

A. Nadzorowanie systemu w czasie rzeczywistym

B. Realizowanie pełnego skanowania systemu plików co najmniej raz dziennie

C. Aktywowanie automatycznych aktualizacji bazy wirusów

D. Przeprowadzanie szybkiego skanowania nie częściej niż raz w miesiącu

Wykonywanie szybkiego skanowania co najwyżej raz w miesiącu jest niewystarczające, aby zapewnić skuteczną ochronę systemu operacyjnego. Takie skanowanie zazwyczaj koncentruje się tylko na najbardziej oczywistych zagrożeniach, podczas gdy złośliwe oprogramowanie może ukrywać się w mniej oczywistych miejscach. Ponadto, wirusy i inne zagrożenia mogą zmieniać swoje zachowanie i metody działania, co sprawia, że sporadyczne skanowanie nie jest wystarczające. Praktyka sugeruje, że zaleca się przeprowadzanie pełnych skanowań systemu co najmniej raz w tygodniu oraz korzystanie z funkcji monitorowania w czasie rzeczywistym, aby błyskawicznie wykrywać i neutralizować zagrożenia. Regularne aktualizacje bazy wirusów również są kluczowe, ponieważ nowe zagrożenia pojawiają się nieustannie. Zastosowanie tych zasad w codziennej praktyce IT przyczynia się do znacznego zwiększenia poziomu bezpieczeństwa systemu.

Pytanie 10

Który z poniższych adresów mógłby pełnić rolę adresu IP bramy domyślnej dla urządzenia o adresie 192.168.30.1/24?

A. 192.168.0.255

B. 192.168.30.255

C. 192.168.0.254

D. 192.168.30.254

Adres IP 192.168.30.254 to dobry wybór jako brama domyślna dla hosta z adresem 192.168.30.1/24, bo oba znajdują się w tej samej podsieci. Przy masce /24, pierwsze 24 bity (czyli 192.168.30) definiują sieć, a ostatni oktet (1 w przypadku hosta) to miejsce dla urządzeń w tej sieci. Ważne jest, żeby adres bramy był wolny, więc 192.168.30.254, będący w tej samej podsieci, sprawdza się idealnie. Przykład? Jeśli komputery w sieci lokalnej chcą się komunikować z Internetem, to właśnie trzeba ustawić adres bramy na 192.168.30.254. Dzięki temu, ruch będzie trafiał do tej bramy, która następnie go przekazuje dalej. No i w praktyce, poprawna konfiguracja bramy jest kluczowa, żeby komunikacja w sieci działała płynnie i żeby umożliwić dostęp do innych sieci. Fajnie też wiedzieć, że w standardzie IPv4 adresy 0 i 255 są zarezerwowane na specjalne cele, jak adres sieci i adres rozgłoszeniowy.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Na podstawie dokumentacji technicznej modemu analogowego można stwierdzić, że komunikuje się on z komputerem w sposób

Właściwości modemu

Obsługiwane protokoły: ITU-T V.90, V.34, V.32.
Konfiguracja za pomocą komend AT przesyłanych z komputera przez złącze RS-232.
Automatyczne rozpoznawanie prędkości transmisji przez port RS-232.
Zasilanie stałym napięciem 12V, typowym dla systemów alarmowych.
Komunikacja z użytkownikiem za pomocą wmontowanego brzęczyka oraz diod LED.

A. równoległy, a szybkość transmisji danych do abonenta nie przekracza 14,4 kbps

B. równoległy, a szybkość transmisji danych do abonenta nie przekracza 56 kbps

C. szeregowy, a szybkość transmisji danych do abonenta nie przekracza 56 kbps

D. szeregowy, a szybkość transmisji danych do abonenta nie przekracza 14,4 kbps

Wybór odpowiedzi, w której wskazuje się na komunikację równoległą, jest błędny, ponieważ modemy analogowe standardowo korzystają z interfejsu szeregowego, jak RS-232. Transmisja równoległa, choć teoretycznie pozwala na szybsze przesyłanie danych poprzez przesyłanie wielu bitów jednocześnie, nie jest praktycznie używana w modemach. Tego rodzaju interfejs wymagałby znacznie bardziej skomplikowanej infrastruktury i nie jest optymalny dla dłuższych odległości, podczas gdy transmisja szeregowa jest bardziej niezawodna w takich warunkach. Dodatkowo, niepoprawne jest podawanie maksymalnej prędkości transmisji do 14,4 kbps, gdyż modem spełniający standardy ITU-T V.90 i V.34 powinien zapewniać prędkości do 56 kbps. Często popełnianym błędem jest mylenie parametrów technicznych urządzeń oraz ich zastosowania. W kontekście modemów warto również zaznaczyć, że standardy te zostały zaprojektowane z myślą o optymalizacji wydajności w komunikacji, co czyni je kluczowymi w historii rozwoju technologii komunikacyjnych. Stąd, zrozumienie różnicy między tymi technologiami oraz ich odpowiednim zastosowaniem jest istotne dla efektywnego funkcjonowania systemów komunikacyjnych.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

Ile podsieci otrzymamy, dzieląc sieć o adresie 182.160.17.0/24 na równe podsieci zawierające po trzydzieści dwa adresy?

A. 12 sieci

B. 8 sieci

C. 6 sieci

D. 16 sieci

Podział sieci 182.160.17.0/24 na podsieci po 32 adresy to całkiem interesujące zadanie! Tak naprawdę, w tej sieci mamy 256 adresów IP, ale tylko 254 są dostępne dla hostów. Musimy pamiętać o tym, że jeden adres to adres sieci, a drugi to adres rozgłoszeniowy. Żeby podzielić to na podsieci, potrzebujemy 5 bitów, bo 2 do potęgi 5 daje nam 32. W związku z tym, mamy 3 bity na podsieci, co oznacza, że możemy stworzyć 8 podsieci. To super sprawa, bo każda z tych podsieci może być wykorzystana w różnych działach, co pozwala lepiej zarządzać całą siecią. W moim odczuciu, to świetne podejście, które przydaje się w korporacyjnych sieciach.

Pytanie 16

Jaki protokół routingu określa rutery desygnowane (DR Designated Router) oraz rutery zapasowe (BDR Backup Designated Router)?

A. RIP (Routing Information Protocol)

B. EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol)

C. BGP (Border Gateway Protocol)

D. OSPF (Open Shortest Path First)

OSPF (Open Shortest Path First) jest protokołem routingu, który działa w oparciu o algorytm stanu łącza, co pozwala na efektywne zarządzanie trasami w dużych sieciach. Kluczowym elementem OSPF jest wyznaczanie routerów desygnowanych (DR) oraz zapasowych routerów desygnowanych (BDR). Proces ten ma na celu minimalizację ilości wymiany informacji między routerami w tej samej sieci, co jest szczególnie istotne w przypadku topologii zawierających wiele urządzeń. Router desygnowany jest odpowiedzialny za rozsyłanie aktualizacji stanu łącza do innych routerów, co redukuje obciążenie sieci. Przykładowo, w dużej firmie z rozbudowaną infrastrukturą IT, zastosowanie OSPF z DR i BDR umożliwia efektywne zarządzanie drogami, zapewniając jednocześnie redundancję, co zwiększa niezawodność sieci. OSPF jest szeroko stosowany w branży zgodnie z najlepszymi praktykami, a jego konfiguracja i zarządzanie są kluczowymi umiejętnościami dla inżynierów sieciowych.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Jak funkcjonuje macierz RAID-5 w serwerze?

A. łączy co najmniej dwa fizyczne dyski w jeden logiczny, a dane są rozłożone pomiędzy tymi dyskami.

B. zapisuje dane paskowane na kilku dyskach, przy czym ostatni dysk jest przeznaczony do przechowywania sum kontrolnych.

C. zapisuje dane w formie pasków na kilku dyskach, podczas gdy sumy kontrolne są podzielone na części, z których każda jest zapisane na innym dysku.

D. przechowuje dane równocześnie na dwóch fizycznych dyskach, gdzie drugi dysk stanowi lustrzane odbicie pierwszego.

Wybierając odpowiedzi, które nie oddają rzeczywistej architektury RAID-5, można napotkać kilka powszechnych nieporozumień. Przykładowo, wskazanie na zapis danych równocześnie na dwóch dyskach z odbiciem lustrzanym jest charakterystyczne dla RAID-1, a nie RAID-5. RAID-1 opiera się na zasadzie duplikacji danych, co zapewnia wysoki poziom ochrony, ale nie oferuje efektywności przestrzennej, jaką ma RAID-5. Z kolei odpowiedzi sugerujące, że tylko jeden dysk przechowuje sumy kontrolne, są mylące, ponieważ RAID-5 rozdziela te sumy na wszystkie dyski, co umożliwia lepszą ochronę przed utratą danych. Kluczowym aspektem jest również to, że RAID-5 wymaga co najmniej trzech dysków do działania, co odróżnia go od prostszych konfiguracji, takich jak RAID-0, który nie oferuje żadnej redundancji. W praktyce, nieprawidłowe zrozumienie zasad działania RAID-5 może prowadzić do błędnych decyzji w zakresie zarządzania danymi i planowania infrastruktury, co w konsekwencji może skutkować utratą danych lub zwiększonymi kosztami operacyjnymi. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć różnice między różnymi poziomami RAID oraz ich wpływ na wydajność i bezpieczeństwo danych.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

Aby zrealizować konsolidację danych na twardym dysku w taki sposób, aby zajmowały one sąsiadujące klastry, należy zastosować

A. indeksowanie

B. kompresję

C. defragmentację

D. filtrację

Kompresja danych polega na zmniejszeniu rozmiaru plików, aby zajmowały mniej miejsca na dysku. Chociaż może to prowadzić do oszczędności przestrzeni, nie ma to związku z organizowaniem fragmentów plików w sąsiadujących klastrach na dysku. Kompresja działa na poziomie logicznym danych, a nie na poziomie fizycznym ich przechowywania. Filtracja z kolei odnosi się do procesu przetwarzania danych, w którym wybiera się określone informacje według zdefiniowanych kryteriów. Nie ma to zastosowania w kontekście zarządzania danymi na dysku twardym. Indeksowanie jest techniką, która pozwala na przyspieszenie dostępu do danych poprzez tworzenie struktury, która ułatwia ich wyszukiwanie. Jednak podobnie jak w przypadku kompresji, nie prowadzi to do fizycznej reorganizacji danych na dysku. Typowym błędem myślowym jest mylenie pojęcia optymalizacji danych z ich kompresją czy filtracją. Chociaż te procesy mają swoje miejsce w zarządzaniu danymi, nie odpowiadają one bezpośrednio na potrzebę defragmentacji, która jest kluczowa dla utrzymania wydajności systemu operacyjnego w oparciu o dyski twarde. Ważne jest, aby zrozumieć różnice między tymi procesami oraz ich zastosowanie w praktyce, aby móc skutecznie zarządzać danymi i zasobami systemowymi.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Który symbol używany jest w formule arkusza kalkulacyjnego do oznaczania bezwzględnego adresu komórki?

A. & np. &A&1

B. $ np. $A$1

C. # np. #A#1

D. % np. %A%1

W kontekście adresowania komórek w arkuszach kalkulacyjnych, kluczowe jest zrozumienie różnic między różnymi typami odwołań. Odpowiedzi, które zawierają symbole takie jak #, &, czy %, są niepoprawne i wynikają z nieporozumienia co do zasad działania formuł. Symbol '#' nie jest używany w kontekście adresowania komórek, a jego obecność w arkuszach kalkulacyjnych często odnosi się do błędów, takich jak #VALUE! lub #REF!, które wskazują na problemy z formułą lub odniesieniem. Z kolei znak '&' jest używany do łączenia tekstów, a nie do adresowania komórek. Na przykład, formuła =A1 & B1 łączy zawartości komórek A1 i B1, a nie odnosi się do nich w kontekście obliczeń. Użycie '%' w adresowaniu również jest mylące, ponieważ w arkuszach kalkulacyjnych symbol '%' odnosi się do wartości procentowych, a nie do sposobu adresowania komórek. Użytkownicy często mylą te symbole z konwencjami adresowania komórek, co może prowadzić do błędnych obliczeń i nieefektywnego zarządzania danymi. Kluczowe jest, aby przy tworzeniu formuł w arkuszach kalkulacyjnych stosować właściwe symbole i rozumieć ich znaczenie, aby uniknąć takich podstawowych błędów i zapewnić prawidłowe funkcjonowanie obliczeń.

Pytanie 23

Narzędzie diskmgmt.msc w systemie MMC (Microsoft Management Console) pozwala na

A. analizowanie zdarzeń systemu Windows

B. administrację użytkownikami

C. zarządzanie partycjami oraz woluminami prostymi

D. sprawdzenie sterowników zainstalowanych na dysku

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ przystawka diskmgmt.msc w Microsoft Management Console (MMC) jest narzędziem dedykowanym do zarządzania dyskami oraz woluminami w systemie Windows. Umożliwia użytkownikom tworzenie, usuwanie, formatowanie oraz zmienianie rozmiarów partycji. Dzięki temu administratorzy mogą efektywnie zarządzać przestrzenią dyskową, co jest kluczowe w kontekście wydajności systemu oraz organizacji danych. Na przykład, można stworzyć nową partycję dla instalacji dodatkowego systemu operacyjnego lub utworzyć wolumin, aby lepiej zarządzać danymi użytkowników. Użycie diskmgmt.msc jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania dyskami, ponieważ pozwala na wizualizację struktury dysków oraz ułatwia kontrolę nad partycjami, co jest niezbędne przy planowaniu rozbudowy lub migracji danych. Dodatkowo, znajomość tego narzędzia jest kluczowa w kontekście zarządzania serwerami oraz rozwiązywania problemów związanych z dostępnością danych.

Pytanie 24

Który z poniższych protokołów pozwala na ustanawianie bezpiecznych połączeń?

A. HTTP

B. Telnet

C. PKCS#7

D. SSL

SSL (Secure Sockets Layer) to protokół kryptograficzny, który zapewnia bezpieczne połączenia przez internet. Umożliwia szyfrowanie danych przesyłanych między klientem a serwerem, co chroni informacje przed podsłuchiwaniem i manipulacją. SSL jest szeroko stosowany w aplikacjach webowych, gdzie bezpieczeństwo danych jest kluczowe, takich jak bankowość online, zakupy e-commerce czy platformy komunikacyjne. Protokół ten zapewnia również uwierzytelnianie serwera, co oznacza, że klienci mogą mieć pewność, że łączą się z właściwym serwisem, a nie z oszustem. W praktyce, wdrożenie SSL na stronie internetowej odbywa się poprzez uzyskanie certyfikatu SSL od zaufanego urzęd certyfikacji. Przykładami zastosowania SSL są strony internetowe z adresami zaczynającymi się od 'https://', co wskazuje na aktywne szyfrowanie danych. Warto również zaznaczyć, że SSL został zastąpiony przez bardziej nowoczesny protokół TLS (Transport Layer Security), jednak termin SSL jest nadal powszechnie używany.

Pytanie 25

Adres MAC oraz identyfikator producenta karty graficznej są elementami adresu

A. IP

B. IPX

C. MAC

D. URL

Poprawna odpowiedź to MAC, co odnosi się do adresu Media Access Control. Adres MAC jest unikalnym identyfikatorem przypisanym do interfejsu sieciowego, używanym w sieciach komputerowych do komunikacji na poziomie warstwy 2 modelu OSI. Składa się zazwyczaj z 48 bitów, co odpowiada 12 heksadecymalnym cyfrom, i jest unikalny dla każdego urządzenia, co zapobiega konfliktom w sieci. Przykład zastosowania adresu MAC można zobaczyć w lokalnych sieciach Ethernet, gdzie urządzenia wykorzystują adresy MAC do nawiązywania połączeń i wymiany danych. Adresy MAC są również wykorzystywane w filtracji adresów na routerach, co zwiększa bezpieczeństwo sieci. Ponadto, w kontekście standardów branżowych, adresy MAC są definiowane przez IEEE, co zapewnia ich globalną unikalność oraz spójność w różnych urządzeniach. Zrozumienie roli adresu MAC jest kluczowe dla zarządzania i diagnostyki sieci, a także dla programowania i konfigurowania sprzętu sieciowego.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

Ruter otrzymał pakiet danych skierowany do hosta o adresie IP 131.104.14.130/25. W jakiej sieci znajduje się ten host?

A. 131.104.14.64

B. 131.104.14.128

C. 131.104.14.192

D. 131.104.14.32

Host o adresie IP 131.104.14.130 z maską /25 znajduje się w sieci o adresie 131.104.14.128. Maski /25 oznaczają, że pierwsze 25 bitów adresu IP jest używanych do identyfikacji sieci, pozostawiając 7 bitów dla adresów hostów. W przypadku adresu 131.104.14.128, pierwsza część adresu (131.104.14.128) to adres sieci, a ostatnie bity (od 0 do 127) mogą być przypisane hostom. Adresy hostów w tej sieci to 131.104.14.129 do 131.104.14.254, a adres rozgłoszeniowy to 131.104.14.255. Zrozumienie podziału adresacji IP oraz zasad działania maski podsieci jest kluczowe w zarządzaniu sieciami komputerowymi, co jest istotne w praktyce, zwłaszcza podczas konfigurowania routerów, serwerów i urządzeń końcowych. Dodatkowo, znajomość tych koncepcji pozwala na efektywne planowanie i implementację architektury sieciowej zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 28

Zjawisko, w którym w wyniku sygnału informacyjnego następuje zmiana parametru fali nośnej, takiego jak amplituda, określane jest jako

A. modulacją

B. dyskretyzacją

C. kwantowaniem

D. demodulacją

Modulacja to proces, w którym określony parametr fali nośnej, taki jak amplituda, częstotliwość czy faza, jest zmieniany w odpowiedzi na sygnał informacyjny. W praktyce oznacza to, że sygnał informacyjny, np. dźwięk czy dane cyfrowe, jest "wszczepiany" w falę nośną, co pozwala na efektywną transmisję informacji przez różne media, takie jak powietrze czy kable. Przykładem modulacji jest AM (Amplitude Modulation), gdzie amplituda fali nośnej jest zmieniana w zależności od sygnału audio. Dzięki modulacji sygnały mogą być nadawane na różnych częstotliwościach, co zwiększa efektywność wykorzystania dostępnego pasma częstotliwości. Standardy takie jak ITU-T G.992.5 definiują techniki modulacji używane w komunikacji szerokopasmowej, co pokazuje, jak ważne są one dla nowoczesnych systemów telekomunikacyjnych. Modulacja jest kluczowym elementem w telekomunikacji, radiotechnice oraz w systemach transmisji danych, a jej zrozumienie jest niezbędne dla profesjonalistów w tych dziedzinach.

Pytanie 29

Jak wiele maksymalnych sieci można uzyskać dzieląc sieć o adresie 182.160.17.0/24 na równe podsieci, z których każda zawiera trzydzieści dwa adresy?

A. 8 sieci

B. 16 sieci

C. 6 sieci

D. 12 sieci

Podział sieci o adresie 182.160.17.0/24 na równe podsieci jest procesem, który pozwala na efektywniejsze zarządzanie adresem IP oraz jego zasobami. W przypadku sieci /24 mamy 256 adresów (od 0 do 255), z czego 254 adresy są dostępne do przypisania urządzeniom (adresy 0 i 255 są zarezerwowane na identyfikację sieci oraz jako adres rozgłoszeniowy). Aby uzyskać podsieci o 32 adresach, musimy podzielić naszą sieć na podsieci o masce /27, co daje 32 adresy w każdej podsieci (2^(32-27) = 32). W przypadku sieci /24, podział na /27 pozwala nam uzyskać 8 takich podsieci, ponieważ 2^(27-24) = 2^3 = 8. Przykłady nowych podsieci to: 182.160.17.0/27, 182.160.17.32/27, 182.160.17.64/27, itd. To ilustruje, jak podział sieci wpływa na optymalizację przydziału adresów IP, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu IP i pozwala na efektywne skalowanie sieci.

Pytanie 30

Zespół Liniowy Abonencki nie pełni funkcji

A. odbierania i nadawania sygnalizacji wybierczej

B. rozdziału kierunków transmisji

C. kodowania oraz filtracji sygnałów

D. wysyłania prądów dzwonienia

Abonencki Zespół Liniowy (AZL) nie realizuje funkcji odbioru i nadawania sygnalizacji wybierczej, co wynika z jego podstawowej roli w systemach telekomunikacyjnych. AZL jest odpowiedzialny za zapewnienie łączności pomiędzy abonentami a centralą, a jego zadania koncentrują się na transmisji głosu i danych. W kontekście sygnalizacji wybierczej, to zadanie jest realizowane przez inne komponenty sieci, takie jak centrale telefoniczne, które zajmują się obsługą protokołów sygnalizacyjnych. Przykładem jest protokół ISDN, który umożliwia przesyłanie sygnałów wybierczych w formie cyfrowej. AZL wspiera różne standardy, takie jak POTS (Plain Old Telephone Service), ale jego funkcjonalność nie obejmuje samego procesu sygnalizacji. W praktyce oznacza to, że podczas nawiązywania połączenia, AZL przesyła już ustalone sygnały, ale nie jest zaangażowany w proces ich generowania czy kodowania.

Pytanie 31

W trakcie wykonywania procedury POST na monitorze pojawił się komunikat FailingBits: nnnn. Na tej podstawie użytkownik może wnioskować, że

A. płyta główna nie ma wbudowanego kontrolera dla dysków twardych SATA

B. dysk twardy nie jest podłączony do portu interfejsu

C. pamięć operacyjna uległa fizycznemu uszkodzeniu

D. układ pamięci tylko do odczytu podstawowego systemu BIOS jest uszkodzony

Rozważając inne odpowiedzi, warto zauważyć, że pierwsza z nich sugeruje, iż dysk twardy nie jest podłączony do kanału interfejsu. Taki problem mógłby prowadzić do komunikatu o błędzie podczas uruchamiania systemu, jednak FailingBits: nnnn bezpośrednio odnosi się do testów pamięci, a nie do stanu dysku twardego. W kontekście drugiej odpowiedzi, stwierdzenie, że płyta główna nie posiada kontrolera dysków twardych SATA, również nie ma sensu. Tego rodzaju problem zainicjowałby inne typy błędów, a nie błędy pamięci. Z kolei czwarta odpowiedź, dotycząca uszkodzenia układu pamięci tylko do odczytu (ROM), jest mylna, ponieważ ROM i RAM pełnią różne funkcje w systemie. ROM przechowuje stałe informacje, takie jak BIOS, natomiast RAM jest odpowiedzialna za tymczasowe przechowywanie danych podczas działania systemu. Problemy z RAM są często mylone z innymi komponentami, ale kluczowym wskaźnikiem, jakim jest komunikat FailingBits, wskazuje wprost na uszkodenia pamięci operacyjnej. Takie myślenie może prowadzić do błędnych diagnoz i niepotrzebnych kosztów związanych z wymianą komponentów, które nie są uszkodzone. Zrozumienie, jakie komponenty odpowiadają za jakie błędy, jest kluczowe dla efektywnej diagnostyki problemów sprzętowych.

Pytanie 32

Jakie będą koszty pobrania 2 GB danych przez telefon komórkowy, jeżeli cena pakietu 50 MB wynosi 6 gr brutto?

A. 2,4 zł

B. 3,0 zł

C. 1,2 zł

D. 3,6 zł

Koszt pobrania 2 GB danych wynosi 2,4 zł, co można obliczyć na podstawie ceny za 50 MB. Najpierw przeliczmy, ile megabajtów zawiera 2 GB. 1 GB to 1024 MB, więc 2 GB to 2048 MB. Skoro koszt 50 MB wynosi 6 groszy, to aby obliczyć koszt 1 MB, dzielimy 6 gr przez 50, co daje 0,12 gr za 1 MB. Następnie mnożymy tę wartość przez 2048 MB, co prowadzi nas do obliczenia: 2048 MB * 0,12 gr = 245,76 gr. Ponieważ 100 gr to 1 zł, przeliczenie daje nam 2,4576 zł, co zaokrąglamy do 2,4 zł. Tego rodzaju obliczenia są istotne w codziennym życiu oraz w pracy, szczególnie dla osób korzystających z mobilnych planów danych. Zrozumienie kosztów związanych z danymi mobilnymi pozwala lepiej zarządzać budżetem i unikać nieprzewidzianych wydatków, co jest kluczowe w erze cyfrowej. Warto również zauważyć, że operatorzy często oferują różne pakiety, co może wpływać na ostateczne koszty, dlatego zawsze warto analizować oferty przed podjęciem decyzji.

Pytanie 33

Koszt płyty CD-ROM wynosi około 0,50 zł za sztukę, cena płyty DVD-R to około 1,50 zł za sztukę, cena pamięci flash o pojemności 4 GB to około 200 zł, a dysku twardego o pojemności 80 GB - około 250 zł. Który z wymienionych nośników będzie najtańszy do archiwizacji folderu o wielkości 10 GB?

A. W pamięci flash

B. Na dysku twardym

C. Na płytach DVD-R

D. Na płytach CD-R

Wybór płyt CD-R jako nośnika do archiwizacji foldera o wielkości 10 GB jest nieoptymalny ze względu na ich ograniczoną pojemność. Płyta CD-R pomieści jedynie 700 MB danych, co oznacza, że do skopiowania 10 GB wymagana byłaby znaczna ilość płyt, co jest zarówno czasochłonne, jak i kosztowne. Decydując się na wykorzystanie pamięci flash, można napotkać wysokie koszty. Koszt pamięci flash o pojemności 4 GB wynosi około 200 zł, co jest niewspółmierne do ilości przechowywanych danych, a także nieefektywne w kontekście kosztów na gigabajt. Z kolei dysk twardy o pojemności 80 GB, mimo że teoretycznie pozwala na przechowywanie 10 GB, jest również znacznie droższy (około 250 zł) i wiąże się z dodatkowymi kosztami eksploatacyjnymi oraz kwestiami związanymi z mobilnością i konserwacją. W praktyce, wybierając nośnik do archiwizacji danych, należy zwracać uwagę nie tylko na koszt, ale także na efektywność przechowywania, co czyni płyty DVD-R najbardziej sensownym wyborem w tej sytuacji. Zastosowanie nośników optycznych takich jak DVD-R jest wspierane przez standardy branżowe dotyczące przechowywania danych ze względu na ich długoterminową stabilność i odporność na uszkodzenia.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Który z poniższych protokołów jest używany do zdalnego zarządzania urządzeniami sieciowymi za pomocą interfejsu wiersza poleceń?

A. SSH (Secure Shell)

B. SMTP (Simple Mail Transfer Protocol)

C. HTTP (Hypertext Transfer Protocol)

D. FTP (File Transfer Protocol)

SSH, czyli Secure Shell, to protokół, który został stworzony w celu umożliwienia bezpiecznego zarządzania urządzeniami sieciowymi na odległość poprzez interfejs wiersza poleceń. Jest to standard branżowy, który zapewnia szyfrowane połączenia, co oznacza, że wszelkie przesyłane dane, takie jak hasła czy komendy, są chronione przed potencjalnym podsłuchem. Protokół ten jest niezwykle wszechstronny i pozwala nie tylko na zdalne logowanie, ale również na przesyłanie plików czy tunelowanie ruchu sieciowego. Dzięki swojej elastyczności SSH jest szeroko stosowany w administracji sieciami rozległymi, gdzie bezpieczeństwo przesyłanych danych jest kluczowe. Przykład praktyczny to zarządzanie serwerem Linux poprzez narzędzie takie jak PuTTY, które wykorzystuje SSH do nawiązywania bezpiecznych sesji zdalnych. Użytkownicy mogą wykonywać różne operacje administracyjne, jak np. aktualizacje systemu czy konfiguracje oprogramowania, z dowolnego miejsca na świecie.

Pytanie 36

Maska blankietowa odpowiadająca notacji kropkowo dziesiętnej 255.255.255.0 to

A. 0.0.255.255

B. 0.255.255.255

C. 0.0.0.0

D. 0.0.0.255

Odpowiedź 0.0.0.255 jest poprawna, ponieważ maska podsieci odpowiadająca notacji kropkowo dziesiętnej 255.255.255.0 w formacie binarnym ma 24 bity ustawione na 1, co oznacza, że maska ta pozwala na 256 adresów IP w danej podsieci. Właściwa maska w formacie kropkowo-dziesiętnym odpowiadająca temu zakresowi to 0.0.0.255, co w praktyce oznacza, że adresy hostów w tej podsieci mogą mieć wartości od 0.0.0.1 do 0.0.0.254. Jest to często stosowane w małych sieciach lokalnych, gdzie wystarczająca liczba adresów jest potrzebna do podłączenia urządzeń, takich jak komputery, drukarki czy inne złącza sieciowe. Przykładowo, w sieciach domowych i małych biurach, taka maska pozwala na skuteczne zarządzanie i organizowanie zasobów sieciowych, zapewniając jednocześnie odpowiednią izolację i bezpieczeństwo. Użycie standardów takich jak CIDR (Classless Inter-Domain Routing) umożliwia efektywne zarządzanie adresacją IP i pozwala na elastyczne przypisywanie adresów do podsieci, co jest zgodne z dobrymi praktykami w dziedzinie sieci komputerowych.

Pytanie 37

Najskuteczniejszym sposobem ochrony komputera przed złośliwym oprogramowaniem jest

A. hasło do konta użytkownika

B. skaner antywirusowy

C. zapora sieciowa FireWall

D. licencjonowany system operacyjny

Zabezpieczanie komputera przed złośliwym oprogramowaniem to złożony proces, w którym różne metody ochrony pełnią uzupełniające się role. Zapora sieciowa (FireWall) jest skutecznym narzędziem, ale jej funkcją jest kontrolowanie ruchu sieciowego, co nie zastępuje działania skanera antywirusowego. Chociaż zapora może blokować nieautoryzowane połączenia, nie jest w stanie wykryć i usunąć już zainstalowanego złośliwego oprogramowania. Hasło do konta użytkownika jest istotne dla ochrony dostępu do systemu, jednak nie chroni przed samym złośliwym oprogramowaniem, które może zainfekować komputer niezależnie od tego, czy konto jest zabezpieczone hasłem. Licencjonowany system operacyjny ma swoje zalety, takie jak regularne aktualizacje i wsparcie techniczne, lecz sam w sobie nie zapewnia pełnej ochrony przed wirusami i innymi zagrożeniami. W praktyce, nie można polegać wyłącznie na jednym rozwiązaniu; skuteczna ochrona wymaga kombinacji różnych metod. Błędem jest myślenie, że wystarczy jedna z wymienionych opcji, aby zapewnić bezpieczeństwo systemu. Aby w pełni zabezpieczyć komputer, konieczne jest wdrożenie wielowarstwowego podejścia do bezpieczeństwa, które obejmuje zarówno zapory, skanery antywirusowe, jak i odpowiednie praktyki użytkowników.

Pytanie 38

Kanał klasy D, który występuje w systemach ISDN z interfejsem BRI, odnosi się do kanału sygnalizacyjnego o przepustowości

A. 32 kbit/s

B. 128 kbit/s

C. 64 kbit/s

D. 16 kbit/s

Niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z nieporozumień dotyczących struktury i funkcji kanałów w systemie ISDN. Na przykład, wybór 128 kbit/s sugeruje, że użytkownik może mylić przepływność kanału D z łączną przepustowością interfejsu BRI, która rzeczywiście wynosi 128 kbit/s, ale obejmuje to dwa kanały B po 64 kbit/s każdy oraz jeden kanał D. Z kolei 32 kbit/s to wartość, która nie odnosi się do żadnego z kanałów w standardzie ISDN i może być wynikiem błędnego przypisania przepływności do funkcji sygnalizacji. Odpowiedź 64 kbit/s może być myląca, ponieważ dotyczy ona przepustowości jednego kanału B, a nie kanału D. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich pomyłek, obejmują niewłaściwe zrozumienie architektury ISDN oraz nieznajomość różnic między kanałami B i D. Warto zaznaczyć, że kanał D, mimo iż ma mniejszą przepustowość, pełni kluczową rolę w zarządzaniu połączeniami oraz zapewnieniu wysokiej jakości usług, co jest zgodne z wymaganiami standardów telekomunikacyjnych.

Pytanie 39

Różnica pomiędzy NAT i PAT polega na

A. tym, że NAT jest protokołem routingu, a PAT protokołem bezpieczeństwa

B. używaniu NAT tylko w sieciach lokalnych, podczas gdy PAT w sieciach globalnych

C. stosowaniu NAT dla IPv6, a PAT dla IPv4

D. możliwości translacji wielu prywatnych adresów IP na jeden publiczny przy użyciu różnych portów

NAT i PAT są często mylone, co prowadzi do nieporozumień przedstawionych w błędnych odpowiedziach. Jednym z typowych błędów jest postrzeganie NAT jako technologii stosowanej wyłącznie w sieciach lokalnych i PAT w sieciach globalnych. W rzeczywistości zarówno NAT, jak i PAT są wykorzystywane w różnych typach sieci, zależnie od potrzeb i architektur sieciowych. Kolejne nieporozumienie dotyczy klasyfikacji NAT jako protokołu routingu, a PAT jako protokołu bezpieczeństwa. Oba są technikami translacji adresów IP i nie spełniają roli protokołów w klasycznym znaczeniu. Służą one do zarządzania adresacją IP, a nie do bezpośredniego zabezpieczania danych czy kierowania ruchem sieciowym. Ostatnim często spotykanym błędem jest błędne przypisanie NAT do IPv6 i PAT do IPv4. W rzeczywistości NAT i PAT są używane głównie w kontekście IPv4, ponieważ IPv6 dzięki swojemu ogromnemu zakresowi adresacji nie wymaga takich technik translacyjnych na taką skalę. Te błędne przekonania często wynikają z uproszczonego postrzegania działania sieci i braku pełnego zrozumienia technologii sieciowych.

Pytanie 40

Jaki protokół pozwala na tworzenie wirtualnych sieci lokalnych VLAN (ang. Virtual Local Area Network)?

A. IEEE 802.1w

B. IEEE 802.1d

C. IEEE 802.1aq

D. IEEE 802.1q

Protokół IEEE 802.1w, IEEE 802.1d i IEEE 802.1aq nie są odpowiednie do tworzenia sieci VLAN. IEEE 802.1w jest standardem definiującym Rapid Spanning Tree Protocol (RSTP), który ma na celu szybsze rekonfiguracje sieci w przypadku awarii, ale nie zajmuje się tworzeniem VLANów. W kontekście rozwiązań sieciowych, RSTP koncentruje się na eliminowaniu pętli w topologii sieci i poprawie szybkości przełączania, co jest kluczowe dla stabilności i wydajności sieci. Z kolei IEEE 802.1d to klasyczny Spanning Tree Protocol (STP), który również służy do zarządzania topologią sieci, ale z większym opóźnieniem w rekonfiguracjach w porównaniu do RSTP. Protokół ten natomiast nie ma żadnego wpływu na organizację ruchu sieciowego w kontekście VLAN. IEEE 802.1aq, znany jako Shortest Path Bridging (SPB), jest technologią zaprojektowaną do uproszczenia konfiguracji sieci za pomocą protokołów L2 i L3, jednak również nie jest bezpośrednio związany z tworzeniem VLANów. Typowym błędem jest mylenie tych protokołów z ich rzeczywistym zastosowaniem w kontekście VLAN, co prowadzi do nieporozumień i nieefektywnej administracji siecią. Kluczowe jest zrozumienie różnicy między zarządzaniem topologią a segmentacją sieci, co ma fundamentalne znaczenie dla projektowania efektywnych i bezpiecznych środowisk sieciowych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej